અમદાવાદ: ગુજરાતમાં તમે કોઈ મેડિકલ ઈમરજન્સીમાં 108ને ફોન કરો તો મિનિટોમાં જ એમ્બ્યુલન્સ આવીને તમને નજીકની હોસ્પિટલમાં પહોંચાડી દે છે, જેનો એકેય રૂપિયો ચાર્જ લેવામાં નથી આવતો. જોકે, અમેરિકામાં એમ્બ્યુલન્સમાં પગ મૂકો તે સાથે જ મીટર ચાલુ થઈ જાય છે, અને હોસ્પિટલમાં જેટલો વધુ સમય રહો તેટલું જ તગડું તમારૂં બિલ પણ બનતું રહે છે.
અમેરિકામાં મેડિકલ સર્વિસિસ કેટલી મોંઘી છે તેનો પોતાને થયેલો એક અનુભવ હાલમાં જ ટેક્સાસમાં રહેતા એક ગુજરાતીએ IamGujarat સાથે શેર કર્યો હતો, જેમને જૂન મહિનામાં પોતાના ઉંમરલાયક પિતાને લઈને તાત્કાલિક હોસ્પિટલ દોડવું પડ્યું હતું.
પિતાને હોસ્પિટલમાં લઈ જવા માટે આ ગુજરાતીએ 911 પર કોલ કર્યો હતો અને તેમના ઘરે તાત્કાલિક એમ્બ્યુલન્સ પણ આવી ગઈ હતી, અને તેમને ઘરેથી 12 માઈલ દૂર આવેલી હોસ્પિટલમાં લઈ જવાયા હતા. જે હોસ્પિટલમાં પેશન્ટની સારવાર ચાલતી હતી તે અર્ધસરકારી હતી જેમાં પાંચ દિવસ ટ્રીટમેન્ટ લીધા બાદ 80 વર્ષના ગુજરાતી વડીલ એકદમ સ્વસ્થ થઈ ગયા હતા, પરંતુ હોસ્પિટલમાંથી ડિસ્ચાર્જ લીધા બાદ મળ્યા બાદ તેઓ પોતાના ઘરે ગયા તેના થોડા જ દિવસોમાં તેમને 52,000 ડોલરનું બિલ મોકલવામાં આવ્યું હતું, આ સિવાય એક બીજું બિલ તેમને એમ્બ્યુલન્સનું મોકલાયું હતું જે 2256 ડોલરનું હતું.
એમ્બ્યુલન્સમાં ઘરેથી માંડ 12 માઈલ દૂર આવેલી હોસ્પિટલમાં જવાના 2256 ડોલર એટલે કે 1.88 લાખ રૂપિયા થાય તે વાત કોઈપણ ગુજરાતીને માન્યામાં ના આવે, પરંતુ અમેરિકામાં જેમ કમાણી ડોલરમાં થાય છે તેમ ખર્ચા પણ ડોલરમાં જ કરવા પડતા હોય છે, અને તેમાંય જો હોસ્પિટલનો ખર્ચો આવે તો ઈન્શ્યોરન્સ વિના યુએસમાં રહેતો ગુજરાતી મોટી મુશ્કેલીમાં મૂકાઈ જતો હોય છે.
ટેક્સાસમાં રહેતા જે ગુજરાતીએ આ કિસ્સો અમારી સાથે શેર કર્યો છે તે પોતે હાલ અમેરિકાના સિટીઝન બની ચૂક્યા છે, પરંતુ તેમના પિતા ટુરિસ્ટ વિઝા પર અમેરિકા આવ્યા બાદ નાદુરસ્ત તબિયતને કારણે પરત નહોતા જઈ શક્યા અને ઈન્ડિયામાં પણ તેમનું કોઈ ધ્યાન રાખનારૂં ના હોવાથી અમેરિકામાં ઓવર સ્ટે થવા સિવાય તેમની પાસે કોઈ ઓપ્શન નહોતો રહ્યો.
આ ગુજરાતી ઈમરજન્સીમાં પોતાના પિતાને લઈને હોસ્પિટલ પહોંચ્યા હતા ત્યારે ત્યાંના એક ઈન્ડિયન ડોક્ટરે તેમને પેશન્ટની જવાબદારી ના લેવા માટે સલાહ આપી હતી. કારણકે, જો પેશન્ટની જવાબદારી તેમણે લીધી હોત તો લગભગ 55 હજાર ડોલર જેટલું બિલ ભરવાનું પણ તેમના માથે જ આવ્યું હોત.
અમેરિકામાં હોસ્પિટલો ટ્રીટમેન્ટનો ભલે તગડો ચાર્જ લેતી હોય, પરંતુ ગમે તેવો ગરીબ વ્યક્તિ પણ ત્યાં એક પૈસો પણ એડવાન્સમાં ચૂકવ્યા વિના ટ્રીટમેન્ટ માટે જઈ શકે છે. જેમ ઈન્ડિયામાં પ્રાઈવેટ હોસ્પિટલમાં એડમિટ થનારા પેશન્ટ પાસેથી પહેલા ડિપોઝિટ લેવામાં આવે છે અને બિલનું પૂરેપૂરૂં પેમેન્ટ થયા બાદ જ તેને ડિસ્ચાર્જ અપાય છે તેવું કશુંય અમેરિકામાં નથી હોતું.
ગુજરાતી પેશન્ટના કેસમાં પણ ટ્રીટમેન્ટ દરમિયાન તેમની પાસેથી એકેય ડોલર માગવામાં નહોતો આવ્યો કે ના તો તેઓ ડિસ્ચાર્જ થયા ત્યારે તેમને પૈસા ચૂકવવા જણાવાયું હતું. જોકે, તેઓ ઘરે પહોંચ્યા ત્યારબાદ તેમને બિલ્સ મોકલી આપવામાં આવ્યા હતા જેનું ટોટલ 54,200 ડોલર એટલે કે 45 લાખ ડોલર થતું હતું પરંતુ ઈન્શ્યોરન્સ ના હોવા છતાંય, આ બિલ તેમણે હાલ પૂરતું તો પોતાના ખિસ્સામાંથી નથી ચૂકવ્યું.
અમેરિકામાં અમુક સંસ્થાઓ હોસ્પિટલનું બિલ ભરવામાં સક્ષમ ના હોય તેવા લોકોને મદદ કરતી હોય છે, ઘણા કેસમાં સરકાર પણ માંડવાળ કરતી હોય છે પરંતુ ફ્રીમાં ટ્રીટમેન્ટ લેનારા વ્યક્તિનું જો અમેરિકામાં બેંક અકાઉન્ટ હોય અને તેમાં પૈસા જમા થાય તો તેને પહેલા હોસ્પિટલનું બિલ ચૂકતે કરવું પડે છે.
અમેરિકામાં હેલ્થકેર કેટલું મોંઘું છે અને તેમાંય જો હોસ્પિટલમાં એડમિટ થવાનું આવે તો કેટલો મોટો ખર્ચો આવે છે, તે વાતનું ધ્યાન રાખવું એટલા માટે જરૂરી છે કેમ કે યુએસ ઈલીગલી જતાં લોકોને મેડિકલ ઈન્શ્યોરન્સ નથી મળી શકતો અને જો તેમને હોસ્પિટલાઈઝ થવાનો વારો આવે તો તેમના બધા ગણિત ખોરવાઈ જતાં હોય છે.
હજુ જૂન મહિનામાં જ અમેરિકા પહોંચેલા કલોલના નારદીપુરના યુવક હરેશ પટેલની બંને કિડની ફેલ થઈ જતાં તેને હવે હોસ્પિટલના ધક્કા ખાવા પડી રહ્યા છે અને ડોક્ટરોએ તેને કહી દીધું છે કે તેનું કિડની ટ્રાન્સ્પ્લાન્ટ ના થાય ત્યાં સુધી તેને રેગ્યુલર ડાયાલિસિસ કરાવવું પડશે. કલ્પના કરો કે કોઈ વ્યક્તિ લાખો રૂપિયાનું દેવું કરી અમેરિકા ગયો હોય અને નોકરી કરવાને બદલે તેને જો ખાટલો પકડવાનો વખત આવે તો તેની અને તેના પરિવારની શું હાલત થતી હશે?
અમેરિકામાં માત્ર હોસ્પિટલાઈઝેશન જ નહીં પરંતુ અંતિમ સંસ્કાર માટે પણ દસેક હજાર ડોલર ચૂકવવા પડે છે, અને જો બોડીને મોર્ગમાં રાખવી હોય તો તેનો પણ રોજનો હજારથી પંદરસો ડોલર જેટલો ચાર્જ થતો હોય છે. માટે જ, લીગલી કે ઈલીગલી અમેરિકા જતાં પહેલા તમામ પ્રકારના રિસ્કની ગણતરી દિમાગમાં રાખવી ખૂબ જ જરૂરી છે, કારણકે વિદેશની ધરતી પર ક્યારે શું થઈ જાય તે નક્કી નથી હોતું.
