------------------------------

TITLE: Marked Series 3: Breathing to Smile

LENGTH: 906
DATE: Jul 26, 2014
VOTE COUNT: 457
READ COUNT: 61926
COMMENT COUNT: 59
LANGUAGE: Filipino
AUTHOR: iamyourlovelywriter
COMPLETED: 1
RATING: 0
MODIFY DATE: 2014-07-26 08:25:26

------------------------------

####################################
Marked Series 3: Breathing to Smile
####################################

Catchline:

It sucks how you managed to creep into my life, make me feel how blessed I am. It
sucks how you made me depend on you and it sucks knowing that I am BREATHING TO
SMILE just for you.

TEASER:

She will always be that runaway princess, the coward angel, the fiery
fairy...

He will always be that King who rule the world, the possessive lion, the
arrogant jerk...

She runaway from home dahil sa isang problema na ayaw niyang harapin pa
kaso sa katatakbo niya may nabangga naman siyang isa pa. Hanggang saan matatapos
ang problemang kailangan niyang harapin? Paano kung ang susunod na mabibingwit niya
ay hindi lang sakit sa ulo ang hatid sa kanya kundi pati na rin sakit sa puso?
Makakaya pa ba niyang harapin ito?

<<3 <<3 <<3

a/n: this will be written along with ms4 kasi feel ko silang ipagsabay. Good luck
sa akin! Pero mauuna itong matapos.
####################################
Prologue
####################################

PROLOGUE

If you love someone set them free, if you are meant for each other he
or she will come back. That's what happened between him and me, we set each other
free and we have each other now.

Wakas.

Right after the last word ay nakahinga na ng maayos si Ayeth. She is

still wearing her nun costume dahil ang bida niya sa nobelang ginagawa niya ay
isang madre at isang politico na nagkita at nagmahalan. Gusto niyang maging
effective writer kaya halos lahat ng bidang babae niya ay gusto niyang maranasan
first hand ang trabaho nila. Kaya minsan sumasideline siya sa kung anu-ano at kung
saan-saan kagaya nalang ngayon.

"Sister." Untag ng kasamahan 'daw' niyang madre sa loob ng simbahan.

Mabilis niyang itinago ang cellphone niya kung saan niya tinatype ang last chapter
ng kanyang nobela na ipapasa niay sa kanyang editor. Isa siyang romance novelist
and yes, sumusulat siya ng mga love stories. Ironic nga eh, kung sino pa iyong
walang experience sa love at first hand sila pa iyong maraming idea about it.

"Yes, sister?" ngumiti siya but she bit her own tongue to stopped
herself from gagging. Wala talaga siyang pag-asang maging mabait siya. Sa ginawa
niya ay nalaman niay na hindi pala siya karapat-dapat na maging madre. Hindi bagay
sa kanya sabi nga ni Bree at ni Ray mas bagay daw sa kanya na maging baliw at
magstay sa mental. Masubukan nga one time, it looks interesting. Nanonood pa naman
siya ng Rhodora X, trip din niyang magkaroon ng dual personality tapos sampal-
sampalin niya ang kanyang sarili.
 On the other hand, huwag nalang baka masakit eh. Medyo nakakaramdam na
nga siya ng sakit ng ulo... wait, hindi kaya sign iyon na malapit na talaga siyang
takas an ng bait?

"Sister Nazareth?" untag uli ng madre sa kanya. Napakurap siya at

alanganin na ngumiti sa pobreng babae na kaharap niya.

"Sorry sister may malalim lang akong iniisip." Nagkunwari siyang

malungkot.

"Ano ba iyan sister? Baka pwede akong makatulong."

Humugot 'raw' siya ng malalim na buntong-hininga at sasabihin n asana

ang kanyang spiel ng biglang may dumating. May biglang pumasok na isang may edad
pero magandang babae at isang matangkad at gwapong lalaki.

She can't stopped herself but to swoon and ogle, paano ba naman kasi
it's not everyday may makikita kang gwapo sa loob ng simbahan. He is about six feet
and an inch tall or maybe taller, he have those broad shoulders a male model would
die for linya iyon ni Rayleigh kapag tinamaan ito ng kalandian. Taut hips? Yes, he
have... and probably beneath that Lauren polo shirt are pandesals na masarap
ilublob sa kape.
 At hindi lang iyon, kahit sa malayo ay kitang-kita niya ang magagandang
features ng mukha nito. Alam mo iyong lalaking-lalaki ang dating pero hindi
nakakatakot tingnan? His brows were thick and playful, his eyes are deep brown
Pilipino talaga ang dating na may halong Spanish or something blood. Not the chinky
one, ayaw niya ng chinito para kasing hindi masculine ang dating sa kanya, para
bang pangboyfriend material ang chinito tapos iyong hindi chinito iyon iyong
panghusband material. Sabi nga ni Rayleigh masyado daw siyang choosey hindi naman
daw siya kagandahan.

Minsan ay naitatanong din niya sa sarili kung paano siya nagkaroon ng

mga friends na mas baliw pa sa kanya. I-aadmire pa sana niya ito ng husto kung
hindi lang nito kinindatan ang isang pobreng dalagita na nagdadasal lang sa isang
tabi ng simbahan. Naturn-off siyang bigla akala pa naman niya iyong lalaking
nagpupunta sa simbahan ay mababait, iyong iba pala ginagamit lang iyon upang
makapangchicks.

"Mamaya na tayo mag-usap sister nandiyan na si Mrs. Imperial at ang

panganay niya." So, mama pala ng malanding pogi ang kasama nitong babae. Maganda...
ang mama ng lalaking iyan. At mukhang mabait. Hindi nalang niya pinansin ang mga
ito habang siya ay naghanap ng place na pwedeng tulugan, nakita niya iyong hindi
niya alam ang tawag pero isa maliit na parang cubicle kung saan nagkukumpisal ang
mga tao kay father.

Wala si father kasi may retreat kaya siya muna ang tatao doon, aba
ilang araw na rin siyang walang maayos na tulog dahil sa pagsusulat niya. Tapos ang
aga pang magising ng mga tao dahil nagrorosaryo. SIla na ang lalampas sa langit.
Pati sa pagkain sobrang seryoso hindi nga niya akalain na makakapasok siya dito, of
course nagresearch din naman siya. Sinabi niyang isa siyang dating madre sa
kabilang kongregasyon at umalis lang dahil sa isang family problem. At dahil narin
sa pangalan niya, Nazareth Israelli Sancho oh di ba? Siya na ang lalampas sa langit
dahil sa pangalan niya.
 "Pwede na siguro dito." napamulagat siya ng may marinig na boses sa
kabilang panig ng confession ahmm.. room? Or cubicle? Basta! "Yeah, dude this
sucks. I'm with mom here sa simbahan hindi kasi niya nakita si daddy kanina at
papasok na ako ng bahay kaya hinila niya ako dito. Alam mo naman na ayoko dito
dahil hindi ako bagay." Hindi niya napigilan ang sarili and giggled when she heard
his reasons. Naramdaman nito marahil na may kasama ito sa loob dahil bigla nalang
itong lumabas at hinawi ang maliit na curtain sa side niya.

Mukhang nagulat ito. "Will call you later Dale." Nakatitig lang ito sa
kanya habang pinapatay nito ang hawak na cellphone. Naka-indian seat siya sa ibabaw
ng maliit na stool kung paano siya nagkasya? She doesn't even know.

"Nakikinig ka sa usapan ng may usapan." Sumbat nito sa kanya pero hindi

naman nakataas ang boses nito. She just grinned at ginalaw-galaw ang mga daliri
sidewards.

"Iba ang nakikinig sa aksidenteng narinig." Pagtatama niya na ikinataas

lang nito ng kilay. He just continue staring at her na para bang hindi siya totoo.
"Hindi ako multo ha, nagpapahinga lang talaga ako dito ng marinig kong may
nagsalita." Tumaas ang kamay nito at akmang hahawakan siya ng makaisip siya ng
kabaliwan. "Booo!" panggulat niya at bigla itong napaatras at nawalan ng kulay ang
mukha. Tumawa siya ng malakas.

"Will you stop that." nagpahid siya ng luha dahil sa pagtawa niya dito
mukhang nagalit.
 "Sorry nakakatawa lang kasi."

"Kung hindi ka lang madre sasamain ka sa akin." Galit na wika nito,

hindi niya sasabihin na hindi naman talaga siya madre para hindi ito gumawa ng
kahit ano laban sa kanya.

"Joke lang iyon mister at saka hindi naman dahil madre ako o hindi ako
madre ay kailangan mo ng manakit ng ibang tao." Tumayo siya ng tuwid at inayos ang
suot niya. Doon lang niya napatunayan na matangkad ito dahil hanggang sa may leeg
lang siya ng kaharap. "At sa narinig ko sa iyo kanina be thankful dahil nakikita ka
ng mommy mo at sinama ka niya dito. Mukhang mahal na mahal ka pa naman niya huwag
mong sayangin ang love na iyon. At saka hindi sumpa ang pagpasok sa simbahan kaya
chill ka lang. Minsan iyong mga bagay na hinahanap mo nandito lang pala." She
smiled at him at napatanga na naman ito. "Aalis na ako. Bye!" at lumabas na ng
simbahan. Hindi niya napigilan ang sariling hindi mapa-iling kasi nagsink-in sa
utak niya ang sinabi niya. Sa simbahan pwede mong mahanap ang mga bagay na matagal
mo ng gustong makita pero hindi mo mahanap-hanap o kaya naman ay iyong hinahanap mo
pa lang. Weird.

Makaalis na nga kailangan pa niyang pumunta sa next job niya. Hinila

niya ang suot na head dress at pumasok sa kanyang kotse. Hinubad din niya ang suot,
may damit siya sa ilalim a pair of shorts and a tight t-shirt. Ginulo niya ang
kanyang buhok at hinanap ang lipstick niyang kulay red. Ngayong gabi kasi ay
magiging dancer siya sa isang bar Oh la! Kailangan na rin niyang tapusin ang
sinusulat niyang isa pang nobela, dancer ang babae doon.

Muli siyang napalingon sa simbahan kung saan siya nanggaling. Maybe it

was bad to lie about her life and being there but one thing is for sure, she can
feel it. There's a big turning point of her life and whatever it is, it scares the
hell out of her big time... again.

<<3 <<3 <<3

a/n: eherm... eherm... I am officially opening MS3: Breathing to Smile today! As in

today na talaga, nagcacalculate ako ng grades kanina tapos bigla akong inantok,
alam niyo naman basta numbers nakakaantok. Hindi ko alam kung ano ang nangyari
friends naman kami ng math noong high school pa ako, math nga iyong peborit subject
ko kahit na sa science daw ako nag-eexcel. I soo hate science, ang daming
imememorized tapos super specific pa lahat kapag sasagot na and I so love math
dahil formula lang ang kailangang imemorized tapos challenging pa iyong mga
questions kasi napapa-isip ka talaga. Feeling ko nga dati kung may sibilisasyon
iyong mga puno nademanda na ako dahil sa dami ng mga wasted scratch papers na
nagagamit ko dahil lang sa math solution. Tapos love ko iyong trigonometry, lalo na
iyong proving-proving na iyan lalo na nung magcollege. Hindi ako nagmath kasi gusto
kong mag-chemistry sa kabutihang palad namali iyong naisulat ko sa form ko during
my college interview at nagbiology na lang ako. Hanggang sa kalaunan nainlove na
ako sa science at unti-unti na akong nakalimot kay Math. Traydor ang puso ko.
mwahahaha... hanggang ngayon galit pa rin si math sa akin mukhang hindi pa
nakakalimot sa pang-iwan ko sa kanya kaya siya gumaganti, pinapahirapan niya akong
masyado. hahaha... sensya na po medyo nababaliw na naman ako. Nakakain kasi ako ng
ampalaya kanina, malay ko naman na ampalaya pala iyon akala ko kasi simple at
inosenting meat balls iyon, iyon pala gulay pala ang laman at ang gulay na iyon ay
ampalaya. Hayy, dito na muna itong otors note kong baliw-baliwan ang mode. First
grading period na bukas ng mga elementary at high school studs dito sa amin kaya
kailangan ko ng magseryoso sa pag'GAWA' ko ng grades nila.

STATUS UPDATE: kain tayo ng avocado na sinawsaw sa sugar at whip cream... hahaha...
dinner muna.

####################################
Chapter One
####################################

CHAPTER ONE

LAKAD takbo ang ginawa niya upang makarating lang sa loob ng hospital,
nakasuot pa rin siya ng damit pangmadre niya. Actually last day niya sa pagsusuot
niyon ngayon pero dahil sa nakuha niyang balita mula kay Rayleigh na nasa hospital
daw si Bree. Ang babaeng iyon buntis na raw mabuti nalang at nagkaayos na ito at si
Allyxel. She haven't seen that guy in person pero nakikita na niya ito sa mga
magazines and internet.

Natutuwa naman siya at least nakamove on na ng tuluyan ang kaibigan

niya sa nakaraan nito. Akala niya ay itutuloy talaga nito ang trip nitong maging
single parent mabuti nalang at hindi nagtagumpay ang plano nitong kabaliwan
overload. At mas mabuti nalang matalino si Allyxel dahil si Bree ang napili ng puso
nitong mahalin. At saka gagamitin pa niya ang love story ng dalawa para magkapera.
Nakarating na siya sa room kung saan nakalagak ang kaibigan may naririnig siyang
tawanan sa loob.

She opened the door and everyone's eyes are on her pero nakafocus lang
siya sa source of income niya. Napangisi siya ng makita si Bree, nasa ibabaw ito ng
hospital bed na may kinakain at katabi nito si Allyxel. Hindi na masama, panglamang
tiyan din panglife time nga lang. Ang swerte ng bruhang kaibigan niya she deserves
the best of everything.

"Yes! I got the news Bree, congratulations and to you too Allyx. And
congratulations to me too tapos na rin ako sa mga nobela ko pwede ko ng tigilan
itong pagpapanggap ko na madre. Ang init nito." Kanina kasi ay nagpaalam na siyang
hindi itutuloy ang pagmamadre niya dahil nainlove daw siya. Siya na ang
sinungaling, ang galing niyang magtahi ng kwento. Hinubad niya ang suot na abito.

"Kung makapag-hubad ka naman parang bahay mo lang ito? May lalaki dito
no." nanlalaki ang mga matang sita nito sa kanya, she just grinned wala naman
siyang pakialam dahil hindi naman siya ganoon ka-akit-akit sa mga mata ng mga tao.
At mas lalo na sa mga mata ng lalaking katabi nito na nakatitig lang kay Bree whole
the time. Mukhang nag-eenjoy ito sa pagtitig sa katabi nito.
 Bree is her snow white, hindi man halata but she loves her friend more
than a sister. They are like family to her kaya nga kahit anong mangyari hindi niya
ipagpapalit ang mga ito. Si Rayleigh is her own little Belle, she might be innocent
at baliw but she is way too brave.

"Duh, wala namang kaakit-akit sa ginawa ko at saka hindi ko pwedeng

akitin iyang boyfie mo hindi nga niya magawang tumingin sa akin. Peace dude!"
nagsign of peace siya kay Allyxel na sumulyap sa kanya at nagpeace sign din. Cool!
Ang akala niya ang mga mayayamang tulad nito ay snob hindi naman pala.

"Hindi naman si honey ko ang ibig kong sabihin kundi iyon oh." Nguso
nito sa taong nasa likod niya. Mabilis siyang lumingon only to find out two people
looking at her in different way. Iyong isa ay isang maganda at morenang babae na
may chinky eyes na nakangisi lang sa kanya. Habang iyong isa ay isang gwapo, may
broad chest, may abs, may taut hips, may... ohlala again. Napaawang ang mga labi
niya.

"Uy! Ikaw iyong mama sa simbahan. Nahanap mo na ba ang hinahanap mo?

Pasensya na nga pala hindi ako madre eh kaya hindi counted iyong pambebless ko sa
iyo." Nasabi niya ditong bigla napakurap ito at saka ibinaba ang pagkain nito.
Napakunot ang noo ng lalaki at saka napatingin sa kanya at napakurap ng ilang
beses.

"I-ikaw!" natawa siya sa pagsigaw nito loading kasi.

"Yup, ako." Nakangising binalingan uli niya ang kaibigan. That guy is
such an eye candy and it hurts her eyes kaya kailangan na niyang ibaling sa iba ang
kanyang mga paningin. "Hindi mo pwedeng pagurin ang kaibigan ko at kailan mo siya
pakakasalan?"

Nanlaki ang mga mata ni Bree at biglang namula sa tanong niya kay Bree.
Napangisi naman si Allyxel.

"ASAP." Mabilis na sagot ni Allyxel. "She needs to marry me ASAP dahil

kung hindi idedemanda ko siya ng rape."

"Rape talaga?" nai-iling na tumawa lang Bree. "Hindi kaya kita

pakasalan diyan." Ay sus, ang dalawa at naglambingan pa sa harap niya. Bree still
fears weddings ikaw ba naman ay iwanan sa mismong araw ng kasal mo dahil ang groom
mo ay sasama sa mommy mo sinong hindi matu-trauma.

"Kayo na ang may sariling mundo ano iyan nang-iinggit ang peg?" she
stretched her arms revealing her flat tummy.

"Saan k aba galing kagabi?"

"Sa bar."
 Bree rolled her eyes. "Ikaw talaga kung anu-ano ang pinapasok mong
trabaho paano kung magkaraid na naman diyan just like the previous times. Naku,
baka mahuli ka ano pa ang magawa mo sa mga pulis."

She flipped her hair. "Eh di sasayawan ko sila ng careless whisper."

Aniya saka tumawa. "Hindi na ako babalik sa bar kasi tapos na ang sinusulat kong
nobela pupunta nga ako sa office ngayon dahil pinapapunta ako ni madam. Nagugutom
na ako at inaantok na rin."

"Kumain ka muna maraming pagkain diyan dahil nagwalk out si Allyxa."

Turo ni Bree sa mga pagkain na nasa kina ahmm.. iyong mama sa simbahan.

"Uy, grasya." Pinagsalikop niya ang dalawang palad. "Thanks sa graces

Lord!" at naglakad papunta sa lalaking nakatanga lang sa kanya. Napapansin niya sa
mamang ito kapag malapit siya ay palagi lang itong nakasunod ang tingin sa kanya
tapos nakakunot ang noo. May problema ba sa kanya. "Mamang galing sa simbahan
pakain ha." Paalam niya hindi naman ito kumilos kaya iyong magandang babae na
katabi lang nito ang binalingan niya.

Hindi kaya magkasintahan ang dalawa? Disappoint-aysht! Bakit ba niya

naiisip na disasppointed siya?

"Hi, I'm Nazareth just call me Ayeth. Boyfriend mo itong si mamang

simbahan?" the woman chuckled and shook her head.
 "No, pinsan ko siya and hi Ayeth I am Yue Dane." Inabot nito ang palad
nito, tinanggap niya iyon. "Nice meeting you."

"Nice meeting you too. Wow, may muscles ka ang cool." Namula ito sa
sinabi niya, mukhang hindi ito sanay na napapansin ang muscles nito. Kahit naman
may muscles ito she still looks so sexy. "Huwag kang mahiya ang ganda nga eh,
sporty ka no?" Parang wala lang poste sa pagitan nilang dalawa.

"I coach."

"Really? Nang ano?"

"Tennis."

Nagningning ang mga mata niya sa sinabi nito. "Really? Turuan mo akong
maglaro gusto kong ang heroine sa bagong novel ko ay magaling magtennis pwede kaya
iyon?"

"You are a writer?"

 "Sort of."

"Wait lang, you said Nazareth? As in the writer sa SRP?" napa-isip siya
habang sumusubo ng french fries, iniisip niya kung may ibang Ayeth pa ba sa SRP. Si
Miss Summer kasi ang nagdecide ng pen name niya.

"Parang ako nga iyon wala akong maisip na ibang Ayeth eh."

"Wow! Fan mo ako pa-autograph."

Magsasalita pa sana siya ng biglang may tumikhim sa pagitan nila

nagtilian na kasi silang dalawa. Si mamang simbahan pala na masama ang tingin sa
kanya.

"Maingay ba sorry," nagpeace sign uli siya.

"Inubos mo ang French fries ko." Turo nito sa isang pirasong French
fries na nasa kamay niya na akmang isusubo na sana niya. "That's mine." At nagpout
bigla. Napakurap siya hindi niya inaasahan ang naging reaksyon ng katawan niya sa
ginawa nitong pagpout. Akala niya dati impossibleng may tunay na lalaki na bagay
ang pout parang sa babae lang kasi iyon applicable pero mali siya dahil here, sa
mismong harap niya may isang lalaking gwapo na nagpout and the makes her breath
skip a little. Huwag masyadong OA, a little lang.

"Isa nalang ang natira." Ngumisi siya at halatang naiinis na ito, she
just chuckled at sinubo sa kaharap ang nag-iisang French fries na naiwan. Kumuha
nalang siya ng burger at iyon ang pinapak niya, nasanay na rin siguro siya. She
always gave what's left to other people kahit na wala ng matira sa kanya. Ipinilig
niya ang kanyang ulo at mabilis na inubos ang burger niya gusto na niyang umuwi.

"Bakit mamang simbahan ang tawag mo kay kuya Yael, Ayeth?" takang
tanong ni Dane.

Pinagpag niya ang palad at saka tiningnan si Yael at Dane...Yael pala

ang name nito. "Nakilala ko siya sa simbahan." A simple as that. "Nice meeting you
Dane and..." she smile at Yael. "And you too mamang simbahan A.K.A Yael. I need to
go now binisita ko lang talaga si bakla kaya gogora na rin ako. Bye!" paalam niya
sa dalawa. "Bakla alis muna ako bisita ka nalang sa apartment ko kapag ayos ka na.
Ba-bye! Mwah!" at nagflying kiss pa siya bago siya tuluyang lumabas.

Ang liit ng mundo...

KIPKIP niya ang kanyang tablet ng pumunta siya sa opisina ni Allyxel,

sa totoo lang nasa park siya malapit dito ng bigla siya nitong tawagan. Nagsusulat
kasi siya at hindi siya makapagconcentrate sa kanyang apartment kaya kailangan
niyang makalanghap ng mausok na hangin. Hindi niya alam kung paano nito nakuha ang
kanyang number pero sabi nito may meeting daw sila and it's all about Bree kaya
napilitan siyang magpunta para kasing desperadong-desperado na si Allyx na may
maka-usap.
 "Ma'am bawal po ang suot niyo." Pigil sa kanya ng guard ng papasok sana
siya. Nagtinginan ito at ang receptionist na nasa kalayuan lang. Tiningnan niya ang
hitsura niya, she is wearing a pink tee shirt at a pair of pink pajama na may
prints na hello kitty at isang hello kitty slippers. Wala namang masama sa suot
niya alam niyang hindi pa rin siya nakapagsuklay kasi pabara-bara lang niyang
itinali ang buhok niya gamit ang goma na nakita niya sa ibabaw ng kanyang
refrigerator.

"Bakit? Nakahubad ba ako?"

"Wala kasi sa dress code ma'am." Paliwanag ng guard.

"At ano ang dress code niyo?" Nagkibit-balikat siya.

"Bawal po ang sleeveless." Tinaasan niya ito ng kilay.

"Bakit kuya nakasleeveless ba ako?"

"Eh ma'am, bawal po ang maiikling damit at mga skirts at shorts."

 "Ang haba na nga ng pajama pants ko."

"Papasukin niyo na ang babaeng ito chief ako na ang bahala sa kanya."
napalingon siya sa nagsalita. Si Yael.

"Si-sige po sir, sorry po ma'am."

She just dismissed him. "Thanks." Aniya dito. Tiningnan siya nito mula
ulo hanggang paa tapos ay napa-iling.

"Magkaibigan nga kayo ni Bree, noong unang punta niya dito ay naka-two
piece siya ikaw naman nakapantulog. Wala ba kayong matinong damit?"

"Kung makapagsalita ka naman." Pinasadahan niya ito ng tingin, he is

wearing a white shirt covered with a coat and a blue jeans na may matching rubber
shoes. Fine he looks like a model. "Porke't mayaman kayo akala niyo sa aming
mahihirap hindi na agad kayang bumili ng matinong damit? Hindi ba pwedeng namasyal
lang ako ng tawagan ako ng kaibigan mo tapos pinapunta niya agad ako dito." ingos
niya. Ang yabang din ng isang ito.
 "Namamasyal ng nakaganyan? Saan ka naman namasyal?" ingos nito.

"Aba, sa park saan pa ba? May ginagawa ako at dahil malapit lang dito."

"Pshh, ang mahihirap talaga hindi man lang nagcoffee shop." Narinig
niya ang sinabi nito. Ang yabang talaga, unti-unting nawala ang magagandang traits
na nakita niya dito dati.

"Sorry ha hindi kasi kami isinilang na mayaman katulad mo." Kung hindi
lang talaga ito matangkad nabatukan na niya ito. Mabuti nalang at hindi ito umimik
kaya hindi na ri siya nagsalita. Mas mabuti na sigurong hindi sila mag-usap upang
hindi sila magka-angilan. Antipatikong gwapo!

Beeeeeppp! Napatingin siya sa hawak na iPad bigla kasi iyong tumunog.

Dali-dali niyang tiningnan kung ano iyon, e-mail. She is about to close it when she
read something eye catching about the email. Eye catching? Galing lang naman iyon
sa isang tao na kilalang-kilala niya.

Ate, namiss na kita.

Nagtagis ang mga bagang niya at dinelete ang message biglang nag-init
ang ulo niya dahil sa message na iyon. Dapat talaga may application na pwedeng
magblock ng mga emails ng mga taong hindi niya gusto.
 "We are here." Untag ni Yael sa kanya pero hindi man lang siya
pinaunang lumabas ng elevator. Napaka-ungentleman talaga. Nakasunod lang siya dito
dahil hindi din naman niya alam kung saan ang opisina ni Allyx. Nang huminto ito ay
huminto din siya saka ito lumingon sa kanya. "Kahit saan ba talaga ako magpunta ay
susunod ka?" nagdugtong ang dalawang makakapal na kilay nito.

"Pupunta ka kay Allyx hindi ba?"

"Yeah."

"Bakit hindi ako susunod sa iyo kung pareho lang din tayo ng
pupuntahan? Papagurin mo lang ako sa paghahanap kung nandiyan ka naman."

"Whatever."

"Bakla ka ano?" napaatras siya ng tatlong hakbang palayo dito dahil sa

tanong niya. "Iyong mga friends ko kasing bakla ang hilig magsabi ng whatever."
Nagdilim ng anyo nito, bakit ba kasi ang daldal niya. She and her big mouth. "P-
pero uso naman ang expression na iyan kaya kahit sino pwedeng gumamit, tama slip of
the tongue hindi ba!?" nasukol siya ng dingding at mukhang kahit anong paliwanag
ang gawin niya the damage has been done.
 "Anong sabi mo?" malamig na tanong nito. Natakot siyang bigla.

"W-wala akong sinabi."

"Ayoko sa babaeng sinungaling."

She sigh and grinned. "Mabuti nalang hindi ako babae." Tumaas ng kilay
nito. "See! Tumaas ang kilay mo bading ka nga---ahh!" impit siyang napatili at
binaling ang mukha sa kabilang panig dahil inilapit nito ang mukha nito sa kanya.
"Peace na tayo!" impit na wika niya hindi pa siya handa sa mga ganitong eksena.
When was the last time na may nakalapit sa kanyang lalaki na hindi niya nabugbog?"

"I.AM.NOT.GAY." Ang bango ng hininga nakakapanindig ng buhok sa

katawan.

"OONAHINDIKANABADING!" Sinilip niya ito at ganoon nalang ang gitla niya

ng mapansin na nakatitig lang ito sa kanya. Ilang inches nalang ang layo ng mukha
nila sa isa't isa. "Hindi ka na bading lalaki ka talaga." Tumaas ang mga kamay niya
at itinapat iyon sa dibdib nito, nanlaki naman ang mga mata ni Yael sa ginawa niya
at nanigas na parang tuod. "See may washboard chest ka nga at." Bumaba ang palad
niya sa tiyan nito. "May mga pandesals na masarap ilublob sa kape." Napahawak siya
sa tiyan niya ng maisip kasi niya ang pandesal at kape ay bigla siyang nagutom.
"I'm hungry." May kinuha siyang snickers na almonds sa likod ng kanyang pajama,
dalawa iyon. "Sa iyo na ito peace offering." Bigay niya sa isa sa mga chocolates na
meron siya. Mabilis naman nitong tinanggap iyon at kung may anong anghel na
nagbantay sa kanila dahil hindi sila gumalaw at tahimik lang na kumakain ng
chocolate.
 "Crap! Kanina pa ba kayo dito?" sabay silang nagtaas ng tingin kay
Allyxel na kalalabas lang ng opisina nito. Sabay nilang inubos ni Yael ang
tsokolate at tumango, para silang timang. "Bagay nga kayo para kayong mga bata."
Natatawang wika nito. Kunot-noong napatingin siya sa lalaking katabi and then
shrugged her shoulders, kung ano ang ginawa nito ay ganoon din ang ginawa ni Yael.

Pumasok na sila only to find out there were Goddessess and Gods waiting
for them inside the office. Parang ang awkward lang, siya lang kasi ang basahan
kung tingnan dahil sa suot niya. They are all wearing designer clothes and designer
shoes and she is wearing some craps she used to wear everyday. Iba na talaga kapag
sobrang yaman.

"Hi!" bati ng mga ito, may isang magandang babae doon na parang barbie
doll. Kamukha ni Allyxel, pero parang doll. Kapatid yata ito ni Allyx, may katabi
itong hunk.

"So, what's this meeting is all about? Sinira niyo ang trip ko for
Paris to buy a pair of Louis Vuitton shoes?" isang maganda at maarteng babae ang
biglang nagsabi. May hawak itong iPhone at winagayway ang sa palagay niya ay newly
manicured finger nails nito. Gusto tuloy niyang itago ang mga kuko niya sa dami
kasi ng sinusulat niya hindi na niya nabigyan ng bakasyon ang kanyang sarili.

"Cool lang sis, this will be fun." Ngisi ng katabi niya. Tiningnan niya
si Yael at ang babaeng maganda na mukhang masungit pero cute dahil sa nunal nito sa
ilalim ng mga labi nito. Magkamukha nga.
 "Bakit ka nandito? Akala ko ba sa girlfriend mo ikaw nag-over night?"
gusto niyang magtaas ng kilay. May girlfriend na pala ang lalaking ito.

"I did." Nakangising sagot lang ni Yael. Hindi na siya nagkomento,

pakiramdam niya ay naaout of place siya sa usapan ng mga ito. Ganito pala ang
feeling kapag nagkakasama sila ng tatlong bruha niyang mga kaibigan at nasa loob na
sila ng kanilang mundo. Umupo na si Yael sa tabi ng kapatid nito na hinablot lang
ang buhok ng kuya dahil siguro sa inis. She suppressed a smirk she just wanted to
get away as soon as possible.

"By the way this is Ayeth one of my girl's bestfriends, wala si

Rayleigh dahil nasa Luxemburg para sa isang photoshoot."

"Oh, the trios as what Bree said. I heard that Rayleigh girl is a
photographer, and Bree is a painter so what do you do for a living?"

Mukhang matalas din ang bibig ng babaeng ito, kaugali pa yata nito ang
kuya nitong mapangmata sa mga tulad niyang isang kahig-isang tuka.

"Isa lang akong hamak na manunulat pwede bang magsimula na po tayo?"

she smile, she always have that smile whenever she is pissed off.
 "O-Okay, so to begin with I want to marry Bree as soon as possible."
Napatingin siya sa lalaking nagsalita.

"Way to go man! Kailan? Nagpropose ka na?"

"No proposal Miggy. Ayokong magpropose gusto ko pakasalan agad siya

iyong hindi na siya makahindi at on the spot." Napatanga siya sa sinabi nito based
from his face expression he seems really serious about the plan.

"So, what's stopping you? You have the resources." Mayabang na wika ni
Yael.

"At may trauma sa kasal ang kaibigan ko, minsan na siyang ikakasal pero
iniwan siya ng groom niya bago ito mag-I do tapos tinakbo ang mommy niya. And Bree
doesn't want to entangle herself with weddings and such." Singit niya. Tumango
naman si Allyxel bilang pagsang-ayon. She was there when that happened, nakita niya
kung paano nasaktan ang kaibigan niya and she swear to God kapag may nanakit na
naman kay Bree o kay Rayleigh she will move heaven and hell for revenge.

"That's... hard."
 "Harder than you thought." Si Allyx. "Kaya nga ayokong malaman niya na
ikakasal kami but I want her to be involved with the preparation this is our
wedding after all."

"Paano mo naman gagawin iyon kuya?" tanong ng mukhang anghel. Kapatid

nga ni Allyx. She raises her hands to get Allyx's attention dahil mukhang hindi
naman siya kailangan sa meeting ng mga ito.

"Sa tingin ko kaya mo naman iyan marami kang pera at marami kang
connections so that would be easy. Pwede na ba akong umalis na? Hindi na ako
kailangan dito." paalam niya tatalikod na sana siya ng biglang magsalita si Allyx.

"Malaki ang magiging part mo sa kasal namin Ayeth." Napilitan siyang

humarap.

"And how would that be?"

"Pretend."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Pretend? Pretend to what?" magkadugtong

ang kilay na tanong niya.
 "Pretend that you are getting married." Seryosong wika nito.

"Seriously? Pretend that I am getting married? Ni wala nga akong

boyfriend paano naman ako ikakasal and I can't lie infront of my bestfriend
mabubuko niya ako. Kaya kong magsinungaling sa harap ng maraming tao but I can
never pretend infront of my best buddies." Nababaliw na yata ang lalaking ito bagay
nga ito kay Bree pareho silang weird mag-isip.

"Please Ayeth I am begging you, this is for Bree. Ayokong manganak siya
ng hindi pa kami kasal I want her to have my name."

May point naman ang lalaking ito pero siya? Magpapakasal? Kanino
naman?"

"Fine, pero wala akong boyfriend."

Napangiti naman ito. "Don't worry someone will pretend to be your

fiancé."

"Sino?"
 "Si Yael." Kung may kinakain lang siguro siya malamang dumaan na iyon
sa maling pipe at namatay na siya dahil sa gulat.

"Ano? Hindi pwedeng ako! May girlfriend na ako."

"Dude, you are not serious about her. Don't worry hindi mo naman siya
talaga papakasalan magpapanggap lang."

Kumunot ang noo nito at tiningnan siya

"Bakit hindi nalang si Dane?"

"Dahil impossibleng ako mas nauna kayong magkakilala ni Ayeth kaya may
chance na magkaigihan kayo." Gusto niyang masuka sa sinabi ni Dane. She even
brushed her arms dahil nagoose bump pa iyon.

"Pero, siya?" tinuro siya nito. "Bakit hindi ka nagsasalita? Gusto mo

rin ano? Kayo talagang mahihirap mga-." Hindi na nito naituloy ang sasabihin dahil
sinipa ito ni Yelena.
 "Kuya she already knows that huwag mo ng isampal sa mukha niya." she
rolled her eyes at them, magkapatid nga.

Tumikhim siya, "Sorry to burst your bubble rich people and especially
you." Turo niya kay Yale. "Sa iyo na ang pera mo I can earn it. At kung sa tingin
mo gusto ko ang planong ito think again I am doing this because of my friend and no
one else." tinaasan niya ito ng kilay. "Alam mo kung bakit hindi ako nagrereklamo?
Because I am MATURED enough to know things, hindi man ako mayaman tulad niyo pero
meron ako ng tinatawag nilang COMMON SENSE." Binalingan niya si Allyx. "I am not
offending someone here Allyx, just text me the plan." Iyon lang at umalis na siya.
Nakakabanas ang mga tao ngayon.

<<3 <<3 <<3

a/n: Finally, tapos na ang first periodical exam. Good luck sa akin, iilan na nga
lang ang nakapassing score. Feeling ko ang sarap itapon ng mga test papers kanina,
minsan naiisip ko ako ba ang may mali? Kung tutuusin halos ginawa ko na ang lahat,
ang dali-dali nalang nung exam as in analysis na nga lang iyong iba pero kung nag-
aral naman bakit ganoon pa rin?

Kung ako iyong may kulang bakit may matatalino sa class ko? Bakit may
nakakaintindi? Bakit sa sixty students mabibilang lang sa daliri mo ang alam mong
students na makkapasa talaga dahil hindi man matalino pero matiyagang mag-aral.
Bakit ako dati kahit pasaway ako nag-aaral pa rin ako? Parang ako yata talaga ang
may mali, masyado akong nasanay na lumaki ako sa environment na ang mga kaibigan ko
ay matatalino o kaya naman ay masipag mag-aral. Hindi din ako iyong super friendly
kaya hindi ako nakakasalamuha ng mga schoolmates ko noon sa lower section. Being in
the highest section has its advantage and disadvantage, advantage dahil advance ang
mga lessons and disadvantage because natatrap ka sa dream na iyong ibang section ay
katulad lang din ng section mo. Kaya ngayon habang tinititigan ko iyong mga
sections na hinahandle ko, naiisip ko minsan dapat babaan ko nalang ang
expectations ko. Yeah, kahit masakit tanggapin pero kailangang hindi na ako umasa
na mamemeet nila iyong expectations ko, binubulag ko lang ang sarili ko sa
katotohanan na ganito talaga ang reyalidad lalo na kung sa isip mismo ng mga batang
iyon nalagay sila sa ganoong section because they don't deserved to be placed in
the highest section.

I am handling the five last sections sa grade seven, just imagine a school na may
20+ na section sa grade 7 and yes, sa akin iyong limang panghuli. Hayyyyyy... ayoko
ng magmaktol, ayoko ng mastress mas mabuti sigurong tanggalin ko muna sa isip ko
ang grades nila intramurals na bukas, tapos attendance is a must and I don't feel
coming. But i don't want to feel the bitterness of the world kaya pupunta ako,
iiwas nalang ako sa dapat kong iwasang mga booths na tinayo ng mga bata kanina. May
narinig pa naman akong ikakasal na raw ako bukas hahahaha... ayos din iyon, instant
ang kasal ko kahit hindi ko pa kilala ang groom ko. Sana may divorce booth din sila
at least kung hindi ko gusto iyong groom ko ay ididvorce ko at hanap uli.

STATUS UPDATE: Not feeling well but will feel better.... hopefully., gutom lang
siguro to.
####################################
Chapter Two
####################################

CHAPTER TWO

HINDI niya alam kung paano magpapanggap sa harap ni Bree ngayon, pero
kailangan lang talaga for her bestfriend's sake. Nabanas pa siya kay Rayleigh ng
sabihin niya dito ang naging plano ni Allyx. Tawa lang ito ng tawa at parang baliw
she can imagine her rolling on the floor clutching her stomach dahil sa pagtawa.

Here she is katabi ang lalaking walang common sense.

"Are you really certain about this?" tanong ni Bree. Of course not! Ang
dapat sana ay sagot niya pero alam niyang hindi pwede. Allyx looks at her pleading
so she sigh at kumapit sa lalaking walang common sense, kanina pa sila ngiti ng
ngiti sa isa't isa. Mabuti nalang at hindi ito nagreklamo mukhang natame ni
Allyxel.

"Yes, very certain kami." Nakangising sagot niya pinilit niyang hind
imaging parang robot sa harap ng kaibigan.
 "Nazareth bhe, medyo pinanggigilan mo na ang kagwapuhan ko baka hindi
tayo umabot sa simbahan ay wala na akong oxygen sa katawan." Nakangiting wika ni
Yael sa kanya dahil kanina pa sobrang higpit ang yakap niya sa lalaki. At nanayo
ang mga balahibo niya sa braso sa tinawag nito sa kanya, kung maka-bhe lang.

"Okay lang iyon bhe Yael, mawalan ka man ng oxygen sa katawan ikaw pa
rin ang pakakasalan ko. Don't worry bibigyan kita ng carbon monoxide, carbon
dioxide, nitrogen, hydrogen, helium at kung anu-ano pang gas." Nangigigil na wika
niya, tinawag din niya ito ng Bhe akala naman nito ito lang ang marunong mang-inis.
Pero infair sa lalaking ito ang bango, amoy mamahaling perfume.

Napansin niyang namumutla na ang yinapos niya, naramdaman din niyang

nahihirapan na itong huminga. "Bakla baka mapatay mo na iyang groom mo magiging
byuda ka na hindi pa man kayo kasal." Nang makontento na siya ay linuwagan na niya
ang yakap kay Yael.

"Joke lang iyon Bhe ko naiinis kasi ako dito kasi ang landi-landi
nawala lang ako kanina saglit ay may kaharutan na." she lied, tinahing kwento of
course adlib ang peg nila dito. Hindi naman kasi sila binigyan ni Allyxel ng script
eh sana hindi na mahirap sa kanilang mag-adlib pa.

"Wala ah!" defensive na sagot ni Yael. "Nagtatanong lang ng direksyon

kaya tinulungan ko." At talagang sinakyan, best actor din naman ang isang ito.

Pinisil niya ang ilong nito. "Ang bait mo talaga huwag kang masyadong
pakabait ha baka kunin ka ng maaga ni Lord ayokong mabyuda agad." Yuck!
 "Kailan ba ang kasal?" tanong ng kaibigan. Lumuwag na ng tuluyan ang
yakap niya kay Yael at hinarap ang kaibigan.

"August eight, sa Manila Cathedral." Seryosong sagot niya. She knew how
Ayeth loath those information batid niyang apektado pa rin ito dahil bigla itong
namutla.

"Are you sure it's August eight? Pwede naman sa ibang araw hindi ba? At
pwede naman sa ibang simbahan kasi mas malapit."

"Don't worry Bree we are just trying to make a point here. Hindi
totoong may sumpa ang August eight kaya cool ka lang and since you are my friend
ikaw at si Rayleigh ang magiging maid-of-honor ko." Yes, she wants to help Allyxel
to make a point for Bree. She wants her friend to be happy.

"O-okay." Alanganing nasabi nalang nito. Sorry Bree this is for your
own good.

Nagpaalam na rin ang dalawa kaya mabilis pa sa alas dos na naghiwalay

sila ng upo ni Yael. Nakahinga siya ng maluwang.
 "Gusto mong kumain?' yaya nito sa kanya.

"Yeah." Hinanap niya ang waiter mula sa crowd, medyo maraming tao sa
Royale dahil linggo din ng araw na iyon. "Waiter!" tawag niya sa pamilyar na waiter
na palaging nagseserve sa kanila. "Yam, pa-order kami." Magiliw na sabi niya sa
babaeng lumapit sa kanila. "Mas lalo kang gumaganda ah, anong meron?" tukso niya
dito.

"Hala ma'am, hindi naman po." Nahihiyang wika nito, she chuckled.
"Kumusta na po iyong bagong nobela mo? Kailan po ang next release?"

"Sa sabado na raw sabi ni Miss Summer pero pwede ding mapaaga depende."

"Naku! Miss Ayeth, ano po ang susunod na bida mo?"

Napa-isip siya habang tinatanggap ang menu na bigay nito. "Ano nga ba?"
binasa muna niya ang menu. "Baby back ribs ang sa akin." Memorized na niya ang
palaging order niya so hindi na niya kailangan pang basahin ang menu. "Mango shake
at dalawang strawberry cake." Ibinalik niya ang menu. "Hindi ko pa alam baka
magbabakasyon muna ako, nakapagleave na kasi ako ng two weeks pupunta akong
Baguio."
 "Bakasyon po talaga." Tumawa ito. "Boyfriend niyo po?" turo nito kay
Yael na kanina pa nakatitig sa menu.

"No, kaibigan ng fiancé ng kaibigan ko."

"Ah," hindi na ito nagsalita. Nagbigay ng order si Yael saka naman

umalis na si Yam.

"Kilala mo iyon?" turo niya sa paalis na waitress.

"Malamang alangan namang tawagin ko tapos magchichika kami dito ng kung

anu-ano kung hindi ko siya kilala." She rolled her eyes at him.

"Pilosopa ka talaga no?"

"Alangan namang pilosopo." Muntik na niyang mabato ito ng condiments ng

bigla itong ngumiti flashing her his perfectly set of teeth.
 "Cute."

Malandi. Wait! Hindi siya nito sinusungitan baka may masamang balak ito
sa kanya. "Are you planning something bad to me?"

Tumaas na naman ang kilay nito as he shook his head. "Kung may plano
man ako kanina ko pa ginawa ko iyon and besides hindi ko aabalahin ang sarili kong
sirain ang plano ni Allyxel. May common sense ako."

Hindi niya alam kung bakit pero natawa siya sa huling sinabi nito,
chuckle lang iyon hanggang sa nauwi sa malakas na tawa. She blinks her eyes dahil
naluluha na siya sa katatawa, sinapo din niya ang cheeks niyang nag-iinit na.

"Aww, ang sakit." Natatawang pinisil niya ang pisngi niya. "Nice one
ang tagal na rin noong huli akong tumawa ng ganito." She even massaged her cheek
bones.

"Hindi mo ako personal clown."

"Hindi ko naman sinabi at saka baka ikasama po ng loob niyo mayamang

sir. Huwag po kayong mag-alala hindi ko po iniisip iyon." she rubbed her eyes,
naghalungkat siya ng panyo sa loob ng kanyang bag. Wala siyang mahanap kaya kinuha
niya isa-isa ang laman ng kanyang mailman bag. Earphone, iPod, ang iPad niya, ang
kanyang iPhone, ang kanyang wallet. Saka niya naalala na wala pala siyang panyo.

"Kaasar naman oh." Kumuha nalang siya ng tissue at iyon ang pinunas sa
gilid ng kanyang mga mata.

"Nazareth Israelli Sancho." Napatingin siya sa kaharap. "Graduated in

Oxford University with a degree of Bachelor of Science in Marketing-." Hinablot
niya mula kay Yael ang wallet niya na may laman ng alumni ID niya.

"Huwag mong pakialaman ang mga gamit ko, at saka fake to ginamit koi to
noong minsang nag-apply ako bilang manager ng isang banko." She grinned at him
samantalang ito ay hindi makapaniwalang tumingin sa kanya. Of course that was a
lie, totoo ang lahat ng identification niya.

"Ikaw na talaga ang pinakamanlolokong babae na nakilala ko."

"I'm good at it." although she felt offended by his words. Pero totoo
naman kasi ang sinabi nito, magaling siyang magpanggap. Trabaho niya ang magpanggap
upang mas gumaling siya sa craft niya, she needs to be good at the craft she
decided to pursue upang hindi naman nila masabi na nagkamali siya sa kanyang
decision.
 Isang nakakabinging katahimikan ang namayani sa kanina pagkatapos ng
usapan nila, bakit ba kasi matagal ang orders nila? Bakit ba ang tagal ng five
minutes? She sighed, tatayo na sana upang magpunta sa restroom kung hindi lang
nagring ang cellphone niya. Mabilis niyang sinagot iyon.

"Hello?" she answered. "Yes, that's my reservation. Two weeks to be

exact, I'll be expecting that. See you a week from now." Kausap niya ang taga-
travel agency na nabook sa kanya para sa two weeks escapade niya sa Baguio. Gusto
talaga niyang magbakasyon.

"Sino iyon?"

"Travel-what the! Bakit mo kinakain ang strawberry cake ko? Akin iyan!
Hindi ka naman nag-order niyan ah." Bigla nitong itinaas ang platito na may lamang
strawberry cake niya. "Yael naman eh that's my favorite." Nakabusangot na ang mukha
niya.

"Hindi ba ako nag-order? Nakalimutan ko akala ko kasi sa akin dahil sa

harap ko inilapag." At nginisihan siya nito. Ibibigay niya ang lahat pero huwag
lang ang strawberry cake niya.

"Akin iyan."
 At ang walang hiya inubos ang laman ng platito, ang lakas talaga nitong
kumain. "Order nalang tayo ulit." Ito naman ang tumawag sa waiter. "Strawberry
cake."

Napakamot ito ng ulo. "Eh, sir naubos na po ang strawberry cake namin,
wala po dito ang pattissier kaya wala pong nakagawa."

Leche flan naman oh. Pinaalis na ni Yael ang waiter. "Sorry." Sabi nito
at kahit gaano pa ito ka-cute na nanghingi ng sorry sa kanya ay hindi niya ito
papatawarin. Dumating na ang mga orders nila at iyon nalang ang pinag-abalahan
niyang kainin.

"Hey," untag nito sa kanya.

"Don't talk to me galit ako sa iyo." Inis na pakli niya.

"I said sorry."

"Hindi maibabalik ng sorry mo ang strawberry cake na inubos mo,

dalawang slice iyon hindi ka man lang nagtira. Ang takaw mo talaga." Inis na sikmat
niya dito.
 "Masarap eh."

"Ewan." Kumuha siya ng pera sa loob ng wallet niya at inis na ibinaba

iyon sa ibabaw ng mesa. "Alis na ako."

"Wait!" hindi na niya ito hinintay dahil sa totoo lang naiinis siya.
Hindi dahil sa kinain nito ang cake niya pero dahil... dahil.... Kung pwede lang
tumili ng malakas.

"FRIEND." Umatras siya ng mapagbuksan niya ng pinto si Rayleigh, gulo-

gulo ang buhok nito na mukhang ilang araw na hindi nasuklayan tapos ay hindi niya
mawari ang suot nitong damit para itong nanggahasa ng ilang lalaki. "Mishuuu!"
tumakbo siya palayo sa kaibigan ng bigla nalang itong yayakap sa kanya the usual.
 "Umalis ka Rayleigh yucks! Kadiri ka." Mas lalong naging evil ang grin
nito at alam niyang handa talaga nitong dungisan siya literally. "Ang baho mo
maligo ka muna."

"Payakap muna at pakiss na rin I love you friend." Tumili siya ng

mahabol siya nito tapos ay dinaganan pa siya. Napangisi ito.

"Rayleigh promise ang baho mo." Humihingal na reklamo niya ng maamoy

ito. Hindi naman talaga super mabaho pero amoy araw na talaga ito.

"Sinong mabaho? Ako? Mabaho pala ha." At naramdaman niya ang mga daliri
nito sa tagiliran niya, malakas siyang napasinghap ng kilitiin siya nito. Malakas
ang kiliti niya sa buong katawan niya.

"Tama na! Sige mabango ka na! Tama na sabi..hahhaahaha." hindi na niya

alam ang sasabihin niya dahil nakikiliti na talaga siya. Tawa lang siya ng tawa
pero hindi naman ito tumigil.

"Hindi pa ako kontento sa sorry mo."

 "Arayyy!" hiyaw niya, wala naman talagang masakit pero ngumawa lang
siya para tumigil ito and Ray did kaya ginamit niya iyon upang makatayo at
tumakbong lumayo dito. "Hahaha, uto-uto." Turo pa niya dito.

"Uto-uto pala ha, sige balik ka dito papatayin kita si kiliti." Banta
nito at dahil safe na ang distance nila kaya matapang na uli siya.

"Iyan ay kung mahahabol mo ako." Narinig niya ang mga yabag nito na
palapit sa kanya kaya tumakbo siya ng mabilis upang makalayo dito.

"Bumalik ka dito Nazareth!" nagtakbuhan sila sa labas ng kanyang

apartment. Napangisi pa siya ng makitang nadapa ito habang siya naman ay sumalpok
ang katawan sa isang matigas na bagay.

"Aray naman." Reklamo niya dahil nauntog ang mukha niya sa matigas na
katawan ng tao. Yup, tao. Napasalampak siya ng upo sa kalsada habang habol ang
kanyang hininga, mukhang na-over work ang katawan niya sa pagtakbo at pagtawa.

"Hey-."

"Hoy, Ayeth okay ka lang ba?" tanong ni Rayleigh.

 "Medyo naalog lang ang utak ko." May humawak sa beywang niya at mabilis
siyang itinayo. Wow naman, sobrang lakas ni Rayleigh ngayon nagtraining ba ito sa
bundok. "Salamat Ray--." Her brain stopped functioning when she saw someone's
figure. "Oh, Yael. Anong ginagawa mo dito?"

"Uy, sino iyan?" tanong ni Rayleigh na nakalapit na sa kanya. May

kinuha ito mula sa bulsa nito.

"Si Yael, kaibigan ni Allyx."

"Iyong partner mo sa pagpapanggap mo?"

"Yeah, and by the way Yael this is one of my friends si Rayleigh."

"Hi." Inilahad ni Yael ang palad nito pero sa halip na tanggapin iyon
ng kaibigan ay ngumiti lang si Ray.

"Hello too, mukhang may pag-uusapan pa kayo ni Ayeth I need to go."

Humarap si Rayleigh sa kanya. "Here, I've been to Oxford and finally found this."
May ibinigay ito sa kanya. It was a lost treasure na naiwala niya noong nag-aaral
palang siya.

"Thanks, Malaki na ang utang ko sa iyo."

"Don't mention it, sige alis na ako. Bye-Bye susi!" ani kay Yael.
Katunog kasi nito ang brand ng susi na Yale. Hinawakan niya ang bagay na ibinigay
ng kaibigan sa kanya.

"Magkakaibigan nga kayo ang weird ng sense of fashion niyo." Sabi nito
habang tinatanaw ang palayong si Rayleigh.

"Everyone deserves to be respected despite of the way they dressed up,

don't judge them unless you know what life they have been." Napatingin ito sa
kanya. "So, what are you doing here by the way?"

The last time they spoke ay nag-away sila sa Royale dahil sa kinain
nito ang strawberry cake na order niya. Tapos ay hindi na sila muling nagkita pa,
bukas ng umaga ang vacay niya papuntang Baguio kaya nga nagpasya siyang hindi
humawak ng kahit ano na may kinalaman sa trabaho.

Napakamot ito sa likod ng ulo nito tapos ay may ibinigay sa kanya.

Isang box ng cake na may tatak ng Royale. "Nandito ako para ibigay ito sa iyo."
Kunot-noong tinanggap niya iyon.

"For?"

"Peace offering, strawberry cake iyan pinabake ko iyan special iyan

kaya huwag ka ng magalit sa akin dahil masisira ang plano ni Allyxel." Tiningnan
niya ang cake at ngumiti dito.

"Okay." Masayang sabi niya, ganyan kababaw ang kaligayahan niya.

"Salamat sa cake at pinapatawad na kita. Bye!"

"Wait!" habol nito sa kanya.

"Bakit?"

"We need to talk about the plan."

"May plan na? Sige pasok ka muna." This will be the first time na may
papasukin siyang lalaki sa loob ng kanyang home abode na tanging mga kaibigan lang
niya ang nakakapasok. At bahagyang tumaas ang kilay niya ng mauna pa itong pumasok
sa kanya.

"Cute house." Hindi niya alam kung compliment ba iyon o hindi.

"Pasensya niya ito lang ang kaya ng budget ko hindi naman kasi ako
mayaman." Mabuti nalang at maganda ang mood niya or else nakatikim na ito ng flying
kiss sa kanya.

"Wala naman akong sinabi ah." At feel at home na umupo sa kanyang sofa.
Inilapag niya ang box ng cake sa ibabaw ng mesa niya, magbebreakfast na sana siya
ng dumating si Rayleigh kanina. "Uy, pagkain. Pakain." At nauna pang umupo sa upuan
niya, ginamit din nito ang plato na sana ay gagamitin niya.

"Nahiya naman ako sa iyo."

"Huwag kang mahiya kumain ka na rin."

"Mayaman ka ba talaga? Ang lakas mong kumain." Kumuha siya ng cake

knife at platito, mukhang mauubos na nito ang pagkain na niluto niya. Hindi sila
pwedeng magsama ni Yael ng matagal dahil mauubusan sila ng pagkain. Pareho silang
matakaw.
 "Lalaki ako at malakas akong kumain dahil active ako."

She snorted. "Anong active?"

"You know." He winks at her at hindi siya tanga upang hindi malaman
kung saan ito active. Nagslice siya ng cake at inilagay sa dalawang platito, inusod
niya ang isa kay Yael since ito ang bumili noon at iyong isa ay kinain niya.
Magluluto nalang uli siya kapag nakaalis na ito.

"Ano ang plano?"

"Sabi ni Allyx, kailangan daw natin na magbakasyon at sabihin natin kay

Bree na sila ang umasikaso sa kasal natin."

"Okay, wala naman palang masyadong gagawin. That would be great dahil
aalis din ako bukas and I will be gone for two weeks."

"Hindi tayo pwedeng magkahiwalay."

 "Ha?"

"Sasama ako sa iyo."

"What? No! Bakit magkasama pa rin tayo?"

"Because Allyx said so, sabi nga niya punta daw tayo somewhere abroad
like Honduras."

"Ano naman ang gagawin ko sa Honduras? Mas feel kong pumunta sa Baguio
manguha ng strawberry at magbake ng strawberry cake. Ayoko sa dagat dahil mainit."

"Kaya nga sa Baguio tayo pupunta."

"As in sasama ka sa akin?"

 Tumango ito ng maraming beses, "Sasama ka sa akin." Turo nito sa sarili
nito.

"Ayoko nga!"

"Ang arte mo naman Bhe."

"Shut up! Bhe ka ng Bhe, bhe-tayin kaya kita para there's more fun in
the Philippines." Tuluyan na itong natawa sa sinabi niya.

"Sabi ko nga mag-eenjoy akong kasama ka, susunduin kita dito Bhe
bukas."

"Ayoko!" Tili niya pero mukhang wala na itong balak magbago ng isip.
Nakakaloka!
<<3 <<3 <<3

a/n: sinubukan ko talagang magising last night para mag-update, nagising naman ako
pero mata lang ang na-open ko dahil ayaw gumalaw ng mga paa ko at katawan ko.
Masyado akong napagod kahapon sa intramurals namin, maraming pakulo eh. First time
kasi nangyaring may mga booths kahit na noong high school pa ako wala namang ganoon
kapag intrams namin, mga sports lang at cheering churva na hindi ko naman
sinasalihan. So, ayun nga nalista iyong name ko sa marriage booth, kaya pasimple
akong nagpunta doon and perks of being a teacher i erased my name at pinalit ko
iyong name ng nagpasulat ng name ko at yong crush niya. Aba, wais ata ito.
hahahahaha...

Walang nangyaring kasalan mukhang hindi pa right time. Lol, hindi nga so early ang
update ko ngayon. Nagising ako dahil sa may update na rin iyong binabasa kong story
kaya lang nadepressed akong masyado dahil sa bidang lalaki... grrrrrrrrrrrrrrr...
ang jerk niya kasi. Slight akong naawa sa bidang girl pero I admired her dahil
kahit na may nangyaring ganun hindi pa rin siya umalis at nagtago, she still faces
him. Pero naiinis pa rin ako.. hayyyyyyyyyyyyzt.

Btw, titingnan ko muna kung kaya ko na bang magpost ng chapter sa next book, i
might post one pero hindi ibig sabihin niyon ay araw-arawin ko na. May mga scenes
kasi dito na connected sa next book at baka malito kaya kapag nauna niyng bassahin
ang ms4 pero i'll try na ihabol ang mga iyon.

status update: Happy morning!!!

####################################
Chapter Three
####################################

CHAPTER THREE

MAAGA pa lang ay nakahanda na siyang umalis, may dala siyang bagpack at

gusto niyang magtatalon sa tuwa dahil naisahan niya si Yael. Ang alam kasi nito ay
nine pa siya aalis pero ang totoo, six talaga ng umaga. Baliw lang ang aalis ng
sobrang late kapag bibiyahe.

Isinukbit niya ang kanyang bagpack and adjusted her messy bun hair na
itinali niya ng mahigpit dahil ayaw niyang magulo ang kanyang buhok sa biyahe.
Magbubus kasi siya, ayaw niyang magkotse kapag kasi siya ang nagdrive hindi niya
maaappreciate ang ganda ng sceneries. Gusto niyang mafeel iyong walang ginagawa,
iyong hinahampas-hampas ng hangin ang mukha niya. She missed that feeling kapag
kasi ganoon, she felt so free.
 "All set!" sabi niya ng ilock niya ang pinto ng kanyang unit. May
bitbit siyang paperbag na puno ng mga packed foods. Hindi siya mahilig sa junk
foods kaya personal na inihanda niya ang mga pagkain niya. Magtataxi siya papunta
sa terminal ng bus. "Ay palaka!" Napahiyaw siya ng may humarang na itim na kotse sa
harap niya. Bumaba ang atip ng sasakyan, mayaman... at malakas na napabuntong-
hininga ng mapagsino ang humarang sa kanya.

"I told you sasama ka sa akin."

"Paano mo nalaman na maaga akong aalis?"

Tumawa lang ito saka bumaba sa kotse nito, ayaw sana niya pero babae
lang naman siya and she knew how to appreciate good looking people. He is wearing a
blue polo top na pinatungan ng puting sweater, at isang puting pambaba. He looks so
good to eat este to see? To watch? Basta iyon na iyon.

"I have my ways and besides kahit natuloy kang umalis ay makikita pa
rin kita, alam ko kung saan ka naka-book and by the way I already cancelled it."

"You what?"

"I cancelled it dahil mas magandang lugar ang pupuntahan natin." Kinuha
nito ang bag niya at maingat na ibinaba ito sa space na nasa likod ng sasakyan
nito. Kinuha na rin nito ang paper bag at dahil sa lakas ng pang-amoy nito sa
pagkain kaya obviously agad na nagningning ang mga mata nito ng makita nito iyon.
"Pakain."

"May magagawa ba ako?" Wala siyang nagawa kundi ang sumama na rin dito,
okay lang naman sa kanya as long as she won't drive. Ayaw pa niya iyon may libreng
driver pa siya. At saka sa halip na eight hours ang biyahe baka as mapaaga pa ang
dating nila doon. Bukas kasi pupunta siyang Sagada, i-explore muna niya ang town
proper bago siya pumunta doon and besides it will took her six to seven hours bago
maakyat ang lugar na iyon.

"You can take a nap if you wanted to."

"Pwede?"

"Hindi kita itatapon sa labas habang natutulog ka."

"Okay." She tried to close her eyes pero medyo naexcite siya kagabi
kaya maaga siyang nakatulog kaya heto hindi siya inaantok. "Hindi ako inaantok."
Reklamo niya.

"Mag-usap tayo."

"Hindi pa ba pag-uusap ang ginagawa natin?"

"You and your witty remarks Nazareth it never failed to amuse me."
Kinuha niya ang kanyang iPod at ear phone saka ipinasak iyon sa teynga niya. Mas
mabuti na sigurong magmusic trip siya, nasa kalagitnaan siya ng pakikinig ng kunin
nito ang isa at ikinabit sa kabilang teynga nito. "Share." She just nodded.

Ilang oras na ba silang nagbibiyahe? Hindi na niya mabilang dahil

nakaidlip lang naman siya, nagising lang siya ng nanuot ang lamig sa kanyang
katawan. Nasa daan pa rin sila pero mga puno na ang nakikita niya, tiningnan niya
ang suot na relo. Pasado alas dose na malapit na siguro sila dahil sa lamig.

"Gutom na ako kumain muna tayo." Kinuha niya ang paperbag, the foods
are enough for the two of them. "Itigil mo muna Yael ang kotse." Nakinig naman ito
mukhang nagutom na rin ito kasi hindi na nagsasalita pa. Huminto sila sa isang tabi
agad siyang bumaba kasi pakiramdam niya hindi na niya maramdaman ang mga binti
niya. "Arayyy!" sigaw niya as she stretched her legs. "Buti naman." Nakahinga siya
ng maluwang ng mapagtantong nakakalakad pa siya.

"Ano ba itong mga pagkain mo?" tanong nito sa kanya ng tingnan ang
laman ng paperbag.

"Mga pagkain alangan namang bato, di joke lang. Sige kain ka lang diyan
huwag mong ubusin. Ikaw ba na-isip mong magdala ng pagkain?"

"No, why would I?"

"Sa lakas mong kumain hindi mo man lang naisip na baka gutumin ka sa
daan?"

"Bibili ako sa mga dadaanan kong coffee shops and restaurants."

She scoffed and unwrapped her egg sandwich dahil inangkin na nito ang
baunan niyang may lamang kanin at adobo.
 "Kayo talagang mga tao kayo paano kung nasiraan kayo in the middle of
nowhere tapos walang tindahan na pwedeng pagbilhan ng pagkain? Mas mabuti na iyong
prepared kayo gutom lang ang ikakamatay niyo. Walang kwenta ang pera niyo kung
hindi rin naman ninyo iyan magagamit sa oras ng kagipitan."

"Lahat nabibili ng pera." Kinuha niya ang Tupperware na kinainan nito.

"Hey-."

"Sige nga, alukin mo ako ng pera mo para lang dito."

"Fine." Suko nito. Ibinigay niya uli ang pagkain nito.

"Hindi lahat ng bagay sa mundo ay nabibili ng pera dahil kung ganoon

man matagal na sanang masaya ang mga tao?" inubos na niya ang sandwich niya at
kinuha ang tumbler niyang may lamang tubig. May isa din na may lamang juice.

"Sino ka ba talaga Ayeth?" natawa siya sa tanong nito.

"Bakit? Sino ba ako? Ako si AYeth isang simpleng manunulat na

nagbabayad ng tax, huwag mo akong isiping masyado Yael lovable pa naman ako."

It's his time to scoffed, "Impossible."

"Impossibleng ano?"
 "Wala." Inagaw nito sa kanya ang tumbler niya at ininom iyon. "Pasok ka
na sa kotse at ng makarating na tayo sa kung saan man tayo pupunta."

"SERIOUSLY? Sagada?" napakurap siya ng bumaba siya sa kotse nito.

Madilim na at sobrang tahimik na ng buong lugar dahil alas onse na ng gabi ng
makarating sila sa place nito. His place is a villa at kahit madilim ay alam niyang
maganda iyon lalo na kapag naarawan.

"Yes, my place."

"Kailan ka pa nagkaplace dito samantalang mukhang hindi ka naman

pamilyar sa lugar na ito." Ilang beses na silang nawala, hindi naman pala nito alam
ang daan.

"Kahapon lang I bought this place."

"Iba na talaga ang mayaman hindi mo man lang ichineck, paano kung may
multo pala dito." at nag-creak ang window saka pumasok ang malamig na hangin.
 "Huwag mo ngang sabihin iyan panira ka ng trip eh." Reklamo nito and
she knew why mukhang takot ito.

"Scaredy cat." Panunukso niya dito.

"Si-h-hindi ako takot." He stuttered.

"Sabi mo eh." And then she slowly walked away from him dahil sinara
nito ang pinto at hinanap ang switch at dahil hindi nga ito pamilyar sa switch kaya
medyo matatagalan pa nitong mahanap iyon.

"Where the fuck is that damn switch!?" natawa siya sa usal nito. She
got her phone at hinanap ang video doon kung saan may sisigaw. Pinigil niya ang
sarili niya upang hindi humagalpak ng tawa lalo na ng paglingon nito ay wala siya.
"Shit! Nazareth!? Where the-." And he stood still when he heard that scary yelling
sound. Kung nakikita lang sana niya ang mukha nito ngayon malamang sobrang putla na
ng mukha nito. Kaya hindi na niya napigilan ang sarili niyang matawa ng malakas
dahil sa nangyari. Hinampas pa niya ang wall kasabay ng pagsindi ng ilaw sa buong
paligid and her laugh stopped when she saw an old lady wearing a white dress, her
hair is curly and she looks lifeless. Napatili siya ng malakas.

"Shit! Ayeth!" nasa likod na niya si Yael at agad siyang napayakap

dito.

"May babae." Bulong niya dito habang nakayakap siya.

"Kayo po ba si Sir Yael?" nagsalita pa ang babae.

 "O-opo kayo po si manang Laura?"

"Oo hijo pasensya na kung natakot ko kayo ng asawa mo. May inayos ako
sa likod bahay, nailagay ko na rin iyong mga pagkain sa loob ng refrigerator. Sapat
iyon sa isang buwan gaya ng sinabi mo hijo at kung may kailangan pa kayo nandiyan
lang kami tatlong kilometro ang layo ng bahay namin sa villa."

"Sa-salamat po Aling Laura." Sinundan niya ng tingin ang matandang

babae na dumaan sa harap nila at sinarado pa talaga nito ang pinto. "Nakakatakot
naman."

"Serves you right dahil tinakot mo ako kanina."

"Joke lang naman iyon," kumalas siya dito at sinapo ang dibdib. "Ang
lakas ng tibok ng puso ko alam mo ba iyon." kinuha pa niya ang palad nito at
inilapat sa dibdib niya. "See, can you feel it ang lakas ng tibok niya. Hindi kaya
ako mamatay sa sakit sa puso nito?" she asked innocently at him. "Aww!" reklamo
niya ng pitikin nito ang noo niya.

"Matulog na tayo bukas matino ka na naman."

"Aye! Aye! Teyka saan na ba iyong mga gamit ko? Magsusulat pa ako."

"Ang sabi ko magpahinga ka, matulog ka, close your eyes and visit dream
land hindi magtrabaho. Akala ko ba bakasyon ang pinunta mo dito? Isipin mo na lang
na hindi mo ako kasama."
 Tinaasan niya ito ng kilay. "Okay iisipin kong hindi kita kasama."

SOBRANG lamig! Hindi na niya kailangan ng aircon dahil nangangatog na

siya sa lamig, hindi pa agad nakapag-adjust ang katawan niya kaya hindi siya
makatulog ng maayos kahit na pagod na pagod siya sa biyahe. Alam niyang nasa
kabilang silid lang si Yael na sa tingin niya ay tulog na tulog na rin. At saka
hindi pa nawawala sa utak niya ang naramdaman niya kanina.

She got her phone and open her internet, nagviber siya wala kasing
signal sa network niya. She message Rayleigh. Hindi ako makatulog. She typed.

Ipikit mo ang mga mata mo tapos magcount ka ng sheeps. Reply ni

Rayleigh.

Did that, hindi lang sheep sang nabilang ko pati na rin hibla ng buhok
ko. She smirks.

I'll ring you. At hinintay niyang tawagan siya nito at nasagot naman
niya agad.

"Is the plan working?" tanong ni Ray sa kanya.

 "Hindi pa nagsisimula, bukas ko pa tatawagan si Bree."

"Ay, ganoon? Ikaw kailan ka?"

"Kailan? Ako?"

"Kailan ang kasal niyo ni susi?"

"Gaga! Kasal agad? Bakit naman ako magpapakasal sa kanya? At hindi Yale
ang pangalan niya kaya hindi iyon brand ng susi kundi Yael."

"Bakit ba? Maybe because there's chemistry between the two of you bagay
kayo."

Tumaas ang kilay niya. "Tao ako, siya lang ang hayop."

Tumawa ito sa kabilang linya. "Hay naku, isn't it time for you to bring
down your barrier and somehow learn to fall in love?" biglang nagseryoso ang boses
nito.

"Bakit na-open na naman ang love-love na iyan?"

"You haven't fallen to someone Ayeth and yet you write something that
relates to love, bakit hindi ka kaya mainlove muna saka ka magsulat. That would be
the best experience if ever."

Umiling siya, "At para na ring kumuha ako ng malaking bato na ipupokpok
ko sa ulo ko. Marami naman akong basis kaya huwag nalang iyon."

"Subok lang."

"Ayoko, I already have my life plans. Ayokong pumasok sa isang bagay na

alam kong walang kasiguraduhan."

"Masyado kang nagdedepend sa mga plans Yeth, tandahan mo may mga bagay
na dumadating sa buhay natin ng wala sa plano at hindi natin inaasahan. Malay mob
aka sila na iyon. Okay, huwag mo lang subukan pero tried to lower your defenses
gaya ng ginawa ni Bree. I also want you to be happy."

"Iba naman si Bree at Allyxel, nagkataon lang na mahal siya ni allyx."

"Paano kung nagkataon din na mahal ka ng taong mamahalin mo?"

"There's a slim chance of winning Ray, hindi lahat ay katulad ng nasa

pocketbooks na sinusulat ko and besides I can't fall in love, they shouldn't love
me masasaktan lang sila."

"Hay naku, huwag kang magsalita ng tapos malamig ang bagyo pwedeng may
mainit na-.'
 "Pervs." Natatawang sabi niya.

"Bakit ba nagsusulat ka rin naman ng love scenes sa mga novels mo ah.

Mas perv ka."

"That's work of an art bakit ba iyong mga photographer sa fhm ay bastos

na agad dahil kumukuha sila ng pictures ng mga halos hubo't hubad na babae?"

"Point taken, ikaw talaga palaging kang may say sa lahat ng bagay. Ge,
tulog na rin ako as far as I remembered, gabi na sa Baguio ibig sabihin gabi na rin
dito sa Manila."

"Bye." She end the viber call. Napabuntong-hininga nalang siya hindi
niya dapat kinakausap ng matino ang kanyang mga kaibigan. It's bad for her soul.

"GOOD MORNING!" masiglang bati ni Yael sa kanya, halatang nasa good

mood. He is wearing a pair of cotton shirt and cotton pants, may nakabalot na kumot
sa katawan nito. "Kain na tayo pinagluto tayo ni Aling Laura."

Tumango lang siya, she stretched her arms and then make a few strides
papuntang mesa na may lamang umuusok na pagkain. Nakatulog naman siya at nakapa-
adjust na rin sa lamig kaya natapos na nga siyang maligo. She is wearing a shirt
and a pair of walking shorts.
 "Hindi ka ba nilalamig?" takang tanong nito habang humihigop ng mainit
na sabaw.

"Malamig? Not really sanay na." sabi niya, hindi pa rin mawala sa isip
niya ang conversation niya with Rayleigh, she knows Ray is hinting something and
someone and by the meaning of her words, she is referring it to the man sitting in
front of her.

"Really? Sanay na? Mainit sa Manila."

"Malamig sa Ox-." She stopped midway. "Malamig dito sa Baguio, pabalik-

balik na ako dito."

"Oh, kaya pala and by the Nazareth call Bree. Sabihin mong umalis tayo
para magbakasyon so she needs to fit your wedding gown and arrange everything for
the wedding."

"Keribells." Kinuha niya ang kanyang phone at saka nagviber ulit. After
a few rings ay sinagot na ng kaibigan niya ang kanyang tawag.

"Hello?"

"Ayeth, napatawag ka."

 "Where are you now?"

"Natutulog pa kanina, mamaya magfifit tayo ng gown mo." Napatingin siya

kay Yael na sobrang gana kung kumain. "Nasaan ka na? Hindi ba fitting mo ngayon."

"Yep!" pinasigla niya ang boses niya. "Kaso nasa Honduras kami ng
fiancé ko dahil magbabakasyon daw muna kami." Narinig niyang pumalatak ito. She
pressed the loudspeaker button at inilagay iyon sa tabi niya. Nagugutom na rin kasi
siya.

"Malapit na ang kasal mo at saka niyo pa naisipan na magliwaliw

nababaliw ka na Nazareth!" Sigaw nito sa kanya.

"Sige na friend, magkasing katawan lang naman tayo pero mas sexy ako."
Pinanliitan niya ng mata ang kasama kasi bigla ba naman daw itong mabulunan.
Inambahan lang niya ito ng suntok.

"Ayeth, you know I am pregnant at saka I am getting bigger na."

halatang frustrated na ito.

"Tataba din ako dito Bree si Bhe kasi pinapakain ako ng pinapakain ang
hilig pala nitong kumain." At ang walang hiya, iniumang pa ang kutsara nito sa
bibig niya.

"Say ahhh Bhe ko." Kinain nalang niya iyon para mas magmukhang kapani-
kapaniwala ang acting nilang dalawa.
 "See." She said munching, "I trust your style and besides malapit na
rin ang kasal ko sabi pa naman nila masamang isuot ng bride ang wedding dress nila
kasi baka hindi matuloy. Hindi ka naman ikakasal kaya pwede kang magfitting ng
dress ko you will love it promise."

Inagaw ni Yael ang phone niya at kinausap si Bree. "And asked Allyxel
to fit my tux too magkasing-abs lang kami!"

"Bhe, huwag kang assuming si Allyxel may eight packs ikaw dalawa lang
and the rest are drawing."

"Whoah! Bhe alam kong wala pang nangyayari sa atin because I am waiting
for the wedding night pero ipapakita ko sa iyo ang eight packs ko." Napatingin siya
dito kasi ang carefree ng tingin niya dito ngayon. He even winked at her.

"Huuu, yakult lang ang may pack Bhe. Wala ka nun! Wala! Wala! Wal-."
Her voice muffled ng subuan niya nito ng pandesal.

"Paparusahan ko muna itong fiancé ko Bree. Good bye." And just like
that the line was cut off. Pinatay na ni Yael ang cellphone niya.

"Ano ka ba? Paano kung nalunok koi tong isang pandesal?" inis na
hinampas niya ito ng ilang beses. Panay ang sangga lang nito sabay sabing aray ng
aray.

"Ang brutal mo talaga bhe."

 "Shaddaappp!" asar na binatukan niya ito mabuti nalang at hindi ito
nagreklamo.

"Aray!" tiningnan niya ito ng masama, baliw lang. Super late ng

reaction. "Nabali iyong tadyang ko kailangan mo akong panagutan."

"Gago ka, paanong mababali ang tadyang mo samantalang sa batok kita

sinapok."

"Ah, arayyy! Ang sakit ng batok ko kailangan mo akong panagutan."

"Kung tusukin kaya kita ng tinidor sa mata?"

"Don't touch the face maraming iiyak na mga babae ang dami pa naman
nilang nahuhumaling dito." at hinimas pa nito ang chin na para bang nagpapapogi.

"Iiyak talaga? Ang hangin dude." Pinasadahan niya ito ng tingin mula
ulo hanggang paa at talagang nilantad sa harap niya ang buong katawan nito na
nakangisi pa. Ang sarap nitong hampasin ng binalatang ampalaya. "Mas malala ka pa
sa bagyong Ondoy." Irap niya, tinaasan pa niya ito ng kilay ng bigla nalang itong
tumawa. Now tell her, may kasama ba siyang baliw o nagbabaliw-baliwan lang. "Baliw
k aba?" asik niya.

Umiling ito and wipe some tears from his eyes. "Bakit kahit mahirap ka
ang cute mo pa rin mang-irap?"

Putulin kaya niya ang dila nito gamit ang toothpick? "Pasensya na ha?
Ipinanganak akong talented eh." Pang-asar pa niya.

"And writing is a talent? Hindi ba trabaho iyan ng mga tamad na tayo?"

nangating bigla ang buong katawan niya sa sinabi nito. Nagtagis ang mga bagang
niya, insultuhin na nito ang buong pagkatao niya pero may dalawang bagay na hindi
nito pwedeng siraan sa mismong harap niya at iyon ay ang pamilya niya at ang
propesyong napili niya.

"Sa tingin mo tamad ako ganoon? Kompara sa mga taong mayayaman na tulad
niyo na madaling nakukuha ang mga bagay hindi yata mas tamad kayo keysa tulad
namin. Yup, hindi kami pumapasok sa opisina at humaharap sa mga tao but it doesn't
mean we are not working. May deadlines din kami, may rejections, at kung wala
kaming naisusulat hindi kami magkakaroon ng pera pambayad ng bills at pambili ng
mga kailangan namin. Kompara sa meron kayo, sorry ha, ito lang ang buhay na nakaya
ng mga taong tamad tulad namin. Excuse me." Ibinaba na niya ang kubyertos at
mabilis na nilisan ang hapag kainan. Lumabas na rin siya dahil naasar siya sa
sinabi nito. Insultuhin na nito ang pagkatao niya huwag lang ang propesyong
pinaninindigan niya.

<<3 <<3 <<3

a/n: finally, natapos na rin ako sa trabaho kong pagkikipagdate kay Calculator.
Hindi pa ako tapos sa ibang sections ko dahil nagkaroon kami ng seminar kanina
regarding about forms and etc. Katatapos ko lang din ng form 137-A at form 138
tapos may form 14 pa at ipapasa ang form 1, ano naman kaya iyon? Di bale nalang
kapag natapos ko na ito back to normal na ulit ako. Teacher muna ako this week mag-
uupdate pa rin naman ako every day hindi ko lang alam ang exact time.

Dahil sa sobrang busy ko ngayon hindi ako nakakain, wala akong rice ngayon. Parang
almusal ko ay mango float, lunch ko ay isang slice ng chocolate cake tapos dinner
ko ngayon ay limang macaroons, isang chocolate cake at mango float pa rin. Ano
naman kaya iyon? Sana bukas ay makatiming ako ng kanin, ayokong magdiet sa
pambansang pagkain ng Pilipinas according to me, huhuhu... mabuhay ang kanin!

STATUS UPDATE: Mabilis na otors note lang kasi may kailangan pa akong i-accomplish
na forms. Pero mag-iiwan lang ako ng isang katanungan na tanong ng students ko
kanina.

Here's her question.

"DO I REALLY NEED TO BE RELIGIOUS TO BE A GOOD PERSON?"
####################################
Chapter Four
####################################

Chapter Four

Gusto niyang mapamura ng paglabas niya ng villa ay agad siyang nilukob

ng sobrang lamig. Pero kailangan niyang lumabas upang hanapin si Ayeth kapag may
masamang nangyari sa babaeng iyon patay siya sa mga kaibigan niya. Hindi niya alam
kung bakit nalang niya iyon nasabi masyado lang siguro siyang nasanay sa presensya
ng mg kaibigan niya at nakalimutan niyang stranger pa pala ang babaeng iyon.

He needs to tame his mouth sometimes. Kailangan niyang maging sensitive

minsan, kahit ngayon lang.

"Nasaan na ba kasi ang babaeng iyon?" kanina pa siya naglakad-lakad sa

labas ng villa and swear to hell, ang lamig talaga. Hindi pa naman siya sanay sa
malamig because he is freaking hot... anong connect? Basta kailangan niyang mahanap
si Ayeth. "Damn her saan ba kasi iyon nagpunta?" then he remembered she is only
wearing a thin tee-shirt and a pair of cotton shorts baka magkasakit pa iyon.

Mabilis siyang pumasok sa loob ng villa at nagbihis ng makapal na

damit. Kung kailangan niyang hanapin sa buong Sagada si Ayeth ay gagawin niya. Baka
kasi tumaway uli si Bree mamaya mahirap ng mabuko sila.

Pagkalabas niya ay agad siyang nagpunta sa bahay ni Aling Laura baka

kasi napadaan ito doon. Mabuti nalang at nasa labas na ng bahay ang matandang
katiwala at nagwawalis.

"Manang Luisa nakita niyo po ba iyong kasama ko?" tanong niya dito.
 "Ikaw pala sir Yael, iyong asawa niyo po ba?" hindi na niya tinama ang
tawag nito kay Ayeth. "Nakita ko siyang dumaan iyong batang iyon dito kanina. Doon
yata siya papunta mukhang nakabusangot ang mukha naku baka magkasakit pa ang batang
iyon wala pa namang suot na jacket."

"Medyo nag-away po kasi kami kaninang umaga."

Tumawa ang matanda, "Normal lang iyan sa mga bagong kasal. Hala,
habulin mo na ang asawa mo at baka magkasakit pa ang isang iyon."

"Salamat po."

Naaasar na talaga siya, first time niyang maghanap ng isang babae at sa

hindi pa niya girlfriend. May girlfriend siya na naiwan sa Manila and he never did
this kind of effort to his girlfriend.

"Where the hell is that woman?" inis na tanong niya, dalawang oras na
siyang palakad-lakad at patanong-tanong. Nakakainis lang dahil panay ang turo ng
mga ito sa iba't ibang direksyon tapos wala naman pala doon ang dalaga.

"Salamat ineng sa pagtulong mo sa amin." May narinig siyang ingay mula

sa hindi kalayuan. Naka-upo siya sa isang malaking bato dahil napapagod na siya sa
paglalakad at paghahanap, actually sumuko na siya. Gusto na niyang umuwi sa villa
at magpahinga.

"Walang anuman po iyon dream ko talaga ang magwork sa isang strawberry

farm." Napaigtad siya ng marinig ang pamilyar na boses na iyon, ang boses ng
babaeng hinahanap niya.

"Kung hindi lang talaga nagkasakit iyong bunso ko hindi kami

mahihirapan ng ganito."

"Naku nanay sabi ko naman po sa inyo wala lang iyon at saka salamat na
rin po dito sa mga strawberries, paborito ko po talaga ang mga ito."

"Halata nga eh kasi kahit hindi pa nahuhugasan ay pinapak mo na."

"Nakita niyo poi yon? Hindi na ako mahihiya pero fave kop o talaga ang
mga ito. Gagawa ako ng strawberry cake pag-uwi ko mamaya sa titirahan ko."

"Dumaan ka sa bahay namin ineng, marami kaming strawberry jam doon

magdala ka ng marami."

"Ay, hindi po ako tatanggi." Narinig niya ang excitement sa boses nito.
Nawala tuloy ang inis at pagod niya sa paghahanap sa babaeng iyan mula kanina.
Akala niya ay sila lang ang matakaw at hindi aayaw sa pagkain may isa pa pala.
Mukhang kapag sila ang magkasama mag-aaway lang sila sa mga kakainin nila.

Hindi muna siya nagpakita bagkos ay palihim na sinundan ang dalaga na

sumama sa isa pang matandang babae na kausap nito kanina. Naghintay lang siya at
parang stalker, dumaan pa ito sa may palengke at may pinamili na kung anu-ano. And
then he remembered her sister, he doubt if Yelena can do what Ayeth is doing right
now.
 Ni hindi mo iyon mapapapasok sa grocery store paano nalang kaya sa
palengke. Hindi niya alam kung ano ang meron sa kapatid niya but Yelena is too
reserved for her own at masyadong choosy sa mga friends. Ni hindi nga nito
nakasundo ni isa sa mga girlfriends niya, lalo na itong present one.

Napansin niyang naglakad na ito palayo sa kanya kaya mabilis siyang

napalakad ng mabilis. Bigla itong napalingon kaya mabilis din siyang nagtago sa
likod ng isang stall sa palengke at pasimpleng tumitingin sa mga paninda na
nandoon. Sumilip siya at naglakad ng muli pasunod dito. Nang sa tingin niya ay
pauwi na ito sa villa ay saka lang siya nakahinga ng maayos at hindi na sumunod
dito. Ayaw niyang malaman nito na sinusundan na niya ito, at saka may gagawin pa
siya. Alam niyang na-offend niya ito kaya gagawa siya ng paraan upang maalis ang
inis ng dalaga sa kanya. Napangisi nalang siya sa naisip niya, this is so cliché
and he never did this to anyone but the woman staying inside his villa.

MEDYO nawala ang inis niya kay Yael dahil sa mga ginawa niya, nagawa
niya ang isa sa mga wish list niya ng maisipan niyang pumunta dito sa Baguio.
Nakapagharvest na siya ng strawberry sa strawberry farm at nakakain na rin siya ng
newly harvested strawberries. May mga tao talagang mababaw ang trip sa buhay. She
just want to enjoy life to the fullest.

Wala ito pagdating niya sa villa nito, as if she wants to see him here.
Hindi naman niya sinasabi na nawala na ang galit niya dito. It's just that hindi
niya gusto ang sinabi nito sa kanya. She sigh, alam niyang she sounds so childish
pero hindi naman siya nito masisisi they weren't even friends to begin with at
hindi niya siya nito kilala kaya wala itong karapatan na sabihan siyang tamad.

Ting! Napatayo siya ng marinig ang timer ng binibake na strawberry na

cake. Kinuha niya mula sa oven ang cake at itinabi muna niya iyon. Kinuha niya ang
mga ingredients na gagamitin niya sa paggawa ng icing para sa cake na gagawin niya.
Muli siyang napasulyap sa wall clock malapit ng mag-alas dos ng hapon at wala pa
rin ang lalaking iyon. Ayaw niyang mag-alala pero nakakaramdam pa rin siya ng
ganoon, paano nalang kung hanapin sa kanya ni Allyxel si Yael kapag tumawag ito?

"Bahala na siya sa buhay niya malaki na siya." Sabi niya sa sarili

pakunswelo kung baga pero sino ang lolokohin niya? Hindi nga siya makapag-isip ng
maayos, hahanapin niya si Yael. Tinapos nalang niya ang pagdedesign ng kanyang cake
at ipinasok iyon sa refrigerator. Gusto niyang magpalit ng damit dahil ang lagkit
na niya dahil sa icing. Papanhik pa lang siya sa kanyang silid sa villa ng may
narinig siyang katok kaya nabitin ang pag-akyat niya. Hindi naman siguro si Yael
iyon dahil villa nito ang tinutuluyan niya kaya alam niyang hindi ito kakatok.

Bigla siyang kinabahan baka kasi may nangyaring masama sa isang iyon,
kaya hindi na niya inayos ang sarili at agad na binuksan ang pinto. Napakurap siya
ng isang malaking bugkos ng yellow roses ang nabungaran niya hawak ng isang tao na
natatakpan ang mukha dahil sa mga bulaklak. Biglang kumilos ang bulaklak... ang may
hawak ng bulaklak and found Yael's handsome face adorably looking at her like a
lost puppy. Shit! Mahina pa naman siya sa mga cute na hayop.

"Ya-el?"

"Ahm, hi." Napakamot ito ng ulo. "Here." At basta nalang nitong inabot
sa kanya ang boquet ng mga rosas. "Sorry if I offended you earlier." She opened her
mouth to say something back pero bigla siyang natigil dahil biglang nawala ang
galit niya dito.

"Kumain ka na?" naitanong nalang niya, nakita niya ang pagsilay ng

ngiti sa mga labi nito and that smile makes her heart leap from its original
position. Medyo nagulat pa nga siya dahil hindi niya iyon inaasahan.

"Hindi pa gusto ko sabay tayo." At nagpacute pa ang loko, wait! Kailan

pa siya natutong mag-appreciate ng mga cute na lalaki? Naku! Masama na ito, ilang
oras pa nga lang sila nagkakasama ay may... ayaw niyang isipin. Sa asar niya sa
sarili niya ay nahampas niya sa mukha nito ang mga bulaklak. "Aray! What was that
for?"
 "Pinag-alala mo ako kanina." Nasabi nalang niya at saka nagpatiuna sa
paglakad papunta sa kusina. Kumuha siya ng vase at doon nilagay ang mga bulaklak
sayang kung malalanta, first time pa naman niyang makatanggap ng bouquet of
flowers.

"Nag-aalala ka sa akin?" he asked while following her, literally dahil

nakabuntot lang talaga ito sa kanya na parang aso.

"Joke lang iyon naniwala ka naman." Aniya sabay irap.

"You are worried." Panunukso pa nito at tinusok pa ng daliri nito ang

kanyang pisngi. Kakagatin sana niya iyon ng bigla nitong iniwas. "Brutal mo talaga
bhe." Isa pang irap ang nakuha nito mula sa kanya.

"What do you want to eat?" tanong niya tapos ay bigla itong natigilan
sa tanong niya and then his eyes sparkles with mischief.

"Huwag mo akong tanungin ng ganyan dahil baka magalit ka na naman sa

isasagot ko." He said with matching grin.

"Stupid! Kaya ka nga tinatanong at ng maihain ko sa sa iyo." Ang sarap

kaya nitong pukpukin ng flower vase.

"Right now isa lang ang gusto kong kainin and that is..." tiningnan
siya nito from head to foot like she is something worth eating for. Kumunot ang noo
niya sa ginawa nitong pagtingin sa kanya. "Your..." natigil siya sa paghinga ng
bigla itong lumapit sa kanya and then he suddenly lowers his head and whispered...
"Cake. Right now I want to eat your strawberry cake."
 "Paano mo nalaman na nagbake ako ng strawberry cake?"

"Because I can smell it from outside."

"Kanina ka pa sa labas?"

"Sort of."

"Baliw ka talaga." Naiiling na wika niya pero hindi naman niya

mapigilan na mapangiti dito. Wala lang, it's really weird for someone who isn't
used to hang out with a guy seems comfortable with this guy, maybe he does have
that effect to women. Ang swerte siguro ng girlfriend nitong lalaking ito. Yeah,
girlfriend. May girlfriend na nga pala ito!

KANINA pa siya nagpaikot-ikot sa ibabaw ng kanyang kama, kung kailan

naman kasi hindi inaasahan saka pa may darating na bisita. She have her monthly
period right now, may spare napkins naman siya pero alam niyang hindi iyon sapat.
Kailangan pa niyang bumaba sa bayan upang bumili ng kailangan niya. Masakit din ang
puson niya dahil sa dysmenorrhea, bakit ba kasi kailangan pang babae ang makaranas
nito? Bakit hindi iyong mga lalaki, common babae na nga iyong nasasaktan kapag
nadidivirginized, babae din iyong nasasaktan kapag nanganganak, tapos babae pa rin
iyong nasasaktan kapag menstrual period? Nasaan ang gender equality? Wala!

Gusto na niyang tumili sa frustrations dahil masakit talaga, hindi siya

makapagconcentrate. Mahirap pa naman basta first day niya kasi hindi siya
nakakapaglakad ng maayos dahil sa sakit. She closed her eyes and ibinato ang unan
sa maliwanag na sinag ng araw na nagmula sa bintana na hindi niya masara mula pa
kanina.

"Ouch! Bakit ka ba nambabato?" narinig niyang tanong ni Yael, she

opened her eyes and glared at him. Wala siya sa mood na makipagbatuhan ng mga words
of wisdom sa kaharap niya. "Parang gusto ko lang malaman kung bakit hindi ka pa rin
lumalabas kahit ala una na ng hapon tapos nambabato ka na?" himig pagtatampo nito.

"Yael please huwag muna ngayon." Daing niya dito.

"Hey, ano ang nangyari sa iyo? Are you hurt? Do I need to bring you-no
I need to bring you sa hospital." Akmang bubuhatin na sana niya ito ng pigilan
niya.

"Huwag mo akong galawin dito please, hindi ko na kailangan pang pumunta

sa hospital. Normal lang talaga ito sa aming mga babae."

"Huh?" naguguluhang tanong nito. "Anong normal? Normal ba na para ka ng

huhukayin diyan?"

"Normal lang talaga ito ganito talaga ako kapag may dysmenorrhea ako."
Angil pa niya at saka muling binato ang bintana ng sumakit na ang ulo niya. "Please
close the windows masakit ang ulo ko sa liwanag ng araw." Daing ulit niya hanggang
sa binalot ng kadiliman ang buong silid niya making her sigh in relief. "Thanks."

Napapikit pa rin siya at hinawakan ang may bandang tiyan, gusto niyang
mapaiyak ng malakas pero hindi niya iyon gagawin sa harap ng lalaking ito.

"Pwede mo na ba akong iwanan?" she asked, pleading.

"Dito ka muna lalabas muna ako I'll buy something." Paalam nito sa
kanya bakas pa rin ang pag-aalala sa boses ng binatang kaharap. Tumango lang siya
because she doesn't know what that something is.

Nawala na ito sa silid niya siya naman ay nagpatuloy sa pakikipaglaban

sa sakit na nararamdaman niya. Pakiramdam niya ay matatanggal ang matris niya dahil
sa sakit. Hindi na nga niya namalayan na nakaidlip na pala siya and she woke up
when she felt someone tapping her cheeks slowly.

"Ya...el?" she moaned his name.

"Finally, you're awake. Sorry to wake you up pero kailangan mo ng

kumain." Pinakiramdaman niya ang sarili niya, masakit pa rin.

"Ayoko." She closed her eyes pero hindi na pala siya makakatulog ulit,
nayamot tuloy siyang bigla dahil naghaharumintado na cramps niya. She heard him
sighed, ayaw sana niyang makita nito siya ng ganoon sa ganoong state pero wala na
siyang lakas upang itaboy ito. Lumundo ang kama niya tanda na nakiupo ito doon.
"Yael naman eh."
 "Kumain ka muna and then drink this." Ipinakita nito sa kanya ang isang
box na may lamang menstrual camp reliever.

"Saan mo nakuha iyan?" she asked.

"Bumaba ako kanina sa bayan para bumili nito, nagpaluto din ako kay
Aling Luisa ng makakain mo." Kinuha nito ang tray ng umuusok pa na kanin at
tinolang manok. Nagrumble na ang sikmura niya ibig sabihin nagugutom na nga rin
siya. Gamit ang natitirang lakas na nakuha niya mula sa pagtuloy ay bumangon siya.
Pakiramdam niya ay mamamatay na siya kahit sobrang lamig ng buong paligd
pinagpapawisan pa rin siya. Napansin din niya ang dalawang supot ng mga sanitary
napkins sa ibaba ng kama niya. "I don't know your brand kaya iyong brand na katulad
ng kay mommy at kay Yelena ang binili ko." Agad itong nag-iwas ng tingin sa kanya
at kahit na nakaramdam pa rin siya ng cramps ay hindi niya napigilan ang sarili
niyang mapangiti sa ginawi nito.

"The perks of being the only guy in the family." she said. "But thanks
anyway." Inabot niya ang tray na may lamang pagkain at sinubo iyon. She is halfway
finishing her meal ng mapansin niyang kanina pa pala nananahimik si Yael kaya
tiningnan niya ito. Nakatitig lang ito sa kanya habang naka-indian seat sa kanyang
tabi. "Bakit?"

"Hmn?"

"Bakit mo ako tinititigan?"

"Masama bang tumitig?"

Na-awkward naman siyang bigla, hindi siya sanay na tinititigan kapag

kumakain. "Oo, lalo pa at hindi maganda ang pakiramdam ko tapos feeling ko
binibilang mo iyong bawat subo ko." Irap niya pa, gusto lang niyang pagtakban ang
kakaibang nararamdaman niya ng mga oras na iyon. She doesn't want to be that stupid
heroine na sinusulat niya sa kanyang mga novels.

"Kahit masama ang pakiramdam mo nagagawa mo pa rin akong sungitan

kakaiba ka talaga. Iyong iba nga halos mamatay na kapag nakalapit ako sa kanila."

Tinaasan niya ito ng kilay tapos ay napangisi nalang bigla kakaiba din
kasi ang isang ito grabe kung makabuhat ng bangko.

"Ikaw na talaga ang mayabang poging-pogi ka sa sarili mo no?"

"Hindi ako poging-pogi sa sarili ko bhe dahil pogi talaga ako."

"Yabang." Iiling-iling na nagpatuloy siya sa kanyang pagkain. Pero

hindi naman niya maitatanggi na kahit mayabang ito ay natutuwa siyang makipag-
asaran sa lalaking ito. Maybe because he is smart, yup, kahit mayabang ito alam
niyang matalino ang lalaking kaharap niya. Hindi man siya teacher but she can sense
it.

"Here." May ibinigay ito sa kanyang dalawang pack ng malalaking

chocolates. "Sabi ng pharmacist nakakawala daw ng sakit ang pagkain ng chocolates,
you know happy hormones." Napakurap siya dito, no wonder women fell for this guy...
he is kinda sweet.
 "BABE." Untag ng girlfriend niyang si Jhera sa kanya, nasa isang fine
dining restaurant sila ng mga oras na iyon. Actually wala siya sa mood na lumabas,
may hang-over pa rin siya sa Baguio escapade niya kasama si bhe--- Ayeth pala.
Hindi niya akalain na magiging masaya ang two weeks vacation niya sa lugar na iyon.
Maganda naman talaga ang Sagada lalo pa at hindi boring ang kasama mo. "Yael babe,
are you listening to me?" malambing na tanong ng babaeng kasama niya. Bigla siyang
nakaramdam ng yamot, dati napagtitiisan naman niya ang kaartehan ng babaeng ito
pero ngayon ay ewan ba niya hindi na niya kaya.

He is keeping Jhera because she is good in bed and besides, ayaw niyang
kulitin siya ng mga magulang niya na mag-asawa kapag nalaman ng mga ito na wala
siyang girlfriend. Lalo na ngayon na ikakasal na si Allyx kay Bree, and that would
be tomorrow.

"Yes, I am listening to you." Bored na sagot niya.

"That's good, so ayon nga we went to Hawaii and I wore my yellow two
piece bikini the one that you like. All boys are so enraged to talk to me but of
course I am loyal to you." Hindi na niya pinakinggan ang mga sinabi nito dahil
hindi na talaga niya trip na makinig pa sa mga walang kwentang mga kwento ni Jhera.

"Hindi ba kasal ni Allyxel tomorrow bakit hindi mo pa ako inaayang

maging date mo?" napatitig siya ito, Jhera fluttered her eyes to him halatang
nagpapacute. Sa gilid ng kanyang mga mata may nakita siyang pamilyar na babae kaya
agad niyang sinundan ng tingin ang babaeng iyon. Naglalakad ito sa labas ng
restaurant, may suot na headphone at nagbabang ng head na sumasabay sa music. Gusto
niyang tumayo upang sundan ito pero bigla nalang itong nawala sa paningin niya.

Hindi kaya naghahallucinate lang siya? Tsk. Masama na talaga ito, pwede
naman niyang puntahan sa apartment nito hindi ba? Ano naman ang sasabihin niya?
"Babe!" galit na untag sa kanya ni Jhera.

"What?" inis na tanong niya.

 "Ang sabi ko sasama ako sa kasal ni Allyx as your date."

Kumunot ang noo niya at tumawa sa sinabi nito. "Really Jhera? I already
have a date at hindi ikaw iyon." kinuha niya ang kanyang wallet at naglapag ng
pera. "We are done here, umuwi ka na rin it's already late." Tumayo na siya at
hindi na hinintay si Jhera. He just wanted to rid her off from his life tonight.

"Wait lang babe." Habol nito sa kanya sa may parking lot. "Nagselos ka
ba dahil sa nakita ako ng iba ng naka-two piece lang? Sorry hindi ko na uulitin
iyon please huwag ka ng magalit please." At nagpout pa ito, kung noon ay affected
siya sa mga pacute nito hindi na talaga ngayon. At kahit maghubad pa siguro ito sa
harap ng maraming tao he won't be jealous hindi siya iyong possessive type na tao.
Naramdaman niya ang mga braso nito sa leeg niya at sa isang iglap lang ay dumampi
na ang mga labi nito sa kanyang mga labi. Psh. He hates lipstick kaya tinulak niya
ito at kinuha ang panyo na nasa loob ng suot niyang suit. Mukhang nainsulto ito sa
ginawa niya. "Ano bang problema mo Yael?" galit na tanong nito.

"Nothing serious." Kinuha niya ang susi mula sa kanyang bulsa.

"Hindi ka naman ganyan dati ah, ano nga ang problema? Do you want to
stay with me-."

"Actually no, ayoko na sa iyo." Diretsahang sagot niya, right now he

doesn't want to be in relationship with somebody. It's as if he is reserving
himself for someone else.

"What? You can't do this to me I am your longest girlfriend."

 "Ding! No, you aren't my longest girlfriend, three months lang tayo
Jhea and to tell you this I already have a fiancé at siya ang kasama ko bukas."

"P-pero ako ang mahal mo." Natigilan siya sa sinigaw nito hindi niya
alam kung saan nito nakuha ang ideyang mahal niya ito ni hindi nga niya nasabi ni
minsan sa isang babae maliban sa mommy niya ang salitang iyon.

"Are you dreaming? Kung magmamahal man ako hindi ikaw iyon, get over
it. Wala tayong naging emotional investment sa relasyong ito alam mo from the start
kung ano ang gusto ko. Thanks for the pleasurable nights but I guess you can have
all those guys ogling at you while you are wearing your bikini or nothing at all.
Good bye." At sumakay na siya sa kanyang kotse, isang ngiti ang gumuhit sa mga labi
niya knowing that he is finally free.

<<3 <<3 <<3

a/n: Alam niyo iyong inaantok ka na pero hindi ka pa pwedeng matulog dahil deadline
na ng grades bukas? Nakukulta at namamanhid na rin ang utak mo dahil sa mga grades
nilang hindi man lang nakatapak sa line of seven dahil pawang nasa line of five and
six, and worst may line of 4 pa ano naman kaya iyon?

Kaya nga heto, chill2x muna ako, I need to relax i need to breath kaya watty muna.
Update ko muna ito baka sakaling ma-inspired ako sa pagcontinue ng trabaho ko. Para
hindi ako makatulog uminom na ako ng two glasses ng coke light. Proven and tested
na kasi sa akin na hindi ako nakakatulog kapag coke light ang iniinom ko. They said
it's less sugar... alam niyo iyong hypothesis ko about my experience sa coke light?
This is not yet proven and tested kaya pwede pa itong ma-null. Feeling ko talaga,
binawasan nga nila ang sugar pero nag-add sila ng more caffeine sa coke light.

Hindi naman kasi ako ganito sa ibang coke, sa regular coke ay nakakatulog naman ako
ng maayos. Itong coke light lang talaga at coke zero ang katulad ng effect ng
chocolatess sa utak ko. Masyadong maraming endorphines na nabubuhay ngayon sa aking
katawan kaya super active ako.

By the way, salamat nga pala sa response niyo about my question sa last chap. I am
very much happy na may nababasang iba-ibang point of view about it. Question iyon
ng isa sa mga students ko.

This student of mine is Roman Catholic but she is not practising it, hindi talaga
siya mahilig magsimba. Hindi po siya grade 7 nasa grade 9 na po itong batang ito,
student ko siya last year grade 8 pa siya kaya naging close ko na at isa ako sa
facilitator ng seminar nila. So, ayon nga matalino ang batang ito consistent honor
student, diligent ika nga and then behave din kasi medyo tahimik pero kapag
kinausap mo ay sasagutin ka naman. Magalang din, isa sa mga nagustuhan ko sa batang
ito. Last day, during the seminar where in we are introducing some religious things
she suddenly raised her hand and asked the question I asked to you.

On her point of view and she even site herself as an example, about it. She doesn't
really believe in God but respects other religion. Hindi naman daw siya Atheist,
humanist daw siya ewan kung ano iyon. She defended herself to the point that it
rendered me speechless.

Personally speaking, ayokong magpaka-iprokrita I have doubts but it doesn't mean I

don't believed it, lumaki ako sa lola ko na pinapaluhod kami sa asin at tansan
kapag hindi kami nagsisimba every sunday. It's just that I majored biology, I
majored science, I believe in what I see and what can facts and evidences can offer
to me. May doubts hindi naman maiiwasan iyon... Sometimes i even laugh at myself
when I opened the theory of creation when in fact i am more on the theory of
evolution.

But I always defended the other half of me, kapag tinatanong nila ako kung ano ang
mas pinapaniwalaan ko I always answered theory of evolution pero I also believed na
kung walang CREATION walang EVOLUTION. Ay, ewan... iclose nalang nga natin ang
topic na iyan at huwag kayong magalit sa akin sa mga sinabi ko dito ha, effect lang
talaga ito sa coke light.

STATUS UPDATE: BACK TO WORK! gOOD NIGHT!

####################################
Chapter Five
####################################

Chapter Five

SPELL WAGAS? Iyon ang kasal ngayon ni Allyxel at Bree hindi ba halatang
pinaghandaan at pinagastusan? Pati iyong mga bodyguards sa labas ay naka-arrange
na, ang swerte ng bruhang kaibigan niya sa lalaking minahal nito. Maisulat nga,
hindi na niya kailangan pang maexperience ang mga pinagdaanan ni Bree para maisulat
ang love story ng mga ito, hindi naman kasi fiction ang gagawin niya kundi base sa
true love story.

Inayos niya ang mahabang buhok niya habang hinihintay ang bride, maid
of honor siya at si Rayleigh, they are wearing almost identical dress pero mas
mahaba ang kay Rayleigh at mas maiksi ang sa kanya. May favoritism yata ang nagtahi
ng dress nila eh.
 "Bagay naman pala sa iyo ang dress ng pangmayaman." Isang maarteng
boses ang narinig niya. Nakasuot ito ng simple ivory white sleeveless dress,
nakapony tail at pearl earing ang suot. Ang babaeng kaharap niya kung hindi lang
maganda ay nakatikim na talaga ito.

"Nasa genes eh." Sagot nalang niya, dahil sa natrain siya ng husto sa
masangsang na ugali ng tweety bird Yael na iyon kaya natutunan na rin niyang sakyan
nalang ang trip ng bruha. And speaking of that malanding lalaki, nakita niya ito
kagabi sa isang fine dining restaurant na may kasamang pangit na babae, mukhang
girlfriend nito ang ungoy na iyon mas maganda naman siyang hindi hamak doon no at
kung makapaglipstick lang ng red hindi naman bagay. Umalis na nga siya agad ng
makitang naghahalikan ang dalawa sa parking lot. Kadiri talaga, ewness overload.
"Mukha na ba akong mayaman?"

Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa and then Yelena's eyes
stopped on the shoe she is wearing and gasps.

"Oh em, where did you got that shoe?" turo nito sa sapatos niya. "Isn't
it Jimmy Choos' latest design?" napatitig siya sa suot na stripped shoes.

"Oh? This one, I bought this shoes pinabili ko kay Rayleigh she
happened to photograph Choos' latest design for a magazine cover." Paliwanag niya
dito and the shoe is quiet a fortune katumbas ito ng isang nobela niya.
 "Darn! Kaya pala hindi ko na nabili dahil ikaw na ang nakaunang bumili
you are not playing fair." Nailing siya ng biglang magpout ito. Si Yelena iyong
tipo ng babaeng maarte at maldita pero kapag nakakausap mo na at nakilala ay
matutuwa ka sa kanya.

"Am I not?"

"Hi sis!" she rolled her eyes ng lumapit si tweety bird sa kanila.

"Yeah? Stay away from my new found friend ayokong mahawaan mo siya ng
virus mo. You are so pangit kuya." Napangiti siya sa naging reaksyon ni Yelena sa
kapatid nito. Tiningnan niya si tweety bird at tinaasan ng kilay.

"Bakit?" masungit na tanong niya kay Yael. Nakakaasar talaga ang

hilatsa ng lalaking iyan, naiinis siya sa pakikipaghalikan nito sa babaeng may
pulang labing iyon.

"Whoa! Bhe naman huwag mo naman akong sungitan."

"Yuck! Why Bhe? So baduy." reklamo ni Yelena sa tawag ni Yael sa kanya.

 Baduy ba talaga ang Bhe? But she also found it so cute actually.

"Ano ba ang nangyayari sa mga babae sa simbahan hindi naman kayo ang
ikakasal pero bakit ang iinit ng ulo niyo. Bitter kayo no dahil hindi kayo ang
ikakasal?" nagkibit-balikat siya at nagprepare ng counter attack pero hindi na pala
kailangan dahil si Yelena na ang gagawa niyon sa kanya.

"Anong bitter? Baka ikaw ang inggit as in duh, ikakasal ni si kuya

Allyx and here you are still a happy go lucky pervert jerk." Tweety bird din. "At
saka walang matinong babaeng papatol sa isang lalaking baliw like you hindi ba
Nazareth?"

"AH-huh?"

"Hindi ba?"

"Ang alin?"

"Sabihin mong Oo."

"O-o?"
 Pumalakpak si Yelena, "See brother pati si Ayeth sang-ayon sa sinabi
ko." Huh? ano baa ng sinabi nito? Pwedeng paki-rewind? Nang muli niyang tingnan si
Yelena ay naglalakad na ito palayo at naiwan ang kapatid nito at siya.

"Ano iyong sinabi niya?" kunot-noong tanong niya.

"Sabi niya bagay daw tayo kaya huwag kang pakalat-kalat dahil baka
madapa ka minsan tanga ka pa naman."

Inis na hinampas niya ito. "Anong tanga? Anong tanga ha." Kinurot pa
niya ito sa beywang kaya napapaatras ito mula sa kanya.

"S-top Bhe... wait s-."

"The bride is here!" sigaw ng coordinator. Natigil siya sa panghampas

sa lalaki kaya nasakop nito ang mga palad niya habang siya naman ay napatingin sa
may entrance ng simbahan. She bit her lips as she feels her knees shaking baka kasi
magalit ang kaibigan niya dahil sa ginawa niyang pagsisinungaling dito.
 "Everything will be okay trust Allyxel who can do everything for the
name of love." Napatingin siya kay Yael, wala naman siyang sinabi pero
naiintindihan nito ang takbo ng utak niya.

"Sana nga." Naramdaman niya ang pagyakap ng braso nito sa beywang niya.
"Chansing!" hinampas niya ang braso nito he just chuckled but he didn't pull out
his arms from her which helps her a lot. Napatingin siya sa isang bahagi ng
simbahan ng may mapansin siyang kumislap pero wala naman, guni-guni lang siguro
niya iyon.

Nagsimula na ang wedding march, napangiti siya ng makitang nakasuot ng

wedding dress ang kanyang kaibigan. The last time she wore something like that,
Bree broke her heart. Now, she is wearing another wedding dress and this will be
for a lifetime happiness. Masaya siya because finally Bree found Allyxel and the
other way around.

Everything is falling into pieces, kahit papaano ay hindi niya

maiwasang mainggit. Everyone is moving in a fast phase samantalang siya nastuck sa
isang lugar, sa isang lugar na nagsisilbing bilangguan niya.

Kung sana ay nabubuhay siya sa isang henerasyon na Malaya ang lahat ng

tao sa pagpili ng buhay na gusto nila masaya na siguro siya. Every single second of
her life is counting and every tick of the clock is making her feel crazy. Ayaw pa
niya, ayaw pa niyang bumalik... she closed her eyes and listened to the wonderful
melody of the wedding march.

She opened her eyes and saw Bree walking along with her parents as they
walk along the aisle. She bit her lips and tried to remove her eyes from that heart
warming scene. She would love to see her walking in the aisle with her parents,
pero alam niyang impossible ng mangyari pa iyon because it will never happen.

"Mom, wala akong maintindihan. Dad, ano baa ng nangyayari? Allyxel

isn't this Ayeth's wedding?" narinig niyang naguguluhang tanong ni Bree sa mga
magulang nito, she focus her eyes on her flabbergasted friend. Napangiti na lang
din siya sa naging reaction nito, indeed kasurprise-surprise naman talaga ang mga
pangyayari.

"Yuck ha, hindi ko pakakasalan ang lalaking tweety bird na ito

mamumulubi ang bulsa ko sa lakas nitong kumain." Sigaw niya bigla kaya ayon tuloy
nagtawanan ang mga nakarinig sa loob ng simbahan.

"Mas lalo naman ako hindi kita pakakasalan, masisira ang kagwapuhan ko
sa iyo ang brutal-brutal mo pa naman bhe." Ganting sigaw nito kahit nasa may altar
ito at katabi si Allyxel. Tiningnan niya si Yael, he is smirking at her nagtagis
ang bagang niya sa sinabi nito.

"Humanda ka sa akin." She mouthed.

"Game on bhe!" he mouthed back. Pinigil niyang huwag mapangisi sa

ginawa nila para kasi silang sira.

Natapos naman ang kasal kahit na halos lahat ng pamahiin ay ginulo na

nila and thanks God the wedding is successful. Pinatunayan lang kasi ng dalawang
iyon na walang pamahiin ang pwedeng makaharang sa kasal ng dalawang taong nag-
iibigan. Bless them.

"Hey!" untag ni Rayleigh sa kanya, nakapagbihis na ito and now she is

wearing her camera on her neck. "So, where's your lover boy?" nakangisig tanong
nito halatang nanunukso.

"There is no such thing as lover boy silly." Inikot niya ang mga mata
sa buong reception hall and caught Albie chasing Drei again, Allyxel's younger
sister. Maganda talaga si Drei, she has this angelic face na kapag tumabi ka ay
magmumukha kang masamang tao. She can see Drei and Albie's sparks for each other
pero bakit naghahabulan pa rin ang dalawa? It's like Albie did something bad to
Drei, ano kaya iyon?

"Aw, sayang naman di ba your dream is to walk in the aisle too? You
love happy endings." She sip her flute with champagne and gave Rayleigh a sideway
glance. "Oopps, was your dream pala you already gave it up for your-." Mas lalong
tumalim ang tingin niya kay Rayleigh kaya nagpeace sign ito at hindi na nagsalita.

She crossed her legs and swayed it as she played her flute using her
fingers when she saw a pair of expensive, well-polished shoes beneath her eyes.
Napatingala siya and somehow she felt disappointed because she is actually
expecting someone.

"Yes?" tanong niya.

 "May I ask a dance beautiful lady?" tanong ng lalaki, gwapo din naman
ito at halatang may pinag-aralan pero may kulang. "I'm Dave, kaibigan ng groom and
I heard kaibigan ka rin ng bride." Hindi siya tanga upang hindi mapansin ang hidden
messages sa mga sinabi nito.

"Sorry but I don't intend to-."

"She doesn't want to offend you Dave but my girl will dance with
me...only." Binigyang diin pa ng nakangiting si Yael ang huling salitang sinabi
nito. Naubos niyang bigla ang laman ng flute niya dahil bigla siyang nakaramdam ng
kakaibang kaba, she knew it's different. Hindi na tama iyon at mas lalong hindi
pwede iyon sa kanya.

"Your girl? Mukhang hindi naman, magkaaway nga kayo kanina." At mukhang
walang balak na mag-give up si Dave.

"It's our lambingan Dave so back off." Nakangiti pa rin si Yael na

halatang tinatapatan lang ang pang-aasar ni Dave. She shook her head.

"She is single I supposed so why would I back off?"

"Because I am not." Singit niya. "May boyfriend na ako." She lied,

nakatingin nga siya sa malayo actually si Yelena ang tinitingnan niya at kung paano
nito tinataboy ang mga lalaking gustong makasayaw ito kasama ang couples. Halatang
ayaw nito sa mga lalaking naglalahad ng palad sa harap nito.

"Pero sabi ni Allyx at ni Bree wala pa."

"You heard the lady Dave, back off may boyfriend na siya."

"Better luck next time I supposed..." tumingin ito kay Rayleigh na mas
abala sa pagtingin sa camera nito. "Hi-."

"No!" Ray snapped, knowing Ray she is more reserved than them. Ray's
heart belong to someone else already, someone whom Ray can't have. Nanghihinayang
nga siya sa love story nito at ng ex-boyfriend nito sa kasamaang palad hindi naman
lahat ng first love ay nagkakatuluyan, nakakatawa nag eh kasi silang tatlo mismo
pawang sawi sa mga first love nila.

"Huh!" natigil siya sa kanyang iniisip ng biglang may humatak sa mga

braso niya. "Wait lang Yael ano ba?"

"Sasayaw tayo." Mariing wika nito.

 "Wow naman, hindi ka man lang nagyaya." Sarkastikong saad niya. "Yayain
mo muna kaya ako?"

"Ayoko nga baka tanggihan mo pa ako mahirap na, mahirap ng mapahiya ang
kagwapuhan ko." At nagpogi sign pa ito sa harap niya. Natawa nalang siyang bigla sa
inasta nito, ang baliw talaga ng tweety bird na ito. "At saka sinabi mo na kay Dave
na boyfriend mo ako."

She gasps, "Assuming pare." Naging sweet ang music. "As in hindi ko
alam marami ka palang ganyan sa katawan. Nagmention ba ako ng name? Sinabi ko bang
si Yael ang boyfriend ko?"

"Kasasabi mo lang." inis na piningot niya ito.

"Kanina sabi."

"So ngayon tayo na? Ganyan ka pala manligaw direct to the point? Nasaan
na ang mga pa-igib-igib ng tubig at pagsisibak ng kahoy at pagbubungkal ng lupa-."

"Wait lang bakit nasali ang pagbubungkal ng lupa sa panliligaw noon at

bakit kailangang ako ang manligaw?" gulat na tanong niya.
 "Aba, gender equality na tayo ngayon ang unfair-." Inis na piningot
niya ito.

"Kung gender equality lang naman ang pag-uusapan mas unfair kayo. Aba,
kami na nga itong madidivirgized masakit daw iyon, manganganak pa kami tapos
magsusuffer pa kami ng monthly cramps aba kaya niyo iyon? Kung may power lang
talaga ako gagawan kita ng matris at iinplant ko diyan sa tiyan mong malaki ang
space para sa pagkain." Hindi niya alam kung paano nila nagawang magsayaw ng sweet
habang nagdidiskusyon ng gender equality. "Hindi baling mag-igib ako ng tubig,
magsibak ng kahoy at magbungkal ng lupang panlibing sa iyo." Inirapan niya uli ito.

She is waiting for his smart reply when he suddenly buried his face to
her neck and laugh. Tumatama ang hininga nito sa leeg niya kaya nakurot niya ito
hindi kasi niya ito maitulak. Mas lalong lumakas ang tawa nito kaya napapatingin sa
kanila ang mga tao sa paligid.

"Kapag hindi ka tumigil sa pagtawa tutuhurin kita." Banta niya dito

pero hindi pa rin kaya namula na siya dahil sa kanila na ang atensyon ng madlang
people. "Dalawa." Nanginginig na rin ang boses niya pero umiling lang ito. And the
last thing she did, tinuhod nga niya ito she even heard him making an 'ugh' sound
before she pushed him lightly at tinakpan ang mukha habang naglalakad palabas ng
hall.

"Shit! Kailan pa ako natutong mahiya?" mabilis siyang pumasok sa loob

ng restroom ng hotel kung saan nagaganap ang reception at sinampal-sampal ang
sarili. Kung sa ibang pagkakataon siguro matutuwa siyang marinig ang tawa nito at
medyo naguilty din siya dahil sa pagsipa niya sa jewels nito. Impit siyang napatili
sa kahihiyan niya, nasa harap nga pala siya ng mga magulang at kaibigan ng binata
baka ano nalang ang isipin ng mga ito sa kanya. Mabuti nalang at wala ang
girlfriend nito or else baka masugod na siya dito. Napahawak siya sa leeg niya kung
saan tumama ang hininga nito, she hates to admit it but it feels so ticklish and
so... she bit her lips ng may kumatok sa cubicle kung saan siya nakalulan.

"May tao!" sabi niya pero kumatok pa rin ito. "Ano ba?"

"Open up Ayeth I know you are not doing something there, labas na."
boses iyon ni Yelena. Shit! Baka susugurin siya ng mga ito dahil sa ginawa niya sa
kapatid nito, maybe she deserves it dahil wala naman talagang ginawang masama si
Yael sa kanya. She stood up at napahawak sa dibdib niya at binuksan ang cubicle.
Nasa labas nga si Yelena at hindi niya alam kung ano ang nasa isip nito.

"B-bakit? Hindi ko sinasadya iyong masipa ang jewels ng kapatid mo, oh

no! Are you here dahil ipapakulong niyo ako dahil ako ang dahilan kung bakit nasa
panganib ang lahi ng pamilya niyo. Sorry."

Tinaasan siya nito ng kilay tapos ay tumawa ng malakas, hinampas pa

nito ang wall ng cubicle. Psh. Mga sira, magkapatid nga ang dalawa.

"Oh my gosh, nakita mo ba ang hitsura ni kuya? I was so shocked! Sa

sobrang shock ko gusto kong magpaparty para sa bagong biling sapatos ko. I so love
it from now on sister na kita."
 "T-Teyka, paano mo akong naging kapatid?"

"Syempre dahil nasa bingit ng kamatayan ang lahi ng family namin daddy
will be infuriated kaya ihuhunt ka niya tapos ikaw nalang ang magiging asawa ni
kuya dahil sa pananagutan mo siya." Naging seryosong bigla ang boses nito.

"No! That's absurd at hindi naman mababaog ang isang lalaki dahil lang
sa pagsipa ko sa jewels niya." tumingin siya sa relo niya. "I need to go may nobela
pala akong dapat tapusin." She needs to escape.

"Mahahanap ka pa rin ni daddy kahit saan ka magtago." Sigaw nito sa

kanya ng halos takbuhin na niya ang pinto ng banyo.

"Hindi ako naniniwala sa iyo," she replied, hindi naman talaga siya
uuwi takot lang niya na baka totoo ang sinabi ni Yelena knowing the siblings, they
are capable of cracking jokes without batting an eye.

"There you are." She yelped and almost jumped out when she heard's
Yael's voice, agad siyang napatingin sa binatang nasipa niya ang jewels kanina. "I
am looking for you." Hinila siya nito.
 "T-teyka lang saan mo ako dadalhin?" a grin is now on his lips alam
niyang may mangyayaring masama sa kanya.

"My dad wants to talk to you." Mabilis niyang hinila ang sarili mula
dito, mukhang totoo nga iyong sinabi ni Yelena sa kanya kanina.

"Huh? bakit?"

"I don't know he said he wants to talk to you."

Umiling siya. "Ahm, I have an upset stomach pwede bang bumalik sa

restroom?" tinaasan siya nito ng kilay. "Please? Two minutes lang." she begs,
tumango naman ito at bumalik siya sa banyo pero joke lang iyon dahil naghanap siya
ng exit para makaalis sa reception ng kasal. Takot lang niyang makausap ang daddy
nito.

Nek-nek nila no.

<<3 <<3 <<3a/n: hindi ako nakapag-update kahapon kasi masyado akong naging busy sa
paggawa ng mga test questions para science quiz bee. Parang kailan lang ako iyong
contestant ngayon ako na iyong facilitator, buhay nga naman. Medyo busy lang ako
this week kasi papasa na ng mga forms at gagawa na ako ng cards. Sana matapos na
talaga ito at n makapagpahinga naman ako. Gusto kong sumakay ng bus ng mag-isa
tapos ay pupunta ako sa may gubat at mag-unwind. Gusto kong makipagjoin together
with the nature... wahhhh!!! Namimiss ko na ang makasama ang sarili ko ng walang
iniisip.

Alam niyo iyong may hinahanap kayo tapos hindi mo alam kung ano iyong hinahanap mo.
At iyong kahit anong gawin mo paara mahanap mo iyon ay hindi mo mahahanap. It's
like it's somewhere near but it's hiding away from you. Kung ano man iyon sana
magpahanap na siya, baka barya ko iyon na nahulog somewhere. hahahaa.. pati barya
pinapatos malala na talaga ako. No wonder mga baliw din ang mga characters ko sa mg
sinusulat ko. hahayyy.. sige dito na muna magsusulat muna uli ako sa mga cards ng
grades.

Pampatanggal ng stress.

STATUS UPDATE: I am hungry.

####################################
Chapter Six
####################################

Chapter Six

"I'M back!" sigaw niya sa apartment niya ng makabalik na siya after sa

two months niyang bakasyon sa Davao. Nag-unwind siya at naisulat na niya iyong
series na dapat niyang isubmit hindi nga siya makapaniwalang naisulat niya iyon
kaagad-agad. Siguro dahil sa ganda ng Davao at sa dami ng napuntahan niya.

"Ano ba ang gagawin ko ngayon?" wala pang alas dos ng madaling araw,
masyado kasing maaga ang flight niya kaya ito gising na gising ang diwa niya. Hindi
pa siya inaantok at napapagod kaya aalis muna siya bisitahin kaya niya si Bree?
Malaki na ang tiyan ng babaeng iyon gusto niyang malaman kung ano ang hitsura ng
kaibigan niya baka mukha na itong butete. Si Ray kasi ang nakasama niya sa kanyang
bakasyon dahil may work ito sa Davao bago ito nagflylaloo sa Austria.
 Napagpasyahan niyang lumabas muna, masyado pa siyang high kaya naisipan
niyang pumunta muna sa malapit na bar. She just want to have fun. Ginamit niya ang
nakaparadang sasakyan na ilang buwan din niyang hindi nagamit. Nangangati ang
kanyang mga talampakan na tapakan ang accelerator, she wants to have a fast drive
papunta sa bar. Feeling niya ang high niya kahit hindi naman siya nakadrugs, ganito
talaga yata kapag nakapagpower nap ka sobrang gaan ng feeling mga dude.

"Ay, si Drei iyon ah." Nasabi niya ng mapansin niya ang isang magandang
babae sa tabi ng kalsada. May mga lalaki itong senesermunan ng mga oras na iyon,
kaya huminto siya sa mismong tapat ng mga ito. "Hey, Drei wazzup?"

"Oh, Ayeth. Ang mga ito kasi nangangarera alam naman nilang delikado."
Kaya pala nga teenagers ang pinapagalita nito. "Magsiuwian na kayo kapag nakita ko
ulit kayo dito swear hindi na kayo makakauwi sa inyo." Natuwa siya sa paraan ng
panenermon ni Drei paano naman kasi sobrang ganda pa rin ng mukha nito kahit nag
alit nag alit. Nakakasuya din ang babaeng ito ang sarap titigan kapag namumula sa
inis. Shucks! Natotomboy na yata siya.

Nagsi-alisan ang mga teenagers pagkatapos humingi ng tawad. "Iiyak si

Rizal sa mga pag-asa ng bayan." She joked.

"Hindi lang iiyak talagang ngangawa pa." marunong din pala itong
makisakay sa jokes nia.

"Halika hatid na kita."

 "Uy, salamat. Kanina pa nga ako naghahanap ng taxi kaso wala namang
dumadaan." Pumasok na ito sa passengers seat. Amoy bulaklak. "Ang tagal mong nawala
ah, saan ka galing?"

"Sa Davao ako nag-unwind at nagsulat ng mga nobela."

"Ang sipag pwede ka ng mag-asawa." Tudyo nito sa kanya.

Nginisihan lang niya ito, "Mauuna ka raw." She teased back, umingos
lang ito halatang may naiisip. "Albie?" and Drei fliched as if she heard something
nice. Nagblush tuloy ito ang sarap pagtripan. Tumawa lang siya ng malakas at saka
napatingin sa rear mirror ng kanyang kotse, kunot-noong napatingin siya sa labas ng
kotse dahil may isang kotseng umaagapay sa kanila. The car is quiet expensive, a
sports car it is.

"Hi, beautiful miss." Sigaw ng driver. "Wanna have fun?"

"What fun?" ganting tanong niya dahil high nga siya sa power nap niya.
She even grin and gave the guy her sweetest and flirtiest smile. Hindi niya alam
kung saan galing ang tapang niya and she swear this is not good.
 "Oh, how about a race beautiful miss." Ginantihan siya nito ng flirty
smile din, pero sa halip na maturn on ay parang nakulangan siya. Parang may
hinahanap siyang iba pang flirty smile, para bang may hindi tama? Then she
remembered Yael's beautiful smile.

"Sure." Sagot nalang niya dahil bigla siyang nainis sa kanyang sarili,
she hates remembering that face from two months ago. Bakit ba siya nagkakaganito?
The guy motioned her to go first... tsk... mayabang. Inis na tinapakan niya ang
accelerator ng kotse.

"I think this is not a good idea." She gasps when she heard a voice
inside her car, huli na ng marealized niyang may kasama nga pala siya. How could
she be that stupid? "Look out!" dahil sa nawala siya sa kanyang isip kaya hindi
niya namalayan ang isang nakabisikletang lalaki na papadaan sa harap niya, she
changes gear immediately and the next thing she did? Her car hit on the tree.
Napapikit siya and then napatingin kay Drei, nakahinga siya ng maluwang ng makitang
hindi naman ito gaanong nasaktan. She tried moving but too bad, hindi niya magalaw
ang kanyang isang binti at ang kanyang braso.

KAGIGISING lang niya dahil sa ingay ng kanyang cellphone. Pikit matang

hinanap niya iyon, he is too tired for his own good. Masyado niyang sinubsob ang
kanyang sarili sa pagtatrabaho at hindi niya alam kung nakakabuti ba iyon o kaya
naman ay nakakasama. Kasalanan ito ng isang taong bigla nalang nawala kaya heto
kinukulit siya ng tatay niya.
 "Hello?" iritadong sagot niya sa kabilang linya. He even groaned when
he found out it's still six in the morning too early for his own good. "Dude!" inis
na pakli niya.

"Have you seen my wife?" ang pambungad na tanong ng kung sinuman sa

kanyang cellphone. Pumalatak siya ng marinig ang boses ni Allyxel at saka malakas
na tumawa. Seriously this guy is getting stupid every time of the day.

"Nag-away ba kayo? Bakit ka lalayasan ng asawa mo?" umayos siya ng upo

at nag-unat ng mga muscles.

"Hindi kami nag-away paggising ko ay wala na siya sa tabi ko." Bakas

ang pag-aalala sa boses nito.

Tumawa lang siya ng malakas, "I can't believe it, the great Allyxel
Cash Ventura ay halos magharumintado na dahil hindi nagisnan ang asawa sa tabi.
It's crazy how love changes a tough lion like you." That should knock some senses
on his friend's little brain, hindi naman kasi iyan ganyan dati it's like he is
depending his whole universe in one person. Bad influence yata ang asawa nito.

"Say that to me once you fell to someone." Seryosong sabi nito na

ikinatawa lang niya.
 "That will never happen." Aniya.

"Coward."

"Suntukan nalang tayo pare."

"Hindi mo masasabi na hindi mangyayari iyon, darating at darating din

ang araw na makikita mo ang soulmate mo. Once you'll find her you'll give her your
words, then your body and soul plus your time, your life will depend on her that it
become so hard not to see her and breath her scent. And the thought of her being
hurt is unbearable na gusto mong sa akuin nalang ang sakit." That's more a threat
than a piece of adivice.

"Hindi pa ako baliw para saktan ang sarili ko. Tingnan mo nga ikaw
hindi mo lang nakita ang asawa mo-." Naputol ang sasabihin niya ng magsalita itong
muli.

"You'll soon experience it-." uso na ba ngayon ang hindi tinatapos ang
sasabihin? Dahil nawala ito sa linya sa halip ay iba na ang kausap nito. Ibababa na
sana niya ang phone dahil baka nahanap na nito ang asawa pero may narinig siyang
ibang tinig.
 "Sir, tumawag po si Maam. Hindi daw po kasi niya makontak ang cellphone
niyo, nasa hospital daw po siya kasi sinugod sa hospital iyong kaibigan niyang si
Ayeth. Nabangga po raw ang sasakyan na minamaneho nito kaya po napasugod po siya ng
wala sa oras." Napakurap siya at tuluyan ng nawala ang antok niya ng may marinig na
pamilyar na pangalan, at base sa narinig niyang mga words. May sinugod, may
hospital, may Ayeth ibig sabihin may nasaktan. Napasinghap siya ng malakas.

"Ya-."

"Sino ang naaksidentE?" sigaw niya dito.

"Si AYeth daw, I don't know the details." Kalmadong sagot naman nito,
napakunot ang noo niya. How can someone be as calm as a pillow knowing na may
nasaktan at may sinugod sa hospital.

"Wait? Si Bhe? Bakit?"

"Oh nothing I'll drop the call-."

"No! You said naaksidente si Ayeth malala ba ang lagay niya? May
nangyari bang masama? Is she okay? Where the hell is she right now?" Tuluyan na
siyang nakaramdam ng pag-aalala para sa babaeng iyon, nakabalik na pala ito tapos
naaksidente pa? Ang kapal din ng isang iyon! "What the hell Allyxel bakit ka
nananahimik diyan? Answer me damn it!" sigaw niya dahil nanahimik nalang itong
bigla.

"Bakit ka nag-aalala sa fake fiancé mo? Hindi ba hindi na kayo

nagkikita?"

"Damn it just answer my question."

Bumuntong-hininga ito. "Malala daw ang lagay ni Ayeth, nasa kritikal na

kondisyon siya. Marami siyang natamong sugat at pasa dahil sa lakas ng impact ng
aksidente. Mahihirapan daw siyang maglakad kaya kailangan niyang maghospital rest
ng isang taon."

Hindi na siya naka-imik at mabilis na napatay ang cellphone, kailangan

pa niyang makaganti sa pagtuhod nito sa kanya tapos isang taon itong macocomma sa
hospital? Macocomma ba? Iyon yata ang sinabi ni Allyxel and what's worst? Isang
taon pa!
 "ANO ba kasi ang pumasok sa isip mo at ke-aga-aga mong naghamon ng
karera?" galit na sermon sa kanya ni Bree. Ito kasi ang unang natawagan ng mga
pulis na naghatid sa kanila sa hospital dahil kung siya lang hindi na talaga siya
makagalaw.

"Hindi naman ako ang nagyaya, ano lang, I accepted the challenge." She
said grinning.

"You are purely stupid!" inaamin na naman niya iyon ah. Tinapos na ng
nurse ang paglagay ng kung anu-ano sa braso at binti niya. May sprained siya hindi
naman malala pero kailangan pa ring ingatan dahil baka mausog at lumala.

"Ano ba ang pumasok sa isip mo at nangarera ka gamit ang sasakyan mong

hindi mapagkakatiwalaan? That is plain stupid Nazareth, sa ating tatlo ikaw ang
pinakamatalino at pinakamatino pero hindi ko akalain na magiging ganyan ka kagaga."
Inulit lang nito ang kaninang sinabi nito but this time may nadagdag na.

Pulang-pula na ito dahil sag alit sa kanya, hindi naman talaga galit
dahil nag-aalala lang ito sa kapakanan niya. And yes, sa kanilang tatlo siya ang
pinakamatino kuno, siya ang nanalo sa bidding eh so kailangan niyang pangatawanan
pero ang too mas baliw pa siya sa mga ito. Walang matinong tao na magpanggap ng
kung anu-ano para lang sa sinusulat nilang nobela.

"At dinamay mo pa ang kapatid ng asawa ko kung ano ang mangyari kay
Drei naku hindi ko alam kung paano kita ipagtatanggol sa kuya niyan." Turo nito kay
Drei na pasimpleng nakahiga sa isang tabi, hindi naman kasi ito napuruhan pero may
mga galos lang at kaunting pasa. At sa lahat ng ginawa niya ngayong araw ang
madamay si Drei ang pinagsisisihan niya.

"Where the hell is Allyxandreia?" at bago pa siya makapagsalita ay may

humahangos na Greek God na naghahamok sa loob ng room niya. Saka lang niya napansin
na nandoon na rin ang asawa ng kaibigan. Oh, isn't it nice seeing overyone all
lovey dovey in front of her?

Nag-usap sandali ang mag-asawa and she even rolled her eyes when she
saw them kissing kahit na alam naman niyang magkasama ang dalawang ito kagabi.

"Nangarera itong si Ayeth at sumakay si Drei kaya ng mabangga iyong

kotse ay pareho silang nasugatan. Kahit na galos ang natamo ng kapatid mo still
delikado pa rin iyon lalo na sa babaeng ito."

Napansin niyang napahawak si Bree sa tiyan nito, that startled her buntis
nga pala ito at nag-aalala pa sa kanya.

"Panget! Panget! Hoy huwag kang matulog diyan buksan mo nga iyang mga
mata mo hindi magandang biro iyang pagtulog-tulog mo dito. Huwag kang dito matulog
nakakaasar ka ang panget mo na nga nakakainis ka pang magbiro. Don't sleep here,
dadalhin kita sa bahay mo sa greenhouse mo basta magising ka lang diyan."
 Masyadong tulog si Drei para malaman nito ang kabaliwan ni Albie, hindi
naman mamamatay pero parang ganoon ang tingin ni Albie sa dalaga. Pag-ibig nga
naman.

"Hoy saan mo dadalhin si Allyxa?" nagulat niyang tanong ng bigla nalang

nitong buhatin ang kaibigan.

. "Away, iyong hindi mo siya ipapahamak." Napakagat siya ng labi ng

tingnan siya nito ng masama na para bang siya ang pumatay kay Rizal. She can't
blame him for blaming her dahil siya naman talaga ang may kasalanan. "I'll pay for
the bills now let me leave with her." Sabi nito sa hindi niya alam kung kanino.

"Honey." Untag ni Bree sa asawa nito.

"Hmmn?"

"Kailan kaya marerealize ni Drei na mahal siya ni Albie? Do you think

they needs help." She second the motion, alam niyang mahal ni Albie si Drei at
hindi siya bulag upang hindi ito makita. May something lang na naghihinder upang
makita iyon ni Drei o kaya naman ay nakikita talaga iyon ni Drei but she refused to
accept the fact that Albie loves her.
 "Oh I can help!" nagtaas siya ng kamay, gusto niyang tumulong na maging
happy si Drei at least iyon lang ang magawa niya dahil sa ipinahamak niya ito
kanina habang nagpapower trip siya.

"Alagaan mo muna ang sarili mo bruha ka naku kapag nalaman ni Rayleigh

iyang nangyari sa iyo patay ka talaga." Ang sungit talaga nitong si Bree.

Umingos siya. "Panget mo! Akala mo nakapag-asawa ka lang ay tumino ka

na ng kaunti gagawa ako ng paraan para maghiwalay kayo."

"And that would never happen." Allyxel said grinning, alam niyang hindi
nito papayagan ang anumang plano niya. He would move heaven and earth hindi lang
mawala dito ang asawa nito.

"At hindi ako papayag na mangyari iyon." si Bree, inlove na nga ang
bakla.

"Sabi ko nga." Kinuha niya ang crutches na nakalaan sa kanya,

nakapagpractice na siya kanina kaya kakayanin na niyang maglakad kahit papaano.
Pero kawawa ang kotse niya hindi na siya makakabili pa ng kotse, aba kahit second
hand lang iyon napamahal na iyon sa kanya. Siya naman kasi eh. Iniwan na niya ang
dalawa sa loob ng kanyang hospital room, nasabihan na siya ng doctor na pwede na
siyang umuwi at magpahinga kaya iyon ang gagawin niya. Pupunta siya sa accounting
dahil baka joke lang iyong sinabi ni Albie na babayaran nito ang bill, baka may
humabol sa kanya at doon pa siya magbakasyon sa bilangguan... but come to think of
it hindi pa siya nakakapagsulat ng story na ang bida ay ex-convict. Napangisi siya
at naglakbay na naman ang utak niya sa bagong ideya na pumasok sa isip niya. This
would be exciting.
 GUSTO niyang mapa-iyak dahil sa sakit na nararamdaman niya ng mga oras
na iyon, humupa na kasi ang ininom niyang pain reliever kaya ayun balik na siya sa
katotohanan na may masakit nga sa kanya at ang hirap kumilos. Wala pa si Rayleigh,
ang bruhang iyon ang nagbabantay sa kanya pero pinatawag ito ng manager nito kaya
heto siya ngayon nag-iisa sa kanyang apartment. Nakahilata sa ibabaw ng kanyang
carpet at pagulong-gulong siya kung pagulong-gulong mang maituturing ang kanyang
ginagawa dahil nahihirapan na nga siyang tumayo, she is about to close her eyes
when she heard someone knocking from the outside.

"Ano ba Rayleigh pasok ka na nga?" Inis na sigaw niya kaso ang kaibigan
niya parang tanga parang gusto pa siyang pahirapan ng husto. Dahan-dahan siyang
tumayo at hinanap ang crutches niya, sa sobrang dahan-dahan ay mahihiya ang pagong
sa kanya and then a gasp escaped from her throat ng maapak niya ang nasaktang binti
kaya nawalan din ng silbi ang pagtayo niya kanina dahil bumagsak siya sa sahig niya
and worst? Tumama uli iyong braso niyang napinsala. She cursed aloud and closed her
eyes trying not to cry. Ni hindi na nga niya pinansin iyong pagpasok ng kumatok
kanina.

"Anong ginagawa mo bhe?" and she opened her eyes when she heard
someone's voice. May kung anong humila sa puso niya mula sa kanyang katawan ng
tumama ang mga mata nila. It has been two months since they last saw each other sa
kasal ni Bree at Allyxel, noong tuhurin niya ito at noong nagsimula siyang
magkaroon ng symptoms sa sakit sa puso. "Masaya bang magpagulong-gulong sa sahig?"
at ngumisi pa ang bruho. At sobrang namimiss niya ang ngiting iyon kahit na medyo
nang-aasar. Ito lang talaga ang kering ngumiti ng ganoon.

"A-anong ginagawa mo dito?" pinakiramdaman niya ang kanyang sarili,

wala na ang sakit. Pero nainis pa rin siya dahil bigla-bigla nalang itong
dumadating sa mga oras na ayaw niyang dumating ito dahil nasa isang nakakahiyang
sitwasyon siya. Katulad nalang noong nagkamenstrual cramp siya na para siyang
dinosaur at ngayon na marami siyang gasgas sa katawan at mga baling buto tapos
hindi pa siya nakakapagshower. "Crap!"

"Here." At kung gaano siya naghirap para lang makatayo kanina ay ganoon
lang nito siya kabilis napatayo na para siyang manika sa gaan. Maingat na itinayo
siya nito at ngayon ay nasa harap na niya. Napakurap siya ng ilang beses. "Nandito
ako kasi narinig ko ang nangyari sa iyo at gusto kong pagtawanan ka. You left me
almost broken two months ago mabuti nalang at walang masamang nangyari sa future ng
mga Imperial." Bahagyang nagtagis ang mga bagang nito ng marahil ay maalala nito
ang ginawa niya.

"Wala naman akong kasalanan doon ah, I told you to stop but you
didn't." she said. Binitiwan siya nito at napasinghap na naman siya ng nawalan na
naman siya ng balanse at napapikit habang hinihintay na matumba siya sa sahig pero
mga braso lang sa beywang niya ang naramdaman niya.

"Easy. Tsk." Sa isang iglap lang ay nabuhat na siya nito at maingat na

dinala sa sofa niya. "Ang gaan-gaan mo when was the last time you ate? Pinapakain k
aba ng nagbabantay sa iyo?" tinaasan siya nito ng kilay. Wala naman siyang masabi
dahil ang lakas ng tibok ng puso niya. "Sino ang kasama mo dito?"

"Si Rayleigh." She replied clearing her thoughts. "Umalis lang siya
saglit.

Nagdugtong ang mga kilay nito. "You shouldn't be left alone alam mo
iyan paano nalang kung may sunog o lindol? Paano ka makakaligtas kung hindi mo nga
kayang tumayo ng mag-isa? Ano bang klaseng kaibigan meron ka?"

She snapped. "Huwag mong pagsalitaan ng ganyan ang kaibigan ko Yael

dahil kahit ikaw pa ang president ng Pilipinas makakatikim ka talaga sa akin.
Umalis siya dahil pinapunta siya ng boss niya sa office and I told her I am okay-."

"Which is clearly not, hindi ka okay."

"Okay lang naman talaga ako may kanya-kanya tayong basis ng okay and
based from myself okay lang talaga ako." She hissed at him at galit na talaga siya.
Nakakunot na ang noo niya at nanunulis na rin ang kanyang nguso. "Umalis ka na nga
lang." taboy niya dito.

"Aalis ako dito kung sasama ka sa akin." She glared at him.

"At bakit naman ako sasama sa iyon?"

"Mas maaalagaan kita keysa sa kaibigan mo."

 Ahhhhh----- anong sabi nito? Gusto niyang tumawa ng malakas dahil sa
narinig pakiramdam kasi niya ay may kumiliti sa puso niya sa sinabi nito.

"Gaganti pa ako sa pagtuhod mo sa akin pagkatapos." Kung anumang

magandang pakiramdam na meron siya ay biglang naglahong parang bula dahil sa sinabi
nito. Sabi na ng aba at may ibang iniisip ang lalaking ito.

"Bakit hindi nalang ngayon? Tuhurin mo na ako at least isang pahingahan

nalang, gagaling din itong braso at binti ko-." She whimpered when he lowered his
body to her as in ilang inches nalang ang layo nito mula sa kanya. Napasinghap siya
ng malakas at kung pakikinggan mo ang buong paligid tanging ingay ng puso niya ang
maririnig.

<<3 <<3 <<3

a/n: talk about unwind, I did. Umalis ako kaninang umaga tapos nagtake out ng
hamburger yum sa jollibee at isang mainit na kape na sobrang pait. Sumakay ako ng
taxi at nagpahinto sa terminal ng bus at sumakay ako ng isang ceres liner. Sa totoo
lang hindi ko alam ang destinasyon ko, dito sa Cebu pwede kang pumunta sa North o
sa South area, at napunta ako sa South Area. Randomly sumakay ako ng bus na hindi
ko alam kung saan patungo, naka-upo ako sa may center pero katabi iyong bintana.
Tinanong ako ng konduktor kung saan ako pupunta, tinanong ko din siya kung saan ang
last stop sabi niya sa Dalaguete daw. Eh di iyon ang sinabi kong hihintuan ko at
nagbayad na... I enjoyed it. I enjoyed my day. Hindi ko alam kung ilang oras din
akong nakaupo sa bus at napapangiti ng mag-isa sa mga nakikita ko. Naubos ko iyong
take outs pero marami namang nagtitinda ng kung anu-ano sa bus kapag may stop over
kaya masasabi kong maraming laman ang tiyan ko kanina. May ampaw, may chicharon,
may chocolates, may nilagang itlog, may banana chip. Ako na ang parang nangolekta
lang ng souvenirs na pagkain kasi hindi ko naman inuubos maliban sa nilagang itlog
at chocolates na baon ko na talaga, iyong mnm's.

Nakapag-isip din ako at narelax talaga ang utak ko. Iyon lang pala ang kailangan
ko, isang weird na trip ng joyride and food trip alone. Kung tinatanong niyo kung
natakot ba ako, yes I do. Natakot ako pero kapag may gusto kang isang bagay kahit
anong takot mo magririsk ka pa rin just like what I did. Natakot akong bumiyahe ng
malayo kasi wala akong kasama at baka may masamang mangyari like aksidente o kaya
naman ay hold up dahl narin sa malawak kong imagination. Pero wala namang
nangyaring masama nakauwi nga ako. Maaga naman kasi akong nakabalik kasi hustler sa
kalsada si manong driver, kabig dito kabig doon kaya feeling ko nagfaflylalooo ang
mga katawan namin sa bus. Ang lol lang.

At dahil maaga pa kaya nagpunta ako sa Mr. Coffee at nag-order ng mr. ice cafe
latte na tall ang size pero worth 95 pesos. Ang mahal ng kape samantalang six pesos
lang yata ang three in one na kape. Pakiramdam ko hindi kape ang nabayaran ko kundi
ang pagtambay at pakikigamit ng wifi sa coffee shop na iyon. First time kong
tumambay sa coffee shop ng lampas tatlong oras. hahaha

Hindi nga, inaantok na ako kaya kailangan ko ng magsleep.

STATUS UPDATE: So busog dahil nagstop over ako sa carcar, kumain ako doon.
####################################
Chapter Seven
####################################

Chapter Seven

"Do you really think I can physically hurt a woman Ayeth? I am not that
low..." a naughty smile curved on his lips. "But I can punish you the way I like-
no-the way we like."

"A-ano?" ang lapit ng mukha nito sa kanya kaya hindi siya makapag-isip
ng matino.

"Hindi ba writer ka?" gamit ang isang kamay niyang walang pinsala ay
itinulak niya ito kaso para siyang nagtulak ng pader dahil sa hindi man lang ito
natinag at mukhang hindi man lang nito pinansin ang kamay niya sa dibdib nito. Pero
aminin, ang tigas ng dibdib mga mare pero may tanong ito eh... ano nga iyon? ay, oo
nga pala.
 "E-A-ano naman ngayon kung writer ako? Alis ka nga!" tinutulak-tulak pa
rin niya ito pero sa totoo lang nakakatsansing talaga siya gusto nga niyang kagatin
ang dibdib nito.

"Eh di alam mo kung ano ang posisyon nating dalawa?" he asked using his
husky voice. "At alam mo rin kung ano ang kaya kong gawin?" mas lalo nitong
inilapit ang mukha nito sa mukha niya, their faces are centimeters away nalang
kaunting galaw nalang at mahahalikan na niya---siya nito. "At alam mong wala kang
magagawa kung halikan kita ngayon." Iniwas niya ng husto ang mukha palayo dito.

"A-ano ba iyang pinagagawa mo?"

"Sa mga sinusulat mong mga novels, kapag ganito kalapit ang lalaki sa
babae anong gagawin niya?"

"Hahalikan iyong babae."

"Good answer." And before she can think ay lumapat na ang labi nito sa
labi niya.

"Ayy bold!" biglang itinulak ni Yael ang sarili palayo sa kanya ng may
marinig na boses sa kung saan. Si Rayleigh iyon! Napatingin siya sa kaibigan na
kung nagulat man ay hindi niya alam dahil natatakpan ng camera ang mukha nito
mukhang nakuhanan nito sila ng picture sa ganoong sitwasyon. SCANDAL iyon mga mare!
Ang kanyang mga labi, ang kanyang mga inosenting mga labi ay nabahiran ng kalaswaan
ng lalaking malandi! Gusto niyang sumigaw at gusto niyang tuhurin ulit ang tweety
bird nito.

Inilapag ni Ray ang dala nitong paper bag na may tatak ng Royale,
highly requested kasi niya iyon dito na gusto niyang kumain ng pagkain mula doon.
 "Friend sorry kailangan kong pumunta sa waka-waka Africa, I think kaya
mo na namang mag-isa dito." sinulyapan nito si Yael na nakatingin lang sa kisame ng
bahay niya.

"Hoy, hindi ko kayang mag-isa dito bakit mo ako iiwanan?" sinubukan

niyang tumayo pero natumba lang uli siya ang tanga din naman kasi niya. Napangiwi
siya dahil masakit iyong puwet niyang tumama sa carpet niya pati na rin iyong binti
niyang naka-cast.

"Ahm, sorry talaga nakapag-say yes na ako eh... actually I was

blackmailed by my oh-superhandsome boss so I really need to go. Call you later
kapag nasa wak-Africa na ako kapag hindi mo na talaga kaya tatawagan ko si Bree,
kukunan ka nun ng private nurse iyong lalaki para mabuhat ka niya kahit sa banyo ka
pupunta tapos kaya ka rin niyang paliguan." Hindi na niya maintindihan ang
pinagsasabi ng kanyang kaibigan pawang kabaliwan nalang kasi ang nasasabi nito.
Hindi na niya ito masundan.

"Teyka lang I don't need a nurse-."

"Ako na ang mag-aalaga sa kanya mas maaalagaan ko siyang mabuti."

Presenta ni Yael. Nanlaki ang mga mata niya ng ngumisi ng pagkalapad-lapad si
Rayleigh habang tumatango-tango na para bang magandang ideya iyon. Siya naman ay
nawiwindang na ang utak, ilang minuto pa nga lang na magkasama sila ni Yael ay
nagawa na siya nitong halikan tapos makakasama pa talaga siya nito ng matagal?

"Nice idea sige alis na ako."

"Rayleigh! No! Wait lang!" sinubukan niyang tumayo kahit magkadahilo-

hilo na siya. Kaso hindi nga siya makahakbang dahil nahatak na siya ni Yael sa
dibdib nito. Asar na hinampas niya ito sa dibdib dito dahil iyon lang ang kaya
niyang maabot. Napatili siya dahil pakiramdam niya ay nawalan siya ng control sa
sarili niyang buhay.

"Don't be too excited bhe na makasama ako." Tiningnan niya ito ng

masama at dahil nararamdaman na niya ang sakit sa binti at braso niya plus gutom at
sakit sa ulo, tapos masakit din ang pang-upo niya kaya sa halip na awayin ito ay
napahikbi nalang siya na ikinagulat nito.

"I hate you." Hinablot niya ang crutches niya at pumasok na sa kanyang
silid. She hates it, she feels very weak dahil sa mga nangyayari sa buhay niya
ngayon. Wala na nga siyang sasakyan tapos trinaydor pa siya ng kaibigan niya. Asar
na hinanap niya ang kanyang cellphone at tatawagan sana si Rayleigh ng magblink ang
light niyon. May message siya at galing kay Ray. Just enjoy being taken cared off.
Kung ano ang ibig nitong sabihin hindi talaga niya alam, nakakaasar talaga.

SHE stirred from her deep slumber when she felt someone's presence
inside her room. It's dark dahil nakapatay ang ilaw tapos madilim na rin sa labas
ng bahay ibig sabihin ay gabi na. Pasimple niyang inaninag ang bulto ng taong
kasama niya ngayon kilala naman niya ito, the scent engulfing her tired body is
enough for her to know that Yael is inside her room. Napapikit siya ng sumindi ang
ilaw mula sa kanyang lampshade. May kumalansing kaya alam niyang may bitbit itong
kung ano.

And then she heard some water dripping malapit lang sa kanya at ilang
sandali pa ay may naramdaman siyang maligamgam na bagay na dumampi sa noo niya.
Pinupunasan ba siya nito? Mukhang tama nga siya dahil bumababa ang telang may tubig
sa pisngi niya hanggang sa may leeg niya at dahil may kiliti siya doon kaya
napilitan siyang magmulat ng mga mata.
 "You're awake." Sabi lang nito pero hindi naman ito tumigil sa pagpunas
sa kanya. Hinawakan nito ang manggas ng suot niyang blouse at unti-unting tinaggal
ang pagkakabutones niyon ng pigilan niya ito.

"Anong ginagawa mo?" garalgal pa ang boses niya.

"Pupunasan kita."

"Bakit mo ako hinuhubaran?"

"Kailangan kong punasan ang buong katawan mo. Hindi ka makagalaw dahil
sa mga accessories mo sa katawan." He said referring her cemented arm and leg as
accessories.

"At bakit ikaw ang kailangang magpunas sa akin? Kaya ko na iyan."

Inagaw niya dito ang pamunas na hawak nito pero nauwi lang siya sa pagngiwi dahil
nawala na ang epekto ng gamot niya.

A smirk formed from his lips, "See, kalahati ng katawan mo hindi mo

maigalaw kaya ako na lang bhe ha." Inis na hinampas niya ito kaya lang sa bawat
galaw niya ay sumasakit lang ang pinsala niya sa katawan.

"I need my meds."

 "You will pagkatapos kitang punasan."

"Alam mong pwede kitang idemanda ng sexual harassment sa ginagawa mo?"

sa panggilalas niya ay tuluyan na nitong nahubad ang suot niyang pang-itaas. "I
really hate you kapag gumaling na talaga ako susuntukin kita." Banta niya dito.
Walang kahirap-hirap na hinubad nito iyon mabuti nalang at nakabra pa siya. She
flinched ng dumapi ang towelette sa ibabaw ng kanyang dibdib, bawat pagdampi ng
bagay na iyon sa kanyang katawan ay unti-unting sinisilaban ang kanyang pagkatao.

Hindi siya makatingin ng diretso kay Yael, hindi niya inaasahan na sa

lahat ng taong pwedeng gumawa niyon sa kanya ay ito pa. Hindi nga sila
magkaibigan... they just pretend to be together and they just kissed, kung halik
mang maituturing ang nangyari kanina.

"Should I remove your bra?" nanlaki ang mga mata niya sa tanong nito.
Mischief is dancing on his eyes as he playfully tugged the strap of her brassiere.

"Subukan mo lang talagang mag-over board Yael I swear to God hindi mo

magugustuhan ang gagawin ko." This time mas seryoso na siya, he just chuckled and
continue wiping her upper body bigla tuloy siyang naguluhan alam kasi niya na kung
ibang tao lang siguro ang gumagawa niyon sa kanya malamang at sa malamang kahit
pilay pa siya o patay na ay babangon siya sa hukay at makakapatay siya.. Pero iba
si Yael, bakit iba siya? Bakit hindi siya makaramdam ng sobrang galit dito o kaya
naman ay inis? Maingat na inangat nito ang may pinsalang braso niya at iyon ang
pinunasan nito pati na rin iyong isang braso niya. Para siyang nagkaroon ng instant
na tatay sa katauhan nito. Kahit medyo brusko ang lalaking ito hindi naman
maitatanggi na sweet talaga ito, it's natural for playboys to be this sweet. Hinawi
nito ang kumot niya at akmang hihilahin na sana ang suot niyang cotton shorts ng
batuhin niya ito ng unan na nasa may ulo niya.

"Sobra na iyan binti lang ang kailangan mong punasan bakit kailangan mo
pa akong hubaran ng shorts. Nakakahalata na ako."
 "Kung makakalusot lang naman." She rolled her eyes at him at umayos ito
ng upo. Pinunasan nito ang legs niya hanggang sa talampakan niya. He is even
playing her toes. "Ang cute ng mga daliri mo sa paa, they are tiny."

Tiningnan niya ang mga daliri niya sa mga paa. "Oo nga no ngayon ko
lang napansin." She gasps and winced when he traces the lines on her sole. "Ano ba
Yael, nakikiliti ako." Reklamo niya.

"Sorry." Inayos na siya nito ng higa at saka ito tumayo at nagpunta sa

closet niya upang kumuha ng maisusuot niya marahil. Rayleigh already sorted the
clothes she can wear while she is still with her accessories. Bumalik ito na may
dalang mga damit, pajama set. Isinuot nito sa kanya ang pang-itaas mas mahirap kasi
sa braso niya.

"Ako na ang magsusuot nito lumabas ka muna."

"Bakit pa? Panonoorin nalang kitang magbihis."

Pinandilatan niya ang binata. "Lalabas ka o sa labas ako magbibihis?"

itinaas nito ang dalawang braso.

"Fine, five minutes. After five minutes finish or not finish-.'

"Pass your paper?"

"Hindi papasukin kita dito at ako mismo ang magbibihis sa iyo."

 "Ten minutes."

"Five."

"Te-."

"Five." Giit pa nito.

"Eh di five." Kinuha nito ang palangganang may lamang tubig at lumabas
na ito ng silid niya. siya naman ay kanda ngiwi-ngiwing umayos ng tayo, halos
maiyak na nga siya dahil sa masakit talaga iyong sa may braso niya. Sa may binti
niya ay hindi na gaano pero sa braso talaga siya napuruhan ng husto.

Dahan-dahan siyang nagpunta sa pintuan ng kanyang silid at inilock

iyon. Hah! Akala naman nito hindi niya maiisip iyon. Kumuha siya ng underwear at
pumasok sa banyo, nagtoothbrush na rin siya pagkatapos niyang magpalit ng damit.
Paglabas niya sa banyo ay napatili siya ng makitang nasa labas lang at naghihintay
si Yael.

"Paano kang nakapasok?" gulat na tanong niya and as an answer ipinakita

lang nito ang susi niya, susing ibinigay niya kay Rayleigh. Napakamot siya ng
ulo... ang traydor na kaibigan niya, swear gigilitan talaga niya ito ng litid.
"Aysst, kailangan ko na talagang maligo ang kati na ng ulo ko tapos dinadagdagan mo
pa." asar na sambit niya. Hindi naman talaga siya naiinis dito, naiinis siya sa
sarili niya for acting so stupid like today.

"Pasok ka sa banyo." Maingat na tinulak siya nito papasok sa maliit na

banyo niya. "Ako na ang magsa-shampoo sa iyo."

"Hindi ako maliligo sa harap mo." Pinitik nito ang noo niya.

"I said sashampoohin ko lang ang buhok mo hindi pa kita panonooring

maligo." Hanuraw?

"Eh di may plano ka nga?" pasimple siyang lumayo dito pero maingat lang
siya nitong hinila palapit dito.

"Huwag kang paranoid." Nailing na wika nito sa kanya.

"ANG sama naman." Iyon lang ang nasabi niya habang nakikinig sa kwento
ni Yael, nasa East Wing sila ng Royale kung saan para siyang princess dahil sa
pang-royalty na designs ng mga table at chairs. Tahimik kasi doon kaya
nakakapagsulat siya ng maayos at walang disturbo. May ilan ding nagkakape doon pero
tahimik lang din sila. "So, ano ang nangyari kay Drei?"

"Nagtanan sila ni Albie dahil ipapakasal si Drei kay Grayzon."

 "Si Mister Green eyes, tsk... bagay pa naman sa kanya ang maging hero
sa books ko ayun pala kontrabida siya sa love story ni Aldrei." Sumimangot siya.
Wala na ang cast sa braso niya dahil natanggal na iyon kahapon kaya balik siya sa
pagsusulat pero may cast pa rin siya sa binti niya. "Pero ang classic ng tanan, ano
ang reaksyon ng mga kapatid niya? At saka bakit niyo ba pinipigilan ang dalawang
iyon? They love each other."

"Hindi naman kasi iyon ang point." Kinuha nito ang kape niyang kaunting
bawas lang. "Drei has this habit of choosing the best for many keysa sa sarili
niya. Kaya ang ginawa nila they pushed the two of them to their limit, we pushed
Drei to fight for Albie. Ipaglaban kung saan siya masaya."

Napatigil siya sa pagtipa dahil sa sinabi nito, she just couldn't get
over with the last few words he said. Ipaglaban kung saan siya masaya, iyon ang
nagawa ni Drei na hindi niya nagawa dati. She didn't fight for it, she just runaway
and until now she is still running and hiding.

"May problema ba? Huwag mo kasi akong masyadong isipin bakit gusto mo
ring makipagtanan sa akin?" she glowered at him.

"Asa." At ibinalik na niya ang pagtipa sa keyboard niya. These few days
ay walang paltos ito sa pagbisita sa kanya sa bahay niya, he didn't slept inside
her apartment kasi sabi nito hindi daw pwede iyon. Baka daw kasi ano pa ang isipin
ng mga kapitbahay niya sa kanya kapag nakita ng mga itong sa bahay na niya ito
natutulog. At least he is considerate about her. "How about Grayzon? Totoo ba ang
fixed marriage?"

"The fixed marriage is real, right now Yelena is taking the

consequences of his anger." Nagkibit-balikat ito.

"Hindi ka ba natatakot nab aka saktan niya si Yelena? Kahit maldita at

mataray ang kapatid mo she is still a girl, she deserves to be treated nicely by a
man." Tumitig ito sa kanya, hayun na naman ang kakaibang pakiramdam na iyon sa loob
ng dibdib niya kapag tinitingnan siya nito ng ganoon.
 "Gray wouldn't do that and besides si Yelena lang ang katapat ng isang
iyon since bata pa kami. Si Yel lang ang hindi marunong matakot sa mga galit na
niya."

"Sabagay, iyong ugali ng kapatid mo mahirap din intindihin. Hindi mo

alam kung maiinis ka sa kanya o kaya naman ay magagalit. Para siyang bidang
kontrabida ika nga nila." kinuha niya mula dito ang tasa ng kape na ininuman nito,
bakit ba eh sa kanya naman talaga ang tasang iyon ah. "Hindi kaya may something si
Yelena kay Gray?" she asked with matching sparkles on her eyes, may naaamoy kasi
siyang romance.

Pagak na tumawa si Yael at saka umiling, "Impossible iyon, when Yelena

likes someone sasabihin niya iyon at magpapacute ng husto. I know my sister and
besides she still have someone from her past she is longing to see, she is waiting
for him to come again."

"Sino?" mas lalo siyang na-excite sa sinabi nito. "Sabihin mo na."

pangungulit niya.

"Ayaw."

Sumimangot siya, "Ang damot mo naman ang others mo na." inis na pakli
niya. "Sige hindi na tayo bati. Huwag mo akong kausapin." Inirapan pa niya ito.

"Iyong unrequited love niya." maagap na sagot nito, nagningning na

naman ang kanyang mga mata. "Sino nga?"
 "Hindi naming kilala, isang batang lalaki lang na nakilala niya sa park
ng minsan siyang naglayas sa bahay ng apat na oras dahil napagalitan ni daddy. Nang
mahanap namin siya ay tumahan na siya habang hawak ang isang pares ng sapatos. She
said her prince charming gave her a pair of shoes, kaya nga naging adik na iyon sa
sapatos simula ng araw na iyon."

Napangiti siya sa eksenang pumasok sa isip niya, it's kinda cute

actually. "So, hindi niya alam ang pangalan?"

"I don't know if she knew his name because she didn't mentioned it
again."

"Ang cute." Kinikilig na pakli niya. "Baka sila ang destiny-aw."

Napahiyaw siya ng batuhin siya nito ng tissue.

"Iyang utak mo masyadong romantic."

"Eh sa writer ako anong magagawa ko?" mabilis niyang sinulat ang
ideyang pumapasok sa isip niya.

"Bakit ka ba naging writer?"

"Bakit ka naging mayabang na malanding lalaki?" ngumisi siya ng tingnan

siya nito ng masama.

"Hindi ako malandi."

 "Weh?"

"Hindi ako pumapatol sa mga babaeng hindi nagpapakita ng motibo, masama

bang ipinanganak akong gwapo at lapitin ng babae? Those girls know where we stand
so I stand to be innocent." He defended himself.

"Hay naku, iyang reasons mong bulok. Paano nalang kaya kung dumating
iyong ka-match mo tapos makikita niyang malapit ka sa girls as if the women
population owns you? Masasaktan siya for sure." Iniwas niya ng mga mata mula dito
dahil iyon ang posibleng maramdaman niya kapag nagpatuloy ito sa pagiging babaero.
The thought is killing her but the seeing it would surely make her life a hell.

Yes, she admitted. Mahal na niya ito, hindi niya alam kung bakit, paano
at kung ano ang naging dahilan kung bakit niya ito minahal. Hindi naman agad-agad,
sa katunayan ay umabot pa iyon ng ilang buwan bago niya marealized iyon.
Nakakatakot nga... she doesn't like this feeling dahil alam niyang masasaktan siya.

Hindi naman siya katulad ni Bree na sobrang loading pagdating sa pag-

aanalisa ng damdamin nito. Mabilis niyang napagtanto iyon dahil sa writer nga siya
ng mga librong love story lang naman. Pero, hindi pwede... ayaw niya kahit na gusto
niya alam niyang hindi iyon pwedeng mangyari. Not now.

"Hey!" untag nito sa kanya napakurap siya ng ilang beses.

"Bakit?"
 "Nawala ka na naman sa sibilisasyon, huwag mo nga akong iwanan ng
ganoon. Pakiramdam ko nakikipag-usap ako sa isang manika." Kunot-noong reklamo
nito.

"S-sorry minsan-minsan nawawala talaga ako sa isip ko. Marami lang

akong iniisip isa pa iyang book signing na iyan."

"You have a booksigning? Where?"

"Somewhere, hindi ko alam kung saang mall iyon hindi ako nakikinig sa
meeting. Tinetext lang nila ako kapag late na ako, but I am pretty sure it would be
tomorrow dahil pinaulit-ulit iyon ni madam sa akin." Tukoy niya sa boss ng niya.

"Hmmn, that's nice so paano ka nga naging writer?"

"Ang kulit mo rin no?"

"Mahirap bang sagutin ang tanong ko?"

"Oo dahil nakalimutan ko na ang dahilan kung bakit ako nagsusulat

ngayon. I can't really remember nagising nalang ako isang araw na pagsusulat na ang
bumubuhay sa akin. At saka masaya ako dito kaya walang pakialaman."

"Hindi ka ba nag-isip nab aka may mas nababagay pang trabaho sa iyo out
there keysa sa pagsusulat?"
 "Kung balak mong insultuhin ang ginagawa ko bibigwasan talaga kita. At
sa tanong mo, nagtrabaho din naman ako dati sa isang company. Pero hindi ako
nagtagal dahil madali akong mabore, tama nga iyong sabi nila na kapag hindi mo
gusto ang trabaho mo kahit gaano pa kalaki ang sweldo at kung gaano pa karami ang
benefits, hindi ka makokontento dahil hahanapin mo iyong makakapagpasaya sa iyo."
She laced her fingers together as she stares the beautiful sceneries outside the
restaurant. "Ikaw ba Yael anong nakakapagpasaya sa iyo?" bigla niyang naitanong sa
kasama.

Somehow, she is wishing na sasabihin nito na ikaw ang makakapagpasaya

sa akin, pero alam niyang hindi iyon mangyayari. Sa mga pocketbooks lang naman
iyon, sa mga gawa lang niya nag-eexist ang ganoon. Isa lang siyang hamak na writer
na nahulog sa lalaking hindi niya dapat magustuhan.

"Masaya na ako I am perfect." Sinulyapan lang niya ang binata dahil sa

totoo lang iyon din ang tingin niya dito. he is already perfect, may family na
nagmamahal dito, may kapatid, may mga kaibigan, may magandang trabaho at may
magandang girlfriend. He is not an ordinary person to begin with.

"Good for you then." Dapat na niyang patayin iyong nararamdaman niya
ngayon pa lang. Hindi na pwede.

"Kaya nga sama ka lang sa akin para maging perfect na rin ang life mo."
Isang pagak na ngiti lang ang ibinigay niya dito.

"Hindi ko kailangan ng perfect na buhay Yael, gusto ko lang ng tahimik

at masaya." Tanging sabi niya dito.
<<3 <<3 <<3

a/n: sorry for the soo tagal na update, somethings messing up. Nawala iyong una
kong sinulat kaya nagsulat nalang akong muli. Medyo natagalan din kasi may inuna
muna akong work related. Hindi muna ako magrarant ngayon kasi pagod na ang utak
ko, nangangati na rin iyong mga kilay ng otor niyo. Masuyod nga mamaya baka may
kuto ng namamahay sa kilay ko--chooks- joke lang. I really hate mondays and I love
paydays! Sana payday nalang palagi. Napaghahalataan na talaga na mukha akong pera,
wooohhh! Guilty as charge.

Naalala ko tuloy iyong usapan namin ng coteacher ko kanina about money. Sabi kasi
niya kung ang katumbas ng isang patak ng luha ay isang libong piso baka mayaman na
raw siya. hahaha, heart broken kasi kaya ayun hinayaan ko nalang. Sige, magpiprint
muna ako ng test paper for tomorrow.

STATUS UPDATE: Tired.

PPS:

To help yourself, you must be yourself. Be the best that you can be. When you make
a mistake, learn from it, pick yourself up and move on.-- QUOTE DAW YAN!
####################################
Chapter Eight
####################################

Chapter Eight

"NASAAN ka na ba?" inis na tanong ng executive assistant na tumawag sa

phone niya, kanina pa raw nagsimula ang booksigning at hinihintay na siya ng
kanyang mga readers sa event center.

"Papunta na ako diyan." Lakad-takbo na rin ang kanyang ginawa habang

nasa loob siya ng Imp Mall kung saan kasalukuyang ginaganap ang booksigning. Nalate
kasi siya ng gising dahil sa tinapos pa niya iyong sinusulat niya. At naiinis na
rin siya dahil ang laki ng mall at kailangan pa niyang lakarin ang event center na
nasa kung saang bahagi ng mall.
 "Kanina mo pa sinasabi iyan, saan ka na ba kasi?"

"Nasa may penshoppe na ako pupunta na ako diyan." She turn off her
phone at naglakad na ng may dalawang nakablue na mga lalaking lumapit sa kanya. Sa
tingin niya ay mga bodyguards ang mga iyon base na rin sa kanilang mga suot.

"Miss, kayo po ba si Miss Sancho?"

"Ako nga, bakit?"

"Pinapunta po kami dito para dalhin po kayo sa event center."

Nakahinga siya ng matiwasay. "Thanks God." Maingat na inalalayan siya

ng dalawang bodyguards, may ilan na napapatingin sa kanya malamang nagtataka ang
mga ito kung bakit may mga kasama siyang guards, feeling tuloy niya sobrang ganda
niya. Mabilis siyang nakaabot sa event center at agad siyang sinalubong ng kanilang
executive producer.

"Mabuti naman at nakarating ka na rin."

 "Oo nga eh akala ko maliligaw ako salamat sa mga bodyguards na
pinapunta mo para dalhin ako dito." umayos na siya ng upo at nagtilian ang mga fans
niya, samantalang ang kanilang EP ay nakakunot rin ang noo.

"Anong bodyguards?-"

"Ayeeeetttthhhhh!!!" sigaw ng mga fans na kanina pa naghihintay sa

kanya kaya nawalan na din siya ng oras na pakinggan ang E.P niya. Nginitian niya
ang mga ito na nagwave sa kanya may bitbit na maraming paper bags, shucks! Mukhang
alam na rin niya ang laman ng mga iyon mahaba-habang sulatan na naman ito.

"Finally I got to see my favorite writer." Isang dalagita ang lumapit

sa kanya at nagbigay ng mga books na dala nito. Natuwa naman siya ng makita ang
kaharap ang cute kasi nito at ang ganda pa. "Pakisulat po sa dedication ng, To
Ainsley with love."

"Hi, Ainsley dito ko nalang isusulat." Turo niya sa isang bakanteng

space ng book, at sunod-sunod na tumango ito. May inilapag ito sandali sa tabi nito
at may kinuha mula sa bag nito. Nakuha ng pansin niya ang isang mahaba at itim na
notebook na may tatak na death note. "Ang cool naman nito, death note?"

"Ay opo, may nagbigay po sa akin niyang dati and it's very helpful. Ang
tawag kop o diyan ay karma notebook kasi iyong mga sinusulat kong name diyan
nakakarma sila to the highest level."
 "Talaga?" ang wild din ng imagination ng batang babaeng ito pero bawi
naman dahil maganda naman. "Can I open it?"

"Sure po." And she opened it may mangilan-ngilang pangalan nga ang
nakalagay doon, may nabasa siyang name doon. Familiar, Alfonso Benedict A.K.A
Albie, si Albie nga na tinanan si Allyxa may nakalagay sa tabi ng name nito na
isang phrase, mabobroken hearted ng todo-todo at ng ilang years. Natawa siya sa
nabasa,, it could be coincendence or not pero iyon kasi ang naranasan ng lalaking
iyon over the years. "Salamat po ulit Miss Ayeth." Humagikgik pa ito at saka abot
teynga ang ngiting naglakad palayo sa kanya, napangiti rin siya ng may makitang
isang malaking chocolates sa tabi niya. It's her favorite chocolate.

Marami-rami din ang pumila hanggang sa may isang matangkad na lalaking

huminto sa harap niya. Hindi na niya tiningnan kung sino man iyon at kinuha niya
ang book na hawak nito.

"Anong idededicate ko dito?"

"Have lunch with me."

"Okay, have lunch wi-." Napataas ang tingin niya sa lalaki, kilala kasi
niya ang boses nito at mas lalo niyang nakilala ng tingnan niya ito. Nabitin ang
utak niya sa ere dahil nakangiti itong nakatunghay sa kanya. Napalunok siya dahil
sa lakas at bilis ng tibok ng puso niya.
 "Girl, fan mo? Ang gwapo." Kinikilig na kinurot siya sa beywang ng mga
katabing writer hindi niya pinansin ang mga ito at mas lalo siyang nainis dahil
ayaw niyang may makakitang ibang babae dito lalo na sa mga kasamahan niyang writer
dahil baka gawing hero sa mga novel ang isang ito. Hindi pwede, hindi ito bagay sa
mga novel nila, walang ka-hero-hero material sa lalaking iyan kasi dapat siya lang.
Hindi siya ang magsusulat, siya dapat iyong bida.

"So? Lunch... bhe?" nanlaki ang mga mata niya ng magtilian ang mga fans
na nakaline pa rin kahit na sa ibang writers. Parang nasa sine silang dalawa at
sila iyong bidang babae at bidang lalaki.

"Ay, sure maglulunch kayong magkasama mamang poge." Iyong katabi niya
ang sumagot para sa kanya, good thing because she needs assistance right now. Wala
na ang utak niya sa kanya at lalo naman iyong puso niya. "Or pwede namang ako ang
kasama mo?"

Gusto niyang magtaas ng kilay sa babaeng katabi, binabawi na niya ang

kanyang sinabi. She doesn't need assistance na pala kaya na niya.

"Yael."

"Yes, bhe?" she almost stopped a grin when she heard the endearment he
is using to her.
 "Bakit ka nandito?" she asked.

"Secret." Lumapit ito sa kanya at hinawi ang ilang hibla ng buhok na

tumabing sa kanyang mukha. Kung nagwawala ang mga tao sa paligid niya ay mas lalo
naman ang puso niya, sa mga movies and pocketbooks lang kaya merong ganoon. "It's
already lunch time nagugutom na ako baka mamatay ako mawalan pa ng gwapo sa mundo."

Yeah, si Yael nga ang kaharap niya wala ng iba pang mas mayabang pa
keysa sa lalaking kaharap niya ngayon.

"Mabuti pa nga maglunch muna tayo people, be back at one p.m." pukaw ng
EP nila. Hindi pa man siya nakakapag-ayos ay hinila na siya ni Yael palabas ng
event center.

"Yael, ano bang ginagawa mo dito? Sinusundan mo ba ako?" takang tanong

niya ng maayos na ang takbo ng kanyang utak.

"Asa much bhe?" nainis siya sa turan nito kaya inis na binaklas niya
ang braso na hawak ng binata pero agad din naman nitong hinila uli iyon. "I am not
stalking you." Napasimangot siya, pampawala talaga ng good vibes ang isang ito.
"Common Bhe I am dead hungry." At nagpahila nalang talaga siya dito aarte pa ba
siya kung gusto naman niyang makasama ito? Pumasok sila sa isang elevator and then
he pressed the top floor button.

"Hala, bakit diyan?" natarantang tanong niya alam kasi niya hanggang sa
fourth floor lang pwede ang mga tao dito sa mall.

"Relax bhe ibabalik din kita sa ibaba after lunch ayokong masugod ng
mga fans mo sa office ko."

Napakurap siya sa sinabi nito, sinabi ba nitong office nito? Ibig

sabihin he is working here?

"Anong trabaho mo dito?" she inquire pero ngumiti lang ito sa kanya and
pulled her out when they reached their destination. Pagdating nila sa pinakatuktok
ay may isang malaking opisina na nandoon, he pressed his thumb into a pad near the
door and it opens.

"Wow, high tech. Is this your office?" ang laki ng opisina nito at saka
nahuli ng mga mata niya ang isang name plate sa ibabaw ng isang mesa doon. May
nakalagay na Yael Giusseppe Imperial, CEO...? What the! Bakit hindi niya alam iyon?
"You owned this mall?"

"No, my family own this place." Hinila pa rin siya nito papasok sa may
table nito na may mga nakahandang pagkain. "Let's eat." At pinaupo siya muna nito
bago ito umupo sa upuan na nasa harap niya.

"Seriously?" hindi pa rin makapaniwalang tanong niya dito. "As in?"

hindi niya alam na ganito pala kayaman. Hey, heart I think you made a wrong
decision in loving a person as rich as him. Bawal siya sa iyo. Aniya sa puso niya.

"Hey?" untag nito sa kanya halata kasing nawala na naman siya sa

universe. "Here." He gave her a spoon and fork tapos ay iniusog ang plato na may
lamang pagkain sa kanya. "Eat." Nakatingin lang siya sa plato niyang may lamang
masarap na pagkain at saka isa-isang sumubo kahit na wala naman siyang ganang
kumain. Napansin niyang hindi ito kumakain.

"Bakit hindi ka kumakain?"

"Busog ako."

"Huh? Akala ko ba gutom ka kaya mo nga ako dinala dito hindi ba?"
takang usisa niya dito.

Ngumiti lang ito sa kanya and her heart has never been this wild, wala
na. Ayaw man niyang buksan ang puso niya para sa ibang tao pero may nakapasok.
Someone invaded her wall and managed to break her defenses.
 "Nabusog na ako tingnan lang kita busog na ako." Maang na napatingin
siya sa kaharap. She is a writer at alam ng bawat himaymay ng cells niya kung ano
ang nararamdaman niya.

"Y-you know I am a writer, right?"

"Yeah."

"And you know what are the words you are using to me, right?"

"Yeah." Nakangising sagot nito.

"Are you-ahm-I don't want to assume but you are giving me mixed signals
at hindi ako tanga upang hindi mapansin ang ginagawa mo. Do you like me?" kung saan
niya nakuha ang lakas ng loob na tanungin ito. Nawala ang ngiti sa mga labi nito
pero nakapangalumbaba pa rin itong nakatitig sa kanya. Hindi niya mawari kung ano
ang nasa isip nito at kung ano ang dapat niyang gawin habang tinititigan siya nito.
 "Ano sa tingin mo?" gusto niyang taasan ito ng kilay dahil hindi naman
nito sinagot ang kanyang tanong bagkos ay ibinalik lang nito sa kanya ang tanong
niya.

"Kaya nga ako nagtatanong dahil nalilito ako sa iyo."

"What I am doing is normal Ayeth, just enjoy the moment. Huwag mong
lagyan ng malisya because I don't want to ruin what we have now." Seryosong sagot
nito. Kung siya ang tatanungin gusto din niya ng ganito din sila, ayaw niyang
masira kung ano ang meron silang dalawa. Hindi baleng siya na ang masaktan basta
hindi lang ito, she can't bear to see him suffering if ever he'll fall for her.

Pero hindi rin niya maiiwasan na hindi malungkot sa sagot nito, he

neither confirmed or denied it and she is somehow expected an answer... a vivid
one. Pero kung hanggang pagkakaibigan lang ang kaya nitong ibigay sa kanya iyon
nalang din ang tatanggapin niya. Pero hanggang kailan? Hanggang kailan niya
tatanggapin ang bagay na iyon? What if dumating ang oras na manghingi pa siya ng
sobra? No! Siya na dapat ang umiwas, siya ang unang nagmahal kaya siya dapat ang
pumigil dito.

"Yael, as much as possible I don't want you to fall for me." Umiwas
siya ng tingin mula dito. "Sa mga love stories na sinusulat ko kapag may isang
lalaking nagpanggap na magfiance madalas sila ang nagkakaibigan and I don't want
that to happen between the two of us." She doesn't know what's his expressions are
dahil nakayuko lang siya. "Please, don't fall for me dahil hanggang friendship lang
ang pwede kong i-offer sa iyo."

Matagal na katahimikan ang namayani sa pagitan sa kanila bago ito

tuluyang nagsalita. And even if it's the truth it still hurts her...
 "Good, because I will not definitely fall for someone like you." Parang
tinarak ng tinidor ang puso niya kaya lang hindi ba iyon ang gusto niya? Hindi ba
iyon ang dapat? Kung sana ay hindi nalang nagkrus ang landas nila, sana hindi
nalang niyang pinapasok ito sa buhay niya hindi n asana siya nahihirapan ng ganito.

Ang hirap palang magmahal tapos hindi ka naman mahal ng taong gusto mo,
tapos hindi mo pa siya pwedeng mahalin dahil bawal. Bawal siyang magmahal ng iba.

<<3 <<3 <<3

a/n: O, kayo na ang bahalang magreact, kumakain ako ng liempo ngayon courtesy of my
ever... as in bestest best ahm... inaanak ng tatay ko. Mabait siya ngayon na
bumisita sa bahay namin kasi may dalang liempo kaya heto mabait din ako. Mabait
kaya ako kapag may kinakain, saka na ako babalik sa pagiging snob sa personal kapag
tapos na akong kumain baka kabagin kasi ako mahirap kaya ang hindi matunawan.
Naranasan ko na iyan noong isang araw masakit sa tiyan. hahaha.. hindi pa ako
gaanong inaantok kaya nakakapag-otors note pa ako.

Katatapos ko lang din magsulat ng puna ng guro sa likod ng card, pawang katotohanan
ang inilagay ko dun, MAG-ARAL NG MABUTI ang starring kaya walang bago. Mas masarap
pang kumain at matulog, magpipiggy mode ako sa thursday kasi walang pasok, ole!
hahaha, sana may stock na pagkain sa ref sa araw na iyon. Wish ko lang naman, dahil
kapag wala orders lang kami ng kapatid at aso ko. hahha.. mga tamad magluto. Sana
thursday na! Tapos long weekend pa kasi walang pasok sa monday, sobrang lapad ng
smile ko ng malaman ko iyon.

Siya, tatapusin ko muna itong pagkain ko dahil baka may masamang hanging pumasok sa
utak ng bwisita namin at makakapatay ako ng tao kasi lalaslasin ko ang leeg niya
gamit ang ruler. JOKES!!!

STATUS UPDATE: Another quote of the day! Galing pa rin ito sa friend kong source
ng quotes dahil pinupuno niya ang inbox ko nito.
 "Blaming is so much easier than taking responsibility, because if you take
responsibility ... then you might be to blame."

PPS: Iyong moment na kausap mo ang coteaacher mo tapos tinanong mo siya ng 'Alam mo
ba ang ibig sabihin ng PPS?" At ang sagot naman niya ay, 'POSTPARTUM SYNDROME" adik
much.

####################################
Chapter Nine-A
####################################

Chapter Nine-A

LAKAS-loob siyang bumaba sa taxi na sinasakyan niya at nakatingala sa

malaking bahay kung saan siya dating nakatira. Ito iyong bahay kung saan ang
masasayang bahagi ng buhay niya ay nakapinid sa isang marangyang pintuan na
nagsisilbing kulungan niya. Ilang taon na ba noong huli siyang tumapak dito? Parang
kailan lang naman iyon... parang kailan lang noong nakipagbargain pa siya kay
kamatayan sa buhay na gusto niya at ngayon kailangan na niyang magbayad.

She is indeed the wicked runaway princess who is afraid to face the
world. At kahit ngayon ay natatakot pa rin siya pero kailangan na niyang harapin
ang mga ito. Kailangan na niyang harapin ang buhay na dapat sa kanya. She smiled
bitterly as she remembered her role in this world. Iyong buhay na itinago niya sa
kanyang mga kaibigan.

"Tatayo ka lang ba diyan Nazareth Israelli Sancho?" hindi na niya

kailangang tingnan pa ang boses na iyon.

"Francis."
 "How are you sis?" kinilabutan siya sa tinawag nito sa kanya. She turn
her heels and glared at him.

"Hindi kita kapatid alam mo iyan." Ngumisi lang ito sa kanya, she hates
that smile. Alam kasi niyang walang maidudulot na maganda sa kanya ang ngising
iyon.

"Of course hindi kita kapatid, hindi ka isang Sevilla isa kang Sancho."
Tumawa ito kahit wala namang nakakatawa. "You are a Sancho now, but soon you will
be a Sevilla." Lumapit ito sa kanya at marahang hinawakan ang pisngi niya. She
flinched not liking the way he touches her. Nakakadiri. Tinabig niya ang kamay
nito.

"Don't touch me."

"Still fiery aren't we?" Francis chuckled. "But not soon enough. Get
inside hinihintay ka na ni lolo." Napapikit siya at napahawak sa ulo niya. She
wants to back out pero paano? Ang laki ng nakasalalay sa bawat desisyon na gagawin
niya.

Nakakatawang isipin na ang isang writer na tulad niya na sa tingin ng

lahat ay puno ng pantasya at pangarap ay makakaranas ng ganito. Iyong pangarap niya
sa sarili niya ay sa mga libro niya sinusulat kasi alam naman niyang hindi siya
magkakaroon ng ganoon.
 Napabuntong-hininga siya at tumapak sa mansion ng mga Sevilla. She bit
her lips upang hindi magtagis ang mga ngipin niya, mansion ng mga Sevilla? No! This
is supposed to be Sancho's place, this is her father's place kung hindi lang linoko
ng mga ito ang kanyang mga magulang. Now, she is facing the consequences. Her
parents died for her.

"Nazareth! You are finally back!" hindi siya ngumiti kahit na abot
teynga ang ngisi ng lalaking kaharap niya. She will never give him a smile.

"Don Victor." She said plainly.

"Oh, same Nazareth I used to know. How many times do I need to tell you
to call me lolo dahil magiging apo din naman kita." Gusto niyang matawa sa sinabi
nito, gustong-gusto nito na makasal siya at si Francis dahil sa pamana na naiwan sa
kanya ng kanyang mga magulan. When she reaches twenty eight she'll be able to have
the trust funds na naiwan sa kanya ng kanyang mama at papa, and she herself is
worth billions.

"Hindi ako bumalik dito para magpakasal, I am still twenty seven." She
grunted.

"Not yet, but soon. Two months Ayeth, two months nalang at magtutwenty
eight ka na and even if you like it or not, you will be a part of my family.
Magiging Sevilla ka na rin, makakasal ka sa apo kong si Francis." Tinapunan pa nito
ng tingin ang lalaking nasa tabi niya. "Why don't you spend your time with your
soon-to-be husband hija?"

"Pati ba sa mga oras na gusto kong eenjoy ang freedom ko kailangan ko

pa ring itali ang apo niyo sa beywang ko? No, thank you I can manage." Inis na
sambit niya.

Victor's eyes glinted in anger pero hindi nito iyon pinahalata sa kanya
masyado lang siyang observer. Alam niyang hindi siya nito sasaktan.

"You know I am treating you like a princess Ayeth because you deserve
to be treated that way. You are a princess and the future queen of this household
and I don't want to see any other guy around you. Alam mo ang kaya kong gawin." May
pagbabanta sa boses nito.

Shivers run through her spines when she heard those pero hindi siya
nagpahatala na natatakot siya. "Hindi mo ako matatakot at kung anuman ang gawin ko
habang hindi pa araw ng kasal ko ay wala kang pakialam dahil iyon ang nasa plano.
Now, I would like to remind you another thing hangga't hindi niyo nakikita ang
singsing ng mommy ko hindi ako magpapakasal kay Francis. Kahit na lumagpas na ang
birthday ko."

Tumawa si Victor samantalang napapailing naman si Francis. "Madaling

hanapin iyon Ayeth I don't need to make a move. My people are looking for that
piece of junk."
 "That's not a piece of junk iyon ang susi para makuha niyo ang perang
nasa trust fund ko hindi ba?" hindi niya napigilan ang sarili niyang mag-react. Ang
singsing ng mga magulang niya ang tanging masasabi niyang sa kanya. "Excuse me I
need to go." At iyon lang at umalis na siya sa bahay na iyon.

Kung sana kaya niya, kung sana ay may kapangyarihan siyang labanan ang
maglolong iyon alam niyang hindi na siya mahihirapan ng ganito ngayon. Even if she
loves other guy hindi pwede dahil alam niya ang kaya niyang gawin ng dalawang taong
iyon.

"WHAT the-." Hindi na niya natapos ang pagmumura niya ng biglang may
bumangga sa kanya. Napakurap siya ng mga mata at napahawak sa kanyang dibdib akala
kasi niya ay masusubsob na siya sa dingding ng building na iyon.

"Sa wakas may nahanap na rin ako."

"Yae-."
 "Sumama ka sa akin." Hila nito sa kanya.

"Saan mo ba ako dadalhin? Kasama ko iyong kapatid mo baka anong gawin

ni Grayzon sa kanya mukhang badtrip pa naman iyon kay Yelena." Hinila niya pabalik
ang mga braso niya mula sa binata. "Butikiii!" tili niya ng bigla siya nitong
kargahin at sinampay sa balikat nito na para bang isa siyang sako ng bigas. "Yael!"

"Just stay put kailangan ko lang ng may makasama sa dinner."

"W-what?"

"Dinner!" sigaw nito para silang tanga na nagsisigawan sa loob ng mall.

Hiyang-hiya siya sa hitsura niya ngayon dahil nakikita ng lahat ang kanyang behind
dahil sa paraan ng pagkakabuhat nito sa kanya. Hindi siya umimik dahil pakiramdam
niya umakyat sa utak niya ang lahat ng dugo niya sa katawan. Mahilo-hilo na siya ng
ibaba siya nito sa loob ng isang boutique na nasa mall nito.

"Here, ayusan niyo iyan babalik din ako kaagad."

"H-W-Restroom." Tinakpan niya ang kanyang bibig dahil nasusuka na siya,

bumaligtad ang sikmura niya dahil sa karga nito sa kanya. Inalalayan naman siya ng
kaharap na tao papuntang restroom at doon sinuka lahat ng kinain niya. Nang ayos na
siya ay hinarap niya si... ah.. iyong kasama. "Nasaan si Yael?"

"Umalis po maam, babalik po si Sir kapag tapos ka na po naming ayusan."

"Ano ang tingin niyo sa akin hindi - sandali lang, wait lang-.
ahhhhhhhh!!!!"

Halos hindi maipinta ang mukha niya habang nakaharap sa salamin ng mga
oras na iyon. Hindi niya akalain na darating ang araw na isusumpa niya ang pagiging
isang babae dahil sa dami ng mga dinanas niyang paghihirap sa kamay ng mga
malulupit na stylist. Ang kanyang kilay ay sobrang nipis na at may korte na rin
dahil inisa-isang hinatak iyon mula sa kanyang balat. Kawawang skin cells, tapos
muntik na niyang mapatay ang mga attendants na nagwax sa kanyang braso at binti
dahil sa sakit.

For someone's sake ni hindi nga siya nagse-shave dahil ayaw niya tapos
wax? What the hell was that? That's not even considered as human... it's inhuman!
Kawawa din ang kanyang buhok na plinantsa ng plinantsa hanggang sa tumuwid iyon.
Naglagay din ng kolorete sa mukha niya hindi naman sa hindi siya sanay babae din
naman siya at kapag tinamaan ng kabaliwan ang kanyang mga kaibigan ay nagpapaganda
din naman sila. At nagsusuot din ng mga cocktail dress at kung anu-ano pa. Just
like what happened to her today. She is wearing a peach off shoulder dress na
hanggang kalahati ng hita niya ang haba and a pair of white high heels that matches
her white pouch. Her make up were naturally applied to her face.

"Where is she?" Yael asked, naningkit ang kanyang mga mata ng marinig
ang boses ng lalaking bigla nalang siyang hinila mula sa kung saan. Agad naman niya
itong nakita at sa asar niya binatukan niya ito gamit ang pouch na hawak niya, she
even wished n asana isang malaking bakal ang pouch na iyon. "Aray naman bhe!"
reklamo nito pero agad din namang napawi ang inis sa mukha nito ng masilayan siya.
"Ayan, hindi ka na mukhang hampas lupa."

Napanting ang teynga niya sa sinabi nito, "Explain, kung ayaw mong
mahampas koi yang pagmumukha mo sa lupa. Makikita mo talaga kung gaano ako kalakas
humampas ng tao sa lupa." Sarkastikong asik niya dito. Pinilit niya ang sariling
magalit dito dahil kung hindi, baka sugurin niya ng yakap at halik ito.

Natigil lang siya ng hawakan nito ang chin niya at itinaas iyon upang
magtama ang kanilang mga mata. "May kulang."

May kulang pa? Sa dami ng make up na nailagay sa kanyang mukha ay

sasabihin pa nitong may kulang? This is really crazy--... she stepped back when she
felt a cold thing around her neck. Kunot-noong napahawak siya sa bagay na nasa leeg
niya, it's a necklace. It's a heart shape necklace na yari sa gold.

"Ano ito?"

"Para magmukha kang maganda." Nakangising sagot nito sa kanyang tanong,

sa asar niya ay sinipa niya ito sa kasamaang palad dahil nakaheels siya kaya
nakaiwas agad ito. "Not that fast bhe, now let's go."

"Saan mob a kasi ako dadalhin?" inis na tanong niya.

 "Dinner."

Kumabog ang puso niya sa sinabi nito, she doesn't want to assume pero
with all the efforts of making her look like this and a dinner invitation it seems
like they are going to have a date. Magdedate ba sila? Gusto niyang itanong kung
iniinvite ba siya nito ng dinner pero nahihiya naman siya.

"Saan baa ng dinner na iyan? Hindi mob a alam I am busy." Kunwari ay

naiinis na pakli niya.

"Just be cooperative, it's just a dinner."

"Na may ganito?" turo niya sa suot niya. "Hindi kaya masyadong
magarbong dinner na iyan?"

"It is." tanging sagot nito. "And I want you to behave during the
dinner ayokong mapahiya sa harap ng mga tao."

Asar na tiningnan niya ito. "Kung ayaw mong mapahiya iba nalang sana
ang sinama moa lam mo namang hindi ako kasing yaman mo."
 He just shrugged. "I can manage."

"I-manage mo iyang mukha mo."

"You are not used with this kind of party pero makakatulong ito sa iyo
keysa naman magparty ka ng sa iyo gagastos ka pa sumama ka nalang sa akin I can let
you experience different kind of experiences." He said while smirking at her.

"No thanks I can manage."

"I am helping."

"Indeed! You are really helping." She sarcastically said. Gusto niyang
sabihin dito na hindi na niya kailangan pa ng first hand experience sa mga ganito
because she is used to it. Sanay na sanay na siyang umattend sa mga formal
gatherings

"So, let's go." Inilahad nito ang palad nito sa harap niya, tinaasan
niya ito ng kilay.

"Ano iyan?"
 Ngumiti lang ito. "I am trying to be your prince charming."

Mas lalong tumaas ang kilay niya habang pinipilit na tanggalin ang
ngisi sa kanyang mukha. Kabaliwan talaga ng lalaking ito.

"Hindi ka mukhang prince charming." Inabot na rin niya ang nakalahad na

palad nito.

"Of course because I am not suited to be a prince, mas bagay sa akin na

maging hari."

"Grabe ang lakas talaga ng hangin dito."

"Really? Kaya pala malamig." At bigla nalang nitong pinulupot ang braso
nito sa beywang niya. "Tabi tayo para mainitan ako." He whispered to her making her
shudder at alam niyang napansin ito ng binata mabuti nalang at hindi ito nagsalita
about it because she can't defend herself with the fact that she is affected by
him, by his actions.

"Para kang baliw." Tanging nasabi niya. Tahimik lang siya hanggang sa
makarating sila sa harap ng isang itim na kotse. Akala niya ay ito ang magdadrive
kaya nga nagulat siya sa may bumukas ng back seat at inalalayan siya nitong makaupo
habang katabi ito. His arms are still around her body. "Pwede mo na siguro akong
bitiwan hindi ba?"

Sa halip na bitiwan siya ay mas lalo itong lumapit sa kanya at mahigpit

na niyakap na talaga siya. "Y-Yael ano ba?" tinulak niya ito pero mas lalong
humihigpit ang yakap nito sa kanya. "Yael." Utas niya.

"Ang lambot ng katawan mo bhe." Namula siya sa sinabi nito. "Ang lambot
ang sarap yakapin tulad nito." At malakas siyang napasinghap ng biglang idiin nito
ang katawan nito sa katawan niya that's why he is almost leaning to her.

"Yael ano ba? You are too close!" nasisindak na wika niya.

"Hmmn?" at tuluyan na siyang nawalan ng balanse kaya bumagsak siya sa

upuan ng sasakyan at kasabay ng pag-andar ng kotse ay ang pagdagan nito sa kanya.
Nagulat siya at napatingin sa driver pero sa kasamaang palad mukha naman itong busy
at may pinapakinggan na malakas na music sa headset nito kaya alam niyang wala
itong naririnig.

"You are too heavy." Hindi rin niya maikilos ang kanyang mga braso
dahil nadaganan na nito. "Get up!"

"Bakit ang bango mo? You smell... sweet. Ang tamis." Nag-init na ng
tuluyan ang mga pisngi niya when he licks his lower lip. "Let me taste it."

"H-hoy! Anong- hmmmpp!" impit na tili niya ng bumaba ang mukha nito sa
leeg niya and swear to God she almost lost her sanity when she felt his tongue
licking the side of her nape. "Nakakadiri ka talaga Yael!" inis na tili niya.
"Hammmppp!" muli siyang napatili dahil tumaas ang mga labi nito papunta sa likod ng
teynga niya. "I swear masasampal kita kapag nakawala ako dito." galit na banta
niya.
 "Hurt me again like what you did during Allyx's wedding and swear wala
ka ng kawala sa akin." She didn't know but he said seems like the sweetest thing in
the world pakiramdam kasi niya binabantaan siya nito, a sweet threat trying to kept
her on the perils.

"At ano naman kaya ang pwede mong gawin sa akin? You can't hurt me
that's not so manly." She tried to keep a straight face and a straight mind.

"I have my ways bhe, a lot... lot... lot of ways." And he caresses the
side of her cheeks using his finger habang ibinababa ang mukha nito sa mukha niya.
Ipinagdikit nito ang tungki ng ilong nito sa ilong niya., it seems like the safest
distance between their faces. She can smell his minty breath na naging dahilan kung
bakit hindi siya makapag-isip ng matino. May isang bagay siyang gustong gawin
ngayon at iyon ay halikan ang kaharap na lalaki.

Ganito baa ng feeling ng mga babaeng bida sa mga nobela niya? Ganito ba
kahirap ang eksenang ito? Mahirap pala talaga, mahirap magpigil na hindi ito
halikan. Kawawa naman ang mga bida niya hirap na hirap, nakakarma na yata siya.

"Sir, nandito nap o tayo." Napatingin siya sa nagsalitang driver, hindi

ito nakatingin sa kanila pero batid niyang may alam ito.

"Yeah." Sagot lang ng binata pero hindi naman siya pinakawalan ng

tingin.
 HINDI niya alam kung ano ang nangyayari sa kanya, it seems like
everything is getting crazier and crazier. Hindi niya akalain na darating ang point
na makokontento na siya sa pagtitig sa isang tao lang. He is used with physical
affection, lahat ng naging girlfriends niya ay hindi niya niligawan they checked
their compatibilities in more creative way, above his bed. They didn't talked, they
just jumped into actions. But now, it seems like he is contented staring at her and
talking with her.

Nazareth Israelli Sancho.

A weird girl.

The woman whom he met in the church wearing a nun costume and even
tried to scare him. The woman whom he seen dancing in a strip club at tumakbo dahil
sa raid, iyong babaeng nakita niyang nagtitinda ng DVD sa Quiapo because she wanted
to experience everything her heroine is experiencing. A unique woman with unique
personality.

Maybe she just triggered his curiousity.

"Is she here?" tanong ng daddy niya ng makalapit na sa kanya, nasa

isang Charity party sila ng mga oras na iyon. Doon niya dinala si Ayeth na ngayon
ay prenteng-prenteng nakaupo sa table kung saan niya ito iniwan. She is playfully
playing a glass of champagne.

"She is, ano ba ang kailangan mo sa kanya dad?" takang tanong niya.
Right after what happened during Bree's wedding ay gusto ng makausap ng daddy niya
si Ayeth for some odd reason.

"Dinala mo na si Ayeth?" singit ng mommy niya.

 "Opo, ano baa ng kailangan niyo sa kanya?" takang-taka na talaga siya.

"Did you marked her?" ang daddy niya.

Umiling siya. "Why would I? Dinala ko siya dito because you wanted to
talk to her." He said. Tumango-tango ang mga magulang niya na para bang may alam na
hindi niya alam. Bigla siyang kinabahan sa mga reaction ng mga ito. "Do you know
her?"

"Kakausapin lang namin siya son." Ang daddy niya na tinapik siya sa
balikat. "Ang mabuti pa ay kausapin mo muna ang mga investors na nandito sa party.
Kasama nila ang mga anak nila for sure you can pick someone to be your bride soon."

"You know-."

"Sige na anak, kami na ang bahala kay Ayeth." Hindi muna kumilos ang
mga magulang niya hangga't hindi pa siya nakakaalis sa harap ng mga ito. It's like
they are observing him, kaya nagpanggap siyang busy sa pagkakausap ng ilang
kababaihan doon pero ang totoo he is slightly observing her parents talking to
Ayeth who seems so surprised.

They seems so serious talking about something, wala siyang mabasang

anumang emosyon sa mukha ng babaeng dinala niya dito. Para bang sa isang iglap lang
ay nawala ang Ayeth na kilala niya, iyong babaeng nakasama niya. Nakakita siya ng
ibang version ngayon, iyong version ng babaeng seryoso at sobrang tapang.
 Alam niyang matapang si Ayeth but he haven't seen her this... this...
he doesn't know. Parang kinulong ni Ayeth ang sarili niya sa isang vault na may one
thousand digits na number ang lock. And he can't bear to see her being as she is
right now. Hindi niya alam kung ano ang sinabi ng mga magulang niya pero isa lang
ang alam niya, hindi maganda iyon lalo pa at tumayo si Ayeth saka umalis sa harap
ng kanyang mommy at daddy.

Mabilis niyang iniwan ang kausap niya at sinundan si Ayeth, naabutan pa

niya ito sa may elevator at akmang papasok n asana ito ng mahablot niya ang braso
nito.

"Ayeth saan ka pupunta?" lumingon ito sa kanya and right now he is

looking at a doll, a cold doll with no expressions on her face. Hinawi nito ang
kamay niyang nakahawak sa braso niya.

"Stay away from me Yael." Malamig na turan nito.

"Pero bakit? Anong sinabi ng mga magulang ko sa iyo?"

Mariin lang siya nitong tinitigan at saka nagsalita. "The right thing,
the right thing to do Mr. Imperial. Please, ako na ang nakikiusap sa iyo layuan mo
ako dahil tama ang mga magulang mo hindi ka dapat nakikipaglapit sa isang tulad
ko." Iniwas nito ang mukha sa kanya. she is hiding something from him and that is
not nice.
<<3 <<3 <<3

a/n: maaga akong nakatulog kagabi dahil sa malakas na ulan, ang lamig... the way i
like it. I love the cold weather, I love it when it rains, I love it when it's
dark, I love it when I am alone. Sabi ng bff ko introvert na daw talaga ang peg ko,
huuu.. sabi ko naman kasi sa online lang ako madaldal. Sa school kasi kapag hindi
ako nagdidiscuss ay tahimik lang ako sa isang tabi at nagsusulat ng lesson plan at
nag-aaral in advance ng mga lessons. Kung walang maliligaw sa classroom ko para
makipagchika hindi din ako mag-iingay. Iyong mga students ko lang ang kausap ko sa
classroom ko kapag wala silang teachers. Kaya nga siguro mas mabilis ko silang
nakilala dahil doon.

Pero mas feel ko iyong kidlat at kulog kagabi, they are scary at iyong aso ko
nanginginig sa takot lalo pa at binuksan ko iyong bintana ko. Hahahha, tinitingnan
ko kung paano gumuhit iyong lightning sa madilim na langit at tinatime ko rin ang
intervals ng magkasunod na kulog. Hanggang sa nakatulog na ako at basang-basa ang
kurtina ng kwarto ko, ano naman kaya iyon.

Mabuti nalang at walang pasok ngayon kaya ole! Happy holiday!!! Masaya ako kapag
walang klase kasi marami akong nagagawang mga bagay gaya na lamang ng paghiga ng
buong maghapon at manonood lang ng TV o kaya naman ay magbasa ng stories sa
wattpad. Oh, I so love the carefree life. Maghihintay nalang ako ng bakasyon at
least 2 months na walang pasok pero may sweldo. ahehehehehe.. sige, isusulat ko
muna ang next chapter at ng makapagfocus na ako sa next book.

Walang quotes ngayon, baka later tonight nalang. Wala pa ang source of quotes ko
ngayon.
####################################
Chapter Nine-B
####################################

Chapter Nine-B

KUNG ano ang sumapi sa kanya para pumasok sa mall na iyon ay hindi niya
alam, isang buong linggo siyang hindi nagpakita at nagparamdam sa mga kaibigan
niya. After that party ay hindi na siya mapakali, lahat naman kasi ng sinabi ng mga
magulang ni Yael sa kanya ay pawang katotohanan. They knew everything, they knew
what happened and they have a glimpse of what will happen in the future kapag hindi
pa siya umiwas kay Yael. May girlfriend ito pero napapalapit na ito sa kanya, alam
niya ang feeling ng maiwanan kaya hindi siya papayag na may katulad niyang
masasaktan.

Pumasok siya sa isang stall na may nagtitindang stuff toys. Wala siyang
balak bumili gusto lang niyang tumingin-tingin. Kagagaling lang din naman siya sa
SRP upang ipasa ang mga nobela niya para sa isang upcoming series, three out of
five ay rejected not really rejected but it needs revision, sanay na naman siya sa
mga ganoon pero ngayon lang siya nakaramdam ng depression maybe because she wrote
it with a heavy heart.

Yael. Napangiti siya ng makita ang pangalan nito sa isang white na

stuff toy na kasya lang sa palad niya ang laki, may suot itong groom na custome at
may hawak na half heart na may nakasulat na bride. Hinanap niya ang isang stuff toy
pero wala na ito doon kaya tinawag niya ang nagbabantay.

"Yes, maam?"

"Asan iyong kapartner nito?" turo niya sa stuff toy.

"Ay, ma'am wala pong kapartner iyan. Personalized po kasi iyan eh kung
gusto niyo po paggawa po tayo ng kapartner niyan."

"Ah, sayang naman hindi na ito nalang ang bibilhin ko." Napatingin sa
kanya ang babae at saka ngumiti sa kanya.

"Dito po ang counter ma'am." Kinuha nito ang stuff toy at saka dinala
sa counter. Namimiss lang siguro niya ang binata kaya ganito siya ngayon. Gusto
niyang pigilan ang nararamdaman niya dahil alam niyang hindi pwede kahit na pwede.
Ayaw niyang mapahamak ang lalaking muling nagpatibok ng puso niya. Pagkatapos
magbayad ay lumabas na siya ng store at saka naglakad-lakad ng biglang may bumangga
sa kanya.

"Sorry." Hinging paumanhin ng babaeng nasa harap niya. "Oh shit, it's
you sis."

Tinaasan niya ng kilay si Yelena. "Hindi mo pa rin tinitigilan ang

pagtawag sa akin ng sis bakit aampunin mo ako bilang kapatid?" namiss din niya ang
malditang ito. Ngumiti ito sa kanya pero iyong ngiting hindi umabot sa mga mata
nito. Yelena is sad.

She is wearing a red polo shirt na may mahabang manggas at isang puti
na shorts, nakasuot ito ng sandals na alam niya ay mula sa isang mamahaling brand.
Naka-tie din ang buhok nito sa mahabang ponytail at may suot na glasses. May dala
itong mailman bag na sa tingin niya ay may lamang laptop.

"Coffee?" yaya niya dito.

"Libre mo?" tinaasan siya nito ng kilay.

"Kung hindi ka matutunawan sa panlilibre ng isang mahirap na kagaya ko

pwede ding libre mo or KKB."
 Ngumiti lang ito. "Libre mo nalang." At hinila na siya nito papasok sa
isang sikat na coffee shop. Hindi ito pumila bagkos ay umupo sila sa isang tagong
table bago nito tinawag ang waiter.

"Hindi ba kailangan nating pumila first?" she asked.

"Bakit pa natin hahayaang pagurin natin ang sarili natin kung pwede
naman nating mapasunod ang mga tao sa paligid natin with a snap of a finger."
Maarteng wika nito as she flipped the menu.

"May ganoon? Kung sana ganoon kadali iyan no? Kung sana applicable iyan
sa lahat ng tao wala na sanang malungkot na tao sa mundo." Nasabi na lang din niya.
sumulyap ito sa kanya at saka nagbigay ng orders nito, ibinigay na rin niya ang
kanyang orders at saka umalis na ang pobreng lalaki.

"Oo nga eh." Napatingin siya dito, nakatingin ito sa malayo bakas ang
lungkot sa mga mata nito. "Sana ganoon nalang kadali sana applicable sa lahat hindi
na sana naghihirap ang mga tao bakit ba naman kasi mahirap utusan ang puso." Inis
na pakli nito.

"Si Grayzon?"
 Malakas itong napasinghap. "No."

"Lokohin mo na ang pari hindi mo maluluko ang writer na tulad ko. Si

Grayzon nga, don't lie nakita kitang kasama mo siya last week. Nakikita ko sa mga
mata mo kung gaano mo siya kamahal."

Mapait itong ngumiti. "Masyado na bang halata?"

"Hindi halata masyado lang akong mapagmasid, you are talented in hiding
what you felt. Masama iyan Yelena, masyado mong sinasarili ang sakit na nararanasan
mo."

Pagak na tumawa ito. "Wala eh mas madaling magpanggap na hindi ka

nasasaktan keysa sa aminin na wala na talagang pag-asa. He still loves Drei, wala
na yata siyang ibang mamahalin kundi si Allyxa I can't blame him. Kung lalaki ako
mamahalin ko din ang isang tulad niya keysa sa isang tulad ko. I am not like her,
maldita ako kasi iyon lang ang tanging paraan upang pagtakpan ko ang kahinaan ko.
Sorry kung paminsan-minsan ay napagtritripan kita."

"Minsan lang? Palagi kaya." She tried to lighten up the mood.

 Isang payak na ngiti lang ang ginawad nito sa kanya lalo na ng dumating
ang order nila. "Masakit." Yel sob, this is the first time she saw a strong woman
breaking in front of her. "Sobrang sakit, hindi ko na kaya. Masakit na masakit na
talaga." Yel covered her face using her palms kaya napalapit siya dito. Agad itong
yumakap sa kanya. "Anong gagawin ko? Hindi ba writer ka? Marami kang ideas kung
saan pwede ko siyang makalimutan, I love him ever since the word love starts to
become vivid in my mind. I tried so hard to forget him pero hindi naman nangyari
iyon, mas lalo ko lang siyang minahal. Kahit hindi niya ako tinatratong babae,
kahit sa paningin niya isa lang akong alikabok sa daanan niya mahal ko pa rin
siya."

Hinaplos niya ang buhok nito, she bit her lips to stop herself from
crying because she is feeling the same pain as hers. Masakit talaga...

"Don't try to forget him, hindi ko rin alam kung paano Yelena dahil
iyong mga sinusulat ko ay likhang isip ko lamang. Wala akong alam na pwede kong
sabihin sa iyo... isa lang. Huwag mong pahirapan ang sarili mo sa paglimot sa kanya
dahil hindi mangyayari iyon, just love him. Mahalin mo siya ng todo hanggang sa
maubos ang pagmamahal mo sa kanya, hanggang sa hindi mo na maramdaman ang sakit."
Hinaplos niya ang pisngi nito at pinunasan ang mga luha nito. "I may be crazy and
irrational sometimes but I feel you, maldita ka oo pero mabait kang tao. You are a
good person Yel and you deserved to be treated like a woman and not someone who'll
catch a wasted and broken heart. Mali ang advice ko sa iyo pero ito lang ang kaya
ko." Tinuyo niya ang mga luha sa mga mata nito. "Run away Yel."

Mariin itong napatitig sa kanya. "I'm not that coward. Hindi ako
tatakbo." Umiling ito.

"Hindi naman forever, isang taon. Umalis ka muna ng isang taon, pag-
isipan mo muna. Stay away from the source of your pain, pagpahingahin mo muna ang
puso mo. Hindi ba siya ang umalis dati tapos dinala niya ang puso mo? Now, I want
you to be brave. Sabihin mo sa kanya na mahal mo siya-."
 "Ayoko! Hindi ko kaya iyon!" pinalis nito ang palad niya sa pisngi nito
pero mas lalo lang niyang hinigpitan ang kapit sa pisngi nito.

"Kaya mo iyon ano ka ba! Ikaw si Yelena Kite Imperial ang kapatid ng
lalaking mahal ko kaya alam kong kaya mo iyon. Matapang ka, sabihin mo sa kanya na
mahal mo siya at siya naman ang pag-isipin mo. Alam mob a kung bakit hanggang
ngayon mahal mo pa rin ang gagong iyon?"

Umiling ito. "Dahil sinasarili moa ng nararamdaman mo, wala kang

sinasabihan wala kang kasama sa laban. Now, I am here. Lalaban ka at sasamahan
kita. Kapag hindi mo sinabi na mahal mo siya iisipin mo lang siya and the more you
think of him the more you will love him. Runaway for a while, pumunta ka sa lugar
kung saan ka malayo. Be a woman you ought to be and you should be, not the woman
you are now. Yes, you are free to cry because you are hurt but no one is free to
hurt you."

"Aalis ako?"

"Umalis ka muna, isang taon o ilang taon. Hanapin mo ang sarili mo, cut
all the ties from your family. Don't bring your family name, just be yourself.
Start from the scratch, magsimula ka sa ibaba at i-establish moa ng sarili mo.
Kapag naranasan moa ng lahat ng hirap masasabi mo sa sarili mo na hindi ka
deserving masaktan and you deserve your own happiness. Be happy, at tandaan moa ng
pagtakbo ay hindi sign na mahina ka. Minsan sign iyon na matapang ka, matapang kang
magrisk muli, matapang kang umalis sa nakasanayan mo. You are brave."
 Pinunasan na nito ang mga luha nito and she could see the light on her
eyes, iyong liwanag na nawala sa mga mata nito. Napangiti siya, Yelena si back not
fully but she will be back.

"Thank you Nazareth. I don't know what happened between you and my
kuya pero huwag mo na siyang iwasan kung gayong mahal mo rin siya." Nanlaki ang mga
mata niya sa sinabi nito.

"Hindi ko siya mahal! Wala akong sinabing mahal ko siya." Iwas niya.

"Narinig ko, hindi mo siguro namalayan it's a slip of the tongue pero
alam ko mahal moa ng kapatid ko bakit mo siya iniiwasan?"

Inisang lagok niya ang kanyang caffe latte, medyo mapait iyon kahit
cold coffee. "Hindi ko siya iniiwasan."

"I know you are bakit nga? Huwag kang madaya sinabi ko sa iyo ang
deepest secret ko na kahit kay Drei ay hindi ko sinabi at sa pinsan kong si Dane."

Ayaw niyang malaman nito pero kailangan din niya ng makakausap ngayon.
"I can't love your brother and he can't love me back. Hindi kami pwede." Sagot
niya.
 "Bakit hindi kayo pwede? Bakit kasal ka na ba?"

Umiling siya. "Hindi pa ako kasal pero ikakasal na ako." Malakas na

naman itong napasinghap. "I am getting married really soon."

"Bakit magpapakasal ka sa fiancé mo kung may mahal ka naman palang iba

who happened to be my kuya?" naikuyom nito ang kamao nito at halata ang galit sa
mukha nito hindi niya alam kung para sa kanya o para sa fiancé niya.

"Dahil ayokong magpakasal, ayokong pakasal sa lalaking iyon dahil hindi

ko mahal but I don't have a choice."

"Anong walang choice, may choice ka. Piliin mo si kuya."

"Hindi pwede."

"Anong hindi pwedE? Masisiraan ako ng ulo sa iyo."

 "Hindi pwede ang besides hindi ako mahal ng kuya mo kaya hindi ako
mahihirapan."

Umiling ito. "Mahal ka ng kapatid ko alam kong mahal ka niya, indenial

pa siya ngayon pero alam kong ikaw na siya. Ikaw na ang mamarkahan ng kapatid ko."
May kinuha itong kwentas at ipinakita sa kanya ang isang pendant na may four clover
leaf na pendant. "This is our mark, ibibigay namin ito sa taong makakapagpasaya sa
amin at hindi kami sasaktan. Kapag ibinigay na namin ito we are already marking the
one we love. And I know he is gonna mark you." Tumawa siya ng pagak sa sinabi nito.

"I don't want that to happen."

"Ang tigas ng bungo mo, mahal mo pero ayaw mo."

"Because the last time I choose my happiness, I lost the man I thought
I love and will love me back forever." Naibulalas niya. Kinurap niya ang kanyang
mga mata upang pigilan ang luha niya.

"Anong ibig mong sabihin?"

Bumuntong hininga siya. "My parents were killed, akala ko aksidente

lang iyon dahil iyon naman talaga ang sinabi ng mga pulis. It was my fifteenth
birthday, nasa Singapore sila nakabase dahil nandoon ang business namin. I am
Nazareth Israelli Sancho, nag-iisang anak ng mag-asawang may-ari ng Sancho
Electronics na ngayon ay Sevilla Electronics and Marketing na." napakurap ito at
napatulala sa sinabi niya. Alam niyang alam nito kung ano ang tinutukoy niya
because SEM is quiet famous in making mobile phones and other electronics out in
the market.

"I asked them to come home for my birthday, ayaw sana nila kasi busy
sila sa work. But I became a brat and cried hangga't hindi sila uuwi. It was may
birthday ng sumabog ang private jet na sinasakyan nila, dapat iyon na ang
pinakamasayang birthday ko pero mali pala ako. Ako ang dahilan kung bakit sila
namatay, I blame myself for their lost. Si Don Victor Sevilla, akala ko kaibigan
sila dahil parang lolo na ang turing ko sa kanya, at parang kapatid ko na rin si
Francis na apo niya na fiancé ko na ngayon. Akala ko mabuti silang tao pero
nagkamali ako dahil..." humugot siya ng malalim na hininga. "Dahil noong twenty na
ako nagkaroon ako ng boyfriend, his name is Angelo and he is the best guy you can
ask for. He is a gentleman and he can make you happy and a split of second.
Pinakilala ko siya kay Don Victor akala ko okay na ang lahat pero nalaman ko nalang
na hindi pala. Ilang linggo din na hindi nagpakita si Angelo sa akin at nalaman ko
nalang na ikinasal na siya sa anak ng kasosyo ng pamilya nito sa negosyo. He didn't
explained it, ang tanging sinabi lang niya ay ang mahirap akong mahalin dahil
patalim ang bitbit ko. I was hurt, I was betrayed. At nalaman ko na lang ang tunay
na dahilan."

"Ano?"

"My parents let me a trust fund worth billions, wala akong balak
galawin iyon because I don't need those money. I'd rather work hard and earn what I
am earning right now than have those. Nalaman ni Don Victor ang tungkol sa trust
fund at nalaman nila na makukuha ko lang iyon kapag naikasal na ako. I made a deal
with them dahil sa galit ko, kaya pala nagpakasal si Angelo dahil pinagbantaan ng
Don ang buhay ng pamilya nito and he also said that they are going to kill me kapag
nagpatuloy ang relasyon namin. Angelo indeed love me and he sacrificed me and our
happiness for the safety of many. I made a deal, after my twenty eight birthday
payag na akong magpakasal kay Francis kapag hinayaan nila akong gawin ang gusto
kong gawin until my birthday at sa isang kondisyon na mahahanap nila ang singsing
ng parents ko because I want to wear those rings on my wedding day. Hangga't hindi
nila iyon mahahanap ay hindi ako magpapakasal, they can't have my money and I am
safe. But your brother is not safe, ayokong umabot sa point na kailangan na naman
niyang mamili." Mapait siyang ngumiti. "Ayokong pumili siya at malaman ko nalang na
hindi ako iyong pipiliin niya. Ako lang ang nagmamahal and I'd rather sacrifice
myself now knowing na wala na ring ibang masasaktan kung hindi ako lang. Kaya
ayokong mahalin ako ng kuya mo which is good hindi ba? Hindi niya ako mahal so
therefore he is safe, he will always be safe."
 "Mas natatakot kang malaman na hindi ka pipiliin ng kapatid ko kapag
nangyari iyon?"

Tumango siya, "May palagay kasi akong mas masakit ngayon keysa kay
Angelo. Dahil si Angelo pinili ko siyang mahalin pero nasaktan pa rin niya ako, ang
kuya mo kusa siyang minahal ng puso ko kahit ayoko. He is a random love at kapag
random love mahirap mong pigilan ang feelings mo dahil hindi mo naman alam ang
reason kung bakit mo siya basta nalang minahal."

"Paano kung ikaw ang piliin ng kapatid ko?"

"Impossible, hindi niya ako mahal at ayokong isipin iyan. Ayokong

mapahamak siya. Ayokong masaktan siya ng dahil sa akin kaya mas mabuti ng lumayo
nalang ako sa kanya. Gaya ng sa iyo, lalayo ka dahil magbabagong puso ka ako naman
lalayo ako dahil sa kaligtasan ng mga taong mahal ko. You know know how can a
Sevilla do, they killed my parents at pinalabas na aksidente lang iyon. At alam
kong may mas kaya pa silang gawin ngayon."

Umiling ito alam niyang may sasabihin pa ito pero hindi nalang nito
ginawa. Hindi niya alam kung masasaktan ba siya o matutuwa knowing na ang taong
mahal niya ay hindi naman siya mahal, o kaya naman ay iyong taong mahal niya ay
masasaktan kapag mamahalin siya nito.
<<3 <<3 <<3

A/N: Nareformat ang laptop ko kahapon kaya biglang nawala iyong sinulat ko, pati
iyong mga forms and everything. Mabuti nalang at may back up copy ako kaya naibalik
iyong mga forms at iyong mga naisulat ko na. Kaso nawala iyong naisulat ko kaya
heto may naisulat na ako kasi ibang-iba na siya sa unang naisulat ko, hahaha.. may
glimpse na kayo sa mangyayari sa next book ha. I might update as soon as possible
sa book 4 depende sa schedule ko kasi kailangan ko pang mag-input ng grades sa form
137 mabilis lang naman ito kaya keri lang. Matatapos ko rin ito agad and everything
will be fine. Balik na sa normal ang takbo ng buhay ko once I am done with
everything. Midterm ko rin sa masteral class ko kaya kailangan ko munang mag-aral
ng kaunti dahil baka bumagsak ako at mawala ang scholarship ko sa DOST hahaha,
sayang naman. choooks... wahhhhh!

Ngayon ko lang narealized, kaya pala bumabagsak ang immune system ko dahil sa dami
ng mga ginagawa ko hindi ko namamalayan napapagod na pala ako. May mga bagay talaga
na hindi mo alam nakakapagod pala dahil naeenjoy mo iyong ginagawa mo. Hindi mo
nalang napapansin nagdedegrade na iyong health mo. Well, on my part hindi ko talaga
napapansin dahil nag-eenjoy ako. Saka ko nalang napapansin kapag tumatayo ako ay
medyo nahihilo na ako at minamalat na rin ako. Huuu... dapat hindi ko kalimutan ang
kumain at mag-vitamins. Ang ayaw ko lang talaga sa vitamins ay gumagana iyong kain
ko kaya palagi akong nahohold up sa canteen kasi napapabili ako. At tinatamad din
ako plus mabilis akong antukin. Hay, everything has its own disadvantages.

O, siya... sumaglit lang ako dito. Tatapusin ko muna itong work ko then I'll be
back.

STATUS UPDATE:

Forget the risk and take the fall, if it's what you want, then it's worth it all.

It's my favorite quote of all time. Napapangiti ako kapag binabasa ko iyan. :-
)
####################################
Chapter Nine-C
####################################

Chapter Nine-C

"BAKIT nahanap niyo na ba? Atat na atat kayong magpakasal na kami ni

Francis hindi niyo pa nga nahahanap ang wedding rings ng parents ko." Inis na pakli
niya habang nagdidinner sila sa mansion. Kaharap niya ngayon si Don Victor at si
Francis.
 "Bakit ba big deal sa iyo ang mga singsing na iyon? With the billions
you have at your disposal ay makakabili ka ng singsing na mas mahal pa sa singsing
ng parents mo." Halata ang asar sa mukha ni Don Victor.

"A deal is a deal."

"At hindi kasali sa deal ang makipagmabutihan ka kay Yael Imperial."

Muntik na niyang mabitawan ang hawak na kutsara at tinidor ng marinig niya ang
pangalan ni Yael.

"Ano naman ang problema sa pakikipagkaibigan ko kay Yael? Kaibigan siya

ng asawa ng bestfriend ko so what't the fuss?" kumabog ang dibdib niya.

"Sana nga ay wala ng iba magiging asawa na kita Ayeth I hope you
remember the deal." Ibinaba na niya ang hawak na kubyertos dahil nawalan na siya ng
gana.

"Remember the deal too, my parents wedding ring first." Pinunasan niya
ang kanyang mga labi. "Excuse me I need to go."

"You wedding will be a month from now."

"Bakit nahanap mo na ang singsing ng mga magulang ko?"

 "Mahahanap ko iyon before the wedding day kaya sure akong makakasal
kayo ni Francis." Nagtagis ang mga bagang niya. Alam niyang hindi pa nahahanap ng
mga ito ang singsing ng kanyang mga magulang, paano nga naman nito hahanapin ang
isang bagay na matagal na niyang nahanap at mahigpit niyang tinatago?

"Excuse me."

"Nasira na pala ang kotse mo Ayeth." Pigil sa kanya ni Francis.

"Ano naman ngayon?" pagtataray niya dito.

"Ihahatid na kita sa apartment mo." Tinaasan na naman niya ito ng

kilay.

"You don't have to, ikakasal pa lang tayo kaya huwag ka ng mag-abala pa
and besides hindi ba pera lang naman ang gusto niyo sa akin? After the wedding you
can have the money." Inis na wika niya at naglakad palabas ng mansion. "Ano ba?"
asar na tinabig niya ang kamay ni Francis ng maabutan siya nito sa may gate.

"Don't treat me like a trash Ayeth dahil alam mo kung ano ang
nararamdaman ko sa iyo mahal kita."

Pagak siyang tumawa. "Mahal? Lokohin mo ang lelang mong patay na

Francis dahil hindi kita mahal and I will never love you."

"You are a writer Yeth, ikakasal tayo at kagaya ng mga naisusulat mo sa

mga nobela mo mahuhulog ka sa akin. Akala mo after the wedding ay basta nalang
kitang hahayaan na umalis? No! Mahal kita at gagawin ko ang lahat kahit pilitin pa
kita mahalin mo lang ako."

Umiling siya. "Hindi pagmamahal ang pagpipilit sa isang taong mahal mo

para sa isang bagay na alam mong walang kabuluhan. The more you force me the more
I'll hate you."

"At ang hate na iyan ang magiging love. You will love me." Hinapit nito
ang pisngi niya at inangkin nito ang mga labi niya. Pilit niya itong tinulak pero
malakas ang binata at naisip niyang bigla si Yael. Iba ang halik nito sa halik ni
Yael, ibang-iba. Nandidiri siya. Galit na itinulak niya ito at malakas na sinampal.

"How dare you kiss me? Nakakadiri ka Francis!" Hinimas lang nito ang
nasaktang pisngi at nakakalokong ngumisi.

"Ako lang ang mamahalin mo Ayeth, hahayaan kita ngayon. Pero kapag
kasal na tayo akin na ang buong pagkatao mo, katawan at puso mo."

Taas noong tumingin siya dito. "Katawan lang ang pwede mong maangkin
mula sa akin but not heart because I will never love you."

Iyon lang at tinulak niya ito at lumabas na siya ng mansion. Agad

siyang pumara ng taxi at sinabihan itong pumunta siya sa isang bar na malapit sa
apartment niya. Gusto niyang malasing, gusto niyang makalimot. Nandidiring
pinunasan niya ang kanyang mga labi na inangkin ng halimaw na lalaking iyon.
 ILANG araw na ba? Naiinis siya dahil kahit saan siya magpunta upang
hanapin si Ayeth ay hindi niya ito mahanap. Mas lalo siyang nainis ng ipagmalaki ng
kapatid niya na nagkita sila ni Ayeth samantalang siya nababasag na ang ulo niya.

"Hi babe." Isang sexy na babae ang huminto sa harap niya ng mga oras na
iyon, nasa isang bar siya ng mga oras na iyon. He needs to unwind and maybe liquour
and woman can help him to rid her off his mind. "Alone?"

Ngumiti siya sa babae, not bad. "Yes, and waiting for you I guess?" he
said flirtiously.

"Aww, that's so sweet of you." Kumandong ito sa kanya and the moment he
inhaled her scent he almost broke into a smirk. Hindi nga masamang mag-cleanse muna
siya ngayong gabi. Ilang buwan na rin siyang tigang because he can't bear to think
na may iba siyang kasamang babae. The last time he tried Ayeth's innocent face
flash through the night, and the poor woman he was with suffered pain and pleasure
from him. "So, your place or my place?" makinis ang babaeng ito, pero mas makinis
pa rin si Ayeth. Maputi ito si Ayeth naman tama lang ang kaputian, na mas gusto
niya. Ayaw niya ng babaeng masyadong maputla.

Malaki din ang dibdib ng babaeng kasama niya ngayon he can ravish those
mounts later tonight, pero mas gusto niya ang katamtamang dibdib na meron si Ayeth.
He could feel those things when he teased her inside his car when he invited her
during the charity party. The last time they saw each other.

Bumaba ang labi ng babae sa leeg niya and he almost sigh in pleasure
when she starts to nibble his earlobes. Pipikit na sana siya ng may mapansin sa
isang sulok ng bar, it's Ayeth! Nag-iisa ito sa mesa nito umiinom din ito and she
is crying. For God sake Ayeth is crying! Naitulak niyang bigla ang babae na
nakalimutan niyang nasa kandungan na pala niya.

"Aray naman! Bakit ba?"

"Sorry I think you are not the one I am looking for tonight."

"What?" hindi na niya tiningnan ang babae dahil kusang gumalaw ang mga
binti niya papunta sa isang direksyon. Kahit maingay ang bar dahil na rin sa
malakas na musika parang nawala iyon sa pandinig niya dahil ang mahihinang hikbi
ang naririnig niya mula sa babaeng nasa harap niya. Base sa mga bote na nakakalat
sa ibabaw ng mesa ay lasing na ito, ang dami na nitong nainom. She is covering her
eyes preventing other people to see her crying.

Tinawag niya ang waiter at tinanong kung kanina pa ba nandoon ang

dalaga, at mukhang kanina pa. Binayaran niya ang bill nito bago siya lumapit dito
ng husto. Nagpupunas na ito ng luha habang umiinom ng beer sa isang malaking mug.
Magsasalin pa sana ito ng hablutin na niya ang hawak nitong baso.

"Hey!" inis na napatayo ito pero dahil nga sa lasing na kaya nabuway
ito at napapikit saka napa-upong muli. "That's mine." Paos na rin ang boses nito
halatang umiiyak.

"Umuwi ka na." napatingin ito sa kanya tapos ay tinaaasan siya ng

kilay. "Lasengga."

"Yeah right, iwanan mo na ang lasenggang ito. I want to drown myself

with those stupid liquours. I hate them! I hate you too! I shouldn't feel like this
kung hindi dahil sa iyo." Tumayo ito at naglakad palayo sa kanya. She is running
again, nakakaasar na talaga ang babaeng iyan. "Huwag na huwag kang lalapit sa
akin."
 Naiinis na siya para kasing ang labas siya ang naghahabol at hindi siya
ang lalaking naghahabol sa isang babaeng ayaw siya sa buhay nito. Kunot-noong
sinundan niya ng tingin ang bubuway-buway na dalaga.

"Kaasar, bahala na siya sa buhay niya." tatalikod n asana siya ng bigla

nalang nitong hilahin ang isang lalaking nakasalubong lang nito. Nanlaki ang mga
mata niya ng makitang hinalikan nalang nitong bigla ang lalaki, may kung anong
sumabog sa loob ng katawan niya at galit na linapitan ang lasing na dalaga. Galit
na hinablot niya ito at inis na pinunasan ang mga labi nito.

"Ano ba pare?" asar na hinawakan siya ng lalaking kahalikan ni Ayeth

kanina. Galit na tiningnan niya ito.

"Don't you dare touch me or else you'll see yourself under the sun
burning." Galit na turan niya habang panay ang punas niya sa labi ng lasing na
dalaga. Umalis na ang lalaki saka niya galit na binalingan si Ayeth na noon ay
namumungay ang mga mata dala na rin siguro ng kalasingan. Namamaga na rin ang mga
labi nito dahil sa ginawa niyang pagpunas, napakurap siya dahil pakiramdam niya ay
may lumukob na init sa buong pagkatao niya.

Ipinilig niya ang kanyang ulo at saka hinila na palayo doon ang dalaga,
nasa labas na sila ng club ng biglang huminto si Ayeth. Isinalya siya nito sa isang
kotse doon at lumapit ito sa kanya.

"Yael?"

"What?" she hooked her arms around her neck at inilapit nito ang mukha
nito sa mukha niya. Lalaki lang siya at kung ganito naman kaganda ang babaeng
malapit sa kanya God knows he will never save himself from temptation.
 "Kiss me." Napalunok siya, lasing lang si Ayeth and damn her for being
drunk. Mas lalo nitong inilapit ang mukha nito sa mukha niya kaya mas lalo niyang
naamoy ang halimuyak nito, strawberry. Her scent is like strawberry, so fresh and
so sweet at mas lalo pang nagwawala ang mga hormones niya ng ilapit nito ang
katawan nito sa katawan niya and he can feel his membrane growing making her
chuckle. "Wow, you are hard. Ganyan ba talaga iyan?"

"Stop this Ayeth."

"No!" she pouted. "Not until you kiss me."

"I don't want to kiss you!" sigaw niya dito. She almost jumped when she
heard his voice. Napakurap ito and then a sad smile flash from her pretty face
breaking a very important from his body kung ano iyon... ewan.

"Sorry." At umiyak nalang ito. "Sorry, I just want to rid off his kiss.
Gusto kong makalimutan na hinalikan niya ako. I hate him for kissing me."

What? Someone kissed her? "Sorry, alis na ako." Tumakbo ito palayo sa
kanya at bigla nalang itong tumawid sa kalsada and like those in the movies may
isang rumaragasang sasakyan ang hahagip dito. His heart almost stopped.

"Nazareth!" sigaw niya. That's the first time na natakot siya ng

ganoon, not even when he almost died from car racing he felt that way. Ngayon lang,
ngayon lang talaga. Napakurap siya at napatakbo sa babaeng nakatayo sa gilid ng
kalsada na para bang walang nangyari. Sa halip ay tumatawa pa ito. "Baliw ka ba?
Paano kung nasagasaan ka? Paano kung namatay ka? Ano nalang ang sasabihin sa akin
ng mga kaibigan mo kapag nalaman nilang kasama kita."
 Tumawa lang ito sa galit niya. "Ang cool nun hindi ba?" tumatawa lang
ito pero nagsimulang tumulo ang mga luha sa mga mata nito. "Sana namatay nalang rin
ako. I hate this! I hate my life sana sinama nalang nila akong mamatay, sana hindi
ko nararanasan ang buhay na meron ako ngayon." Lumapit ito sa kanya. "Pwede mo ba
akong patayin?"

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa tanong nito, she looks so

serious. "Lasing ka lang Ayeth halika na ihahatid na kita sa bahay mo."

"Ayoko! Ayokong umuwi." Itinulak siya nito ng basta nalang siya nitong
itinulak. Lasing na talaga ito. "I hate you stay away from my life!" hindi niya
gustong gawin ito but she needs to be sane. Natatakot na siya sa nangyayari sa
babaeng kaharap niya, hindi niya alam kung lasing ba ito or nagpapanggap na naman
ito para sa mga nobela nito. He slaps her, medyo malakas iyon kaya nga nanlaki ang
mga mata nito habang nakatitig sa kanya. Kahit siya ay naikuyom ang mga palad dahil
sa pakiramdam niya ay hinang-hina na iyon.

"I think I need that. Thank you." Nakabawi na ito sa kalasingan nito.
"I think I need to go." Naglakad na ito palayo sa kanya at kusang kumilos na naman
ang mga paa niya at naabutan ito, she is crying again.

"Sorry." Hingi niya ng paumanhin sa dalaga. Umiling lang ito.

"It's okay you don't need to nahimasmasan na ako masyado na akong

maraming nainom."

"If you are okay then why are you crying?" umiling lang ito.

"Dala ng kalasingan lang ito." Tumalikod lang itong muli and this time
mas lalo itong umiyak. She closed her eyes and pulled her to him, at sa isang iglap
lang ay natagpuan na niya ang mga labi niya na sakop ang malalambot na mga labi
nito. He groaned inwardly because he felt like he kissed the softest and the most
fragile cotton candy he had ever tasted. He had kissed her, nanginginig ang mga
labi nito at he parted her lips which she willingly opened for him. He deepened the
kiss at mahigpit na niyakap ang dalaga. Kumilos na rin ang mga labi nito pero unti-
unti ding tumigil sa paggalaw hanggang sa tuluyan ng lumaylay ang ulo nito.
Nakatulog na ito.

"Help me please. Please save me." She uttered on her sleep.

MASAKIT ang ulo niya ng magising siya kinabukasan, pakiramdam niya ay

may humampas sa kanyang dos por dos ng nakaraang gabi dahil sa sakit. Umayos siya
ng upo at nagmulat ng mga mata at agad na nilibot ang paningin sa buong paligid.
Nanlaki ang kanyang mga mata ng mapagtantong wala siya sa kanyangs silid at kusang
dumapo ang mga mata niya sa kanyang sarili.

Mas lalo yatang sumakit ang ulo niya ng malaman na wala siyang suot na
kahit ano, kahit isang saplot ay wala na sa kanya. Ang tanging nakatakip sa katawan
niya ay ang asul na kumot na hindi niya alam kung kanino. Ibinalot niya ang katawan
gamit ang kumot niya at saka tumayo, medyo hilo pa rin siya sa dami ng nainom
niyang alak at wala siyang maalala. The last thing she remembered last night ay
noong nagpunta siya sa club at nagpakalasing.

"Saan na ba ako?" inis na tanong niya sa sarili, mas lalo siyang nainis
dahil nga sa wala na siyang maalala. Alam naman niyang walang nangyaring masama sa
kanya maliban na lamang sa makitang hubad siya sa ibabaw ng kama ng kung sinuman.
Wala siyang nararamdamang kakaiba so she knew she is safe. Tumayo na siya habang
sinesecure ang kumot sa katawan niya at dahil nga sa baliw pa ang utak niya kaya
naapakan niya ang laylayan ng kumot at awtomatikong napakapit ang kamay niya sa
pinakamalapit na pwedeng malapitan and before she stumbled on the floor ay may
narinig na siyang malutong na mura. Napatingin siya sa kamay na may hawak na kung
ano, towel lang pala.

Towel eh?

Tumaas ang mga tingin niya and her eyes grew like a flying saucer ng
tumambad sa kanyang inosenting mga mata ang hindi niya dapat makita. Napatili siya
ng malakas at nagtakip ng mga mata, may humablot sa hawak niyang tuwalya.

"Shut up woman you are waking the whole neighborhood." Sita ni Yael sa
kanya.

"Bakit ka ba naghuhubad sa harap ko letse kang Cheetos ka!" she heard

him scoffed.

"Hindi ko kasalanan kung basta mo nalang hinablot ang tuwalya na

nakabalot sa katawan ko. Malay ko naman kung gusto mo pala akong silipan." Nawala
ang hiya sa katawan niya at asar na kinurot niya ito sa binti. "Aray! Ano ba?"
galit na umiwas ito sa kanya.

"Wala akong balak na silipan ka! Buwisit! Ahhh! Wala akong maalala kaya
pwede ba pakiexplain kung bakit ako nandito because this is not making me feel
better." Kusa itong naglakad palayo sa kanya kaya nakita niya ang mga muscles nito
sa likod making her drool like a stupid teenager. Bakit ba naman kasi iyong pwede
niyang idescribe dito ay parang sa mga heroes niya sa kanyang novel. And she saw
those abs, taught hips and broad shoulder. Hinawakan niya ng mahigpit ang kumot na
tanging nakatakip sa hubad niyang katawan. "And where's my clothes?"
 Tiningnan lang siya nito ng nakakaloko na para bang galing siya sa
kabilang planeta. "Hindi mo ba itatanong kung may nangyari sa ating dalawa like a
normal woman who wakes up in a man's room?"

Tumaas ang kilay niya sa tanong nito. "Una sa lahat, hindi ako normal.
And at alam kong hindi mo ako ginalaw because I will absolutely kill you,
mararamdaman ko iyon." umayos siya ng upo. "So, now answer my questions please."

Kumuha ito ng mga damit na isusuot nito at saka pumasok muli sa banyo.
Ginamit niya ang chance na iyon upang ibalik ang nawalang poise ng sarili, bumalik
siya sa ibabaw ng kama tapos ay kinumutan ang sarili a hanggang sa mukha nalang
niya ang pwedeng makita gamit ang kumot. Lumabas na ito mula sa banyo brushing his
hair, agad siyang nag-iwas ng tingin hindi pwedeng mas lumala ang nararamdaman niya
para dito.

"Nakita kita sa club last night you are drowning yourself with alcohol,
nagkawang gawa akong ihatid ka sana sa apartment mo pero sinukahan mo iyong suot
mong damit at mas malapit dito sa bahay ko kaya dito na kita dinala. I changed your
clothes and don't worry hindi kita ginalaw hindi ka naman kaakit-akit. Inutusan ko
ang katulong kong bumili ng damit mo kaya hintayin mo muna siya."

"Talaga? Nagkita tayo sa club? Bakit wala akong matandaan?" mas lalong
sumama ang timpla nito sa tanong niya.

"Masyado kang lasing para maalala ang mga sinabi at ginawa mo."

Napatitig uli siya dito, may nasabi at nagawa siya? Minsan lang siyang
malasing sa buong buhay niya kaya hindi niya alam kung ano ang nasasabi at nagagawa
niya. Kapag kasama niya ang kanyang mga kaibigan siya iyong hindi umiinom kasi
kailangan niyang pangalagaan ang kanyang mga kaibigan. She curse a little when she
pressed her fingers on her forehead.
 "Anong mga sinabi ko?"

"Wala ka ngang maalala?"

"Wala nga did I mention something about ahm... my family?"

Nagdugtong ang kilay nito na para bang may inaalala. "No, I don't think
so." Nakahinga siya ng maluwang sa sinagot nito sa kanya.

"Can I have my clothes now?" tumaas muli ang mga kilay nito. "Dali na I
need to go na."

"What's the rush?'

"Yael please give me my clothes now I need to go home." Napabuntong-

hininga ito at saka tumango. Lumabas muna ito saglit at ilang sandali pa ay bumalik
na ito na may dalang paperbag. "Thank you. Can I use your bathroom?" muli itong
tumango, tatayo n asana siya ng maalalang wala pala siyang suot na damit. "Can you
please give me a moment to change? Promise, mabilis lang." hindi ito nagsalita pa
at lumabas na ng silid nito. Mabilis siyang tumayo at tumakbo papuntang banyo at
saka nagbihis. Masakit pa rin ang ulo niya for God sake at wala siyang maalala ni
isa. Iba na talaga ang dala ng alak sa wisyo ng isang hindi masyadong matinong tao.
Curse her.

Pagkatapos niyang mag-ayos ay hinanap niya ang kanyang mga gamit at

tiningnan ang kanyang cellphone. Napasinghap siya ng mabasa ang isang text message
galing kay Francis.
 I told you that you are mine, hindi ka mapupunta kay Yael Imperial.

The message itself gives her shivers, natakot siyang bigla hindi para
sa sarili niya kundi para sa lalaking minamahal niya. Bakit ba naman kasi si Yael
pa? She text back.

Don't you dare, wala kaming relasyon. Stay away from my friends.

She bit her lips and close her eyes. Kung sana may taong pwedeng
tumulong sa kanya na hindi takot sa mga Sevilla... si Yael kaya? Agad din niyang
pinaalis ang ideya sa isip niya ayaw niyang may isang malapit sa kanya na masaktan
na naman ng dahil sa kanya. If only God can save her in this mess. Bakit pa kasi
siya?

Just make sure HE is a FRIEND, because a friend will never bring his
friend to his house.

Alam nito, alam nito kung nasaan siya. She needs to stay away from him
right now. Mabilis niyang kinuha ang mga gamit niya at lumabas na ng silid,
naghihintay lang ito sa kanya sa labas ng pintuan at halatang nagtaka dahil sa
kanyang kinikilos.

"Saan ka pupunta?"

"I need to go." Hindi siya makatingin sa kaharap.

 "No, you can't go." Nahagip nito ang braso niya pero mas mabilis siya
kaya nakalayo agad siya dito.

"You don't understand Yael, please stay away from me. I can't be
friends with you anymore."

"What? What the hell are you talking about?" her heart is clenching as
she said those words.

"I am crazy yes, pero para sa ikakabuti mo ito. Ayokong mapahamak ka

and I am nothing but a big trouble please lang stay away from me. I am not good for
you, sorry." Iyon lang at tumakbo na siya palabas ng bahay nito. She shouldn't do
this, hurting herself.

Naiinggit siya sa mga taong kayang ichase ang happiness nila dahil kung
sa normal na sitwasyon lang iyon ang gagawin niya. She will chase her happiness
even if it takes her pain and miseries but unfortunately hindi ganoon ang nangyari.
She can't chase anything dahil hindi pa man niya nahahabol ang pakay niya ay
napapahamak na.

If hurting herself means happiness and safety for everyone, she is more
than willing to give her everything... even if it's her freedom.

<<3 <<3 <<3

A/N: magpopost sana ako kanina kaya lang nakatulog ako bigla dahil sa maaga akong
nagising. Maaga akong nagising dahil dinaganan ako sa likod ng aso kong feeling
yata niya ay unan ang likod ko at nahirapan akong huminga. What the dog ang show ko
kanina. Kaya heto medyo nahimasmasan na ako at nagising na rin pag-open ko ng aking
mga wonderful medyo malabong eyes ay sinalubong ako ng tagalog version ng The
Heirs. hahaha. natawa ako sa scene na sinabi ng mama ni Ryan na idedemanda nila ang
mommy ni Julia kapag hindi pumayag sa relasyon nila ni Ryan at Julia. Hahahaha..
laftrip ang galing, ang cool ng nanay na iyon supportive sa anak.

Hayyyy, all is well na ang show ko ngayon. Kaunting push nalang at matatapos na ang
book 3 sabi ko naman sa inyo hindi ko tlaaga kayang pagsabayin ang dalawang book
nalilito na ang mala-maze kong utak. And thank you for understanding dahil sa hindi
ako palaging nag-uupdate kung alam niyo lang medyo sabog si watty at medyo sabog
din ang utak ko. Watty plus me equals world war 7, oh seven na iyan agad-agad.

So, here it is. Ilang chapters nalang. Mas mahaba ito ng kaunti keysa kay Albie and
Allyxa. Pero sa tingin ko mas mahaba ang book 4 i have this feeling lang naman.
Dito nalang muna ako kasi may naghihntay sa akin sa ibaba, iyong plato at baso ko
na may magkain. SUnday ngayon kaya food day ngayon kasi day off si mother dear so
masarap ang ulam ng mga bulate ko sa tiyan. olahh! Bon apetit!

happy sunday and happy lunch.

Walang quotes kais walang nagsend.

####################################
Chapter Ten-A
####################################

Chapter Ten-A

"ARE you sure uuwi ka na?" tanong niya kay Yelena after days of staying
on her apartment. Malungkt itong tumingin sa kanya at saka tumango, normal na ulit
ito pero bakas sa mga mata nito ang lungkot na dala ng pagkabigo. For some reason
nakikita niya ang sarili dito ang pinagkaiba lang nila ay may pinaglalaban siya
kaya hindi siya pwedeng mag-give in s autos ng puso niya. And even if she missed
Yel's brother she can't--.

"Alis na ako." Paalam nito sa kanya.

 "Gagawin mo ang plano?"

Malungkot na ngumiti lang ito. "Yes, I'm running away." Yumakap ito sa
kanya. "Thank you kahit na maldita ako sa iyo ay hindi mo pa rin ako pinabayaan at
inalagaan mo ako. Sana may milagrong mangyayari sa love story niyo ni kuya."

Napailing siya, "Gaga ka talaga wala namang mangyayaring love story

kasi wala namang love."

"Liar. Ako nga nagawa mong paaminin sa tunay na nararamdaman ko tapos

ikaw indenial kunwari ang peg?" Mahigpit siya nitong niyakap. "Everything will be
okay may pananalig ako sa love story ninyo ng kapatid ko."

"He doesn't love me." She said almost whispering.

"Because you tried to cover your eyes with the reality. May
pinagtataguan ka... stop hiding Yeth, stop hiding your heart."

Hindi siya umimik at hinintay itong makasakay sa taxi, naaawa siya kay
Yelena dahil umibig ito sa isang lalaking handa itong saktan para makuha lang ang
gusto nito. Siya naman iyong handang masaktan upang protektahan ang mga mahal niya
sa buhay.

"Hi, little Ayeth."

"Francis, what are you doing here?" malamig na tanong niya.

 "Oh? Hindi ko ba pwedeng bisitahin ang magiging asawa ko?" akmang
ilalapit na nito ang mukha sa mukha niya ng umuwas siya.

"Hindi ba sabi ko sa iyo hindi mo pwedeng gawin iyan hangga't hindi pa

tayo kasal." Galit na turan niya.

"What the fuck Ayeth-."

"Kung gusto niyong makuha ang pera ko then sumunod kayo sa gusto ko
dahil ako pa rin ang may control dito." napansin niyang nagtagis ang mga bagang
nito. "And please leave, may tatapusin pa akong trabaho."

"We both know you don't need to work Ayeth as my future wife you have
all the access in my bank accounts. You are rich, pwede kang mabuhay ng hindi
nagtatrabaho."

"At alam mong hindi ako ganyang tao, magpapakasal ako sa iyo dahil lang
sap era na gusto niyong makuha sa akin other than that wala na akong gustong maging
koneksyon sa inyo."

"You are hurting me Ayeth you know-."

"I don't love you at may iba na akong mahal."

 "Alam mong hindi ka pwedeng magmahal ng iba dahil akin ka lang."

"At alam mong hindi kita mahal."

"Sino iyong mahal mo? Si Imperial ba?" a smirk formed from his lips. "I
can crush that guy if I wanted to."

"Huwag na huwag mong sasaktan ni isa sa mga kaibigan ko dahil hindi mo

magugustuhan ang kaya kong gawin. Hindi mo makukuha ang pera ko."

"I don't care about your damn money all I want is you."

Nagtaas baba ang dibdib niya dahil sag alit niya sa kaharap. "Please
lang Francis hindi kita gusto-." Impit na napatili siya ng bigla nalang siya
nitong itulak sa dingding kaya tumama ang likod ng ulo niya doon, nahihilo pa rin
siya. Gamit ang isang kamay nito ay nagawa nito siyang sakalin kaya mas lalo siyang
nahihirapan sa paghinga. "Cu-r-se-."

"Akin ka lang Nazareth mamamatay ang lahat ng lalaking magtatangkang

umangkin sa iyo-."

"Really?" napahawak siya sa dibdib niya dahil sa nahihirapan na siyang

huminga. "Mamamatay ang lahat ng lalaking magtatangkang umangkin kay Ayeth?"
nabitiwan na ni Francis ang leeg niya habang siya naman ay napaubo ng malakas.
Naubos na ang lahat ng hangin sa buong katawan niya. Napaupo siya sa sahig.
 "Imperial."

"Yeah?" tila hindi interesadong sagot ni Yael.

"Stay away from my fiancé."

"Fiance eh?" tumawa si Yael. "Don't worry nandito lang naman ako to
check on my sister, and I think wala na dito ang kapatid ko. Huwag kang mag-alala
hinding-hindi ko pakikialaman iyang babaeng iyan. She already told me to stay away
from her and I guess that's the best thing to do ayoko ng magulo. Tama nga siya ng
sabihin niyang gulo lang ang hatid niya sa buhay ko."pagak na tumawa ito.

Alam niyang tama ang mga sinasabi nito pero bakit ganito kasakit? Bakit
ang hirap tanggapin? Bakit siya pa?

Ganito pala iyon kasakit no? Kahit alam mong ikaw lang ang nagmamahal,
na kahit ginawa mon a ang lahat para lang iligtas sila ay masasaktan ka pa rin ng
doble sa inaakala mong sakit.

Pakiramdam niya ay bumalik siya sa mga panahon na nawala sa aksidente

ang kanyang mga magulang. Iyong panahon na sinisisi niya ang kanyang sarili dahil
kung hindi siya naging selfish baka buhay pa ang mga ito. Pero ang hirap palang
hindi maging selfish... ang sakit.

She silently sob as she tried to hide the pain she is feeling, she
needs someone right now. She needs her friends.
 "Mabuti naman at nagkakasundo tayo sa bagay na iyan don't worry as my
fiance's friend I will invite you to our wedding day." Nag-iinit na ang kanyang mga
mata dahil sa mga luha niya. Kung kanina ay nahihirapan siyang huminga dahil sa
pagsakal nito sa kanya ngayon ay nahihirapan siya dahil sa sakit na nararamdaman
niya.

"That would be great, just send me an invitation and I'll give you the
best wedding present I can find."

Tumawa ng malakas si Francis. "No wonder Ayeth treated you as a

friend."

"Sorry to tell you this but we are not friends."

"Eh?" mabilis niyang pinahid ang mga luha niya. "You are not her friend
then why is she protecting you-."

"Francis!" sigaw niya dito pero sa ibang direksyon naman siya

nakatingin. "Shut up." She hissed. "Close the doors kung aalis ka na, matutulog
muna ako." At mabilis na iniwan niya ang dalawa sa sala habang siya ay nagkulong sa
silid niya. She locked it and then she silently shred her tears. Kinuha niya ang
picture frame na nasa ibabaw ng side table niya and then hug it tightly as she
continuously tear her heart apart.

"Mama, Papa... sorry kung naging selfish ako dati. Sana hindi na kayo
namatay, sana kasama ko pa rin kayo. Hindi na sana magiging ganito kahirap at
kasakit ang buhay ko." She sob silently.
 "ARE you really okay?" nagtaas siya ng tingin at natawa sa tanong ni
Bree. Parang kailan lang iyon ang tanong niya kay Yelena before she went to
somewhere else. Hindi naman siguro siya aalis hindi ba?

"Bakit naman hindi ako magiging okay?" she smile at her friend. Nasa
isang boutique sila ng mga oras na iyon, magsusukat siya ng wedding gown dahil sa
nalalapit na kasal niya.

"Alam namin na napipilitan ka lang sa kasal na ito Ayeth, this is not

so like you." Si Rayleigh na iniwan ang camera sa isang tabi upang tingnan siyang
mabuti. "Hindi kayo bagay ng Francis na iyon mas bagay kayo ni Yael, bet ko pa
naman ang loveteam niyong dalawa."

She just shook her head and chuckled a little, alam niyang ganitong
eksena ang maabutan niya sa kanyang mga kaibigan. That's why she already
conditioned herself with this kind of interaction.

"Paano mo naman nasasabi na napipilitan lang ako?"

Nagkatinginan ang dalawa na para bang alam kung ano ang rason niya.
"Madali lang naman iyang masasagot Ayeth." Ray said. "Kahit na baliw ka alam namin
kung kailan ka may nililihim sa amin. Kung ano man iyon please tell us."

Tumawa lang siya sa sinabi nito. "Walang 'tell us' because there's
nothing to tell. Magpapakasal ako then tapos."
 "Walang thrill ang love story niyo."

Kung alam lang ng mga ito. "Eh ano naman kung wala and besides I might
be a writer but I didn't asked for a bestseller love story gusto ko lang ng
tahimik."

"Kung gusto mo ng tahimik sa sementeryo ka pumunta nakakabuwisit ka.

Nakakasama ka sa pinagbubuntis ko."

"Bree I didn't asked you to stressed out yourself on me, may pamilya ka
na dapat sila na ang intindihin mo and as for me, malaki na ako."

"I can see that na Malaki ka na pati utak mo Malaki na rin, iyong boobs
mo nalang ang walang improvement." Nguso nito sa dibdib niya.

"Ay, may ganon? Huwag pakialaman ang boobs kong nananahimik lang dito
sa dibdib ko baka magalit ito at manuntok na." she tried to lighten up the mood.

"Ang pangit mo."

"Matatalino lang ang nakakakita ng ganda ko, kung pangit ako sa iyong
paningin alam mo na ang ibig sabihin." She grinned pero kahit iyong mga jokes niya
hindi benta sa mga kaibigan. "Ay, ano ba iyan ikakasal na nga ako ganyan pa ang mga
mukha niyo makapili na nga lang ng wedding dress." Tumawa siya at tumayo na,
tumalikod siya sa mga kaibigan dahil ayaw niyang malaman ng mga ito ang tunay na
saloobin niya ng mga oras na iyon. Ang makasal sa taong kinamumuhian moa ng
pinakamasakit sa lahat, pero ang katotohanan na ang taong pinili mong mahalin ay
hindi ka naman pala mahal mas masakit. Wala siyang kawala, pakiramdam niya ay ang
hirap huminga mas madali pa nga yatang ngumiti ng peke. It's like smiling is her
new form of breathing, and how she wished she can breath to smile again and not to
smile to breath.

"You love Yael." Insist ni Ray, hindi na niya kailangan pang magulat pa
dahil kahit sino ang kausap niya ay iyon ang sinasabi. Why? Dahil kahit siya mismo
sa sarili niya alam niyang totoo ang sinabi nito. Hindi iyon tanong but a solid
statement.

"I don't." she lied, the best thing to do is to lie.

"Bakit hindi ka makatingin sa akin?" nawala ang ngiti sa mga labi niya
at napatitig sa kaibigan.

"You are lying. Kilala ka namin Ayeth from head to foot, from dandruff to ingrone.
Hindi ka lang namin pinapakialaman dahil alam namin na iyon ang gusto mo. Pero sana
hindi mo sinasarili iyang problema mo para ano pa at naging trio churva tayo?" nag-
init na naman ang mga mata niya sa sinabi ni Bree. Akala niya ay kaya niyang
magpanggap pero hindi pala, paano ba siya magpapanggap kung basang-basa na siya ng
kanyang mga kaibigan.

"Hayaan niyo nalang ako." Sabi niya sa mahinang boses.

"Magpapakasal ka tapos iba ang mahal mo don't try and defend yourself
dahil alam kong mahal mo si Yael. Ilang beses na ba tayong magkakasamang tatlo and
the way you look at him is different than the way you look at others kaya huwag na
huwag kang magsinungaling about your feelings towards him." si Bree.

Umiling siya. "Hindi pwede."

 "Anong hindi pwede? Hindi mo siya pwedeng mahalin? Bakit? Dahil ba may
girlfriend na siya pwes wala siyang girlfriend and he is single so what't the
problem?"

"Ang daling sabihin iyan dahil ako ang nagmamahal sa kanya, hindi niya
ako mahal Bree sana napansin niyo rin iyon. He doesn't feel the way I feel for him
which is good dahil ayokong mahirapan siya. Kapag kasi ako ang minahal niya
mahihirapan siya dahil hinding-hindi kami pwedeng maging kami."

"What if he feels something for you? Paano kung mahal ka niya? Paano
kung sasabihin niya sa iyo na-."

"Shut up please." Malamig na tugon niya sa mga kaibigan. "I don't want
to talk about it when I am marrying some other guy."

"Sinabi mob a sa kanila na nasa iyo ang singsing ng mga parents mo?"
umiling siya. "Bakit ka magpapakasal? Hindi ba kondisyon mo iyon sa kanila?"

"They change tactics, ginamit nila si Yael upang ipitin ako. Ginamit
nila kayo upang hindi ako makatanggi." Nanginginig ang boses niya habang inaalala
ang napag-usapan nila ng mag-lolong demonyong iyon. Alam niyang hindi nila
mahahanap ang singsing dahil nasa kanya iyon at nagigipit na sila. SEM might be a
big company but it's in a verge of bankcrupcy dahil na rin sa maling pagpapatakbo
ng kompanya.

She graduated in Oxford at may degree siya ng business management and

marketing dahil balak sana niyang ipagpatuloy ang pagpapatakbo ng Sancho
Electronics sa kasamaang palad ay hindi na pala siya pwede doon dahil ang mga tao
doon ay nasa ilalim na ng mga Sevilla and the hell with them. Kinamkam nila ang
dapat ay sa kanyang pamilya and now they want a big amount of money to stay still
and bouncing in the market. Hindi marunong humawak ng negosyo ang dalawang iyon and
the only way they can save the company is to have her own money invested.

"I will help you, I can ask kuya to help you-."

"No Bree, huwag. They want my money to save SEM at kapag nagulo ang mga
plano nila they will do something again." Fear scattered throughout her system when
she thought of the possible way those people can do. "They might harm you guys the
way they killed my parents." Natutop ng mga ito ang mga labi habang siya naman ay
pinunasan ang mga luhang umagos mula sa kanyang mga mata.

"What? They killed your parents? But it was a plane-."

Umiling siya. "They planted a bomb in the plane. Sila ang pumatay sa
mga magulang ko, sila din ang dahilan kung bakit hiniwalayan ako ni Angelo.
Everything is their plan, ginipit nila si Angelo and everything is all planned.
Ginigipit nila ako they aren't playing fair they play dirty." Tuluyan na siyang
napahagulgol ng iyak. "And now they threatened me to kill Yael and hurt my friends
kapag hindi ako nagpakasal kay Francis."

Naikuyom ni Ray ang mga palad nito at nagtaas baba ang dibdib na dala
ng galit. "That... mga baboy sila! Wala silang karapatang mabuhay hindi ka namin
papayagan na makasal sa Francis na iyon."

"Huwag na sanay na rin naman ako sa ganitong buhay. IYong anim na taon
na nawala ako sa galamay nila isang deal iyon. Hinayaan nila akong maging Malaya at
gawin ang lahat ng gusto kong gawin pero heto na ang kapalit. At kahit anong
sabihin niyo wala na tayong magagawa pa and please don't tell anyone about this.
Ayokong kaawaan niyo ako because it will add on my agony."

"Pero-."
 "Kung kaibigan niyo talaga ako susundin niyo ang hiling ko at least
wedding gift na lang ninyo sa akin."

Biglang tumayo si Bree. "Alright mananahimik ako but don't expect me to

attend on your wedding."

"Bree-."

"Ako din ayokong makita kang miserable sa araw na dapat ay masaya ka.
Sorry, hindi ko kayang makipagplastikan sa mga bisita ng demonyong iyon." napakurap
siya habang tinatanaw ang palayong mga kaibigan. She sigh as her heart clenched in
pain. Mas tama sigurong hindi na sila pumunta besides hindi rin naman iyon ang
pinakamasayang sandali ng buhay niya. Her happiness already ends long time ago.

"Ma'am, heto na po iyong wedding gown na napili niyo kanina." Walang

imik na tinanggap niya ang puting damit na pinili niya. She loathe it, isang kiming
ngiti lang ang binigay niya sa babaeng kaharap.

"I'll fit this one." Dinala siya nito sa isang malaking fitting room.
It's like a room full of mirrors kaya kitang-kita niya ang kanyang sarili sa mga
salamin doon. It's like she is looking at that stupid fifteen year old miserable
little girl. Hinubad niya ang suot niyang damit at saka sinabit iyon sa sabitan as
she fit the gown that perfectly fits her. Maganda... maganda iyong damit pero iyong
nagsusuot wala ni isang kislap sa mga mata nito. She wipe the lone tear from her
cheeks and close her eyes as she unzipped the dress kaso hindi naman niya maabot
kaya tinuyo muna niya ang mga luha niya and then suddenly she heard that zipping
sound. Napatingin siya sa presensya na nasa likod niya.
 "Yael!" bulalas niya at mabilis na humarap dito. She wanted to know
kung totoo bang ang binata ang kaharap niya ng mga oras na iyon. Tumaas ang mga
palad niya upang hawakan ito sa pisngi, lately kasi nagkakaroon na siya ng
hallucination na nasa paligid lang ito pero wala naman pala. The moment she touches
her palms to his cheeks she knew he is real, the sweet tiny tingles are the proof
that he is real. "You are real." Wala sa sariling nasambit niya.

Wala siyang mabasang reaksyon mula sa mukha nito, basta lang sila
nagkatitigan. He is looking at her intently like he is memorizing every part of her
face and so with her. Ganoon din ang ginawa niya dahil nga baka ito na rin ang
huling araw na matititigan niya ito ng Malaya. He leaned forward and in a snap of
time his lips were pressed against hers. She heard a small growl of satisfaction
from him the moment their lips touched and he felt a sweet tingle on every part of
her body. He pressed his lips harder into her lips and felt his tongue lick across
her lips pushing his tongue into hers. She slowly opened her lips for him to access
and the moment she did that he slowly explored her. One of his arm wrap her waist
tightly pressing her body to his and his other hand is holding her head gently. He
carefully pushed her to the mirror wall and her arms looped his neck. Kung may
isang bagay man na nais siyang gawin ngayon iyon ay ang hayaan ang sariling bigyang
laya ang puso niya. She is with the man she loves but she can never have, kissing
him is the best gift ever.

His kisses sends waves of desire throughout her body, those feelings
she never experienced before na pawang sa mga nobela lang niya naisusulat na sa
imagination lang niya naisusulat. She didn't even expect that it existed, those
butterflies and floating feeling. And so she did what she needs and long to do. She
kissed him back and a sweet moan escape from his lips encouraging her to give
whatever love left for her to him.

They are both gasping when they release each other's lips she closed
her eyes as he planted a kiss on her nose. She bit her lips and suppressed a sob
when she felt his presence nowhere to found when she opened her eyes. She smiled
bitterly at herself as she removed the piece of shit they called wedding gown. She
needs to be strong dahil walang tutulong sa kanya kundi ang sarili lang niya.
<<3 <<3 <<3

a/n: Ilang chapters nalang at magtatapos na ang Book3 so i can concentrate sa

book . Kakauwi ko lang from school kasi kahit walang class ay kailangan namin na
pumunta dahil magpapractice pa raw kami ng dance para sa teachers nite. Akalain
niyo iyon parang kailan lang iyong unang teacher's nite namin na naka-egyptian
costume ako with matching belly dancing and everything tapos ngayon sasayaw na
naman ako. Hahaha, if you only knew... ni hindi nga ako mapasayaw ng mga teachers
ko dati kahit na may grades pa, wala akong pakialam sa grades dahil mas importante
sa akin ang kahihiyan ko. Iyan kasi kapag walang self confidence, alam kong halos
lahat tayo ay nakakaranas ng ganyan kapag high school tayo. My self-confidence is
nowhere to found maybe because I don't have friend to boost it up kahit na noong
nasa college ako. Ipamemorize mo na sa akin ang buong isang libro huwag lang ang
pasayawin ako.

Pero ngayong teacher na ako ewan ko ba, medyo tumaas ang lebel ng confidence ko as
in to the highest level. Maybe because no one knows me here at saka kapag
napapatingin ako sa ibang co-teacher ko masasabi ko nalang na, kung nakaya nila
bakit hindi ko kakayanin? Kung nagawa niyang magsuot ng ganyan bakit hindi ko
kayang isuot kung sa tingin ko mas bagay naman sa akin? hahaha, di nga kumapal lang
talaga ang feslak ng lola niyo dahil alam kong kahit na pagtawanan ako ng mga taong
nasa paligid ko it doesn't matter anymore because I know I am higher than them.
chooks.. higher talaga eh hindi nga ako umabot sa limang talampakan. Hindi baling
pandak maganda naman. See... nakadrugs na ako nagbubuhat na ako ng sarili kong
bahay. Dapat ay ihinto ko na ito. Sige na post ko na itey dahil ako ay maghahanap
pa ng makakain.

STATUS UPDATE:

I have a question:

You really love him, don't you?

GOT YOU!
:-)

a simple psychological question, no name was mentioned but suddenly someone came
into your mind

####################################
Chapter Ten-B (spg)
####################################

Chapter Ten-B

BUKAS, bukas na ang kasal niya. Napatingin siya sa wedding gown na

nakasabit sa isang panig ng kanyang kwarto. Kahit na anong gawin niya ay hindi
talaga niya magawang magustuhan ang magandang pirasong damit na iyon.

Nagring ang kanyang cellphone at napabuntong-hininga nga mabasa ang

pangalan doon. "Francis?" malamig na sagot niya.

"How are you dear wife?" she grimaced with the words he used to refer
her.

"I am not yet your wife Francis so keep your dick to yourself." Inis na
sambit niya.

"Oh, I am indeed keeping it. Just calling to check if you don't have
plans in running dahil kahit saan ka man magpunta mahahanap at mahahanap kita.
Bukas ipapadala ko ang mga tauhan ni lolo upang bantayan si Yael.

"That guy doesn't love me for pete's sake."

 "And I am telling myself I am a saint." Sarkastikong ani nito. "Now,
have a great night Miss Nazareth Israelli Sancho because tomorrow you will hold a
new title and that is as Mrs. Nazareth Israelli Sevilla sounds good."

"Fuck you." She hissed tumawa lang ito ng malakas bago nito pinatay ang
tawag. Nagpupuyos ang dibdib niya sa galit kaya bago pa niya masira ang mga bagay
sa paligid niya ay pinikit niya na muna ang kanyang mga mata. She is about to drift
off when she heard the soft knockings on her door. Kunot-noong napatingin siya sa
kanyang wall clock palado alas dies na ng gabi at alam niyang hindi pupunta ang mga
kaibigan niya sa kanyang apartment dahil galit ang mga ito sa kanya.

Baka si Francis, inis na napabuntong-hininga siya at saka tumayo.

Kakatawag lang ng gago tapos heto at pinuntahan pa talaga siya. Kasal nila bukas
mas maganda siguro kung magkita sila at least magkaroon man lang ng milagro at
maisipan ng tadhana na hindi ituloy ang kanilang kasal. Kahit papaano ay may
chance.

She opened her door at napaawang ang kanyang mga labi ng makita ang
bisita niya kasabay niyon ay pagsikdo ng kanyang dibdib at ang pagtarak ng kung
anong matulis na bagay sa dibdib niya.

"Ya-el?" akala niya ang nangyaring kiss noong nagfitting siya ng gown
ang huling chance na magkakaharap sila ng ganito kalapit.

"Hi there pretty." Tumaas ang kilay niya dahil sa lapad ng pagkakangiti
nito sa kanya na para bang walang nangyari sa pagitan nila. Humugot siya ng malalim
na hininga upang magkaroon ng lakas ng loob na harapin ito.

"And what are you doing here handsome?" pakikisakay nalang rin niya,
she will miss this kind of conversation with him.
 "Hmmn... well, I just want to invite you out for dinner."

Nagdikit ang mga labi niya sa sinabi nito. "Don't worry it's a harmless
dinner for old time sake and a wine would do."

"I-I don't I mean ayokong uminom."

"Hindi ka naman malalasing and I have chocolates and foods too. I will
surely miss hanging out with you when you ahm get -."

"I understand." Ayaw niyang marinig mula mismo sa mga labi nito na
ikakasal siya dahil masakit. And she wants to spend the last night of her life as a
single lady with him kahit na nga iyong forever niya kung pwede. "Saan mo naman ako
papakainin?"

"I have a nice place we can view the entire city."

"Uy, cool. Ano iyan skyscraper?"

"You like a skyscraper?"

"A woman can wish you know."

 "Well, lady sad to say I can bring you to a skyscraper now so let's
go." Gusto sana niyang sabihin dito na kahit hindi sa skyscraper basta ito ang
kasama niya ay masaya na siya. She gave him a real smile, a smile that allows her
to breathe properly. Tinanggap niya ang palad nito at saka nagpahila papunta sa
sasakyan na dala nito. Napatingin siya sa magkasalikop nilang mga palad, their last
holding hands together.

Their last night together. True to his words dinala siya nito sa
pinakamatayog na building na nakita niya. It's a condominium building and they are
inside the highest room in the building also known as the penthouse.

"Wow, is this yours?"

"The penthouse is mine but the building is not, its Dale's." tukoy nito
sa pinsan nito ng kapatid ni Dane. Dahil nga sa madilim kaya kitang-kita niya ang
mga nagkikislapang ilaw sa buong paligid na tanging ilaw sa madilim na gabi. "Come
here, the foods are here."

"Alam mo Yael." Napatingin pa rin siya sa ibaba. "Para akong si

Rapunzel." Tumawa siya. "Ganito din kaya kataas ang toreng pinagkulungan ng witch
kay Rapunzel sa story? It feels like one."

Lumapit ito sa kanya at humilig din sa kabilang panig ng glass wall.

"Who knows kawawa naman ang prince charming niya kung inakyat niya ang ganito
kataas na tore."

"But that's what true love is kahit na mahirap at kahit na delikado

hahamakin ang lahat." Bahagyang humina ang boses niya sa sinabi, she hates being
sensitive at this moment. "Nasaan na ba iyang mga pagkain na iyan at ako ay
nagugutom na." naglakad siya palayo dito samantalang sumunod naman ito sa kanya.
May isang maliit na mesa doon na punong-puno ng pagkain and those were all her
favorites.

"Wow, may strawberry cake galing ba ito sa Royale?" excited na tanong

niya napansin din niyang maraming chocolates na nasa tabi ng cake. Mukhang sasakit
ang ngipin niya mamaya sa dami ng sweets, well right now she needs more sweets.
Akmang kukuha na siya ng chocolates ng tapikin nito ang kamay niya. "Aray naman
bakit k aba nananapik." She pouted napansin niya ang pagkurap nito habang nakatitig
sa kanya, mas tamang sabihin sa mga labi niya. "Are you okay Yael?" she asked dahil
parang hindi ito nakaimik.

"Later bhe kakain ka ng maraming chocolates ngayon kumain ka muna ng

maraming pagkain mapapagod ka mamaya."

Kunot-noong tiningnan niya ito. "Anong mapapagod?"

"Huh? Ang sabi ko mapapagod ka mamaya dahil may pupuntahan pa tayo baka
hindi kayanin ng tuhod mo matanda ka pa naman.."

Malakas siyang napasinghap. "Hindi ako matanda no mas matanda ka pa nga

sa akin." Reklamo niya.

"Oo na kaya kain ka na." pinahawak nito sa kanya ang kutsara at

tinidor, napangiti siya dahil sa pag-aasikaso nito sa kanya. Too good to be true.
They are in the middle of eating when he suddenly break the silence.

"Are you happy?" muntik na siyang mabilaukan sa kinakain niya sa tanong

nito agad naman siyang uminom ng red wine na sa tingin niya ay may ibang lasa.
 "Anong tanong ba naman iyan Yael bakit naman ako hindi magiging
masaya?" kinuha nito ang isang balot ng chocolate na noon lang niya nakita sa buong
buhay niya pero mukhang masarap. Binuksan nito iyon at saka ibinigay sa kanya.

"Eat." Utos nito na kaagad din naman niyang sinunod and she could see
how his eyes darkened with an unknown emotion as he stared at her hindi niya alam
kung bakit pero bigla siyang kinabahan. "Masarap ba?"

The chocolate melts on her mouth. "It is." Bakit pakiramdam niya ay
nag-init ang buong paligid kahit na malamig naman.

"You are not happy."

Nagtama ang kanilang mga mata. "Bakit mo naman iyan nasabi?"

"Because I can see it through your eyes kung hindi ka masaya huwag kang
magpakasal sa kanya."

Here it goes, may pumigil na naman sa kanya. How she longs to hear
those words from him and pigilan siya sa kagagahan niya pero huli na ang lahat,
right now all her love for this guy will be trapped inside her heart forever.

"Kung masaya man ako o hindi sa akin nalang iyon Yael I need to do
this." Inubos niya ang isang pack ng chocolate dahil sa tension na nararamdaman
niya ng mga oras na iyon. Her temperature is rising for some reason and she could
feel the uneasiness in the middle of her body.
 "You don't have to do this alone I can help you."

Umiling siya dahil nahihirapan na siyang huminga. "I-I need to go now

Yael I am getting married tomorrow."

Hindi ito nakaimik. "You love me." Napaawang ang mga labi niya sa
sinabi nito pero agad din na nakabawi.

"Ano naman ngayon?"

Nagtagis ang mga bagang ng binata. "You love me but you are going to
marry some other guy? What the hell is that?" galit na tanong nito sa kanya, dapat
ay matakot siya pero wala siyang maramdamang takot. Iba ang nararamdaman niya at
medyo natatakot siya.

"Ano naman kung ikaw ang mahal ko? The fact na wala akong choice kundi
ang pakasalan siya ay hindi na mawawala pa everything is settled and please kung
mahal mo pa ang buhay mo huwag mo nalang pakialam ang desisyon ko." Kinuha niya ang
kopitang may lamang wine at saka ininom iyon.

"It doesn't mean na wala akong sinasabi at hindi ako kumikilos sa harap
mo ay wala na akong ginagawa Nazareth." His eyes are now narrowing at her with too
much intensity. Gusto niyang yakapin ang sarili dahil unti-unti ng nagbabago ang
takbo ng isip niya.

"W-what do you mean?"

 "If Allyxel can trap Bree with some lies I can trap you with some
tricks."

Naguguluhan na siya sa sinasabi nito. "What?"

Umayos ito ng upo, he fold his legs and cross it to his other legs and
place his knuckles under his chin while looking at her making her squirm.

"You are not getting married tomorrow, yes you are getting married but
not to that guy. Kung ikakasal ka man sa akin lang iyon Nazareth Israelli Sancho,
you will never be a Sevilla because you will be an Imperial."

Umiling siya and chuckled with less humor on it. "Ano ba iyang
pinagsasabi mo? Don't be stupid shit mukhang marami na akong nainom." Akmang tatayo
na siya ng hindi niya maikilos ang kanyang mga paa and even lifting her arms is
impossible to do. Nanlaki ang kanyang ulo at napatingin kay Yael.

"It is working." He said while smiling dangerously.

"Yael! A-anong ginawa mo sa akin?"

"Have you heard of an aphrodisiac bhe?" tumayo ito and push the table
with foods on the other side upang tuluyan na siyang maharap nito. He lowered his
head to match hers, eye level. "Aphrodisiac is something that increases human's
sexual desire and it could be mixed with foods and drinks. Foods like chocolates
and drinks like wines." Malakas siyang napasinghap ng idampi nito ang isang daliri
nito sa gilid ng kanyang mga labi. "Yes, bhe I made you ate it and let you drink
it."
 "W-why?" her voice is already raspy due to the effect. All she wants
right now is for him to hold her and touch her.

"Because you made me a monster Nazareth, you stole my mind the first
time I saw you. You made me bend my rules and I hate it, and I never chase a woman
I'd like. You changed it, you made me love you."

Mariin siyang napapikit as a sob escapes from her lips when he brush
his thumb on the sides of her lips. She should be happy knowing that this guy is in
love with her too pero not now, hindi ngayon.

"I can't- no please. Not now Yael you can't love me I told you not to
fall for me and you said you won't fall for someone like me." She cried.

Bumaba ang kamay nito as he slowly massage the back of her neck making
her moan loudly.

"Of course why would I fall for someone like you when I am already
falling for you? Hindi ko kailangan ng iba kung nandiyan ka naman and now that I
have you here hindi kita papakawalan pa. I am a monster bhe and you triggered the
monster in me."

"He will kill you." She said crying. "I don't want him to hurt you kaya
please huwag mo na akong pigilan." Pakiusap niya kahit na hindi siya makagalaw ay
kaya pa naman niyang magsalita.

"Like I care, hindi kita hahayaan na makasal sa kanya because you are
mine." He grabs her right hand and kiss each of her fingers and then he place
something on her ring finger, it's a ring with a heart shape on top. In the middle
of the heart shape design is a smaller heart with a green four leaf clover on it.
Nakita na niya ang four leaf clover na iyon, meron si Bree niyon na ibinigay ni
Allyxel dito she said it's a mark. "The aphrodisiac you've taken I bought it
straight from abroad, your body will be paralyzed for one whole day hindi ka
makakakilos and yes you will feel hot and troubled but don't worry I'll help you
with that."

And when he said he will help her with that ay pinangko siya nito at
dinala sa kama na nandoon sa silid, he laid her carefully above the bed before he
stared at her as he untied his tie and throw it somewhere.

"Yael I can't be like this my wedd-."

"Shut the hell up akin ka lang Ayeth and even if I need to force myself
to you I will do it I need to claim you now I am done with the marking. Kahit anong
gawin ko hindi mo ako mapipigilan dahil hindi ka naman makakakilos."

"Stop."

"Yeah right as if you can make me, I dare you to stop me bhe." And on
her very eyes he remove all his clothing as in walang itinira mahihiya ang mga love
scenes niya sa libro niya sa lalaking kaharap niya. The person who stood up in
front of her is nothing compare to the heroes she have on her novels, he is damn so
perfect. "Like what you see?"

Hindi na niya kailangan pang sagutin iyon dahil halata naman sa mukha
niya with the drug flowing on her blood vessels indeed he is a major turn on. He
starts to remove her own clothing including her underwears.

She wants to cover her nudity but how?

 "Let me kiss you and let me make love to you." He towers her, skin to
skin... her skin is burning. He found her lips and claim it roughly. The kiss is
rough and wanting, needy is the right term and with all the efforts left to fought
for that unwanting sexual desire she opened up for him to finally devour her mouth.
His tongue is teasing her own and she gave in, she kissed him back. She can kiss
him back but she can't touch him back, her body stiffened when his palms found her
bare chest and pinch the nipples hardening under his fingers.

"You are too soft." He murmured.

ALAM niyang mali ang ginagawa niya, he shouldn't force the woman he
loves but the devil inside him wants to secure his place on her and claiming her is
the righteous thing to do. He growl when his hard member touches a part of her
tighs he wants to be inside her as soon as possible, time is running and he still
need to face the monster threatening his girl.

"Yael." He heard her soft cry making him cringe in wants and lust. She
is fully naked below her and swear to God no man on their right senses wouldn't
want this woman. "Yael, please."

Oh yes, please.
 His lips trails light kisses on her jaw down to her neck, he founds her
scent really tempting kaamoy niya ang strawberries na paborito nito. Natagpuan
nalang niya ang mga palad sa ibabaw ng dibdib nito at sabi naman niya mas gusto
niya ang mga dibdib na katulad ng kay Ayeth, they are perfect mold. He pressed it
tightly making her whimper maybe due to pain na kaagad naman niyan binitiwan, not
really binitiwan he massages the mounts under his palm lightly and kiss the peak
and tease the little pink buds with his tongue and his teeth. They taste sweet like
strawberries, pinadausdos niya ang isang kamay niya patungo sa gitna ng mga hita
nito.

"Nooo!" she gasps when he found her wet core. She is dripping wet
thanks to the chocolates Yelena gave her before she leaves. Kung hindi dahil sa
kapatid niya hindi niya malalaman ang lahat, hindi niya malalaman ang pinagdaraanan
nito at marahil hindi niya magagawa ang dapat niyang gawin upang maangkin ito
ngayon.

He spread her legs and saw the heaven he wants to divulge, his lips
found her wet cave and his tongue tastes the most provocating juice ever created.
He heard her wild moan and groan as she called his name over and over again. As
instinct her body tenses and arcs wildly when she reach the door to heaven at wala
siyang balak na tigilan ito hangga't kaya pa nito. He wants her tired and drained
at ng hindi nito malaman ang gagawin niya bukas.

"T-tama na." garalgal na ang boses nito, namamaos na ito pero sa halip
na tumigil ay mas lalo pa niyang ginalingan ang kanyang ginagawa. He continue
lapping her center as he enters a digit inside her tight cavern. Ang maririnig sa
loob ng kanyang penthouse ay pawang mga halinghing at ungol nila, he is having a
hard on kanina pa. Kanina pa ng sinusundo niya ito sa apartment nito at gagawin
niya ang lahat ng iyon mapawi lang ang pangagawit ng kanyang 'muscles'.

"Faster bhe!" sigaw nito na nagpagising sa kanya. And he did what she
asked for mas binilisan niya ang pagalaw hanggang sa maramdaman niya ang
panginginig ng katawan nito. Tumaas ang mga labi niya at hinalikan ang impis na
tiyan ng dalaga hanggang sa muling magtama ang kanilang mga mata, natigilan siya ng
mapansin ang pag-iyak nito. Kanina pa ba ito umiiyak? Parang tinarak ng patalim ang
kanyang puso ng makita itong umiiyak, he hates it when she cried.

"Why are you crying?" he caressed her hair as he kiss the tip of her
nose.
 "Please don't do anything stupid Yael I don't want you to get hurt."

Here they are doing something special and she is still thinking of what
will happen by tomorrow.

"Sa lahat ng stupid na nagawa ko ikaw ang masasabi kong pinakatama."

"Your parents will hate me more."

"Stop crying because no matter what you do I am more than ready to

accept a bullet just to save you that's how much I love you."

Mas lalong dumami ang luhang dumausdos sa pisngi nito and he doesn't
want her to think of something else tonight so he immediately nudges her tighs as
he positioned himself between her legs. He needs to be extra careful because he
knew she doesn't have much experience in this matter. He hugged her body tightly as
he pressed his manhood into her own, he bit her neck when he starts to move. Damn
it! She is damn so tight. Tagaktak siya ng pawis niya ng ilang minute din ang
lumipas ay tuluyan na niyang napasok ang katawan nito. Bahagyang binitiwan niya ang
katawan ng kaniig at pinunasan ang mga luha at pawis sa mukha nito. He didn't let
her think because he starts to pull his length and push it hardly and deeply for
her to feel him better. All he heard from her are the grunting sound a sweet,
painful and pleasurable moans from her.

He love this woman.

 Kinain niya ang lahat ng sinabi niya kay Allyxel because right now a
lion submit to his woman. Dumating ang araw na nakilala niya ang soulmate niya, he
already gave her his words, his body and his soul. His life is now depending on her
at ang hirap na hindi siya makita at hindi siya at ng malaman niya ang paghihirap
nito sa kamay ng mga taong iyon he sees read and wants to kill them at hand. It's
unbearable, and every tear means destruction for him.

"I love you Nazareth, now let me do my part as your hero. Let me save
you from those monsters be my Rapunzel now. I will lock you here until the world is
prepared for your arrival I will clean your world first." Hinalikan niya ang noo ng
noon ay natutulog na dalaga. Ayaw sana niyang iwanan ito pero kailangan niyang
gawin ito, bukas magtatapos na ang lahat. That's what he promised.

<<3 <<3 <<3

a/n: malapit na itong matapos, hehehe.. sa wakas! Pwede na akong makahinga ng

maayos dahil tapos na ako sa mga forms and waiting nalang for the cards to be
release next week. Card day na, harapan na naman ng mga parents na magtatanong ng
mga grades ng anak nila. Naalala ko tuloy last year hindi pa ako adviser, special
teacher pa ako. May pumuntang parents sa akin tapos tinanong kung bakit binigyan ko
ng 70 ang anak niya, ibinigay ko iyong class record at calculator ko pina-calculate
ko sa kanya. Tantananan! Iyong actual score ng anak niya ay 57 point something, oh
di ba ang bait ko at ginawa ko siyang 70. Wala eh mabait talaga ako hahahaha.

After three days of long vacation iyong mga students ko kanina sinasabi bumo-
blooming daw ako. May ganoon? pati mga co-teachers ko ay ganoon din ang sinasabi
dapat pala ay magpamiss ako sa kanila para maganda uli ako sa paningin nila. After
all the stress from the previous days kailangan ko lang talaga ng pahinga upang
bumalik ang glow. Char, glow in the darks lang ang show. hahahhaha.

Halu-halo ang emosyon ko today, excitement, stress ng kaunti and relief because
even if i am new at this I know I can compete with the old ones. Focus na uli ako
sa work ko dahil tapos ko ng gawin ang dapat kong gawin.

STATUS UPDATE:

Everyone says that loves hurts, but that's not true. Loneliness hurts. Rejection
hurts. Losing someone hurts. Everyone confuse these things with love but reality,
love is the only thing in this world that covers up all the pain and makes us feel
wonderful again.

pps: please, pagkain....! pakainin niyo ang mga baby bulate ko sa tiyan. I am
hungry! Alms for the poor please!

####################################
Chapter Ten-C
####################################

Chapter Ten-C

NAGISING siya na masakit ang kanyang katawan, lalo na ang likod ng

kanyang ulo na para bang humiga siya ng isang libong taon. She groaned inwardly as
she pressed her eyes tight, naalala niyang kasal niya pala ngayon kaya pala ganito
kabigat ang ulo niya. She opened her eyes and found out na wala siya sa kanyang
silid. She look at herself at ganoon nalang ang kaba niya ng mapagtantong hindi sa
kanya ang suot niyang damit, she is dressed decently but she knew there is
something wrong inside her body.

Natutop niya ang kanyang mga labi ng unti-unting bumalik sa kanyang

balintataw ang nangyari noong isang gabi. Yael drugged her and claimed her-
napatingin siya sa daliring may mabigat na bagay. Hindi siya nananaginip dahil nasa
daliri niya ang mark ni Yael and he said something that relates to today. After he
drugged her he said she can move her body after twenty four hours. Umupo siya ng
tuwid and she can ibig sabihin ay lumipas na ang isang araw?

"Yael!" she called him in a hoarse voice. Isang libo't isang milyon ang
kabang nararamdaman niya ng mga oras na iyon. Pati ang mga imaheng nabuo sa kanyang
utak. Tumayo siya at hinanap ang binata hindi niya alintana na medyo masakit pa ang
baghaging iyon ng kanyang katawan.

Wala si Yael sa loob ng penthouse nito. She sobbed lalo na ng makita

ang petsa sa digital clock na nasa side table ng kama ng binata, lumipas na nga ang
isang araw ibig sabihin lumipas na rin ang araw ng kanyang dapat sana ay kasal.

Nang marealized iyon ay agad siyang tumayo at walang sabi-sabing

lumabas ng building, pumunta siya sa kanyang apartment at ganoon na nga ang
panlulumo niya ng makitang halos basag na ang mga gamit niya doon. Gulong-gulo ang
buong bahay na para bang dinaanan ng bagyo, there were bullets on the sides of the
wall ibig sabihin pinaulanan iyon ng bala. And only the Sevilla's can do that kung
nakaya nila itong gawin sa bahay niya ano pa kaya ang pwedeng gawin ng mga ito
kay... oh gosh! Si Yael! Baka anong ginawa nitong kaestupiduhan.

Agad siyang naligo at nagbihis bago hinanap ang kanyang cellphone na

nasa ilalim ng kanyang kama. Maraming missed calls and text messages parang isang
taong naipon. Almost all of them are from Francis and Don Victor and then the new
ones were from her friends.

Bago pa man niya mabuksan ang isang message upang basahin ay may
tumawag na, si Bree. Nanginginig ang boses na sinagot niya iyon.

"Bree?"

"Oh God! Thanks God you are okay bakit ngayon mo lang sinagot ang phone
mo kanina pa kami alalang-alala sa iyo. Where are you now?"

"Nasaan si Yael?" hindi niya ito sinagot bagkus ay tinanong pa niya

ito. Matagal itong hindi nakasagot sa kanya kaya mas lalo siyang kinabahan.

"I want you to stay calm okay?"

 "No." mahinahong sagot niya kapag nalaman niyang may masamang nangyari
kay Yael sarili niya ang sisisihin niya.

Bree sighed, "Francis and Don Victor are now in jail." Napakurap siya
sa sinabi nito. "Naipakulong sila ni Yael kahapon it was a chaos lalo na noong
hindi ka dumating sa kasal. Nag-amok ang maglolo lalo na noong dumating si Yael na
may kasamang mga high ranking officials. Tumangging sumama ang dalawa sa presinto
at nagpaulan ng bala at... at..." she sucked her breathe when Bree trailed off. "At
isa si Yael sa mga natamaan, nandito kami sa hospital ngayon dahil nasa kritikal na
kondisyon siya."

Sabi na ng aba niya eh kung may stupid sa mundo hindi siya iyon, iyon
ay walang iba kundi si Yael. How stupid is he to place himself in a very dangerous
situation? Wala siyang ibang sinabi kundi ang tanong kung nasaan si Yael. Agad
siyang pumunta doon, there were media around the hospital kaya kinailangan pa
niyang makiusap sa guard na papasukin siya sa exit.

Lakad-takbo ang ginawa niya makarating lang sa silid kung saan

kasalukuyang nakalagak ang sugatang katawan ni Yael. Nandoon ang parents nito at
ang mga pamilya ng binata.

"Ayeth." Tawag ni Bree sa kanya pero hindi pa man ito nakakalapit ay

nasa harap na niya ang mama ni Yael at isang malutong na sampal ang tumama sa
pisngi niya. Hindi na siya nagulat pa dahil alam niyang iyon ang mangyayari.

"Sinabi ko ng huwag kang lalapit sa anak ko." Umiiyak na turan nito

nasa likod nito si Sir Yale ang asawa ni Maam Joanna.

"Honey calm down.."

 "Wala kang kwentang babae I told you to stay away from my son pero
napakatigas ng ulo mo tingnan mo sana ikaw nalang ang nandiyan at hindi ang anak
ko. Sana ikaw nalang ang nabaril you don't know how it feels."

Napahikbi siya right now alam niyang siya ang sinisisi ng mga ito sa
nangyari kay Yael and she herself blames herself for that.

"Sorry po maam." Hikbi niya.

"Lumayo ka sa anak ko ayaw kita sa kanya gulo lang ang dala mo sa anak
ko." Matigas na taboy nito sa kanya. Alam niyang masakit at alam niyang hindi na
niya kaya, kaya umiling siya.

"Ayoko po please mahal na mahal ko po si Yael."

"Mahal? Sarili mo lang ang iniisip mo kung mahal mo siya pakawalan mo

ang anak ko hayaan mo siyang mabuhay ng matiwasay." Naikuyom niya ang kamao niya.
"Right now he is in coma and we don't know kung kailan siya magigising."

Bigla siyang lumuhod sa harap ng ginang, her hands were on her thighs
and her eyes were dripping with tears. "Kahit hanggang magising siya po, gusto ko
po siyang makasama hanggang sa magising siya kahit iyon nalang po maam. Kapag
nagising siya aalis na po ako and you will not see me again."

Natahimik ang buong paligid, tanging ingay ng hospital nalang ang

naririnig niya. Nakakatawang isipin na darating siya sa point na makikiusap at
luluhod ng ganito na sa mga nobelang naisusulat lang niya nangyayari. Minsan ay
tinatawanan lang niya ang mga scenes na iyon dahil masyadong OA and cliché pero iba
na pala talaga kapag sa iyo na mismo nangyari. Hindi lang puso mo ang namamatay
kundi pati na rin pride mo.
 "Siguraduhin mo lang na hindi mo susuwayin ang pangako mong iyan dahil
kapag binali mo na naman iyon I swear ako na mismo ang maglalayo sa iyo sa anak
ko."

She bit her lower lips and nod. Umalis na ang mag-asawa hanggang sa may
maramdaman siyang mga brasong humila sa kanya.

"Yeth."

"Bree." Yinakap niya ng mahigpit ang kaibigan, may isang braso din na
yumakap sa kanya. Si Rayleigh. Sa mga nangyayari ngayon blessed pa rin siya dahil
hindi siya iniwan ng kanyang mga kaibigan. Right now all she needs are support she
needs to be alive for him.

"Kaya mo iyan magigising din siya." Isang kiyemeng ngiti ang ibinigay
niya sa mga kaibigan niya.

"BHE, four months na." pinunasan niya ang natutulog na mukha ni Yael.
"Gumising ka na diyan hindi ka pa ba sawang matulog, ako nga eh isang araw lang
akong natulog sumakit na iyong likod ko paano nalang ang four months." Reklamo niya
dito. Palagi nalang ganito, apat na buwan ng comatose si Yael at sa bawat araw na
palagi siyang nagpupunta dito ay gusto niyang mawalan ng pag-asa pero alam niyang
hindi iyon magugustuhan ng lalaking sleeping beauty.

"Akala ko ba ako si Rapunzel? Bakit ang nangyari ay ikaw ang naging si

sleeping beauty?" she chuckled a bit as she brushed his hair and peck his lips for
a kiss. "Ayan, tsinatanchingan na kita kaya gumising ka na namimiss ko ang mga
hirit mo eh. I also missed your voice and I missed the way you eat. Kahit na malugi
ako sa lakas mong kumain gaya ng sinabi ko sa kasal ni Bree okay lang sa akin basta
gumising ka na."

Hinila niya ang palad nito at dinala sa kanyang sinapupunan. "Gusto daw
niyang makita ang daddy niyang tumatakbo..." kahit sa malayo. Yes, she is four
months pregnant, nalaman din niya recently dahil nahilo siya noong nandito siya sa
hospital. "Magiging daddy ka na hindi nga lang halata kasi hindi nila pwedeng
malaman." She smiled bitterly. When she learned that she is pregnant ay ganoon
nalang ang sayang naramdaman niya pero nalulungkot din siya dahil alam niyang
kailangan niyang sundin ang utos ng mama ni Yael.

"I love you bhe gumising ka na diyan oh-."

"You are pregnant?" agad siyang napalingon sa nagsalita, ang mama ni

Yael.

"Ma'am-."

"Tell me you are pregnant?" surprise is written all over Joanna's face.

Yumuko siya, "O-opo, I am four months expecting."

 "Sa- ang-." Kung anuman ang sasabihin nito ay naputol dahil biglang
nag-ingay ang mga machines na nakakabit sa katawan ni Yael. Nataranta na siya at
tumawag ng doctor ganoon din ang ginawa ng mama ni Yael. Nasa may pintuan siya ng
marinig ang boses na inaasam niyang marinig.

"Ma?" agad na tumulo ang luha mula sa mga mata niya dahil sa sayang
nararamdaman niya ng mga oras na iyon. He is awake and she is now oblige to go. Sa
huling pagkakataon ay lumingon siya, she wanted to see his handsome alive face
before she go. Napatingin din ito sa kanya and she saw relief on his eyes when he
sees her, the longing.

I love you. She mouthed before she exited. Alam niyang darating ang
araw na ito pero hindi niya akalain na ganito pala kasakit iyon. It's very hard to
say Good bye.

Si Yelena umalis upang paghilumin ang pusong nasugatan, siya naman ay

aalis upang buhayin ang lalaking mahal niya. Napahawak siya sa tiyan niya at
malungkot na napangiti sa kanyang sarili. She will never be alone dahil dala niya
ang anak niya at ng lalaking mahal niya at alam niya dala pa rin niya ang puso ni
Yael.

FIVE MONTHS AFTER...

 Congratulations to your baby boy. She smiled when she sent the text
message to Bree, nalaman niyang nakapanganak na ito ng isang malusog na baby boy.
Habang siya ay nag-eexpect din ng baby boy kabuwanan na kasi niya. With all the
money she have kahit na nagdonate siya ng malaking halaga sa mga institutions ay
hindi naman iyon nauubos. Sancho Electronics is back in the game, gusto niyang ang
anak niya ang humawak sa kompanyang iyon o kaya naman ay siya kapag handa na.

Five months na noong nagising si Yael. Five months na rin noong umalis
siya.

Napatingala siya sa langit ng mapansin ang mga puting flakes na

bumababa sa langit. Kaya naman pala masyado ng malamig dahil sa malapit ng mag-
winter.

"Tingnan mo baby nagdadandruff na iyong langit." Biro niya sa anak

niya.

"Naku Ayeth baka mahawa iyang pamangkin ko sa kabaliwan mo." Napangisi

siya sa sinabi ni Rayleigh. Ito ang kasama niya habang nag-aadjust siya sa buhay
niya dito sa Kent, England. DIto siya napadpad eh gusto sana niyang sa Korea pero
baka mahanap lang siya doon kaya dito na siya sa medyo malayo. Lumabas siya ng
Pilipinas ng nakaprivate jet lang kaya hindi matetrace kung sumakay man siya ng
eroplano dahil hindi naman siya bumili ng tickets. Sa ibang route siya dumaan. As
for her career, she is still writing sa katunayan ay mas dumadami ang series na
naisusulat niya ngayon maybe because of the emotions she is trying to rid off pero
alam niyang imposibleng mawala.

"Nasaan na ang strawberry cake ko?" inilahad niya ang nakagloves na

kamay sa harap nito. Inirapan lang siya ng kaibigan at saka ibinaba ang isang box
sa ibabaw ng kanyang palad.

"Here."
 "Ohlala, salamat. Sabi na ng aba at magiging mabuting ninang ka kay
baby ko." Aniya at dahan-dahang tinapik ang tiyan niya.

"Naiispoiled na yata kita." Reklamo lang nito at ngumiti siya dahil

iyon naman talaga ang nangyayari naiispoiled na siya nito. Mukhang pinupuno nito
ang pagkukulang ng ama ng batang iniwan niya.

"Love mo naman ako eh."

Inirapan lang siya nito. "Pumasok na tayo sa gallery ko baka malamigan

na iyang si Junior at sumama pa ang timpla niyan paglabas niyan."

Junior. Si Rayleigh lang ang nagsasabing junior sa anak niya dahil siya
ayaw niyang ipangalan ito kay Yael baka kasi mas lalo lang madagdagan ang
pangungulila niya sa minamahal kapag nasa mundong ibabaw na ang kanilang baby.

"Bakit ba kasi ang layo nitong gallery mo overs ka ha kung makapagbukas

ka ng gallery dito pa sa London ang layo kaya ng biyahe mula Kent papunta dito."

"Huwag ka ng magreklamo pera mo naman ang ginamit ko dito."

"User." She playfully narrowed her eyes on her.

"At nagpagamit ka naman." Ngiting aso lang ang ibinigay nito sa kanya.
Hindi na siya nasanay pa, kasosyo niya si Ray sa gallery nito actually she wants to
pay everything pero nainis ito sa kanya dahil kaya na naman daw nito. Ito pala ang
pinag-iipunan ng babaeng ito ayaw na rin kasi nitong umuwi sa Pilipinas dahil wala
na naman daw siya doon and besides Bree is already happy with her family. Hindi
niya alam kung nagtatampo baa ng kaibigan sa kanya pero sabi lang ni Bree sa tuwing
nagkakausap sila na mas kailangan niya si Rayleigh ngayon. "Ilabas mo na iyang si
Junior gustong-gusto ko ng iispoil iyan."

"Naku, ikaw talagang babae ka. Nakakatakot ka pa naman kung mag-spoil."

Alam niyang hindi napapansin ni Rayleigh pero taliwas sa sinasabi nitong ayaw siya
nitong iispoil ay naiispoil talaga siya nakakatawa ngang isipin. Kung sabagay wala
itong kinalakihang pamilya she doesn't have someone sila lang.

"Syempre pamangkin ko kaya iyang nasa tiyan mo." Madalas nitong

sinasabi sa kanya na pamangkin nito ang nasa tiyan niya although kahit na hindi
sila kadugo ay natutuwa siya kapag sinasabi nito iyon. Maybe because ito na rin ang
tumayong kapatid niya eversince. Sumakay na sila sa kotse nito, ibinigay niya dito
is the right word. Nagbato-bato pik pa nga sila and of course dahil buntis siya
kaya feeling niya ay maswerte siya kaya nanalo siya. Ilang buwan din na hindi nito
ginamit ang kotseng iyon pero nagkunwari siyang masakit ang tiyan at kailangang
isugod sa hospital kaya nawalan ito ng choice. Hindi naman sila natuloy sa hospital
dahil nagpahinto lang sila sa isang restaurant na may masarap na strawberry cake.

"Wow, ito na ba iyong gallery mo? Anga ganda na."

"Dahil maganda ako."

"Mas maganda ako."

"Sinong may sabi?"

 "Ako at ang baby sa tummy ko kapag hindi ka sumang-ayon na maganda ako
promise hindi kita gagawing ninang nitong si baby ko." Nakangusong reklamo niya.

"Sabi ko nga isa kang Diyosa ng kagandahan." Sarkastikong wika nito

pero keber lang siya basta nasabi nitong maganda siya. Nagring ang cellphone nito
palagay niya ay text iyon, she doesn't really know dahil iisa lang naman ang
ringtone ng sms at call nito.

"Dahil diyosa ako ng kagandahan pakasalan ko nalang kaya iyong sous

chief sa paborito kong café? Masarap siyang magbake ng strawberry cake." She
chuckled by the thought, nanlaki ang mga mata nito at napaawang ang mga labi habang
nakatingin sa kanya. "Anong nakain mo?" natatawa kasi siya sa reaksyon ng mukha
nito na para bang may sinabi siya na hindi niya dapat sabihin dahil magkakaroon ng
world war one hundred one.

"You woman! Kung anu-ano nalang iyang pumapasok sa isip mo at sinasabi

mo naku ikaw talaga patay ka."

Naguluhan siya sa sinabi nito. "Bakit naman? Bakit ba? Ano ba ate?" Ray
just glared at her kaya nagshut up nalang siya at kinausap ang anak niya. "Naku
baby si tita ninang mo mukhang nagalit." Wala talaga siyang maisip na masamang
sinabi niya. At saka hindi naman totoo iyong sinabi niya they both know it's a joke
dahil hindi naman nila kilala ang sous chief ng café na pinupuntahan nila. Her
heart will always belong to someone... someone living in the other side of the
earth.

"Pumasok ka na nga baka malamigan na talaga ng tuluyan iyang anak mo."

Hindi pa fully open ang gallery dahil mamaya pa ang opening night nito. Maaga lang
talaga sila dahil si Ray ang star of the night tonight so she needs to prepare.
Siya naman ay gustong makita ang mga pictures bago pa man mabili ng mga tao. "May
surprise ako sa iyo." Nagtaas baba ang kilay nito habang iginigiya siya sa isang
malaking bahagi ng gallery.

"What is it?"
 Itinuro nito ang isang wall na punong-puno ng mga pictures, ganoon
nalang ang gulat niya ng makita kung kaninong mga pictures iyon. Those were her
pictures, may picture siyang naka-upo sa tabi ng bintana habang hawak ang kanyang
malaking tiyan, she is looking at the sunset. May picture din siya nan aka-upo sa
tabing dagat it was taken last summer at nagsusulat siya ng novel gamit ang kanyang
laptop.

May picture din siyang natutulog sa garden tapos may mga flowers sa
paligid and butterflies were around her like they are looking after her. May isa pa
ngang kinuha sa gabi, she is star gazing at parang nagkaroon siya ng korona dahil
sa mga fireflies na nasa ibabaw ng kanyang ulo. All those pictures were breath
taking.

"Wow." Tanging nasambit niya, alam niyang magaling na photographer ang

kanyang kaibigan but she never knew she can capture decisive moments, and she
captured her emotions through those pictures. "Ang ganda ko pala."

"Sabi ko nga at sasabihin mo iyan hay naku nakuha mo iyang kahanginan

mo kay Yael ano?"

Ngumiti lang siya ng maalala si Yael at napatingin sa pictures, lahat

kasi ng mga pictures na nakuhanan siya nito si Yael ang nasa isip niya. Alam niyang
nasaktan ito sa pag-alis niya pareho lang naman silang nasasaktan pero alam niyang
mas masakit dito dahil ito ang umayos sa buhay niya pero umalis pa rin siya. At
ipinagkait niyang makasama nito ang anak nila na nasa kanyang sinapupunan. Sana
dumating ang araw na mapatawad din siya nito, sana dumating ang araw na iyon.

"Wait! Are these for sale?"

"Yup, those cost millions."

 "Ayoko! Hindi pwede akin lang ang mga pictures na ito I'll buy these."
Insist niya.

"Sorry friend pero matagal ng may nagmamay-ari sa mga pictures na ito."

"Sino?" kunot-noong tanong niya.

Ngumiti lang ito. "Ako, at hindi koi to ipagbibili kahit na sa iyo."

"At least hindi mo ipapabili iyan save it maiinggit si Bree kapag

nakita niya iyan."

"Nah, she have her own pictures dapat ay nasa tabi iyan." Turo nito sa
isa pang espasyo sa tabi ng mga pictures niya. "Kaso binili ni Allyxel ang damot no
ni ayaw ang ishare ang asawa niya sa madlang people." Nakangusong reklamo nito.

"Kahit naman siguro ako may asawa tapos kunan mo ng pictures at ibenta
mo talagang hindi ako papayag."

Ngumisi lang ito. "Wala ka namang asawa."

"Kaya nga pero may baby ako." Agad niyang iwas sa pwedeng sabihin pa
nito. Hindi naman ito sumagot at ngumiti lang.
 "Doon ka muna sa office ko mamaya ka na lumabas kapag nakapagpahinga ka
na. Ayokong bigla ka nalang mapaanak dito mamaya dahil sa stress."

"Kabuwanan ko na pero hindi ko pa araw manganak."

"But still it's your due date we need to be extra careful tagapagmana
pa naman iyang dinadala mo."

"Tagapagmana?"

Natigilan ito. "Tagapagmana ng kabaliwan ng nanay niya kaya alagaan

natin at ng maisalin moa ng iyong katalinuhan sa iyong salinlahi."

"Arrggh! I am a Filipino romance novelist but please don't use deeper

tagalog words sumasakit ang ulo ko."

Tumawa lang ito ng malakas sa kanya and speaking of novels kailangan na

niyang magtrabahong muli dahil may mga ideyang pumasok sa isip niya habang
nakatingin sa mga pictures na kuha nito sa kanya. Nasa office lang siya ni Ray ng
ilang oras hanggang sa mapagod siya at naisipan niyang lumabas.

Paglabas niya ay marami tao na ang nandoon, maingat niyang inayos ang
suot niyang maternity dress bago isunuot ang trench coat na tutulong sa kanya upang
ibsan ang lamig ng winter. Nakakamatay ang lamig. Hinanap ng kanyang mga mata ang
kaibigan niya and smiled silently when she sees her mingling with future clients
who seems to be interested with the pictures around her. Napatingala siya sa isang
malaking picture na hindi niya napansin kanina at ganoon nalang ang panlalaki ng
kanyang mata ng makilala ang picture na iyon. It's the picture of her and Yael,
noong nagpunta ito sa apartment niya tapos ninakawan siya ng halik tapos nakita
sila ni Ray.

"Isn't the picture shows love?" sumikdo ang puso niya ng marinig ang
pamilyar na boses na iyon, sumikip ang dibdib niya at napatingin sa taong katabi
niya. A smile form from the person's lips making her brain freeze on the spot.
"Let's have your happy ending, Miss Rapunzel."

<<3 <<3 <<3

a/n: sorry for the very very very late update, nagbrain freeze kasi ako hindi ko
alam kung paano ko ito tatapusin. ahahha, dumadating nga pala talaga sa buhay ng
isang tulad ko na nawawalan ng ideya, kinailangan ko pa siyang basahin uli from the
start dahil pakiramdam ko nakalimutan ko na ang story line kaya nga kung saan2x ko
na ito nadala. Hindi naman talaga dapat ganito ang story plot ewan ko kung ano ang
nangyari naging parang roller coaster na siya. Hayaan na nga lang natin ang
importante ay malapit na itong matapos. I won't promise na maipopost ko ang
epilogue by tomorrow. I'll just do my best na matapos ko na ang epilogue at ng
matapos na natin ang story na ito.

Katatapos lang namin magpractice, and then therefore I concluded (super redundant
na) iyong right part lang ng body ko ang gumagalaw kapag nagsasayaw ako, iyong left
side ng katawan ko todo-todo ang effort na inexert ko macomplete ko lang ang steps.
Naku, nasa unahan pa naman ako kaya nga kapag sinasabi nila na star dancer daw
sinasabi ko naman, yup, star dancer nga ako ang galing kong sumayaw ng kawayan
style at poste style dance. hahahahahaha... I am worst than that.

Dito na muna baka isumpa niyo pa ako. hahaha

STATUS UPDATE: Pahinga muna ako sa kain kasi baka hindi na magfit sa akin iyon
costumer ko next week.

Wala ding quotes kasi wala ang source. Naghirap na daw siya kaya walang load.

####################################
Epilogue
####################################

A/N: We need to bend some things to know the difference between crooked and
straight.

EPILOGUE

"... LET'S have your happy ending, Miss Rapunzel." Napahawak siya sa
tiyan niya dahil nangangailangan siya ng lakas ng mga oras na iyon. At ang anak
niya ang source of energy niya ng mga oras na iyon.

"M-Ma'am." Ang tanging nasabi niya. Standing in front of her is no

other than the woman whom chased her away from the man of her life. Napatingin ito
sa malaking tiyan niya and sadness registered from Joanna's beautiful pair of eyes.

"I am not here to hurt you Ayeth, I want to talk to you."

"Po?"

"Don't be scared hija let's talk first." Hinanap ng mga mata niya si
Rayleigh, she is asking for a silent help dahil natatakot siyang makipag-usap sa
nanay ni Yael. But Rayleigh is nowhere to find. The last time they talk hindi
maganda ang nangyari ayaw niyang maulit ito.

"Ma'am, may nagawa na naman po ba akong masama?" nag-aalalang tanong

niya.

"Don't stress yourself Ayeth makakasama sa apo ko ang mag-alala ka."

Napalunok siya sa sinabi nito. Hope... iyon ang nasa puso niya. "I am sorry hija
masyado lang akong nadala sa mga emosyon ko. Yael is my son, my one and only son
and I love my son too much more than myself. Ayokong masaktan siya, kahit na si
Yelena ay hindi ko pinapadapuan ng lamok. I love my children dahil galing sila sa
akin and they are my treasures. I know your background, the moment I saw you with
my son sa mall alam kong may nararamdaman na sa iyo ang anak ko kahit hindi niya
sabihin. But I knew how complicated your life is and I don't want my son to be
involve with it pero hindi ko hawak ang buhay ng anak ko dahil sinuway niya ang
utos ko.

He conducted his own background investigation, ilang gabi din siyang

hindi natulog dahil inaalam niya ang mga butas na pwede nitong gamitin upang
mapakulong ang maglolong iyon. Hindi siya umuuwi sa bahay niya dahil nagbabantay
siya sa labas ng apartment mo. Before the wedding pinigilan ko siya sinabihan ko
siyang iwanan nalang sa mga pulis ang pagpapakulong sa kanila pero hindi siya
pumayag dahil galit nag alit siya sa ginawang pananakit sa iyo ng Francis na iyon.
Isang araw kasi umuwi siya sa bahay nag alit nag alit, nagwawala siya dahil hindi
ka niya magawang kunin kaagad. Nakita niyang sinasakal ka ni Francis Sevilla and
the mutt even have the guts to rub to his face na ikakasal kayo. Umiyak ang anak
ko, that's the first time I saw him cry over someone he didn't even cry when I
punish him sa iyo lang."

Humugot ito ng malalim na hininga. "When I slapped you in the hospital

I finally snapped, dapat hindi ko iyon ginawa dahil magagalit sa akin si Yael. I
saw how you love him pero nagpigil ako hindi ko naman kasi alam na tototohanin moa
ng pag-alis mo. Yes, nagising siya pero para na rin siyang patay ng umalis ka.
Nawalan na siya ng ganang mabuhay lalo na ng sabihin ko sa kanyang hindi ka niya
pwedeng makita."

Bumangon ang galit sa dibdib niya habang patuloy itong nagkukwento.

"Akala ko mawawala din ang isip niya sa iyo but I was wrong. Every night he cried
for your name even during his sleep, he drinks. Pinapatay niya ang sarili niya and
then I realized I was wrong, nagkamali ako. I underestimate his love for you."
Tuluyan na siyang napahikbi sa sinabi nito lalo na ng makitang umiiyak na ang
ginang sa harap niya.

Knowing that Yael is living a miserable life is like shredding her into
pieces she wants to see him. Kung bibigyan siya ng huling chance na makita ito at
makausap gusto niyang sabihin dito na mahal na mahal niya ito. She wants to breathe
again. She wants to smile again.

"Ma'am." Sumigok siya. "Pwede ko ba siyang makita kahit sa huling

pagkakataon lang po? I want to tell him how much I love him I know this is too
much-."

Hinila siya nito at saka yumakap ito sa kanya ng mahigpit. She then
remembered the way her mom embraces her, it's warm and it's open for her.

"Sorry Ayeth even though I know what you've been through naging selfish
ako inilayo kita sa anak ko. Inilayo ko ang apo ko sa ama niya hindi ako perpektong
ina wala namang perpekto lahat ay nagkakamali but I want to rectify my mistakes.
Pwede mob a akong tanggapin sa buhay mo? I can be your mom, magiging lola na rin
ako promise aalagaan ko kayo ng apo ko. Bumalik ka na sa anak ko please." Bigla
itong lumuhod sa harap niya. "Please Ayeth return to my son I am begging you."

Lumuhod siya sa harap ng ina ng lalaking mahal niya. "Ma'am hindi niyo
naman po kailangang lumuhod sa harap ko. You don't have to beg all I need is your
approval alam kong mali din ako dahil hindi ko pinaglaban ang anak niyo. Maybe
because I am afraid na kapag naging selfish na naman ako ay may mapapahamak na
naman. Dapat ako ang nagmamakaawa at lumuluhod sa harap niyo upang tanggapin ako
kaya po please tumayo nap o kayo diyan." Inalalayan niya ito upang tumayo.

"Hija."

"Sorry po ma'am." Pinunasan nito ang mga luha niya.

"Mama, call me mama Ayeth." Ngumiti siya dito, the first smile she made
after everything that happened.
 MADILIM ang buong silid na iyon, amoy na amoy niya ang magkahalong amoy
ng alak at ang natural na amoy ng taong nakahimlay sa ibabaw ng kama. Tinanggal
niya ang suot na trench coat dahil naiinitan siya, ikaw ba naman ang lumipad mula
London papuntang Pilipinas tapos iba ang weather tingnan natin kung hindi ka
malukring.

Ang tanging ilaw lang na nagtatanglaw sa buong paligid ay ang ilaw mula
sa lamp shade na nasa tabi ng kama ni Yael. And yes, he is there lying. She missed
him a lot and right now ay gusto niya itong mahalikan.

Umupo siya sa tabi nito and like a déjà vu lang, the last time she
stared at him that long ay noong nacomatose ito sa hospital and now habang
natutulog na naman ito.

"Hindi ka pa ba pagod matulog bhe?" She chuckled at saka napansin niya

ang pangangayayat nito marahil ay dala na rin ng pagod. "Huwag mong masyadong
pagurin ang sarili mo Yael-." Impit siyang napatili ng biglang ay humawak sa
beywang niya at nasa ibabaw na siya ng kama habang si Yael naman ay nasa ibaba din
niya, his arms are preventing him from crushing her dahil sa malaking tiyan niya.

Gising ito?

"Yael."

"Oh God." Iyon lang ang nasabi nito bago nito inangkin ang mga labi
niya. He kissed her lips with full force, ramdam niya ang kasabikan sa mga halik
nito. It's gentle but it's rushing. She kissed him back because she missed her
too... too much.

"Ya-el." She moaned his name when their lips finally parted.

"You are real." Ipinagdikit nito ang tungki ng ilong nila, she chuckled
dahil iyon din ang sinabi niya noong nakita niya ito sa loob ng fitting room noong
nagfit siya ng gown para sana sa kasal niya.

"I love you." She whispered bigla itong lumayo sa kanya at tumayo tapos
ay bumaha na ang ilaw sa buong paligid. She closed her eyes dahil nasilaw siya sa
liwanag ng ilaw at saka nakaramdam siya ng paghilab ng kanyang tiyan.

"You are indeed real?" umayos siya ng higa. Lumapit ito sa kanya.
"Totoo ka hindi ba?" and he poke her cheeks na para bang isa siyang maligno na
mawawala kapag hinawakan siya, nito. Hindi siya umimik gusto muna niyang
pakalmahin ang puso niya. "Hey, hey... are you real? Are you a doll?" she opened
her eyes and bit his finger. "Aww!" hindi niya binitiwan ang daliri nito hindi din
naman nito hinila. "Totoo ka nga." Bigla siya nitong binuhat at nakaupo na siya sa
kandungan nito. "Ayeth." Tawag nito sa kanya. "Ayeth." Tawag uli nito. "Ayeth."

"Yael ano ba? May jetlag pa ako dahil sa pabara-barang pagdala ng mama
mo dito sa Pinas. Malakas pa ang pintig ng puso ko dahil sa nakita kita ulit tapos
humihilab pa ang tiyan ko please yakapin mo nalang muna ako." At iyon ang ginawa
nito she inhaled his scent and calm her nerves. Naramdaman niya ang mga palad nito
sa ibabaw ng kanyang malaking tiyan he is making patterns and she smiled as she bit
her lips when she notice that he is drawing the 'I miss you' and 'I love you'
pattern over and over again. Napatingin siya sa buong silid nito at laking gulat
niya ng mapagtantong mga pictures niya ang nasa wall ng silid nito.

"Yael, kailan ka pa naging stalker ko?" sa halip na matakot at

mangilabot ay kinilig pa siya habang nakatingin sa mga pictures niya sa dingding
nito. Halos lahat ng kuha ay noong bago pa siya sa Kent, mayroon din itong pictures
na katulad ng pictures na nasa gallery ni Rayleigh.
 "You like it? Right after you leave hindi ko alam ang gagawin ko
nawalan na ako ng gana na mabuhay I even wished n asana hindi na ako nagising upang
hindi ka na umalis little by little may narereceive akong mga pictures at iyon ang
bumubuhay sa pag-asa kong muli kang makita at ang anak natin."

Hinalikan nito ang tiyan niya.

"Hindi ka galit sa pag-alis ko?"

"Galit. Sino bang hindi magagalit kung halos isugal ko na ang buhay ko
para lang maayos ang buhay mo tapos sisirain mo lang rin naman dahil umalis ka?
Pero later did I know hindi naman pala ako galit sa iyo, nagtatampo is the right
term."

Tiningnan niya ang mga pictures na nasa silid nito, knowing that every
single day of the month he is thinking of her make her heart at peace.

"Kung alam ko lang talaga na mabubuntis agad kita ng gabing iyon sana
sinulit ko nalang ng sinulit." Malakas siyang napasinghap sa sinabi nito bakas ang
lust sa mukha nito habang nakatingin sa kanya. pinisil niya ang pisngi nito.

"Malaki ang tiyan ko at kabuwanan ko na tapos iyan pa rin ang nasa isip
mo. Ni hindi mo nga ako hinayaan na mayakap ka ng gabing iyon, sana sinabi mo
nalang na gusto mong angkinin ako hindi naman ako magrereklamo dahil handa kong
ibigay sa iyo ang kung anong natitira sa akin kung hihingin mo lang. Hindi mon a
kailangan pang idrug ako." Kinintalan siya nito ng halik sa gilid ng kanyang mga
labi tapos sa pisngi at sa leeg.
 "Ang naisip ko lang ng mga oras na iyon ay ang hindi ka makawala dahil
alam kong matigas ang ulo mo. You'd rather jump into the cliff than save yourself."
Mahigpit itong yumakap sa kanya. "Natakot ako." Mahinang pag-amin nito, tinangka
niyang titigan ito but he just pressed his face to her neck. "Natakot akong mawala
sa mundong ito na hindi ko pa nasusulit ang mga oras na kasama ka. Nagsisi din ako
na sana mas nakaisip ako ng mas mabilis na paraan upang iligtas ka. The moment I
saw that-that stupid prick hurting you pinatay ko na lang sana siya. I want to kill
him for hurting you but I want to kill myself for letting him hurt you and for
hurting you. I hate it when I see you cry especially if I am the reason of all your
tears."

She sigh silently as she pulled his head so that it will match hers.
"Sa dami ng ginawa mo para sa akin hindi ko alam kung saan ako magsisimulang
magpasalamat sa iyo."

Biglang kumunot ang noo nito. "Mahal kita Ayeth at ayokong isipin na
kaya ka nandito ngayon sa harap ko ay dahil sa utang na loob."

Natatawang pinisil niya ang pisngi nito. "Ang cute mo talaga." She
cupped his face and smile. "Can you see what's on my face?"

"You are smiling."

"And I am breathing because I am breathing to smile solely for you."

Dinala niya sa ibabaw ng kanyang puso ang mga palad nito. "Anong nararamdaman mo?"
she asked smiling widely dahil alam niyang nararadaman nito ang malakas na tibok ng
puso niya.

"It's beating so fast."

"Yup, dahil iyon sa iyo. Ang lakas ng tibok ng puso ko hindi ba? Dahil
ikaw ang sinisigaw niyan yucks napaka-cheesy pala nito bakit sa novels nakakakilig
naman pero kapag harapan na parang nakakahiya." She murmured making him smile to
her.

"I love you at least iyan hindi na cheesy." Dinala nito sa mga labi
nito ang kamay na may suot na singsing nito. She suddenly flinched habang ito naman
ay mukhang nagtaka sa ginawa niya, she flinched again and then his eyes widened
when she knew he felt it. Napatingin ito sa kandungan nito na basang-basa na dahil
sa pumutok na water bag niya.

"Holy cow!" naibulalas nito habang siya naman ay napakagat labi ng

sunod-sunod ang naramdaman niyang contraction. "Bhe, are you in pain? Bakit hindi
ka sumisigaw hindi ako na-orient about this. Ano baa ng gagawin ko?" natatarantang
tanong nito pero hindi naman makatayo dahil natatakot na baka mapaano siya.

"Bhe-."

"Ssshh, just relax okay?" mariing nagdikit ang mga labi nito na para
bang nasa ibang panig ng mundo ang isip nito. Dapat siya ang nagpapanic at
sumisigaw dahil sa totoo lang sobrang sakit na ng paghilab ng tiyan niya. Napakagat
nalang siya ng mga labi at impit na napa-ungol dahil sa sakit na nararamdaman niya
ng mga oras na iyon. "Relax, tama relax lang." Hindi pa rin sila kumikilos and she
is afraid na manganganak na talaga siya.

"Ya-."

"I know bhe, I know you are in pain. Lalabas na si junior ko."

"Yael."
 "Ano ba ang dapat kong gawin?" nasa boses nito ang pagsuko.

"Yael!" napasigaw na talaga siya. "Pick up your scattered brain please

dalhin mo ako sa hospital dahil manganganak na ako." Sa kabila ng sakit ay nagawa
pa rin niyang kausapin ito ng mahinahon.

"I love you." She sighed dahil wala ng pag-asa ang ama ng anak niya
dahil wala na itong naiintindihan.

"I love you too please call your mom." kahit nahihirapan ay umalis siya
sa kandungan nito at napa-upo sa gilid ng kama.

"Mom?"

"Yes, your mom is a doctor she knows what to do. Please kung ayaw mong
mamatay kami dito ng anak mo tawagin mo na si mama." She closed her eyes trying to
rid off the pain.

"Mom? mamata- anak?"

"Now!" sigaw niya. Tulalang tumayo ito at naglakad na para bang

namamasyal sa luneta palabas ng silid nito. Pinakawalan niya ang isang matinis na
tili upang gisingin ito at mukhang effective naman dahil tumakbo na ito palabas ng
silid nito and even heard him calling his mom.
 "Ma! Mama!"

"Ano ba Yael ang ingay mo? Inano mo si Ayeth? Bakit ka umihi naku ang
laki-laki mo na tapos umihi ka pa sa pantalon mo?"

"No, Ma. Manganganak na si Ayeth. These fluids are from her."

"What?!" napapiksi siya dahil biglang tumindi ang sakit na nararamdaman

niya at biglang nagdilim ang kanyang paningin. "Ano pa ang ginagawa mo? Kargahin mo
siya at dalhin mo sa kotse."

"Opo."

"Huwag mong patulugin baka hindi na magising."

"Opo." At sa isang iglap lang ay pakiramdam niya ay lumilipad na ang

katawan niya. "Bhe huwag kang matulog." Hindi naman siya tulog nakapikit lang.
"Huwag kang matulog sabi ni mama hindi pwede baka hindi ka na magising. Open your
eyes." Bakas sa boses nito ang kagustuhan na gisingin siya. "Ayeth."

"I am not sleeping and I heard you kapag hindi ko pa nailabas itong
anak mo mamamatay na talaga ako sa sakit." After that ay sunod-sunod na sakit na
ang naramdaman niya and all she wants at that moment ay ang mailabas ang anak nila.
 "BHE, gising na." pukaw ng malambing na boses na narinig niya. She
stirred a little and open her eyes pakiramdam niya ay tumakbo siya ng ilang daang
milya ng nakaheels sa pagod at bigat ng katawan niya. "Gising na si mommy, baby."
She smiled when she saw Yael holding their baby on his arm. Hindi pa man siya
nakakapagsalita ay mabilis siya nitong ninakawan ng halik sa labi kaya mas lalo
siyang napangiti. What a nice way to greet someone.

"Good morning pretty." Bati nito sa kanya. "Look ang gwapo ng baby
natin manang-mana sa akin." Napatingin siya sa anak nila and true, their baby looks
like him.

"Ang daya halatang ikaw lang ang nag-enjoy ng gawin natin si baby
kamukha mo eh." She joked na ikinangisi lang nito and then he looks at her with
something on his eyes making her groaned.

"I want to do it again."

Lumabi siya. "Hell no."

Bigla itong sumimangot and then tumangong bigla. "Tama, hindi pa pwede.
Kailangan mo pang magpagaling tapos magpapakasal pa tayo tapos susundan agad natin
si junior."
 "Aba, kung makaplano ka ah sure ka bang magpapakasal ako sa iyo?"
nakangisi pa rin ito habang ibinaba ang sanggol sa tabi niya. Their baby is
sleeping soundly like an angel. Tapos ay hinawakan nito ang daliri niyang suot ang
singsing na ibinigay nito sa kanya around nine months ago.

"The moment you wear this ring I already marked you Ayeth and when I
say marked it means akin ka na. At kahit anong gawin mo hindi ka na pwedeng
magback-out pa, that's the price of loving me and for making me fall for you."

Napangiti siya sa sinabi nito. "Tsk. Kung alam ko lang sana pala ay
hindi na ako bumalik dito."

"At sa tingin mo hindi kita hahabulin? Kahit nasa malayo ka alam ko

kung ano ang ginagawa mo and I have plans to claiming you if the right time
comes.."

"Paano kung nainlove ako sa iba gaya na lang ng sous chief-."

"I've been to hell once and I won't hesitate to kill someone if it

means stealing you away from me. "

Natawa siya pero agad din na tumigil dahil medyo masakit pa ang tahi
niya. "I love you too." Sabi nalang niya. "Sino bang mag-aakala na iyong lalaking
nakita ko sa simbahan ay ang lalaking mamahalin ko ng ganito." Hinaplos niya ang
pisngi nito at saka lumamlam ang mga mata. "Sana hindi mo ako saktan Yael,
nakakatakot ng masaktan. Ayoko ring saktan ka."

Hinalikan nito ang palad niya at saka idinampi nito sa pisngi nito. "I
love you and don't worry I won't hurt you. Hindi iyan pangako it's a statement that
I am more than oblige to do sana hindi mo ako iwanan dahil hindi ko alam kung paano
mabuhay ng wala ka."

"As long as you'll hold on me tight."

"I will." They stared at each other's eyes and swear, akala niya iyong
sa novels lang niya naisusulat pwede palang mangyari sa totoong buhay. Gaya na lang
ng nakikita niya sa mga mata ng lalaking mahal niya. She can see herself on his
eyes and she is also sure na nakikita din nito ang sarili nito sa mga mata niya.

Uulitin niya ang sinabi niya sa nobelang sinulat niya bago niya ito
nakilala sa simbahan.

If you love someone set them free, if you are meant for each other he
or she will come back. That's what happened between him and me, we set each other
free and we have each other now. Because that's what love for them.

Pero this time walang wakas, ang meron lang ay maraming bukas.

<<3 <<3 <<3

a/n: Sa wakas, Epilogue na pero may chapters pa kailangang basahin muna kasi intro
din siya sa sunod na mangyayari sa book 4, babalik na raw si Yelena eh. Alam kong
excited kayo sa balikang iyan at kung ano ang nagbago sa kanya. Sinadya ko talagang
hindi sila i-expose sa kwentong ito kasi wala lang, para may thrill. I-expose ko
lang sila sa mga extra chapters.

So, ayun nga practice pa rin kami sa paggalaw ng mga parts ng katawan namin.
Huhuhu.... hindi ko masasabing sumasayaw ako kasi wala pa ako sa ganoon kataas na
level pero proud akong nagagalaw ko na raw ang katawan ko hindi na raw 'Poste'
style ang pagsasayaw namin. Medyo stress lang lalo na kapag iyong mga kasama mo
ginagawang complicated ang mga bagay. Alam niyo iyong fix na ang steps pati na rin
iyong kung saan ka lilipat and there and everywhere, iyong halos lahat kabisado na
namin pero dahil heto si mataas ang rank na hindi pwedeng mabali ang rules ay nag-
insist na ibahin daw kasi hindi daw 'kami' makasabay to think siya lang iyong hindi
makasabay kasi palaging wala sa practice.

Naiintindihan naman namin siya dahil nag sa medyo busy pero iyong nagtuturo din sa
amin busy din siya. We actually need him for the dance pero parang tinitaken for
granted lang siya ng iba, iyon kasi ang pangit kapag superiority ang pinapairal.
Nag-aadjust iyong choreo namin dapat kami din mag-aadjust sa kanya pero iba ang
nangyari. Hahay, kaya ayun back to basic ulit kami with different routines. Tiis-
tiis nalang kasi nga may superior kaming dapat pakisamahan.

Naglalabas lang ako ng sama ng loob, mas masama pa ang loob ko ng pagdating ko sa
bahay ay tapos na silang kumain tapos wala man lang tinira kasi akala nila kumain
na daw ako sa labas. Ilang gabi na kasi akong nagdidinner sa labas dahil matagal
ang uwi namin kapag practice pero nag-effort akong umuwi ng maaga. Hay, kaya heto
naglalabas pa rin ng sama ng loob hinihintay ko nalang iyong delivery. Nag-order
ako ng para sa akin lang, nainis ako eh bahala silang mainggit. Well, busog na
naman sila kaya hindi na nila ako pakikialaman.

So, dito na muna. Magrerest muna ang utak ko kailangan na raw muna niyang mag-shut
down temporarily.

STATUS UPDATE: Happy friday evening!

####################################
Extra #1: No Control
####################################

Extra #1:

Kaninang umaga pa masama ang mood ni Yael at kanina pa rin siya nito
tinitingnan ng masama. Alam naman niya ang gusto nitong mangyari pero alam niyang
hindi pa ngayon ang oras na iyon.

"Yael."
 Umingos lang ito sa tawag niya at saka uminom ng kape at tumingin sa
malayo. Nasa garden sila ng bahay nila, yes, nila dahil kahit hindi pa sila kasal
ay nagsasama na sila sa isang bahay. Ayaw kasi nitong bumalik siya sa apartment
niya, well she tried after she gave birth kaso doon din ito tumira. Ang layo kaya
ng opisina nito at ng bahay niya kaya nagpasya nalang din siyang tumira sa bahay
nito. And besides now they are having a baby hindi niya kayang siya lang, full time
siya sa pagpapalaki sa anak nila.

Inilapag niya si Giu sa crib nito, yup, they have a junior Yael
Giuseppe the second it is. Giu nga lang ang tawag niya sa anak nila, six months na
rin noong nakapanganak siya.

"Bhe." Tawag niya uli dito, alam niya ang weakness ng lalaki. Kapag bhe
na ang tawag niya ay nawawala na ang galit nito o kaya naman ay tampo kaya nga
napabuntong hininga ito at napatingin sa kanya. "Bhe naman huwag ka ng magtampo."

"Bakit hindi ako magtatampo? Six months na tayong magkasama pero

hanggang halik lang ako sa iyo, gusto ko ng sundan natin si Giu." Nakangusong wika
nito, pinamulahan naman siya ng mukha sa sinabi nito. Mabuti nalang talaga at wala
ang mga katulong sa bahay dahil nakakaeskandalo na ang mga pinagsasabi nito. "Ayaw
mo pa akong pakasalan."

Linapitan niya ang fiancé. "Diba sabi ko sa iyo hindi tayo magpapakasal
hangga't hindi pa bumabalik si Yelena. Now, kailangan mo munang pabalikin ang
kapatid mo at sa kahit saang simbahan papakasalan kita."

Naningkit ang mga mata nito. "You two are playing tricks on me ayaw pa
niyang umuwi mukhang nag-enjoy siya sa kanyang stunt sa Singapore."

Yup, nasa Singapore si Yelena. Magto-two years na rin si Yelena sa

Singapore and she is having fun actually. Sana nga ay totoo dahil hindi naman
nababanggit ng bruhang iyon si Grayzon.

"It's take it or leave it." she said smiling.

"You are wicked." Hinila nito ang beywang niya hanggang sa mapa-upo
siya sa kandungan nito and she buckled when she felt his member hardening under her
body. She groaned when his lips found her neck and gave her soft kisses. Inangkin
niya ang mga labi nito which he gladly accept, his tongue is probing her tongue and
they savored the moment together. She is gasping when he release her lips. "Say
ahh."

"Huh?" the moment she opened her mouth ay hinalikan siya nitong muli at
may kung anong matamis na bagay and it's slowly melting inside her mouth. She tried
pushing him away from the kiss pero hinawakan lang nito ang likod ng kanyang ulo
hanggang sa matunaw ang tsokolate sa bibig niya. He is smirking when she glared at
him. "Ano iyon?"

"Secret."

"Yael hindi ako nagbibiro ano nga iyon?" mukhang alam na niya kung ano
iyon dahil nararamdaman na niya ang kakaibang init sa buong katawan niya. "Don't
tell me it's the aphrodisiac again?"

He slid his hand under her shirt and she sucked her breath when the
heat from his palms transfers to her skin. Sabi nga ba at may hocus-pokus na naman
itong ginawa.

"Damn you." Inis na sambit niya dahil unti-unti na niyang nagugustuhan

ang paggalaw ng mga palad nito sa may bandang tiyan niya.
 "I love you Nazareth." He said while his eyes are twinkling with
obvious mischief. "I can't wait until the day of our wedding to do this. I need you
and I badly need you." He said pushing her shirt up until her breasts are on full
view. "I love these." He said kissing the peaks that immediately hardened when his
lips touches it. Nasa bahay lang kasi sila at dahil nga paggabi na kaya hindi na
siya nagsuot ng bra hindi naman niya alam na may maiisip na naman itong kabaliwan.
"These are mine."

Pinasadahan ng mga labi nito ang magkabilang dibdib niya, sucking the
sweetness left from her breast milk. "Dapat akin lang ito eh nakahati pa si Giu."
Natawa siya sa pagmamaktol nito. Nagbebreastfeed kasi siya.

"Aw!" she winced when he start sucking her nips the way their baby do.
Medyo masakit kasi nadrain na kanina ng patulugin niya ang anak nila. "Dahan-dahan
naman." Aniya at hinawakan ang ulo nito. Hindi nga siya nito ginalaw after she gave
birth but it doesn't mean they don't make out. Hindi naman santo ang lalaking ito
at mas lalong hindi niya maikakaila na may pangangailangan din naman siya.

With her fiance's expertise muntik ng ilang beses na hindi niya

napigilan ito sa gusto nitong gawin. He is so smart that he would trick her into
something mabuti nalang din at matalino siya kaya nakakatakas pa rin siya.

Alam naman kasi niyang iyong nangyari sa kanilang dalawa dati ay isang
bagay na nagawa nito out of desperation na makuha siya. Hindi naman siya nagsisisi
dahil may munting anghel na sila ngayon pero mas gusto sana niyang makasal talaga
sila bago may mangyari sa kanila. Pero mukhang may mga bagay talaga na nangyayari
kahit wala sa plano kagaya nalang nito.

"Sweet." He is wiping the side of his lips na may gatas pa mula sa

pagpapala nito sa dibdib niya. "Pwede na ba nating iformula si Giu?"

"Bakit?"
 "Basta, para akin nalang ito."

"Ang damot mo talaga pati anak mo pinagdadamutan mo pa. Nope, hindi pa

siya pwedeng magformula."

"Dapat share kami." And he lick her neck making her shiver in wants.
Inis na hinubad niya ang suot nitong shirt, ang unfair kasi na siya lang hubad
tapos ito hindi pa. "See something you like?"

"Uhuh, so much." Napangisi ito sa sinabi niya. Bigla itong kumilos at

binuhat siya at ibinaba siya sa ibabaw ng kanilang kama. Inayos nito ang kanyang
paghiga at hinubad na nito ang suot niyang cotton shorts kasama na rin ang huling
saplot sa kanyang katawan. "See something you like?"

Natatawang umiling ito at saka hinalikan siya muli. He is pressing her

body to the soft matress kaya hindi siya makagalaw. Napaungol siya ng maramdaman
ang isang kamay nito sa pagitan ng kanyang mga hita. He found her moisten bud and
his thumb do its wonder as it moves the poor bud in circular motion making her body
convulse in sheer anticipation.

Unti-unting bumaba ang mga labi nito sa dibdib niya pero sa halip na
magtagal doon ay mas bumaba pa ng husto ang mukha nito hanggang sa makarating na
iyon sa dapat nitong patunguhan. Her body bend upwards when she felt his tongue
licking her insides and sucking the juices her body is releasing.

"Uhmn!" she moaned when she felt a finger inside her easing inside and
outside from her body. "b-HE." She called him. Iyong mga ganitong eksena ang
nababasa niya sa mga sinusulat niyang nobela.
 "Come." And his word was like a command that her body immediately
follows because she did came.

"Oh Yael!" she yelped his name.

"Ssshh baka magising si Giu I don't want any interuptions bhe." Anito.
Tumango siya at pumikit upang maibsan ang panginginig ng katawan niya. After a few
seconds ay bumangon siya at hinila ito at ng ito naman ang nasa ibabaw ng kama. She
did what he did to her awhile ago much to his surprise. She pulled his walking
shorts and like what she sees as his length sprung to greet her.

"Hard." She said.

"And ready." He continued.

"Now, be still. I'll return the favor." She kissed him this time, mas
mainit ang halik na pinagsaluhan nila ng mga oras na iyon. Itinaas niya ang
magkabilang braso nito upang hindi ito magtangkang hawakan siya because she wants
him to feel the same pleasure she felt awhile ago. Hinalikan din niya ang
magkabilang dibdib nito making her chuckle dahil mas malakas pa yata ang ungol nito
keysa sa kanya hanggang sa bumaba ang mga labi niya sa bahaging iyon ng katawan
nito. He still when she grip his length tightly at napa-upo ito and saw what she is
about to do. She kiss the tip of his length as she continued moving her palms up
and down and she is about to taste him when he pulled her and nailed her on the
bed. He parted her legs and pushed his entire length deeply which she gladly
accepted.

Napa-igik siya dahil sa lalim ng naabot nito sa loob ng kanyang

katawan, medyo may hapdi pa siyang naramdaman since it's the second time he did
her. Walang patumpik-tumpik sa sunod na mga kilos ni Yael halatang gustong-gusto
din nitong marating ang langit na narrating niya kanina lang.
 She could feel him getting bigger inside her by time. He isn't actually
gentle when he continue thrusting inside her. He is like a beast ready to kill
kapag may pumigil sa kanila.

"Ayeth." He groaned loudly kaya hindi nakakapagtakang nagising ang anak

nila at nagsimula itong umiyak.

"Yael, si Giu." Tinapik niya ito upang tumigil pero umiling lang ito.
"Umiiyak si Giu, bhe. Tigil muna."

"Nooo!" he said still moving inside her pero mas lalong lumakas ang
iyak ng anak nila.

"Please Yael, si Giu." He sigh in frustration as he tried to control

himself and get up from her. Nakabusangot ang mukha nito na halatang bitin na
bitin, napakagat siya ng labi at saka pinuntahan ang anak nilang umiiyak pa rin.
Kinarga niya si Giu hanggang sa unti-unti na rin itong makatulog, she bend and
place her son on the crib when she feels Yael's presence behind her. He grip her
waist and he parted her legs so he can ease inside her. Napahawak siya sa crib ng
magsimulang gumalaw si Yael sa loob ng katawan niya.

"Yael baka magising na naman si Giu." Nag-aalalang pigil niya dito pero
hindi ito tumigil. He pulled her away from the crib hanggang sa humarap na siya sa
wall, napahawak siya sa dingding upang humingi ng suporta dahil pakiramdam niya ay
nagiging jelly na ang mga tuhod niya.

"Ayeth, I am near." He whispered to her and yes, she is on her verge

too. "I'm doing it inside you we are having another baby again." He said groaning
and due to his words ay hindi niya napigilan ang sariling hindi mapaungol ng
malakas when she reach her peak. "Sssh, baka magising si Giu."
 "Kasalanan mo ito eh,... uhmn!" napahawak siya sa kurtina ng marating
niya ang kanyang climax and then he follows. He is spreading his seeds inside her
before he pulled his body out.

"Guilty as charge." Pinihit siya nito paharap sa kanya. "I missed that,
I missed the feeling making love to you." Nagtaas-baba ang dibdib nito na halatang
hinahabol din ang hininga nito. He is like a beast. "Come here." Sumalampak siya sa
dibdib nito bago siya nito binuhat at ipinatong sa barandilla ng bintana ng
kanilang silid. "Iyakap mo ang binti mo sa beywang ko." And that's what she did and
then he entered her this time mas mabagal na para bang nilalasap nila ang sarap ng
pagkakasugpong ng kanilang katawan. They are whispering sweet nothings and love
words to each other while they are doing their round two.

SHE is breathing evenly habang nakahiga sa ibabaw ng kanilang kama, she

is lying on her front dahil pagod na pagod na siya. Nagising lang siya ng
maramdaman ang maliliit na mga halik sa likod niya at sa balikat niya.

"Wake up na Bhe." Pukaw ni Yael sa kanya.

"Hmmn.. morning." She said groggily.

"Good morning too, gising ka na."

 "Pagod ako I need more time to sleep." Reklamo niya.

"Basta gising na." naramdamanan niya ang buong bigat nito sa likod
niya, alam niyang hubad pa rin ito.

"Bakit ba kasi?"

"Wala si Giu, kinuha ni mommy kaya wala akong kahati sa iyo ngayon.
Gising na at ng masimulan na natin ang next round." And when he said next round ay
naramdaman na naman niya ang bagay na iyon sa loob niya.

"Yael naman eh hindi ka pa ba pagod?" she is clutching her pillow

tightly dahil sa nagsimula na itong gumalaw sa likod niya sending her waves of
tingling sensation in every part of her body.

"Nope."

"How about food? Nagugutom na ako."

"Later." Napapikit nalang din siya dahil alam niyang mahirap na itong
pigilan pa. Ilang sandali pa ay nararadaman na niya na malapit na rin siya pero
bigla itong tumigil. "Say you'll marry me."

"I did." Naiinis na sagot niya.

 "No, say you'll marry me a week from now."

"Yael sabi-uhm." And moves again making her craming for release but he
stop when she is near. "Yael!"

"Say yes." Bulong nito habang gumagalaw ng dahan-dahan.

"Oh, yes. Faster!" and he did, he make her release. He flipped her body
and kissed her lips torridly.

"That's a promise, ikakasal na tayo sa isang linggo whether you like it

or not."

"P-pero si Yelena."

"She is coming to our wedding of course." Inis na tiningnan niya ito.

"You tricked me."

"Uhuh, let's go get a shower together. May sasalubungin pa tayo."

 "Sino?"

"My little sister."

<<3 <<3 <<3

a/n: extra 2 will be posted either tonight or tomorrow, depende kung matapos ko
agad ito. By friday ko na siguro ipopost iyong next chapter for MS4 kailangan ko
pang isiping mabuti kung ano ang isusulat ko doon basta ang mahala may maisulat ako
hahaha. Di nga huwag niyong masyadong taasan ang expectation ha kasi sumusulat lang
ako base sa naiisip ko on the spot actually hindi ko siya pinaplano. So ayun lang.
Hindi pa ako magsasign off, sige maiksi lang itong a/n may lakad pa ako eh.
####################################
EXTRA #2: She's back with a vengeance
####################################

EXTRA #2:

"NASAAN si Giu?" tanong ni Bree ng dumating sila ni Yael na sila lang

dalawa.

"Na kay mama." Sagot niya at saka inubos ang ice tea na nasa kanyang
baso. Sa totoo lang wala siyang balak bumangon ngayon dahil sino baa ng matinong
tao na hindi mapapagod sa ginawa nila ni Yael kagabi at kanina? Siya pagod na pagod
samantalang ang lalaking katabi ay tila kasing lapad ng outerspace ang ngisi.

"Bakit pagod na pagod ka yata? Nag-iiyak ba si Giu last night?" takang

tanong ni Allyxa, tiningnan niya ang kaibigan na blooming na blooming pa rin kahit
na buntis na ito. Hindi agad nagkaroon nga anak si Allyxa at Albie, recently lang
nabuntis si Allyxa.
 "Kung alam mo lang." sagot niya, hindi naman si Giu ang nag-iiyak
kagabi. Well, hindi na rin siya magrereklamo nag-enjoy din naman siya. Kaya lang
masyado yatang natigang si Yael at hindi na sila halos tumigil pa. Naramdaman niya
ang paghapit ni Yael sa beywang niya at saka binulungan siya ng.

"Pwede na ba tayong umuwi?" tiningnan niya ito ng masama alam kasi niya
ang nasa isip nito.

"Behave." Malamig na tugon niya. Kailangan pa niyang matapos ang

nobelang ipapasa niya sa susunod na araw, paano niya mapapasa iyon kung pag-upo pa
lang niya ay may mga braso ng nakayakap sa kanya hindi pa naman siya nakakasulat
kapag may nagbabasa sa sinusulat pa lamang niya.

"How about a qui-."

"Kapag hindi ka nagbehave aalis talaga ako magpapakita lang ako sa araw
ng kasal natin." Banta niya.

Sumimangot ito. "Sige na nga panalo ka na." suko nito pero patuloy pa
rin ang pagyakap nito sa kanya. Mas lalong nagdugtong ang kilay niya ng makilala
ang taong papasok sa loob ng Royale with a bitch on his arms, ewan ba niya naiinis
talaga siya kapag nakikita niya si Grayzon samantalang ito iyong lalaking tipo
niyang maging hero sa mga novels niya. Bago lumapit si Gray sa kanila ay may
binulong ito sa babae bago umalis ang babaeng sobrang lapad ng ngiti.

Ever since nabasted ito kay Allyxa ay iba-ibang babae na ang nakikita
niyang kasama nito lalo na kapag may party ang buong tropa. Hindi naman niya ito
kinakausap because feeling niya nagtatraydor siya kay Yelena. At ang ginawa nitong
pagpapabaya sa kaibigan kaya ito nasaktan bago umalis. She hates him to the core,
kung hindi lang siguro ito kaibigan ng mahal niya nungkang maghaharap ang mga mukha
nila.

"Hey dude." Bati ni Yael dito.

"Hi din pwede mo ring sabihan ang asawa mong huwag akong patayin sa
tingin it's creepy." Tiningnan siya ni Yael. Hindi kasi alam ni Yael ang nangyari
kay Yelena, Yelena keep it as a secret that happens na naishare nito sa kanya. Ang
babaeng iyon sobrang tapang tingnan pero alam niya Yelena is breaking inside and
leaving for almost two years is a good decision.

"Bhe, ako nalang ang tingnan mo."

"Hindi kita pwedeng tingnan na para kang isang dumi sa daan bhe kasi
ikaw ang prince charming ko. Ayaw ko lang talaga sa kanya." Tinaasan lang siya ng
kilay ni Grayzon dahil alam nilang dalawa kung bakit ayaw na ayaw niya dito.

"Can't blame her dude masyado lang talaga akong gwapo."

"Asa, mas gwapo pa rin ang bhe ko keysa sa iyo and besides itong
lalaking ito." Turo niya sa katabi. "Hindi iyan nananakit ng damdamin ng isang tao
pero iyong iba diyan walang puso." Naibulalas niya.

Nagtatakang tiningnan siya ng mga kasama sa mesa nila na inuukupahan sa

Royale. Wala sila sa East wing, nasa may entrance lang sila dahil fully book ng
dumating sila. Nevertheless, maganda pa rin ang ambience.

"Buntis ba uli iyang fiancé mo Yael at mukhang ako ang pinagtitripan ng

galit niya sa mundo." At ang hudas ang galing magtago.

"Hindi pa, malapit na." sagot lang ni Yael na halatang may iniisip.

"Iyon naman pala eh malapit na kaya ka pala pagod kagabi." Tukso ni

Bree sa kanya bigla tuloy siyang pinamulahan sa sinabi nito dahil iyon ang totoo.
Nagkibit balikat nalang siya at sinubukang iset aside ang galit niya kay Grayzon
dahil malapit ng bumalik si Yelena at alam niyang marereverse na ang baraha. Sana
kapag dumating si Yelena magdusa ang lalaking ito.

"So, kailan ang kasal?" excited na tanong ni Dane katabi nito ang
kapatid nitong si Dale na pinsan ni Yael at Yelena.

"Sa susunod na linggo." Maagap na sagot ni Yael. "I have it fixed ahead
of time, isa nalang ang kulang." Hindi alam ng mga kasama ang dahilan kung bakit
sila nandito ngayon. Ngumiti siya ng malapad.

"Hey, hindi ba hindi ka magpapakasal unless bumalik si Yelena." On the

side on her eyes she saw how Grayzon reacted when Allyxa mentioned Yelena's name.
She is a writer for pete's sake and she does have 'the eye'.

"Yup."

"Hindi pa bumabalik si Yelena."

"She will." Sagot niya. Tumingin siya sa labas ng Royale and saw a
familiar vintage car na nakikita niya sa pictures kapag nagpapadala ang kaibigan
mula sa ibang bansa. "Actually kaya tayo nandito ngayon hindi lang upang i-announce
ang pagpapakasal namin ni Yael pero para salubungin din ang pagdating ng isang
nag'bakasyong' kaibigan. I know you miss her."

"Sino?" takang tanong ni Dale.

"Yeah," the women on their table smile knowingly. "The queen bitch."
They smile at sabay-sabay silang napalingon sa entrance ng Royale ng bumukas iyon
at parang sa mga movies, the moment Yelena stepped her expensive shoes everyone
stopped. May hawak itong cellphone kaya hindi nito napansin na nasa malapit lang
sila, she is wearing a pale yellow off shoulder knitted sweater and an aquamarine
tight jeggings. And what makes her look so perfect is her fiery reddish brown hair.
She looks like a Hollywood star.

And she is back with a vengeance. Nagtaas ito ng tingin and then smile
broadly at them, isa lang ang napansin niya mas may buhay na ang mga mata nito. May
bumubuhay na sa mga mata nito.

"Yelena." She called.

Naglakad ito na parang model habang nakangiti pa rin sa kanya... sa

kanila. "Oh, hello there friends?"

Tumayo si Allyxa at nagtitiling lumapit sa kaibigan na alam niyang miss

na miss na rin nito. "I miss you." Yumakap ito ng mahigpit kay Yel.

"I miss you too." Isa-isa itong lumapit sa kanila at napangisi ng

mapansin na nakangangang napatitig si Grayzon dito. Sabi na nga ba... gusto niyang
matawa ng malakas sa naging reaction nito.
 "Dane, Dale how are you cousins?" yakap nito sa mga pinsan.

"You look gorgeous cous." Si Dale na hinalikan ang dalaga sa noo.

"Still handsome din cousin." Yelena joke. "And Dane, mas pumuti ka yata
keysa sa Skype."

"Naman, naka-aircon na kami eh."

"Asenso?"

"Sinabi mo pa." tumatawang yumakap si Dane sa pinsan at sinuklian naman

ito ni Yelena.

"Allyxa congratulations for the baby and also to you Drei." Nakangiting
bati nito sa mag-asawa. "Nasaan si Miggy? Nagtatampo na ako sa lalaking iyon
nagkita kami sa Singapore last week hindi man lang dinala ang mga pasalubong ko sa
inyo."

"Nagkikita pala kayo ni Miggy?"

"Yup, may pictorial sila doon."

 "Hindi man lang niya sinabi hindi kasi naming alam na darating ka
itinago ng dalawang iyan." Turo nito sa kanila.

"Don't worry I'll just strangle his neck once we see each other." Tapos
ay lumingon ito at hindi niya inaasahan ang susunod na ginawa nito. "Hello Grayzon
long time no see, how are you?" she asked.

"Ah-." Speechless. "Yelena?"

"The one and only." And Yelena kissed Grayzon on the sides of his lips
na para bang wala lang dito. Gusto niyang pumalakpak sa nakikita niya.

"Mama Kite!!!!" sabay silang napalingon sa isang batang babae na

nagtatakbong lumapit sa kanila, sa palagay niya ay nasa three years old ito and she
is really cute wearing a baby dress and a matching color doll shoes. Her hair is
curly and it's very dark kasing itim ng malalaking mata nito. Kung hindi mo
tititigang mabuti aakalain mong para itong isang doll. "Mama Kite you left me."
Namumula ang pisngi ng batang kumapit kay Yelena.

Iyon ang hindi niya napaghandaan, hindi kasi sinabi ni Yelena sa kanila
ang tungkol sa batang ito. Kinarga ni Yelena ang batang babae na sa tantiya niya ay
nasa mga three years old na o kaya naman ay four.

"Sino iyan?" tanong ni Yael.

"Oh, this is Cassandra Noreen. You can call her Reen and she is my
daughter."
 "Magtwo-two years kang lang wala pero may apat na taong gulang na anak
ka na?" gulat na tanong niya ngumiti lang ito.

"Does it matter?" tiningnan niya ang batang babae, oo maganda ito pero
hindi naman nito kamukha si Yelena. "Where's your papa, baby?" mas lalong kumunot
ang noo niya sa tanong nito sa anak nito.

"Parking the car." Sagot ng bata. "Papa!" tawag nito sa lalaking

kapapasok lang ng Royale, kung gwapo ang fiancé niya at kung gwapo ang mga kasama
niya, at di hamak na gwapo din ang leche flan na si Grayzon, gwapo din ang tinawag
na papa ni Reen. No wonder ang mga babae sa loob ng Royale ay halos mabali ang
tingin sa nilalang na parang model kung maglakad papunta sa kanila.

"Babe." Pati boses swabe. Ang gwapo din.

"Come here, ipapakilala kita sa mga kaibigan ko." Tumabi ito kay Yelena
at Reen, they look so perfect together. "Guys, friends, ladies and gentlemen meet
Reigan Buenaflor, my husband."

And that came from nowhere.

<<3 <<3 <<3

a/n: nagulat ba kayo sa twist ng story ni Yelena bebe? Ako din eh hindi ko
inaasahan na ganyan iyan. mwahahahahaha... let's just play a little, it doesn't
mean na nakakarelate tayo sa unrequited love na iyan ay magdedepress-depressan
tayo. Let's just play the game we both started and let's know where it will go,
just have fun ika nga nila.

PASASALAMAT!

Tingnan mo nga naman parang kailan lang ay nakatapos ako ng isang buong series na
may eleven chapters tapos ngayon nakatapos na ako ng book 3 sa second series ko.
Feel na feel ko talaga ang moment kahit na busy2xhan ang show ko these past few
weeks wala eh trip ko lang talagang magbusyhan.

I would like to give all of you my sincerest and deepest thank you sa walang sawang
pagsubaybay sa mga kwentong sinusulat ko dito. Sa mga pioneers na supporters ko
thank you very much, sa mga bagong nakatuklas ng mga pucho2x kong story. Thanks for
words of encouragement na palagi niyong iniiwan sa comment box ko, binabasa ko po
iyon lahat and yes as much as possible gusto kong magreply at least kahit iyon man
lang magawa ko sa inyo. Hindi naman kasi tayo nagkikita ng personal para personal
ko kayong pasalamatan, hindi pa keri ng byuti ko.

Salamat din at hindi kayo naiinis sa mga status update kong pagkain lang yata ang
main target.. Hehehhe.. sareeehhhhh! Weakness ko iyon foods pero hindi iyong
nagbibigay ng foods, hahaha.

So iyon nga sa mga hindi na yata natutulog sa paghihintay ng update naku matulog po
muna kayo kasi paggising niyo baka may update na. At saka unahin po muna ang
pagstudy ng lessons natin ha bago magtest, naku kapag lumagapak ang scores niyo
patay ang konsensya ko niyan. Hahahha, sa totoo lang inuuna ko iyong work ko then
wattpad na. I love wattpad pero priority ko pa rin ang work ko sana pareho tayo ng
ginagawa ha. Sideline lang natin itong si watty... peace yow! halabyu people!

Bigyan niyo muna ako ng isang linggo to rest from wattpad and then I'll start na
the book 4. Kailangan ko lang ng drive upang magsulat muli, gusto ko sanang buuin
muna ang story sa isip ko gaya ng ginagawa ko before and then saka ko na siya
itatype.

Thank you for understanding. :-)

MARKED SERIES 3: BREATHING TO SMILE is officially signing off.

~iamyourlovelywriter~

####################################
EXTRA #2: She's back with a vengeance
####################################

EXTRA #2:
 "NASAAN si Giu?" tanong ni Bree ng dumating sila ni Yael na sila lang
dalawa.

"Na kay mama." Sagot niya at saka inubos ang ice tea na nasa kanyang
baso. Sa totoo lang wala siyang balak bumangon ngayon dahil sino baa ng matinong
tao na hindi mapapagod sa ginawa nila ni Yael kagabi at kanina? Siya pagod na pagod
samantalang ang lalaking katabi ay tila kasing lapad ng outerspace ang ngisi.

"Bakit pagod na pagod ka yata? Nag-iiyak ba si Giu last night?" takang

tanong ni Allyxa, tiningnan niya ang kaibigan na blooming na blooming pa rin kahit
na buntis na ito. Hindi agad nagkaroon nga anak si Allyxa at Albie, recently lang
nabuntis si Allyxa.

"Kung alam mo lang." sagot niya, hindi naman si Giu ang nag-iiyak
kagabi. Well, hindi na rin siya magrereklamo nag-enjoy din naman siya. Kaya lang
masyado yatang natigang si Yael at hindi na sila halos tumigil pa. Naramdaman niya
ang paghapit ni Yael sa beywang niya at saka binulungan siya ng.

"Pwede na ba tayong umuwi?" tiningnan niya ito ng masama alam kasi niya
ang nasa isip nito.

"Behave." Malamig na tugon niya. Kailangan pa niyang matapos ang

nobelang ipapasa niya sa susunod na araw, paano niya mapapasa iyon kung pag-upo pa
lang niya ay may mga braso ng nakayakap sa kanya hindi pa naman siya nakakasulat
kapag may nagbabasa sa sinusulat pa lamang niya.

"How about a qui-."

"Kapag hindi ka nagbehave aalis talaga ako magpapakita lang ako sa araw
ng kasal natin." Banta niya.

Sumimangot ito. "Sige na nga panalo ka na." suko nito pero patuloy pa
rin ang pagyakap nito sa kanya. Mas lalong nagdugtong ang kilay niya ng makilala
ang taong papasok sa loob ng Royale with a bitch on his arms, ewan ba niya naiinis
talaga siya kapag nakikita niya si Grayzon samantalang ito iyong lalaking tipo
niyang maging hero sa mga novels niya. Bago lumapit si Gray sa kanila ay may
binulong ito sa babae bago umalis ang babaeng sobrang lapad ng ngiti.

Ever since nabasted ito kay Allyxa ay iba-ibang babae na ang nakikita
niyang kasama nito lalo na kapag may party ang buong tropa. Hindi naman niya ito
kinakausap because feeling niya nagtatraydor siya kay Yelena. At ang ginawa nitong
pagpapabaya sa kaibigan kaya ito nasaktan bago umalis. She hates him to the core,
kung hindi lang siguro ito kaibigan ng mahal niya nungkang maghaharap ang mga mukha
nila.

"Hey dude." Bati ni Yael dito.

"Hi din pwede mo ring sabihan ang asawa mong huwag akong patayin sa
tingin it's creepy." Tiningnan siya ni Yael. Hindi kasi alam ni Yael ang nangyari
kay Yelena, Yelena keep it as a secret that happens na naishare nito sa kanya. Ang
babaeng iyon sobrang tapang tingnan pero alam niya Yelena is breaking inside and
leaving for almost two years is a good decision.

"Bhe, ako nalang ang tingnan mo."

"Hindi kita pwedeng tingnan na para kang isang dumi sa daan bhe kasi
ikaw ang prince charming ko. Ayaw ko lang talaga sa kanya." Tinaasan lang siya ng
kilay ni Grayzon dahil alam nilang dalawa kung bakit ayaw na ayaw niya dito.

"Can't blame her dude masyado lang talaga akong gwapo."

 "Asa, mas gwapo pa rin ang bhe ko keysa sa iyo and besides itong
lalaking ito." Turo niya sa katabi. "Hindi iyan nananakit ng damdamin ng isang tao
pero iyong iba diyan walang puso." Naibulalas niya.

Nagtatakang tiningnan siya ng mga kasama sa mesa nila na inuukupahan sa

Royale. Wala sila sa East wing, nasa may entrance lang sila dahil fully book ng
dumating sila. Nevertheless, maganda pa rin ang ambience.

"Buntis ba uli iyang fiancé mo Yael at mukhang ako ang pinagtitripan ng

galit niya sa mundo." At ang hudas ang galing magtago.

"Hindi pa, malapit na." sagot lang ni Yael na halatang may iniisip.

"Iyon naman pala eh malapit na kaya ka pala pagod kagabi." Tukso ni

Bree sa kanya bigla tuloy siyang pinamulahan sa sinabi nito dahil iyon ang totoo.
Nagkibit balikat nalang siya at sinubukang iset aside ang galit niya kay Grayzon
dahil malapit ng bumalik si Yelena at alam niyang marereverse na ang baraha. Sana
kapag dumating si Yelena magdusa ang lalaking ito.

"So, kailan ang kasal?" excited na tanong ni Dane katabi nito ang
kapatid nitong si Dale na pinsan ni Yael at Yelena.

"Sa susunod na linggo." Maagap na sagot ni Yael. "I have it fixed ahead
of time, isa nalang ang kulang." Hindi alam ng mga kasama ang dahilan kung bakit
sila nandito ngayon. Ngumiti siya ng malapad.
 "Hey, hindi ba hindi ka magpapakasal unless bumalik si Yelena." On the
side on her eyes she saw how Grayzon reacted when Allyxa mentioned Yelena's name.
She is a writer for pete's sake and she does have 'the eye'.

"Yup."

"Hindi pa bumabalik si Yelena."

"She will." Sagot niya. Tumingin siya sa labas ng Royale and saw a
familiar vintage car na nakikita niya sa pictures kapag nagpapadala ang kaibigan
mula sa ibang bansa. "Actually kaya tayo nandito ngayon hindi lang upang i-announce
ang pagpapakasal namin ni Yael pero para salubungin din ang pagdating ng isang
nag'bakasyong' kaibigan. I know you miss her."

"Sino?" takang tanong ni Dale.

"Yeah," the women on their table smile knowingly. "The queen bitch."
They smile at sabay-sabay silang napalingon sa entrance ng Royale ng bumukas iyon
at parang sa mga movies, the moment Yelena stepped her expensive shoes everyone
stopped. May hawak itong cellphone kaya hindi nito napansin na nasa malapit lang
sila, she is wearing a pale yellow off shoulder knitted sweater and an aquamarine
tight jeggings. And what makes her look so perfect is her fiery reddish brown hair.
She looks like a Hollywood star.

And she is back with a vengeance. Nagtaas ito ng tingin and then smile
broadly at them, isa lang ang napansin niya mas may buhay na ang mga mata nito. May
bumubuhay na sa mga mata nito.

"Yelena." She called.

 Naglakad ito na parang model habang nakangiti pa rin sa kanya... sa
kanila. "Oh, hello there friends?"

Tumayo si Allyxa at nagtitiling lumapit sa kaibigan na alam niyang miss

na miss na rin nito. "I miss you." Yumakap ito ng mahigpit kay Yel.

"I miss you too." Isa-isa itong lumapit sa kanila at napangisi ng

mapansin na nakangangang napatitig si Grayzon dito. Sabi na nga ba... gusto niyang
matawa ng malakas sa naging reaction nito.

"Dane, Dale how are you cousins?" yakap nito sa mga pinsan.

"You look gorgeous cous." Si Dale na hinalikan ang dalaga sa noo.

"Still handsome din cousin." Yelena joke. "And Dane, mas pumuti ka yata
keysa sa Skype."

"Naman, naka-aircon na kami eh."

"Asenso?"

"Sinabi mo pa." tumatawang yumakap si Dane sa pinsan at sinuklian naman

ito ni Yelena.
 "Allyxa congratulations for the baby and also to you Drei." Nakangiting
bati nito sa mag-asawa. "Nasaan si Miggy? Nagtatampo na ako sa lalaking iyon
nagkita kami sa Singapore last week hindi man lang dinala ang mga pasalubong ko sa
inyo."

"Nagkikita pala kayo ni Miggy?"

"Yup, may pictorial sila doon."

"Hindi man lang niya sinabi hindi kasi naming alam na darating ka
itinago ng dalawang iyan." Turo nito sa kanila.

"Don't worry I'll just strangle his neck once we see each other." Tapos
ay lumingon ito at hindi niya inaasahan ang susunod na ginawa nito. "Hello Grayzon
long time no see, how are you?" she asked.

"Ah-." Speechless. "Yelena?"

"The one and only." And Yelena kissed Grayzon on the sides of his lips
na para bang wala lang dito. Gusto niyang pumalakpak sa nakikita niya.

"Mama Kite!!!!" sabay silang napalingon sa isang batang babae na

nagtatakbong lumapit sa kanila, sa palagay niya ay nasa three years old ito and she
is really cute wearing a baby dress and a matching color doll shoes. Her hair is
curly and it's very dark kasing itim ng malalaking mata nito. Kung hindi mo
tititigang mabuti aakalain mong para itong isang doll. "Mama Kite you left me."
Namumula ang pisngi ng batang kumapit kay Yelena.
 Iyon ang hindi niya napaghandaan, hindi kasi sinabi ni Yelena sa kanila
ang tungkol sa batang ito. Kinarga ni Yelena ang batang babae na sa tantiya niya ay
nasa mga three years old na o kaya naman ay four.

"Sino iyan?" tanong ni Yael.

"Oh, this is Cassandra Noreen. You can call her Reen and she is my
daughter."

"Magtwo-two years kang lang wala pero may apat na taong gulang na anak
ka na?" gulat na tanong niya ngumiti lang ito.

"Does it matter?" tiningnan niya ang batang babae, oo maganda ito pero
hindi naman nito kamukha si Yelena. "Where's your papa, baby?" mas lalong kumunot
ang noo niya sa tanong nito sa anak nito.

"Parking the car." Sagot ng bata. "Papa!" tawag nito sa lalaking

kapapasok lang ng Royale, kung gwapo ang fiancé niya at kung gwapo ang mga kasama
niya, at di hamak na gwapo din ang leche flan na si Grayzon, gwapo din ang tinawag
na papa ni Reen. No wonder ang mga babae sa loob ng Royale ay halos mabali ang
tingin sa nilalang na parang model kung maglakad papunta sa kanila.

"Babe." Pati boses swabe. Ang gwapo din.

"Come here, ipapakilala kita sa mga kaibigan ko." Tumabi ito kay Yelena
at Reen, they look so perfect together. "Guys, friends, ladies and gentlemen meet
Reigan Buenaflor, my husband."

And that came from nowhere.

<<3 <<3 <<3

a/n: nagulat ba kayo sa twist ng story ni Yelena bebe? Ako din eh hindi ko
inaasahan na ganyan iyan. mwahahahahaha... let's just play a little, it doesn't
mean na nakakarelate tayo sa unrequited love na iyan ay magdedepress-depressan
tayo. Let's just play the game we both started and let's know where it will go,
just have fun ika nga nila.

PASASALAMAT!

Tingnan mo nga naman parang kailan lang ay nakatapos ako ng isang buong series na
may eleven chapters tapos ngayon nakatapos na ako ng book 3 sa second series ko.
Feel na feel ko talaga ang moment kahit na busy2xhan ang show ko these past few
weeks wala eh trip ko lang talagang magbusyhan.

I would like to give all of you my sincerest and deepest thank you sa walang sawang
pagsubaybay sa mga kwentong sinusulat ko dito. Sa mga pioneers na supporters ko
thank you very much, sa mga bagong nakatuklas ng mga pucho2x kong story. Thanks for
words of encouragement na palagi niyong iniiwan sa comment box ko, binabasa ko po
iyon lahat and yes as much as possible gusto kong magreply at least kahit iyon man
lang magawa ko sa inyo. Hindi naman kasi tayo nagkikita ng personal para personal
ko kayong pasalamatan, hindi pa keri ng byuti ko.

Salamat din at hindi kayo naiinis sa mga status update kong pagkain lang yata ang
main target.. Hehehhe.. sareeehhhhh! Weakness ko iyon foods pero hindi iyong
nagbibigay ng foods, hahaha.

So iyon nga sa mga hindi na yata natutulog sa paghihintay ng update naku matulog po
muna kayo kasi paggising niyo baka may update na. At saka unahin po muna ang
pagstudy ng lessons natin ha bago magtest, naku kapag lumagapak ang scores niyo
patay ang konsensya ko niyan. Hahahha, sa totoo lang inuuna ko iyong work ko then
wattpad na. I love wattpad pero priority ko pa rin ang work ko sana pareho tayo ng
ginagawa ha. Sideline lang natin itong si watty... peace yow! halabyu people!

Bigyan niyo muna ako ng isang linggo to rest from wattpad and then I'll start na
the book 4. Kailangan ko lang ng drive upang magsulat muli, gusto ko sanang buuin
muna ang story sa isip ko gaya ng ginagawa ko before and then saka ko na siya
itatype.
Thank you for understanding. :-)

MARKED SERIES 3: BREATHING TO SMILE is officially signing off.

~iamyourlovelywriter~