Yegane's Reviews > طاعون

طاعونِ عزیز!
این روزها به تو فکر میکنم.
به تویی که دو سال پیش برایِ من اسپویل شدی و نیمه رهایَت کردم.
به مَردی فکر می‌کنم که کنسروهایِ زیادی را جمع کرده بود و در اثر طاعون مُرد و کنسروهایش احتمالاً به زندگانی رسید که قطعاً نفرینش می‌کنند.
اینجا، ایران ، کرونا تمام زندگیمان را در بر گرفته، و امروز میفهمم تو را.
اینجا هم احتمالاً مردم کنسرو که نه، اما ماسک و شوینده در خانه‌هایشان انبار می‌کنند.
اینجا، همه‌ی ما ترسیده‌ایم.
طاعونِ عزیز!
روزهایی که می‌خواندَمَت در جست‌وجوی تمثیلی بودم از ملتی با مشکلی که تک‌تک افرادش را فرا گرفته اما امروز که به تو فکر می‌کنم خودم هم جزئی از همان ملت طاعون گرفته‌ام.
امروز ، جهان غرق کروناست، چین و ایران غرق‌تر.
امروز که اینجا می‌نویسم به آینده‌ی گنگ و نامعلومم می‌نگرم.
نهایتاً چند سال بعد، احتمالاً کرونا ریشه‌کن خواهد شد و مردم آینده ،ما را خواهد خواند. اما تا وقتی طاعونی زندگیِ‌شان را فرا نگیرد، نمی‌فهمند طاعون را...
این روزها حقیقتاً می‌ترسم.
ترسم از کرونا شبیه به سرطان نیست.
وقتی هر روز با کسانی سر و کار داری که ساعت‌ها در بیمارستان هستند علاوه بر ترس از بیماری، ترس از انتقال بیماری به دیگران داری و این بدترین جنبه بیماری‌های مسری است.
امروز چهارم اسفند نودوهشت این ریویو را می‌نویسم و اینجا ثبت خواهد شد.
شاید چندین سال بعد کسی ریویو امروز مرا بخواند پس لازم بود شرایط امروزمان را بنویسم.
یگانه
Feb23,2020