She Turned Evil [50DWMEGF: Book2] by Imbaaaaah

--------------------------------------------
Book Two of 50 Days With My Ex Girlfriend
-------------------------------------------

*******************************************
[1] She Turned Evil [50DWMEGF: Book2]
*******************************************
You thought you really lost her..

But what if,

One day you saw her again,

But this time..

..She Turned Evil..

***********************************************************************************
*************************

Prologue. I guess? Haha well. I'm such a spoiler. I know, right? Just so you know
guys. I wanted to post this on November 5. But its too short, I know all of you
will be disappointed. So I decided to post it na.

But the release of Chapter 1 is on November 5. I assure you that guys. This is just
a teaser of the book two, I guess you guys have an idea na what will happen. So
yeah..

November 5, 2013.

-Kerbs

*******************************************
[2] Meet the Characters during book 1
*******************************************
Yssabelle Dizon - She's the most martyr woman I ever met. I mean seriously, she did
eveything para sa taong mahal nya. She even refused to undergo the surgery para
lang makasama ang mahal nya. Tiniis din nya ang pang aapi ng mama ni Kyle. But as
they say, may hangganan ang lahat. She's been badly hurt becuase she lost her
babies. Imagine, she had a miscarriage twice. Nagbago sya, and she wanted to make a
revenge. But suddenly, she disappeared. No one knows where she is. Until one time,
Kyle saw her grave. She's gone. Gone for good. But is it really true that she's
already dead?

Kyle Joshua Cristobal - Ahh! This guy. Hindi sya marunong makinig. He's the type of
person na kaiinisan mo because What He See Is What He Gets. He can hurt a girl not
only emotionally but also physically. But behind those bad traits is a real man who
truly love his girl. Yes. He really love Yssabelle to the point na hindi na nya
pinakikinggan ang mga paliwanag nya. He just listen to his mother. Ang nanay nyang
wala ng ginawa kung hindi pahirapan ang buhay nila ni Yssa. Till one day, he did
something horrible, he was the reason why they lost their child for the second time
around. Nagsisi naman sya sa mga ginawa nya, ang kaso nga lang huli na. He already
lost everything. Nagmahal lang naman kasi sya eh, pero mali ang paraan nya ng
pagmamahal. Poor guy. I pity him, bigtime.

Stephen Sy - My ideal guy. Masakit sa ego ng isang lalaki na tanggihan sya ng mahal
nya. But still, he choose to stay. Hindi nya inisip ang rejection na nakuha nya
mula kay Yssabelle. Hindi nya pinilit ang sarili nya. Mas pinilit pa nya ang
pagpapagamot kay Yssabelle kaysa sa pagmamahal nya. He did everything para lang
magpagamot si Yssabelle. And when he found out nalalaglagan ulit si Yssabelle, ay
parang pinatay din sya. I don't know what to say. I really salute this guy!

Carla Javier - The bestfriend. Wala akong masabi sakanya. Konti lang kasi ang
exposure nya sa book one. But she'll have a major role in book two. Is this a good
role, or bad role? Well, malalaman nyo nalang sa book two..

The Characters during book one. Meet them, and never forget them. Kung naiyak kayo
sa unang book, well guys you must prepare more tissue with this one..

Hold on guys. All of them will be caught in a twisted, rollercoaster love story..

**

Hi! Wala akong magawa eh. Gusto ko kayong i-excite pa. Hahaha

-Kerbs

*******************************************
[3] Chapter 1
*******************************************
"Cristobal, saan kana?! Kanina pa ako naghihintay dito!" Sigaw ni Carla mula sa
kabilang linya. Ang ingay talaga ng babaeng to.

"On the way na po ako.." sagot ko.

"Kanina ka pa on the way! Ang tagal tagal ko ng naghihintay! Inaamag na ako dito!"
reklamo nya. Natawa naman ng dahil sa sinabi nya. Ang dami talagang problema ng
babaeng to sa buhay nya.

Binaba ko na ang linya at lumiko na sa street nila. Nakita ko sya na nakatayo sa

tapat ng bahay nila at halatang naiirita sya dahil binabaan ko sya ng tawag.

"Goodmorning to my beautiful bestfriend.." bungad ko sakanya ng makadating na ko sa

tapat nila.

Sinamaan nya ako ng tingin. "Bestfriend mo mukha mo!" pumasok na sya ng kotse at
umupo sa passenger's seat. Pabagsak nyang isinara ang pintuan.

"Chill ka lang bestfriend, baka masira ang vintage car ko.." biro ko sakanya.

Inirapan nya lang ako, habang ang noo nya ay kunot na kunot. Marahil ay naiinis
parin sya. Nagsimula na ulit akong magdrive. Hindi na sya umimik kaya nagsalita
ulit ako. "Wag mong lukutin ang mukha mo, papangit ka nyan ngayong first day natin
sa trabaho.." sabi ko.

Hindi sya nagsalita, napikon na siguro. Sa limang taon na kasama ko sya, nakabisado
ko na ang ugali nya. Pag hindi na yan nagsalita siguradong napikon na. Pero maya
maya lang mawawala na din yun. May pagka bipolar ata ang babaeng to eh.

Inaya ko muna syang magbreakfast sa mini stop. Hindi na kasi ako nakakain sa
apartment dahil sa nagmamadali ako, malayo kasi ang village nila sa apartment ko
kaya kailangan agahan ko ang pag alis. Tapos naipit pa ako sa traffic kanina kaya
natagalan akong makadating sakanila..

Bumili na ako ng pagkain pagkatapos ay umupo muna kami sa mga stool dun. Hindi
parin sya nagsasalita. "Eto oh.." Inabot ko sakanya ang coffee na binili ko.

"Thanks.." kinuha nya ang kape at nginitian lang ako ng tipid.

Kumain na ako, habang sya naman ay tahimik na iniimon ang kape nya. Hindi na ako
nakatiis kaya nagsalita na ako. "Sorry na.. Wag ka ng mapikon.."
Tumingin sya sa akin, sinalubong ko naman ang tingin nya. Pinilit kong magmukhang
nag mamakaawa para maging effective, unti unti na din naging malambot ang mga
tingin nya. "Oo na. Pasalamat ka...." natigilan sya sa sasabihin nya.

"Ano?" tanong ko.

"Wala. Pasalamat ka kaibigan kita.." sabi nya. Ibinaba na nya sa mesa ang hawak
nyang kape atsaka tumayo na. "Tara na nga. Baka malate pa tayo. Unang araw palang
natin baka masisante na agad tayo.." tumalikod na sya at nagsimula ng maglakad
patungong kotse. Tumayo na din ako at hinabol sya sa paglalakad.

**

"Ang laki naman pala nito Kyle!" manghang sabi ni Carla pagdating namin sa building
na papasukan namin. Totoo ngang malaki ito. Newly developed publishing company
palang ito. Alam ko kasi last week palang ito nagbukas. Nag apply kami ni Carla
dito, nagbabakasakali, at sa kabutihang palad ay natanggap naman kami.

Ang balita ko nga ay sikat ang kumpanyang ito sa States. Magaling daw kasing writer
ang nag mamay ari nito. Balita ko din ay Pilipino sya, pero nauna syang magtayo ng
maliit na publishing company dun. Hindi nagtagal ay lumago ang kumpanya nya dahil
sa mga libro nya. Kilala kasi sya sa mga kwento nya dahil puro tragic ang nagiging
ending nito. Nagresearch kasi talaga ako tungkol sa kumpanyang to, at Sab Benitez
ang pangalan ng may ari nito.

Pumasok na kami sa loob at nakita ang maraming empleyado. Kung nakakamangha ang
labas nito, mas nakakamangha naman pala ang nasa loob. Hindi ko maipaliwanag pero
parang may naaalala ako sa mga mga designs. Hindi kasi ako pwedeng magkamali eh,
alam na alam ko ang gusto niya. Simple lang pero magandang tignan.

Kabisadong kabisado ko ang gusto nyang design. Ang gusto ni Yssabelle. Ang gusto ng
mahal ko.

Napailing nalang ako. Limang taon na ang lumipas pero mahal na mahal ko parin sya.
Miss na miss ko na talaga ang mahal ko..

"Kyle, tara na.." sabi ni Carla. Hinawakan nya ako sa kamay at iginiya na patungong
elevator. Sa 5th floor pa kasi ang office namin. Dun kasi ata talaga ang mga
writer.
Pagdating namin dun ay hinanap ko ang pwesto ko, naka arrange kasi kami. Nasa may
likuran ako, habang si Carla naman ay nasa unahan. Sayang naman wala akong
makukulit.

Nag punta na kami sa kanya kanya naming pwesto. May pumasok na isang babae. Marahil
sya siguro ang mag o-orient sa amin. "Goodmorning.." bati nya.

Sabay sabay din namin syang binati. May mga sinabi syang rules and regulations.
Nakikinig lang kami sa mga sinasabi nya. Napatingin ako kay Carla, mukhang
seryosong seryoso sya ah. Napangiti ako. Ang ganda din kasi nya eh.

Pero wala parin talagang makakapantay sa kagandahan ng mahal ko.

"So, there will be a welcome party on Friday. Miss Benitez will also be there. Wear
a proper attire, okay? Medyo strict yun. Gusto nyang nasusunod ang lahat ng rules
and regulations. So I'm expecting na hindi mapapahiya ang department natin
sakanya.. Okay ba?"

"Yes Ma'am." sabay sabay na sabi namin. Nagpaalam na sya sa amin at lumabas na.

Ipapakilala si Sab Benitez? Ang alam ko kasi hindi sya nagpapakita sa media. Pero
bakit ngayon magpapakita sya?

Ahhh! Ano bang kinalaman ko sa buhay ng magiging boss ko?

Umayos na ako ng upo at nag umpisa na sa trabaho ko.

Kalahating oras na ang nakakalipas pero blangko parin ako. Wala akong maisip na
pwede kong isulat. Idinukmo ko na muna ang ulo ko sa mesa.

Sana makapag isip ako na maayos. Ayaw kong may madisappoint ulit sa akin..

**
"Hoy Cristobal! Gumising ka nga dyan.." may bumulong mula sa kaliwang tenga ko kaya
napabalikwas ako. Si Carla pala.

Umupo ako ng tuwid at kinusot ang mga mata ko. "Anong oras na?" tanong ko.

"Lunch break na kaya!" sabi nya. "Kanina pa kita ginigising, tulog mantika ka
naman!" hinila nya ang kamay ko kaya napatayo na din ako. "Tara na nga! Kain na
tayo.."

Lumabas na kami at nagtungo sa cafeteria. Hindi naman ako nagugutom kaya juice lang
ang inorder ko. Si Carla naman ay halatang gutom kasi ang dami nyang binili.

"Di kaya maimpatso ka nyan?" natatawang sabi ko.

"Paki mo? Gutom ako eh. Palibhasa kasi natutulog ka lang!"

Pinandilatan ko sya ng mata. "Wag kang maingay. Baka may makarinig sayo.."

"So ngayon nahihiya ka sa ginawa mo Cristobal?" may nakakalokong ngiti na nakapinta

sa labi nya. "Gusto mo bang ipagsigawan ko dito?"

Akmang magsasalita na ulit sya ng lumipat ako sa tabihan nya at tinakpan ang bibig
nya. Ipapahiya pa ata ako ng babaeng to.

"Alam nyo-----hmmmmph!" hindi na nya naituloy ang sasabihin nya. Napatingin naman
sa amin ang mga kapwa empleyado namin dito sa cafeteria.

Nakita kong napapangiti ang iba sakanila. "Ang sweet nyo naman.." sabi ng babae sa
katabing table namin.

Inalis ko ang kamay ko na nakatakip sa bibig ni Carla pagkatapos ay binalingan ang

babaeng nagsalita."Ayy.. Kayo talaga, pinapatahimik ko lang ang madaldal na to."
sabi ko. Ngumiti ako sakanila tapos binalingan ko din ng nakakalokong ngiti si
Carla. Sinamaan lang nya ako ng tingin.
"Hindi!" protesta nya. "Natutulog kasi sya kanina!" dagdag pa nya.

"Napuyat kasi ako eh.." kinidatan ko sya. Narinig ko naman ang paghagikgik ng iba
dahil sa sinabi ko. Si Carla naman ay namula, hindi nya siguro inaasahan na
sasabihin ko yun.

Tumayo sya bigla. "Dyan ka na nga! Nawalan na ako ng gana.." padabog syang naglakad
palabas ng cafeteria.

"Hala, napikon ata?" sabi ng isang babae.

"Hindi yun. Ganun lang talaga yun." sabi ko naman. Tumayo na din ako at sinundan na
si Carla.

Hinanap ko sya sa department namin pero wala sya dun. Bumalik ulit ako sa 1st floor
at nakita ko syang nasa lobby, mukhang nagmumukmok.

Lumapit ako sakanya pagkatapos ay umupo sa tabi nya. "Nagtatampo ka nanaman.."

tumingin sya ng mabilis sa akin tapos ay inirapan ulit ako.

"Sorry na bestfriend.." lambing ko sakanya. "Hindi na ulit kita aasarin.."

hinawakan ko sya sa braso, mukha naman syang nagulat ng dahil sa ginawa ko.

"Wag mo nga akong hawakan." maliit na boses na sabi nya.

"Bakit?" takang tanong ko.

"Basta.. Wag mo na din uulitin yun.. Baka kasi hindi ko na mapigilan pa."

Hindi ko maintindihan kung ano ang sinasabi nya. "Mapigilan ang ano?"

"Nevermind. Tara akyat na tayo.." tumayo na sya at naglakad na ulit.

**

Labasan na namin ngayon. Natapos na ang unang araw namin sa trabaho. Napatingin ako
sa relo ko, 7 pm na pala.

"Gusto mo bang mag bar?" aya ko kay Carla habang pasakay na kami sa elevator.

"Bakit? May gig ba kayo ngayon?" tanong nya.

"Wala naman.." sabi ko.

"Oh, wala naman pala. Bat nag aaya ka?" tanong ulit nya. Ang daming tanong ng
babaeng to. Gusto ko lang naman syang ayain mag bar dahil gusto kong bumawi
sakanya, lagi ko nalang kasi syang pinipikon eh.

"Masama ba? Wag ka na ngang magtanong pa dyan.." inakbayan ko sya paglabas namin sa
elevator hanggang sa parking lot. Hindi nanaman sya nagsasalita. Haay, ang bipolar
talaga nya.

Bat ba hindi parin ako nasasanay sakanya?

Gunilo gulo ko muna ang buhok nya bago sya pagbuksan ng pinto. Kumunot ulit ang noo
nya at pabalang na pumasok sa loob. Naku, napikon nanaman.

Umikot na din ako para sumakay na sa driver's seat ng may biglang mag park na
pulang kotse sa tabihan namin. Napatingin ako bigla sa nagddrive ng kotse.

Babae sya. Napatingin din sya sa akin. Medyo tinted ang bintana nya kaya hindi ko
sya masyadong maaninag. Pero parang kilala ko sya. Kasi kahit anong anggulo ay
kabisado ko ang mukha nya.

She look at me, then she smirked. Hindi talaga ako pwedeng magkamali..

Lalapit na sana ako ng biglang sumigaw si Carla mula sa likuran ko. "Kyle tara na!"
sabi nya. Napaikot ako at tumingin sakanya. Mukhang naiirita na sya. Bumaling ulit
ako sa babaeng tinitignan ko kanina kaso ay nakatalikod na sya.

Sumakay na ako ng kotse. Hindi parin maalis sa isip ko ang imahe ng babaeng nakita
ko. Ibang iba sya sa nakilala ko.

Pero paano nangyari yun?

Naguguluhan ako..

Paanong si Yssabelle ang nakita ko, gayung patay na sya limang taon na ang
nakakaraan?

**

http://www.facebook.com/ImbaaaaahStories

-Kerbs

*******************************************
[4] Chapter 2
*******************************************
"Kanina ka pa tahimik dyan ah?" puna sa akin ni Carla. Nandito na kami ngayon sa
bar. Hindi parin kasi maalis sa isip ko ang imahe ng babaeng nakita ko kanina.

Parang si Yssabelle talaga sya. Pero hindi ko maintindihan kung paano nangyari yun,
patay na ang mahal ko eh. Siguro masyado ko lang syang namimiss kaya ganun.

"Wala naman.." sagot ko nalang. Ayaw ko ng sabihin kay Carla ang nakita ko. Wala
lang siguro yun, namalik mata lang ako.

"Okay.." kibit balikat na sagot nya. "Mag saya ka na dyan. Mukha kang ewan eh.."

"Oo na.."

"Tssk! Tara sayaw tayo." aya nya.

Umiling ako."Ikaw nalang. Hindi ako sumasayaw.." tanggi ko.

"Ang KJ mo naman eh. Minsan na nga lang ako mag request tapos ganyan ka pa!" tila
nagtatampong sabi nya.

Ano pa nga ba ang magagawa ko? Magtatampo nanaman to pag hindi ako pumayag. "Oo na.
Wala na akong sinabi.. Tara na.." ako na mismo ang humila sakanya patungong
dancefloor.

Mukha namang tuwang tuwa sya sa ginawa ko. Pagdating namin sa dancefloor ay
nagsimula na kaming sumayaw.

Parang syang sira na sayaw ng sayaw, parang daig pa nga nya ang lasing eh. Natatawa
nalang ako sa ginagawa nya.

Si Carla yung tipo ng babae na mapapasaya ka. Kahit na madalas magpalit ang mood
nya ay mabait sya. Kailangan lang ng konting pang unawa sakanya. Kaya nga pag
naiinis na sya ay tumitigil na ako sa pang aasar sakanya. Maikli lang kasi ang
pasensya nya eh.

Nagtataka nga din ako kung bakit wala syang boyfriend. Pero sabi naman nya ay
nagkaboyfriend na daw sya dati, kaso high school palang daw sya.

Tinatanong ko naman kung sino ang gusto nya ngayon. Ang sabi nya sakanya nalang daw
yun. Masyadong masikreto.

Ng magsawa na kami sa kakasayaw ay bumalik na kami sa kinauupuan namin. Mukhang

enjoy na enjoy tong kasama ko ah. Hindi maalis ang mga ngiti sa labi nya.

Nalasing nga ata talaga to eh?

Hindi ko na kasi napansin kung nakailang baso na sya kanina, masyado kasing malalim
ang iniisip ko kaya hindi ko na alam.

"Kyle.." patawa tawang sabi nya. Tumingin lang ako sakanya. "Alam mo ang gwapo
mo.." sige parin sya sa pagtawa.
Lasing na nga to. Namumungay na din ang mga mata nya. Naku, iuuwi ko na nga sya.

"Tara, uwi na tayo.." sabi ko. Hinila ko na sya. Hindi naman sya pumalag.

Dahan dahan ko syang pinasok sa kotse. Pasuray suray kasi ang paglalakad nya. Baka
mamaya matumba pa sya eh.

"Uuwi na nga tayo?" tanong nya pag pasok ko sa loob ng kotse.

"Oo." mailking sagot ko.

"Bakit naman? Hindi ka ba nag eenjoy na kasama ako? Ang aga palang eh.."

"Lasing ka na."

"Ako? Lasing?" turo nya sa sarili nya. "Hindi ako lasing Kyle Joshua.. Kyle Joshua,
KJ.." tumawa sya ng malakas. Hindi ko nalang sya pinansin. Ngayon lang nalasing ang
babaeng to eh.

"Pangit ba ako?" tanong nya bigla habang nagddrive na ako.

Sumulyap ako sandali sakanya. "Hindi. Ang ganda mo nga eh." sabi ko.

"Kung ganun, bakit hindi ako gusto ng mahal ko? Bakit hindi nya ako napapansin?
Kawawa naman ako.. Palagi nya akong kasama pero ang manhid nya. Iba parin ang mahal
nya.." biglang lumungkot ang mukha nya.

Sino kaya ang lalaking tinutukoy nya?

Kawawa naman pala si Carla.

"Ang manhid naman ng lalaki.." komento ko.

"Haha.. Oo nga. Ang manhid nya. Sa sobrang manhid nga nya, gusto ko na syang bigyan
ng trophy at bigyan sya ng award.. Ang manhid eh, nandito na nga ako sa harap nya
pero iba parin ang hanap nya.."

"Mamahalin ka din nun, malay mo naman diba.."

Napailing iling sya sa sinabi ko. "Hindi siguro. Inlove na inlove yun sa ex nya.
Hindi na ata sya makakapag move on dun eh.."

"Eh sira pala sya, hayaan mo nalang kung ganun."

"Hindi ko sya pwedeng hayaan, kasi mahal ko sya.." tumingin sya sa akin ng may
lungkot sa mga mata. Itinigil ko na ang engine dahil nasa tapat na kami ng bahay
nila.

Sinalubong ko ang mga tingin nya. I can see pain and loneliness. "Kahit na hindi
nya ako mapansin ay okay lang, handa akong maging rebound sa oras na makalimutan na
nya ang mahal nya.." nagbaba na sya ng tingin.

Bakit ganun? Parang may ipinaparating ang mga mata nya sa akin. O baka naman akala
ko lang yun, dahil malungkot lang talaga sya sa ganitong pagkakataon.

Inilihis ko nalang ang usapan namin. "Sige na. Pumasok kana.. Alam kong pagod ka
na.." sabi ko.

"Sige. Bye.." paalam nya ng may lungkot sa mata. Bumaba na sya at matamlay na
pumasok sa bahay nila.

Kawawa naman si Carla. Sino kaya ang lalaking tinutukoy nya?

Sana matutunan din syang mahalin ng lalaking yun..

**

Add nyo ko sa Facebook: http://www.facebook.com/imbah.wattpad

Love you guys. Mamimiss ko kayo. :(

-Kerbs

*******************************************
[5] Chapter 3
*******************************************
May kwento ako, kanina kasi habang nasa lobby ako ng Hospital may nakatabi akong
dalawang HS students. Share ko yung convo nila..

HS 1: Uy, binabasa mo na ba yung 50 Days with my Ex-Girlfriend?

HS 2: Oo. Kakatapos ko nga lang kagabi eh. Naiyak ako dun bwisit ka.

HS 1: Oh, bat ka nabubwisit? Kasalanan mo bat ka umiyak! (sabay tapik sa noo ni HS

2)

HS 2: Aray naman! Kasi naman no, ang bibigat nung mga nakasulat dun. May
pinanghuhugutan siguro nagsulat nun.

Ako: (Napalunok sabay hawi ng buhok)

HS 1: Kaya nga eh. Haha.. Baka broken hearted? Pero meron book two! Kaso busy ata
sya eh. Inon-hold ba naman!

HS 2: Ayy! Totoo? saan ba bahay nya tara puntahan natin!

Ako: (Mukhang tanga na napapangiti)

Hahaha! Pero tama ba naman pagchismisan ako? BH daw ang peg? Hahaha! Yaaaan. Dahil
napasaya ako ng dalawang batang yun ay gumawa ako ng UD ngayon.

PARA SA DALAWANG BATA KANINA: Para sa inyo to. Ako yung naka-black kanina sa
OLFUMC! Lols

**

I smiled when I saw his name on the screen of my phone. I answered it without any
hesitation. "Hey.." I said.

"I missed you pretty, how are you?" I can sense that he's smiling on the other
line.

"I missed you too handsome.. Actually, hindi ko alam kung okay ba ako dito. Gosh, I
really really miss you.." I chuckled. Napatingin ako sa full length mirror ko. I
forgot, sinusukat ko pala ang gown na isusuot this coming Friday.

"Mambobola ka na pala ngayon?" biro nya. "Don't worry.. Pupunta na ako dyan once na
matapos ko lahat ng ginagawa ko.."

I rolled my eyes. "Okay. Okay. I know I'm not your priority. Mas importante naman
sayo ang work mo, right? Okay then, ako nalang mag isa ang pupunta sa party this
Friday." gusto ko sanang mapangiti, but I restrained myself from doing it. Alam ko
naman kasi na pag ganyan na ang sinabi ko ay hindi na nya ako kayang tanggihan.

"But.." hihirit pa eh.

"You don't need to explain. I understand.." I sigh.

One.. Two.. Thr...

"Okay. Uuwi ako ng Friday night.." Bingo! Nanalo nanaman ako. I smiled at my own
thought.

"Really?" I sounded like a highschool girl na atat pumunta sa prom.

"Yup. Alam mo naman na mahal kita diba?"

It feels like heaven when he's uttering those words. It's like I'm in cloud nine.
"I know. And I love you too.."

"So.. I need to go now.. See you soon babe.." pagpapaalam nya. Oh, he must've been
busy. I bet ginamit lang nya ang spare time nya para tawagan ako. Nakakakilig
talaga ang boyfriend kong to.

"Take care.." I said before ending our call.

I already missed him. Parang kakakausap ko palang sakanya ah. It's been a month na
kasi since the last time I saw him. Palagi nalang kasing call. Kakabalik ko palang
kasi ng Pilipinas last week.

Sabi nga nya nung nasa States pa ako ay sabay kaming uuwi dito. But then, his dad
told him na ayusin nya ang kumpanya nila sa London. I didn't make any protest or
maybe just a bit. Paano ba naman kasi I have a workaholic boyfriend.

Naiintindihan ko naman sya. Its just that, kailangan ko din sya. Lalo na sa
ganitong pagkakataon. I need to attend the big event. The media must have been
waiting for this time to come. Ngayon palang kasi ako haharap sa media after three
years. I intentionally hid my identity because of some reasons.

Some personal reasons.

Friday will be the biggest event of my life. Not only for me, but also for him.
Kyle Joshua Cristobal. I wanna surprise him. Gusto kong makita nya kung ano na ba
ako ngayon. Panigurado naman na magugulat sya. Bakit nga ba hindi?

He thought I'm already dead.

Well, I'm not.

I can clearly say that what happened to me years ago was a miracle.

"I'm willing to undergo the surgery, but in one condition.." sabi ko kay Stephen.
Gulat agad ang rumehistro sa mukha nya.

"What? What condition?" lumapit sya sa bedside at umupo sa bakanteng silya.

"Tell everyone that I'm dead.." I said surely.

Nanlaki ang mga mata nya sa sinabi ko. When he process his mind he automatically
said. "N-no! Hindi ko gagawin yun.."

Humiga ulit ako. Pinakita ko na walang emosyon sa mukha ko. "Okay. Hindi na ako
magpapasurgery. Hayaan mo na akong mamatay. As in literally die.."

He didn't say any. Pero alam ko na nag iisip sya. After awhile, he stood up and
began to walk out of the room. I sigh ng makalabas na sya. Bat ko nga ba naisip na
gawin yun? Where's my sanity when I utter those words?

Gusto ko lang naman palabasin na patay na ako para magsisi si Ky sa mga ginawa nya
sa akin. Gusto kong iparamdam sakanya na nawala na lahat sakanya gaya ng
nararamdaman ko ngayon. Nawala nanaman ang anak ko.

**

Hindi ko na alam kung ilang linggo na ba ako dito sa ospital. Si mama at papa ay
palaging nandito, maging si Annie ay napapabayaan na din ang pag aaral nya. Hindi
ko na pinasabi kay Carla ang kalagayan ko dahil ayaw ko ng mag alala pa sya. Si
Stephen lang naman ang may alam at ang pamilya ko kung nasaan ba ako.

I'm here at St. Michael's Hospital. Dito lang ako palagi, pag sumasakit ang ulo ko
ay may itinuturok nalang sila sa akin. And honestly, habang tumatagal ay hindi na
ito umeepekto.

Nandito lahat sila ngayon sa room ko. Si Annie ay nagbabasa lang ng mga libro nya,
si mama at papa ay nanunuod lang ng tv habang si Stephen naman ay may tinitignan
sya sa phone nya.

Nakakalungkot isipin na binibilang nalang ang mga araw ko sa mundo. Napapikit ako
ng mariin ng maramdaman ko nanaman ulit ang matinding pagkirot ng ulo ko.

Pinilit ko itong labanan pero hindi ko kaya. Parang triple ang sakit sa araw araw.
"Aaaaaaaaaaaaaahhh!" sigaw ko. Napatingin silang lahat sa akin at lumapit kaagad.

"Anak?! Anong nagyayari?" dinig kong boses ni papa.

"P-papa.. Ang s-sakit..!" sabi ko.

"Annie! Tumawag ka ng doctor, sabihin mong inaatake ang pasyente dito sa room 303!"
sabi ni mama. Nakita kong dali dali namang lumabas ng kwarto ko si Annie.

Ang sakit sakit talaga. Pakiramdam ko ito na ang huling araw ko sa mundo. Parang
mamamatay na ako. Pero sana naman kung mamamatay na ako ngayon ay magkaroon ako ng
maayos na pagpapaalam kina mama. Napaiyak nalang ako, kahit na masakit parin ang
nararamdaman ko.

Ang hirap makita ang mga taong nagmamahal sayo na nasasaktan ng dahil lang sa
kalagayan mo. Dumating na ang doctor ko. May mga itinurok sya sa akin pero hindi
naman ito tumalab. Lalong sumasakit ang ulo ko. Napapahawak ako dito na tila
ibinabaling ko kahit saan para matanggal ang sakit, pero wala. Hindi ito naaalis.
May biglang yumakap saakin na syang ikinagulat ng lahat ng mga tao na nasa loob ng
kwarto ko. "Yssabelle, payag na ako sa kondisyon mo, basta't wag ka lang mamatay.."
umiiyak na sabi ni Stephen.

Umalis din kami ng gabing yun. Pagkadating namin sa States ay nag undergo muna ako
ng iba't ibang test kung pwede ba akong isurgery. At sa kabutihang palad ay nagawan
ito ng paraan ng mga Neurologist. Nagawa nilang tunawin ito sa pamamagitan ng laser
surgery. Sinama ni Stephen ang buong pamilya ko. Annie resumed her studies in New
York.

The operation was successful and I considered it as a miracle. Dalawang taon din
ang itinagal bago maconfirm ng mga doctor that I am tumor-free. Napanatag ang loob
ko ng mga panahong yun.

Tinulungan ako ni Stephen na makapagtrabaho ulit, ipinangalan nya sa akin ang

pinagawa nyang publishing company doon.

Sa una ay ayaw ko itong tanggapin dahil ang dami na nyang naitulong sa amin, pero
pinilit nya ako. Wala na akong nagawa kaya pumayag na din ako sa huli. Pero ang
sabi ko ay gagamit ako ng ibang pangalan.

Nang gumaling ako ay napagpasyahan kong baguhin ang lahat sa akin. As in lahat.
Including my name. I changed everything about me to forget him.

And I succeeded.

Nagawa kong baguhin ang lahat lahat sa akin at nagawa ko syang kalimutan pati narin
ang nararamdaman ko sakanya.

I focused my attention to Stephen. Pag nandyan sya ay nararamdaman ko na kumpleto

ako. I stopped thinking about Kyle when he's around. Then after a year of
recognizing my feelings towards him ay naamin ko na sa sarili ko na mahal ko sya.

Yes, I love him.

I never forced myself to love him. I just let myself fall into his arms and love
him unconditionally. Stephen is my life now. Lagi syang nadyan para sa akin. I
never ask him to stay, but he always choose to be with me.
And if they'll asked me kung ano na ba sa akin ngayon si Kyle? Well.. He's nothing
but a trash.

He destroyed me. And Stephen picked me up and made me whole again. Sino nga ba sya
para balikan ko pa ulit kung alam kong wala na akong nararamdaman sakanya.

Even a bit.

Even a single feeling.

Because now, it is Stephen whom I love..

The innocent Yssabelle Dizon was dead and gone.

I am now Sab Benitez..

The evil one..

**

http://www.facebook.com/imbah.wattpad

-Kerbs

*******************************************
[6] Chapter 4
*******************************************
"Sinundo kita, pero sabi sainyo maaga ka daw umalis.." bungad ko kay Carla
pagdating sa trabaho namin.

Tumingin lang sya sa akin na para bang hindi nya narinig ang sinabi ko. May
problema ba sakanya?

"Uyy.." umupo ako sa tabi nya at sinundot sundot ang tagiliran nya. Ilang minuto
lang ay tatawa na din to. "Uy, magsasalita na yan." nakangising sabi ko. Medyo
natatawa na din sya kasi sinusundot ko parin sya. Parang pinipigilan lang nya ang
pagtawa nya.
"Ano ba.." pigil nya. "Hindi ka na nakakatawa.."

"Kung hindi ako nakakatawa, bat pinipigilan mo ang sarili mo sa pagtawa?" pataas
taas na kilay na sabi ko.

"Tumigil ka nga." pinilit nyang tabigin ang kamay ko pero hindi nya magawa.

Kiniliti ko sya ng kiniliti hanggang sa tumawa na sya ng tumawa. "Hah-haaa! Ano b-

ba.. Haha.. K-kyle!"

Natatawa na din ako sa ginagawa ko. Parang ewan lang si Carla, mukhang nauubusan na
sya ng hangin eh. "Uy, umagang umaga puno ng pag ibig ang hangin.." bati ng isa sa
mga kasamahan namin. Hindi ko alam kung ano ba ang pangalan nya.

Napa ayos ako ng upo. Si Carla naman ay hingal na hingal. "Kaw talaga.." natatawang
sabi ko. "Pinagtitripan ko lang tong batang to.." inakbayan ko si Carla at ginulo
gulo ang buhok nya.

"Wag ang buhok ko!" pinilit nyang tanggalin ang kamay ko dun, pero huli na. Nagulo
ko na ang buhok nya.

"Sus. Maiwan ko na nga kayo. Sige maglambingan na kayo dyan.." nakangiting sabi
nya. Naglakad na sya at nagtungo na sa kinauupuan nya.

Bumitaw na ako sa pagkakaakbay kay Carla, sya naman ay kunot na kunot ang noo nya
habang inaayos ang buhok nya. Kahit kailan talaga ayaw nyang nagugulo ang buhok
nya. Ewan ko nga ba kung bakit, basta guluhin ko na daw lahat wag lang yun.

Nang matapos na sya ay napatingin ako sakanya. Ngayon ko lang napansin, parang maga
ang mga mata nya. "Umiyak ka ba kagabi?" biglang sambit ko. Natigilan sya bigla.
Ang kaninang naiinis na mukha nya ay napalitan ng lungkot.

"Puyat lang." matamlay na sagot nya.

"Hindi.. Dahil ba ito sa lalaking sinasabi mo kagabi?"

Napatingin sya saakin. "H-ha?"

"Lasing ka kagabi, kaya nalaman ko. Sabihin mo nga sa akin, sino ba ang lalaking
yun at parang ang laki ng epekto nya sayo? Bat hindi ko sya kilala? Samantalang
palagi naman tayong magkasama.."

"W-wala. Hindi mo sya kilala.." Malungkot na sabi nya. Nagbaba sya ng tingin at
nilaro laro ang mga kamay nya. "H-hayaan mo nalang ako.."

Napabuntong hininga ako. "Haay.. Basta tandaan mo, nandito lang ako lagi bilang
kaibigan.."

Tumango lang sya. Tumayo na ako at nagtungo na sa pwesto ko. Malungkot na si Carla
eh, kaya hindi ko na sya pwedeng asarin.

**

Natapos ang isang buong araw na hindi ako iniimikan ni Carla. Sasagutin o
kakausapin lang nya ako pag may mga tanong ako. Kanina nga nung naglunch kami halos
hindi na nya ako tignan. Nakakapanibago sya ngayon.

Sabay kaming naglalakad palabas. Napansin ko na hindi na sya nakasunod sa akin

patungong parking lot. "Saan ka pupunta?" tanong ko.

"Uuwi.." hindi man lang nya ako binalingan ng tingin.

"Bat dyan ka papunta? Hindi naman dyang ang parking lot.."

"Magta-taxi ako." this time ay sinulyapan na nya ako pero panandalian lang yun.

"Hindi ka sasabay?"

"Obviously, hindi." umirap sya at tumalikod na.

Hindi ko sya hinayaan na makalayo. Lumapit ako agad sakanya at dali daling hinila
ang braso nya. Hindi ko naman sya pwedeng pabayaan. Gabi na masyado. Kung tutuusin
ay may kotse na dapat sya eh. Ang kaso lang ay ibinenta nya ito para may
maipambayad nun ako sa ospital nung nasaksak ako.

Nung mga panahon kasing yun ay walang wala na ako. At dahil ma-pride ako ay hindi
ko tinanggap ang tulong ng mga magulang ko. Hindi ko naman din hiniling kay Carla
na ipambayad nya ako, nagulat nalang ako ng sabihin nya sa akin na okay na lahat ng
bills ko. Huli na ng malaman ko na binenta pala nya ang sasakyan nya. Halos
kabibili palang nya nun, tapos binenta na nya agad.

Pinilit kong bayaran yun sakanya, kaso sabi nya hayaan ko nalang daw yun.
Makakabili pa naman daw sya pag nakaipon ulit sya. Ang importante daw ay makalabas
na ako sa ospital dahil pag tumagal pa ako dun ay mas lalaki ang bills ko.

Yun ang dahilan kung bat hindi ko pwedeng pabayaan si Carla. Malaki ang utang na
loob ko sakanya. Maging ang buhay ko ay iniligtas nya. Kung wala sya ng mga
panahong yun, hindi ko na alam kung saan pa ako pupulutin.

"Kyle, pwede ba.." mahina ngunit mariing sabi nya ng makapasok na ako sa kotse.
Hindi ako kumibo. Mukhang wala sya sa mood.

Gustong gusto kong tanungin kung ano nga ba ang bumabagabag sakanya. Gusto ko syang
tulungan kung sasabihin lang sana nya sa akin ang lahat.

Sa buong byahe ay nakatingin lang sya sa labas. Mukhang malalim ang iniisip nya.
Siguro talagang mahal nga nya ang lalaking tinutukoy nya. Hindi naman kasi sya
magkakaganito kung hindi eh.

Nasa tapat na kami ng bahay nila. Akmang lalabas na sya ng magsalita ako."May
problema ba?"

Natigilan sya sa paglabas. "Problema?" natawa sya bigla. "Actually wala, ang saya
saya ko nga ngayon eh.." sarkastikong sabi nya.

"Kausapin mo naman ako ng maayos." seryosong sabi ko.

"Maayos naman ang pagsasalita ko ah.."

Napapikit ako. Pinilit kong kalmahin ang sarili ko. "Carla, kung naiinis ka o
nagagalit ka sa akin sabihin mo. Hind yung ganito.."

"Bat naman ako maiinis o magagalit? Meron bang dahilan? Wala naman ah.." bakas
parin ang pagiging sarkastiko sa boses nya.

"Meron. Marami." sabi ko. "Kung naiinis ka sa pang aasar ko sayo, sige titigil na
ako. Kung naiinis ka sa panggugulo ko sayo, sige titigil na ako. Kung naiinis
ka...." pinutol nya ang mga sasabihin ko pa sana.

"Sa tingin mo ganun ako kababaw na tao para kainisan ang ganung bagay?" napataas na
ang boses nya.

"Kung ganun, anong dahilan? May iba pa ba?" tumingin na ako sakanya. Nagsalubong
ang mga mata namin. Parang nagsusukatan kung sino ang unang magbababa ng tingin.
Pero sa huli ay sya na din ang sumuko.

"Alam mo. Mabuti siguro kung wag muna tayong masyadong magsama.." malumanay na
ngayon ang boses nya.

"Bakit?"

"Kasi.." Huminga sya ng malalim. "Pag lumalim pa to, baka tuluyan na akong
bumigay.." binuksan na nya ang pinto at tuluyan ng lumabas ng kotse ko.

Naiwan akong nakatulala at nalilito.

Anong ibig nyang sabihin?

**

Sorry for the lame update. Writer's block. Uggh fck -.-

-Kerbs

*******************************************
[7] Chapter 5
*******************************************
Ngayon na ang welcome party namin. Hindi ako mapalagay, parang may mangyayari na
hindi ko inaasahan. Tapos si Carla pa, hindi na ako pinapansin. Ewan ko ba, kung
ano nga ba ang problema. Wala naman akong natatandaan na maling nagawa ko maliban
sa madalas na pang-aasar ko sakanya.

Mag isa lang ako ngayon. Nandito lang ako sa isang sulok at umiinom. Si Carla ay
kasama ang iba naming mga kasamahan.

"Nag away ata kayo ng girlfriend mo?" may nagsalita na lalaki mula sa tabi ko.

Tumingin ako sakanya. Hindi ko alam ang pangalan nya, pero nakikita ko sya sa
department namin. Kaya malamang writer din sya. "Hindi. Hindi ko sya girlfriend.."

"Kung ganun, bakit ang sweet nyo palagi? Tapos ngayon bigla nalang kayong hindi nag
papansinan?" tanong nya.

"Hindi ko nga din alam eh. Bigla nalang syang naging ganyan." kibit balikat na
sagot ko.

"Sama ka nalang dun sa amin. Para hindi ka mag isa dyan." sabi nya. Tumango nalang
ako. "Mark nga pala pare.." pagpapakilala nya.

"Kyle.." sabi ko. Inilahad nya ang kamay nya at tinanggap ko naman ito.

Pumunta na kami sa mga kasamahan naming lalaki. Matagal na pala nila akong gustong
kaibiganin ang kaso lang ay kilala pala nila ako dati bilang si Joshua Cristobal,
kaya akala nila ay suplado ako. Ang sabi ko naman ay hindi lang ako sanay kaya
mailap ako.

Habang nagkukwentuhan kami ay nag ikot ikot ako ng tingin. Nakita ko si Carla na
nakatingin sa akin, pero agad din nyang binawi ang mga tingin nya.

Hanggang ngayon ay hindi ko parin talaga alam kung may problema sa aming dalawa.
Sya na nga lang ang kaisa isang taong lagi kong kasama, pero parang nawawala na din
sya ngayon sa akin.

"Kyle, ikaw ba nagmahal ka na?" bigla akong natigilan sa pag iisip at napatingin sa
kasamahan ko na nag tanong.
"H-ha? Ano.. Oo, pero matagal na.." bumalik nanaman ang alala sa akin ni Yssabelle.

Kung buhay kaya sya ngayon? Siguro ang saya saya na namin. Baka nga may mga anak na
ulit kami eh. Miss na miss ko na talaga sya. Hindi ko sya kayang bitawan at
pakawalan, dahil ng mamatay sya ay sinama na din nya ang puso ko sa hukay.

Kaya hindi ako pwedeng magmahal ng iba.

Sakanya lang nakalaan ang puso ko.

"Oh talaga? Sino? Kwento mo naman.."

"Naku.. Mahabang kwento." inilihis ko nalang ang usapan. Ayaw ko ng ungkatin pa ang
sakit ng nakaraan.

"Masikreto ka pala.." natawa nalang ako.

Ininom ko nalang ang baso ng wine na nasa kamay ko. Hinanap ko ulit si Carla, pero
napakunot ang noo ko ng hindi ko sya makita.

Saan kaya nagpunta yun?

"Sandali lang ha.." pagpapaalam ko sa mga kasamahan ko. Tinanguan lang nila ako.
Tumayo na ako at hinanap na si Carla. Nakita ko sya na kakalabas lang ng restroom.
Napaluwag ang paghinga ko. Akala ko umalis na sya eh.

Ang tagal kasing ipakilala si Miss Sab Benitez eh. Dumadami na din ang mga media
dito. Ang sabi naman kasi ay hinitintay pa nya ang boyfriend nya.

May boyfriend pala sya? Hindi ko nareeasrch yun ah.

Hindi pa din ako mapakali hanggang ngayon. Parang may mangyayari talaga ngayong
gabi. Parang pangyayari na ikakagulat ko. Hay, ewan ko ba. Baka akala ko lang
naman.

Napagpasyahan ko lapitan na muna si Carla. Kailangan ko na syang kausapin. Hindi

pwedeng ganito nalang kami. Nasa iisang trabaho lang kami. Tsaka nasanay na ako na
palagi syang kasama. Tapos magkakaganito pa ba kami?

"Carla? Pwede ba tayong mag usap?" hinila ko ang braso nya.

Napatingin naman sya sa akin na para bang walang pakialam. "Bakit? Anong pag
uusapan natin?" tanong nya.

"Marami.." sabi ko. Hinila ko sya papunta sa bakanteng table. Hinigpitan ko ang
hawak sakanya ng maramdaman ko na nagpupumiglas sya.

"Ano ba.." pabalang nyang hinila ang braso nya. "Bat mo ba ako hinila dito?" galit
na tanong nya. "Aalis na ako." akmang tatayo na sya ng hilain ko ulit sya dahilan
para mapaupo sya ulit.

"Dyan ka lang. Hindi ka aalis dito hangga't hindi mo ako kinakausap ng maayos.."
madiin na sabi ko.

"Wala naman kasi tayong dapat pag usapan.."

"Anong wala?" tanong ko. "Bat ba iwas ka ng iwas sa akin? Hindi ko na alam kung ano
ba ang nagawa kong mali para magka ganyan ka.."

Nagbago ang emosyon nya at nagbaba ng tingin. "W-wala.. Wala kang maling ginawa.
Hayaan mo nalang muna kasi ako.."

"Paano kita hahayaan? Hindi ko pwedeng gawin yun. Utang ko ang buhay ko sayo.."

"Yun na nga Kyle eh.." sabi nya. "Utang mo lang sa akin ang buhay mo kaya nandyan
ka. Pero paano kung hindi? Paano kung hindi ako ang nakakita sayo nung gabing yun?
Paano kung ibang tao? Magiging utang na loob mo pa ba sa akin ang buhay mo?"
Natigilan ako. Anong sinasabi nya? Bat ba parang galit na galit sya? "H-hindi ko
alam.." sabi ko.

"See. Hindi mo alam.. Hindi mo alam kasi hindi ka sigurado sa lahat. Di mo ba

nakikita? Lagi tayong magkasama pero iba parin ang gusto mo. Limang taon na tayong
magkasama, pero puro Yssabelle parin ang hanap mo!"

Teka. Bat nasama ang pangalan ng mahal ko dito? "Bat nadamay si Yssabelle dito?"

"Damay sya dito Kyle!" napataas na ang boses nya. "Damay sya. Dahil hanggang ngayon
ay hindi mo parin sya mapakawalan. Limang taon na syang patay! Ako natanggap ko na
na wala na sya, pero bakit ikaw hindi mo parin magawa? Patakbuhin mo na ang buhay
mo ng wala sya!"

"H-hindi.. Hindi ko pwedeng gawin yun dahil mahal ko sya. Mahal na mahal.."

"Mahal mo sya?" natawa sya ng mapakla. "Oo nga naman. Mahal na mahal mo nga pala
sya. Kaya kahit anong gawin ko ay hindi mo nakikita ang mga ginagawa ko para sayo.
Nandito na nga ako diba? Buhay na buhay. Pero hanap mo parin ang patay na!"

Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. "Ano bang problema?! Bat si Yssabelle ang
pinag iinitan mo? Ako nalang.. Wag mo na syang idamay. At bakit ba galit na galit
ka? Tayo ba? Hindi naman diba?!"

Napapikit sya ng mariin at may isang luha na kumawala sa mata nya. "Oo nga pala.
Hindi nga pala tayo. Kaya anong karapatan ko para maramdaman to? Anong karapatan ko
para maha------"

Pareho kaming natigilan ng biglang magliwanag ang stage."Please welcome, Miss Sab
Benitez and her boyfriend.." pagpapakilala sakanila.

Naglupong agad ang media at sari saring flash ng camera ang nakatuon sakanila. Kaya
hindi ko sila masyadong makita. Pati si Carla ay parang nalilito na din.

Ilang sandali lang ay tumigil na ang media. Kasabay ng pagtigil nila ang pagtigil
ng mundo ko at paninigas ng katawan ko.
Kinusot ko ang mga mata ko. Pero kahit anong gawin ko ay sya parin ang nakikita ko.
Nagkatinginan kami ni Carla, lungkot, gulat at galit ang nasa mga mata nya.

Napatingin ako sa lalaking kasama nya.

Paano nangyari ang lahat ng to?

Buhay ang mahal ko?

Ibig sabihin sya talaga ang nakita ko sa parking lot nun?

At totoo ba tong nakikita ko na si Stephen ang boyfriend nya? Paano nangyari yun?

Naguguluhan ako..

Biglang nagtagpo ang mga mata namin ni Yssabelle. Ngumiti sya sa akin.

Ngunit isang ngiti na walang bahid ng pagmamahal..

**

Ang sarap mag update pag walang duty dahil malakas ang ulan. Pero please lang wag
nyo i-wish na lumakas pa tong bagyo. Pag pray nyo mga kababayan natin.

Tsaka ako din, di ako makalabas ng dorm eh. -_____-

Nga pala, basahin nyo din yung When I was Thirteen tska The Player. Ge na, minsan
lang ako mag request. Hahaha!

Ingat kayo ha? Wag lalabas pag malakas ang hangin at ulan. :)

-Kerbs

*******************************************
[8] Chapter 6
*******************************************
Parang hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Kahit ilang beses akong kumurap ay
si Yssabelle talaga ang nakikita ng mga mata ko. Gusto ko syang lapitan at yakapin,
pero hindi ko alam kung paano ko nga ba gagawin yun.
Parang may nagbago din sakanya. Parang hindi na sya ang Yssabelle na kilala ko
limang taon na ang nakakaraan.

Ikinalilito ko din kung paano naging sila ni Stephen? Samantalang ang sabi sa akin
ni Stephen dati ay hindi din nya alam na patay na pala si Yssabelle.

Nalilito ako ngayon sa mga pangyayari.

"B-buhay sya.." mahinang sabi ni Carla at natutop agad ang bibig nya.

Kahit ako ay hindi na din makapagsalita. Ang mga galaw, pananamit, maging ang mga
tingin nya ay ibang iba na.

Hindi ko na alam kung ano ang nangyayari sa paligid. Ang alam ko lang ngayon ay
parang kami lang dalawa ni Yssabelle ang tao dito sa lugar.

Kailangan ko syang makausap. Hindi ko na pwedeng sayangin ang pagkakataon. Limang

taon akong nangulila sakanya. Limang taong kong inakala na patay na sya.

Sa totoo lang ay nasasaktan ako ngayon. Limang taon nanaman akong naniwala sa
kasinungalingan..

Napatingin ulit ako kay Carla. Tila nalilito din sya sa mga pangyayari. Sino nga ba
naman kasi ang hindi malilito.

"Kyle. Totoo ba t-talaga na buhay sya?" nanginginig na tanong ni Carla.

"Oo.. H-hindi din ako makapaniwala. Buhay ang mahal ko." sabi ko.

Sinundan namin ng tingin si Yssabelle at Stephen. Hindi na nya ako tinignan magmula
kanina. Mukhang masayang masaya sya.

Parang wala ng bahid sakanya ang nakaraan.

Nakalimutan na kaya nya ako?

Mahal pa ba nya ako?

Naiisip pa ba kaya nya ako?

Ang daming katanungan na naghihintay ng kasagutan.

Pumunta sila ni Stephen sa mga kumpol ng tao na nag uusap. Halatang masaya si
Yssabelle sa mga nangyayari. Ang mga mata nya kasi ay kabisado ko. Alam ko kung
kailan ito malungkot o kailan ito nagsasabi na totoong masaya sya.

Parang dati lang. Kabisadong kabisado ko sya.

Hindi na kami nag imikan ni Carla. Nanatili lang kaming nakaupo. Habang ako ay
nakamasid kay Yssabelle. Nakalimutan ko na nga din ang pinaguusapan namin ni Carla
kani-kanina lang. Ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay kailangan kong makausap
ang mahal ko.

Napatagilid ako ng tingin ng makita ko si Carla na humihikbi. Anong nangyari

sakanya? "Bakit ka umiiyak?" tanong ko.

Hindi nya ako sinagot. Tahimik lang sya sa pag iyak. Lumapit ako sakanya at
hinaplos ang likuran nya. Siguro hindi din sya makapaniwala na buhay ang bestfriend
nya. Pinilit na nya kasing mabuhay ng wala si Yssabelle. Kaya siguro nakakagulat
din sakanya ang pangyayaring ito.

"A-ang akala ko patay na talaga sya.." sabi nya sa pagitan ng paghikbi. Inihilig
nya ang ulo nya sa balikat ko, habang ako naman ay hinahaplos ang ulo nya.

Nasa kalagitnaan ng pag iyak si Carla ng makita kong nakatingin sa amin si

Yssabelle, kaya napabitaw ako sakanya. "Bakit?" tanong nya. Marahil ay nagulat sya
sa biglang pagbitaw ko.

"I-i'm sorry." Sabi ko habang nakatuon ang tingin ko kay Yssabelle. Nagtititigan
lang kami. Parang nanghihina ako sa mga tingin nya. Hindi ako makagalaw. Tila may
pinapahiwatig sya, pero hindi ko alam kung ano nga ba yun.

"A-ahh.. Kaya pala.." dun lang ako napaalis ng tingin sa mahal ko ng magsalita si
Carla habang pinupunasan ang mga luha sa mata nya. "Siguro, wala ng dahilan para
magsama parin tayo araw araw. Nandyan na kasi ulit ang MAHAL mo." pagdidiin nya sa
sinabi nya. Mukhang may hinanakit din sa tono ng boses nya.

Hindi ko nalang pinansin ang mga sinabi nya. Bumalik ulit ang tingin ko kay
Yssabelle. Hindi na sya nakatingin sa akin. Kay Stephen na ngayon nakatuon ang
atensyon nya. Mukhang masaya sya na kasama si Stephen.

Limang taon akong naniwala na wala na sya, tapos bigla nalang ulit syang lilitaw at
meron ng bagong mahal. Hindi ko na kasi makita ngayon ang mga tingin nya sa akin
dati na may pagmamahal.

Hindi ko na napansin ang paglipas ng oras. Patapos na pala ang party. Napatingin
ako kay Carla, ang dami na ng nainom nya.

Panigurado ay malalasing nanaman to.

"Tama na nga yan.." sabi ko sakanya. Kinuha ko ang baso ng alak na iinumin pa sana
nya.

"Uyy!" gulat na sabi nya. "Napansin mo din ako. Akala ko magmumukhang hangin nalang
ako dito. Haha.." Tinapik nya ang balikat ko at sinubukang kunin ang baso ng alak
na nasa kamay ko. "Akin na yan. Ibigay mo na sa akin.."

"Tama na. Tapos na ang party. Uuwi na tayo.." sabi ko. Inilagay ko ang kanang kamay
nya sa balikat ko para maakay ko sya. Nagpupumiglas sya pero hindi naman nya
magawang makapalag dala na din ng kalasingan.

Hinanap ng mga mata ko sa paligid si Yssabelle at Stephen, ngunit wala na sila.

Napabuntong hininga nalang ako. Siguro ay umalis na sila. Inakay ko nalang si Carla
hanggang sa makadating kami sa parking area.

"Kyle.. Haha.." sabi ni Carla. Isinandal ko muna sya sa may pintuan ng kotse ko
para hanapin ang susi. Hindi ko kasi alam kung saan ko nga ba ito nailagay.
"Uy, humarap ka nga sa akin.." nagulat ako ng hawakan nya ang magkabilang balikat
ko. "Sabihin mo nga, sinong mas maganda sa amin ni Yssabelle?" namumungay na matang
sabi nya.

Pinilit kong tanggalin ang mga kamay nya sa balikat ko pero binalik lang nya ulit
ang mga ito. "Lasing ka na Carla.." sabi ko.

"H-hindi ako lasing no. Haha.. Ikaw talaga.."

"Carla.." pigil ko ulit sakanya. Pero hindi nya ako pinakinggan. Kaya hindi na ulit
ako pumalag ng dalhin nya ulit ang mga kamay nya sa magkabilang balikat ko. Ayaw ko
na syang patulan dahil lasing na sya.

Nagtagpo ang mga mata namin. Ngayon ko lang sya natignan ng ganito kalapit. Parang
may lungkot ang mga mata nya. Para din syang nasasaktan.

"Iiwan mo na ba ako?" malungkot na tanong nya.

"Bat naman kita iiwan?" tanong ko.

"Kasi nandyan na ulit sya. B-buhay sya.. Kaya ano pang dahilan para samahan mo pa
ako palagi?" iba na ang tono ng boses nya. Parang nagbabadya na itong umiyak.

Hinawakan ko ang pisngi nya. "Carla, hindi ko naman gagawin yun. Kasi kaibigan
kita.."

"Talagang kaibigan lang ang tingin mo sa akin no?" natawa sya ng mapakla sa sinabi
ko. Nagsisimula na ding magtubig ang mga mata nya.

Hindi ako makasagot. Ano nga ba ang dapat kong sabihin? Siguro ay lasing lang
talaga sya kaya nya nasasabi ang mga bagay na yun.

Inalis ko nalang ang mga kamay ko na nasa pisngi nya. Akmang bibitaw na ako sa mga
hawak nya ng bigla nya akong hinalikan sa labi.
Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa nya. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong
gawin. Inilagay nya ang mga kamay nya sa batok ko para mas lumalim pa ang halik
namin. Pinilit ko syang itulak pero hindi ko magawa.

Magkadikit lang ang mga labi namin. Habang sya ay nakapikit.

Mali ito Carla. Sabi ng utak ko.

Nakahugot ako ng lakas para itulak si Carla ng may biglang magsalita sa harapan
namin. "Kayo na pala?"

Boses palang nya ay nagbibigay na ng ibang kabog sa puso ko. Ibang iba talaga sya
sa lahat. Ibang iba talaga ang mahal ko.

"H-hindi.." umiling ako at tumingin kay Carla. Nakatingin lang sya kay Yssabelle.
Walang kahit na anong mababakas sa mukha nya. "Mali ang nakita mo.." dagdag ko pa.

Natawa sya bigla sa sinabi ko. "Hindi nyo naman kailangan itago. Kayo talaga.."

"Hindi nga kami Yssabelle.." akmang lalapit ako sakanya ng pigilan nya ako.

"Oopps. Wag kang lalapit. Magagalit ang girlfriend mo. Bestfriend ko pa naman
yan.." hindi parin maalis sa mga labi nya ang totoong ngiti.

"Sa pagkakaalam ko patay na ang bestfriend ko." napatingin kaming pareho kay Carla
ng magsalita sya. Lumapit sya kay Yssabelle. "Hindi kita bestfriend. At kahit
kailan ay hinding hindi na ulit kita tatanggapin bilang bestfriend ko.
Naiintindihan mo?" nagulat kaming pareho sa inasta ni Carla.

Pero mas ikinagulat ko ang sumunod na ginawa nya.

Sinampal nya si Yssabelle. Isang malakas na sampal. "Hindi ko ugaling manakit ng

tao. Alam mo yun diba? Pero hindi ko din ugaling magpanggap at magsinungaling.
Limang taon mo kaming pinagmukhang tanga. Kaya anong karapatan mong sabihin na
kaibigan mo pa ako?!" itinulak nya si Yssabelle pagkatapos ay tumalikod na sya at
nagsimula ng maglakad.
Naging malungkot ang mukha ni Yssabelle. Mukhang nasaktan sya sa mga sinabi ni
Carla. Napatingin naman ako ngayon sa imahe ni Carla na papalayo.

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.

Pero sa huli ay mas pinili ko na munang sundan si Carla..

**

Carla-Yssabelle? Kyle-Stephen? Uggh. Banas. Nalilito na ako. -_-

May tanong ako, ano pwede pampatanggal ng antok? Duty na ulit ako bukas eh. Thanks
sa mga sasagot! :)

-Kerbs

*******************************************
[9] Chapter 7
*******************************************
Yssa

Hinawakan ko ang pisngi ko na sinampal ni Carla. I can't believe it na nagawa nya

sa akin yun. Hindi pa sya nagalit sa akin to the point na sasaktan nya ako
physically.

But maybe, she's right. I am not her friend anymore. Mali din naman kasi ako na
hindi ko pinaalam sakanya na buhay ako. Sana sinabi ko nalang sakanya nung una
palang para hindi na naging ganito ngayon.

Hindi ko din naman inaasahan na sila na pala ni Kyle. Nawalan na ako ng balita
sakanilang dalawa simula ng umalis ako dito sa bansa. Nagkaroon lang ulit ako ng
balita sakanila ng malaman ko na nag apply sila dito sa publishing company.

I was just planning to surprise them. Pero ako pa yata ang nasurprise.

I looked at the image of Kyle. Gaya parin sya ng dati. He's still the same Kyle I
used to know. Medyo nag mature lang sya ng kaunti. I was shocked when I saw him and
Carla kissing here at the parking area. Siguro nag away sila. Mukha kasing lasing
si Carla eh.

Pero bakit tinatanggi ni Kyle na girlfriend nya si Carla?

Wala naman syang dapat ikahiya. And I don't really care kahit na may girlfriend na
sya. Basta't siguraduhin lang nya na wag nyang sasaktan ang bestfriend ko.

Wag nyang uulitin ang mga maling ginawa nya sa akin. Dati.

"Hey, babe.." someone hugged me from behind. Napangiti nalang ako.

"Hmm?" I said. Sabay hawak sa kamay nya na nasa waist ko.

"Bakit hindi ka pa pumasok sa loob ng kotse? It's getting cold in here.." sabi nya.

"Hinihintay kasi kita eh.." I said with a smile.

"Ang sweet mo talaga.." he said then turn me around para magkaharapan kami. "You're
the most beautiful woman I ever met in the entire universe.."

I chuckled. "Since when did you learn to become corny?" I pinch his nose. I do
really have a cute and handsome boyfriend..

"Since the day we met.." hay naku. Kahit kailan nasasakyan nya talaga ang mga pang
aasar ko sakanya. I just gave him a quick kiss on the lips before entering his car.
Baka kasi mas maging corny pa ang lalaking to.

We went to our old house. Dun kasi ako tumutuloy ngayon. I'd rather live here than
to get a condo unit. Ang dami naming memories dito eh. Miss ko na ang family ko.
Naiwan pa kasi sila sa States dahil tinatapos pa ni Annie ang pag aaral nya.

Buti na nga lang ay nandito na si Stephen, atleast hindi ko nararamdaman na mag isa
ako. Sana lang hindi na sya maging busy. Para lagi ko na syang makasama.

Pumasok na kami sa loob ng bahay. He waited for me at the living room. Nagbihis
muna kasi ako. Napatingin ako sa clock. 11PM na pala.
I'm just wondering, okay na kaya si Kyle at Carla?

Uggh. Thoughts!

Buhay na nila yun kaya hindi na dapat ako makialam.

Nang makapagbihis na ako ay lumabas na agad ako at lumapit kay Stephen. I rested my
head on his chest, habang sya ay nakayakap sa akin.

Hindi naman namin kailangan mag usap ng mag usap para lang iparamdam ang mga
nararamdaman namin. Our actions were more than enough to express our feelings.

"Nakita ko sya kanina.." he broke the silence. Natigilan naman ako. Is he talking
about Kyle?

"So?"

"Nothing.. I thought you're still affected by his presence."

"Are you joking?" I laughed at him. "Ofcourse I'm not. Atleast, not anymore.."

"But why didn't you tell me na nagtatrabaho sya sa company? Hindi ko alam na
marunong pala syang magsulat.." there's a saddness behind his voice. Alam ko yun,
kasi nararamdaman ko.

"Me too. I never thought that he could write. But hey, stop it okay? Wag ka ng
malungkot dyan.." humarap ako sakanya and I gave him my most genuine smile. Ngumiti
na din sya ng makita nya ang ngiti ko.

I really love this man.

Ky

"Bat mo ginawa yun?" hinawakan ko ang braso ni Carla ng mahabol ko sya.

"Oh! Hi.. Sinundan mo pala ako?" tumawa sya ng sarkastiko. "Bat iniwan mo ang mahal
mo? Ha?"

Hindi ko parin inalis ang pagkakahawak ko sa braso nya. Nagpupumiglas na din sya
pero hindi ko yun pinansin. "Bat ka ba nagkakaganyan Carla?!" napataas na ang boses
ko. Parang hindi na sya ang Carla na nakilala ko.

"Bakit napano ako?"

"Bakit iba ka na kung umakto ngayon? Hindi kita maintindihan.."

Tinabing nya ang kamay ko kaya nabitawan ko na ang braso nya. "You'll never
understand me Kyle. Kasi puro Yssabelle yang laman ng utak at puso mo!"

"Ano ba kasing kinalaman ni Yssabelle dito?" tanong ko.

"Wala! Pabayaan mo nalang ako. Pwede ba?!" tumakbo na sya palayo sa akin. Hindi ko
na sya nagawang habulin pa.

Nalilito na ako sayo Carla.

Napagpasyahan ko na umuwi na sa apartment. Bumalik na muna ako sa parking lot ng

venue para kunin ang kotse ko. Napatingin ako sa paligid. Wala na si Yssabelle.
Napabuntong hininga nalang ako.

Gusto ko syang makausap. Gusto kong linawin ang lahat. Gulong gulo ang isip ko.
Hindi ko na alam kung ano pa ba ang dapat kong isipin ngayon.

Kinabukasan..

Mag isa akong pumasok sa trabaho. Hindi ko na sinundo si Carla. Siguro kailangan
muna naming palipasin ang mga nangyari, kahit na hindi ko alam kung ano nga ba
talaga ang nangyayari.

Napag isip isip ko din na kailangan kong kausapin si Yssabelle ngayon. Ang tagal
kong nangulila sakanya. Hindi na ako gaya ng dati na tutunganga nalang. Walang
mangyayari sa buhay ko pag ginawa ko ulit yun.

"Nandyan ba si Yssa.. I mean Ma'am Benitez?" tanong ko sa sekretarya nya na nasa

labas ng office nya.

"Oo.. Do you need something?" tanong nya. May edad na ito, kaya may pagka istrikto
kung magsalita.

"Pwede ko po ba syang makausap?" tanong ko.

"She's busy. Hindi ko alam kung nag eentertain sya ng mga empleyado. But I'll ask
her.." sabi nya. Tumango ako pagkatapos ay pumasok na sya sa office ni Yssabelle.

Ilang sandali lang ay lumabas na sya at pinapasok ako. Napaluwag ang pakiramdam ko.
Hindi parin nya ako kayang tiisin.

Pagpasok ko ay nilibot ko ang kabuuan ng opisina nya. Ganitong ganito parin ang mga
gusto nyang designs.

May mga bagay talaga na hindi nagbabago.

"Anong kailangan mo?" hindi sya bumaling ng tingin sa akin. May mga sinusulat sya.
Alam kaya nya na ako ang nandito?

"Yssabelle.." bigla syang natigilan ng magsalita ako. Ibinaba nya ang hawak nyang
ballpen at nag angat ng tingin.

Sa una ay nagulat sya pero panandalian lang yun. "Oh.. Ikaw pala Kyle.. Bakit ka
nandito? Oras ng trabaho.."

"G-gusto sana kitang makausap.." sabi ko. Sa totoo lang ay kinakabahan ako. Ibang
Yssabelle na ang kaharap ko ngayon.

Napataas ang kilay nya. "Ano naman ang pag usapan natin? Meron ba?"
"Oo. Madami akong gustong malaman.." lumapit ako sa table nya. Sya naman ay mataman
na nakatingin lang sa akin.

"Let me guess, kung paano ako nabuhay? Kung bakit hindi ko sinabi sayo na may sakit
ako nun?" tumayo sya at humarap sa glass window nya. "Alam mo Kyle, natatawa nga
ako bat ginawa ko yun. Maybe I'm too much inlove that time. Akala ko kasi tayong
dalawa nalang lagi eh. You now, I'm still naive that time.."

Lumapit ako sakanya pagkatapos ay hinawakan sya sa balikat pero mabilis nya itong
iniwas. "I-im sorry.." napayuko ako. "Nagsisisi ako sa lahat ng mga nagawa ko sayo.
Alam kong nagkamali ako. Please, give me another chance.."

"You're joking right?" tumawa sya "Alam mo naman na boyfriend ko si Stephen. Hindi
ko sya pwedeng saktan. I love him.. As in so much Kyle.."

Napapikit ako ng mariin sa sinabi nya. Gusto kong takpan ang mga tenga ko, kaso
parang naging manhid ang pagkatao ko dahil hindi ko ito magawa. "Galit ka pa din ba
sa akin?" pinilit kong lunukin ang kung ano man ang bumabara sa lalamunan ko.

"Honestly Kyle, oo. Galit parin ako sayo. I don't know kung kaya pa ba kitang
patawarin.. Lahat ata ng sakit ipinaramdam ko na saakin. So how will I forgive you
if you left a scar here?" humarap sya sa akin at itinuro ang dibdib nya.

Alam ko, mali ako. Gago ako. Bat nga ba nya ako patatawarin sa mga katarantaduhan
ko? "Ano ba ang dapat kong gawin para patawarin mo ako?" magkaharap na kami ngayon.
Nakatingin ako sa mga mata nya na walang bahid ng kahit ano.

"Wala.." patay malisyang sabi nya. "Ang dapat mo lang gawin ay layuan mo ako.
Isipin mo nalang na hindi na tayo magkakilala.."

"Hindi. Hindi ko pwedeng gawin yun. Kasi mahal kita.."

"You love me? Haha.. Great joke Kyle.. You never love me. You just thought you
loved me kaya nagkakaganyan ka. At kayo na ni Carla diba? So why are you acting
like this? Don't hurt Carla.."
"Kaibigan ko lang si Carla.." sabi ko. "Lasing sya kagabi kaya hinalikan nya ako.
But believe me, hindi ko ginusto yun.."

Natawa sya at bumalik ulit sa swivel chair nya. "Denying her that much? Hmm..
Ganyan ka din siguro dati sa akin no? You're denying me the way you denied Carla.."

Napailing ako. "No! Hindi.. Ikaw ang kauna unahang babae na pinagmamalaki ko.."

"Hay naku Kyle.. Alam mo, kahit anong sabihin mo hindi na ako apektado. No spark at
all. So stop chasing okay.. Wala ka ng mapapala sa akin. Wala ka ng mababalikan. I
belong to someone else now.. Tanggapin mo na yun okay?"

Hindi ako nakasagot. Bawat salita nya ay tumatagos sa dibdib ko. Bat iba na sya
ngayon? Bat kaya na nya akong patayin kahit sa mga salitang binibitawan lang nya.
Kahit anong tanggi ko ay nababasa ko sa mga mata nya na wala lang ako sakanya.

Parang isa lang akong nakaraan na nabaon sa alaala nya.

"Hindi ko matatanggap.." sabi ko. Ito lang ata ang kaya kong sabihin. Ayaw
tanggapin ng buong pagkatao ko ang mga sinabi nya.

"Okay, kung yan ang gusto mo then go ahead. Hindi naman ako ang mahihirapan.."

Lumapit ako sakanya. Naluluha na ako pero kailangan kong pigilan to. Kailangan kong
magtiis. "Hindi ako susuko.."

"Edi wag kang sumuko. As if I care Kyle. Kahit na lumuhod ka pa ng paulit ulit ay
hindi na kita tatanggapin. I'm not your Yssabelle anymore.."

Humugot ako ng malalim na hininga. "Yeah right. You're not my Yssablle anymore, but
I'm still your Kyle. The man who truly loves you.."

"The hell I care.." sabi nya. But she shifted her sight. Hindi na sya makatingin sa
akin.
Nagkaroon ako ng lakas ng loob. "You care. You're just afraid right? Takot ka lang
dahil baka mahalin mo ulit ako. Ayaw mong maging malapit ulit tayo sa isa't isa
because you're afraid that you might fall for me again.."

"Hindi mangyayari yan!" Tumaas na ang boses nya. "I love Stephen! Hindi na kita
mahal.." namumula na ang mukha nya sa galit. Ngayon ko lang nakita ang ganitong
side nya. It's like she can't control herself.

"Go ahead. Convince yourself.." hindi ko alam kung bakit pero nawala ang pangamba
ko. Nararamdaman ko na may pag asa pa.

"I hate you!" sigaw nya.

"Oh really? Well. I love you!" tumalikod na ako at dali daling lumabas sa opisina
nya.

Sige lang Yssabelle, mas lalo lang kitang mamahalin sa ginagawa mo..

**

Pag maganda ang mga feedbacks na nababasa ko bumabait ako at nag a-update ako agad.
Pero pag laging "bitin" ang mga sinasabi nyo, aba'y kayo nalang kaya ang magsulat?
Hindi ako masungit ha, tao lang ako nagdadamdam din. (Ayy, drama) Learn to
appreciate please. :P

-Kerbs

*******************************************
[10] Chapter 8
*******************************************
Yssa

Ahh! That guy, he ruined my day. Hindi ba nya maintindihan that I'm with Stephen
now? Mahal na mahal ko sya, hindi ko sya pwedeng saktan ng ganun ganun na lang.

Limang taon na kaming tapos. Sya na nga ang nagtulak sa akin palayo. He turned me
into this. He's the reason why I became evil. I'm just guarding myself. Ayaw ko ng
maging mahina. Ayaw ko ng maging tanga. Hinding hindi na ako babalik sa dating ako.

Nawalan na ako ng gana na ituloy ang mga paper works ko. Umagang umaga sinira na
nya agad ang araw ko. I need some refreshment.

Kinuha ko ang phone ko sa bag, I need to call Stephen. I dialled his number, nakaka
isang ring palang ako ng sagutin na nya ito agad. "Hello baby, tatawagan sana kita
pero nauna ka ng tumawag. So, what's up?" He said on the other line.

"I called because I wanna see you. Punta ka naman dito.. Please?"

"But babe, papunta ako sa airport ngayon.." What?! Kakadating nga lang nya kagabi
tapos aalis nanaman sya ngayon?

"Where are you going?" tanong ko.

"Babalik na ako ng London, babe.. Pero babalik din naman ako ng Tuesday. Promise,
pag bumalik ako dito di na kita iiwan mag isa dyan."

"But Stephen, I need you here.." gusto kong tumakbo papunta sakanya at yakapin sya
ng mahigpit.

"Importante to babe, pangako magli-leave ako sa work after nito.."

I sigh. Ano pa nga ba ang magagawa ko? Ginagawa lang naman nya to para sa future
namin. "Okay.. Pero pupunta ako ng airport ngayon, ihahatid kita." sabi ko. "What
time ba ang flight mo?"

"Mamayang 9:30.." napatingin ako sa wrist watch ko, it's already 8:15. Makakahabol
pa ako.

"Okay, pupunta na ako dyan. I love you.." sabi ko the I hang up the phone.

Nagmamadali na akong lumabas, nagpaalam muna ako sa secretary ko. Ang sabi ko ay
ihahatid ko muna si Stephen. Bumaba na ako at nakasalubong ko si Kyle. "Saan ka
pupunta?" tanong nya.

"Why do you care? Pag kaka alam ko walang pakialam ang mga empleyado sa buhay ng
boss nila.." I smirk at naglakad na palayo sakanya.

Ano bang akala nya? Ako ang dating Yssabelle na ipapaalam kung ano man ang gagawin?
It's been 5 years. Hindi pa ba sya nakaka move on?

Pumunta na ako sa parking area at agad na pumasok sa kotse ko. Nagmamadali akong
magdrive, I hope na hindi traffic para agad akong makadating ng airport. But gosh,
patay ako kay Stephen pag nalaman nyang nag drive ako ng mabilis.

Sa totoo lang, ayaw nya akong turuan mag drive dati pero mapilit kasi ako eh. Nung
unang beses nga na pinag drive ko sya ay muntik na kaming mabangga. He was so mad
that time, pero ako parang timang na napapangiti. Kasi alam ko na concern sya sa
akin.

Kaya ngayon, magagawa ko ba syang itapon nalang para balikan ang nakaraan ko na
nagpahirap sa akin?

Uhh.. Noy way!

Pagdating ko ng airport ay hinanap ko agad si Stephen. And there, nakita ko sya na

may kausap na babae. Oh, if I know nakikipag flirt lang ang babaeng yan sa
boyfriend ko. Lumapit agad ako sakanila. "Hi baby.." sabi ko. I grabbed his nape
and gave him a deep kiss. Nagulat pa ang babaeng kausap ni Stephen.

Oh well, he's mine.

"Oh. Babe.. Nandito ka na pala.." he said. Bumaling sya sa kausap nyang babae.
"Sige, salamat Miss Castro.." tumango nalang ang babae. Tumingin din sya sa akin
but I didn't bother to give her any response. Hindi naman kami close eh.

"Don't tell me nagseselos ka?" sabi ni Stephen ng makalayo na ang babaeng kausap
nya.

Lumayo ako ng kaunti sakanya and I ignored him. "No. She's too average. Mas maganda
ako sakanya.." sabi ko.

Natawa naman ang boyfriend ko. "Seriously Sab? Naiinsecure ka ba?" patawa tawang
sabi nya.

"What?!" malakas na sabi ko. "Ofcourse not! Naiinis lang ako kasi she's flirting
with you.."

"Ganun na din yun baby.. Halika nga dito.." he grabbed my waist at magkadikit na
kami ngayon. "You know, other girls may caught my attention. But they will never
get my affection.." Gosh! Kinikilig ako. We're here in the middle of the airport
tapos pinapakilig nya ako ng ganito.

"Alam mo namang mahal na mahal kita para pagpalit lang sa kahit sino man.." pwede
bang matunaw na ako ngayon? Gosh Stephen, kelan ba ako masasanay sa pagpapakilig
mo?

Hindi na ako nagsalita. But instead, binigyan ko ulit sya ng isang halik na puno ng
pagmamahal. His lips was so soft like a cotton. Ang lambot nito. Sya na ang lumayo
ng lumalim na ang halik namin.

Yan ang isang bagay na nagustuhan ko kay Stephen. He knows how to respect a girl.
Nirerespeto nya ako. We never cross our boundary. Alam nya kung kailan nya dapat
kontrolin ang sarili nya.

"I love you.." he said while breathing softly.

"I love you too.." sabi ko. Ngumiti ako sakanya. Ngiti na sakanya ko lang gustong
ipakita. Ayaw kong mag isip ng ibang bagay pag kasama ko sya. Gusto ko kami lang
dalawa, sya lang ang iniisip ko at ako lang ang iniisip nya.

Niyakap ko sya ng mahigpit. We don't care kung nasa gitna man kami ng airport. Ang
mahalaga ay maiparamdam namin sa isa't isa ang pagmamahalan namin.

Bumitaw lang kami sa pagkakayakap ng oras na ng flight nya. Ayaw ko man syang
bitawan, pero kailangan. Ang hirap ng ganito. Pag hinahatid ko sya nagiging
emotional ako. Nakakalungkot lang kasi milya nanaman ang layo namin.

"Wag ka ng malungkot, okay? Babalik agad ako.." sabi nya. He caressed my cheeks
then kissed my temple. I can feel his tenderness and respect.

Tumango ako at niyakap sya ulit. "I love you. I love you so much.." I whispered.
"I love you too. I love you more. I love you most.." bumitaw na kami sa
pagkakayakap. Tumalikod na sya at naglakad na. Pero lumingon ulit sya at nag wave
sa akin. "I love you.." ulit pa nya.

Ng mawala na sya sa paningin ko ay umalis na ako. Nakakalungkot, mag isa nanaman

ako. Sana Tuesday na para makasama ko na ulit si Stephen.

I sigh.

**

Napagpasyahan ko na pumunta muna ng mall. I need to relax. Na-stress ako sa pag

alis ni Stephen.

Haay..

Maaga pa, kaya konti palang ang laman ng mall. Nung nasa States kami, lagi kong
kasama si Stephen na mag-mall. Then, we're holding each others' hands.

I sigh once again. Tama na nga. Maghihintay nalang ako hanggang sa mag Tuesday na.

Naglibot libot ako hanggang sa mapagawi ako sa isang botique. Then I saw someone.
Kilala ko sya.

Kilala pa kaya nya ako?

Hmm.. Parang gusto kong libangin ang sarili ko ahh.

Pumasok ako sa botique kung nasaan sya. May hawak syang isang red dress. Hindi ko
na tinignan ang design ng hawak nya. Lumapit ako at kunwari'y sinuri ang tela ng
damit na hawak nya. "Excuse me, Miss.. Ako ang nauna sa dress na to.." sabi nya.

Hindi ako sumagot. Nagpatuloy lang ako sa kunwaring pag-tingin at paghawak sa dress
nya. I bet, hindi nya ako namumukhaan. "Hey, ang sabi ko ako ang nauna dito.."
hinila nya ang dress kaya nabitawan ko ito.
"I'm sorry.. Mukhang maganda kasi eh, pwede bang akin nalang?" tumingin na ako
sakanya. Shocked was written all over her face. Then I pretend na ngayon ko lang
nakilala kung sino sya. "Oh! Hi.. Sheena, right?" kunwaring gulat na sabi ko.

"Y-you.. H-hi.. A-aah.. Yssabelle?" I wanna laugh with her reaction. Pero kailangan
kong maging nice.

"Ohh.. Kilala mo pa pala ako.." I smiled, which is basically a fake one.

"Yeah.. Ang laki ng pinag bago mo ah.." puno ng amusement na sabi nya. Wow, so now
she's pretending to be one of my friend? Samantalang isa sya sa nagpahirap ng buhay
ko nun.

"May mga bagay talaga na nagbabago.." I answer. "Anyway Sheena, pwede bang ako
nalang ang bumili ng dress na to?"

Nagbago ang ekpresyon nya. Ohh. I love this game, tignan natin kung sino ba ang mas
btch sa ating dalawa. "Nauna kasi ako. Humanap ka nalang ng iba.." mataray na sabi
nya.

Pag iniwan mo nga namang plastic ang isang tao, pagbalik mo plastic parin ito.

"Pero gusto ko kasi sya eh.. Ang ganda kasi.." hinila ko ito sakanya kaya nabitwan
nya.

"Nauna nga ako. Humanap ka nalang ng iba.." maktol nya sabay agaw nito sa akin.

Hmm.. Akala mo ha..

"Akin nalang.. Please, kailangan ko ito." agaw ko ulit.

"Humanap ka nga iba sabi eh!" tumaas na ang boses nya. Pinagtinginan na kami ng mga
empleyado dito sa botique pati na din ng ibang namimili.
Hinawakan ko ito at hinawakan din nya. Para kaming naglalaro ng tug of war. Gusto
kong dumami muna ang tao, gusto ko kasi marami ang makakita ng gagawin ko.

"Bitawan mo na nga Yssabelle!" naiiritang sabi na ni Sheena. I looked at the crowd.

Marami ng tao.

Okay, bitawan daw eh. So binitawan ko na. Muntik pa syang matumba dahil sa pagbitaw
ko.

Ngumiti muna ako bago magsalita.

"Sige na nga, sayo na.." simula ko. "Nakikipag agawan lang naman kasi ako sayo
dahil kulang na ang basahan ko sa bahay. Pero, since kailangan mo naman ata talaga
yan. Edi, okay. Sayo na yang basahan ko. Tutal, mukhang bagay naman sayo.."
tinignan ko sya mula ulo hanggang paa.

"Pinakikinabangan mo naman ang mga basahan ko simula dati pa, di ba?" I smirk then
turn around. Narinig ko pa ang tawa ng mga tao na nakapaligid sa amin.

Naiwan si Sheena na mukhang basang sisiw na kailangan ng masisilungan.

Hindi ba nya alam na ako na ngayon si Sab Benitez?

And I love btching around..

**

-Kerbs

*******************************************
[11] Chapter 9
*******************************************
I return to the company with a very light and blooming atmosphere. Nawala ang pagka
bad mood ko kanina. I can't help it, but to smile pag naaalala ko ang napahiyang
mukha ni Sheena.

I'm really great when it comes to btching around.

Nandito na ako ngayon sa office ko. I continued checking all the works of my
writers. Tinitignan ko kung ano ba ang mga pwede or may mga dapat pa bang baguhin.
Hinahanap ko ang pangalan ni Kyle sa mga nag submit, pero wala pa syang binibigay
kahit na initial draft man lang.

Basta siguraduhin lang nya na mag-pass sya dahil yun naman talaga ang trabaho nya.
Pantay pantay lang silang lahat. And besides, sino nga ba sya para bigyan ko ng
special treatment.

He's not even special to me.

At bakit ko nga ba sya iniisip ngayon? Ang dapat kong isipin ay si Stephen at ang
pag uwi nya. Gosh, kakaalis lang nya kanina pero miss na miss ko na talaga sya.

Ano kaya ang pwede naming gawin pag nag leave sya sa work nya? Hmm.. Siguro magli-
leave din ako, so that we could spend more time together.

I'll ask him kung pwede ba kaming pumunta ng Palawan, I really wanna go there.
Balak ko nga sana na dun gawin ang mid-year seminar namin para naman ma relax din
ang mga empleyado ko. Pero dahil sa atat na ako na makasama ang mahal ko ay pupunta
na kami dun as soon as possible.

I tried calling him kanina pa, pero hindi ko sya ma-reach. Siguro nasa plane pa
sya. I really miss my man.

I should make myself busy nalang nga para hindi ako masyadong malungkot sa pag alis
ni Stephen.

Ky

Kanina pa nakabalik si Yssabelle mula sa pinuntahan nya. Tinanong ko sa secretary

nya kung saan nga ba sya pumunta, at ang sabi ay hinatid nya daw si Stephen.
Nakaramdam ako ng selos ng malaman ko yun.

Hindi ko na alam kung ano pa nga ba ang dapat kong gawin para lang maibalik ang
pagmamahal sa akin ni Yssabelle. Sa loob ng limang taon ay ikinulong ko ang sarili
ko sa nakaraan. Sinisisi ko parin ang sarili ko hanggang ngayon.

Ang dami dami kong nagawang mali. Ang dami dami kong pagkukulang sakanya. At
ngayon, pag mamay ari na sya ng iba.
Napapikit ako ng mariin sa naisip ko. Hindi ko kayang tanggapin na may mahal ng iba
si Yssabelle. Ang sakit tanggapin ng katotohanan na hindi na ngayon umiikot ang
mundo nya sa akin.

"Uyy, wala ka pang nagagawa dyan ah. Deadline na natin sa Monday. Magtype ka na.."
natigilan ako sa pag iisip ng may magsalita sa tabi ko. Isa sya sa mga nakakasama
ko ngayon. Si Carla kasi ay may ibang mga kasama na.

Umiiwas sya, kaya umiiwas na din muna ako.

"Ahh.. Meron na akong nagawa Francis.." Sabi ko, pero ang totoo nyan ay wala pa
talaga akong nauumpisahan, Hindi ko kasi alam kung ano pa ba ang dapat kong isipin.

"Sigurado ka?" tanong nya.

"Oo.."

"Ohh sige.." sabi nya tapos ay naglakad na palayo.

Kailangan ko ng mag umpisa sa trabaho ko. Kung ang love story kaya namin ni
Yssabelle dati ang gawin kong initial draft? Baka sakaling magustuhan nya ito.

Bigla akong napangiti sa naisip ko. Naaalala ko nanaman ang unang pagkikita namin
sa elevator nun. Unang kita ko palang sakanya, alam kong sya na ang babae para sa
akin.

Nagawa ko ng paibigin sya dati, siguro naman magagawa ko parin ulit yun. Hindi ako
susuko hangga't hindi sya bumabalik sa akin.

Siguro makasarili nga ako, pero masama bang gustuhin na sana sa akin lang sya?

Inumpisahan ko na ang pagsulat ng love story namin ng mahal ko.

**

Napatingin ako sa orasan. Oras na pala ng uwian. Konti nalang kaming natitira dito
sa department namin. Maging si Carla ay umalis na din. Hindi ko na napansin ang
pagkonti namin, dahil nakatuon ang atensyon ko sa ginagawa ko.

Napagpasyahan ko na ako na mismo ang mag pasa nito kay Yssabelle. Pumanhik na ako
patungo sa office nya. Wala na ang sekretarya nya. Pagdating ko sa harap ng office
nya ay kumatok na ako.

"Pasok.." sabi nya mula sa loob. Iba parin talaga sya. Maging ang boses nya ay
nakakapagdulot ng ibang kilig sa pagkatao ko.

Gaya kanina, hindi nya napansin na ako ang taong pumasok. Mukhang busy sya sa
trabaho nya.

Pinagmasdan ko muna sya sandali. Ang dami na nga nyang pinagbago. Ang kulay itim na
buhok nya noon ay meron ng kulay ngayon. Mas humaba na din ang buhok nya. Naging
sophisticated na din ang dating nya.

At higit sa lahat, dati ako lang ang nag iisang lalaking mahal nya.

Ayaw ko ng isipin pa yun. Nasasaktan lang ako. Parang may kung anong pumipiga sa
puso at pagkatao ko.

"Ano nanaman ang ginagawa mo dito?" tanong nya. Tumingin sya sa akin. At halatang
halata ang iritasyon sa boses nya. Itinigil nya ang mga ginagawa nya. Mukhang pagod
na pagod sya.

"I-ipapasa ko lang to.." sabay taas ng folder na dala ko.

"Lagay mo nalang dyan.." sabay turo sa table nya. Ang daming folders dito.

Lumapit ako sa table nya at ipinatong dun ang dala kong folder. "Binabasa mo lahat
ng mga yan?" tanong ko bigla.
"Oo.." maikling sagot nya.

"Ang dami naman nya. Baka mapagod ka. Magpahinga ka na muna.." nag aalala ako.
Hindi dapat sya nagpapagod.

"Ano bang pakialam mo?!" nagulat ako sa pagtaas na boses nya. "Trabaho ko to. Wala
ka namang alam eh.."

Oo nga, wala akong alam. Kahit na dati pa man, kaya nga ako nasasaktan ng ganito
ngayon eh. Kasi hindi ko inaalam ang lahat. "Sorry.." sabi ko.

"Umalis ka nalang pwede ba?!" hindi ako sumagot. Nanatili lang akong nakatayo sa
harapan nya. Ayaw kong umalis dahil gusto ko pa syang makasama. "Alis na sabi eh!"
bulyaw ulit nya. Hindi parin ako sumagot o kumibo man lang.

Ilang sandali pa ay sya na ang tumayo. "Sige! Ako nalang ang aalis kung ayaw mong
umalis dyan!" kinuha na nya ang bag nya. Nilampasan lang nya ako. Hindi na ako
nakatiis pa, hinapit ko sya mula sa likuran ng akmang bubuksan na nya ang pintuan.

"Dito ka lang.." sabi ko. Magkadikit na ngayon ang mga balat namin. Ang tagal kong
pinangarap na sana mayakap ko ulit sya. At eto na nga, nangyayari na.

Nagpupumiglas sya pero mas hinigpitan ko pa ang yakap ko. "L-let me go.." protesta
nya.

"Miss na kita, Love. Alam mo bang gabi gabi pinag dadasal ko na sana mayakap ulit
kita.." malambing na sabi ko. Ibinaon ko ang mukha ko sa leeg nya. Ang bango bango
nito.

"Ano bang pinag sasasabi mo?!" galit na tanong nya.

"Alam mo bang mahal na mahal kita. Hindi ako tumigil mahalin ka, Love.. Hindi ako
tumingin sa iba.."

"Liar." sabi nya ngunit maliit na ang boses nya.

"Hindi ako nagsisinungaling. Kasi ikaw lang ang minahal ko ng ganito.." humigpit
ulit ang yakap ko sakanya. Buti nalang ay hindi na sya nagpupumiglas pa.

"T-tama na.."

"Bumalik ka na sa akin.." kusang tumulo ang mga luha mula sa mga mata ko ng sabihin
ko yun. "B-balikan mo na ako.. Please.." iniharap ko na sya sa akin. Ayaw kong
makita nya akong umiiyak, pero hindi ko mapigilan ang mga luha ko.

Hindi sya makatingin sa akin kaya hinawakan ko ang magkabilang pisngi nya. "Limang
taon akong naniwala na wala ka na. Alam mo ba kung gaano kahirap yun? Buhay nga
ako, pero wala namang saysay ang lahat kasi wala ka.." tuloy tuloy parin ang mga
luha ko.

Bumabalik nanaman ang sakit ng nakaraan. "Alam kong nagkamali ako. Gago ako, kasi
hindi ako nakikinig sayo. Inaamin ko, masyado akong nabingi sa mga kasinungalingan.
Pero sana paniwalaan mo na minahal kita. Simula ng unag araw na makilala kita
minahal na kita. Hindi ko kayang pilitin ang sarili ko na humanap ng iba. Kasi ikaw
parin ang hanap nito.." sabay turo sa dibdib ko. "Pwede bang bumalik na lang tayo
sa dati? Pwedeng ako nalang ulit?" pagmamakaawa ko.

"H-hindi na pwede.." tila bulong nalang ito ng sabihin nya.

Unti unti ay lumuhod na ako sa harapan nya. Nagulat sya sa ginawa ko ngunit hindi
naman sya nagsalita. "Please Yssabelle. Hindi ko kaya pag wala ka. Hindi ko alam
kung paano maging masaya simula ng mawala ka. Kailangan kita.. Kailangan kita sa
buong buhay ko.. Kailangan kita habang buhay Yssabelle.." ang kaninang iyak ko ay
naging hagulgol na.

"Pinagsisisihan ko na ang lahat. Nagsisisi ako dahil pinakawalan ko ang taong

totoong nagmamahal sa akin. Please, bigyan mo pa ako ng isa pang pagkakataon.."

"I love S-stephen.." mas lalong bumuhos ang mga luha ko sa sinabi nya.

"D-diba mahal mo pa din naman ako? Sabihin mo naman na oo. Bigyan mo naman ako ng
kahit na kaunting pag asa. Kahit yun lang, basta may panghawakan man lang ako.."
desperado na talaga ako. Hindi ko na kayang pigilan ang nararamdaman ko.
"Tumayo ka na dyan.." sabi lang nya.

Hindi ko sya sinunod, bagkus ay niyakap ko ang mga binti nya. "Sabihin mo muna na
mahal mo ako.. Please Yssabelle.."

"Tama na.. Please din, tama na Kyle.." naramdaman ko na humihikbi na din sya.
"Hindi na kita p-pwedeng mahalin dahil hindi ko pwedeng saktan si Stephen.."

"Paano naman ako? Nasasaktan din naman ako.. Nasasaktan ako simula dati pa.."

"Kyle.. P-pakawalan mo na ako.." pakiusap nya.

"Isang tanong nalang Yssabelle. Sagutin mo lang to ng totoo.. Sino ba ang mas
minahal mo sa amin ni Stephen?" ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko. Natatakot
ako sa magiging sagot nya, pero kailangan ko itong tanggapin.

Matagal bago sya sumagot. Humugot muna sya ng malalim na hininga bago magsalita.
"I'm sorry K-kyle. Pero m-mas minahal ko si S-stephen.."

Nabasag ang buong pagkatao ko sa sinabi nya. Malinaw na malinaw na si Stephen na

ang gusto nya. Napabitaw na ako ngpagkakayakap sa mga binti nya at tumayo nya.
Pinunasan ko ang mga luha ko mula sa mata. "Kahit ano palang sabihin ko wala na
talagang epekto sayo no?" natawa ako ng mapakla. "Ang sakit sakit pala.." pinunasan
ko ulit ang mga luhang kumawala sa mata ko. "Pero salamat dahil hindi mo ako
pinaasa.." tumingin ako sa mga mata nya at nakatingin din sya sa akin.

"Kung ang paglayo ko ang ikatatahimik mo, sige ibibigay ko na ito sayo.." hinalikan
ko sa huling pagkakataon ang noo nya. "Pinapakawalan na kita Yssabelle.." nag iwas
na ako ng tingin. Lumayo na ako at nagsimula ng maglakad palayo sakanya at palayo
na din sa buhay nya.

Tumulo nanaman ang mga luha ko. T-angna, ang sakit pala pag hindi ikaw ang pinili
ng taong mahal na mahal mo..

**

-Kerbs

*******************************************
[12] Chapter 10
*******************************************
Play nyo yung song sa side :)

**

Yssa

Nakatingin lang ako sa imahe ni Kyle na papalayo. I feel bad for him, and also fo
myself. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Diba dapat masaya ako? Because
this is what I want, ang pakawalan nya ako.

But why am I feeling this way?

I feel that familiar ache.. Again..

I tried to focus my attention to work, pero hindi ako makapagconcentrate. Iniisip

ko kung ano na ang gagawin ni Kyle ngayon. Talaga bang papakawalan na nya ako?

I'm so confused.

I grabbed my phone when I heard it ringing. Si Sthephen ang tumatawag. "H-hello.."

I said. Pinilit kong tanggalin ang guilt sa boses ko, but I guess I just can't hide
it.

"Hey, babe. Nandito na ako sa London.. So how are you?" I sigh in relief. Buti
nalang hindi nya napansin ang boses ko kanina.

"Im fine.. Ikaw? Aren't you busy right now?"

"Actually babe tinawagan lang talaga kita just to check if you're fine. May meeting
na kasi kami agad dito. I need to go now.. Take care, okay? I love you.."

I sigh. "Okay. I love you too.." ako na ang unang nagbaba. Hindi ko na alam kung
ano ba ang nararamdaman ko ngayon. I love Stephen, but I pity Kyle.

Pity? Yun ba talaga ang nararamdaman ko para sakanya?

Maybe..

Masyadong naging masama ang ginawa ko sakanya. Sana lang tama nga to. Kasi kung
magbabalikan pa kami baka matulad lang ulit kami sa dati. Besides, marami ng
nagbago sa mga buhay namin.

I heard a knock from outside. Ang secretary ko siguro yun. "Come in.." sabi ko.

"Ma'am, gusto po kayong makausap ni Carla Javier.." bungad nya pagbukas ng pinto.

Ano kaya ang kailangan ni Carla? "Sige.." tipid na sagot ko nalang.

Tinanguan lang nya ako, pagkatapos ay isinara ang pinto. Pagkalipas ng ilang
sandali ay si Carla na ang nagbukas nito. "Hi.." bati ko. Ngumiti ako sakanya, pero
hindi sya ngumiti pabalik sa akin.

Naisip ko nanaman ang pagsampal nya sa akin. Hindi naman ako nagalit ng sampalin
nya ako. Alam ko naman kasi na lasing sya ng mga panahong yun. "Hindi naman ako
magtatagal.." panimula nya. Hindi ko makuha ang tono ng boses nya. I don't know if
she's mad or what.

Tumingin lang ako sakanya. Hinihintay ko pa ang mga sasabihin nya. She took a deep
breath before saying any words. "Hindi ko alam kung ano ang sinabi o ginawa mo kay
Kyle. Ano bang nangyari sayo at nagbago ka ng ganyan? Diba mahal na mahal mo sya
dati? Pero bakit ganyan ka na ngayon? You treat him like a trash.. Gumaganti ka ba
sakanya? Kasi kung oo, alam mo matagal ka ng nakaganti. Ang pagpapalabas mo palang
na patay kana, isang malaking ganti na yun sa pagkatao nya.." hindi ako nakasagot.
Wala akong alam sabihin. Galit sya, yun lang ang alam ko. Galit ang bestfriend ko
saakin.

Naikuyom nya ang mga kamao nya. Nakatayo lang sya sa tapat ng office table ko.
Habang ako naman ay nanatiling nakaupo sa swivel chair ko. Pakiramdam ko kasi ay
hindi ako makagalaw. "Oo nga't naging masama sya sayo noon. Pero hindi pa ba yun
lumilipas sayo? Limang taon na Yssa.. Can't you see, hindi lang naman ikaw ang
nawalan ng anak!" lumakas na ang boses nya.

Bigla nalang akong nanlamig sa sinabi nya. Wag nyang idamay ang mga anak ko sa
usapan na to. Kahit na kaibigan ko pa sya ay hindi parin tama na sabihin nya yun sa
akin. Ang mga anak ko na nawala ang tanging kahinaan ko. "Wala kang alam sa mga
nangyari noon Carla.." matigas na sabi ko.
"Siguro nga wala.. Wala akong alam sa nakaraan nyo.. Pero ikaw ba, alam mo ang mga
nangyari kay Kyle sa loob ng limang taon? Araw araw sinisisi nya ang sarili nya
dahil sa pagkawala nyo.. Hindi man nya sabihin sa akin, pero alam ko na hindi nya
kayo kayang pakawalan. Limang taon ko syang kasama Yssabelle! Pero sa limang taon
na yun ay wala syang bukambibig kundi ikaw!"

Gusto kong takpan ang mga tenga ko sa mga sinasabi nya. Pero hindi ko magawa. Bakit
ba ganito na makitungo sa akin si Carla ngayon? Samantalang isa sya sa mga taong
pumipilit sa akin na layuan ko si Kyle noon. "Kung wala ka namang balak balikan
sya, mabuti pa wag mo na syang paasahin.."

"Hindi ko sya pinapaasa.."

"Hindi nga ba?" sarkastikong tanong nya. "Kasi sa nakikita ko pinapaasa mo sya sa
sarili mong paraan.."

Huminga ako ng malalim. Ayaw ko ng humaba pa ang usapan na to. Pareho ng mainit ang
ulo namin ni Carla. "Lumabas ka na.." sabi ko.

"Wala ka ng masagot? Dahil tama ako diba? Pinapaasa mo lang sya!"

"Umalis ka na.." pinipigilan ko nalang ang sarili ko.

"Aalis na talaga ako. Kasi hindi naman ikaw ang dating Yssabelle na kilala ko. Ikaw
si Sab Benitez diba? Pagpatuloy mo lang ang pagiging matigas mo. Sana lang tama nga
ang ginagawa mong yan.." naglakad na sya patungo sa pintuan. "At sana wag kang
magsisi sa oras na ako na ang mahalin ni Kyle.." yun na ang huling sinabi nya bago
tuluyang umalis.

**

Naisipan ko na magbar muna. Yes, nagba-bar na ako. Natuto lang ako nung nasa Staes
na ako. Maybe after a year of my recovery. Nang alam kong tumor-free na ako. Pero
syempre kailangan ko paring iwasan ang stress. Tsaka nagba-bar lang ako pag
nabobored ako.

But I think it's different now.

Gusto kong mag bar para kalimutan ang confrontation namin ni Carla. Pero meron pang
iba, I know there's still something wrong. Hindi ko alam kung ano nga ba yun.

I hate it. I hate this. I hate what am I feeling right now..

I sat on the vacant stool at the counter. Hindi naman ganun kadilim. And besides,
naka arrange yung stage. Baka may band na magpe-perform?

I ordered an appletini. This is my all time favorite. Nang una ko tong tikman ay
nalasing ako. But as time goes by, nasasanay na ako sa lasa nito.

I roamed my eyes around. Dumadami na ang mga tao. Naalala ko bigla, hindi nga pala
ako nag paalam kay Stephen. Pero hindi naman siguro nya malalaman na nagpunta ako
dito, tsaka nasa car kasi ang phone ko.

The light from the stage became brighter. And that caught my attention.

Pero mas nakuha ng atensyon ko ang isang lalaking nakasuot ng simpleng t-shirt at
jeans lang. Ibang iba ang ayos nya kumpara dati.

The beat of my heart suddenly became irregular ng magtagpo ang mga mata natin.
Nagulat pa sya ng makita nya ako kaya nag iwas ako ng tingin, trying to pretend na
hindi ko sya tinitignan.

Bakit ba nagkakaganito ako? Nakausap ko lang sya kanina diba? Pero bakit iba na ang
epekto nya sa akin ng magtagpo ang mga mata namin? Lalo na ng mapansin ko ang
lungkot mula dito.

This can't be..

Kasama sya sa isang banda? Bat hindi ko alam yun? But then, I laughed at my own
thought. Paano ko malalaman kung hindi ko inalam? Stupid!

Napatingin na ulit ako sakanila. Lahat sila ay nasa kanya kanya ng pwesto. And for
sure, si Kyle ang vocalist nila because he went towads the mic stand and grabbed
the microphone.

Kakanta na ba sya?

I automatically sipped my appletini when I saw him staring at me. Nagpa-panic ba

ako?

"Goodevening everyone.." umpisa nya. I sip again my drink. "I would like to say
something before we perform.." sabi nya habang nakatingin sa akin.

This is bad. Really bad. Gusto kong tumayo at umalis na dito sa bar, but I can't.
Parang may nakapatong sa paa ko kaya hindi ko ito maigalaw.

"The song that we are going to sing tonight is dedicated to a girl.. A girl who
stole my heart.." naghiyawan ang mga tao sa sinabi nya. I don't feel comfortable.
Gusto ko na talagang umalis.

"She stole my heart.. But she belongs to someone else' now.." nagtagpo nanaman ang
mga mata namin. Hindi ko na nagawang mag iwas pa ng tingin. "That's why I'm giving
her the happiness that she deserve.." I felt a pinch inside me sa huling sinabi
nya.

Nagumpisa ng tumugtong ang banda nila..

I'm still alive but I'm barely breathing

Just prayin' to a god that I don't believe in
Cos I got time while she got freedom
Cos when a heart breaks no it don't break even

He's still looking at me. Kahit na malayo alam kong may sakit at pagsisisi ang mga
tingin na pinupukol nya sa akin. I can feel that he's suffering. I took my glass
and sipped it again. Am I feeling guilty?

Her best days will be some of my worst

She finally met a man that's gonna put her first
While I'm wide awake she's no trouble sleeping
Cos when a heart breaks no it don't breakeven... even... no
What am I supposed to do when the best part of me was always you,
And what am I supposed to say when I'm all choked up that you're ok
I'm falling to pieces, yeah,
I'm falling to pieces

Is he really falling to pieces? Did I really broke him inside and out? Talaga bang
pinatay ko sya emotionally ng palabasin ko na namatay na ako?

They say bad things happen for a reason

But no wise words gonna stop the bleeding
Cos she's moved on while I'm still grieving
And when a heart breaks no it don't breakeven even... no

What am I gonna to do when the best part of me was always you,

And what am I supposed to say when I'm all choked up that you're ok
I'm falling to pieces, yeah,
I'm falling to pieces, yeah,
I'm falling to pieces
(One still in love while the other ones leaving)
I'm falling to pieces
(Cos when a heart breaks no it don't breakeven)

Wait.. Luha ba ang nakita ko na kumintab mula sa gilid ng mata nya? Or I'm just
hallucinating dahil marami na ang naiinom ko?

Oh you got his heart and my heart and none of the pain
You took your suitcase, I took the blame.
Now I'm try'na make sense of what little remains ooh
Cos you left me with no love and no love to my name.

Ako ba ang nag iwan o sya? Sa akin parin sya nakatingin. Nakikita ko kung gaano sya
nasasaktan sa kanta nya.

I'm still alive but I'm barely breathing

Just prayin' to a god that I don't believe in
Cos I got time while she got freedom
Cos when a heart breaks no it don't break
No it don't break
No it don't break even no

What am I gonna do when the best part of me was always you and
What am I supposed to say when I'm all choked up that you're ok
(Oh glad you're okay now)
I'm falling to pieces yeah
(Oh I'm glad you're okay)
I'm falling to pieces yeah
(One still in love while the other ones leaving)
I'm falling to pieces
(Cos when a heart breaks no it don't breakeven)

Masama ba ako dahil ginusto ko lang naman na maging matapang? I just hate myself
before dahil ang hina hina ko. Pero, masaya nga ba ako ngayon sa ginagawa ko? Am I
contented right now? Or did I really fulfill my happiness?

Oh it don't break even no

Oh it don't break even no
Oh it don't break even no

Natapos na ang kanta nila, pero nagtitinginan parin kami. And then, he gave me a
weak smile or should I say a goodbye smile. After that, nagdilim na bigla ang
stage.

Yun na ba ang huling ngiti nya sa akin?

Hindi ko alam kung ano ba ang pumasok sa isip ko. Bigla nalang akong tumayo at
naglakad patungong backstage.

I wanna talk to him. Pero anong sasabihin ko? O may sasabihin nga ba ako?

Ahh! I really don't know.

But then, I was shock with what I saw..

Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. Akala ko namamalikmata lang ako. But no! I'm
not an idot.

He's kissing with a girl..

He's kissing with Carla.. My bestfriend..

Bat hindi ko magawang tumalikod?

All I can feel are those tiny drops of hot liquid coming from my eyes..

Am I hurting?

**

Sorry for the long wait. Busy lang kasi talaga ako. :)

-Kerbs

*******************************************
[13] Chapter 11
*******************************************
Ky

Nagulat ako ng may humila sa akin pagkababa ko ng stage. Hinila nya ako palapit
sakanya hanggang sa magdikit ang mga labi namin. Hindi ako makagalaw ng magsalita
sya sa pagitan ng halik namin. "Kyle.. Ako nalang.." malungkot na sabi nya.

Mas hinila pa nya ako palapit sakanya. Ang mga kamay ko naman ay hinapit ang bewang
nya. Hindi ako makaramdam ng pagtutol. Marahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon.
Nasasaktan ako dahil hindi ako ang pinili ni Yssabelle.

Ang ngiti ko kanina sakanya, yun na siguro ang huling ngiti na kaya kong ibigay
sakanya.

Ayaw kong sumuko, pero ano pa nga ba ang magagawa ko kung ang taong pinaglalaban ko
na ang mismong umayaw sa akin. Siguro nga tama lang na pakawalan ko na sya.

Tinugon ko na ang mga halik ni Carla. Hindi namin ininda ang mga tao na dumadaan
dito sa backstage. Patuloy lang kami sa paghahalikan. Gusto ko ng kalimutan ang
sakit ng nakaraan.

Tumigil ako sa paghalik sakanya. Tinignan nya ako ng may pagkalito. Hinawakan ko
sya sa kamay at hinila sya patungo sa kotse ko. Pumasok na kami sa kotse pagkatapos
ay nag drive na ako hanggang sa apartment.

Pagkadating namin ay agad ko syang isinandal sa likuran ng pinto. Before she could
react, I covered her mouth using mine. I kiss her gently. Hindi naman sya tumutol
sa ginawa ko. Instead, she put her arms around my nape and pull me even closer.
Bumaba ang mga halik ko sa leeg nya. Pumasok ang mga kamay nya sa loob ng t-shirt
ko. She's caressing my chest. Nandito parin kami sa likod ng front door. I can feel
her readiness, pero parang may pumipigil parin sa akin.

And when a soft moan escaped through her mouth ay dun na ako tuluyang tumigil.
"Oh.. K-ky.." Parang nanigas ako ng sambitin nya iyon. Bumalik sa akin ang ala-ala
ni Yssabelle.

Ang boses nya ang narinig ko, hindi kay Carla.

Ano bang nangyayari sa akin? "I-i'm sorry.." sabi ko.

"No! I w-want this Kyle.. Please.." nagsusumamong sabi nya. Hinila nya ulit ako.
But I tried my best para hindi ulit magdikit ang mga labi namin.

"C-carla.. Wag.." pilit akong kumawala sa yakap nya ngunit hindi ko magawa.

"Kyle.. Ako nalang.. H-hindi ka masasaktan sa akin.." ramdam ko ang hinanakit at

lungkot sa boses nya.

Hindi ko alam kung ano nga ba ang isasagot ko. Hindi na ako nagpumiglas pa.
Hinayaan ko nalang sya na yakapin nya ako. Napapikit ako ng mariin.

Gusto ko ng magkaroon ng panibagong buhay. Masaya na si Yssabelle ngayon, siguro

panahon na din para maging masaya na ako.

Hinaplos ko ang buhok ni Carla. Pagkatapos ay bumulong ako sakanya. Ito na siguro
ang magpapabago sa buhay namin.

"Pwede ba kitang ligawan, Carla?"

Yssa

Hindi ako nakatulog na maayos kagabi. I just don't get myself. Ginusto ko naman ito
diba? Pero bakit hindi matanggal sa isip ko ang halikan ni Carla at Kyle.
Am I really hurting? O dahil nagulat lang ako dahil sa dinami dami ng babae ay ang
bestfriend ko pa ang makikita kong kahalikan ng ex-boyfriend ko.

At bakit nga ba ako umiyak ng umiyak kagabi? Siguro dala lang yung ng nainom ko.
Now I regret, dahil namamaga ang mga mata ko. Maaga nalang akong pumasok sa opisina
para hindi na nila ito mapansin pa.

Sinimulan ko na ulit ang mga paperworks ko. Pero kahit anong gawin ko ay hindi
parin maalis sa isip ko ang mga nakita ko kagabi.

I tried to call Stephen, pero naka-off ang phone nya. Siguro busy parin sya.
Binuksan ko nalang ang laptop ko to check my emails. Binasa ko na din ang mga
stories na sinubmit ng mga writers ko. But at the end, sila parin ang naiisip ko.

Nababaliw na ata ako.

Bumaba nalang ako para bumili ng coffee. Maybe, kulang lang ako sa tulog kaya
nagkakaganito ako. Buti nalang walang masyadong tao dito sa coffee shop.

I was about to order ng may biglang magsalita sa tabi ko. "Two Espresso Romano.." I
froze upon hearing his voice. I looked at him, at tumingin din sya sa akin. Ni
hindi man lang sya nagulat ng magtagpo ang mga mata namin.

Nakaramdam ako ng pamilyar na kirot sa dibdib ko. Kagabi lang ay nginitian nya ako,
and now he's being cold. Nag iwas nalang ako ng tingin. I saw from my peripheral
vision na nakatingin na ulit sya sa counter. Maybe he's waiting for his order.

Bakit dalawa ang order nya? Is he going to drink those coffee or may pagbibigyan pa
syang iba? But why do I care?

We're over. Kaya wala hindi ko na dapat isipin ang ganung bagay.

Umorder na lang din ako. I tried to ignore his presence. He's acting so weird.
Kahapon lang halos magmakaawa na sya na balikan ko, ang now he's treating me like a
stranger.
I took my phone on my pocket when I felt it vibrating. I looked at the screen, si
Stephen ang tumatawag. Tumingin muna ako kay Kyle bago ito sagutin. But he didn't
bother to look at me. Gosh!

"Hello Stephen?" Hindi ako lumayo sa kinatatayuan ko. I looked at Kyle once again,
pero hindi parin nya ako tinitignan.

"Hi baby.. I missed you.. Kamusta ka na?" Stephen asked from the other line.

"I'm fine. You? Wag kang magpapagod dyan ha? And I miss you too.." I smiled then
secretly glance again to Kyle. But he just took his order and started to walked
away.

Ganun nalang yun? Hindi lang ba sya titingin sa akin o hindi man lang nya ako
papansinin? I'm still his boss! "Hey.. Still there?" nagulat ako ng magsalita ulit
si Stephen. Kausap ko nga pala sya.

"Ahh.. Yeah.. Babe, tawagan nalang kita mamaya may gagawin lang ako.." I said
before ending the call. Binulsa ko na ang phone ko and took my order from the
counter. Lumabas na ako ng coffee shop and I followed Kyle.

I really don't know what the hell is happening to me. Bat ko nga ba sya sinusundan?
I'm like a stalker. I saw him walking towards the cafeteria. Nagstay lang ako sa
labas ng makapasok na sya dun.

Naglakad sya sa table na nasa dulo. My heart started to beat so fast ng makita ko
ang babae na ngumingiti saknaya.

It's Carla..

I suddenly remembered the things that happened last night. Thay were kissing. So
what do I expect? Syempre kay Carla ang isang coffee na inorder nya kanina. Umupo
na si Kyle sa tabi ni Carla. He gave her a warm smile, samantalang kanina ni hindi
man lang sya ngumiti sa akin.

He offered the coffee to Carla at kinuha naman nya ito ng may ngiti sa labi. Gusto
ko ng umalis dito. Why am I even watching them while eating their breakfast?
It took about five minutes bago ko nakumbinsi ang mga paa ko na umalis na sa
kinatatayuan ko. Tinapon ko na ang coffee ko, nawalan na ako ng gana. Nagpunta na
muna ako ng restroom to look at myself. Then pumasok ako sa isa sa mga cubicle to
pee.

Gosh, bat ko ba sila iniisip? I should be happy right? Kasi hindi na ako ginugulo
ni Kyle. And I'm certain with what I feel towards Stephen. Alam ko na sya ang mahal
ko. Pero bakit parang hindi naman ako masaya sa desisyon ko?

I was about to open the door of the cubicle ng may marinig akong dalawang empleyado
na nag-uusap. So I decided to remain here for a while.

"Uyy.. Nakita mo ba si Carla at Kyle sa cafeteria? Ang sweet nila no?" the girl
said. I composed myself. Hindi, hindi ako apektado.

"Oo nga.. Balita ko nanliligaw na daw si Kyle kay Carla eh.." sabi naman nung isa.
W-what?! He's courting Carla? Since when?

"Kalat na nga sa department natin yun eh. Umpisa palang alam kong may something na
sa dalawang yun.. Buti nalang natauhan na si Kyle no?" what are they talking about?

"True.. Kwento nga sa akin ni Francis, five years daw nag move on si Kyle dun sa
ex-girllfriend nya.. Can you imagine that Gracey? Kung ako lang hindi ako mag
papakipot. Ano pa bang hahanapin ko kay Kyle? He's handsome and gentleman! Kung
hindi ko nga lang nabalitaan na nanliligaw sya kay Carla, baka ako na mismo ang
nanligaw kay Kyle.." both of them laughed. Pero ako, para akong yelo sa narinig ko.

Ako ang tinutukoy nila..

"Pero girl, buti nalang nag move on na si Kyle no? Napansin mo ba ang saya nya
ngayon, diba? He's kinda secretive and reserve person dati.. Pero ngayon nakikisama
na sya sa atin.. Good influence si Carla sakanya no?" gusto ko ng lumabas. Ayaw ko
ng marinig ang pinag uusapan nila.

"So true! Hindi kaya nagsisisi yung ex ni Kyle?"

"Duhh.. Kawalan nya si Kyle no.." The girl exclaimed. "Tsaka bagay si Carla at
Kyle! Wag mo na ngang ilagay sa eksena ang ex nya.." nagtawanan ulit silang dalawa.

"Haha.. Tara na nga, malapit ng mag time.. Baka akala nila late nanaman tayo." yun
na ang huling narinig ko mula sakanila.

I opened the door of the cubicle. I took a deep breath.

Nanliligaw na nga si Kyle kay Carla. Ganun nalang ba yun kadali? Kahapon lang nya
sinabi na papakawalan na nya ako, and then malalaman ko nalang ngayon na may
nililigawan na sya?

Nag uumpisa nanaman mabuo ang sakit at galit sa puso ko. Pakiramdam ko niloloko nya
ako, kahit na alam kong matagal na kaming wala.

Bakit ba ang laki ng epekto sa akin ng malaman kong nanliligaw na sya kay Carla?
Gusto kong kalimutan na nya ako, pero bakit ngayong kinakalimutan na nya ako ay
naiinis ako.

I looked at my self at the mirror and asked. "Am I really over him?"

**

Sorry for the long wait. Busy with my internship and thesis..

-Kerbs

*******************************************
[14] Chapter 12
*******************************************
Play nyo yung song sa side :)

**

Ky

"Kyle.. Kanina pa kita tinatanong kung alin ba ang mas bagay sa akin.." nagulat ako
ng kalabitin ako ni Carla. Nandito nga pala kami ngayon sa mall, Sunday kasi kaya
wala kaming trabaho.

"Sorry." sagot ko. "Bagay naman sayo ang dalawa.."

Ngumiti sya ng dahil sa sinabi ko. "Bolero ka talaga. Tara na nga.." binitawan na
nya ang dalawang dress na hawak nya, pagkatapos ay hinila na ako palabas ng mall.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko habang naglalakad kami patungong parking lot.

"Basta.."

Hindi na ako nagsalita pa. Hinayaan ko nalang sya sa gusto nyang gawin. Ni-request
nya na sya ang mag-drive, tutal alam naman nya kung saan kami pupunta ay hindi ko
na sya pinigilan.

"Ang tahimik mo naman.." tumingin sya saglit sa akin tapos ay tumingin ulit sa
daan.

"Sorry.." sagot ko nalang.

Wala ng nagsalita sa aming dalawa. Sa totoo lang ay nalilito pa rin ako sa

nararamdaman ko. Mali itong ginagawa ko. Alam ko sa sarili ko kung sino ang mahal
ko, pero pinipilit ko pa rin na sumaya sa piling ng iba.

Masyado akong nadala nung nakaraang araw. Hindi ito dapat nangyayari. Hindi ko
dapat ginagamit si Carla.

"Nandito na tayo.." sabi nya bigla. Tumigil kami sa tabing ilog.

Napakunot ang noo ko. "Anong gagawin natin dito?" takang tanong ko.

"Basta.." sabi nya. Bumaba na sya, kaya bumaba na din ako.

Naglakad sya patungo sa isang malaking bato at umupo dun. Sumunod na din ako
sakanya. "Ano ba talaga ang ginagawa natin dito?" tanong ko.

Ngumiti sya bago tumingin sa akin. "May gusto akong sabihin.." nag iba ang tono ng
boses nya. Seryoso na ngayon.
"Alam ko naman na hindi mo ako gusto.." napatingin ako sakanya. "Wag mo ng pilitin
o lokohin ang sarili mo Kyle.. Kasi alam naman nating dalawa na si Yssa parin ang
laman ng puso mo.. Hindi ko sya pwedeng palitan o ng kahit na sino man.." tumingin
din sya sa akin. Nakalahad sa mga mata nya ang kalungkutan.

"Masakit para sa akin ang makita ka na hindi masaya.. Kahit na ano pang gawin ko,
alam ko naman na kay Yssa lang nakasalalay ang kasiyahan mo, diba?"

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Hinawakan nya ang mga kamay ko. "Mahal
kita Kyle. Alam ko mali na mahalin ko ang ex-boyfriend ng bestfriend ko. Pero hindi
ko pwedeng pigilan ito.." sabay turo sa dibdib nya. "Di ko naman inaasahan na
lalalim ang tingin ko sayo. Hindi ka naman kasi mahirap mahalin eh. Ang mali lang
naman sa akin ay minahal kita, kahit alam kong naka laan na para kay Yssa ang
pagmamahal mo.."

Binitawan nya ang mga kamay ko at tumingin ulit sya sa ilog. Napapikit sya ng
mariin kaya may isang butil ng luha na kumawala mula sa mata nya. "Handa akong
gawin ang lahat para sayo.. Kahit na masaktan ako Kyle.. Alam ko ang mga
pinagdaanan mo ng panahon na akala natin patay na si Yssa. Saksi ako sa lahat ng
paghihirap mo.. Kaya ayaw na kitang ikulong sa isa pang kasinungalingan. Gusto ko
maging totoo ka sa sarili mo.."

Humugot sya ng malalim na hininga. "Itigil mo na ang panliligaw sa akin Kyle..

Hindi ka sasaya sa akin.. Sundan mo kung ano ba ang nararamdaman mo.." Tumayo na
sya mula sa kinauupuan nya at humarap ulit sa akin. Pinunasan nya ang mga bahid ng
luha na tumulo mula sa mga mata nya. "Mas mabuti pa siguro kung maging magkaibigan
nalang tayo.. Yun nalang ang panghawakan natin.." ngumiti sya sa akin bago naglakad
papalayo.

"Carla!!" Tawag ko sakanya. Napalingon sya sa akin. Tumayo ako sa kinauupuan ko at

tumakbo patungo sakanya. Niyakap ko sya ng mahigpit. "Salamat.." sabi ko. "Salamat
sa lahat ng ginawa mo.." niluwagan ko ang pagkakayakap sakanya pagkatapos ay
hinawakan ko ang magkabilang pisngi nya. "Sorry din.. Sorry kung nasaktan man
kita.." niyakap ko ulit sya. Gumanti na din sya ng yakap sa akin.

Napangiti ako. Tama nga si Carla, kay Yssabelle lang nakalaan ang puso ko..

**

Martes na ngayon. Ang bilis naman lumipas ng araw. Para sa iba espesyal na araw ko
daw ito, pero para sa akin ay ordinaryong araw lang naman to.
Ang tanging gusto ko lang naman ay makasama si Yssabelle sa araw na to..

"Anong balak mo ngayon?" tanong sa akin ni Carla. Kanina pa nya ako kinukulit kung
ano nga ba ang gagawin ko ngayon.

"Aayain ko syang mag-dinner mamaya.."

"Papayag naman kaya sya?" tanong nya habang nakakunot ang noo.

"Paano natin malalaman kung hind susubukan, di ba?" pinitik ko ng kaunti ang noo
nya. Inirapan lang nya ako.

Buti nalang matapos ng insidente nung Linggo ay hindi na kami nagka-ilangan. Hindi
na namin pinag usapan pa ang mga nangyari ng araw na yun. Balik ulit kami sa dati,
panay ang asaran.

Tumayo na si Carla at naglakad patungo sa table nya. Ako naman ay tumayo, balak
kong puntahan si Yssabelle sa office nya. Tatanungin ko sya kung gusto ba nyang
mag-dinner mamaya kasama ako. Namamag-asa parin ako na papayag sya.

"Nandyan ba si Ma'am Benitez?" bungad ko sa sekretarya nya.

"Ano nanaman ang kailangan mo sakanya?"

"Pinapahatid ng head namin ang mga papel na ito.." sabi ko. Sinadya ko talaga na
ako ang maghatid ng mga papel kay Yssabelle, dahil hindi naman ako makakapasok sa
office nya ng walang dahilan.

Tumango ang sekretarya nya at pinayagan na akong pumasok sa loob. Dali dali naman
akong pumasok. Hindi na ako nag abalang kumatok pa.

Bumungad sa akin ang nakatalikod na imahe nya. May kausap sya sa phone. "Okay.. I
love you too." yun ang huling narinig ko bago nya tapusin ang tawag.
Nakaramdam ako ng kakaibang sakit ng marinig ko yun mula sakanya. Siguradong si
Stephen ang kausap nya. Pinilit kong balewalain nalang ang narinig ko kahit na sa
totoo lang ang nasasaktan talaga ako.

"Yssabelle.." bigla syang natigilan at humarap sa akin.

"Bakit nandito ka nanaman?" walang emosyong tanong nya, pero nakikita ko ang kaba
sa mga mata nya.

"Ihahatid ko lang ang mga to.." sabi ko sabay lapag ng mga papel sa desk nya.

Tinignan lang nya ang ginawa ko. "Pwede ka ng umalis.."

Hindi ko pinansin ang sinabi nya. "Mag dinner tayo mamaya.." sabi ko.

Natawa sya bigla sa sinabi ko. "Haha.. At sino ka naman para sundin ko?"

"Ako si Kyle Joshua Cristobal, ang lalaking mahal na mahal ka.." napatigil sya sa
pagtawa at nag iwas ng tingin.

"Pwede ba Kyle.. U-umalis ka nalang!" pagalit na sabi nya.

"Alam mo naman kung anong araw ngayon, hindi ba?"

"H-hindi.. Hindi ko alam!"

"Wag ka ng magsinungaling Yssabelle.. Alam ko naman na alam mo kung anong araw

ngayon.."

"Eh ano naman kung alam ko kung ano man ang meron ngayon? At wala akong pakialam
kahit na ano pa ang okasyon ngayon.."
"Hindi ako naniniwala sayo.. Kaya sumama ka na sa akin mamaya."

"Si Carla nalang ang isama mo!" mariin na sabi nya.

"Wala na yun.." sabi ko. "Kung ano man ang nabalitaan mo nung nakaraang araw, tapos
na lahat yun.." lumapit ako sakanya. Hahawakan ko sana ang mga kamay nya ngunit
pinigilan nya ako.

"Huwag mo akong hahawakan.." sabi nya. "At wag ka ngang magsinungaling! Nililigawan
mo si Carla. Kalat na yun sa department nyo!"

"Oo.. Tama ka.. Hindi ko naman itatago na niligawan ko nga sya. Pero nalaman ko na
hindi magiging maganda ang takbo ng relasyon namin pag pinilit namin ang hindi
dapat.." sagot ko. "Siguro nga mali ako dahil nagpadalos dalos ako sa mga desisyon
ko. Mali ako dahil muntik ko ng gamitin si Carla para lang makalimutan ka. Hindi ko
naman ipagkakaila ang lahat ng yun eh.."

"Alam mo ba kung gaano kasakit ipilit ang sarili mo sa taong ipinagtatabuyan ka na?
Kasi ganun ang nararamdamn ko ngayon Yssabelle.. Halos mabaliw na ako sa bawat araw
na hindi kita makita o hindi man lang pansinin.. Kasi hindi ko kaya eh, ang hirap
hirap.." pinilit kong pigilan ang mga luha ko, pero hindi ko ito magawa. Tumulo na
ang mga ito mula sa mga mata ko.

"At alam mo kung ano ang pinakamasakit sa lahat? Ang hindi mo na nga ako pinili,
pero namamag-asa parin ako na magbabago ang isip mo at babalikan mo ako.. Sa buong
buhay ko, ngayon lang ako nainggit.. Naiinggit ako kay Stephen, kasi sya ang may
mas karapatan na hawakan ka.. Yakapin ka.. Halikan ka.."

Napayuko ako. Pinipilit ko paring pigilan ang sakit na nararamdaman ko. Pero sa
tingin ko hindi ko ito magagawa. "Ang sabi nila, bagong pag ibig ang sagot pag
nasasaktan.. Pero para sa akin hindi eh. Tanging ikaw lang ang kailangan ko para
hindi na ako masaktan pa.. Kahit anong gawin ko kasi, ikaw parin ang mahal ko.."

"T-tumigil ka na K-kyle.." ramdam ko ang panginginig ng boses nya. "D-diba sumuko

ka na? P-please, tumigil ka na.."

"Tumigil?" nag angat ako ng tingin. Hindi ko na ininda ang pamumula ng mga mata ko
dala ng mga luha ko. "Akala ko nga magagawa kong tigilan ka.. Pero hindi pala yun
ganun kadali.. Mahirap magpanggap na hindi nasasaktan.. Mahirap Yssabelle.."
"M-mas pinahihirapan mo lang ang sarili mo.."

"Mas mahihirapan lang ako pag pinakawalan kita.." pinunasan ko na ang mga luha ko.
"Basta hihintayin kita mamaya, sabay tayong mag dinner.."

Tumalikod na ako. Handa na akong maglakad palayo ng magsalita ulit sya. "Dadating
mamayang gabi si Stephen.. Hindi pwede Kyle.."

Nanikip muli ang dibdib ko ng dahil sa narinig ko. "Aasa parin ako na darating
ka.." tuluyan na akong naglakad palabas ng office nya.

**

Alas syete na ng gabi. Labasan namin. Nag-siuwian na ang mga kasamahan ko. Balak
sana nilang lumabas kasama ako, kaso ang sabi ko ay may lakad ako. Ganun na din si
Carla, umuwi na din sya. Sya lang ang nakakaalam na niyaya ko si Yssabelle na mag
dinner.

Nandito na ako sa parking lot. Nakasakay na ako sa kotse ko. Hinihintay ko nalang
ang pagdating ni Yssabelle.

Alam kong darating sya. Hindi nya ako bibiguin. Hindi nya ako bibiguin sa araw na
to.

Halos sampung minuto na ang lumipas ng makita ko na sya. Napangiti ako. Sabi ko na
nga ba hindi nya ako matitiis eh.

Lumabas na ako ng kotse para salubungin sya. Pero nagulat ako ng lumapit sya sa
isang kulay puting sasakyan. Nagtago muna ako sandali para alamin kung sino ba ang
tao na nasa loob ng sasakyan.

Hindi ako nakagalaw agad ng lumabas si Stephen mula sa sasakyan. Napatingin ako kay
Yssabelle, nakangiti sya. Halatang masayang masaya sya. Lumapit pa ako sakanila ng
kaunti para marinig ang pinag uusapan nila. "Hi babe.." bati ni Stephen kay
Yssabelle. Hinapit nya ito sa bewang at hinalikan sa noo.

"Hi.. I miss you.." nakangiting sagot naman ni Yssabelle.

Nasasaktan ako sa nakikita ko.

"Dinner?" tanong ni Stephen. Wag.. Wag kang pumayag Yssabelle. Saakin ka sumama..

Binigyan sya ng matamis na ngiti ni Yssabelle. "Sure.." sagot nya.

Bat kay Stephen ang dali dali nyang pumayag? Samantalang ako, halos ilabas ko na
ang lahat ng luha ko pero nagmamatigas parin sya sa akin.

Hindi na ba talaga nya ako mahal? Siguro nga ako nalang ang umaasa na meron pa. Na
pwede pa..

Pag naiisip ko na hindi na nga pala sya saakin, nawawala ang katiting na pag asa sa
dibdib ko. Kahit kasi hindi pa nagsisimula ang laban, alam kong talo na ako.

Pinagbuksan na ni Stephen ng pintuan si Yssabelle pagkatapos ay pumasok na din sya.

Umandar na ang koste nya. Ako naman ay parang statwa na nakatingin sa sasakyan na
palayo.

Huminga ako ng malalim at hinayaang umiyak ang sarili ko.

Sino nga ba naman ako para piliin nya na sumama sa akin?

Matagal na kaming tapos. Si Stephen na ang bago nya..

Sino nga ba ako para bigyan nya ng importansya ang araw na ito?

Siguro nga hindi na ako importante sakanya..

Wala lang ako..

Napailing nalang ako. Happy Birthday Kyle.. Malungkot na bati ko nalang sa sarili
ko.

**

-Kerbs

*******************************************
[15] Chapter 13
*******************************************
Ilang araw na ang lumipas. Hanggang ngayon ay hindi ko parin nakikita si Yssabelle.
Halos mabaliw na ako sa kaka-isip kung nasaan nga ba sya. Pakiramdam ko tuloy
nauulit nanaman ang mga sakit na naranasan ko ng mga panahong akala ko patay na
sya.

Magmumukha naman akong nag aalalang asawa kung palagi ko syang itatanong sa
sekretarya nya. Pero sa palagay ko, kasama nya ngayon si Stephen. Siguro nag-eenjoy
silang dalawa ngayon. Iniisip ko palang ang bagay na yun, parang pinipiga na ang
buong pagkatao ko.

Pinipilit kong kumbinsihin ang sarili ko na mahal parin ako ni Yssabelle. Namamag-
asa ako na meron pa, na pwede pa. Pero sa tuwing naiisip ko ang imahe nilang dalawa
ni Stephen na masya, lahat ng pag asa sa dibdib ko ay naglalaho. Para bang wala na
akong karapatan na lumaban, kasi talo na agad ako.

Siguro kung pwedeng ibalik ang nakaraan ay ginawa ko na. Gusto kong ituwid lahat ng
pagkakamali ko kay Yssabelle. Gusto kong ibalik ang mga panahon na ako pa ang mahal
nya. Na tanging ako lang ang lalaking laman ng puso at isip nya.

Ang gago ko kasi eh. Hindi ko sya pinakinggan. Sinaktan ko sya sa pinakamalalang
paraan. At dahil dun, pati mga anak namin ay nadamay. Nang mawala sya sa buhay ko
ay ang dami kong natutunan. Nalaman ko na hindi lahat ng bagay ay permanente.
Katulad namin, akala ko pang habang buhay na ang relasyong namin nun. Pero
nagkamali ako. Dahil marami palang magiging epekto ang isang pagkakamali sa buhay
ng isang tao.

"Kyle.. Tama na ya.." hinila ni Jim ang ang alak na hawak ko.

"Kaya ko pa to. Akin na yan.." inagaw ko ang baso ng alak at ininom agad ito.
Napailing nalang sya sa ginawa ko.

"Pare.." untag ko ulit. Tumingin sya sa akin. "Ang hirap pala pag hindi na ikaw ang
mahal ng taong mahal na mahal mo, no?" natawa ako ng mapakla. Naglagay ulit ako ng
alak sa baso ko pagkatapos ay ininom ulit ito. "Ang sakit sakit palang makita na
masaya sya sa iba.. Habang ikaw, miserable at hindi alam kung ano ba ang dapat na
gawin para mawala ang sakit.."

"Tama na yan pare.." hinawakan nya ang balikat ko.

"Ang hirap.. Kahit na anong gawin ko hindi ko sya kayang ibalik sa akin.." napayuko
ako ng maramdaman ko na tumutulo nga ang mga luha ko.

"Sabi nila masaya ang magmahal.. Pero bakit hindi naman ata? Bakit ganito ang
nararamdaman ko. Para akong umaakyat sa puno na wala namang bunga.. Para akong
umaasa na magkakaroon ng ilog sa disyerto.. T-angina lang pare, para akong
naghahangad ng pinaka imposibleng bagay sa mundo.." hagulgol ko.

"Alam mo pare.. Kung hindi mo na kaya, pabayaan mo nalang sya. Kung nakikita mo na
syang masaya, pakawalan mo nalang.."

Nag anagt ako ng tingin at umiling. "Paano ko magagawa yun kung hindi ko
mapakawalan ang nakaraan ko?" tanong ko. "Alam mo naman ang lahat diba? Akala natin
patay na sya.. Pero hindi pala.. Sinisi ko ang sarili ko sa pagkawala nya at ng mga
anak namin. At hanggang ngayon, kahit alam ko na buhay sya ay hindi ko parin
napapatawad ang sarili ko sa lahat.."

"Patawarin mo na ang sarili mo."

"Hindi ko kaya.. Pakiramdam ko pag nagkikita kami ni Yssabelle ay isinisisi nya

parin sa akin ang pagkawala ng mga anak namin.." sabi ko. "Hindi parin nya ako
magawang patawarin sa lahat.."

Hindi na sumagot si Jim. Ako naman ay nagpatuloy nalang sa pag inom. Miss na miss
ko na talaga ang Yssabelle na minahal ko.

**

Para akong wala sa sarili pagpasok ko ng trabaho. Lahat sila ay nakatingin sa akin.
Pero hindi ko sila pinansin. Marahil ay nagtataka sila dahil ito din ang suot ko
kahapon.

"Uy.. Hindi ka ba umuwi? Tsaka bakit amoy alak ka?" tanong ni Carla pagpasok ko ng
department namin.

"Nag-inuman lang kami ni Jim kagabi.." sagot ko.

Naglakad na ako patungo sa table ko. Naramdaman ko naman na nakasunod si Carla sa

akin. "Umamin ka nga.. Nag lasing ka nanaman ng dahil sakanya no?" tinignan nya ako
ng tuwid sa mata kaya nag iwas agad ako ng tingin. "Sabi ko na nga ba eh.." dinig
kong sabi nya.

"Alam mo, bigyan mo naman ng kahit na konting pagmamahal ang sarili mo.. Di mo ba
nakikita? Para kang patay na nabubuhay lang. Ginagawa mong walang kahulugan ang
buhay mo."

"H-hayaan mo nalang ako.." sagot ko. Nagkunwari nalang akong may ginagawa para
maiwasan ang mga sinasabi nya. Pero sa totoo lang ay tama si Carla. Masyado ko na
ngang napapabayaan ang sarili ko.

"Bahala ka na nga dyan.." naiiritang sabi nya pagkatapos ay bumalik na sya sa

trabaho nya.

Pinilit kong ituon ang atensyon ko pero hindi ko magawa. Lalo na ng makita ko bigla
si Yssabelle. Nakaakbay sakanya si Stephen. Masaya silang naglalakad. Marahil ay
papunta sila sa office ni Yssabelle.

Naramdaman ko nanaman ang paninikip ng dibdib ko. Ilang araw ko syang hindi nakita,
pero ito naman ang sasalubong sa akin ngayon.

Ang sakit isipin na nagagawa nya akong saktan kahit na hindi naman nya intensyon.

Nung birthday ko, umaasa ako na pupuntahan nya ako. Pero hindi naman nangyari yun
dahil mas pinili nya si Stephen. Ano nga ba naman kasi ang laban ko? Isang hamak na
nakaraan lang naman ako sa buhay nya.

Ayaw ko ng isipin ang mga nangyari nung birthday ko. Dagdag lang naman kasi yun sa
mga masakit na alaala ko.

Pinilit ko nalang na magtrabaho ulit. Kahit na papaano ay nababawasan ang bigat na

nararamdaman ko, Kahit na panandalian lang, masasabi ko na nagagawa ko syang hindi
muna isipin.

Yssa

"Paano nyan babe? Next month nanaman tayo magkikita.. I'm really sorry.." sabi ni
Stephen pagdating namin ng office ko.

I sigh. Ano pa nga ba ang magagawa ko? Masyado syang busy sa trabaho nya. "Okay. I
understand.." umupo kami sa couch. I rested my head on his chest. Mamimiss ko
talaga sya. Almost three days din akong hindi pumasok dahil nagvacation kami ni
Stephen sa Palawan.

Hindi naman kasi sya magtatagal dito dahil meron nanaman pinapaasikaso ang dad nya.
Ano pa nga ba ang magagawa ko kundi pumayag nalang.. Atleast, nakasama ko sya kahit
na ilang araw lang.

"Sana pagbalik ko ako parin ang mahal mo.." he whispered.

Napatingin bigla ako sakanya. "Syempre naman! Ikaw parin.." I said.

He kiss my forehead and stood up. "Wag mo na akong ihahatid sa airport mamaya,
okay? Pagod ka. And besides, meron pa kayong seminar bukas. Sa Batangas yun right?
So you need to take some rest para makabawi ka.." tumango nalang ako.

"One more thing, be a good girl ha?" natawa ako sa sinabi nya.

"Oo na po. Ikaw din ah? Be a good boy.." lumapit ako sakanya and kissed his cheek.

"I love you.." sabi nya.

"I love you too.." I answer. Naglakad na sya palabas ng office ko.

Haaay. Mag isa nanaman ako..

Kinabukasan

Maaga akong nagising dahil sa seminar namin. Nagd-drive na ako ngayon papuntang
Batangas. Meron kaming mid-year seminar. Lahat ng empleyado ay kasama dito. So that
means, pati department nila Kyle kasama din.

I remeber the things that I did nung birtday nya. I need to choose that time, at si
Stephen ang pinili ko. Siguro masyadong rude ang ginawa ko, but what will I do? Mas
kailangan kong unahin si Stephen..

Siguro naman hindi na nya ako hinintay that time. Baka nga inaya na nya si Carla
nung hindi ako sumipot eh. Uggh. Ano bang pakialam ko? Hindi na dapat ako nag iisip
ng kung ano ano.

10AM na ng makadating ako sa resort. Medyo marami na din ang mga empleyado. 3 days
ang itatagal namin dito. We need to do such things kasi para hindi naman puro
trabaho ang inaatupag ng mga empleyado. Pati ang branch namin sa States ay meron
ding ganitong event.

Pumunta na muna ako sa room ko para ayusin ang mga gamit ko. I open the window of
my room and saw Kyle kasama ang iba pa na naglalaro sa tabing dagat. Nagtatakbuhan
sila, pati nadin si Carla ay kasama. They look happy together.

Umupo na ako sa bed at inayos na lahat ng gamit ko. After that ay nagbihis na ako.
Lumabas na ako ng room ko. I roamed around at nakita ko ang ibang employees na nag
iihaw sa may tapat ng cottage nila. Lumapit ako dun to join them.

"Oh.. Hi ma'am! Nandito na pala kayo.." sabi ni Sarah. "Sabay na kayong mag-lunch
sa amin.."

"Oh.. Hi.. Sige, thanks.." nakangiting sagot ko. I sat on the vacant chair.

"Teka lang ma'am, tatawagin ko lang yung mga nag lalaro sa tabing dagat.."

"Sure. Go ahead.."

Tumakbo na sya patungo sa tabing dagat para tawagin pa ang ibang empleyado.
Pagbalik nya ay marami na syang kasama. Narinig ko ang pagtawa nila. Including
Kyle's laugh. Napatingin ako sakanya at napatingin din sya sa akin, kaya natigilan
sya sa pagtawa.

"Hi.. Ma'am!" bati nila sabay sabay saakin. Maliban kay Kyle at Carla, hindi sila
makatingin sa akin. I just ignored their reaction.

Umupo na silang lahat. Hindi ko alam kung sinasadya ba nila o ano, pero magkatapat
kami ngayon ni Kyle habang katabi nya si Carla. I tried so hard to feel
comfortable. Ayaw ko naman kasi na isipin nila na naiilang ako.

"Kyle. Pawis na pawis ka na.. Tanggalin mo na nga yang suot mo. Tignan mo lahat ng
boys wala ng shirt na suot oh.." puna ni Grace. Sya ata yung isa sa mga narinig ko
na pinag uusapan si Kyle at Carla nun sa bathroom.

Biglang napatingin si Carla kay Kyle. Parang sinasabi nya na wag nya itong
tanggalin pero ngumiti lang si Kyle. He took his shirt off. At halos lahat kami ay
nagulat ng makita ang marka ng sugat sa tagiliran nya.

Wait.. Wala naman syang ganyan dati ah.

Saan nya ito nakuha?

"Omg! Saan nanggaling yan?" tanong ni Sheila habang turo ang tagiliran ni Kyle.

Nag iwas ng tingin si Carla. Si Kyle naman ay ngumiti lang. Pakiramdam ko lumakas
bigla ang tibok ng puso ko.

"I got stabbed.. Five years ago.." sabi nya.

W-what?!

**

Paabutin nyo ng 100 votes ang Chapter na to. Promise mag a-update ulit ako :)

-Kerbs

*******************************************
[16] Chapter 14
*******************************************

*******************************************
[17] Chapter 15
*******************************************
Napamulat ako ng maramdaman kong may humahaplos sa buhok ko. Hindi pa sumisikat ang
araw. Bumungad agad sa akin si Kyle. Naalala ko nanaman ang nangyari sa amin
kagabi. Walang bahid ng pagsisisi ang nararamdaman ko kahit na alam kong mali naman
yun.

"Goodmorning.." nakangiting bati nya sa akin. Ngumiti din ako sakanya. "Nakatulog
ka ba ng maayos?" tanong nya.

"Yes.." sagot ko. Bumangon na kami at inayos ang mga sarili namin.

"Yssabelle.." untag nya ng palabas na kami ng kweba.

"Bakit?"

"Pwede ko bang hawakan ang kamay mo habang naglalakad? Kung okay lang sayo.."
napayuko sya bigla. Tila nahihiya pa sa sinabi nya. "Ano ba yan.. Wag na nga.
Nakakahiya.." halos bulong nalang yun ng sabihin nya.

Natawa ako sa inasta nya. Hindi ako nagsalita, pero inilahad ko ang kanang kamay ko
patungo sakanya. Napaangat sya ng tingin. Gulat agad ang isinalubong nya sa akin.
"P-pwede?" nauutal na tanong nya.

"Ayaw mo?" tumaas ang isang kilay ko na para bang nagtataray. Pero ang totoo ay
balak ko lang syang asarin.

Napatakbo sya patungo sa akin at agad na inuha ang nakalahad na kamay ko. "Gusto ko
syempre.."

Naglakad na kami pabalik sa may resort. Medyo malayo din pala ang cave na
sinilungan namin. "Ang init mo ah. May sakit ka ba?" tanong ko ng maramdaman ko ang
init ng palad nya.

"Hindi naman.." tipid na sagot nya.

"Isuot mo na ulit tong shirt mo.." akmang tatanggalin ko na ito ng pigilan nya ako.

"Wag.. Okay lang ako. Tsaka mahamog, baka ikaw pa ang magkasakit.."

"Pero.." protesta ko.

"Wag ka ng makulit.. Ayos lang ako.." hindi na ako kumibo. Matatalo lang naman ako
sa diskusyon.

Pasikat palang ang araw ng makadating kami sa resort. Wala pang gising sa mga
empleyado. Hinatid ako ni Kyle sa tapat ng room ko. "Matulog ka pa ulit ha?" sabi
nya. Tango nalang ang isinagot ko.

"Sige.. Salamat ulit.." inilandas nya ang mga kamay nya sa pisngi ko at marahang
hinalikan ang noo ko. Napapikit nalang ako sa ginawa nya.

Pagpasok ko ay napatingin ako sa salamin. Suot ko pa pala ang shirt nya. Binuksan
ko ulit ang pinto para ibalik yun sakanya ngunit wala na sya. Mamaya ko nalang
siguro yun ibabalik.

Naglakad na ako patungo sa kama at humiga.

Napaisip ako bigla, ayos na ba ulit kami?

**

Mataas na ang sikat ng araw ng magising ako. Nakatulog pala ako ulit. Suot ko parin
ang shirt ni Kyle. Kinuha ko ang phone ko na nasa bedside table. Ang daming missed
call mula kay Stephen. Malamang nag aalala yun dahil hindi ko sinasagot ang mga
tawag nya. Ako nalang siguro ang tatawag sakanya.

Nakakalimang ulit na akong tawag sakanya pero hindi nya sinasagot ang phone nya.
Siguro may ginagawa sya. Maliligo na muna ako para hindi ako malate sa event namin
ngayon.
Pagkatapos kong maligo at mag ayos ng sarili ay lumabas na ako. Madami na ang mga
empleyado sa event hall. May mga darating na guest speakers ngayon para i-seminar
ang mga empleyado lalo na ang mga writers namin para mas mahasa sila.

Nakita ko si Carla na parang may hinahanap kaya lumapit ako sakanya. "May hinahanap
ka ata?" tanong ko.

"Oo.. Si Kyle. Di ko na sya nakita simula kagabi eh.." sabi nya habang iniikot ikot
ang mga tingin. "Tsaka ikaw din, biglang nawala. Di ka na bumalik sa may beach.."
Napaiwas ako ng tingin.

"A-ahh.. Bumalik na kasi ako sa room ko. Tsaka umulan kasi eh.." dahilan ko nalang.

"Ah. Sabagay.." buti naman naniwala sya. "Geoff!" tawag nya bigla sa kasamahan nya
ng madaanan kami.

"Oh Carla.. Bakit?" bumaling pa sya sa akin. "Hi ma'am.." bati nya. Ngumiti lang
ako.

"Si Kyle? Diba kasama mo sya sa room?"

"Hindi sya makakapunta ngayon. Nilalagnat eh. Naligo ata sa ulan kagabi.." nabuo
bigla ang pag aalala sa dibdib ko. Sabi ko na nga ba tama ang hinala ko
nanilalagnat na sya kanina pa.

"Ganun ba? Sige. Pupuntahan ko nalang sya mamaya.." sabi ni Carla. Nagpaalam na si
Geoff sa amin. "Saan naman kaya nanggaling ang lalaking yun at nagkasakit sya."
tanong nya sa sarili. Hindi ako sumagot. At ano nga ba ang dapat ko ng sabihin?
Hindi rin naman para sa akin yung tanong nya.

Nag paalam na din sa akin si Carla dahil mag uumpisa na ang event. Ako naman ay
umupo sa may harapan. Hindi ako mapakali. Naiisip ko si Kyle. Okay lang kaya sya?
Panigurado wala syang kasama sa cottage nila. Baka mapano sya.

Ang kulit din naman kasi nya eh. Binabalik ko na ang shirt nya, ayaw naman nyang
kunin. Yan tuloy nagkasakit pa sya.
Hindi ko na natiis pa, tumayo na ako at naglakad palabas ng event hall. Buti nalang
at walang masyadong nakapansin.

Kailangan kong puntahan si Kyle. Kasalanan ko kung bakit sya nagkasakit. Pumunta
muna ako sa mga stall na nagtitinda ng prutas. Panigurado kasi na mahina ang
katawan nya ngayon kaya kailangan nya ng lakas.

Pagkabili ko ay pumunta na ako sa cottage nila. Hindi na ako kumatok pa. Pinihit ko
na ang door knob, bukas naman kasi ito. Bumungad agad ang imahe ni Kyle sa akin.
Balot na balot sya ng kumot.

Lumapit ako patungo sa bed nya at umupo sa side. Natutulog pala sya. Nagkaroon ako
ng pagkakataon na pagmasda ang mukha nya. Wala paring nagbago sakanya. Sya parin
ang Kyle na nakilala at minahal ko. Medyo pumayat lang sya ngayon. Hinaplos ko ang
buhok nya. Ang init init parin nya.

Hindi na ako nagtagal dahil baka magising pa sya. Inilapag ko nalang ang mga dala
kong prutas sa tabi nya. Sana maging okay na sya. Hinaplos ko ang mukha nya bago
tuluyang umalis.

Napagpasyahan ko na bumalik na ulit sa event hall. Nandito na pala ang mga guest
speakers namin. "Ma'am.. Saan po kayo galing?" tanong ng sekretarya ko pagka-upo
ko.

"M-may nakalimutan lang ako sa room ko.." sagot ko.

"Ganun po ba.." sabi nya. Nag ayos na sya ng upo at nakinig na din sa mga
nagsasalita sa may harapan.

Gising na kaya si Kyle? Ayos na kaya sya? Sana kainin nya ang mga prutas na binili
ko para magkaroon na ulit sya ng lakas.

**

Natapos na ang buong araw pero parang wala parin ako sa sarili. Hindi parin maalis
sa isip ko si Kyle. Nag aalala ako para sakanya. Nagkasakit sya ng dahil sa akin.

Gusto ko man syang puntahan sa cottage nila pero baka magtaka naman ang mga
empleyado. Ayaw ko naman na may isipin silang mali tungkol sa amin ni Kyle.

Bumalik ako sa room ko. Pagbukas ko ng ilaw ay literal na nanlaki ang mga mata ko
sa nakita ko. "K-kyle?" untag ko ng makita ko sya na nakahiga sa kama ko.

Anong ginagawa nya dito? Paano sya nakapunta dito?

"L-love.." pinilit nyang umupo pero hindi nya nagawa.

Lumapit agad ako sakanya. "What are you doing here? May sakit ka.. Bat ka pa
pumunta dito.." sabi ko habang inaalalayan sya sa pag upo. Isinandal ko sya sa may
headboard.

"G-gusto ko kasing magpasalamat s-sa mga binigay mong prutas.."

"Ano ka ba.. Sana nagpasalamat ka nalang pag ayos ka na. Mas lalong lalala ang
sakit mo nyan eh.."

"Ayos na ako. K-kasi nandito ka na.." hindi ako nakapagsalita sa sinabi nya.

Pag ganyan sya, bumibilis ang tibok na puso ko. Gusto kong lumayo sakanya kasi mali
ito. Ayaw kong lokohin si Stephen. Ayaw ko na mawalan sya ng tiwala sa akin. Pero
sa tuwing malapit na sa akin si Kyle nakakalimutan ko na kung ano nga ba ang tama o
mali.

"Humiga ka na muna dyan.." sabi ko. Tinulungan ko sya sa paghiga. "Magpahinga ka

na." wala na akong natanggap na sagot mula sakanya. Siguro nakatulog na sya.

Tumayo na ako para magbihis. Siguro sa may couch nalang muna ako matutulog. Hindi
ko pwedeng tabihan si Kyle. Ayaw ko ng magkaroon pa ulit ng isang pagkakamali.

Pagkatapos kong magbihis ay nagtungo na ako sa couch. Kinuha ko ang phone ko sa

bag. Wala parin akong natatanggap na text o tawag mula kay Stephen. Nag uumpisa na
tuloy akong mag alala. Baka kasi galit sya o may nangyaring masama sakanya. Itetext
ko na muna sya.
"Y-ysabelle.." nagulat ako ng biglalang sambitin ni Kyle ang pangalan ko. Nagising
ata sya. Tumayo ako at lumapit sakanya. Inilapag ko muna ang phone ko sa may
nightstand.

"Bakit? May kailangan ka ba?" tanong ko. Baka gusto nyang kumain. Wala pa namang
pagkain dito sa room ko.

"Oo.. May k-kailangan ako.." mahinang sabi nya.

"Ano? Gusto mong kumain? Teka lang lalabas ako.."

Akmang maglalakad na ako palabas ng magsalita ulit sya. "I-ikaw.. Ikaw ang
kailangan ko Yssabelle.. Kailangan kita.." ng sambitin nya yun, tila tumigil ang
ikot ng mundo ko.

Bakit ba nagkakaganito ako?

Ang bilis kong maapektuhan ng mga salita nya.

Huminga ako ng malalim at humarap sakanya. "Matulog ka na.." pinilit kong itago ang
panginginig ng boses ko.

"Dito ka.. Tabihan mo ako.." nagmamaka-awang sabi nya. Ang mga paa ko na mismo ang
lumapit patungo sakanya. Gusto kong magalit sa sarili ko dahil mali ang ginagawa
ko.

Humiga na ako. Humarap ako sakanya. Last nalang to. Pagbibigyan ko sya ngayon dahil
may sakit sya.

"Matulog ka na.." sabi ko.

Namumungay ang mga mata nya. Ngumiti sya sa akin. "A-alam mo ang saya ko dahil
kasama kita.. Sana g-ganito nalang tayo palagi.." kahit na nanghihina sya ay nagawa
nya paring haplusin ang pisngi ko. "S-sana pwedeng itigil ang oras.. Gusto pa
kitang makasama ng mas matagal.."
I almost choked when he said those words. Parang pinipiga ang puso ko dahil
nararamdaman ko ang lungkot sa boses nya. "Kyle.. Magpahinga ka na. Bukas nalang
tayo mag-usap."

Ngumiti lang ulit sya. Niyakap nya ako ng mahigpit. Ramdam na ramdam ko sa yakap
nya na ayaw nya akong pakawalan. "Mahal na mahal kita.. G-goodnight.."

Napapikit ako ng mariin. Ayaw ko ng marinig yun mula sakanya.

Ilang sandali lang ay banayad na ang paghinga nya. Siguro natutulog na sya. Biglang
nag ring ang phone ko kaya kinuha ko ito. Si Stephen na siguro ang tumatawag.

Napatingin ako kay Kyle, mukhang tulog na tulog na sya. Umalis ako sa pagkakayakap
nya at sumandal sa may headboard. "Hello Stephen?" bungad ko agad pagkasagot ko ng
tawag.

"Hello babe?" sagot nya. "Sorry kung ngayon lang kita natawagan. Ang dami kasing
ginagawa dito eh. Alam ko din na busy ka dyan kaya hindi kita iniistorbo.. Kumain
ka na ba?"

"Yeah. Ikaw b-ba?" mahinang sagot ko. Baka kasi magising si Kyle.

"Bat ang hina ng boses mo? Anyway.. Yeah, kakatapos ko lang din. Kamusta ka na?
Miss na miss na kita.."

"A-ayos lang. I miss you too.." sumulyap ako kay Kyle. "Mamaya n-nalang.. Tatawagan
kita.." sabi ko. Hindi ko na kayang kausapin sya habang katabi ko ang exboyfriend
ko.

"Sige. Siguro may ginagawa ka pa.. Ingat ka ha? I love you.." malambing na sabi
nya.

"O-okay. Take care.. I love y-you too.." agad ko ng tinapos ang tawag.

Ang sama sama ko. Bat ko nagagawa ang ganito kay Stephen? Nagagawa ko ng
magsinungaling sakanya.

Humiga na ulit ako. Pagpikit ng mga mata ko ay niyakap ako ni Kyle at isiniksik ang
mukha nya sa leeg ko. Akala ko ba tulog na sya?

Bigla syang nagsalita. Hindi ko inaasahan ang sinabi nya. "M-mahal na mahal kita
Yssabelle.. Hindi ko kayang makita ka na nagmamahal ng iba. Gusto ko ako lang ang
m-mahal mo.. Hindi ko yata kayang makita k-kang masaya sa iba. W-wag mo namang
iparamdam sa akin na wala na akong pag asa. Isang pagkakataon nalang ang hinihingi
ko. Pagbigyan mo naman ako.. Hindi ko t-talaga kaya.." biglang humigpit ang yakap
nya sa akin. "Balikan mo na ako.." naging magaspang ang boses nya. Kasabay nun ang
pagpatak ng mga luha nya sa balikat ko.

"I miss you.. And it's killing me.." ng marinig ko yun, nag unahan na din ang mga
luha ko sa pagpatak.

**

-Kerbs

*******************************************
[18] Chapter 16
*******************************************
"K-kyle.." hindi ko na napigilan ang paghikbi ko. Hanggang kailan ba sya magiging
ganito? Nahihirapan na din ako.

"Mahal na mahal kita, Love.." mas lalo pang humigpit ang yakap nya sa akin. "Isang
pagkakataon nalang. Ibigay mo naman s-saakin.."

"Alam mo naman na hindi pwede, di ba?" sabi ko. "May boyfriend na ako.. H-hindi na
kita pwedeng balikan." bakit ang sakit sambitin ng mga salitang yun? Parang may
kung ano na pumipiga sa puso ko.

"Kahit na.. H-hindi ko talaga kaya na wala ka sa akin.. Kahit na gawin mo l-lang
akong pangalawa.. Okay lang sa akin kahit na itago mo ako. B-basta balikan mo lang
ako.." ganyan ba sya kadesperado para magkabalikan kami? Pero mali. Hindi parin
pwede ang sinasabi nya.

"M-mali yun Kyle.. P-pwede naman tayong maging magkaibigan."

"Sa tingin mo ba madali sa aking tanggapin na hanggang magkaibigan nalang tayo?

Mahal na mahal kita.. Kung sayo ayos lang na ituring akong kaibigan, saakin
hindi.."

"Matulog ka nalang muna Kyle.. May sakit ka pa.." sabi ko nalang. Gusto kong iwasan
ang lahat. Sa tingin ko naduduwag na ako.

"Wala ng mas sasakit pa pag iniwan mo ulit ako.." humigpit ang yakap nya. Napapikit
ako ng mariin.

Tama na.. Wag mo na akong pahirapan, Kyle..

Hindi na ako nagsalita pa. Naging banayad na ang paghinga nya. Nakatulog na siguro
sya. Buti naman. Dahil hindi ko na kakayanin pa pag humaba pa ang usapan namin.

Niluwagan ko ang pagkakayakap at hinarap sya. Pinunasan ko ang mga luha sa pisngi
nya.

"Sorry kung nasasaktan man kita.." sabi ko. Ipinikit ko na ang mga mata ko at
hinayaan ang sarili na makatulog.

**

Paggising ko ay wala na sa tabi ko si Kyle. Nasaan na yun?

Tumayo ako para hanapin sya sa buong room, pero wala naman pala sya. Inayos ko na
muna ang sarili ko bago lumabas.

Paglabas ko, nakita ko sina Carla na nasa may tabing dagat. Hindi nila kasama si
Kyle. Saan na kaya yun?

Pinili ko na maglakad lakad na muna. Baka sakaling makita ko si Kyle. At hindi nga
ako nagkamali. Dahil nakita ko si Kyle na nakaupo sa may dalampasigan. Naglakad ako
patungo sakanya.

"Ayos ka na ba?" umupo ako sa tabi nya.

Tumingin sya sa akin at ngumiti. "Oo.."

"Tungkol nga pala sa kagabi.." umpisa ko. "Sana maintindihan mo na hindi talaga
pwede.."

"Hindi parin ako susuko Yssabelle."

"K-kyle. Masya na ako kay Stephen.." huminga ako ng malalim. "Pabayaan mo nalang
ako."

"Masaya ka ba talaga sakanya o pinipilit mo lang na maging masaya ka?" tanong nya.
"Nung gabing may nangyari sa atin nararamdaman ko na mahal mo parin ako. Ramdam na
ramdam ko yun sa mga halik mo.."

"I-isang pagkakamali yun Kyle.." bakit ang hirap bigkasin na pagkakamali ang ginawa
namin?

"Hindi yun pagkakamali.. Alam ko na mahal mo parin ako. Natatakot ka lang dahil
baka masaktan lang ulit kita.."

"B-bakit kasi hindi ka nalang mag hanap ng iba?" tanong ko. Pero parang gusto ko
ulit bawiin. Ayaw ko atang maghanap sya ng iba.

"Pag ginawa ko yun para mo na rin sinabing patayin ko nalang ang sarili ko.."
malumanay na sabi nya. "Sana makita mo kung gaano kita kamahal.. Ikaw.. Kayo.. Kayo
ng mga anak natin.. Mahal na mahal ko kayong tatlo.." humarap sya sa dagat. Bakas
na bakas ang lungkot sa mga mata nya.

"Sana ako nalang ang nawala, hindi ang mga anak natin. Kasalanan ko naman kasi ang
lahat eh. Kung hindi ako naging masama sayo hindi nagkaganito ang lahat. Sana una
palang pinakinggan na kita.." napaluha na ako sa mga sinasabi nya. Pag ang mga anak
na namin ang pinag uusapan ay nagiging mahina ako.

"Pamilya na sana tayo ngayon. Kaso malabo ng mangyari yun.. Kasi ayaw na akong
balikan ng taong mahal ko.."
"K-kyle.."

Humarap sya ulit sa akin. "Hayaan mo naman ako na iparamdam ko ang pagmamahal ko
sayo. Gusto ko tuluyan mo na akong mapatawad para mawala na ang galit mo sa akin.."

Hindi ako sumagot. Humarap lang ako sakanya at hinawakan nang magkabilang pisngi
nya. I wiped his tears away. Gusto kong maging masaya sya.

Nasasaktan ako tuwing nasasaktan sya. Pakiramdam ko konektado ang mga puso namin.
Kaya pag nahihirapan sya ay nahihirapan din ako.

Somehow, meron parin naman syang puwang dito sa puso ko. Hindi na magbabago yun.
After all, sya parin naman ang unang lalaking minahal ko. Besides, pinaramdam din
naman nya sa akin ang kasiyahan. Masyado lang syang nabingi nun. He deserves to be
happy.

I'll make him happy..

I kissed his forehead. "Shh.. Hindi na kita iiwan.. Ulit." then I hugged him very
tight.

**

Days had already passed. Okay na kami ni Kyle. Hindi naman kami nagkabalikan. Pero
palagi kaming magkasama. But we need to see each other secretly..

Sya ang naghahatid ng mga files sa office ko during lunch break. Then, we'll eat
together. I can say that everything seems to be fine. Nagiging masya na din sya
kahit papano.

Maaga akong pumasok ngayon dahil may mga tatapusin pa akong mga paperworks. I was
about to enter the elevator ng tawagin ako ni Kyle. "Ma'am Sab.." tawag nya. I
tried to act normal. Pag ganito ang sitwasyon. Nagiging casual kami sa isa't isa.
Ayaw ko ng complicated issues.

"Yes?"
"Wala lang.. Sasabay lang ako sayo.." nauna na syang pumasok sa elevator. Pumasok
na din ako. Tumabi ako sakanya. "Kumain ka na ba?" tanong nya. Tumango lang ako.
"Ahh.. Ako kasi hindi pa eh. Parang gusto kong may kasama habang kumakain.. Samahan
mo kaya ako?"

"May gagawin pa ako eh.." sagot ko.

"Sayang naman.." sabi lang nya. Bumukas ang pinto ng elevator. Akala ko lalabas na
sya pero hindi naman pala. May mga ibang pumasok na mga empleyado. Kaya medyo
napuno ito. Nakasiksik na kami sa may likuran ni Kyle.

Ilang sandali lang ay nagulat ako ng may biglang humawak sa kamay ko. Napatingin
ako kay Kyle. Tumingin lang sya sa akin at ngumiti. Para bang wala lang sakanya.
Sinubukan kong alisin ang pagkakahawak nya ngunit mas humigpit pa ito. Baka makita
ng iba na hawak nya ang kamay ko.

Napahinga ako ng maluwag ng bitawan na nya ang kamay ko. Nasa may fifth floor na
kasi kami. Kailangan ko ng lumabas. Pero pati si Kyle ay sumunod din sa akin.

Ano bang ginagawa ng lalaking to? Baka may makapansin sa amin.

"What are you doing?" tanong ko.

"Diba sabi mo ma'am sumunod ako sa office mo?" napatingin sa amin ang sekretarya
ko. I knew it! Sinadya nyang iparinig yun para makapasok sya. Wala na akong nagawa.
Tumalikod na ako at pumasok sa office ko. Sumunod naman sya sa akin.

"Wag mo ng uulitin yun.." sabi ko pagpasok namin.

"Ang alin?" kunot noong tanong nya.

"Yung sa elevator. Baka may makakita.."

Niyakap nya ako mula sa likuran. "Sorry.. Hindi ko lang kasi matiis eh.." he kissed
my neck. Ano bang ginagawa nya? Ang aga aga eh.
"K-kyle.."

"Hmm.." he continiously kissed my neck. Ang mga kamay naman nya ay iba na ang
pinupuntahan. Ano ba naman ang lalaking to. Baka biglang pumasok ang sekretarya ko.

"B-baka may biglang pumasok.." nahihirapang bigkas ko.

"Don't worry. I locked the door.." sabi ko na nga ba. May balak talaga ang lalaking
to.

Inikot nya ako paharap. He immediately invade my mouth. I felt the sudden rush of
heat in my body. Tinugon ko ang halik nya. I put my arms on his nape. Mas lalo
naman humigpit ang yakap nya sa bewang ko. I can almost feel his heartbeat.

We were both panting when we parted our lips. Pinagdikit nya ang mga noo namin.
"Hmm.. Nabusog ako sa breakfast ko.." natawa ako sa sinabi nya.

Bumabalik na ang kapilyuhan nya. Nagiging tulad na ulit sya ng dati.

"Tama na nga yang kapilyuhan mo.. Baka sesantihin kita.." biro ko.

"Okay lang. Titira nalang ako sa puso mo.." pakiramdam ko namula ako sa sinabi nya.
"Kinikilig ka no?" asar nya.

"Hindi ah.." tanggi ko.

"Sus.. Ang ganda mo talaga.." pinisil nya ang ilong ko. "Sige na. Lalabas na ako.
Dinner tayo mamaya ah? Yes or yes lang ang pagpipilian mo.."

"Wow ha. At binigyan mo pa talaga ako ng choice." natatawang sabi ko. "Oo na sige..
Mamaya magdidinner tayo.."

"Naninigurado lang.." kinitalan nya ulit ako ng mabilis na halik sa labi. Naglakad
na sya patungong pinto. Pero nagsalita muna sya bago nya ito buksan. "Salamat ulit
sa breakfast. Sobrang nabusog ako.." pareho kaming natawa sa sinabi nya.

Lumabas na si Kyle. Hanggang ngayon ay may mga ngiti parin sa labi ko. Ayaw ko na
munang isipin ang pwedeng mangyari sa amin sa hinaharap. Ang importante lang ngayon
sa akin ay maibalik ko ang dating Kyle.

**

"Saan ba kasi tayo pupunta?" kanina ko pa kinukulit si Kyle kung saan nga ba kami
pupunta. Ang sabi nya magdi-dinner daw kami. Pero nag take out lang naman sya sa
isang resto.

"Basta.." nakangiting sabi nya.

Tumigil kami sa isang bahay. Bumaba sya sa kotse tapos ay pinagbuksan ako ng
pintuan. "Tara?" inilahad nya ang kamay nya. Walang alinlangan ko naman itong
kinuha.

"Kanino bahay yan?" tanong ko.

"Sating dalawa.." hinila nya ako papasok sa bahay.

"Ang ganda.." sabi ko pagpasok namin.

"Buti naman at nagustuhan mo.." Naglakad sya patungong dining area at inilapag ang
pagkain na dala namin sa mesa. Sumunod ako sakanya. Tinitignan ko ang kabuuan ng
bahay.

"Matagal na ba to?" tanong ko.

"Uhmm.. Di naman. Nung nakaraang taon lang to natapos.." sagot nya. "Kinailangan ko
pa kasing mag ipon para maituloy ang pagpapagawa nito.. Ito sana ang regalo ko sayo
sa kasal natin." natigilan ako bigla. Napatingin ako sakanya. Patuloy lang sya sa
pag aayos ng makakain namin.

"W-what do you mean?"

"Nung nagkabalikan tayo, pinapagawa ko na to. Walang nakaka alam na may bahay akong
pinapagawa. Maging ang mga kaibigan ko.. Gusto ko kasi ikaw ang unang makaalam eh."

"Y-you mean.."

"Yeah.. Ikaw palang ang unang nakapunta dito.." ngumiti sya. "Tara, kain na tayo.."
aya nya.

Tahimik lang kaming kumakain. Kahit na naniwala syang matagal na akong patay ay
itinuloy nya parin ang pag papagawa ng bahay na to. Bigla tuloy akong nakaramdam ng
guilt.

"Oh.. Bat natahimik ka?" tanong nya bigla.

"Wala naman.."

"Kumain ka ng marami ha. Sa susunod pagluluto kita."

"Ah.. Thanks.." sagot ko nalang.

Tinulungan ko sya sa paghuhugas ng pinggan ng matapos kaming kumain. Pagkatapos nun

ay pumunta kami sa living room. Nakaupo lang ako sa couch habang sya naman ay
nakaunan sa lap ko.

"Parang nung dati lang.." kinuha nya ang kamay ko at hinalikan. "Namiss ko yung
ganito tayo. Yung tayo lang dalawa at walang iniisip na problema.."

Hinaplos ko ang buhok nya. Kung pwede nga lang maging tulad nalang kami ng dati.
Pero hindi naman ganun kadali yun. Ayaw kong magpadalos dalos sa mga desisyon ko.
Maraming masasaktan. Maraming maaapektuhan.

"Tara. Ihahatid na kita." tumayo na sya. Hinawakan nya ang kamay ko. Sabay na
kaming naglakad palabas.
Walang nagsasalita sa amin sa buong byahe hanggang sa makadating kami sa tapat ng
bahay namin.

"Gusto mo bang mag kape muna?" tanong ko.

"Okay lang ba?"

"Oo naman.. Tara.." sabay na kaming bumaba.

Pagpasok namin sa gate ay nakabukas ang ilaw sa loob ng bahay. Nagkatinginan kami
ni Kyle. May nakapasok atang magnanakaw. "Dyan ka lang. Akong mauuna.." sabi nya.
Sumunod naman ako sakanya. Nakatago ako sa likuran nya.

Kinakabahan ako. Baka may magnanakaw nga na nakapasok. Dahan dahang binuksan ni
Kyle ang pintuan. Mukhang okay naman ang lahat. Nasa ayos pa naman ang lahat ng
gamit.

"Mukhang wala namang mag nanakaw." sabi nya. "Gusto mo bang samahan na muna kita
dito? Kahit sa couch nalang ako matulog.."

Napatingin kami bigla ni Kyle ng may biglang magsalita. "Mukhang nagkakamabutihan

na ulit kayo ahh.." sarkastikong sabi nya.

"S-stephen.." gulat na sabi ko.

**

-Kerbs

*******************************************
[19] Chapter 17
*******************************************
Nakatayo lang si Stephen sa harap namin. Hindi ko mabasa ang ekspresyon ng mukha
nya. I don't know if he's mad or what.

Bumaling ako kay Kyle. "You may leave now." sabi ko. I looked at his eyes. I can
see sadness and pain.
"Yssabelle.." akmang lalapit sya sa akin. Pero nag salita si Stephen.

"Pinapaalis ka na nya hindi ba?" lumapit saakin si Stephen at hinapit ako sa

bewang. "Just leave.. Iwan mo na kami ng girlfriend ko." pagbibigay diin pa nya.

Hindi na kumibo si Kyle. He just sigh. Tumalikod na sya sa amin at naglakad na

palayo.

I'm sorry Kyle.

"Bakit mo sya kasama?" inalis ni Stephen ang pagkakahapit sa bewang ko at tinignan

ako ng diretso sa mata.

"B-because.." sht. What will I say? That we had our dinner sa bahay nya? Baka
magalit sya sa akin. Ang honestly, natatakot ako ngayon kay Stephen. Yes, he's calm
but I don't know what's running inside his head.

"Just tell me Yssabelle.." malumanay na sabi nya.

I breathe deeply before answering him. "We had our dinner. Inaya nya ako.."

"So ayos na kayo?" I nodded. "Shit." he cursed. Nagulat naman ako sa pagmumura nya.
"Okay na kayo? Kailan pa?" halatang nagpipigil sya ng galit.

"Simula nung seminar sa Batangas.." sagot ko.

"Matagal tagal na din pala." napailing sya. "Wala kang balak na ipaalam sa akin
to?"

"Stephen.. I-it's just that.."

"Yssabelle. He's the reason why you suffered then. Hindi mo na ba natatandaan yun?
Sinaktan ka nya sa pinakamalalang paraan.. Tapos mapapatawad mo nalang sya ng ganun
kadali? I thought you will never forgive him?" he looked at me with disappointment.

"Ganun din ang akala ko Stephen.." I said. "But.. He deserves my forgiveness.

Limang taon na din ang lumipas. Tama na siguro ang pagpapanggap ko na patay na
ako.. Nasaktan ko na sya dun. Nakaganti na ako.."

"And now what?" lumapit sya sa akin at hinawakan ng mahigpit ang magkabilang braso
ko. Napaigtad ako sa sakit.

"O-ouch! It hurts.." I tried to release from his grip pero hindi ko kaya. Natatakot
ako.

"Babalikan mo na sya ngayon? Hindi mo na ako mahal, ganun ba? Matapos ng ginawa ko
sayo.. Sa pamilya mo.. Ganun na lang ba yun ha?!" tumaas ang boses nya.

Bigla nalang tumulo ang mga luha sa mga mata ko. Ni minsan hindi ko naisip na
kayang gawin ni Stephen sa akin to. Never in my wildest dream. "I was there when
you were hurt. I catch you when he let you fall.. I did everything so that you'll
never feel the pain again.."

"S-stephen.." I sobbed.

"Do you love him?" he asked.

Napayuko ako. "I.. I-i don't know.."

"I guess mahal mo parin sya.." matigas na sabi nya. "You know what, let's end
this.."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya. Tumingin ako sakanya. I met his cold gaze.
"No.. Hindi.. Hindi ako papayag Stephen. I love you!"

"But you love him more." he said nonchalantly.

"Hindi. Hindi totoo yan!" sigaw ko. I love Stephen. Kaibigan nalang ang turing ko
kay Kyle.

"Then prove it.." he said full of authority. "Fire him.."

"What?!"

"I said fire him. Ayaw ko na syang makita na kasama mo. Because I love you
Yssabelle. Gusto ko akin ka lang. He's your past. He had his chance before, pero
sinayang nya. Now it's my turn. Ayaw kong guluhin nya tayo.."

"Stephen.." wala akong alam sabihin. Why is he acting this way? Hindi ganito ang
Stephen na nakilala ko. Mabait at maunawain yung dating Stephen.

"Mamili ka lang Yssabelle. It either you choose me or you lose me." binitawan na
nya ang balikat ko. Pagkatapos nun ay umalis na sya dito.

Ano ba ang dapat kong gawin?

**

Two days ng hindi nagpaparamdam sa akin si Stephen. Tinatawagan ko sya, pero hindi
naman nya ito sinasagot. Si Kyle naman ay panay ang lapit sa akin. Umiiwas na nga
ako sakanya eh. Baka kasi bigla nalang dumating si Stephen dito sa office at makita
kami.

Hindi parin ako nakakapagdesisyon sa tanong ni Stephen. Ang hirap hirap. It's like
I'm solving a dmn problem without any solution. Naiinis ako. Naiinis ako sa sarili
ko dahil nagkakaganito ako.

Madali lang naman pumili eh. Syempre si Stephen ang pipiliin ko. Ofcourse, he's my
boyfriend. Pero pag naiisip ko si Kyle, hindi ko maiwasan na magdalawang isip. For
sure masasaktan sya. Napatawad ko na nga sya, tapos bigla nanaman akong iiwas
skanya?

Ahh! I hate my life.

"Ma'am.." I froze upon hearing his voice. It's Kyle.

"What are you doing here?" humarap ako sakanya.

Naglakad sya patungo sa table ko at inihatid ang mga files sa department nila.
"Here.." sabi nya. Tumango lang ako.

"Iniiwasan mo ba ako?" tanong nya bigla. Hindi ako nagsalita. "Dahil ba to sa

nangyari nung nakaraang gabi?"

"Kyle.. I love Stephen." tumingin ako sa mga mata nya.

Hindi ko naman sya pwedeng paasahin. "I know.." hindi sya nag iwas ng tingin. But
pain is very evident in his eyes.

"I'm sorry Kyle.." napayuko ako. "I need to choose between you and him.. And I.."

Pinutol nya ang sasabihin ko pa sana. "And you choose him.. Yeah. Because you love
him.."

"Please Kyle.. Ayaw kong masira ang relasyon namin ni Stephen. Hanggang kaibigan
nalang ang pwede kong ibigay sayo.."

"Kahit ilang beses mo ng sinabi yan. Ang sakit sakit parin dito.." turo nya sa may
dibdib nya. "Akala ko okay na lahat. Pero hindi naman pala.. Ano nga ba naman kasi
ang karapatan kong mag demand? Ni hindi naman kita pag aari. Yun ang pinakamasakit
na katotohanan. You were mine before. But now.." napailing sya. "Nevermind.."

"I'm sorry Kyle.."

"Wag kang mag sorry. But please Yssabelle.. Hayaan mo lang sana akong mahalin ka.
Kahit na hindi mo na ako mahalin pabalik. Hayaan mong mahalin kita hanggang mapagod
na ako at ako na mismo ang sumuko.." he gave me a faint smile. Tumalikod na sya at
lumabas.

Hindi ko na alam kung ano pa nga ba ang dapat kong gawin, Kahit na anong piliin ko,
may masasaktan at masasaktan parin naman.

Ilang sandali pa ang nakalipas at bigla nanaman bumukas ang pintuan dito sa office
ko. Akala ko bumalik si Kyle. But my eyes grew bigger ng makita ko na nakatayo dun
si Stephen.

"Babe.." untag nya. Tumayo ako at lumapit sakanya. I hugged him. Namiss ko sya.
wala akong pakialam kahit na galit parin sya sa akin.

"I miss you.." bulong ko.

Hinaplos nya ang buhok ko. "I'm sorry.." umpisa nya. Napabitiw naman ako sa yakap
at tumingin sakanya.

"F-for what?"

"Sorry for being selfish. Mahal lang naman kasi kita.." he kissed my temple.
Napangiti ako. Bumalik na ang Stephen ko. Hindi na sya galit.

"No.. I'm sorry kung hindi ko agad sinabi sayo na okay na ulit kami.."

"Shh.." pigil nya. "Okay na.. Nadala lang ako nung gabing yun.." hinaplos nya ang
balikat ko. "Nasaktan ba kita nun?" siguro tinutukoy nya nung hinawakan nya ng
mahigpit ang balikat ko.

"No.. Okay na ako. I understand." ngumiti ako sakanya showing that everything is
fine.

"Kaya mahal na mahal kita eh.."

"But still.. I love you more.." niyakap ko ulit sya. Isang mahigpit na yakap.

May bigla akong naalala. "Stephen?"

"Hmm?"

Bumitiw ako sa pagkakayakap at tumingin sa mata nya. "Do I need to fire him?"

"Gusto mo ba?" hindi ako nakasagot. "Then no.. Siguro masyado lang akong wala sa
sarili nun kaya nasabi ko yun. Labas na ang personal na buhay nyo sa trabaho. And
besides, I trust you.."

Bumaba ang labi nya patungo sa labi ko. He gently kissed my lips. I can feel his
sincerity and trust. I closed my eyes to feel his kiss. I held his cheeks trying to
deepen the kiss. Napapaurong naman ako sa paglalaban ng mga labi namin.

I felt the edge of my office table. Inilihis nya ang mga gamit ko na nandun
pagkatapos ay inupo ako. Hindi parin napuputol ang halikan namin. Hawak hawak ko
parin ang mga pisngi nya. Habang ang mga kamay naman nya ay nasa dibdib ko na. Sht!
Ang init ng kamay nya.

He lowered his lips and travelled to my neck. He genlty suck, nibble, and lick
every bit of it. "Ahh.." I moan as he squeezed my bosom.

Ano ba tong ginagawa namin? Hindi naman kami ganito ka intimate dati eh. Yes, we
kissed. But not like this na almost going to making out stage na. Tsaka kinakabahan
ako baka may pumasok dito sa office ko.

Napapikit ako ng mariin ng itaas nya ang dress ng suot ko. He caressed my legs. My
gosh.. Ano bang nangyayari sa amin? Bumalik ulit sya sa labi ko habang hinahaplos
na parin ang legs ko.

But I was taken aback when he tried to get rid of my panty. Muli kong ipinikit ang
ga mata ko. And I saw Kyle's faint smile. Bigla kong naitulak si Stephen.

Whats happening to me?

"Why?" habol hiningang tanong nya.

"I'm sorry.." napayuko ako. "I.. I just c-can't do it here.."

Nagulat ako ng bigla nya akong yakapin "No.. I'm sorry.. I'll wait hanggang maging
ready ka na.." tumayo na ako. Inayos na namin ang mga sarili namin.

Akala ko talaga..

Haay.. Muntik na. Hindi ko alam kung bakit. But I felt wrong. Pakiramdam ko kasi
hindi ko kayang gawin ang bagay na yun kay Stephen. Pero bakit kay Kyle.. Ahhh!
Ayaw ko ng isipin.

"Tara.. Lunch nalang tayo?" aya nya sa akin.

"Sure.."

Lumabas na kami ng office ko. Nakaakbay sya sa akin habang naglalakad. Ganun naman
kasi madalas si Stephen eh. Gusto nyang ipakita in public na ako ang girlfriend
nya. Possessive man pakinggan pero sweet naman yun para sa akin.

Napadaan kami sa department nila Kyle. Nakita ko syang nakatayo. Nagtagpo ang mga
mata namin pero sya ang unang nagbaba.

Balik nanaman ba kami sa dati?

Pinili ni Stephen na sa favorite resto nalang daw nya kami maglunch. He's craving
for pasta kaya pinagbigyan ko nalang sya.

Papasok palang kami ng resto nang may makasalubong kaming isang pamilyar na tao. I
know her. Parang kailan lang nung nakita ko sya. I mean.. Nung pinahiya ko sya sa
mall.

It's Sheena. Ughh. I hate that btch.

Tumigil sya sa paglalakad at tumingin sa amin. "Ohh! So totoo ngang boyfriend mo si

Stephen Sy?" mataray na tanong nya sa akin. Hindi ko na sana sya kikibuin pero
biglang kumulo ang dugo ko ng banggitin nya ang pangalan ng boyfriend ko.
Tumingin ako kay Stephen. Mukhang nagpapanic ang mukha nya. What's wrong? Bumaling
ulit ako kay Sheena. "Bakit mo kilala si Stephen?" mataray na tanong ko din.

But then.. Her answer echoed on my mind. "Well.. Why don't you ask your criminal
boyfriend who almost killed your ex, five years ago?"

**

Sorry sabaw! :D

Merry Christmas :)

-Kerbs

*******************************************
[20] Chapter 18
*******************************************
My heart was literally beating faster than it's normal rate. Hindi ko maintindihan
ang sinasabi ni Sheena. Paano nya nasabi na isang criminal si Stephen.

I look at her confusingly. "W-what are you talking about?" honestly, kinakabahan
ako sa maaari nyang isagot. I look at Stephen once again. He looks paralyzed.
Namumutla sya.

"O-ohh! You didn't know that he's a criminal?" tumingin sya kay Stephen. "Why don't
you tell her the real story, huh??"

"I-i don't know what you're talking about.." Stephen said with a shaky voice. What
the hell is happening here? Ano ba ang alam nila na hindi ko alam?!

"Stephen darling, you know exactly what am I talking about.. Stop acting as if
you're an innocent 7 year-old boy." she laughed sarcastically. I was trembilng and
at the same time confuse. Malakas ang kutob ko na involve ako dito.

Suddenly, Stephen grabbed my wrist then hinila nya ako papunta sa kotse nya. Guilty
ba sya?

"I need an explanation.." I said pagpasok namin sa car nya. Mukha parin syang
natetense. Wala akong natanggap na sagot mula sakanya.
Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman ngayon. May mali. Meron talaga.
I sigh, a very deep one. I need to calm myself. "You tried to kill him." it's not a
quetion, rather, it is a statement.

Still no answer. Naiinis na ako. "Why did you do that?" I'm still expecting for his
dmn reply but he didn't bother to answer me again. Naiinis na ako. Hindi ko na
napigilan ang sarili ko at sumigaw na ako. "Dmn it! Answer me!"

Matagal na katahimikan ang bumalot sa amin. Wala ata syang balak na kibuin ako.
Gusto kong malaman kung totoo nga ba ang sinabi ni Sheena o hindi. But based on
Stephen's action ay nakakapag-conclude na ako.

Akmang lalabas na ako ng kotse nya ng bigla nyang hawakan ang braso ko kaya
natigilan ako. "Yes.." yan lang ang sagot nya pero parang ibinagsak ang langit at
lupa sa akin. Bakit nya nagawa yun?

"Why?" sana wag munang tumulo ang mga luha ko. Please, not now..

"B-beause I love you.." napayuko sya. "Sa sobrang pagmamahal ko sayo ay natakot
ako. Natakot ako na baka pag gumaling kana ay iiwan mo na ako at babalik kana
sakanya.. Takot akong iwan mo ako.." kung sa ibang sitwasyon nya sinabi ang mga yan
baka kinilig na ako. Pero sa nalaman ko, parang walang epekto ang mga salita nya.

"Pero gusto mo parin syang mamatay.." malamig na sagot ko. "Siguro nga galit ako
sakanya noon. Pero ni minsan hindi pumasok sa isip ko na ipapatay sya.."

"Bakit ka ba nagkakaganyan?!" biglang lumakas ang boses nya. "Buhay naman sya
ngayon, hindi ba?!" napatingin ako sakanya. Nakalahad na ang galit sa mukha nya.
Pero wala akong pakialam. Tinago nya parin sa akin to.

"Paano kung namatay sya? Kaya mo ba syang ibalik?" tanong ko.

"Hindi ko na kailangan pang sagutin yan!"

Sa nalaman ko ngayon, napatunayan ko sa sarili ko na hindi ko pa pala ganun

kakilala si Stephen. I thought I knew everything about him. Sa mga panahong kasama
ko sya, wala syang pinakita na kasamaan sa akin. Puro good sides nya ang nakikita
ko. But with this one.. Pakiramdam ko, nabura lahat ng magagandang ginawa nya sa
akin. Naguguluhan na ako.

I need some space. "Sa tingin ko hindi pa kita ganun kilala.. You know what, I
think I need a break.." ginamit ko ang pinakamalamig kong boses. Lumabas na ako ng
kotse nya. Hindi ko na sya tinignan.

Akala ko alam ko na ang lahat. Hindi pa pala..

Ky

Simula nung bumalik si Yssabelle dito noong nakaraang araw ay iba na sya. Ang
tamlay tamlay nya. Akala ko pa naman masya sya. Kasi kasama nya si Stephen nung
araw na yun. Tapos ngayon naman ang lungkot nya.

Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay ang makita syang malungkot. Tandang tanda ko nung
kami pa, ginagawa ko lahat para lang hindi sya malungkot. Napangiti nalang ako ng
maisip ko yun.

"Nakadrugs ka ba?" nagulat ako ng may magsalita sa tabi ko. Si Carla pala.

Kumunot ang noo ko. "Anong pinagsasabi mo?" tanong ko.

"Wala.. Mukha kang ewan na nakangiti.."

"May naalala lang ako.." sabi ko. Hindi na sya nagsalita. Alam naman kasi nya kung
ano at sino ang tinutukoy ko. Si Yssabelle lang naman ang kaisa isang tao na
pwedeng magpasaya sa akin.

Nakita ko si Yssabelle na papalabas. Saan kaya pupunta yun? "Teka lang.." sabi ko
kay Carla. Tumayo na ako at lumabas.

Sinundan ko si Yssabelle. Pumunta sya sa parking lot. Uuwi na ba sya? Ang aga
palang eh. Hindi sya ganitong oras kung umuwi. Atsaka alam ko kung aalis man sya ay
dahil kasama nya si Stephen.

Napailing nalang ako. Bat ko ba iniisip yun? Nasasaktan lang ako.

Binilisan ko ang paglalakad para maabutan sya. "Saan ka pupunta?" tanong ko ng
maabutan ko na sya. Mukha pa syang nagulat ng makita ako. Pero agad din napalitan
ng lungkot ang mga mata nya. Meron nga talaga syang problema.

"Uuwi." tipid na sagot nya.

Papasok na sana sya sa kotse nya ng hawakan ko ang kamay nya. Naramdaman ko nanaman
ang pamilyar na kuryente sa twing hawak ito. "May problema ka ba?" Tanong ko.
Nagiwas lang sya ng tingin. Ginamit ko ang isang kamay ko para hawakan ang pisngi
nya. Nag angat sya ng tingin. "I know you have a problem.. Sabihin mo na sa akin."
malambing na sabi ko. Umiling lang sya sa akin.

Kung ayaw nyang sabihin ay gagawa nalang ako ng paraan para mapasaya ko sya.
Isinakay ko sya sa passenger's seat at ako naman ay nagtungo sa driver's seat.
Hindi ko palilipasin ang araw na ito na malungkot sya.

"Anong ginagawa mo?" sa wakas ay nagsalita narin sya.

"I'll make you happy.." ngumiti ako at pinaandar na ang kotse nya.

**

Dinala ko sa park si Yssabelle. Alam kong gustong gusto nya dito. Nakaupo lang kami
sa may swing. Pinagmamasdan nya ang mga bata na naglalaro. Kahit papaano ay
nakikita ko na ang tipid na ngiti sa labi nya.

Bigla syang tumingin sa akin. "May tanong ako.." seryosong sabi nya.

"Ano yun?"

"Y-yung tungkol sa nangyari sayo dati.."

"Alin dun?" kunot noong tanong ko.

"Yung s-sa pagkakasak-sak mo.. Inalam mo ba talaga kung sino ang.. Nagpasaksak
sayo?"

Natigilan ako sa sinabi nya. May alam na ba sya? "Bat natanong mo?" pinilit kong
itago ang pagkagulat ko.

"Kasi.. May nalaman ako.." napayuko sya bigla. "Nalaman ko na si.."

"Stephen.." pagtutuloy ko.

Napa angat ulit sya ng tingin. "Alam mo?" gulat na tanong nya.

Tumango ako. "Matagal ko ng alam ang tungkol dyan.."

"Ha?! Pero sabi mo.."

Pinutol ko ulit ang sasabihin nya. "Pag ba sinabi ko ang totoo iiwan mo sya at
babalik ka sa akin?"

Naging malungkot ang ekspresyon ng mukha nya. "Hindi k-ko alam.."

Ngumiti ako sakanya. "Sinubukan kong sabihin sayo nung makita ulit kita.. Pero pag
sinasabi mo kung gaano mo sya kamahal ay napanghihinaan ako ng loob. Ayaw ko ng
madagdagan ang galit mo saakin. Ayaw ko na isipin mong sinisira ko kayo para lang
balikan mo ako.."

Hindi sya nagsalita. Lumapit ako sakanya at lumuhod sa harapan nya. Naramdaman ko
ang paghikbi nya. Hinwakan ko ang dalawang kamay nya at hinalikan yon. "I'm sorry
kung hinndi ko man sinabi yun sayo.."

Tumingin sya sa akin. Pinahid ko ang mga luha nya sa pisngi. "Tama na.. Ayaw kong
makita kang nalulungkot." iginiya ko sya patayo pagkatapos ay niyakap ng mahigpit.
Napangiti naman ako ng gantihan nya ang yakap na ibinigay ko. Isinandal pa nya ang
ulo nya sa dibdib ko. Sana maramdaman nya na sya lang at sya parin ang tinitibok ng
puso ko.
**

Hindi na namin pinagusapan pa ang tungkol sa nakaraan. Kahit naman kasi anong gawin
namin ay hindi na yun maibabalik at maitatama. Ang gusto ko lang ay ang ngayon.
Kahit na hindi nya ako mahal ay ayos lang. Gagawa pa rin ako ng paraan ara maibalik
ko ang puso nya sa akin.

Pagkatapos naming mamasyal ay dinala ko sya sa bahay na ipinagawa ko para sa aming

dalawa. Matagal na itong gawa. Ito sana ang regalo ko kay Yssabelle dati kung
sakaling ikakasal man kami. Ang kaso ay hindi natuloy yun.

Hindi natuloy ng dahil sa kagaguhan ko.

Nagdinner na kami bago pumunta dito. Nandito kami ngayon sa may garden. Nakaupo sya
sa may damuhan habang ako naman ay nakahiga sa lap nya. Ang sarap ng ganito. Parang
bumabalik kami sa nakaraan namin. Kung saan masaya kaming magkasama.

Kung bibigyan man ulit ako ng pagkakataon, hindi ko na iyon sasayangin.

Sisiguraduhin ko na hindi na ulit sya mawawala sa akin. Ang kaso.. Paano ko gagawin
yun kung hindi na sa akin ang puso nya?

"Anong iniisip mo?" hinaplos nya ang buhok ko.

"Ikaw.." ngumiti ako sakanya. Buti nalang din at ngumingiti na sya. Ayaw ko kasi na
maging malungkot nanaman sya ng dahil sa nalaman nya. Alam kong masakit para
sakanya yun.. Ang pagsinungalingan sya ng mahal nya.

"Paano kung hindi tayo naghiwalay? Paano kung tulad parin tayo ng dati? Sa tingin
mo ba magiging masaya tayo?" tanong ko.

Kinuha ko ang kamay nya at hinalikan. "Sana may pamilya na tayo ngayon.. Sana hindi
nalang tayo naghiwalay.." umupo ako para mapantayan ko sya. "Kung sakaling mamatay
man ako at mabuhay ulit. Ikaw at ikaw parin ang gusto kong mahalin. Simula ng
mawala ka hindi ko nagawang tumingin sa iba. I belong to you. Yun ang alam ko.
Hindi ko magawang pilitin ang puso ko na kalimutan ka. Kasi ito mismo ang nagsasabi
na sayo ako sasaya.." may namumuong luha mula sa mata nya kaya agad ko itong
pinunasan.

"Ayaw kong umiyak ka ng dahil sa lungkot. Gusto ko saya ang dahilan kung bakit ka
lumuluha.. Gusto kong gawin ang lahat para burahin ang sakit na nagawa ko sayo. Ang
dami kong sinayang.. Ang dami kong tinapon.." ako naman ngayon ang naluha. "Mahal
kita Yssabelle.. Mahal na mahal.."

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at hinalikan ko sya. Sa twing dumadampi ang

labi nya sa akin ang nanghihina ako. Lahat ng atensyon at lakas ko ay sakanya lang.
Sa pamamagitan ng halik na ito ay maipaparamdam ko sakanya na buong puso ang
pagmamahal ko.

Pinutol ko ang halik namin. Tinignan ko lang sya sa mata. Sya lang ang babae na
nararapat sa buhay ko yun. Alam ko yun. Alam yun ng pagkatao ko. Si Yssabelle lang,
wala ng iba.

"Ky.." bumilis ang tibok ng puso ko ng tawagin nya ulit ako sa pangalang yun. Sya
lang ang tumatawag sa akin nyan. Ang tagal kong hindi narinig ito mula sakanya.
Gustong tumalon ng puso ko. Kahit simpleng pangalan lang yun ay malaking bagay na
saakin. Masaya ako kasi hindi parin nya nakakalimutan yun.

Hinaplos nya ang pisngi ko. Binigyan nya ako ng matamis na ngiti. Isang ngiti na
matagal ko ng hinahanap na makita ulit. Isang ngiti na puno ng pagmamahal. "Make
love to me." at ng sabihin nya yun ay tuluyan nang sumaya ang puso ko. Kitang kita
ko sa mga mata nya na wala syang pag aalinlangan.

Hindi na ako nagdalawang isip pa. Binuhat ko sya patungong kwarto. Gusto kong
iparamdam sakanya kung gaano ko sya kamahal.

Tonight will be an extraordinary night because I will give her pleasure with love.

**

-Kerbs

*******************************************
[21] Chapter 19
*******************************************
Pa-play nung song sa side :)

Medyo SPG! Haha

Yssa

He lay me on the soft fabric of the bed. I didn't know how he managed to remove our
clothes while walking and kissing me at the same time. My bra and my undies are the
remaining cover on my body. He's only wearing his boxer shorts. I really feel the
heat that's running down to the very last nerve of my body.
He never leave my lips. He's playing with my tongue, and all I can do was to moan
with satisfaction. His hands roamed around my body. His left hand gently touch my
breast while he used the other one to unclasped my bra.

Finally, he left my lips and went down to my neck. I gasped. He's expert in doing
this kind of thing. He suck my neck harder. He's still touching and caressing my
breast. Para syang nangigigil pero pinipigilan nya ito. He lowered his kisses till
he reach the tip of my bosom and suck it. I was moaning and gasping at the same
time. Dmn, it feels so right!

"Ahh.." I murmured as he bit my nipple. Mas lalong uminit ang nararamdaman ko

ngayon.

Bumaba pa ang mga halik nya. He planted small and wet kisses around my tummy. I
didn't notice that he expertly removed my undies. His hands are now touching my
intimate part. Hindi ko alam kung saan ko pa ibabaling ang ulo ko, lalo na ng
maramdaman ko ang mainit na palad nya dun. Gosh! I can feel that I'm soaking wet
down there.

Tumigil sya sa paghalik sa tyan ko. He looked at me and I looked at him too with my
eyes half open. "I'll show you how much I love you.." Ano ba naman ang lalaking to!
He's making me crazy. Nababaliw na nga ako sa ginagawa nya. Tapos sasabihan pa nya
ako ng mas nakakabaliw na salita.

He kiss my intimate part. I felt his tongue playing on my hole. He even push his
tongue there but it will only stay in just a span of seconds. He's teasing me! I
lifted my waist to meet his tongue. I need to find a way to release myself. But how
will I do that If he's teasing me!

"Easy.." he said. Humarap na sya sa akin. He even lick his mouth. I find it very
sexy and.. Uhh horny? Ano ba tong pinag iisip ko?!

Hinalikan nya ulit ako. He sucked again my lower lip so that he could enter my
mouth. I didn't make any battle, instead, I willingly welcome him and let him enjoy
what's inside my mouth. I closed my eyes when I felt his finger brushing on my
lower part. He pinch my bud. Napakayap ako ng mahigpit saknya ng dahil sa ginawa
nya. "Stay still.." he said in between our kisses.

His hand found my hole. He insert one finger. Then another one. His two fingers
stayed inside me. While his mouth continues to suck my tongue. After a while, he
move his fingers in and out of me his tongue imitates the action of his fingers.
Ahh. It feels really good! Few more pump and I finally found myself shaking.

Hindi pa man ako nakakabawi sa ginawa nya ng bumaba nanaman ang labi nya sa leeg
ko. Nakikiliti ako na ewan. Maybe because I'm still sensitive from the orgasm I
had, a while ago. Honestly, he's doing all the job. Despite of what we are doing,
ramdamam na ramdam ko parin ang pag iingat nya sa akin. His kisses are soft like
cotton.

He stood up and removed his boxer shorts. His manhood. It's ahh... Nevermind! Nag
iinit ulit ang pakiramdam ko ng makita ko ang ano nya. I can't imagine how he fits
inside me. He's huge. He positioned himself on my entrance. I know that he
intentionally touched his tip on my clit. He's really teasing me.

He whispred something before entering me. "Feel my love for you.."

I felt his length inside me. Naramdaman ko nanaman ang kakaibang sensayon na
sakanya ko lang kayang maramdaman. I can't feel any inhibitions or what. Ang alam
ko lang ay tama ito at ito ang gusto ko. Ang gusto namin..

We danced with our own rythm. I can feel his tenderness and desire. We looked at
each other. Hindi man kami magsalita ay nasasabi naman namin sa galaw ang mga bagay
na nasa isip namin.

We moved.. Again and again. Till we both reach our bliss.

Hingal na hingal syang napahiga sa akin. Magkadikit ang mga dibdib namin and I can
feel our hearts beating in a synchronized way. He buried his face on my neck. Ang
init parin ng hininga nya. He removed his shaft inside me.

"I love you. I love you. I love you. I love you.. I will never get tired saying
those words.." bulong nya.

Pinikit ko nalang ang mga mata ko. Pinili kong magpanggap na natutulog at hindi
narinig ang mga salitang yun. Ayaw kong magsalita dahil baka masaktan ko lang sya.
Ayaw kong umasa sya. Because until now, I'm not sure if I still love him.. Or am I
really over him..

**
Paggising ko, naramdaman ko na may humahawak sa buhok ko. Alam ko naman kung sino
yun. "Goodmorning." bati ni Kyle.

Kinusot ko ang mga mata ko at ngumiti sakanya. "Goodmorning din.."

Hinalikan nya ako sa noo. "Hmm.. Ang ganda mo talaga.." sambit nya. Kitang kita sa
mga mata nya ang kasiyahan. "Breakfast?" alok nya. Tumango nalang ako.

Tumayo na kami at nagbihis. Pinahiram nya ako ng shirt nya. Hindi ko kasi alam kung
saan nya itinapon nalang ang dress ko kagabi. Sya naman ay naka boxer shorts lang.
Sabay na kaming pumunta ng kitchen. Ang sabi nya magluluto daw kami.

"Anong gusto mo?" nagtungo sya sa may ref. Ngayon ko lang naisip, may mga stocks ba
sya dito? Hindi naman sya ganun kadalas bumisita dito eh.

"Hmm. Ano ba ang mga stocks mo dyan?" tanong ko.

"Merong intsant noodles. Pero meron din namang bacon dito sa ref.. So ano?"

"Ahh.. Bacon nalang." sabi ko. Hindi kasi ako ganun kahilig kumain ng instant eh.

"Ahh sige.." kinuha na nya ang bacon mula sa ref.

Tinulungan ko na sya sa pagluluto. "May naalala ako bigla.." nakangiting sabi nya.

"Ano naman?"

"Nung tinuruan mo akong magluto dati.." napangiti din ako. Oo nga pala, ako ang
nagturo sakanyang magluto dati. Kahit na sunog na ang luto nya ay kinakain parin
namin. "Ang saya natin dati no?" nakangiti parin sya pero ang mga mata nya ay hindi
maitago ang kalungkutan.

"Oo nga.." tipid na sagot ko nalang.

Hindi na kami nag imikan. Buti naman. Kasi ayaw ko ng maging awkward ang sitwasyon
namin. Ayaw ko narin kasing isipin nya ang nakaraan. Ang daming mapapait na alala
dun. Kung pwede nga lang ibaon na yun lahat. Pero hindi naman pwede. At isa pa,
hindi naman magiging ganun kadali yun.

Ng maluto na ang pagkain ay sabay na kaming nagsalo. Hindi nya ako hinayaan na
gumalaw. Sya ang nagsilbi sa akin. Ang sabi nya umupo lang daw ako at sya na ang
bahala. Hinayaan ko nalang. Mukha naman kasing masaya sya sa ginagawa nya.

"Say aah!" itinapat nya sa may bibig ko ang kutsara na may bacon at kanin. Ano bang
ginagawa nya. "Dali na.. Say ahh.." talaga bang seryoso sya na uupo lang ako at sya
ng ang bahala? Pati ba ang pagpapakain sa akin ay kasama din dun?

"Kyle.. Kaya ko naman eh." nahihiyang sabi ko.

"Last lang. Please? Say ahh.." parang bata sya na nagmamakaawa sa magulang na
payagan sa gusto nya. Paano ko nga ba sya matatanggihan? Ibinuka ko na ang bibig
ko. Bigla naman syang sumaya. Haay nako. Hindi parin naaalis ang pagka isip bata
nya kung minsan..

Buti naman at hindi na nya ulit ako sinubuan. Ang akala ko kasi ay hindi na sya
kakain. Actually, ang dami nga nyang nakain. Nakaka isang plato palang ako tapos
sya pangatlo na. Ang sabi kasi nya napagod at nawalan sya ng energy ng dahil kagabi
at kaninang madaling araw. Tama ba namang sabihin yun? halos mamula na ako sa hiya
pag naaalala ko yun.

Kasi naman eh! Hindi lang naman yung kagabi. Inulit din nya kaninang madaling araw.
Kahit na inaantok ako. Hindi ko sya mapigilan. He can't get enough of me daw! Kung
sabagay, ako naman kasi ang nag initiate nung una. Aaah! Ano bang iniisip ko?

Pagkatapos naming kumain inayos na namin ang hapag kainan. Sya ang naghugas ng
pinggan habang ako naman ang nagpunas ng mesa. Ang dami na din palang alam na
gawaing bahay ni Kyle. Hindi kasi tulad ng dati na iniiwan lang nya ang kalat nya
kung saan. I can say that he really changed.

Sunday pala ngayon. Pareho kaming walang trabaho. Tinanong ko sya kung babalikan ba
nya ang kotse nya sa office pero sabi nya ay bukas nalang daw. Tinatamad kasi nga
Sunday daw.

Nandito kami ngayon sa may garden. Ngayon ko lang din nalibot itong bahay na
ipinagawa nya. Nung unang beses kasi akong pumunta dito ay panandalian lang tsaka
gabi pa yun. Simple lang itong garden. Sakto lang ang laki. Nakaupoako ngayon sa
may damuhan. Hindi ko alam, pero hobby na siguro talaga ni Kyle ang humiga sa lap
ko pag ganito kami.

"Masaya ka ba?" tanong nya. Hindi naman sya nakatingin sa akin. Sa langit sya
nakatingin.

"What do you mean?"

"Masaya ka ba kasi ako ang kasama mo?" this time ay nagtagpo na ang mga mata namin.

'Siguro.." simpleng sagot ko.

Kinuha nya ang isang kamay ko na nasa may damuhan. Idinkit nya yun sa pisngi nya.
"Pwede bang dito muna tayo hanggang bukas? Kung ayos lang sayo.." pakiusap nya.

Ewan ko kung ano nga ba ang nangyari sa akin pero bigla nalang akong tumango.

Arrgh. Nasapian na ba ako?

**

Ang dami dami naming ginawa ni Kyle kanina. Nag grocery kami ng mga kakainin namin.
Masyado akong napagod. Nag ikot kot pa kami kasi bumili pa sya ng mga kandila. Ang
weird nga nya eh. Anong gagawin nya sa mga kandilang yun? Pag tinatanong ko naman
kung anong gagawin namin sa mga yun. Ang isasagot lang nya ay uulamin daw namin.
Ahh! Napaka pilosopo talaga.

At dahil nainis ako sa pagiging pilosopo nya, pagdating namin dito sa bahay ay
nagtungo agad ako sa kwarto para matulog. Napagod na nga ako tapos pinipilosopo pa
ako. Bahala nga sya dun. Kakagising ko pa nga lang eh. Hindi man lang nya ako
pinasok dito sa kwarto. Bahala nga sya. Nakakapikon.

Naiihi ako bigla. Bat ngayon pa? Ayaw ko pa naman lumabas. Yung isang kwarto kasi
ang pinasukan ko, hindi yung room kung saan kami.. Ahh basta yun! Wala namang cr
dito kaya kailangan ko pang lumabas.
Napatingin ako sa orasan. 8PM na pala. Bat di man lang nya ako inaya na mag dinner?
Uggh. Bahala sya!

Hindi ko na matiis ang pantog ko. Kailangan ko na talagang umihi. Pero parang
umurong lahat ng nasa pantog ko ng makita ko kung anong nasa labas nitong kwarto.

Patay ang ilaw. Tanging ang mga kandila lang ang nagsisilbing liwanag. Nakaayos ito
na tila isang daanan. Sinundan ko kung saan ba ito tutungo hanggang sa mapadpad ako
sa dining area. Merong table for two. May mga pagkain sa table. Biglang bumukas ang
ilaw. Mas nakita ko ang kagandahan ng pagkaka ayos. May mga petals sa sahig na
nakahugis puso. May mga balloons pa na hugis puso.

Teka.. Si Kyle Ba ang may gawa nito? Hinanap ko sya pero wala sya.

Where is he?

Nagulat nalang ako ng may magpaulan ng petals mula sa likuran ko. Napaharap ako
bigla. Sumalubong sa akin ang nakangiting imahe ni Kyle. May hawak hawak syang
boquet ng bulalak. "For you.." sabi nya.

Parang hindi parin nagsi-sink in sa utak ko ang lahat ng nangyayari. Kaya ba marami
kaming pinamili kanina? At kaya ba may mga kandila? Ahh! Bat ba ang galing nyang
mang surprise?

Kinuha ko na ang bulaklak na bigay nya. Hinawakan nya ang kamay ko at iginaya
patungong mesa. "Nagustuhan mo ba?" tanong nya pagkaupo namin.

"Nakakainis ka!" bigla kong sabi.

Nagulat naman sya at nataptayo. Pumunta sya sa harapan ko at lumuhod. "Hindi mo

nagustuhan?" nag aalalang tanong nya.

"Hindi!"

Napabuntang hininga sya. "Hay akala ko pa naman.."

"Hindi ko nagustuhan. Kasi sobrang nagustuhan ko lang naman to!" hinampas ko ang
braso nya. Nakakainis talaga. Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o ano sa nakikita
ko.

Bigla nya akong niyakap ng mahigpit. "Pinakaba mo naman ako.." bulong nya.

Bumalik na sya sa kinauupuan nya at kumain na kami. Nalaman ko na plano pala talaga
nyang pikunin ako para magawa nya to. Daming alam talaga ng lalaking to. Umurong
tuloy ang ihi ko!

Pagkatapos naming kumain ay tumayo sya at pumunta sa may cassette. Binuksan nya ito
at nagstart mag play ang isang magandang kanta "Let's dance?" aya nya.

Hindi na ako nagdalawang isip na tanggapin ang kamay nya.

Take my hand
We'll walk awhile,
We'll talk awhile
Feel my love
Always there beside you
Be the one
I know you'll tell me everything
You are the one
I cherish more than anything
I love you more than
You'll ever know
I love you more than
You'll ever see
More than my heart could ever show
I love you more than
You'll ever know
Think of me
And know that I'll believe in you
There'll always be
This precious time together
With every tear

We were holding each others hand while feeling the melody of the music. Bakit
ganun? Sa ginawa nyang to, parang nawala bigla ang lungkot ko. Parang nagawa nyang
burahin ang mga iniisip ko nitong mga nakaraang araw. Ngayong kasama ko si Kyle,
ang tanging naiisip ko lang ay kaming dalawa. Walang kahit anong bagay na pumapasok
sa utak ko.
A love so strong
No words could ever say
A love to last forever
I love you more than
You'll ever know
I love you more than
You'll ever see
More than my heart could ever show
I love you more than
You'll ever know

Walang nagsasalita sa aming dalawa. Nakatingin lang kami sa mata ng isa't isa.
Nakikita ko na napupuno ko kung ano man ang pagkukulang ko sakanya nung panahong
akala nya tuluyan na akong wala.

Kung sakaling.. Kung sakaling balikan ko sya.. Ano kaya ang mga mangyayari? May
magbabago kaya? Kung.. Kung bigyan ko kaya sya ng isang pagkakataon? Pero.. Pero
alam kong hindi pwede.. Hindi pwede dahil kay Stephen parin ako.. Siguro nga may
mali syang nagawa na ikinagalit ko. Pero meron din naman syang nagawa na
nakapagpasaya sa akin. Hindi ko sya pwedeng talikuran ng basta basta nalang..

Take my hand
We'll walk awhile,
We'll talk awhile
Feel my love
Always there beside you
Be the one
I know you'll tell me everything
You are the one
I cherish more than anything
I love you more than
You'll ever know
I love you more than
You'll ever see
More than my heart could ever show
I love you more than you'll ever know
0oooohhh...

Pagkatapos ng kanta ay unti unting lumuhod sa harapan ko si Kyle. "Yssabelle.. Sana

wag kang mapagod sa pakikinig nito. Pero gusto ko lang malaman mo na mahal na mahal
kita.. Pag wala ka.. Para akong pilay, hindi ko kayang tumayo ng mag isa.. Kasi
kailangan kita.. Hindi na kasi ako mabubuo pag nawala ka. Kasi kulang na ako.
Malaking parte ka sa buhay ko.." sa twing ganito si Kyle pinipigilan ko ang emosyon
ko. Pero ngayon ay hindi ko na kaya.

Lumuhod ako para mapantayan ko sya. "Kyle.." hinaplos ko lang ang mukha nya.
"Love.. I wiil never forget how you changed my life instantly.. Let me love you for
the rest of my life." niyakap nya ako ng mahigpit. I huuged him back. Kahit anong
pigil ko sa sarili ko ay nagiging taliwas talaga ang mga galaw ko. "Let me love you
infinitely.." napapikit ako ng mariin. Nagagawa parin talaga nyang patibukin ang
puso ko sa kakaibang paraan.

Ngayon.. Bigla tuloy nabuo ang isang malaking katanungan sa puso ko. Si Stephen nga
ba o si Kyle parin?

**

-Kerbs

*******************************************
[22] Chapter 20
*******************************************
Ky

Masaya ako dahil nagiging maayos na ang lahat sa amin ni Yssabelle. Kahit na walang
kasiguraduhan kung ano na nga ba kami. Ayaw ko naman kasing magtanong. Alam ko
naman na marami pa syang iniisip. Ayaw ko ng makidagdag pa.

Hindi sya pumasok ngayong araw. Nag aalala na ako. Tinetext at tinatawagan ko sya
pero hindi naman nya sinasagot ang mga ito. Siguro pupuntahan ko nalang sya mamaya
sa bahay nila. Baka mamaya kung napano na sya.

"Uyy.. Magtrabaho ka na nga dyan." puna sa akin ni Carla.

Napatingin ako sakanya. "Nag aalala ako kay Yssabelle." sabi ko. Bigla naman
nagbago ang ekspresyon ng mga mata nya.

Napabuntong hininga sya. "May inasikaso lang siguro sya.."

"Paano kung may sakit pala sya? Paano kung hindi pala sya okay? Paano kung.."

Pinutol nya ang pagsasalita ko. "Paano kung puntahan mo nalang kaya sya?"

"Kahit gusto ko man ay oras naman ng trabaho.." malungkot na sagot ko.

Hinawakan nya ang magkabilang balikat ko. "Ang drama mo talaga Kyle.. Ako ng bahala
sige.. Puntahan mo na sya. Tsaka bat ka ba natatakot? Sya naman ang may ari nitong
kumpanya. Panigurado naman na hindi ka mapapagalitan.." paliwanang nya. Kung
sabagay nga naman. Napatango nalang ako sakanya.

Tumayo na ako at nagpaalam na sa mga kasamahan ko na magha-half day ako. Si Carla

na ang bahalang mag isip ng dahilan kung bakit nga ba agad akong umalis.

Agad na akong pumunta ng kotse ko at nagdrive papunta sa tinitirhan ni Yssabelle.

Habang nagmamaneho ay napadaan ako sa kumpanya namin dati. Hindi ko maiwasan na
hindi malungkot. Kahit papaano ay naghihinayang din ako dahil hindi na sa amin ito.

Tuluyan na kasi itong nabili ng mga Sy. Sila na kasi ang nagsalba nito ng panahon
na baon na baon na kami sa utang. Napailing nalang ako. Ayaw ko ng isipin yun. Ayaw
ko ng isipin na natalo nanaman ako ni Stephen sa ibang bagay. Pakiramdam ko tuloy
inaagaw nya kung ano ang dapat na sa akin.

Hindi ko naman magawang magalit sakanya kahit na sinubukan nya akong ipapatay. Sya
parin kasi ang dahilan kung bakit buhay pa ngayon si Yssabelle. Sya ang nagpagamot
sa mahal ko. Kaya wala akong karapatan na magtanim ng saman ng loob sakanya.

Hindi ko na namalayan na nadito na pala ako sa tapat ng bahay ni Yssabelle. Dalawa

ang kotse na nakapark dito sa labas.

May bisita ba sya?

Bumaba na ako ng kotse. Nakabukas ang gate kaya hindi na ako nag abalang kumatok.
Tumuloy pa ako hanggang front door. Nakabukas din ito. Pero parang wala namang tao.
Pumasok na din ako sa loob.

Ewan ko ba pero parang may tumutulak sa akin na puntahan ang kwarto ni Yssabelle.

Sumilip ako sa konting puwang sa may pintuan. Para namang piniga ang puso ko sa
nakita ko. Nakaupo sa kama si Yssabelle habang nakaluhod sa harapan nya si Stephen.

"P-please.. Believe me. Ginawa ko lang yun para sayo. Mahal na mahal kita Yssa.."
pakiusap ni Stephen.
Tinignan ko si Yssabelle. Umiiyak sya. Maga na ang mga mata nya. Gusto ko tuloy
syang lapitan at yakapin ng mahigpit. Pagkatapos ay pupunasan ko ang mga luha na
umaagos mula sa mga mata nya.

"Magsalita ka naman please.." pagsusumamo ulit ni Stephen. Bigla kong natabing ang
door knob kaya nakagawa ito ng ingay. Pareho silang napatingin sa akin.

"K-kyle?" gulat na pahayag ni Yssabelle.

Si Stephen naman ay tumayo at tinignan ako ng matalim. "Anong ginagawa mo dito?"

tanong nya.

Hindi ko pinansin ang sinabi nya. Lumapit ako kay Yssabelle at niyakap sya ng
mahigpit. Nagulat sya sa ginawa ko pero hindi ko yun ininda. Mas hinigpitan ko pa
ang yakap ko sakanya. Ayaw kong maramdaman nya ang lungkot at sakit. Wala akong
pakialam kahit na nakikita pa ni Stephen ang ginagawa ko ngayon. Hindi ko na kayang
tiisin pa ang nararamdaman ko.

Hinigit ako ni Stephen dahilan para mapahiwalay ako sa pagkakayakap kay Yssabelle.
"Wag mo syang hahawakan!" bigla nya akong sinuntok sa mukha kaya napaupo ako sa
sahig.

"Stephen!" sigaw ni Yssabelle. Siguro nagulat din sya sa ginawa ni Stephen. Lumapit
sya sa akin at inalalayan ako sa pagtayo. "Bakit mo sya sinuntok?!"

"He deserves it!" galit na sagot ni Stephen. "Noon ko pa gustong gawin sakanya yan.
Dahil sa ginawa nyang pananakit sayo!"

Akmang lalapit nanaman sya sa akin ng pigilan sya ni Yssabelle. "Stop it Stephen!
Stop it!" malakas na sigaw nya sa mukha ni Stephen. Halatang galit na galit sya.
"Pinatawad ko na sya! Tapos na sa akin yun.. Can't you see? I'm trying to break the
wall between us! Bat di mo na din sya magawang patawarin?!"

Biglang lumambot ang ekspresyon ni Stephen. "I love you.. You know that, right?"
nanikip ang dibdib ko ng marinig ko yun mula kay Yssabelle. Parang mas masakit pa
yun kesa sa suntok ni Stephen.
"Kung mahal mo ako bakit hindi mo kayang mamili kung sino nga ba talaga sa aming
dalawa? Nasasaktan din ako! Alam mo naman kung gaano kita kamahal.. Lahat ginawa ko
para makalimutan mo ang sakit ng nakaraan. Pero bakit ganun? Pag pinapapili kita ay
hindi mo magawang pumili?!" sigaw ni Stephen.

Hindi ko na natiis at sumali na ako sa usapan nila. "Wag mong syang sisigawan!"
lumapit ako kay Stephen at binigyan din sya ng isang malakas na suntok.

"Kyle ano ba!" tinignan ako ng masama ni Yssabelle. "Tama na! Wag mo ng palakihin
pa!"

Tumulo na ang mga luha mula sa mga mata nya. Unti unti syang napaupo. "T-tumigil na
kayo, please.. T-tama na.. Wag nyo na akong pahirapan pa.."

Lumapit kaming pareho ni Stephen kay Yssabelle para patahanin sya sa pag iyak.
"Sorry.." sabi ko. "Sorry.. Wag ka ng umiyak.."

Si Stephen ay nanatili lang na walang imik. Hindi ko mabasa kung ano ba ang nasa
isip nya ngayon. Ilang sandali pa ay pinahid na ni Yssabelle ang mga luha nya.
"Umalis na muna kayo, please.." sabi nya. "Iwan nyo muna ako.."

Hindi na kami nagpumilit pang dalawa ni Stephen. Pareho na kaming umalis. Pero
hindi parin maipagkakaila ang galit namin ngayon sa itsa't isa.

**

Isang linggo na ang nakakaraan matapos ng insidente sa bahay nila Yssabelle ay

nakatanggap ako ng text mula sakanya. Magkita daw kami mamayang lunch dahil may
sasabihin sya.

Kinakabahan ako. Pakiramdam ko kasi ay hindi maganda ang pag uusapan namin.

Nang dumating na ang oras ng lunch break namin ay pumunta na agad ako sa restaurant
na sinabi nya. Pagkadating ko dun ay natanaw ko agad sya. Pero hindi naman sya mag
isa dahil nandun si Stephen.

Mukhang hindi nga talaga maganda ang pag uusapan namin. Kailangan ko ng ihanda ang
sarili ko.
"Pasensya na kung ngayon lang ako.." sabi ko. Umupo ako sa bakanteng upuan na nasa
harapan nila. Magkatabi kasi silang dalawa. Tumango lang sila sa akin. Nararamdaman
ko na ang pamumuo ng tensyon dito sa lugar.

"Order muna tayo.." sabi ni Yssabelle.

"Sige.." sabay na sagot namin ni Stephen.

Pagadating ng mga order namin ay tahimik kaming kumain. Tila pinapakiramdaman lang
namin ang isa't isa.

Hindi talaga maganda ang pakiramdam ko sa pag uusapan namin.

Pagkatapos naming kumain ay dun na nagumpisang magsalit si Yssabelle. "Nakapag isip

isip na ako.." umpisa nya. Nag uumpisa na ding kumabog ng malakas ang dibdib ko.
"Alam ko may masasaktan ako sa desisyon ko. Pero ito talaga ang dapat.." yumuko
sya. Tila nagdadalawang isip kung itutuloy pa ba nya ang sasabihin nya o hindi.

"It's hard for me to choose between the man I love before and the man who fought
for me when I was weak.." nag angat sya ng tingin. Tumingin sya kay Stephen
pagkatapos ay sa akin naman. "And I need to let go the man I used to love before.."
she sigh. "I'm sorry Kyle.." diretsong sabi nya sa mga mata ko. Parang biniyak ang
puso ko ng marinig ko ang salitang yun sakanya.

Si Stephen naman ay nagliwanag ang mukha at niyakap ng mahigpit si Yssabelle. Mas

lalo tuloy nadagdagan ang sakit na nararamdaman ko. Lalo na ng halikan sya ni
Stephen sa labi. Siguro ako na ang pinakamasokistang tao sa buong mundo. Dapat
umalis na ako at hindi ko na sila pinapanuod sa ginagawa nila. Pero namamanhid ang
mga paa ko. Hindi ako makagalaw.

Ng magbitiw ang mga labi nila ay may ibinulong si Yssabelle kay Stephen. Pagkatapos
nun ay tumayo na sya at iniwan kaming dalawa ni Yssabelle.

"Kyle.." pag uumpisa nya. "I'm sorry.. Sana maintindihan mo ako. Mahal na mahal ko
si Stephen. Ang mga nangyari sa atin nitong mga nakaraang araw ay mali.. Hindi
tama.. Naisip ko na hindi ko pwedeng iwan nalang basta basta si Stephen.. I'm
sorry.." yumuko ulit sya.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Masyado ng masakit ito. "Kaya ba itatapon mo
nalang ako, ganun ba? Alam mo ba kung gaano kasakit ang mga ginagawa mo sa akin,
Yssabelle?" parang may kung ano ang bumara sa lalamunan ko dahilan para manginig
ang boses ko. "G-ganyan ka ba talaga kamanhid? Tinitiis ko lahat p-para lang sayo..
K-kahit na magmukha na akong tanga at g-gago.. Tapos ganito lang?" sumbat ko.
Parang bomba ang lahat ng sama ng loob ko at kusa na itong sumabog.

"Sana pala hindi mo nalang ako binigyan ng dahilan para sumaya ulit.. Kasi a-alam
mo, mas nasaktan l-lang ako sa ginawa mo.. S-sana hindi mo nalang ipinakita na may
pag asa pa ako. P-para hindi n-nalang ako nagpmukhang gago sa harapan mo.." nag
init na ang magkabilang sulok ng mga mata ko. Ilang sandali lang ay kumawala na ang
mga luha mula dito. Wala na akong pakialam kahit na may makakita sa aking umiiyak.

Nakayuko parin sya sa harapan ko. "May mas sasakit pa ba d-dito sa ginawa mo?
Ginagantihan mo ba ako dahil masama ko sayo noon? Kasi kung gumaganti ka lang..
Tama na.. Masyado na akong nasasaktan.. Nagpapakatanga na nga ako. Mas lalo mo pa
akong ginagawang tanga.."

Akmang hahawakan nya ang kamay ko na nasa table pero inilayo ko kaagad ito. "Tama
na.. W-wag mo ng ipakita na nag aalala ka sa akin o may halaga ako sayo.. Kasi
hindi na mangyayari yun, diba? Nakakapagod din palang maghabol ng maghabol lalo na
kung yung taong hinahabol mo ay tinutulak ka naman palayo.. Y-yung tipong kahit
gawin mo na ang lahat pero balewala parin.."

"Ang s-sakit sakit Yssabelle. Kung alam mo lang.." pinunasan ko na ang mga luha sa
mata ko. Tangina! Ang bigat sa dibdib.

"Wala na nga talaga s-siguro no? Ang gago ko lang kasi ako nalang pala ang
naniniwala na meron pa. Tangina! Sa buong buhay ko ngayon lang ako nasaktan ng
higit pa sa sobra.." tumayo na ako. "Sige Yssabelle.. Suko na ako.. Nakakasawa din
palang umasa sa wala.." naglakad na ako palayo sabay punas ng mga luha sa mga mata
ko. Pinagtitinginan ako ng mga tao pero wala akong pakialam.

Ni hindi man sya nagsalita. Siguro nga wala lang ako sakanya. Tangina. Ang sakit
lang!

**

Sorry sabaw ulit :)

-Kerbs

*******************************************
[23] Chapter 21
*******************************************
Yssa

Ilang araw ng hindi pumapasok si Kyle at ngayon ko lang nalaman na nag file na pala
sya ng resignation letter. Napabuntong hininga nalang ako. Malamang lalayo na nga
talaga sya sa akin.

Hanggang ngayon ay bakas parin sa isip ko ang malungkot na mukha nya ng huli kaming
magkita. Kitang kita sa mga mata nya na nasasaktan at malungkot sya. Ni hindi ko
man nagawang magsalita nung araw na yun. Hindi ko naman kasi alam kung ano ba ang
dapat kong sabihin. pakiramdam ko kasi bawat salita na sabihin ko ay masasaktan
parin sya.

Kinailangan kong mamili sakanilang dalawa ni Stephen. At hindi sya ang pinili ko.
Alam ko naman na masakit yun para sakanya. Pero hindi ko naman kayang saktan si
Stephen. Ang dami nyang ginawa para sa akin. Siguro darating din ang panahon na
matatanggap ni Kyle na hindi talaga kami para sa isa't isa.

Bumukas ang pinto ng office ko at iniluwa iyon si Stephen. "Goodmorning babe.."

tumingin lang ako sakanya at tipid na ngumiti.

Ewan ko ba, nitong mga nakaraang araw ay parang wala akong ganang makipag usap
kahit na kanino.

Lumapit sya akin at hinila ako patayo. Niyakap nya ako ng mahigpit. "I miss you.."
bulong nya.

"I miss you too." yun nalang ang naisagot ko.

Inaya nya akong magbreakfast sa coffee shop na malapit dito sa building namin.
Buong oras na magkasama kami ay sya lahat nag nagsasalita. Sasagot lang ako pag
magtatananong sya.

"May problema ka ba?" hinawakan nya ang kamay ko na nakapatong sa may table.

"W-wala.." umiiling na sabi ko. Naiinis ako sa sarili ko. I should be happy right
now. Pero ang weird talaga ng pakiramdam ko.

Siguro nao-overthink na ako masyado.

"Uhmm. Babe, gusto mo bang mag bar later?" aya nya sa akin.

"Sure.." i answered timidly. Nginitian nya ako pagkatapos ay pinisil ang kamay ko
na hawak nya.

**

7PM na ng sunduin ako ni Stephen. Pumunta kami sa isang bar. Medyo madami ng tao ng
makadating kami dito. He searched for vacant table pero walang available kaya sa
mga stool sa may counter nalang kami pumwesto.

"Anong sayo?" he glanced at me.

"Plain lemon juice." I answered.

"Seriously?" sabi nya sa di makapaniwalang tono. "Di ka iinmon? Kasama mo naman ako
eh.. So no need to worry." I shrugged. "Okay. Kung ayaw mo hindi na kita
pipilitin.."

Umorder na sya ng maiinom namin. I didn't bother to look at his order. Hindi naman
kasi agad nalalasing si Stephen eh. That's a fact. Nung nasa States kami, sya lang
ang hindi nalalasing pag kasama namin ang mga kaibigan nya na mag-bar.

"Wanna dance?" he whispered on my ear. I suddenly felt the heat of his breath.

Umiling ako. "No. I'm okay.." sagot ko. Nag ayos na ulit sya ng upo.

Nagulat ako ng maramdaman ko ang kamay nya sa hita ko. I'm wearing above the knee
dress kaya nararamdaman ko ang mainit na palad nya sa balat ko.

Tumingin ako sakanya pero nakafocus ang attention nya sa dancefloor. I tried to
move a little but he tighten his grip on my legs. Sht. Ano bang nangyayari kay
Stephen?
I remained calm. Hindi ko ipinahalata sakanya na kinakabahan ako.

Pero hindi ko na natiis pa lalo na ng maramdaman kong itinataas na nya ang dress
ko. So I excused myself. I sigh in relief. Iniwan ko ang iniinom ko sa may counter.

Nagpunta ako ng washroom. Tumingin ako sa may salamin habang nakapatong ang
dalawang kamay ko sa sink. Bakit parang kakaiba si Stephen ngayon? Hindi ako sanay
sa kilos nya. Para tuloy gusto ko ng umalis.

Nag-stay muna ako ng ilang sandali dito bago tuluyang lumabas.

Pagbalik ko sa may counter ay nandun parin naman si Stephen. Tumingin sya sa akin.
"Ang tagal mo naman ata?" kunot noong tanong nya.

"S-sorry. Ang dami kasing tao sa may washroom."

Ngumiti lang sya sa akin. May kinuha syang baso sa may counter. "Try this one.
Apple vodka daw yan. It's free.." inabot nya sa akin to.

"No.. I'm fine with this one.." sabay angat ng lemon juice ko.

"Oh c'mon. Konti lang naman ang alcohol content nito eh." pagpipilit nya.

Napabuntong hininga nalang ako. Kinuha ko na ang baso at ininom agad ito. He's
right. Hindi ko man nalasahan ang alcohol dun. It's a bit sweet. "See? I told
you.." nakangiting sabi nya. Ngumiti lang ako.

Nilibot ko ang paningin ko sa dancefloor. Ang dami palang nagsasayaw. Parang gusto
ko din ata? Ahh! But I don't dance.

Lumapit sa akin si Stephen at inakbayan ako. Parang biglang uminit ang pakiramdam
ko. Nanunuyo din ang lalamunan ko.

Anong nangyayari sa akin?

Medyo nahihilo ako. But I think I can manage. Humarap ako kay Stephen. Nakatingin
din pala sya sa akin. Hindi ko na namalayan na bumaba na ang labi nya at hinalikan
na nya ako.

Muntik na akong malaglag sa inuupuan ko ng diniinan nya ang labi nya sa akin.
Mabilis naman nya itong naagapan dahil hinawakan nya ako sa likuran.

Gusto kong putulin ang halikan namin pero hindi ko magawa. Parang mas gusto ko
syang hilain papalapit sa akin.

Ang init init ng pakiramdam ko. Hinawakan nya ako sa dibdib. I moan with the sudden
rush of pleasure that started to build up inside me.

Hindi ko alam kung gaano na ba kami katagal naghahalikan. Basta ang alam ko ay
buhat buhat na nya ako ngayon papuntang kotse nya. Hindi ko talaga mapigilan ang
sarili ko.

Bat hindi ko kayang kontrolin ang ginagawa nya sa akin?

I feel horny right now!

Stephen

As soon as we reach my condo ay agad ko syang dinala sa kwarto ko. Her skin is so
smooth like silk. I touch her everywhere. I know it's making her horny even more.

I kissed her neck. Her collarbone. Her jawline. I can feel that she's already
aroused based on her expression.

Sya na mismo ang nagtanggal ng mga suot nya. I look at her body. Ngayon ko lang
nakita ang kabuuan nito. I drool with satisfaction. Ito pala ang nakita na ni Kyle
ng ilang beses. I smirk. Hindi na ngayon, dahil sa akin na si Yssabelle.

Tinanggal ko na din ang natitirang saplot ko. I positioned myself in between her
thighs. I looked at her eyes. Sarado na ang mga ito but she's still responding with
my touch.
I smiled bitterly before entering her. I'm sorry Yssabelle but I need to do this..

**

PLEASE READ :)

Hi! As much as possible ay ayaw ko sanang bigyan ng POV ang ibang characters. Kaso
kailangan eh. Kaya ayan, meron si Stephen. Don't worry, meron din si Carla. But
still.. Gusto ko POV lagi ni Kyle and Yssa. Haha. Bakit ba? Eh sa gusto ko eh.
Chos!

And one more thing, I'm so sorry kung matagal akong mag UD sa ibang stories ko.
Dito kasi talaga ako naka focus eh. At gusto ko na tong tapusin by March or April
2014. So yeah, pero hindi ko naman I-o-on hold ang iba kong stories. Matagal lang
akong mag UD sa mga dun. Mahaba kasi tong book two ng 50DWMEGF kaya madalas akong
mag UD. So yun lang.

Happy reading. <3

-Kerbs

*******************************************
[24] Chapter 22
*******************************************
Ky

Parang pinipiga ang puso ko ng makita ko ang halikan ni Stephen at Yssabelle. Gusto
kong lumapit sakanila at hilain si Yssabelle palayo sakanya. Pero ano naman ang
karapatan ko? Kitang kita sa mga galaw ni Yssabelle na gusto din nya ang ginagawa
nilang dalawa.

Inilihis ko nalang ang tingin ko. Kahit anong gawin ko ay hindi ko na talaga sya
pwedeng bawiin. Yun ang pinakamasakit na katotohanan. Mahirap man, pero kailangan
ko na syang isuko. Nakakapagod din kasing maghabol sa wala. Mahal na mahal ko sya,
pero ako nalang ang nagmamahal sa aming dalawa. Kasi iba na ang nagmamay ari
sakanya.

"P-pare, si Yssabelle ba yun?" nagitla ako ng magsalita si Vince sa tabi ko. Inaya
ko nga pala sya na mag inuman. Ngumiti ako ng mapakla. Ayaw ko na nga silang tignan
tapos binanggit pa nya.

Hindi parin nya inaalis ang tingin nya kina Yssabelle. "Hindi ko alam na g-ganyan
na pala sya ngayon?" manghang dagdag nya. Nagkibit balikat nalang ako. Ayaw ko na
silang pag usapan. Pagod na akong masaktan.

Napabalik lang ang tingin ko sakanila ng pangkuin sya ni Stephen at binuhat palabas
ng bar. Siguro hindi ko na nga talaga sya pwedeng angkinin.

Nag inuman nalang kami ni Vince. Hindi na namin pinag usapan ang nakita namin.
Dahil ayaw ko na. Pagod na ako. Sawa na ako.

Mas okay na siguro kung magsimula na ako ng wala sya sa buhay ko.

Yssa

Nagising ako na mabigat ang pakiramdam ko. Ang sakit sakit ng ulo ko. Maging ang
buong katawan ko ay masakit din. Nilibot ko ang tingin ko kung nasaan nga ba ako
ngayon. Nandito ako sa condo ni Stephen. Pinilit kong alalahanin ang nanyari kagabi
pero wala akong maalala.

Tinignan ko ang katawan ko sa ilalim na kumot. Wala kong suot ni isang saplot.
Maging si Stephen ay wala din. Sht! Anong nangyari?! Napaupo ako bigla. Naramdaman
ko na gumalaw si Stephen. Napatingin ako sakanya. Kinusot nya ang mata nya at umupo
na din. Kinuha ko ang kumot at itinakip yun sa katawan ko.

"W-what happened?" nanginginig na tanong ko. Tinignan lang nya ako. I can't see any
emotions in his eyes. Pinilit kong isipin na hindi magagawa ni Stephen sa akin ang
kung ano man ang iniisip ko. He respect me. A lot..

"S-stephen.. Please.. Tell me.." halos bulong nalang yun ng sabihin ko. Pinaghalong
kaba at takot ang nararamdaman ko ngayon.

Hinawakan nga ako sa braso. Napayuko sya bigla. "We did it.." nang marinig ko yun
sakanya ay parang binihusan ako ng malamig na tubig. Hindi ko alam kung ano nga ba
ang dapat kong sabihin. Gusto ko syang sigawan pero parang nawala ang boses ko ng
dahil sa sinabi nya. Gusto ko syang sampalin pero parang nawalan na ako ng lakas.

"You're lying.." sa huli ay yan na lang ang tangi kong naisagot. Pinilit ko na ding
kumawala sa hawak nya pero hindi na ako hinayaan na makawala.

"S-ssh.. Calm down.." pag-aalo nya sa akin. Niyakap nya ako. Ngunit parang napaso
ako sa ginawa nya. Nagpupumiglas parin ako.

"B-bitawan mo ako Stephen. Please!" I sobbed. "W-why? B-bakit mo nagawa yun

Stephen? I.. I thought you respect me.. B-but why did you touch me.." iyak ko.
Tumigil na ako sa pagpupumiglas. Nawalan na ako ng lakas.

"I-im sorry.. M-mahal kita.. I love you so much babe!" he tried to kiss my forehead
but I slapped him hard as I could.

Tinignan ko sya ng may galit sa mata. "Y-you put something on my drink last night,
right?" I asked coldy. Hindi sya sumagot. So totoo nga?!. Parang pinunit ako puso
ko. "Why? B-bakit ginawa mo yun? Ikaw ang pinili ko.. I trusted you Stephen. P-pero
bakit mo nagawa to.." tuloy tuloy na sabi ko habang umiiyak. Pakiramdam ko ako na
ang pinaka maruming babae sa buong mundo!

"I thought I made the right choice.. B-but.. Oh! How could you!" I slapped him
again for the second time.

Kahiit na masakit ang pakiramdam ko ay tumayo na ako. Hinanap ko ang mga damit ko
at nagmamadaling isinuot yun. Nang makapagbihis na ako ay dali dali na akong
lumabas. Hindi ko na tinignan si Stephen ng umalis ako.

Paano nya nagawa sa akin to? Ahh! He took advantage from me. I knew it. That's why
I felt horny last night, it is becuase he put something on my drink. Gusto kong
saktan ang sarili ko. Bat ang tanga tanga ko?!

Pinunasan ko ang mga luha ko habang palabas sa building ng condo nya. Agad na akong
pumara ng taxi. Pagdating ko ng bahay ay dun ko na inilabas ang iyak ko. I feel
horrible right now. He touch me without my consent. He forced me. Ginawa nya pa yun
sa pinakamalalang paraan.

Hindi ko naisip na magagawa pala yun ni Stephen. It hurts like hell! Kahit anong
pilit kong pag iisip sa mga nangyari kagabi ay wala talaga akong maalala!

I hate Stephen!

But I hate myself more!

**

Nang humupa na ang pag iyak ko ay napagpasyahan ko na pumasok nalang sa trabaho.

Ayaw kong mapag isa dahil ayaw kong isipin ang ginawa ni Stephen. Ayaw ko na din
syang makita. Hindi ko alam kung ano nga ba ang magagawa ko sakanya pag nagkita
kami.

Itinuon ko nalang ang buong atensyon ko sa ginagawa ko. Then, something caught my
attention. Yun yung file na sinubmit ni Kyle last month. Hindi ko pa nga pala to
nababasa. I wonder kung ano ang nakasulat dun.

Binuksan ko na ito. Binasa ko kung ano ang mga isinulat nya. At halos mapaawang ang
bibig ko ng mabasa ko ito.

Hindi ako pwedeng magkamali kung ano at kanino kwento ito.. Simula sa magkakilala
sa elevator hanggang sa akala nya ay wala na ako.. Ito, ito ang kwento namin.

Parang may kung anong sakit akong naramdaman ng mabasa ko ito. At mas lalo pang
sumakit ito ng mabasa ko ang nasa last page..

I wish I could protect her..

May pumatak na luha mula sa mata ko. Sana nga.. Sana nandun sya kagabi para nagawa
nya akong protektahan.

Natawa ako ng mapakla. Paano nya ako magagawang protektahan if I keep on pushing
him away? Simula ng magkita ulit kami ay wala nya syang ginawa kung hindi
magmakaawa sa akin na balikan ko sya. Pero lagi ko nalang syang tinutulak. Lagi ko
nalang syang sinasaktan..

At ngayon ano? Wala na. Napagod na sya sa akin.

Hindi sya ang pinili ko. Binasag ko ang buong pagkatao nya ng dahil sa ginawa ko.

Naisara ko bigla ang binabasa ko ng biglang bumukas ang pinto. Yumuko muna ako para
punasan ang mga luha sa mata ko.

Nag angat ako ng tingin. Laking gulat ko nalang ng si Kyle pala ang nasa harapan
ko. Kumurap ako ng ilang beses, baka kasi hindi naman sya ang nasa harapan ko. Pero
sya nga. Nandito sya.
Mataman lang syang nakatayo. Kaya tumayo din ako. "H-hi.." bati ko. "Anong
kailangan mo?"

Naglakad sya patungong table ko at may inilapag na envelope. "Ano to?" tanong ko.

"Resignation letter.. Sabi sa department namin kailangan ko daw itong ibigay sayo
ng personal." malamig na sabi nya. Hindi ko makuha kung anong klaseng tingin ba ang
ibinibigay nya sa akin. Para bang hindi nya ako kakilala at ngayon lang kami
nagkita..

Tumalikod na sya at handa ng maglakad palayo ng pigilan ko sya. "You don't have to
do this.." sabi ko. Natigilan sya sa paglalakad at muling tumingin sa akin. "Hindi
mo naman kailangan mag-resign eh.."

Napailing sya sa sinabi ko. "What for? Para saktan mo ulit ako araw araw?" Nagulat
ako sa sinabi nya. Bakit ganito na syang makitungo sa akin ngayon? "Diba sabi ko
tama na? Wag mo ng ilapit ang sarili mo sa akin.. Hindi naman ako ang pinili mo.."

Napayuko ako sa sinabi nya. Tama nga sya. Hindi sya ang pinili ko. "May idadagdag
ka pa bang sakit kaya ayaw mo akong umalis sa trabaho? Kasi kung meron pa.. Ako na
mismo ang nagmamakaawa na tumigil ka na.." wala paring kahit anong emosyon sa mukha
nya.

Nasaktan ako sa sinabi nya. Pero ito ang ginusto ko hindi ba? Bat ngayon hindi ko
kayang makita sya na malamig ang pakikitungo sa akin. "Dapat pala nung nawala ka ng
limang taon ay pinakawalan na kita. Para hindi na ako naging mas miserable.." sa
bawat salita nya ay nararamdaman ko ang sakit.

Napapikit ako ng mariin. Nagbabadya na ang mga luha ko sa pagtulo. "Sana maging
masaya ka sa desisyon mo.."

Naglakad na sya palabas ng office ko. Naiwan naman akong nakatayo. Na para bang
kidlat sa bilis ang mga pangyayari.

Nagkamali ba ako sa desisyon ko?

**
-Kerbs

*******************************************
[25] Chapter 23
*******************************************
Play nyo yung song sa side :)

**

I can never hide the fact the I ruined his life. Ako ang dahilan kung bakit naging
malamig ang pakikitungo nya sa akin ngayon. Now it's really clear to me. Alam ko na
kung ano ang nararamdaman ko.

I still love him. Yes, indeed. Natatakot lang akong aminin sa sarili ko because of
what he did to me 5 years ago. But still.. Deep down here in my heart ay sya parin
ang mahal ko. That's why I'm hurting pag nakikita ko syang umiiyak at nasasaktan.
But seeing him being cold to me and being distant hurts me even more..

I was blinded by my own decision. I thought it is Stephen whom I really love, but I
guess pagtanaw ng utang na loob lang ang lahat. I forced myself to love him and
made myself believed that I really do love him. When infact, si Kyle lang naman
talaga ang nagmamay ari ng puso ko.

I wanna ran after him, but how will I do that now kung sya na mismo ang umiiwas sa
akin. It really hurts. The way he looked at me now seems so different.

I tried to call him many times but he's ignoring me. Si Stephen naman ay kinukulit
ako. I don't wanna see him. Not now. Hindi ko parin makakalimutan ang ginawa nya sa
akin. I thought he respect me. Pero ano ang ginawa nya? Dinumihan nya ako.. Si Kyle
lang.. Sakanya ko lang kayang gawin yun, pero sa ginawa ni Stephen pakiramdam ko
hindi na ako karapatdapat na angkinin ni Kyle.

Siguro kung naging totoo lang ako sa sarili ko at si Kyle ang pinili ko ay naging
masaya ako ngayon. Those empitness that surrounds my life will be filled by his
presence. Ang tanga ko lang dahil itinapon ko sya.

Maybe he had hurt me before, pero nagsisi sya. Naging miserable sya knowing that I
am already dead. I smiled bitterly.. Bat ko nga ba kasi ginawa yun? Dapat una
palang nagpakita na ako sakanya. Sana sya ang nasa tabi ko when I am suffering with
my disease.

If only I could turn back time. But no.. I can't. Nangyari na ang lahat. Kahit
naman magsisi ako ay hindi na maibabalik yun.
**

I feel so alone right now. Ang bilis lang lumipas ng araw. Hindi ako sanay na hindi
ko nakikita si Kyle sa office.

How ironic.. Ayaw na ayaw ko syang makita nun pero hinahanap hanap ko naman sya
ngayon.

I am busy scanning my thought ng may umupo bigla sa harapan ko. Nandito ako ngayon
sa isang coffee shop. Gusto kong i-relax ang sarili ko pero hindi ko naman magawa.

Tinignan ko kung sino nga ba ang umupo sa harapan ko. And my hand automatically
formed a fist ng makita ko sya.

It's Mrs. Cristobal. Kyle's mom..

Ang taong totoong dahilan kung bakit kami humantong sa ganito ni Kyle. Ang taong
wala ng ginawa kung hindi sirain kami. Ang taong wala ng ginawa kung di pasakitin
kami. At higit sa lahat, ang taong dahilan kung bat nawalan ako ng mga anak..

I glared at her. She looks very different.. Where's the oh-so-sophisticated Almira
Cristobal? I smirk. Naghihirap na ba sya?

"Hija.." she looked at me and smile. I just looked at her flatly. I don't need to
show her my emotion. "Kamusta ka na?" is she really serious about her question?
Ngayon lang nya nagawang kamustahin ako.

Why? Because I am different now? Dahil ba may pera na ako?

Napayuko sya dahil hindi ako sumagot. "Matagal na kitang gustong kausapin.." sabi
nya. "Nung nalaman ko na b-buhay ka ay sumaya ako.." and there, when she utter that
ay hindi ko na napigilan ang sarili ko.

I laughed sarcastically. "Are you serious? As far as I know ikaw ang kauna unahang
tao na magiging masaya pag namatay ako.." I said full of bitterness in my tone.
Nag angat sya ng tingin at tinignan ako ng may lungkot sa mga mata. "I'm sorry.."
mas lalong nag init ang ulo ko ng dahil sa sinabi nya.

Sorry? Marami bang maibabalik ang sorry na yan?

"K-kasalanan ko kung bakit kayo nagkagulo ng anak ko. Ako ang d-dahilan ng lahat..
Sana magawa mo akong patawarin.."

Natawa ako ng mapakla. "Patawarin? S-sa tingin mo magagawa kitang patawarin? Hindi
mo alam kung ano ang sakit na ipinaranas m-mo sa akin.." mapait na sabi ko. Hindi
ko na maitago ang hinanakit sa boses ko. Masyado akong nasaktan sa mga ginawa nya.

"K-kaya nga nandito ako para huming ng tawad sayo.."

"Sa tingin mo ganun lang kadali yun?" hundi sya umimik. "Hindi ganun kadali ang h-
hinihiling mo.." tumayo na ako sa kinauupuan ko. "Kung magkikita man u-ulit tayo
wag mo ng hilingin ulit ang kapatawaran ko. Kasi hindi na darating ang araw na
mapapatawad kita.." umalis na ako ng tuluyan.

Sya ang dahilan ng lahat.. Sa tingin ba nya tanga parin ako para lang patawarin
sya?

**

Hindi ko alam kung bat dito ko naisipan na pumunta. Siguro dahil nagbabakasakali
ako na nadito sya. Dinala ako ng mga paa ko dito sa bahay namin ni Kyle. Napailing
nalang ako. Sana nandito sya.

I pressed the doorbell for several times pero wala namang nagbubukas ng gate. I
sigh. Siguro wala sya..

Aalis na sana ako ng bigla namang bumukas ang gate dahilan para mapaharap ulit ako
dito. I was shock nang makita ko kung sino ang nagbukas ng pinto.

Si Sheena.

I felt a knife stabbing on my heart. Bakit sya nandito?

She looked at me then smirked. "Anong ginagawa mo dito?" tanong nya.

I swallowed hard trying to prevent my voice from shaking. "Si Kyle?"

"At ano naman ang kailangan mo sakanya? I thought you already made your decision?
Akala ko ba si Stephen ang pinili mo?" may halong pangungutya sa boses nya.

I tried to ignore the things that she said. "Gusto ko syang makausap.."

"Pwede ba umalis ka----"

"Sheena bat ang tagal mo naman?" I skip a beat ng marinig ko ang boses nya. It's
Kyle. His eyes grew bigger ng makita nya ako. "Y-yssabelle?" gulat na sabi nya.
"What are you doing here?"

"Just drop by to say hi.." Ahh! Stupid, bat yun ang sinabi ko?

We got interrupted when we heard a laugh from Sheena. "You're impossible! Dadaan ka
lang just to say hi? Really funny.."

"Sheena!" untag ni Kyle.

"What? Haha.. Anyway, babalik na ulit ako sa loob.." she kissed him on the cheeks.
Nakaramdam ko ng sakit. Umalis na si Sheena. Naiwan kami dito ni Kyle na hindi
nagiimikan.

"Gusto mo bang pumasok?" finally, he broke the silence.

"No.." I shook my head. Baka pag pumasok lang ako ay masaktan ako. Seeing him with
Sheena made me feel more miserable.

"Okay.." he just shrugged.

I looked at his eyes. He's different now. Parang wala na sakanya ang mga nangyari
nung nakaraang araw. Gusto kong magwala. Ang sakit parin talaga pag pinaparamdam
nya saakin ang silent treatment.

"May sasabihin ka pa ba?" tanong nya.

I don't know what the hell happened to me. Bigla nalang akong lumapit sakanya at
niyakap sya ng mahigpit. I felt him stiffened. "I miss you.." I whispered. Dati sya
ang ganito, ngayon ako naman. I can't contain myself anymore. This is too much and
it's killing me.

He tried to release from my hug but I didn't let him. I wanted to feel him again.
Gusto ko ulit maramdaman ang mainit nyang yakap.

Bumitaw na ako sa pagkakayakap. He looked at me confusingly. Nagtatanong ang mga

mata nya kung bakit nagiging ganito ako ngayon. "I'm sorry.." napayuko ako. Tuloy
tuloy ng lumabas ang mga luha ko mula sa mata..

Hindi sya nagsalita. "I'm sorry kung hindi ikaw ang pinili ko. I'm such a fool to
made myself believe na hindi na k-kita mahal.. But I failed. Kahit anong pilit ko
hindi ko parin kayang itago sa sarili ko na ikaw parin ang laman n-nito.." nag
angat ako ng tingin sabay turo sa dibdib ko.

Nagtagpo ang mga mata namin. I can see now the sadness and pain in his eyes. "I was
so wrong with my decision.. I-i.. I still love you.." nagulat sya sa sinabi ko.
"Akala ko magiging masaya ako.. B-but for the nth time, I was wrong again.." I
sobbed over and over again. It feels like parang ako ulit yung dating Yssabelle na
mahina at hindi marunong lumaban.

He sigh. "I-i love you.. You know that right?" umpisa nya. "But I got tired..
Waiting for you.." parang sinaksak ng paulit ulit ang puso ko sa narinig ko. "Gusto
kong sumaya sa sinabi mo.. But why I can't find the happiness here in my heart?"
napayuko sya bigla.

I still can't control myself from sobbing. "Yssabelle.. Alam ko kung gaano kasakit
ang ginawa ko sayo dati.. You almost suffered from different kind of pain because
of me.. At pinagsisihan ko yun.. Sa loob ng limang taon ay hindi ko pinatawad ang
sarili ko. I punished myself because I deserved it.. Hindi ko ginawang masaya ang
sarili ko because I don't have the right to feel such as that.. But then.. Bumalik
ka.. I was so happy knowing na hindi ka patay. Nabuhay ulit ang saya sa puso ko.."
tumingin sya sa akin. Gusto kong hawakan ang mukha nya at tell him how much I love
him. But I can't.. I'm afraid I might hurt him again.

He paused for a while bago nya tinuloy ang sasabihin nya. "Pero mas masasaktan lang
pala ako sa pagbalik mo.. I tried so hard to win you back.. Pero lagi mo nalang ako
tinutulak palayo.. I swallowed my ego as a man, para lang sayo. Lumuhod ako.
Nagmaka awa at umiyak. But you still keep on pushing me away.. Why? Because you're
still afraid na sasaktan ulit kita? How will you know kung hindi mo naman ako
binibigyan ng pagkakataon.. You jumped into conclusion na baka maulit lang ang mga
nangyari noon.." puno ng hinanakit na sabi nya.

Tears started to fall from his eyes. I wanna wiped it away pero hindi ako makagawa
ng dahil sa mga sinasabi nya. "And then.. You made your desicion.. Hindi ako ang
pinili mo.. You don't know how many times I cried just to forget the pain.. Pero
wala.. Till one day, I realized that I'm tired.."

"I'm tired because you keep on pushing me ayaw. Para akong aso na sunod ng sunod
sayo.. But I will never hide the fact na mahal kita.. Hindi yun magbabago.. Ikaw
lang ang minahal ko ng ganito.. Pero napagod na ako sa laban.. At ako na mismo ang
sumuko.."

"A-are you giving up on me?" I asked. Pinunasan ko ang mga luha ko napatuloy parin
sa pagtulo.

"I never wanted to end the fight. But you gave me the reason to give up.." napayuko
sya. "If we were meant to be.. Then why do we need to experienced this kind of
situation? Hindi ba pwedeng masaya nalang tayo? Ang daming harang.. Maybe, we just
met each other to be part of our lives but not to be in each others arm forever."

Lumapit na ako sakanya at niyakap sya ng mahigpit. Hindi ko kaya na nakikita syang
ganyan. Bat kailangan nyang sumuko ngayong napatunayan ko na sa sarili ko na sya
ang mahal ko.

Dapat una palang sinunod ko na ang puso ko. Masyado akong naging matigas. Nakita ko
ng nasasaktan sya pero nagpatuloy parin ako sa pananakit sakanya. Ang tanga tanga
ko.

He broke the hug. He looked at me intently. He lowered his face and I felt him kiss
my lips. Pinikit ko ang mga mata ko ng maramdaman ko ang halik nya..

Nang maghiwalay ang mga labi namin ay hinawakan nya ang magkabilang pisngi ko. "We
deserve to be happy.. I'm sorry.. But I guess, this is really goodbye.."

As he said those words.. Everything crashed into thousand pieces..

**

Can you give me a tissue? I'm hurting because of this chapter. Too emotional. Ughh.
Why do I need to write this kind of situation? Literal na umiiyak talaga ako. T.T
Plus the song, it made me even more sad. Please don't get tired reading this. I
know some of the scenes are really hard and painful.. I'm sorry kung lagi nila
kayong pinapaiyak. :(

Anyway, Happy New year :)

-Kerbs

*******************************************
[26] Chapter 24
*******************************************
Please don't be confused with my plot. Magja-jump ito sometimes. I mean mabilis
lumipas ang panahon. Gets? Haha! Basta ayaw ko ng i-detalye lahat. Like what I have
said before, mahaba tong book two. So kung hindi ako magja-jump ay baka abutin ng
sampung taon ang kwento na to (De joke lang. OA lang talaga ako XD) Basta mag a-add
naman ako ng flashbacks pag kailangan para hindi kayo malito. So yun lang. Happy
Reading.

This might be my last update for now. May duty na ulit ako sa hospital mamaya. Pero
susubukan ko parin mag UD pag may spare time ako. Ciao!

**

Ky

I closed my eyes as I watched her walking away from me. Masakit man, pero kailangan
na talaga namin pakawalan ang isa't isa. Nang sabihin nya na mahal nya ako, ay
hindi ko naramdaman ang saya. Pinilit kong hanapin yun sa puso ko pero hindi ko
makita.. Hindi ko alam.. Pero parang naging manhid na ako.

Hindi ko inaasahan na hahantong pa kami sa ganito. Na kailangan pa naming saktan

ang isa't isa bago namin ma-realize ang lahat..

Pumasok na ako sa loob ng bahay. Nandon si Sheena at mataman na nakatayo sa may

pintuan ng kusina. "Anong nangyari?" tanong nya..

Naging kaibigan ko na si Sheena. Sya kasi ang tumulong sa amin para malaman kung
sino ba talaga ang nagpasaksak sa akin..
Napabuntong hininga ako. "W-wala na.." pinilit kong lunukin ang sakit na
nararamdaman ko.

"Totoo na ba yan?"

"Sa tingin ko.."

Hindi na kami nag imikan pa. Ayaw ko ng mag isip. Nakakapagod na. Ang gusto ko lang
ay sumaya na kaming dalawa. Ito na siguro ang mas makakabuti para sa amin. Ang
hirap kasing ipilit ng bagay na hindi na pwede. Parang lahat nalang ng gawin namin
ay nagiging mali.

Yssa

I was crying while driving. Hindi ko nga alam bat nagawa ko pang mag-drive eh ang
sakit sakit na ng nararamdaman ko. Ni hindi ko nga alam kung saan nga ba ako
pupunta. Ayaw ko namang umuwi dahil mas malulungkot ako.

Lahat ng bagay sa amin ay naging huli na. Ang tanga ko lang kasi eh, pagod na sya
ng maamin ko sa sarili ko na mahal ko parin sya at hindi nagbago yun.

Masakit para sa akin ang pagsuko nya. But what will I do? Nasaktan ko nga naman
kasi sya. It's like I took my revenge without even knowing it. Unti unti ko syang
sinaktan hanggang nawalan na sya ng ganang lumaban.

I stopped my car. I'm in the middle of nowhere. Ang gusto ko lang ngayon ay umiyak
ng umiyak hanggang sa mawala na ang sakit na nararamdaman ko. I wanna shout with
the pain that I am bearing right now!

I sunubsob ko ang ulo ko sa manibela. I cried hard as I could. Oh God, please. I

love him. I love him so much. And it kills me knowing that he already surrendered
the fight..

After crying for I don't know how long ay naisipan ko ng umuwi. I feel like a baby
that needs protection..

**

I sigh. It's been two months or so.. I never heard anything about him. Maging si
Carla ay hindi alam kung saan na ba sya. Pinuntahan ko na sya sa mga posibleng
lugar na pwede nyang puntahan pero wala naman sya dun. Pati sina Arnold ay hindi
din alam kung nasaan na ba sya.

I made myself busy all day and all night para hindi ko sya maisip. But what the
hell! The situation is really killing me. I even asked Sheena kung nasaan na ba
sya. But she don't even know where he is.

"Ma'am.. Mukhang pagod na pagod po kayo ahh.." puna ng sekretarya ko. Inilapag nya
ang kape na dala nya sa office table ko. Tumingin lang ako sakanya at ngumiti. Ayaw
kong makipag usap sa iba.

These past few days, parang lagi akong walang gana. I always skip my breakfast. I
also have this feeling na may gusto ako pero pag nandyan na ay ayaw ko naman. I
feel weird.

I held the coffee and I was about to sip it when I spat it out. What the hell? "Bat
ang tamis tamis?!" tanong ko sa sekretarya ko.

Nagulat sya at dali daling lumapit sa akin. "A-aah.. Ma'am. Diba po yan naman ang
timpla na gusto mo?" naguguluhang sabi nya.

Ito ba yun? Pero bakit parang bago sa panlasa ko. "Are you sure?" tanong ko.
Tumango lang sya. I was about to sip it again pero nailuwa ko ulit to. Tumakbo ako
patungong bathroom. "Ma'am okay ka lang ba talaga?" sumunod pala sa akin ang
sekretarya ko. She carresed my back.

"Y-yeah.. I'm fine." sagot ko.

"Mukha po kasing hindi eh. Last week ko pa napapansin na parang iba na po kayo kung
kumilos."

Napakunot ang noo ko. "What do you mean?"

"Iba po kayo kung kumilos.. May mga bagay kayo na hindi gusto. Tapos ang tamlay mo
pa pag minsan.. Di kaya?"
"A-ano?"

"Baka kasi.. B-buntis ka?" alanganing sabi nito. Natigilan naman ako sa sinabi nya.

Napalunok ako bigla.. Baka nga kaya? I smiled bitterly. What if I'm really
pregnant? Kaya ko na nga ba? Dalawang beses na akong nakunan. Tsaka sino naman ang
ama.. I shook my head at the thought hoping na sya ang magiging ama ng magiging
baby ko.

Hindi ko na sinagot ang sekretarya ko. I asked her to leave me for a while. I need
to find it out. May posibilidad na buntis nga ako. It's been a month.. But still..
Two guys already touched me. I sigh. Hindi naman sa ayaw ko ng baby. Pero ang gusto
ko ay kung mabuntis man ako ay si Kyle parin ang ama..

Lumabas ako sandali to buy pregnancy test kit. I'm so scared. Ano ang gagawin ko
kung sakaling buntis ako? Kailangan alamin ko kung sino ang ama..

Ahh! But how will I know that? I'm so stupid.

Pagbalik ko ng office ko ay kinakabahan ako. I'm torn between using the pregnancy
test kit or throw it away. But in the end... Mas pinili ko na gamitin na ito.
Walang mangyayari kung magiging duwag nanaman ako.

I went to the bathroom and put a drop of urine on my kit.. I closed my eyes while
waiting for the result. Ang bilis ng tibok ng puso ko..

After a minute or so ay binuksan ko na ang mga mata ko.

I gulp and blink for several times..

Two lines..

It's positive. Buntis nga ako.

Hindi ko alam kung dapat ba akong maging masaya o ano.. I'm still scared. Paano
kung hindi ko pa pala kaya? Paano kung hindi pala sya ang ama?

I sigh. Deep down I pray na sana sya ang nakabuntis sa akin..

Lumabas na ako ng bathroom na parang naghihina. I held my tummy.. This is the first
time na malaman kong buntis ako at hindi nalaglag ang baby ko. I smiled bitterly at
the thought. Siguro kung hindi nalaglag ang dalawang anak namin ni Kyle ay pamilya
na kami ngayon. Masya kami at may tumatawag na mommy at daddy sa amin..

Umupo na ako sa swivel chair ko. Suddenly my phone vibrated. I looked at the screen
kung sino ang nagtext.. My eyes grew bigger.. Oh my gosh!

Meet me @ the coffee shop infront of your bldg..

Nagmamadali akong tumayo. Inilapag ko na muna ang pregnancy kit result sa table ko.
Dali dali na akong lumabas. I locked the door bago umalis..

**

Napatungo nalang ako pagbalik ko sa office. Ang nagtext sa akin ay yung

investigator na hinire ko para hanapin si Kyle. But sitll.. No progress. Ang akala
ko pa naman may balita na kaya dali dali akong pumunta dun. Wala naman pala.

They just told me na baka may possibility na umalis ng bansa si Kyle. Hindi parin
ako kumbinsido. Kailangan makita muna kung may record ba sya na umalis sya.

Napatingin ako sa table ko. Teka.. Bat wala dito yung pregnancy kit result ko. Alam
ko dito sa table ko lang yun nailagay ah.. Pero bakit wala? Uggh. Nagiging
makakalimutin na ata ako.

Umupo nalang ako sa swivel chair ko at pagod na sumandal. Hinawakan ko ang tyan ko.
Sana okay ka lang. Sambit ko sa mababang tono.

Siguro kailangan ko ng pumunta sa doctor ngayon para alamin kung ilang linggo o
buwan na ba akong buntis. Umalis na ulit ako ng office. Hindi ko na pwedeng
patagalin ang bagay na to. Kailangan maging maingat na ako.
I went to the nearest hospital. How I wish he's here to accompany me. I sigh.

Everything feels so new. Ganito pala pag buntis. The doctor put some gel on my
belly. I didn't know what was that. Probably he's checking if my baby is fine..

Pagkatapos ng test na ginawa nya ay dun na kami nag usap. "Miss Dizon. You need a
complete rest. I suggest na wag ka munang magpapagod. Reresetahan kita ng vitamins
na kailangan mong inumin. First trimester is the most difficult part of pregnancy.
You might experience crampings, morning sickness.. Or pag hindi ka nag ingat ay
pwedeng malaglag ang bata.. But ofcourse, we will not let that happen. Basta mag
pahinga ka lang at wag kang magpapagod.." he said. Tumango tango ako sakanya.

I really need to be careful from now on. Hinaplos ko ang tyan ko. Promise baby,
mommy will not stress herself anymore..

"Ahh.. Doc, ilang weeks na po akong buntis?" I asked. Nakalimutan nya kasing
sabihin kung ilang weeks na ba to.

"Oh! Yes.. You are 6 weeks pregnant.. Congrats Miss Dizon.." He said happily. "I
need to go now.. Eto nga pala yung reseta ng vitamins na kailangan mong inumin.."
Inabot na nya sa akin ang reseta at kinuha ko na ito. Pagkatapos nun ay umalis na
sya.

I was left here alone.

So I'm 6 weeks pregnant.

I calculated the days just to know kung sino ba sakanila..

And I gulp..

My gosh..

Sya ang ama?

**

Please bear with me kung may mali man sa pregnancy thing. Di pa naman kasi ako
nabuntis eh. Lol

-Kerbs

*******************************************
[27] Chapter 25
*******************************************
"Buti naman at dumating ka.." Tinignan lang nya ako at umupo na sya sa bakanteng
upuan na nasa harapan ko.

Ang tagal ko na din syang hindi nakikita. At kahit na ayoko man syang makita ay
hindi naman pwede. Dahil sya ang ama ng anak ko.

Sya..

Si Stephen.

Kahit ilang beses kong itanggi yun sa sarili ko ay hindi pwede. Because he's the
father. Kasi kung si Kyle, I should be 9 weeks pregnant or more.. More than two
months na ang yung unang beses na may nangyari sa amin. Masyado ng malayo.. At kung
yung pangalawang beses naman, it is exactly 9 weeks. Tatlong linggo ang lamang sa
ginawa ni Stephen..

Samantalang yung kay Stephen ay nasa kalagitnaan palang ng dalawang buwan. Saktong
anim na linggo ngayon. And I am sure that I am fertile when Stephen touched me.

Hindi ko muna sinabi kahit kanino na buntis ako. Hindi pa ako handang ipaalam kahit
kanino. Pero kailangan itong malaman ni Stephen. Ayaw ko naman ipagkait sakanya ang
karapatan nya sa anak ko. Ayaw ko din lumaki ang anak ko na walag kinikilalang
ama..

"Ano ba ang sasabihin mo?" diretsong tanong nya. Kita ko sa mga mata nya na gusto
nya akong lapitan at yakapin pero pinilit ko na baliwalain ang emosyon na yun.

"Buntis ako.." hindi na ako nagpaligoy ligoy pa. Ayaw ko na ng mahabang usapan.

"A-ano?" gulat na sabi nya.

"Ang sabi ko buntis ako. At ikaw ang ama.."

Hindi muna sya nagsalita. Tila pilit na inirerehistro ang sinabi ko sakanya. Bigla
syang tumayo at lumapit sa akin. Niyakap nya ako ng mahigpit. "T-talaga?! Oh God..
Ang saya saya ko Yssabelle!" masayang pahayag nya.

Pinilit kong kumawala sa yakap nya. Tumingin sya sa akin. "Ang saya ko na
magkakaanak na tayo!" he said happily.

Nagbaba ako ng tingin. "Walang tayo Stephen.." I said. "Sinabi ko lang sayo na
buntis ako dahil ayaw kong ipagkait sa magiging anak ko ang ama nya.."

I heard him sigh. Sinubukan nya akong hawakan pero lumayo ako. "I-i know mali ako..
Mali ang ginawa ko. I was so desperate that time. Ayaw kong m-mawala ka sa akin.
And that's the only way that I know p-para hindi ka mawala.. But I guess I was
wrong.."

I closed my eyes. Pag naiisip ko na ginalaw ako ni Stephen ay nasasaktan ako.

Pakiramdam ko nadumihan na ako. My heart and body is exclusive for Kyle but now,
what? I am bearing other man's child.

Pero hindi ko naman dinadamay ang baby sa kasalanan ni Stephen. Iingatan ko sya.
Maybe I failed to be a mother before pero ngayon gagawin ko ang lahat para maging
mabuting ina sa anak ko..

"Please.. P-patawarin mo ako. Let's start anew.. I promise.. I will be the best
father and husband at the same time.."

"S-stephen.. Hindi dahil magkakaanak na tayo ay kailangan na nating magsama.."

"B-but.."

"S-stephen please.." tears started to escaped from me eyes. "Don't make this hard
for me..W-wag mo naman a-akong pahirapan.."
"Shh.. Stop crying.." pinilit nya ulit akong hawakan.

"D-don't touch me.." I'm still afraid from his touch. I feel like I am being
molested whenever he is touching me.

Nag ayos sya ng upo. He sigh heavily. "Yssabelle.. What will I do para lang
mapatawad mo ako?" he almost choke when he utter that. I can feel his sincerity.
But I shook my head. No.. Hindi ko na sya paniniwalaan ulit..

"N-nothing.."

"H-hindi parin ako titigil hanggang sa mapatawad mo na ako.."

"Why are you doing this to me S-stephen?" I looked at him. Hindi ko na maitatago pa
ang sakit na nararamdaman ko. "Alam ko madami k-kang ginawa para sa akin.. At sa
pamilya n-namin.. But why did y-you do that?" sunod sunod na sa pagpatak ang mga
luha ko.

"Mahal na mahal kita.. Sa sobrang pagmamahal ko ay nagawa ko yun.."

"That's not love Stephen!" I exclaimed with broken tone. May ibang tao na tumingin
sa direksyon namin pero wala akong pakialam. "If you love me.. H-hindi mo gagawin
ang bagay n-na hindi ko g-gusto.. Pipigilan m-mo ang sarili mo.. Because you know
na masasaktan a-ako pag ginawa mo yun!"

Hindi sya nakasagot sa sinabi ko. Tuloy tuloy parin ako sa paghagulgol.

Nang makalma ko na ang sarili ko ay saka na ako tumayo at naglakad palayo sakanya.
Pero nakakailang hakbang palang ako ng maramdaman ko ang pagkirot ng tyan ko.

Mas lalo pa itong sumakit ng pilitin ko ang sarili kong maglakad ulit. But then..
Hindi ko na kinaya. "Ahhh!" I shouted. Napaupo nalang ako sa sahig. May mga tao na
lumapit sa akin.

Oh no.. Not again.

Ang huling nakita ko nalang ay ang nagaalalang mukha ni Stephen then everything
went black..

**

Pagmulat ko ay hindi na ako nagtanong kung nasaan ba ako. I know this scenario
already. Nandito ako sa hospital. I suddenly felt the shaky emotion inside me..

Nakita ko si Stephen na nakaupo sa may side ko habang nakayuko. "A-ang baby ko?"
bungad na tanong ko.

Nanlaki ang mga mata nya ng makita na gising na ako. "Yssa.. Okay ka na ba? May
masakit ba sayo?" nagaalalang tanong nya.

"Ang baby ko?" ulit ko. I don't have enough time for drama. Ang concern ko lang
naman ngayon ay ang baby ko.

Umupo ulit sya sa side ko then he sigh. "Okay na sya.. Our baby is fine.. And
please, don't stress yourself too much.." hahawakan nya sana ang kamay ko but I
restrained him.

"Don't touch me." I said coldly. "Umalis ka na.."

"Pero hindi ka pa okay.."

"Leave.."

"But---"

"I said umalis ka na muna Stephen!" I shouted. Napayuko sya bigla. After a minute
of silence ay tumayo na sya at umalis.

Buti nalang okay ang baby ko. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag nawala nanaman
ito for the third time. I held my tummy. I'm sorry baby kung na-stress nanaman si
mommy. Ipinikit ko nalang ulit ang mga mata ko at hinayaan ang sarili na
makatulog..
Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na may humahaplos sa buhok ko. I was about to
open my eyes pero pinigilan ko ito when I heard his voice. "Yssabelle.." he gently
said. I tried so hard not to open my eyes.

Si Stephen ang nadito ngayon. I'm still afraid from his touch.

"I love you so much.. S-sana magawa mo parin akong p-patawarin sa l-lahat ng ginawa
ko sayo.. You're drifting away from me. At ang sakit sakit lang becuase you already
realized na hindi naman talaga ako ang mahal mo.." umiiyak ba sya? His voice seems
so different...

"M-marami pa bang kulang sa mga ginagawa ko? H-hindi ba ako sapat para suklian mo
ang pagmamahal ko sayo? B-bakit kasi hindi nalang ako?" he sobbed really hard.
Gusto ko na ding buksan ang mga mata ko at patahanin sya sa pag iyak. But I'm still
scared..

Si Stephen.. Mabait naman sya. He did everything para lang gumaling ako. He took
away the pain nung panahon na malungkot ako.. I tried so hard and I even convinced
myself na sya talaga ang mahal ko

But I was wrong..

Si Kyle lang talaga. Akala ko nakalimutan ko na sya ng mga panahon na hindi ko sya
nakikita pero hindi eh.. Kahit anong pilit ko ay nasasaktan ako pag pinahihirapan
ko sya. It's too late for me to realize na hindi ko sya kayang mawala sa buhay ko.

Pero anong gagawin ko ngayon? Hindi ko alam kung nasaan na ba sya. At kung sakali
man na magkita kami.. Matatanggap ba nya ako kahit na dinadala ko ang anak ng iba?

Oh God.. How I wish he's here to clear all my doubts..

Iminulat ko na ang mga mata ko. Malungkot na nakatingin sa akin si Stephen and
yes.. He's crying. Galit ako sakanya. But at the same time ay naaawa..

Ang hirap hirap naman ng ganito. Ang taong mahal mo ang hinahanap mo pero ang taong
nagmamahal naman sayo ang nandyan..
Nagulat ako ng bigla syang lumuhod sa harapan ko. Dahan dahan akong umupo. Ano bang
gagawin nya?

Kinuha nya ang magkabilang kamay ko. Hinalikan nya ang mga ito. Hindi ko na
nagawang magprotesta pa.

Nag angat sya sa akin ng tingin. Tuloy tuloy parin ang pagtulo ng mga luha nya sa
mata. "Marry me Yssabelle.. Please.. Marry me.."

**

Kung may mali parin talaga dun sa pregnancy thing, I'm sorry. Ina-analyze ko pa eh.
But yeah.. Fertile si Yssa nung may nangyari sakanila ni Stephen. So.. Si Stephen
ang daddy. Tama na. Wag na kayong kumontra. Wala na tayong magagawa! Mabilis
talagang gumalaw yung mga sperm ni Stephen. Tanggapin na natin please. HAHAHA AKO
KASI ANG BUBUNTISIN NI KYLE SO TAMA NA PLEASE?? Please lang. :P

-Kerbs

*******************************************
[28] Chapter 26
*******************************************

*******************************************
[29] Chapter 27
*******************************************
Ky

Hindi ko inaasahan na makikita ko sya sa di inaasahang pagkakataon. At ang mas

hindi ko pa inaasahan ay yung batang kasama nya..

Ang anak nya..

Pero parang may mali eh.

Kinuha ko ang phone ko. Kailangan kong tawagan si Carla. Dinial ko na ang number
nya. "Hello Carla?" bungad ko.

"Oh.. Napatawag ka?"

"Pwede ba tayong magkita? May itatanong lang sana kasi ako sayo.." seryosong sabi
ko.

"Nasa work pa ako ngayon eh.. Mamayang lunch nalang. Saan ka ba?" tanong nya.

"Sa mall.. Text mo nalang ako pag papunta ka na." sabi ko pagkatapos ay ibinaba na
ang tawag.

Kakabalik ko palang dito sa Pilipinas last week. Nagpunta kasi ako ng Japan at dun
na nagtrabaho. Dun ako tumira for two years para makalimot na din na hindi ko naman
nagawa. Tinggap ko kasi ang alok ng mga kabanda ko, kaya kinuha ko na ito..

Sa nakalipas na dalawang taon ay masasabi ko naman na masaya ako. Hindi na katulad

ng dati na miserable ang buhay ko. May mga naging karelasyon din naman ako. Pero
panandalian lang. Kasi hanggang ngayon sya parin talaga.

Napatingin ako sa phone ko ng makita kong nagtext na si Carla. Ang bilis naman
lumipas ng oras. Pumunta na ako sa sinabi nyang restaurant kung saan kami
magkikita.

Pagdating ko ay nandun na sya at mataman na naghihintay sa akin. Umorder na muna

kami ng makakain.

"Ano bang pag uusapan natin?" umpisa nya.

"Tungkol kay Yssabelle."

Bigla naman syang natigilan sa sinabi ko. "A-ano namang tungkol sakanya?"
alanganing tanong nya.

"Bakit hindi mo sinabi sa akin na may anak na pala sya?"

"P-paano mo nalaman?"

"Nakita ko sila ng anak nya kanina lang.. Now, sagutin mo ako. Bat hindi mo sinabi
sa akin?" seryosong tanong ko.

Nag ayos sya ng upo at tumingin ng diretso sa akin. "Diba ikaw na mismo ang nagsabi
na wag syang banggitin sayo? Kasi sabi mo yun ang makakabuti sainyo.. And now,
you're asking me bakit hindi ko sinabi yun?"

Napayuko ako bigla. Tama nga sya. Ginusto ko na mawalan ng balita kay Yssabelle.
Tapos ngayon umaakto ako ng ganito. "Kyle.. Alam ko mahal na mahal mo si Yssa.
Kahit naman hindi ko sya binabanggit sayo, alam ko na you never replaced her in
your heart.." kahit kailan talaga hindi ko maitatago ang nararamdaman ko pagdating
kay Yssabelle.

Nag angat ako ng tingin. "S-sa tingin mo.. Ako kaya ang ama nung anak nya?"

Nanlaki ang mga mata nya sa sinabi ko. "W-what?! No! Ofcourse not.."

"H-hindi.. Parang may mali eh.. Nung nakita ko yung anak nya, kahit na hindi ko pa
alam na si Yssabelle ang nanay nya ay iba ang naramdaman ko.. Pakiramdam ko
nakikita ko sakanya yung kabataan ko.."

"K-kyle.. Si Stephen ang ama ni Erin.. Alam ko yun. Dahil ipina-DNA namin sya ni
Yssa nung baby palang sya.. K-kasi alam mo umaasa sya na baka ikaw ang ama.. Pero
wala eh, si Stephen talaga.."

Huminga sya ng malalim. "Kaya mo parin ba syang tanggapin kahit na may anak na sya
sa iba?"

Natigilan ako.. Kaya ko nga ba?

Syempre.. Mahal ko sya kahit na anong nagawa nya. Masakit man bilang lalaki na
hindi lang ako ang nakagawa ng bagay na yun sakanya ay kaya ko parin syang
tanggapin.

Mahal ko sya. Yun lang naman ang mahalaga eh.

"Syempre. Hindi naman magbabago yun.."

"Haay naku Kyle.. Hindi rin kasi kita maintindihan eh. Ginusto mo naman na
magpakalayo sakanya hindi ba? Umamin na nga sayo na mahal ka, tapos ikaw naman ang
tumanggi. Gulo mo din kasi eh.."

Hindi na ako nakasagot sa sinabi nya. Totoo naman kasi eh. Kung pwede ko nga lang
ibalik ang araw na yun ay ginawa ko na. Pero hindi..

Ginusto ko to. Pinilit kong magpanggap..

Pero masakit parin talaga..

**

Hindi ko alam kung ano ba ang pumasok sa utak ko. Nandito ako ngayon sa park,
tinitignan ko si Yssabelle at ang anak nya. Takbo lang ng takbo ang bata. Habang si
Yssabelle ay nakaupo habang nakangiti..

Ang ganda parin talaga nya. Kahit ilang libong beses ko pa syang tignan ay hinding
hindi ako magsasawa sakanya.

Lumabas ako ng kotse at dinala ako ng mga paa ko patungo kay Yssabelle.. "Kamusta
na?" nakatalikod sya sa direksyon ko kaya napaharap sya sa akin. Bakas ang
pagkagulat sa mukha nya.

Naglakad ako patungo sakanya at umupo sa tabi nya. "Hindi ka naman siguro magagalit
kung uupo ako sa tabi mo hindi ba?" nakangiting tanong ko.

"H-hindi naman.." tipid na sagot nya.

"So kamusta ka na nga?"

"Mabuti naman.. Ikaw?" nakatuon lang ang atensyon nya sa anak nya na tumatakbo..

"Ayos naman. Gaya parin ng dati." sagot ko. "Na-miss ko nga ang Pilipinas eh.."
hindi naman sya kumibo sa sinabi ko.. "So.. Kayo ni Stephen, kasal na ba?" kahit
masakit ay pinilit kong itanong yun sakanya.

Natawa sya ng mapakla. "Hindi.. Hindi naman kami nag balikan.."

Pwede bang tayo nalang ulit.. Sigaw ng puso ko.

"Mimi! Give me water.." lumapit sa amin ang anak nya na hingal na hingal ng dahil
sa pagtakbo.

Umupo sya sa lap ni Yssabelle pagkatapos ay inimon ang tubig na binigay ng mommy
nya. "Baby.. Wag ka ng tumakbo. Pawis na pawis ka na oh.." nakatingin lang ako
sakanilang dalawa. Bagay na bagay ni Yssabelle ang maging ina.

Biglang napatingin sa akin ang anak nya. "Wait.. Why are you here?" kunot noong
tanong nya sa akin.

"Baby.. He's you Uncle Kyle. You should say hi to him.." sabi naman ni Yssabelle.

Humarap sya sa mommy nya at may binulong pero narinig ko naman ang sinabi nya.
"Mimi! Diba I told you that I don't like him because he is pogi than Didi
Stephen.." natawa ako ng bahagya sa sinabi nya kaya napatingin sya sa akin. "Why
are you laughing?" mataray na tanong nya.

"Baby!" saway ni Yssabelle. Bumaling sya sa akin. "Pasensya ka na sa anak ko ha."

"Okay lang. Ang cute cute nga nya eh." nakangiting sabi ko. Ngumiti lang din sya sa
akin. "So.. Do you really think I am pogi?" tanong ko kay Erin.

"Yes!" maktol nya.

Nilakihan ko ang mata ko at ini-strech ang labi ko gamit ang magkabilang kamay ko.
"Shoo do you think I'm sthill pogi?" tumingin sya sa akin pati na din si Yssabelle.
Hindi na nila napigilan at pareho na silang natawang mag ina.

"H-hahaha! Mimi! Look at him.. He's not pogi anymore!" patawa tawang sabi ni Erin.
Tumawa sila ng tumawa sa ginawa ko.

Pagkatapos ng ginawa kong pagpapa-pangit sa harap ni Erin at ng mommy nya ay

binilhan ko sya ng ice cream. Naging komportable na sya na sumama sa akin. Iniwan
muna namin ang mommy nya sa may playground ng park.

"Anong pweding i-call sayo ni Erin?" sabi nya habang karga karga ko.

"Uhhmm. Uncle Pogi? You like that?"

Umiling sya. "H-how about Uncle Pangit?" humahagikgik na sabi nya.

"Okay.." sabi ko then I pinch her nose. Pagdating namin sa nagtitinda ng ice cream
ay pinapili ko sya ng flavor. Akala ko chocolate ang pipiliin nya, pero vanilla ang
kinuha nya..

Bigla kong naalala ang kabataan ko. Ganitong ganito din ang paborito kong flavor ng
ice cream.

Pagkabili namin ay binalikan na namin si Yssabelle. Nakangiti sya habang nakatingin

sa amin. Ang saya ng ganito. Parang pamilya kaming tatlo..

"Mimi! You like?" alok nya sa mommy nya.

"No baby.. Kulang pa sayo yan eh.." biro nya sa anak. Nagpout naman si Erin. Mana
talaga sya sa kagandahan ng mommy nya.

Pumunta kami sa may pavillion ng park. Thursday daw kasi ngayon kaya merong magic
show. Paborito pala yun ni Erin. Karga ko parin sya habang hawak naman ni Yssabelle
ang baby bag nya.

Wala pa naman masyadong tao pagdating namin. Umupo kami sa may harapan.
Napapagitnaan namin si Erin na mukhang excited na excited na.

Nang mag-umpisa na ang magic show ay palakpak ng palakpak si Erin. Mukhang nag ee-
enjoy sa pinapanuod. Pero nang nasa kalagitnaan na ay nagulat ako dahil bigla syang
humiga sa lap ko. Mukhang inaantok na.

Napatingin sa amin si Yssabelle. May saya sa mga mata nya ng makita kami. Dahan
dahan kong binuhat si Erin para hindi sya magising. Pagkatapos ay umalis na kami sa
pavillion.

"Napagod siguro sya kaya nakatulog agad.." sabi bigla ni Yssabelle. "Hindi ka ba
nabibigatan? Akin na, ako ng magkakarga sakanya."

"No.. Hayaan mo na. Baka magising eh." sagot ko. "May dala ka bang sasakyan?"
umiling sya. "Oh.. Hatid ko na kayo.." alok ko.

"Ahh. Hindi na. Magta-taxi nalang kami." tanggi nya.

"C'mon.. Nandito na tayo sa tapat ng kotse ko oh.. Tara na." wala na syang nagawa
kaya pumayag na sya.

Sa backseat sila umupo para hindi magising si Erin. "San ko nga pala kayo
ihahatid?" tanong ko.

"Dun sa dating bahay parin namin.." hindi pa rin pala sila lumilipat.

Ayaw ko man matapos ang byahe ay naging mabilis naman ang takbo ng oras. Nandito na
kami ngayon sa tapat ng bahay nila. Dahan dahan nyang binuhat si Erin palabas ng
kotse.

"Salamat sa paghatid." nginitian ko lang sya. "Ingat ka.."

"Sige." sagot ko. Pinaandar ko na ulit ang kotse at umalis na.

Ang saya ko ngayong araw dahil nakasama ko sila ng anak nya.. Oh mas tamang sabihin
na anak namin..

Dahil malakas ang kutob ko na ako ang ama ni Erin..

**

Partida na yan ah! Wala ng nakareserve na update. Haha! Naba-blangko na ako. Lol

-Kerbs

*******************************************
[30] Chapter 28
*******************************************
Yssa

"Ohh.. Bat abot langit ata ang ngiti mo ate?" puna ni Annie sa akin pag pasok ko ng
bahay.

"Huh? D-di kaya. Ikaw talaga kung ano ano yang napapansin mo.." sagot ko nalang
sakanya. Tumuloy na ako sa kwarto namin ni Erin.

Sa totoo lang ay masaya talaga ako ngayong araw dahil nakasama namin si Kyle. Hindi
ko alam kung ayos na ba kami. Pero siguro? Kasi hindi na namin pinag uusapan ang
nakaraan.

Kanina, nung karga-karga nya si Erin ay nakaramdam ko ng saya. Parang sya ang tunay
na ama ng anak ko. Haaay.. Kung pwede lang sana.

Tinignan ko ng maigi ang anak ko. Kung tutuusin, wala man syang gaanong namana kay
Stephen. Ang singkit ng mata nya.. Parang kay Kyle. Tapos yung labi nya parang kay
Kyle din..

Ahh. Ano ba tong iniisip ko? Bat ko ba ipinipilit na sya ang magiging ama ng anak
ko?

Makatulog na nga lang..

**

"Mimi! Mimi! Wake up.." napamulat ako ng alugin ako ng anak ko sa pagkakahiga.

Napatingin ako sakanya. Teka bat umiiyak sya? "Baby why are you crying?"
"Erin is hungry Mimi!" Ayy. Oo nga pala nakalimutan ko na syang pakainin kagabi,
ang himbing kasi ng tulog. Maging ako ay hindi na din nakakain. Ang natatandaan ko
lang na huling kinain ni Erin ay yung ibiniling ice cream ni Kyle sakanya. For sure
gutom na gutom na talaga ang baby ko..

Bumangon ako mula sa pagkakahiga at binuhat sya papuntang kusina. Pinagtimpla ko na

muna sya ng gatas, pagkatapos ay pinag luto sya ng almusal. Ang aga aga pala naming
nagising. Tulog pa kasi sina Mama eh.

Pagkatapos kong magluto ay pinakain ko na si Erin. Grabe, ang takaw talaga ng anak
ko. Hindi naman halata na masyado syang gutom. Pagkatapos nyang kumain ay nakatulog
ulit sya. Dinala ko sya sa kwarto ni Annie. Sigurado pag nagising na mamaya yan
marami na syang energy para maglaro.

Hindi na ako nakatulog kaya naisipan ko nalang na maglakad lakad sa labas. Pasikat
na din pala ang araw.

Nagulat ako ng may biglang sumabay sa akin sa paglalakad. Anong ginagawa nya dito
ng ganito kaaga?

"K-kyle?" untag ko. Nakakagulat naman kasi sya eh. Bigla nalang sumusulpot kung
saan saan.

"Hi. Goodmorning.." nakangiting bati nya. Nagtuloy tuloy sya sa paglalakad habang
ako naman ay nanatili sa kinalalagyan ko. "Oh.. bat tumigil ka?" tanong nya.

"B-bat nandito ka?" takang tanong ko.

Lumapit sya saakin at bumulong. "Binibisita ko ang girlfriend ko.."

M-may girlfriend na sya? Bat di ko alam.. Tanga Yssa, malamang dalawang taon kayong
hindi nagkita. Sigaw ng utak ko.

"M-may girlfriend ka na?" parang gusto kong bawiin yung sinabi ko. Dahil baka
masakatan lang ako sa isasagot nya.
Ngumiti sya. "Hindi.. Malapit palang. Pag sinagot mo na ko."

Pag sinagot mo na ko.

Pag sinagot mo na ko.

Pag sinagot mo na ko.

Ha?! Anong ibig nyang sabihin? Naglakad na ulit sya kaya sumunod na ako. "Anong
pinagsasabi mong pag sinagot na kita?" naguguluhang tanong ko.

"Alam mo ang inosente mo pa din. May anak ka na nga eh.. Di mo ba alam na

nililigawan na kita?" literal na nalaki ang mga mata ko sa sinabi nya.

Ano daw?! Nililigawan nya ako?

Hinawakan ko ang braso nya para tumigil ulit kami sa paglalakad. Ang hirap kasing
mag usap habang nag-lalakad. "Nililigawan mo ako?!" di makapaniwalang tanong ko.

Bigla nya akong hinalikan sa pisngi. Pakiramdam ko namula ako ang buong mukha ko ng
dahil sa ginawa nya. "Ang ganda ganda mo talaga.." sabi nya. Inakbayan nya ako
pagkatapos ay naglakad na sya. Kaya pati ako ay napalakad na din.

Pinilit kong kumawala sa pagkaka-akbay nya. Para kasi kaming mga teenager eh. Ang
tanda na nga namin. Tsaka may anak na ako, baka mamaya may makakita pa sa amin.

Hindi ko na napansin na ang haba na pala ng nalakad namin. Napadpad na kasi kami sa
may coffee shop. Pumasok kami sa loob. Inaya nya kasi akong magbreakfast. Ano pa
nga bang magagawa ko? Edi pumayag nalang ako. Alangan naman kasing bumalik pa ako
sa bahay namin.

Umorder na muna sya. Di man lang ako tinanong kung anong gusto ko. Hmp, bahala nga
sya.

Pagdating nya ay inilapag na nya sa tapat ko ang cup ng kape. Nakatingin lang sya
sa akin. Hindi ako mapakali sa titig nya. Matutunaw na ako eh. "W-wag ka ngan
tumingin.." sabi ko.

"Why? Namiss kasi kita eh.." diretsong sabi nya. Ano bang nangyayari sa lalaking
to? "Hindi kasi tayo masyadong nakapag usap kahapon.."

Oo nga pala, hindi kami nakapagusap ng maayos kahapon dahil kasama namin si Erin.

Hinawakan nya ang kamay ko na nakapatong sa mesa. Naramdaman ko nanaman ang

kakaibang kuryente na hatid nya pag hinahawakan nya ako. "Yssabelle.. I'm sorry."
this time ay seryoso na ang mukha nya.

"I'm sorry kung hindi ako nagparamdam sa loob ng dalawang taon. I'm sorry dahil
naging duwag ako noon. Akala ko kasi kaya ko na na w-wala ka.. Pero hindi pala. At
kahit kailan ay hindi ko makakaya pag nawala ka." mas lalong humigpit ang
pagkakahawak nya sa kamay ko.

"Pinilit kong sumaya. Kaso ang hirap magpanggap.. Ang hirap ipakita sa lahat na
masaya, pero ang totoo ay hindi naman." ramdaman na ramdam ko ang sinseridad nya sa
bawat salitang binibigkas nya.

"K-kung sakaling hihilingin ko sayo na bumalik ka sa akin, papayag ka parin ba?"

Napapikit ako ng mariin. Ngayon lang kami nagkita, pagkatapos ay magbabalikan na

kami? Pero yun naman ang gusto ng puso ko hindi ba? Sya lang ang hinihintay ko
ulit. Sya lang naman ang lalaking mahal na mahal ko. Pag pinalampas ko ulit ang
pagkakataon na to ay baka magsisi lang ulit ako sa huli..

Binuksan ko ang mga mata ko at unti unting tumango. Biglang nagliwanag ang mukha
nya. Napatayo sya bigla at napasigaw. "YES!" lahat ng tao dito sa coffee shop ay
napatingin sa kanya. Akala ko uupo sya ng dahil sa hiya, pero hindi eh. Mas lalo pa
syang sumigaw. "YES! YES! BINALIKAN NA AKO NG BABAENG PINAKAMAMAHAL KO!" baling nya
sa mga tao.

Hindi ko alam kung mahihiya o kikiligin ba ako sa ginagawa nya. Umupo sya sa tabi
ko pagkatapos ay niyakap ako ng mahigpit. Ang mga tao naman ay nakatingin sa amin
at mukhang tuwang tuwa sila sa nakikita.

"Mahal na mahal talaga kita.." bulong nya.

"I love you too.." matamis na sagot ko.

**

Nandito na ako ngayon sa bahay. Hanggang ngayon ay kinikilig parin ako. Para talaga
kaming teenager ni Kyle. Hindi na ako nagpahatid sakanya dito sa bahay. Kasi baka
makita sya nina Papa. Alam naman nya kung bakit. Dahil sa mga nangyari parin dati.
Pero pinangako ko naman sakanya na magiging ayos din ang lahat. Matututunan din
ulit syang tanggapin ng pamilya ko.

Umuwi na ako dahil hinahanap na daw ako ng anak ko. Umiiyak pa man din yun pag
hindi nya agad ako nakita paggising nya.

"Saan ka ba nanggaling?" tanong ni Mama sa akin.

"Naglakad lakad lang Ma.."

"Oh sya, puntahan mo na sa kwarto ni Annie si Erin. Kanina ka pa hinahanap.."

tumango ako at pinuntahan na ang anak ko.

Pagpasok ko palang ng kwarto ay tumakbo na agad papalapit sa akin si Erin. "Waah!

Mimi! Kala ko iniwan mo na si Erin!"

Lumuhod ako para harapin sya. I wiped her tears away. "Shh.. Stop crying baby..
Nandito na si Mimi." i kissed her cheeks. Buti naman at tumahan na sya sa pag iyak.
Ayaw na ayaw talaga ng anak ko na nalalayo sa akin. Kaya hindi na ako masyadong
makapunta ng office eh. Pumupunta nalang ako pag emergency o may kailangan tapusin.
Pero syempre, kasama parin siya.

Napatingin ako sa phone ko ng may biglang magtext.

Tara date tayo. Miss na kita eh. I love you..

Napangiti naman ako sa nabasa ko ang text nya. Kasama ko palang sya kanina tapos
miss na agad nya ako? Same old Kyle. Sya talaga ang lalaking mahal na mahal ko.
Nagreply na ako sakanya ng sige. Bat pa ako tatangi? Para din makabawi kami sa
isa't isa. Isasama ko din si Erin.

"Baby. Gusto mo bang mamasyal ngayon?" tanong ko sakanya.

"Yes Mimi! Yes!" masayang sabi nya.

"Osige. Aalis tayo ha? Tara maligo ka na." sabi ko. Sunod sunod na pagtango lang
ang ginawa nya.

Ang likot likot talaga ng anak ko habang naliligo. Nilalaro laro ang tubig. Yan
tuloy pati ako nabasa. "Erin, gusto mo bang hindi kana isasama ni Mimi sa
pamamasyal?" kunwari'y galit na sabi ko. Patuloy lang kasi sya sa paglalaro ng
tubig eh.

"No Mimi.. I'm sorry. Promise behave na si Erin."

Hindi na sya naging malikot. Takot na yan pag nakikita nyang galit na ako. Pero
syempre tinatakot ko lang sya para naman sumunod. Hindi ko naman magawang magalt sa
baby ko dahil love na love ko sya.

Pinabantay ko muna si Erin kina Mama pagkatapos ko syang paliguan at bihisan. Ako
naman kasi ang maliligo ngayon.

Saan kaya kami pupunta ni Kyle? Nae-excite ako.

Pagkatapos kong mag-ayos at lahat lahat ay tinext ko na si Kyle kung saan kami
magkikita.

Kinuha ko na si Erin kay Papa. "Saan kayo pupunta?" tanong nya.

"Makikipagkita lang po sa dati kong kaibigan.." sagot ko. I'm sorry Papa kung
nakapagsinungaling ako sayo. Alam ko naman kasi na pag sinabi kong si Kyle ang
pupuntahan namin ay magagalit sya. Si Stephen parin kasi ang ipinipilit nila sa
akin.. Pero hindi pwede, dahil hindi ko sya mahal.
Paglabas namin ng bahay ay agad na kaming sumakay ng taxi ni Erin. "Mimi! Where are
we going?" tanong nya.

"Do you remember your Uncle Kyle?" Umiling iling sya. "Hmm. Yung kasama natin
yesterday sa park.."

"Ahh! Uncle Pangit?" natawa ako sa sinabi ng anak ko. At talagang may tawag na sya
kay Kyle ah?

"Uhm. Yeah, your Uncle Pangit. Ipapasyal ka daw nya ngayon. You like that?"

"Ofcourse Mimi!"

Dumating kami sa may Park. Sinabi ko kasi kay Kyle na dito nalang kami magkita.
Tsaka malayo na din ito sa amin. Tanaw na tanaw ko na si Kyle. Kahit malayo sya ay
alam kong nakangiti sya.

"Hi.." bati ko pagdating namin. "Baby, say hi to your Uncle Pangit.."

"Hi Uncle Pangit." sabi ni Erin sabay hagikgik.

"Hi Pretty.." kinuha nya sa akin mula sa pagkaka-karga si Erin. Buti nga hindi
umiiyak ang anak ko ngayon eh. Ayaw nya kasing nagpapabuhat sa ibang tao na hindi
naman nya kakilala. Buti nalang at nagkapalagayan na sila ng loob ni Kyle.

"Where are we going Uncle Pangit?" tanong ni Erin.

"U-uhmm. You wanna go to the amusement park, Pretty?"

Nagningnig ang mga mata ng anak ko. Napailing nalang ako. "Yes Uncle! Yes!"

"Okay then.. Pupunta tayo dun.."

Pumasok na kami ng kotse nya. Sa passenger's seat na kami umupo ni Erin. Hindi
naman malikot ang baby ko ngayon kasi sabik na sabik na sya sa pupuntahan panay ang
tingin sa daan eh.

"Mukhang excited na sya ah." sabi ni Kyle.

"Oo nga eh.."

Palihim nyang hinawakan ang kamay ko. Napatingin naman ako sakanya. Ngumiti lang
sya saakin. Buti nalang busy ang anak ko sa pagtingin sa labas.

Pagdating namin sa amusement park ay sya na ang kumarga kay Erin. Feel na feel lang
ang pagiging tatay. Pero sana nga sya nalang ang tatay ni Erin. Ayy, ano bang pinag
iisip ko? Dapat maging masaya nalang ako ngayon.

Bigla ko tuloy naalala yung unang date namin ni Kyle. Sa amusement park din.
Tandang tanda ko pa na takot ako nun dahil nawala na ako sa amusement park nung
bata pa ako. Pero pinangako naman ni Kyle na hindi nya ako pababayaan.

"Wag mo kong masyadong isipin.." biglang bulong ni Kyle. Ano ba naman tong lalaking
to, karga nya ang anak ko tapos ganyan ang mga sinasabi.

"Ewan ko sayo. Tara na nga." nauna na akong maglakad sakanilang dalawa. Hinabol
naman nila ako sa paglalakad.

"Mimi! Can we ride that one?" turo ni Erin sa... Space Shuttle?!

"No baby. Hindi ka pwede dyan." sabi ko.

Sumimangot sya bigla. "But Mimi!"

"No.."

"Don't worry Pretty, isasakay ka nalang ni Uncle Pangit sa ibang rides."

"Really Uncle?"

"Yes.."

Naglakad na sila at iniwan na nila ako. Ako na ngayon ang sumunod sa kanila. Ang
akala ko pa naman date namin to ni Kyle. Ngayon pala, si Erin ang dini-date nya..
Pero okay lang, basta nag-eenjoy ang anak ko.

Sinakay sya ni Kyle sa may carousel. Tawa naman ng tawa ang baby ko. Ngayon palang
kasi nakapunta dito. Hindi pa naman kasi kami lumalabas na kaming tatlo, kasama ang
daddy nya. Paglalabas kasi sila ni Stephen ay hindi ako sumasama sakanilang dalawa.
Bonding nilang mag ama yun eh.

Sumakay pa si Erin sa iba't ibang rides. Syempre yung mga pambata lang. Sumusunod
lang ako sakanila kung saan man sila pumunta. Nung lunch naman ay kumain kami sa
mga stall dito sa amusement park. And take note ha, hindi napansin ng anak ko ang
presence ko. Palaging si Kyle ang pinapansin eh. Malapit na talaga akong magselos.

Pagdating ng hapon ay naisipan na namin umuwi. May souvenir pa na nakuha ang baby
ko. Gusto nya kasing makuha yung stuff toy na duck. Kaya ayun, hindi tinigilan ni
Kyle yung paglalaro ng dart hanggang sa makuha. Spoiled din pala tong baby ko sa
Uncle Pangit nya.

"Sa bahay muna tayo.." sabi ni Kyle habang nagmamaneho. Nakatulog na si Erin.
Sobrang napagod kasi eh.

"Sige." tipid na sagot ko.

Pumunta kami sa bahay nya. Ay mali, sa bahay na ipinagawa nya para sa amin. "Dyan
ka na nakatira?" tanong ko.

"Oo.. Tara.." lumabas na sya ng kotse. Pinagbuksan nya ako ng pintuan dahil karga
ko si Erin. Pagkatapos ay kinuha nya ang stuff toy na nakuha nya para sa anak ko.

Pagpasok namin ay wala parin pinagbago ang kabuuan ng bahay. Tulad parin ng dati.
Wala paring nagbago. "Ihiga mo na muna si Erin dun sa kwarto.." turo nya sa kwarto
nya. Tumango naman ako.
Inihiga ko na si Erin sa kama at itinabi sakanya yung stuff toy na nakuha ni Kyle.
Pagkatapos ay lumabas na ako. Pumunta ako ng kitchen. Nakita ko si Kyle na
nagluluto. Lumapit ako sakanya. "Tulungan na kita.." sabi ko.

"No. Upo ka nalang muna. Alam ko nagtatampo ka dahil si Erin ang naging date ko."
biro nya.

Tinaasan ko sya ng kilay. "At paano mo nalaman?"

"Eh kasi po kanina ka pa tahimik.. Sige na upo ka na muna dun."

Inirapan ko nalang sya at nagpunta na sa dining area. Hindi naman ako nagtatampo
eh. Drama ko lang yun para asarin sya..

Nang matapos na syang magluto ay pinagsilbihan nya ako. Sya ang naglagay ng pagkain
sa plato ko. Pagkatapos nun ay umupo na sya sa tabi ko. "Kain ka na." nakangiting
sabi nya. Tinignan ko lang sya ng walang reaksyon. Pero sa totoo lang ay natatawa
na ako.

Tahimik lang kaming kumakain. Minsan magsasalita sya, tapos tango o iling lang ang
isasagot ko..

"Hindi ka naman ata interesado sa mga kwento ko eh."

"Interesado.." napabuntong hininga lang sya. Mamaya talaga tatawa ako ng tatawa.
Hindi na maipinta ang mukha ni Kyle eh.

"Sige kung galit ka, fine." tumayo na sya at nagpunta ng living room. Naku. Pikon.
Pero tignan ko lang kung sino ang unang bibigay.

Pagkatapos kong kumain ay iniligpit ko na lahat. Si Kyle naman ay nanunuod ng tv.

Talagang nilakasan pa ang volume. Tss, parang bata talaga.

Nilagay ko muna sa sink yung mga plato pagkatapos ay pumunta sa living room.
"Pagkatapos kong hugasan ang mga plato, uuwi na kami ni Erin." seryosong sabi ko.
Tumingin lang sya sa akin. Tumalikod na ako at bumalik sa kusina para hugasan ang
mga plato.

Mukhang totoong napikon si Kyle. Di bale, magso-sorry nalang ako sakanya mamaya.
Bilis naman kasi magpalit ng mood eh. Daig pa ko.

Nasa kalagitnaan ako ng pagiisip ng may biglang yumakap mula sa likuran ko. Kanina
lang nagtatampo tapos ngayon ganito nanaman sya. "I'm sorry.. Bukas na kayo umuwi
ni Erin." bulong nya. Ang init ng boses nya.

"Kyle. Hahanapin kami sa bahay.."

"Please. Pagbigyan mo na ako. Sobrang miss na kita eh.." napasinghap ako ng dampian
nya ng halik ang batok ko. "Please.." patuloy lang sa sa paghalik ng batok ko.
Paano ako makakapag isip ng maayos kung ganyan ang ginagawa nya? Isinara ko na muna
ang faucet.

"K-kyle.. Mamaya na tayo mag usap. May ginagawa p-pa ako eh.." nahihirapang sabi
ko. Yung kamay kasi nya tumataas na.

"Mas importante ba yan kesa sa akin?" hinawi nya ang buhok ko, kaya malaya na nyang
nahahalikan ang leeg ko.

Hindi ko na nagawang magsalita pa. Pinasok na nya ng tuluyan ang kamay nya sa loob
ng blouse ko. Ang init init ng kamay nya. "I miss you.." sambit nya.

Inikot nya ako paharap, and in just a snap, he immediately invaded my mouth. Ang
halik na hinahapan hanap ko. It's been awhile. Ngayon ko lang ulit naramdaman ang
kakaibang sensayson na ito.

His hands were busy cupping my bosom. At dahil sa ginawa nya ay tuluyan na akong
nawala sa katinuan ko. I put my arms around his nape to feel our kiss. I parted my
mouth so that he can play with my tongue.

He lift me up at I sat at the sink. We stare at each other. His eyes were full of
passion, desire, lust, and love.. Hinalikan na nya ulit ang leeg ko. While my hands
found the hem of his shirt. Itinaas ko na ito, but then sya na ang tuluyang
nagtanggal.
Hinalikan nya ulit ako sa labi. Sinasagot ko naman ang bawat halik na ipinupukol
nya sa akin. Nang hindi na sya nakapagpigil at tinanggal nadin nya ang pangitaas
ko. He looked at me with awe, though I'm still wearing my bra. But passion and
desire dominated his feelings. He unclasped my bra and let it fall on the floor.

"I miss everything about you.." he utter. I closed my eyes because he lowered his
head to kiss my breast. He found the tip and took it in his mouth. He sucked it
like a hungry baby. Mas lalo tuloy akong napayakap sakanya because of pleasure.

I felt his hands unbottoning my jeans. "Next time wag kanang magsuot nito.. Ang
hirap tanggalin eh." at talagang may next time pa? At anong gusto nya? Yung easy
access lagi?

Binaba nya hanggang tuhod ang jeans ko including my panty. I felt the coldness of
the tiles that touched my behind. Pero hindi yun naging dahilan para pahupain ang
init na ibinibigay sa akin ni Kyle. Lalo na ng maramdaman ko ang mainit na palad
nya dun habang hinahalikan ang leeg ko. Ang tanging nagagawa ko lang kumapit
sakanya because of tingling sensation.

Magpoprotesta sana ako dahil humiwalay sya sa akin. Pero hindi ko na nagawa yun
because he undid his pants showing his erection. Hinalikan na nya ulit ang labi ko.
An intense kiss that makes me wiggle, everytime.

I can even imagine our position. Masyadong intimate. It made me more wet. Uggh. Ang
dumi dumi naman ng iniisip ko!

We were ready to feel each other's body but then.....

"MIMI! MIMI!"

BIgla akong napababa sa sink ng maring ko ang pagsigaw ni Erin. Oo nga pala! Kasama
namin ang anak ko! Muntik ko ng makalimutan. Pinulot ko na ang blouse ko pati ang
bra ko sa sahig, pagkatapos ay nagbihis. Itinaas ko na din ang jeans ko. Pinagbihis
ko na din si Kyle. Na mukhang frustrated. Hindi ko nalang sya pinansin baka makita
pa kami ng anak ko..

Pumunta na ako sa kwarto kung nasaan si Erin, habang si Kyle ay iniwan ko na muna
sa may kusina. "Mimi! Where are we? Akala ko iwan mo si Erin eh.." umiiyak na
bungad nya.

"Shh. Baby, nasa labas lang si Mimi with Uncle Pangit.." lumapit na ako sakanya at
niyakap sya. Napatingin ako sa pintuan. Nakatayo dun si Kyle. Medyo mukhang nabitin
parin ang itsura nya. Sunggab naman kasi ng sunggab eh. Yan tuloy nabitin. Ni hindi
pa nga ako natapos maghugas ng pinggan.

Buti naman at tumigil na sa pag-iyak si Erin. "Baby.. Gusto mo bang matulog tayo
dito?" tanong ko.

"Why Mimi? Wala na ba tayong house?" inosenteng tanong nya.

"No Baby.. Gabi na kasi. Hindi na tayo mahahatid ni Uncle Pangit dahil pagod sya at
malayo ang house natin dito.." paliwanag ko.

"What about Didi Stephen?" bigla akong napatingin kay Kyle. Nagiwas sya ng tingin
pagkatapos ay lumabas.

"Baby. Hindi pupunta sa house si Didi Stephen mo kasi marami syang work.."

Napabuntong hininga nalang ang anak ko. "Okay Mimi.." sabi nya. Pinatulog ko na
ulit sya. Love na love ni Erin si Stephen. Ang akala nya kasi lagi lang syang nasa
trabaho kaya hindi kami nagtatabi. Ang hind nya alam ay hindi naman talaga nakatira
sa bahay si Stephen. Hindi naman namin masabi sakanya na hindi kami pwedeng magsama
sa iisang kwarto ng daddy nya. Masyado pa syang bata para maintindihan ang lahat.

Nang makatulog na ulit si Erin ay kinuha ko ang phone ko sa bag para itext sina
Mama. Ang sabi ko ay hindi kami makakauwi ngayon. Dahil nandito kami sa bahay ng
kaibigan ko. Ang dami ko ng nagagawang kasinungalingan. Kinumutan ko na si Erin ng
makita kong mahimbing na ang tulog nya.

Lumabas na ako ng kwarto. Pumunta ako sa kusina para ituloy sana ang paghuhugas ng
plato, pero tinapos na ata ni Kyle yun. Nakita ko na nasa labas sya. Nagpapahangin
ata. Nakatingala sa langit eh. Mukhang malalim ang iniisip.

"Nag-paalam na pala ako kina Mama. Dito na kami matutulog ni Erin.." sabi ko.
Tumingin sya sa akin. Hindi ko alam kung bakit, pero nag iwas agad ako ng tingin ng
mapansin na malungkot ang mga mata nya.

"Yssabelle.." basag nya sa katahimikan.

"Bakit?" this time ay tumingin na ulit ako sakanya. Sya naman ay ibinalik ang
tingin sa langit.

"Si Erin.. Kay Stephen ba talaga sya?" ramdam ko ang sakit ng sabihin nya yun.

"Oo.." masakit man aminin pero yun talaga ang totoo eh.

"Parang may mali kasi eh.."

Tinignan ko sya ng may pagtataka. Anong ibig nyang sabihin? "Anong m-may mali?"
takang tanong ko.

Humarap sya sa akin at hinawakan ang magkabila kong balikat. Ang mga mata nya ay
tuwid na nakatingin sa mga mata ko. "Pakiramdam ko kasi ako ang ama nya..
Nararamdaman ko na galing sya sa akin.. Kung pwede sana ipa-DNA natin ulit sya.."

**

-Kerbs

*******************************************
[31] Chapter 29
*******************************************
Nilagay ko na sa unahan ang Author's Note, wala man kasing nagbabasa pag nasa huli
eh. Chos! Haha. Gusto ko lang magpasalamat sa mga nag-greet sa akin through FB
tsaka sa mga nag PM din sa akin. Salamat! I love you all! :)

Mahaba UD ko ngayon, birthday gift ko sainyo. Oh yan ah, ako pang nagbigay ng
regalo sainyo XD

Play nyo song sa side :)

**

Hinawakan ko ang magkabilang kamay nya na nasa balikat ko. Huminga ako ng malalim
bago sya sagutin. "K-kyle.." umpisa ko. "Natatakot ako.."
"Bakit?" tanong nya ng may pagtataka.

"Natatakot ako, dahil baka masaktan lang ulit ako pag nalaman ko na h-hindi ikaw
ang ama ni Erin.." napapikit ako ng mariin.

Bumabalik nanaman ang mga alaala ko nung mga panahon na ipina-DNA ko si Erin. Umasa
ako na sana nga ay nagkamali lang ako, na sana si Kyle talaga ang ama nya. Pero
hindi eh, kahit anong pilit ko si Stephen ang ama ni Erin..

Bigla akong niyakap ni Kyle na syang ikinagulat ko. "Shh.. Wag kang matakot. Alamin
natin. Magpunta tayo sa ibang doctor. Yung tayong dalawa lang ang nakakaalam. Dahil
naniniwala ako na anak ko si Erin.." hinalikan nya ang mga hibla ng buhok ko.

"P-paano kung hindi n-naman talaga ikaw ang ama nya?" nagbabadya na ang mga luha ko
sa pagtulo.

"Aakuin ko parin sya. Kahit anong mangyari tatanggapin ko kayong dalawa. Mahal na
mahal kita.. Yun ang tandaan mo." mas lalo pang humigpit ang yakap nya sa akin.

Hindi na ako nagsalita pa. Malungkot ako, pero nawawala ang lungkot ko sa twing
nararamdaman ko na mahal ako ni Kyle. Napakaswerte ko dahil nagkaroon pa ulit kami
ng isa pang pagkakataon. Hindi ko na hahayaan na magkahiwalay pa kami ulit. Kahit
na anong mangyari ay sya parin talaga ang mamahalin ko.

Niluwagan nya ang pagkakayakap at ipinagdikit ang mga noo namin. Kitang kita ko sa
mga mata nya ang pagmamahal. Kahit hindi nya sabihin ay nararamdaman ko na ako lang
ang mahal nya.

Unti unti ay inilapit nya ang labi nya sa akin. Naramdaman ko nanaman ang halik na
puno ng pagmamahal. I can feel his love, tenderness, and passion through his kiss.
At kahit kailan hinding hindi ako magsasawang sagutin ang mga halik na ibinibigay
nya sa akin..

Ky

Hinatid ko na sa kwarto si Yssabelle. Oras na din naman kasi eh. Pinipilit ko nga
sya na tabi muna kami, kaso ayaw naman nya dahil nasa kabilang kwarto lang daw si
Erin. Ano pa nga ba ang magagawa ko? Mahal ko eh. Sayang, balak ko pa naman bigyan
na ng kapatid si Erin.

Pero masaya parin naman ako dahil kami na ulit ni Yssabelle. Ngayon ay masasabi
kong wala ng makakapaghiwalay pa sa amin. Sa dinami dami na ng pinag-daanan namin,
ngayon pa ba kami susuko?

Itutuloy namin ang pagpapa-DNA kay Erin. Gusto kong siguraduhin ang lahat.
Pagkatapos ay aalukin ko na din ng kasal si Yssabelle. Ayaw ko na kasing mawala pa
ulit sya sa akin..

**

Hindi ako gaanong nakatulog kaya naisip ko na tumayo na. Ipagluluto ko nalang ng
almusal si Yssabelle at Erin. Pumunta muna ako sa kwarto nila para tignan sila.

Lumapit ako sa tabi ni Erin ng mapansin ko na parang umiiyak sya. Anong nangyari
sakanya? "Why are you crying?" mahinang tanong ko. Baka kasi magising si Yssabelle
eh. Ang himbing kasi ng tulog.

"I-i'm hungry.." patuloy lang sya sa pag iyak. Hindi nga pala sya kumain kagabi.
Ang sarap na kasi ng tulog nya.

Binuhat ko sya. "C'mon, Tito Pangit will cook breakfast for you.."

"Put me down.. M-mimi will cook breakfast for me." protesta nya.

"She's tired. Kailangan pang matulog ni Mimi mo.." I kissed her forehead to calm
her down. Hindi naman na sya nagsalita pa kaya lumabas na kami.

"What do you want?" tanong ko pagdating namin ng kitchen.

"Anything! Please cook! Erin is hungry!" reklamo nya. Ang taray naman ng batang to,
anak ko nga. Mana sa akin eh. Mareklamo.

Inupo ko sya sa may sink.. Hmm.. Naalala ko yung ginawa namin ng mommy nya dito
kagabi ah. Muntik na syang magkaroon ng kapatid, kung di lang sana sya sumigaw.
"Pretty, wag kang malikot dyan ah? Baka malaglag ka.." paalala ko sakanya. Tumango
naman sya sa akin.

Kumuha na ako ng pwedeng iluto sa ref. Buti naman nakapag-grocery ako nung
nakaraang araw. Ginawan ko ng pancake si Erin. Baka kasi yun ang gusto nya eh. Ang
pagkaka-alam ko kasi mahilig sa matatamis ang mga bata.

Pagkatapos kong magluto ay inayos ko na ang hapag kainan. Binaba ko na sa may sink
si Erin at pinaupo na sya sa may dining area. Mukha nga syang gutom kasi salubong
na ang kilay nya, kanina pa tinitignan kung tapos na akong magluto.

"Finally!" sigaw nya. Ngumiti ako sakanya pagkatapos ay umiling. Umupo ako sa tabi
nya para sana subuan sya kaso ayaw nya eh. Ang kulit kulit talaga ng batang to.

Nasa kalagitnaan sya ng pagkain ng biglang kumunot ang noo nya. "May problem ba,
Pretty?" takang tanong ko.

Tumingin sya sa akin na parang galit. Teka, anong ginawa ko? "Where's my milk?!"
galit na tanong nya.

"Huh?"

"I said where's my milk? Mimi said I should drink milk para maging healthy!"

"A-aahh.." sht! Hindi ako nakabili ng gatas. Anong gagawin ko?

"Where is it Uncle Pangit?!" maktol nya. Nag uumpisa ng lumakas ang boses nya at
nag uumpisa na din akong magpanic. Anong gagawinko? Aish! Hindi naman kasi ako
umiinom ng gatas twing umaga eh, puro kape lang. Anong gagawin ko nito?

"Uncle please! I want milk!" dala ng pagkataranta ay napatayo ako.

"Wait Pretty.." sabi ko. Pumunta ako ng kitchen, pero anong gagawin ko dito? Wala
namang gatas dito sa bahay! Ahh.. Bahala na nga.
"Here Pretty.." inabot ko na kay Erin ang baso ng gatas na ginawa ko. Ahh.. Sana
hindi nya mapansin na hindi gatas yun.

"Huh?" tinignan nya ang baso na hawak ko. "Milk ba yan Uncle Pangit? Uhmm. Bakit
iba ang color? Diba white ang milk?" Ayy! Bat ba ang talino ng batang to? Mana sa
mommy nya.

"A-aahh.. Pretty, nilagyan kasi ni Uncle yan ng chocolate. Eto na oh.." abot ko.
Kinuha na nya ito. Ng akmang iinumin na nya ito ay inamoy nya muna.

"Hmmm.. Bakit iba ang smell?"

Napakamot nalang ako ng ulo. "Kasi Pretty, maraming flavors ang chocolate.. Sige,
inumin mo na.." ininom naman nya ito. Mukhang nagustuhan nya ah. Buti naman.

"Wow Uncle! Yummy!" sabi nya habang tinataas pa ang basong hawak nya.

Pagkatapos nyang kumain ay nagligpit na muna ako. Iniwan ko sya sa may living room.
Nanunuod sya ng cartoons kaya ang tahimik.

Napatingin ako sa orasan. Mag-a alas-sais na pala. malapit ng sumikat ng araw.

Hindi pa din nagigising si Yssabelle.

Nang matapos kong hugasan ang pinagkainan ni Erin ay pinuntahan ko na sya sa living
room. Tumabi ako sakanya. Ang seryoso nya sa panunuod ah. Kung minsan naman tatawa
sya.

"Erin.." biglang sabi ko.

"Yes Uncle?" sagot nya. Pero nakatuon parin ang atensyon nya sa pinapanuod.

"Uhm, do you love your Didi Stephen?"

"Yes! So much.." masayang sabi nya."Hihihi! Uncle Pangit, look oh! Dora na.."
tinapik tapik nya ako sa braso. Kung sakaling ako nga ang ama mo Erin, mamahalin mo
din ba ako?

Nagpaalam na muna ako kay Erin na gigisingin ko ang mommy nya. Pagdating ko sa may
pintuan ng kwarto ay narinig kong nagsasalita si Yssabelle. Gising na pala sya.
Akmang bubuksan ko na ang pinto ng matigilan ako sa pagsasalita nya.

"Stephen.. I'm sorry.." bakas ang kalungkutan sa mukha nya. Hindi ko alam, pero
nakaramdam ako ng sakit ng banggitin nya ang pangalan ni Stephen.

Nagpatuloy lang ako sa pakikinig sakanila. Gustuhin ko mang umalis sa kinatatayuan

ko ay hindi ko magawa dahil parang may pumipigil sa akin.

"Sige. Uuwi na kami ni Erin. Hintayin mo nalang kami.." sabi nya. Naramdaman ko ang
mga hakbang na papalapit sa pintuan kaya agad na akong tumalikod. Tapos na siguro
silang mag usap ni Stephen.

Binalikan ko nalang sa living room si Erin. Ilang sandali ay nakita ko ng papalapit

sa amin si Yssabelle. Nakangiti sya sa aming dalawa ni Erin.

"Mimi! Goodmorning!" bati ni Erin sakanya.

"Goodmorning Baby.." bati nya sa anak. Lumapit sya dito at hinalikan sya sa pisngi.
Pagkatapos nun ay sa akin naman sya bumaling. "Goodmorning.." nakangiting bati nya.
Ngumiti lang din ako sakanya, pero pilit lang. Hindi parin kasi maalis sa isip ko
ang pag uusap nila n Stephen. Alam ko naman na dapat wag akong magselos kasi ako
ang mahal ni Yssabelle. Pero ewan.. Pag si Stephen na ang kausap nya hindi ko
maiwasan na hindi masaktan..

Umupo sya sa tabi ni Erin. "Nagbreakfast kana ba Baby?"

"Yes Mimi! Pinagluto ako ng pancake ni Uncle Pangit.."

"That's great." sabi nya. "Halika nga, upo ka sa lap ni Mimi.." dali dali naman na
umupo si Erin sa kandungan ni Yssabelle.
"Uhmm. Baby, what's that smell?" biglalng napakunot ang noo ni Yssablle. Inamoy
amoy pa nya si Erin. Lagot na.

"What Mimi?"

"You smell like coffee.. Uminom ka ba nun?" patuloy lang sya sa pag amoy sa anak.

"Coffee? What's that Mimi? Uncle Pangit made me a chocolate milk.." inosenteng sabi
nya. Tumingin sa akin si Yssabelle. Nagpanggap naman ako na nanunuod. Bat ba ang
lakas naman ng pang amoy nya?

"Kyle?" tawag nya sa akin.

"Oh.. Bakit?"

"Pinainom mo ba ng kape ang anak ko?" nagdududang tanong nya.

"Kape? Haha.. N-nagpapatawa ka ba? S-syempre hindi!" wooh. Ang hirap naman
magsinungaling.

"Siguraduhin mo lang Cristobal. Malalagot ka sa akin.." sinamaan nya ako ng tingin.

"Ang s-sungit mo naman.. Ha-ha. Tara k-kain ka na." pag iiba ko ng usapan.

Ibinaba na nya mula sa pagkaka-kandong si Erin. "Baby, nuod ka lang dyan okay?
Mabe-breakfast lang si Mimi.."

"Okay po Mimi.." sagot ni Erin.

Tumayo na kami at nagtungo sa dining area. Pag-upo palang namin ay sinamaan nanaman
nya ako ng tingin. "Hoy! Sigurado ka bang hindi kape yung pinainom mo kay Erin?"

"Hindi nga kasi.."

"Yung totoo?"

"Hindi nga.."

"Kyle, alam ko pag nag-sasabi ka ng totoo o hindi.."

"Tss. Ang kulit mo naman talaga." sabi ko habang napapakamot ng ulo. Ngayon alam ko
na kung kanino nagmana sa kakulitan si Erin.

"Umamin ka na kasi. Lagot ka tala--------hmmmpph!" hindi na nya naituloy ang

sasabihin nya dahil hinalikan ko na sya. Ang hirap patahimikin eh. Kaya eto sya
ngayon, mukhang nagulat sa ginawa ko. Pero hindi naman nya ako tinulak. Nilagay pa
nya ang magkabilang kamay nya sa batok ko para mas mapalalim ang halik namin sa
isa't isa.

Pareho kaming hingal na hingal ng magbitiw ang mga labi namin. "Ikaw talaga! Paano
kung pumasok si Erin dito. Baka makita nya-----hmmmphh!" hinalikan ko ulit. Pag
hindi talaga to tumigil maghapon ko syang hahalikan.

"Pag nagsalita ka pa hindi na ako titigil na halikan ka." sabi ko. Nag ayos na sya
ng upo. Mukhang napatahimik ko na sya. Umupo na din ako. Sabay na kaming kumain.

Nakangiti sya sa twing sinusulyapan ko sya. "Gusto mo ng kiss?" tanong ko.

"Ha?! Anong kiss?"

"Ang sabi ko, gusto mo ba ng CHEESE? Anong kiss ang sinasabi mo? Ikaw ah.. Gusto
mong mahalikan ulit.." pang aasar ko sakanya. Namula naman sya sa sinabi ko.

"Ewan ko sayo!" inirapan nya lang ako at nagpatuloy na sya sa pagkain.

Ang saya ng ganito. Parang lahat ay bumabalik sa dati. Yung wala kaming inaalalang
problema. Basta't masaya lang kami. Yun ang importante sa amin.
"A-ahh.. Kyle." sabi nya bigla. Naging seryoso ang ekspresyon ng mukha nya.

"Hmm?"

"Kailangan pala naming umuwi kaagad ni Erin. Gusto kasi syang makita ni Stephen,
dahil babalik na sya ng States.." napatigil ako sa pagkain at humarap na rin ng
seryoso sakanya.

Nakayuko lang sya. Hinawakan ko ang mukha nya at iniharap sya sa akin. "Sige.."
ngumiti ako sakanya para ipakita na ayos lang ang lahat.

"Ayos lang ba sayo?"

"Oo naman.."

"I love you.." sabi nya. Marinig ko palang ang katagang yan mula sakanya ay
nawawala na ang lahat ng kaba sa puso ko.

"I love you most.." hinalikan ko na sya ng mabilis sa labi.

**

Hinatid ko si Yssabelle at Erin sa may park. Hindi ko naman kasi sila pwedeng
ihatid hanggang sa bahay nila. Alam kong galit parin sa akin ang pamilya nya. Ang
dami dami pa naming dapat ayusin. Pero naniniwala ako na makakaya namin ang lahat
ng pagsubok.

Nagpunta na muna ako sa mall. Ipapamili ko ng damit si Yssabelle at Erin para kapag
pumunta ulit sila sa bahay ay meron silang maisuot.

Mas masaya sana kung kasama ko sila ngayon. Ayaw kong isipin na magkasama sila
ngayon ni Stephen. Tsaka, magkikita naman kami ulit mamaya.

Sana mag-hapon na para makasama ko na ulit sya.

Ilang taon din kasi ang mga nasayang namin dati. Gusto kong bumawi sakanya.
Isurprise ko kaya? Tama. Yun nalang ang gagawin ko!

Yssa

Nakakainis naman si Kyle. Kanina ko pa sya tinetext na nasa labas na ako ng bahay
nya pero hanggang ngayon hindi pa din nya binubuksan yung gate. Malapit na akong
mainis.

Hindi na nga sumama sa akin ngayon si Erin eh. Naiwan sya kina mama, iyak kasi ng
iyak dahil umalis nanaman ang Daddy nya. Sinasama ko naman sya pero ayaw nya.
Haay.. Kawawa naman ang baby ko.

Ang awkward lang kanina sa airport dahil hinalikan ako sa labi ni Stephen. Nagulat
ako sa ginawa nya. Akala ko si Erin lang ang hahalikan nya, ako din pala. Buti
nalang wala dun si Kyle, ayaw kong masaktan nanaman sya.

Siguro pagbalik ni Stephen aayusin ko na lahat. Sasabihin ko sakanya na

nagkabalikan na kami ni Kyle. Gusto kong maging malinaw na sakanya ang lahat. Ayaw
ko na din naman kasi ang may itinatago. Sasabihin ko na din kina Papa na kami na
ulit ni Kyle.

Pansin ko lang, kanina pa ako nag iisip dito pero hanggang ngayon ay hindi parin
binubiksan ni Kyle yung gate. Tatawagan ko na nga lang.

Ahh! Bat unattended? Kainis naman.

Dahil naiinis na ako ay naisipan ko ng umalis pero bago pa man ako makatalikod ay
may nahulog na papel mula sa taas..

Binuksan ko ang nakatuping papel at binasa.

Para sa pinaka magandang babae na nagbabasa nito. Bukas ang gate. Pwede ka ng
pumasok..

Sinubukan kong buksan ang gate, at bukas nga ito. Kanina hindi naman eh. Pinagti-
tripan ata ako ng Kyle na to.
Pagpasok ko ay wala naman sya. Parang walang tao sa loob ng bahay. Ang tahimik eh.
Bago pa ako tuluyang makapasok sa loob ng ay may narinig akong nagsasalita sa may
garden. Dinala ako ng mga paa ko patungong dun.

Napatakip ako ng bibig ng makita ko ang ayos ng garden. Gosh, it's superb! Lahat ng
klase ng bulaklak na gusto ko ay nasa paligid. Pakana nanaman ba nya to? Ang galing
talaga nyang gumawa ng sorpresa.

Napatingin ako kay Kyle, kasama pala nya ang mga kaibigan nya. May hawak hawak
silang mga rosas.

"Hi Yssabelle! Kilala mo pa ba ako?" bati ni Letser. Tumango ako sakanya at

ngumiti. "Ewan ko bat ba nandito kami ngayon. Dapat may meeting ako ngayon eh. Kaso
hinila ako ni Kyle dito. Mas importante ka daw kasi.."

"Tss. Tuloy mo nalang." sabi ni Kyle na parang nahihiya.

"Wag ka nga. Distkarte ko to eh." natatawang sagot nya kay Kyle. Tumingin na ulit
sya sa akin. "Mahal na mahal ka ng mokong na yan. Kung alam mo lang.. Mukha syang
bading na iyak ng iyak nung iwan mo-----------"

"Vince, ikaw na." putol ni Kyle.

"Pare naman nagsasalita pa ko eh. Wag kang bastos!"

"Wala ka namang matinong sasabihin eh. Vince dali, ikaw na.."

Nagkibit balikat nalang si Lester. Lumapit sya sa akin at binigay ang rosas na
hawak nya. Akmang hahalikan nya ako sa pisngi ng magsalita si Kyle. "Bawal yan!"
sigaw nya.

"Chill! Haha.." tawa tawang sabi ni Lester habang nakataas ang kamay. Hindi parin
talaga nagbabago ang samahan nila.
Si Vince na ngayon ang nagsasalita. "Yssabelle.. Wag na kayong mag aaway o
maghihiwalay ulit ni Kyle, okay? Nauubos kasi ang laman ng bar ko pag malungkot
sya. Baka malugi ako." lahat kami ay natawa sa sinabi nya. Maliban kay Kyle.
Sinamaan nya ng tingin si Vince, pero nag kibit balikat lang sya. Lumapit na sya sa
akin at inabot ang rosas na hawak nya. Pagkatapos ay tumabi na sya kay Lester na
nasa likuran ko.

"Yssabelle, mahal na mahal ka ni Kyle.." sabi ni Jim. Wow! Hanggang ngayon ay hindi
parin sya nagbabago. Tahimik pa din. Masyadong mysterious. Lumapit na din sya
saakin at ibinigay ang rosas.

"Atlast, ako na!" napatingin kaming lahat kay Arnold ng sya na ang magsalita. "Ang
ganda mo talaga Yssabelle! Alam mo crush talaga kita. Sayang lang at hindi kita
agad nakilala. Sana tayo na ngayon. Hindi kayo nitong si Kyle. Sayang----------
Array!!!" sigaw nya dahil binatukan sya ni Kyle. Haynaku. palabiro parin talaga
itong si Arnold.

"Gusto mo bang isumbong kita kay-----" hindi na naituloy ni Kyle ang sasabihin nya
ng putulin ito ni Arnold.

"Joke lang nga diba? Pssh. Para naman kaya kong pagpalit yun." sabi nya habang
hawak ang batok. Wow! Inlove na pala si Arnold, hmm. Kanino kaya?

"Basta Yssa, pag nagbreak kayo ni Kyle---"

"Isa, Arnold!" suway ni Kyle.

"Joke lang! Basta mahal ka nyan. Kahit na pumapangalawa lang sya sa kagwapuhan ko."
akmang babatukan ulit sya ni Kyle ng tumakbo na sya papunta sa akin at ibinigay ang
rosas na hawak nya.

Para parin talaga silang mga bata kung mag asaran.

Ngayon ay si Kyle na ang magsasalita. Nagkatinginan kami sa mata. Ewan ko ba,

kanina pa ako hindi makapag salita. Maybe because I'm still overwhelmed.

Lumingon muna si Kyle sa mga kaibigan nya. "Pwede na kayong umalis." pag tataboy
nya sakanila.
Seriously?

"Wow, pare. So props mo lang kami?" maktol ni Lester.

"Oo. Kaya umalis na kayo.."

"Tss. Kyle user.." dagdag pa ni Vince.

"Ge, Kyle. Di mo ikakagwapo yan.." sabi pa ni Arnold. Si Jim naman, no reaction.

Umalis naman na din sila. Alam ko naman kasi na nag-aasaran lang talaga sila.

"Talaga bang extra lag sila?" natatawang tanong ko kay Kyle.

Lumapit sya sa akin at hinapit ako sa bewang. "Oo. Ako ang bida dito eh.."

Hinampas ko sya sa dibdib. "Sira ka talaga."

"Siguro nga sira ako.. Sira ako pag wala ka."

Okay, that sentence made my mouth shut. Feeling ko umakyat ang lahat ng dugo ko sa
ulo at pulang pula na ako ngayon.

"Kinikilig ka no?"

"Di ah!"

"Di daw, pero ang pula mo naman.." niyakap nya ako ng mahigpit. Nararamdaman kong
may ngiti sa mga labi nya. Dinig na dinig ko din ang tibok ng puso nya. Para bang
sinadya nyang itapat ang tenga ko sa dibdib nya para marinig ang bawat tibok.
Ilang sandali lang ay may biglang tumugtog na kanta.

It's undeniable... that we should be together...

It's unbelievable how I used to say that I'd fall never
The basis is need to know, if you don't know just how I feel,
Then let me show you now that I'm for real...
If all things in time, time will reveal...
Yeah...

One... you're like a dream come true...

Two... just wanna be with you...
Three... girl it's plain to see... that your the only one for me...
Four... repeat steps one through three...
Five... make you fall in love with me...
If ever I believe my work is done... then I start Back at One (yeah)

Kahit ilang beses na nyang ginawa to, parang laging bago parin sa pakiramdam ko. Sa
totoo lang, magkayakap lang kami habang pinapakinggan ang kanta. Kung minsan ay
sinasabayan nya ito pagkatapos ay marahan nya akong hahalikan sa buhok..

So Incredible... the way things work themselves out...

And all emotional, once you know what it's all about babe...
And undesirable... for us to be apart...
Never would of made it very far...
Cause you know that you've got the keys to my heart
Cause...

One... you're like a dream come true

Two... just wanna be with you
Three... girl it's plain to see... that your the only one for me
Four.. .repeat steps one through three
Five... make you fall in love with me
If ever I believe my work is done... then I start Back at One......

Say farewell to the dark of night... I see the coming of the sun...
I feel like a little child... whose life has just begun...
You came and breathed new life
Into this lonely heart of mine...
You threw out the life line... just in the Nick of Time.....
Siguro nga tadhana na mismo ang nagsasabing para kami sa isa't isa ni Kyle. Kasi
kahit na gaano pa karami ang nangyaring mali at masasamang bagay sa nakaraan ay eto
parin kami, nagiging matatag. Kahit na maraming taon na ang lumipas, ang isa't isa
parin ang mahal namin..

One... you're like a dream come true

Two... just wanna be with you
Three... girl it's plain to see... that your the only one for me... girl and...
Four... repeat steps one through three
Five... make you fall in love with me
If ever I believe my work is done... then I start Back at One..

Natapos na ang kanta pero magkayakap parin kami. Pinapakiramdaman lang namin ang
bawat isa. Mahal na mahal ko talaga sya. Mahal na mahal ko ang lalaking kayakap ko
ngayon.

Idinikit nya ang noo nya sa noo ko, pagkatapos ay kinuha ang isang kamay ko at
inilagay yun sa dibdib nya. "Bawat tibok nyan, para sayo lang.." umpisa nya. "We've
been together for so long.. Kahit na nagkalayo tayo ng matagal, ikaw parin ang
mahal ko.. Ikaw lang.." hinaplos nya ang kamay ko na nasa dibdib nya. "Hinding
hindi ako titigil na mahalin ka." he hugged me once again. Mas mahigpit ang yakap
nya sa akin ngayon. Nag-uumapaw ang saya ng puso ko dahil sa mga sinabi niya..

Ginantihan ko ang yakap nya sa akin. "I love you Love.. I love you.. Sorry if I
hurt you.. Sorry if I bear other man's child.." sabi ko. Pinilit kong pigilan ang
luha sa mga mata ko.

"Wag mong sabihin yan. Alam kong akin si Erin. At kung hindi man, I will still
accept her.. Mamahalin ko sya na para bang tunay na anak. Ang importante sa akin ay
ikaw.. Ikaw at si Erin.."

Mas lalong gustong kumawala ng mga luha sa mata ko. Naluluha ako dahil masaya ako.
Masaya ako sa mga nangyayari ngayon. Sana hindi na matapos to.

Humarap ulit sya sa akin at sa isang iglap ay inako na nya ang mga labi ko. Hindi
naman ako tumutol sa ginawa nya. Sinagot ko ang mga halik nya ng may init at
pagmamahal.
Itinigil nya ang paghalik sa akin. Nagulat ako ng bigla nya akong buhatin na tila
ba bagong kasal kami. Hindi na ako nagtanong pa. Because I can see desire ang
longingness in his eyes. At wala akong balak pigilan ang nararamdaman nya.

Mabilis lang kaming nakarating sa kwarto. Marahan nya akong inihiga sa kama. Alam
ko na kung ano ang susunod nyang gagawin. He lowered his head and invade my lips
once again. He kiss me passionately. His hands were busy caressing every inch of my
body.

Muli ay nadala nanaman ako sa mahika nya. Tinanggal ko na ang suot nya at ganun din
naman ang ginagawa nya sa akin. Ang mga mata namin ay nakatingin lang sa isa't isa.
Para silang may sariling salita at nagkakaintindihan.

Nang matanggal na namin ang mga suot namin at malaya na nyang nahalikan ang bawat
parte ko. Napapikit ako dahil sa pinaghalo halong emosyon.

I miss this.. I miss him.

Parang hindi sya nagsasawa na halikan ako. Umakyat nanaman ang labi nya patungo sa
labi ko. "I love you so much, Love.." he whispered.

Hindi na ako nakasagot pa, dahil tuluyan na nyang naibigay sa akin ang ligaya na
sakanya ko lang kayang maramdaman. He entered his manhood inside me. It's been
awhile, but the senastion that I am experincing right now is like an unfamiliar
sense.. Gayunpaman, sinagot ko parin ang bawat galaw nya.

Hindi na namin pinaghintay pa ang isa't isa at tuluyan na naming narating ang
sukdulan..

Hingal syang napasubsob sa leeg ko. Ang bilis lang ng ginawa namin but I felt
complete.

No wonder, we do belong in each others arm.. "Thank you.. I love you.." hinalikan
nya ako sa noo pagkatapos ay humiga na sya sa tabi ko.

Ramdam ko parin ang init ng mga katawan namin. "I love you too, Kyle.."
Hinila nya ako palapit sakanya then he whispered something on my ear. It made my
heart jump into happiness. "I know it's weird, but I don't care.. After we made
love, can you be now my wife? Will you marry me, Yssabelle Dizon?"

**

Tama na muna sa drama, bigat na kasi sa dibdib eh XD

Love you Kyle, pinakilig mo'ko! :D

-Kerbs

*******************************************
[32] Chapter 30
*******************************************
Gustong gusto ng puso ko na sumagot ng oo sa sinabi ni Kyle. Pero may malaking
bahagi ng utak ko ang nagsasabi na hindi.. Hindi pa sa ngayon. Ang dami pa naming
mga bagay na dapat ayusin. Kung magpapakasal man kami, gusto ko ay maayos na ang
lahat.

Huminga muna ako ng malalim bago magsalita. "K-kyle.. Alam m-mo naman na mahal na
mahal kita hindi ba?" umpisa ko. "P-pero sa tingin ko a-ay hindi pa ito ang tamang
panahon para magpakasal tayo." napapikit ako ng mariin. Nagbabadya ng tumulo ang
mga luha sa mata ko.

Hindi sya nagsalita. Alam ko naman na masakit para sakanya ang pagtanggi ko. Pero
ano nga ba naman ang magagawa ko? Para din naman sa amin to.

Tumingala ako para tignan sya. Nakapikit ang mga mata nya pero alam ko na gising
sya. "G-galit ka ba? I'm sorry.. S-sana maintindihan mo.."

Gumalaw ang kamay nya na nakayakap sa akin at umakyat ito patungo sa buhok ko.
Hinaplos haplos nya ito. "Shh.. Hindi naman ako galit. I'm sorry kung masyado
kitang binigla.. Hindi ko lang kasi kayang mawala ka pa ulit saakin eh.." mahinang
sabi nya. "B-basta ipangako mo na a-ako lang ang papakasalan mo ah?"

Napalitan na ng ngiti ang lungkot na bumabalot sa akin. "Oo Mr. Cristobal. Ikaw
lang ang papakasalan ko.." niyakap ko na sya ng mahigpit.

Siya lang talaga ang lalaking mamahalin ko habang buhay.

Matagal na kaming magkayakap ng bigla syang magsalita na syang ikinagulat ko.

"Hmm.. Love.. Bigyan na natin ng kapatid si Erin." nanlaki ang mga mata ko sa
sinabi nya.

Kanina lang ang seryoso ng usapan namin tapos ngayon nakaisip na sya ng kalokohan.

Bago pa man ako magsalita ay nahila na nya ako. Pumaibabaw ako sakanya. Hindi na
ako tumutol ng halikan nya ulit ako ng may pagmamahal.

**

Pagkatapos naming makapagpahinga ni Kyle ay umuwi din ako. Hindi ako pwedeng
magpalipas ng gabi sa bahay nya. Inaalala ko kasi si Erin. Baka magising sya ng
wala ako sa tabi nya. Kaya kahit na madaling araw na ay nagpahatid parin ako
sakanya.

"Magpahinga ka na ha?" sabi ni Kyle. Nandito na kami ngayon sa tapat ng bahay

namin.

"Oo. Ikaw din. Mag-ingat ka sa pagmamaneho.." ngumiti sya sa akin pagkatapos ay

kinintalan ako ng halik sa labi.

Bumaba na ako ng kotse nya. Hinintay ko muna syang makaalis bago pumasok ng bahay.

Nagulat ao ng bumungad sa akin si Papa, pagpasok ko. Bat gising pa sya ng ganitong
oras?

"Pa.. Bat gising ka pa?" tanong ko.

"Nagising lang ako dahil akala ko ay sino ang nasa labas.." walang emosyon na sabi
nya. "Yun pala kayo lang.." nakita nya kami ni Kyle? Bigla akong kinabahan.

"N-nakita mo kami Papa?" kinakabahang tanong ko.

"Oo.." malamig na sabi nya. Humugot sya ng malalim na hininga bago ulit ako kibuin.
"Akala ko ba hindi mo na sya babalikan? Sya ang dahilan kung bakit ka nahirapan
noon.. Sabihin mo nga sa akin anak, matagal na ba kayong nagkikita? Kaya ba ayaw mo
kay Stephen dahil may relasyon ulit kayo ng lalaking yun?" eto na ang pagkakataon
na ayaw kong mangyari. Pero kailangan ko na sigurong harapin ito ngayon.
"Pa.." untag ko. "B-bago lang po ulit k-kami ni Kyle.. At opo.. Kami na. S-sana po
maintindihan nyo na mahal ko sya. K-kung ako nga nagawa syang paawarin, sana k-kayo
ganun din ang gawin nyo. Parte nalang po ng nakaraan yun.." nakayukong sabi ko.

"M-masakit sa isang magulang na makitang nasasaktan ang anak. K-kung alam mo lang
kung ano ang naramdaman ng Mama mo nung panahon na sinaktan ka n-nya.." napaupo si
Papa sa may sofa at inilagay ang magkabilang kamay sa mukha nya. "P-pakiramdam
namin ay wala kaming k-kwentang magulang kaya napunta ka sa isang w-walang kwentang
lalaki.."

"Papa.. Wala naman po k-kayong kasalanan eh.. Pero Pa, sana p-po maintindihan nyo
na mahal ko talaga si Kyle. Hindi p-po nawala ang p-pagmamahal ko sakanya.." nag
angat ako ng tingin. Tumingin na din sa akin si Papa.

"Mahal mo?" napatawa sya ng mapakla sa sinabi ko. "Sana.. Sana naisip mo yan bago
ka nagpabuntis kay Stephen! Sana hindi ka nalang nagpabuntis sakanya kung sasaktan
mo rin naman pala sya!" tumalikod na si Papa at naglakad na patungo sa kwarto nila
ni Mama.

Ako naman ay naiwan na lumong lumo sa pangyayari. Talagang si Stephen ang gusto ni
Papa para sa akin dahil sya ang ama ni Erin.

Ang hirap naman ng ganito. Ang dami naming problema na kailangan lampasan ni Kyle.

**

Naipa-DNA na namin si Erin nung nakaraang araw, at ngayon namin kukunin ni Kyle ang
resulta. Walang nakaka-alam ng ginawa namin. Hindi na muna din kami madalas magkita
ni Kyle dahil busy ako sa office pati na din kay Erin. At maging sya ay may mga
personal na bagay din na inaasikaso.

"Mimi.. Are we going to Uncle Pangit's place?" tanong ni Erin pagpasok namin sa
taxi.

"No baby.. But we're going to meet him. Meron tayong pupuntahan." sabi ko sakanya.
Nginitian lang ako ng anak ko at itinuon na nya ang atensyon nya sa may bintana.
Masaya nyang pinagmamasdan ang lugar na dinadaanan namin. Buti pa ang anak ko
walang problema.
Sa park ulit kami magkikita ni Kyle. Eto na ata ang naging tagpuan namin eh.
Kailangan naming magtago. Si Papa kasi eh, palaging tinatanong kung saan ba kami
pumunpunta ni Erin. Sinasabi ko nalang na sa office. Kahit na alam kong hindi sya
kumbinsido sa mga dahilan ko.

Pagdating namin sa park ay nakita na namin agad si Kyle. Dali daling tumakbo si
Erin papunta sakanya at kinarga sya ni Kyle. Lumapit na din ako sakanila. "Hi
Uncle! San tayo punta?" tanong ni Erin sakanya habang nakayakap ang magkabilang
kamay nya sa leeg ni Kyle.

Ang ganda nilang pagmasdan. para silang tunay na mag-ama.

"Basta Pretty.." ngumiti lang si Kyle sakanya. Bumaling sya sa akin."Tara na?" aya
nya. Tumango lang ako. Nagtungo na kami sa kotse nya.

Habang nasa byahe ay walang nag iimikan sa amin. Maging si Erin ay tahimik din.
Malapit na naming malaman ang resulta ng DNA nila ni Erin. Kinakabahan ako, pero
merong puwang dito sa puso ko na nae-excite.

"Mimi! Hospital to, diba?" inosenteng tanong ni Erin pagdating namin.

"Yes Baby.."

"Anong gagawin natin dito? Ipapa-inject mo ba si Erin? Please Mimi.. Say no. I'm
scared.." naluluhang sabi nya. Natawa naman ako ng dahil sa reaksyon ng anak ko.

"Ofcourse not Baby.. Meron lang kaming kukunin ni Uncle mo dito.." I pinch her
nose, then she pouted. Ang cute talaga ng baby ko.

Hindi ko na namalayan na nakatingin pala sa amin si Kyle. May saya sa mga mata nya.
Inaya ko nalang sya na pumasok na kami sa loob ng ospital. Pinagbuksan nya ako ng
pinto.

Karga ko si Erin habang naglalakad. Bawat hakbang namin ay syang pagbilis ng tibok
ng puso ko.
"Handa ka na ba?" tanong ni Kyle. Tumango ako sakanya at tipid na ngumiti.

Pumasok na kami kung saan namin kukunin ang resulta. Napatingin ako sa anak ko na
ngayon ay karga ko parin. Nagmamasid lang sya sa kabuuan ng ospital.

Nakita na namin ang Doctor. "Mr. Cistobal.. Miss Dizon.. Nandito na pala kayo."
bati nya.

"Opo.." sagot n Kyle. "Pwede na po ba naming kuning ang resulta Doc?"

Pareho kaming napatingin ni Kyle sa envelope na hawak nya. Inilahad nya ito sa
amin. "Yes.. Here it is Mr. Cristobal.." inabot ito sakanya ng Doctor at walang
alinlangan nya itong kinuha.

Hinayaan ko muna na sya ang magbukas. Kinakabahan na din ako. Unti unti ay ibinukas
na nya ito. Nanlaki ang mga mata nya marahil sa sobrang gulat.

Hindi ko inaasahan ang sumunod na nakita ko. May mga luhang kumawala mula sa mga
mata nya. Lumapit ako sakanya para tignan ang resulta.

Bumilis ang tibok ng puso ko.. Hindi ko na din maiwasan ang maiyak..

**

Sorry sabaw. Medyo masakit pakiramdam ko eh. Ciao!

-Kerbs

*******************************************
[33] Chapter 31
*******************************************
Napapikit ako ng mariin kasabay nun ang pagtulo ng mga luha ko sa mata. "Mimi..
Uncle.. Bakit kayo iyak?" dun lang ako natigilan ng magsalita si Erin.

Ngumiti ako sakanya. "Nothing baby.." sabi ko. Napatingin ako kay Kyle. Pinunasan
na din nya ang mga luha nya sa mata.

Hinawakan ng Doctor sa balikat si Kyle. "Mauna na ako Mr. Cristobal.." napatango

nalang sya bilang pagsagot. Halata din ang pagkalungkot sa boses ng Doctor.
Kahit ilang beses naming basahin ang resulta ay wala paring magbabago dito. It's
negative. Hindi sila nagtutugma ni Erin. Hindi sya ang ama ng anak ko. Naramdaman
ko nanaman ang sakit na naramdaman ko noon.

Walang nag imikan sa amin. Umalis nalang kami ng ospital ng hindi man lang nag
uusap. Ang akala ko ay magkakaroon kami ng pag asa na maging isang totoong pamilya.
Pero nagkamali ako.

Nang nasa byahe kami ay wala paring nagsasalita sa amin. Tinignan ko sya pero
blangko lang ang ekspresyon nya. Ano na ngayon? Magbabago na ba ang pakikitungo nya
sa akin? Sana naman ay hindi..

"Mimi.. Is there something wrong with Uncle Pangit?" bulong ni Erin sa akin.

"N-nothing baby.." tipid na sagot ko.

"Then, why is he ignoring me?" malungkot na tanong nya.

"Ofcourse not baby.. He's just thinking about something.." napatingin ako kay Kyle.
Ni hindi man nya nagawang tumingin saaming dalawa ni Erin. Galit ba talaga sya?

"Okay Mimi.." sagot nalang ng anak ko. Hindi ko na sya inimikan para hindi nalang
sya magtanong ng magtanong.

Maya maya pa ay dumating na kami sa bahay nya. Pinagbuksan nya lang kami ng pintuan
ni Erin pagkatapos ay nagtuloy tuloy na syang maglakad. Sumunod nalang kami ng anak
ko sakanya.

Pagdating namin sa loob ay pinaupo ko muna si Erin sa may couch. "Baby. Dyan ka
lang ha? Kakausapin ko lang ang Uncle mo.."

"Okay po.." patango tangong sagot ng anak ko.

Sinundan ko s Kyle. Nagtungo sya sa may kitchen. Binuksan nya ang ref at kumuha ng
tubig. "K-kyle.." tawag ko sakanya. "Galit ka ba?" tanong ko. Gusto kong malaman
kung ano ba talaga ang nararamdaman nya.

"Hindi." tipid na sagot nya.

"Kung hindi. Bakit kanina mo pa ako hindi kinikibuan?"

Napabuntong hininga nalang sya. "I'm sorry.." napayuko sya.

Lumapit ako sakanya at hinawakan ang mga kamay nya. "Sabihin m-mo naman sakin kung
g-galit ka.."

"Hindi ako galit Yssabelle.." mahinang sagot nya.

"G-gusto kong malaman ang nararamdaman mo ngayon.."

"Sa totoo lang.. Nasasaktan ako ngayon Yssabelle. Nasasaktan ako, kasi umasa ako na
ako talaga ang ama ni Erin.."

Napayuko ako. "Mag-iiba na ba ang pakikitungo mo sakanya?"

"Hindi.. Hindi naman mangyayari yun." yumakap sya sa akin. "G-gusto ko lang
malaman, paano ba nabuo si Erin?"

Napapikit ako ng marrin ng maalala nanaman ang mga pangyayari sa nakaraan. Ang
nakaraan na pinilit kong takbuhan. Pero gayunpaman, nagpapasalamat parin ako dahil
dumating sa buhay ko si Erin.

Ikinwento ko ang lahat lahat kay Kyle. Wala akong itinago sakanya. Kitang kita ko
ang pamumuo ng galit sa mukha nya sa bawat pagsasalita ko. Marahil hindi nya
nagugustuhan ang mga bagay na naririnig nya.

"Mapapatay ko ang gagong yun.." giit nya ng matapos ako sa pagsasalita. "Mapapatay
ko sya Yssabelle!" naikuyom nya ang mga palad nya. Parang ano mang oras ay sasabog
na sya.
"K-kyle.." pinilit ko syang pakalmahin.

"I-ibig sabihin hindi mo talaga kagustuhan yun? Nandun ako sa bar nung gabing yun
Yssabelle. Ang buong akala ko ay gusto mo din ang mga nangyayari. Ang gago ko! Kung
alam ko lang.. Sht!"

Nagulat ako sa sinabi nya. "N-nandun ka sa bar ng gabing yun?" tanong ko.

"Oo.. Ang akala ko kasi ay kagustuhan mo lahat yun. Ang tanga ko! Sana hinila
nalang kita palayo sakanya.. Mapapatay ko talaga ang lalaking yun pag nakita ko
sya!"

"K-kasalanan ko din naman eh.."

"Hindi! Wala kang kasalanan.. Kasalanan lahat ng Stephen na yun!" galit na sabi
nya.

Niyakap ko nalang sya ng mahigpit. Ayaw ko ng magsalita pa. Ayaw ko na ding mag
isip pa ng kung ano.

Nang pareho na kaming kumalma ni Kyle ay lumabas na kami. Naabutan namin si Erin na
natutulog. Ang tagal din pala naming nag uusap kaya nakatulog na ang anak ko.

Umupo kami sa magkabilang dulo ng couch ni Kyle. Pinagmamasdan namin si Erin.

"Okay lang sa akin.." biglang sabi ni Kyle.

"H-huh?"

"Okay lang sa akin kahit na hindi ko talaga sya anak. Diba ang sabi ko naman sayo,
mamahalin ko parin sya kahit hindi sya ang tunay kong anak?"
Napangiti ako. "Salamat Kyle.."

"No Yssabelle.. Thank you. Thank you because you made me happy, again.."

"I love you.." bulong ko sakanya.

"I love you too."

Kyle

Masakit sa loob ko na malaman na hindi talaga sa akin si Erin. Pero tanggap ko

parin sya dahil galing sya sa taong mahal ko. Hinayaan ko munang matulog si
Yssabelle at Erin,

Galit na galit ako ngayon kay Stephen dahil sa nalaman ko. Hindi ko akalain na
magagawa nya yun kay Yssabelle. Ginamit nya ang kahinaan nito para makuha ang
kagustuhan nya.

Gago talaga.

Napasandal ako sa may upuan. Sht. Hindi talaga maalis sa isip ko ang ginawa ni
Stephen kay Yssabelle. Tngina!

Nang magising si Yssabelle at Erin ay inihatid ko na sila pauwi. Nakakahalata na

kasi ang Papa nya na madalas kaming nagkikita. Gusto ko ngang kausapin ang Papa
nya, ang kaso sabi ni Yssabelle ay sya na ang bahalang mag-ayos nito.

Ang dami dami pa talaga naming dapat harapin ng mahal ko.

Natigilan ako sa pagmamaneho ng makita ko si Carla, kasama si Stephen. Teka nga..

Bat magkasama ang dalawang to?

Tsaka ang akala ko ba wala dito sa bansa ang lalaking to? Oh baka nakabalik na sya
at hindi lang nya ito ipinaalam kay Yssabelle. Pero mas mabuti na din yun! Ayaw
kong lumalapit sya sa mahal ko. Naalala ko nanaman tuloy ang ginawa nya.
Automatikong naikuyom ko ang mga kamay ko.
Ipinarada ko muna ang kotse ko para mas makita silang dalawa. Parang may
pinagtatalunan sila. Halatang galit si Carla eh.

Ilang sandali lang ay tumayo na si Stephen at lumabas. Si Carla naman ay naiwan na

inis na inis.

Bumaba ako ng kotse ko at nilapitan si Stephen na papunta sa sasakyan nya. "Pwede

ba tayong mag usap?" bungad ko agad. Ayaw ko ng magpaligoy ligoy pa.

Napatingin sya sa akin. Sa una ay parang nagulat pa sya. Pero hindi nagtagal ay
tinignan nya ako na tila ba nag iinsulto. "Oh. Nandito ka pala.."

Hindi ko pinansin ang sinabi nya. "Ang sabi ko, pwede ba tayong mag-usap?" madiin
kong pahayag.

"Sure.. Kung yan ang gusto mo. Pero ano bang pag uusapan natin, ha?" mayabang na
tanong nya.

Lumapit na ako sakanya at hinigit sya sa damit. Hindi ko na kayang pigilan pa ang
sarili ko. Sa twing naiisip ko ang ginawa nya sa mahal ko ay parang gusto ko syang
pataying ng paulit ulit.

"B-bakit mo ginawa yun kay Yssabelle?!" galit na sabi ko.

"Ang alin?" natawa sya. Ni hindi man nya ininda ang paghigit ko sa damit nya.

Sinuntok ko na sya sa mukha kaya napaupo sya. Kahit na may mga taong dumadaan sa
harapan namin ay hindi nila kami inaawat, marahil natatakot silang madamay. "Wag mo
nga akong gawing gago!" sigaw ko. "Alam na alam mo kung ano ang sinasabi ko!"

Pinunasan nya ang labi nya dahil may dugong umagos dito. Hindi sya nagpatinag at
tumayo sya. "Let me guess.. Tungkol ba to sa nangyari sa amin?" gusto ko ulit syang
lapitan at bigyan ulit ng malakas na suntok pero pinili ko nalang na manahimik na
muna. "Siguro iniisip mo na anak mo ang anak namin no?"
"Gago ka."

"Haha.. Wala ka ng alam sabihin no? Kawawa ka naman. Ni hindi mo man lang nagawang
bigyan ng anak si Yssabelle. Ay mali, nabigyan mo pala sya. Pero pinatay mo lang
ang mga 'to.. Kasi tanga ka.. Kasi wala kang kwenta.." hindi ko na pinigilan ang
sarili ko. Lumapit na ako sakanya at pinagsusuntok na sya.

Hindi ako tumigil sa pagsuntok. Ni hindi man lang sya lumalaban sa akin. Ang alam
ko lang ay galit ako ngayon. Anong karapatan nyang idamay ang dalawang anak namin
ni Yssabelle na nawala?!

Gago talaga ang lalaking to!

"Mapapatay talaga kita!" sabi ko sa pagitan ng pagsuntok.

Ako na ang kusang tumigil ng mapagod ako sa kakasuntok. Hindi ko na napansin na ang
dami na pala ng mga tao na nakapaligid sa amin. Pero wala akong pakialam.

Tngina! Ang alam ko lang ay galit na galit ako ngayon!

"O-ohh.. B-bat tumigil ka?" tanong nya. Duguan na ngayon ang mukha nya. Pero halata
parin sa mukha nya ang pang iinsulto. Walang hiya talaga ang lalaking to! Ang lakas
ng loob! Hindi ko sya kinibo.

"H-haha.. Kyle Joshua Cristobal. Hindi ka ba naiinggit sa akin? Minsan lang may
nangyari sa amin, pero nabigyan ko na agad sya ng anak.. Samantalang ikaw ano?
Kahit ilang beses ng may nangyari sa inyo.. Sa huli.. Palaging namamatay ang batang
nabubuo nyo."

"Gago ka talaga! Wala kang karapatan na sabihin yan!"

"B-bakit? Naduduwag ka bang marinig ang katotohanan?"

"Alam mo.. Umalis ka nalang. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at tuluyan na
kitang mapatay." sabi ko. Pinigilan ko ang sarili ko na bigyan ulit sya ng suntok.
Mukhang hindi marunong makaramdam ang lalaking to eh.
Tumayo na sya at inayos ang sarili. Tumingin sya sa mga taong nakapaligid sa amin.
"Makinig kayong lahat sa akin." umpisa nya. "Alam nyo ba, ang lalaking yan ay..
Mang aagaw.. Maninira ng pamilya. Isa syang taong walang kwenta!" baling nya sa
lahat.

Lahat ng tao ay mapatingin sa akin. Tngina talaga. Konting konti nalang hindi ko na
magagawang pigilan ang sarili ko at makakapatay na talaga ako.

Naglakad na sya patungo ng kotse nya. "Alam mo kung anong wala ka na meron ako?
Anak.. Anak namin ni Yssabelle." sabi nya.

Bago pa man sya pumasok ng kotse nya ay sinagot ko ang sinabi nya. Gago pala talaga
to eh. Natawa nalang ako sa sinabi nya.

"Alam mo kung anong meron ako na wala ka?? Pagmamahal ni Yssabelle. Yun ang hinding
hindi mo makukuha.." ganting sagot ko. Nakita ko ang pag-iiba ng mukha nya. "Dun
palang, talo kana.."

**

-Kerbs

*******************************************
[34] Chapter 32
*******************************************
Carla

Sinundan ko si Stephen nang makita ko na papunta sya sa may coffee shop. Balak ko
talaga syang kausapin. May mga bagay akong gustong linawin. Ang tagal ko ng
napapansin na may kakaibang kinikilos ang lalaking yun eh.

Lumapit ako sa kinauupuan nya. "Stephen.." bungad ko.

Napatigil sya sa pagkain at lumingon sa akin. "Oh Carla, ikaw pala. Upo ka.."

Umupo naman ako sa harapan nya. Huminga muna ako ng malalim bago magsalita ulit.
"Ang akala ko ba nasa ibang bansa ka?"

"Ah.. Oo.. Kaso nakauwi na ako kahapon lang.."

"Alam na ba ni Yssa na nandito ka na?"

"Hindi. Pero pupunta ako sakanila mamaya. Miss ko na din kasi si Erin eh.."
nagpatuloy nalang sya sa pagkain nya. Kakaiba talaga ang lalaking to ngayon.

"Ahm Stephen.. May tanong ako."

"Oh, ano yun?"

"Tungkol kay Erin.. Talaga bang anak mo sya?"

Bigla syang natigilan. Kumunot ang noo nya. "Huh? Anong klaseng tanong ba yan
Carla. Syempre anak ko sya.."

"Yung totoo Stephen.. Umamin ka."

"Wala akong dapat aminin. Dahil wala naman akong tinatago."

"Wala nga ba talaga?"

"Oo naman." natawa sya bigla. "At bakit ba daig mo pa si Yssabelle kung makapag
react? Diba gusto mo si Kyle dati? Habulin mo nalang ulit sya."

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nagtaas na ako ng boses. "Pwede ba Stephen!

Walang kinalaman ang pagkagusto ko kay Kyle dito. Hindi naman ako katulad mo na
gagawin ang lahat para hindi sila magbalikan. Hindi naman ako tulad mo na
pinapabantay ang bawat galaw ni Yssabelle! Akala mo ba hindi ko alam yun? Sa totoo
lang.. Nakaka-awa ka! Tanging si Erin nalang ang dahilan kaya nakakalapit ka kay
Yssa, pero kung wala si Erin.. Sigurado ako na ni anino ni Yssa ay hindi mo
makikita."

"Baka nakakalimutan mo, ako ang dahilan kung bat gumaling si Yssabelle.." sumbat
nya.
"At baka nakakalimutan mo din Stephen, pinilit mo lang syang magpagamot para ilayo
na din sya kay Kyle!"

"Ginawa ko yun dahil gago si Kyle!"

"Sa tingin mo, yang ginagawa mo ay hindi kagaguhan? Hinahabol mo ang taong hindi ka
naman mahal!"

"Mahal ako ni Yssa! Nalilito lang sya dahil nandyan si Kyle. Dapat kasi mamatay
nalang ang gagong yun!" tumayo sya bigla at naglakad na palayo. Ako naman ay naiwan
dito na inis na inis.

Hindi sya ang Stephen na nakilala ko. Ang nakilala namin ni Yssa.. Bat ba
nagkaganyan sya? Ang bait naman nya dati eh.

Nagstay pa ako dito sa may shop ng mga ilang minuto. Napansin ko na parang
nagkakagulo sa may labas, pero binalewala ko lang 'to. Wala na akong panahon para
makitsismis pa sa labas.

Pinoproblema ko ang problema ng mga kaibigan ko

Biglang tumunog ang phone ko. Tinignan ko kung sino ang nagtext. Si Kyle pala. Ang
sabi nya ay magkita daw kami sa mall. Tsk, ano nanaman kaya ang problema ng isang
to? Pero kahit ano pa man ay handa parin akong tulungan sya.

Pagdating ko sa mall ay nakita ko agad sa may entrance si Kyle. Mukhang badtrip na

badtrip. Ano kayang nangyari sakanya?

"Problema mo?" tanong ko ng makalapit na ako sakanya.

"Nakita ko ang walang hiyang Stephen na yun! Hindi nagpatinag kahit na

pinagsusuntok ko na!" galit na pahayag nya.

Pero teka, nagkita sila?

"N-nagkita kayo?" takang tanong ko.

"Oo.. Sa may coffee shop. Nakita ko nga kayong nag uusap eh. Kaya kita tinext. Para
sana itanong kung anong pinag usapan nyo."

Ibig sabihin.. Sila ang may eksena ni Stephen kanina sa may labas ng coffee shop?
Tss. Napailing nalang ako. "Uy, bat pailing iling ka dyan? Tinatanong ko kung anong
pinag usapan nyo ni Stephen."

"Ha? A-ahh.. Wala." sagot ko nalang.

"Anong wala? Eh halatang galit na galit ka kanina."

"Basta! Wala lang yun.." tumawa ako ng pilit. Nagkibit balikat nalang sya.

Inaya nya akong kumain kaya sumama na ako sakanya. Pero parang wala naman akong
kasama dahil ang layo ng iniisip nya. Tssk. Kawawang Kyle. Parang inako na nya ang
lahat ng problema sa mundo.

Sa totoo nyan. Mahal ko pa talaga sya. Hindi naman agad mawawala yun. Tsaka paano
ko sya magagawang kalimutan kung ako lagi ang takbuhan nya pag may problema sya.
Malamang hindi ako makakapag move on!

Pero kahit na mahal ko ang lalaking to ay hindi ko naman ipipilit ang sarili ko
sakanya. Alam ko naman na si Yssa lang ang mahal nya. Kaya kahit anong gawin ko ay
hindi nya ako mapapansin. Hindi ko balak magpaka-martir. One-sided love lang din
ang meron kami. Isa lang ata ang nakikitang babae ng Kyle na to eh.

At syempre, wala din akong balak agawan ang bestfriend ko. Mas matimbang parin ang
pagkakaibigan namin kaysa sa pag ibig!

Hindi naman din ako ganun kaobsess gaya ni Stephen. Ewan ba sa lalaking yun.
Masyado syang patay na patay sa bestfriend ko.

Ahhh! Basta. Gagawa talaga ako ng paraan para malaman lahat ng sikreto ng lalaking
yun.

Yssa

Napatayo ako ng marinig kong may nagbukas ng pintuan sa may living room. Sino kaya
ang pumasok? Wala namang lumabas sa amin kanina eh. Tulog na sina Papa, maging si
Annie ay tulog na din.

Lumabas ako ng kwarto para tignan kung sino nga ba ang pumasok. Pagbukas ko ng ilaw
ay nagulat ako ng si Stephen ang bumungad sa akin. Puno ng pasa ang mukha nya. Amoy
alak din sya. Anong nangyari sakanya? At kailan pa sya nakauwi?

"S-stephen! Anong nangyari sayo?" lumapit agad ako sakanya at inalalayan sya na
umupo sa may couch.

"Ha-ha.. Wala lang!" tawa tawang sagot nya. Naku. Mukhang nalasing ata to. Pero bat
naman sya magpapakalasing? Anong dahilan?

"Dyan ka lang. Ipagtitimpla kita ng kape. Tsaka gamutin din natin yang mga sugat
mo."

Maglalakad palang sana ako ng bigla nya akong higitin kaya napaupo ako sa kandungan
nya. Niyakap nya ako ng mahigpit. "Dito k-ka lang.."

Pinilit kong kumawala sa yakap nya, pero mas hinigpitan lang nya ito. "Stephen.
Lasing k-ka na."

"H-hindi ako lasing.. Kasi kung lasing ako hindi ko mararamdaman na nasasaktan
ako." malungkot na sabi nya. "Kung si Kyle ba ang yayakap ng ganito sayo, lalayo ka
ba? H-hindi naman, diba? Kasi mahal mo sya.. Samantalang ako, ginawa ko na lahat..
Pero kaya mo akong iwan ng basta basta lang."

"M-magpahinga ka nalang Stephen. Mag usap nalang tayo pag maayos ka na."

"Hindi. Ngayon na tayo mag usap Yssa." sabi nya. "Ano pa bang kulang? May anak na
tayo oh. Nandyan na si Erin. Pwede na tayong maging pamilya. Pero bakit si Kyle
parin?"
"N-noon palang, alam mong sya lang diba?"

"Pero.. P-pero diba, mahal mo ako noon?"

"I'im sorry Stephen. Ang a-akala ko din eh. Pero hindi. Kahit kailan hindi
napalitan si Kyle dito sa puso ko."

"Hindi.. Hindi totoo yan. Ako talaga ang mahal mo!" pilit nya.

"Stephen.."

Nagulat ako ng bigla nya akong ihiga sa couch pagkatapos ay pumatong sya sa akin.
"Ako ang mahal mo! Ipaparamdam ko sayo na ako. Akin ka lang.." nagliliyab ang mga
mata nya sa galit. Nagsimula na syang halikan ang leeg ko.

Itinakip nya ang isang kamay nya sa bibig ko habang ang isa naman ay hinawakan ng
mahigpit ang magkabilang kamay ko. Nawalan ako ng lakas para lumaban. Ibang Stephen
nanaman ang nandito ngayon.

Bumaba pa ang mga halik nya hanggang sa mapadpad ito sa dibdib ko. Damang dama ko
ang init ng halik nya kahit na nakadamit ako. Nagsimula ng magtubig ang mga mata
ko. Natatakot na ako. Natatakot ako sa pwedeng mangyari.

Bigla syang tumigil sa ginagawa nya at napaupo. Ako naman ay hindi ko na napigilan
at nagpatuloy na sa paghikbi. "Putangina! Ano bang dapat kong gawin para lang ako
ang mahalin mo?!" napasabunot sya sa buhok nya. "Si Kyle isang kalabit lang bibigay
ka na!"

Kahit na nanghihina at umiiyak ako ay sinampal ko sya ng dahil sa sinabi nya. Wala
syang karapatan na sabihin yun. Napahawak sya sa pisngi nya na sinampal ko.

"Umalis ka na Stephen.."

Tumayo na sya at muling nagsalita. "Tandaan mo Yssabelle. Hinding hindi kayo

magiging masaya ni Kyle.. Hindi ako papayag na ako lang ang miserable. Kung
naghihirap ako, dapat kayo din maghirap! Tandaan mo yan. Kung hindi ka magiging
akin, hindi ka din pwedeng mapadpad kahit kanino. Lalo na kay Kyle!"

**

-Kerbs

*******************************************
[35] Chapter 33
*******************************************
Stephen

I need to get laid tonight. Dapat itinuloy ko nalang ang balak ko kay Yssabelle.
Putangina naman kasi eh! Ang Kyle parin na yun ang nasa isip nya. Ano bang meron sa
lalaking yun na wala ako?

Pagka-alis ko sa bahay nila ay dumiretso muna ako sa bar. I sat on the vacant stool
and search for an available girl that I could fuck. Shit. Kanina pa talaga nag
iinit ang katawan ko. Hindi ko nga alam kung paano ko pa nagawang magdrive knowing
that my buddy down there was awake as fuck!

"Hi handsome.." the girl sat on my lap and encircle her arms around my neck.

Hindi ko sya sinagot. Instead, I pull her nape and kiss her hard. Fuck! This is
what I want. I was imagining that it is Yssabelle that i'm kissing right now, and
not just random girl I met here.

I don't know how it happened, but we are now lying on the bed and undressing each
other. Habang ginagawa ko ito ay si Yssabelle ang nasa isip ko. I wanna kiss her
lips so hard. Fuck her so deep. And take her all day!

Hindi ako makakapayag na kay Kyle lang sya. She's mine. Body and soul!

Kyle

Miss na miss ko na si yssabelle. Halos isang linggo na kaming hindi nagkikita. Ang
busy kasi nya sa office eh. Tapos pag may bakanteng oras sya, itinutuon nya yun kay
Erin.

Paano naman ako? Hindi naman sa nagtatampo ako. Pero kasi naman eh.. Kailangan ko
din sya. Mababaliw na ako pag hindi ko pa sya nakasama.
Nagkakaroon lang sya ng oras sa akin pag gabi, kapag tatawagan ko na sya. Tapos
sandali lang yun dahil papatulugin pa nya si Erin. Kung pwede lang talaga puntahan
ko sya sakanila at yakapin sya ng mahigpit para malaman nya kung gaano ko na ba sya
ka-miss.

Ano kayang ginagawa nya ngayon? Matawagan nga.

"Hello.." wow. Mukhang bagong gising sya ah. Napatingin ako sa orasan, 10AM na,
dapat nasa trabaho na sya.

"Hi. Goodmorning.. Kagigising mo lang ba?" tanong ko.

"Uh-hmm.." sagot nya.

"Hindi ka pupunta ng office ngayon?"

"Hindi eh.. Umalis kasi sina Papa ngayon."

Nag ayos ako ng upo bago sya sagutin. Shit. Miss na miss ko na talaga sya. "Saan
sila pupunta?"

"Sa Pampanga . Birthday kasi ni Tito Bien.." narinig ko na parang tumayo sya.
Pumunta siguro ng cr. Nag-init ako bigla ah! Leche naman, ang aga aga pa eh.

"Silang lahat ba? Kasama ba si Erin?" pinilit kong ibahin ang takbo ng isip ko.
Baka kasi hindi ako makapag-igil at pumunta na agad sa bahay nila.

"Oo. Pati si Erin sumama.. Ewan ko nga sa anak ko. Simula ng maging close kayo
nakakaya na nyang humiwalay sa akin." natatawang sabi nya.

Bigla akong nabuhayan ng loob. "I-ibig sabihin ikaw lang mag isa dyan?"

"Oo."
"Bat di mo sinabi?"

"Oh.. Bat ko sasabihin sayo?"

"Kasi po boyfriend mo ako. At miss na miss na kita..Hintayin mo ako dyan." sabi ko.
Ibinaba ko na ang tawag. Hindi ko na sya hinayaan na makasagot pa. Nae-excite na
akong makita sya eh.

Yssa

Sira talaga ang lalaking yun. Tama bang babaan ako ng tawag? Napailing nalang ako
ng dahil sa ginawa nya. Mag aayos na nga lang ako. Baka mamaya dumating na agad yun
eh. Tsaka magluluto na din ako. Baka sa sobrang pagmamadali kasi nun ay hindi na
sya kumain.

Nang matapos na ako sa lahat ng ginagawa ko ay nag-stay na muna ako sa living room.
Ang tagal naman ni Kyle. Ang akala ko ba papunta na sya?

Maya-maya pa ay may narinig na akong kotseng pumaparada sa tapat ng bahay. Lumabas

ako para salubungin sya. Agad akong lumapit kay Kyle pagbaba palang nya ng sasakyan
pagkatapos ay niyakap ko sya.

"Sabi ko na miss mo ko eh." bungad nya.

Hinampas ko sya ng marahan sa dibdib. "Kapal mo ah. Di kaya.. Dyan ka na nga."

humiwalay na ako sa pagkakayakap at nauna ng pumasok sa loob ng bahay. Narinig ko
pa sya na tumawa ng nakakaloko. Tss.

Pumunta na ako ng dining area para maghanda ng pagkain. Naramdaman ko naman na

sumunod sya sa akin. "Uy, galit ka ba love?" tawag nya.

"Hindi." tipid na sagot ko.

"Kung hindi, bakit bigla mo nalang akong hindi pinapansin? Miss na pa naman kita.
Ang tagal nating hindi nagkita oh.." sus, may paawa effect pang nalalaman ang
lalaking to.
"Upo ka na muna. Maghahanda lang ako para makakain na tayo." sagot ko nalang. Sa
totoo lang, natatawa ako. Ang sarap din kasing asarin ni Kyle kung minsan eh.

Napabuntong hininga nalang sya. Umalis na sya at umupo na sa may dining area. Nang
maihanda ko na lahat ay sumunod na din ako sakanya.

Tahimik lang kami habang kumakain. "Nag-aaway ba tayo?" biglang tanong nya.

"Huh?" kunot noong tanong ko. "Hindi naman. Bakit?"

"Wala lang. Hay. Sige, kain ka na." nagpatuloy na kami sa pagkain. Pagminsan ay
napapasulyap ako sakanya. Kasi naman eh, nakakatawa sya. Parang bata talaga to kung
minsan.

Pagkatapos naming kumain ay nagligpit na muna ako. Si Kyle naman ay pumunta sa

living room. Bahala muna sya dun kung ano man ang gagawin nya. Mamaya ko nalang sya
lalambingin.

Miss ko na talaga sya. Ang kaso lang, gusto ko pa syang pasabikin para ako naman
ang maglambing mamaya. Ang unfair naman kasi pag minsan, lagi nalang sya ang
naglalambing. Ngayon, ako naman..

Kyle

Nandito ako ngayon sa living room at nagmumuk-mok. Hindi ba kami ayos ni Yssabelle?
Kanina lang naman okay kami eh. Biniro ko lang naman sya tapos magagalit na sya
agad? Aissh. Ang hirap din intindihin ng mga babae pag minsan.

Napatingin ako ng lumabas na sya galing sa may kusina. Lumapit sya sa akin at
tumabi sa kinauupuan ko. "Love.." tawag ko agad sakanya. Hinawakan ko sya sa kamay.
Hindi na kasi ako makatiis eh.

Tumingin sya sa akin at ngumiti. "Love. I miss you. Halika nga, hug kita.." aya
nya. Napakurap ako ng ilang beses. Lalapit palang sana ako ng sya na ang humila sa
akin. "Hmm.. Miss ko na talaga ang love ko." lambing nya. Napangiti naman ako.

"Miss na din kita love.." ginantihan ko na ang yakap na ibinigay nya sa akin.
Hinawakan ko ang mga pisngi nya ng maghiwalay kami sa pagkakayakap. "May masakit sa
akin." sabi ko.

"Ha? Saan? Tara gamutin natin.." nagaalalang sabi nya.

Bago pa man sya magsalita ay hinila ko na sya papunta sa akin at hinalikan ang labi
nya. Nakita ko naman na napangiti sya sa ginawa ko. Inilagay nya ang dalawang kamay
nya sa batok ko para mas maramdaman ang halik namin. Ang mga kamay ko naman ay
bumaba patungo sa bewang nya at hinapit sya ng mas mahigpit.

Pareho kaming nakangiti ng maghiwalay ang mga labi namin. "Ikaw ha. Ang galing mong
magpa-miss.." sabi ko sakanya.

Natawa naman sya sa sinabi ko. "Ikaw din naman eh. Miss na kaya kita." bigla nya
akong itinulak kaya napahiga ako sa may couch. Teka nga..

"L-love.." nauutal na sabi ko ng pumatong sya bigla sa akin.

"Yes my love?" she's seducing me and it's working!

Nagsimula na syang halikan ako sa leeg. Ang mga kamay naman nya ay nagsisimula na
ding buksan ang polo na suot ko. Naplunok ako sa ginagawa nya. Ngayon lang kami
naging ganito. I mean, ngayon lang na sya ang gumagalaw at hindi ako.

"Relax ka lang love.." sabi nya sa akin ng mapansin nya na natitigilan ako sa bawat
galaw nya. Namumungay na ang mga mata nya.

Hinalikan nya ulit ako pababa sa dibdib ko. Ramdam na ramdam ko ang pagbilis ng
tibok ng puso ko. Lalong umiinit! Sht.

Kung kanina ay may inhibisyon pang natitira sa katawan ko, lahat ng yun ngayon ay
nawala na. Lalo na ng maramdaman ko ang kamay nya na binubuksan ang butones ng
pantalon na suot ko. Nang mabukas na nya ito ay tinanggal na nya ito ng tuluyan,
kasama na ang boxer shorts ko. Nagulat nalang ako ng maramdaman ko ang maiinit
nyang palad na hinahalpos ang pagkalalaki ko.
"Ang bilis naman?" napanuksong tanong nya. Maybe she already felt that I am hard as
rock. Magsasalita palang sana ako pero muli nanaman nyang inako ang labi ko. Hindi
na ako tumutol pa. Sinagot ko ang bawat halik na ibinibigay nya sa akin.

Para kaming uhaw na uhaw at ngayon lang nakatikim ng tubig. Nagsimula na ding
gumalaw ang mga kamay nya sa ibaba ko. Ang mga kamay ko naman ay nakakuha ng
pagkakataon para tanggalin na din ang mga saplot nya.

Hindi ko na nagawang tanggalin ang lahat ng suot nya dahil binilisan nya ang
paggalaw ng mga kamay nya sa baba ko. Automatikong napahawak ako sa mga braso nya.
Pakiramdam ko kasi mawawalan ako ng lakas. Tsaka baka malaglag kami dito sa couch.

"A--aah.. Sht.." hindi ko na maiwasan na hindi mapamura ng dahil sa sarap ng

ginagawa nya. Hindi nagtagal ay nailabas ko na ang dapat ilabas. Bigla naman akong
nahiya lalo na ng itaas nya ang mga kamay nya. Her hands were filled with my juice.
Kinuha ko ang polo ko na hinubad nya para sana punasan ito, but I was taken aback
when she put her hands on her mouth and licked my come. Nanlaki ang mga mata ko
saginawa nya.

"You.. Y-you.. lick... "hindi ko alam kung anong tamang salita ba ang dapat kong
sabihin.

She laughed seductively. "Why? Hindi naman masama ang lasa.." sabi nya. Hinalikan
nya ulit ako. Kakaibang Yssabelle ang kaharap ko ngayon. But I like it. Akin lang
sya. Akin lang ang mahal ko.

Nang makabwi na ako ng lakas ay pinagpalit ko ang pwesto namin. Tinanggal ko na din
ang lahat ng saplot nya sa katawan. Sinimulan ko ng halikan ang bawat parte nya.
Ilang beses na nga ba naming nagagawa ang bagay na to? Pero hanggang nagyon ay
hindi ko parin maiwasan na hindi mamangha sa kagandahan ng katawan nya.

"K-kyle.. I wanna b-be on top.." natigilan ako sa sinabi nya. Tumingin ako sakanya.
"P-please.."

Hindi na ako nag-protesta pa at binigay na ang kagustuhan nya. I let her to be on

top. Pinagpalit ko na ulit ang pwesto namin.

She immediately let my manhood enter her core. We both groaned in pleasure when she
did that. "What do you w-want me to do, Love?" she asked.
Hindi ako makasagot ng maayos. How can I answer her if she's teasing every bit of
my nerve! "Aahh.." I moan when she moved. Akala ko tuloy tuloy na ang paggalaw nya,
pero ginawa lang pala nya yun to tease me.

I held her waist to guide her movement, but she restarined me. "Hmm.. No that fast
love. Sabihin mo muna kung anong gusto mong gawin ko." she said.

"Please love.. P-pleasure me with love.." habol hiningang sabi ko. A soft smile
formed in her lips. Nag umpisa na syang gumalaw sa ibabaw ko. Sa una ay masyadong
mabagal so I held her waist to guide her movement, mabuti nalang din at hindi nya
ako pinigilan.

I grab her nape to kiss her on the lips. Habang ang mga kamay naman nya ay
nakahawak sa balikat ko para makagalaw.

Few more thrust then we reach our ecstasy.

Hinagl na hingal syang napahiga sa dibdib ko. "T-that was wonderful, love." sabi
ko. Parang hinigop ang buong lakas ko ng dahil sa ginawa namin.

Hindi sya sumagot. Nag angat ako ng kaunti para tignan sya, banayad na ang paghinga
nya. Nakatulog na pala. Masyadong napagod sa ginawa namin. Napailing nalang ako.
Dahandahan akong bumangon at binuhat sya patungo sa kwarto nya.

Kinumutan ko na ang hubad na katawan nya pagkatapos ay tinabihan sya. Hinaplos ko

ang malambot na buhok nya at tinignan ang kabuuan ng mukha nya. Hinding hindi
talaga ako mapapagod na mahalin sya. Kahit na anong mangyari, hinding hindi ko
hahayaan na mapalyao sya sa akin ulit.

Hindi kami kayang sirain ng kahit sino man. Kahit na si Stephen pa.

**

Sorry sabaw :)

-Kerbs

*******************************************
[36] Chapter 34
*******************************************
Yssa

Madilim na ng magising ako. Napatingin ako sa paligid. Nasa kwarto na pala ako.
Siguro binuhat ako ni Kyle papunta dito. Bigla ko nanaman naalala yung ginawa ko
kanina. Hindi ko maiwasan na hindi mamula.

Napatingin ako sa tabi ko, wala si Kyle. Nasaan kaya sya? Kinuha ko ang robe na
nakasabit sa may side ko at isinuot yun. Lumabas na ako ng kwarto. Nakita ko si
Kyle na nasa labas. Mukhang malalim ang iniisip ah.

"Hmm.. Anong iniisip mo love?" tanong ko sabay yakap sa likuran nya.

Napangiti naman sya ng makita nya ako. "Wala naman love.. Nagpapahangin lang."

"Nakapagpahinga ka ba?" tanong ko.

"Oo.. Halika nga.." hinila nya ako mula sa likuran at niyakap ng mahigpit. "Mahal
na mahal kita. Wag mo na akong iiwan ah?" dama ko ang sinseridad sa salita nya.

Ginantihan ko ang yakap na ibinigay nya sa akin. "Oo.. Hindi na kita iiwan."
napangiti ako. Hindi ko na nga sya magagawang iwan. Sa dinami dami na ng mga
pagsubok sa buhay namin, ngayon pa ba kami aayaw?

"Tara.. Kain na tayo. Alam ko naman na napagod ka kanina. " biro nya. Inirapan ko
nalang sya. Kinakalimutan ko na nga yung ginawa ko tapos ipapaalala pa nya. Tss.

Pinagsilbihan ako ni Kyle sa buong hapunan. Siguro pag ikinasal na kami sya ang
house-husband tapos ako ang magta-trabaho. Hindi naman masama, marami na syang alam
na gawaing bahay. Hindi na naman kailangan kumuha ng katulong.

Ahh.. Ano bang mga pinag-iisip ko?

"Oh, bat nakangiti ka?" puna nya.

"May naisip lang ako.." sabi ko nalang at itinuloy na ang pagkain ko.
"Sus. Siguro ako ang iniisip mo? Nandito lang ako oh.." biro nya habang pataas taas
pa ang mga kilay nya.

"Di ah. Bat naman kita iisipin?" mataray na tanong ko.

"Kasi napapaligaya kita.." nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya sabay tingin
sakanya. Nginitian nya ako na tila ba nang aasar. Tss! Pinapaalala nanaman nya ang
ginawa ko kanina eh.

"Ewan ko sayo.." nagpatuloy nalang ako sa pagkain habang sya ay tawa ng tawa.
Baliw.

Nang matapos na kaming kumain ay ako na ang nagligpit. Sya naman ay pumunta na ng
kwarto ko para magpahinga. Naku, ni hindi man lang ako tinulungan. Pero okay na din
yun, para hindi na nya ako kulitin. If I know hindi matanggal sa isip nya yung
ginawa ko kanina.

Nang maayos na ang lahat ay pumasok na ako ng kwarto. Nakita ko si Kyle na

ginagamit ang laptop ko. Pakialamero. Ni hindi man lang nagpaalam. Hinayaan ko
nalang sya. Pumunta ako sa walk-in closet ko para kumuha ng damit. Maliligo na muna
ako.

Ang sarap sa pakiramdam pag dumadampi sa balat ko ang tubig. Bilisan ko na nga lang
ang pag-ligo. Baka ano ano ng ginagawa ni Kyle sa labas eh. Nang magawa ko na lahat
ng ritual ko ay lumabas na ako ng banyo. Inilagay ko ang towel sa buhok ko dahil
basa pa ito.

Paglabas ko, gising pa din si Kyle at kinakalikot ang laptop ko. Umupo na muna ako
sa tapat ng mirror para patuyuin ang buhok ko. Bahala nga sya. Hindi naman ako
pinapansin eh.

"Di ka pa tapos?" bigla syang nagsalita. Siguro napansin nya na medyo matagal na
ako sa ginagawa ko.

"Malapit na.."

"Tss.. Dali. Dito ka na sa tabi ko." sabi nya. Masyado namang atat to. Tumayo
nalang ako at lumapit na sakanya. Umupo na ako sa tabi nya. Tinignan ko kung ano
nga ba ang mga tinitignan nya sa laptop ko.

Napatingin ako sakanya. Walang emosyon sa mukha nya. Kaya naman pala mukha syang
badtrip eh. Tinitignan nya yung mga pictures namin ni Erin kasama si Stephen. Kuha
ito nung first birthday ng anak ko.

Kung titignan kasing mabuti, parang ang saya naming tatlo sa mga pictures.
"Nakakaselos." bulong ni Kyle. Tumalikod na sya sa akin at humiga.

Napabuntong hininga nalang ako. Kinuha ko na ang laptop ko at itinabi na.

Pagkatapos, hinawakan ko sa balikat si Kyle. "Uy, galit ka?"

"Di."

Di daw? Eh ang tipid naman sumagot.

"Weh? Bat ayaw mo akong harapin?"

"Wala.. Inaantok na ako. Matutulog na ko." kinuha nya ang isang unan at itinakip
yun sa ulo nya. Ay, umiiral nanaman ang pagiging isip bata ng isang to.

Pinilit kong tanggalin ang unan sa ulo nya. Kaso mas malakas sya sa akin kaya hindi
ko matanggal.

"Uyy. Love.." kinalabit ko nalang sya sa likuran. Ahh! Alam ko na. Alam ko may
kiliti sya sa likuran. Nagpatuloy lang ako sa pagkalabit sakanya. Tignan lang natin
Cristobal kung hindi ka pa bumigay.

"Tatawa na yan." patuloy lang ako sa ginagawa ko. Tinanggal na nya ang unan sa ulo
nya. Pulang pula na ang mukha nya. Malamang nag-pipigil to ng tawa. "Itawa mo na
yan.." sabi ko.

"Ha-haaa.. Yssabelle.. N-nakikiliti a-ako.. Ha--ha!" pinilit nyang kunin ang kamay
ko pero hindi nya magawa.
"L-love.. Ha--haaa..."

Nagulat nalang ako ng bigla nya akong hilain kaya pumaibabaw ako sakanya. Napatigil
ako sa ginagawa ko. Nagkatinginan kasi kami sa mata eh. At pag ginagawa namin yun,
parang nawawala lahat ng nasa isip ko.

Umakyat ang mga kamay nya patungo sa likurang bahagi ng ulo ko. Napapikit nalang
ako dahil alam ko na ang susunod na gagawin nya. Nagdikit na ang mga labi namin. It
feels like, it was my first kiss. Kahit na ilang beses na nya akong nahalikan,
nagiging bago parin ito sa pakiramdam ko.

I answered his kisses with the same desire. I will never get tired kissing this
man. Kahit na ilang beses pa kaming magkalayo, sya parin ang hahanapin ko. He's my
first love. He's my everything..

Mas lumalim pa ang halik namin. Eventually, this kiss will be the start of new
pleasure between us..

**

Kanina pa kami paikot ikot ni Kyle dito sa mall. Bawat sulok ata napuntahan na
namin. Pagod na pagod na ako. Gusto ko ng umupo. Pinuyat na nga nya ako kagabi,
tapos papagurin nanaman nya ako ngayon. I need some rest!

"Ano ba kasing hinahanap mo?" tanong ko. Ang sakit sakit na ng paa ko.

"Basta.." hinila nya ulit ako. May nakita kaming jewelry shop. Pumasok kami dun at
may hinanap sya.

Inalis ko ang pagkakahawak ng kamay namin. Lumabas na muna ako ng shop. Kailan pa
nahilig sa mga alahas ang lalaking yun? Naghanap nalang ako ng pwedeng maupuan.
Hindi ko na kasi matiis ang sakit ng mga paa ko.

Umupo na muna ako sa nakita kong bench. Hindi naman to malayo sa jewelry shop. Dito
ko nalang hihintayin si Kyle. Kinuha ko ang phone ko. Baka kasi nagtext na sina
Papa, pero wala pa din. Miss ko na ang baby Erin ko.

Nakita ko na lumabas na ng shop si Kyle. Lumingon lingon sya sa paligid hanggang sa

nakita na nya ako. Nakangiti sya habang papalapit sa akin. "Pagod ka na?" tanong
nya ng makalapit na sa akin. Tumango lang ako.

Inilahad nya ang kamay nya. Kinuha ko naman to. "Tara lunch na tayo.."

"Sige.."

Naghanap na kami kung saan man kami pwedeng kumain. Hindi ko na tinanong kung ano
ba ang binili nya sa jewerly shop. Pero wala naman syang hawak eh, baka naman wala
syang binili.

Sa isang Japanese cuisine kami kumain ni Kyle. Kakaibia din talaga ang trip ng
isang 'to kung minsan. Sya na ang pumili ng order namin.

Kinuha nya bigla ang kamay ko na nakapatong sa table. Napatingin naman ako sakanya.
May naramdaman akong malamig na bagay na inilalagay nya dun. "K-kyle.." untag ko.

Nagpatuloy lang sya sa paglagay ng bracelet sa kamay ko. "This is an infinity

bracelet love.. Ang sabi nila, infinity symbolizes an unending love.. Kaya ibibigay
ko sayo to, to show that my love for you has no ending.." gusto kong maluha ng
sabihin nya yan. Kyle never fail to surprise me..

"I love you.." napayakap ako sakanya ng malagay na nya ang bracelet sa kamay ko.
"Ang hilig mo talagang mag-surprise.." dagdag ko pa.

Instead of answering me, hinalikan nalang nya ako ng mabilis sa labi. Hindi sya
natatakot na ipakita sa ibang tao kung ano nga ba ang nararamdaman nya. And I love
it..

I love him.

Dumating na ang order namin at masaya kaming kumain. Kung minsan ay sinusubuan pa
nya ako. We're like teenagers having our first date. Mahal na mahal talaga namin
ang isa't isa.

Nasa kalagitnaan kami ng pagkain ng may biglang magsalita sa harapan namin."Kyle,

anak.." I gasped when I hear her voice. It's her..
Pareho kaming natigilan ni Kyle at nag angat ng tingin. Hindi maitatago ang
pagkagulat sa mukha naming tatlo. "M-mom.." pabulong na sagot ni Kyle. Pakiramdam
ko nanigas ako sa kinauupuan ko. Siguro nga nakita ko na ulit sya noon, I even
confronted her. Pero iba na ngayon, kasama ko si Kyle. Kasama ko ang anak nya. Ang
mahal ko..

Gusto ko syang pigilan ng umupo sya sa harapan namin. But I can't find my tongue.
Walang salita na lumalabas mula sa bibig ko. "N-nagkabalikan na kayo?" she asked
confusingly. Gusto kong matawa sa tanong nya. Bakit, pag ba nalaman nyang
nagbalikan kami ni Kyle ay gagawa nanaman sya ng paraan para mapaghiwalay kami?

All these bitter feelings are coming back.

"Y-yes mom.." casual na sagot ni Kyle. Damang dama ko na ang tensyon sa pagitan
namin.

"Mabuti naman kung ganun.. Masaya ako para sainyo." nakangiting sabi nya.

Natawa ako ng sarkastiko. "At kailan ka pa naging masaya sa pagbabalikan namin

tita?" hinawakan ni Kyle ang kamay ko. Hindi ko parin maiwasan na di maramdaman ang
sakit ng nakaraan.

"I-- I'm s-sorry.."

"T-tama na.. Wala naman maibabalik ang sorry mo." malamig na pahayag ko.

Nakatingin lang sa amin si Kyle. Alam ko naman na mali itong ginagawa ko. Pero
hanggang ngayon ay nasasaktan parin talaga ako. "Yssabelle.. Nagsisisi na a-ako. I
want your forgiveness.. Please. hanggang ngayon dinadala ko parin sa konsensya ko
ang lahat ng mga ginawa ko sainyo ng anak ko.." nahagip ng mga paningin ko si Kyle
na nakayuko.

Napailing nalang ako. Hindi ganun kadali ang hinihingi nya. "H-hindi ko na problema
kung kinakain ka na ng konsensya mo. Hindi ko na problema kung sinisingil ka na ng
karma.." tumayo na ako. Hindi ko na kayang harapin pa sya. Tinangka akong pigilan
ni Kyle pero tinabing ko lang ang kamay nya.
Pagkatalikod ko ay dun na nag-unahang lumabas ang mga luha ko. I can't fogive her,
dahil pag ginawa ko yun, baka bumalik nanaman ang dating Yssabelle na mahina. And I
hate it.. I hate it. Babalik nanaman sa akin lahat ng masasakit na nakaraan.

**

-Kerbs

*******************************************
[37] Chapter 35
*******************************************

*******************************************
[38] Chapter 36
*******************************************
Ilang araw na ang lumipas simula ng makaharap namin ni Kyle si Stephen. Hindi na
sya bumalik ng gabing yun. Hinanap nga sya ni Erin nang magising sya, ang sabi ko
nalang ay kinailangan nyang pumunta sa trabaho ng maaga.

Si Kyle naman, medyo iba na sya. Hindi na gaanong umiimik at laging seryoso. Pero
hindi ko na dapat pang tanungin kung ano nga ba ang dahilan kung bat ganun sya
ngayon, dahil ako mismo ay alam ko ang dahilan.

Okay na din si Mama. Naging stable na ang lagay nya. Nakalabas na sya ng ospital
kahapon. Ako naman ay itinutuon ko ngayon ang oras ko sa trabaho. Kanina ko pa
hinihintay na tawagan ako ni Kyle pero wala parin akong natatanggap mula sakanya.

"Mimi.. Can I play with those books?" turo ni Erin sa may bookshelf. Halos lahat ng
libro na nai-publish ng company ay dun nakalagay.

"No baby.. Hindi naman laruan ang mga yan." sabi ko. Inupo ko nalang sya sa
kandungan ko para hindi na maglikot pa. Hindi ko naman kasi sya maiwan sa bahay
dahil inaalagaan ni Papa si Mama. Si Annie naman, busy na din sa trabaho nya. Tsaka
gusto ko laging kasama si Erin.

"Mimi.. Can I play with your phone? Please?" pakiusap nya ulit sa akin. Napatingin
ako sa mga mata nya na nagmamaka-awa. Pag ganitong pagkakataon hindi ko na
matatanggihan ang anak ko.

"Okay baby.." kinuha ko na ang phone ko sa bag at ibinigay yun sakanya. Pagkatapos
ay bumaba na sya sa kandungan ko at tumakbo patungo sa vacant couch.
Itinuon ko na ulit ang atensyon ko sa trabaho. Aalis nga pala kami next week para
sa annual seminar. Panigurado magiging busy nanaman nyan ako. Binabalak ko na isama
si Kyle. Sana lang ay makasama sya. Lalo na ngayon na hindi kami masyadong
nagkikibuan. Nababaliw na ako sa kakaisip kung anong tumatakbo sa isip nya.

The situation is really killing me.

"Mimi! Mimi! Didi Stephen is calling. I'll answer it." tawang ni Erin sa akin.
Sinagot na nya ang phone ko. Ano naman kaya ang kailangan niya ngayon? "Hello Didi?
How are you? I miss you so much.." salubong agad ni Erin sakanya.

Hinayaan ko nalang siya na kausapin ang daddy nya. Isa pa, wala din naman akong
balak na kausapin sya dahil una sa lahat ay wala naman kaming dapat pag-usapan.

Natigilan ako ng sumigaw si Erin. "WHAT? May sakit ka Didi? Wait lang po.."
Tumingin sya sa akin. "Mimi.. May sakit si Didi Stephen. Puntahan natin sya
please?"

"Baby.. I'm b-busy. Madaming kailangan na tapusing work si Mimi." sabi ko.

"But Mimi, kailangan natin alagaan si Didi. May sakit sya.. Nasa house na sya
ngayon." dun na ako natigilan. Nasa bahay sya? Ano nanaman bang palabas ang gagawin
nya ngayon?

I sigh. "Okay baby. Uuwi na tayo." Ano pa nga ba ang magagawa ko? Nasa bahay si
Stephen at may sakit daw sya, kung meron man nga. At kahit kailan hindi ko talaga
matatanggihan ang anak ko.

"Yehey! You're the best Mimi!" masayang sabi nya. Ibinalik na nya ulit sa tenga nya
ang phone. "Didi! Pauwi na po kami ni Mimi.. I love you po!" ibinaba na nya ang
tawag at tumakbo na ulit sya patungo sa akin.

Excited na nagpakarga si Erin sa akin. Inayos ko lang ang mga kakailanganin namin
para next week pagkatapos ay umalis na kami. Habang nasa byahe ay hind maipinta ang
mukha ng anak ko. Halatang gusto na nyang makita at alagaan ang Daddy nya.

Pagdating palang namin ng bahay ay agad ng bumaba sa kotse si Erin. Tumungo na agad
sya patungo sa loob. Sumunod nalang din ako sakanya.
"Lolo, nasaan po si Didi?" salubong ni Erin kay Papa.

"Nasa kwarto nyo. Hinihintay ka na nya.." nakangiting sagot naman ni Papa. Tumakbo
na si Erin patungong kwarto. Habang si Papa naman ay napatingin sa akin. "Sumunod
ka na dun, may sakit sya. Kailangan nya kayo.." seryosong sabi nya. Buntong hininga
nalang ang isinagot ko.

Tumuloy na ako papuntang kwarto. Naabutan ko si Erin na yakap yakap si Stephen

habang nakahiga. Mukha ngang may sakit sya. Napatingin silang dalawa sa akin.
Lumapit ako kay Stephen at hinaplos sya sa noo. Mainit nga sya. "M-mukhang mataas
ang lagnat mo.." awkward na sabi ko.

Hanggang ngayon kasi ay hindi ko parin maiwasan na hindi mailang. Lalo na hindi
maganda ang huling pagkikita namin.

Ngumiti sya ng tipid at umupo ng kaunti para maisandal ang likuran nya sa
headboard. Si Erin naman ay nanatiling nakayakap sakanya. Umupo ako sa tabi nila.
"U-uminom ka na ba ng gamot?" alanganing tanong ko.

"Oo.. Trangkaso lang siguro to. Bukas lang mawawala na to."

Tumnago ako. "U-uhhm.. Gutom ka ba? Pagluluto kita kung gusto mo." tatayo na sana
ako pero mabilis nyang nahawakan ang kamay ko kaya napaupo ulit ako sa tabi nya.

"No. Dito ka muna." hindi ko maipaliwanag kung ano nga ba ang tono ng boses nya.
Pero mukhang malungkot. Ay ewan, ayaw ko nalang pansinin.

"Okay." sagot ko.

Nagulat nalang ako ng bigla syang humiga sa lap ko. Habang si Erin naman ay
nakaunan sa braso nya. Nakatulog na pala.

Gusto ko sanang alisin ang pagkaka higa nya sa kandungan ko pero hindi ko magawa.
Siguro kakalimutan ko muna ang mga nangyari nung minsan. Kailangan nya ng kalinga
ngayon dahil may sakit sya.
"Yssa.. I'm sorry." biglang sabi nya dahilan para mapatingin ako sakanya. I don't
know why, but sincerity reflects through his eyes.

"P-para?" kunot noong tanong ko.

"S-sa ginawa ko nung minsan. And for causing you too much trouble.. Mahal l-lang
talaga kita.."

"Stephen, hindi ito ang tamang oras para pag-usapan yan.."

"No. Alam ko naman na you never wanted to have a child with me.. But believe me,
h-hindi ko naman sinasadya a-ang mga nangyari nun eh.." nag-iwas ako ng tingin.
Bakit ba kailangan nyang ipaalala ulit sa akin ang lahat?

"It's o-okay.." I swallowed hard. But deep inside, I'm breaking.. Gusto kong magka-
anak kay Kyle. But... Ahh, what am I thinking? Maswerte naman ako dahil nandyan na
si Erin sa buhay ko. "Blessing naman sya buhay ko. S-sa buhay natin.."

Kinuha nya ang kamay ko at hinalikan iyon. I looked at him once again. His eyes
were closed. It's as if he cherish every seconds. "I-i love you so much.. Sana kaya
kong ibalik ang nakaraan, kung saan tayo palang dalawa at wala pa si Kyle.."
nagulat ako sa sinabi nya. Paano nangyari yun? Mas nauna kong nakilala si Kyle
kasya sakanya.

"A-anong ibig mong sabihin?" nalilitong tanong ko.

"H-hindi mo na ba talaga a-ako naaalala o namumukhaan man lang?" malungkot na

tanong nya.

"H-huh? I d-don't know what you're talking about Stephen.." biglang bumilis ang
tibok ng puso ko.

"Do you still remember our high school days? We used to be friends.. Madalas tayong
magkasama." mas lalong nabuo ang pagkalito sa isip ko.

Nung high school kami? Paano nangyari yun? Nakilala ko lang naman si Stephen nung
seminar namin dati. That's the first time we've met each other. Kaya imposible na
sya ang una kong nakilala kaysa kay Kyle.

Besides, si Carla lang ang madalas kong kasama nung high school kami. Pero meron
din akong nakakasama nun. But he's gone now. Patay na sya. They got into a plane
crash. Namatay siya including his mom and dad..

Pero posible kayang....

"Yssabelle.. I'm Ismael Alcantara." and there, as he utter that parang nawalan ako
ng hininga.

Paano nangyari yun? Buhay sya? I thought he already left me. Napatingin ako ng
maigi kay Stephen. I tried to memorize every details of his face.. His eyes, nose,
lips.. Everything. Magkamukha nga sila, or should I say na sya nga. Ang buhok lang
ang nagbago. Ismael has a long spiky blonde hair. Habang Si Stephen naman ay clean-
cut and black ang kulay ng buhok nya. But all in all.. tugmang tugma ang mga mukha
nila.

My gosh, bakit ngayon ko lang napansin?

Hindi ko na namalayan na tumutulo na pala ang mga luha mula sa mga mata ko.

He's back.. The first guy who truly touched my heart..

**

Ipopost ko next chapter pag naging 100 votes to :)

-Kerbs

*******************************************
[39] Chapter 37
*******************************************
Flashback sya pag naka-italicized :)

**

"Hi? Pwede bang umupo sa tabi mo? Bago lang kasi ako dito eh.." napatingin ako sa
sa lalaking nagsalita. Tumango lang ako at ngumiti ng tipid.
Ang tagal tagal naman ni Carla. Asan na kaya sya? Nagpalinga-linga ako sa paligid,
pero wala parin sya. "May hinihintay ka ata? Boyfriend mo?" napatingin ulit ako sa
katabi ko. Ano naman pinagsasa-sabi ng lalaking to? Ang bata pa namin eh.

"Hindi. Hinihintay ko lang yung kaibigan ko."

"Ahh.." patango tangong sabi nya. "By the way, ako nga pala si Ismael Alcantara.
You can call me Mael if you want.." ngumiti sya sa akin at inilahad ang kamay nya.
Tinanggap ko naman ito.

"Yssabelle Dizon.. Uhm, Yssa nalang." binawi ko na ulit ang kamay ko sakanya at nag
iwas ng tingin.

"Anong section mo? Ako kasi I-Corithians.."

"Yun din." tipid na sabi ko. Ang tagal ni Carla. First day ng klase ngapapa-late na
agad.

"Talaga? Magkaklase pala tayo.. Sabay na tayong pumasok?" alok nya.

Umiling ako. "No. Una ka na.. Baka ma-late ka pa eh. Hinihintay ko pa kasi yung
kaibigan ko."

"Okay lang. Wala pa din naman akong kakilala eh.." umisod pa sya ng kaunti papunta
sa akin kaya aksidenteng nahawakan nya ang kamay ko. Automatikong naiwas ko naman
ito kaagad.

Napayuko ako. Nakakahiya naman ang inasal ko! "I'm sorry.." sambit ko.

"Haha.. Ano ka ba, ayos lang."

Habang hinihintay namin si Carla ay nagkwentuhan na muna kami ni Mael. Nagiging

komportable naman akong kakwentuhan sya. Nalaman ko na galing pala sila sa Korea ng
mga magulang nya. Kaya naman pala ang haba at spiky pa ang buhok nya, tapos blonde
pa. Nakakatuwa nga dahil parang ang tagal tagal na naming magkakilala, dahil
sobrang dami na ng pinag-uusapan namin.

"Yssa!" pareho kaming napatingin ni Mael sa likuran namin ng may tumawag sa akin.
Si Carla pala. Lumapit na sya sa amin.

"Pasensya na kung na-late ako.. Ang dami pa kasing dinaanan ni Papa eh.."

"Okay lang.." sabi ko. "Ahm, Carla.. Si Ismael nga pala. Bagong kakilala ko."
baling ko saknya.

Bumaling naman ako ngayon kay Mael. "Ismael, si Carla nga pala. Ang bestfriend
ko.." nagkamayan na sila sa isa't isa. Pagkatapos ay tinignan ako ni Carla na
parang may ipinapahiwatig. Nagkibit balikat nalang ako.

Inaya ko na sila na pumasok na ng classroom. Dahil first day ng klase ay pwedeng

umupo kahit saan, kaya naman napili naming tatlo na umupo sa likuran. Nasa left ko
si Carla, habang si Mael naman ay nakaupo sa may right side ko, katabi ng bintana.

Pagdating ng teacher namin ay nag orientation muna kami. Sinabi lang nya ang mga
rules and regulations dito sa school. Habang nagsasalita ang teacher namin ay
napatingin ako kay Mael na nakatingin sa may bintana. "Uy. Di ka ba nakikinig?"
tanong ko.

"Ha? Ahh.. Hindi ah. Napatingin lang ako sa labas. Hehe." patawa tawang sagot nya.
Nag ayos na sya ng upo.

Pagkalipas ng halos dalawang oras ay nadismiss na kami. Inaya kami ni Mael na

kumain. Libre daw nya.Si Carla naman ay tuwang tuwa dahil sa libre. Ako ang
nahihiya para sa babaeng to.

Pagpunta namin ng canteen ay ang dami daming estudyante. Yung iba nasa senior year
na. Pinaghanap kami ng upuan ni Mael. Napadpad kami sa may dulo. Tinanong nya kung
ano ang gusto naming kainin. Pagkatapos nun ay pumunta na sya ng counter at bumili
na.

"Yssa, malakas ang kutob ko na gusto ka ni Mael." napatingin ako kay Carla ng
magsalita sya.
"Ha? Naku. Hindi no.. Friendly lang talaga sya."

"Hindi kaya. Iba yung mga tingin nya sayo eh.." mapang asar na sabi nya.

"Ay naku Carla, tumigil ka nga. Ang bata palang natin eh. Kaka-high school nga lang
natin tapos yan na agad iniisip mo?" umirap nalang ako sakanya.

Nang makatading na si Mael sa table namin ay inilapag na nya ang mga pinamili nya.
Kumain na kami pagkatapos nun at masayang nagkwentuhan. Halos si Mael lahat ng
nagsasalita. Ang bait bait nya. Sa unang tingin parang ang yabang kasi ng dating
nya dahil na rin sa style ng buhok nya at dahil meron din itong kulay.

Pagkatapos namin kumain ay nilibot namin ang kabuuan ng school. Hindi ko alam kung
bakit, pero pag nagkakadikit ang balat namin ni Mael ay may kakaiba akong
nararamdaman.

Ang weird lang.

**

Nasa third year high school na kami ngayon. Bakasyon na next month. Okay naman ang
lahat. Nakakasama ko pa din si Carla. At si Mael.. Masasabi ko siguro na lumalalim
na ang ugnayan namin. Pero hindi ko naman mabigyan ng kasagutan kung ano nga ba
kami. Ayaw ko munang magka-boyfriend. Masyado pa kasi akong bata. Marami pa akong
pangarap. Pero kung sakali man na magkaroon ako, syempre si Mael ang gusto ko.

Ang bait nya sa akin. Hinahatid at sinusundo nya ako sa bahay. Kilala na nga din
sya ni mama at papa. Ang akala nga nila ay boyfriend ko sya, pero ang sabi ko ay
kaibigan ko lang sya.

Hindi din naman ako ganun kamanhid para hindi mapansin na may gusto din sa akin si
Mael. Pero ayaw ko na munang isipin yun. Darating din ang tamang panahon para sa
amin.

"Yssa.." nag angat ako ng tingin ng marinig ko ang boses ni Mael. Nandito ako
ngayon sa playground ng school. Busy kasi si Carla dahil sya ang third year
representative namin sa School Council. Kami naman ni Mael ay sumali sa Journal's
publication ng school. Pareho kasi kami ng hobby na mahilig magsulat..
"Oh, Mael.." tumayo ako at lumapit sakanya. Kinuha nya ang handbag ko at sya na ang
nagdala nito. Ganyan na kasi ang nakasanayan namin noon palang. Ang mga kaklase nga
namin ay inaasar na din kami, pero binabalewala nalang namin sila.

"Saan ba kasi tayo pupunta?" tanong ko. Kanina ko pa sya kinukulit eh. Ang sabi
naman nya ay may meeting daw kami kasama ang ibang members ng club. Eh pagkaka-alam
ko wala naman.

Pagdating namin ng meeting room ay kami lang dalawa. Wala naman yung ibang mga
kasama namin. "Mael, pinaglolo-loko mo ba ako?"

"Hindi. Hindi naman kita kayang lokohin eh." pakiramdam ko namula ako sa sinabi
nya. "Relax.. Upo ka muna.." iginiya nya ako sa upuan na nasa pinaka ginta ng room.
Ano ba naman ang trip ng lalaking to?

"Saan ka pupunta?" tanong ko ng mapansin na akmang lalabas na sya.

"You'll see. Just trust me okay?" ngumiti sya ng matamis sa akin. Hindi nalang ako
nagsalita. I trust him. wala naman kasi syang ginawa na hindi ko ginusto eh.

Ilang sandali lang ay sa isa ng pumasok ang mga kasamahan namin kasama din nila si
Carla. teka, ang akala ko may ginagawa ang babaeng to? Napatingin sya sa akin.
Ngumiti lang ito at kinidatan ako. May kanya kanyang papel pa silang dala. Luminya
sila paharap sa akin at iniharap ang mga papel na hawak nila.

WILL YOU BE MY GIRL?

Napasinghap ako. Pumasok na ulit si Mael. May dala dala syang mga bulaklak. Lumapit
sya sa akin at lumuhod sa harapan ko. Hindi ko maipaliwanag kung ano nga ba ang
nararamdaman ko ngayon. Pero isa lang ang sigurado, masaya ako.

Masaya ako ngayon ng dahil kay Mael..

"Willing ka bang maging girlfriend ko, Yssabelle Dizon?" humawak sya sa mga kamay
ko. Hindi ko alam kung ano nga ba ang dapat kong isagot.
"M-mael.."

Tumingin sya sa akin habang nakangiti. Kitang kita ko sa mga mata nya na totoo
lahat ng mga ipinapakita at mga sinasabi nya. "Hindi naman kita minamadali Yssa.
I'll wait for your answer.. Sagutin mo yan sa first day of class natin, pag fourth
year na tayo." tumayo na sya. Iginiya na din nya ako patayo at niyakap nya ako ng
mahigpit. Ginantihan ko ang yakap na ibinigay nya sa akin.

**

Bakasyon na ngayon. Pupunta sina Mael sa Korea. Malungkot dahil hindi ko sya
makikita ng halos dalawang buwan. Pero masaya din dahil pag uwi nya ay dun ko na
sya sasagutin..

Yes. I'll answer him with a big YES.

Hindi ko masasabi na mahal ko na nga talaga sya. But he's special to me. Gusto ko
syang makasama palagi. He touched my heart. Alam kong bata pa kami, pero hindi
naman siguro masama kung papangarapin ko na maging kami habang buhay. Napangiti ako
sa naisipi ko.

Ngayon na ang alis nila patungog Korea. Dapat nga sasama ako sa airport para naman
makasama ko sya. Ang kaso sabi nya wag nalang daw dahil baka hindi lang sya
makaalis. Kaya eto ako ngayon, nagkakasya nalang sa text.

Ilang minuto nalang aalis na kami. Basta aasahan ko ang sagot mo pagbalik namin,
okay? I love you.

Napangiti ako sa text nya. Hindi na sya tumigil sa kakasabi ng I love you sa akin.
Nasanay na nga ako eh. Konting panahon nalang masasagot ko na din ang bawat I love
you nya sa akin. Nireplyan ko na ulit sya. Ang sabi ko ay mag-iingat sya.
Pagkatapos nun ay hindi na sya nagreply. Baka nakasakay na sila sa eroplano.

**

Magdamag akong naghintay sa tawag ni Mael. Ang sabi kasi nya pagdating nya dun ay
tatawagan na nya ako kaagad. Eh hindi naman nya ako tinext o tinawagan man lang.
Alam ko hindi naman ganun katagal ang byahe patungong Korea. Nagaalala na tuloy
ako.

Bumangon na ako sa kama. Tinignan ko ulit ang phone ko, wala parin talagang text
mula sakanya. Siguro naman magtetext din yun. May tiwala ako kay Mael na hindi nya
ako lolokohin o anuman.

Pagkatapos kong kumain ng almusal ay umupo ako dito sa living room at nanuod.
Bakasyon na kaya wala akong magawa. Si Carla kasi nagbakasyon din sa probinsya
nila. Tapos si Mael naman...... Hay.

Isang private plane patungong Korea ang sumabog sa himpapawid.

Hinihinalang sumabong ang naturang eroplano bandang alas-sais ng gabi kahapon sa

Korean Peninsula. Ayon sa mga pulisya, maaring sumabog ang eroplano dahil sa lumang
makina nito. Pero patuloy parin ang pag-iimbestiga ng kapulisan kung may iba pa nga
bang dahilan sa insidente.

Samantala, kinilala ang mga pasahero na sina Mira at Edmond Alcantara. Kasama na
din nila ang Kaisa-isa nilang anak
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
##########################################################abi ko nga nun, hindi na
ako magkaka-boyfriend dahil si Mael lang ang gusto ko. Pero lahat ng sinabi ko ay
nilunok ko nang dumating sa buhay ko si Kyle. Ang lalaking minahal ko ng totoo.
Sakanya ko naramdaman kung gaano nga ba kasarap magmahal.

Unti-unti ay napakawalan ko na ang mga ala-ala ni Mael. Hanggang sa nawala na sya

sa isip ko at naituon ko na ang buong atensyon ko kay Kyle. Inisip ko nalang na
siguro masyado lang kaming bata ni Mael, at hindi talaga kami itinadhana sa isa't
isa.

Kaya paglipas ng maraming panahon ay si Kyle na ang umangkin ng puso ko. Dahil sya
ang una ko sa lahat ng bagay.

Pero ngayon.. Bumalik na ulit sya. Buhay ang unang lalaking humaplos ng puso ko.

Inayos nya sa pagkakahiga si Erin, pagkatapos ay umupo sya upang mapantayan ako.
"I'm sorry kung matagal kong itinago sayo ito.. I got depressed ng malaman ko na
patay na ang mga magulang ko.."

"Please. Ipaliwanag mo n-naman sa akin lahat." sabi ko sa pagitan ng paghikbi.

Niyakap nya ako at pinunasan ang mga luha sa mata ko. "Wag ka ng umiyak.." umpisa
nya. "Sasabihin ko lahat sayo, basta wag ka lang umiyak. Okay?" alanganin na
napatango ako. Hindi ko alam kung makakaya ko bang pigilan ang mga luha ko.

"Naaalala mo pa ba yung araw na paalis na kami? Hindi ako nakasama kina Dad nun.
Sabi ko kasi gusto pa kitang makita. Pumayag naman sila na sumunod nalang ako. Kaya
bumili ako ng ticket para sa ordinary flight. Balak sana kitang sorpresahin nung
gabing yun, para tanungin na kita sa sagot mo. Hindi na kasi ako nakapaghintay nun
eh." napangiti sya at mas humigpit pa ang yakap nya sa akin.

"Pero.. Hindi na kita nagawang puntahan pa dahil sa ibinalita nila." nakita ko ang
pamumuo ng lungkot at sakit sa mukha nya. "Si Dad at si Mom.. Iniwan nila ako ng
biglaan. Di ko alam kung ano nga ba ang dapat kong maramdaman nung araw na yun. Ang
sakit.. Bumalik nun ako sa bahay namin at hindi alam kung ano ba ang dapat na
gawin.."

"P-pero paano nila nasabi sa balita na kasama ka sa mga namatay?"

"Because of my stuffs. Nandun na kasi lahat ng mga gamit ko sa private plane. Kaya
ang buong akala ng lahat ay kasama ako sa mga namatay.. Dahil sa dagat bumagsak ang
sinasakyan nila dad ay hindi na nila nakita pa ang mga bangkay nila.." lumuwag ang
yakap nya sa akin. Dun ko lang napansin na umiiyak na pala sya.

"Hindi ako lumabas ng bahay pagkatapos ng insidente. Hanggang isang araw pumunta
dun si Marlon Sy. Ang kasosyo sa negosyo ni Dad.. Inampon nya ako dahil wala syang
anak. Pumayag ako, pero ang sabi ko ay papalitan ko ang pangalan ko. Papalitan ko
ang lahat sa akin at paninidigan ang sinabi ng media na patay na ako. Hanggang sa
ipinakilala na ako bilang si Stephen Sy. Ang nawawalang anak ni Marlon Sy.. Nag
aral ako sa America. Binago ko ang lahat sa akin. Para hindi na ako makilala ng
lahat."

"B-bakit ginawa mo yun? Bakit mo tinalikuran ang pagiging Alcantara?"

"Simple lang.. Dahil ayaw ko ng masaktan. Iba't ibang sakit ang naranasan ko ng ako
pa si Ismael.. Ismael Alcantara na wala ng mga magulang." may halong pait na sabi
nya. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin para mawala ang sakit na
nararamdaman nya. I wiped his tears away. Kahit yun man lang ay mabawasan ko ang
sakit na nararamdaman nya.

All this time. Akala ko wala na sya. Hindi ko alam na malapit lang pala sya sa
akin. Ang tanga ko dahil hindi ko napansin yun.

"I'm sorry kung itinago ko sayo ang lahat.." sabi nya ulit. "Inayos ko lang ang
sarili ko. But then.. Nang makita na uli kita, iba na ang mahal mo. I tried to act
na hindi tayo magkakilala. Pero ang hirap. Ang sakit.. Dahil ang babaeng mahal ko,
nagmamahal na ng iba." napayuko ako. "But it's okay.. Hindi naman kita masisisi eh.
We were too young then, kaya ang akala natin puppy love lang.. But believe me,
unang beses palang na nagkita tayo, mahal na kita.."

"Sinubukan kitang agawin kay Kyle. Galit na galit ako sakanya nun dahil ang babaeng
inaalagaan ko ay sinasaktan lang nya.. Ni hindi ka nga nya nagawang pakinggan. You
never deserve him.. Palagi nalang sakit ang ibinibigay nya sayo. So I protected you
secretly. Alam ko na mali ang paraan ko, kaya naipasaksak ko din sya." napapikit
ako ng mariin. Sya nga pala ang dahilan kung bakit muntik ng mamatay si Kyle nun.
Pero bakit hindi ko na magawang magalit sakanya ngayon?

"I'm sorry if I made everything rough. Akala ko magiging maayos na ang lahat sa
atin nun. But then, you realized again na hindi pala ako ang mahal mo, iniwan mo
nanaman ako at bumalik sakanya. Naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko maamin amin
sayo na ako si Ismael. Ang gago ko.. Sana noon palang nagpakita na ako sayo para
nagkaroon na tayo ng pagkakaton sa isa't isa, hindi yung lagi nalang akong
nakikihati kay Kyle.." nasasaktan akong marinig yan mula saknya. He's hurting
because of me.

Nung mga panahon na nangungulila sya ay wala ako sa tabi nya. Samantalang sya,
ginawa nya lahat para saakin noon palang. Though he didn't reveal his real
identity. Kahit na nakilala ko ulit sya bilang si Stephen. Naging mabait parin sya
sa akin. Kahit na minsan mali ang paraan ng pagmamahal nya. I think he's just
afraid to be alone.

Dapat nagawa ko syang intindihin. I judge him. Ni hindi nga ako naging thankful sa
lahat ng ginawa nya para sa akin. Una palang, sya naman dapat eh..

Pero si Kyle na ang laman ng puso ko ngayon. Madami din syang nagawa para sa akin.
Marami din syang paghihirap na dinanas. Ilang beses ko na din syang nasaktan at
napaiyak. Hindi ko sya pwedeng saktan nalang ng basta basta.

"I'm sorry kung hindi ako nagpakilala sayo ng matagal na panahon.. If you want to
be with him, then I'll let you go. Hindi na kita pahihirapan pa..."

I cut his words. "No. I'll stay here, with you, Mael.." buong pusong sabi ko.
Kailangan kong makabawi sakanya.

**

-Kerbs

*******************************************
[40] Chapter 38
*******************************************
Hinayaan ko ng makatulog ulit si Stephen. Nakaupo lang ako sa gilid ng kama.
Pinagmamasdan ko silang magkatabi ni Erin. Napangiti ako dahil sa kaalaman na
nandito na ulit ang lalaking nakalimutan ko sa mahabang panahon. Kailangan kong
makabawi sakanya.

Hinaplos ko ang buhok nya. Ang dami ng nagbago kay Mael. Naisip ko kung paano nga
ba nya nakaya na mabuhay matapos syang mawalan ng mga magulang. Kung nandun lang
sana ako nang mga panahon na yun ay nasamahan ko sana sya.

Lahat ng mga maling nagawa nya bilang Stephen ay biglang naglaho. Naiintindihan ko
na ngayon ang lahat. Wala naman akong karapatan na magalit sakanya. Dahil ginawa
nya ang lahat para sa akin. Kung sinabi lang sana nya agad ay hindi ko na sya
nasaktan pa ng paulit ulit.
Nagmulat ng mga mata si Stephen. Kinuha nya ang mga kamay ko at inihalpos yun sa
pisngi nya. "Thank you for staying, Yssa.." nakangiting sabi nya. Di ko na din
maiwasan na hindi mapangiti. Mabuti naman at kahit sa ganitong bagay ay makabawi na
ako sakanya.

Napatingin kami kay Erin ng magmulat na din sya. "Mimi, I'm hungry.." sabi nya
habang kinukusot ang mga mata.

Natawa nalang kami ni Stephen. Ang takaw talaga ng baby namin. "Okay, kakain na
tayo my Princess." sabi ni Stephen. Akmang bubuhatin na nya si Erin ng pigilan ko
sya.

"Ako ng magbubuhat sakanya.. May sakit ka pa eh."

"Okay na ako. Don't worry.." tumayo na sya habang karga si Erin. Hindi ko na sya
pinigilan pa. Mukha namang malakas na ulit sya. Tsaka hindi na din sya ganun kainit
eh.

Paglabas namin ng kwarto ay madilim na. Naabutan namin si Papa na pinapakain si

Mama sa dining area nandun din si Annie na kumakain din. Lumapit kami at umupo na.

"Stephen, hijo, ayos ka na ba?" tanong ni Papa.

"Ahh.. Opo. Ang galing po kasing mag-alaga ni Yssa." nakangiting sabi nya. Inupo
nya sa lap nya si Erin. Ako naman ay napatingin sakanya. Ginantihan lang nya ako ng
matamis na ngiti. Maging sina Papa ay napangiti din sa sinabi nya.

"Ahm, Mae-- Uhmm.. Stephen, ako ng magpapakain kay Erin."

"No ako na. Hindi naman ako invalid." natatawang sabi nya. Nilagyan ko nalang ng
pagkain ang plato nya.

Sina Annie, Mama at Papa naman ay tila nagtatakang nakatingin sa amin. "Bakit po?"
kunot noong tanong ko.
"Wala namana ate. Parang iba ka lang ngayon. Well, okay lang naman. Mas gusto ko
yung ganyan ka." sabi ni Annie pagkatapos ay itinuloy nalang ang pagkain nya.

Habang kumakain kami ay may bigla akong naisip. Kailangan din nilang malaman na
buhay pa si Mael. "M-may gusto po sana akong sabihin.." umpisa ko. Napatingin
silang lahat sa akin na tila nagtataka.

"Ano yun ate?"

"Naaalala nyo pa ba si M-mael?"

Nakita kong natigilan si Papa sa sinabi ko. "B-bakit mo naitanong anak?"

"Pa, buhay p-po sya.." kinuha ko ang isang kamay ni Stephen at hinawakan yun. "N-
nandito po sya ngayon. Kasama natin.." tumingin ako kay Stephen, alanganin na
ngumiti lang sya sa akin. Sina Papa naman ay nagtataka parin sa inaasal ko. "S-si
Stephen po at si Mael ay iisa." pare-parehong gulat ang rumehistro sa mga mukha
nila.

"P-pano nangyari yun ate?"

Sinabi ko lahat sakanila kung paano nga ba nangyari ang lahat. Hawak hawak ko ang
kamay ni Stephen habang nagsasalita. Si Erin naman ay tila walang alam dahil
patuloy lang sya sa pagkain. Nang matapos na akong magkwento ay halos hindi
makapaniwala ang mga reaksyon nila. Tumayo si Papa at niyakap si Stephen.

"M-masaya kami para sayo, Ismael.. Ako, at ang mama ni Yssabelle ay pwede mong
ituring na parang tunay na mga magulang.." napangiti ako sa sinabi ni Papa.
Hanggang ngayon pala, boto parin talaga sya kay Mael.

"Sabi ko na nga ba, kaya unang kita ko palang sayo bilang si Kuya Stephen ay magaan
na ang loob ko sayo. Dahil ikaw pala si Kuya Ismael.." masayang sabi naman ni
Annie.

Pagkatapos ng mahabang kwentuhan ay nagpatuloy na kami sa pagkain. Lahat kami ay

masaya at tanggap si Mael.
**

"Sigurado ka bang ayos ka na? Pwede ka naman matulog dito." sabi ko kay Stephen.
Nag-aalala kasi ako sakanya. Sa condo nalang daw sya matutulog dahil may mga
trabaho syang naiwan dun.

"Oo. Ayos na ako.." hinalikan nya ako sa noo bago pumasok ng kotse nya. "Pasok ka
na, malamig na dito sa labas. Goodnight." nakangiting sabi nya. Pinaandar na nya
ang sasakyan at tuluyan ng umalis. Nang mawala na sa paningin ko ang sasakyan nya
ay pumasok na ako ng bahay.

Pumasok na ako sa kwarto namin ni Erin. Pinatulog na sya ng daddy nya kanina.
Napagisip-isip ko na hanggang kailan ko magagawa ang ganito? Hanggang kailan ko
papaniwalain ang anak ko na ayos kami ng daddy nya. Kailangan din nyang magkaroon
ng masaya at buong pamilya.

Napatingin ako sa phone ko ng bigla itong umilaw. Kinuha ko ito at tinignan kung
sino ang tumatawag. Si Kyle pala. Sinagot ko na ito. "Hello?"

"Mabuti naman sinagot mo na.. Kanina pa kita tinatawagan, akala ko napano ka na.."
may halong pag-aalala na sabi nya.

"I'm sorry, may ginawa lang ako." ayaw kong magsinungaling, pero kailangan eh.

"Ahh.. Okay lang. Miss na kita. Kita tayo bukas?"

"S-sige.. Kyle, pagod na ako. B-bukas nalang ulit.." napahigpit ang hawak ko sa
phone ko. Ang sama sama ko.

"Ganun ba? Gusto pa naman kitang makausap ng mas matagal. Pero sige, mukhang pagod
ka na ata. Goodnight. I love you, Love.." hindi ko na sya sinagot. Binaba ko na ang
tawag.

Hindi ko na alam kung ano pa nga ba ang dapat kong gawin. Bakit ganito? Bakit
kailangan maipit ako sa ganitong sitwasyon.. Ayaw kong masaktan si Kyle dahil sya
naman talaga ang mahal ko. Pero ayaw ko naman iwan si Stephen dahil importante din
sya sa akin..

Kyle
Kanina pa ako nagsasalita pero hindi naman ko masyadong kinikibuan ni Yssabelle.
Parang ang lalim kasi ng iniisip nya eh. Kanina pa sya tulala. "Love, may problema
ka ba?" hinawakan ko ang kamay nya.

Parang nagulat naman sya sa ginawa ko at napakurap. "Ah.. Ano, wala naman.. Ano na
nga ang pinag uusapan natin?" pag-iiba nya.

"Ang sabi ko, out of town tayo next week. Isama natin si Erin. Ano sa palagay mo?"

"N-next week?" tila gulat na sabi nya. "H-hindi ako pwede.. May annual seminar
kami. I need to be there."

"Ganun ba? U-uhm pwede ba akong sumama?" lakas loob na tanong ko.

Gulat syang napatingin sa akin. "Ha? A-ano.. Kasi.."

"Please?"

"B-baka mainip ka lang."

"Hindi ah. I used to work there. Hindi ako maiinip, tsaka makakasama naman kita."

"No!" nagulat ako ng mag-taas sya ng boses. Tila nahiya naman sya sa inasal nya at
yumuko. "I'm sorry.. B-baka hindi lang naman kasi kita maasikaso. Pagdating ko, dun
nalang tayo umalis.."

Napabuntong hininga nalang ako. "S-sige.." sabi ko nalang kahit na gustong gusto ko
talagang sumama. Ano nga ba ang magagawa ko? Mahal ko eh, kaya kailangan kong
pagbigyan.

Yssa

Ngayon na ang seminar namin. Aalis na kami. Kasama ko si Erin at Stephen. Oo,
kasama si Stephen. Yun ang dahilan kaya hindi ko pwedeng isama si Kyle. Pero ang
totoong plano ko naman talaga ay si Kyle talaga ang isasama ko. But I changed my
mind. Marami pa naman ang oras para sa amin ni Kyle..
Ang hirap ng may itinatago. Pakiramdam ko ako na ang pinakamasamang tao sa lahat.
Hindi ko na talaga alam kung ano pa ang dapat kong gawin. Bahala na nga.

Hindi ko na dinala ang kotse ko. Kay Stephen na kami sumakay ni Erin. "Masaya ako
dahil isinama mo ako. First time to ah." masayang sabi nya habang kasalukuyang
nagmamaneho.

Napangiti ako. "Para man lang makabawi sayo, Mael.."

Tumingin sya saglit sa akin pagkatapos ay ibinalik ulit ang tingin sa daan. "I like
it pag tinatawag mo akong Mael. It brings back the sweet memories before.."

Naalala ko nanaman ang nakaraan namin. High school palang kami gusto nya ako lang
ang tumatawag saknya nun. I find it very sweet.

**

Pagdating namin sa resort ay tumungo na kami sa villa namin. Ang mga empleyado ay
halos nakatingin saamin. Marahil nagtataka sila kung bat kasama si Stephen. Ang
alam kasi nila ay matagal na kaming naghiwalay. Nakita din kami ni Carla, kunot ang
noo nya. Nagtataka din siguro sya sa mga nangyayari.

"Aalis ka na ba agad?" tanong ni Stephen sabay baba ng mga maleta namin. Inilapag
ko naman si Erin sa may kama. Tulog nanaman kasi.

"Hindi naman. Bukas pa naman ang event. Why?" tanong ko.

"U-uhmm.. Pwede ba nating ipasyal si Erin paggsing nya? Kung gusto mo lang naman.."

"Yun lang ba? Sure.."

Nagliwanag ang mukha nya. Nagulat ako ng lumapit sya sa akin at niyakap ako. He's
really happy. And I'm happy too dahil napapasaya ko sya. Gumanti ako ng yakap
sakanya. Gusto kong maramdaman nya na hindi na sya nag-iisa.
Pareho kaming napahiwalay sa yakap ng tumunog ang phone ko mula sa bulsa. Kinuha ko
ito. "It's K-kyle.." I looked at Stephen. Nag iwas lang sya ng tingin. Umupo nalang
sya ng kama para tabihan si Erin. Ako naman ay pumunta sa labas.

"Hello Love? Nandyan na ba kayo? Kanina ko pa hinihintay ang text mo eh.." bungad
agad ni Kyle sa akin.

"Ahh, yeah. Halos kadarating lang. I'm sorry. Nawala kasi sa isip ko na tawagan
ka."

"Lagi mo nalang ata akong nakakalimutan ngayon? Pinagpapalit mo na ata ako?" biro
nya. I gulp. Kahit na pabiro yun, somehow ay na-guilty ako. Kinakain na ako ng
guilt. Alam ni Kyle na si Erin lang ang kasama ko. Hindi nya alam na nandito din si
Stephen.

I know it would hurt him pag nalaman nya to. Hindi ko na talaga alam ang gagawin
ko.

"Oh, bat hindi ka na nagsalita? Joke lang yun.. Alam ko naman na hindi mo ako
pagpapalit, diba?"

"Y-yes.. Kyle. Tawagan nalang ulit kita. Bye." I immediately press the end button.
I'm really sorry, Kyle. Ayaw ko lang madagdagan ang mga kasalanan ko sakanya.

Pumasok nalang ulit ako sa loob. Nakahiga si Stephen habang nakapikit. Lumapit ako
sakanya. He's breathing softly. Akala ko tulog sya, but then he rested his head on
my lap. "Yssa.. D-dito ka lang ha?" he said.

"Hindi naman ako aalis, diba I told you i'll stay?"

"What I mean is.. W-wag mo na akong iiwan. Ikaw nalang ang meron ako. Kayo ni
Erin."

Hinaplos ko ang ulo nya. "Yes." sabi ko.

Stephen might look tough on the outside, pero marami syang lungkot na itinatago sa
puso nya. I thought he's just obsess or what. Pero hindi eh, he's searching for
love. Matagal syang naging mag isa. Dumipende lang sya sa sarili that's why I can't
understand him sometimes..

I'll take care of him.

**

"Mimi! I want to swim.." sabi ni Erin sa akin. Nandito kami ngayon sa tabing dagat.
Buhat buhat sya ni Stephen mula sa likuran. Habang magkahawak ang mga kamay namin.

"No, baby.. Malapit ng mag-gabi. Bukas nalang.."

"But--"

"Princess, makinig ka sa Mimi mo. Okay? Bukas nalang.." sagot ni Stephen para sa
akin. Pinisil ko ang kamay nya at nginitian. Ang anak namin ay nag-pout lang. Ang
cute talaga.

Inaya nalang kami ni Stephen na magdinner. He ordered so many foods. Si Erin naman
tuwang tuwa dahil sa dami ng pagkain. Alam na alam talaga ni Stephen ang weakness
ng anak namin.

"Hmm! So yummyyyyyy.."

"Haha.. Princess, mukha ka ng pig." biro ni Stephen kay Erin.

"No! That's not true.." she protested. Nagtawanan nalang kami ni Stephen. Ang bilis
mapikon ng anak namin.

Ngayon lang kami nagksama-sama na masaya kami. Hindi naman namin ginawa to dati. I
was selfish that time. Hindi ko pinaramdam sa mag-ama ko ang buong pamilya. Ayaw
kong lumaki si Erin na maging produkto ng sirang pamilya.

Nagitla ako ng magvibrate nanaman ang phone ko. Akala ko si Kyle. Pero hindi pala.
Si Carla ang nagtext.
Kita tayo sa labas..

Ano kayang kailangan nya? Nagpaalam na muna ako sa mag-ama na lalabas lang ako
saglit. Tumango nalang sa akin si Stephen bilang sagot.

Carla

"May pag-uusapan ba tayo?" bungad agad sa akin ni Yssa paglabas nya.

"Tara.. Maglakad muna tayo sa tabing dagat." aya ko. Nauna na akong maglakad
sakanya.

Humarap ako sa dalampasigan. Lumubog na ang araw. Naramdaman ko na tumabi na sa

akin si Yssa. Huminga muna ako ng malalim bago magsalita. "Yssa.." umpisa ko. "Kayo
na ba ni Stephen ulit?"

Nakita kong panandalian syang natigilan. "Ha? Ahh.. No."

"Then, anong ginagawa mo? Magkahawak kamay kayo. Sinama mo sya dito.. It's like you
were on a vacation. Kayong tatlo.."

"W-why? Anong masama. Pamilya naman kami.."

Napapikit ako. Ano ba ang nangyayari sa babaeng to? Hindi ganyan ang pagkakakilala
ko sakanya. "Bat ganyan ka? Diba nagkabalikan na kayo ni Kyle? Then.. Bakit mo
pinapakita kay Stephen ang ganyang bagay?"

She sigh. Hindi ko na alam kung ano pa ba ang nasa isip nya. Hindi ko na sya
magawang intindihin. Kyle loves her so much. Alalm na alam ko yun. Nakita ko ang
mga paghihirap ni Kyle nun. Sumaya lang ulit sya recently, nang magbalikan na ulit
sila.

Tapos ngayon ganito nanaman ang inaasal ni Yssa. Hindi naman sa nakikialam ako sa
relasyon nila. Pero naaawa na ako kay Kyle. Ang dami nyang isinakripisyo para lang
sakanilang dalawa. Ang daming pagbabago sa buhay nya. Ayaw ko man isipin, pero sa
tingin ko niloloko sya ni Yssa..
"Natatandaan mo pa ba si Mael?" napatingin ako sakanya. Si Ismael Alcantara? Ang
kauna-unahang lalaki na nagustuhan nya? Bat nasali sya sa usapan namin?

"B-bakit sya nasali sa usapan?" nalilitong tanong ko.

Natatandaan ko, si Ismael ang dahilan kung bakit ayaw makipagrelasyon ni Yssa noon.
Masyado syang nasaktan nung namatay sya. Kaya nga hindi na namin sya binabanggit
sakanya. Naging makulay lang ulit ang buhay nya simula ng dumating si Kyle. Sya ang
una nya sa lahat..

Pero kung buhay si Ismael, I doubt it. Baka hindi nagkakilala si Kyle at Yssa.
Halata naman kasi na gusto nila ang isa't isa nun. Though mga bata pa kami that
time..

"Si Mael at Stephen ay iisa.." akala ko nagbibiro lang sya. Pero hindi. She's
serious.

"Paano nangyari?" litong tanong ko. Imposible. Kitang kita ko sa balita na kasama
si Mael sa pagsabog ng eroplano. Paanong si Stephen at si Ismael ay iisa?

Kinuwento nya lahat sa akin. Parang panaginip lang lahat. Bawat salita nya,
halatang masaya sya dahil bumalik na ulit si Mael. Kaya ba ganyan na sya ngayon kay
Stephen? Kaya ba bigla syang naging malambing sakanya?

"I can't lose him, Carla.." sambit nya.

"P-paano naman si Kyle? Mahal ka nya Yssa!" sigaw. No. Hindi.. Siguro nung high
school kami kay Mael ang boto ko, but things were different now. Mas boto na ako
kay Kyle. Mahal na mahal nya si Yssa. Siguro nga mahal din sya ni Ismael o Stephen.
Pero iba ang pagmamahal ni Kyle. Mas madami silang napagdaanan. Mas marami na
silang nalampasan.

Hindi naman siguro masisira ang relasyon nila dahil sa bumalik lang ang unang
lalaking nagustuhan ng kaibigan ko, diba?

"I-i don't know.."

"Tell me Yssa, hindi mo naman sya iwan ng dahil lang sa bumalik si Ismael, diba?"
humarap ako sakanya. Hinawakan ko ang mga balikat nya at niyugyog sya.

Nagsimula ng magtubig ang mga mata nya. "Hindi ko na alam C-carla. Hindi ko na
alam.. I can't lose them both!" she sobbed.

Binitawan ko ang mga balikat nya. "No! You can't keep them both Yssa!" sigaw ko. I
turned around. I know I don't have the right to inerfere with her relationships.
Pero natatakot lang ako. Isinuko ko nga si Kyle because I know they love each
other.

Tapos ano na ngayon? Iiwan lang nya ito dahil may bumalik mula sa nakaraan nya?

Tsaka natatakot ako para kay Kyle, dahil baka matalo nanaman sya..

**

-Kerbs

*******************************************
[41] Chapter 39
*******************************************
Kyle

Hindi parin kami nagkikita ni Yssabelle. Ang alam ko nakauwi na sila kahapon. I
wanna see her. Gusto ko na syang yakapin at halikan. I miss her so much. Gusto ko
na ngang magtampo sakanya pag minsan. She's not cold, but she's very distant.

Pag gusto kong makipagkita sakanya sasabihin nya busy sya o hindi na maiwan si
Erin. Dati naman kahit busy sya may oras sya na nailalaan para sa akin. Gayunpaman,
pinipilit ko na intindihin sya. Baka naman kasi madami lang talaga syang ginagawa.

Nandito ako ngayon sa bar ni Vince. Nag-aya kasi sila na mag inuman muna daw kami.
Since wala naman akong gagawin ay pumayag na ako. Nagpaalam na din ako kay
Yssabelle, hindi naman sya nagreply.

Ang busy naman ng mahal ko.

"Kala ko hindi ka pupunta eh.." tinapik ni Lester ang balikat ko pagkatapos ay

umupo na ako.

"Miss na kita eh." biro ko.

"Yuck. Ang bakla mo pare." natatawang sabi ni Arnold.

"Sus. Selos ka lang." sabat ni Vince.

"Di ah!" mabilis na depensa naman ni Arnold. Nagtawanan nalang kami. Napatingin ako
kay Jim, as usual walang imik. Wala ng pinag-bago ang lalaking to.

Nag-inuman lang kami. Parang yung dati lang. Ang kaibahan, dati pag nag-iinuman
kami may mga babaeng kasama. Ngayon wala na.

May kanya kanya na kaming mga buhay eh. At syempre hindi ko naman magagawang
lokohin si Yssabelle kahit na ilang libong babae pa ang iharap nila sa akin sya
parin ang pipiliin ko.

"Ikaw naman Kyle, kamusta na kayo ni Yssa? Kelan kasal?" tanong ni Arnold.

"Malapit na. Maghintay ka lang.." sabi ko. Sa totoo lang, gusto ko na talagang
maitali sa akin si Yssabelle. Hindi ko na ata kakayanin pag nawala pa sya sa akin.
Gusto ko na din magkapamilya at syempre gusto ko sya ang magiging ina ng mga anak
ko. Ituturing ko din na tunay na anak si Erin kahit na kay Stephen pa sya.

"Basta ako ang bestman ha?" sabi ni Vince.

"Di mo bagay.. Mas bagay ko kaya." sabi naman ni Lester.

"Tumigil nga kayong dalawa. Hindi nyo nga maabot kagwapuhan ko eh. Malamang ako ang
bestman." singit ni Arnold. Nagtawanan nanaman kami. Iba talaga ang mga hirit ni
Arnold.

"Ano ba kayo. Si Jim ang bestman.." sabi ko. Sa lahat kasi, si Jim ang
pinakamalapit sa akin. Kahit naman hindi sya masyadong nagsasalita ay
napapagsabihan ko sya ng problema. Lalo na dati nung panahon na hiwalay kami ni
Yssabelle. Hindi nalang sila umimik. Si Jim naman, tumingin lang sa akin. Walang
ekspresyon ang mukha.

Nang lumalim na ang gabi at dumami na ang tao dito sa bar ay nagpaalam na ako.
Kailangan kong umuwi kaagad. Buti naman hindi nila ako pinigilan.

Tinignan ko ang phone ko, wala man lang text si Yssabelle?

Tsk. Ang dami naman nyang ginagawa.

Dahil hindi pa ako inaantok ay naisipan ko munang magkape. Pampalipas oras na din
habang hinihintay ang text ni Yssabelle.

Napapangiti ako pag nakikita ko ang mga mag asawa na pumapasok dito sa coffee shop.
Kami kaya ng mahal ko? Siguro pag mag asawa na kami mas magiging masaya kami. Tapos
may mga anak pa kami. Mas lalong masaya.

Ilan kaya ang gusto nyang anak? Ako kasi gusto ko marami. Para mas masaya.. Pero
syempre depende parin sa mahal ko. Ayaw ko naman mahirapan sya. Kung ano ang gusto
nyo e di yun na din ang gusto ko.

Ininom ko na ang kape ko na kakadating lang. Dahil tabi ako ng glass window ay
kitang kita ko ang labas. Tapat kasi nito ay isang Italian resto.

Natigilan ako sa pag-inom ng kape ng mahagip ng paningin ko ang tatlong imahe.

Hindi ako maaring magkamali. Si Yssabelle at Erin, kasama nila si Stephen.

Kumurap ako ulit, baka dala lang to ng nainom ko kanina. Pero hindi eh. Kabisado ko
si Yssabelle. Kilalang kilala ko sya.

Pumasok sila sa resto na katapat nitong coffee shop.

Napakunot ang noo ko. Bakit nya kasama si Stephen? Ang pagkaka-alam ko galit sya
kay Stephen dahil sa ginawa nya nung minsan. Halos insultuhin na nga kaming dalawa.
Pero bakit ngayon parang wala lang lahat sakanya? Nagtatawaan pa sila. Hindi.. Baka
dahil gusto lang ni Erin na magkasama ang mommy at daddy nya.

Oo.. Siguro yun nga.

Pero kahit anong pilit ko, sa tingin palang ni Yssabelle kay Stephen parang iba eh.
Tila matagal na silang may relasyon. Parang mahal nila ang isa't isa.

Para naman akong gago nito. Para akong nanunuod ng sine. It's like I'm watching a
fcking love story.. Ang saya saya pa nila. Para silang tunay na pamilya.

I formed a fist ng hawakan ni Stephen ang mga kamay ni Yssa. Habang si Erin naman
ay natutuwa sa mga magulang nya. Kitang kita ko lahat ng ginagawa nila. Dahil
malapit lang din sila sa may bintana. And the wall of the resto is made up of glass
kaya kitang kita sila.

Kaya ba hindi ako madalas tawagan ni Yssabelle ngayon ng dahil kay Stephen? Totoo
bang busy sya o hindi naman talaga?

Sht. Ayaw kong bumuo ng konklusyon sa utak ko. Hindi na ako ang dating Kyle na
hindi marunong makinig. May tiwala ako kay Yssabelle.

Ako ang mahal nya. Alam na alam ko yun.

Hindi ko na natiis pa ang sarili ko. I grab my phone and dial her number. Di ko na
kaya. Bawat galaw at tingin nila sa isa't isa ay parang kutsilyo na sumasaksak sa
puso ko.

Sadista ba ako dahil gusto kong nakikita ang ganung scenario?

Hindi.

Hindi muna ako mag iisip.

I'll confirm it first.

Nakita kong kinuha na ni Yssabelle ang phone nya mula sa bag. She looked at the
screen for a moment. Napatingin sya kay Stephen. I saw him nodded. Binawi nya ang
kamay nya kay Stephen at sinagot ang tawag.

"Hello Kyle.. Bat napatawag ka?" bungad nya. Siguro dahil boyfriend mo ako. Sagot
ng isip ko.

Kinalma ko muna ang sarili ko. Kailangan magpanggap ako na masaya at walang alam
para hindi masaktan. "Miss na kasi kita. Hindi ka tumatawag at nagtetext eh. Ang
dami mo atang ginagawa?"

"Aah.. Y-yeah.. I'm sorry.."

"It's okay, mahal naman kita. At alam ko naman na mahal mo din ako diba?"

Matagal bago sya sumagot. I held my breath. Sasabihin na ba nya na hindi nya ako
mahal? No.. Hindi pwede.

"S-syempre naman mahal din kita.." sabi nya. Pero bakit hindi ko maramdaman ang
sinasabi nya?

"I know that.." I tried to force a laugh, kahit namasakit. "Nga pala, nasaan ka?
Parang maingay kasi dyan eh. Wala ka sa bahay?" I curiously asked.

"Yes. Nasa byahe kasi kami ni Erin. Tulog na sya.. Ahmm. Kyle, lowbat na ako. I
need to hang up. Bye." then she ended the call. Ni hindi man lang nya ako
pinagsalita. Nilagay na nya ang phone sa bag. Tumingin sya kay Stephen at ngumiti.

Parang walang nangyari..

She's lying.. Bakit nya nagawa sa akin to?

Why Yssabelle? Why did you crippled my heart for the nth time?
**

-Kerbs

*******************************************
[42] Chapter 40
*******************************************
"Minsan kung sino pa ang mahal natin ay sila pa ang mananakit sa atin ng sobra.."

Play nyo yung song sa side. Unfaithful ang title. Lol I just thought it was a good
song on this chappy.

Enjoy! :)

**

I forgive her. Martir bang pakinggan? Wala eh, mahal ko sya. Kaya kahit na gaano pa
kabigat ang ginawa nya ay kaya ko parin itong palampasin. I can't bear another
heartache pag iniwan nya ako. Magpapakabulag nalang ako. I'll pretend na wala akong
nakita. Na hindi ako nasaktan. Kakalimutan ko ang lahat..

Masaya ako ngayon dahil magkikita kami. Akala ko nga tatanggi sya pero buti naman
at hindi. I will surprise her. Siguro nakalimutan nya, pero monthsary namin ngayon
eh. Dito nalang siguro kami mace-celebrate.

Tinignan ko ang relo ko, 3PM na. Malamang darating na si Yssabelle nyan. Pumunta na
muna ako ng banyo para maligo. Excited na akong icelebrate ang monthsary namin.

Sht. Para naman akong teenager nito eh.

Pagkatapos kong maligo at makapagbihis ay lumabas na ako. Tinignan ko ang kabuuan

ng bahay. Mukhang maayos na ang lahat. Si Yssabelle nalang ang kulang.

Umupo na ako. Hihintayin ko nalang ang text ng mahal ko.

I will hug her tight pagdating nya dito. Gusto ko na din halikan ang malambot nyang
labi. Sht. I'm starting get a boner. Wala pa nga sya eh. Tss. Miss ko lang naman
kasi ang mahal ko.

Lumipas ang isang oras pero wala parin sya. Hindi parin nagtetext. Baka naman may
ginawa lang. Ayaw kong isipin na kasama nya si Stephen.
Tama na. Ayaw kong masaktan.

Another hour again, still no sign of Yssabelle.. Hanggang sa isang oras ulit.
Umabot pa ng isa nanamang oras.

Hanggang sa umabot na ang gabi.. Walang Yssabelle..

I sigh. Lumamig na ang pagkain na niluto ko. Sinubukan ko syang tawagan pero
unattended ito..

Ang sabi nya magkikita kami ngayon. Napangiti ako ng mapait. Bakit kahit na alam
kong akin si Yssabelle, pinaparamdam naman nya na hindi ko sya pag-aari?

Am I losing her?

Ano bang maling ginawa ko para hindi nya ako siputin? Ano bang mali sa akin? Ang
tanging ginagawa ko lang naman ay ang mahalin sya, pero bakit parang hindi man lang
nya nakikita yun?

Pinahid ko ang tubig na lumabas mula sa mga mata ko. It may sound gay, but I'm
hurting. Putangina, tao lang din naman ako. Marunong din akong masaktan at umasa.

Tumayo na ako at nagtungo na sa kwarto. Hindi na siguro sya darating..

**

Napamulat ako ng mata ng marinig ko ang sunod sunod na doorbell mula sa labas.
Bumangon na ako. Hindi pa pala ako nakapag palit ng damit. Inayos ko na muna ang
sarili ko bago lumabas.

Hindi talaga sya dumating..

Pagbukas ko palang ng gate ay sumalubong na agad sa akin ang mukha ni Yssabelle.

Bumilis ang tibok ng puso ko. Parang lahat ng lungkot ko ay biglang nawala dahil
kaharap ko na sya ngayon.
"Love.." salubong ko. Hindi na ako nagdalawang isip na yakapin pa sya. I hug her
very tight. I miss her so much. Nang maghiwalay kami sa pagkakayakap ay iginaya ko
na sya papasok ng bahay.

"Bakit hindi ka pumunta kagabi? Hinintay kita.. Naging busy ka ba?" pinilit kong
pigilan ang pamumuo ng kung ano man sa lalamunan ko.

"Y-yeah. About that, I'm sorry.. May ginawa kasi ako eh." casual na sabi nya.

"Ah ganun ba?" sagot ko. "Kumain ka ba ba? Teka lang iinitin ko muna yung mga
iniluto ko kahapon.." sabi ko. Tinanguan lang nya ako.

Tumungo na ako sa kusina at ininit ang mga niluto ko. Ayaw ko man aminin, pero
parang iba sya ngayon. Ang lamig ng pakikitungo nya. Pakiramdam ko tuloy merong
mangyayari na hindi maganda.

Sana naman wala..

Nang mainit ko na lahat ay pinuntahan ko na sya sa sala at inaya na patungong

dining area. Tahimik lang sya. Hindi ko alam kung ano ba ang iniisip nya. Gusto ko
mang magsalita ay parang inuunahan ako ng takot.

Takot na baka may mali akong masabi o kaya naman ay may masabi syang hindi ko
magugustuhan.

Bakit ba ang sama ng kutob ko?

Pinaghain ko nalang sya. "Ang dami mo atang iniluto?" basag nya sa katahimikan.

"Ahh.. Oo." Monthsary kasi natin kahapon. Gusto ko sanang idagdag yan, pero pinili
ko na wag nalang sabihin yun.

Nagsimula na kaming kumain. Ang bilis ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko mabasa ang
mukha ni Yssabelle. Bakit parang ang layo na nya sa akin ngayon?
Ano bang mali? Si Stephen ba? Ang daming tanong sa isip ko pero hindi kayang ilabas
ng bibig ko ang mga yun..

"Ang sarap naman ng luto mo." puri nya. Napahinga ako ng maluwag. Mukhang
napapansin na din siguro ang tensyon sa aming dalawa.

Gusto ko syang lambingin. Pero sa tingin ko hindi ito ang tamang panahon para gawin
yun. Ngumiti nalang ako ng tipid sakanya. Ano naman kasi ang dapat kong sabihin?

Nauuna ang takot sa puso ko.

**

Pinuntahan ko na sa living room si Yssabelle. Niligpit ko muna kasi ang mga

pinagkainan namin eh. Ang sabi nya may pag-uusapan daw kami. Kung ano man yun,
hindi ko alam. Ang hiling ko lang sana ay hindi ito masamang balita..

"Upo ka." aya nya sa akin. Umupo naman ako sa tabi nya.

"Anong pag uusapan natin?" kinakabahang tanong ko.

Tumingin sya sa akin at hinawakan ang mga kamay ko. Hindi talaga maganda ang kutob
ko. "Maghiwalay na tayo." diretsong sabi nya sa mga mata ko. Nanigas ako sa
kinauupuan ko. Parang bumuhos ang malamig na tubig sa buong katawan ko.

"N-nagbibiro ka lang diba?" tumawa ako ng bahagya. Hindi. Nagkamali lang ako ng
dinig. Diba ang sabi nya hindi na nya ako iiwan? Mahal nya ako. Hindi nya
magagawang makipaghiwalay sa akin.

Ang dami na naming nalampasan eh. Hindi naman sya susuko diba? Hindi nya ako
susukuan..

"Hindi ako nagbibiro Kyle. Let's end this.." malamig na sabi nya sabay bitaw sa mga
kamay ko. No! Hindi ako makakapayag! I love her so much. Hindi ako papayag na iwan
nanaman nya ako..
"B-bakit? May mali ba akong nagawa? S-sabihin mo naman.." hindi ko na napigilan ang
mga luha ko. Putangina, bakit ngayon pa kayo tumulo?

Nag ayos sya ng upo at tumingin sa ibang direksyon. "Hindi na ako masaya.. This
relationship isn't working anymore."

"No! Binibiro mo l-lang ako.." Lumapit ako sakanya at niyakap sya. "D-diba sabi mo
hindi na tayo magkakahiwalay? Papakasalan m-mo pa ako diba.. You can't leave me
Yssabelle. Mahal na mahal k-kita.." mas humigpit ang yakap ko sakanya. Patuloy na
rin sa pag agos ang mga luha ko sa balikat nya. Ang sakit at ang bigat sa dibdib.
Hindi nya pwedeng gawin to.

"Kyle.. Ano b-ba.. let me go.." pinilit nyang kumawala sa yakap ko. Ngunit hindi ko
hinayaan na makalayo sya. No! I can't let her go. I love her so much and it would
kill me literally if I let her go..

"Please.. Joke l-lang ang lahat.. A-ayos naman tayo hindi ba? H-hindi tayo pwedeng
maghiwalay.."

"Stop it Kyle.." nakakuha sya ng lakas kaya naitulak nya ako. "I.. I d-don't love
you anymore!" she said. It's like a knife that keeps on stabbing my heart.

"No! Mahal mo a-ako.." protesta ko. "S-sabihin mo naman k-kung anong m-mali.. P-
please.." hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Bakit biglaan naman na hindi na
nya ako mahal? Hindi pwede yun..

"I j-just realized na si Stephen pala ang mahal ko.." diretsong sabi nya sa mga
mata ko. She's not even crying. Walang emosyon sakanya.

"Hindi totoo yan!"

"These past few days, naisip ko na si Stephen ang mahal ko.. At kailangan sya ni
Erin. Ayaw kong lumaki ang anak namin na produkto ng sirang pamilya.." giit nya.

Naikuyom ko ang mga palad ko. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. "K-kaya ba iiwan
m-mo nanaman ako? Dmn it.. K-kaya itatapon m-mo nanaman ako?" gigil na sabi ko.
Pinilit kong kontrolin ang sarili ko pero hindi ko magawa. "H-hindi ka naman busy
hindi ba? Palagi mo lang kasama si S-stephen.. Nakita ko kayo. And you lied to me..
P-pero pinalampas ko yun.. B-because I know you have your own reasons kaya mo
itinago yun.. Inintindi kita. I did not conclude anything.." pinahid ko ang mga
luha sa pisngi ko.

"T-tapos ano na ngayon? S-sasaktan mo nanaman ako? Why Yssabelle? Bakit k-kailangan
saktan mo nalang a-ako lagi.. H-hindi ba ako sapat? B-bakit kailangan mong
iparamdam sa akin ang sakit.. Ang selfish mo naman." patuloy na iyak ko.

"Yes. Selfish ako Kyle.. Hindi na kita mahal.. Sawa na ako.. Ayaw ko na.. Just let
me go.." she said as a matter of fact. Totoo bang hindi na nya ako mahal kaya hindi
na sya umiiyak ngayon? "Kahit na anong iyak mo hindi na ako apektado.." dagdag pa
nya.

"No! Mahal mo ako Yssabelle.. P-papatawarin kita s-sa mga g-ginawa mo.. Basta.. B-
basta wag mo lang akong iwan. H-hindi ko kaya.. Please.." I tried to catch her
hands pero tinabing lang nya ang mga kamay ko.

"Don't touch me.."

"Yssabelle naman.. W-wag mo naman gawin sa atin t-to.. D-di ko kaya.."

"Eh di kayanin mo.."

Hindi pwede. Hindi ko kaya. Lumuhod ako sa harapan nya at niyakap ang mga binti
nya. "D-di ko kaya.. M-mahal na mahal kita. Please.. Yssabelle.. A-alam mo naman
kung gaano kita k-kamahal, hindi ba?"

"Kyle! Stop it, will you? WALA NA AKONG NARARAMDAMAN PARA SAYO!" sigaw nya. Pinilit
nya akong hilain para matanggal ang yakap ko sa mga binti nya pero hindi ako
nagpatinag. Mas humigpit ang yakap ko sa mga ito.

"Mahal mo ako.. H-hindi si Stephen ang m-mahal mo.. Gagawin.. ko ang lahat.. W-wag
mo lang akong iwan.." hindi ata ako mauubusan ng mga luha. Kanina pa bumubuhos ang
mga ito at wala na atang balak tumigil.

Nasasaktan ako. Bakit hindi nya makita yun? Bakit nagpapakamanhid sya? Kung alam
lang nya kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon..
"B-bakit palagi mo... nalang ginawa sa akin to Yssabelle? H-hindi mo ba alam kung
gaano kasakit ang talikuran ka.. n-ng taong mahal mo? Bakit ba lagi m-mo... nalang
a-akong ginagawang gago? Binago ko na nga ang buong pagkatao k-ko para sayo.. tapos
iiwan mo parin a-ako?" hikbi ko. Ang sakit. Putangina!

"Nangako ka sa akin.. Ang sabi m-mo hindi mo na ako iiwan. Sabi mo magiging..
matatag t-tayo. N-nalampasan na natin halos lahat ng pagsubok.. tapos ngayon ka pa
susuko? K-kung pagod ka ng lumaban.. h-handa naman akong ituloy ang laban mo..
Basta sabihin mo l-lang sa akin. Hindi yung iiwan mo n-nalang ako ng basta basta..
Masakit kasi eh.. M-mas gugustuhin ko pa na patayin mo nalang ako.. Kasi m-minsan
ko lang mararamdaman ang sakit.. K-kesa sa ganito na araw araw namamatay ako..
Hindi ko kaya p-pag nawala ka pa.. ulit.."

"Tama na nga ang drama mo Kyle. Enough, okay? Tama na.. Stop your non-sense
drama.." tumingin ako sakanya. Malamig parin ang mga tingin nya sa akin. Ni wala
ngang butil ng luha ang lumabas sa mga mata nya.

Nawalan na ako ng lakas at nabitawan ang mga binti nya. Bakit ang tigas tigas mo
Yssabelle?

Tumayo na sya at tumalikod sa akin. Hindi ko magawang tumayo dahil nanghihina na

ako. Akmang lalabas na sya ng sumigaw ako. "Yssabelle. Pag l-lumabas ka sa pintuan
na yan, pinapangako ko, wala ka ng.. mababalikan.." lakas loob na sabi ko.

She looked at me flatly pagkatapos ay tumawa sya. "Go on Kyle, I don't mind at all.
Mas gusto ko pa nga na hindi mo nalang ako balikan.. Mas magiging masaya pa ako."
she took the doorknob on her palm at binuksan na ang pintuan.

Wala na.. Kahit ano pala ang sabihin ko aalis parin sya..

Bakit ganun? Lahat naman kaya kong gawin para sakanya. Lahat naman matitiis ko.
Handa naman akong lumaban para sakanya.. Pero bakit nagawa parin nyang bitawan ako?
Bakit sinaktan nanaman nya ako?

Lagi nalang nyang binabasag ang mga pangako nya..

Iniwan nanaman nya ako. And again, I felt I was taken for granted.. Nabalewala
nanaman ang lahat ng mga ginawa ko para sakanya.
She Turned Evil, I guess.

Hindi na sya ang babaeng akala ko mahal ako ng sobra..

**

Ampoots. Bigat sa dibdib. Kaya ayaw ko ng drama talaga eh :(

-Kerbs

*******************************************
[43] Chapter 41
*******************************************
Carla

Dali dali akong pumunta sa bahay ni Kyle ng tawagan nya ako. He's crying. Hindi ko
alam kung ano ang nangyari. But I think its about Yssabelle. Sya lang naman kasi
ang weakness ni Kyle eh.

Pagpasok ko palang ng bahay nya ay lumapit na ako sakanya. Nakaupo sya sa sahig at
nakasandal sa may paanan ng sofa. Maga ang mga mata nya. Napatingin ako sa buong
paligid. Parang dinaanan ng bagyo ang buong lugar. May nabasag din na vase malapit
sa tv.

"C-carla.. Iniwan nanaman nya ako.." umiiyak na sabi nya. I knew it. Si Yssabelle
nga. Hinaplos ko ang likod nya para patahanin sya sa nangyari. Hindi ko alam kung
ano ba ang dapat kong sabihin para maibsan ang sakit na nararamdaman nya.

Ano ba ang tumatakbo sa utak ni Yssa at nagawa nanaman nya ito kay Kyle. Kahit
bestfriend ko sya ay hindi ko naman kayang kunsintihin ang ginagawa nya. Mali.
Masyadong mali ang lahat.

Alam nyang mahal na mahal sya ni Kyle, pero bakit nagagawa nya itong saktan palagi?

"B-bakit si Stephen lagi ang pinipili nya?"

I sigh. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin to. Pero I think he deserves to
know everything. Kaya hindi na ako nagdalawang isip. Sinabi ko sakanya ang
posibleng dahilan kung bakit sya iniwan ni Yssabelle. I told him everything about
Yssa and Ismael. Kitang kita ko ang pamumuo ng sakit sa mga mata nya.
"Sht.. K-kaya iniwan nya ako d-dahil dun?" tanong nya ng matapos na akong
magkwento. Halata sa boses nya ang hinanakit. Tumango lang ako.

"A-ang sama sama nya Carla.. She's so selfish. Sarili lang nya ang iniisip nya.. I
hate her.. No, I mean, I despise her.. Ayaw ko na syang makita.." he wiped his
tears.

"Gusto nya akong mawala sa buhay nya? Then so, be it.."

Yssa

Paglabas ko ng bahay nya ay dun na nag unahan ang mga luha ko. Pinilit kong pigilan
ang mga ito kanina pa. I had to gulp every seconds para lang pigilan ito sa
pagtulo. Ang sakit dahil nakikita ko syang nasasaktan sa mismong harapan ko. At ako
ang dahilan ng lahat.

Dumiretso na ako sa condo ni Stephen. Pinunasan ko muna ang mga luha ko bago
tuluyang pumasok. Naabutan ko sya na nakaupo sa may living room kasama si Erin.
Dito na kasi kami tumutuloy.

Napatingin sya sa akin pagpasok ko. Hindi ko nalang siya pinansin at nagtuloy na sa
kwarto. Napaupo ako sa kama. Ang bigat sa dibdib. I could still clearly see Kyle's
face. Hindi parin matanggal sa isip ko kung paano sya mag makaawa na wag ko syang
iwan..

Biglang bumukas ang pinto at iniluwa iyon si Stephen. He sat beside me. "Nagawa mo
na ba?" seryosong tanong nya.

I stared at him blankly. "Oo.. Diba yun naman ang gusto mo? Are you happy now?" I
asked. I failed to control my sobs because my voice started to crack. Please
Yssabelle, wag ka munang umiyak ngayon. Hindi ko pwedeng ipakita kay Stephen that I
am weak.

"That's good. Such a good girl Yssabelle. Akin ka lang.." He patted my shoulder.
Inilayo ko na ang sarili ko sakanya. Tumayo na ako at nagtungo sa banyo. Ayaw ko ng
makipag away. Dahil anong laban ko?

I'm weak.
Pagpasok ko sa banyo ay dun ko na ulit ibinuhos ang mga luha ko. I sat on the tiled
floor of the bathroom.

Dapat kay Kyle ako ngayon. Dapat masaya kami ngayon. It is always him whom I want.

Pero kailangan ko syang saktan para magawa ko syang protektahan. I need to hurt
him. I know sooner he will hate me. Wala na akong pakialam, ang importante lang
naman sa akin ay wag syang mapahamak.

Because now, Stephen manipulates my life. Sunud sunuran nalang ako sakanya.

Natauhan ako sa sinabi ni Carla. She's right. I can't keep them both. Kailangan
kong mamili sakanilang dalawa. I mean no.. Hindi ko naman kailangan mamili dahil si
Kyle lang ang mahal ko.

Sya lang, wala ng iba.

Si Mael, o Stephen. Bahagi nalang sya ng nakaraan. Oo, maaaring sya ang unang
nakilala ko at unang humaplos ng puso ko.. Pero nakaraan na yun eh, napakawalan ko
na sya. Wala na sya sa puso ko.

Samantalang si Kyle, ang dami na naming napagdaanan. We've been through ups and
downs. Sya ang kasama ko sa bawat hirap at sarap. And besides, I love him more than
my life. Sya lang.. Sya lang ang lalaking kaya kong mahalin ng sobra.

Magkikita kami ngayon. Sasabihin ko na sakanya ang lahat. Sasabihin ko ang tungkol
kay Mael. Sasabihin ko din kung bakit madalas ko syang hindi napupuntahan. Dahil
hindi ko lang matanggihan si Stephen. Nagagawa ko na tuloy magsinungaling sakanya.
Nagi-guilty na ako. Kaya sasabihin ko na lahat.

Ayaw ko ng magsinungaling pa. I don't wanna be an unfaithful woman.

Masaya kong inaayos ang sarili ko. Monthsary namin ngayon. And I miss him. I want
to satisfy him, para lang naman makabawi ako sakanya.
Natigilan ako bigla ng bumukas ang pinto sa sala. Teka, wala naman sina Papa at
Mama ah, pumunta sila ng ospital para sa check up ni Mama. Si Annie naman ay kasama
si Erin sa mall.

Lumabas ako saglit para tignan kung sino ang nasa labas. "Hi." bati nya. Napahinga
ako ng maluwag. Si Stephen lang pala.

"Tinakot mo ako.. Akala ko naman sino na.." sabi ko.

"Haha. I'm sorry." umupo sya sa couch. "Aalis ka ata?"

"Yeah.. Magkikita kami ni Kyle.. It's our monthsary" nakangiting sabi ko.

Bigla syang natigilan sa sinabi ko "What?! Pupuntahan mo sya?!" tumaas na ang boses
nya. "No! Hindi ako papayag.." lumapit sya sa akin and grabbed my arm.

."A--aray Stephen! Nasasaktan a-ako!" pinilit kong kumawala sa hawak nya. Pero
masyado itong mahigpit.

"No! Hindi ka aalis.. Ang sabi mo you'll s-stay! A-akin ka lang Yssabelle.." fears
started to build up inside my heart. Nag aapoy sa galit ang mga mata ni Stephen.
It's like he can kill me anytime.

"Stephen p-please. Let.. me go. H-hindi ako sayo. I belong to Kyle. He's my love.."
i said with a shaky voice.

Hinila nya ako bigla at ipinasok sa kwarto. Then he threw me on the bed. Napasubsob
tuloy ang mukha ko. "Ako ang mahal mo Yssabelle! You're not going anywhere.. Dito
ka lang!"

"H-hindi mo pwedeng gawin to S-stephen.." kahit na natatakot ako ay pinilit ko

parin manlaban sa mga paratang nya. "Ilang beses na akong nakakapagsinungaling
sakanya ng dahil sayo.. I can't take it anymore. Pinagbigyan na k-kita.. I can be
by your side as your friend b-but.. not as lover, Stephen. Mahal ko si Kyle. So
please, I need to g-go now.."

Tumayo na ako. I looked at Stephen. His face was filled with darkness. I don't
know. I was about to go but he pulled my hair. Napatingala ako. "I said hindi ka
aalis Yssabelle!" sigaw nya sa mukha ko.

"M-masakit.. Stephen! Ano b-ba!" ang sakit ng pagkakasabunot nya sa akin.

"I am Ismael Alcantara! Ang unang lalaking nagustuhan mo! Akin ka lang. Ako lang
ang pwedeng mag may ari sayo.. Naiintindihan mo?" mas lalo nya akong hinila.

"Stephen.. ano b-ba? Nasasaktan.. ako!" Oh God, please help me.

"Sumagot ka! Akin ka lang!"

"Hindi ako sayo.. S-stephen.. K-kahit kailan.. hindi ako magiging sayo.." May
kinuha sya sa likuran nya. And I was shocked ng makita ko kung ano to. It's a gun.
I gulp. Is he going to kill me? "S-stephen.." nanginginig na sabi ko.

"See this Yssa?" hinarap nya sa akin ang baril. Natatakot na ako. "Kaya kong
burahin si Kyle gamit to.. With just one bang, mabubura na sya sa mundo.." he
laughed devilishly.

"No.. Wag si K-kyle!"

"And why not? Hindi ko pa nagagamit to. Sa tingin ko bagay sakanya ang unang putok
nito.."

Inalis ko ang mga kamay nya na nakahawak sa buhok ko. Binitawan naman nya ito. "Wag
mong gagawin yan kay Kyle!" kahit na may baril sya at natatakot na ako ay sinigawan
ko parin sya.

"Oh why, Yssa. I'm scared. Ang tapang mo naman.." tumatawang sabi nya. "Alam mo,
alam ko ang bahay ni Kyle.. Pwede ko syang puntahan ngayon at tanggalin na sa
mundo.."

"Stephen! Bakit... mo ba g-ginagawa to?" dahil sa halo halong emosyon ay hindi ko

na napigilan ang mga luha ko.
"You still don't get it?" lumapit ulit sya sa akin at itinutok sa ulo ko ang baril.
"Kasi nga akin ka lang. Hindi ka pwedeng mapunta kahit kanino.."

"I can't love you! Si Kyle ang mahal ko.." I exclaimed.

"Wag mong ubusin ang pasensya ko Yssabelle. You don't like it when I'm mad." madiin
na sabi nya. "Hindi ko naman tatanggalin si Kyle sa mundo, basta sundin mo lang ang
sasabihin ko.."

"A-ano yun?" tanong ko.

"Hiwalayan mo sya.."

My eyes widened. "No! I can't do that." mabilis na sagot ko. Hindi ko sya pwedeng
iwan. I can't bear another pain and agony pag iniwan ko sya. I love him so much.

Ibinaba nya ang baril. "Is that so? Okay.. Mabilis naman akong kausap eh." he said.
"Hintayin mo nalang ang bangkay nya, ipapadala ko sayo." he laugh. Tinalikuran na
nya ako.

Nabuo na ang takot sa dibdib ko. Pupuntahan na ba nya si Kyle? Nag-panic bigla ang
utak ko. Akmang lalabas na sya ng kwarto ng tawagin ko sya. "Stephen, wait!" tawag
ko.

Natatakot ako para kay Kyle. Pero mas natatakot ako kay Stephen. He's like a dmn
psychotic man. Hindi naman sya ganyan dati. Nung sya si Mael, hindi din sya ganyan.
Ang kaharap ko ngayon ay hindi ko na kakilala.

Humarap ulit sya sa akin. I breathe heavily. "Okay. I'll do it.."

I'm sorry Kyle. Alam ko masasaktan ka sa gagawin ko. Maging ako ay masasaktan din.
Pero kailangan kong gawin to. I need to protect you. Hindi ko alam kung ano ang
tumatakbo sa isip ni Stephen. Natatakot ako. Baka gawin nyang totoo ang mga
sinasabi nya.

Tumawa lang sya. "I knew it. Okay then my dear, Yssa.." lumapit sya sa akin at
hinaplos ang buhok ko. Napaiwas naman ako. "Hindi ka aalis ngayon, because it's
your monthsary. Bukas ka na umalis."

Gusto ko syang sampalin. Gusto ko syang murahin. Pero hindi ko magawa. Natatakot
ako..

"One more thing Yssa, wag na wag mong ipagsasabi ang lahat ng to. Hindi mo
magugustuhan ang gagawin ko pag nalaman to ng iba. At isa pa, alam ko ang bawat
galaw mo.." napatango nalang ako. I'm his toy. Sya na ang nagpapagalaw sa buhay ko.

I'm sorry Kyle. But I need to protect you.

Kaya kahit labag sa loob ko ang lahat ay ginawa ko parin. Hiniwalayan ko si Kyle.
Hindi ko kaya na mapahamak nanaman sya ng dahil sa akin. Nasaktan ko sya sa ginawa
ko. Baka nga kinamumuhian na nya ako ngayon. Hindi ko tinupad ang mga pangako ko
sakanya.

We also moved to Stephen's condo. Kami ni Erin. Gusto nyang bantayan ang bawat
galaw ko. Naisubsob ko ang ulo ko sa mga tuhod ko at umiyak. Nasaktan ko nanaman si
Kyle. Nakita ko nanaman kung paano sya magmakaawa para lang hindi ko sya iwan.

Sana pinatay nalang ako ni Stephen para hindi nalang ako nasasaktan at nahihirapan
ng ganito. Inilalayo nya ako sa taong mahal ko. Inilalayo nya ako sa kaligayahan
ko..

He ruined everything. I hate you Stephen..

I'm sorry Kyle. Sana magawa mo akong patawarin.

**

-Kerbs

*******************************************
[44] Chapter 42
*******************************************

*******************************************
[45] Chapter 43
*******************************************
*******************************************
[46] Chapter 44
*******************************************

*******************************************
[47] Chapter 45
*******************************************
Nakahiga ako ngayon sa dibdib nya. Pinapakinggan ko ang bawat tibok ng puso nya.
Habang sya naman ay nilalaro ang mga hibla ng buhok ko. Nandito na nga kami sa
kwarto eh. Hindi ko alam kung paano kami napadpad dito. Ang alam ko lang ay sobrang
miss namin ang isa't isa.

"Love.. Mahal na mahal kita.." sabi ni Kyle. Napangiti ako. Kahit na ilang beses ko
ng narinig ang salitang yan mula sakanya ay nagagawa parin nyang patibukin ang puso
ko ng sobrang bilis.

"Mahal din kita, Kyle. Hindi magbabago yun." niyakap nya ako ng mas mahigpit. Mas
naramdaman ko tuloy ang tibok ng puso nya.

"Basta sabay tayong lalaban, okay? Wag ka ng magdedesisyon ng mag isa. Wag mo na
akong takutin at sabihin na hindi mo na mahal. Hindi ko kaya yun.."

"I'm sorry, Love.." sabi ko. "Ang akala ko kasi kaya ko. But believe me, makita
palang kita na nag mamaka-awa sa harapan ko ay nahihirapan na ako."

"Ang importante, alam na natin na ako ang ama ni Erin.. Doon palang, daig ko na ang
nanalo ng lotto.." hinarap nya ako patungo sakanya at hinalikan ng mabilis sa labi.
"So ano, bibigyan na ba natin ng kapatid ang panganay natin?" biro nya.

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya. Hinampas ko sya ng marahan sa dibdib. "Ano
ba.. Nakakadalawa na nga tayo eh." namula ako sa sinabi ko. Totoo naman eh. Isa sa
couch at dito sa kwarto. Parang nag-iinit nanaman ang magkabilang pisngi ko! "Tsaka
kailangan na natin puntahan si Erin.." sabi ko. Stable naman na si Erin, pero mino-
monitor parin kasi ang platelets nya. Hindi naman sya nagreklamo. Nagbihis na kami
pagkatapos ay nagtungo na papuntang ospital.

**

"Sigurado ka ba?" tanong ko. Nandito na kami ngayon sa tapat ng kwarto ni Erin.
kanina ko pa tinatanong sakanya kung sigurado ba sya. Dahil nga hindi parin sya
okay kina Mama at Papa, pati na din kay Annie. Ngunit ang sabi naman ni Kyle ay
ayos lang kahit na anong sabihin nila, dahil gusto nyang makita ang anak namin..
"Oo Love.. Tara pasok na tayo." aya nya. Pinisil nya ng marahan ang kamay ko.
Nanlalamig ang palad nya, marahil sa tensyon. Pero kahit na ganun, naglakas loob
parin kaming pumasok ng magkahawak kamay.

Pagbukas palang namin ng pintuan ay napalingon na sina Papa sa amin. Gulat agad ang
rumehistro sa mga mukha nila pero agad din naglaho yun. Lahat sila ay nag iwas ng
tingin. Marahil may nabanggit na si Annie kanina tungkol sa nalaman namin.

Hindi na kami nag dalawang isip na lumapit. Tulog parin si Erin. Umupo kami ni Kyle
sa may gilid ng bed nya. Hindi parin nagbibitiw ang mga kamay namin. "K-kamusta na
si Erin?" tanong ko kay Annie.

"Kailangan ulit syang salinan ng dugo para mas maging stable sya." sagot nya agad.

Napatingin ako kay Kyle. Malamang match ang dugo nila ni Erin. Ang kaso nga lang,
pinaka ayaw ni Kyle ang natuturukan. Dati pa man, yan na ang ayaw nya. Ngayon alam
ko na, na sakanya talaga nagmana si Erin.

Ang anak namin..

Ngumiti lang sya ng tipid at tumango. Alam ko naman na natatakot at kinakabahan

sya. "K-kyle.. Pwede naman tayong bumili nalang ulit ng---"

"No. Gusto ko sa akin manggaling ang dugong ibibigay ko para sa anak ko." diretsong
sabi nya. Lahat kami ay napatingin sakanya.

"Sigurado ka?" tanong ko.

"Oo.." Tinanguan ko nalang sya.

Lumabas kami ulit para kuhanan na sya ng dugo. Hindi ko sya iniwan hanggang sa
kuhanan sya. Ramdam ko ang sakit nya, pero tinitiis nya ito para kay Erin. Para sa
anak namin..

Ilang sandali pa ang lumipas ay natapos na syang kuhanan ng dugo. Inalalayan ko sya
dahil parang namumutla sya. I kissed his cheeks. "Salamat. Kahit na alam kong ayaw
mo to ay ginawa mo parin.."
"Wala yun. Para naman sa anak natin eh. Sino ba namang magulang ang may gustong
mapahamak ang anak, diba?" tama nga sya.. Kaya kahit na hindi nya naman ito gusto
ay ginawa parin nya.

"I love you." sambit ko.

"I love you too.." nakangiting sagot nya.

Nang makabawi na sya ng lakas ay pinuntahan na ulit namin si Erin sa kwarto.

Naisalin na din sakanya ang dugong kinuha kay Kyle. Unti unti ang nagiging maayos
na ang lagay nya. Nag paalam na muna ako saglit kay Kyle na bibili ako ng makakain.
Binalak ko talagang iwan sya kasama sina Papa para magkausap-usap na sila.

Kyle

Gustuhin ko man sumama kay Yssabelle ay ayaw naman nya. Alam kong sinadya nya
talagang iwan ako para makausap ko na ang mga magulang nya pati na din ang kapatid
nya. Nanghihina pa nga din ako hanggang ngayon eh. Hindi ko alam kung dahil ba sa
kinuhanan ako ng dugo o dahil sa kaba na nararamdaman ko.

Nakaupo lang sila sa may gilid habang ako ay nakaupo naman sya tabi ni Erin. Daig
ko pa ang hinahatulan sa lagay ko. Gustong gusto ko na silang kausapin pero hindi
ko naman alam kung paano uumpisahan.

"Paano?" tanong bigla ng Papa nya.

"P-po?" kunot noong tanong ko.

"Paano mo naging anak si Erin? Noon palang.. may relasyon na ulit kayo ng anak ko,
nang hindi namin alam?" madiin na tanong nya.

"M-mahal ko po si Yssabelle.. A-alam ko po marami akong maling bagay na nagawa noon

pa man. Opo, inaamin k-ko na naging,, gago ako. Pero nagbago na p-po ako ngayon.
Hindi ko po kakayanin na mawala pa ulit sya sa akin."

Napabuntong hininga sya. "At paano naman nasabi ni Yssabelle na si Stephen ang ama
ni Erin at hindi ikaw? Ibig mo bang sabihin---"

"Hindi po." mabilis na sabi ko. Alam ko na kung ano ang nasa isip nya. Iniisip nya
na may nangyari din kay Yssabelle at Stephen. "Wala pong nangyari sakanila." sabi
ko. Ayaw kong isipin nila na ganun si Yssabelle, dahil hindi naman totoo yun..

Sinabi ko lahat sakanila kung ano ang mga ginawa ni Stephen. Hindi ko alam kung
maniniwala ba sila sa akin, pero wala na akong pakialam. Ang gusto ko lang naman ay
malaman nila ang totoo. "Hindi ko po sinasabi ito para lang magustuhan nyo ako
ulit. Ginagawa ko po ito dahil gusto kong protektahan ang mag ina ko." lakas loob
na sabi ko.

Hindi naman na sila nagsalita. Kasabay nun ang pagbukas ng pintuan. Agad na
bumungad sa amin si Yssabelle. Nagpalipat lipat sya ng tingin sa amin. Ngunit hindi
naman sya nagtanong, marahil alam na nya na nakausap ko na ang mga magulang nya.

Umupo nalang sya sa tabi ko. Inilapag na din nya ang mga pagkain at prutas na
ipinamili nya. "Aalis na kami." sabi bigla ng papa nya. Nag angat kami ng tingin.
Walang bahid ng emosyon ang mga mukha nila. Si Annie at ang Mama nya ay tahimik
din.

Hindi ko maiwasang isipin kung ano nga ba ang nasa utak nila. Okay na kaya ako
sakanila o galit parin ba sila sa akin? Naniwala kaya sila sa mga ipinahayag ko, o
hindi?

Ahh.. Ang hirap naman ng ganito.

Humugot ng malalim na hininga ang Papa nya. "Siguro nga hindi na namin kayo kayang
paghiwalayin.. Lalo na't may nagdudugtong na sainyong dalawa. Nandyan na si Erin.."
simula nya. Tumingin sya sa akin. "Mahal ka ng anak ko.. At ama ka ng apo ko.
Siguro panahon na din para patawarin kana namin."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya. "T-talaga po?" hindi makapaniwalang tanong
ko.

Totoo ba ang narinig ko?

"Oo. Basta wag na wag mo ng papabayaan ang anak namin.. Pati na din si Erin.."
lumapit sya sa akin at tinapik ako sa balikat.
Pagkatapos nun ay tumalikod na silang lahat. Ang mama ni Yssabelle at Annie ay
ngumiti sa akin. Ibig sabihin tanggap na ulit nila ako?

Napatingin ako kay yssabelle. Mukhang tulala din ng dahil sa mga pangyayari. "Love,
hindi naman ako nananaginip diba?" tanong nya.

"Hindi.." sabi ko. Niyakap ko sya. Hindi ko maipaliwanag ang saya na nararamdaman
ko ngayon. Ginantihan nya ako ng yakap at naramdaman ko ang pagngiti nya.

Humiwalay ako sa yakap at agad na inako ang labi nya. Hindi naman sya nagdalawang
isip na sagutin ang bawat halik na pinupukol ko. I bit her lower lip and she gave
me the access to explore her mouth. So sweet. Napahawak sya sa batok ko..

Ang saya saya ko ngayon. Unti unti na naming naa-ayos ng mahal ko ang bawat
pagsubok na hinaharap namin.

She's my life.. My everything.. My only Love..

She's my Yssabelle. My one and only Yssabelle..

Biglang naghiwalay ang labi namin ng may marinig kaming magsalita. "M-mimi..
Uncle.. Bakit kayo.. nagki-kiss?"

Si Erin, oh shit!

**

Sorry sabaw. Haha bawi ako after exam namin. Ciao! :)

-Kerbs

*******************************************
[48] Chapter 46
*******************************************
Yssa

Bumilis ang tibok ng puso ko ng marinig ko ang boses ni Erin. Automatikong

napahiwalay ang mga labi namin. Masyado lang kasi kaming nadala sa kasiyahan na
nalaman namin. Alam kong wala pang sinasabi sina Papa na okay na ang lahat, but at
least, tanggap na ulit nila si Kyle. parang nabunutan ako ng tinik sa dibdib.

"A-ahh.. Baby.." ano ang sasabihin ko sa anak ko? Oh my.

"M-mimi, nagki-kiss po ba kayo ni Uncle?" her eyes were half open. Tumingin ako kay
Kyle. Hindi rin nya alam kung ano ba ang isasagot. Bat ba kasi ang talino minsan ng
Baby namin?

"B-baby, ganito kasi yun.." hinaplos ko muna ang buhok nya bago magsalita ulit. "Si
Mimi.. Love nya si Uncle Kyle, I mean.. Daddy Kyle." I swallowed hard.

"D-daddy?" naguguluhang tanong nya.

"Yes baby. Siya ang daddy mo. Nagkamali kasi si Mimi dati.."

"Paano po Mimi? Diba po si Didi Stephen ang Daddy ni Erin?"

Napatingin ako kay Kyle. May konting sakit na gumuhit mula sa mga mata nya. Sino
nga ba ang hindi masasaktan pag ganun.

"No.. Mimi was wrong. He's not your Daddy. Siya talaga ang dad mo." sabay turo kay
Kyle.

"Ibig pong sabihin si Didi Stephen ay Uncle ko lang, tapos po si Uncle Pangit ang
Didi ko talaga?" tumango ako sa tanong nya. Tumingin si Erin kay Kyle. "Ibig
sabihin.. Kung Didi kita, hindi ka pangit. Kasi Erin is Pretty. Mimi is Pretty. And
you are Pogi. Hindi pwedeng pangit ang Didi ni Erin.." mahabang sabi ng anak namin.
Nagkatinginan kami ni Kyle sabay ngiti. I guess, wala na din kaming problema kay
Erin.

"Yes. Pogi si Didi Kyle mo.." hinawakan ni Kyle ang kamay ni Erin. "Pwede ba akong
makahingi ng hug, Baby?" dagdag na tanong nya.

"Pwede po bang bukas nalang? Kasi po hindi pa ulit strong si Erin to give you a
power hug.."
"Hmm. Ako nalang ang maghu-hug sayo para maging strong ka ulit.." sabi ni Kyle.
Yumuko sya ng kaunti para mapantayan si Erin pagkatapos ay niyakap nya ito.

Bakas sa mukha nya ang kasiyahan ng isang ama. Ang ganda nilang tignan. Hindi
maipagkakaila na mag-ama talaga sila. Konting konti nalang, lahat ng mga problema
namin ay matatapos na.

**

Dalawang linggo na ang lumipas simula ng gumaling si Erin. Naging maayos naman ang
lahat. Lumipat na kami sa bahay ni Kyle, hindi naman tumutol sina Papa. Mukhang
ayos na din sakanila ang ideya eh.

Tungkol naman kay Stephen, wala akong balita sakanya. Hindi naman sya nagpaparamdam
eh. Pero mas mabuti na yun dahil tahimik na kami ngayon. Ayaw ko ng guluhin pa nya
ulit kami. Iba ang takbo ng isip nun eh. Siguro sawa na sya sa kakahabol sa akin
dahil wala naman talaga syang mapapala.

Kakauwi ko lang ngayon galing sa office. Wala ang mag ama eh. Namasyal nanaman
siguro. Ganun naman lagi sila eh. Simula ng gumaling si Erin at nalaman nya na
daddy nya si Kyle ay hindi na sila magawang paghiwalayin. Ganun ba talaga ang lukso
ng dugo? Minsan nakakaselos na eh dahil sila nalang lagi ang nag uusap.

Si Kyle, minsan may gig sya sa bar. Nagkakanta sya dun kasama ang iba nyang
kabanda. Pero madalang lang, kung minsan inaayawan na din nya dahil ayaw nyang
mahiwalay kay Erin.

Umupo na muna ako sa couch. Ipinatong ko sa may center tablr ang handbag ko.
Napagod ako ngayong araw dahil ang daming ginawa sa office. Hinahanap na nga ng mga
empleyado si Erin kung bakit hindi na daw sya sumama sa akin. Ang sabi ko naman ay
kasama nya ang daddy nya. At first ay nagulat sila dahil akala nila ay nagkabalikan
kami ni Stephen. But I told them that hindi naman anak ni Stephen si Erin.
naguluhan din sila, but I explained everything. Gusto na nga nilang makilala ang
totoong daddy ni Erin. Soon.. Ipapakilala ko na sya, but ofcourse kilala naman nila
si Kyle dahil nagtrabaho sya sa company dati.

"Hihi! Didi.. Saan naman po tayo pupunta bukas?" narinig ko ang boses ni Erin.
Nandito na sila ni Kyle. Sa tono ng boses nya ay parang nag enjoy sya sa pinuntahan
nila.

"Secret. Isasama natin si Mimi mo bukas.."

Bumukas ang pinto at agad na bumungad si Kyle at Erin. "Mimi!" bumaba ang anak ko
sa pagkaka-karga sa daddy nya at agad lumapit sa akin. Niyakap nya agad ako. "Mimi!
Bumili kami ng foods ni Didi.."

Naglakad naman patungo si Kyle sa akin at hinalikan ako ng mabilis sa pisngi. "Ang
dami nyo atang pinamili?" tanong ko. Ang dami kasi ng bitbit nya. Hindi kaya
nahirapan ang lalaking to? Karga nya si Erin kanina tapos ang dami pa nyang dala.

"Mimi.. Tara po, kain na tayo. Gutom na po ako." aya ni Erin habang hinihila ang
kamay ko. Ang kulit talaga at ang takaw ng anak ko.

"Baby, kumain palang tayo bago umuwi, tapos kakain ka nanaman ngayon?" natatawang
sabi ni Kyle.

"Ehh.. Kasi naman po, ang sarap ng binili natin. Meron po kasing cake!"
nagniningning ang mga mata nya. Naku. Pareho talaga sila ng daddy nya. Parehong
mahilig sa cake.

"Osige. Tara na baby, kakain na tayo." sabi ko.

Binuhat ko na si Erin at tumungo na kami sa dining area. Si Kyle naman ay sumunod

sa amin dala parin ang mga pinamili nila. "Didi, saan na po yung cake? Dali po.
Excited na si Erin kumain.." binaba ko sya sa may dining chair at nagtatalon sya
dun.

"Careful ka lang Baby, baka mahulog ka dyan." paalala ni Kyle habang inilalapag ang
mga binili nila sa table. Kinuha nya ang box ng cake at binuksan yun.

"Hmm! Ang sarap!" sabi ni Erin habang pumapalakpak. Hindi naman sya masyadong
excited no? Partida pa yan ah, hindi pa nya natitikman ang cake ay ang saya na nya,
paano kaya pag kinain na nya ito?

Napailing nalang ako. Kumuha ako ng knife at platito para sa aming tatlo. Si Kyle
at Erin, ayun busy sa pagkukulitan.

Tumikhim ako pagkabalik ko. Paano ba naman kasi hinahawakan ni Erin yung cake tapos
si Kyle binibigyan nya ng icing sa mukha ang anak namin. Parang bata lang.

"Mimi, look oh. May cake ako sa face." humahagikgik na sabi ni Erin. Wow lang ha,
at natutuwa pa sya sa ginawa ng daddy nya.

Lumapit ako sakanya at pinunasan ang mukha nya. "Ikaw ha, pinagti-tripan mo ang
anak natin." sabi ko kay Kyle. Kininditan lang nya ako. Tss. Kung ang anak namin ay
cute, ang daddy naman nya ay dakilang pa-cute!

Hinati ko na ang cake pagkatapos ay inilapag na yun. Mapilit si Erin. Susubuan ko

sana sya para hindi sya mag-dumi kaso kinunsinti sya ng magaling nyang ama. Tama ba
namang magkampihan sila at kalabanin ako? Haynaku.

"Here baby.." sabi ko kay Erin. Susubuan ko sana sya.

"I don't like." pailing iling na sabi nya.

Kinain ko nalang ang dapat isusubo ko sakanya. "Pretty Baby, say ahh." sabi naman
ni Kyle.

Tss. Ako nga tinanggihan ni Erin eh, asa naman ang lalaking to na-----

"AAAAH!" nagulat ako ng kainin ni Erin ang cake galing kay Kyle. Yung totoo?
Ginayuma ba ni Kyle ang anak namin?

Napatingin ako kay Kyle. "Paano ba yan, mukhang mas gusto na ako ni Erin kaysa
sayo.." natatawang sabi ni Kyle. Inirapan ko lang sya. Papaanong hindi sya
magugustuhan ni Erin eh kunsintidor na ama sya. Samantalang pag ako mahigpit. Kaya
malamang agad syang magugustuhan ni Erin. Minsan nga i-try ko din na hindi maging
mahigpit kay Erin.

Nagpatuloy nalang kami sa pagkain. Napapagitna sa amin si Erin. Pero magkahawak

naman ang kamay namin ni Kyle sa may likuran ng upuan. Sus, naglalambing nanaman
ang isang to.

"Here Love.." napatingin ako kay Kyle. "Say ah.." nakangiting sabi nya.
"Love?" pareho kaming tumingin kay Erin ng magsalita sya. "Didi, bakit mo tinawag
na Love si Mimi, hindi naman yun ang name nya." naguguluhang tanong nya.

"Baby, yun lang ang tawag ko sa Mimi mo kasi Love ko sya.." paliwanag ni Kyle.

"Ahh.. Ako po, Love nyo din ba?"

"Oo naman syempre. Love na love kita.." sabi ni Kyle. Mahal nya talaga si Erin.
Noon palang, kahit na akala nya hindi nya anak si Erin ay mahal na nya ito. Paano
pa kaya ngayon? Knowing that Erin was his real daughter.

"Kung love mo po si Mimi, tapos love mo din ako.. Edi ibig pong sabihin love ka din
namin?" natawa ako sa sinabi ni Erin.

"Syempre naman, Love natin si Didi.." sagot ko.

"Aha!" nag-clap sya bigla. "So You are Mimi Love." sabay turo sa akin. "You are
Didi Love." turo naman nya kay Kyle. "And from now on, I am Baby Love!" masayang
sabi nya.

Nagkatinginan kami ni Kyle sabay tawa. Ang talino talaga ng baby namin. I guess,
may kahati na kami sa endearment namin.

**

-Kerbs

*******************************************
[49] Chapter 47
*******************************************
Happy Heart's Day. :)

**

Minsan talaga hindi ko magets si Kyle. Inaya nya akong lumabas ngayon kasama si
Erin, tapos iniwan naman nila ako. Kaya ang resulta pumasok nalang ako sa office.
Bahala nga ang lalaking yun. Nagtatampo na ako minsan sakanya. Pero alam ko naman
na bumabawi lang sya sa anak namin..
"Oh. Akala ko ba hindi ka papasok ngayon?" tanong ni Carla sa akin pagdating ko.

"Wala eh. Iniwan ako nila Kyle." sagot ko. Naglakad kami patungo sa elevator at
sumakay dun.

"Ha? Eh diba Valentines ngayon, hindi ba kayo magde-date?"

Napakunot ang noo ko. "Valentines ba ngayon?"

Napairap sya sa sinabi ko. "Kakasabi ko lang diba? Naku. Oo nga. Friday kaya
ngayon.."

Napaisip ako bigla. Oo nga no, Thursday nga pala kahapon. Pero bakit hindi man lang
ako ginreet ni Kyle? O baka naman nakalimutan din nya.

Hay, baka nga..

"So ano, di nga kayo magde-date?"

"Hindi eh. Baka nakalimutan lang.."

"Hala ka, baka naman may ibang babae na si Kyle?" biro nya.

"Sira ka talaga no? Papaano mambabae yun eh si Erin lang naman lagi ang kasama
nya.." sagot ko. Bumukas na ang pinto ng elevator at sabay na kaming pumasok sa
office ko. Malamang makikipagchikahan nanaman sa akin ang babaeng to.

Alam na nya na anak namin ni Kyle si Erin. Syempre sobrang saya nya para sa amin.
Sabi nga nya may magandang naidulot daw ang pagkaka-dengue ni Erin. Kasi nalaman
namin ang totoo. Which is true naman, pero sana wag na ulit syang magkasakit.

"Ikaw ba wala kang ide-date ngayon?" tanong ko. Umupo ako sa swivel chair ko habang
si Carla naman ay sa may vacant couch sya umupo.
"U-uhmm. Ano kasi.."

Napatingin ako sakanya. Aba't mukhang may lovelife na ang isang to ah. "So meron
nga?"

"Hindi.. Basta. K-kasi ano eh.. S-si J-jim.." nauutal na sabi nya.

Teka nga... ano daw? Si Jim?

Nanlaki ang mga mata ko ng ma-gets ko ang sinabi nya. "Magde-date kayo ni Jim?!!"
gulat na tanong ko. Sa tingin ko nga tumaas na din ang boses ko ng dahil sa
pagkabigla.

"W-wag ka ngang maingay!" saway nya sa akin. "Hindi ako sure.. Ahh, basta. S-sige..
Lalabas na ako." kinuha na nya ang bag nya at dali daling lumabas. Mukhang
iniiwasan nya ang mga tanong ko.

Pero seryoso nga, may something ba kay Carla at Jim? Carla tapos Jim? Ugggh.. Ang
ingay ni Carla eh, tapos ang tahimik ni Jim. Anong mangyayari sa dalawang yun pag
nagsama sila? Baka manuyo na ang lalamunan ni Carla sa kakasalita at mapanis naman
ang laway ni Jim sa sobrang tahimik.

Ahh.. Ano ba yan, itatanong ko nalang sakanya next time. Tsaka okay naman si Jim,
kaso silent type nga lang. Ganun na pala mga tipo ni Carla ngayon..

**

Buong araw akong subsob sa trabaho at buong araw din akong hindi tinext ni Kyle.
Like hello! Wala man lang kahit na blank message. Tss. Nakakainis talaga yun pag
minsan. Okay lang sana kung hindi nya ako itext pag ordinary days, kaso kasi
Valentines ngayon eh. Baka nga hindi man lang ako bigyan ng bulaklak, o kung bigyan
man nya ako ay tangkay na ng rosas!

Naisipan kong umuwi na. Kung hindi nya ako igi-greet edi hindi ko din sya babatiin,
patas lang naman kami nun. Paglabas ko ng building ay agad na akong pumara ng taxi.
Hindi ko na kasi dinadala ang kotse ko dahil ayaw akong magdrive ni Kyle. Kaya
ayun, iniwan ko nalang muna yung kotse kay Annie.
Habang nasa byahe ako ay napapatingin ako sa kalsada. Paano ba naman kasi, ang
daming magkasintahan na nagde-date. Iniinis ba talaga ako ng tadhana? Medyo
nakakapikon na ah.

"Manong, dyan nalang po sa black na gate." sabi ko sa taxi driver. Agad naman nya
itong ipinarada sa tapat ng gate. Kumuha na ako ng pera sa bag ko at nagbayad na.
Pagkatapos ay bumaba na ako.

Papasok na sana ako kaso naka-lock ang gate. Teka, wala pa ang mag-ama? Oras na ah.
Alas-otso na ng gabi. Don't tell me nag-celebrate sila ng Valentines nang hindi ako
kasama?

Aba iba na yun. Magtatampo na talaga ako.

Hinanap ko nalang ang duplicate key sa bag ko at binuksan na ang gate. Pagpasok ko
ay madilim. Tss, talagang wala pa ang mag ama. Bahala nga ang Cristobal na yun.
Hindi ko sya kakausapin.

Kinuha ko ang phone ko para ilawan ang daanan ko. Nasa loob pa kasi ang main switch
ng mga ilaw dito sa labas eh. Tss, ang hirap maglakad pag madilim. Inilawan ko ang
knob ng front door pagkatapos ay binuksan na din. Hinanap ko na din ang main switch
para buksan ang mga ilaw. And as the lights goes on ay sya ring panlalaki ng mga
mata ko ng dahil sa gulat.

Seriously? Pakulo nanaman ba ni Kyle to? The I suddenly remembered na mahilig nga
palang mang-sorpresa si ang lalaking yun..

Puno kasi ng sticky notes ang dingding ng living room. Iba't ibang kulay pa man din
ang mga ito. Talaga bang nag-effort si Kyle na gawin ang lahat ng ito?

Lumapit ako sa dingding at binasa ang mga nakasulat sa mga munting papel.

Wag mo ng itanong ang rason kung bakit kita mahal. Dahil kulang ang isang taon para
ipaliwanag ko sayo kung gaano ba kita kamahal..

Hindi ko alam kung matatawa o kikiligin ba ako sa unang nabasa ko. Ang corny ni
Kyle, grabe. Lumipat ulit ang tingin ko sa iba pang mga papel.
Ang pagmamahal ay isang sakripisyo, kaya handa akong ibuwis ang buhay ko para lang
sayo..

Kinilig na ako sa pangalawang nabasa ko. I love this man, indeed. I love Kyle
Joshua Cristobal.

Alam mo bang may bibig ang puso ko? Kasi palagi nyang isinisigaw ang pangalan mo.

Ano ba naman yan Kyle! Pulang pula na ako sa mga nababasa ko. Grabe din magpakilig
ang lalaking to eh. Masyadong kakaiba.

Love, hindi ka naman araw pero pag nandyan ka na, nag-iinit na ako.

At nagawa pa talaga nyang isali ang kapilyuhan nya sa mga banat nya. Nagpatuloy
lang ako sa pagbabasa. Halos lahat kakornihan lang naman ni Kyle. But still.. Mas
gusto ko na ang ganito kaysa naman sa lagi nalang kaming hindi ayos.

Nagitla ako ng may biglang yumakap mula sa likuran ko. Hindi ko na kailangan hulaan
kung sino ba yun, dahil alam na alam ko ang pamilyar na yakap nya at ang amoy nya.
"Nagustuhan mo ba?" tanong nya sa akin. I can feel his breath on my neck. Tumango
nalang ako bilang pagsagot.

Humiwalay sya sa akin. May kinuha syang bulaklak sa may center table. Paano
nagkabulaklak dun?

"Here.. Happy Valentines." abot nya. Kinuha ko naman ito.

"Thanks." sabi ko. "Akala ko nakalimutan mo."

"Hindi ah.." hinapit nya ako sa bewang. Naipit tuloy yung bulaklak sa pagitan
namin. "Bat ko naman makakalimutan ang importanteng araw na 'to?"

"Kasi naman hindi mo ako ginreet kanina eh. Tapos hindi kapa nagtetext." nag pout
ako. A slight curved form on his lips at hinalikan ako ng mabilis sa labi.
"Tampo ka naman agad?" sabi nga ng maghiwalay ang mga labi namin. "It's part of the
plan. Gusto ko kasi may thrill eh.." sabi nya as he wiggled his brows.

"Tss. Puro kalokohan yang alam mo eh."

Binitawan nya sa pagkakahapit ang bewang ko. "But admit it, kinilig ka no? Look at
your face, ang pula pula mo.." pinisil nya ako sa ilong.

"Heh! Tumigil ka nga. Tara kain na tayo.." inilapag ko ulit yung bulaklak sa center
table pagkatapos ay tumalikod na sakanya. Pupunta na ako ng kusina. Nagugutom na
kaya ako.

Kaso nakakatatlong hakbang palang ako ng hawakan ni Kyle ang kamay ko. "Bakit mo pa
kailangan pumunta sa kusina, kung nandito naman ako at pwede mong kainin. I'm
edible, you know."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya sabay hampas sa dibdib nya. "Kyle Joshua
Cristobal, pervert ka talaga!" sabi ko. Tinabing ko ang pagkakahawak nya sa kamay
ko at tinalikuran na sya. Dinig ko pa ang pagtawa nya.

Tss. Edible, edible. Baka hindi ako makapagpigil at magawa ko talaga... Ah, ano ba
yan Yssa? Seryoso, pinagnanasahan mo talaga si Kyle no? Sigaw ng utak ko.

Hindi ko na pala kailangan maghanda ng pagkain. Dahil pagdating ko palang ng dining

area ay may nakahanda ng mga pagkain sa mesa. Meron pang wine. Hmm, balak siguro
akong lasingin ng lalaking to. If I know may hidden agenda nanaman to mamaya.

"You like it?" nag angat ako ng tingin. Nakangiti sa akin si Kyle. Yung ngiting
pwede ka ng matunaw.

Oh God, bat ang gwapo ng boyfriend ko?

"Yes.." sagot ko nalang. I shifted my sight. Pinaghila nya ako ng upuan. Umupo na
ako, pagkatapos ay uumpo naman din sya sa tabi ko.

Teka nga, ngayon ko lang naalala, nasaan pala ang anak namin? "Si Erin?" kunot
noong tanong ko.

"Ah. Iniwan ko muna sya sa bahay nyo.."

"Ano?! Baka hindi makatulog yun." sabi ko. Hindi kasi sya makakatulog pag hindi nya
kami nakita ng daddy nya.

"Don't worry. Ang sabi ko kasi sakanya bibigyan natin sya ng baby sister at baby
brother para may makalaro na sya." he said while grinning.

Arrhg!

"Anong pinagsasa-sabi mo? Baka mamaya anong isipin ni Erin.."

"Yaan mo na. Mukhang excited na nga syang magkaroon ng kapatid eh. Basta mamaya ha,
bubuntisin na ulit kita.." tumawa sya ng malakas. Ako naman ay napanganga sa sinabi
nya. Walang pakundangan ang lalaking to.

Ang hirap kayang magbuntis! Nung dinadala ko pa nga lang si Erin ang sakit sa
pakiramdam. Palibhasa wala sya nung mga panahon na naglilihi ako. Gosh, yun ang
pinakamahirap na stage pag buntis. Masyado akong emosyonal nun.

"Kain ka ng marami ha. Baka kasi masagad tayo mamaya.." biro pa ulit nya. Mga hirit
talaga ng lalaking to masyadong kakaiba. Inirapan ko nalang sya.

Kumain nalang kami. Kahit na kung minsan ay inaasar ya ako. Hindi naman na ako
napipikon, natural na kasi kay Kyle yung may side sya ng pagka-isip bata.

Pagkatapos naming kumain ay nagtungo na kami sa kwarto. Nagbihis na muna ako. Si

Kyle din nagbihis na. Naka black sando and boxer shorts sya. At ako, well, naka
nighties. Si Kyle kasi eh, sabi yun ang isuot ko. Una ayaw ko, kaso mapilit kaya
pinagbigyan ko. Tutal Valentines naman. And take note, kulay red pa. Halatang may
balak eh.

Hinihintay kong bumalik si Kyle dito sa kwarto. Nakasandal ang likuran ko sa may
headboard ng kama. Sabi niya lalabas sya para kunin yung wine. See.. May balak
talaga ang isang yun.
Biglang bumukas ang pinto ng kwarto. Lumapit sa akin si Kyle habang hawak ang bote
ng wine at isang baso. Talagang isa lang ha? Ano yun, share kami? Shot-shot lang,
ganun?

"Oh, bat isa lang ang baso?" tanong ko.

"Sus. Bakit hindi? Ayaw mo nun? Parang nakiss mo na din ako.."

I rolled my eyes. Ag hirap kausapin ng matino ni Kyle. "Buksan mo na dali."

pagtutukoy ko sa wine.

"Chill. Alam ko gusto mo akong lasingin, pero wag mo naman bilisan."

"Tumigil ka nga dyan Cristobal." kinuha ko ang wine at ako na ang nagbukas nito.
Dahil sa pagiging aggressive ko ay napalakas ang pagbukas ko kaya tumulo ito sa
kamay ko.

"Tignan mo, nabasa ka tuloy. Nagmamadali kasi eh." kinuha nya ang kamay ko. Ang
akala ko pupunasan nya ang wine, but I was shock when he put my hand infront of his
mouth and lick the back of my hand.

Hindi ko alam kung bakit, pero sa paraan na ginagawa nya ay parang nanunuyo ang
lalamunan ko. Why it had to be so sensual?

"Hmm.. Sweet. Ayan, wala na." he said. Normal na ang boses nya. Pero ako ay bumilis
ang kabog ng dibdib ko.

Sht. Inaakit nya ata ako eh.

Sinalinan na nya ng wine ang baso at ibinigay sa akin. "Here." abot nya. Ininom ko
naman ito. Konti lang, ayaw ko naman kasi talagang uminom ngayon eh. Ibinigay ko
ulit ang baso sakanya pagkatapos ay inilapag na nya ito sa nightstand kasama ang
bote ng wine.
Sumandal sya sa sa headboard, habang ako naman ay nakasiksik sa may braso nya. Ang
sarap ng ganitong pakiramdam. I can feel the warmth of his love. I feel safe.

Kinuha nya ang kamay ko na nasa may lap ko at dinala yun sa labi nya. Then he
noticed something.. Yung infinity bracelet na bigay nya. "Akala ko tinapon mo na
to." sabi nya habang pinagmamasdan yun.

"Bakit ko naman itatapon yan, galing yan sayo." sabi ko. Hindi ko naman magagawang
itapon ang bigay nyang yun. Hindi ko nga yan inaalis sa kamay ko. Though walang
masyadong nakakapansin, laging nasaakin ito.

"You know what, nung high school ako. I thought infinity sign was non-sense. But
then, nakilala kita.. Dun ko lang nalaman ang totoong meaning ng infinity. Wala
pala yung katapusan."

Napangiti ako. "I never thought you could be sappy like this. I mean, ang isang
Kyle Joshua Cristobal noon na matapang ay parang maamong tupa na ngayon.."

"Well, people change.." sabi nya.

"But I don't. Kasi kung nagbago sana ako, iba na ang nararamdaman ko sayo ngayon.
Kaso hindi eh, mahal parin kita." sagot ko. I looked at him. Nakatingin na din pala
sya sa akin.

"Yeah, nagbago nga ako. Pero hindi ang nararamdaman ko sayo. Binago ko lang ang mga
mali sa akin at ginawang tama ang lahat.. Kasi sa lahat ng nangyari sa buhay ko,
ikaw ang pinaka gusto kong binabalik-balikan.."

Hindi na ako nakapagsalita dahil naako na nya ng tuluyan ang labi ko. Ang labi
nyang hindi nakakapagod halikan. I felt his tenderness and desire at the same time.
Mas lalo pang lumalim ang halikan namin, hanggang sa namalayan ko nalang na
nakapatong na pala sya sa akin habang ang mga kamay ko ay nakayakap na sa batok
nya.

His kisses trailed down to my neck. He suck, nip, and lick every bit of it.. This
familiar feeling started to build up inside me. I already felt his hands travelling
to my inner thigh. Mabilis lang nyang natanggal ang panty ko. He's really expert in
doing this kind of pleasure.
"Ahh.." I moan as he playfully pinch my sensitive bud.

Serioulsy? Is he teasing me?

"Patience love." he whispered on my ear. He even bit my earlobe. Oh, it turns me on

even more!

Hinalik-halikan nya ako ulit sa leeg. Ako naman, hindi ko alam kung ano ang
gagawin. But I arched my head to give him a better access. Ang mga kamay ko ay
hinahaplos na ang likuran nya. I am trying to remove his sando. And when I found
the hem, he willingly obliged.

And to be fair, he also remove my nighties. Revealing every part of my body except
my breast. So he unclasped the front lock of my bra and remove it. Hinubad ko na
din ang boxer shorts nya kasama ang underwear nya. He's ready for me.

"I love you.." sabi nya. And in just a snap. He's already inside me. Ang sarap sa
pakiramdam.

Hindi ko na nagawang sagutin ang sinabi nya dahil sa kakaibang sensasyon na

nararamdaman ko. "Oohh.." I moan. He keeps on thrusting himself inside me. It was
very fast that it makes me crazy.

Gumalaw pa ulit sya ng ilang beses. I met his thrust. Paulit ulit kong sinisigaw
ang pangalan nya at ganun na din sya. Few more pump and we reach our magical place.

Hiningal ako sa ginawa namin!

"We literally made love, huh? Happy Valentines.." he kissed my lips. Nasa loob ko
pa din sya, still throbbing.

"Happy Valentines din, Love.. " Grabe, napagod ako. Naubos ata ang energy ko.
"Let's sleep.." aya ko. Bumibigat na kasi ang mga talukap ng mata ko.

Gumulog na sya sa tabi ko. Hinawi nya ang mga buhok na nasa mukha ko. "Okay.
Sleepwell my Love.." masuyo nya akong hinalikan sa noo. "Hintayin nalang nating mag
November at manganganak ka na. Sigurado akong naka-shoot nanaman ako. I love you so
much, Love.."

Natawa nalang ako. Then few more minutes naramdaman ko nang unti unti na akong
nakatulog..

**

Ayaw kong masyadong erotic yung mga words ko kaya naka-minimize yung bedscene. Para
hindi na din ganun kahalay sa mga batang nagbabasa. Lol

-Kerbs

*******************************************
[50] Chapter 48
*******************************************
Dalawa UD ko ngayong araw. Pambawi sa ilang araw na wala ako. 13 Chapters to
go :")

**

Kyle

Pinagmamasdan ko ang mukha nya. Ang himbing na ng tulog nya. Hindi ko alam kung
ilang oras na ba akong nakatulala sakanya. Mahal na mahal ko talaga sya. I can't
even imagine myself waking up in the morning and not seeing her first. She's my
everything..

Hinaplos ko ang buhok nya at marahan itong hinalikan. Sana maging maayos na ang
lahat. Gusto ko na syang pakasalan. Pero may mga bagay pa kaming dapat ayusin.
Aasikasuhin pa namin ang paglipat ng apelyido ko kay Erin. Buti nalang at hindi pa
sya nag-aaral, kaya hindi kami masyadong mahihirapan sa proseso.

Hinigpitan ko na ang yakap ko sakanya. Hinalikan ko ang labi nya. "I love you.."
bulong ko, kahit na alam kong tulog na tulog na sya. Pumikit na din ako para
matulog na.

Yssa

Pagmulat ng mata ko ay agad na nakita ko ang mukha ni Kyle sa akin. Nakatagild kami
ng higa. Nakayakap ang mga kamay nya sa bewang ko. Ang higpit nga. It's like he's
afraid to lose me.

How will I live without this man? Ang lalaking minahal ko ng higit pa sa sarili ko.
We've almost experienced different kinds of struggles, pero nandito parin kami
ngayon at hindi sumusuko. Maybe that's the real meaning of love. Hindi ito sumusuko
kahit na sobrang hirap na ng sitwasyon.
Oh God, I love him. Indeed.

Dahan dahan kong tinanggal ang pagkakayakap nya sa akin. Tatayo na ako para
ipaghanda sya ng almusal. Hinanap ko ang nighties ko sa may sahig at isinuot na
yun. Naalala ko nanaman ang mga nangyari kagabi. I blushed. Gosh, what if mabuntis
na nga ulit ako? Oh well.. It's okay. I don't mind, basta sya ang magiging daddy.

Nagtungo na ako sa kitchen. Iinitin ko nalang ang mga tira namin kagabi. Ang dami
pa kasi eh, sayang naman.

"Ang aga naman nagising ng mahal ko." narinig ko ang boses mula sa likuran ko.
Napangiti ako. Gising na sya.

Tumingin ako sakanya. Lumapit naman sya patungo saakin at hinalikan ako ng mabilis
sa labi. "Hmm.. Anong ginagawa mo?" tanong nya pagkatapos nya akong halikan.

"Iniinit ko lang ang mga pagkain kagabi. Sayang naman kasi eh." sabi ko. Itinuon ko
na ulit ang atensyon ko sa ginagawa ko. Si Kyle naman ay tumayo lang sa may side
ko. Malamang pinapanuod ako sa ginagawa ko.

"Gawa kita ng coffee.." alok nya. Tinanguan ko nalang sya.

"Love, nga pala. Alis tayo mamaya. Isama natin si Erin."

"Saan naman tayo pupunta?" tanong ko. Inilapag ko na ang mga pagkain sa may mesa.
Sya din ay inilapag na ang kape na itinimpla nya.

"Dinner tayo. Diba kasi nangako ako sayo na lalabas tayong tatlo?"

"Sige. Anong oras ba natin susunduin si Erin?" tanong ko. Pinaghila nya ako ng
upuan. Pagkatapos ay umupo na din sya sa tabi ko.

"After lunch nalang."

"Okay." sagot ko. Pagkatapos nun ay kumain na kaming dalawa.

Nagkwentuhan lang kami habang kumakain.. As usual, inaasar nanaman nya ako tungkol
sa kagabi. Pinipilit nya na manganganak na daw ako this November. Baliw talaga kung
minsan si Kyle eh. Pero kahit na ano pa sya ay mahal na mahal ko parin sya. Walang
magbabago dun.

Pagkatapos naming kumain at magligpit ng pinagkainan ay nagtungo sa kami living

room. Binasa ko ulit ang mga kakornihan nya. Tawa nga ako ng tawa, habang sya naman
namumula sa hiya.

"Tss. Sa susunod hindi ko na gagawin yan." maktol nya. Patuloy lang kasi ako sa
pagtawa.

"Ha--ha.. Ang sweet nga eh, gawin mo ulit sa susunod ha?" biro ko.

"Tss. Ewan.." umalis sya sa pagkakahiga sa lap ko. Tignan mo tong lalaking to, pag
sya ang inaasar ang bilis mapikon.

"Ahh, so pikon ka na?" kunwari naging seryoso ang boses ko.

"Di." tipid na sagot nya.

"K." sagot ko. Gusto kong matawa. Tumingin lang sya sa akin na parang naiirita.
Hindi ko na sya kinibo. Magkatabi na kami ngayon. Medyo malayo ang distansya sa
aming dalawa. Sinadya ko na hindi talaga gumalaw para hindi kami magkalapit.

"Galit ka?" tanong nya. Tumingin sya sa akin. Ako naman ay diretso lang ang tingin
sa dingding.

"Di." ginaya ko ang tono nya kanina.

"K." sagot naman nya.

Aba't! Ano to? Nagpalitan lang kami ng sagot? Tss.

Matagal kaming hindi nag-imikan hanggang sa maramdaman ko nalang na hinapit na nya

pala ang bewang ko. Nakayakap na sya ngayon sa akin. "Sorry na. Hindi naman kita
matiis e. Bati na tayo ha? I love you.." lambing nya.

I smiled. "I love you too, Love." gumanti na ako sa pagkakayakap sakanya.

I don't know how long we hugged each other. Ang alam ko lang ay damang damang ko
ang bawat tibok na puso nya.

**

"Sabi mo pupuntahan natin si Erin after lunch. Bakit nandito tayo ngayon sa mall?"
reklamo ko. Akala ko pa naman magtutungo na kami sa bahay nina Papa. Ang kaso nag-
iba ang direksyon nya. Napunta kami bigla sa mall. Tss. Miss ko na si Erin eh.

"Sandali lang kasi. May pupuntahan tayo." sabi nya. Di nalang ako nagsalita. Wala
naman akong idea kung ano nga ba ang pakay namin dito. Nagpatangay nalang ako
sakanya. Hanggang sa napadpad kami sa isang restaurant.

"Teka nga!" kinuha ko ang kamay ko na hawak nya. "Don't tell me kaya tayo pumunta
dito para kumain? Samantalang kumain lang tayo sa bahay bago umalis."

"Tss. Hindi. Makikipag kita kasi tayo kay Sheena." nagpalinga linga sya sa loob
hanggang sa mahagip ng mga mata namin si Sheena. "Oh, ayun na pala sya." kinuha nya
ang mga kamay ko at naglakad na patungo sakanya.

Naningkit ang mga mata ko ng makita na kami ni Sheena na papalapit. Piagmasdan ko

syang mabuti, at laking gulat ko nalang ng mapansin na malaki na ang tyan nya.

Wait..

Don't tell me anak ni Kyle ang dinadala nya?

"Hi.. " bati nya sa amin ni Kyle. "Upo kayo.."

Pinaghila naman ako ng upuan ni Kyle at padabog akong umupo dun. Wala akong
pakialam kung bastos ang dating. Nakakainis kasi eh. Paano kung aamin na sila sa
akin ni Kyle na may anak na pala sila. Oh gosh, paano ko matatanggap yun?

Isipin ko palang parang pinipiga na ang puso ko sa sobrang sakit.

"Kamusta ka na?" umpisa ni Kyle. Talagang hindi na nya ako pinansin. Ang lakas din
ng loob ng lalaking to..

Baka kaya lagi silang umaalis ni Erin ay para makipagkita kay Sheena? At kaya baka
hindi na ako gusto ni Erin pag minsan ay dahil close na sila ni Sheena.. Tss!
Nababaliw na ata ako. Hindi ko na alam kung ano pa ba ang iisipin ko.

Naisip ko nanaman tuloy ang pinaka huling pagkikita namin ni Sheena. Nandun sya sa
bahay ni Kyle nun. Hinalikan nya pa sa pisngi si Kyle. Nararamdaman ko ang
pangingilid ng mga luha ko.

Please wag ngayon.

Pero diba hindi naman magagawa ni Kyle sa akin yun? Ang sabi nya mahal nya ako.
Tsaka okay naman kami kagabi. Yeah. Okay kami. Kailangan magtiwala ako sakanya.
Hindi na ako magco-conclude ng kahit na ano.

"Okay naman ako. Kabuwanan ko na nga ngayon eh." nakangiting sagot nya. Napatingin
sya sa akin. "Hi Yssabelle." bati nya.

"Hi." casual na sagot ko. Tipid ko syang nginitian.

"Uhm. So, kailan ka manganganak?" tanong ni Kyle.

"Maybe, two weeks from now. Excited na nga ang asawa ko sa first baby namin eh."

Teka nga.. Asawa?

Tama ba ang narinig ko? May asawa na si Sheena?!!

"Oo nga no? Buti nalang nabuntis ka na din, sa wakas.." sabi ni Kyle. "Kami nga din
ni Yssabelle may anak na.." inakbayan nya ako.

Napatingin sya sa akin na may pagkagulat. "Really? Buntis sya?" manghang tanong
nya.

"No.. Pero meron na kaming baby. Dalawang taon na sya. Her name is Erin." masayang
pahayag ni Kyle.

"T-totoo..? I thought naghiwalay kayo two years ago?"

"Oh, it's a long story. Baka abutin tayo ng isang linggo pag kinwento ko." biro
niya.

"Okay fine.. I knew it. Hindi mo naman talaga kayang tiisin si Yssabelle, right?"

"Yes. I love her. As in so much.." tinignan ako ni Kyle. He grabbed my hand and
kissed it's back.

"Sweet.." Sheena uttered. Walang halong kaplastikan o ano. Maybe she already
changed. Dahil siguro may asawa na sya at magkaka-anak na.

Nagkwentuhan pa kami. Naging komportable na ako sa company nya. Ang dami nyang
ikinwento tungkol sa buhay nya. Para ngang close na kami eh. Kaya pala sya
nakipagkita kay Kyle ay para kunin itong ninong.

Sinabi din nya na nung huling araw kaming magkita dalawang taon na ang nakakaraan,
sa bahay ni Kyle, ay nandun sya para ibigay ang invitation nya sa kasal. Hinalikan
lang nya si Kyle nun para magselos ako. Na nagnyari naman, dahil nagselos nga ako
nun. Akala ko talaga may relasyon na sila. Paranoid lang akong masyado.

She's really inlove with her husband. Nauna pa syang ikasal kaysa sa amin ni Kyle.
But still.. I know in the end aabot din kami dun.
**

"Mimi! I missed you." salubong ni Erin sa akin pagdating sa bahay.

"I miss you too, Baby." sabi ko. Binuhat ko sya at pinaghahalikan sa mukha. Isang
araw ko lang syang hindi nakita pero parang isang taon na ito sa akin.

"Hi Didi.." bati naman nya sa daddy nya ng makita nya ito na papalapit sa amin.
"Meron na po bang kapatid si Erin?" inosenteng tanong nya.

Tinignan ko ng masama si Kyle. Nginisian nya lang ako. Ang adik talaga ng lalaking
to. Kung ano ano ang sinasabi sa anak namin. Yan tuloy ganyan ang mga tanong nya.
Maging sina Papa ay natawa sa tanong ni Erin.

"Wala pa. Pero mag-wait lang tayo. Baka after 3 weeks meron na." hinalikan nya sa
pisngi si Erin. Sinamaan ko lang ulit sya ng tingin.

"Hindi pa pala sya nakakaligo. Paliguan nyo na muna. " pagtutukoy ni Papa kay Erin.

"Sige po. Papaliguan ko na sya." sabi ko. "Upo ka muna dyan." baling ko kay Kyle.

"Bakit?" takang tanong nya. "Sasama ako sa pagpapaligo kay Erin."

"Ano ba.. Mababasa ka lang. Wala ka namang extrang damit eh."

"Okay lang.." kinuha nya si Erin mula sa akin. "Papaliguan kana namin, okay ba yun
Baby Love?"

"Yes po!" masayang sabi ni Erin. Nag paalam na si Kyle kina Papa at Mama. Sumunod
na din ako sakanya.

Naabutan kong binibuhusan na nya ng tubig si Erin. Enjoy na enjoy naman ang anak
ko. Nabasa na ang polo at pants ni Kyle. Ang kulit kasi eh.
"Ako na dyan." sabi ko. Napatingin sya sa direksyon ko. Hindi sya sumagot.
Nagpatuloy lang sya sa ginagawa nya.

Tss.

Lumapit na ako sakanila. "Baby, wag masyadong malikot. Mababasa ang Didi mo." saway
ko kay Erin.

"Mimi. It's okay naman daw po eh.. Diba po, Didi?"

"Syempre naman Baby.." sabi ni Kyle. Nagpatuloy lang sya sa pagsabon sa katawan ni
Erin.

Ako na ang nagbanlaw sakanya pagkatapos. Basang basa na si Kyle eh. Nang matapos na
syang maligo ay nagtungo na kami sa kwarto para bihisan sya. Si Kyle ayun,
nakasunod. Basang basa. Maging ako ay basa na din, ang kaso naman kasi ay may
pamalit ako. Si Kyle wala.

"Basa ka na. Paano na nyan tayo makaka-alis?" tanong ko.

"Mamayang gabi pa naman yun eh. Matutuyo din to." sabi nya. "Ikaw, magpalit ka na.
O baka gusto mo ako ng magpalit sayo?" asar nya.

"Tumigil ka nga." singhal ko. Buti busy si Erin sa mga laruan nya. Naku pag narinig
sya ng anak ko, malalagot talaga sya sa akin.

Kumuha na ako ng damit na pamalit at nagbihis na. Buti nga may mga natira pa akong
mga damit dito sa bahay. Nang matapos na ako ay naabutan ko si Kyle at Erin na
nakahiga na sa kama. Pinapatulog nya ang anak namin. Hapon palang naman kasi eh.

Lumapit na ako patungo sakanila. Umupo ako sa tabi ni Erin. Nilalaro nya ang kamay
ng daddy nya. Malamang inaantok na to. Pinagkakanta kasi sya ni Kyle eh. Sa ganda
ba naman kasi ng boses ng daddy nya. Yun na nga ang pampatulog sakanya ngayon eh.

"Tulog na ata." mahinag sabi ni Kyle ng mapansin na banayad na ag paghinga ni Erin.

"Mukha nga." sagot ko naman.

Nag-ayos kami ng upo. Sumandal kaming pareho sa mga ulonan ng kama. Nakapagitna
parin sa amin si Erin pero sapat lang yun para maging malapit kami ni Kyle.
Hinawakan nya ang kamay ko. "Love, aayusin ko na pala ang paglipat ng apelyido ni
Erin." umpisa nya.

Oo nga pala. Nung minsan nya pa pala sinabi sa akin yun. Ngayon lang namin napag
usapan ulit. "Uhm. Kailan?" tanong ko.

"Next week siguro. Para mabilis ang proseso."

"Sige. " yun nalang ang tanging naisagot ko. Naging tahimik na kami.

Maya maya'y umisod sya ng kaunti patungo sa akin. Yung sakto lang para hindi
magising si Erin. Pagkatapos ay inihiga nya ang ulo nya sa balikat ko. "Love.."
malambing na sabi nya.

"Hmm?"

"Naisip ko lang. Nasaan na kaya si Stephen? Bakit bigla nalang syang nawala?"
tanong nya.

"I.... I don't know.." sagot ko.

Nagtataka na nga din ako dahil ilang linggo na kaming walang balita sakanya. Pero
mas mabuti na kasi yun eh. Yung hindi nalang sya magpakita sa amin. Sana tigilan na
nya kami.

"Basta, tandaan mo.. Poprotektahan ko kayo ng anak ko." sabi nya.

"I love-----" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko. Parang umikot ang sikmura ko.
Agad kong binitawan ang kamay ni Kyle at dali daling nagtungo sa banyo. Nasusuka
ako.
Ano bang nakain ko? Uggghh. Ang sakit sa pakiramdam.

"Napano ka?" tanong ni Kyle. Sumunod pala sya sa akin.

"Nasusuka ako. Baka may nakain lang ako kanina." sabi ko. Umikot nanaman ang
sikmura ko. Naduwal nanaman ako, pero wala naman. Puro laway lang.

Uggh. Ang sakit. Hinagod hagod ni Kyle ang likuran ko. "Love.. B-baka naman..
Buntis ka?" biglang tanong nya.

Wait.. Ano daw?! Buntis ako... ULIT?!

**

-Kerbs

*******************************************
[51] Chapter 49
*******************************************
"W-what?" nauutal na tanong ko kay Kyle. Tama ba ang narinig ko mula sakanya?

"Love.. Baka buntis ka." he said directly into my eyes. Hinawakan nya ang mga kamay
ko. "Posible naman yun, diba?" tanong nya.

"H-hindi ko alam.." sagot ko.

Bigla nya akong hinila palabas ng banyo. "W-wait.. Saan tayo pupunta?" takang
tanong ko.

Hindi nya ako pinansin. "Aalis po muna kami." paalam nya kina Papa ng madaanan
namin sa may sala. Tinanguan lang nila si Kyle.

Dali dali nya akong isinakay sa kotse. "Kyle.. Saan tayo pupunta?" ulit na tanong
ko.
"Titignan natin kung buntis ka." seryosong sabi nya. Nakatuon ang atensyon nya sa
daan.

Hindi nalang ako nagsalita. Ano nga ba ang dapat kong isipin? Pero, paano nga
kung.. Buntis ako? I mean, ang bilis lang ng mga pangyayari. Pero hindi naman kasi
imposible yun eh, ang daming beses ng may nangyari sa amin ni Kyle. Namula ako sa
naisip ko. Shooter talaga ang lalaking to.

Ilang sandali lang ay nakadating kami sa isang clinic. "Kyle, teka. Bat nandito
tayo?"

"Wag ka ng magtanong. Kaklase ko nung High School ang OB dito. Kailangan lang natin
alamin kung buntis ka ba talaga." bumaba na sya ng kotse. Umikot sya para pagbuksan
ako ng pinto. "Tara na.." aya nya.

Pagpasok palang namin ng clinic ay may sumalubong na sa aming isang babae. Halos
kasing edad nga lang namin sya ni Kyle. "Oh.. Kyle, napagawi ka dito? Long time no
see.." casual na sabi ng babae.

"Andrea, gusto ko sanang i-check kung buntis ba ang asawa ko." he said. Nagulat ako
sa pagpapakilala nya sa akin. Asawa talaga? Napangiti tuloy ako.

"Ohh.. Nag asawa ka na?" gulat na sabi ng babae.

"Yeah. We're getting married.. SOON." sabi nya.

"Oh, I see. Hi.." bati nya sa akin. "You are?"

"Yssabelle.. Yssabelle Dizon.." pagpapakilala ko.

"It's a pleasure to meet you." Sabi nya. "I'm Andrea Lopez.." inilahad nya ang
kamay nya. Magiliw ko naman itong tinanggap.

Pumunta na kami sa loob ng clinic nya. Si Kyle naman ay naiwan sa may lobby. Hindi
na masyadong bago sa akin ang ginawa nyang test. Dahil naranasan ko na ito ng
buntis ako kay Erin.
Nagkukwentuhan din kami ni Andrea habang hinihintay ang resulta. Mabait sya.
Kinwento nga nya sa akin ang mga kapilyuhan ni Kyle nung High School sila. Naku..
Tawa lang ako ng tawa. She didn't expect na magiging ganito na daw ka manly at ka-
matured si Kyle. Hindi na sya yung dati na parang cool lang.

Nakwento ko din na may anak na kami ni Kyle. Nagulat nga sya eh. But she's happy
para sa aming dalawa ni Kyle.

Nang lulmabas na ang resulta ay nagtungo na kami sa lobby. Hindi muna nya sinabi sa
akin kung ano ang laman ng papel. Sabi nya mas maganda daw kung sabay namin
malalaman ni Kyle. I think magandang balita ang dala nya.

"Ano na?" bungad ni Kyle sa amin. Napatayo sya mula sa kinauupuan nya. Tumabi ako
sakanya. Hinihintay namin kung ano ba ang ihahayag ni Andrea.

Ngumiti muna sya bago magsalita. "Oh well.. She's 7weeks pregnant. And your babies
were very healthy.."

Pareho kaming napakurap ni Kyle sa sinabi nya. "B-babies?" litong tanong ni Kyle.

"Yes. Babies. Kambal ang anak nyo." masayang sabi ni Andrea.

Nagkatinginan kami ni Kyle sa isa't isa. Totoo ba? Kambal ang magiging mga anak
namin ni Kyle? Bigla nya akong niyakap. "Oh God! Narinig mo ba yun Love? Kambal daw
ang dinadala mo. We're having a twins!" masayang sabi nya habang yakap ako. Hindi
maikubli ang kasiyahan sa tono ng boses nya.

Napangiti ako. This time hindi ko na kailangan pang magbilang o mag isip pa ng kung
ano. Dahil alam ko at sigurado ako na kay Kyle nga ang kambal na dinadala ko.

Hinalikan nya ako sa noo ng maghiwalay kami sa yakap. "I love you so much, Love..
Hindi mo alam kung gaano mo ako pinasaya.." he said. Kitang kita ko ang tuwa sa mga
mata nya.

"Congratulations!" bati sa amin ni Andrea.

"Thank you! Thank you!" sabi ni Kyle. Natigilan sya bigla. Para bang may naalala
sya. "A-ahh.. Oo nga pala. P-pwede pa ba naming gawin yung.. y-yung.."

Uggh. Parang alam ko na kung ano ang nasa isip ng lalaking to. Nakakahiya! Pati ba
naman ang bagay na yun kailangan pang itanong? Feeling ko tuloy namula ang
magkabilang pisngi ko.

"You mean having intercourse with your partner?" casual na tanong nya. "Ofcourse.
Pwede naman yun. As long as komportable sya sa ginagawa nyo.. Tsaka, wag na kayong
mahiya. Ano ba, normal lang yan no. Madami na din nagtanong sa akin nyan. " natawa
sya ng bahagya. "O sige, may mga pasyente pa ako. I need to go now." paalam nya.

"Okay. Salamat ulit Andrea." sabi ni Kyle. Tumango nalang sya at ngumiti sa amin
bago tuluyang umalis.

Umalis na din kami ni Kyle sa clinic. Pabalik na ulit kami ngayon sa bahay. Hindi
maipinta ang mukha nya. Hindi kasi mawala ang ngiti sa labi nya eh. "Kaya pala.."
sambit nya.

"Ha?" kunot noong tanong ko.

"Kaya pala parang lumaki ang puson at balakang mo.." sabi nya. Sinulyapan nya ako
ng mabilis at itinuon na ulit ang atensyon sa daan.

Napakunot ang noo ko. Hindi ko naman napapansin eh. Pero pag minsan kasi napaparami
ako ng kain. Tss. Buntis na pala ako.

"Grabe. Ang galing ko talaga. Kahit pala hindi ko hinatyin ang Valentines ay
mabubuntis kita." tss! At pinuri pa ang sarili nya. Naku.

"Tse. Tumigil ka nga.." saway ko sakanya. Ngumisi lang sya sa akin.

"But seriously, Love. Masaya ako. Masaya ako dahil unti unti ay nakakabuo na tayo
ng pamilya.. Mahal na mahal kita." inalis na ang isang kamay nya na nakahawak sa
manibela at dinala yun sa kamay ko.
I smiled. "Mahal na mahal din kita Kyle.."

**

"Pare, anong meron? Biglaan ata ang pag-aaya mo sa amin?" tanong ni Lester kay
Kyle.

Meron kasing salu-salo dito sa bahay. Tinawagan ni Kyle ang mga malalapit na tao sa
amin. Ako, si Carla lang naman ang inimbitahan ko. Pati sina Papa. Si Kyle ang mga
kaibigan lang nya. Alam kong gusto nya din naman na imbitahan ang mga magulang nya
pero nahihiya lang sya sa akin..

"Basta. Malalaman mo mamaya." sabi nya. Nagkibit balikat nalang si Lester.

Nang kumpleto na lahat ay nagtipon-tipon na kami sa may garden. Medyo may kalakihan
kasi itong garden namin ni Kyle. Actually, kaya namin ginawa ito para sabihin sa
lahat na buntis nanaman ako. Dalawang araw na ang lumipas simula ng malaman namin
na buntis ako pero hanggang ngayon ay wala parin kaming napagsasabihan.

Nasa kalagitnaan na kami ng pagkain ng maisipan na ni Kyle na magsalita. "Meron

sana kaming gustong sabihin ni Yssabelle.." umpisa nya. Natigilan ang lahat sa
pagkain. Maliban kay Erin na nakaupo sa lap ng daddy nya.

"Siguro nagtataka kayo kung bakit nandito tayo ngayon. But I just wanna share our
happiness with you guys." tumingin sya sa akin at ngumiti. "Me.. And Yssabelle..
We're having a twins." masayang sabi nya. Natigilan ang lahat.

"W-what? Twins? You m-mean..." nauutal na tanong ni Annie.

"Yes. Buntis ang ate mo Annie. She's 7 weeks pregnant.. Magkakaroon na ng kapatid
si Erin." sabay tingin sa anak namin.

"Talaga po?" tanong ni Erin.

"Yes baby.."
Napatingin ako sa lahat. Sa una ay hindi maipaliwanag ang mga mukha nila. Pero
ilang sandali lang ay napalitan ito ng mga ngiti. "Oh my God! Magkakaroon nanaman
ako ng pamangkin. Kambal pa!" sabi ni Annie. Tumayo sya at lumapit sa akin. Niyakap
nya ako ng mahigpit.

"Grabe. Buntis ka nanaman bestfriend. Congrats!" masayang bati naman ni Carla.

Isa isa silang lumapit sa akin at niyakap ako. "Masaya ako para sayo, anak.." untag
ni Papa. Wala ng galit sa mukha nya. Tanggap na nila na si Kyle talaga ang mahal ko
at masya ako dun dahil tinanggap na din ulit nila si Kyle sa buhay namin.

Kyle

Wala ng mas hihigit pa sa kasiyahan na nararamdaman ko ngayon. Buntis sya. Buntis

nanaman ang mahal ko. Mas nadagdagan pa ang saya ko ng malaman na kambal ang
dinadala nya. Pakiramdam ko ako nga ang pinaka-maswerteng nilalang dito sa mundo.

Natapos na kaming magdinner. Umuwi na sina Carla. Pati na din ang mga magulang ni
Yssabelle. Nakausap ko na din ang Papa nya. Ang sabi nya masaya sya para sa amin.
Malaki ang tuwa ko dahil tinanggap nila ulit ako. Nangako ako sakanya na aalagaan
ko ang anak nila. Ang pamilya ko.

Si Yssabelle ay nasa kwarto na at nagpapahinga. Ayaw kong magpuyat sya. Nagpipilit

nga na hindi pa naman daw sya inaantok, ang kaso pinag-pahinga ko na. Baka mamaya
mapagod pa eh.

"Oh, pare. Tatay ka nanaman." sabi ni Arnold. Kami kami nalang ng mga kaibigan ko
ang natitira dito. Nag-iinuman kami eh.

"Oo nga eh. Ang sarap sa pakiramdam." sagot ko.

"Iba ka din eh. Galing mong tyumempo.." natatawang asar ni Vince.

Natawa din ako sa sinabi nya. I'm a shooter, indeed. Sa lahat ng pang-aasar ko kay
Yssabelle ay totoo lahat ang mga yun. Gusto ko na talaga syang mabuntis. At eto na
nga.. Buntis na sya. Daig ko pa ang nanalo ng sampung milyon.

"Oo nga eh. Dapat pala sumali ka sa varsity ng basketball nung High School.."
gatong pa ni Lester. Nagtawanan tuloy kami.
"Ano ng plano mo nyan?" tanong bigla ni Jim. Natigilan kami sa pagtawa. Kahit
kailan talaga ang seryoso ng lalaking to. Balita ko nga nagde-date na sila ni Carla
eh. Nabanggit kasi sa akin ni Yssabelle. Paano kaya to natatagalan ni Carla? Ang
tahimik. Tss

Nag ayos ako ng upo. Alam ko naman kung ano ang tinutukoy nya. Alam na alam ko sya.
Kahit na mysteryoso si Jim ay kabisado ko sya. "Actually.. May plano na ako." sagot
ko.

"Ano naman?" si Arnold na ang nagtanong para sakanilang lahat.

Napangiti ako ng maalala ko ang plano ko. "Aalukin ko na syang magpakasal.."

**

Kinikilig ako :")

-Kerbs

*******************************************
[52] Chapter 50
*******************************************
"Umalis na ba sila?" bungad agad sa akin ni Yssabelle pagpasok ko ng kwarto.

"Oo.." naglakad ako patungo sakanya at umupo sa may tabi nya. "Bakit hindi ka pa
natutulog? Malapit ng mag alas dose ah.."

"Hindi kasi ako makatulog. Tsaka hinihintay kasi kita.."

Napangiti ako. "Ikaw talaga.." sabi ko. Hinaplos ko ang tyan nya. "Dinig nyo ba
yun? Ang sweet ng mommy nyo no?"

"Ano ka ba.. Hindi ka pa nila naririnig.." natatawang sabi nya.

"Naririnig nila ako, kasi ako ang daddy nila.." sagot ko.
"Oo na. Magbihis ka na para matulog na tayo." tinulak nya ako ng bahagya kaya
napatayo ako.

"Matutulog? Di ba muna tayo maglalambingan?" biro ko.

"Sira. Kita mong natutulog si Erin dito. Sige na, magbihis ka na." napailing nalang
ako. Hinalikan ko muna sya ng mariin sa labi bago magbihis.

Pagbalik ko ay nakahiga na si Yssabelle. Yakap yakap na nya ang anak namin. "Antok
ka na?" tanong ko.

"Medyo.."

Humiga na din ako sa tabi ni Erin. Pagkatapos ay niyakap silang mag ina. "Mahal na
mahal kita at ang mga anak natin.." bulong ko.

"I love you too, Kyle.. Always.." ngumiti ako ng matamis. Hinalikan ko sya sa noo.
Pagkatapos ay natulog na kami ng magkahawak ang mga kamay.

**

"Kyle, ano ba. Kanina pa nagri-ring ang phone mo. Sagutin mo na nga. Nakakairita
eh!" reklamo ni Yssabelle. Kanina pa kasi may tumatawag sa phone ko pero hindi ko
ito pinapansin. Binabantayan ko kasi si Erin eh. Si Yssabelle kasi ayun, nasa
dining area at kumakain. Kakatapos nga lang naming maglunch eh, tapos gutom agad?
Pero ganun siguro pag buntis, lalo na tatlo silang naghahati sa pagkain. Kaya
malamang palagi syang gutom.

"Oo na po. Sasagutin ko na." sabi ko. Kinuha ko na ang phone ko mula sa center
table at sinagot ito. Unregistered number naman.

"Hello?"

"Hello.. Good afternoon. Is this Mr. Kyle Joshua Cristobal?" bungad ng hindi
pamilyar na boses.

Nangunot ang noo ko. "Yes, speaking." sagot ko nalang.

"Mr. Cristobal. Gusto kayong makausap ni Mr. Adolfo Sy. He found out some anomalies
on your company.."

Naguluhan ako bigla. Company? Matagal na kaming walang kumpanya. Matagal ng pag-
aari nila Stephen to.

"What about?"

"Siguro mas maganda kung personal nyo nalang kausapin si Mr. Sy tungkol dito. If
you have free time this afternoon pwede mo syang puntahan sa bahay nya. I'll send
you the address. I believe this is an important matter.."

"Okay." sagot ko. Ibinaba ko na ang tawag.

Ano nanaman ang kinalaman ko sa dating kumpanya namin? Kinuha na ito ni Stephen.
Naipit kasi ang kumpanya ng mga panahong yun, sakto naman na magulo ang buhay ko
nun dahil hindi ko alam kung saan hahanapin si Yssabelle. Kaya nawalan na ako ng
panahon sa kumpanya. At yun.. bigla nalang kay Stephen ang lahat.

Parang may pakiramdam ako na importante ito. Siguro kailangan kong makipag-kita kay
Mr. Sy. "Sino yung tumawag?" napalingon ako sa nagsalita. Si Yssabelle pala.

"Si Mr. Sy.." sabi ko.

Nanlaki ang mga mata nya sa sinabi ko. "A-ang daddy ni Stephen?"

"Yeah. Gusto nyang makipagkita sa akin."

"Bakit daw?"

"About the company.. I don't know. Basta, importante daw eh. Pupunta ba ako?"
paalam ko.
"You should go.. Baka importante nga ito. Pero sasama ako sayo.. Gusto ko rin sana
syang kausapin." tumango nalang ako sakanya bilang pagsagot.

**

"Miss Yssabelle!" salubong ng isang babae sa amin. May katandaan na ito.

"Oh, Mama Nena.." sabi naman ni Yssabelle. Lumapit sya sa matanda at niyakap ito.
"Kamusta na po? Ang tagal na nating di nagkikita ah."

"Oo nga hija. Mabuti naman ako. Ikaw ba? Tumaba ka ah.."

Napangiti ang mahal ko. "Buntis po ako.."

"Aba'y, talaga hija?"

"Opo.. Ah, oo nga po pala. Si Tito Adolfo po?" pag-iiba ni Yssabelle sa usapan.

"Nasa study room. Puntahan nyo nalang.."

"Ah sige po. Nga pala, Mama Nena, Si Kyle po. Boyfriend ko." pagpapakilala nya sa
akin. "Kyle, si Mama Nena.. Parang pangalawang ina ko na sya. Inalagaan nya ako
nung may sakit pa ako." pahayag nya.

"Hi po.." bati ko. Tumango lang ang matanda sa akin habang nakangiti. Pumasok na
kami sa loob ng bahay ni Yssabelle.

"Alam mo, si Mama Nena.. Ayaw nya kay Stephen." biglang sabi ni Yssabelle habang
naglalakad kami patungong study room.

"Ha? Bakit naman?"

"Ewan. Pero sabi nya iba iba daw kasi ang ugali ni Stephen eh.." tumigil kami sa
isang pinto. "Nandito na tayo." sabi nya. Kinatok na nya ang pintuan.
Pinagmasdan ko ang kabuuan ng bahay. Malaki ito. Halos mga katulong na nga lang ata
halos ang nandito eh.

Maya maya'y may nagbukas na ng pintuan. Si Mr. Sy. Ito palang ang pangatlong
pagkakataon na makikita ko sya. Medyo tumanda nya sya. "Oh, Yssabelle, kasama ka
pala ni Mr. Cristobal.." gulat na sabi nya.

"Ahh.. Opo."

"Pasok kayo." niluwagan nya ang pagkakabukas ng pinto para makapasok kami.

Umupo kami sa bakanteng silya na katapat ng inuupuan nya. "You want anything?" Alok
nya.

"No sir. We're fine.." sagot ko.

"Uhm, okay." tumuwid sya ng pagkaka-upo. "Mr. Cristobal, pinatawag kita sa

secretary ko because we found out that you still own your company.."

Nagkatinginan kami ni Yssabelle ng may pagkagulat. "W-what? Sir.. Paano po nangyari

y-yun?"

"Recently ko lang din nalaman ito. I was scanning with my documents, then I saw the
rights of your company.. Binasa ko lahat ito.. I really don't know how it happened,
but it turned out na ang kumpanya nyo ang nag save sa company namin, not the other
way around.."

"How is it possible Sir?"

"Remember our deal with the Cervantes?" tumango ako. "Naipit ang kumpanya namin.. I
was sick during that time kaya pinaasikaso ko muna yun kay Stephen. Your proposal
was the one to be approved, hindi ang sa amin.. Pero, napalitan yun ni Stephen.
Pinagpalit nya ang proposal ng company namin sainyo.. Hindi ko alam kung paano nya
nagawa yun, pero lahat ng papeles na ipinakita nya ay hindi totoo.. Sayo parin ang
kumpanya nyo. I already arranged everything.."
Hindi ko alam kung ano nga ba ang isasagot ko. Stephen used my weakness during that
time. Alam nyang hindi ako lalaban para sa kumpanya dahil sa kalagayan ko na wala
si Yssabelle sa tabi ko.

"I'm really, really sorry.. Ang tagal nawala ng dapat sayo. And now, ibinabalik ko
na.. We don't have the rights to manage your company, kasi hindi naman kami ang
nagpagod dun. Pwede ka ng bumalik dun anytime you want.."

Biglang sumaya ag loob ko. I love our company, ofcourse. Yun ang kumpanyang bumuhay
sa akin nung bata palang ako.. "I'm sorry. Hindi ko kasi alam na nagawa yun ni
Stephen."

"It's okay Mr. Sy.." casual na sagot ko. "Alam nyo po ba kung nasaan sya?"

"No.." lumungkot ang boses nya. "Actually, we had a fight before he left.."

"Ha? Bakit po?" tanong ni Yssabelle.

Tumingin sakanya si Mr. Sy. "Pinapatigil ko na sya sa paghahabol sayo.. It's too
much. I can't bear seeing him very miserable. Ikaw nalang lagi ang bukambibig nya.
Nagbago lahat sakanya. Lagi nyang sinasabi na sakanya ka lang.. That he's your
Ismael.."

Parang bumigat ang dibdib ko ng marinig ko ang pangalan na yun. "I guess you
already knew the real him, right?" tinanguan sya ni Yssabelle. "I didn't expect na
babalikan nya ang pagiging si Ismael, samantalang pinilit na nyang kalimutan yun..
Kaso nitong mga nakaraang araw lagi nyang sinasabi na kailangan nyang bumalik
bilang Ismael, kasi yun nalang ang alam nya para hindi ka mapunta kay Mr.
Cristobal.."
napa###############################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
###################################################################################
##############################################################arto. Napailing
nalang ako.

Lagi nalang gutom ag mahal ko. Mdalas nga akong mag-grocery ngayon eh. Dati
lingguhan kung mamili ako, ngayon kada-dalawang araw ay kailagan ko na ulit punuiin
ng stocks ang ref.

Ang lakas nya kumain. Kahapon nga, tinext nya ako bago umuwi. Ang sabi nya bumili
daw ako ng mangga. Pumunta ako sa supermarket pero wala naman kaya ayun, napadpad
pa ako sa wet market. Nang mabili ko naman ito at ibigay sakanya ay nagreklamo
naman sya. Ang sabi nya bakit daw ang tamis ng mga binili ko. Gusto nya daw yung
maasim. Eh, hindi naman nya sinabi eh, ang sabi lang nya bumili ako ng mangga.

"Oy, kain ka na." hindi ko a napansin a nadito na pala kami sa dining area. Si
Yssabelle ay kumakain na.

Umupo ako sa tabi nya. "Love, ang taba mo na.." biro ko.

Bigla syang natigilan sa pagsubo. "Anong sabi mo?" tinigan nya ako g matalim.

"Sabi ko ag taba mo na.." ulit na asar ko.

Ibinaba nya ang kubyertos na hawak nya. "Ewan ko sayo. Dyan ka na ga!" tumayo sya
at tinalikuran na ako.

Ganun? Napikon agad? Tss. Ag bilis naman palang mapikon ng mga buntis. Kailangan ko
nanaman syang lambingin.

Kumain na muna ako. Hindi ko na matiis ang gutom ko eh. Nasa living room si
Yssabelle. Paano ko nalaman? Nanunuod sya ng tv eh, tapos ang lakas ng volume.
Binilisan ko nalang ang pagkain ko. May nangangailangan na kasi ng lambing ko eh.

Nang matapos ako sa pagkain at pagliligpit ay nagtungo na ako sa living room. May
dala dala akong gatas. Ibibigay ko sa mahal ko. "Ohh.." abot ko. Tinignan nya lang
ako, tapos tumingin sya sa gatas na nakalahad sa harapan nya.

"Anong gagawin ko dyan?" mataray na tanong nya.

"Uhm.. Nguyain mo na parang bubblegum." pilosopong sabi ko.

Naningkit ang mga mata nya. "Ha-ha! Nakakatawa!" sarkasitkong sabi nya.

"Joke lang. Ito talaga di mabiro.." sabi ko. Umupo ako sa tabi nya. Inilapag ko
muna yung gatas sa may center table. Hinapit ko sya sa bewang. "Hmm.. I miss you.
Wag ka ng magalit ha?"

"Tse." irap na sagot nya. "Tumataba na ako.. Malamang hindi mo na ako mahal nyan."

Hinarap ko sya sa akin at marahan na pinitik sa noo. "Sira ka ba? Mahal kita kahit
na maging kasing bilog mo pa ang mundo.."

"Kyle!" reklamo nya. "Kung ikumpara mo naman ako parang ang taba taba ko na.. Ang
sama mo."

"Ohh. Teka, joke lang. Shh.. Wag ka ng umiyak.." nataranta ako at pinunasan ang mga
luha sa mata nya. Aish, ang bilis naman nya umiyak. Ganun ba talaga pag buntis?
Masyadong emosyonal?
"Shh.. Nagbibiro lang ako. Mahal na mahal kita no. Hindi ko nga magawang mambabae
eh. Ikaw lang at si Erin ang babae sa buhay ko.." niyakap ko sya at hinaplos sa
likuran. Hmm.. Ang bango naman ng buhok nya.

"Siguraduhin mo lang Kyle Joshua Cristobal.. Pag nalaman kong may babae ka, hindi
ko ilalabas tong kambal mo."

Natawa naman ako sa sinabi nya. Iba din mag isip ang mahal ko kung minsan. "Oo na."
humiwalay ako sa yakap. Hinaplos ko ang mukha nya. May butil pa ng luha sa mga mata
nya kaya pinunasan ko ang mga ito. "Ako Si Kyle Joshua Cristobal.. Nangangako na
ikaw lamang, Yssabelle Dizon, ang mamahalin. Ikaw lang ang gugustuhin kong makasama
hanggang sa pumuti na ang mga buhok natin.. I love you.." hinalikan ko sya sa labi.

Ang sarap talaga sa pakiramdam pag ang taong mahal mo ang kalapat ng labi mo. Para
bang may sariling mundo kami, at tanging kami lang ang may alam nun.

"I love you.." sambit nya ng maghiwalay ang mga labi namin.

"I love you too, Mahal.." hinalik halikan ko ulit sya sa labi. I felt really
complete.

"I want you.." she murmured in between my butterfiy kisses. Napangiti ako.

"Oh, so I can make a pregnant woman horny, as much as I do.." sensual na sabi ko.

"Stop acting as if you're innocent. I know you want me too.." and just like that,
she grabbed my nape and kissed me like theres no tomorrow..

**

"Kyle.." napamulat ako ng mata ng marinig kong tawagin ako ni Yssabelle.

"Hmm?" sagot ko. Nandito kami ngayon sa kabilang kwarto. Wala eh, masyado akong
nadala. Yan tuloy walang katabing matulog si Erin.
"A-ang baho mo.. Maligo ka nga." sabi nya. Ang pungay ng mga mata nya. Mukhang
kakamulat lang din ng mga ito.

"Ha?" napatingin ako sa orasan. 2:30 palang ng umaga. "Love.. Ang aga pa eh. Mamaya
nalang. Inaantok pa ako."

"K-kyle.. Dali na kasi. Nahihilo ako sa amoy mo. Maligo ka na."

"Love, oo maliligo ako. Pero wag sa ganitong oras. Ang aga pa eh.."

"Hindi mo na ako sinusunod ngayon? Hindi mo naman kasi a-alam kung ano ang
nararamdaman ko eh.. N-nasusuka na nga ako.. P-pansarili mo lang ang iniisip mo.
Ang h-hirap kayang magbuntis.." Teka, bat ang daming napuntahan ng usapan? "Sige..
Kung ayaw mo titiisin ko nalang.. Bahala k-ka.." tumalikod sya sa akin at itinakip
ang kumot sa buong katawan nya.

"Love.." pinilit kong tanggalin ang kumot nya. "Sorry na. Wag ka na pong magalit..
Sige, maliligo na ako.." sabi ko.

Hindi sya sumagot. Pinulot ko na ang boxers ko sa sahig at nagtungo na sa banyo.

Wala eh, mahal ko. Baka mamaya abutin kami ng umaga. Iintindihin ko nalang ang
kalagayan nya. Dala lang siguro yung ng paglilihi.

Mabilis lang akong natapos na maligo. Pero sinigurado ko na hindi na maaamoy ni

Yssabelle ang naamoy nya, kung ano man yun. Tumabi na ulit ako sakanya. "Love.
Naligo na ako." sabi ko.

Umikot sya paharap sa akin. Tinanggal na nya ang kumot na nakatakip sakanya.
"Talaga?"

"Oo.. Halika na, hug na ulit kita.."

Lumapit na ulit sya sa akin. Nawala ang antok ko. "I'm sorry ha. Nagiging iba lang
kasi ang pang amoy ko pag minsan.. I'm sorry.." isiniksik nya ang ulo nya sa dibdib
ko.
"Okay lang yun, basta ikaw.." sabi ko. "Mahal kita eh."

May bigla akong naalala. Birthday na nga pala ni Erin next week. "Love, inaantok ka
na ba?" tanong ko muna.

"Hindi. Nawala ang antok ko." nag angat sya ng tingin. "Bakit?"

"Ahh. Pag usapan na natin ang birthday ni Erin. Next week na yun, diba?"

"Yeah.. Ikaw ba, since ngayon mo palang sya makakasama sa birthday nya, ano bang
gusto mo?"

Napaisip ako. Ano nga ba ang gusto ko? "Uhhm. Tanungin ko nalang si Erin." sabi ko.
Hindi din ako makaisip eh. Kung ano nalang ang gusto ng anak ko.

"Okay.." niyakap nya ako. Ang akala ko ay matutulog na sya. Pero natigilan ako nang
magsalita ulit sya "You should invite your Mom and Dad.."

**

-Kerbs

*******************************************
[54] Chapter 52
*******************************************
"H-ha?" nauutal na tanong ko. Tama ba ang narinig ko? Gusto nyang imbitahan ang mga
magulang ko?

"Invite your Mom and Dad. You know, para makilala din naman nila ang apo nila."

"A-are you.. sure? O-okay lang naman.. kung.." pautal utal na sabi ko. "Kung..
hindi.. Baka mailang ka.."

"It's okay, Kyle." tumingin ulit sya sa akin at binigyan ako ng matamis na ngiti.
"Maybe it's time to forget the past and move on.. It's time to forgive your Mom.
After all, Mommy mo parin sya. Parte sya ng buhay mo. And I need to accept that
fact.."
"Really?" hindi makapaniwalang sabi ko.

"Yeah. I know you missed them too.." niyakap nya ako ng mahigpit. I smiled. Mahal
na mahal ko talaga ang babaeng to.

Yssa

Siguro nga oras na para tanggapin ang mga magulang ni Kyle. Parte sila ng pagkatao
ng mahal ko. Kailangan kong tanggapin yun. Kailangan kong tanggapin kung anong
meron sa buhay nya.

"I love you.." sambit nya. He caressed my face.

Ilang beses na nga ba nyang nasabi sa akin ang salitang I love you? Maraming beses
na. Pero hanggang ngayon, hindi parin ito nakakasawang pakinggan. Pakiramdam ko nga
para yun palang ang unang beses na maririnig ko yun sakanya.

"And I love you too, Mr. Cristobal." I kissed his lips.

Lately, parang gustong gusto kong hinahalikan sa labi si Kyle. Ewan ko ba, baka
kasi dala ng pagbubuntis. There were times na nakatigin ako sa lips nya, yung
tipong wala naman syang ginagawa pero parang gusto ko syang halikan.

Ahh.. Basta, naaadik ako sa halik nya.

"Matulog ka na." sambit ya ng maghiwalay ang mga labi namin.

"Ikaw din. Goodnight.." we both smiled when we closed our eyes..

**

"Kyle! Wag ka ngang tumawa! Naiirita ako eh." reklamo ko.

Nandito kami ngayon sa garden. Hindi pumasok sa trabaho siKyle. Ako naman ay
tinatamad na pumasok. Nahihilo kasi ako kanina paggising ko.
Kaya eto kami ngayon. Naisipan namin laruin si Erin. "Ha? Di naman ako tumatawa eh.
Ngumingiti lang ako." inosenteg sabi nya.

"Basta! Wag kang tumawa o ngumiti.." mariin na sabi ko.

"Why po ayaw mong magsmile si Didi?" biglang tanong ni Erin. Natigilan ako sa
pagtingin kay Kyle. nakaka-akit ang labi nya. I cursed silently. Inaatake nanaman
ako ng paglilihi.

"Nothing Baby.." sagot ko nalang.

Tinignan ko si Kyle. Parang natatawa naman sya. Uggh. Nakakainis naman ang lalaking
to. Hindi marunong makinig. Patuloy parin sa pag -giti. Hindi ba sya aware na
naaakit ako?

"Hmm.. Mimi, diba po Didi said may kapatid na po si Erin?" tumango ako. "Nasaan na
po sila?"

Ngumiti ako. "Nandito pa sila sa tummy ni Mimi.. Nagpapalaki.." kinuha ko ang kamay
ya at inilagay yun sa tyan ko.

"Bakit po nandyan sila sa tummy mo?" tanong nya ulit.

"Dyan muna sila titira for 9 months, Baby.." si Kyle na ang sumagot tihs time.

Napatingin sakanya si Erin. "Bakit po dun sila titira? Meron naman po tayong
house.." napailing ako. Ang talino talaga ng anak namin. Kahit na magta-tatlong
taon palang sya ang dami na nyang alam.

"Gagnun talaga yun Baby.." sabi ni Kyle. Inupo nya sa kadungan nya si Erin. "Ikaw
din naman tumira sa tummy ng Mimi mo nung baby ka pa.."

"Totoo po?" tumango kami pareho ni Kyle. "Uhm, bakit po kailangan sa tummy pa ni
Mimi tumira?"
Pinisil nalang ni Kyle ang ilong ni Erin. "Ang ganda mo talaga Baby Love. Mana ka
sa Mimi mo.." sabay tingin sa akin. Iniba nalang nya ang usapan para hindi na
magtanong pa ang anak namin.

Nagpatuloy nalang sa pagkukulitan ang mag ama. Tinanong na din ni Kyle si Erin kung
ano ang gusto nyang gawin sa Birthday nya. Ang sabi naman ni Erin gusto nya ng pool
party. Kaya ayun, pinagbigyan sya ng daddy nya. Spoiled eh.

Stephen

Oh.. It's like I'm watching a very touching and romantic movie. What a happy
family. Hindi man lang nila napapasin that I always follow them wherever they are.

I looked at Yssabelle. She's still beautiful. Sya parin ang Yssabelle ko. She's
sitting at the grass while Kyle's head was resting on her lap. I wanna kill that
as$hole. Dati si Yssabelle lang ang inaagaw nya. Ngayon pati si Erin kinukuha na
din nya.

Ang akala nya mananahimik na ako? No.. Hindi ko gagawin yun. Kahit kailan hindi
mangyayari yun. Titigil lang ako pag nakuha ko a si Yssabelle.

Akin lang sya..

I already knew that she's pregnant again. How did I know? Like what I have said,
nasa paligid lang ako. Alam ko ang bawat galaw ni Yssabelle. Humahanap lang ako ng
tamang pagkakataon kung kailan sya babawiin.

Nakuha na nga ulit ni Kyle ang kumpanya. That son of a btch. Umaayon na lahat
sakanya. Hindi ako makakapayag. Ako ang unang lalaking nakilala ni Yssabelle. Alam
ko mahal nya ako. Nalilito lang sya dahil nasa eksena ang Kyle na yan.

Malamang pag wala na sa landas namin si Kyle ay mababaling na ulit sa akin ang
atensyon nya. She will knew, and prove to herself na ako ang kailangan nya at hindi
ang gagong lalaking yun.

I was wondering kung ano ang plano nya sa birthday ni Erin? Kaya ba nyang higitan
ang mga ginawa ko? I bet, no.. I'm a better man than him. Wala lang sya kumpara sa
akin. Mas higit ang pagmamahal ko kay Yssabelle.
Kaya dapat talaga inaalis sa landas ang mga sagabal. Isa na dun ag Kyle Joshua
Cristobal na yan. Humanda ka. Magbabayad kang gago ka. Kinuha mo ang lahat ng nasa
akin.

Pinaandar ko na ulit ang kotse ko at umalis na sa tapat g gate nila. Hindi ko na

maatim na makitang masaya si Yssabelle sa Kyle na yun. Mas sasaya sya kung ako ang
kasama nya. Kaya kong ibigay lahat ng kailangan at gustuhin nya..

Akin si Yssabelle. Walang pwedeng mag may ari sakanya kung hindi ako..

Napangiti ako sa naisip ko. Birthday na ni Erin.. Ano kayang magandang iregalo
sakanya?

Kunin ang Mommy nya?

Patayin ang Daddy nya?

O pwede din namang...

Ilaglag ang kambal nyang kapatid..

**

-Kerbs

*******************************************
[55] Chapter 53
*******************************************
Yssa

Nagulat ako nang may maramdaman akong humahalik sa batok ko. Hindi pamilyar ang
amoy sa akin. Nandito ako ngayon sa kwarto. Wala si Kyle at Erin. Patuloy lang ang
humahalik sa akin. Pinilit ko syang pigilan nguint nakayakap ang mga kamay nya sa
dibdib ko.

"S-stop.." protesta ko.

Iniharap nya ako sakanya. Pakiramdam ko binuhusan ako ng malamig na tubig ng makita
ko ang mukha nya. "Missed me, Babe?" tanong nya.

"S-stephen.." nauutal na untag ko. Nagpatuloy lag sya sa paghaplos sa dibdib ko.
"S-stop it.." I tried to remove his hands pero mas diniinan nya lang ang paghawak
dito. Nasasaktan na ako.

"You want me to stop Babe? Let me tell you this.. HINDI AKO TITIGIL.." before I
could react, hinalikan na nya ng marahas sa labi. Tila ba sabik na sabik sya at
gusto nyang durugin ang labi ko.

Nagpupumiglas ako. Hindi ko gusto ang ginagawa nya. But he pinned me even more to
the bed. Marahas syang pumatong sa akin. Napaigtad ako sa sakit. Parang may kung
ano na kumirot sa puson ko.

I suddenly remembered my twins. Kinuha ko ang buong lakas ko. Tinulak ko si Stephen
and I bit his lips really hard. Natigilan naman sya sa ginawa ko. "Ahhh!" sigaw nya
sabay hawak sa ibabang parte ng labi ya.

"Stop it! Buntis ako Stephen. You can't do this to me!" I shouted directly to his
face.

Natawa lang sya sa sinabi ko. "Alam kong buntis ka. That's why tatanggalin ko ang
kambal na yan sa sinapupunan mo. And I'll give you a new child.." again.. He kiss
my lips. Inipit nya ang magkabilang kamay ko sa likuran ko para hindi na ako
makapiglas pa.

Nagsimula na akong kabahan ng halikan na nya ako sa leeg pababa sa dibdib ko. I
could feel my tears escaping from my eyes.

Kyle, nasaan ka na?

Pinunit nya ang damit na suot ko kasabay ang pagtanggal sa bra ko. "You are mine.."
he uttered. He lowered his head and suck my bosom roughly.

"O-ouchh!" I screamed as he bit it's tip. "S-stephen.. Pleaseee.. Nasasaktan a-

ako.." pakiusap ko. Nangunguna na ang kaba ngayon sa puso ko. Natatakot na akong
lumaban kay Stephen. Natatakot ako sa maaari nyang gawin.
"No.. Hindi ako titigil.. Kukunin kita kay Kyle. I will enjoy you and your body.."
matapos nyang sabihin yun ay ibinaba naman nya ang shorts na suot ko pati ang panty
ko. I believe I am now naked in front of him. While he still has his clothes on.

I gasped as he forcefully inserted his middle finger inside me. Parang may kung
anong tumusok sa pagkatao ko. "Ito ba ang ilang beses nang napasukan ni Kyle?" he
asked.

"W-wala.. kang pakialam.." I said trying to control my voice to shake. Pero hindi
ko yun nagawa dahil tuluyan na akong bumigay ng igalaw nya ng marahas ang daliri
nya sa loob ko. He added another finger.

Doon na ako pumalag. Hindi. Hindi pwedeng mangyari to. He's trying to rape me.. I
mean, no, he's raping me!

Humagulgol na ako ng malakas. I can't take it anymore. Binababoy nya ako. I am not
a whore nor a slut.

Kyle! Save me. Please.

He was about to unzip his pants nang biglang bumukas ang pinto. Oh God, thank you!
Pakiramdam ko dininig ng Diyos na kailangan ko si Kyle.

"Yssabelle!" humihingal na sabi nya. Lumapit sya agad kay Stephen at sinuntok ito.
"Gago ka! Mapapatay kita!" galit na sabi ni Kyle. His face turned into red. He's
really mad.

Napaupo sa sahig si Stephen. Nagpatuloy lang sa pagsuntok si Kyle. I can see anger
on his face. Parang kaya nyang patayin si Stephen anumang oras.

"Putangina mo! Gago ka talaga!" sinuntok nya ulit ng malakas sa mukha si Stephen.
Ako naman, hindi alam ang gagawin. I just covered my body with the sheet. Patuloy
lang ako sa pag iyak. Natatakot ako. I know I am safe now dahil nandyan na si Kyle.
Pero hindi ko lang maiwasan na hindi matakot dahil sa ginawa ni Stephen kanina.

Tumigil na sa pagsuntok si Kyle kay Stephen. Lumapit sya sa akin at niyakap nya ako
ng mahigpit. "Shh.. Stop crying.." hinaplos nya ang ulo ko. Kahit na ilang beses
nyang sabihin na tumigil na ako sa pag iyak ay hindi ko magawa.

"I-im.. I'm afraid Kyle.." I said. Niyakap ko sya ng mahigpit.

Paano kaya kung hindi sya dumating? What will happen to me? Malamang napagsawaan na
ni Stephen ang katawan ko. I can't even imagine myself sleeping with other guys.

Bakit ba ganito na si Stephen ngayon? I know that he's suffering from anxiety. Pero
hindi naman dapat ganito ang ginagawa nya. I can be with him. Pero hanggang
pagkakaibigan lang talaga ang maibibigay ko. Hindi ko kayang suklian ang pagmamahal
nya. Si Kyle, sya lang ang mahal ko.

Nang mahimasmasan na ako ay pinangkuha ako ni Kyle ng panibagong masusuot. I looked

at Stephen. Wala parin syang malay. He's nose was bleeding.

"Hush now, okay? Nandito na ako. I told you, I will protect you. Right?" tumango
nalang ako sa sinabi ni Kyle. Because now, I'm still scared..

Tumayo na kami ni Kyle. He wiped my tears away and kissed my forehead. Inalalayan
nya ako sa paglabas ng kwarto. Pero ng sya na ang lalabas ay pareho kaming nagulat
ng hilain ni Stephen ang paa nya.

"A-akala nyo maiisahan nyo ako?" sabi nya sa mahina ngunit galit na boses. "Kung
akala nyo ligtas na kayo.. Nagkakamali kayo!"

Pinilit syang padyakin ni Kyle. Pero hindi ito nagpatinag. "Akin lang si Yssabelle!
tandaan mo yan!" marahan syang tumayo.

Hinila ko ang kamay ni Kyle. Pero tumingin lang sya sa akin. Para bang sinasabi nya
na kaya nyang lumaban at kaya nya akong protektahan. Ngunit hindi parin maalis ang
takot sa dibdib ko. Kahit na duguan na si Stephen, tila kaya nya paring lumaban ng
mas higit pa kay Kyle.

"Magagawa kitang patayin ngayon Kyle!" sigaw nya. He grabbed somethig from his
back. It's his gun.

No..
Hindi naman nya siguro papatayin si Kyle, diba?

"K-kyle.." pinilit kong hilain si Kyle. Natatakot na ako. Hinawakan lang niya ang
kamay ko. Itinakip nya ang katawan nya sa akin. I am facing his back while he's
facing Stephen.

"Pag binitawan ko ang kamay mo, that's a signal na tumakbo ka na.." he whispered.

"No.. H-hindi kita iiwan dito." I said. kahit naman natatakot ako ay hindi ko parin
magagawang iwan ang mahal ko.

"Sundin mo nalang ako." giit nya. "Save yourself and the babies.." pinisil nya ng
marahan ang kamay ko. "Just remember, mahal na mahal kita. Kayo ng mga anak ko.."

"Tama na ang drama Cristobal!" sigaw ni Stephen. Napatingin kami sakanya. Tutok na
tutok ang baril sa dibdib ni Kyle.

"Tigilan mo na kami Stephen! Hindi ka mahal ni Yssabelle! Tigilan mo na ang pamilya

ko!" laban naman ni Kyle.

"Papatayin muna kita Kyle! Matatapos ang gabing ito sigurado akong patay ka na!"
sigaw nya.

With that, binitawan na ni Kyle ang kamay ko. Hindi ako gumalaw. Gusto ko syang
pigilan pero parang namamanhid ako. Sinugod na ni Kyle si Stephen. But I was shock
when he pulled the trigger and shot Kyle's chest twice.

Agad naman na napahiga sa sahig si Kyle. "K-ky.. K-kyle!" sigaw ko. Lumapit ako
sakanya. I put his head on my lap. Tinapik tapik ko ang mukha nya. "Kyle.. P-
please.. No! You c-can't.. leave me Kyle! Kailangan kita... Ni Erin.. At ng
kambal.." I said in between my sobs. "Kyle naman.. Please!" I continued tapping his
face pero hindi sya gumagalaw. I put my hand under his nose. Walang hangin na
lumalabas. He's not breathing.

Please God, no! Kailangan ko sya. I need him!

"Oh my dear Yssa. It's over. Wala na ang Kyle mo.. Let's go." sabi ni Stephen.

I looked at him with anger. "You demon! You killed him! Pinatay mo sya! I hate
you!" sigaw ko.

He just smirked. Hinila nya ang kamay ko. I tried to release from his grip pero ang
higpit ng hawak nya. "C'mon. I'll show you what a demon can do.." tuluyan na nya
akong nahila.

Pero natigilan ako ng kumirot ag puson ko. The next thing I knew, blood was flowing
in between my legs.. Then.. Everything went black.

**

-Kerbs

*******************************************
[56] Chapter 54
*******************************************
"Love.." napamulat ako ng may biglang humaplos sa pisngi ko. Bumungad sa akin ang
mukha ni Kyle. Nakangiti sya sa akin.

Agad akong bumangon at niyakap sya ng mahigpit. "My God! Buhay ka? Tell me ,
please.. Sabihin mong buhay ka." mas humigpit ang yakap ko sakanya. He's not dead
right?

"Huh?" naguguluhang sabi nya. "Buhay ako Love.." napakamot sya ng ulo. "You told me
to cook adobo. Tapos sabi mo dito ka muna sa kwarto para matulog.."

Kung ganun.. Panaginip lang ang lahat? Oh gosh! Akala ko tuluyan ng nawala si Kyle
sa akin.

Humiwalay ako sa yakap. "I-i'm sorry.. I had a bad dream. I thought you were dead
and I lost our twins.." nagsimula nanamang pumatak ang mga luha ko sa mata.

Akala ko totoo na lahat ang ginawa ni Stephen. Akala ko pinatay na nya ng tuluyan
si Kyle at nalalaglag na ang kambal.
"Shh.. Panaginip lang yun. Wag ka ng umiyak okay?" pinunasan nya ang mga luha ko.
"Nandito lang ako."

"Basta.. B-basta wag mo akong iiwan ha? Hindi k-ko kaya Kyle.."

"Hindi mangyayari yan. Nandito lang ako. Hindi kita pababayaan.." hinalikan nya ako
sa noo. I closed my eyes. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin pag nawala si
Kyle. I love him so much.

Bakit ba kasi napanaginipan ko ang bagay na yun? Ang akala ko totoo na talaga ang
lahat. Akala ko masisira na ang pamilya namin ni Kyle.

"Where's Erin?" tanong ko nang tumigil na ako sa pag-iyak.

"Nasa living room. Nanunuod." iginiya nya ako patayo. "C'mon. Mag-dinner na tayo.."
lumabas na kami ng kwarto. Pinuntahan namin si Erin sa living room. "Baby, let's
eat.." aya ni Kyle sakanya. Agad naman syang napatingin sa amin.

Kinarga na sya ni Kyle at sabay sabay na kaming kumain. Sinusubuan ni Kyle si Erin.
Nagrereklamo nga ito, kaso wala naman syang magawa dahil mapilit din ang daddy nya.

"Say aahh, Baby.." sabi i Kyle.

"Ahh." tipid na sagot ni Erin. Malamang nag-mamaktol na ang batang to. Gusto kasi
sya nalang mag isa ang kumain.

"Wider." sabi ng daddy nya. Ayun niluwagan naman ni Erin.

Pinagmasdan ko silang mag-ama. Bagay na bagay ni Kyle ang maging daddy. He's really
responsible. Kahit na pagod na sya sa trabaho ay hindi parin sya nawawalan ng oras
sa amin ni Erin. Minsan nga naiisip ko masyado ko na syang pinapahirapan. Pag kasi
umaatake ang paglilihi ko sya ang napagbubuntunan ko ng inis. Pero ni minsan hindi
sya nagreklamo. Nagbago na talaga sya. Hindi na sya ang Kyle noon na nagawa akong
saktan ng pisikal at emosyonal.

"Baby Love, tell me. Sobrang gwapo ba ni Didi para tignan sya ng matagal ni Mimi?"
natigilan ako sa pagtingin sakanila ng dahil sa sinabi nya.

Napatigin sa akin si Erin, tapos ibinaling ulit ang tingin kay Kyle. "Hm. Yes po.
You are pogi. I am pretty.." humagikgik ang anak namin. Napatingin ako kay Kyle.
Kinindatan nya lang ako. Naku. Kahit kailan talaga. Tss. Inirapan ko nalang sya at
nagpatuloy na sa pagkain.

Nang matapos na kaming maghapunan ay hinilamusan na muna ni Kyle si Erin. Dapat ako
na nga ang gagawa ng bagay na yun eh. Kaso ayaw naman ni Kyle. Gusto nya magpahinga
nalang daw ako. Ganun naman yun eh, gusto nya lagi akong nagpapahinga para daw
hindi mapagod ang kambal. Kaso naman kasi, kailangan may gawin din ako. Hindi lang
yung puro sya. Lagi nalang syang pagod.

"I'm sleepy na po." sabi ni Erin. Nakahiga na kaming tatlo ngayon. Nakapagitna sa
amin si Erin. Pinagkanta nalang sya ni Kyle para makatulog habang hawak nya ang
kamay ko. Ganito na kasi ang nakasanayan namin.

Nang maging banayad na ang paghinga ni Erin ay umisod ng kaunti si Kyle para
magdikit kami. "Love." sambit nya.

"Hmm?" tinignan ko sya.

"Kanina.. About your dream. Anong bang nangyari?"

I swallowed hard. Naalala ko nanaman ang panaginip ko. I held his hands bago
magsalita. "I.. I thought iniwan mo na ako. Sa panaginip ko kasi nandun si Stephen.
Then he shot you twice.. Tapos ang kambal.. Akala ko nawala din sila sa akin.."
nagsimula nanaman magtubig ang mga mata ko ng maisip ko yun.

"Hindi mangyayari yun." hinawakan nya ako sa mukha. "Hindi ako mapapatay ni
Stephen. Hindi rin mawawala sa atin ang kambal." sabi nya. "You are safe with me.."

Sa sinabi nya, dama ko na ligtas nga ako. Alam kong gagawin lahat ni Kyle para
hindi kami mapahamak ng mga bata. "I love you.." sabi ko.

"I love you too.." inihiga na nya ang ulo ko sa balikat ko at hinyaan na ang sarili
na makatulog.
Kyle

Hindi ako papayag na may mangyaring masama sa mag-iina ko. Lalaban ako kay Stephen.
Alam kong kahit na panaginip lang yun ni Yssabelle ay natatakot parin sya. Ayaw na
nga nyang mag isa eh. Kaya iniwan ko na muna sila sa bahay ng mga magulang nya.
Ayaw ko din naman kasi na wala syang kasama.

Ayaw pa nga nya akong paalisin kanina. Pero kailangan ko pa talagang pumasok sa
trabaho. May mga bagay pa kasi akong dapat tapusin. Mabuti nga din at yung mga
papeles ni Erin ay malapit ng maayos. Konti nalang at magiging Cristobal na ang
anak ko. Hindi naman sya pag-aari ni Stephen para ilagay sakanya ang apelyido nya.

"Sir may naghahanap sainyo." wika ng sekretarya ko. Si Nita. Hanggang ngayon kasi
ay nandito parin sya. Masaya nga sya dahil bumalik na ulit ako dito. May ibang
empleyado na nanatili dito. Ang iba naman ay umalis na. Mahabang panahon na din
kasi ag lumipas eh.

"Papasukin mo." sabi ko. Tumango nalang sya. Ilang sandali lang ay bumukas na ang
pinto. Bumungad agad sa akin si Carla.

"Oh, Carla.. Ikaw pala." sabi ko. "Upo ka."

Umupo sya sa bankteng silya. "Kyle.. May sasabihin ako." umpisa nya.

"Ano yun?" nag ayos ako ng upo.

"About Stephen.. I saw him.." natigilan ako sa sinabi ni Carla.

"H-ha? Pa.. Paano?" nauutal na tanong ko. Parang naubusan ako ng hangin.

"Nakita ko sya nung minsan. I was with Jim that time. Nasa tapat sya ng gate nyo.
Matagal syang nandun. Hindi ko alam kung nakita nyo ba sya. Dapat nga pupuntahan
namin kayo, ang kaso sabi ni Jim hindi yun ang tamang panahon.."

Alam nya kung saan kami nakatira? Bigla akong kinabahan. Kung alam nya kung nasaan
kami malamang matagal na syang makamasid sa amin.
"Matagal syang nakatigil sa gate nyo. Parang may hinihintay sya eh. Hindi ko alam.
Kyle, natatakot ako.. Baka anong gawin nya sainyo. Ayaw ko naman ipaalam kay Yssa
ito. Knowing her conditon. Ayaw kong magisip sya ng kung anu-ano dahil buntis
sya.." napabuntong hininga nalang si Carla. "Just promise me Kyle.. Wag mong
papabayaan ang bestfriend ko ha?"

Tumago ako. "Promise. Hindi ko sya papabayaan." diretsong sagot ko. Hindi ako
makakapayag na may gawing masama si Stephen sa pamilya ko.

Siguro wag ko na munang aalisin ang paningin ko kay Yssabelle. Hindi ako
mapapanatag hanggang hindi nahahanap at nahuhuli si Stephen.

"Carla.. Wag mo na muna sanang ipaalam kahit kanino ang nalaman mo.." pakiusap ko.
Tumango naman sya.

Kakapanaginip pa nga lang ni Yssabelle nung minsan kay Stephen. Ayaw ko naman
dagdagan ang pangamba sa puso nya.

"Nandito ka pala." pareho kaming natigilan ni Carla ng bumukas ang pinto. Mataman
na nakatayo dun si Jim.

"J-jim.." sambit ni Carla. Tumayo sya at lumapit dito. "Anong ginagawa mo dito?"

"Ako ata ang dapat magtanong nyan. Anong ginagawa mo dito, Carla?" malamig ang tono
ng boses nya.

"Pare.. May sinabi lang sya." sagot ko.

Hindi ako pinansin ni Jim. "Tara na.." sabi lang ni Jim kay Carla. Hinila nya ang
kamay nito at lumabas na sila ng opisina ko. Tumingin ulit sa akin si Carla. Tila
ba humihingi sya ng tawad sa inasal ni Jim. Tumango nalang ako.

Ano kayang nangyari sa lalaking yun? Baka naman nagseselos? Napailing nalang ako.
Mukhang malaki ang tama nya kay Carla ah..

**
"Love.. Ano kaya kung sa bahay nyo na muna tayo tumuloy?" sabi ko kay Yssabelle.

Napakunot naman ng noo ya sa sinabi ko. "Ha? Bakit naman?"

"Wala lang.. Para kasi may kasama ka.." sagot ko. Pero ang totoo nyan ay iniisip ko
ang kaligtasan nya. Hindi ako mapapanatag pag sya lang mag isa ang maiiwan dito sa
bahay.

Hindi sya sumagot "Please?" dagdag ko.

"S-sige.."

Niyakap ko sya ng mahigpit. Hindi ako makakapayag na magalaw sya ni Stephen o ang
mga anak ko. Ako muna ang makakalaban nya. Hindi ako natatakot. Basta para sa
pamilya ko, lalaban ako.

**

The end is really near. Malapit ng matapos to. :)

-Kerbs

*******************************************
[57] Chapter 55
*******************************************
Yssa

"Happy Birthday to you!" sabay sabay na kanta namin. Birthday na ngayon ni Erin.
Hinipan na nya ang candle sa cake nya. Halatang masayang masaya sya ngayon. Tinupad
kasi ng daddy nya ang kagustuhan nya na pool party. Paglaki siguro ng anak namin
magiging swimmer ito.

Imbitado ang lahat. Ang mga empleyado ko at ni Kyle. Nagulat nga ang mga empleyado
sa opisina dahil hindi nila inaasahan na si Kyle ang ipapakilala ko. Kilala na kasi
nila si Kyle dati pa. Pinakilala ko sya bilang ama ni Erin. Marahil nagtataka sila
kung paano nga ba nangyari ang bagay na yun. Pero sinabi ko naman sakanila ang
lahat. Alam na din nila ang tunay kong pangalan. Ginamit ko lang naman kasi ang Sab
Benitez noon para hindi ako makilala ni Kyle.

Pero lahat ng yun, parte nalang ng nakaraan. Nabubuhay an kami sa kasalukuyan kaya
wala na kaming balak balikan pa ang mapapait na pangyayari. "You look happy.." sabi
ko kay Kyle. Nakatingin kasi sya sa may pool area. Tinitignan nya si Erin habang
hawak ito ni Annie.

"I am indeed happy, Love.." hinapit nya ang bewang ko para mas magkalapit kami.
"Mas magiging masaya pa ako pag dumating na ang kambal."

I smiled. Ako din ay hindi na makapaghintay sa pagdating ng kambal. Excited na ako.

"Me too.." sambit ko.

Hinaplos nya ang tyan ko. "You're my angel, Love." he whispered on my ear.
Napangiti ako. Sa mga simpleng salita nya ay napapasaya nya ang puso ko.

"Oh, tama na muna ang lambingan. Asikasuhin nyo muna ang anak nyo." sabi ni Annie.
Ibinigay nya si Erin kay Kyle. Basang basa na ang anak namin.

"Baby, magpahinga ka na muna." sabi ko sakanya. "Mamaya ka na ulit magswim."

"But Mimi.. I wanna swim with Uncle Jim and Auntie Carla. Please.." pakiusap nya sa
akin habang turo si Jim at Carla. Napangiti tuloy ako ng makita ko sila. Aba't ang
sweet. Pinapayungan ni Jim si Carla. "Yung kaibigan mo mukhang inlove.." sabi ko
kay Kyle habang turo ang direksyon nila Carla.

Tumingin sya doon. "Oo nga eh. Ang laki ng tama. Nung minsan nga nagselos sa akin
ang mokong.." natatawang sabi nya. Napailing nalang ako. Mukhang seloso din si Jim
ah. Parang si Kyle lang din.

"Mimi.. Didi.. Ano na po? Pwede na po ba ulit magswim si Erin?"

"Later na----"

"Kyle.." natigilan ako ng may magsalita mula sa likuran namin. Isang pamilyar na
boses.

Pareho kaming napalingon ni Kyle sa nagsalita. At hindi nga ako nagkamali. "M-mom..
Dad.." untag ni Kyle.
Lumapit sila kay Kyle. "Sya na ba ang apo namin?" tanong ng daddy nya.

"Opo.."

Nanatili lang akong nakatayo sa tabi ng mag ama ko. Hindi ko alam kung ano ba ang
tamang pagbati ang sasabihin ko sakanila. "Sino po sila, Didi?" tanong ni Erin sa
ama.

"Baby. Sila ang parents ko. Sya ang Lolo mo." turo nya sa daddy nya."At sya naman
ang Lola mo.." turo naman nya sa mommy nya.

"Pwede ba namin syang hawakan?" pag-papaalam ng mommy nya sa akin. Tumango lang ako
at ngumiti ng tipid. Ang awkward eh. Hindi ko alam kung paano makitungo sakanila.

Hindi naman nagreklamo si Erin ng buhatin sya ng mommy ni Kyle. "Hi. Ako ang Lola
mo.." sabi nya. Halatang masaya sya dahil nakita nya ang apo nya sa unang
pagkakataon. Napatingin ako sa paligid. Nakatingin sa amin sina Papa, pati na din
ang mga kaibigan ni Kyle. Sila lang naman kasi ang nakaka-alam ng mga nangyari
dati. Maliban dun, wala na.

"Hi. Ang ganda mo naman. Mana ka sa mommy mo.." sambit naman ng daddy ni Kyle
habang marahan na pinipisil sa pisngi si Erin.

"Thank you po." magiliw na sagot ng anak ko. Napangiti ako. Mukhang nagiging
komportable na sya sa Lolo at Lola nya.

"Baby, dyan ka muna kina Lola ha?" paalam ni Kyle kay Erin. Tumango naman ang anak
namin.

Pumunta na muna kami ni Kyle sa may pool area. Pinuntahan namin sina Carla. Umupo
ako sa tabi nya. "Mukhang okay na kayo ha?" tanong nya. Ngumiti lang ako ng tipid.

Kailangan ko naman kasi syang patawarin dahil ina sya ni Kyle. Hindi ko mababago
ang bagay na yun. Tsaka matagal ng panahon ang lumipas. Napatawad ko na nga si Kyle
noon pa man eh, kaya may karapatan din naman syang matanggap ang pagpapatawad ko.

Niyakap ako ni Kyle. "Salamat.." bulong nya. Alam ko naman kung anong tinutukoy nya
kung bakit sya nagpapasalamat. Hindi man kasi nya sabihin, alam ko naman na gusto
din nyang mapatawad ko ang mommy nya.

Hinalikan nya ako sa labi. Namula ako. Ang daming tao tapos hahalikan ako ng
lalaking to. "Oh pare, paalala lang ha. Buntis si Yssa.." biro ni Arnold. Sinamaan
lang sya ng tingin ni Kyle. Ito naman kasing lalaking to eh, ang hilig manghalik
kahit na may mga taong nakakakita. Hindi sya nahihiyang ipakita kung ano ang
nararamdaman nya.

**

"Yssabelle.." natigilan ako sa pag aayos. Napatingnin ako sa nagsalita. Ang mommy
pala ni Kyle. Tumingin ako sakanya at ngumiti ng tipid. "Kamusta ka na?"

"Okay naman po." tipid na sagot ko.

Tumango tango lang sya. "Balita ko, kambal daw ag dinadala mo. Masya ako para
sainyo ng anak ko.."

"Salamat po. Excited na nga po kami ni Kyle eh." masayang pahayag ko.

Nagulat ako ng hawakan nya ako sa braso. Tinignan ko lang sya ng nagtataka.
"Salamat Yssabelle. Salamat dahil ginawa mong masaya ang anak ko. Salamat dahil
napatawad mo ako kahit na napakasama ko sayo noon" napayuko sya bigla.

"Tama na po Tita.. Nakaraan na yun. Hayaan nalang natin. Lahat naman ng tao
nagkakamali eh. Ako din naman po nasaktan ko ang anak nyo. Naging matigas din po
ako ng unang magkita tayo.. Alam ko naman po na mahal nyo si Kyle. Ang gusto nyo
lang po ay ang makakabuti sakanya."

"Ang bait bait mong bata. Hindi ko nakita yun nung una. Ang akala ko kasi pera lang
ang gusto mo kay Kyle dati. Pero nagkamali ako. I'm sorry.."

Hinawakan ko sya sa kamay. "Nakaraan na yun Tita. Wag na nating balikan.." nag
angat sya ng tingin. "Matagal ko na po kayong napatawad." nginitian ko sya. Ngumiti
din sya sa akin pagkatapos ay niyakap ako.

Kahit na gaano pa kasakit ang ginawa nya sa akin ay pinapatawad ko na sya. Dahil
ang pagmamahal ay hindi nagtataim ng sama ng loob.
**

Pauwi na kami ngayon. Si Erin ay sumabay sa mommy at daddy ni Kyle. Ihahatid nalang
daw sya sa bahay namin. Mukhang nag enjoy sila sa apo nila. Good thing, hindi na
masydaong iyakin si Erin. Nasasanay na sya na hindi lang kami ni Kyle ang lagi
nyang kasama.

"Nagakapg usap na kayo ni Mom?" tanong ni Kyle.

"Yeah.. Ayos na kami."

"Thank you Love. Salamat dahil nagawa mong patawarin si Mom.." hinawakan nya ang
kamay ko.

"Naku. Kanina ka pa nagpapasalamat. Ikaw talaga." natatawang sabi ko. Simula kasi
kanina panay ang sabi nya ng thank you sa akin.

"Hindi ako magsasawang magpasalamat sayo." sagot nya. I smiled. Kaya mahal na mahal
ko ang lalaking to eh. Hindi sya napapagod sa bagay na alam nyang gustong gusto
nya.

Biglang tumigil ang sasakyan namin. "Oh, bakit?" tanong ko.

"Sht. Nasiraan pa ata tayo." naiiritang sabi nya.

Hala. Mukhang nasiraan nga kami. Biglang tumigil ang engine eh. Wala pa namang
bahay dito sa tinirikan ng sasakyan. Kinuha nya ang phone nya mula sa bulsa. "Pag
minamalas nga naman oh. nalowbat pa ako... Love, pahiram ng phone pasundo tayo kay
Lester." sabi nya.

Kinuha ko naman ang phone ko sa bag at ibinigay yun kay Kyle. Akmang magda-dial na
sya ng number ng may mapansin sya. "Tsk. Walang signal dito." grabe naman pala sa
lugar na tinirikan namin. Wala na ngang bahay na matutuluyan tapos wala pang
signal.

"Labas lang ako sandali. Tignan ko kung kaya kong ayusin yung nasira.."
"Sige.."

Bumaba na sya dito sa kotse. Ilang sandali pa ay naisipan ko na ding bumaba.

Mukhang nauubusan na ng pasensya si Kyle eh.. "Love. Hayaan mo na. Magpalipas
nalang tayo ng gabi dito. O kaya naman maghintay tayo ng sasakyan na dadaan para
may mapaghingian tayo ng tulong.." sabi ko.

Naiiritang umilig nalang sya. "Bat kasi ngayon pa nasira ang sasakyan na to?
Nakakainis naman.."

"Tss. Tama na nga yan. Hayaan mo na." hinawakan ko nalang sya sa kamay. Agad naman
napawi ang inis sa mukha nya. Mabuti nalang merong poste dito. Atleast hindi ganun
kadilim.

Naalala ko tuloy si Erin. Baka nasa bahay na sila nyan. Baka hanapin na nya kami.
Malalim na ang gabi eh. Tsaka kanina pa kami wala.

"Love, ayun may sasakyan.." sambit ni Kyle nang mapansin nyang may paparating na
sasakyan. Napahinga ako ng maluwag. Mabuti naman at may tutulong na sa amin.

Pinara ni Kyle ang sasakyan. Tumigil ito sa tapat namin. Parang lahat naman ng
ngiti at tuwa sa puso ko ay biglang napalitan ng takot at kaba ng buksan ng may ari
ng sasakyang ang pintuan. "Need help?" nakakalokong tanong nya.

"S-stephen.." sabi ko na puno ng pangamba.

**

-Kerbs

*******************************************
[58] Chapter 56
*******************************************

*******************************************
[59] Chapter 57
*******************************************
"My God! No.. Stephen!" sigaw ko. Lumapit agad ako sakanya. Wala syang kamalay
malay. Duguan ang bawat parte ng ulo nya.
"Kyle.. Dalhin natin sya sa ospital!" agad na sabi ko kay Kyle. Nataranta naman sya
at agad na hinanap ang susi ng sasakyan ni Stephen sa bulsa nya. Nang mahanap na
nya ito ay dali dali na kaming pumasok ng sasakyan.

Dinala ni Kyle sa backseat si Stephen. Patuloy lang ang pag-agos ng dugo mula sa
ulo nya.

Natatakot ako.

Kinakabahan ako.

Binilisan ni Kyle ang pagmamaneho. Kinuha ko ang phone ni Stephen at agad na

tinawagan si Tito Adolfo. Kailangan nyang malaman ang nangyari.

Pagdating palang namin ng ospital ay agad ng tumawag ng mga nurse si Kyle.

"Please! Save him.." sigaw ko sa doctor at mga nurse na sumalubong sa amin.

Punong puno kami ng dugo ni Kyle. Ayaw ko mang ispin pero baka... Baka hindi na
magawang isalba ni Stephen ang sarili nya..

"Ma'am, Sir. Hanggang dito nalang po kayo." wika ng isang nurse. Isinara na nya ang
pintuan ng emergency room.

Napayakap ako kay Kyle. Parehong puno ng dugo ang mga damit namin.

Ano bang pumasok sa utak ni Stephen at nagawa nyang barilin ang sarili nya? Yes he
may be bad. Pero hindi din ako ganun kasama para hilingin na mamatay sya.

No! He can't die.

Umupo kami ni Kyle sa malapit na upuan sa pintuan ng ER. Sumandal ako sa dibdib
nya. "B-bakit nya binaril ang sarili nya?" I asked in between my sobs.
Hinaplos ni Kyle ang likuran ko. "Shh.. Wag ka ng umiyak. Magiging ayos din sya.
Don't stress yourself, Love. Makakasama yan sa kambal.." paalala nya.

Tumigil ako sa pag iyak ng dahil sa sinabi nya. Napahawak ako sa tyan ko.

I'm sorry mga anak. Masyado lang maraming nangyari ngayon kaya naging emosyonal si
mommy. Sambit ko sa isip ko.

"Nasaan na si Stephen?" napatingin kami sa nagsalita. Si Tito Adolfo pala. Hingal

na hingal sya. Malamang hindi nya inaasahan ang balita ko kanina sakanya.

Masakit para sakanya ang nalaman nya. Alam ko yun. Tinuring nyang tunay na anak si
Stephen o Ismael. Binigay nya lahat para sakanya. Hindi nga lang yun nakita ni
Stephen dahil nabuhay sya sa paniniwalang ang mga magulang lang nya ang pwede nyang
mahalin..

"Nasa ER pa din sya Tito.." tumayo kami pareho ni Kyle at lumapit sakanya.

Napaupo nalang si Tito Adolfo at umiyak.. Dinamayan ko sya. I know how devastated
he is right now.

"B-bakit nya nagawa yun Yssabelle? H-hindi sya pwedeng mamatay.." naramdaman ko ang
paghikbi ni Tito.

"Tito.. Magiging maayos din po sya. He's a fighter.." pagpapalakas ko sa loob nya.
Para kahit yun man lang ay gumaan ang bigat na nararamdaman nya.

Ilang sandali lang ay lumabas na ang doctor at mga nurse sa ER. Sabay sabay kaming
napatayo. Hinihintay kung ano nga ba ang sasbihin ng doctor sa amin.

"Is he safe now?" agad na tanong ni Tito Adolfo sa doctor.

"Kayo po ba ang ama ng pasyente?" tanong lang ng doctor. Hindi nito pinansin ang
tanong ni Tito.
"Yes.. Kamusta na sya?"

Lahat kami ay hinihintay kung ano nga ba ang sasabihin ng doctor. "He's in coma,
right now. Natanggal na namin ang bala sa ulo nya. Pero unstable parin sya hanggang
ngayon.. Let's just pray na maging matatag sya.. "

Napapikit ako ng mariin sa sinabi ng doctor. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat
kong maramdaman. Parang namanhid lang ako sa kinatatayuan ko dahil sa nalaman ko.

"S-stephen.." sambit ni Tito Adolfo.

"Hindi pa naman huli ang lahat Sir. Pwede pa syang magising. Pero ayaw ko rin naman
kayong paasahin, dahil may posibilidad na hindi na sya lumaban at bitawan na ang
paghinga nya.."

Nagpaalam na ang doctor sa amin. Linapitan ko si Tito Adolfo at niyakap sya. He

needs comfort right now. Itinuring nyang anak si Stephen. Malamang masakit saknya
ang nalaman nya.

"A-anak ko.." umiiyak na sabi nya.

Wala na akong nagawa pa. Niyakap ko nalang ng mas mahigpit si Tito at sinabayan sya
sa pag iyak. Napatingin ako kay Kyle. Nakayuko lang sya. Marahil nalulungkot din
sya sa pangyayari.

**

Mahigit isang linggo na ang lumipas, pero hanggang ngayon unstable parin si
Stephen. Humahawak nalang kami sa konting pag asa na lalakasan nya ang buhay nya at
lalaban sya sa kalagayan nya. He's a fighter, right? Kung ano ang gusto nya,
nakukuha nya. I know, gusto pa nyang mabuhay. Pwede pa syang maging matatag.

Nandito kami ngayon ni Kyle sa ICU. Dito dinala si Stephen dahil hindi parin nga
ganun kaganda ang kundisyon nya. Bawat araw ay nandito kami ni Kyle. Pati si Tito
Adolfo ay nandito palagi. Halos hindi na nga umuwi at magpahinga eh.
Sina Papa naman ay bumisita na kahapon, kasama si Carla. Nagulat din sila sa
nangyari. Hindi nila inaasahan na gagawin yun ni Stephen.

Sabi ko kay Kyle na kasalanan ko ang lahat. Kasalanan ko kung bakit naging ganun si
Stephen. Pero sabi nya hindi. It's meant to happen, he said. Pinagdadasal ko nalang
na sana magising na sya. Na sana maging maayos na ang lahat

I held his hands. "Be strong.. Please.." bulong ko sakanya. Bawat araw, yan ang
paulit ulit kong binubulong sakanya. Ang magpakalakas sya para sa mga taong
naghihintay at nagmamahal sakanya dito.

Hinawakan ni Kyle ang likod ko. I looked at him. Malungkot din sya. He didn't
expect na mangayayri ang ganung bagay. "Matatag sya, Love. Hindi susuko si
Stephen.." sabi ni Kyle.

I hope.. I hope na wag nga syang sumuko.

Marami na din naman syang nagawang mabuting bagay dati sa akin. Sya ang tumulong sa
akin noon kaya gumaling ako. Maybe his emotions and feelings dominated himself kaya
nagka-ganun sya. Hindi nya ito nagawang labanan kaya naging mahina sya.

"Love. Umuwi na muna tayo para makapag pahinga ka na.." aya ni Kyle sa akin.
Tumango nalang ako.

Bago kami umalis ni Kyle ay hinaplos ko muna ang ulo ni Stephen at hinalikan sya sa
noo. You're a fighter, right? Bulong ko sakanya. Sana kahit yun man lang ay narinig
nya.

Nag-paalam na kami ni Kyle kay Tito Adolfo. Halatang pagod na ang mukha nya. Parang
hindi na nga sya natutulog eh. "'Tito.. Magpahinga na din po muna kayo." sabi ko.

Ngumiti lang sya ng tipid sa akin. "Okay lang ako, hija. Gusto ko nandito ako pag
nagising sya."

"Sige po.." yun nalang ang naisagot ko. "Una na po kami." paalam ko.

"Sige. Mag iingat kayo.." tumango nalang kaming pareho ni Kyle at umalis na.
Habang nasa byahe ay hindi ko parin maiwasan na hindi malungkot. Bakit kasi
kailangan humantong pa sa ganito ang lahat? Pwede naman kasi akong maging parte ng
buhay ni Stephen basta wag lang nyang hingin yung higit pa dun. Dahil hindi ko
kayang ibigay. May anak na kami ni Kyle, at magkaka-anak na kami ulit. Hindi ko sya
pwedeg piliin. Sana nawaga nyang intindihin yun nung malakas pa sya. Sana hindi sya
nagpatalo sa emosyon nya.

I sigh.

"Magiging maayos din ang lahat.." sabi ni Kyle. Hinawakan nya ako sa kamay at
ngumiti sa akin.

"Sana.." sagot ko. Sana nga talaga. Ayaw kong may mawala dito sa mundo.

Pagdatig namin sa bahay ay naabutan namin si Carla at Jim na nilalaro si Erin.

Sakanila kasi muna namin inihabilin si Erin. Hanggang ngayon nga ay hindi parin
alam ni Erin na nasa ospital si Stephen. Ayaw ko naman sabihin sa anak ko dahil
hindi pa nya maiitindihan ang ibang bagay. Pag malaki na siguro sya, dun ko na
pwedeng sabihin yun.

"Kamusta na sya?" bungad na tanong ni Carla sa akin.

Umupo ako sa tabi nya. "Wala. Hindi parin nagigising.."

"Love, dun muna kami sa labas.." sabi ni Kyle. Karga na nya ngayon si Erin. Tumango
nalang ako sakanya. Alam kong ayaw nyang iparinig kay Erin ang usapan namin ni
Carla. Lumabas na sila kasama si Jim.

"Yssa. Malakas si Stephen okay?" tumango nalang ako. "Wag ka ng mag isip ng kung
ano ano dyan, wag mong pagurin ang sarili mo. Gusto mo bang pumangit ang kambal
paglabas nila?" biro ni Carla. Natawa nalang ako.

Kailagan ko nga din palang ingatan ang sarili ko. Hindi parin kasi ako ulit
nakapagpa check up. Ang dami kasing nangyari nitong mga nakaraang araw kaya nawalan
na ako ng oras at panahon.
Nagkwentuhan nalang kami ni Carla tunkgkol sa ibang bagay. Alam kong inilihis nya
talaga ang usapan para hindi na muna ako mag isip ng kung ano ano.

Nasa kalagitnaan kami ng pagkukwentuhan ng biglang tumunog ang cellphone ko. Agad
ko itong kinuha mula sa bag ko. Tinignan ko kung sino ang tumawag.. Si Tito Adolfo.

Dali dali ko itong sinagot. "Hello po, Tito?" bungad ko.

"Yssabelle, hija.. G-gising na si Stephen.."

**

Kala nyo namatay na si Stephen no? Nagkamali kayo. Haha hindi po ako ganun ka-
harsh. Ayaw ko pang pumatay ng mga characters ko.

Not now. Maybe later. chos.

-Kerbs

*******************************************
[60] Chapter 58
*******************************************
"Ang lalim naman ng iniisip mo, Love.." napangiti ako ng may yumakap mula sa
likuran ko. Hinawakan ko ang kamay na nya marahang hinahaplos ang tyan ko.

Halos magta-tatlong buwan na akong buntis. Medyo lumalaki na nga ang tyan ko eh.
"Lumalaki na ang tyan ko." umpisa ko. "Baka kasi pagpalit mo na ako.." dagdag ko
pa.

Hinarap nya ako patungo sakanya. "Ikaw talaga, Love. Iba ka din mag isip no?
Masyadong inlove ang gwapong to sayo para lang pagpalit ka.." sabay turo sa sarili.
Hindi naman masyadong mahangin si Kyle no? Iba din sya kung purihin ang sarili eh.

"Adik ka talaga.." natatawang sagot ko.

Hinawi nya ang buhok ko at inipit yun sa likuran ng tenga ko. "Sayo ako adik, Love.
Adik na adik ako sayo. Nakaka-high ang pagmamahal ko sayo.."

Dun na ako tumawa ng malakas. Grabe si Kyle, parang sira kung minsan. Ang corny
lang eh. Malayong malayo sya sa nakilala ko noon. Ang laki ng nagbago sakanya.
Natigilan ako sa pagtawa ng halikan nya ako sa labi. It was a passionate kiss that
made me lose my breath. Oh, how I love this man so much..

"Masaya ako dahil maayos na ang lahat.." sambit nya ng maghiwalay ang mga labi
namin. Napangiti ako sa sinabi nya.

Yes. Me too. Masaya ako dahil maayos na ang lahat. Si Stephen ay nakarecover na.
Nung araw na magising sya ay hindi na namin sya pinuntahan. Dahil ilang oras lang
ang lumipas ay dinala na sya ni Tito Adolfo papuntang States. Napagpasyahan namin
na wag na muna akong magpakita sakanya hangga't hindi parin sya nagiging maayos.
Sang-ayon ako sa ideya, dahil alam ko yun ang nararapat.

Binabalitaan naman ako ni Tito Adolfo kung kamusta na ba sya. Ang sabi nya, pumayag
ng magpa rehab si Stephen. And I am happy dahil tinutulungan na nyang gumaling ang
sarili nya. But still.. May mga bagay daw syang nakalimutan, according to Tito
Adlofo.. Nakalimutan nya ang tungkol sa mga tunay nyang magulang. Maybe because of
brain damage. Sabi daw kasi ng doctor, partly ng memory nya ay nawala dahil narin
sa nabaril ang ulo nya.

I don't know if he still remember me or not. Hindi kasi nila ako binabanggit
sakanya eh. Pero okay na din yun. Gusto ko kung maalala man nya ulit ako o kung
naaalala nya pa ako ay maging okay na sya pag nagkita na kami ulit.

Masaya ako dahil walang nangyaring masama sakanya. Hindi maaatim ng konsensya ko
pag namatay sya. Sa tingin ko nga, hindi ko magagawang sumaya pag nawala si
Stephen. Dahil paano ako magiging masaya kung alam kong may isang taong naghirap ng
dahil sa akin?

Atleast ngayon, nagagawa na nyang tulungan ang sarili nya. Sana tuluyan na syang
gumaling at makahanap na sya ng babae na magmamahal sakanya. Marami pa naman dyan.
Alam kong may nakalaan na tamang tao para skanaya.

Natigilan ako sa pag iisip ng iginiya ako ni Kyle papasok ng bahay. Ganito nalang
ang buhay ko simula ng mag-leave ako sa office. Lagi nalang akong nasa bahay.
Kailangan kong lumiban sa trabaho dahil na din sa pagbubuntis ko. Gustong gusto nga
ni Kyle eh, para daw pag alis at pag dating nya ang bahay ay nadadatnan nya ako
agad. Naku.

Iniwan ko na muna kay Carla ang ibang ginagawa sa office. Kung minsan tinatawagan
ko sya at tinatanong kung marami ba syang ginagawa, para sana matulungan ko sya.
Pero lagi naman nyang sinasabi na okay lang daw ang lahat. If I know, magkasabwat
lang sila ni Kyle. Alam ko naman maraming ginagawa eh. Nahihiya na nga ako pag
minsan sakanya. Syempre kailangan din nilang magkaroon ng oras ni Jim. Pero ayaw
magpapigil.

"Hmm.. Love, birthday mo na bukas.. Anong gagawin mo?" sabi ni Kyle. Umupo sya sa
couch tapos inupo nya ako sa lap nya.

I encircled my arms around his neck. "Ewan." sabi ko. Nung minsan pa kasi namin
napag uusapan na malapit na akong magbirthday. Ang bilis lang ng panahon, parang
nung minsan si Erin lang ang nagbirthday. Magkasunod lang kasi kami ng month ng
anak ko.

"Sabagay.. Wag na tayong mag abala.. Lilipas din naman yan. Babatiin at kikiss
nalang kita." sabi nya. Seryoso ang tono ng boses nya. Walang halong pang-aasar.

I'm a bit disappointed. Ganyan naman kasi ang sinasabi nya pag napag-uusapan na
naman ang birthday ko. Ayaw ko naman magreklamo. Pero basta.. Nakakadisappoint,
kahit man lang sana simpleng salu-salo ay wala man.

Tss. Bahala na nga. "Tsaka, di ko alam Love kung makakauwi ba ako bukas.."
natigilan ako sa sinabi nya.

"Ha? W-why?"

"May meeting daw kami sa Olongapo. Pero try kong humabol.." sabi nya. Napayuko ako.

Try? Ibig sabihin hindi pa sya sigurado kung makakasama ko sya sa birthday ko?

I swallowed hard. Nakakainis naman. Masyado akong emosyonal. Hindi naman ako dapat
maging malungkot eh. Birthday ko lang naman yun. Magbibirthday pa naman ako next
year. Pero.. kasi naman eh. Hay. Bahala na nga.

"Uh. Okay." sagot ko nalang. "Puntahan ko muna si Erin.." paalam ko. Pero ang totoo
nyan ay umiiwas lang ako. Ayaw kong makita nya na malungkot ako.

Lumabas na ulit ako at nagtungo sa garden. Nandun kasi si Erin eh, naglalaro.
"Baby, come here.." tawag ko skanaya. Lumapit naman agad sya sa akin. Niyakap ko
sya ng mahigpit. Parang naguluhan naman sya sa ginawa ko.

"Mimi, why po?" tanong nya.

"Wala lang baby.. Gusto lang kitang i-hug.."

"Okay po.." sagot nya. Gumaan ang pakiramdam ko ng yakapin din ako pabalik ng anak
ko.

**

Kanina pa ako paikot ikot dito sa higaan namin ni Kyle. Si Erin tulog na tulog na
sa higaan namin. Napasulyap ako sa orasan. 11PM na. Isang oras nalang birthday ko
na. Napatigin ako kay Kyle na kasalukuyang nagtetext. Nakakainis ang lalaking to,
dati niyayakap nya pa ako, ngayon naman text sya ng text. Minsan nga gabi gabi.
Tapos pag may tatawag sakanya bigla syang tatayo. Lalabas pa talaga sya sa bahay
para hindi ko marinig ang usapan ng kung sino man ang tumatawag sakanya.

Gusto ko na talagang magduda minsan na nambababae na si Kyle. Hindi naman kasi sa

naiinsecure ako, pero kasi naman eh. Nawawala na ang shape ng katawan ko. Minsan
nga parang dinadaan nalang ako sa bola ni Kyle para matakpan ang mga kalokohan na
ginagawa nya.

"Kyle, sinong katext mo?" tanong ko.

Sumulyap sya ng mabilis sa akin. "A-ahh. Ha? Wala. Sa trabaho lang to.." itinuon
nya ulit ang tingin sa cellphone nya.

"May babae ka ba?" hindi na naiwasang ilabas yun ng bibig ko. Sa tagal ng pagsasama
namin ni Kyle alam ko kung may itinatago syas akin o wala.

"Wala ha!" agad na sabi nya. Halatang defensive eh.

"Okay.."

"Wala nga akong babae, Yssabelle." depensa nya ulit.

"Okay na nga diba? Wala kang babae. Fine. Tapos ang usapan."

"Love.. wala nga---"

"OO NA! WALA KANG BABAE... MAGTEXT KA NALANG DYAN MAGDAMAG AT MAGPUYAT KA!" singhal
ko. Tumalikod na ako sakanya. Nagtalukbong na ako ng kumot. Nakakainis naman.
Naiiyak nanaman ako.

Wala na akong narinig mula sakanya. Ni hindi man lang nya ako nilambing. Dati naman
naglalambing sya. Magbi-birthday na nga lang ako mag aaway pa kami,

Nakaka inis. Bahala ka Kyle Joshua Cristobal! Hindi ko talaga ilalabas ang kambal
pag nalaman kong may babae ka!

**

-Kerbs

*******************************************
[61] Chapter 59
*******************************************
Pagmulat ko ng mga mata ko wala na sa tabi ko si Kyle at Erin. Agad akong
napabangon. Nilayasan na ba nila ako?

Pumunta ako sa closet namin. Nandun pa naman ang mga damit nila. Pero saan naman
sila pumunta? Ni hindi man lang nila ako na-inform.

Siguro galit sa akin si Kyle. Kung makapaghinala naman kasi ako eh. Naiinis lang
naman kasi ako, parang may tinatago kasi eh. Gusto kong malaman kung ano ba yun.
Tapos madalas pa syang magtext. Sino ba naman kasi ang hindi magdududa, hindi ba?

Lumabas na ako ng kwarto. Kahit na breakfast, wala talaga syang hinanda. Naku.
Galit na nga yun. Ikaw kasi Yssa eh! Yan tuloy hindi ka binati ng mahal mo. Sigaw
ng utak ko.

Pero diba, dapat kasi i-greet ako ni Kyle kahit na galit sya? Syempre, mahal nya
ako kaya papalipasin nya ang init ng ulo nya. Pero bakit ganun? Kahit isang letra
ng Happy Birthday ay wala akong natanggap?
Pumikit ako ng mariin at huminga ng malalim. Hindi nalang ako mag iisip ng kung
ano. Aayain ko nalang si Carla na lumabas mamaya. Sya nalang ang kasama kong magce-
celebrate.

Pinaghada ko na ng almusal ang sarili ko. Sana kahit na si Erin man lang ay
hinayaan ni Kyle na igreet ako. Miss ko na ang anak ko eh.

Pagkatapos kong kumain ay agad ko ng tinawagan si Carla. "Hello, Carla?" umpisa ko.

"Ohh. Yssa, napatawag ka?" seryoso? Pati si Carla nakalimutan ang birthday ko?

"A-ah.. Pwede ka ba mamaya? Lunch tayo." yun nalag ang sabi ko. Hay, pati ang
bestfriend ko nakalimutan na ang birthday ko.

"Lunch? Hala. Nakapangako na ako kay Jim eh. Next time nalang. Sige. May gagawin pa
ako Yssa. Bye!" agad na nyang tinapos ang tawag. Napabuntong hininga nalang ulit
ako.

Sinubukan ko din tawagan sina Papa, pero hindi ko ma-contact. Yung totoo? Hindi ba
talaga nila naaalala kung anong meron ngayong araw? Nakakalungkot naman.

Hinawakan ko ang tyan ko. "Tayo nalang ang mag-celebrate.." sambit ko sa kambal.
Para naman akong sira nito eh. Pero atleast hindi ako mag isa dahil kasama ko parin
naman ang kambal.

Naligo na muna ako at nag ayos. Lalabas nalang akong mag isa. Aaliwin ko nalang ang
sarili ko para hindi ako malungkot. Tsaka isa pa, ilang araw na akong nandito sa
bahay. Gusto kong pumasyal.

Nang makapag ayos na ako at lahat lahat ay agad na akong lumabas ng bahay. Magta-
taxi nalang ako para hindi ako gaanong mapagod.

"Ikaw ba si Yssabelle Dizon?" bungad sa akin ng isang pulis paglabas ko ng bahay.

Teka.. Bat may pulis dito?
"Ako po yun." casual na sagot ko nalang.

"Kailangan mong sumama saamin. May nagsampa ng kaso sayo." pinakita nila ang
warrant of arrest. Hindi ko naman naintindihan kung ano ba ang mga nakalagay dun.

Tinignan ko nalang ng may pagtataka ang mga pulis. "A-ano pong kaso ko?"
kinakabahan na tanong ko. Wala kasi akong maalala na ginawa ko na hindi umaayon sa
batas!

"Pagnanakaw.. Sumama ka nalang sa amin.." hinila na nila ako. Hindi naman ganun
kalakas ang paghila nila. Yung sakto lang.

"Ayy. Teka po. Baka maling Yssabelle Dizon po ang inaaresto nyo.." sabi ko pagsakay
namin sa patrol car. Kasi naman eh, anong ninakaw ko? Wala akong natatandaan na may
ninakaw ako o nagnakaw ako. "Inosente po ako." dagdag ko pa.

Hindi nila ako pinakinggan. Kung hindi lang ako buntis, tatalon talaga ako dito sa
sasakyan. Kaso buntis ako eh. Tsaka nakakapagtaka, hindi ako naka posas. Oh well,
mas okay na yun. Ayy hindi. Hindi okay! Kasi wala naman akong masamang ginawa para
arestuhin nalang basta basta.

Ako pa nga ang pwedeng magsampa ng kaso sa nambibintang sa akin eh. At oo nga pala,
sino kaya ang walang hiyang nagpa-aresto sa akin?

Ang saya lang diba? Hindi naalala ng mga taong importante sa akin ang birthday ko.
Tapos inaaresto pa ako ngayon.

Great. Just great!

Ilang sandali pa ay nagulat nalang ako ng sa korte nila ako dalhin. Wait lang ha..
Diba pag inaaresto sa presinto muna dapat? Pero bakit.. Bakit dito sa korte agad?!!

"Teka nga po! Bakit sa korte agad?" nagsisimula ng mabuo ang kaba sa dibdib ko.

"Miss Dizon. Ayon kasi sa complainant ay matagal ka ng may ninakaw sakanya. Hindi
lang ito nabigyan ng pansin, kaya eto ngayon, mas mabuti kung sa korte nalang kayo
magkita.."
Bumaba na sila, pagkatapos naman ay inalalayan nila sa pagbaba. Kinakabahan na
talaga ako. Sino ba kasi ang nagsampa ng kaso? Wala talaga akong maalala na may
ninakawan akong tao. Promise. Hindi ako nagsisinungaling!

Dinala na nila ako sa court room. Pumasok na ako doon. Umalis na ang mga pulis.
Napatingin ako sa bandang harapan. Nandun ang judge. Pero kami lang dalawa. Nasaan
na ang nagrereklamo na ninakawan ko daw?

Lumapit nalang ako sa judge. Syempre nandito na din naman ako, edi aalamin ko na
kung ano nga ba ang ginawa kong kaso. Gusto kong linisin ag pangalan ko.

"Ano po ba ang ginawa ko? Inosente po ako.. Wala po akong ninakaw na kahit ano."
umpisa ko. Sa totoo lang, gutso kong maiyak. Kasi naman eh, wala sa tabi ko si Kyle
para pagtanggol ako. Naman kasi eh, dapat hindi ko nalang inaway!

"Miss Dizon, wala na tayong magagawa. May nakapagsampa na ng kaso laban sayo. Ayon
kasi sa nagrereklamo, matagal mo na syang ninakawan. At marami syang witness na
maihaharap sayo.."

May mga witness pa? Ano yun? Nagnakaw ako habang natutulog?! Wala kasi akong
maalala na nagnakaw ako nung panahon na gising ako. Alam ko yun! At promise talaga,
hindi ako magnanakaw. Ano bang dapat kong gawin para mapatunayan ko ang sarili ko?

"Pero pwede ka naman mapawalang sala, basta't sundin mo lang ang kagustuhan ng
complainant.." dagdag pa ng judge.

"Ano po ba ang gusto nya?" tanong ko. Gagawin ko lahat maging inosente lang ako.
Kahit na anong hilingin ng nagsasampa ng kaso. Pero speaking of nagrereklamo..

Sino ba kasi ang nagsampa ng kaso laban sa akin? Ang lakas ng loob eh!

"Sabihin nyo lang po. Gagawin ko lahat!" desperada na talaga ako.

"Sabi ng biktima, birthday mo daw ngayon. At gusto nyang kausapin mo na sya."

Ha?

Ano daw?

Birthday?

Kausapin?

Bago pa man rumehistro ang lahat sa utak ko ay bumukas na ulit ag pintuan ng

courtroom. Lahat ng importatnteng tao sa buhay ko ay isa isang pumasok dun. Si
Mama, Papa, Annie, Carla, Erin, pati na ang mga empleyado sa kumpanya. Nandun din
ang mga kaibigan ni Kyle pati na din ang mga magulang nya. Pormal lahat ang suot
nila

Pero sa lahat ng tao na nandun, isa lang ang nahagip ng paningin ko.. No.. I mean,
isa lang ang nakita ko. Si Kyle..

Anong meron? Maliban sa birtday ko?

At diba sabi ni Kyle nasa Olongapo sya ngayon para sa meeting?

"Happy Birthday!" sabay sabay na sabi nila mula sa likuran ng courtroom. Ang dami
kasi nila eh, hindi na sila magkasya dito sa harapan.

Hindi ko na mapigilan na hindi mapangiti. Lumapit na sa akin si Kyle. "Happy

Birthday, Love.." bati nya. Dali dali nya akong niyakap at hinalikan ng mabilis sa
labi.

"Pakana mo ba ito?" tanong ko ng makabawi na sa sayang nararamdaman ko. "Ikaw ang

nagsampa ng kaso sa akin? At ano naman ang ninakaw ko sayo?" dagdag ko pa. Ano
nanaman kasing pakulo yan this time, hindi ba?

"Yes." walang gatol na sabi nya. "Talaga namang ninakawan mo ako eh. Ninakaw mo ang
puso ko.." kikiligin ba ako o ano? Kasi naman muntik na akong atakihin sa takot ng
malaman kong may ninakaw daw ako. Yun pala, ninakaw ko ang puso nya.
I smiled. "So, dahil ninakaw ko ang puso mo, kailangan mong umarkila pa ng korte,
ng judge, at mga pulis, para lang dyan?" ganting sagot ko.

"Bakt hindi? Para nga mabigyan ng katarungan ang pagmamahal ko sayo.." ng sabihin
nya yun, dun na namin narinig ag hiyawan ng maraming tao. Napatingin ako sa
paligid. Ano to? Sila ba ang witness na sinasabi ng judge kanina? Ang dami naman
pala nila..

"Kyle. Hindi ko alam kung ano ba ang nandyan sa ulo mo at naisipan mong iregalo ang
ganitong pangyayari sa birthday ko. " natatawang sabi ko. Inilihis ko nalang ang
usapan. Kasi aminin ko man o hindi ay kinikilig na ako. Oo, inaamin ko. Kinikilig
na ako. Si Kyle kasi eh. Konti nalang maiihi na ako sa kilig!

"Actually, hindi pa ito ang regalo ko sayo.." diretsong sabi nya.

Napakunot ang noo ko. "Eh ano pala?" tanong ko.

So anong tawag dito? Semi-gift? Meron pang major gift?

Ano naman yun?

Magsasalita pa sana ulit ako, kaso biglang lumuhod sa harapan ko si Kyle. Then he
grabbed something on his pocket. It's a small heart-shaped box. I gasped. Hindi ko
alam kung anong tamang i-react at sabihin ng buksan na nya ito. "Gusto kong iregalo
sayo ang apelyido ko.." he said. Kneeling infront of me habang nakalahad ang box ng
singsing.

"Mahal na mahal kita Yssabelle. Alam nating pareho kung ilang beses na ba akong
nagtangkang pakasalan ka. Pero ang daming harang, laging hindi natutuloy.. Pero
ngayon, hindi na ako makakapayag na may humadlang pa sa atin.. Call me selfish or
whatever, pero sa akin ka lang. Gusto ko ako lang ang nakikita mo." hindi ko alam
kung ano ba ang sasabihin ko. I'm really speechless right now!

"I love you more than the stars in the sky. I love you deeper than the sea. I love
you every seconds, every minute, every hour, every day of my life. I love you each
year. I love you every century. I love you always! Kulang ang habang buhay para
sabihin ko sayo ang rason kung bakit nga ba kita mahal na mahal.." tumulo ang mga
luha ko mula sa mata. Nakahulod parin sa harapan ko si Kyle.
Lumuluha ako ngayon dahil masaya ako. "Pag nawala ka pa sa akin, hindi ko na alam
kung ano ang gagawin ko sa buhay ko. So please, Marry me. Not tomorrow, not the day
after tomorrow. Marry me today. Be my wife. Change your last name and be with me
forever.."

I wiped my tears away. Pinunasan ko na ang luha ng kasiyahan ko. Hindi ko na

kailangan mag isip pa ng sagot. Dahil wala naman akong pangambang nararamdaman
ngayon. Alam ko sa sarili ko kung gaano ko nga ba kamahal ang lalaking nakaluhod
ngayon sa harapan ko na may hawak hawak na singsing.

Iginiya ko sya patayo at niyakap ng mahigpit. "Yes Kyle. I'll marry you. I'll marry
you today. Kahit saang simbahan pa yan!" I said whole heartedly.

Yes, indeed. I fcking love this man so much!

**

Yey. Dalawang chappy nalang natitira! Hoorray #KySsa.

-Kerbs

*******************************************
[62] Chapter 60 (Final Chapter)
*******************************************

*******************************************
[63] Epilogue
*******************************************
Kyle

Parang panaginip lang ang lahat. Parang kahapon nga lang ng ikasal kami ni
Yssabelle eh. Pero ngayon, siyam na buwan na kaming kasal. Yes siyam na buwan na.
At kabuwanan na nya ngayon. Sa siyam na buwan na kasal kami, ay mas nakilala pa
namin ang isa't isa bilang mag asawa.

Nung nasa limang buwan nga sya ng pagbubuntis, palagi nya akong inaaway. Ewan ko
nga kung naglilihi pa din ba sya nun o ano. Basta pag nilalambig ko sya, bumibigay
naman sya, tapos pag gising na ang buong dugo sa katawan ko, dun naman nya ako
bibitinin. Oo, sobra sya kung mambitin. Kaya nagdadalawang isip na nga nun ako kung
lalambingin ko pa ba sya o hindi.

Pag kasi hindi na ako maglalambing, dun naman sya magrereklamo. Tapos aawayin nya
ako, kaya ang resulta, sa sahig ako matutulog tapos tabi sila ni Erin sa kama. Oh
diba? Ang saya maging asawa ng isang Yssabelle Cristobal.
Pero seryoso, kahit na anong gawin nya sa akin. Kahit na ilang beses pa nya akong
bitinin ay mahal na mahal ko parin sya. Hindi naman magbabago yun. Habang lumilipas
nga ang mga araw ay mas lalo pa itong tumitindi eh.

Kahit na magta-tatlo na ang anak namin ay hindi parin nawawala o nababawasan ang
pagmamahal namin sa isa't isa. Masaya ako dahil sya ang inilaan ng Diyos para sa
akin. Wala na nga akong mahihiling pang iba. Sapat na sapat na sila sa akin.

Sa dinami dami kasi ng mga pinag-daanan namin, ang akala ko hindi na kami aabot
dito. Pero kahit na anong mangyari, hinding hindi ko sya isusuko. Kahit na anong
mangyari ay hinding hindi ko sya papabayaan at bibitawan.

Bakit ko nga ba naman gagawin yun? Eh sya ang babaeng nagturo sa akin kung paano ba
magmahal. Ang pagmamahal na kayang gawin ang lahat basta't gusto mo ito at
maipaglalaban mo.

"Kyle.." nawala ako sa malalim na pag iisip ng tawagin ako ni Yssabelle. Ang asawa
ko. Nandito na kasi ako ngayon sa kwarto. Wala si Erin dito sa bahay, nandun sya
kina mom. Miss na daw kasi nila ang apo nila. Kaya ayun, dun muna sya.

Kami lang dalawa ni Yssabelle dito sa bahay. Gusto ko nga syang lambingin eh. Kahit
kasi malaki na ang tyan nya, hindi parin nababawasan ang epekto nya sa akin. Sya
lang ang nakakagawa sa akin ng ganyan.

"Love.. Dito.." aya ko sakanya sabay tapik sa may tabihan ko. Ngumiti naman sya at
lumapit sa akin.

Ang mga ngiting yan, alam na alam ko. Tinutukso nanaman nya ako.

Napalunok ako ng makalapit na sya sa akin. Don't tell me aakitin nya ako pagkatapos
ay bibitinin nya ako? Ang hirap ng ganun.

Pero minsan naman kasi pag naka-mood sya ay magiging maPALAD ako. Oo, maPALAD lang
talaga. Kung yun lang ang kaya nyang gawin ngayong buntis sya ay iintindihin ko. At
isa pa, ayaw kong pilitin sya at maipit ang kambal. Lalo na't kabwanan na nya.

"Wala si Erin.." bulong nya gamit ag pinaka-sensual na boses nya. She always use
that kind of tone when she's thinking about her naugthiness. Gusto ko na ngang
higitin sya pahiga and kiss her agressively, pero pinipigilan ko lang ang sarili
ko.

"Y-yeah.. So, ano? Tulog na tayo?" pag iiba ko. I can feel the tension on my body.
Konti nalang ang natitirang inhibisyon ko. At habang maaga pa, kailangan ko ng
kalmahin ang pagkatao ko.

"Matutulog?" takang tanong nya. Humarap sya sa akin. "Why don't we cuddle each
other for a while?" nilapit nya ang mukha nya sa akin. Konting galaw lang ay
magdidikit na ang mga labi namin. I can smell her minty breath. Nag iwas nalang ko
ng tingin, sabay higa. Kumunot naman ang noo nya.

"I'm sleepy, Love.." dahilan ko.

Narinig ko ang buntong hininga nya sabay higa sa tabi ko. "Okay. Alam ko naman na
ayaw mo ng maglambing sa akin because I have a very big tummy.. Alright,
goodnight.." tumalikod sya sa direksyon ko.

Here we go again. Nagtatampo nanaman sya dahil hindi ko nanaman sya pinagbigyan sa
kagustuhan nya. I sigh. Hinawakan ko sya sa balikat. "Love.. Sorry na. Wag ka ng
magtampo."

"Hindi naman ako nagtatampo." tipid na sagot nya.

"Kung hindi, eh bakit ka nakatalikod sa akin? C'mon.. Yayakapin na kita." pinilit

ko syang iharap sa akin, kaso pinigilan nya.

"No.. Matulog ka na. Diba sabi mo inaantok ka na? Goodnight na.." napailing nalang
ako. Ang mahal ko talaga.

Tumayo ako saglit at lumipat sa kabilang bahagi ng kama para makaharap ko sya. Ni
hindi man lang sya nagulat ng humiga ako paharap sakanya. Yung mukha nga nya ay
parang nagtatampo eh.

"Wag ka ng magtampo, okay? Ikikiss na kita.." bago pa man sya makapagsalita ay

hinalikan ko na sya ng maharan sa labi.
Kung ito ang gusto nya ay susundin ko. Kahit na ang pagbibitin nya sa akin ang
kapalit. Ayos lang yun, ang importante masaya ang asawa ko at nagagawa ko ang
kagustuhan nya.

Hindi naman sya nagprotesta sa ginawa ko. Naramdaman ko pa nga ang pag ngiti nya
habang naghahalikan kami. Nilagay nya pa ang magkabilang kamay nya sa batok ko. And
that's the signal na hindi nya pipigilan ang gusto kong gawin. That's the sign na
hindi nya ako bibitinin.

So I grabbed the opportunity to kiss her wilder. It's agressive yet passionate.
Dinadama ko ang hatid na sarap ng halik nya. Nag iinit na ang pakiramdam ko. Buhay
na ang bawat parte ng katawan ko. Nagsisimula ko na ring maramdaman ang kakaibang
init sa katawan ko.

Hindi na ako nagpaligoy ligoy pa. Inilakbay ko na ang mga kamay ko patungong dibdib
nya. "Hmm.. K-kyle.. Ahhh.." mas lalo akong ginanahan ng marinig kong iungol nya
ang pangalan ko.

Kahit na matindi ang halikan namin ay pinipigil ko parin na mas lumapit sakanya,
ayaw ko kasing ipitin ang tyan nya.

"I love y-you.." I murmured in between our kisses. Naglalakbay ang mga kamay ko sa
iba't ibang bahagi ng katawan nya. Habang sya, mariin syang nakapikit at nakayakap
parin ang mga kamay nya sa batok ko.

Nagtaka nama ako ng hindi na sya sumasagot sa bawat halik ko. "K-kyle.. Wait.."
pigil nya. Sinubukan kong habulin ang labi nya pero iniwas nya agad ito.

Tumigin ako ng may pagtataka sakanya. "Why?" marahan kong hinaplos ang pisngi nya.
Bibitiin nya ba ako? But she already gave me the signal. Sinuko na nya sa akin ang
kagustuhan ko.

"K-kyle.. B-basa na ako.." nauutal na sabi nya.

Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa sinabi nya o ano. So tumigil sya sa paghalik
sa akin because she's already wet?

Iba talaga ang mahal ko.

Imbis na sagutin ko sya ay hinalikan ko nalang ulit ang labi nya. I bit her lower
lips so that I could play with her tongue. Nagtaka ulit ako ng parang hindi na sya
mapakali. Lumipat ang mga kamay nya sa balikat ko. Napapahawak sya ng mariin dun.

Tumigil ulit ako sa paghalik sakanya. "Love. I'll give you the pleasure that you
want.." bulong ko sakanya.

Tinulak nya ako ng marahan. "Kyle.. A-ang sabi ko.. Sht.. Ba.. B-basa na ko!" sabi
nya sa nahihirapang boses.

"Yes love.. Kaya nga mas pagbubutihan ko ang ginagawa ko." pilyo akong napangiti.
Nabubuhay na ang pagkatao sa ilalim ko.

Nagulat ako ng bigla nya akong sigawan. "WHAT THE HELL KYLE! ANG SABI KO B-BASA NA
AKO! MANGANGANAK NA ATA AKO!" sigaw nya. Napabalikwas ako sabay tingin sa hita nya.
Sht! Basa na nga sya. Pumutok na ang water bag nya!

Nataranta ako bigla. Hindi ko alam kung lalapit ba ako saknaya o kukunin ang phone
ko para tawagan ang mga magulang nya.

"K-kyle! Ano baaa... A-ahh.. A-ang sakit! Sht! Lalabas na ata ang kamba--- Ahhhh!
K-kyle!!!" natarnata ako bigla. Pumunta agad ako sa closet at nagbihis. Pagkatapos
nun ay dali dali ko na syang binuhat palabas ng bahay. Dali dali ko syang ipinasok
sa kotse.

"A-aahhh! Ang sakit.." sigaw nya ulit.

"T-teka.. Love, wag kang sumigaw.. Na.. Natataranta a-ako.." sabi ko. Inistart ko
na agad ang kotse at nagdrive na ng mabilis.

Patuloy lang sya sa pag sigaw. Hindi ko alam kung sa daan ba ako titingin o
sakanya. I am fckng nervous! Ganito ba talaga pag nanganagnak na? Pakiramdam ko
kasi aatakihin na ako sa sobrang kaba. Hindi ko kayang makita na ganun ang estado
ng mahal ko, nahihirapan.

Mabuti nalang at gabi na, kaya hindi na ganun katraffic. Agad na kaming nakadating
sa ospital.

"Nurse! Nurse! Ang asawa ko, manganganak na!" tawag ka agad. Buhat buhat ko si
Yssabelle. Halos hirap na hirap na sya. Dali dali naman silang kumuha ng strecher
at nilagay dun si Yssabelle. Pumasok kami hanggnang sa delivery room.

"Love, hold on, okay?" sabi ko sakanya habang hawak ang kamay nya.

"A-ang.. Ang sakit.." mas humigpit ang hawak nya sa kamay ko. Pawis na pawis na ang
noo nya.

Pumpwesto na ang mga nurse magig ang Doctor sa lugar nila. "Mr. Tulungan mo si Mrs.
sa pag ire.." payo ng Doctor sa akin. Tensyonadong napatango nalang ako.

"Sht. Ang sakit!" sigaw ni Yssabelle. Baon na baon na ang mga kuko nya sa palad ko.
Sinamahan ko lang sya sa pag ire.

Hanggang sa halos anim na oras ay nailabas na nya ang kambal.

A boy and a girl.

Sumaya ang puso ko lalo na ng marinig ko ang pag iyak ng nila. Parang musika ito sa
pandinig ko.

Bumalik ulit ang tingin ko kay Yssabelle. Nakapikit sya. Hindi ko alam kung anong
nagnyari, basta lumapit ako skanaya at tinapik sya ng marahan sa pisngi.

"Love, wake up.. Nandito na ang kambal. A boy and a girl.." sabi ko. Hindi sya
sumagot.

Tinapik ko ulit sya sa pisngi. "Love, c'mon.. Open your eyes.." pero hindi nya
binuksan ang mga mata nya. Natakot na tuloyt ako. "Doc, bakit hidi po sya
gumugising?" natatarantang tanong ko.

Natawa naman ng doctor sa tanong ko. "Gising sy