°•.Melina°•.'s Reviews > کنار رود پیدرا نشستم و گریستم

چقدر قشنگ بود این کتاب.
این داستان، هرچیزی که میخواستم رو داشت و تمام چیزهایی بود که واقعا نیاز داشتم تو این برهه از زندگیم بشنوم.حرف‌ها و معناها و ریتم فوق‌العاده‌ای که بینِ عقل و احساس،عشق و دین،انتخاب و جدال بین "خود" های مختلفی که درونمون داریم یا ایجاد میکنیم...هروقت تو کتابخونم ببینمش یاد این میفتم که چقدر تو زمان درستی خوندمش و تونستم به بهترین شکل لمسش کنم.بعضی قسمت‌هارو بارها خوندم،خط کشیدم،ضبط کردم و نوشتم...

-داستان حکایتی است که عشق ورزیدن و مواجهه با ترس‌هایمان را یادآوری می‌کند، پس دیر یا زود برای دست‌یابی به بخش دیگر وجود خود، ناگزیریم بر ترس‌هایمان غلبه کنیم و در وادی عشق گام نهیم.

《هنوز جوون‌تر از اونی که پلیدی دنیا رو بشناسی.تو هم الان خودت رو یه انقلابی می‌دونی و می‌خوای کنار اون دنیا رو عوض کنی.می‌خوای راه ها رو هموار کنی.دلت می‌خواد قصه‌ی عشقتون رو به یه افسانه تبدیل کنین تا نسل با نسل اون رو به یاد داشته باشن؛چون هنوز این باور رو داری که با عشق میشه فاتح بود.
-مگه نمیشه؟
-چرا می‌شه،اما به وقتش،زمانی که جنگ‌های آسمونی به پایان رسیده باشن.
-من دوستش دارم،نمی‌تونم تا تموم شدن جنگ‌های آسمونی صبر کنم.》