Annetius's Reviews > Η ανωμαλία

3,5*

Ο Romain Gary πήρε το Γκονκούρ (2 φορές, το ένα με ψευδώνυμο). Ο Hervé le Tellier πήρε κι αυτός το Γκονκούρ. Ανωμαλία. Φταίει ο le Tellier για αυτή μου τη σκέψη, διότι ο ίδιος αναφέρει τον Gary σχεδόν στην αρχή του βιβλίου. Επομένως, μου το έκανε πάσα, ας πρόσεχε.
------------------------------------------------
Έχω πολύ καιρό να διαβάσω κάτι σύγχρονο. Τελευταία έχω ανέβει στο τρένο της κλασικής λογοτεχνίας, διαφόρων ρευμάτων. Νιώθω λοιπόν ότι έχοντας πάρει για καιρό αντιβίωση και προηγμένα φάρμακα, προσπαθώ τώρα να γίνω καλά με βότανα και μπελαντόνα σε πολλαπλές δυναμοποιήσεις. Ατυχής η παρομοίωση γιατί το σύγχρονο είναι λογικά και το προηγμένο, τουλάχιστον στα φάρμακα. Όχι όμως και στη λογοτεχνία. Γνώμη μου.
------------------------------------------------
Ένα αεροπλάνο με το ίδιο πλήρωμα κάνει το ίδιο ταξίδι με διαφορά κάποιων μηνών και μεταφέρει τους διακόσιους τόσους ίδιους επιβάτες. Διακόσιοι τόσοι άνθρωποι και τα διπλότυπά τους βρίσκονται ξαφνικά στον κόσμο, ο Χ. συναντάει τον εαυτό του, η Ψ. συναντάει τον Χ. και τον δεύτερο Χ., σύζυγό της. Με λίγα λόγια, απαυτώθηκε ο Δίας.
------------------------------------------------
Με την ΕΦ δεν είμαι στην comfort zone μου. Το να βγαίνεις εκτός comfort zone δεν είναι απαραίτητα κακό. Η Ανωμαλία είναι ένα σύγχρονο βιβλίο ΕΦ, αρκετά ευφυές, που με πήγε σε ποταμίσια νερά που δε θα έμπαινα εύκολα. Μπαίνοντας λοιπόν, μέχρι και τα 2/3 του βιβλίου σκεφτόμουν εμμονικά την πρώτη πρόταση που έγραψα. Από κει και πέρα, αφού βράχηκα μέχρι την κοιλιά, που είναι το δύσκολο κομμάτι, άρχισα να απαγκιστρώνομαι από τις έμμονες ιδέες μου περί λογοτεχνίας, ΕΦ και συμπαρομαρτούντων τους και να με απορροφούν τα λεγόμενα του ποιητή. Στο τελευταίο και πιο αποκαλυπτικό μέρος, αυτό που δένει το σιρόπι, αυτό όπου ο αναγνώστης οδηγείται στην τελική αποτίμηση, η σκέψη μου υποτροπίασε, όμως κάπως παράλληλα με το βιβλίο. Διάβαζα και ήταν σαν από δίπλα να γράφω ένα δικό μου βιβλίο, ένα κατά βάση προσωπικό bad trip, όπου με είδα διπλή, ήτοι τετραπλή λόγω χαρακτήρα ζυγού και συνεχών αμφιταλαντεύσεων μεταξύ άσπρου και μαύρου, μεταξύ ευγενικού και προκλητικού, μεταξύ Βερόνικας και Βερόνικας, ένας Ιανός που δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από τη διττότητά του και τη διπλοπροσωπία του παρά του μένει να κουμπώσει τα δυο αντίθετα κομμάτια του για να φτιάξει το ένα και αδιαίρετο εν ειρήνη. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα το bad trip που θα κάνει ο κάθε αναγνώστης, επομένως, νίπτω τας χείρας μου, μαζεύω τα κουβαδάκια μου και αφήνω την παραλία για τους επόμενους.
------------------------------------------------
Ψήγματα ευφυΐας εδώ και εκεί, φιλοσοφικοί διάδρομοι που ο καθένας τούς παίρνει ή δεν τους παίρνει αναλόγως των δυνατοτήτων του και της διαθεσιμότητάς του και τελικά ένα μυθιστόρημα not my cup of espresso από λογοτεχνικής σκοπιάς, με την ετικέτα του cult της εποχής να κρέμεται κάτω από τον πολύ έξυπνο τίτλο του.
------------------------------------------------
Σημείωσα κάνα δυο ομορφιές, διττής και απαισιόδοξης υφής (τι άλλο;):

«Στη μητρική αγάπη, ο πιο σκοτεινός εγωισμός μάχεται λυσσαλέα με την πιο εκθαμβωτική γενναιοδωρία.»

«[…]Θυμηθείτε τον Προμηθέα που έχει κλέψει τη φωτιά από τους θεούς…[…] Στις αποσκευές της γυναίκας ο Δίας βάζει ένα δώρο, ένα μυστηριώδες κουτί, που της απαγορεύει να ανοίξει. Αλλά εκείνη, πολύ περίεργη, παραβαίνει τη διαταγή του. Τότε, όλα τα κακά της ανθρωπότητας που ήταν κλεισμένα μέσα, ξεφεύγουν: τα γεράματα, η αρρώστια, ο πόλεμος, η πείνα, η τρέλα, η εξαθλίωση… Ένα μόνο κακό είναι πολύ αργό για να το σκάσει…[…] Το κακό αυτό είναι η Ελπίς. Είναι το χειρότερο από όλα τα κακά∙ γιατί η ελπίδα είναι αυτή που μας απαγορεύει να δράσουμε, αυτή που παρατείνει τη δυστυχία των ανθρώπων, αφού (έτσι δεν είναι;), ενάντια σε κάθε προφανές, «όλα θα φτιάξουν». Ό,τι δεν πρέπει να είναι, δεν μπορεί να είναι… Το αληθινό ερώτημα που θα ’πρεπε να θέτουμε στον εαυτό μας κάθε φορά, είναι το εξής: “Ως προς τι με βολεύει το ν’ αποδεχθώ μια δεδομένη άποψη;”»

*Είδα πως παρομοιάζεται πολύ με Ουελμπέκ. Δεν υπάρχει άδικο σε αυτό. Και ετούτος με μπερδεύει και με πάει κάπως έτσι: κρύο, κρύο, κρύο, κρύο, ζεστό, κρύο, κρύο.