Sign in with Facebook
Henk's Reviews > De stad en zijn onvaste muren
De stad en zijn onvaste muren
by
by
Well this was a deception, classic case of Murakami teasing a lot but not delivering on the interesting concepts. A metaphorical city tied to childhood losses controls a whole life and book without satisfying catharsis
A city where people don’t have shadows, where unicorns roam and where the walls move to contain the populace. The setting of the new Haruki Murakami is interesting but never crystallizes further into a coherent narrative leading to a plot. Maybe a metaphor for the things one loses as a child and which can never be revisited or changed, but way too long to be interesting. Also everyone has hunches, intuitions, convictions, or infodumps delivered to them by ghosts just to keep things moving on in the most inelegant manner possible.
People in general in the The City and Its Uncertain Walls feel numb, reeling from childhood/high-school romances they never seem to be able to surmount in later life, being unmoored and adrift as outsiders in the wider world when growing up. Being a dream reader of eggs in a mysterious cold city, even if taken into account some damage to the eyes, hence becomes an obsession to the main character.
The initial love history to be fair is touching, if borderline saccharine, but the long, long, long rural library scenes that didn't go anywhere accept for drinking coffee, eating pastries and sort of abducting a trouble teenager never satisfied anything I actually wanted for in the second half of the novel.
Again, maybe the city is a metaphor for mental health and the alienation modern day life brings upon people growing up, but even if it is, the execution is just too boring and longwinding to make this an overall worthwhile read for me.
Dutch Quotes:
Mensen die bang zijn om naar binnen te kijken om daar iets verschrikkelijks en onvermijdelijks te vinden
Mijn werkelijke lichaam is ergens anders
Nog even volhouden, naarmate je meer went aan het leven trekt de pijn zich terug.
Soms lijkt het doden van je bewustzijn het makkelijkste
Stilte en leegte, afgezien hiervan valt over de mens die ik ben niets meer te zeggen
De werkelijkheid en de onwerkelijkheid waren in mijn hoofd in een hevige strijd verwikkeld
Zoals de schaduw zei, het werd steeds moeilijker onderscheid te maken tussen wat hypothese was en wat werkelijkheid
Het diepe gevoel misplaatst te zijn
Het is gevaarlijk daaraan te denken
Wanneer een overledene verschijnt en zegt dat hij niet weet of er zoiets als een ziel is, hoe moet je daar dan tegen in brengen?
A city where people don’t have shadows, where unicorns roam and where the walls move to contain the populace. The setting of the new Haruki Murakami is interesting but never crystallizes further into a coherent narrative leading to a plot. Maybe a metaphor for the things one loses as a child and which can never be revisited or changed, but way too long to be interesting. Also everyone has hunches, intuitions, convictions, or infodumps delivered to them by ghosts just to keep things moving on in the most inelegant manner possible.
People in general in the The City and Its Uncertain Walls feel numb, reeling from childhood/high-school romances they never seem to be able to surmount in later life, being unmoored and adrift as outsiders in the wider world when growing up. Being a dream reader of eggs in a mysterious cold city, even if taken into account some damage to the eyes, hence becomes an obsession to the main character.
The initial love history to be fair is touching, if borderline saccharine, but the long, long, long rural library scenes that didn't go anywhere accept for drinking coffee, eating pastries and sort of abducting a trouble teenager never satisfied anything I actually wanted for in the second half of the novel.
Again, maybe the city is a metaphor for mental health and the alienation modern day life brings upon people growing up, but even if it is, the execution is just too boring and longwinding to make this an overall worthwhile read for me.
Dutch Quotes:
Mensen die bang zijn om naar binnen te kijken om daar iets verschrikkelijks en onvermijdelijks te vinden
Mijn werkelijke lichaam is ergens anders
Nog even volhouden, naarmate je meer went aan het leven trekt de pijn zich terug.
Soms lijkt het doden van je bewustzijn het makkelijkste
Stilte en leegte, afgezien hiervan valt over de mens die ik ben niets meer te zeggen
De werkelijkheid en de onwerkelijkheid waren in mijn hoofd in een hevige strijd verwikkeld
Zoals de schaduw zei, het werd steeds moeilijker onderscheid te maken tussen wat hypothese was en wat werkelijkheid
Het diepe gevoel misplaatst te zijn
Het is gevaarlijk daaraan te denken
Wanneer een overledene verschijnt en zegt dat hij niet weet of er zoiets als een ziel is, hoe moet je daar dan tegen in brengen?
Sign into Goodreads to see if any of your friends have read
De stad en zijn onvaste muren.
Sign In »
Reading Progress
January 22, 2024
– Shelved
January 22, 2024
– Shelved as:
to-read
January 24, 2024
– Shelved as:
japanese-literature
June 3, 2024
–
Started Reading
June 13, 2024
–
Finished Reading
Comments Showing 1-1 of 1 (1 new)
date
newest »
newest »
message 1:
by
Dan
(new)
-
added it
Aug 13, 2024 09:45AM
To each his own. The general aimlessness of his protagonists and the lack of satisfying catharsis or clarification is the common thread that draws me to most of Murakami's books. I just love how his characters get swept into some strange plot, but generally take it at face value. So many of his books end ambiguously, and I'm left day dreaming about the plot for a week.
reply
|
flag
