Blind Love

Sandejas Siblings Second Installment:

Blind Love

D A S H

"Because it's not about the eyes who can see, it's about the heart who feels and
that's what matters."

It was almost a year ago when Fleureah Kaia Aceso first saw the man who captured
her attention. He was tall, lean and handsome. He screams elegance and wealth. His
pointed nose, clenched jaw, thin lips and those sinfully beautiful blue eyes who's
stare is like a magnet who drags her down to the deepest abyss of eternity is what
captures her attention. It was a year after when he came back, still handsome as
ever but without the same sight before.

How can she stop liking this man when everytime she sees him, she'll fall for him
over and over again like the first time she laid her eyes at him? How can she stop
herself from nurturing her feelings now that she was given a task for him?

Will the eyes really won't matter if you love someone? Will the heart will be able
to find the love that the eyes coudn't even see?

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, Characters, Businesses, Songs,

Places, Events and incidents are either product of the author's imagination or used
in fictitious manner. Any resemblance to actual person, living or dead or actual
events are purely coincidental.

PLAGIARISM is a crime √

Warning: This story contains typos, grammatical errors, strong language and some
scenes are not suitable for young reader. Please read at your own risk, I've warned
you. Beware. If you don't want the story, just please leave.

I'm writing this on my phone so forgive my typos and grammatical errors! Thanks!

Highest Rank Achieved: #40 in General Fiction

[PG-16]
All rights reserved 2017
©heartlessnostalgia

Simula

Sandejas Siblings Series #2:

Blind Love
Simula:
"Aceso, she was the goddess of curing sickness and healing wounds..." Saglit akong
napatigil habang nagbabasa at napaisip.
Aceso, apelyido ko 'yon! Goddess pala 'yun?
"Fleureah! Nagbabasa ka nanamang bata ka! Mamaya na iyan at tulungan mo ako!
Napakaraming bisita!" Mabilis kong ibinaba ang libro sa may counter at mabilis na
inayos ang suot ko pagkatayo.
"Opo, Nay!" Tumakbo ako palabas ng kusina at hinagilap ang Nanay ko pero nang
walang bakas nya ay nangunot ang noo ko at dumiretso sa hall habang inaayos ang
ponytail ko.
Nasaan na ba iyon?
Tumulong kasi ako ngayon sa mansyon na pinagtatrabahuhan ng Nanay ko dahil may
malaking party na nagaganap.
"Cheers!" Mula sa pwesto ko ay umangat ang tingin ko sa stage habang may
nagsasalita.
"For a more fruitful year to Sandejas Mining Corporation!" Nakangiting sabi ni
Iñigo Sandejas, iyong panganay na anak ng mga amo ni Nanay. Sa pagkakaalam ko ay
abogado iyan e at marami silang negosyo! Tapos ngayon may minahan sila?
Pinakatitigan ko ang tatlong magkakapatid sa gitna ng stage. Ang isa naman ay sa
pagkakaalam ko ay si Zeijan na palaging nakangisi at mukhang palaging gustong
maglaro, pangalawang anak sya.
Lumipat ang tingin ko sa lalaking iyon sa may kanan at kaagad na nangunot ang noo
ko, ito ang pangatlo sa magkakapatid pero ngayon ko lang ito nakita.
May seryoso itong mukha, itim na buhok, ang panga nito ay prominenteng nakahubog at
maging ang ilong nito. Ang mga asul nyang mga mata ay nagsusumigaw ng lamig at sa
bawat pagtaas ng sulok ng labi nya at nangungunot ang noo ko.
Bakit ang gwapo nya? Para syang iyong nababasa ko sa mga pocketbook na bidang mga
lalaki! Makisig, matangkad, matipuno at mayaman!
Tumawa sya habang nakikipag-usap sa mga kapatid nya at nakita ko ang pagsayaw ng
ilaw sa mga mata nya.
Nakagat ko ang labi at lumapit pang lalo sa may mga bisita ng pasimple para silayan
ang mukha nya.
Ayon nga sa mga nababasa ko, he looked so sinfully handsome, 'yung tipong sya 'yung
forbidden fruit pero gusto mong tikman?
Napangiwi ako sa naisip at mahinang tinampal ang pisngi ko. Baliw ka na, Reah!
Masyado mong dinibdib ang mga love story na binabasa mo!
Nakita ko ang bulungan ng mga babaeng bisita sa isang lamesa malapit sa akim at
mukhang pinag-uusapan nila ang magkakapatid habang kimikilig. Sabagay, sino bang
hindi magkakagusto sa tatlong 'yan?
Perfect package na! Gwapo, Macho at pak, may datung pa!
Muli ay ibinalik ko ang tingin sa nakaitim na suit at bowtie na pangatlong kapatid
nila na nakangiti habang nakikinig sa speech ng Kuya nya.
Humalukipkip ako at pinagsawa ang sarili ko sa kakatitig sa kanya. Hayaan ko muna
si Nanay, minsan lang ako magkacrush dito sa may amin kaya susulitin ko na! Tiyak
kasing babalik na sa Maynila itong mga 'to!
Gumalaw ang kanina ko pa tinititigan at umikot ang mata nya. Natigilan ako at
nanigas ng magsalubong ang mga mata namin.
Naramdaman kong parang may sumuntok sa tyan ko at pumilantik ang puso ko.
Ilang segundo ang titigan namin at halos mapatalon ako sa gulat nang biglang may
dumapong kamay sa braso ko.
"Hoy! Reah! Hinahanap ka ng Nanay mo!" Sabi ni Krista sa akin.
"Huh? Ano?" Bumalik ang tingin ko sa stage at nakita kong nakatingin pa rin sa akin
iyong lalaki.
"Reah!" Sigaw ni Krista.
"Huh?" Nilingon ko sya. "Nanay mo, beastmode na!" Pero nilingon kong muli ang stage
at napuno ng panghihinayang ang puso ko ng hindi na sya nakatingin.
"Fleureah Kaia Aceso!" Pumilantik ang kamay nya.
"Ay, oh! Ito na!" Natataranta kong sabi. "Nasan si Nanay?"
"Nasa kusina! Punyeta naman 'to, kailangan pang bigkasin yung tongue twister nyang
pangalan bago lumingon!" Simangot nya kaya napatawa ako at hinawakan ang braso nya.
"Punta na tayo kay Nanay! Iligtas mo ako, huh?" Hirit ko.
"Gaga dinamay mo pa ako!" Badtrip nyang sabi at binatukan ako.
"Aray! Ang hard mo namang kaibigan!" Reklamo ko at bago pa man ako makapasok ng
kusina ay muli akong sumulyap sa stage at umawang ang labi ko dahil sa tingin nya
sa akin at sa huling pagkakataon ay nasilayan ko ang magagandang kulay asul nitong
mga mata.
"Ano nalang ang mapapala mo sa kakabasa ng ganyan, Reah! Ang hilig mo sa mga greek
greek na 'yan!" Sita sa akin ni Krista nang makita akong nagbabasa nanaman ng libro
tungkol sa mga Diyos.
"Kasi nga diba, gusto kong maging teacher sa literature!" Sabi ko sa kanya at
hinawi ang buhok ko na tumabon sa mukha ko dahil sa malakas na hangin.
"Oo na, oo na, gusto mong mag-teacher, pero di ka pa nga umuusad sa kolehiyo.
Tumigil ka nung second year ka, edi sana graduate ka na ngayon." Sabi naman nya sa
akin.
"Kaya nga kumakayod ako e, gusto kong ipagpatuloy ang pag-aaral ko. Tsaka para na
rin mas matulungan ko sila Nanay at mga kapatid ko." Sagot ko naman bago inilapag
sa may batuhan ang libro ko at nagtanggal ng tsinelas para maglakad sa
dalampasigan.
"Mabuti ka pa at naisip mong ipagpatuloy ang pag-aaral mo, ako wala na sa isip ko
'yan, ang gusto ko lang ay ang makabingwit ng sugar daddy para may datung. Yung
isang ubo nalang para diretso na sakin ang datung!" Napatawa ako sa sinabi ng
kaibigan ko at binatukan sya.
"Gaga! Saan ka naman bibingwit 'nun?" Tanong ko at naglakad kami malapit sa may
tubig dagat.
"Dito! Maraming kano dito kaya mabilis lang 'yan tsaka kekembutan ko lang mga 'yan
bibigay na 'yan!" Tawa nya. "Ikaw, bakit ayaw mo? Pakitaan mo lang sila ng dyoga mo
maaakit na 'yan!"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya at mabilis na pinagkrus ang kamay ko sa dibdib
ko.
"Gaga ka! Dinamay mo pa ako!" Sinipa ko ang tubig papunta sa kanya kaya natatawang
umiwas sya.
"Bakit? Ayaw mo gamitin 'yang hinaharap mo? May future 'yan, Bes!" Humagalpak sya.
"Krista!" Sigaw ko at hinabol sya para sabunutan ang buhok nya.
"Arte! Atleast ikaw meron! Kahit papano kumpara sakin pang kiddie size!"
Nababadtrip myang reklamo sa akin habang naglalakad kaming pauwi.
"Kababae mong tao, manyakis ka!" Ngumiwi ako sa kanya at niyakap ang libro ko.
"Oh my god, my innocent friend! Wala kang mapapala sa kainosentehan mo! Mag jowa ka
na kasi! Si Adrian, yung manliligaw mo! Sagutin mo na!" Umiling ako.
"Ayokong magboyfriend, igugugol ko nalang yung oras ko magtrabaho para may pang-
aral ako." Sagot ko at isang pamatay na irap ang sagot nya sa akin.
Pagkabalik namin ng mansyon ng mga Sandejas ay kaagad akong nagtaka dahil
nagpapanic ang ibang mga kasambahay para maglinis ng bahay. Pinapalitan nila ang
mga cover sa sofa at naglilinis ng paligid.
"Aling Sela, anong nangyayari?" Tanong ko.
"Naku, hija, dadating ang mga boss ngayon! Kaya nagkakagulo mag-ayos!" Sabi niya sa
akin.
"Po?"
"Iyong pamilyang Sandejas! Dito raw kasi titira 'yung isang anak!" Sabi nya at
natigilan ako. Napahawak ako sa dibdib ko nang maramdaman ang pagkabog nito.
Sinong anak?
Biglang naalala ko ang pangyayari higit na isang taon na ang nakararaan, kung paano
kami magkatitigan noong ikatlong anak! Pupunta kaya sya rito?
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Para akong naeexcite na natatae na hindi
ko maintindihan!
Bumaling ang tingin ko sa isang malaking portait ng pamilyang Sandejas at nang
makita ang mukha ng lalaking umagaw sa atensyon ko ay masayang napangiti ako at
nagsalita.
"Aling Sela! Ako na magpapagpag sa mga kwarto!" Masayang sambit ko bago tumakbo
paakyat roon.
Kinagabihan ay kabang-kaba at masayang nag-aantay ako. Ang mga maids ay nag-aabang
at nakahilera sa daanan, miski ang mga driver, hardinero at guards ay naroon din
para magbantay.
Si Nanay na syang mayordoma ay nakatayo rin at nag-iikot para utusan ang mga
kasambahay ng dapat gawin.
Ako nama'y nanatiling nakatayo sa may gilid para hindi mahalata dahil gusto ko
talagang masilayan ang Sandejas na kumuha ng pansin ko.
Moments passed at kaagad na kumabog ang dibdib ko ng ianunsyo ng guard ang tungkol
sa pagdating ng mga Sandejas. Sumilip ako at isang mahabang kulay puting sasakyan
ang pumarada at lumabas ang isang bodyguard.
"Magandang gabi po!" Sabay-sabay na sabi ng mga tauhan at namangha ako ng makitang
sabay-sabay silang nagbow sa mga ito.
Nauna sa paglalakad papasok ang Pinuno ng pamilya habang bitbit ang asawa na
nakaupo sa wheelchair nya. Nakakatuwa lang isipin dahil noon ay paralyzed at hindi
nagsasalita si Mrs. Sandejas pero ngayon ay kahit papano'y kaya na.
Mas kumabog ang dibdib ko ng muling bumati ang mga tauhan at mula sa pwesto konay
kitang-kita ko ang panganay na anak na si Iñigo katabi ang kapatid na si Zeijan.
Natigil ako saglit at kaagad na may hinanap ang mata ko.
"Magandang gabi po, Sir Dash." They greeted in unison. Nanlaki ang mata ko at
mabilis na lumapit pa pero 'yun nalang ang pagkakapako ng paa ko mula sa
pagkakatayo nang makita ang kasama at itinutulak ni Iñigo papasok.
Ang ikatlong anak, si Dash, ang lalaking nakaagaw ng pansin ko ay nakaupo sa isang
wheelchair na itinutulak ng kapatid nya at napasapo ako sa bibig nang makita ang
puting benda na nakatakip sa mga mata nya.

Kabanata 1

Kabanata 1
Umawang ang labi ko at kaagad na napaatras.
Ano 'to? Bakit?
"Magandang gabi po, Sir..." Narinig kong bati ni Nanay sa pinuno ng pamilya.
"Magandang gabi rin, Licia..." Anito at ngumiti. Nakita ko ang tahimik na sina Sir
Iñigo at si Sir Zeijan at nang bumaling akong muli kay Dash ay kumirot ang dibdib
ko.
Anong nangyari? Gusto kong magsalita at magtanong pero alam kong wala akong
karapatan, napuno ng kaba at awa ang puso ko habang nakamasid sa kanya na walang
imik na nakaupo sa wheelchair nya.
Is this really Dash? Is this really the man who captured my attention?
"Dash will stay here for awhile..." Ani Sir Ejercito. Umawang ang labi ko nang
mapagtantong sya nga ito.
Napaatras akong lalo at mabilis na lumabas ng bahay para makasagap ng hangin.
Napahawak ako sa dibdib ko na mabilis ang tibok at malalim na huminga.
"O, anong ginagawa mo rito?" Napaayos ako ng tayo nang makita si Krista na
kararating lang. May hawak pa syang walis at dustpan na halatang katatapos lang
maglinis.
"Uh, wala naman..." Mahinang sabi ko. Hindi pa rin makapaniwala sa nakita ko.
Noong una ko syang makita ay maayos pa sya, puno ng sigla at nakangiti pero
ngayon... Bakit?
"Kawawa naman si Sir Dash 'no?" Ani Krista na ikinatigil ko.
"A-Ano bang nangyari?" Tanong ko sa kanya pero umiling lang sya at ngumuso.
"Hindi ko alam, Reah 'e, basta kanina lang sinabi sa akin na ganyan nga ang lagay
nya..." Aniya.
"Bakit hindi mo sinabi sakin?" Pigil ang boses ko na h'wag magalit sa kanya.
"Aber! At bakit ko sasabihin sa'yo? Nagtanong ka ba?" Inismiran nya ako at ngumiwi.
"Hindi..." Bulong ko. "Ano lang kasi..." Sumilip ako sa loob ng bahay at nakitang
nag-uusap pa rin si Nanay at si Sir.
"Wala, ano, saan ka pupunta?" Pag-iiba ko sa usapan.
"Sa loob, pinalinis kasi nila 'yung sa may garden tapos ayos na kaya tutulong ako
maghain. Ikaw?" Kinagat ko ang labi at tumikhim.
"Tutulong rin ako," Sagot ko naman bago ngumiti. Tumango-tango naman si Krista at
nauna nang maglakad sa akin.
Kaagad akong pumikit para kalmahin ang sarili ko bago tumayo at naglakad muli
pagpasok. Sumulyap pa ako kay Nanay na kausap pa rin si Sir at kay Dash na hindi pa
rin umiimik.
"Hoy, halika na!" Nagitla ako ng biglang tawagin ako ni Krista kaya umayos ako ng
tayo at mabilis na naglakad palapit sa kanya.
"Ayan na!" Sabi ko at mabilis na tumulong sa mga maid na naroon para mag-ayos ng
mga pinggan.
"Hija, kamusta na pala iyong trabaho mo?" Ani Manang Gema, isa na rin sa may
katagalan nang maid dito. Kaedad lang din sya ni Nanay.
"Ayos naman po," Sabi ko sa kanya. Tinutukoy nya iyong trabaho kong waitress, kapag
gabi kasi kagaya nito ay may sideline ako roon sa kakilala ko sa bayan kaya
nagtatrabaho ako, pandagdag na rin pantustos sa pag-aaral ko para makapasok na ako
sa first sem ngayong taon.
"Hindi lang po ako pumasok ngayon kasi kumpleto naman po ang mga waitress kaya
hindi ako kailangan..." Dagdag ko.
"Ganun ba? Napakasipag mo talagang bata ka!" Ngiti nya sa akin. "Ang swerte ng
nanay mo sa'yo!"
"Ako po ang swerte sa kanya!" Ngiti ko. "Nagtatrabaho pa po sya rito hanggang
ngayon pa para mabuhay ang pamilya namin kaya swerte po kami sa kanya..." Sagot ko
naman.
Wala na kaming Tatay, namatay ito noon sa isang construction site habang
nagtatrabaho. Si Nanay at tatlo kaming magkakapatid sa pamilya ang natira, ang
bunso ay katorse palang at mag-ti-thirdyear highschool at ang pangalawa kong
kapatid na lalaki ay tapos na sa kolehiyo sa kursong Tourism.
Napagdesisyunan ko kasing paunahin sya munang magtapos mag-aral bago ako at ito
ako ngayon, nagtatrabaho para mapag-aral naman ang sarili ko.
Si Johan kasi, ang pangalawa kong kapatid ay nasa Maynila na ngayon at doon
nagtatrabaho. May asawa't-anak na rin na isang taong gulang. Ang alam ko ay crew
sya ng isang airline company.
Hindi na rin namin sya inaasahan dito sa amin dahil unang-una ay may pamilya na
syang tao at ang sweldo nya ay para sa pamilya nya, minsan ay nagpapadala naman
siya pero hindi sapat kaya tulungan pa kami ni Nanay para mabuhay.
Ang pangatlong kapatid ko namang si Allia ay matalinong bata kaya achiever sa
school, kapag natapos akong mag-aral ngayon at maging teacher ay mapag-aaral ko na
sya sa kolehiyo kaya kailangang matapos ako. Naabutan din kasi sya ng senior high
kaya mapag-iipunan ko pa. Tutal naman ay dalawang taon na lang ang kailangan ko at
tapos na ako.
"Nansyan na sila!" Umayos ako ng tayo nang magsalita si Krista. Umatras kami para
bigyan ng daan ang mga maid sa gitna.
Hindi naman kami maid rito pero tumutulong kami pero kailangan naming lumayo saglit
dahil ang impormal naman at kami lang ang walang uniporme dito.
Naka-puting shirt lang ako at kupas na pants at nakashorts at shirt na yellow naman
si Krista.
Pagpasok ng mga Sandejas ay kaagad na nakita kong pumasok si Sir Ejercito habang
tulak ang wheelchair ng asawa nyang si Ma'am Lena. Kasunod naman nya ay si Sir
Iñigo na ngayon ay may akay nang babae at sa sigurado akong buntis ito dahil sa
bilugan ang tyan.
"Asawa 'yan ni Atty..." Bulong ni Krista sa akin. Napatango naman ako at sinundan
lang sila ng tingin.
"Bakit ang dami mong alam?" Baling ko kay Krista na kung ano-ano nanaman ang balita
tungkol kay Sir Iñigo.
"Wala lang!" Tumawa sya. "Nabasa ko kasi sa magazine doon sa bayan! Tsaka naki-
chika din ako!"
"Kapag talaga naging krimen ang mga chismis, paniguradong bwena-mano ka sa
presinto..." Ismid ko sa kanya. Napasimangot naman sya at sinamaan ko sya ng tingin
ng hampasin nya ako.
"Ang hard mo sakin!" Irit nya pero nawala ang atensyon ko sa kanya nang pumasok ang
inaantay ko.
Isang may ka-edaran na ring nurse na babae ang tumutulak sa wheelchair nya at
kasunod roon si Sir Zeijan na diretso lang ang tingin.
Gumilid ako ng dumaan ang maid dala ang pagkain para sa hapag. Naupo sila, nakita
ko pa ang pag-alalay ni Sir Iñigo sa asawa nito at kay Sir Zeijan na sumunod kina
Dash.
Akala ko ay doon sila uupo sa kabilang side pero 'yun nalang ang panlalaki ng mata
ko at ang pagkabog ng dibdib ko nang dumiretso sila sa may pwesto namin. Nakagat ko
ang labi ko at mas humigpit ang hawak ko sa shirt ko nang tumigil ang wheel chair
ni Dash sa tapat ko.
His back is infront of me, nakaupo pa rin sya at wala pa rin imik kagaya kanina.
Katabi nya si Sir Zeij at nakatayo ang nurse sa may likuran.
"Maraming Salamat sa inyo," Ani Sir Ejercito para sa mga sumalubong sa kanila
kanina at sa mga naghain.
"Walang anuman po, Sir..." Nakita kong bahagyang yumukod si Nanay.
Nag-umpisa na silang kumuha ng pagkain sa gitna at kaagad akong bumaling kay Dash
na nasa harapan ko.
Who will serve him food?
Magsasalita na sana ako ay kaagad akong natigilan ng lagyan ni Sir Zeijan ang plato
nya. Nakahinga ako ng maluwang at pinagmasdan sila.
"Here, Dash, eat..." Baling ni Sir Zeijan rito.
"Thanks..." Halos kilabutan ako nang marinig ang boses nito. Inilagay ni Sir Zeijan
sa kamay nito ang kutsara matapos himayin ang ulam.
Nakatitig lang naman ako sa kanya habang kumakain sya. Maliliit lang ang inilalagay
nya sa kutsara nya at kahit akong nahihirapan habang pinagmamasdan syang hanapin
ang ulam at kanin sa pinggan.
How can you take this, Dash?
Nag-umpisa ang usapan sa hapag, una ay tungkol sa negosyo at ang sumunod ay ang
biruan na nila sa kanilang pamilya. Nakita ko rin kung paano iparamdam ng pamilya
nya na hindi sya naiiba.
Nakita kong may binulong si Sir Zeijan sa kanya habang natatawa at gumaan ang loob
ko nang makitang umangat ang sulok ng labi ni Dash para sa isang tipid na ngiti.
The dinner went on, hindi ko na napansin ang pag-alis ni Krista sa tabi ko dahil sa
pagbabantay ko kay Dash. I don't know, it's just that, gusto ko syang tignan
madalas.
"Yeah, and guess what? Kambal ang anak ni Kuya!" Sir Zeijan exclaimed na ikinagulat
nila.
"Really?" Ma'am Lena exclaimed.
"Damn you, Zeijan! Bakit mo sinabi kaagad?! Kami nga ang magsasabi!" Inis na sikmat
ni Sir Iñigo na nag-ani ng tawanan.
"Kasi pasecret-secret pa kayong mag-asawa!" Ani Sir Zeijan.
"Iñigo and I wanted to surprise you," Sabi ng asawa nito. "Nitong nakaraan lang
kasi namin naisipang alamin ang gender ng baby namin, puro lang kasi kami check-up
at ayaw namin alamin noong una kung babae o lalaki o kaya naman kung kambal o
ano..."
"And who would expect that I can produce twins?" Pilyong sabat ni Sir Iñigo.
Napangiti ako bigla.
"Iñigo naman!" Sikmat nito.
"But you see, my wife here is so insatiable. Right, Thallia?" Nagtawanan nanaman
sila at namula ang mukha ng asawa nito. Habang nakatingin sa asawa nya ay bigla
akong may naalala.
Muntik ko ng makalimutan! Nagpropose pala dati si Sir Iñigo sa kanya noong party
dito sa mansion!
Bumaling akong muli kay Dash at napaayos ako ng tayo ng makitang nalaglag ang table
napkin sa tabi nya sa lapag.
Kaagad akong bumaling kay Sir Zeijan na hindi sya napapansin dahil sa pagkekwento
at mas nangunot ang noo ko nang makitang wala ang nurse dito.
Asan sya? Dash needs her!
Nakita kong iniatras nya saglit ang wheelchair nya bago subukang abutin ang lapag
at kumapa.
"Damn!" He mouthed. Kumapa sya sa lapag at bago pa man makapag-isip ay dagli akong
tumakbo at mabilis na inabot ang tissue sa lapag at saktong paghawak ko ay biglang
pumatong ang kamay nya sa akin.
Pumilantik ang puso ko. Nanlaki ang mata ko habang nakatingin sa kamay nya na
nakapatong sa kamay ko at umakyat ang tingin ko sa mukha nya at halos mabuwal ako
ng makita kung gaano kalapit ang mukha namin.
I saw how captivating he is, nothing has changed!
"Sino ka?" Mariing sabi nito. Nanlaki ang mata ko ng humaplos ang kamay nya sa
kamay ko.
"U-Uh, Sir... Tissue..." Nagkanda-putol-putol ang boses ko at mabilis na inabot sa
kanya ang tissue. Ilang beses pa akong napamura sa isipan ko ng mahawakan ko ang
kamay nya at ipinatong roon ang tissue na kinakapa nya mula sa lapag.
Hawak na nya ang tissue pero nanatili pa rin akong nakadukwang sa lapag at hawak
ang kamay nya. Sobrang lapit pa rin ng mukha nya sa akin at kumunot ang noo nya.
I stared at his eyes, but I see nothing but the white bandage it has.
"Ano 'yan?" Bigla kaming dinungaw ng kuryosong si Sir Zeijan kaya bigla kong
nabitawan ang kamay ni Dash at napasalampak sa lapag.
"W-Wala po! Uh, nalaglag po kasi 'yung tissue..." Sabi ko. Nakita kong umayos na ng
upo si Dash at ang pagtikhim nya at pag-ayos ng polo nya.
"Ahh, ganun?" Tumango ako at biglang ngumiti si Sir Zeijan. "Salamat, Miss..."
Aniya.
"S-Sige po," Bigla akong tumayo mula sa pagkakasalampak sa lapag at dagling
naglakad paalis sa kusina.
Dumiretso ako sa banyo at natulala sa salamin ng makita kung paano namumula ang
mukha ko.
Napalo ko ang noo ko at umiling-iling.
Reah, seryoso ka? Anong nangyayari sa akin?!
Hindi ko alam kung ilang minuto akong nagkulong sa banyo para patilain ang kaba ko
at ang bilis ng tibok ng puso ko. Kung hindi pa ako katukin ng isa sa mga maid ay
hindi ako lalabas roon hanggang hatinggabi!
Pagkalabas ko ay nakita kong tapos na silang kumain. Nasa sala na sila ngayon at
nanunuod ng palabas habang si Dash naman ay tahimik lang sa isang gilid at
tumatango lang sa sinasabi ng mga kapatid nya.
Uuwi nalang siguro ako? Wala naman akong gagawin rito e.
Sumulyap ako saglit kay Dash at nang makita ko ang mukha nya ay napangiti ako bago
tumalikod paalis pero hinarang ako ni Nanay.
"Reah, 'dyan ka lang..." Aniya.
"Po?" Gulat kong sabi.
"Sandali lang, ihatid mo si Sir Dash." Napaayos ako ng tayo at umawang ang labi ko.
"N-Nay? Anong hatid? Saan?" Napalingon ako kay Dash na inaalalayan nila Iñigo
patayo sa wheelchair nya.
"Sa itaas, kaya mo naman siguro 'no? Uuwi na rin kasi sila tsaka gabi na..." Ani
Nanay at bago pa man ako makapagsalita ay mabilis na naglakad si Nanay palapit kay
Sir Ejercito.
"Ay, Sir! Kami na po ang bahala kay Sir Dash..." Ani Nanay.
"Hindi, ayos lang, his brothers will help him upstairs sa kwarto nya..." Biglang
nilingon ako ni Sir kaya napakurap ako. "Is that your daughter?" Aniya.
"Ah, oo, Sir..." Nilingon ako ni Nanay at kinumpas ang kamay para lumapit ako at
napipilitang naglakad ako palapit.
"Good evening, Sir..." Bahagya akong yumukod.
"Magandang gabi, Hija..." Ngiti nito sa akin. "Pwede ba kitang makausap?"
"Ako po?" He nodded. "Uh, sige po..."
"Mamaya nalang, pwede bang pakisamahan muna sila Iñigo sa itaas tapos ituro mo
'yung magiging kwarto ni Dash?" Pakiusap nito.
"Ay, sige po..." Mabilis akong tumalikod at umakyat sa itaas. Nakita ko silang
tatlo na nasa hallway habang hawak nila si Dash kaya mabilis akong tumikhim.
"Good Evening po," bati ko.
"Good evening!" Bati ni Sir Iñigo.
"Uy, hello, Miss!" Ngumisi sa akin si Zeijan. "Diba ikaw 'yung kanina?"
"Opo," Sagot ko at nang bumaling ako kay Dash ay nakatayo lang ito. "Uh, ituturo ko
lang po 'yung kwarto..." Sabi ko bago nauna ng maglakad.
Binuksan ko ang kwarto na isa sa mga nilinis ko kanina at nauna sa loob. Nakita
kong tumatawa si Zeijan habang nakatingin kay Sir Dash na naglalakad.
"Gago, h'wag nyo sabi ako hawakan!" Inis na singhal nito.
"Kapag ikaw nadapa! Nagmamagaling ka dyan!" Sumunod ang nayayamot na si Sir Iñigo
sa naglalakad na si Sir Dash.
Kinakapa nya ang pader habang naglalakad at nakasunod sa kanya ang dalawa.
"Kaya ko sabi!" Iritang sabi nito. Nakita kong nagkibit-balikat ang dalawa habang
nakatingin kay Dash.
Pinagmasdan ko syang dire-diretsong naglakad papunta sa loob ng kwarto nya at
mabilis akong tumakbo ng kung saan sya lumiko.
"Ah, ano, dito tayo..." Sabi ko. Nang hindi sya nakinig ay mabilis kong hinawakan
ang braso nya kaya natigil sya.
"What?" Nakita ko ang pagkunot ng noo nya.
"Dito tayo..." Nagulat ako ng bigla syang lumingon sa akin at iniabot ang kamay nya
kaya mabilis ko syang dinaluhan at inabot ang kamay nya.
I stopped when I felt bolts of electricity coming to my body when I touched his
hand. His hand was calloused and large but it feels warm.
"Now, where are we?" Malamig nyang tanong. Nang mag-umpisa syang maglakad ay
humigpit ang hawak nya sa kamay ko kaya napangiti ako at sumulyap sa kanya.
"Kami na ang bahala, Miss... Salamat..." Ani Sir Iñigo at kahit ayaw kong bitawan
ang mga kamay nya ay wala na akong nagawa nang lumapit na sila sa akin.
Habang naglalakad pababa ay lutang lang ako. I touched his hand multiple times
already! He talked to me!
Kung hindi ko pa nakita sina Nanay ay hindi ako matatauhan. Kaagad akong lumapit sa
kanila.
"Naturo ko na po..." Sabi ko.
"Salamat, Hija..." Ani Sir Ejercito. "You're Reah, right?" Tumango ako.
"Okay, come on, take a seat..." Naguguluhan man ay umupo ako sa tabi ni Nanay
habang nasa harapan ko si Sir Ejercito at si Ma'am Lena na nakamasid lang sa akin.
Nang mahuli akong nakatingin sa kanya ay ngumiti sya kaya ngumiti rin ako.
"I wanted to ask you a favor," Panimula ni Sir.
"Po? Favor?" Napalingon ako kay Nanay na nakikinig lang at mukhang alam na ang
sasabihin nito.
"Diba ay nangangailangan ka ng pera para makapag-aral ulit?" Tumango ako. Paano nya
nalaman?
"I wanted to help you to study again and also, for your allowance..." Nanlaki ang
mata ko at tumalon ang puso ko.
"Ano po?" What? Tutulungan nila ako? Makakapag-aral na ako?
"Tutulungan ka namin para makapag-aral muli, we'll enroll you to a university here
and will provide your daily allowance..." Aniya.
"Talaga po? Salamat!" Napangiti ako. Hindi ko na maitago ang kasiyahang
nararamdaman ko. Mag-aaral na ulit ako? At hindi lang 'yon! Sila ang sasagot!
"But we have a favor to ask first before that," Dagdag nya. Ngumiti ako at kaagad
na tumango. Kahit ano pa 'yan tatanggapin ko! Makakapag-aral na din ako sa wakas!
Nakita kong nagkatinginan sila ni Nanay at si Ma'am Lena ay tahimik lang at
nakamasid lang sa akin. Nanay nodded at him at kaagad akong nilingon ni Sir bagi
nagsalita.
"Our favor is, we want you to lend an eye to Dash while he's here, take care of him
and..." Tumigil sya saglit at hinanap ang mata ko.
"We want you to pretend to be his fiancée..." Nawala ang ngiti sa labi ko.

Kabanata 2
Kabanata 2
"We want you to pretend to be his fianćee..." Umawang ang labi ko sa gulat sa
sinabi nya.
"Po?" Ulit ko. Baka nabibingi lang ako! May pakakasalan na sya? At magpapanggap
ako?
"I know this is absurd," Ani Sir Ejercito. "But we really need someone to pretend
to be her right now..." Aniya.
"P-Paano pong..." Napalingon ako kay Nanay na hindi naman umiimik.
"Dash was supposed to be engaged right now but was postponed because of his
accident..." Aniya.
"Ano pong nangyari sa kanya?" Tanong ko dahil sa gusto kong malaman ang nangyari sa
kanya, kung bakit sya nawalan ng paningin.
"It was a car crash," Panimula nya. "Galing sya sa bahay noon at galit na umalis,
he got drunk and got into an accident and unfortunately," Humina ang boses nya.
Nakita ko ang paglamlam ng mga mata ni Ma'am Lena at mabilis namang hinawakan ni
Sir ang kamay nya para kumalma ito.
"The glass from his car broke and got into his eyes..." Bumagsak ang balikat ko at
nakuyom ko ang mga kamay ko. I can feel my heart throbbing in pain, animo'y parang
may pumipiga sa puso ko dahil sa kalagayan nya.
"W-We really need someone to take care of him, l-lalo na ngayon. He... He doesn't
want us to feel pity for him..." Nanginginig ang boses na sabi ni Ma'am Lena.
Napatingin ako sa kanya at nakita ko ang pagluha nya.
Nakita ko ang pagpunas ni Sir sa kanyang luha at ang paghawak sa mga kamay nito
para tumahan.
"We can't see anyone to pretend to be her but you, nag-usap na kami ng Nanay mo
tungkol dito..." Sabi ni Sir.
Hindi naman ako kaagad nakasagot at nakagat ko lang ang pang-ibabang labi ko.
"P-Pero paano po ako magpapanggap? Malalaman nya po kung sino ako..." Sabi ko.
"Paniguradong magkaiba po kami ng boses at ng pagsasalita. Hindi ko po alam..."
Napatungo ako.
"Hindi, hindi, hija..." Sabi nya at umiling. "He doesn't even see her or even talk
to her..."
"Po?" Gulat kong sabi. "Pero paano po silang magpapakasal kung--"
"You know how business works right?" Marahan akong tumango. "It's actually a set-
up, to help his company..." Paliwanag nya.
"That night when he got into the accident, doon rin nya nalaman na ipapakasal nya.
He got mad, run away, get drunk and that's what happened..."
"We just want to help him to build up and strengthen his business but ito pa ang
nangyari..." Mahinang sabi nya.
Business? 'Yun lang iyon? Pilit kong iniintindi kung bakit kailangan ng mga tao na
magpakasal para lang sa negosyo. Oo, isa na siguro na para umunlad ito pero hindi
ba kalayaan ng lahat ng tao na pumili ng mamahalin at pakakasalan?
"Bakit nyo po kailangang gawin 'to kung--" I hesitate. Nakagat ko ang labi ko ng
makitang nakatitig ang mag-asawa sa akin. Maling tanong, Reah!
"Sige, hija, ayos lang..." Ngumiti sa akin si Ma'am Lena sa kabila ng luha sa mga
mata. Napalingon ako kay Sir at nang tumango sya sa akin ay nagsalita akong muli.
"Bakit nyo po kailangang maipakasal pa rin si Sir Dash sa kabila ng aksidente nya?"
Tanong ko.
"We got on a deal with his fianćee's parents. They're our close friend and we want
to enclose and keep my son's company safe with them..." Paliwanag nya.
"Nasaan po ngayon ang pakakasalan ni Sir Dash? Bakit po kailangan kong magpanggap?"
Walang tigil kong tanong. I am a nagger, I admit, pero para na rin ito sa kabutihan
ko.
Gusto kong makasigurado, ayokong magkamali kung dapat ko bang tanggapin o hindi ang
offer nila.
"She's in abroad, hija... Hindi pa nya alam ang nangyari sa anak ko and if ever,
hindi naman sya makakauwi kaagad dito dahil sa pag-aaral nya roon." Aniya.
"We want him to think that his soon to be wife is taking care of him while he's
fragile. Gusto namin na mapagdesisyunan nyang pakasalan ito sa huli..." Sa
paliwanag nya ay hindi ko alam kung bakit naramdaman ko ang paghapdi ng dibdib ko
at pait sa bibig ko.
Pagkatapos kong magpanggap ay iba ang pakakasalan nya? Kahit iniisip ko lang ay
parang nasasaktan na ako.
"This won't take long, hija..." Paliwanag nya. "It will be only for a couple of
months until his surgery..." Sabi nya. "Titigil ka na pagkatapos ng operasyon nya,"
Hindi ako nakaimik at nakita ko ang tingin sa akin ni Nanay. Nang lumingon ako sa
kanya ay hinawakan nya ang kamay ko at pinisil.
"In exchange of that, kami na ang sasagot sa pag-aaral mo sa kolehiyo at sa
allowance mo. We'll also double your Mom's salary and we'll help you to find a job
when you finished studying..." Offer nya.
Nakakahalina ang offer nya, it is my dream, to get a degree, find a job and to help
my Mom pero nagdadalawang-isip ako sa magiging desisyon ko.
Kung sa ibang kondisyon ay kanina pa ako pumayag pero naisip ko si Dash, anong
mararamdaman nya sa gagawin ko?
He'll get hurt, I am sure!
Hindi ko ata kayang gawin!
Lumingon ako kay Nanay at nang makita ang ngiti nya at kislap sa mga mata nya ay
nabali ko ang desisyon ko. She mouthed na ayos lang kahit anong desisyon ko pero
ang pag-asa sa mata nya, ayaw kong mawala iyon.
She wanted me to reached my dreams, matagal na, ayoko na ring mahirapan sya sa
pagtatrabaho at kung dodoble ang sahod nya ay malaking tulong ito at mapapaaral na
namin ang bunso namin.
What's more important? Syempre ang pamilya ko.
"Please, hija, ikaw lang ang pag-asa namin..." Mahinang sabi ni Ma'am.
"Please help us, hija..." Pakiusap mi Sir.
I stared at their hoping faces, ang takot sa mata nila na baka hindi ko tanggapin
ang pakiusap nila ay kita. Pati si Nanay, umaasa rin sa desisyon ko.
Dash... Dash, anong nangyayari sa atin?
Ipinikit ko ang mata ko at humugot ng hininga bago nagdesisyon. Patawad, Dash.
Sorry kung masasaktan kita, ayoko lang kasing mahirapan ang Nanay ko. Gusto kong
makamit ang pangarap ko.
Sorry...
"S-Sige po," Nang masabi ko iyon at narinig ko ang pagbuga nila ng hininga at ang
saya sa mga mukha nila. Pumalakpak at tumawa sa tuwa si Sir at napaiyak si Ma'am
Lena.
Si Nanay naman ay mabilis akong niyakap at bumulong.
"Salamat, anak..." Aniya at kaagad akong ngumiti at yumakap sa kanya pabalik.
Kaagad na ibinigay sa akin ni Sir ang isang envelope na may mga infos tungkol sa
pakakasalan ni Sir Dash. Ni hindi ko pa ito binubuksan dahil sa natatakot ako.
This is a big opportunity for me. A part of me is glad pero mas nalulungkot ako.
Umuwi na rin ang mag-asawa ngayong gabi dahil may session pa ng therapy bukas si
Ma'am. Dash brothers will stay here for a while too.
Nauna na rin si Nanay sa bahay at ako'y nandito pa rin sa mansion.
Nang makitang medyo tahimik na ang bahay ay kaagad akong dumiretso paakyat. I
wanted to see him for the last time as Reah dahil bukas ay hindi na ako ito.
Pagdating ko ay marahang binuksan ang kwarto ni Sir Dash.
It was quiet, bukas din ang ilaw at nagulat ako ng makitang nakaupo pa rin si Sir
Dash sa kama nya at tahimik. Aatras sana ako palabas nang bigla syang magsalita.
"Who's that?" Tumindig ang balahibo ko at kumabog ang puso ko dahil sa pagsasalita
nya.
Naglakad ako palapit at nakita ko ang pagkakatensyon nya.
"Who's that? Why are you in my room?!" Mariing sabi nya. Hindi ako kaagad
nakasagot. "Who's that?!" Galit na sigaw nya.
"U-Uh, Sir..." Tumikhim ako at sinubukang ibahin ang boses ko. "Nautusan lang po
akong i-check kayo..."
Natigil sya at nakita ko ang pagpirmi nya sa pagkakaupo. Nakita ko ang tigas sa
ekspresyon nya sa sinabi ko.
"Check me?" Nakita ko ang pagtaas ng sulok ng labi nya at ang tawa nya ang puno ng
sarkasamo.
"Am I really that weak para tignan nyo pa ako? Do I ask for your help?" Hindi ako
nakapagsalita sa sinabi nya.
"S-Sir," Nakagat ko ang labi.
"I lost my sight but that doesn't mean I can't do anything on my own..." Mariing
sabi nya. "I've decided to stay on this house to get away from them, dahil ayaw
kong kinakaawaan ako but this..." Galit na pinasadahan nya ng kamay ang buhok nya.
"G-Gusto ko lang pong siguraduhing ayos kayo at hindi ko po alam na gising pa
kayo..." Sa galit nya ay ramdam ko ang sakit sa puso ko at ang awa para sa kanya.
"Get out." Mariin nyang sabi. "Get the hell out of here, whoever you are..."
Malamig nyang sabi at saglit ko pa syang pinagmasdan bago bumuntong-hininga.
"Sorry po..." Mahinang sabi ko bago marahang lumabas.
Pauwi sa bahay ay tulala lang ako. Hindi rin ako nakatulog ng maayos dahil sa
gising ako halos buong gabi at paulit-ulit na binabasa ang mga dokumento tungkol sa
fiancee ni Dash.
Sa sumunod na araw ay masayang binati ako ni Nanay, bakas ang tuwa sa mga mata nya
habang sinasabi sa akin ang bilin tungkol kay Sir Dash at tumatango lang ako.
Sabay kaming nakarating sa mansion at kaagad akong sinalubong ng magkapatid na si
Sir Iñigo at Zeijan.
"So, it's you!" Nakangising lumapit sa akin si Sir Zeij.
"Opo," Tumango ako.
"You're Fleureah, right?" Baling sa akin ni Sir Iñigo. I nodded at ngumiti naman
sya sa akin bago ako kinausap.
"Thank you for accepting the offer, Reah..." Aniya.
"Walang anuman po, malaki rin po kasi ang maitutulong nito sa akin..." Sagot ko
naman.
"Really amazing how her nickname is the same with his fiancee, hindi tayo
malilito..." Ani Sir Zeijan at ngumiti lang ako. Tumango naman si Sir Iñigo at
nagsalita.
"We owe you this, we were hoping that you'll take care of our brother. Please be
his eyes for awhile, guide him..." Paliwanag nya.
"S-Sige po," Sumulyap ako saglit sa hagdan.
"Kuya, I bet Dash will like her..." Natigil ako sa pagsulyap ng magsalita si Sir
Zeij. Gulat na napatingin ako sa kanila at nakita kong pinagmamasdan nila ako at
sinisipat.
I am only wearing a black shirt and jeans! Nakakahiya!
"Uhmm..." Tumikhim ako.
"I bet he will." Ani Sir Iñigo. Ngumiti sya at inakbayan si Sir Zeijan na
nakangisi. "Dash likes someone like her, simple, beautiful and kinda shy..." Nag-
init ang pisngi ko sa sinabi nila at napaubo.
They laughed. I saw how amusement danced on their eyes at napatungo ako sa
kahihiyan.
"You're making her feel embarassed! Kayo talaga, let her sit..." Biglang nabaling
ang atensyon ko sa asawa ni Sir Iñigo na si Ma'am Thallia.
Maganda at blooming pa rin ito sa kabila ng pagbubuntis.
"Hi, Reah!" She greeted me.
"Hello po, Ma'am..." Magalang kong sabi at ngumiti. Nakita kong lumapit sya sa
asawa na kaagad syang hinagkan sa noo at inalalayan paupo sa sofa.
"Drop the Ma'am, just call me Thallia..." Aniya. "Here, seat." Tinapik nya ang
upuan sa tabi nya at tumango sa akin si Sir Iñigo at kaagad akong tumabi roon.
Umupo naman si Sir Iñigo sa tabi ng asawa at lumipat si Sir Zeijan sa love seat sa
tapat namin.
"You're Dash's fiancee, right?" Ani Ma'am Thallia.
"Po? Hindi po..." Umiling ako.
"She'll pretend to be her, baby..." Sabat naman ni Sir. Napatingin kami sa kanya at
nakita ko ang pagnguso ni Ma'am Thallia.
"Pretend or not, atleast, she's going to be his fiancee!" She exclaimed. "So you
won't be needing any formality. You can call me Thallia, call him Zeijan and..."
Nilingon nya ang asawa.
"He's your Kuya Iñigo..." Nakita ko ang pagngiti ni Sir sa sinabi ng asawa.
"Po? Nakakahiya naman po, tsaka..."
"That's fine," Biglang putol ni Sir Iñigo at Zeij.
"Don't mind formality, you're our family now. Tsaka mas magandang masanay ka na
rin, you'll pretend to be his bride so hindi maganda kung Sir ang tawag mo sa
amin..." Sir Zeijan said, smiling.
Napalingon ako kay Sir Iñigo na kaagad na ngumiti sa akin at kay Ma'am na ngumuso
pero kumindat.
"S-Sige po," Tumango ako. They smiled, napatayo ako ng tumayo si Sir Iñigo at
inabot ang kamay nya sa akin.
"Welcome to the family," Aniya. Nakaramdam ako ng haplos sa puso ko sa sinabi nya
at mabilis na inabot ang kamay nya.
"Salamat po, S-Sir..." Tumikhim sya. "Uh, ano, Kuya..." Nahihiyang tumawa ako at
napailing rin sya habang natatawa.
"Your name and background may have changed right now but remember to just be
yourself..." Ani ni Kuya Iñigo.
Natawa ako sa naisip ko. Kuya. It feels good having an older brother for awhile.
"Welcome, Reah! Ikaw na bahala kay Dash Rakiel! Matigas ang ulo 'nun! Minsan nga
gusto na namin ihulog 'yun sa eroplano nya pero mabait naman 'yan pero hindi
masyado sa ngayon. Alam mo naman ang nangyari..." Ngiti nya. Nagulat ako ng bigla
nya akong higitin payakap.
He tapped my back bago tumawa habang nanlalaki ang mata ko.
"It feels good having a little sister," Aniya. "Naalala ko si Zidney..." Tukoy nya
sa pumanaw na bunsong kapatid at mas humigpit ang yakap nya sa akin.
"Yeah, I missed her too..." Ani Kuya Iñigo at nang humiwalay sa akin si Zeijan ay
ngumisa sya at ginulo ang buhok ko.
"Can I call you Reah-tot?" Natigilan ako sa sinabi nya at napahagalpak naman ng
tawa ang mag-asawa dahil dito.
"Po?" Napakurap ako at nahihiyang natawa naman si Zeijan at napakamot sa batok.
"Uh, I used to call my sister Zidney-tot so..." He shrugged.
"U-Uh, sige po..." His smile widen at napatawa naman kami dahil roon.
Natigil lang ang pag-uusap namin nang humahangos na bumaba si Aling Jola na
kasambahay rito.
"Sir, ayaw pong kumain ni Sir Dash. Pinipilit ko po pero galit at ayaw nya makinig
sa akin..." Paliwanag nito.
"Why?" Tanong ni Sir.
"Hindi ko po alam, Sir. Basta po galit sya at ayaw kainin ang pagkain nya. Ang sabi
nya po lumabas ako at h'wag magpapasok ng kahit sino..." Paliwanag nya.
"I'll go upstairs," Biglang sabi ni Kuya at kaagad akong umiling sa kanya.
"Ako na po, kakausapin ko po sya..."
"Are you sure?" Tanong nito sa akin at huminga ako ng malalim bago ngumiti at
tumango.
"I'll go with her," Ani Zeijan at mabilis kaming pumanhik sa taas.
Habang papalapit kami sa kwarto ay abot-abot ang kaba ko. Hawak ko ang tray ng
pagkain na para sa kanya at katabi kong naglalakad si Sir Zeijan.
"Relax, Reah-tot. He won't hurt you." Pag-aalo nya sa akin. Binuksan nya ang
pintuan ng kwarto si Dash at kaagad na inilahad sa akin.
"Just be yourself, remember that..." Aniya at nang maisarado nya ang pinto ay halos
manlamig ako.
Naglakad ako papasok at natagpuan ko si Dash na nakaupo sa wheelchair nya habang
nasa azotea.
I am walking quietly, halos paghinga ko lang ang naririnig ko at nang makapunta sa
may pwesto nya sa terrace ay akmang ibaba ko ang tray sa lamesa ay bigla syang
nagsalita.
"What do you need?" He asked me coldly na halos literal na maramdaman ko ang lamig
nito.
"D-Dash," Tumikhim ako.
"Sino ka?" Mariing tanong nya.
"Uh, dinalhan lang kita ng pagkain--"
"Sino ka?!" Mariing sabi nya. Nakita ko ang galit sa kanya dahil sa pagkakakunot ng
noo at pagkakapirmi ng labi nya.
Nakakuyom rin ang kamay nya at kita kong alerto sya. Kumabog ang dibdib ko sa kaba.
"I-Inutusan lang akong--"
"Who the fuck are you?!" He gritted his teeth as he was asking that. Napahigpit
naman ang hawak ko sa tray at saglit na huminga at pumikit bago nagsalita.
"I-I'm Rheallyn," I saw how his jaw tightened with the mere hearing of his
fiancee's name. His hands turns into a fist.
I saw how rage becomes more visible on his face, kahit na hindi ko nakikita ang
mata nya ay alam kong galit sya.
"Get out." His voice was sharp and hard at kahit na galit na galit sya ay nilakasan
ko ang loob at lumapit pa.
"You have to eat..." Sabi ko.
"I don't want you here! Get out!" Mariing sigaw nya kaya napaatras ako. Halos
manginig ako sa takot sa kanya pero kailangan nyang kumain so I moved a little
closer para ilapag ang tray pero nagitla ako.
"Get the fuck out of here!" Nagulat ako ng malakas na hinawi nya ang kamay ko,
dahilan para mabuwal ako at matapon ang pagkain na dala ko.
xxx
FleuREAH is her name and RHEAllyn 'yung sa fiancee ni Dash :) Sorry for the late
UDs. Matatapos na internship ko kaya gora na! Thanks!💕

Kabanata 3

Kabanata 3
"Get out!" He was in fury, bakas na bakas ang galit sa mukha nya ng sigawan ako.
Nakita ko ang nagkalat ng pagkain sa lapag at marahang itinukod ko ang kamay ko
para makatayo.
"Dash!" I heard the door opening. Mabilis na tumakbo si Kuya Iñigo patungo kay Dash
na tumayo sa wheelchair nya.
He calmed Dash down, kaagad naman na tumungo sa akin si Zeijan at inilahad ang
kamay nya sa akin.
"Salamat..." Tinanggap ko ang kamay nya at hinila nya ako patayo.
"Get her out of here! Get that woman away from here!" Dash shouted in rage.
"Dash! What the hell are you doing?!" Galit na sabi ni Kuya Iñigo habang hawak ang
braso nito.
"Ilabas nyo sya! The woman shoudn't be here!" Galit na sigaw nya.
"Ano bang problema mo, Dash?! Reah haven't done anything to you!" Nagulat ako sa
biglaang pagsigaw ni Zeijan. Napaatras ako dahil roon at nakuyom ko ang kamay ko.
"Wala? Wala syang ginawa?" Mariing tanong ni Dash. May pang-uuyam syang tumawa at
umiling.
I saw how his jaw clenched, ang mga kamay nya ay nakakuyom na halos makita ko na
ang mga ugat roon.
"Hindi nyo ba alam kung ano ang ginawa sa akin ng babaeng 'yan?" Malamig nyang
sabi.
"What are you talking about? Kararating lang ni Reah sa bahay na 'to at--"
"She's the reason why this shit happened to me!" Sigaw nya.
I can feel my heart constricting in pain, naramdaman ko ang kirot sa puso ko dahil
sa sinasabi nya. Like him, I am mad, not for him but for his situation and
suffering.
Why does he have to suffer like this?
"Dash, ano bang sinasabi--"
"She's the reason why I lost everything! Ang babaeng 'yan ang dahilan kung bakit
nakakulong ako dito at walang magawa!" Sigaw nya. "Because of her I was so fucking
useless!"
Napaluha ako sa narinig ko at kinagat ang labi ko para mapigilan ang hikbi.
Alam ko sa sarili kong hindi ako ang tinutukoy nya pero tumatagos sa puso ko ang
mga katagang sinasabi nya. Like I was the one who caused him his pain, like I was
the one who should be suffering instead of him. Ramdam ko ang lahat, ang galit at
paghihirap nya.
"Dash--"
"Tanginang sya ang dahilan kung bakit ako nabulag!" Naipikit ko ang mata ko nang
mamasa ito.
"Dash!" Kaagad na lumapit pang muli si Kuya Iñigo sa kanya pero hinawi lang siya ni
Dash. I saw him leaning on the wall for support pero bakas ko ang galit sa kanya.
"Dash," Mahinahong sabi ni Zeijan. "We're sorry for what happened to you but
Reah--"
"What now? Kinakaawan nyo ako?" Natawa sya at sinabunutan ang buhok. Napahikbi ako
habang pinagmamasdang lapitan sya ng mga kapatid.
"Naaawa kayo sakin dahil bulag ako?" Tanong nya. "Then pity me, then! Iparamdam nyo
sakin kung gaano ako kawalang-kwenta! Show me how much you fucking pity a blind
useless man like me!"
Napatakip ako sa bibig dahil roon. I can feel my tears falling like an endless
falls.
I saw how his brothers tried to calm him pero itinutulak nya lang ito. Kahit wala
syang nakikita at halos mabuwal na ay kita ko ang panibugho nya.
And I was hurting too, dahil pakiramdam ko ay ako nga ang dahilan sa nangyari sa
kanya.
"Dash--"
"Go! Pity me! Kaawaan nyo ako at ipagtanggol ang babaeng 'yan!" Nahawakan sya at
napigilan sa braso ni Kuya Iñigo.
"Dash, I'm sorry..." Mahinang sabi nito at nakita ko ang pagbagsak ng balikat at
pagyuko ni Dash.
"Kasalanan ko..." Mahinang usal ko. Napalingon sa akin si Kuya Iñigo at Zeijan at
nakita ko ang pagkunot ng noo nila.
"I'm sorry..." Mahinang sabi ko.
"Reah..." Tawag ni Zeijan sa akin pero umiling lang ako.
"S-Sorry, Dash..." Sinsero kong sabi. I feel like I really need to tell him how
sorry I am.
"What now? Hihingi ka ng simpatya?" Pumikit ako at umiling.
"H-Hindi..." I heard his sarcastic laugh, marahas na hinawi nya ang kanyang mga
kapatid na nakahawak sa braso nya at galit na pinasadahan ang buhok.
"That's what you're good of, I'm sure, ang makakuha ng simpatya... No one's blaming
you because you seems innocent when in fact you're the root of this bullshits..."
Maanghang nyang sabi. Hinayaan kong patuloy na umagos ang luha ko habang nakikinig
sa kanya.
His voice was full of hatred, rage and fury. He speaks like he's disgusted with
just of my mere existence.
"If...If it wasn't because of you, then I shoudn't have left my home, I shoudn't
get drunk, I shoudn't..." His voice broke.
"I shoudn't have drive that fucking car! Kung hindi dahil sa'yo, putangina, hindi
sana ako nabulag!" I heard Kuya Iñigo's large breathe intake at ang pagmumura ni
Zeijan.
"S-Sorry," That's all that I can say in behalf of his fiancee. I am sorry for what
have happened, for everything...
Hinawi nya ang mga kapatid at naglakad. Nakasunod naman sa kanya ang dalawa na
kaagad hinawakan ang braso nya para alalayan sya.
"Get off!" He hissed pero inalalayan pa rin sya ng dalawa at pinaupo sya sa kama.
Nakatulala lang ako sa kanya mula sa terrance habang nakaupo sya sa kama at walang-
imik. Kinakausap naman sya ng mga kapatid nya pero hindi nya ito binibigyang
pansin.
"The woman will leave this fucking house." Nakita ko ang paglapit sa akin ni Zeijan
at kaagad na hinawakan ang balikat ko.
"Calm yourself down, Reah..." Mahinang sabi nya. Tumango naman ako at hinawi ang
mga luha ko at sumulyap kay Dash at mabilis na lumabas sa kwarto.
I found myself sitting on their garden's pavement. Tulala lang ako sa mga gumamela
na namumukadkad sa harapan ko.
"Dash's a good man," Kaagad akong nag-angat ng tingin ng makita si Thallia na naupo
sa tabi ko.
"Thallia..." I called her. She smiled at kaagad akong tumayo at hinawakan ang braso
nya para alalayan syang maupo.
"Salamat..." Aniya. "He's a good brother in law, he used to be jolly and all
smiles. Kapag nagsama 'yang tatlong 'yan parang may gyera..."
"But recently he's like that, rude, cold and always quiet. We all know it was
because of his condition, he's living his dream as a pilot but in just a snap, he
lost his sight together with his dreams..." Napabuntong-hininga ako.
"He's really affected with his fiancee..." Sabi ko.
"Yes, he is. He feels like she's the reason kung bakit sya naging ganyan. He thinks
she ruined his life. Sinisi nya si Rheallyn pero wala naman itong kasalanan."
Tumango ako. "But please understand Dash, Reah..." Nilingon ko sya.
"Nadadala lang sya sa galit nya. He wants someone to blame kaya naghanap sya ng
masisi but I assure you, once he will get to know you, I know he'll be back..."
"Naiintindihan ko sya," Sagot ko. "I am not mad, hindi ako natatakot. I'm sad,
because he have gone through a lot on his young age."
"I really like you, Reah..." Ngumiti sya. "The first time I saw you last night,
alam kong ikaw ang makakatulong kay Dash. he's been through a lot, yes, please be
his shield..." Tumango ako at ngumiti.
"Please understand him, Reah. We can't afford to lose him, he's like my little
brother..."
"Iintindihin ko po sya, I'll try my best to make him feel alright." I assured her.
Inabot naman nya ang kamay ko at nagulat ako ng ipatong nya iyon sa tyan nya.
Nanlaki ang mata ko ng maramdaman kong gumalaw ito. "Do you feel it?" Napangiti ako
at tumango.
"They're happy na may mag-aalaga na kay Uncle Dash nila..." Sa galit ni Dash ay
hindi ako natakot at nawalan ng pag-asa, sa halip ay mas naging determinadong
alagaan sya. I want the old Dash to be back, like what Thallia have said he used to
be.
If Kuya Iñigo and Thallia's twins are glad that there's someone to take care of
their uncle, I am glad I'll be able to be that someone to take care of him too.
Buong araw na hindi ko nakita si Dash. Nagkulong lang sya sa kwarto at miski ang
mga kapatid nya ay hindi nya pinapasok.
He also don't let his nurse to go inside his room at tanging si Thallia lang ang
kinausap nya.
He doesn't eat for breakfast and lunch at ako nama'y nanatili lang sa hardin o
kaya'y tutulong kay Nanay sa kusina.
Hindi rin alam ni Nanay ang nangyari kanina dahil sa wala sya rito at wala akong
balak ipaalam.
Tinulangan ko syang maghain sa hapag at nakita kong pumasok na si Zeijan sa kusina.
He smiled when our eyes met at mabilis na naglakad palapit. "Hi, Reah-tot!" He
cheered.
"Hello..." Natawa ako sa kanya.
"Ang sarap naman ng ulam!" He said while eyeing the foods.
"Mas masarap talaga kapag lutong-bahay kumpara sa mga ready to eat!" Natatakam
nyang sabi. Nawala ang atensyon ko sa kanya ng ng makarinig ng ingay sa may
papasok.
Lumipat ang tingin ko sa papasok at napangiti ako ng makitang hawak ni Thallia ang
kamay ni Dash habang papasok sila sa kusina.
Dash was holding a cane, nakaputing shirt lang sya at khaki pants, his hair was
slightly disheveled. Ang puting benda ay nasa mata nya pa rin.
"Careful, hey!" Kuya Iñigo hissed. Muntik na akong matawa habang tinitignan syang
nakaalalay sa likod noong dalawa habang nakasimangot.
"Itong si Thallia, napakakulit. Kitang buntis..." Tawa ni Zeijan na humiwalay sa
akin at naglakad palapit.
"Ako na dito, Thallia..." Nakita kong hinawakan ni Zeij ang kamay ni Thallia pero
nabitawan din kaagad ng magmura si Kuya Iñigo at pinalo ang kamay nya.
"That's my wife, asshole!" He hissed na kaagad inalalayan ang asawa na tumatawa sa
reaksyon nya.
"Chill! Inaalalayan lang!" Humagalpak si Zeij.
"Gago..." Sumambakol ang mukha nito at hinawakan ang baywang ng asawa.
"Kuya's whipped, bro..." Ani kay Dash. Nanlaki ang mata ko at napatikhim nang sa
halip na alalayan si Dash ay inakbayan nya ito.
"Hey, bro!" Humagalpak sya.
"Fuck you, Zeijan!" Gumalaw si Dash para maalis ang kamay ni Zeij sa balikat nya
pero ayaw pumayag ng huli. Instead, he walked a little faster and drag his brother
with him na halos walang pakialam na hindi makakita at natatapilok na ang kapatid.
They seems to be on good mood, medyo wala na rin ang galit sa aura ni Dash. Marahil
ay kinausap na sya ng mga kapatid.
Naglakad sila at nanlaki ang mata ko ng biglang tumigil sa harapan ko si Dash at
Zeijan.
Napakurap ako nang huminto sa harapan ko ang dalawa. Halos magpalpitate ang puso ko
habang nakatingin sa kanila sa harapan ko.
"Dash, do you who's infront of us?" Ani Zeijan.
"Huh?" Dash asked him, confused.
"Do you know who's infront us?" Ulit nya. Nangunot ang noo ko. Nakita ko naman ang
pagtigil ni Dash at ang pag-alis ni Zeijan ng braso nito sa balikat nya.
"Who?" He asked. Iniangat nito ang kamay papunta sa akin kaya napaatras ako at
nanlaki ang mata.
"Zeijan!" Kuya's voice echoed the room. Naiwan sa ere ang kamay ni Dash at tumawa
naman si Zeijan bago inakbayan ang kapatid nya.
"Kidding, no one's here except us..." Aniya bago alalayan si Dash paalis. He placed
his finger on his lips bago ngumiti sa akin at ako nama'y ngumiti at tumango.
I watched them as he guided Dash to the chair at nanatili lang akong nakatayo roon.
Maagang umuwi sa bahay si Nanay para sa bunso kong kapatid at ako nama'y naiwan
rito.
"Re--" Natigil sa akmang pagtawag sa akin si Thallia ng akbayan sya bigla ng asawa
at bumulong.
Napabilog ang labi nito bago tumango at ngumiti sa akin. She then lifted her hands
and motioned me to sit.
I shook my head pero sumimangot lang sya at umiling kaya lumapit ako.
"Eat with us, just be quiet kasi mahahighblood nanaman si Dash..." Sabi nya.
Naghanap ako ng upuan at kaagad namang kumaway sa akin si Zeij at tinuro ang upuan
sa tabi ni Dash.
"Hindi pa ba tayo kakain?" Malamig na turan ni Dash sa kabila ng katahimikan at
bulungan.
Nang marinig iyon ay kaagad na tumikhim si Kuya Iñigo at nagsalita.
"Let's eat, then..." Lumapit ako sa tabi ni Dash at ako na ang naglagay ng pagkain
sa pinggan nya.
"Anong gusto mong ulam, Dash? Lalagyan kita..." Ani Zeijan.
"Anything, ayoko lang ng gulay..." Aniya. Kaagad naman akong natigilan at napangiti
bago ko abutin ang adobo at akmang ilalagay sa plato nya ng magsalita sya.
"I don't want adobo," Ibinalik ko iyon at iniabot ang sandok para sa nilaga at
inilapit sa plato nya.
"And nilaga..." Natigil ako.
"So what exactly do you like? Pinapahirapan mo ako..." Ani Zeijan habang nakatingin
sa akin.
"Anything, just not that." Sagot ni Dash. Sumandal pa sya sa upuan at humalukipkip.
Sa huli ay pritong manok ang inulam nya. Hinimay ko pa ito para makakakain sya at
nang matapos ay ipinatong ko ang kutsara nya sa pinggan.
"Eat, Dash..." Ani Zeijan at kumain naman si Dash. Kumain naman ako kasabay sila na
sumusulyap sa katabi kong si Dash.
Zeijan and Kuya Iñigo are talking habang si Thallia ay nilalantakan ang donuts na
naroon.
Nang makitang paubos na ang pagkain ni Dash ay kaagad kong iniabot ang baso para
lagyan nang tubig pero inabot nya rin iyon kaya nagtama ang kamay namin.
I froze on the spot when our hands touched. Napansin kong natigilan sya habang
nakapatong ang kamay sa akin. His palm gently caressed mine at kaagad na
nagtindigan ang balahibo ko.
The brothers stopped talking too at napatingin sa amin.
Bigla umubo si Zeijan at kaagad na ikinumpas ang kamay nya na alisin ko ang kamay
ko mula kay Dash kaya mabilis ko itong inialis.
"What Dash? Kukuhaan lang kita ng tubig..." Ani Zeijan rito.
"Is that your hand?" Aniya.
"Yes," Sagot nito. I saw how Dash's forehead creased at nakita ko ang ginawa nyang
pagkagat sa pang-ibabang labi bago tumango.
Nang matapos ang hapag ay kasama nung dalawa si Dash at wala akong ideya kung anong
ginagawa nila. Si Thallia naman ay nauna na sa kwarto dahil inaantok na matapos
ihatid ni Kuya Iñigo.
Ako nama'y nanatili sa sala at pinapasadahan ng tingin ang mga frame sa sala.
Sandejas' sibling's photos are here, may mula noong pagkabata pa sila hanggang sa
ngayon. Isa rin sa malaking portrait na narito ay ang portrait nilang buong
pamilya.
The Sandejas'. A middle aged man is wearing a black tux, gwapo ito sa kabila ng
kaseryosohan ng mukha at diretsong tindig. It was Sir Ejercito. Beside him is a
beautiful lady wearing a yellow dress, his mother, Ma'am Lena, maamo ang mukha nito
at maliwanag ang ngisi sa litrato.
Sa likod naman ng sofa ng mga magulang ay nakatayo ang tatlong lalaking anak ng
pamilya. Iñigo Rafael, the eldest is wearing his serious face. Nakatitig lang ito
sa camera na animo'y walang pakialam. Zeijan Ruais is wearing his cocky smile at
parang naghahamon ng away ang mata nito. Zidney, their youngest, the only girl was
also smiling lively on the camera. Sayang nga lang at maaga itong nawala.
It will be better is she was here.
When my gaze shifted to Dash, matamis akong napangiti. Dash Rakiel here is wearing
a gentle smile, his blue eyes are bright and lively.
If only they come here more often, sana ay nakita ko pa ng matagalan ang mga mata
nya, sana ay nakita ko pa ang malambing nyang ngiti.
I wish I could see this lovely smile of his again, I wish to see his wonderful eyes
again. I wish.
Nabaling ang atensyon ko ng pumasok sa loob ng bahay ang tatlo na galing marahil sa
pool o sa garden. The three of them looks good together.
Imagine three handsome guys in front of you, hindi ba nakakatuwa? Dati ay sa
pocketbook ko lang talaga ito nababasa o hindi kaya ay nakikita sa palabas mula sa
TV ng kapitbahay ang mga ganito pero totoo pala sya.
"Dash, you should go upstairs." Ani Kuya Iñigo.
"Okay," Sagot ni Dash. Hinawakan nya ang cane nya at sinubukang humiwalay sa mga
kapatid na nasa tabi nya.
"Where's my nurse? Papahatid na ako. You should sleep too, I've been a trash
today..." Iling ni Dash.
"Gago 'to, di ka basura, kung basura ka edi sana tinapon na kita kanina pa. May
dumaan kayang nangongolekta kanina..." Natawa si Kuya Iñigo sa sinabi ni Zeij at
binatukan ito.
"Your nurse rest early today, masama kasi ang pakiramdam. 'Yung kasama muna natin
dito sa bahay ang maghahatid sa'yo..." Tumango sa akin si Kuya Iñigo kaya nagulat
ako at naturo ang sarili ko.
"Ako?" I mouthed. Tumango naman sya kaya napatikhim ako at habang papalapit kay
Dash ay umaapuhap sa kaba ang dibdib ko.
Zeijan stopped me for awhile and leaned in to whisper.
"He doesn't know you're here, just take him quietly to his room... Goodluck, Reah-
tot..." Ngumiti sya at pi-nat ang ulo ko bago ako hinayaang dumiretso sa nakatayong
si Dash.
"Who's that?" Tanong ni Dash.
"Wala, ihahatid ka lang sa kwarto mo, sige na sumama ka na..." Tumalikod sya mula
sa akin at kaagad akong tumabi sa kanya.
Nagulat ako ng bigla nyang iniangat ang kamay nya sa ere at inilahad.
"Take it," Dumaan sa tabi ko si Kuya Iñigo at bumulong bago ngumisi at nauna na
paakyat.
"Sige Dash, maiwan ko na kayo, sa pool lang ako..." Ani Zeijan at nang maiwan
kaming dalawa ay hindi na ako mapalagay.
"Are you going to take it or should I go upstairs by myself?" Malamig nyang sabi. I
snapped back from my reverie at wala sa sariling inabot ang kamay nya.
The touch of his hand makes my stomach crumple, his calloused hand is warm upon
mine. He held my hand at nag-umpisang maglakad kaya sumabay ako at nauna ng
bahagya.
He entertwined his hands with mine when we reached the first step of the stairs.
Inalalayan ko syang paakyat habang sya nama'y iniwan ang cane at humawak sa hawakan
ng hagdan para sa suporta.
"Damn this stairs..." He hissed at humigpit ang hawak sa kamay ko habang
inaalalayan ko sya.
"Dahan-dahan..." Sabi ko ng muntik na syang mamali sa paghakbang at medyo bumaba
para hawakan ang braso nya.
Pansin ko ang malalim nyang paghinga habang umaakyat kami at ang kunot sa noo nya.
"Fuck, I feel like I've been into a hiking..." Napailing sya pagkaakyat namin at
nang bahagyang nilingon nya ako ay nabitawan ko ang braso nya.
Ano ba 'yan, Reah! Bakit ka pa nakahawak sa braso nya?!
I am planning to withdraw my hand from his grip pero natigil ako ng hawakan nya
iyon ng mahigpit kaya hindi ko nagawa.
"Are you planning to leave? Ano, hahayaan mo akong maglakad papunta sa kwarto ko
mag-isa?" Maang nya.
"S-Sorry, hindi naman--"
"Shut it, just bring me back to my room..." Aniya at tumango ako bago hawakan ang
kamay nya habang naglalakad.
When we reached his room ay kaagad ko syang inihatid sa kama nya at pinaupo. Walang
kibo kong iniayos sya sa kama nya at iniangat ang kumot hanggang baywang nya.
He was sitting on his bed, nakasandal sya sa headboard ng kama at kagat-kagat ang
labi nya.
From here, I got the chance to look at his face closer. Doon ko lang rin napansin
na may nunal sya sa may gilid ng noo at maliit na peklat sa may pisngi nya dahil sa
aksidente.
"Hindi ka pa ba aalis?" Napakurap ako ng magsalita sya at tumikhim.
"S-Sorry," Napatayo ako kaagad at napahugot ng malalim na hininga. Binuksan ko ang
lampshade nya bago pinatay ang ilaw at bumalik sa kama at inalalayan sya pahiga.
Iniayos ko ang unan sa may ulo nya at itinaas ang kumot nya sa katawan.
"You're Rheallyn, right?" Natigil ako sa pagtitig sa kanya ng magtanong sya.
I wanted to answer na hindi ako 'yun, na iba ako pero hindi ko naman magawa.
"You are..." Sagot nya sa sariling tanong bago bahagyang umiling. "My brothers
think they can fool me..." Sabi nya.
Hindi naman ako nakapagsalita at pinagmasdan lang sya. "Assholes..." He hissed bagi
mahinang tumawa at pinasadahan ang buhok.
"Uh, sorry, aalis na ako... Kapag may kailangan ka, nasa kabilang kwarto sa kanan
lang ang nurse." Sabi ko bago subukang abutin ang lampshade para mapatay ang ilaw
pero hindi ko maabot ang off kaya tumayo ako at akmang aabutin ang off ay biglang
may mainit na palad ang humawak sa pulsuhan ko para pigilan ako.
"Don't..." Dash murmured.
Nagulat ako roon at napabaling sa kanya habang hawak nya ako. Bahagya na syang
nakaupo at nakabaling sa akin.
"D-Don't turn the light off, please..." Bulong nya sa hangin. Naupo naman ako sa
tabi nya at hinawakan ang braso nya para alalayan sya paupo.
"Bakit?" Tanong ko. He shook his head and sighed.
"I hate darkness, I loathe it. Please, leave it on. I can afford to see more
darkness into this dark place." Mahinang sabi nya.
My heart melted. Wala sa sariling iniabot ko ang kamay nya at natigilan sya roon
pero hindi nya ito inialis at naramdaman kong hinigpitan nya ang hawak roon.

Kabanata 4

Kabanata 4

"Gaga ka!" Isang hampas sa braso ko ang nagpabalik sa hinagap ko.

"Ano?" Nangunot ang noo ko kay Krista.

"Malantod ka!" Irit nya. "Akala ko ba hindi muna lovelife ang aatupagin mo?"

"Huh? Hindi naman ako nagla-lovelife." Sagot ko habang tinitignan sya.

"Anong hindi?! Ano 'tong nalalaman kong nagpapanggap kang jowa ni Sir Dash?"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya at mabilis na tumakbo para takpan ang bibig nya.

"Ano bang sinasabi mo?! H'wag ka ngang maingay!" I hissed. Nagsalubong naman ang
kilay nya at hinatak ang kamay ko paalis sa bibig nya.

"So totoo?! Huh?" Sita nya.

"Hindi ko naman sya boyfriend! Ano, uhm... Nagpapanggap nga lang akong fiancee
nya..." Paliwanag ko at iniikot ang tingin ko sa paligid.

"Wow! Fiancee? Aba matindi! Akala ko jowa lang, bride to be na pala ang peg mo!"
Napafacepalm ako sa lakas ng boses nya.

"Manahimik ka nga." Sinipa ko sya pero hindi sya nanahimik at nanlalaki ang mata
habang tumatalon.

"I can't believe this! O to the M to the G! Of all the people sa mga Sandejas ka pa
na-involve? You're so swerte, Reah!" Tili nya.

"I am doing this para sa pag-aaral ko..." Sabi ko naman. Marahang hinila ko sya
para mapunta kami sa tagong lugar at para humina ang pag sigaw-sigaw nya.

"Pag-aaral nanaman sya o!" Ngumiwi sya sa akin. "If I know tuwang-tuwa nanaman
'yang keps mo dahil sa fafa ka napunta!"

"Yang bibig mo talaga!" Sigaw ko. Halos sabunutan ko sya sa inis. "I am just
pretending! Tsaka hindi naman 'to magtatagal! Kapag naayos na ang operasyon nya ay
ayos na uli. Titigil na ako..." Paliwanag ko.

"Asus! Pa-humble ang ate mo! Lelang mo, Reah! Kunwari ka pa pero kilig na kilig ka!
Parang ganyan 'yung sa pocketbook na binabasa natin diba?" Napaisip ako pero
tumango rin sa sinabi nya.

"Oo, medyo..." Sagot ko, nangingiti.

"Medyo ka dyan! Oo na oo to the highest level!" She exclaimed. "Look naman 'yung
itsura ni Sir Dash, pak na pak! Grabe 'yung good boy awra nya ang sarap nya i-
kiss!" Tili nya.

"Anong i-kiss?" Kumunot ang noo ko. Ni hindi ako natawa sa sinabi nya at sa halip
ay nakaramdam ako ng inis.
"Ikikiss ko! Kasi ang gwapo gwapo nya! Alam mo ba, girl. Secret lang natin 'to huh,
pero ang swerte-swerte mo!" Sabi nya.

"Ano? Anong sikreto nanaman 'yan?" Tanong ko.

"Secret lang, huh, pero sa kanilang tatlo si Sir Dash talaga ng crush ko!"
Humagikhik sya. Nanliit naman ang mata ko at sumimangot.

"Diba? Diba? Agree ka ba sakin? Ang gwapo nya diba?" Halos maghugis puso ang mata
nya pero hindi ako sumagot.

Hindi ko rin alam kung bakit napuno ako ng inis dahil sa sinasabi nya. Ayokong
magsalita dahil sa baka masabi kong may gusto rin ako kay Dash.

I mean, ako ang nauna! Ako lang dapat!

"Hoy! Reah, huh! Ikaw na ang bahala kay Fafa Dash, kahit di mo ako sinasagot sa
kakadada ko dito! Go lang ng go!" Itinaas pa nya ang kamay at ginaya ang boses ni
Ruffa Mae.

"Oo na, manahimik ka na..." Sabi ko.

"Oh, e bakit nakasimangot ka? Bakit crush mo rin ba si Sir Dash?" Humalukipkip sya
at tinaasan ako ng kilay. "Kung bibigyan lang ako ng chance, gusto ko makipag-swap
sayo tapos palit tayo--"

"Hindi kita bibigyan ng chance!" Irita kong sabi. Natigil sya at ngumisi sa akin.
Alam kong inaasar nya lang ako pero naiinis talaga ako sa sinasabi nya.

Minsan na nga lang ako magkacrush tapos aagawin pa nya?

"Ako ang nauna, naiintindihan mo? Ako. Kaya sakin sya." Naiirita kong sabi. Halos
malukot na ang mukha ko sa inis.

"Sabi na e!" Humagalpak sya ng tawa. "Kailan pa?" Tanong nya habang tinutudyo ako.

"Matagal na," Sagot ko.

"OMG! OMG! Baka magkatuluyan kayo nyan, huh? Ireto mo nalang ako kay Sir Zeijan!"
Aniya, sumimangot ako. "Hala sya o, ang damot!"

"Akala ko ba ibabalandra mo 'yang dyoga mo sa mga foreigner? Hala, doon ka! Sige!"
Hinawakan ko ang braso nya.

"Ang hard mo sakin! Puhunan ko lang 'to no, e sayo nga puhunan na, may tubo pa!"
bumusangot ako at nag-init ang pisngi ko.

"Krista!" I screamed. Palagi nya talaga akong inaasar! Nakakainis!

"Ano?! Swerte mo nga may dibdib ka! Hindi tulad kong patag!" Tumakbo sya habang
tumatawa. I was about to run after her when I saw Kuya Iñigo with Dash.

Kaagad akong natigil at may kakaibang kabog akong naramdaman sa dibdib ko.

"Hey!" Kuya Iñigo exclaimed. Ngumiti ako ng makita sila. Nakita ko kaagad ang
paglapit sa akin ni Krista para tumabi. Naglakad patungo sa pwesto ko sila Kuya at
kaagad na bumaling ang tingin ko kay Dash na inaalalayan nya.
"Good morning, Sir!" Ani Krista na malaki ang ngiti.

"Good morning!" Kuya Iñigo smiled at her. Nakatitig lang naman ako kay Dash na
tahimik lang, he was biting his lip at bahagyang nakatungo.

Pinasadahan ko sya ng tingin. He was wearing a black sweater and a black pants,
medyo maulan rin kasi kaya marahil ay nilalamigan sya. His hair was messy, nakikita
ko ang ilang tikwas at kulot roon pero ang gwapo nya sa ayos na ganun. Is it really
possible? To looked this handsome kahit walang ayos?

Kahit ata pasuotan namin sya ng garbage bag e nagliliwanag pa rin sya. Somehow,
totoo rin pala 'yung mga nababasa ko.

Like Oh my God, hanggang ngayon hindi ako makapaniwalang nasa harapan ko na ang
tinititigan ko lang noon.

"Is Rhea here?" Natigil ako sa pag-iisip ng biglang magsalita si Dash. Natahimik si
Kuya Iñigo at si Krista na nag-uusap at bumagsak ang tingin kay Dash.

Natulala lang ako at umawang ang labi ko.

"What?" Tumikhim si Kuya Iñigo. "She's not here, she went home last night at
babalik lang sya sa susunod na araw--"

"Stop fooling around, Kuya." Malamig na sabi nito. Natahimik si Kuya Iñigo at
nilingon ako at nakita ko ang gulat sa kanya. Nakita kong umangat ang ulo ni Dash
at nakita ko ang pagbasa nya ng labi nya.

"She's here..." Aniya. Biglang tumikhim si Kuya Iñigo at nagulat ako ng bigla akong
sikuhin ni Krista. Nakita ko ang panlalaki ng mata nya habang tinitignan ako.

"Uhh..." Tumikhim ako. "Dash..." Nagsalita na ako.

"See? She's here..." He said and my eyes widen when the side of his lips twitched.

"What..." Kuya Iñigo was shocked at maging akong ay tulala. Did Dash just smirked?
"Dash, are you in drugs?" Kuya blurted out.

Unti-unting nawala ang reaksyon ni Dash at kaagad na sumimangot. He stood straight

at mahigpit na humawak sa cane nya. "Let's eat, I'm hungry..." Pag-iiba nya ng
usapan.

Bigla syang tumalikod at akmang maglalakad pabalik mag-isa ay kaagad akong tumakbo
palapit sa kanya at pinigilan ang braso nya.

"Fuck!" He cursed in shock at bahagya akong natulak kaya napaatras ako.

"S-Sorry..." Paumanhin ko tsaka napahawak sa braso ko na medyo nanakit dahil sa

pagtulak nya.

Nagulat lang ako na naglakad sya bigla! I didn't expect he'd turn his back to walk
on his own! Paano kung madapa sya, hindi pa naman nya kabisado rito kaya nagulat
ako at napatakbo ng wala sa oras.

"Rhea?" Tanong nya.

"Uh, oo... Sorry..." Sabi ko. I saw how his forehead creased at maya-maya lang ay
umigting ang panga nya at nagulat ako ng ilahad nya ang kamay.
"I'm sorry..." Aniya. Gulat ako at halos marinig ang pagwawala ng puso ko dahil sa
sinabi nya.

Nakita kong may naglakad sa tabi ko at sinilip ako ni Kuya Iñigo.

"Are you alright?" Aniya. Napakurap ako at tumango bago bumaling kay Dash na
nakalahad pa rin ang kamay. "I'll go first inside, I'll call my wife. Ikaw na
bahala kay Dash..." Sabi nya at hindi ko na sya nabigyang pansin dahil kay Dash.

Mabilis akong naglakad palapit kay Dash at hindi ko na napigilan ang sarili ko na
abutin ang palad nya. When I touched his hand, ang kakaibang pakiramdam ay
naramdaman ko nanaman. Am I nuts?

God, nababaliw na ako!

We walked hand by hand towards the house. Wala syang imik at ako nama'y inaalalayan
sya. I grab the opportunity to stare at his face, the calm yet exciting feeling is
what I always feels whenever I see him.

This so called butterflies keeps on flying and bugging my stomach!

"Left... " Sabi ko at natigil sya dahil roon.

"What?" Nakita ko ang bahagyang pagpaling ng ulo nya sa pwesto ko. "Sa kaliwa tayo
liliko, muntik ka na kasi mabangga..." Sagot ko.

"Oh..." Bumilog ang bibig nya bago tumango. "Sorry, I didn't know..."

Napangiti ako at humigpit ang hawak nya sa kamay ko. Marahang hinila ko sya paliko
sa kaliwa at marahan kaming naglakad.

"Last night," Bigla akong natigil ng magsalita sya. "I don't have any
nightmares..." He smiled.

"Talaga?" Kinagat ko ang labi ko at napangiti. He's talking to me and just smiled
at me! Me!

"Hmm..." He nodded. Iniangat ko ang tingin sa kanya at halos maglupasay sa tuwa

dahil sa ngiting nakapaskil sa labi nya. Bigla syang tumungo at nanlaki ang mata ko
ng halos magdikit na ang ilong namin.

I was trying hard not to breathe! We're close and I don't know if he even noticed!

Anak ng tipaklong! Halos magpalpitate na ang mata ko habang nakatingin sa kanya.

Gusto kong lumayo pero hindi ko magawa dahil magdidikit ang mukha namin kapag
gumalaw ako!

"Thank you..." He whispered at ngumiti and I lost my senses in just a snap,

remembering the things happened last night that made me sleepless.

"I hate darkness, I loathe it. Please, leave it on. I can afford to see more
darkness into this dark place." Mahinang sabi nya. Nilingon ko sya at nakita ko ang
lungkot sa mukha nya, it was with sadness and I can feel his fear.

I felt like my heart is shuttering. Inabot ko ang kamay nya at hindi sya nanlaban,
instead he held my hand and pinisil iyon.

Hindi ako nagsalita. He sighed bago tumungo.

"Look how useless I am, look how scared I am..." Mahinang sabi nya. "My situation
has been a curse for me, hindi ko alam kung bakit ako pa ang kailangang maghirap ng
ganito..."

"Everything has a reason, nangyayari 'yan satin dahil alam ng Diyos na malalagpasan
natin 'yun..." Malumanay kong sabi sa kanya.

"I know but what's the reason behind this suffering? Is he sure na kaya ko 'tong
lagpasan? Why? Bakit sa lahat ng tao ako pa?" Bulong nya. His voice was bitter at
ramdam ko ang panginginig nito.

"Maybe hindi pa dumadating ang rason kung bakit binigyan ka nya ng pagsubok..."
Sabi ko. Gamit ang isa ko pang kamay ay hinawakan ko ang kamay nya.

"Maybe... Maybe not..." Mahinang sabi nya. "Since I lost my eyes, I lost
everything. My job, my bussiness and all. Because of this I was jailed here, hindi
makaalis mag-isa, hindi makagalaw mag-isa. I felt like I'm some useless shit!"
Mariin nyang sabi.

"You're not useless..." Nangunot ang noo ko sa kanya. Mas tumungo pa sya para itago
ang mukha nya kaya mabilis kong binitawan ang kamay nya at umusog palapit sa kanya.
Niyakap ko ang leeg nya at sumubsob sya sa balikat ko.

Hinaplos ko ang likod nya at maya-maya pa ay narinig ko ang pagsinghot nya.

I closed my eyes and caressed his back to calm him. Nagulat man ako ay hindi ko
ipinahalata nang pumaikot ang kamay nya sa baywang ko at niyakap ako.

He cried on my shoulder. Mahihinang hikbi ang naririnig ko mula sa kanya at

humigpit ang hawak nya sa baywang ko.

"I-I'm sorry for what I've said, Rhea..." Bulong nya.

"Sshh... Ayos lang..." I whispered back. Nanunubig na rin ang mga mata ko dahil sa
mga luha.

"I-I was mad at everything, for losing everything..." Bulong nya at mas yumakap pa.
Sumiksik sya sa leeg ko habang sumisinghot. "I...I blamed you but realized it was
my fault, kung hindi lang sana ako nagmatigas noon sana ay hindi nangyari--"

"Sshh, calm down... Ayos lang..." Mahinang pigil ko sa kanya.

Nararamdaman ko ang basa galing sa mga luha nya sa balikat ko pero niyakap ko lang
sya. He cried on my shoulder as if he was a child who was lost. I caressed his hair
softly.
Marahang tinulak ko sya at hinaplos ang pisngi nya. Pinawi ko ang mga luha nya
gamit ang mga daliri ko at nakita ko ang pamumula ng mukha nya.

Sumandig sya sa kamay ko at hinayaan ako sa ginagawa bago bumuntong-hininga at

nagsalita.

"Since I got blind, I never had a sleep without nightmares..." Nag-angat ako ng
tingin dahil sa sinabi nya.

"What nightmares?" I asked him. Hinaplos ko ang buhok nya paalis sa noo nya at
nakinig sa kanya.

"I dreamt about the accident, a man fighting, crash, monsters and... I don't
know..." Mahinang sabi nya. "Everything, I dreamt about any bad dream possible of
dreaming..." Mahinang sabi nya.

"Gaano kana katagal binabangungot?" Pagkausap ko sa kanya. I saw him bit his lip
before lowering his head.

"I've been blind for almost 4 months, I spent it at the hospital for 3 months and
at home at 1..." Mahinang sabi nya. "Since I woke up from the hospital, I was like
that. I just... I just coudn't tell them that I am experiencing this..."
Pagkekwento nya.

Nakita kong umangat ang kamay nya na parang may hinahanap kaya inilapit ko ang
kamay ko na kaagad naman nyang kinuha at hinawakan.

"I was mad when I heard your name, I was devastated. Ikaw ang sinisi ko sa lahat
pero mali pala..." Pag-amin nya. "After you left, they talked to me..." Sabi nya.

"And that enlightened me, kahit nakakairita pakinggan na mali ako, I am admitting
it. I have said hurtful words and I am so sorry..." Huminga ako ng malalim at
tumango kahit hindi nya ako nakikita.

"I am not mad, I understand what you feel..." Sinuklay ko ang buhok nya habang
hawak naman nya ang isang kamay ko.

"They're right..." He murmured. Napanguso ako at sinilip sya. "Anong sabi mo?" Nag-
angat sya ng tingin at umiling sa akin.

"Just p-please, please don't turn the lights off..." Mahinang sabi nya. "I-I'm
scared, I'm scared darkness would take me again..." Humahapdi ang puso ko habang
nakikinig sa kanya.

"I won't..." Sabi ko.

"S-Salamat..." Aniya at natahimik kaming dalawa. Ang puso ko ay parang sasabog na

habang ganito kami kalapit na halos literal na marinig ko na ito.

Tinitigan ko ang mukha nya at ang pisngi nya na may bakas pa ng mga luha. He was
playing with my hand, walang imik na gumuguhit lang sya sa palad ko at hinahayaan
ko lang sya.

"Nagpapaantok ka?" I suddenly asked him. Bigla naman syang natigilan sa ginagawa at
nag-angat ng tingin.

"A-Are you leaving?" Tanong nya.

"Hindi pa..." Sabi ko naman.

"What time is it?" Tanong nya sa akin at napatingin ako sa orasan. It's already
eleven-twenty-three.

"Maaga pa," Sagot ko. He bit his lip and nodded, marahang hinila ko naman ang kamay
ko mula sa kanya at hinuli ang pisngi nya.

Marahang pinunasan ko ang natitirang luha sa pisngi nya at marahang hinaplos ko ang
balat nya paakyat sa benda sa kanyang mata.

I then, cleared my throat before speaking.

"C-Can I take this off?" Alangang tanong ko. Nang hindi sya magsalita ay kaagad
akong nagsalitang muli. "U-Uh, sorry--"
"Why?" Tanong nya.

"U-Uh, I just want to clean your face..." Sabi ko. "But if--"

"Take it off," Natigil ako nang magsalita sya.

"H-Huh?" Seryoso?

"You can clean my face and take the cloth off." Nagulat ako sa sinabi nya pero
kaagad na may kumawalang ngiti sa labi ko. Mabilis akong tumayo para kumuha ng
twalya at binasa iyon sa banyo.

Pagkatapos ay bumalik ako sa pwesto nya at kaagad na naupo sa tabi nya bago ilapag
sa may lamesa ang maliit na planggana.

"Tatanggalin ko na, huh?" Tanong ko. He nodded at kaagad na umayos ng upo. Ako
nama'y tumayo para matanggal ang benda nya at marahan ko iyong tinanggal sa mata
nya.

I rolled it using my hands at habang nawawala iyon sa mga mata nya ay parang hindi
ako makahinga. Nang matanggal ko na ito ng tuluyan ay umawang ang labi ko.

I can finally get to see his whole face without the bandage on! His eyes remained
close, habang malapit sa kanya ay doon ko rin nakita ang peklat nya sa may talukap
ng mga mata.

There was a thin line of scar at the side of his eyes but it isn't ugly for me.

"Pupunasan ko na..." His eyes remained close as he nodded. Pinigaan ko naman ang
bimpo bago ko idinampi iyon sa balat nya.

I saw his thick eyebrows, his long eyelashes, his pointed aristocrat nose, his
angled jaw and his thin red lips.

I smiled as I was cleaning his cheek softly.

My Dash Rakiel hasn't change at all, still the same face as the first time I saw
him. Naging mas matapang nga lang ang straktura ng mukha nya sa mga nakalipas na
buwan.

I cleaned the side of his ear. Nakita kong napangiwi sya at tumagilid kaya natawa
ako ng mahina at sinilip ang mukha.

"May kiliti ka?" Tanong ko. He bit his lip and nodded. "Y-Yes..." He confessed.

"Really?" Napailing ako at inilipat ang punas sa ibang parte ng mukha nya.

Nang bumaling ang atensyon ko sa maliit na peklat sa gilid ng mata nya ay natigilan
ako at hinaplos iyon gamit ang kamay ko.

"That's ugly..." Biglang turan nya. Umiling naman ako habang pinapadaan ang daliri
ko roon.

"Hindi..." Nakita kong natigil sya dahil roon. "Imperfections always make an art
beautiful..." I smiled while saying that.

"And in your case, you're an art created by God and this scar..." I caressed it
softly. "is your imperfection that makes you beautiful..."
May tumunog kung saan kaya napalingon ako roon pero nang wala akong nakita ay
bumaling ulit ako kay Dash at 'yun nalang ang panlalaki ng mata ko ng makitang
nakabukas na ang mga mata nya at nakatuon ang pansin sa akin.

Umawang ang labi ko at halos tumigil ang tibok ng puso ko.

I saw his blue eyes again. The eyes I haven't seen for so long. As I was staring at
it, I can almost see a calm waves of a blue sea.

It wasn't moving and just stayed on one direction, I can also see a faint white
color on his iris.

"Dash..." I called his name.

"Is that still beautiful?" He asked me. Tumango ako at pinakatitigan ang mata nya.

I raised my hand and waved it on his face pero hindi sumabay ang mga mata nya.

I smiled sadly and placed my hand on the side of his eyes instead. I then caressed
it and cleared my throat.

"It's still an art, Dash. Beautiful." I whispered and he put his hands above mine
at the side of his eyes at unti-unti nya iyong ibinaba at marahang pinisil at
hinaplos.

Kabanata 5

Kabanata 5
"Excited ka na ba mag-aral?" Tatawa-tawang sabi ni Krista habang sinisiko ako.
"Syempre naman!" I cheered at mahigpit na humawak sa bag ko sa balikat. Na-iimagine
ko na kapag papasok na ako! Naeexcite ako!
"Edi matutuloy na 'yung pagiging teacher mo nyan!" Aniya. Ngumiti ako at tumango.
"Oo, laking pasalamat ko nga kina Kuya Iñigo at kung hindi dahil sa kanila hindi
siguro ako makakapasok..." Masayang sabi ko. Late na kasi ko sa enrollan, nagsimula
na ang klase isang linggo na ang nakalipas at ngayon lang ako nakapag-enroll.
Hindi rin naman kasi naasikaso kaagad ito dahil busy rin sila Sir Ejercito sa
Manila at ngayon lang nagkaroon at sino ba naman ako para magreklamo?
Ang swerte ko nga at kahit bente-dos na ako ay makakapag-aral pa ako!
Kung tutuusin nga ay hindi na sila tumatanggap ng mga enrollees dahil umpisa na ang
klase pero masaya ako at naihabol pa ako. Thanks to Sandejas' connections!
"Aba, Kuya na daw o!" Humagalpak si Krista at hinawi ang kulay itim nyang buhok.
"Parang 'yun lang," Natawa ako at malaki ang ngiti ko.
"Hala, pabebe sya o!" Dinutdot nya ang pisngi ko. "Kuya talaga? Ibang level na
yan!" Tawa nya.
"Sila naman ang nagsabi na tawagin ko syang Kuya kaya tinawag ko tsaka..." Sumulyap
ako sa magkabilang-gilid ng kalsada at inantay na hilahin nya ako sa kabilang side
ng daan.
"Hanggang ngayon takot ka pa rin tumawid?" Tanong nya. Ngumiti naman ako at
tumango.
"Nakakaparanoid kasi ang mga sasakyan, baka biglang may bumulusok palapit tapos
masagasaan ako at magka-amnesia..." Paliwanag ko at kumapit sa braso nya.
"Nilamon ka na talaga ng mga pocketbook na nababasa mo 'no?" Iling nya. "Sa kwento
lang nangyayari iyon, loka!"
"Hindi mo naman masasabi 'no, tsaka malay ba natin..." Nagkibit-balikat ako. We've
decided to eat at our favorite mami house here in Sta. Monica.
Iyong mamihan ni Aling Chena. Masarap doon kaya doon kami madalas kumakain.
Inilibre ko sya dahil sa sumahod naman ako sa pagiging waitress ko na sideline.
Nakakamiss rin ang trabaho kong iyon pero wala naman na akong choice.
Wala na akong time para roon. Una, kailangan kong mag-aral at pangalawa'y kailangan
kong alagaan si Dash.
Ikalawang semester ko na rin kasi sa third year ngayong pasukan. Third year, first
sem ako sa kursong Education, major in English noong tumigil ako at pinauna ang
kapatid ko.
Bale, isang taon kalahati o dalawa nalang ay graduate na ako.
"Adrian!" Kaagad akong nanigas sa kinauupuan ko at natigil sa pagkain ng biglang
sumigaw si Krista.
"Uy, Krista!" Narinig kong sagot ni Adrian. Napatingin kaagad ako kay Krista at
pinanlakihan sya ng mata pero ngumisi lang sya at kumaway pa.
"Halika dito, nandito si Reah!" She called him. Nangunot ang noo ko at minura na
sya sa isip ko pero ang luka-loka ay tinawanan lang ako at kinindatan.
"Krista!" I hissed pero huli na ng maramdaman ko ang kamay na umakbay sa akin.
"Hi, Flureah!" He showed me his bright smile. Napangiwi ako pero ngumiti sa kanya
ng pilit.
"Hello..." Bati ko. Marahang umusog ako palayo sa kanya at pasimpleng tinanggal ang
kamay nyang nakaakbay sa akin dahil naiilang ako.
"Kumakain pala kayo rito?" Aniya habang nakabaling sa akin.
"Uh, oo..." Sagot ko naman ang nag-iwas ng tingin at binalingan ang pagkain ko.
"Alam mo namang favorite namin dito ni Reah, diba?" Hirit ni Krista. Tinaasan nya
ako ng kilay ng hindi na ako nagsalita at inirapan ko lang sya.
Bwisit na babae 'to!
"Ganun ba, ngayon ay alam ko na!" Ngumiti sya. "Palagi na akong bibisita rito!"
Lumapit sya sa akin.
"Reah, kamusta ka na?" Aniya kaya bumalik ang tingin ko sa kanya.
"Ayos lang naman," Sagot ko. Kung tutuusin ay mabait naman itong si Adrian. Halos
dalawang taon na rin itong nanliligaw sa akin pero wala talaga akong interes sa mga
ganyan. I told him to stop but he never did. Ang sabi nya ay maghihintay sya at
kahit anong paliwanag ko sa kanya na hindi talaga pwede ay hindi naman sya
nakikinig kaya useless lang.
Itong si Krista kasi ay masyadong tinotolerate si Adrian kaya ayaw rin tumigil.
"Balita ko, mag-aaral ka ulit?" Tanong nya.
"Uh, oo..." Sagot ko nalang. "Paano mo nalaman?"
"Sa Nanay mo, napadaan kasi ako kanina sa bahay nyo at naisipan kong bisitahin ka
pero wala ka roon kaya nabanggit nya rin sa akin..."
"Sinwerte lang ako," Ngiti ko naman.
"Oo naman, makakapag-aral ka na ulit! Gusto mong mag-teacher diba?" Tumango naman
ako.
"Kain ka o, Adrian." Turo ko sa pagkain namin. Kita ko ang panunukso sa mata ni
Krista habang tinitignan ako at sumimangot lang ako at itinaas ang tinidor ko.
Akmang itutusok ko iyon sa mata nya kaya napangiwi sya at napaubo.
"May lakad ka ba ngayon, Reah? Pasyal naman tayo, palagi mo nalang kasi akong
tinatanggihan." Aniya. Napatingin naman ako sa kanya at nakita ko ang pagsuklay nya
ng kamay sa mga buhok. May singkit siyang mga mata at moreno sya, marahil dahil
siguro nandito kami sa probinsya at babad sya sa araw.
"Busy kasi ako e," Sabat ko naman. Ayokong paasahin sya.
"Busy?" Biglang sabat ni Krista. Ang haliparot talaga nito! Sinipa ko ang paa nya
sa inis. "Hindi 'yan busy! Sige, ayain mo miss ka na nyan!" Dagdag pa nya.
I saw how Adrian smile widen. Kumislap ang mata nya sa narinig. "Sige! Bakit ka
naman nahihiya sakin, Reah? Miss rin naman kita!" Kulang nalang ay mapaubo ako ng
malakas dahil sa sinabi nya.
"Uh--" Biglang tumunog ang cellphone ko at halos mapahiyaw ako sa tuwa. My life
saver!
Tinipa ko ang keypad at kaagad na tumambad sa akin ang message ni Zeijan.
From: Zeijan
Reah-tot! Where are you? Dash the monster is looking for you! Can you go here ASAP?
Kumabog ang puso ko sa sinabi nya at napangiti. Dash is looking for me?
"May kailangan pala akong puntahan..." Saglit na ipinakita ko ang telepono ko at
akmang sisilipin nila ay ibinaba ko iyon.
"May gagawin ka?" Biglang bumaba ang tono ni Adrian.
"Oo e, urgent kasi..." Paliwanag ko at halos manliit naman ang mata ni Krista sa
akin. Kinunutan ko naman sya ng noo and mouthed Dash kaya napatango sya.
"Sa susunod nalang kung ganun?" Tanong nya. Hindi naman ako nakasagot kaya si
Krista na ang nagsalita.
"Oo sa susunod nalang daw..." Ngiting pilit ni Krista. Nagpaalam naman kami kay
Adrian na inihatid pa kami sa sakayan ng traysikel pauwi.
"Si Fafa Dash iyon 'no?" Aniya sa malisyosang tono.
"Si Zeijan iyon," Sikmat ko at nakita ko ang panlalaki ng mata nya.
"Oh my God! Don't tell me na kayo ni Fafa Zeijan ang magkakadevelopan?" Nanlaki ang
mata nya. Napailing ako at pinukpok sa ulo nya ang envelope na hawak ko.
"Gaga! Alangan namang magtext si Dash?!" Iritang sabi ko. Itong babaeng 'to sa
kakahanap ng mga gwapong foreigner na bibiktimahin wala ng naiwang kanormalan sa
utak.
"Ay oo nga no?" Napaisip pa sya.
Pagkarating ko sa mansyon ay kaagad akong nakapasok at nakita kong may nanunuod ng
TV sa sala. I saw Kuya Iñigo with Thallia cuddling in the sofa.
Nanunuod ng TV si Thallia at humahawak sa buhok ni Kuya Iñigo na nakadikit ang
pisngi sa tyan nya.
"Fuck, baby! They moved!" Kuya Iñigo exclaimed. Napatawa ako sa narinig.
"Syempre, sinipa ka nila kasi narealize nila ang panget ng Daddy nila..." Sikmat ni
Thallia at naglaro nanaman ng buhok nang asawa.
"Hard naman!" Biglang umupo si Kuya Iñigo at biglang hinuli ang mukha ni Thallia.
"Pa-kiss nalang!" Akmang ilalapit nya ang mukha kay Thallia kaya nagsalita ako.
"Good Evening po," Bati ko. Natigil sila sa ginagawa at sumambakol ang mukha ni
Kuya habang si Thallia ay nakangising lumingon at pinitik ang noo ni Kuya na nag-
uungot.
"Hi, Reah!" Kumaway si Thallia. Ngumiti ako at nakitang nagsumiksik si Kuya Iñigo
kay Thallia at sumubsob sa balikat nito. "Halika nood tayo!" Tukoy nya sa
pinapanood.
"Mamaya nalang po, puntahan ko muna si Dash..." Paalam ko. Nakita ko ang pinapanood
nya. Kagaya noong nakaraan ay nanunuod nanaman sya ng Korean Drama ata iyon.
Habang sumusulyap sa TV ay nanlaki ang mata ko ng sinuntok noong bidang babae ata
iyon 'yung isang lalaki at lumipad iyong lalaki at bumagsak sa truck ng semento.
Humagalpak si Thallia at napakurap nalang ako at tumalikod. Weird. How come a woman
can be strong enough to make a man fly in air like that?
Habang paakyat ako ay napangiti naman ako. Makikita ko si Dash! Naeexcite ako sa
naiisip.
Nakita kong nasa may terrace si Zeijan at babatiin ko sana ng makitang may kausap
sya sa telepono.
"Sige na, date tayo..." Aniya sa kausap kaya napailing at napatawa nalang ako at
hindi na nang-istorbo.
Nang makatapat ako sa kwarto ni Dash ay sya ring paglabas ng nurse nya. Ngumiti ako
ng lumabas sya.
"Good Evening po," Bati ko rito.
"Reah, Hija!" Napangiti si Nanang Lucia sa akin. Nalaman ko ring siya pala ang
nurse na ng pamilya simula noon pa at matagal na nyang naaalagaan rin ang
magkakapatid. "Si Dash, naroon sa loob at wala nanamang imik. Ikaw na ang
kumausap." Paalam nya kaya tumango at pinaraan sya.
Anong nangyari?
Mabilis akong pumasok sa loob at nangunot ang noo ko ng makitang napakadilim ng
kwarto nya. Bakit pinatay ang ilaw?
Naalala ko si Dash kaya mabilis na binuksan ko ang ilaw at may kung anong kumirot
ang puso ko ng makita ang itsura nya sa kama.
Nakakataas ang mga tuhod sa kama at nakayuko sya roon. Nakasabunot ang kamay nya sa
buhok nya at malalim ang paghinga.
Mabilis na ibinaba ko ang bag ko at tumakbo sa kanya. Mabilis akong naupo sa tabi
nya at napansin kong naalerto sya roon.
"Dash..." I whispered. Mabilis na inabot ko ang kamay nya sa buhok nya at
napasinghap ako ng basta nalang nya akong niyakap.
"Rhea..." He whispered. Malalim syang huminga sa leeg ko.
"Ayos ka lang?" Tanong ko. Umiling sya sa leeg ko at yumakap sa baywang ko.
"I was in the dark again..." Bulong nya. "The silence is deafening and..."
"Sshh..." I hushed and touched his soft hair.
"Why aren't you here kanina? I am looking for you but..." Lumayo ako sa kanya at
pinakatitigan sya.
"Sorry, inayos ko iyong requirements ko sa school..." Paliwanag ko.
"School? Why? Mag-aaral ka ulit?" Tanong nya. Nang marealize ang sinabi ko ay
natahimik ako at napatakip sa bibig ko.
Shit! Nagpapanggap pala ako! Bakit ko sinabi iyon?
"U-Uh, ang ibig kong sabihin... Itatry ko lang na magtry ng ibang course, alam mo
na..." Paliwanag ko.
Tumango sya sa sinabi ko nakita ko ang pagbagsak ng dila nya sa labi dahil sa
pagbasa roon.
Hinawi ko naman ang buhok nya para maayos at tumayo para marahang tanggalin ang
benda sa mga mata nya. Hindi naman sya nagreklamo at hinayaan ako sa ginagawa.
Nang matanggal ko iyon ay kaagad akong napangiti at hinaplos ang nakapikit nyang
mata.
"You like to go outside?" Marahang tanong ko sa kanya at nakita kong tumango sya at
ngumiti. Iminulat nya ang mata nya at kumabog ang puso ko ng makita ang mga ito.
It was bright and looks like a calm sea and a bright sky at daylight. Iwinagayway
ko ang kamay sa harapan nya at nang hindi naman sya nagreact kaya napangiti nalang
ako at hinawakan ang kamay nya patayo. Ibinalik ko ulit ang benda nya at nagsalita.
"CR lang ako saglit, huh..." Paalam ko sa kanya at tumango naman sya sa akin at
umalis ako roon. Mabilis lang ako nag-ayos ng sarili at nang paglabas ko ay yun
nalang ang pagluwa ng mga mata ko ng makitang naghuhubad ng damit si Dash.
Umawang ang labi ko at halos mapaupo ako sa nakikita. Damn, this isn't my first
time seeing a man wearing nothing! Sa dami ba naman ng mga kargador na nakikita ko
rito na palaging nagbubuhat ng kahoy o mga palay sanay na dapat ako! Pero...
I almost drool as I was looking at him. Hinila nya mula sa likod ang sando nya at
itinapon kung saan. I saw how his biceps moved while doing that. Malinaw na malinaw
sa paningin ko ang ugat sa braso nya.
Napalunok ako ng tumambad ang katawan nya sa akin. Nag-HD ang mata ko at nanuyo ang
lalamunan ko! Parang nanunuod ako ng live show!
Marami na akong nakitang lalaki ma-muscle at batak ang katawan pero iba ang sa
kanya! Halos manubig ang bagang ko at lumuhod na sa harapan nya dahil roon.
His six-pack abs is on my full view now. Napakurap ako ng mag-unat sya ng mga kamay
nya at pinadyak-padyak pa ang paa.
"Rhea..." Tawag nya bigla. Hindi ako nagsalita ni gumalaw manlang. In-enjoy ko ang
view. Yummy.
Hindi lang pala pang-pocketbook ang itsura nya! Pati katawan pak na pak! Sino ba
namang hindi matutulala sa itsura nya?! He's wearing nothing but a cute pajama!
Tumungo sya at nakita kong nay kinapa sya sa kama. Hindi ko pa pinansin ang
hinahanap nya dahil sinilip ko ang likod nya at napa-wow pa ako ng bongga sa likod
nya.
Sexy back! Napapunas ako ng laway sa gilid ng labi.
"Where the fuck is that shirt?" Mahinang mura nya at kumapa sa kama. Nakita kong
nasa may paahan ng kama ang shirt nya kaya walang ingay na naglakad ako roon. Naupo
sya sa kama at kumapa.
I tiptoed so he won't notice me. Inabot ko ng marahan ang shirt nya mula sa paahan
at bahagyang tumungo palapit para ilapit ang shirt at makapa nya. I moved a little
closer and readying myself to drop the shirt I am holding but to my shock ay bigla
nyang nahawakan ang shirt bago ko pa man mailapag dahilan para masama ako sa
pagkakahila nya.
I screamed nang madapa ako sa kama at yun nalang ang panlalaki ng mata ko ng
maglanding ang mukha ko sa hita nya.
"Rhea?!" He was shocked. Ako nama'y umawang ang labi at nakita kong inabot nya ang
kamay ko mula sa pagkakahawak sa shirt nya. Lumihis ang mata ko sa abs nya sa
harapan ko!
As in sa harapan ko! Ang kaninang sinusulyapan ko sa malayo ay malapit na malapit
na!
Bumaba ang tingin ko sa pajama nya and I was shook when I saw something on it! Oh
my God!
Naramdaman ko ang kamay ni Dash sa buhok ko at naramdaman ko ang paghaplos nya sa
buhok ko. "Why don't you sit on my lap, instead?" Nag-init ang pisngi ko ng makita
ang pilyo nyang ngiti.
"Dash!" Gulat kong sabi at napabalikwas ng upo. Namumutok na ang pisngi ko sa init
habang humahalakhak sya.
"Dash Rakiel!" Sigaw ko. His voice sounds heavenly and fun! It sounds music to my
ears, as if angels are singing with his laugh.
"I wish I can see your face right now!" He was laughing. Umusog sya ng upo at
inabot nya ako at kaagad naman akong lumapit sa kanya.
"Nanghihila kasi basta-basta!" Sita ko.
"Sorry! Sorry!" Halos mamula na sya sa kakatawa. Umangat ang kamay nya paakyat sa
balikat ko kaya tinapik ko iyon dahil nakikiliti ako.
"Makiliti! H'wag dyan!" Pero hinila nya ang balikat ko kaya napunta ako sa may leeg
nya. Ipinatong ko ang baba ko sa leeg nya yumakap naman sya sa may likod ko.
"Can you tell me what you look like earlier?" Tanong nya. Lumayo ako mula sa leeg
nya at pinagmasdan sya. Inayos ko pa ang benda sa mata nya.
"Huh?" Tanong ko.
"Tell me what you look like while you were facing my abdomen..." Hindi ko alam kung
nagbibiro sya o ano kaya napalo ko sya.
"Dash naman! Nang-aasar ka ba?!" I punched his shoulder playfully.
"No! No..." He chuckled. Inabot nya ang mukha ko at hinaplos ang pisngi ko. "I just
want to know what you look like so I can imagine how you look..." Aniya na may
ngiti sa labi.
"I..." Biglang bumaba ang daliri nya sa may panga ko at marahang hinaplos ito. "I
want to imagine your face so if ever I'll see you with my own eyes then I know how
you look like..." There was a faint sadness on his voice.
"Dash..." Mahinang tawag ko.
"I don't know why this is happening to me, honestly..." Mahina syang natawa at
napatungo habang hawak ang pisngi ko. "I am mad at you, you know that but why are
you making my heart flutter so much?" Tanong nya.
"I..." Ngumiti ako at naramdaman ang haplos sa puso ko. "I looked ugly..." Sabi ko.
"Hmmm?" He sounds doubtful at may maliit na ngiti sa labi nya.
"I'm serious, Dash..." Sabi ko sa kanya.
"Well, I doubt that..." Nagkibit-balikat sya at binasa ang labi nya. Doon ko lang
rin napansin na may maliit syang dimple sa may kaliwang pisngi. Ngayon ko lang ito
nakita!
"Uhm, I was blushing kanina..." Sabi ko. "I guess? Mukha siguro akong pinisat na
kamatis?" Natawa kaming dalawa.
"I bet you're beautiful..." Kumabog ang dibdib ko sa sinasabi nya.
"I am not..." I answered him. Bumaba ang daliri nya sa labi ko at humaplos iyon
roon. He rubbed his finger gently on my lips back and forth.
"I bet you have beautiful eyes, pointed nose and rosy cheeks. I imagine it will
turn crimson red whenever you're being embarassed just like earlier..." Mahinang
sabi nya. He touched my lips even more. Umawang ang labi ko at bumagsak ang tingin
ko sa labi nyang madalas nyang basain at paglaruan.
"And I bet your lips is red as a blooming rose and as sweet as a cherry..."
Lumambing ang boses nya. "You think?" Aniya.
"H-Huh?" Halos malunod ako sa paghaplos nya sa labi ko. Tumungo sya at naipikit ko
ang mata ko. I can feel his breath on my nose. Ang malalalim nyang paghinga ay
naririnig ko na ngayong malapitan.
His fingers are warm against my lips as he was caressing it softly.
"If..." Iminulat ko ang mata ko ng magsalita sya at nakita ko ang igting ng mga
panga nya. "If I kiss you right now, would you mind?" Nahigit ko ang hininga ko sa
sinabi nya.
His hands went to my cheek from my lips. Ang isang kamay naman nya ay marahang
humaplos sa baywang ko at hinigit ako palapit sa kanya. I gasped when his lip
touched the tip of my nose.
"If... If I taste your lips right now," Lumapit ang labi nya sa akin kaya umawang
ang bibig ko pero inilayo nya iyon kaya hindi ko naabot. "Will you like it?"
Tumungo pa sya at inabot ko ang labi nya pero hindi ko namaman nagawa. His gripped
on my waist tightened as he moved closer.
"D-Dash..." I whispered.
"Hmm?" He hummed and his lips touched the side of my mouth.
"I won't mind..." Wala sa sariling sagot ko at nahuli ko ang multo ng ngiti sa labi
nya. Inilapit mya ang mukha at halos ilang dangkal na ang layo namin sa isa't-isa
ay biglang bumukas ang kwarto ni Dash dahilan para mapalayo kami dahil sa gulat.
"Dash-beybe! My brother! Nandito na ba si Reah-tot?" Zeijan exclaimed happily at
natigilan sa itsura naming dalawa.
"Oh? Tsura nyo?" Tanong nya, gulat.
"Go to hell, Zeijan!" Mariing sigaw ni Dash.
"Huh? Bakit?" Napakurap pa ito. Nakatulala lang naman ako sa kanilang dalawa.
Nabitawan na rin ni Dash ang baywang ko at galit sa kapatid.
"Get out! We're busy!" Sigaw nya.
"Busy? Huh?" Inosenteng sabat nito.
"Nakahubad ka pa, brother?! What?!" Sigaw nya ng may marealize.
"Labas!" He hissed.
"Dash! Don't tell me may bo--"
"Just..." Naiiritang pinasadahan ni Dash ang buhok nya at nagsalita. "Just get out
and leave us..."
"Oh, sige..." Tumango-tango si Zeijan na naguguluhan at kakamot-kamot pa ng ulo.
"Tss..." Dash tsk-ed. Bumaling nanaman ang ulo nya sa pwesto ko nakagat ko ang labi
ko.
God! Muntik na! OMG! Ang puso ko!
"Shall we?" Napaubo ako ng magsalita si Dash. May pilyong ngiti nanaman sa labi.
"H-Huh? Pinagsasabi mo?!" Gulantang kong sabi.
"Shall we..." Itinukod nya ang kamay at mabilis na lumapit sa akin. "Kiss then?"
"Dash!" I hissed pero kinain lang ang boses ko nang walang pasubaling hinawakan nya
ang batok ko at mabilis na sinalakay ang labi ko.
I was shock. I was frozen for a moment.
Dash Rakiel Sandejas is kissing me! Hindi ako makagalaw. Si Dash naman ay marahang
hinagkan ang labi ko, his lips are soft and his kisses are light and feathery.
His lips touched mine like mine was a porcelain he was afraid to break. His kisses
are so tender I am afraid to kiss him back.
"Kiss me back, Babe..." He whispered against my lips. Umawang ang labi ko sa sinabi
nya at bumagsak ang mata ko ng kagatin nya ang pang-ibabang labi ko.
I kissed him back. I was trying my best to kiss him back because I don't know how
to. He massaged my nape and encourage me to kiss him more. I did.
His other hand is caressing my cheek. Humawak naman ako sa may tenga nya at
ginantihan sya ng halik.
Bigla nyang itinagilid ang ulo at mahinang natawa pero hindi nilubayan ang labi ko.
"N-No, no... May kiliti..." Sinabi nya iyon habang humahalik sa akin at marahang
ibinaba ko ang kamay ko sa balikat nya. Napatawa ako pero kaagad ring kinain ng mga
labi nya.
He bit my lower lip and sucked my tongue. We fought hard and kissed till we ran out
of breathe.
"D-Dash..." I whispered and kissed him even more. He responded with my every kiss
and our forehead touched when we stopped.
We were breathing hard, catching for the air we just lost. Malakas ang kabog ng
dibdib ko habang nakapikit at humihinga ng malalim. Nagkakagulo ang mga alaga ko sa
tyan at nagsusumigaw ang kung ano sa utak ko.
"Damn, woman..." He breathed and touched my neck. "Just damn..." Iniangat nya ang
baba ko at walang pasubaling hinagkan akong muli.

Kabanata 6

Kabanata 6
Unang araw palang sa unibersidad ay pagod na pagod na ako. We did a lot of work
today, siguro ay sa akin ay nakakapagod talaga dahil ilang taon din akong hindi
nakapasok.
Isa pa, second week na rin ngayon kaya marahil ay umpisa na ng paghihirap. Hindi na
rin uso ang pakilala, iba-iba ang mga mukha ng nakakasalamuha ko at wala pa akong
nakikilala.
Kanina rin ay nagpa-exam tungkol sa mga myths and tales sa literature at hindi
naman ako nahirapan roon. In fact ay mataas ang nakuha ko, advantage ko na rin
siguro ito dahil ito ang hilig ko.
I love reading, I am obssessed with Greek Gods and Goddesses. I love tragic yet
beautiful stories of these tales. Advantage iyon dahil maalam ako sa larangang
iyon. Nalaman ko rin na ang pangalan ko at apelyido ay may ibig ipagkahulugan o
hindi kaya'y may role sa mga nababasa ko.
Noong nalaman ko iyon ay doon ako nagsimulang mag-aral tungkol sa mga ito at
natutuwa naman ako sa naitulong nito sa akin at sa pag-aaral ko.
"Miss Aceso!" Natigil ako sa paglalakad ng makita ang isang lalaking tumatakbo
palapit sa akin.
"Sir..." Bati ko sa professor namin kanina sa literature.
"You did well on your first day today..." Aniya habang nakangiti. He was wearing
glasses, nakapolo syang kulay pula at nakaslacks na itim.
"Salamat po." Sabi ko.
"Drop the Po," Aniya. "We're almost on the same age, right?" Tanong nya.
"Po?" Tanong ko. How did he know?
"Oh!" Napakamot sya ng batok at ngumiti. "I saw it on the index card you gave me
earlier." Aniya.
"Ganun po ba... Uh, Twenty-Two palang po ako... Natigil sa pag-aaral kaya ayon..."
Sabi ko naman sa kanya.
"I'm Twenty-Five." Sabi naman nya sa akin. Tumango naman ako at niyakap ang mga
libro ko, wala pa rin akong uniform dahil kakapasok ko palang kaya nakasimpleng
longsleeves lang ako at pantalon.
Sumabay sya sa paglalakad sa akin.
"Fleureah Kaia, right?" Nilingon ko sya at marahan akong tumango.
"I am Anthony," Inilahad nya ang kamay sa akin. Napatingin naman ako roon pero
tinanggap ko rin.
"Sir Anthony..." Sabi ko pero napangiti sya at umiling sa akin. "No, no, we're not
on class so you can call me by my name. Hindi naman tayo nagkakalayo ng edad." Sabi
nya sa akin.
"Po? Nakakahiya naman tsaka--"
"Sige na, Fleureah. Ayos lang iyon, h'wag kang mahiya..." Tumango ako at nag-iwas
ng tingin bago bumaba ang tingin ko sa orasang pambisig ko.
Alas-syete na pala ng gabi!
"Uuwi ka na?" Tanong nya ng makitang humiwalay ako sa kanya at nag-antay ng
masasakyang traysikel pauwi.
"Opo e," Sagot ko naman.
"May sasakyan ako, saan ba ang bahay mo?" Aniya at luminga sa paligid.
"Huh? H'wag na..." Mabilis kong sabi at iwinagayway ang kamay. "Kaya ko naman umuwi
atsaka ayos lang ako." Sabat ko naman.
"I insist." He smiled at me. "Ihahatid na kita sa inyo, mukhang wala nang mga
traysikel na daraan dito e. Punuan na." Aniya.
Pero umiling lang ako ulit at nag-iwas ng tingin.
"Hindi na..." Sabi ko at akmang magsasalita sya ay biglang may pumaradang sasakyan
sa harapan namin.
Natigil ako at nagulat nang makitang lumabas si Kuya Iñigo sa loob ng kotse.
"Kuya!" Gulat kong sabi. He smiled at me at kaagad syang napatingin sa tabi ko. I
saw how his forehead creased when he saw Anthony.
"Who are you?" Biglang tanong ni Kuya sa kanya.
"I'm her friend..." Sagot nya.
"Uh, ano, he's my professor, Kuya." Sabat ko naman at napatingin sa akin si Kuya
bago marahang tumango pero kunot pa rin ang noo.
"Kuya mo, Fleureah?" Ani Anthony at bago pa man ako makapagsalita ay nagsalita na
si Kuya Iñigo.
"I'm her boyfriend's brother..." Kumabog ang dibdib ko at umawang ang labi ko sa
sinabi nya.
Boyfriend? What?
An image flashed when I remembered Dash! Damn, damn! We kissed that night!
Nag-init ang pisngi ko sa naalala at napakurap ng marinig ang sinabi ni Kuya.
"Her boyfriend's waiting for her at home so if you don't mind..." Huli na bago ako
makapag-paalam kay Anthony ay inalalayan na ako ni Kuya paakyat sa sasakyan nya.
Kaagad akong naupo sa tabi nya sa likod at nakita kong may sinabi sya sa driver at
umandar na iyon paalis.
"Is he really your friend?" Baling sa akin ni Kuya habang inaayos ang damit nya at
hinahawi ang buhok nya.
"Uh, hindi ako sigurado..." Sagot ko naman. "He talked to me after class kaya
kinausap ko rin then he offered to take me home..." Nakita ko ang pag-iling nya sa
akin.
"You shoudn't really talk to him." Ani Kuya. "I don't like his aura. Tsaka h'wag
kang basta nalang sasama, huh? Who knows what he's up to?" Sabi nya.
"Kahit nasa probinsya tayo, dapat ay hindi pa rin tayo magtitiwala sa kung sino..."
Sabi nya. "You should always keep yourself safe, okay?"
Ngumiti ako at tumango. "Okay, Kuya..." His smile widen at napatawa ako ng abutin
nya ang ulo ko at guluhin ang buhok ko.
"Bakit nyo po pala ako sinundo?" Tanong ko sa kanya. Nilingon nya ako at napansin
kong may hawak syang isang box ng donuts sa lap nya.
"Anong hula mo?" He asked me.
"Uh, because you bought something for Thallia?" I guess. He nodded pero may
something pa rin sa itsura nya.
"Uhm, yes, but ano pa?" Iniikot ko ang paningin ko at nakita ko rin ang apat na
bouquet ng bulaklak sa likuran. Ano pa nga ba?
"Uh, yun lang?" Sabi ko naman. Tumawa sya at umiling bago sumandal sa upuan at
nilingon ako.
"Not just that. Dash the monster asked me to fetch you." Nanlaki ang mata ko sa
sinabi nya at napaayos ng upo.
"Po?" Gulat kong sabi.
"Hmm..." He nodded. "Nagulat nalang ako bigla akong tinawag at sinabing sunduin
kita at gabi na. He told me na hindi ka pumunta sa bahay kahapon. Is that true?"
"Uh, opo..." Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at naramdaman ko ang pag-iinit ng
pisngi ko.
Shit, Dash! Paano akong pupunta sa bahay nyo kung hiyang-hiya pa rin ako sa
nangyari sa kwarto mo?!
"And he told me you did something last time and you ran away after that. What's
that?" Puno ng kuryosidad nyang tanong.
"Wala!" I exclaimed. Mabilis akong lumingon kay Kuya at umiling. "Wala po, Kuya!
Wala kaming ginawa!" Umiling ako ng marahas at iwinagayway ko ang kamay para
ipakitang wala talaga.
"Uh-huh?" Nakita ko ang kislap sa mga mata ni Kuya at tinagilid nya ang ulo nya at
halatang hindi naniniwala.
"If ever, did my brother--"
"No! Hindi, Kuya! Hindi kami nag-kiss!" Sigaw ko at natulala sa nasabi ko kalaunan.
Nanlaki ang mata ko at napatakip sa bibig ko at halos magpalamon na ako sa lupa
nang humagalpak sya ng tawa.
Napatakip ako sa mukha ko dahil sa kahihiyan habang pinapakinggan ang malakas nyang
tawa. I heard the driver laughing with him at itinakip ko nalang ang libro sa mukha
ko para mapagtakpan ang kahihiyan.
Ibinaba ako ni Kuya sa tapat ng bahay namin at nahihiya man sa katangangahan ko
kanina ay ngumiti ako sa kanya.
"Kuya, salamat sa paghatid..." I said.
"Walang anuman," Aniya. Tumango ako at tumalikod papuntang bahay ay bigla nya akong
tinawag kaya lumingon akong muli.
Nagulat ako ng lumabas sya at may iniabot sa aking isang pumpon ng bulaklak.
"Ano 'to, Kuya?" Gulat kong sabi.
"Dash wanted me to give this to you..." He smiled at ginulo ang buhok ko. "That's
the reason why I went to fetch you, because of his request and he wanted to buy
flowers for you..."
Nang makaalis sya ay tulala lang ako sa hangin. Bumagsak ang tingin ko sa bulaklak
na nasa kamay ko at hindi ko na napigilan ang sarili kong tumili.
"Oh my God! Oh my God!" I screamed at hinawi ang buhok kong nagmamahaba. Masayang
naglakad ako papasok ng bahay at kaagad na ngumisi kina Nanay.
"Magandang buhay, mga momshie!" I exclaimed at nagulantang si Nanay at ang kapatid
ko na gumagawa pa ng assignment nya.
"Ate? Ayos ka lang?" Ngumisi ako at tumili ng malakas bago tumakbo sa tabi ni Nanay
at ipinakita ang bulaklak ko.
Alas-otso ng gabi nang mapagdesisyunan kong magtungo sa mansyon para puntahan si
Dash. Nahihiya man sa mga nangyari nitong nakaraan ay gusto ko syang makita.
After that kiss that night, mabilis akong tumakbo palabas dahil sa hiya. I can't
believe we kissed! It was my first and feels so... I don't know, basta ay
pakiramdam ko parang hindi ako makahinga, malakas ang tibok ng puso ko tapos may
kung anong nagwawala sa sikmura ko!
Naglakad ako papasok sa mansyon at kaagad na nakitang walang tao sa sala. Kaagad
kong nakita ang isa sa kanilang kasambahay at sinabi nyang nasa theater room daw
ang magkakapatid.
"Si Dash po?" I asked her.
"Nandun din, Hija..." Tumango naman ako at naguguluhang naglakad roon. They're
watching a movie then why did they brought Dash with them?
Kumatok ako roon at kaagad namang bumukas ang pintuan at tumambad sa akin ang
napakadilim na kwarto. Kaagad kong nakita si Thallia na sinasabunutan si Kuya Iñigo
at si Zeijan na tumatawa habang pinapanuod sila.
"Reah-tot!" Zeijan exclaimed. Lumapit sya sa akin at kaagad akong hinila papasok
roon. Nakita ko ang pinapanuod nila at nakitang horror iyon. Sigaw naman ng sigaw
si Thallia at yumayakap kay Kuya na mukhang tuwang-tuwa naman.
"Horror?" Tanong ko. He nodded.
"Then bakit ka tumatawa?" Tanong ko naman.
"Wala lang," Tumawa sya. "Nakakatawa kasi reaksyon noong dalawa..." Turo nya doon
kina Kuya at Thallia.
"Hindi ba manganak nalang bigla si Thallia dahil dyan?" Naguguluhan kong sabi pero
tumawa lang si Zeijan at pinaupo ako sa may sofa roon.
"Hayaan mo sila, hindi yan manganganak kaagad, tignan mo..." Ngumisi sya. "Hindi
naman ako nanunuod ng palabas, mas nakakatawa tignan 'yung dalawa."
"Bakit? Ayaw mo sa horror?" Tanong ko.
"Hindi naman, hindi ako takot..." Tumikhim sya at nag-iwas ng tingin kaya
binalingan ko naman ang paligid para hanapin si Dash.
"Si Dash ba?" Ani Zeijan. Tumango naman ako at inilibot ang paningin ko.
"Nandyan sya, sa may sofa doon sa gilid..." Nangunot ang noo ko sa sinabi nya at
kaagad na bumaling roon sa medyo tagong parte at nangunot ang noo ko.
"What is he doing there?" Gulat kong sabi at napatayo. Nakasandal lang sya doon at
mukhang tulog! Bakit nila hinayaang matulog ito na nakasandal lang sa sofa?!
"Tantrums." Aniya. "Nung hindi ka isinama ni Kuya Iñigo pauwi tapos nalaman nya,
ayon hindi na kami kinausap at natulog nalang dyan..." Hinawi ko ang buhok ko at
naglakad palapit kay Dash.
May malakas pang effects ang background sa pinapanood kaya medyo nagulat ako at
narinig ko ang irit ni Thallia at ang sigaw ni Zeijan.
Seriously? I thought he's not scared of horror movies?
Naiiling na naglakad ako palapit kay Dash na nakasandal sa sofa. Nakahalukipkip pa
sya at nakatungo roon.
"Dash..." I called him. Marahang naupo ako sa tabi nya at napangiti sa itsura nya.
Mukhang tulog na tulog o. Lumapit pa ako at hinawi ang buhok nya na nakatabon sa
may noo nya.
"Dash..." I called him. He groaned and stirred a little pero bumalik rin sa pwesto.
Ako ang nahihirapan sa pwesto nya e!
Sinilip ko ang mukha nya at tinitigan ang mukha nyang medyo naiilawan dahil sa
pinapanood nung tatlo.
Nakapikit ang mga mata nya at wala itong benda ngayon. Bahagyang nakaawang rin ang
labi nya at gumalaw saglit ng hawakan ko ang pisngi nya.
"Dash, si Reah 'to..." Bulong ko. Itinagilid ko pa ang ulo para mas masilip sya.
"Lipat tayo sa--"
I stopped and the words I wanted to say faded when he suddenly leaned in and
claimed my lips. Nanlaki ang mata ko sa gulat at muntik ng malaglag sa sofa pero
mabilis nyang naabot ang baywang ko kaya naupo akong muli.
He gave me a soft kiss. Nakaalalay sya sa baywang ko at inabot nya ang leeg ko
habang hinahalikan ako.
I was just stunned. Napakurap lang ako at napasinghap ng kagatin nya ang ibabang
labi ko.
"You've been..." Mahinang sabi nya at umawang ang labi ko ng haplusin nya ang
pisngi ko at idinikit ang noo sa noo ko habang nakapikit ang mga mata nya. "A bad
girl, Rhea..."
"H-Huh?" Halos panawan ako ng hininga nang dumamping muli ang labi nya sa akin.
"You left me without saying anything..." Sabi nya. Ang daliri nya'y humaplos sa
labi ko ng pabalik-balik.
"I-I was just..."
"I thought you won't go here anymore..." Sabi pa nya sa akin. Umangat ang ulo nya
at pinatakan ng halik ang noo ko bago sya humawak sa kamay ko, humiwalay at
sumandal sa balikat ko.
"D-Dash?" Sumandal kami sa sofa.
"Hmm?" Aniyang pabulong. Rinig na rinig ko ang maingay na palabas at ang sigaw nila
Thallia.
"W-Why did you kissed me?" Lakas-loob kong tanong sa kanya. His grip tightened on
my habd at mas sumandal pa sa balikat ko.
"Because I want to..." Aniya. "You don't like it? Iniwan mo pa nga ako sa
kwarto..."
"H-Hindi naman, I was just..." Ipinatong nya ang baba sa balikat ko at humalik sa
pisngi ko.
"Then that's fine, I'll kiss you whenever I like and you can kiss me too..." Nakita
ko ang pagngiti nya sa sinabi at nanahimik na.
He was playing with my fingers. Nakasandal sys sa balikat ko at tahimik lang kami
habang maingay 'yung tatlo.
I was shocked when he lifted my hand and kissed my palm softly. Tumindig ang
balahibo ko sa ginawa nya, lalo na noong bumaba ang halik nya sa palapulsuhan ko at
marahang kinagat ang balat ko roon.
"D-Dash..." Tawag ko. He stopped and hummed. "Thanks for the flowers," He smiled at
tumango. Humalik syang muli sa kamay ko at sumandal pang lalo sa akin.
"You like it?" Tanong nya.
"Yes... They're lovely..." Sabi ko at bumaba ang labi ko sa pisngi nya para bigyan
sya ng mabilis na halik. Nakita kong natigilan sya pero sa huli ay mahinang tumawa
at pinagsaklop ang kamay namin.
"Let's go outside?" Tanong ko.
"Sure..." Aniya bago humiwalay sa akin. Kaagad akong tumayo at inalalayan sya bago
kami naglakad.
"Wait..." Bago kami makalabas ay pinigilan ako at narinig kong nagsalita sya.
"Kuya..." Napalingon ako kay Kuya Iñigo na natigil sa panunuod at pagyakap sa asawa
dahil kay Dash.
"Bakit, Dash? Lalabas na pala kayo?" Tanong nito.
"Where's Skye?" Aniya. Nangunot ang noo ko sa sinabi nya.
"He's in the pool." Sabat ni Kuya at pagkatapos ay binalingan ako. "Ikaw na ang
bahala kay Dash, huh?" Tumango ako at hinawakan ang kamay ni Dash palabas.
Habang naglalakad kami ay punong-puno ako ng tanong so I asked. "Dash, who's Skye?"
Tanong ko.
I saw a glint of smile on his lips before speaking. "He's my kid," Aniya at
nalaglag ang panga ko.
"K-Kid?" Kinabahan ako. I can feel my heart shattering into tiny pieces. He has a
kid?
Hindi nya ako sinagot at nanatiling nakahawak sa mga kamay ko. Tumapat kami sa
labasan patungong pool area at bago pa man ako makapasok ay nahawakan nya ang braso
ko.
"Stay here for awhile," Aniya. "I'll talk to him..." Natigil ako at nilingon sya.
"Huh? Are you sure? Kaya mo bang mag-isa dyan? You might slip on the po--" I wanted
to see the kid. Gusto kong makita kahit nasasaktan ako.
I never knew he has one! Wala rin namang nabanggit sa akin sila Kuya at akala ko'y
wala talaga...
"Of course I can..." Ngumiti sya sa akin at nakita kong iniangat nya ang kamay nya
at kinapa ang mukha ko. I closes my eyes when he caressed the side of it. "Rhea,"
Malambing na turan nya.
"Hmm?" I hummed and I felt the warm feeling on my heart.
"Nothing, just come in when I call you, okay?" Tumango naman ako at napangiti dahil
roon.
"Sige, pero dalhin mo 'to..." Kinuha ko ang cane nya sa may gilid bago ibinigay sa
kanya. Kaagad naman nya iyong kinapa para makuha at binuksan ko naman ang sliding
door para makapasok sya.
Isinara ko rin iyon matapos at wala pang ilang minuto ay tinawag nya ako. Malakas
ang kabog ng puso ko habang humahakbang papasok roon.
"Dash?" Lumingon ako habang magkahawak ang mga kamay ko dahil sa kaba.
"Here..." Aniya. Sinundan ko ang boses nya at 'yun nalang ang pag-awang ng bibig ko
ng makitang nakatayo sya at may hawak na leash. Bumaba ang tingin ko roon at ilang
beses na napakurap nang makitang may aso sa likod nya.
"This is Skye," Ngumiti sya at nagtago sa likod ang aso. The dog looks like a wolf!
Kulay asul ang mga mata nito na animo'y matapang ang tingin at halong white at
black ang kulay nito!
"I-Is that your child?" Hindi makapaniwalang tanong ko at sumilip sa aso na
nagtatago sa likod nya.
"Yes," He chuckled lightly. "Thought of anything else?" Napangiti ako at kumalma
ang puso ko sa sinabi nyang iyon.
God! I thought it was a child but his child's a dog! Hindi ko mapigilang hindi
mapangisi.
Hinawi ko ang buhok ko at tinignan syang naglalakad palapit sa may pwesto ko.
Naglakad rin ako malapit sa kanya para di na sya mahirapan.
Kaagad kong hinawakan si Dash at sumilip sa likod nya.
"What's his breed?" I asked him. Naramdaman ko naman ang kamay nya sa baywang ko at
binitawan nya ang cane para sa akin humawak.
"Siberian Husky," Aniya. Sinilip ko ang mukha nya at pagkatapos ay ngumiti ako at
dumungaw ulit sa may likuran nya. Mukha tuloy kaming magkayakap dahil hawak-hawak
nya rin ang baywang ko.
Nakita kong nagtatago ang aso sa likuran nya kaya humiwalay ako kay Dash.
"Is he shy?" Tanong ko.
"He's just aloof of people..." Paliwanag nya sa akin. Humiwalay sya at hinawakan ko
ang kamay nya para mapantayan nya ang aso nya.
"Hey, Skye..." He greeted the dog. The dog barked at maya-maya'y lumapit sa kanya.
He caressed his head softly at nagsalita.
"She's Rheallyn," Aniya habang nakangiti sa aso nya. Saglit na nawala ang ngiti ko
dahil sa itinawag nya sa akin pero sa huli ay pumantay nalang ako sa kanila.
Tumahol naman ang aso habang nakatingin sa akin. He attempted to hide behind Dash
again pero nahawakan sya ni Dash.
"Hey, boy..." Aniya. "She's my fiancee..." Bigla akong napatingin sa kanya na hindi
makapaniwala. Did he just...
"Do you like her?" Anito. Tumahol muli ang aso habang nakatingin sa akin at lumapit
ako at tumahol pa sya.
"Hey, hey..." Natatawa si Dash dahil sa ginagawa ng aso nya. "She's a good woman, I
like her..." Aniya.
Nalaglag naman ang panga ko at napasinghap. He likes me? He likes me?!
Kulang nalang ay maglupasay ako sa sahig habang pinoproseso ang sinabi nya. I can
almost run at magpapahulog nalang sa pool! Oh my God!
"Be good to her, okay, Skye?" Tumigil sa pagtahol ang aso nya at nakita kong
marahang hinawakan ni Dash ito palapit.
"Hey, Babe, touch him..." Nabilaukan akong bigla ng laway ko kaya napaupo ako.
What? Babe?!
Halos magpalpitate ang tenga ko sa naririnig.
Nawala lang ako sa inhibisyon at pagkakatulala nang biglang kapain ni Dash ang
kamay ko at inilapit iyon kay Skye.
Skye barked at yumuko para umatras.
"Hi Skye..." I greeted him. Tumigil naman sya sa pagtahol nang magsalita ako pero
nakita ko ang takot sa kanya.
"It's fine, I won't hurt you..." Binitiwan ako ni Dash at hinayaan akong lumapit
kay Skye.
Skye was taking a step back everytime pero marahang hinaplos ko ang ulo nya. Inabot
ko rin ang ilalim ng baba nya malapit sa may leeg para haplusin.
I pet him at nakita ko kung paano sya naupo at pumikit dahil sa ginagawa ko.
Napangiti naman ako nang bigla syang tumahol at lumapit sa akin.
"Bati na kayo?" Naramdaman ko ang pag-upo ni Dash sa tabi ko kaya hinawakan ko
saglit sya para maalalayan.
"Siguro..." Natawa ako ng bigla nalang tumalon sa hita ko si Skye at dinilaan ang
mukha ko.
I giggled and laugh. Tumatawa rin naman si Dash at tinulungan naman akong ilayo si
Skye sa akin.
He was barking happily. Lapit sya ng lapit sa akin at kapag hinahaplos ko ang ulo
nya ay uupo sya at hahayaan ako.
"He likes you too," Bulong ni Dash habang tinitignan ko si Skye na nakaupo sa
harapan namin.
Nilingon ko naman sya at nakita kong diretso ang tingin nya. I can almost see the
sparks on his eyes, pakiramdam ko ay kahit hindi sya nakakakita ay punong-puno ng
emosyon ang mga mata nya.
"E ikaw, gusto mo ba ako?" Walang pasubaling tanong ko. I am not expecting his
answer pero nacoconfuse kasi ako sa sinabi nya kanina. That he likes me!
Kaya bahala na!
I saw a smile forming on his lips. Nakita ko ang paglabas ng dimple nya sa isang
pisngi at binasa nya ang mga labi nya.
"I won't repeat what I've said..." Ngumiti sya. Napanguso naman ako at nagsalita.
"I won't kiss you if you won't say it again..." Banta ko, nagbibiro pero nakita ko
ang pagseryoso ng mukha nya at umayos sya ng upo.
"I said I like you. I like you very, very much." Biglang sabi nya habang nakakunot
ang noo. Bumuka naman ang bibig ko para magsalita pero sa huli ay kinagat ko ang
labi para magpigil ng tili at kilig.
Nakakuyom ang kamay ko dahil baka mahampas ko sya sa sobrang kilig at pigil na
pigil ang paghinga ko.
"So, where's the kiss?" Itinagilid nya ang ulo at ipinikit ang mata. May pilyong
ngiti sa labi nya.
"Dash, bakit ang landi mo?" Hindi ko napigilang itanong pero humagalpak lang sya at
umiling. "Come on, Babe, give me my kiss..." I leaned in and gave him a smack pero
nahuli nya ang pisngi ko at iginalaw ang labi nya.
I smiled while kissing him the same way he's kissing me. It was full of emotion and
passion. May kung anong nanggugulo sa sistema ko sa bawat haplos ng labi nya. He
cupped my jaw and kissed my mouth fully.
"Wait!" Lumayo naman ako para huminga pero hindi nya ako hinayaan at kinagat-kagat
pa ang labi ko.
"Dash!" I exclaimed pero sumimangot lang sya at hinapit ang baywang ko.
"I've never been this kissing maniac before..." He hissed at inabot nanaman ang
labi ko. I giggled and bit his lip.
"Now you are..." Natatawang sabi ko. Halos sumabog sa tuwa ang puso ko.
"Yes, because of you..." Ngiti nya at nasabunutan ko ang buhok nya bumaba ang halik
nya sa leeg ko.
"Dash! Nasa labas tayo!" Pigil ko sa kanya pero napapapikit rin sa halik nya sa
balat ko.
"Sshh," Aniya at umangat muli para hagkan ako. We exchanged kisses like there's no
tomorrow pero natigil lang ng biglang tumahol si Skye at napaatras ako ng bigla
syang tumalon sa lap ko at dinilaan ang mukha ko.
"Skye!" I exclaimed while laughing. Nakita ko naman ang pagnguso ni Dash pero hawak
nya rin ang labi nya at pinaglalaruan ito.
"I shoudn't have introduce you to each other. Now, pati si Skye inaagaw ka na
sakin..." Reklamo nya at malutong na napamura ng bigla kong buhatin si Skye at
inilapit sa kanya kaya siya naman ang dilaan nito.

Kabanata 7

Kabanata 7
"Mag-iingat ka doon, anak, huh?" Natawa ako sa sinabi ni Nanay at tumango.
"Sa falls lang naman kami, Nay. Parang hindi naman ako nakakapunta dyan..."
Nakangiting sabi ko.
"Kahit na, syempre kailangang mag-ingat 'no." Sabi nya sa akin. Tumawa naman ako at
inakbayan sya habang papalabas kami.
"Opo, mag-iingat ako. Mamayang gabi, Nay kapag late na kami makauwi baka sa mansyon
nalang ako matulog." Sabi ko sa kanya. Sumulyap sya sa akin at tumango
"Sige, basta mag-iingat ka, Reah, huh?"
"Opo nga," Hinatid nya ako sa labasan ng bahay at iniabot sa akin ang maliit kong
bagpack at baon.
"Bye, Allia!" Kumaway ako sa kapatid ko na nakadungaw sa bintana namin. She smiled
before waving at me at nagflying-kiss pa.
"Bye, Ate!" She cheered. Humalik ako sa pisngi ni Nanay bago isinukbit ang bag ko
sa likuran ko at hawak ang baon ko ay naglakad ako papunta sa mansyon ng mga
Sandejas na hindi naman kalayuan.
We've decided na maligo sa Kawasan falls dito sa amin. Nag-aya 'yung tatlo kagabi
noong nagtanong sa akin kung saan pwede mamasyal. Last week na rin kasi dito sa
amin nila Zeijan, Kuya Iñigo at Thallia kaya napagdesisyunan naming mamasyal.
Ka-buwanan na kasi ni Thallia kaya sila lilipad na pabalik at baka manganak nalang
bigla dito sa amin. Kakapanood kasi ng mga korean dramas at horror movies, sino ba
namang hindi manganganak bigla? Iiyak sya kapag korean dramas tapos titili kapag
horror! Ako ang natatakot sa pinanggagawa nya e.
Nararamdaman na rin nya kasi ang contractions at nananakit na ang baywang nya.
Inayos ko ang bag ko sa likod nang matanaw ko na ang mansyon. Nakita ko si Krista
na tumutulong sa paglalagay ng kung ano sa van na dadalhin.
I am only wearing a white shirt and shorts para sa paglangoy mamaya habang naka-
spaghetti strap at short naman si Krista.
"Reah!" Thallia exclaimed when she saw me kaya ngumiti ako at mabilis na naglakad
palapit sa kanya.
"Masakit pa?" Tukoy ko sa tyan nya na sumasakit. Hinawakan ko sya sa braso para
alalayan.
"Medyo, itong kambal ko ang kulit. Palibhasa kasi si Iñigo, napakakulit rin. Ayon
mana sila sa Tatay nila." Tawa nya sa akin. Nakasummer-dress lang sya na kulay
dilaw ngayon at may hat sa ulo.
Inalalayan ko sya papasok sa van at nakita ko si Kuya Iñigo na lumabas ng bahay
habang ipinapalibot ang tingin nya.
"Where's my wife?" Aniya kay Krista na nakatayo roon.
"Ay, nasa van na po..." Ani Krista.
"Salamat," Tipid na ngumiti si Kuya at dumiretso sa may amin. He smiled when our
eyes met at kaagad syang sumilip sa may likod ko. "Si Thallia?" He asked.
"Nandito na..." Tumabi naman ako at pumasok sya sa van at binulungan si Thallia.
Ipinalibot ko ang tingin ko at nakitang may kausap si Zeijan sa telepono nya sa
isang gilid.
Napatingin ako kay Krista na nakahalukipkip lang at nginisian ako ng makitang nag-
lilibot ang tingin ko. Sumimangot naman ako sa kanya bago sumilip sa van at
kinausap si Kuya.
"Kuya..." I called him. Napatingin naman sya sa akin kaya nagsalita ako. "Si Dash
po?" Tanong ko. Biglang sumilip si Thallia mula sa pagkakasandal kay Kuya at sya
ang nagsalita.
"Nasa kwarto nya, kanina pa 'yun..." Sabi nya sa akin. "Sunduin mo?" Ngumisi sya at
kumindat sa akin.
"Uh, opo..." Ngumiti ako.
"Sus, sige na, puntahan mo na..." Tawa ni Thallia at sumandal ulit kay Kuya habang
ngumuso lang si Kuya at tinuro ang bahay nila.
"Go, puntahan mo si prince charming..." Aniya at napatawa nalang ako at ibinaba ang
gamit ko sa may likuran at naglakad papasok. Kinantyawan pa nga ako ni Krista pero
inirapan ko lang sya at pumasok na sa loob.
Kaagad akong dumiretso sa may kwarto ni Dash at nakita kong palabas palang ang
nurse nya. I smiled and greeted her.
"Hello po," Bati ko. She smiled and nodded.
"Hello, hija... Naroon si Dash sa loob." Turo nya.
"Uh, sasama po ba kayo?" Tanong ko, tinutukoy ang pagpunta namin sa Kawasan Falls.
"Nandoon na po sila Kuya Iñigo sa baba, sumunod na po kayo ako na bahala kay
Dash..." Sabi ko.
"Naku, hija, hindi ako sasama." Umiling sya sa akin.
"Po? Bakit naman po?" Tanong ko.
"Pagod ako, hija at wala akong hilig sa mga ganyan kaya dito nalang ako sa mansyon
at aantayin na lamang ang pag-uwi nyo." Aniya.
"Ganun po ba? Sayang naman po..." Ngumiti ako at nagpaalam na sa kanya na dumiretso
na sa kanyang kwarto.
Kaagad ko namang binuksan ang kwarto ni Dash at nasilip ko syang nakaupo sa lapag
habang hinahawakan ang ulo ni Skye.
Napangiti ako at mabilis na naglakad sa kanila at nang makita ako ni Skye ay bigla
syang umalis mula kay Dash at tumakbo sa akin.
"Skye, where are you going?" Kunot ang noong tanong Dash at kumapa sa may gilid.
He barked and jump kaya natatawang sinalubong ko sya.
"Good noon, Skye!" I greeted him at umupo para haplusin ang ulo nya. He barked
again at nang mapabaling ako kay Dash ay nakatayo na sya.
Humiwalay ako kay Skye pagkatapos ko syang saglit na laruin at mabilis na naglakad
palapit kay Dash.
"Hi, Dash!" I cheered at mabilis na yumakap sa baywang nya.
"Rhea..." Aniya. Nag-angat ako ng tingin at nakita ko ang pagngiti nya bago nya
iniangat ang braso at niyakap ako pabalik.
I smiled when I felt him kissing my hair, niyakap ko pang lalo ang baywang nya at
sumiksik sa dibdib nya. Ang bango-bango ni Dash!
Nang humiwalay ako sa kanya ay kaagad kong hinawakan ang kamay nya at inalalayan ko
sya paupo sa kama at pagkatapos ay hinaplos ko ang pinsgi nya.
"Bakit hindi ka pa bumaba kanina?" I asked him.
"I was waiting for you," He answered me at napangiti akong lalo bago hinawi ang
buhok nya at tumayo ng maayos sa may gitna ng hita nya.
"Tanggalin ko na 'to, huh?" Tukoy ko sa benda sa mga mata nya.
"Hmm..." He nodded and smiled at marahan ko namang inialis ang benda sa mga mata
nya at ipinaikot sa kamay ko bago itinabi. Bago pa man ako makapantay sa kanya ay
natigil ako ng bigla nyang yakapin ang baywang ko at sumubsob sa tyan ko
"Rhea..." He hummed. I felt my heart thumping, I lifted my hands and caressed his
hair softly.
"Bakit?" I asked him. He shook his head at humigpit ang yakap sa baywang ko.
Nagulat pa ako ng bigla syang humalik sa tyan ko kaya natatawang tinanggal ko ang
kamay nya na nakayapos sa baywang ko bago lumuhod para silipin ang mukha nya.
Iminulat nya ang mata nya at kaagad nakita ko ang mga ito. Iniangat ko ang kamay ko
at hinaplos ang gilid nito. He closed his eyes again at hinuli ang kamay ko bago
ito hagkan.
"Aalis na tayo?" Tanong nya sa akin bago iminulat ang mata.
"Oo," Sagot ko bago tumayo at hinawakan ang kamay nya. "Halika na?" He nodded at
humawak sa kamay ko at inalalayan ko sya patayo.
Skye barked when he saw us at mabilis na lumapit kaya dumukwang muna ako at
hinaplos ang ulo nya.
"Bye, Skye!" I patted his head. Biglang dumukwang rin si Dash sa tabi ko at inabot
rin si Skye.
"Your mom and I will go out first, okay? Stay here and be a good boy..." Aniya kaya
hindi makapaniwalang napatingin ako sa kanya.
"M-Mom?" I murmured. Nakita ko naman ang maliit na ngiti sa labi nya pero hindi nya
ako sinagot at tumayo pa. Mabilis naman akong tumayo at inabot ang braso nya.
"He's my child so... I'm his father and..." Tumikhim sya. "Your the mom, I guess?"
He tilted his head, nakita ko ang ugat na naroon sa may leeg nya at napalunok ako
bago pinigilan ang ngiti sa mga labi ko.
"Talaga?" Mahinang tanong ko. Mahina naman syang tumawa at iniangat ang kamay
papunta sa kamay ko at pinagsaklop nya ito.
Pagkababa namin ay handang-handa na sila. Kumaway si Thallia at Krista sa amin at
kaagad namang lumabas si Zeijan sa van at sinalubong kami.
"Reah-tot!" He exclaimed. Mabilis syang naglakad sa akin at nagulat ako ng bigla
nya akong yakapin kaya nabitawan ko ang kamay ni Dash.
"What the hell?" Malutong na pagmumura ni Dash at naguguluhang humiwalay ako kay
Zeijan na tumatawa. "Don't touch her!" Mariing sabi ni Dash at mabilis na hinanap
ang kamay ko at nang makuha ay hinila ako palapit sa kanya.
"I just missed her!" Ungot ni Zeijan at tumawa pa sa galit na kapatid. Kita ko ang
pagkakakunot ng noo ni Dash habang diretso ang tingin.
I can almost see a glint of emotion on his eyes pero sa akin lang siguro iyon. Baka
ako lang ang nakakakita.
"Miss my ass" Malamig na sabi nito bago sumimangot.
"Asus, selos ka? Halika, bro, ikaw nalang ikikiss ko!" Biglang lumapit si Zeij kay
Dash at inginuso ang bibig at akmang hahalik pero natulak ni Dash ang noo nito at
inis na sumimangot.
"Fuck you, Zeijan!" He hissed sa tumatawang si Zeijan.
"Tama na 'yan! Zeijan! H'wag mo nang asarin si Dash! Get back here! Aalis na tayo!"
Sigaw ni Kuya mula sa sasakyan at kaagad naman kaming naglakad papunta roon.
Inalalayan ni Zeij na makapasok si Dash sa loob ng sasakyan sa may likuran at
kaagad naman akong tumabi sa kanya.
Nasa shotgun seat naman si Krista at sa upuan sa may harapan namin ay naroon sina
Thallia, Kuya ar Zeijan at kaming dalawa ang nasa likuran ni Dash.
Halos trenta minutos ang byahe namin matungo lang ang Kawasan at hindi namin
maaaring maipasok ang sasakyan sa mismong lugar dahil makipot ito.
We have to walk atleast five minutes to finally reached our destination. Bitbit ko
ang bagpack ko sa likod at sila Zeij at Kuya naman ang may hawak ng ilang gamit.
Habang naglalakad kami ay nag-aalala ako kay Thallia na baka mapagod kaagad pero
kaagad ding nawala ng tuwang-tuwa pa itong nagpipicture sa paligid na animo'y hindi
pa malapit manganak.
"Are you okay?" Tanong ko kay Dash habang hawak ko ang kamay nya at inaalalayan sya
habang naglalakad. He was holding my hand at sinisigurado kong hindi sya mapapatid
kaya nakaalalay ako.
"Yes, are we near?" Tanong nya.
"Oo," Sagot ko naman. Kitang-kita ko ang mga puno na nakapalibot sa amin pati na
rin ang masukal na daan patungong talon.
From our place ay rinig na rinig na ang lagaslag ng tubig na mas lalong nagpaexcite
sa akin.
"Can you hear the water, Dash?" Nilingon ko si Dash at nakita kong nakangiti sya
habang tumatango.
"I wanted to see it," Aniya habang inaalalayan ko sya. Nag-iingay na ang mga kasama
namin dahil sa nalalapit na talon habang ko nama'y nakaramdam ng kalungkutan dahil
sa sinabi ni Dash.
"Then, I can tell you what it looks like..." Sabi ko sa kanya at yumakap sa baywang
nya, nabakas ko naman ang matamis na ngiti sa labi ni Dash at bigla nya akong
inakbayan habang naglalakad kami.
"Sige, tell me every detail, okay? Then I'll use my wild imagination so I can see
it..." Bulong nya at siniko ko sya sa sinabi natigil lang kami sa pagbubulungan ng
sumigaw si Dash at Kuya.
"Tamis!" They both cheered. Nag-init naman ang pisngi ko dahil roon lalo na noong
tumawa sila Krista habang naiiling.
"Fuckers!" Dash shouted pero tumawa rin at humigpit ang pagkakaakbay sa akin, ako
nama'y walang pakialam at naka-angat lang ang tingin kay Dash na lumalabas pa ang
isang dimple sa pisngi.
I wanted to kiss and pinch him! Gusto ko syang yakapin at kausapin buong magdamag!
"Eyes on the road, babe..." Bulong nya. Natigilan naman ako. He reached for my
cheek and pinched it bago naiiling na kinapa ang mukha ko at ibinalik sa daan.
"You're our feet and eyes. If you would just keep on staring at my handsome face
then we might stumble and fall..." Aniya.
"Hoy! Hindi kita tinititigan 'no!" Sigaw ko at pinalo sya sa tyan. Shit, bakit ang
tigas?
"Oh! Abs ko!" Napangiwi sya sumimangot at iniipit nya ang braso na nakaakbay sa
akin sa leeg ko. "Ikaw, napakadefensive mo!" Ngiwi nya sa akin.
"Hindi nga kasi kita tinitignan! Feelingero!" Singhal ko sa kanya at pilit na
tinanggal ang kamay nya na pabirong sinasakal ako.
"Hindi tinitignan? Tss, I can feel your intense stares, babe. I might not see you
but I can feel..." Aniya na binitawan ang leeg ko at umakbay nanaman.
"Hindi naman!" Nag-init ang pisngi ko sa sinabi nya. "Tsaka wala ka ngang abs, ang
taba nga ng tyan mo." Asar ko sa kanya.
"Huh!" Napasinghap sya at sarkastikong tumawa. "You seriously believe I don't have
abs, huh?"
"Oo, nakita ko nga wala naman!" Sikmat ko pa.
"Later. Humanda ka. I'll let you see to prove you wrong." He hissed.
Ibinaba ko ang gamit at napatili ako pagkarating namin sa mismong falls at bumungad
sa amin ang malakas ng bagsak ng tubig mula sa batuhan.
"Dash! Ang ganda!" I cheered.
"What does it look like?" Tanong nya.
"May mataas na bato sa taas tapos doon bumabagsak yung tubig!" Sabi ko.
"Tss, I know. We're on a falls, right?" Napangiwi naman ako sa kanya at tumawa lang
sya. "Don't state the obvious, Rhea..."
"Oo na! Sarcastic ka na ngayon a, dati-dati sungit-sungit mo." Sabi ko naman.
"Just tell me what it looks like. Paano ko maiimagine kung sesermunan mo ako?"
Nang-iinis pa nyang sabi. Kailan pa natutong maging sarcastic si Dash ng ganito?
"Oo na, halika, lapit tayo!" Hinawakan ko ang kamay nya at naglakad kami palapit sa
tubig. Tinanggal namin ang tsinelas namin at nararamdaman ko na ang malamig na
hangin mula sa pagaspas ng tubig.
"Lamig!" Masayang sigaw ko at naglakad kami. Hawak-hawak ko si Dash na kagat-kagat
lang ang labi nya. When we successfully felt the water against our skin ay
napangiti ako.
"Feel that?!" I cheered.
"Of course, bulag ako pero may pakiramdam naman." Nawala ang ngiti ko at humagalpak
naman ng tawa si Dash.
"You! Kanina ka pa!" Irit ko. He was laughing hard at napahawak na sya sa tyan nya.
Pinalo ko ng paulit-ulit ang braso nya at halos sabunutan ko sya.
"Ilabas nyo na ulit si Dash na seryoso! Suko na ako!" Sigaw ko. I heard them
laughing kaya napalingon ako sa likod at naroon pala sila na nagmamasid lang sa
amin.
My eyes widen when Thallia gave me a finger heart habang nag fighting sign naman si
Krista. Nanliit ang mata ko ng natatawang nagheart ang dalawang kapatid kaya
umiling lang ako at namumulang nag-iwas ng tingin.
"Come on, babe. Let's walk." Aniya. Nagsigawan naman na nang-aasar ang mga kasama
namin nang narinig sya pero hindi ito pinansin ni Dash at sa halip ay napailing
nalang sya.
Hanggang tuhod namin ang lalim ng tubig habang nasa bungad pa kami. Naglakad pa
kami pero kaagad akong napatingin kay Dash ng magmura sya.
"What the fuck was that?!" He exclaimed.
"Huh? Nasaan?"
"On my feet! May naapakan ako!" Mabilis ko syang hinawakan at inapakan ko ang may
malapit sa may paa nya at nangunot ang noo ko bago malakas na napatawa.
"What? Why are you laughing?" He hissed at pumunta sa may likod ko. Hawak-hawak nya
ang balikat ko.
"It's just a stone, Dash!" Humagalpak ako ng tawa. He's afraid of stones!
"B-But, natusok 'yung paa ko! I thought it was a snake or a piranha!" He exclaimed.
Mas napatawa naman ako at hinarap sya mula sa likod ko.
"Piranha? How come? Paanong magkakapiranha rito?" Tumawa ako. I saw how his face
reddened because of embarassment. Hindi sya kumikibo pero natatawa lang ako ng
sobra.
"Dash! What made you think there--" Natigil ako at halos matumba sa gulat ng bigla
nyang hilahin ang balikat ko at sinakop ang labi ko.
My mouth hanged open when I felt his lips against mine in instant. Napahawak ako sa
balikat nya sa gulat at sya nama'y lumipat ang kamay sa batok ko at tumungo para
mahalikan ako ng maayos.
"D-Dash..." I hummed against his lips. I felt him smiling againsts my lips as he
titled his head and pressed his lips against mine more eagerly.
"Hmm?" He hummed at lumayo at pumatak ng halik muli. "You little tease," He hissed
at me at kinagat ng marahan ang labi ko.
"T-Tease?" I blinked. He smiled and pressed his lips once more. "Hmm, your laugh
sounds so goddamn sexy I can't help but to kiss you..."
"D-Dash..." I called him, lumayo ako ng marahan dahil halos maduling na ako sa
lapit ng mukha nya sa akin. Iniabot ko ang labi nya at marahang hinaplos.
"Y-Yes?" He asked me huskily, ang kamay nya'y marahang minamasahe ang batok ko at
hinahawi ang buhok ko.
"I wanna kiss you..." Bulong ko. He smiled and nodded at me. "Come on, kiss me,
babe..." Aniya at marahang tumungo kaya kumapit ako sa balikat nya at inabot ang
labi nyang nakaabang sa akin.
After that kiss, we were inseparable. Napatili pa ako ng biglang maghubad ng shirt
si Dash sa harapan ko at itinapon ito sa akin na sumakto sa mukha ko.
"Dash!" I hissed at him at tumatawang nahawakan nya ang kamay ko at ipinatong sa
abs nya. My eyes widen at napakurap-kurap.
"Feel that? I told you, I have abs..." Tawa nya at napakapa naman ako sa abs nya ng
wala sa oras at napa-hallelujah nalang dahil sa biyaya.
Hawak-kamay kaming bumalik sa may maliit na cottage roon para kumain. He was
holding my hand the whole time at parang batang magpapasubo pa sa akin.
Of course, I was so damn happy. I feed him, bibitawan nya lang ako kapag susubuan
ko sya at hahawak nanaman sa kamay ko o kaya ay sasandal sa akin.
The sky was a bit cloudy, marahil siguro ay dahil maulan ang panahon ngayon pero
bukod doon ay wala naman. Katamtaman lang ang init at lamig pero malakas at sariwa
rin ang ihip ng hangin.
The water was blue turning green, mas lumilinaw ito kapag natatamaan ng miminsang
sinag ng araw at kita ang mga bato roon. It was like his eyes, Dash's eyes.
Kasingganda nito ang tubig sa talon, it was calming yet fascinating.
May mga balsa rin sa may kalalimang parte ng talon na pwedeng magamit kapag pupunta
kami sa ilalim ng kweba sa ilalim ng talon.
Walang turista sa ngayon, ang nauna sami'y umalis na kanina kaya kami-kami at ibang
tagapamahala nalang ang natira.
"Dito lang tayo sa mababaw, Dash..." Bulong ko kay Dash habang nagtatampisaw kami.
"Hmm? Why? We can swim to the deep part, hawakan mo lang ako..." Ngumiti sya.
"Oo naman pero kasi..." I bit my lip.
"Kasi?" He tilted his head.
"Hindi ako marunong lumangoy..." I whispered. That made him laugh at kaagad akong
inakbayan.
"Then, I'll save you. Kapag nalunod ka." Aniya. Siniko ko naman sya habang
tumatawa.
"Loko. How can you see me if I was drowning, diba? Malulunod lang tayo parehas nyan
kaya dito nalang tayo." Tukoy ko. Hanggang sa may dibdib ko ang tubig mula sa
pwesto namin pero dahil sa matangkad si Dash ay hanggang sa may tyan nya lang ito.
"I can still save you..." Aniya. Gulat na napatingin naman ako sa kanya. "Hmm?" I
hummed.
"Sabi ko, maliligtas pa rin kita..." Aniya at humawak sa may baywang ko. He
caressed it slighty and gave me a small hug.
"Paano naman?" I asked him. Lumayo sya saglit at bumitaw sa baywang ko at
pagkatapos ay iniangat ang kamay nya.
"Give me your hand..." Ibinigay ko naman sa kanya ang kamay ko at naramdaman ko ang
pagpisil nya roon at dinala nya ito sa labi nya.
"I might can't see you," He planted a soft kiss on my hand before placing it on his
chest. "But my heart can feel you, Rhea..."
Naramdaman ko ang panunubig ng mga mata ko sa sinabi nya kaya mula sa dibdib nya ay
niyakap ko sya at isinandig ang ulo ko roon.
I sighed as he hugged me back. Kinintalan nya ako ng mababaw na halik sa labi bago
sya yumakap ulit.
Gabi na ng makauwi kami, nagkatuwaan pa sila sa may talon at nag-inuman pa ang mga
magkakapatid. Dash drinked only a little at si Kuya nama'y halos ayaw uminom at
hindi ko maintindihan kung bakit, basta ang narinig ko lang ay ang tawanan nila
Thallia habang umiinom ng kaunti si Kuya at umayaw na kaagad at sumandal nalang kay
Thallia.
Tanging si Zeijan lang ang medyo malakas uminom at ang driver naman ay kaunti rin.
Krista drinked liquor too, ako nama'y hindi uminom, I mean hindi hinayaang uminom
ni Dash.
Inis lang nyang iniinom ang mga dapat sa akin dahil sa kagagawan ni Zeijan na
malakas mang-asar. Isa pa ay hindi rin ako dapat uminom dahil sa susunod na araw ay
Midterm exam na namin. Mabuti nalang ay nag-advance study ako kaya nakasama sa
kanila.
We dropped Krista on her house first. Alas-nuebe na ng makarating kami. Kaagad na
binuhat ng namumulang si Kuya Iñigo si Thallia paakyat sa kwarto nila na nakatulog
kanina sa byahe at si Zeijan nama'y kakaway-kaway na umalis paakyat.
Now, only Dash and I was left. Hawak-hawak ko ang braso nya habang papaakyat dahil
kahit papano'y tinamaan na rin ito. Hindi naman masyado pero kasi si Zeijan
napakaloko-loko.
"S-Saan ka matutulog?" Tanong sa akin ni Dash habang akay ko sya.
"Uuwi nalang ako siguro sa bahay," Sabi ko sa kanya. Umakbay naman sya sa akin at
hinawakan ko naman ang baywang nya habang naglalakad kami.
"G-Gabi na, diba?" I hummed at marahang hinila sya ng muntik na syang lumiko sa
ibang kwarto.
"That's Kuya's room." Sabi ko.
"Oh, sorry..." He smiled at nakita ko ang pagpikit ng mata nya.
"Antok ka na?" Tanong ko at pinihit ang seradura ng kwarto nya.
"A little bit..." He raised his hand and show me the small path between his thumb
and index finger, showing me the what he means by that little.
"Little talaga, huh..." Tawa ko at pinaupo sya sa kama. I saw Skye sleeping on his
sofa inside the room at mukhang hindi naman namin nagising.
Tinanggal ko ang tsinelas ni Dash at itinabi bago ako lumapit sa kanya. Kumuha rin
ako ng bimpo at naupo para punasan ang mukha nya.
"Is there a lot of scar in my face?" He asked me all of the sudden. Ibinaba ko
naman ang bimpo at tinitigan ang mata nya na diretso lang ang tingin.
"Kaunti lang. May maliit..." Tukoy ko sa gilid ng mata nya at sa may sentido nya. I
touched his scar before smiling.
"Hindi naman masyadong halata, Dash. Gwapo ka pa rin naman, don't worry..." Ngiti
ko. Nakita ko ang pagngiti nya sa sinabi ko at bigla akong niyakap at sumubsob sa
balikat ko.
"Babe..." Halos magwala ang puso ko sa tawag nya.
"H-Huh?" He sighed and hugged me more.
"Can you do me a favor?" Aniya. I nodded rightaway.
"Can you sleep here beside me?" Natigil naman ako at kaagad na nagsalita. "W-Why?"
"N-Nothing, I just want you here..." Malambing nyang sabi. He caressed my hair and
kissed my shoulder. "Please, Rhea?" He whispered.
"Sige..." I answered. Napasinghap sya pero napatawa rin at lumayo para halikan ang
pisngi ko. "Thank you! I promise I won't do anything, well, I'll just kiss you and
'yun lang..." He chuckled.
Inalalayan ko naman sya pahiga sa kama nya at kaagad nya akong hinila kaya napahiga
ako sa braso nya. He smiled and kissed my head, pagkatapos ay hinigit nya ako at
niyakap.
Yumakap rin ako pabalik sa kanya at sumubsob sa dibdib nya.
This feeling is what I need and what I want. I wish, I wish I can feel this
forever. I wish I can feel his warmth against my skin forever. Even if it doesn't
exist, kahit na walang panghabang-buhay gusto kong sumugal. Aasa sa isang bagay na
impossibleng mangyari sa pagitan namin ni Dash.
"Dash..." I called him.
"Yes?" He whispered. Iniangat ko ang kamay ko at ipinatong iyon sa dibdib nya sa
may bandang puso nya.
"Is it true that your heart feels me?" Mahinang sabi ko.
"Yes, it feels you..." Bulong nya at nakita ko ang pagngiti nya. "I don't know what
you're doing to me, I don't know why all of the sudden I am getting attached to
you. Kung bakit sa halip na galit ako ay gustong-gusto ko na nasa tabi kita. I
don't know how this is possible but I think I am getting fond of you, I think I
can't lose you anymore..." Dinamdam ko ang tibok ng puso nya.
"Look at the things you did to me, Rheallyn..." He chuckled softly. Instead of
smiling I can feel my heart throbbing in pain, kusang nalaglag ang mga luha sa
gilid ng luha ko dahil sa pangalang narinig ko.
"D-Dash," I did my best para hindi mabasag ang boses ko.
"Hmm?" He hummed and kissed my forehead. "Can you do me a favor?" I whispered,
marahang tinanggal ko ang luha sa mga mata ko gamit ang libre kong kamay.
"I always like a certain name for me but my parents, hindi nila ipinangalan sa
akin..." Pagsisinungaling ko.
"And?" He asked me.
"Can you call me by that name? Kapag tayong dalawa lang? Kapag walang ibang
nakakarinig?" Pagbabakasakali ko, umaasang papayag sya at natupad ito nang tumango
sya at ngumiti.
"Okay, what is it?" Tanong nya.
"Kaia..." I breathed. "Please call me Kaia..."
"Kaia..." Natigil ako ng bigla nyang sinabi ang pangalan ko. I smiled at may kung
anong humaplos sa puso ko sa narinig.
Hinawakan nya ang kamay ko sa dibdib nya at hinaplos ito. He made me feel his
heartbeat. He was smiling, the smile which makes my heart flutter almost everytime.
"Okay, Kaia..." He bit his lip. "You like it?"
"Yes, I love it..." I smiled and closed my eyes. He squeezed my hand on his chest
at ramdam ko ang tibok ng puso nya sa mga kamay ko.
"I might can't see you..." He said, tumungo sya at bumulong sa tenga ko. "But my
heart feels, knows and recognizes you, Kaia..."
Muling pumatak ang luha sa mga mata ko sa sinabi nya at kaagad syang niyakap.
I hope so, Dash. I hope you can recognize me, I hope you'll feel someday that this
isn't Rheallyn Lejez, I am hoping you can feel someday that it's me, Fleureah Kaia
Aceso.
Please remember me, Dash.

Kabanata 8

Kabanata 8

"Bye, Reah!" I smiled when my friends waved me goodbye at natawa pa ako nang
sumunod pa sila sa akin pagkatapos kong kumaway pabalik. Kakaway tapos sasama rin?
Napangiti ako.

Cath, Noemi and Angeline became my friends in the university.

Naging magkaklase kami sa iilang mga subject pero dahil sa irregular ako ay hindi
kami masyadong nagkikita. Sila rin ang nakakasama ko madalas dito kapag break at
sabay-sabay kaming kumakain.

Magpinsan si Noemi at Angeline habang si Cath naman ay bestfriend na nila simula pa

noon. In our literature subject, nagkaroon ng group reporting noon but since I have
no friends ay naisip ko na mag-so-solo-flight nalang ako but these girls approached
me and that's when we started our friendship.

"Naiingit talaga kami sayo, Reah!" Ani Cath habang naglalakad kami papunta sa may
sakayan ng traysikel.

"Bakit naman?" Nakangiti kong sabi.

"Syempre, fourth year ka na ngayong sem! Samantalang kami nasa second sem pala sa
third year!" Maktol naman ni Angeline.

"Anong nakakainggit 'dun?" Natatawa kong sabi. "Kayo ang nakakainggit, atleast
kayo, matatapos nyo ang pag-aaral nyo sa tamang edad. You didn't stop, ako tignan
nyo, I'm just 4th year e 'yung edad ko pang-nagtatrabaho na..." Sabi ko naman.

"Magti-twenty-three ka na diba?" Noemi asked. I nodded at napanguso naman ito.

"Bakit ganun? Ang ganda-ganda mo pa rin! Hindi ka mukhang twenty plus!" She
exclaimed.

Nag-init naman ang pisngi ko kaya napatikhim ako at nag-iwas ng tingin. "Wala
naman..." Sabi ko. Nakita ko ang pagngiwi nila sa sinabi ko at sinamaan ako ng
tingin ni Noemi.

"Pa-humble!" She hissed.

"Humble, e hindi nga totoo!" Sabi ko naman. Yakap-yakap ko ang libro ko habang
naglalakad kami.

"Asus, itong si Fleureah kapag ako nainis gugulpihin ko 'to sa isang gilid!" Cath
exclaimed.

"E crush na crush nga sya nung mga senior!" Ani Angeline.

"Crush? Wala 'yun. Imposible." Napailing ako.

"Impossible? E halos kulang nalang magconfess sayo 'yung mga 'yun! Tsaka si Trevor,
'yung gwapo na anak nung principal! Crush na crush ka 'nun!" Agree ako nang sinabi
nyang gwapo 'yung si Trevor. Senior iyon dito sa amin at second sem na sya ngayong
pasukan.

It was true what she said, that boy has a crush on me or I don't know? Baka
nagbibiro lang?

"Kapag niligawan ka, sasagutin mo? Twenty-three na 'yun!" Sabat ni Cath. I shook my
head. Kaya rin tumagal iyon sa pag-aaral dahil sa pagloloko kaya nag-i-i-stop at
repeater.

Hindi naman sa nang-huhusga but I don't like boys who don't take their acads
seriously, I mean yes, you can drink, you can have fun but you must prioritize your
study first.

He's lucky enough na nakakapag-aral sya, samantalang 'yung iba hindi so I think
it's a major turn on if the guy has a degree. It depends, but that's only for my
preference.

"Anong hindi?! Si Trevor na 'yon, Reah!" Halos sabunutan nila ako. Crush na crush
kasi ng tatlo 'yung si Trevor dahil gwapo nga pero sa kanila na iyon. May Dash ako.

"Ayoko nga, gusto nyo kayo nalang..." Sikmat ko. They groaned. "E bakit, may gusto
kang iba 'no?" Naramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko sa sinabi nya at wala sa
sariling napangiti.

"So, meron nga!" They cheered. Halos asarin ako. "So, sino 'yan, huh? Mas gwapo ba
kay Trevor 'yan?" Ani Cath.

"Hmm, oo..." Ngumiti ako. Nakita kong natigilan sila at nanlaki ang mata.

"Weh? Seryoso?" Gulat na sabi ni Angeline. Bigla syang lumapit sa akin at

hinarangan ako. "Nasaan? Nasaan? Patingin kami!" Halos mag-umpukan sila sa harapan
ko.

"Wala akong picture! Tsaka, nasa bahay nila 'yun ngayon..." Sabi ko at nakita ko
ang pagbagsak ng balikat nila at sumimangot.

"Baka naman niloloko mo lang kami, Reah! Imaginary lang 'yan 'no?" Natawa ako at
umiling.

"Totoo nga, ayaw nyo maniwala..."

"Bakit di ka sinusundo? Dapat sinusundo--" Natigil sya sa pagsasalita ng biglang

may pumantay sa aming wrangler at nanliit ang mata ko.

I knew this car!

Nakompira lang ang hinala ko ng biglang sumikip si Kuya Kulas sa driver's seat.

"Ma'am Reah!" Biglang tawag nito sa akin. Napakurap naman ako sa gulat at napahawak
sa dibdib ko. Naramdaman ko ang pagdikit nung tatlo sa akin.

"Kuya!" Tawag ko. "Bakit po kayo nandito?" Tanong ko. He smiled at hindi ako
sumagot at halos mabuwal ng sumigaw sya.

"Sir Dash, andito na sya!" He exclaimed and my jaw dropped when I saw the window in
the backseat rolling down at tumambad sa akin si Dash na kaagad ngumiti.

"Hi, babe!" He exclaimed. Napakurap ako at nalaglag ang panga ko. He's wearing
sunglasses!
"D-Dash?" Napasinghap ako.

"Come here, I can't see you..." He said smiling at tulalang lumapit ako sa kanya at
inabot ang kamay nya sa may bintana.

"What are you doing here?" Gulat ko pa ring sabi.

"I came here to fetch you," He smiled again, showing his little dimple on his left
cheek. Nang lingunin ko ang tatlo ay parang nakakita nang kung ano sa harapan
namin.

Nakatulala lang sila sa pwesto namin at ako'y gulat pa rin kay Dash.

"Who's with you?" Aniya at hinaplos ang kamay ko.

"Ah!" Bigla akong nagising sa pagkakatulala at saglit na binitawan ang kamay nya
para buksan ang sasakyan. I held his hand at kaagad naman siyang lumabas at tumabi
ako sa kanya.

Doon ko lang napansin ang ayos nya at halos mag-glue lanh ang paningin ko sa kanya
na hindi makapaniwala.

He was just so handsome!

He's wearing only a white shirt and jeans! Naka-kulay itim syang sneakers at
gumagalaw ang dog tag sa leeg nya kapag gumagalaw sya.

His hair was handsomely dishveled on his head, nakasunglasses rin sya at nakangiti.

"Uh, this is Dash..." Pakilala ko sa kanila kay Dash. Nakita kong mas umawang ang
labi nila at narinig ko ang pagbulong ni Noemi kay Cath.

"Sandejas?" She whispered pero sa akin rin tumingin kaya ngumiti ako at tumango.

"Hi, girls!" Dash greeted them and snaked his arm on my waist.

"Oh my God!" They exclaimed.

"Omg! Hala! Hi, I'm Cath!" Cath exclaimed at inilahad ang kamay.

"I'm Angeline!" She extended her hand.

"Ako si Noemi!" Masayang sabi nya at inilahad ang kamay. Tatlo silang nakalahad ang
kamay sa amin pero hindi naman ito kinuha ni Dash at diretso lang ang tingin.

Ang mga mata nya'y nakatago sa sunglasses at kung hindi ko lang alam ay hindi ko
aakalaing bulag sya. Damn, he looks so hot doing that!

He was biting his lip and diretso lang ang tingin sa likod ng salamin nya. He
doesn't look blind to me but he looks more of a predator hunting for his prey! Damn
it!

"Hello!" Ako na ang bumati sa tatlo at inabot ang kamay nila para makipag-
shakehands.
I saw dissapointment on their faces as I shake hands with them. Sumimangot sila sa
akin at ngumiti lang ako, napansin ko ring pinagtitinginan na kami.

My foreheas creased when I saw a group of girls giggling on the side of the road
kaya humilig ako kay Dash.

"U-Uh, ano mo sya, Reah?" Angeline asked me. Natigil naman ako roon.

Ano ko ba si Dash?

"I'm her boyfriend..." Bigla akong nabulunan ng sariling laway sa sinabi nya. My
heart suddenly beats like crazy! It was thumping hard I can almost hear it!

"B-Boyfriend? Boyfriend mo, Reah?!" Sigaw ni Cath. Nanlaki ang mata ko at hindi rin
makapaniwala.

Good thing she called me by my nickname!

"Gwapo, bes!" Angeline mouthed. Hindi naman ako nakasagot at nakatulala lang kay
Dash na biglang ibinaba at hinawakan ang kamay ko.

"Hi, Dash!" Ani Cath. Dash smiled and nodded. Pansin ko ang pagtataka nung tatlo
kung bakit hindi sila sinusulyapan ni Dash.

Napatingin ako kay Dash na kinakagat lang ang labi at hindi na naimik. I saw eyes
watching him intently, probably thinking of things. I bet he can feel the stares
and he was conscious. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak nya sa kamay ko.

So I smiled and tiptoed to kiss his cheeks. Nakita kong natigilan si Dash at
nabitawan nya sa pagkakakagat ang namumulang labi.

"Bakit ka nag-salamin? We should remove that..." I whispered and gently removed his
glasses.

Nakita ko ang gulat sa mga mata nila ng makita ang mga mata ni Dash. Probably
because they saw his eyes but me, it was different, I was in awe because I saw how
the skies reflects on his blue eyes.

It was lovely.

"He's..." Hindi na naituloy ni Noemi ang sasabihin ng tumango ako at ngumiti.

Hinawakan ko pang mabuti ang kamay ni Dash at nakita ko may nagtagong ngiti sa labi
nito at napatungo.

Yes, Dash. I am not ashame of you, never. If I have to show you in public, I can. I
woudn't let you feel neglected because of what happened to you.

Habang tinititigan ni ang mukha ni Dash sa kabuuan ay nakita ko ang pagkamangha sa

mata ni. I can't see dissapointment, shock, yes pero hindi sila nadidismaya.

Their shocking eyes suddenly turned into attraction. Nakita ko ang pagliwanag ng
mga mata nila habang tinitignan si Dash.

"Babe..." Ani Dash. Napasinghap sila at napangiti ako. Biglang umakbay sa akin si
Dash mula sa pagkakahawak sa kamay ko at nabigla ako ng hagkan niya ang ulo ko.

"Oh my..." Halos tumili na si Cath. I saw Dash's grin before pulling away pero
akbay pa rin nya ako.
"I-Ilang taon kana, Dash?" Ani Angeline na halos magpuso ang mata.

"Twenty-five," He answered, his husky voice almost made me melt.

"Fleu--"

"Huh? Bakit, Cath?" Putol ko sa kanya na muntik ng masabi ng malakas ang pangalan
ko.

"Wala lang, gets ko na kung bakit ayaw mo sagutin si Trevor kung sakali..." Ngumisi
sya, nakita ko naman ang pagkunot ng noo ni Dash at nagsalita sya.

"Who's that?" He asked me in a serious tone.

"Wala 'yun..." Bulong ko nalang at nang akmang magsasalita pa si Dash ay ipinaikot

ko ang kamay ko sa baywang nya kaya natahimik sya.

I saw one of my classmates from one of my subjects tugging his hair behind her ear
while looking at Dash. Nangunot ang noo ko at sumimangot.

Hindi ka makikita nyan! Ngumiwi ako.

"Uh, ano, aalis na kami?" Sabi ko naman at umayos ng tayo 'yung tatlo at ngumiti.

"Ganun ba, sige! Ingat kayo!" They cheered. I smiled pero humirit pa si Angeline.
"Bye, Dash!" Aniya.

Dash smiled and nodded. "Bye..." He said before taking my hand. Inalalayan ko sya
paakyat sa wrangler at isinara namin iyon pagkatapos kong kumaway sa tatlo.

Pagka-andar palang ng sasakyan ay kaagad na pumikit si Dash at bigla nyang

binitawan ang kamay ko.

"Dash?" Gulat akong napatingin sa kanya. "Ayos ka lang?" He sighed and shook his
head.

"Bakit?" Tanong ko.

"Who the hell is Trevor?" Malamig nyang sabi at tumikhim. Iniabot ko ang kamay nya
pero inilayo nya ito sa akin at sumandal sa salamin ng sasakyan.

Sa halip na mainis ay natawa ako sa asta nya. Walang pasabi na ipinalibot ko ang
kamay ko sa braso nya at humilig roon.

"Rhea!" He hissed at iginalaw ang kamay nya pero natawa lang ako at hindi sya
hinayaan.

"Selos ka?" I teased.

"I'm not!" Ngiwi nya.

"Yiee! Selos ka e!" Dinutdot ko ang tagiliran nya. He hissed at napaigtad.

"Rheallyn!" He exclaimed. I laughed and move his face so he can face me.

"Selos ka nga?" Hindi nya ako sinagot at sinimangutan lang ako. Iniangat ko ang
daliri ko para ayusin ang kunot sa mga noo nya para mawala.

"Hindi nga," He groaned. I leaned in and kiss his cheek, natigilan naman sya ar
kinagat ang labi nya.

"H'wag mo kong malambing-lambing dyan," Seryosong sabi nya. I grinned and kissed
the back of his ear.

"Fuck!" Napatalon sya at napamura bago napahawak sa may tenga nya. "It tickles!"
Reklamo nya.

Tawa naman ako ng tawa at si Kuya Kulas naman ay nagmamasid lang sa amin. He's
smiling and when our eyes met, I smiled back.

Habang tumatawa ako ay wala namang kibo si Dash at tahimik lang at diretso ang
direksyon ng mga mata nya. He was biting his lip and I yelped in shock when he
quickly caught my waist and pulled me closer.

"Who's that prick?" Aniya at hinagkan ang ulo ko. My heart skipped a beat. Kaagad
kong inabot ang isang kamay nya at hinawakan iyon.

"He's nothing, kaklase ko lang 'yun noon sa ilang subjects..." Sabi ko. Sinilip ko
ang mukha nya at nakita ko ang pagsimangot nya.

"I'm not convinced," He whispered.

"I'm serious," Sabi ko. "We have subjects in common, kinakausap nya ako pero hindi
ko naman masyadong pinapansin..." Sabi ko.

"So you two are talking, then?" He's sulking, I can tell just by his voice.

"Of course, a bit. Hindi naman pwedeng hindi ko sya kausapin diba? That's just so
rude of me..." Sabi ko naman. He groaned and pulled me closer.

"And?" He asked.

"Tapos kumalat nalang na may gusto sya sakin..." Pag-amin ko, still remembering
that times and it's embarassing. Inaasar din kasi ako ng mga kaklase ko pero hindi
ko nalang pinapatulan.

"And do you like him?" I sensed his insecurity. I pulled away and tapped his chin,
"No..." I answered.

Umawang ang labi nya pero sumara ulit iyon at nakita ko ang tagong ngiti nya.

"Mas gwapo ka naman 'dun tsaka gusto kita..." I added. Tumungo sya at kumawala ang
ngisi nya.

"Namumula ka!" I cheered at niyakap ang leeg nya. He chuckled and shook his head
bago tumungo sa may leeg ko.

"Shut up, babe... Mang Kulas is here and I badly want to kiss you..." He whispered.

Buong byahe pauwi ay puro kulitan lang kaming dalawa. I am happy and jolly the
whole ride, sya nama'y kung ano-anong kwento tungkol sa nangyari sa araw nya.

He played with Skye then he also told me na tumawag din sa kanya sila Kuya Iñigo.
Thallia give birth to a healthy boy and girl almost a month ago.

"They sent me pictures..." Ani Dash at kinapa ang phone nya sa bulsa at iniabot sa
akin.
"Can you look at that? Then tell what my niece and nephew looked like..." Iniabot
ko naman ang phone nya at binuksan ito.

Nasa garden kami ngayon ng mansyon nila at nakababad ang mga paa sa pool. Skye is
beside me, nakahiga ang ulo nito sa hita ko at miminsa'y hinaplos ko ang balahibo
nya habang hawak naman ni Dash ang kamay ko.
Noon rin nung umalis sina Thallia ay dito na nila ako pinatira pansamantala sa
mansyon. Pumayag naman si nanay dahil kailangan ng katulong 'yung nurse na
magbantay kay Dash atsaka para hindi na rin masyadong haggard at paggaling ng
university ay diretso na ako rito para kay Dash.

I am sleeping on their guest room, sinabi ko nga noon na kahit sa maid's quarter
nalang dahil nakakahiya pero hindi nila ako hinayaan kaya doon ako sa guest room
malapit sa kwarto ni Dash.

Dash also knows I'm staying at the mansion so everytime, he'll ask me to stay with
him. Noong una kasing gabi ako kina Dash nung dito na ako natulog ay hindi ko
sinabi na dito muna ako titira.

I came to his room late at night to check him tapos nakita kong patay ang lampshade
nya at binangungot sya.

He was shouting and almost crying so I hugged him and that's when he stopped. I
just woke up the next day na yakap-yakap ako ni Dash.

Hindi naman madalas akong natutulog katabi sya para samahan sya, well, oo madalas
pero minsan naman hindi.

"Four months na pala sila!" I smiled while scanning the photos of Kuya and
Thallia's twins.

"Did they celebrate?" Tukoy nya sa mga pamangkin. I hummed and nodded.

"Oo, may mini celebration doon kahapon. May sinend na pictures sa messenger mo."
Sabi ko.

"What did they look like?" Aniya. He leaned in and rested his head on my shoulder.

"Hmm, kamukha ni Kuya Iñigo si Alchiel." Tukoy ko sa lalaki at tinitigan ang

babaeng anak nila sa litrato. "Tapos si Crest, hawig ni Kuya Iñigo rin..."

He laughed and nodded. "So, kawawa naman pala si Ate Thallia?" Natatawa nyang sabi.

"Hawig din naman pero mas hawig si Kuya talaga..." I answered.

"I bet, Thallia's annoyed, ni wala sa isang anak ang kamukha nya..." Natatawa nyang
sabi.

"Nakablue and pink sila kahapon and your parents are here, and Dash with..." Zinoom
ko ang picture at nakitang may katabi itong babae. "With some girl..." Sabi ko.

"May babae?" Aniya. Humiwalay sa balikat ko at bahagyang ipinaling ang ulo sa

pwesto ko.

"Hmm..." I hummed. "Girlfriend nya?" Tanong ko.

"I don't know," Aniya bago ngumisi. "Maybe his flavor of the month or a fling, I
guess?" Napangiwi naman ako sa sinabi nya at siniko sya.
"Bakit ganyan kayo? Laruan lang ba mga babae sa inyo?" Sabi ko naman. Kumunot ang
noo ko.

"Hindi naman lahat..." Aniya na nakangiti at hinawakan pa ang kamay ko. "I did have
a few girlfriends way back in college," Natahimik ako. Pakiramdam ko ay may tumusok
sa dibdib ko.

"Anong gusto mong sabihin?" Takang tanong ko, naiinis.

"I took them seriously in the mean time, siguro dahil infatuated ako but it fades
away after some time..." Aniya. "I then broke up with them when it fades, ayoko
kasing patagalin at mas masasaktan ko lang sila..."

Hindi ko alam kung maiinis ako o ano sa sinabj nya. Should I be sad that he had a
fee girlfriends in the past or be glad because of his principles? Na mas magandang
makipaghiwalay kaagad kaysa mas masaktan ang isa?

"Hindi ba sila masasaktan kapag hinihiwalayan mo sila?" Tanong ko naman.

"Yes, they're hurting but I think saying it while the feelings is still not that
deep will be good than breaking their hearts when they already fell deeply."
Paliwanag nya sa akin. He lifted my hand and kissed my palm before intertwining it
with his.

"But in your case, babe, I don't think I can do that." Aniya. Natigil naman ako at
napatingin sa kanya.

"Why is that?" Kinakabahan kong tanong.

"Because I don't think that it's just a mere infatuation..." He said. Natigil ako
at nilingon sya. He smiled and closed his eyes. Isinandal nya ang ulo sa balikat ko
at pinatakan ng maliit na halik ang balikat ko.

"Kaia..." He breathed. I sighed and smiled. "Why?" I asked.

That's good, Dash. This is Kaia.

"Can you tell me about yourself?" I froze when he said that. Now, I am having
second thoughts again.

"H-How about me?" I asked him. Inaalala lahat ng mga nabasa ko tungkol kay
Rheallyn, tungkol sa lahat ng impormasyon sa kanya.

"Tell me about yourself, bakit ka nag-aaral pa rin dito sa probinsya... Kahit

ano..." He murmured against my shoulder.

"I uhm," Tumikhim ako. Remember everything, Reah. About her, Rheallyn or Rhea,
whatever you call her. Tell everything you knew about her and not about yourself.

"I'm Twenty-Four," Tukoy ko sa edad nya. "I have a degree in business and I'm
taking up masterals here..." Sabi ko. I lied about it.

Rheallyn is still studying in US for her masterals at hindi dito but I have to say
this for him to believe.

"My parents are Lucio and Cindy Lejez. They manage an oil company, that's why I
took up Business Ad. to help our company someday..." Sabi ko.

"That's great..." Lumayo sya at ngumiti sa akin.

"I lived in US since my elementary days, nung college ako lumipat kami rito sa
Pilipinas kaya nasanay na ako..." Sabi ko pa.

"How did you know na ipapakasal tayo?" Biglang sabi nya. Lumingon ako sa kanya bago
sumagot.

"That was what my Dad told me..." Sabi ko naman.

How glad I am na maalam ako sa pagsasalita ng diretsong Ingles kaya hindi ako
nahihirapang magpaliwanag sa kanya. It was always my hobby to read and listen to
foreign songs to the radio tuwing may oras. Isa pa ay dating guro sa Ingles ang
Tatay ko kaya nahahasa kami pero tumigil lang sya noong nagsara ang elementary
school na pinagtatrabahuhan nya kaya nag-construction sya.

"They told you you'll marry and then, pumayag ka kaagad?" He asked me. Hindi naman
ako nakapagsalita kaagad.

"Uh, syempre, may pagdadalawang-isip ako pero naisip ko sila Na--" Tumikhim ako.
"Mommy at pakiramdam ko ay nakakabuti naman kaya pumayag ako..."

"I was really mad when I found out about our marriage..." He confessed. "That night
when I ran away, I was si damn mad about everything. I get drunk and then this is
what happened..." Itinuro nya ang mga mata.

"Because of my eyes, I lost everything. Si Kuya ang namamahala ng airport ko,

nakadagdag pa ako ng problema and also, I quit my job." Aniya.

"Piloto ka diba?" I asked him, nakangiti. Na-iimagine ko ang mukha nya kung sakali
sa uniporme nya.

"Hmm..." He nodded. "I quit, then I thought kapag bulag ako ay hindi na nila
ipipilit ang kasal but I was wrong... " He said.

"They still pushed it and I am so damn mad, I mean, how dare them do this to me,
hindi ba nila naisip na bulag ako?" Bakas ko ang galit at lungkot sa boses nya.

Miski ako ay nasasaktan roon. I felt his struggles, everything. I felt his agony,
the pain, ang galit nya sa sarili nya at kay Rheallyn. Na kahit hindi sya sa akin
galit noon ay ako ang nasasaktan.

"I'm sorry, Dash..." Mahinang sabi ko. Hinarap ko sya at hinaplos ang buhok nya.
"I'm sorry that this happened to you, If..." Nakagat ko ang labi. "If only I knew
it will result to this then I shouldn't have--" He pressed his lips with mine.

"It's not your fault," He whispered against my lips. Hinawakan nya ang pisngi ko at
marahan itong hinaplos.

"I blamed you, yes, but it wasn't your fault at all..." Aniya sa malambing na tono.

"Dash..." I called him. He hummed and planted a soft kiss again.

"It's not your fault, babe..." He smiled, eyes still closed. "Really..."

"You know, this accident is either a blessing or a curse..." Aniya.

"W-Why?" I asked him with shaking voice. Malakas ang tibok ng puso ko, sa
pinaghalong saya at lungkot.
Saya dahil sa mga sinasabi nya at lungkot dahil hindi ito para sa akin.

"This may be the cause why I lost everything but this the reason why I met and get
to know you..." Be said softly. A tear fell from my eyes na kaagad nyang naramdaman
at pinunasan.

"Why are you crying?" Umiling ako at mahinang suminghap.

"Come on, babe..." He said. I shook my heas against his hands and kissed his lips.

I gave him a brief kiss na kaagad nyang ginantihan. We were teasing each other's
lips, giving each a smack then we'll pull away and kissed again.

He bit my lip, I chuckled and bit his lip too.

"You're naughty..." Aniya. Natawa ako at tumango. Bumaba ang halik ko sa may gilid
ng panga nya.

Iniangat ko ang kamay ko paakyat sa may buhok nya pero nang tumigil iyon sa may
tenga nya ay napamura sya.

"Fuck, Kaia!" He hissed, nakikiliti.

"Sorry! Sorry!" Natatawa kong sabi.

"Tss..." He groaned and put my hand around his neck and kissed my jaw down to my
neck.

I bit my lip as he trailed kisses from my neck to my throat. He gently nipped my

skin and a soft moan left my mouth as he find it's soft spot.

His hand find its way to my waist and pulled me to his body. He kissed my neck more
at nakapikit lang ang mga mata ko.

He was caressing my waist and lifted his head to kiss me but we both stopped when
his phone rang.

Napaatras ako sa gulat sa nangyari ngayon lang kaya mabilis na kinapa ko ang phone
ni Dash.

"Hello po!" I almost screamed in shock. Tumawa si Dash at humalik sa pisngi ko bago
isinandal ang ulo sa balikat ko.

"Oh! Hi, Reah-tot!" Napakurap ako sa boses ni Zeij.

"Zeij!" Awkward akong tumawa. You're a life saver!

"Nandyan pa si Dash?" Tanong nya. Nilingon ko si Dash na nakaupo sa tabi ko at

pinaglalaruan ang palad ko.

May iginuhit sya roon kaya hinuli ko ang kamay nya at tumawa sya ng mahina at
humalik sa palad ko.

"Oo," Sagot ko.

"Great!" Aniya kaya ibinigay ko kay Dash ang phone.

"Hey," He greeted his brother. Lumayo sya sa akin at nakita ko ang pagsimangot nya.
"What? Reah-tot?" Ani nya.
Tumawa naman ako roon. Si Zeijan talaga.

"Damn you. Stop calling her that!" He hissed. Halos marinig ko naman ang tawa nj
Zeijan sa kabilang linya.

"Really? Fuck you..." Giit nito. Kahit hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila ay
natatawa na ako.

Saglit na natahimik si Dash at nakita ko ang pagtango nya. "Yeah..." He said.

I stare as he listen to his brother at nakita ko ang unti-unti pagkunot ng noo nya.

"Fuck, really?" Gumuhit ang ngiti sa labi nya. "When?" Nacurious naman ako dahil sa
bakas ang saya sa mukha nya sa naririnig.

His smile widened at maya-maya ay inilapag nya ang phone nya at nagitla ako ng
bigla nya akong yakapin.

"Kaia..." His voice sounds so damn happy. Nangunot naman ang noo ko.

"Bakit?" I asked him. He chuckled happily bago bahagyang lumayo sa akin.

"I can't believe this..." He said at mas nangunot ang noo ko, hindi ko naman alam
kung bakit bigla akong kinabahan.

"What? Kinakabahan naman ako sa'yo, Das--"

"I already have a donor!" He exclaimed happily. My jaw dropped. "Fuck, I have a
donor!" Nakangiting sabi nya at hinigit akong muli sa isang mahigpit na yakap.

Kabanata 9

Kabanata 9
"Ate, aalis ka na?" Malungkot na sabi ni Allia habang pinagmamasadan akong ayusin
ang mga gamit ko.
"Oo, Allia..." Malungkot kong sabi. Saglit kong iniwanan ang mga gamit ko na
inaayos ko kanina pa at lumapit sa kanya. Dumukwang ako sa kanya sa sofa at
tinignan sya.
"Kailangang umalis ni Ate, e..." I smiled at her.
"Bakit ka aalis, Ate? Diba pumapasok ka na? May pasok ka diba? Bakit ka aalis?"
Malungkot nyang sabi. Miski ako ay nalulungkot na mahiwalay sa kanila pero wala
naman akong magagawa.
"Allia..." Marahang tawag ko sa kapatid ko, marahang hinaplos ko ang pisngi nya.
"Si Kuya Dash mo, kailangan nyang operahan..." Sabi ko.
"Si Kuya?" Malungkot nyang sabi. Marahan akong tumango at ngumiti sa kanya.
"Si Kuya Dash, kailangang dalhin sa ospital para gumaling na sya. Para makakita na
sya." Sabi ko sa kanya.
She knew Dash since then, I told her stories about Dash, everything. His situation
and how much I like Dash. Alam iyon ng kapatid ko, sya ang pinagsabihan ko ng lahat
dahil alam kong itatago nya ito.
Too bad, she can't talk to Dash, hanggang kwento lang ako sa kanya. Hindi rin
pwedeng ipakilala ko ang kapatid ko kay Dash dahil baka magkagulo pa. Allia saw
Dash with her own eyes too, minsan ng dinala ko sya sa mansyon para ipakita si Dash
sa kanya.
"Pano ang pag-aaral mo, Ate? Paano na kami ni Nanay, highschool palang ako, tapos
aalis ka pa..." I sighed and sat beside her at our sofa. Kinabig ko sya at niyakap.
"I won't leave you, Allia..." Sabi ko naman. "Babalik naman si Ate, kailangan ko
lang tulungan si Kuya Dash." Dagdag ko pa.
Niyakap ko pa syang lalo at hinaplos ang buhok ng bunso kong kapatid.
"Hindi ko kayo pababayaan ni Nanay, saglit lang naman ako roon. Hindi mo namalayan
nakabalik na ako..." Sabi ko naman sa kanya. "Atsaka, doon ako mag-aaral sa Maynila
kaya walang magiging problema. Hindi naman ako titigil." Sabi ko sa kanya.
"Hindi mo kami iiwan, Ate?" Tanong nya. I smiled gently and nodded.
"Di mo gagayahin si Kuya Johan?" Aniya sa lalaki naming kapatid. "Di mo kami iiwan
ni Nanay, kagaya nya?"
I felt the pain throbbing in my chest hearing her saying that. At young age, alam
na nya ang depinasyon ng sakit at lungkot.
Hindi lang kami noon ni Nanay ang nalungkot sa nangyari kay Tatay noong namatay
sya, Allia got hurt too, tanging si Johan lang ang natirang lalaki sa pamilya namin
at sya ang kinapitan naming mag-iina but he left us too.
Ang sabi nya magtatrabaho lang sya sa Maynila but we later found out na nag-asawa
na pala sya, ni hindi manlang namin kaagad nalaman.
"Hindi, hindi ko kayo iiwan..." Umiling ako sa kanya at hinawi ang buhok nya.
"Allia, hindi naman tayo iniwan ni Kuya Johan mo, may family kasi sya kaya nandoon
sya ngayon..." Paliwanag ko.
Johan left us, his family but I can't let my sister think he abandoned us. She's
young at ayoko tumatak sa isip nya ang tampo sa Kuya nya.
If possible, I want my family to be back together. Gusto kong masaya lang kami,
kagaya ng dati. Kahit simple lang ang pamumuhay namin ay masaya kami at para sa
akin 'yun ang pinakaperpektong nangyari sa buhay ko but I know it was beyond
impossible dahil unang-una, wala na si Tatay at may pamilya na si Johan.
It's only the three of us na nagtutulungan para maging matatag ang isa't-isa.
"Bakit hindi na sya tumatawag sa atin? Ate, ilang taon ng walang balita kay Kuya...
" Aniya.
"Busy lang 'yun sa trabaho nya..." Ngumiti ako. "Basta Allia, huh? Alagaan mo si
Nanay at mag-aral ka ng mabuti, kapag tapos na akong mag-aral, pangako makakapili
ka ng course na gusto mo kapag college ka na tapos hindi na tayo mahihirapan nila
Nanay..."
"Opo, Ate..." Namula ang mata nya at nang mag-umpisa na syang maluha ay kaagad ko
syang niyakap at inalo.
"I love you, Ate. Pangako mag-aaral ako ng mabuti, hindi ko pababayaan si Nanay.
Ingat ka doon, huh?" I smiled and nodded against her shoulder.
"Oo naman, Allia. Mahal ko kayo. Mag-aaral din ng mabuti si Ate doon sa Maynila
para makatapos ako kaagad tapos di ka titigil at makakapasok ka kaagad sa
college..." Tumango sya at ngumiti sa akin.
"H'wag mo papabayaan sarili mo, huh? Tsaka si Kuya Dash, mabait naman sya, sana
maging maayos kayo..." Aniya. Tumango ako at humalik sa noo nya bago tumayo pabalik
sa inaayos ko.
Nagpaalam na rin ako sa mga kaibigan ko at si Krista ay dito natulog kagabi para
makapagbonding pa kami kaso nga lang ay maaga syang umalis dahil ayaw nya akong
makitang umaalis at baka maiyak lang daw sya.
Bitbit ko ang isang bagpack at dalawang travel bag ay hinatid ako nila Nanay sa
mansyon ng mga Sandejas. Nakangiti sa akin ang kapatid ko habang si Nanay ay
tahimik lang na nakatingin sa akin.
"Anak..." Napahugot ako ng hininga at kaagad na lumapit at yumakap kay Nanay. "Mag-
iingat ka roon, huh? H'wag mong pababayaan ang sarili mo."
"Kayo rin dito, Nay, h'wag ka papakapagod..." Sabi ko. Napahagulgol na rin ako ng
dahil sa pag-iyak nya.
"Babali ako, Nay. Pangako hindi ako mawawalan ng komunikasyon, tatawag ako lagi..."
Sabi ko. Lumayo sa akin si Nanay at pinunasan ang luha ko.
"Magiging ayos lang kami ni Allia rito, ikaw ang iniisip namin, napakalaking lugar
ng Maynila at mahirap mag-adjust..." I thought about this already. She's right,
Manila is a huge place and a huge place means a greater opportunity.
Susubukan kong mag-hanap ng part time para makapagpadala ako dito kila Nanay.
"Tsaka, Anak. Kamustahin mo si Johan doon sa Maynila, huh? Kapag may oras ka sana
madalaw mo sya..." Ngumiti ako at tumango sa sinabi nya.
Pinagmasdan ko ang Nanay at kapatid ko at hindi ko na napigil ang luha ko. This is
the first time I'll go alone without them and I will miss them.
"Mahal ko kayo..." Yumakap ako kay Nanay at sa kapatid ko ng mahigpit bago kumaway
at tumalikod sa kanila.
Mabibigat ang hakbang ko papasok sa mansyon at nang lumingon ako ay kumaway pa sila
sa akin bago tumalikod.
Halos ayaw ko ng umalis habang nakikita pa sila roon pero kailangan para kay Dash.
"Oh, Ma'am, kamusta ka? Namumula ka..." Ani Kuya Kulas sa akin.
"Wala po ito, mamimiss ko lang po kasi sila Nanay..." Ngumiti ako.
"Naku, ganyan talaga iyan, Ma'am lalo na at pa-Maynila tayo. Ayos lang iyan, Ma'am,
tawagan nyo nalang sila palagi..." Tumango ako.
"Nasaan si Dash?" Tanong ko.
"Nasa kwarto nya, Ma'am..." Aniya. Kinuha nya ang mga gamit ko at dinala sa van at
pinunasan ko muna ang mga luha sa pisngi ko at hinawi ang buhok ko habang
papaakyat.
Ngayon pa nga lang ay malungkot na ako, paano pa kaya kapag nasa Maynila na?
Dash's operation is scheduled days from now, pagkarating naming Maynila ay kaagad
syang isasailalim sa tests at operation na kaagad.
We'll go to Manila and I have to go with them. I need to support Dash with this, he
needs me and I have to see him. Kahit panghuli na, gusto ko syang makita...
Kaagad akong nagtungo sa kwarto nya at kaagad ko syang nakita na kinakausap si Skye
na nakaupo sa tabi nya sa sofa.
He was caressing his head habang sumisiksik sa kanya si Skye.
"I'll comeback, Skye..." He told him. Skye barked at mas sumiksik pa. Dash laughed
and speak. "I'll comeback, I promise. Sa susunod na balik ko dito nakakakita na
ako..."
Skye barked, he seems so happy from what he have heard. Hinawi ko naman ang luha sa
mga mata ko habang tinitignan silang dalawa at nang lumapit ako ay kaagad na nakita
ako ni Skye kaya tumalon sya mula kay Dash papunta sa akin.
"Hi, Skye..." I greeted him. He's just standing beside me, wiggling his tail.
Nakalabas pa ang dila nito kaya dumukwang ako at hinaplos ito.
"Dito ka lang, huh?" Kausap ko. "Babalik si Dash dito, h'wag kang mag-alala...
Saglit lang naman kami..." Sabi ko.
He barked at nang bitawan ko sya ay kaagad syang tumakbo pabalik kay Dash.
"Hey, babe..." Ani Dash. Napangiti ako at lumapit sa kanya, nanginginig ang kamay
kong hinaplos ang mga mata nya at humalik sa sentido nya.
"Ready ka na?" I asked him. He smiled and caught my hand, napangiti ako ng dalhin
nya iyon sa labi nya.
"I'm more than ready!" He cheered happily. "Ikaw?" Natulos ako sa kinauupuan ko at
napatungo.
"O-Oo naman," Mahinang sabi ko pero nangunot lang ng noo nya at iniangat ang kamay
sa mukha ko.
"You're not..." He stated and my tears fell down in instant after he said that.
"Fuck!" He cursed when he heard me sobbed, mabilis nya akong nahila kaya
napakandong ako sa kanya.
"Dash..." I sobbed and hug his neck.
"Sshh..." He hummed. Yumakap ako sa leeg nya at hinigit naman nya ako sa baywang
para yakapin. "Why are you crying?" Marahang tanong nya. He was caressing my hair
softly, he held my cheek and kissed my jaw.
"I-It's just..." I stopped and bit my lip, thinking of the other possible reasons
why I am crying. "I...I will miss the people here, Dash. They've been good to
me..." Sa halip ay sabi ko.
Dash smiled and nodded, marahang hinawi nya ang mga luha sa mata ko at kaagad na
sumubsob sa may leeg ko.
"Don't cry," Aniya. "We're going back here, I am sure..."
Tumango ako kahit na hilam sa luha ang mga mata ko. I will go back here, for sure.
Hindi ko nga lang alam kung kasama pa kita...
Nagpaalam kami kay Skye na hinatid pa kami papuntang kotse at kaagad namang
inalalayan ko si Dash pasakay.
We were silent the whole ride, nakasandal lamang ako sa dibdib ni Dash at akbay-
akbay nya ako at nakasandig din ng bahagya ang ulo nya sa akin.
I know he can sense something kaya hindi sya umiimik. Hawak-hawak nya lang ang
kamay ko at panaka-nakang humahalik sa noo ko.
We reached their private port at doon sa open area ay nakita ko ang chopper nila.
Pagkababa palang namin ng van ay rinig ko na ang malakas na hangin mula sa elesi
nito.
Sumulyap ako at nakita kong may kumuha ng mga gamit namin sa sasakyan at kaagad
kong hinawakan si Dash at naglakad kami palapit. He was holding his cane at
nakaalalay naman ako sa braso nya. Nauna naman na ang nurse sa chopper.
I was shocked when a man in a uniform stand in front of us.
"Captain!" He said at sumaludo. Nakita ko ang pagseryoso ni Dash at saglit na
bumitaw sa akin para sumaludo pabalik.
"Ferron?" Tanong ni Dash. The man infront of us smiled at kumaway sa akin.
"Yes, Cap!" He exclaimed. "Nice seeing you again, Cap!" Ani nito at ngumiti lang
ako ng lumingon sya sa akin.
"Yeah..." Aniya at humawak sa kamay ko.
"Who's this beautiful woman with you, Cap?" Ani ni Ferron. Nakasuot sya ng kulay
puting damit at nakita kong may badge sya. He was also wearing a cap. Is he also a
pilot?
Nagulat ako ng biglang dumulas ang kamay ni Dash sa baywang ko at hinapit ako
palapit sa kanya. Nangunot ang noo ko at nang bumaling kay Dash ay nakapirmi ang
mga labi nya at nakaigting ang panga nito.
"Fuck off..." He harshly said. Nanlaki ang mata ni Ferron bago tumawa at nagtaas ng
kamay.
"I won't do anything!" He said. "I was just asking!"
"Don't even ask..." Sumimangot si Dash kaya napangiti ako.
"Are you a pilot?" I asked him. Tumingin naman sa akin si Ferron at maluwang na
ngumiti.
"Yes," He grinned. "I am his junior," Aniya kay Dash.
Magsasalita pa sana ako pero tumikhim si Dash at dumaing kaya napatingin ako sa
kanya.
"Are you alright?" Nanlaki ang mata ko at hinawakan ang braso nya. I panicked when
he shook his head, inabot nya ang kamay ko at umubo.
"Dash!" I hissed. "Anong masakit?"
He cough at pinalo ang dibdib nya, hinawakan ko naman ang braso nya at sinilip sya.
"Dash!"
"Pu..." He coughed. "Puso ko..."
Humagalpak ng tawa si Ferron sa tabi ko samantalang nakaawang lang ang labi ko sa
gulat.
"What..." Nag-init ang pisngi ko at tumawa si Dash bago umayos ng tayo. I hissed
and smack his arm. "Puro ka biro!" Reklamo ko.
"I was just kidding," Dash chuckled and caught my hand, marahang hinila nya ako
palapit sa kanya kaya yumakap ako sa kanya.
"I thought..." I hissed. He laughed and hugged my waist.
"Stop talking to him, nagseselos ako..." Bulong nya at humalik sa pisngi ko bago
lumayo at halos mamutok ang pisngi ko sa init.
"Yuck! Kadiri!" Ferron hissed at nagmura naman si Dash at tumatakbong naglakad
habang tumatawa si Ferron.
Buong pagkamangha ang nararamdaman ko habang nakatingin sa kabuuan ng chopper nila.
This is my first time seeing and riding this! Noon ay sa TV ko lang ito nakikita
pero ngayon ito na ako! Wow!
"Miss, wear this..." Kaagad kong nilingon si Ferron nang iabot nya sa akin ang
dalawang headphone.
"Para saan 'to?" I asked. He smiled and said, "Maingay na 'yan mamaya..." He smiled
at tumango naman ako at nilingon si Dash.
"Dash..." I called him.
"Hmm?" He hummed. Nakasandal pa rin sya sa upuan at mukhang may malalim na iniisip.
"Let me put your headphones..." I said. He smiled and lifted himself from the seat.
"Ang tahimik mo yata?" Sabi ko at inayos muna ang buhok nya.
"Hmm, I was just thinking of something..." Aniya.
"What is it?" Tanong ko. Iniangat ko ang headphones patungong tenga nya ng
magsalita sya.
"Someday, I'll fly a plane for you..." Umawang ang labi ko sa gulat at ngumisi lang
sya bago kinuha mula sa kamay ko ang headphones at sya na ang nagsuot ng sa kanya.
The whole ride was great! Sobrang saya tignan ng tubig sa ibaba at ng mga ilaw mula
sa mga bahay. This is my first time kaya sobrang naeenjoy ako!
Sa condo unit ni Dash kami dumiretso pagkatapos, dahil gabi na rin at bukas na kami
tutungo sa mansyon nila.
We can go to their house right now pero parang ayaw ni Dash kaya dito muna kami.
"Did you enjoy the ride?" Nilingon ko si Dash na nakaupo sa counter at tumango
kaagad ako at lumapit sa kanya.
"Yes!" I exclaimed. "The land was beautiful! Grabe, yung mga tubig sa ibaba tapos
yung bundok! Ganun pala itsura 'nun, no? Kapag malayo?" Amaze kong sabi. Umupo ako
sa stool katabi nya at pumahalumbaba sya roon.
He closed his eyes and smiled. "Parang first time mo lang makasakay, huh?" He said
in amusement. Natigil naman ako at mariing napapikit.
Ang careless, careless ko!
"U-Uh," Awkward akong tumawa. "N-Nakakatuwa lang na nakita ko kung anong itsura
kapag nasa helicopter ka tapos nasa probinsya." Halos may lumabas na hangin sa
ilong ko dahil sa pagsisinungaling.
"You know, uh, international flights palagi..." Palusot ko.
"Uh-huh," He nodded and smiled at me. He lifted his hands and touched my cheek. "I
love your innocence," Mahinang sabi nya sa akin.
"It makes me wanna kiss you... " Bulong nya at bumaba ang tingin ko sa labi nya at
kaagad na dumukwang at pinatakan iyon ng halik.
He was stunned when he felt my lips at bago pa man sya makapagsalita ay mabilis na
akong lumayo at tumakbo pabalik sa niluluto ko.
"Rheallyn!" He hissed at nang lingunin ko sya ay namumula ang mukha nya kaya tumawa
ako. "Sunog na niluluto ko! Mamaya nalang!" I answered. He groaned.
"I can stay in the guestroom," Suhestyon ko kay Dash na hinuhubad ang polo nya.
"No. You'll sleep beside me." He said at sumusunod ang mata ko sa butones nya na
hinuhubad.
Nanuyo ang lalamunan ko habang sinusundan ito ng tingin hanggang sa isang butones
nalang ang bubuksan! Ayan na, isa nalang!
"Rhea..." Napakurap ako.
"H-Huh?"
"What are you staring at?" He titled his head at halos magkanda-bali-bali ang leeg
ko kakasilip sa ilalim ng polo nya.
"W-Wala naman..." I stuttered.
"Then why am I feeling it?" He retorted.
"H-Hind--"
"You can't lie to me," He grinned. I groaned at mabilis na nagmartsa sa harapan
nya. Mabilis kong hinawi ang kamay nya at ako na ang nagtanggal ng butones nya.
"Ayan, sige na, di na ako titingin..." I took a glance on his chiselled chest and
defined abs.
"Damn, girl..." Tumawa si Dash sa inasal ko at tinulungan ko syang alisin ang damit
nya.
"You'll sleep here, okay?" Ngumuso ako pero tumango. "Sige..." Gusto ko rin naman.
"Can you please make me some milk?" Aniya.
"Sige, gagawan kita..." Sabi ko.
"Make one for yourself too," He added. "Hindi naman ako umiinom ng gatas." Sabi ko.
"Tss, that's healthy, you should drink."
"Makapagsalita 'to parang vegetarian, di ka nga kumakain ng gulay..." Tawa ko. He
smirked and kissed my head.
"That's another case," Ngiwi nya at marahang tinulak ako. "Go, shower lang ako..."
"Huh? Walang mag-aalalay sa'yo sa banyo? Samahan nalang kita..." Sabi ko.
"What?" Tumawa sya. "Are you sure?" He said, amused.
"U-Uh,"
"Kabisado ko ang bahay ko, I lived here for years, babe..." Aniya.
"Ano, uh... H'wag na..." Nakagat ko ang labi ko.
"But if you insist, kakalimutan ko..." He grinned.
"Dash!" Halos mamula ang buong mukha ko sa pang-aasar nya.
"Okay, okay..." Tumawa sya at hinawakan ko naman ang kamay nya at inihatid sya sa
loob ng banyo. "But I won't lock the door so you can take a peek inside if you--"
"Dash Rakiel! Nanggigigil ako sa'yo!" Humagalpak sya ng tawa habang ako nama'y
halos masipa ko sya sa loob.
"Rhea..." Lumingon ako ng magsalita sa tabi ko si Dash.
"Hmm?" I hummed. Mas yumakap ako sa baywang nya at sumiksik sa dibdib nya. I
inhaled his scent.
"Do you wanna know what my secret dream is?" He whispered.
"What is it?" Tanong ko ng marahan. Yumakap pa ako at sumisik sa kanya.
"My younger sister, Zidney, we lost her when she was just seventeen. It was a car
accident..." Aniya.
"It happened when we decided to have a vacation. My father was the driver, we were
happy that time. Kasi after months ay nagkaroon kami ng bonding." Aniya.
"We were on the drive that time, we were happy, we're singing in the car." Aniya.
"Kasagsagan iyon ng kapaskuhan when a truck comes in our way..." Nag-angat ako ng
tingin at nakita ko ang pagbuntong-hininga nya.
"You can tell me everything, Dash... I'll listen..." Sabi ko.
"Hindi ko alam kung paano nangyari, nagulat nalang ako noong sinubukang umiwas ni
Dad at pagkatapos 'nun naramdaman ko 'yung malakas na pagsalpok." Narinig ko ang
takot sa boses nya.
"The car spinned and my head was hit. I just woke up with scratch and wounds, hindi
kami masyadong na-injured ni Zeijan at si Dad ay medyo lang. Side namin sa likod
ang tumama sa bato o puno, I don't know but it was a cliff. We almost fell on that
cliff." Hinaplos ko ang pisngi nya at pinakinggan pa sya.
"Kuya Iñigo was severly injured, he broke his ribs tapos nasemento ang paa nya
tapos si Mommy, she was in coma for a very long time and luckily she woke up and
still with us now but..." His voice broke. Mabilis akong umupo at inalalayan ko
syang maupo.
"My sister... Zidney..." May kumislap na luha sa mga mata nya at napatungo sya.
"Our princess, we lost her..." Bulong nya.
"Dash..." Niyakap ko sya at sumubsob sya sa balikat ko habang humihikbi. "We... We
later found out that the door beside her was open and it was directly on the side
of the cliff..." Hinaplos ko ang buhok nya at mas humigpit ang yakap nya sa akin.
"W-We never find her body... I never..." Suminghap sya. "even have told her how
much I love her..." I can feel his agony, his pain and longing for his sister.
I felt it to, Dash. It was really sad losing someone so dearly.
"Sshh..." I hummed. Sumasakit ang dibdib ko sa mga naririnig ko mula sa kanya.
"Y-You know what my secret dream is?" Lumayo ako at pinunasan ang luha nya.
"What is it?" Marahang sabi ko. Hinaplos ko ang mukha nya pagkatapos at pinalis ang
luha nya.
"I wanted to be a doctor, so I can help my Mom to cope up with our loss. To help
her and if ever... If ever we found Zidney, I want to..." He bit his lip and lower
his head.
"I want to help her, I want to fix her..." He whispered. Hindi na ako nagsalita at
mahigpit ko syang niyakap.
"Come on, Dash. You can cry. I'm here." Bulong ko. He sobbed even more and carried
me. He made me seat on his lap so he can hug me more.
"Always?" He whispered. A faint and bitter smile engraved my lips and I nodded.
"Always," Sabi ko. He smiled and let me dry his tears, matapos ang halos ilang
minuto ay kumalma sya.
"Do you wanna know what my secret dream is?" Sabi ko.
"Would you tell me?" Tanong nya. Bumaba naman ako mula sa pagkakakandong sa kanya
at umupo sa tabi nya.
"Yes," I answered at marahang hinawakan ang ulo nya. I made him lay on my legs and
caressed his hair.
"What's your dream?" Aniya. He opened his eyes and I saw how the light illuminated
his deep blue eyes.
"I dreamt to be a teacher," Sabi ko. I think I can atleast say this, on his mind I
am Rheallyn, I am a rich heiress from states, he thinks I am into business so I can
atleast tell him my dream as my secret.
"Really?" He said softly. Inabot nya ang mukha ko at hinaplos iyon.
Tumango ako at inabot ang kamay nya sa mukha ko.
"But my parents want me to study business so I did, I wanted to help them..." I'm
sorry I have to lie, Dash.
"But it was teaching I always wanted to do," Sabi ko.
"What do you want to teach, babe?" Aniya. Diretso lang ang tingin nya.
"Literature," Lumuwang ang dibdib ko sa sinabi ko. There, I told you something that
was true. "I really want to read myths, origins, stories..." Sabi ko habang
marahang hinahaplos ang buhok nya.
"So you know greek myths?" Tanong nya.
"Hmm..." I nodded again. Dumukwang ako para hagkan sya at kaagad naman nyang
inangat ang ulo para bigyan ako ng halik pabalik.
"Can you tell me a story?" He asked me.
"Sure..." Mabilis kong sagot at hinaplos ang buhok nya. I love his face, I love his
voice, his everything. I think I'm inlove with him.
Ipinikit ko ang mata ng maisip iyon at ang kabog ng puso ko'y hindi ko rin
maintindihan.
"This myth has many versions but this one is my favorite..." Sabi ko.
"There was a young man named Orpheus, he was handsome and skillful when it comes to
music. He was a musician, with only his lyre he can tame everyone. Sa sobrang ganda
ng boses at galing nya sa instrumento ay pati mga puno ay nagsasayawan..." Sabi ko.
"He can captivate anyone with his mere voice and music, kasama na roon si Eurydice,
one of the most beautiful maidens on their time..." Ngumiti si Dash at ipinikit ang
mata nya habang nakikinig.
He held my other hand habang hinahaplos ko ang buhok nya gamit ang isa kong kamay.
"A whirlwind romance, they clicked. They got married and on their wedding, the god
of marriage blessed them. They were very happy that time." Sabi ko. "Eurydice
decided to get fresh air, she walked around, trying to find a pecaeful place pero
hindi sinasadyang nakita sya ni Aristaeus, a lustful shepherd." Sabi ko.
Nakapikit na nakikinig naman sa akin si Dash.
"Aristaeus chased her, she ran away para hindi sya mahuli. She ran into the woods
but in process of escaping Aristaeus, she unfortunately stepped on a deadly viper
and it bit her..." Mahinang sabi ko.
"She died?" Nangunot ang noo ni Dash.
"Yes..." Sabi ko. Magsasalita pa sana sya pero pinisil ko ang kamay nya.
"Listen..." Sabi ko.
He sighed and nodded.
"Orpheus was sad with the death of his wife, he was in grief. He lost the beauty of
his music for the mean time pero naisip nya na maraming magagawa ang boses at
musika nya." Sabi ko.
"What happened?" Tanong nya.
"Using his shield, his lyre and voice, he went to see Hades and Persephone, the God
and the Queen of the underworld and beg them to bring his wife back to life..."
Sabi ko.
I caressed his hair more. "Using his voice and music, he sang to them and no one
can resist his charms, his music. Even the beast with three heads, Cerberus, fell
for his music. Even Hades and Persephone was swooned by his love and music and so
they agreed to let Eurydice live but in one condition." Sabi ko.
"They must both travel up to the world of the living without him seeing his wife,"
Sabi ko. "He must play his music continously and his wife will follow him behind.
He must not look or even glance at his wife, he must trust her..." Sabi ko.
I closed my eyes as I was remembering the bitter-sweet tragedy of my favorite myth.
"He played his music. He was hearing his wife's footsteps from behind that he was
excited to see her. When he was near the lighter side of the world, the world of
the living, he becomes excited but still feels doubtful about the set-up. What if
his wife was not really behind him? What if Hades was just fooling him? What if he
will never got to see his beloved wife? His mind was suddenly filled with doubt and
uncertainty." I sighed as the next scene comes rushing in my mind.
"Orpheus walked a little faster and the moment he stepped on the light, kahit hindi
pa nakakarating roon si Eurydice, because of urgency, excitement and doubt, he
turned around and..." Humina ang boses ko.
"And he watched as his wife gave him a sad smile and even uttered a farewell as she
became ashes and gone with the dark wind back to the underworld..." I whispered.
Tumungo ako para makita ang reaksyon ni Dash pero hindi sya nagsalita at nanatilinh
nakapikit.
Maybe he was asleep. Napangiti ako ng malungkot at humaplos sa buhok nya.
I was glad you never heard the ending. It was sad. You don't deserve it. Napailing
ako.
"Tragic..." Natigil ako ng bigla syang magsalita. Kaagad ko syang binalingan at
nakita ko ang pagmulat ng mata nya. His eyes are as blue as the see and as calm as
the sky.
"Dash..."
"The man is a fucktard, why don't he trust his wife?" Sabi nya.
"Because he was in doubt," Sagot ko naman. I never knew he heard that! I thought he
was asleep!
"If I was given a chance, I would like to change the ending..." Sabi nya. Bigla
syang tumayo at naupo sa harapan ko.
"Huh?" Takang sabi ko. He smiled and caught my cheek. "Let's change it, Rhea..."
Aniya.
"Paano..." Naguguluhan kong sabi. Nakakunot pa ang noo ko.
"I was like Orpheus," Malungkot syang ngumiti. "Like him, I can't see you..." Mas
kumirot sa puso ko ng sabihin nya iyon.
"Dash..."
"I was in the dark and like him, I coudn't even took a glance at you, I can't even
see you..." His voice was soft, may takot at lungkot akong nararamdaman roon.
"But I won't be like him, I won't be having any doubt, I will trust you...
Eventhough I was in the dark side now, I won't take a look back, I will just hold
unto you and trust you..." Bulong nya. Naipikit ko ang mata ko at humawak sa pisngi
nya.
Idinikit ko ang noo ko sa kanya.
"I was in the dark but my trust will always be here. Hindi ako lilingon, I promise.
I promise I won't have any doubt and will not took a glance back if it only means
losing you..." He whispered and kissed the tip of my nose.
"Now, Rhea..." Marahang bulong nya. "Will you let me change the ending of the
story?" He murmured.
"Can you promise you'll be right behind me the moment I step on the light?" Mas
marahang bulong pa nya.
I smiled and nodded. Idinikit ko ang noo ko sa kanya at unti-unti niyakap sya ng
mahigpit.
"I promise..." Bulong ko.
"I trust you..." He whispered back before chuckling sofly. A tear fell from my eye.
I promise, Dash. I will be there the moment you step on the light. Maybe not beside
you, but I promise I'll always be right behind you...

Kabanata 10

Kabanata 10
"Get off her!" Malamig na sabi ni Dash.
"Huh? I'm not doing anything!" Natatawang sabi ni Zeijan. Hinawakan pa nito ang
palapulsuhan ko at inaasar si Dash.
"Fuck you, Zeij! Once I got my sight back I promise, I will kill you!" He hissed.
Natawa pa ako ng abutin ako ni Dash at mabilis akong hinapit palapit sa kanya.
"Hala, wala naman akong ginagawa! Kinakamusta ko lang si Reah-tot!" Ani ng tatawa-
tawang si Zeijan. Napailing nalang ako sa kalokohan nito at hinawakan ko ang kamay
ni Dash.
"You stop calling her names!" Humigpit ang hawak sa akin ni Dash. Zeijan laughed
and shook his head, sumulyap sya sa akin at nagmake-face bago nginuso si Dash.
Kinaltukan ko sya at napangiwi sya.
"Tama na, Zeij..." Mahinang saway ko. Halos mamula na si Dash sa inis.
Kagagaling lang namin ng clinic kanina para sa check-up nya at maayos naman ang
lahat. Kailangan nalang naming antayin ang araw ng operasyon at maayos na ang
lahat. Pagkatapos ay dumiretso kami sa mall para kumain, mabuti nalang ay kasama
namin si Zeij pero inaasar naman nya si Dash na galit na.
Hindi rin sumama sila Kuya at Thallia sa amin dahil pinacheck-up nila 'yung kambal.
"Bakit, ang cute nga ng Reah-tot!" He exclaimed.
"Cute? Huh? You think that's cute? What about I'll wring your neck and let's see if
you'll be cute after I kill you..." Sarkastikong sabat naman ni Dash dito.
"You're so harsh, Dash! Zidney-tot din naman tawag ko sa kapatid natin noon a! Wala
namang masama kung kay Reah din..." Ngumisi sya.
"Kahit na. You stop calling her names or endearments whatsoever..." Ngumiwi ito.
"You can't stop me, I'll call her that! Bahala ka!" Maktol ni Zeijan. Napamura
naman si Dash at akmang aabutin ang katabi kong si Zeijan ay mabilis kong niyakap
ang baywang nya para pigilan sya.
"Hayaan mo nalang, wala lang 'yang magawa..." Bulong ko kay Dash. He groaned and
let go at tumawa-tawa naman si Zeijan sa tabi ko.
Pumasok kami sa isang resto habang hawak-hawak ko ang kamay nya at nakaalalay ang
cane nya sa kanya.
"Seriously, Zeijan, sinong mas matanda sa inyo ni Dash?" Nilingon ko sya.
"Syempre ako," Sagot ni Zeijan. "I am a year older than him, you see..." He wiggled
his brows.
"And yet you're acting like a kid!" Sikmat ni Dash na narinig ang usapan namin.
Hinawakan ko ang braso ni Dash paupo at tumabi ako sa kanya habang si Zeij ay sa
harapan namin.
"Cute naman..." Ngumuso si Zeijan.
"Childish..." Sumimangot si Dash. "Dapat talaga mas matanda nalang ako sa'yo..."
"Edi wow..." Asar ni Zeijan. Dash cursed at natawa nalang ako ng makitang
nagsisipaan ng paa ang dalawa sa ilalim ng mesa.
We went to their mansion after that, maingay pagkadating namin roon at nakita ko
kaagad sina Thallia at Kuya sa sala na nilalaro 'yung kambal na nasa crib.
I held Dash's hand at kaagad kaming pumasok.
"Reah! Dash!" Bati kaagad ni Thallia pagkapasok namin. Nanlalaki pa ang mata nya at
pumalakpak.
"Hello..." I smiled. Tumakbo naman sya sa akin at hinalikan ang pisngi ko.
"OMG! Ang tagal nating di nagkita!" She exclaimed. Humiwalay sya sa akin saglit at
mabilis na lumapit kay Dash.
"Dash!" She exclaimed and hugged him.
"Ate..." Tumawa si Dash. Umakbay naman sa kanya si Thallia at inakay sya palapit sa
mga anak.
"Babies, Tito Dash is here!" Masayang pakilala nya sa Tito nila.
Inalalayang maupo ni Thallia si Dash sa upuan sa may crib kung nasaan ang dalawa.
"Hi..." Ani Dash at iniabot ang kamay sa crib. The children giggled at inabot ang
kamay nya.
"Ayan, pwede na kayo mag-asawa..." Nagulat ako ng nasa tabi ko na si Kuya at
nakahalukipkip.
"Kuya..." Ngumiti ako.
"Hey, Reah..." Aniya. He stared at Dash for a while bago ibinaling ang tingin sa
akin.
"How are you?" Aniya. Nilingon ko naman kaagad sya at ngumiti ako.
"Ayos naman po," I answered him. He was smiling at tumango sya bago pasadahan ng
kamay ang buhok.
"I can see that," Aniya. "After Dash lost his sight he never smiled and laugh like
that but he changed the moment you came into his life..."
Hindi naman ako nakasagot at tinitignan lang si Dash na pinapahawak ang kamay sa
kambal at ang nagsasalitang si Thallia roon.
Dash was smiling, narinig ko nga rin ang pangalan ko na sinabi ni Thallia, siguro
ay topic nila ako.
"Ngayong linggo na po ba talaga ang operasyon nya?" Nag-angat ako ng tingin sa
kanya.
"Luckily, yes..." Masayang sabi nya. Tumango naman ako at nagpaalam kay Kuya bago
lumapit kay Dash.
I am happy you can finally got your sight back. I am happy you'll finally continue
your dreams. Makukuha mo na ulit sila, Dash. Magiging masaya ka na ulit...
Pero hindi rin maiwasang malungkot ako para sa sarili ko. Siguro kaya mahilig ako
sa myths ay dahil ganoon rin ang istorya naming dalawa.
It was bitter-sweet but yet, a tragedy. Hindi talaga kami para sa isa't-isa.
Just thinking about that makes me sick, para akong masusuka na naiiyak. Hindi ko
alam, it was hard for me to separate from him.
But I am happy because atleast I get to know him, kung dati ay sulyap lang ang
nagawa ko, ma-swerte pa rin akong nakausap ko sya, nahalikan, at pakiramdam ko'y
buo na ako kahit sa oras na darating ay mababasag muling ako.
Hindi ko lang ma-imagine kung sakaling mangyayari na nga ang araw na kinatatakutan
at pinakahihintay ko. Masaya ako sa araw na darating dahil makakakita na syang muli
pero masakit para sa akin dahil babalik nanaman kami sa umpisa.
I need to stay away, I need to drift away because she's coming back.
"You're quiet..." Napabaling ako kay Dash ng magsalita sya sa tabi ko. We were
seating on their garden, may nakalatag na tela para upuan namin at tahimik lang
kaming dalawa.
Kanina pa ako walang imik at si Dash nama'y kakausapin ako at tanging oo at hindi
lang ang sagot ko.
"Wala naman..." Sagot ko sa kanya. He sighed at pinasadahan ang buhok nya.
"I know something is happening," Sabi nya. "I don't know pero ramdam ko na may
iniisip ka..." Aniya.
"Wala naman akong iniisip." Sagot ko naman. "Sorry, huh, napagod lang siguro
ako..." Marahan kong sabi sa kanya.
"It's fine..." Mahinang sagot naman ni Dash sa akin. Lumayo sya ng bahagya at
malungkot akong napangiti ng humalik sya sa pisngi ko.
"Rhea..." Aniya.
"Hmm?" I hummed. Lahat ng atensyon ko ay nasa kanya. Sumulyap ako sa mata nya na
kasing ganda ng langit kapag umaga at kumikislap kagaya ng bituin sa gabi.
"Come here..." Tinapik nya ang pagitan sa kanyang hita at napatingin ako roon.
"What?" Napangiti ako.
"Sit here..." He said.
"Sa lap mo?" Natawa ako.
"Come on, babe. I wanna hug you." Aniya sa nagtatantrums na boses. Tumayo naman ako
kaagad at lumapit sa kanya.
Like he said, I sat in between his legs. Kaagad namang pumulupot ang kamay nya sa
baywang ko at isiniksik ang ulo sa balikat ko.
"Babe..." Mahinang tawag nya sa akin. Nilingon ko naman sya ng bahagya at hinalikan
nya ang gilid ng labi ko.
"Bakit?" Tanong ko bago sumandal sa kanya.
"Thank you..." Marahang bulong nya.
"For?" Tanong ko. I stared at the stars on the sky. They're the witness of this
happening.
Sila ang nakakita kung ano ba talaga kami ni Dash, kung sino ba talaga ako. Kapag
nakikita ko siguro ang mga bituin sa langit ay sya na ang maiisip ko.
"For taking care of me..." Aniya sa mahinang boses. "Even if I was some kind of
shit, kahit pabigat ako--"
"Hindi ka pabigat..." I said eagerly, hinaplos ko ang buhok nya ng tumungo sya sa
balikat ko.
"Thank you, babe..." Aniya. "You took care of me, kahit na ang sama ng ugali ko..."
He laughed softly.
"Sorry for the words I threw you last time..."
"I understand, it's rage that drives you to act like that. I understand." I
caressed his hair even more. "But, Dash, I want you to remember na kahit kailan
hindi ka naging pabigat sa akin." Paliwanag ko.
Marahang tinanggal ko ang kamay nya sa baywang ko at pumihit ako paharap sa kanya.
I gently caught his cheeks at ipinikit naman nya ang mata.
"I took care of you because I want to. Hindi kita inalagaan dahil lang sa naaawa
ako sa'yo. I took care of you because that's what my heart desires..." Bulong ko
habang hinahaplos ko ang mukha nya.
I almost shivered because of the cold wind touching my skin but his warm hands is
holding my shoulder kaya nawala 'yon.
"Nagsisisi talaga ako kung bakit nagalit ako 'nung sinabi nilang ipapakasal ako
sa'yo..." He chuckled softly while saying that. Humawak sya sa pisngi ko at umawang
ang labi ko ng mababaw nya akong hinalikan.
"If I just accepted the fact that I am marrying you, sana hindi ako nabulag, sana
ay nakikita kita..." Ngumiti sya. Nakagat ko naman ang labi ko.
You're wrong, Dash. Kung sakaling tinanggap mo, paniguradong hindi magkakatagpo ang
landas natin.
"Atleast we're together, right?" Sabi ko naman. He nodded and opened his eyes.
Nagkatagpo ang mga mata namin, eventhough he can't see me, the intensity of his
eyes are still there.
The intensity and the spark I felt when our eyes first met was still there. Ruining
my system, manipulating my heartbeat.
"Hmm, I'm still happy na nangyari 'to, you see..." Hinawi nya ang buhok ko. "If
this doesn't happen at all, I don't think I'll know the real you..."
He held my jaw and kissed my forehead for a very long time.
"Do you believe that someone can love without seeing his other half?" Tanong nya sa
akin. Hinawakan ko naman ang mga kamay nya at pagkatapos ay tumango ako.
"It's not about the eyes who can see, Dash, it's about the heart who feels and
that's what matters." I answered. I saw how a sweet smile engraved his lips.
"Really, hmm..." Tumango sya at dinala ang mga palad ko sa labi nya. He kissed my
every fingers softly, napapangiti at tumatalon ang puso ko.
I'lll miss this feeling, Dash.
"Then, feel it..." Mula sa labi nya ay ibinaba nya ang isa kong kamay at ipinatong
nya iyon sa dibdib nya. I felt his raging heartbeat, it was really familiar. It was
soothing and calming.
"I guess what you've said was true..." Tumango ako at mas dinama ang tibok ng puso
nya. "Remember my heartbeat, babe, for it only beats for you..."
A tear fell from my eyes. Mula sa dibdib nya ay iniangat ko ang kamay ko at niyakap
sya. He hugged me back and caressed my hair.
"D-Dash..." I called his name, holding back a sob. "D-Dash, if I told you I'm
inlove with you, will you believe me?"
I heard his soft chuckle at mas humigpit ang yakap nya sa akin. It was as if he was
happy hearing that from me.
"I will..." Bulong nya. Napasinghap ako at hindi ko na napigilan ang nga hikbi ko.
I sobbed on his shoulder. Nakakapit ako sa shirt nya habang umiiyak at kinakalma
nya ako sa pamamagitan ng paghaplos sa likod ko at pag-halik sa buhok ko.
"Hey, stop crying..." Hinaplos nya ang pisngi ko at hinawi ang mga luha ko. His
eyes are just pinned in one direction pero nakatitig ako roon. I bit my lip to stop
me from sobbing, tumulong ako sa paghawi ng mga luha ko.
Ang mga kamay naman nya ay humaplos sa pisngi ko, sa panga ko ng marahan. His
finger gently caressed my lips. Paulit-ulit na ipinaraan nya roon ang daliri nya at
nakita ko ang pagguhit ng ngiti sa labi nya.
He lifted his hands to my eyes and trace it with his fingers. Napapikit ako at
dinama ang haplos nya sa mukha ko.
"W-What are you doing?" Tanong ko sa kanya at sinandal ang mukha ko sa palad nya.
"I want to memorize your face," He muttered under his breathe. Napamulat naman ako
at nakita kong seryoso sya ng sinabi nya iyon.
"W-Why?"
"I want to recognize you," Gumuhit ang ngiti sa labi nya. "The moment I get my
sight back, I wanted to see your face first..."
"Dash..." Malungkot kong tawag sa pangalan nya.
"Why?" Aniya na nililibang ang sarili sa paghaplos sa mukha ko.
"H'wag mong pababayaan ang sarili mo, huh?" Iniangat ko ang kamay sa buhok nya.
"Kumain ka na ng gulay tapos kapag may trabaho ka na ulit h'wag kang papakapagod."
Sabi ko.
"Always eat on right time, h'wag kang papalipas ng pagkain tapos kapag galing sa
trabaho uwi ka kaagad. Iwasan mo 'yung mga inuman, hmm?" Ngumuso sya.
"Why?"
"You can't drive again when you're drunk!" Sita ko. "Kung iinom ka, kaunti lang,
h'wag nyo ng yabangan si Kuya Iñigo." Tumawa sya ng mahina at umiling sa akin.
"He's funny when he's drunk," Ani nya sa kapatid.
"Kahit na, basta h'wag kang magdadrive kapag nakainom ka, huh? You've learned your
lesson..." Tumango sya sa akin at dumukwang para humalik sa noo ko.
"Tapos alagaan mo si Skye, huh? Yung baby natin..." Mahinang sabi ko. Nakita kong
natigilan sya sa sinabi ko at nakita ko ang pagkunot ng noo nya.
"We can take care of him, tayong dalawa..." Aniya. Umiling naman ako at kumuyom ang
mga palad ko.
"O-Oo naman, aalagaan natin sya pero syempre diba, nasa inyo sya palagi kaya
alagaan mo ng mabuti. Lambingin mo pero h'wag mo masyado, i-spoiled. Tsaka ilabas
mo minsan para hindi na takot sa tao..." Sabi ko habang pinagmamasdan sya.
"Why are you saying this, anyway?" Seryoso nyang sabi. Kunot pa rin ang noo at
nakapirmi ang mga labi.
"Wala!" Tumawa ako at pabirong pinalo sya. I am stopping myself from hugging him
and crying! "Pinapaalalahanan lang kita..." Sabi ko.
"Natatakot ako sa'yo..." Bigla nyang sabi. Tumawa ulit ako ng mahina at hinawakan
ang balikat nya.
I gave him a peck on his lips and smiled.
"Basta, Dash, mahal na mahal kita..." Halos mabasag ang boses ko sa sinabi ko.
"You're really weird right now..." Aniya pero hinalikan ko lang ulit ng mababaw ang
labi nya.
"Hindi naman, ang gwapo mo kasi talaga..." Sabi ko nalang. "Nakakatakot baka kapag
nakakita ka na tapos makita mong pangit ako, maghanap ka ng mas maganda..."
"That's crazy..." Ngumiwi sya sa akin at hinapit ang baywang ko. "You know I won't
find anyone but you..."
Halos mapasinghap ako ng mabuhat nya ako at pinaupo nya ako sa hita nya.
"Dash!" Gulat kong sabi. He laughed and lifted his head. Ibinaba ko naman ang mukha
ko at hinalikan sya.
"And you're beautiful," Aniya sa akin.
"I'm not..." Sabi ko. He chuckled and held my arm to spin me around. I was
straddling him now at umawang ang labi ko ng tumawa sya.
"You are..." Umiling ako. "Hindi nga!"
"I don't care what you look like," Aniya sa akin. Hinaplos nya ang pisngi ko at
ngumiti. "As long as I know your heart is beautiful and pure..."
Ngumiti nalang ako at kaagad na tumungo at idinikit ang labi ko sa kanya. He
stopped but kissed me back instantly.
He held my jaw, pressing his lips even more, moving his lips with rhythm against
mine. I opened my mouth and let him do wonders inside.
A soft moan escaped my mouth when he bit my lower lip. Ipinatong ko naman ang isa
kong kamay sa buhok nya habang hinahalikan sya pabalik.
I bit his lip too, he chuckled and pressed himself to my body. Napakapit ako sa
balikat nya ng halos maubusan na ako ng hininga sa palitan namin ng halik but he
didn't stop.
He cherished my mouth like it was a hidden treasure he's willing to keep. He coax
my mouth with desire and love.
His lips are sweet and addictive na parang ayaw ko na itong bitawan pa.
"Babe..." Bulong nya sa akin at bumaba ang halik sa panga ko. I tilted my head when
he kissed my neck, ang kamay nya'y bumaba sa baywang ko para hapitin ako.
"Hmm..." I hummed when I felt him giving me small bites, nipping my skin.
He kissed my throat, tumingala naman ako at tinulak ang ulo nya sa lalamunan ko
para hagkan pa nya.
I am running out of breath because of his every move so I held his jaw and kissed
him again.
We kissed like there's no tomorrow. We kissed like we'd never kiss like this again
and that was true. We'll never kiss like this again in this lifetime.
Ipinatong ko ang noo ko sa kanya pagkatapos naming maghalikan. He was breathing
hard and I was catching mine.
"D-Dash..." Bulong ko.
"Hmm..." He hummed.
"Mahal na mahal kita..." Mahinang sabi ko. He smiled and nodded before giving me a
chaste kiss.
"If ever, will you marry me, kapag nakakita ka na?" Tanong ko ng wala sa sarili. He
smiled and a gentle way before hugging me and giving me a kiss on the cheek.
"I definitely will..." Malungkot akong napangiti at mabilis syang niyakap pabalik.
Days passed like a blur. Halos hindi ako humiwalay kay Dash noong mga panahong
iyon.
I clinged to him like I was a keychain. Wala akong pakialam kung anong isipin nila.
I wanted to be on his side bago pa man ang lahat.
I wanted to feel him, to be near him, kahit ngayon lang.
"Babe!" Napangiti ako habang hawak ang kamay ni Dash. He was now lying on the
stretcher, ready for his operation.
"Yes?" Tanong ko. He was smiling brightly.
"I have something for you, nasa drawer ko. Kunin mo, huh?" Aniya.
"Sige..." I smiled and tightened my grip on his hands.
"I can't wait to see you!" He exclaimed. He was wearing his hospital gown at
tuwang-tuwa sya habang nagsasalita while I was just staring at him.
Happy and sad at the same time.
"Give me a kiss..." Aniya kaya napangiti ako at dumukwang para bigyan sya ng patak
ng halik sa labi.
"Ang lalandi!" Napatingin ako ng makita ko sila Kuya at Zeijan na papalapit sa
amin. Kasama rin nila si Thallia na katabi ni Kuya.
"There we are..." Dash hissed kaya natawa ako pero mahigpit pa rin ang hawak sa
kamay nya.
"Na-eexcite ka na ba, Dash?" Ani ni Kuya bago lumapit sa amin. Dash smiled and
nodded.
"Yes but kinda nervous," Umiling sya pero may ngiti sa labi.
Mula sa pwesto namin ay kaagad kong nakita ang paparating na Doktor kasama ang mga
nurses. Natigil ako at may pumilantik na takot at kaba sa puso ko.
I held his hand like I can't lose him.
"I-re-ready na po namin sya sa operasyon..." Anang Doktor at napangiti iyong
magkapatid. I am smiling too pero may halo itong lungkot.
"Rhea..." Ani Dash ng marinig ang Doktor. Kaagad naman akong dumukwang at lumapit
sa kanya.
"Hmm?" I hummed. I felt his hand tightened his grip on my hand too. Para tuloy
kaming hindi mapaghiwalay.
"Kinakabahan ako." Bulong nya, humigpit pa ang hawak sa kamay ko.
"I don't know but I'm afraid to let go of your hand..." I saw him biting his lip
kaya ngumiti ako.
Hinaplos ko ang buhok nya at humalik sa pisngi nya.
"Goodluck, Dash. Have faith in him and I want you to know," Marahang bulong ko. "Na
mahal na mahal kita..."
I am afraid to let go of yours too...
"We're bringing him to the OR..." Ani ng Doktor kaya tumayo na ako pero nanatili
ang hawak nya sa kamay ko.
"Goodluck, Dash!" Ani nila Kuya pero nanatili ang hawak nya sa kamay ko na tila
inaantay akong magsalita and so I leaned in for the last time and whispered.
"Please remember me, babe..." Bulong ko.
I saw him smiled and nodded. The stretcher moved, the nurses pushed it towards the
room and as they moved, our intertwined hands gently separate.
Pinakiramdaman ko iyon.
I saw how his hand gently slipped from my grasp. It's as if my world is gently
going away from me at nang hindi ko na maabot ang kamay nya ay nalaglag lang ito sa
tagiliran ko.
I watched as they brought him inside that room. I cherished the moment and stared
at him as the door closed right infront of us.
Nakatitig lang ako sa saradong pintuan at napaupo sa lapag habang nakatulala sa
hangin.

Kabanata 11

Kabanata 11
"Reah, hindi ka pa ba kakain?" Nilingon ko si Kuya Iñigo ng magsalita sya sa tabi
ko.
"Hindi po, busog pa naman po ako..." Sabi ko sa kanya. Napatitig naman sya sa akin
bago bumuntong-hininga at humila ng upuan papunta sa harapan ko.
"Dash won't be happy kung hindi ka kakain..." Aniya sa akin. Napabaling naman ako
kay Dash na hanggang ngayon ay hindi pa nagigising pabalik kay Kuya.
"Ayos lang po talaga ako, tsaka kumain po ako kanina..." Sabi ko naman sa kanya.
Dash's operation took a couple of hours to be done and we're glad that it was a
success, the operation was escalated correctly, without any complications.
Hindi pa nga lang masasabi kung tagumpay na talagang maituturing habang hindi pa
nagigising si Dash at hindi pa nakikita ang mga mata nya.
"Sige, I'll leave the food here. Kapag kakain ka kunin mo lang, huh?" Tumango ako
at ngumiti sa kanya.
"Salamat po,"
"I'll bring my wife home, kukunin pa namin 'yung mga bata sa Dad nya..." Tukoy nya
sa Dad ni Thallia.
"Sige po, mag-iingat kayo..." Tumayo sya at ginulo ang buhok ko bago sumulyap kay
Dash.
"Magigising na rin 'yan, h'wag ka na masyado mag-alala..." Aniya at ngumiti bago
lumapit sa asawa na nakaupong natutulog sa sofa.
"Baby..." I heard him calling his wife, lumuhod sya sa may harapan ni Thallia at
hinaplos ang mukha nito at kaagad kong nakita ang pagmulat nya.
"Hmm?" Thallia hummed, her one eye opened.
"Let's go home?" Malambing na tanong ni Kuya dito. I smiled. Magka-ugali sila ni
Dash.
"S-Sige," Disoriented na sabi ni Thallia. Kuya Iñigo sighed at miski ako ay nagulat
ng biglang buhatin ni Kuya si Thallia.
"Iñigo!" Thallia exclaimed. Mahina namang tumawa si Kuya at napakapit naman sa leeg
nya si Thallia.
"I'll carry you, sige, tulog ka pa..." Ngumisi si Kuya at natawa naman si Thallia
pero sumandig din sa dibdib nito.
"Una na kami, Reah, hmm?" Lumingon sa akin si Kuya habang buhat nya si Thallia.
Ngumiti naman ako at kumaway at pinagmasdan silang lumabas mula sa kwarto.
Nasa isang presidential suite inilipat si Dash matapos ang operasyon at simula pa
kagabi ay hindi ako umuuwi at binabantayan ko sya.
He was asleep for almost half a day now, mag-gagabi na at umuwi na sila Kuya na
kasama ko kanina sa pagbabantay. Hindi ko pa rin nakikita si Zeijan ngayon at
maging sina Sir Ejercito at Ma'am Lena ay nakausap ko saglit pero para kamustahin
lang si Dash.
I stared at Dash who's sleeping peacefully. May benda ang mga mata nya at mukhang
malalim ang tulog nya.
Under observation pa sa ngayon si Dash, minomonitor pa rin ang kalagayan nya since
hindi pa sya nagigising but the operation did well.
"Dash..." Hinawakan ko ang kamay nya at hinagkan ito ng marahan. "Miss na agad
kita..." Bulong ko sa kanya.
Tumungo ako at hinaplos ang mainit nyang palad.
"Makakakita ka na..." Mahinang sabi ko sa kanya. "Sana alalahanin mo lahat ng
sinabi ko sa'yo, huh?" Sabi ko sa kanya.
"You should take care of yourself, h'wag kang iinom tapos alagaan mo si Skye
natin..." Mahinang sabi ko. Hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko na hindi maging
emosyonal dahil sa kanya.
Natatakot kasi ako at nalulungkot. Hindi ko rin alam kung magsisisi ba akong
tinanggap ko ang offer noon ng mga Sandejas o hindi. Magsisisi ba ako dahil sa
nasasaktan ako ngayon o masasayahan dahil kahit papano'y nakasama ko si Dash.
I don't know, I just want to be with Dash...
"Sorry, Dash..." Bulong ko. Gamit ang dalawang kamay ko ay hinawakan ko ang mga
kamay ni Dash ng marahan. "I love you..."
Lahat man ng sinabi ko sa'yo ay puro kasinungalingan, I can guarantee you that when
I told you that I'm inlove with you, I really did.
Halos ilang oras pa akong nanatili sa ospital noong gabing iyon at kagaya nga ng
nakasanayan ay hindi pa nagigising si Dash.
Hindi ko na rin namalayan ang mga nangyari dahil sa nakatulog ako at nagising
nalang ako nang marinig ang pagbukas ng pintuan.
"Reah-tot?" Mula sa pagkaka-ubob sa kama ni Dash ay kaagad akong napaupo ng maayos
ng marinig ang boses ni Zeijan.
"Zeij..." Kaagad ko syang nilingon at ngumiti sya sa akin ng makita ako.
"O, umaga na, di ka pa uuwi?" Aniya sa akin. Napatingin naman ako sa orasan na nasa
loob ng kwarto at nakitang alas-sais pasado na ng madaling-araw.
Wait, hindi ko napansin ang oras!
"Hindi ko namalayan..." Sabi ko bago hinawakang muli ang nabitiwan kong kamay ni
Dash.
"Dash is really lucky to have you," Aniya na naupo sa harapan ko sa may paahan ni
Dash at sumulyap sya sa kanyang kapatid.
"You know what, Reah? If this is another case then I'll ship you with him..."
Aniya. "Pati nga si Kuya ay gusto ka para sa kanya..." Aniya.
"Too bad it's not the case," Sabi ko nalang at napabuntong-hininga.
"Sana, sana mahalin siya ni Rheallyn..." Ani ko at napatingin naman si Zeijan sa
akin ng sabihin ko iyon.
"E Ikaw? Do you love him?" Aniya. Natigil ako roon pero sa huli ay malungkot akong
tumango at napatungo.
I heard Zeijan gasped at nang tignan ko sya ay mukhang gulat na gulat sya.
"I knew it, I knew this will happen..." Napailing sya. "Sorry, Reah..." Aniya.
"Ayos lang, that's life..." Ngumiti ako ng pilit.
"Kung kausapin ko kaya si Mom? I can talk to her para--"
"No!" Umiling ako. "No, you can't. Malaki ang maitutulong ng pamilya nila kay Dash
and ayokong maging hadlang..."
Gusto kong tanggapin ang offer nya but it isn't right...
"Reah..." He called me.
"Ano, aalis na pala ako. Mag-eenroll kasi ako mamaya..." Sabi ko at gusto pa sanang
magtanong ni Zeijan ay isinara nalang nya ang bibig at tumango sa akin.
"Sige, ingat ka..." I smiled and stand. Lumapit ako kay Dash at hinaplos ang buhok
nya bago ko hinagkan ang noo nya.
"Alis muna ako, Dash..." Mahinang kausap ko sa kanya at hinaplos pa ang buhok nya.
Lumingon ako kay Zeijan para tumango at akmang bibitawan na ang kamay ni Dash ng
biglang naramdaman ko ang pagpisil nya roon.
I stilled. Umawang ang bibig ko sa gulat at nang lingunin ko si Zeijan ay nagtatype
lang sya sa phone nya.
Mabilis kong nilingon muli si Dash at nang makitang kumibot ang labi nya at
humigpit ang hawak sa kamay ko ay napaayos ako ng tayo.
"Dash? Dash, gising ka na?" Tanong ko. Nakita ko ang pagbalikwas ni Zeijan sa tabi
ko at mabilis nyang nilingon si Dash.
"Fuck, I'll call the Doctor!" Bigla syang tumakbo palabas habang ako ay gulat pa
rin.
"R-Rhea..." Dash muttered under his breathe.
"Dash..." Mabilis kong sabi bago humawak sa kamay nya. "Ayos ka lang? Tumawag na si
Zeijan ng Doktor!" Nagpapanic kong sabi.
I heard him groan a little at kumunot ang noo nya. His hand tightened his grip on
my hand pero bago pa man ako makapagsalita ay narinig ko ang pagbukas ng pintuan at
ang pagdagsa ng Doktor.
"Excuse me, Miss..." Nabitawan ko ang kamay ni Dash ng humawi sa akin ang isang
nurse para i-check ang vital signs nya.
Nakita ko ang mabilis nilang galaw habang inaayos si Dash at nang lingunin ko si
Zeijan ay nakita kong may kausap sya sa telepono.
"He's awake!" Narinig kong pagkausap nya sa kabilang linya. Bahagya akong lumapit.
"Z-Zeij..."
"Yes, go here!" Sagot nya sa kausap. "Yes, ngayon lang. Oo, bilisan mo!" Aniya.
Natigil ako sa paglapit sa kanya ng makitang busy sya sa pagkausap sa kabilang
linya. He was smiling at para hindi ko sya maistorbo ay ibinaba ko ang ang kamay ko
at bahagyang umatras.
"How do you feel?" Narinig kong tanong ng Doktor kay Dash na kinakausap nya ngayon.
Habang ako nama'y tulala at nakatingin lang sa kanila.
Zeijan is talking to the phone and the Doctors are with Dash. Hindi ko alam pero
may kumirot sa dibdib ko.
I took a deep breathe at humakbang para tahimik na umalis.
Diretso ako sa banyo paglabas ko. Wala akong ginawa roon kung hindi ang tumitig sa
itsura ko. My eyes are gloomy and sadness is all over it.
Ang tanga mo, Reah. Ang tanga-tanga mo! Bakit ka pumayag kung alam mong masasaktan
ka lang din?
Naipikit ko ang mata at doon na tumulo ang luha ko.
He's awake... My Dash, he's awake...
Hindi ko alam kung ilang minuto akong tulala sa banyo at pinapatahan ang sarili ko.
Nadaanan kong muli ang kwarto ni Dash pero wala akong lakas para lapitan iyon.
I walked away from the room at habang papalapit ako sa exit ay nakita ko ang
humahangos na si Kuya Iñigo papasok.
"Kuya!" Tawag ko sa kanya pero naiwan ang boses ko ng lagpasan nya lang ako at
tumakbo papuntang elevator.
Hindi ko alam kung paano ako nakauwi sa pagkakatulala ko. Mabuti nalang at kilala
ang mga Sandejas kaya hindi ako nahirapang mahanap ang mansyon nila.
I was walking inside their private village. Hindi na kasi pinapasok ang taxi dahil
sa wala itong ticket na exclusive para sa mga tao rito, mabuti nalang at nakilala
nila ako kaya nakapasok ako.
Habang naglalakad papunta sa mansyon ay nakita ko ang sasakyan nila na palabas ng
village. It was probably their parents, marahil ay bibisita na kay Dash.
Pinapasok naman ako kaagad ng guard sa loob ng bahay pagkakita sa akin.
It was quiet, tanging ang maid lang na nag-aasikaso sa kusina ang naroon at wala ng
iba.
Thallia isn't here too dahil nasa bahay nila sya kasama 'yung kambal. Sila Kuya at
Zeijan nasa ospital at wala rin ang parents nila.
Bagsak ang balikat na naglakad ako paakyat ng kwarto ni Dash nang maalala ko ang
sinabi nya sa akin sa araw noong bago ang operasyon.
He told me he have something for me on his drawer. Alam ko namang hindi talaga para
sa akin iyon.
It was for the real Rheallyn pero takot akong makuha nya iyon.
Kahit sana sa akin nalang ito, this will be the last thing I can have from him.
Pumasok ako sa loob ng kwarto ni Dash at sinalubong ako ng nakakabinging
katahimikan. I remembered the nights I slept beside him, he was hugging me tight
and kissing my hair.
He will tell me stories about his dreams and I'll tell him mine.
It is probably the best nights of my life, having him beside me, sleeping on his
arms, his warmth against my skin. Too bad it has to end.
I'll cherish it forever.
Naupo ako sa side ng kama nya at binuksan ang drawer nya. Kaagad na tumambad sa
akin ang isang kulay itim na kahita at kaagad ko iyong inabot at pinakatitigan.
I felt my stomach crumpling and my body shaking. I wanna cry just for staring at
the thing in my hands.
Inabot ko ang papel na nakalagay roon at tumulo ang luha ko ng makita ang pangalang
"Rheallyn" sa magulong sulat.
It was his hand-written. He wrote it eventhough he can't see. A painful pang hit my
chest.
Itinabi ko ang sulat at napapikit ng makita ang isang napakagandang kwintas sa loob
ng kahita.
Kaagad kong pinaraan ang daliri ko sa kwintas at sa pendant na naroon.
It was a White Gold Topaz Necklace. Sinuri ko ito at may mainit na humaplos sa puso
ko habang hawak ito.
I stared at it and saw the blue stone elegantly wrapped by the white gold necklace.
Mahigpit ko iyong hinawakan at inilapit sa dibdib ko. I closed my eyes and let my
tears feel like a falls.
This will be the last thing I can have from you, Dash. I'll keep and cherish it, I
promise...
Kagaya nga ng sinabi ko ay nag-enroll ako noong araw na iyon. Hinatid ako ng driver
sa isang malaking unibersidad dito na pag-aaralan ko.
Hanga ako sa laki at halos malula pa ako sa mga sasakyan na nakita ko sa parking.
Ganito ba talaga sa Maynila? Doon sa probinsya sa amin ay pulos traysikel lang ang
mga sasakyan at kung may kotse ay sa iilang kilalang pamilya lang!
"Kuya, dito po talaga ako mag-aaral?" Tanong ko kay Kuya Kulas na sya ring naghatid
sa akin sa unibersidad.
"Opo, Ma'am. Dito rin nag-aral sila Sir Dash noon..." Aniya. Tumango naman ako at
kinagat ang labi ko.
"Sure ka, Kuya? Hindi kaya naliligaw lang tayo?" Nilingon ko ulit sya at tumawa
lang sya sa akin.
"Dito ang sinabi ni Sir Ejercito kanina. Sabihin mo lanh daw po sa office na ikaw
'yung itinawag nila at wala ng problema..." Tumango naman ako at ngumiti sa kanya.
Hindi muna ako bumisita ng ospital nitong umaga. I should let his family to be with
him first at hindi rin naman na ako pwedeng lumapit-lapit sa kanya gayonh maayos na
ang lahat.
Naglakad ako palabas ng sasakyan at napahawak ako sa kwintas na ibinigay sa akin ni
Dash. Hindi ko alam pero lumakas ang loob ko matapos kong hawakan iyon.
Kaagad akong dumiretso sa gate ng eskwelahan na tinanong kung anong sadya ko at
nang masabi ay kaagad akong nakapasok.
Habang naglalakad ay napapatingin ako sa mga estudyante na naglalakad roon bitbit
ang kani-kanilang mga telepono.
Napatingin ako sa phone ko at napangiti nalang dahil walang-wala akong sinabi sa
kanila. Pati ang mga damit nila? Napakaganda at paniguradong mamahalin.
Samantalang shirt at pantalon lang ang suot ko.
Siguro naman may uniporme dito?
Katulad ng sinabi nila ay hindi ako nahirapan na mag-enroll sa unibersidad na ito.
Noong una nga ay akala ko'y tama ang hinala ko na hindi talaga ako dito dapat mag-
aaral pero nalaman kong mali dahil sa pagkasabi ko palang ng pangalan ko ay kaagad
nila akong inasikaso.
In-interview lang ako saglit at may pinasagutang application sa akin at pagkatapos
ay ayos na. Sila na daw ang bahala sa lahat at ite-text at i-e-email nalang ako
kapag daw may schedule na.
Text nalang sana, wala naman akong e-mail.
Habang papabalik sa sasakyan para umuwi ay nalungkot nanaman ako. Nag-ikot rin
naman kasi ako saglit dito sa unibersidad kanina kaya medyo nalibang ako at mag-
gagabi na nung umuwi kami.
"Saan tayo, Ma'am?" Tanong sa akin ni Kuya nang nagbyahe na kami.
"Reah nalang po," Sabi ko sa kanya. Ngumiti sya.
"Sige, Reah, hija, saan tayo?" Tanong nya sa akin. Noong una ay gusto ko na sanang
umuwi nalang sa mansyon pero mas nangingibabaw ang kagustuhan kong makita si Dash
kaya nagpadala ako sa ospital.
Dumaan muna kami sa may grocery at namili ako ng iilang prutas para kay Dash.
Abo't-abo't ang kaba ko habang naglalakad papasok ng ospital, hinahaplos ko ang
kwintas ko at mahigpit kong hawak ang pagkaing dala ko.
Malakas ang tibok ng puso ko habang nakatayo sa tapat ng pintuan ng kwarto nya.
Nakailang hugot pa ako ng hininga bago napagdesisyunang kumatok.
Tumambad sa akin si Kuya Iñigo na pinagbuksan ako ng pinto at nang makita sya ay
ngumiti sya.
"Re--" He was about to call me pero umiling ako at nilagay ko ang daliri sa labi ko
para di sya magsalita.
"Huh?" Takang tanong nya sa akin.
"Hindi napo nya pwedeng malamang nandito ako..." Sabi ko sa kanya. Mukha namang may
naisip sya kaya tumango sya at pinapasok ako.
Wala akong imik habang papasok at tumambad sa akin si Zeijan na nakaupo sa sofa.
"Ilang linggo pa daw bago pwede tanggalin 'yang benda mo..." Ani Zeijan at nang
lingunin ko si Dash ay halos mahigit ko ang hininga ng nakaupo sya sa kama habang
kumakain ng mansanas.
"What? Ang tagal pa. I thought after the operation tatanggalin na nila..." Reklamo
ni Dash na nakasandal pa sa headboard.
Napangiti ako sa ayos nya habang nagsasalita sya at kumakain ng mansanas. Wala na
ring nakakabit na kung ano sa kanya at malaya na syang nakakaupo sa kama nya.
Nang makita ako ni Zeijan ay kaagad nanlaki ang mata nya at napatayo. Akmang
magsasalita sya pero bigla syang inakbayan ni Kuya at binulungan kaya nanahimik
sya.
"Nanahimik kayo?" Ani Dash nang hindi sumagot si Zeijan.
"Uh, wala naman..." Ani Zeijan at ngumisi sa akin. Itinaas ko naman ang hawak kong
plastic at kaagad namang lumapit si Kuya at tinanggap iyon.
"Dash, may nagpadala ng pasalubong sa'yo..." Aniya. Napatingin naman ako kay Kuya.
"Hmm? Sino?" Ani Dash na ngumunguya.
"Katrabaho mo ata..." Nakahinga ako ng maluwang ng sabihin nya iyon.
Tumango naman si Dash at nakita kong napabuntong-hininga sya.
"Is Rhea isn't here?" Aniya nang wala sa sarili. Natahimik ako at napatingin sa
kanila Kuya na nagkatinginan rin.
"Wala nga," Biglang sabat ni Zeijan. Naupo naman ako sa sofa at pinagmasdan si
Dash.
"Where is she? Hindi pa ba sya bumabalik?" Nakagat ko ang labi sa sinabi nya sa
panghihinayang.
"Hindi ko alam e, may pinuntahan kasi syang meeting kanina..." Sagot naman ni Kuya.
Narinig ko ang buntong-hininga ni Dash.
"But she's here when I woke up," Aniya at pinasadahan ng kamay ang buhok nya. "She
was here, I heard her voice..."
"Baka umuwi na? Kagabi kasi dito sya natulog, binantayan ka kaya pagkagising mo
nandito sya..."
"She slept here?" Nakita ko ang ngiti sa labi ni Dash.
"Oo," Ani Zeijan at napatingin sila ni Kuya sa akin. Ngumiti nalang ako.
"Kapag umuwi kayo bukas, can you tell her to visit me? I wanna talk to her..."
Napatingin naman ulit sila sa akin at umiling lang ako kaya napabuntong-hininga si
Zeijan.
"Ang alam ko may importanteng lakad sya bukas..." Ani Zeijan at nakita kong natigil
si Dash at bumagsak ang balikat nya.
"Just... Just tell her to come if she has time..." Aniya sa mababang tono.
"Sige, sasabihin ko..." Ani Zeijan.
Halos araw-araw ay binibisita ko si Dash kapag naroon sina Kuya at Zeijan. Hindi
nga lang ako nagsasabing naroon ako pero binabantayan ko sya.
Nakakausap ko lang naman sya kapag tulog sya at hindi naman ako pwedeng magsalita
kapag gising sya. I need to put boundaries between us now.
Sa pagkalipas ng ilang linggo ay palaging may excuse sila Kuya para hindi lang ako
hanapin ni Dash. He was always asking for me pero hindi ako makalapit.
Kulang na nga lang ay tumakbo at yumakap ako sa kanya sa t'wing hinahanap ako pero
alam kong wala na akong karapatan.
"But she's visiting me?" Ani ni Dash at naramdaman ko ang balisa sa boses nya.
"Oo nga, hindi nga lang kayo nagpapang-abot. Kadalasan kasi tulog ka kapag
dumadating sya pero palagi syang may pinapadalang prutas sa'yo kapag bibisita sya."
Ani Kuya na katabi si Thallia na nakamasid lang sa amin.
"What time is she coming? I can adjust my sleep." Ani Dash.
"Uhm, hindi permanente 'e, balita ko kasi inaasikaso nya 'yung bussiness nila dito
sa Maynila kasi diba nasa pobinsya kayo nung nakaraang mga buwan?" Sagot naman ni
Kuya.
Nadadamay ko pa sila sa pagsisinungaling ko.
Natigil kaming lahat ng magbukas ang pintuan at pumasok doon ang nurse na may
dalang maliit na planggana na may tubig para punasan si Dash.
"Gusto mo lumapit kay Dash?" Biglang bulong ni Thallia. Mabilis naman akong tumango
at nakita kong binulungan ni Thallia si Zeij at kaagad na tumayo si Zeij at lumapit
sa nurse.
Nakita ko ang pagtango ng nurse at maya-maya pa ay na kay Zeijan na ang planggana.
"Uh, Dash, pupunasan ka lang ng nurse, huh?" Biglang inabot sa akin ni Zeij ang
planggana kaya nanlaki ang mata ko at tinuro ang sarili ko.
"Ako?" I mouthed. Nang tumango sya ay bumilis ang tibok ng puso.
"Okay..." Walang-ganang sabi ni Dash at hindi ko naman makaya ang kaba ko kaya
umiling ako kay Zeij.
"Go!" Bulong ni Thallia at nanginginig man ang paa ko ay mabilis na tinanggap ko
ang inaabot nya at lumapit sa pwesto ni Dash.
Mabilis ang tibok ng puso ko habang lumalapit. Naupo ako sa may tabi ni Dash at
nilapag ang hawak sa side table.
"Dash, pupunasan ka na..." Tumango si Dash bago napabuntong-hininga. He extended
his arm to me, hindi ako nakagalaw.
"Sige na, nurse. Linisan mo na." Biglang sabi ni Thallia at nang lumingon ako sa
kanya ay kumindat sya.
Tumikhim naman ako bago pigain ang bimpo at nang mahawakan ko ang braso nya ay
halos maiyak ako.
Damn. Damn, Reah! H'wag kang iiyak!
Pinunasan ko ang braso nya at nakita kong natigilan si Dash dahil roon.
"Are you the same nurse from yesterday?" Aniya sa akin. Tukoy nya doon sa nurse na
palaging nagpupunas sa kanya.
Mabilis na napatingin naman ako sa kanila Kuya at kaagad syang nagsalita.
"Oo, sya pa rin 'yan. Bakit?" Tanong ni Kuya. Pinagpatuloy ko ang pagpunas sa braso
nya.
"Nothing, it's just..." Umiling na lang si Dash at hinayaan akong punasan sya.
Naiiyak ako habang punagmamasdan sya ng ganito kalapit. Miss na miss ko na sya.
Kadalasan kasi ay nalalapitan ko lang sya ng ganito kapag tulog at ngayon lang ulit
na gising sya.
Pinunasan ko rin ang kabilang braso nya at nakikita ko ang pagkunot ng noo ni Dash
habang nililinis ko sya.
I cleaned his face, ang mga Doktor din ang nagpapalit ng benda nya kaya meron pa
rin sya nito. Ilang araw nalang ay matatanggal na ito.
Pinunasan ko ang noo nya at hinaplos ng bahagya ang peklat nya roon. Nakita kong
nakagat nya ang labi nya at sa gulat ko ay hinuli nya ang kamay ko roon.
"Don't..." Aniya. Nakapirmi ang labi nya sa isang linya at nakakunot ang noo nya.
Humawak sya sa palad ko at natulala ako roon.
"Is Rhea here?" Biglang sabi nya. Umawang ang labi ko sa gulat at narinig ko ang
pagsinghap ni Thallia.
"Wala nga, ang kulit..." Tumawa si Zeijan at nilingon ako. Umiling sya sa akin pero
nginuso ko ang kamay kong hawak ni Dash at napamura sya ng mahina ng makita iyon.
"Hindi ako nagbibiro, is she here?" Tanong ni Dash, humigpit ang hawak sa kamay ko.
"We're not kidding, Dash. She went out to help their company, baka bukas pa o sa
makalawa ang balik 'nun..." Sagot naman ni Zeij.
"Why, Dash? What makes you think she's here?" Sabat ni Kuya Iñigo. Nakita kong
natigil si Dash at napabuntong-hininga.
"Sorry..." He murmured. Biglang lumuwang ang hawak nya sa kamay ko at napasandal
syang ulit.
"Wala, akala ko lang kasi..." Mahinang sabi nya at hindi na umimik pa.
Days passed and the day has come. Nakapalibot kami kay Dash habang ang Doktor na
nag-opera sa kanya ay nasa harapan nya. They will remove his bandage and will check
if he can finally see us!
Magkahalong kaba at takot ang nararamdaman ko habang naroon. Hindi naman ako
masyadong nagpakita at nasa may gilid lang ako ni Zeijan.
I just wanted to see if the operation is definitely a success. Sana ay makakita na
sya, mahinang dasal ko pero hindi pa rin nawawala ang lungkot sa dibdib ko.
"We'll remove it now." Ani ng Doktor at inumpisahang tanggalin ang benda sa mga
mata nya.
Ma'am Lena and Sir Ejercito is mumbling a prayer. Halos naiiyak naman na si Ma'am
habang nakatingin sa anak. Beside me was Zeijan na hindi umiimik at si Kuya at
Thallia na wala ring imik at halatang kabado.
We were silent the whole time. Kinakabahan ako na hindi ko maintindihan. Nakakuyom
ang kamay ko.
Nang matanggal ang benda ay nanatiling nakapikit si Dash. Nakagat ko ang labi ko at
napahawak sa laylayan ng shirt ko.
"Now, slowly..." Ani ng Doktor habang nasa harapan. "Slowly open your eyes, Mr.
Sandejas..."
Nakatitig lang ako sa kanya habang binabantayan ang pagmulat ng mga mata nya and
when he did, our eyes locked.
Pumilantik ang puso ko at hindi ako nakahinga.
His bluish eyes was now gone but replaced with a deep jet black one. The color has
changed but the intensity and the chills it gives me everytime haven't changed at
all.
"Mr. Sandejas, can you see us?" But his eyes didn't move away from me. It was fixed
on mine! Nakatitig lang kami sa isa't-isa at hindi ko maapuhap ang hininga ko.
His mouth hanged open to speak, his gaze didn't moved away from me but before he
could even utter a word ay biglang bumukas ang pintuan at pumasok mula roon ang
isang napakagandang babae na humahangos papalapit.
"Dash!" She exclaimed at kaagad na lumipat ang tingin sa kanya ni Dash mula sa
akin.
"Rhea?" He uttered softly at biglang umiyak ang babae bago sya niyakap ng mahigpit.
"Yes, Dash! This is Rhea..." She sobbed and I saw how Dash smiled and hugged her
back in front of me.
xxx
Seryoso, naiiyak ako :(
-H

Kabanata 12

Kabanata 12
"Yes, Dash! This is Rhea..." She sobbed and I saw how Dash smiled and hugged her
back in front of me.
I wanted to run and cry, gusto kong magwala but it seems like my feet isn't moving,
tila'y napako ako sa kinatatayuan ko at hindi malihis ang mata ko habang magkayakap
sila sa harapan ko.
"Can you see us now, Mr. Sandejas?" Nakangiting sabi ng Doktor.
Dash moved away from their hug and nodded. He was smiling, bakas ko ang kasiyahan
sa mga mata nya habang tumatango at narinig ko ang hagulgol ni Ma'am Lena.
"Salamat... Salamat..." She was sobbing.
"M-Mom..." Ani Dash na marahang bumitaw sa lumuluhang si Rheallyn para lumapit sa
ina.
"Anak ko..." Dash hugged her Mom who was crying hard. Pati si Sir Ejercito ay
naluluhang lumapit sa mag-ina. I saw Kuya Iñigo and Dash going near to their
brother who was hugging their crying Mom.
Napaatras ako ng bahagya ng makita ang nakangiting si Rheallyn habang nakatingin sa
pamilya ni Dash.
She was beautiful and her features are soft na animo'y anghel. Bagay sila.
"M-Mom," Tumayo ng bahagya si Dash at nakita ko ang pagngiti nya at bumaling ang
pansin nya kay Rheallyn na nakatayo roon at nakamasid.
"Come here, babe..." Aniya kay Rheallyn. Nanginig ang kamay ko at pakiramdam ko ay
piniraso ang puso ko.
"Ako?" She asked him and I almost shivered when I heard her voice. I thought I am
hearing myself speaking!
I... I didn't know we almost have the same voice!
"Yes, come here..." Inilahad nya ang kamay. Rheallyn moved softly towards him at
nakatitig lang ako roon. Hindi naman na nila ako napapansin dahil nasa may likuran
ako nila Kuya Iñigo roon pero ako, kitang-kita ko sila.
At nang iabot ni Rheallyn ang kamay nya kay Dash ay mas nadurog ako.
"Here's my fiancee," Ani Dash sa masayang tono at napaatras na ako roon.
A tear fell from my eye at nahuli ko ang tingin sa akin ni Thallia.
She wasn't saying anything but she was just eyeing me silently. Wala akong mabakas
na saya sa mata nya at nang ngumiti ako ng malungkot ay tumango nalang sya kaya
walang ingay akong lumakad palabas.
Hindi ko alam kung napansin nila ang pag-alis ko o hindi pero pagkalabas ko ng
kwarto ay walang habas nang tumulo ang luha ko.
Napatakip ako sa bibig ko nang mapahagulgol ako at nang makitang nakatingin sa akin
ang ilang dumadaan ay mabilis akong tumalilis paalis at patakbong inakyat ang
rooftop ng ospital.
Nang makitang walang tao roon ay mabilis akong napadausdos ng upo at sinakop ang
mukha ko.
I cried. I cried hard like a lost child, I cried like a child na inagawan ng
pagkain.
Wala na, Dash is gone in my life.
I thought about this a long time ago, noon pa man ay napaghandaan ko na 'to at
akala ko ay wala akong sakit na mararamdaman but what am I feeling right now?
Why am I this shattered? Napasinghap ako at nanlabo ang mata ko sa panibagong mga
luha.
Hindi ko alam! Hindi ko napaghandaan ang ganitong klaseng sakit!
I cried harder while recalling him calling her babe, his fiancee. I can't even
explain how this sadness and pain felt.
My body is literally shaking and my heart was throbbing hard painfully. I can't
breathe! Parang may nakadagang mabigat na bagay sa dibdib ko na pumipigil sa aking
makahinga.
Dash...
Dapat ay maging masaya ako, dahil kahit papano'y nagawa ko ang gustong mangyari ng
magulang nya at nakapag-aral pa ako but I felt otherwise. Sa halip na maging masaya
ay parang mababaliw ako sa sakit at lungkot.
Napahawak ako sa dibdib ko at tumungo sa mga hita ko habang yakap-yakap ito.
I have no place in his life now at wala nang mas isasakit pa roon.
My time is over. Their world finally revolves to each other without me in the
picture and that's what pains me the most.
I lost him.
I stayed at the rooftop for a couple of minutes, or hours. I don't know. Basta
nakatitig lang ako sa ibaba kung saan kitang-kita ko ang mga sasakyan na dumaraan
doon sa ibaba.
Kung wala ako sa matinong pag-iisip ay siguro naisip ko ng tumalon nalang rito but
I can't do that. No, hindi ko naisip iyon dahil unang-una, nandyan pa ang pamilya
ko at kasalanan iyon sa Diyos.
I sighed and shook my head. Nababaliw na ata ako at kinakausap ko nalang ang sarili
ko.
Wala sa sariling inabot ko ang kwintas na ibinigay sa akin ni Dash at pagkatapos ay
napapikit. I wonder why this thing is making me calm all the time? Is it because
the man I love gave me this?
Tinungo ko iyon at hinaplos habang nakapikit ang mata. I am shivering with the cold
air from here. Lumilipad ang buhok ko at sumasabay sa hangin.
How I wish feelings can be like this too, na matatangay ng hangin kapag dumaan ito
para hindi ako nasasaktan ng ganito.
Tatapusin ko lang ang pag-aaral ko at pangako, uuwi na ako sa amin...
Isang taon lang naman. Kaya ko naman siguro silang tiisin? Kaya ko naman sigurong
makita si Dash na kasama ang totoong mapapangasawa nya ng harapan, diba?
I am talking to myself but why is it hard to convince myself?
I sighed and lifted the necklace from my neck to give it at kiss. I will cherish
it, Dash. I will cherish the moments I spent with you.
Sana, sana maging masaya kayo...
Bumaba ako ng rooftop at naghilamos para umayos ang itsura ko. Alas-tres na pala ng
hapon at ilang oras rin ang itinagal ko roon sa itaas.
Itinago ko ang pendant ng kwintas ko sa shirt ko bago naglakad palapit sa kwarto ni
Dash.
I am praying silently not to cry once I entered.
Iniangat ko ang kamay ko para kumatok pero sa huli ay ibinaba ko rin. Naikuyom ko
ang kamay at napabuntong-hininga.
You can do it, Reah, kakatok ka lang atsaka magpapaalam kina Kuya tapos uuwi ka na.
'Yun lang, h'wag kang titingin kung saan.
Hinawi ko ang buhok ko at humugot ng malalim na hininga bago kumatok at nagulat ako
ng pagbuksan ako ni Zeijan.
"Reah-tot!" He smiled at me.
"Fleureah nalang," Sabi ko. I smiled a little when he nodded.
"Sige, Fleureah..." Aniya. "But I can still call you Reah-tot, right?" He asked me.
"Oo naman," Sagot ko sa kanya. "H'wag mo lang ipaparinig kay Dash..."
"Yes!" He grinned. "Uh, bakit nga pala?" Tanong nya.
"Uh, papaalam na sana ako, uuwi na ako sa mansyon..." Sabi ko.
"Huh? Kaagad?" Tumango ako. "Teka, magpaalam ka muna kina Kuya tsaka kay Dash."
Kumunot naman ang noo ko at umiling.
"Hindi! Uh, ano..." Tumikhim ako.
"Sige na, tinatanong nga nya kanina kung sino ka kasi ikaw daw una nyang nakita
pagmulat nya..." Kumabog naman ang puso ko at napakagat ng labi.
"Talaga?" He chuckled and nodded.
"Oo nga, halika magpaalam ka lang..." Umiling pa ako ulit pero ayaw nya ako
paalisin. "Sige na, sige ka, mahahalata ka nyan..."
"A-Ano namang sasabihin ko?" Tanong ko sa kanya.
"Edi bye, 'yun lang. Sige na, h'wag ka pahalata..." Ilang saglit pa akong nag-isip
'nun pero sa huli ay napapapayag na ako.
Malakas ang kabog ng puso ko habang papasok kami sa loob ni Zeijan. Nakita ko pa
ngang nasa may sofa sina Kuya at Thallia at napaayos pa ng upo ng makita ako pero
ngumiti ako ng tipid at umiling.
Wala na rin ang mga parents nya at sila nalang ang naiwan rito.
Pumasok ako at kaagad na hinanap ng mata ko si Dash at halos manlambot ang paa ko
ng makitang magkasama sila ni Rhea at nag-uusap sa may higaan.
He was seating on the bed while Rhea is on his side. May kumirot sa dibdib ko ng
bumaba ang tingin ko sa magkahawak nilang kamay.
Lumingon ako kina Kuya at Thallia na nakamasid lang at nag-aantay ng mangyayari at
pagkatapos ay tumikhim, sinubukang ibahin ang boses. Sa kanila muna ako
magpapaalam.
"Uh, Sir, uuna na po ako..." Sabi ko sa kanya. Napanguso si Thallia at sumandig kay
Kuya na mukhang nagulat sa tawag ko sa kanya.
"Sige..." Tumango si Kuya at nakahalukipkip lang si Zeijan sa gilid.
Mariing napapikit pa ako at nakita ang pagtaas ng kilay ni Thallia sa akin at
ngumuso sa likuran ko.
Marahang lumingon naman ako at halos mapaubo ng makita ang titig sa akin ni Dash.
"Uh..." Nilingon ko sya at si Rheallyn na nakangiti sa akin. "Mauuna na po ako,"
Sabi ko.
I saw Rheallyn smiled softly at nakita ko ang pagkunot ng noo ni Dash. His black
eyes are piercing me, animo'y sinusuri ako.
"You're Fleureah, right?" Ani Rhea sa akin. Napatingin naman ako sa kanya at gulat
pang napatango. Mabilis ang pintig ng puso ko at hindi ko iyon maintindihan
Halos magkaparehas ang boses namin! Nakagat ko ang labi ko.
"Opo..." Sabat ko. She smiled and nodded. Nakita ko ang paghawak nya pa sa kamay ni
Dash.
Nang bumaling ako kay Dash ay hindi pa rin nawawala ang tingin nya sa akin kaya
napapasong nag-iwas ako ng tingin.
"S-Sige po, una na ako..." Medyo tumungo ako at bumaling kina Kuya Iñigo para
ngumiti at naglakad.
Halos takbuhin ko na ang pintuan makalabas lang at nang tuluyang maisara ang pinto
ay malakas at magulo ang kabog ng puso ko.
Hindi ko maproseso ang titig nya. Nakakapaso at nakakakaba.
I am wishing to see his eyes dati para makita nya ako and now that he was looking
at me with those piercing eyes ay nanghihina naman ako.
What power do you have, Dash?
Kinabukasan ay hindi na ako bumalik sa ospital, nanatili nalang ako sa mansyon para
tumulong sa kanila sa paglilinis.
Umpisa na rin kasi sa susunod na araw ang pasok ko kaya hangga't-maaari ay tutulong
ako.
Doon ako natutulog sa guest room dahil gusto nilang doon ako. Nakakahiya nga dahil
sampid lang naman akong dito pero guest ako kung ituring.
Hindi ko pa rin naman masyadong nakausap sina Ma'am Lena at Sir Ejercito dahil sa
busy sila at palaging umaalis. Kadalasan din ay bibisita sila kina Dash sa ospital
na under observation pa rin.
Bukas pa ang balik nya kaya busy ang mga tao sa pag-aayos sa pagbabalik nya. Sumama
rin ako sa pamimili ng handa para makatulong.
Maliit na salo-salo lang naman daw pero parang sa akin ay magarbo na. Kung sa
probinsya, ang maliit na salo-salo ay maliit lang pero 'yung handa nila parang may
fiesta.

Ako ang nagpresinta na mag-aayos ng kwarto ni Dash. Dito muna sya titira ngayon sa
halip na sa condo nya, maging si Zeijan ay narito din pwera nalang kina Kuya Iñigo
at Thallia.
Si Rheallyn? I don't know. Baka dito rin, sa ibang guestroom o kaya sa kwarto ni
Dash?
Napailing ako at pinalo ang ulo ko. Bakit hindi? Ikakasal naman na sila kaya wala
namang problema kung magtatabi sila, diba?
And Dash wants Rheallyn on his side. Every night. Sigurado ako roon.
Napasandal ako sa pader roon at tumitig sa kawalan. I felt like I'm torturing
myself.
Tomorrow came in a bliss. Buong gabi ako halos gising at hindi pa handa sa mga
mangyayari.
Dash can finally see, he's coming home but with his real bride-to-be. Parang gusto
ko nalang umuwi sa bahay namin sa probinsya. Doon nalang ako.
"Fleureah, hija?" Napatayo ako sa kama ng narinig ko ang tawag sa labas.
"Po?" Pasigaw kong tanong.
"May ginagawa ka ba, hija?" Mabilis akong tumayo sa kama at pinunasan ang mukha ko
habang naglalakad palapit sa pintuan.
"Po?" Sumilip ako. "Wala naman po..."
"Marunong kang magluto, hija?" Ani Aling Wanda, ang kanilang mayordoma dito sa
mansyon. Nakakatuwa sa probinsya si Nanay tapos sya, dito.
Pakiramdam ko tuloy may Nanay akong mag-aalaga sa akin. Ang bait pa nya at sya ang
una kong nakausap dito noon.
"Opo," Tumango ako. She smiled at me before speaking. "Pwede bang pakitulungan kami
sa ibaba mamaya kapag magluluto na?"
"Sige po, walang problema..." Sagot ko naman kaagad. "Maliligo lang po ako tapos
bababa po ako."
"Sige, hija, salamat..." Ngumiti sya at tumango sa akin at pagkaalis nya ay kaagad
akong naligo at pagkatapos ay bumaba.
May nakahanda ng mga pagkaing naluto kanina sa lamesa. May nag-iihaw pa nga sa
labas at may naglilinis ng plato.
I saw some maids cleaning the living room at ang malaking frame nilang pamilya sa
sala. Kompleto pa sila rito.
Napatingin ako sa larawan ni Zidney at naalala ko ang iki-nweto sa akin ni Dash. I
wonder where she is.
Did she survived? Or not?
Lumipat ang tingin ko sa larawan ni Dash at tumalon kaagad ang puso ko.
Damn his effect. Unang kita ko palang gustong-gusto ko na sya, paano pa kaya
ngayon?
Tumingin ako sa larawan nya at nakita ang asul nyang mga mata roon. Lahat sila ay
kulay asul ang mga mata maliban nalang kay Ma'am Lena na itim. Nagmana sila kay Sir
panigurado.
Now, Dash have black eyes, just like his Mom. Sino kaya ang donor nya? Laking
pasalamat ko roon.
"Hija, ito o..." Nawala ang tingin ko roon ng tawagin ako ni Aling Wanda.
"Andyan na po!" Tumakbo ako papunta roon habang iniipit ang buhok ko.
Pagod na pagod ako pagdating ng gabi. Nanghihina ang kamay ko at nagugutom pa.
Marami kasi akong niluto ngayon at nakakangalay rin ang paghahalo.
Nagkakagulo ang mga tao roon sa pag-aayos. Tumulong ako sa paghanda ng mga pinggan
sa lamesa.
Ang pamilya ng mga Sandejas lang naman at iilang malalapit na pamilya ang pupunta
rito.
Bumalik ako sa kwarto para magpalit ng damit para naman maging presentable ako bago
bumalik sa ibaba at nakita kong maayos na nga ang lahat roon at kulang nalang ay
ang pamilya.
"Fleureah, tawag ka pala ni Ma'am Thallia..." Ani sa akin nung medyo kaedaran kong
maid. Hindi ko pa natanong ang pangalan nya.
"Saan?" Luminga ako.
"Nasa labas pa, puntahan mo raw..." Tumango naman ako at kaagad na lumabas sa
mansyon.
Sa parking ay nakita ko ang kotse nila kaya lumapit ako roon at kumatok. Kaagad
naman itong bumukas at bumungad sa akin si Thallia na nakaupo sa loob.
"Reah!" She waved at me.
"Hello po..." Kumaway ako. Nakita ko ang paglabas ni Kuya Iñigo mula sa driver's
seat at pinagbuksan si Thallia sa harapan.
"Kamusta ka na?" Ani Thallia kaya natawa ako sa kanya.
"Kakakita lang natin..." Sabi ko naman. She laughed and shook her head.
"Reah," Ani Kuya kaya napatingin ako sa kanya.
"Po?" Tanong ko sa kanya. He smiled at me at lumapit sya kay Thallia.
"You should stop calling me Sir, okay? Diba napag-usapan na natin 'yan?" Aniya.
"Pero--"
"Tss, you'll call me Kuya, okay? Hindi ka naman iba sa amin..." Ngiti nya. May
mainit na pakiramdam ang humaplos sa puso ko sa sinabi nya kaya napangiti ako.
"Sige po, Kuya..." He smiled and patted my head.
"Pasok na tayo?" Ani Thallia at kumapit sa braso ko.
"Nasaan po 'yung kambal?" Tanong ko sa kanila.
"Nasa bahay, nandoon kasi 'yung kapatid ko kaya sya ang nag-alaga..." Ngiti ni
Thallia at tumango naman ako.
Nakakapit sya sa kamay ko habang naglalakad kami papasok ng bahay. She was wearing
a black dress habang nakalongsleeves naman na itim si Kuya Iñigo.
Nahiya naman ako bigla dahil sa nakashirt at pantalon lang ako kagaya ng madalas
kong suotin tapos nakakapit sa akin si Thallia.
Habang naglalakad kami papasok sa bahay ay may nakita akong pumasok na isang kulay
pulang sasakyan.
"Sina Dash!" Ani Thallia. Tumigil ang sasakyan sa tabi ng kina Kuya at natigil ako
ng lumabas mula roon sa shotgun seat si Dash kasunod ni Zeijan na nagdrive marahil.
My jaw dropped when I saw him smile ng lumabas sya. He combed his hair using his
bare hands at iniayos ang suot nyang damit.
"Hi!" Zeijan exclaimed, dahilan para matigil sa pag-ayos ng suot si Dash at
bumaling sa amin.
I caught his eye the moment he looked at us at nakita ko ang pagkatigil nya pero sa
huli ay nagbawi ng tingin at bumaling sa suot.
He's wearing a brown leather jacket with a white shirt underneath. Naka kulay itim
syang pantalon at kulay brown na leather shoes.
He looks dashing and sophisticated. Kahit ang simple ng suot nya ay nagsusumigaw ng
karangyaan at kagwapuhan.
"Baka matunaw..." Napatalon ako ng biglang bumulong si Thallia kaya napaayos ako ng
tayo.
"Huh?" Nilingon ko sya.
"Wala, baka matunaw sabi ko. Miss mo na?" Ani nya kaya tumawa nalang ako kahit
gusto kong magsalita ng oo.
Nauna na kami papasok sa loob at kahit anong pigil ko kay Thallia ay hinila nya ako
paupo sa hapag.
"Look at my clothes, nakakahiya naman..." Umiling ako at tatayo sana ng hilahin nya
akong ulit.
"No! You're a family. Uupo ka dito at sasabay sa pagkain." Tinaasan nya ako ng
kilay.
"But I can just stay there and I'll eat later..." Pero umiling lang si Thallia at
ayaw ako bitawan kaya sumunod nalang ako.
A moment later, natigil ako ng pumasok sa kusina sina Ma'am at Sir Ejercito. Ma'am
Lena is wearing a white dress habang tulak ni Sir ang wheelchair ng asawa. Nang
makita ako ay lumaki ang ngiti ni Ma'am kaya tumango ako at ngumiti.
Sir Ejercito sat in the middle part of the table habang katabi nya si Ma'am Lena sa
kabilang side.
Pumasok rin ang ka-edaran nilang mag-asawa kasama ang dalawang babae sa likuran
nila. The older man and woman looked sophisticated even at their age at mukhang
mayayaman.
They walked towards the left side of the table at nabaling ang atensyon ko sa
sumunod na pumasok.
My heart stopped when I saw Dash with Rheallyn on his arm. They were walking
silently pero bakas ko ang ngiti sa labi ni Dash.
Rheallyn is wearing an elegant pink dress and her hair was cleanly distributed on
the side of her neck. Ang kaninang leather jacket na suot ni Dash ay nasa balikat
na ni Rhea at bumulong pa ang babae sa kanya kaya nag-ngitian sila.
My heart ache. Gusto kong tumayo para umalis pero sa huli ay napatungo nalang ako
habang kagat-kagat ang labi ko, keeping my tears from falling infront of their
families.

Kabanata 13

Kabanata 13
I thought looking at them at that state is the worst thing I'll encounter today
but I was wrong, mas nanghina pa ako ng makitang palapit sa may pwesto ko sina Dash
at Rheallyn, sa pwesto sa may tabi ko.
Nakita ko ang paghawak ni Dash ng marahan sa siko ni Rhea at ipinag-angat ito ng
upuan.
"Thanks, babe..." Ani Rhea na may malambing ngiti sa labi. If this is another case,
I'll probably root for them.
Sa unang tingin pa lang ay bagay na bagay sila. Pareho silang nanggaling sa
magandang pamilya at pantay ang estado ng mga buhay nila.
I saw Dash smiled when she sat on the chair at halos tumakbo akong palayo ng
iniangat nya ang upuan sa tabi ko kung saan sya mauupo.
Bumilis ang tibok ng puso ko at nakita kong napatingin sya sa akin. Natigil sya at
nangunot ang noo sa pagtitig ko at nang matauhan ako ay kaagad akong nag-ayos ng
upo at malungkot na nag-iwas ng tingin.
He sat beside me and I coudn't even breathe right! Gusto kong umalis at lumayo dito
pero ayoko namang gumawa ng eksena.
Nilingon ko si Thallia at nang makitang nagbubulungan sila ni Kuya Iñigo ay hindi
na ako nagsalita.
"So, thank you for today..." Panimula ni Sir Ejercito kaya napatingin kami sa
kanya.
"Thank you for accepting today's invitation for our small dinner dahil sa
pagbabalik ng anak ko..." Ngumiti sya.
Nakita ko ang pagtango ng mga tao sa harapan namin at nang bumaling ako kay Dash ay
kagat-kagat nya ang mga labi.
"Dash," Ani ng Dad nya. Umayos naman ng upo si Dash at pagkatapos ay tumikhim bago
ngumiti.
"Uhm, I am not good with words..." He smiled. "But I just want to thank you all for
making a time for this dinner tonight." Aniya.
"I wanted to thank my family for being supportive, they never left my side since
the tragedy happened. Thank you, Mom, Dad and to my brothers and Ate Thallia..."
Bati nya. Zeijan cheered habang nakangiti lang ang mag-asawa sa tabi ko.
"It's our pleasure, anak..." Ani Ma'am Lena. Dash nodded and stared at the family
infront of us.
"And Tito Lucio and Tita Cindy and to your family, thank you for making it here
tonight to give us a blessing..." Ngumiti ito bago sumulyap kay Rhea na nakangiti
lang habang nakamasid kay Dash.
"And most especially," His voice rise at halatang napakasaya nya. "I wanted to
thank my beautiful fiancee for taking care of me..."
Napasinghap ako sa sakit pero nakita ko nalang ang sarili kong nakatingin sa
kanila.
"I thought no one will love me despite of what happened to me but she..." He
chuckled softly. "She loved me while I was in that state, she took care of me kahit
pakiramdam ko pabigat ako..."
"I told you, hindi ka pabigat..." Rhea stopped him. Dash smiled at her as he was
hearing that.
That's my line! Gusto kong isigaw at hilahin si Dash palayo dito pero hindi ko
naman magawa.
That's the worst, 'yung napakalapit na nya sa akin at pwede ko syang mahawakan pero
hindi ko sya makayang abutin kasi pakiramdam ko lumalayo sya sa akin.
Maybe he was learning to love her in a short period of time they're together?
Siguro, siguro wala naman syang naramdaman sa akin noon.
Maybe I was just the one who assumed he'll remember me but looking at this one now,
I don't think he can.
On his eyes, I saw passion while looking at her, like he was totally inlove with
her at hindi ko maiwasang mapaiyak sa harapan nya kaya nag-iwas nalang ako ng
tingin at pasimpleng nagpunas ng luha.
"Thank you, Rheallyn..." He said and lifted her hands to kiss the back of it.
I heard their cheer, tinutukso nila si Dash at si Rhea na namumula na nakasandal
kay Dash.
Habang ako nama'y tahimik lang at nang sumulyap ako kina Zeijan at Kuya ay wala rin
silang imik.
"We should really plan the wedding real soon!" Masayang sabi ng Mommy ni Rheallyn.
"We should probably will," Sir Ejercito smiled at natatawang napailing nalang si
Dash at may ibinulong kay Rheallyn.
The whole dinner was a torture. Tahimik lang akong kumakain habang nag-uusap ang
dalawa sa tabi ko.
Hindi ba sila titigil?
Napapikit ako at napailing. Ang sakit-sakit na! Hindi ko na sila kayang pakinggan!
"Hey, Reah..." Napabaling ako kay Thallia ng magsalita sya.
"Po?" Tanong ko.
"Tawag ka ni Zeij," Mula naman sa pwesto ko ay lumingon ako kay Zeijan na nasa tabi
ni Kuya Iñigo at nang makita ako ay ngumisi sya.
"Are you alright?" He mouthed.
"Pwede na..." I mouthed back. He grinned at tumango.
"Fighting!" He mouthed at kinumpas pa ang kamay kaya napatawa ako ng mahina at
umiling.
Gumaan naman ang loob ko sa ginawa nya at umayos ng upo pero halos mapatalon naman
ako sa gulat ng makitang nakatingin sa akin si Dash na nasa tabi ko.
Hindi sya nagsalita at nakita kong sumulyap sya kay Zeijan pabalik sa akin at nang
makitang nakatingin ako ay tumikhim sya bago bumaling ang tingin sa pagkain.
May sumipa sa paa ko sa ilalim kaya napatingin ako kay Thallia na nangingiti at
lumapit para bumulong.
"I saw that. That look on Dash face, nahuli ko..." Natatawa nyang bulong.
"Wala 'yun, maybe he was just curious about why are we close..." Sagot ko naman.
Thallia grinned bago umiling sa akin.
"Ang manhid!" Bulong pa nya at hindi pa man ako nakakapagsalita ay narinig ko ang
usapan nila Dash sa tabi ko kaya napatingin ako sa kanila ng bahagya.
"Hey, Dash, kain ka ng gulay..." Ani Rheallyn na akmang kukuha ng gulay at ilalagay
sa plato ni Dash.
"I don't eat veggies," Ani Dash sa kanya.
"What? Gusto mo nito diba?" Nakangiting sabi pa ni Rhea sa kanya. I saw Dash
forehead creased bago umiling.
"I hate it, you know that, right?" Aniya at nakita kong natigil si Rheallyn. Bigla
nyang binitawan ang serving spoon nung gulay na ibibigay nya sana kay Dash bago
ngumiti.
"Y-Yeah, of course I know that..." She laughed softly and I know it was awkward. "I
was just kidding..."
Nakita ko ang titig sa kanya ni Dash bago tumango-tango at bumalik ang tingin sa
plato nya. I saw him shook his head at hindi ko napansing nakatitig pala ako sa
kanya kaya napatingin sya sa akin at mabilis naman akong nag-iwas ng tingin at
mahinang nagmura.
They served the desserts after the meal, fruit salad ito at ako ang gumawa katulong
'yung ka-edaran kong maid.
Hindi ko pa natikman at sana, sana masarap. Nagkekwentuhan sila roon at kausap rin
nila si Rheallyn at si Dash ay tahimik lang sa tabi ko.
Isa-isa nilang nilagay ang dessert sa harapan namin at nang ilagay ang sa tapat ko
ay nilingon ko si Aling Wanda bago ako ngumiti.
"Salamat po," Sabi ko. She smiled and nodded.
"Walang anuman, Reah, salamat sa pagtulong kanina..." Ani Aling Wanda kaya tumango
ako pero kaagad ding natigil ng marinig ang pagkakalaglag ng kung anong bagay.
Mabilis akong napabaling sa tabi ko at nakitang nakatingin sa akin si Dash. Nagbaba
ako ng tingin at nakita kong nalaglag ang tinidor nya kaya tumungo ako para abutin
'yun at laking gulat ko ng biglang may dumampot kasabay ko dahilan para magkapatong
ang kamay namin.
My heart thump and I can't explain what I am feeling right now. Basta biglang
nagkagulo ang sikmura ko dahil sa hawak nya.
I remembered this scene. It's deja vu!
Our eyes met and I felt something burned inside me. His deep jet black eyes stared
at me like it was staring right through me.
"Dash? Ayos ka lang dyan?" Rheallyn's voice stopped me. Mabilis kong nabitawan ang
tinidor at nagsalita.
"S-Sorry..." I murmured at umayos ng upo at nag-iwas ng tingin.
"Y-Yeah, I'm fine..." I heard Dash answered her.
"Then why are you flustered? May iniisip ka ba?" Tanong ni Rheallyn.
"N-Nothing, it's just..." Tumikhim ito. "Wala, wala..."
Natapos na ang lahat-lahat ay hindi na ako lumingon pang muli sa kanila. They left
the dining area at kaagad naman akong tumulong magligpit.
Nakita ko silang nagtitipon-tipon sa sala nang sumilip ako kaya dumaan nalang ako
sa pintuan palabas ng bahay sa may kusina.
Pagkalabas ko ay dinukot ko ang phone ko at kaagad na naupo sa may garden para
tawagan si Nanay at wala pang ilang sandali ay sinagot nya ako.
"Anak! Reah!" She cheered.
"Magandang gabi, Nay..." Nakangiting sabi ko.
"Kamusta ka r'yan? Tinatrato ka ba ng maayos dyan? Kumakain ka ba sa tamang oras?"
Natawa ako sa sinabi ni Nanay pero mas nangingibabaw ang pagkamiss ko sa kanya.
"Nay, Happy Mothers Day..." Mahinang sabi ko.
"Salamat, Anak..." Narinig ko ang masayang tono ni Nanay.
"Pasensya na Nay, huh? Wala ako dyan, gagawa sana kami ni bunso nung cupcake na may
choco-choco..." Nakangiting sabi ko. "Ayos lang naman po ako dito, kumakain naman
po at nakakatulog ng maayos..."
"Ayos lang 'yon, Nak, malaman ko lang na maayos ka masaya na ako..." May humaplos
sa puso ko bago tumango at hinawi ang mga luha ko.
"Alam mo, Nay, 'yung kwarto ko dito ang laki-laki, katumbas na ng laki sa bahay
natin..." Pagkekwento ko sa kanya.
"Grabeng laki naman pala d'yan, Reah!" Natatawang sabi ni Nanay.
"Opo nga e," Napangiti ako at napahugot ng hininga. Sumulyap ako sa kalangitan at
nakita ang mga bituin roon.
"Mabuti naman at maayos ka, kami ng kapatid mo ayos naman. Simula na ng pasok nya
'nung lunes pa. H'wag mo kaming isipin rito dahil kaya naman namin dito. Isipin mo
ang sarili mo dahil ikaw lang mag-isa dyan..."
"Opo, Nay..." Sagot ko. "Aalagaan ko po ang sarili ko rito at kayo rin, mag-aaral
po akong mabuti para makabalik ako kaagad dyan sa atin."
"Miss ko na kayo, Nay..." Humugot ako nt hininga.
"Miss ka na rin namin, Anak. Salamat at tumawag ka, huh?" Marahang sabi nya.
"Walang anuman po. Nay, ingat po kayo dyan ha? Happy Mothers Day, Nay. I love
you..." I told her at bumuntong-hininga si Nanay bago ako sinagot.
"Salamat, Anak. Mahal ka rin namin."
Natapos na ang usapan namin ni Nanay ay narito pa rin ako. Nakatitig sa kalangitan
habang hinahaplos ang kwintas ko.
Kailangan kaya babalik sa dati ang lahat? Miss ko na sila Nanay atsaka si Dash.
Sila Nanay pwede kong mabalikan ano mang oras ang gusto ko pero si Dash, imposible.
I heaved a deep sigh for the nth time and shook my head.
"Here..." Napatalon ako sa gulat ng may magsalita kaya napalingon ako at nanlaki
ang mata ko sa nakita.
"Rheallyn..." I murmured.
"You must be Fleureah, right?" She smiled at me.
"O-Oo," Tumango ako.
"Here," Iniabot nya sa akin ang isang baso ng juice na kaagad kong inabot.
"Salamat..." Sabi ko.
"Would you mind if I sit here?" She asked me while pointing the bench where I am
seating. Nagtataka man ay tumango ako at ngumiti sya bago naupo.
What is she doing here? Uminom ako mula sa juice na ibinigay nya bago nanahimik
lang.
"Ang ganda ng langit, no?" She asked me. Napa-angat naman ako ng tingin roon bago
tumango.
"Yes," I answered her. Kinagat ko ang labi ko at pumirmi.
"Siguro naman kilala mo ako?" Nilingon ko sya at tumango. Her aura screams elegance
and confidence, bakas na bakas iyon unang kita ko palang sa kanya.
She was pretty, petite and has fair skin. Bagay na bagay talaga sila ni Dash kahit
masakit aminin. Nakaramdam ako ng panliliit.
"I know what happened while he was still in province, you probably pretended to be
me, right?"
"Oo," Tumango ako.
"Thanks, Reah..." Aniya kaya napatingin ako sa kanya. "You did a job well done, you
took care of him for me, salamat..." Nabasa ko ang sinseridad sa mata nya.
"W-Wala 'yon..." Sagot ko naman, pakiramdam ko ay kumikirot ang puso ko sa sakit.
"Alam mo, unang kita ko palang sa picture ni Dash, gustong-gusto ko na sya..."
Pagkekwento nya sa akin at nanatili lang akong tahimik at nakikinig.
"The first time I saw him in person, mas nagustuhan ko sya. We met in a party pero
hindi nya ako napapansin at nababalingan kahit anong gawin ko ay hindi nya ako
napapansin..." Sabi nya sa akin.
"The moment my Mom told me about marrying, I was really mad pero ano nga bang
magagawa ko? Hindi ko sana tatanggapin but when I found out that it was him I am
marrying, pumayag ako kaagad..." Aniya.
"So, you like him? Matagal na?" I asked her. She nodded.
"Yes, sobrang saya talaga sa pakiramdam 'nun pero may nangyari, nabulag sya dahil
sa nalamang ikakasal sya at gusto ko man syang alagaan ay hindi pwede dahil nag-
aaral ako." She sighed.
"Salamat, Reah, because of you, tanggap na nya ako at payag syang ikasal kami..."
She took my other hand at nakatingin lang ako roon.
Hindi ko alam kung bakit wala akong maramdaman. Namamanhid ako at walang masabi.
Right, they're getting married. That's right.
I should be happy, right?
"T-That's my job kaya ginawa ko nalang..." Wala na akong ibang masabi dahil roon.
Nang bitawan nya ang kamay ko at mahigpit akong napahawak sa baso na ibinigay nya
kanina.
"Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwalang nangyayari 'to..." Masayang sabi
nya at hinawi ang buhok nya.
"And it's more amusing kasi magkaparehas pa tayo ng nickname..." Aniya. "Reah ka,
diba?" I nodded.
"And I'm Rhea..." She chuckled. "And come to think of it, hindi lang 'yun. I
noticed that we almost have the same voice!" She exclaimed.
"Oo nga 'e..." Hindi ko alam kung anong tono ng sagot ko at bakit ko pa nakakayang
makinig dito dahil sa totoo lang ay halos sasabog na ang puso ko sa sakit.
"Siguro, nangyari 'to dahil destined talaga kami ni Dash!" Sa tuwa nya ay nasabi
nya iyon. "Wala ako but you're here to pretend to be me and now! I still can't..."
Naiiling pa sya at napansing tahimik ako at nilingon nya ako.
"Reah," Nilingon ko sya ng tawagin nya ako. "I have a favor to ask," She said.
Sumimsim naman ako mula sa baso bago tumango sa kanya. For Dash, I'll do this...
"Sige..." Mahinang sabi.
"You know kararating ko lang 'nung nakaraan dito sa Pinas. I know Dash, the basics,
his infos, background and all pero..." She sighed.
"I never talked to him in person, ngayon-ngayon lang simula ng dumating ako. Buti
nga at wala syang personal na tinatanong dahil baka may masabi akong iba..."
Nakamasid lang ako sa kanya habang nagsasalita nya.
"You were with him for months and I know you know something that I don't so please,
can you tell me?" I wanna be selfish at sarilihin na lahat ng tungkol kay Dash na
alam ko pero hindi naman ako ganun kasama.
Oo, masakit, sobra na gusto ko ng umalis dito para makalayo sa kanila pero naisip
ko si Dash. Paano kapag hindi ko sinabi at maghinala sya?
Paano kung masira sila dahil sa akin? I can't bear that. My conscience can't.
"Uh..." Tumikhim ako. "Dash don't like eating veggies..." Panimula ko.
She nodded. "Kaya pala ayaw nya..."
"He likes milk at night so, if he ask for one then give him..." She nodded again
and I saw her listening intently.
"He's uhm, kinda clingy... Gusto nya nilalambing sya..." Kumirot ang puso ko habang
inaalala iyon.
"Kapag tinanong ka nya kung saan ka nag-masterals, tell him that it's in Sta.
Monica. Nag-aaral kasi ako 'nun tapos sinabi ko nalang na nagmamasters ako roon..."
"Sure, 'yung university 'dun?" Tumango ako at kinagat nya ang labi nya habang
inaalala ang sinasabi ko.
"We talked about our secret dreams and mine was to be a teacher," Sabi ko. Nakita
ko ang pagkunot ng noo nya sa sinabi ko.
"Teacher? You like kids?" Tumango nalang ako. She nodded pero kita ko ang disgusto
sa mukha nya kaya hindi na ako nagkomento pa.
"Literature. I told him I want to teach literature so if you have time read myths
or what kasi nagpapakwento sya kapag matutulog na sya..." Sabi ko pa.
"I never know he was this childish," She chuckled. "Sa ngayon hindi naman sya
nagpapakwento sa akin o ano, so sa susunod na siguro..." Aniya at nagkibit-balikat.
"And his secret dream was to become a Doctor..." Paliwanag ko. Mukhang mas nagulat
sya sa sinabi ko.
"What? Doctor?" I nodded. "You know what happened to their family, right? Kung
bakit ganun si Ma'am Lena at nawala si Zidney..."
"Oo, I read some articles about that..."
"That's the reason why he wants to become one, he wants to heal his Mom and if
ever, save Zidney..." Tumango naman sya sa sinabi ko at mukhang napaisip sya.
"He has a kind heart," Tumango ako. She's right and that's one of the million
reasons why I fell for Dash.
"But come to think of it, ayos na rin na naging piloto sya..." Aniya kaya tinignan
ko sya.
"You see, he has an airline company and our family owns an oil company. If ever na
magiging Doktor sya, we won't have any chance for our paths to be crossed." She
said.
"And you know, Doctors are always busy, they don't have enough time to be with
their family. Kaya siguro, ayos na rin na piloto sya dahil mas may oras sya sa akin
kung sakali..." Nangunot ang noo ko sa sinabi nya at sumimsim nalang sa juice.
"It's his dream at maganda siguro kung matupad nya 'yon..." Komento ko.
"Yeah, maganda but Tita Lena is safe now and Zidney..." She shrugged. "Wala na
sya..." Tumahimik ako at nag-iwas mg tingin dahil hindi ko gusto ang sinabi nya.
Hindi na ako nakinig sa ibang mga sinasabi nya dahil sa gusto ko nalang ay umalis
dito at mapag-isa.
"Ano pa, Reah?" Aniya sa akin bago ngumiti.
"He has a dog," Sabi ko naman sa kanya. "Siberian Husky, Skye is his name..." Sabi
ko.
"Skye? Ang cute naman..." She giggled.
"Dash treats him like his son, sya 'yung Dad tapos ikaw 'yung sasabihin nyang Mommy
ni Skye..."
"Ang cute! May anak na pala kaagad kami!" Tuwang-tuwa nyang sabi.
"Three years na nyang alaga si Skye. Amuhin mo nalang sya, medyo aloof kasi sa
tao..." Sabi ko.
"Sige, madali lang naman 'yun!" Ngiti nya. "Yun lang ba?"
"And if possible, cook for Dash and h'wag mo hayaang magpalipas ng pagkain..." She
nodded rightaway and smiled at me softly.
"Noted! Thanks, Reah. Though, hindi ako marunong magluto, I'll try. Salamat!"
Tumayo sya kaya tumayo rin ako bago ilapag ang baso at nagulat ako ng bigla nya
akong yakapin.
"Thank you so much, Reah! I owe you this, you became our bridge for our paths to be
crossed! Thank you!" Ngumiti ako ng malungkot bago tumango at yumakap ng kaunti sa
kanya.
"S-Sige, take care of him, I..." I sighed. "I hope you'll be both happy..."
"We will!" Lumayo sya at malaking ngumiti. "Invited ka sa kasal namin, huh!" She
giggled and waved before leaving.
I stared at her back at nanghihinang napaupo. Hawak-hawak ko ang dibdib dahil sa
malakas at masakit na pagkabog nito bago napabuntong-hininga.
Maybe, this is where our story ends...
Halos ilang minuto ako tulala sa labas habang iniisip ang lahat ng napag-usapan
namin ni Rheallyn.
Nanghihina ako sa lahat ng nangyayari sa mga nakalipas na araw at linggo pero wala
naman akong magawa. Everything is perfect, kasal nalang ang kulang sa kanila.
Kasalanan ko rin naman kasi at napamahal na rin ako kay Dash.
Naglakad ako papasok sa loob ng bahay at nakitang wala na sila sa sala. Inilibot ko
pa ang tingin ko at napagdesisyunang matulog nalang.
I was walking on the hallway when I was about to go to my room when someone called
me.
Nangunot ang noo ko at iniikot ang tingin ko pero wala naman akong nakita.
I shrugged and continued walking.
"Reah!" I stopped on my tracks and looked around me. Wala namang tao?
Napanguso ako at napailing. Hindi kaya may multo dito? Ang laki pa naman ng bahay!
Kinagat ko ang labi ko at nang marinig nanaman ang pangalan ko ay hindi ako
lumingon sa takot na baka multo nga talaga iyon at tinatakot ako dahil bago lang
ako sa bahay na 'to.
"Hey!" Mas binilisan ko ang lakad ko sa kabila ng baritonong boses na narinig ko.
I heard footsteps behind me and when I was about to run when a grip on my arm
stopped me.
Nahatak ang braso ko kaya napasinghap ako at pagkalingon ay halos mabuwal ako ng
makita si Dash sa harapan ko.
He was gripping my arm at nanlalaki ang mata ko.
My heart began racing like crazy habang nakatingin sa kanya na seryosong hawak ang
braso ko.
"D-Dash..." I uttered his name. His towering me. Nakahawak pa rin sya sa braso ko
at nakatitig sa mukha ko.
His mouth parted before closing it again as he scanned my face.
"Reah..." He murmured and I saw the spark on his eyes.
xxxx
Happy Mothers Day to all our Mothers out there! Greet your Moms with love and give
them a kiss and hug for this special day! Cheers!
For more infos regarding updates, follow me on twitter: @heartlessN_wp

Kabanata 14

Kabanata 14
"Reah..." He murmured. Nanuyo ang lalamunan ko sa sinabi nya habang sya ay
nakatitig sa akin.
His mouth parted and closed again. I saw his eyes sparkled pero ipinikit nya iyon
ng mariin.
"You're Reah?" Nahigit ko ang hininga ko sa sinabi nya.
"I..." I hesitated.
"You have the same name..." He said at nakita ko ang pagkunot ng noo nya at pag-
iling. "But it's impossible..." He whispered.
Nagulat ako ng parang napapaso nya akong binitawan at gulat na napatingin lang ako
sa kanya. He was still staring at me, hindi ko mabakas ang ibig nyang sabihin.
"Fleureah..." Matiim nya akong tinignan. "Is that your real name?" Naguguluhan man
ay tumango ako.
Does he know? Nalaman na ba nyang ako ito?
"Damn it," He sighed. "Even your voice sounds the same!" Nakuyom ko ang kamay ko sa
likod ko.
"W-What do you mean?" Naguguluhang tanong ko pa sa kanya.
Hindi nya ako sinagot pero nakita ko ang pag-igting ng panga nya. Umatras sya ng
bahagya mula sa akin pero hindi mawala ang malalim nyang tingin.
"Yeah, that's impossible..." Biglang sabi pa nya, kinukumbinse ang sarili.
"Dash..." I called him. Malakas ang pintig ng puso ko at pakiramdam ko ay maiiyak
ako.
Naguguluhan ako sa gusto nyang ipahiwatig, hindi ko alam...
"How does that make sense, right?" He said. "Y-You, how come you're here?" He asked
me.
"I..." Nag-isip ako ng pwedeng masabi.
Dash, this is me... Please... Can't you feel me?
"I am Thallia's friend," Nasabi ko nalang. "I came to help them here in the
house..."
Nakita ko ang pagkakatigil nya sa sinabi ko. I saw how his shoulders slack hearing
what I have said.
"Right..." He scoffed and shook his head. "What am I thinking?" His hand formed a
fist before heaving a deep sigh at nang mag-angat sya ulit ng tingin sa akin ay
nakita ko ang paglambot ng mata nya.
"I'm sorry, Miss..." Aniya. Napatitig lang ako sa kanya habang nakakuyom pa rin ang
kamay ko sa likuran ko.
I am breathing hard, nervous and sad seeing him infront of me.
"Why..." I muttered under my breathe. "Why did you do that?" I asked him, my voice
was almost shaking with the tears that was attempting to fall from my eyes.
Gusto kong magbakasakali. Gusto kong marinig mula sa kanya ang gusto kong marinig.
"I just..." Nag-iwas sya ng tingin. "I just mistakenly thought you're someone I
know..."
"Why?" Sabi ko. Namamasa na ang mga luha sa gilid ng mata ko.
"I thought..." He sighed.
"Dash! Babe!" Bumaling ang tingin ko ng may narinig akong boses babae. I saw
Rheallyn walking towards us at nang makita si Dash ay ngumiti sya.
"Babe, what are you doing here? Nandito ka pala..." Ani Rhea at nakita ko ang
pagyakap nito sa baywang ni Dash.
My heart sting.
"Rhea..." Aniya kaya napatingin ako pero kumirot lang ang dibdib ko ng makitang
nakatingin sya kay Rheallyn.
"Hmm? Why?" Rheallyn smiled at him.
"Sorry..." Aniya rito.
"Huh? Bakit ka nagsosorry sa akin?" Ani Rheallyn sa kanya. Nakita ko ang sulyap sa
akin ni Dash bago sya muling bumaling kay Rheallyn.
"Nothing, basta sorry..." I saw Dash smiled a little and a tear fell as he leaned
down to kiss her head.
Dati, ako ang hinahalikan nya sa ulo at kumikirot ang puso ko habang tinitignan
syang humahalik sa ulo ng ibang babae.
"You're weird," Natatawang sabi ni Rhea.
"Oh, Reah! Nandito ka rin pala!" Rheallyn smiled softly at me. Kaagad ko namang
hinawi ang luha ko bago ngumiti.
"Yeah..." Tipid akong ngumiti at kinagat ang labi ko.
"Dash, babe..." Ani Rheallyn.
"Hmm?" Paglingon ko kay Dash ay mabilis syang nag-iwas ng tingin sa akin at
bumaling kay Rheallyn.
"Isn't it amazing, we have the same nickname!" She exclaimed. Mabilis na bumaling
pabalik sa akin si Dash bago tumango.
"Yeah..." I saw a glint of unknown emotion on his eyes.
Rheallyn chuckled before looking at me. "Bakit nga pala kayo magkasama?" Aniya.
"Uh..." Napatingin ako kay Dash at tumikhim sya bago bumaling kay Rhea.
"Nothing, babe, she just asked me where Ate Thallia is..." Napatungo ako sa sinabi
nya.
"Right, Reah?" He asked me. Marahan akong tumango at tipid na ngumiti sa kanila.
"Y-Yeah, tinanong ko lang..." I shrugged and took a glance at Dash who was biting
his lip. "Sige, mauuna na ako..." Paalam ko bago tumalikod sa kanila.
Habang papalayo pa ako ay narinig ko pa ang pag-uusap nila.
"Babe, hatid mo ako sa sasakyan?" Ani Rheallyn sa malambing na tono.
"Sure..." Tumigil ako saglit para sumulyap sa kanila at napapikit nalang ng
makitang magkahawak ang kamay nila habang papaalis.
Why, Dash?
Pagkasara ko palang ng pinto ng kwarto ko ay nagsibagsakan na ang mga luha ko kaya
pumunta ako ng banyo para roon umiyak.
It hurts me because I was infront of him but he can't recognize me pero hindi naman
nya kasalanan. I lied so I won't blame him for all of these.
Isa sa masakit ay 'yung makita silang harap-harapan na masaya sa isa't-isa at 'yung
pagkakataon ko na para umamin pero hindi ko masabi sa harapan nya, hindi lang dahil
sa ayokong masira sila, ayoko ring kamuhian nya ang ala-ala noong wala pa syang
makita at niloko namin sya.
I want him to feel loved kahit noong ganun pa ang sitwasyon n'ya because I really
did love him. Ayokong mapalitan ang mga ala-alang iyon at kung sakaling ikasal na
sila ni Rhea, gusto kong isipin nya na ito ang nag-alaga sa kanya. So he'll cherish
it.
Kinabukasan ay wala sa bahay si Dash, I just found out he went to his office with
Zeijan.
Tumulong ako sa pag-aayos ng bahay kahit hindi nila ako pinapatulong. May pasok na
rin ako bukas kaya kailangan kong tumulong hangga't may oras pa.
I helped cleaning the dishes when Sir Ejercito approached me.
"Sir!" I smiled at mabilis na naghugas ng kamay.
"Hija..." He smiled.
"Pasensya na po, naghuhugas po kasi ako..." Ipinunas ko ang kamay ko sa may punasan
roon bago ko sya hinarap.
"Ayos lang, hija..." Sabi nya at iniikot ang paningin. "Bakit nga pala ikaw ang
naghuhugas? Nasaan 'yung iba? You're a guest here so you don't need to work..."
"Naku po, ayos lang po... Kaya ko naman..." Sagot ko sa kanya.
"Teka, hija, pwede ka bang makausap?" Tumango naman ako sa kanya.
"Sige po, pero tatapusin ko po muna--"
"No, leave it there. Sila na ang bahala d'yan..." He called the other maid who
passed us at pinasunod naman nya ako sa kanya.
"Lena wants to talk to you..." Aniya sa akin bago ako lingunin. Tumango naman ako
at sumunod sa kanya paakyat sa hagdanan.
Bakit ako pinapatawag? She'll talk to me? Paano...
Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan.
Tumapat kami sa library at hinawi ko muna buhok ko para maging presentable akong
tignan.
The cold air welcomed me when we entered. Sumunod ako kay Sir at kaagad kong nakita
si Ma'am Lena na nakaupo sa wheelchair at nang makita ako ay kaagad syang ngumiti.
"Magandang tanghali po," Bati ko.
"Magandang Tanghali din, hija..." She greeted me back. Sir Ejercito walked towards
his swivel at ako'y nanatiling nakatayo sa harapan nila.
"Pasensya na kung pinatawag ka namin, hija, huh?" Marahang ani ni Ma'am.
"Walang problema po, ayos lang..." Sagot ko naman. Masaya ako habang nakikitang ang
sigla na ng itsura ni Ma'am.
"Sige, hija. Maupo ka." Tumango ako at naupo naman sa sofa na naroon.
"Hija, we called you to thank you for everything you've done for our son..." She
started. "Hindi namin alam kung anong mangyayari kung sakaling wala ka. We almost
lost our hope na babalik sya sa dating ugali nya but then you came and he was
back."
"Thank you so much for giving him the love he deserved, hija..." Tumango ako at may
mainit na humaplos sa puso ko habang pinapakinggan sya.
"Walang anuman po,"
"Dash Rakiel is a good man, yes, but sometimes he's stubborn. Ayaw nyang nakikinig
sa amin. Kumpara sa dalawa ay mas madaling pagsabihan si Dash but kung ayaw nyang
gawin, hindi nya talaga gagawin..."
"Opo," Napangiti ako ng sabihin nya iyon.
"He was stubborn where it comes to the point na noong nabulag sya iniisip na nyang
pabigat sya. That's why he decided to went in Sta. Monica to live alone. He
believes he can."
"Opo, the first time we met, me as Rheallyn, he pushed me away kaagad. He want no
one to take care of him, ayaw nyang maging pasanin nina Kuya at Zeij pati na rin
ako." Sabi ko.
"But you manage to take it off his mind?" Biglang sabat ni Sir. Napangiti ako.
"That's why I liked her, Jer..." Ani Ma'am kay Sir. "She brighten up our son's
mind! Wala akong narinig na anumang reklamo sa batang iyon simula noong iwan natin
sila ni Reah sa probinsya." Aniya.
"Salamat, hija. Dahil sa'yo ay mas naging maayos ang takbo ng mga plano. Dahil
sa'yo, tanggap na ni Dash ang mapapangasawa nya..." Ani Ma'am.
Natahimik naman ako pero ngumiti rin ako.
"Uhm, Ma'am? Pwede pong magtanong?" Sambit ko. She stared at me and nodded.
"I-It's quite personal kaya kapag hindi nyo po sasagutin ay ayos lang..." Sabi ko.
"Go on, hija. It's fine." She smiled at me and nodded.
"Uh, why do they really have to get married? I mean, ano pong iba pang dahilan?"
Tanong ko. I am waiting for her answer pero nakatingin lang sya sa akin habang
sinasabi ko iyon.
"Uh, ano po..." Tumikhim ako. "You don't have to ans--"
"It's just that his airline company needs a big help right now." She softly
answered me.
"Po?"
"Yes, hija. He had problems regarding some matters that he didn't even bother
discussing to us... He established that company alone and he successfully did na
hindi humihingi ng tulong mula sa amin." Paliwanag nya.
"Now that his company was on crisis, he didn't accept all our help because he wants
to stand on his own feet. We tried helping him secretly but he discovered it and
rejected our help instantly."
"Nalaman nya po?" I asked. She nodded.
"His problem grew bigger and bigger but he never gave us the chance to help him. He
wants to prove us something, that he can help his own company by his own. So we had
no other choice." She sighed.
"We've decide to wed him to a family who can help him instead of us. If he married
Rheallyn Lejez then, she can help him on his problem." Nakita ko ang pagtayo ni Sir
sa swivel nya bago lumapit sa asawa.
"When he found out we set him up on this arranged marriage he got mad and that's
the reason why that accident happened." She sighed.
"Noong nabulag si Dash ay mas lumala na ang sitwasyon, we somehow helped him, his
brothers did at dahil napabayaan na iyon dahil sa nangyari sa kanya ay kailangan
namin ang pamilya ng mga Lejez."
"That's why, we came up with that plan..." Ani Sir Ejercito. "And we're thankful
because of what you did..."
"Because of you, he's willing to marry her..." Lumambot ang mata ni Ma'am. "Thank
you so much, Fleureah..."
"W-Walang anuman po," Sagot ko..
So they will really get married. I smiled to mask the hurt that is almost visible
on my face.
"Salamat rin po, dahil pinag-aral nyo po ako at tinulungan po si Nanay sa
probinsya..." Sambit ko.
"Wala iyon, hija. My husband and I are glad to do that for you, you helped us a lot
and your Mom, she's serving us for decades and we can't say anything. She's a
family for us, you are a family for us. This the least we can do for your family
who did a lot of things for us."
"Salamat po, Ma'am, Sir..." Sinsero kong sabi.
"No, quit the formality, you can call us Tito and Tita from now on..." Natigil ako
sa sinabi nya at napaayos ng upo.
"Po?"
"Come on, hija... Call us that..." Sir Ejercito told me at nahihiyang tumango ako.
"S-Sige po,"
Natapos ang usapan namin na kahit papano'y gumaan ang loob ko. They really became
close to my heart, parang pangalawang pamilya ko na rin sila.
Kuya Iñigo, Thallia and Zeijan treats me as their younger sister and Sir-- I mean,
Tito and Tita Lena treats me somehow, as their family too.
Siguro it was really destined for me to meet them as my second family, pwera nalang
siguro kay Dash.
I sighed and shook my head. Ano nanamang iniisip ko?
He has Rheallyn now, they're getting married and I am out of the picture. Kahit
siguro pagbali-baliktarin ko ang mundo, hindi talaga kami ni Dash ang para sa
isa't-isa.
Inayos ko ang bag ko at lumabas ng kwarto. This is the first day of school.
Fourth year nako! I grinned while walking downstairs.
Sinusuklay ko ang buhok gamit ang kamay ko pababa. Mabuti nalang din at may uniform
ang university kaya hindi ako mahihirapang maghanap ng susuotin.
"Papasok ka na pala, hija?" Napangiti ako ng makasalubong ko si Aling Wanda na
papaakyat sa hagdan.
"Opo, first day ko po..." Nakangiting sabi ko.
"Ganun ba? Mag-iingat ka, hija..." She smiled gently.
"Salamat po!" Pagkababa ko ay ngumiti ako sa mga nakakasalubong ko bago dumiretso
sa kusina.
"Good Mo--" I stopped when I saw someone standing near the cupboard.
Umawang ang labi ko ng makita ang isang hubad na lalaki na inaabot ang kung ano
mula roon.
Nanuyo ang lalamunan ko at napakurap. I know that frame, I know that body too well!
"Where is it?" I heard him murmuring, binuksan pa nya ang ibang cabinet doon para
maghanap. He was wearing only a gray sweat pants and he wasn't wearing any top so
his bare back is exposed.
"N-Nasa may left side sa loob ng ref 'yung gatas..." Biglang sabi ko. Mabilis syang
napatayo at napalingon sa akin at nakita kong nagulat sya habang ako ay bumaba ang
tingin sa abs nyang nakabalandra sa harapan ko.
He turned his back on me at napangiwi ako roon. Bakit sya tumalikod? Almusal ko na
nga 'yung pandesal!
He walked to open the refrigerator at nakita kong kinuha nya mula roon ang gatas na
hinahanap nya.
"It wasn't here when I was looking for it..." He said bago isinara ang ref. Hinarap
nya ako bitbit ang gatas at nahigit ko kaagad ang hininga ko ng magkasalubong ang
mata namin.
Pumilantik ang puso ko. Damn, heart, you're at it again.
"Ayos ka lang?" He asked me. Napakurap ako bago tumango.
"Y-Yeah..." Tumikhim ako bago pumasok sa kusina. Kumuha ako ng pinggan para
makakain at naririnig ko ang pagbuhos nya ng gatas sa baso.
"Pumapasok ka pa?" Natigil ako at nilingon sya at nakita kong nakatingin sya sa
akin.
"Oo," Deretsong naglakad ako papunta sa lamesa dala ang plato ko. I almost froze
when he leaned on the counter while drinking the milk from his glass.
Gusto ko ngang sitahin na magdamit sya pero hindi ko naman magawa. Nag-eenjoy naman
ako sa view kahit papano. Basa pa ang buhok nya at halatang katatapos lang maligo.
Umupo ako sa may stool at nakita ko syang lumingon sa pwesto ko.
"Kain tayo..." I told him, trying my best not to stutter. I should be formal,
right?
"I don't want to eat..." Sagot nya sa akin. Natigil naman ako roon at napaangat ng
tingin sa kanya. Here he is again. Hindi kakain sa agahan.
"You should eat, nagpapalipas ka nanaman..." Sita ko. Natigil sya sa sinabi ko at
nang marealize ay napaayos ako ng upo at nag-iwas ng tingin sa kanya.
"Y-You shoudn't skip meals, I mean..." Sabi ko nalang bago nagsimulang kumain.
Paunti-unti akong kumain habang sinusubukang h'wag pansinin ang presensya nya.
He was looking at me the whole time! Sinong hindi maiilang?
"Reah..." Biglang sambit nya kaya nag-aalangang napatingin ako sa kanya.
"I mean, Fleureah, I should call you that, right?" Nakagat ko ang labi ko bago
marahang tumango.
Dati, nangangarap akong makakita na sya para makita na nya ako but now that he was
looking at me with those piercing eyes, nanghihina ako.
"Fleureah..." He murmured. Pakiramdam ko maiiyak nanaman ako, hearing him saying my
name knowing it was me makes my heart pound in happiness.
"B-Bakit?"
"Nothing, I just feel like saying your name..." He smiled a little at nakita ko ang
maliit na dimple sa isang pisngi nya.
I tried not to smile. Damn, Kaia, h'wag kang ngingiti!
"Anyway, Fleureah..." He suddenly said after a few moments of silence.
"Huh?" Napatingin ako sa kanya ng iusog nya ang isang baso na may lamang gatas sa
harapan ko.
"Drink that..." Napangiwi ako at umiling.
"Hindi ako mahilig sa gatas..." Sabi ko. "Pero salamat..."
"Milk is healthy, you should drink..."
"Said by someone who doesn't eat veggies..." I chuckled.
"What did you say?" Bigla akong naubo at mabilis na uminom ng gatas. Tanga, Reah!
Quiet! Pinapahamak mo ang sarili mo!
"W-Wala..." Umiling ako at kinumpas ang kamay ko. Inuubo pa rin ako at umiiling.
Tinakpan ko ang bibig ko nang marealize na naubos ko ang gatas na ibinigay nya. Sya
naman ay nakatitig sa akin at halos mapaso ako roon.
Dash Rakiel! Quit staring at me! You don't know what that stare is doing to my
system!
"You're weird, Fleureah..." He concluded.
"Weird?" Nangunot ang noo ko.
"Hmm," He nodded at pumahalumbaba sa lamesa, napatikhim ako ng makitang
pinaglalaruan nya ang labi nya sa harapan ko.
"First, you told me where the milk is without knowing I've been searching for
it..."
"S-Sinabi mo kaya na hinahanap mo 'yung gatas!" I exclaimed. Tumaas ang kilay nya
at ngumuso.
"I don't remember saying that..." Bumaling ako sa pagkain ko bago sumubo ng sumubo.
"And second, you knew I wasn't a fan of veggies..." He added.
"Narinig ko lang 'nung dinner..." Sabi ko pa. Natigil sya pero napatango rin.
"You really reminds me of someone," He said. Natahimik naman ako at napatingin
pabalik sa plato ko. "But that's quite impossible because she's with me now..."
Yeah, it's impossible.
Nakita ko ang pag-iling nya at ang pagsulyap nya sa orasan nya.
"What time is your class?" Napatingin ako sa kanya ng bigla syang magtanong.
"Nine..." Sagot ko naman. Tumango sya at pinagmasdan ko sya ng tumayo sya at inabot
ang shirt nya.
Hindi ako mapakali sa inuupuan ko ng makitang ipinasok nya ang kamay nya sa shirt
bago nya inihuli ang sa ulo. I almost drool kaya nakailang kurap ako.
He stopped and he caught me staring. Napasinghap ako.
He chuckled before shaking his head.
"Eat faster, hatid na kita..." He smiled at me at bigla akong nalaglag sa inuupuan
ko.

Kabanata 15

Kabanata 15
Paano magpigil at umaktong normal? Sinasaktan ko sarili ko sa pinangagagawa ko!
"Fuck!" Dash cursed when I fell from the chair. Napadaing ako ng tumama ang
balakang ko sa sahig at napangiwi.
"Fleureah! Are you fine?!" Napaawang ang labi ko ng mabilis akong dinaluhan ni Dash
at pumatay sa akin sa lapag.
"Y-Yeah," Tumango ako at napakagat ng labi. "Ayos lang..." I answered him.
"But you fell--" Umiling ako kaagad at ikinumpas ang kamay ko.
"No, no..." Sinubukan kong maupo ng maayos. "Ayos lang ako..."
Kumunot ang noo ni Dash at tinitigan ako. "Are you sure? Ang taas 'nung stool, how
come you're fine?" Hindi ko alam kung anong mas masakit, 'yung balakang ko o 'yung
titig nya.
"H-Hindi, mabababa lang naman..." I laughed awkwardly. Bigla namang tumayo si Dash
at nagulat ako ng inilahad nya sa akin ang kamay nya.
"Here," Napatitig ako roon.
"Huh?" I blinked.
"Come on, Fleureah, take it..." Nagdadalawang-isip man ay inabot ko ang kamay nya
at napamura nanaman ako sa isipan ng magwala ang mga alaga ko sa tyan.
Damn, hindi ba kayo kakalma? Ang sakit na nga ng balakang ko pero kinikilig kayo sa
kamay ni Dash! Gusto kong pagalitan ang mga nagdidiwang sa sistema ko.
I felt that familiar electricity flowing from his hand to mine. Natigil ako at
nakita kong nangunot ang noo nya at nabitawan ang kamay ko.
I fell again at mas tumama ang likod ko.
"Ouch!" I shrieked. Mukha namang natauhan sya at mabilis na pumantay sa akin.
"Shit! I'm sorry!" He apologized at mabilis na lumuhod sa harapan ko.
"Reah, I'm sorry..." He said at hinawakan ang balikat ko. Napatalon naman ako sa
ginawa nya at napailing.
"Huh?" Naguguluhang sabi nya.
"D-Don't may kiliti ako..." I said. That stopped him, kita ko ang pagsasalubong ng
kilay nya at akmang magsasalita ay mabilis akong nagdrama.
"Aray ko..." I exclaimed at humawak sa balakang ko.
Naku, Reah! Nakakailang points ka na ba ngayong araw! You're ruining the plans!
Nilalaglag mo ang sarili mo!
Pero paano ko ba mapipigilan ang kiliti? E sa may kiliti nga talaga ako!
"Shit! Sorry!" He apologized again at nagulat nalang ako ng bigla nyang sinakop ang
hita ko at hinawakan ang likod ko.
My mouth parted when he carried me.
"D-Dash..." Inayos nya ang pagbuhat sa akin kaya napakapit ako sa leeg nya.
"I...I can walk..." I murmured.
"It's my fault why you fell again," Ibinaba nya ang tingin sa akin at hindi ko na
alam ang gagawin ko.
"Let me carry you," He took a glance at me again before walking straight like he
was only carrying a piece of paper.
Natahimik nalang ako pero hindi ko maitatago ang saya na nararamdaman ko. I never
expected things like this will happen.
I mean, I am expecting that we'll see each other in this house but not something
like this. I never expected I'll be able to hold him this close.
My heart burst in so much happiness. Humilig ako ng bahagya sa kanya at narinig ko
ang malakas na tibok ng puso nya.
Nakita ko ang pagsulyap nya sa akin sa ginawa ko pero hindi sya nagsalita at
naramdaman kong mas kinarga nya ako ng maayos.
"Dash-beybe! Gising na ba si--" Napaalis ako ng sandig sa dibdib ni Dash ng biglang
pumasok ang lapastangang si Zeijan na panira ng moment.
"Uy! Hala anong nangyari kay Reah-to--"
"Zeij! Nandito ka pala!" I exclaimed kaya hindi nya natuloy ang sinasabi. Nanlaki
ang mata nya at mabilis na lumapit.
"Hala! Hala, ayos lang sya?" He asked Dash. Humarang sya sa may amin at nakita ko
ang pagkunot ng noo ni Dash sa ginawa ni Zeijan.
"Tumabi ka dyan..." Ani Dash rito. Nakita kong napanguso si Zeijan at hinawi ang
buhok nya.
"Ayoko nga..." Zeijan said stubbornly. Pinanlakihan ko sya ng mata at nakita ko ang
pagngisi nya.
"Zeijan! Get out of the way!" Dash hissed.
"Ako na magkakarga kay Reah!" Ani Zeijan but I know better! He's teasing Dash!
Loko-lokong 'to!
"The hell, no!" Nagulat ako ng magsalitang bigla si Dash. Nabakas ko ang inis sa
boses nya.
"Huh? Bakit? Ako na ang kakarga para di ka mabigatan!" Lumapit pa si Zeijan at
inilahad ang kamay nya.
"Fuck you..." Matigas na mura sa kanya ni Dash at nagulat ako ng sipain ni Dash ang
paa ni Zeijan.
"Aray! Inaano ka ba?!" Zeijan exclaimed bago tumatalon-talon na hinawakan ang paa
nya.
I saw a glint of smile from Dash face as we're hearing Zeijan shrieking. Nanlaki
lang ang mata ko.
Dash made me sit on the sofa gently. Naupo naman sya sa tabi ko at napatingin kami
kay Zeijan na nakasimangot na naglalakad palapit sa amin.
He was scratching his neck. Sumimangot sya ng sumulyap sya kay Dash na
nakahalukipkip sa tabi ko.
"Inaaway ako ni Dash, Reah-to--" Bigla akong tumikhim at pinanlakihan sya ng mata.
"Gusto mong sipain ko pa 'yang paa mo?" I mouthed while throwing him daggers.
Natahimik sya at biglang umayos ng upo at umiling sa akin.
"What are you two talking about?" Dash asked. Nilingon ko sya at nakitang nakakunot
ang noo nya at nagpapalit-lipat ang tingin sa amin.
"Wala naman," Cool na sabi ni Zeijan. Lumapit sya sa may tabi ko at tumayo roon.
My forehead creased when he put his hand above my head bago ngumisi.
"What are you doing?" Nilingon ko sya at tinanggal ang kamay nya sa ulo ko.
"Are you fine, Fleureah?" Biglang sabat ni Dash sa tabi ko. Mabilis naman akong
napatingin sa kanya at tumango.
"Y-Yeah," I answered him.
"Uy, Reah, balakang ba masakit sayo?" Ani Zeijan. Sasagot sana ako kay Zeij ng
biglang sumabat si Dash.
"Are you sure? Kaya mo bang tumayo?" Nilingon ko ulit si Dash at pagkatapos ay
tumango.
Zeijan put his hand above my head again kaya napatingin ako sa kanya na mukhang
nantitrip nanaman at akmang sasabihan ng biglang nagsalita si Dash.
"Put that fucking hand down, Zeij!" Sabay kaming napatingin kay Dash ng magsalita
sya. Nakakunot ang noo nito kay Zeijan.
"Huh? Ayaw ko nga..." Iginalaw ko ang ulo ko para galawin ang kamay nito paalis
pero ibinabalik nya rin.
"Zeijan..." I stopped him pero hindi sya nakinig.
"Ayaw nya nga diba? You should--" Natigil sa pagsasalita si Dash ng biglang may
tumawag sa pangalan nya.
"Dash?" Natigil ako at nakita ko ang pagkunot ng noo ni Dash. He instantly rose
from his seat beside me and walked.
"Rhea?" He called. Napatingin naman ako roon pero nawala ang saya ko ng makitang
pumasok sa mansyon si Rheallyn.
"Hey, babe!" Rheallyn smiled and ran towards Dash. Napatikhim si Zeijan at umayos
ng tayo at nakatulala lang ako sa kanila ng biglang yumakap si Rhea sa baywang ni
Dash pagkalapit palang nya rito.
"Hey, careful..." Ani Dash rito. He chuckled and caressed her hair.
"Sorry, namiss kita kaagad..." Ani Rheallyn.
"I missed you too," I saw Dash smiled at her. The happiness inside me melted while
looking at them. Marahang tumayo ako mula sa sofa at hindi ininda ang medyo masakit
ko pang balakang.
"What are you doing here? Diba, sabi ko susunduin pa kita mamaya?" Tanong ni Dash
kay Rhea. He pushed her softly and remove the strand of her hair from her face.
"Wala lang, gusto ko kasi sabay tayo kakain..." Rheallyn smiled brightly. "Diba
sabi ko, h'wag kang magpapalipas ng pagkain?" She asked him.
"Hmm," Dash smiled at her, I saw how his eyes danced hearing her. "I haven't eaten
yet," He said.
"Sabay tayo?" Dash asked her. He was staring at her face like she was the only girl
on his eyes and that pierce my heart.
She nodded and put her hands on his neck.
"Cook for me, then?" He asked her. Natigil si Rheallyn sa sinabi ni Dash pero sa
huli ay pilit syang ngumiti.
"Next time nalang, babe, I am tired from work so wala ako sa mood..." She pouted.
Napatitig naman sa kanya si Dash pero sa huli ay ngumiti ng maliit at tumango.
"Alright, but you'll eat with me?" She nodded and kissed his cheek. Napaiwas ako ng
tingin.
Napabaling ako sa orasan at nakitang alas-otso na ng umaga. Pagharap ko ulit kay
Dash ay nakatingin sya sa akin at pagkatapos ay marahang inialis si Rhea sa leeg
nya bago nagsalita.
I know what you'll say... I knew it...
"Uh, Fleureah..." He cleared his throat. I can sense the worry and apology on his
eyes. "I-I'm sorry but--"
"Ayos lang..." I smiled a little, trying my very best to hide the pain behind that
fake smile.
"Sa--" Zeij stopped him.
"Ako na ang maghahatid kay Fleureah," Ani Zeijan sa tabi ko. Napatingin naman ako
sa kanya at nakita ko ang diretsong titig ni Dash sa kapatid.
"The driver can--" Dash stopped from talking when Rheallyn spoke out of nowhere.
"Ihahatid naman pala ni Zeij, Dash... Let him..." Ani Rheallyn bago ngumiti.
Sumulyap sya sa akin at nakita ko ang pagngiwi nya kaya nag-iwas nalang ako ng
tingin.
"No, the driver can--"
"Ako na nga sabi, sige na, alis na kami..." Ani Zeijan at sumulyap sa akin. Nagulat
ako ng bigla syang pumasok sa kusina at paglabas nya ay bitbit nya ang bag ko.
"Come on, Reah..." He called me seriously. Napatingin ako sa kanya na nasa pintuan
na at bumaling saglit kay Dash na nakatingin lang sa akin.
"U-Una na ako, salamat..." Paalam ko. Hindi naman nagsalita si Dash pero nakangiti
si Rhea sa akin.
"Ingat, Fleureah!" She smiled at me. Tumango naman ako sa kanya at nakagat ang dila
ko ng makitang niyakap nya ang baywang ni Dash.
"Babe, bagay sila 'no?" I heard her asking Dash, hindi ko na rin naman narinig pa
ang sagot ni Dash dahil mabilis na akong lumabas para sumunod kay Zeijan.
Tahimik lang kami ni Zeijan sa byahe. Nakakunot pa ang noo nya habang nagdadrive
kaya nagsalita ako.
"Uy, Zeij, ayos ka lang?" I asked him. Nawala naman ang kunot sa noo nya at mabilis
akong nilingon.
"Yes," He sighed. "Its just that I really don't like that woman..."
"Huh? Sino?" Sinilip ko sya.
"Rheallyn..." He answered me. Natahimik naman ako at napasandal sa upuan.
"Mabait naman sya, huh..." Sabi ko.
I heard him hissed at nakasimangot akong tinignan. His blue eyes are obviously
irritated. Naalala ko tuloy ang dating kulay ng mga mata ni Dash.
"Ikaw ang mabait, masyadong mabait..." He told me.
"Hindi ako mabait 'no," I answered him.
"Sa sobrang bait mo, natiis mong tignan 'yung dalawang maharot na 'yun sa harapan
mo..." Natahimik ako sa sinabi nya.
"If that was me and I saw my girl with a man that close to her?" He shook his head.
"Damn, I would kill..."
"Kill ka dyan, takot ka nga sa horror movies papatay ka pa..." Sita ko sa kanya.
Nakita ko ang paglukot ng mukha nya sa sinabi ko at sumimangot.
"Hindi ako takot!" Ngiwi nya.
"Kunwari, naniniwala ako..." Irap ko sa kanya. "Sus, dami nitong alam, I bet pati
ipis hindi ka makakapatay." Sabi ko pa.
"Manahimik ka nga," He hissed. Natawa ako.
"Inis ka na 'no? Kill ka dyan, bakit may girlfriend ka na ba para makapatay?" Tawa
ko pa at nakita ko ang pagtaas ng kilay nya bago ngumisi. Natigil naman ako.
"Weh? Di nga, may girlfriend ka?!" I exclaimed. He just grinned at me. Sinipa ko
ang paa nya.
"Reah-tot!" He hissed.
"Ano nga, meron?! Sinong nauto mo?!" He laughed and shook his head.
"Wala, secret..." He chuckled. Kumunot ang noo ko.
"Basta, ayoko 'dun sa babaeng 'yun. Ikaw nalang sister-in-law namin ni Kuya. Umamin
ka na nga lang kay Dash, hayaan mo mga plano nila..." Biglang sabi nya.
"Kung pwede nga lang," Mahina akong tumawa bago umiling at sumandal muli bago
tumingin sa daan. "Kaso hindi pwede..." I sighed.
First day of class wasn't really a joke. Nakakainis lang dahil hindi kagaya noon na
may pakilala muna pero ngayon ay klase kaagad.
I can really feel the struggles pero kaya ko 'to. Isang taon lang naman tapos na
ako. Makakatulong na ako kina Nanay at pagkatapos 'nun ay makakabalik na ako sa
probinsya.
That's it. I need to do my best this year.
Apat na subject kaagad ang klase ko ngayong araw at dahil nga sa irregular ako ay
paiba-iba ang section ay wala akong naging kaibigan.
Well, it was only my first day so ganun talaga. Maybe kapag nakalipas na ang isang
linggo meron na, 'no?
Nine to Eight o'clock ng gabi ang pasok ko pero Eight-Thirty na ako nakalabas ng
university dahil sa nag-asikaso pa ako ng schedule ko.
I don't have classes every saturday and sunday so I think, makakapaghanap ako ng
part time.
"Ginabi ka na, hija?" Anang guard pagkalabas ko.
"Ay, opo nga 'e..." I smiled at him.
"Sige, ingat ka..." Tumango ako.
"Salamat po, ingat rin po..." Ngumiti sya sa akin at nagpaalam na ako sa kanya bago
lumabas ng university.
The fresh air welcomed me pagkalabas ko palang. Mabuti na rin at may mga puno dito
kaya ang lamig at bango ng simoy ng hangin.
Parang nasa probinsya ako! I smiled and removed my longsleeves blazer. Ipinatong ko
iyon sa braso ko at niluwagan ng kaunti ang necktie ko.
Bakit kasi ganun ang uniform? Ang init na nga, mainit pa ang uniform.
Inayos ko ang bagpack ko habang pinagmamasdan ang paligid. Madilim na so it's kinda
eerie pero kaya naman, sa probinsya kasi ay hindi naman uso ang kuryente kaya sanay
na ako.
Mula sa pwesto ko ay nakita ko ang malaking kulay puting fountain at ang mga
initials ng paaralang ito.
Bumaling ang pansin ko sa daan sa hindi kalayuan kung saan ang abangan ng mga
sasakyan. Taxi ang kadalasang sinasakyan at kung hindi naman ay may mga sasakyang
dala ang mga estudyante.
Pangrich-kid ang school!
Maagjejeep nalang ako? Pwede naman at mas makakamura ako.
Bago ako makasakay sa jeep at taxi na dumaraan ay daraan muna ako sa parking lot ng
university at nakita ko ang mga estudyante na kanya-kanya sa pagsakay sa kanilang
mga sasakyan.
I smiled while looking at them and start walking again.
"Fleureah!" I stopped when I heard my name.
Pero wala namang nakakakilala sa akin so hindi ko iyon pinansin. I walked again
when I heard my name again.
"Reah!" That stopped me again. Nangunot ang noo ko nang mapagtanto ang pamilyar na
boses na iyon.
I moved to see where that familiar voice is coming at umawang ang labi ko ng makita
si Dash na nakasandal sa kotse nya.
Ipinikit ko pa ang mata at tinapik pa ang pisngi ko para makita kung namamalik-mata
lang ako.
"Reah," Napamulat ako at nakita kong naglakad sya palapit sa akin. His hand is on
his pocket while he's playing his keys on his other hand with his fingers.
"D-Dash?" Napalunok ako. Kaagad akong kinabahan na hindi ko maintindihan.
"Is your out always this late?" Inilabas nya ang kamay sa bulsa at sumulyap sa
orasan nya.
"Uh..." Hindi pa rin ako makapaniwalang nakatingin sa kanya. He's wearing a black
ripped pants and black shirt that fits well on his body, I can see his built while
he's walking towards me.
"W-Why are you here?" Hindi makapaniwalang sabi ko.
"To fetch you..." He answered me. He's towering me, iniangat ko ang mata ko at
kaagad kong nasalubong ang itim nyang mata.
My heart thumped.
"Bakit mo ko sinundo?" I asked him.
What is happening? Is this really him?
"I want to apologize for what happened earlier..." He sighed. I can see the
sincerity on his eyes.
"Sorry, Fleureah..." He told me. Napahigpit ang hawak ko sa strap ng bag ko.
"A-Ayos lang... Wala namang kaso 'yun..." Sabi ko. Halos magningning ang mata ko
habang nakatingin sa kanya.
He bit his lip and scratched his head.
"I...I don't know but I really felt like making up to you, so I..." He stopped and
caught my eye. I saw his eye's unreadable emotion. "I came to fetch you."
"Ahh..." Tumango ako at nagbaba ng tingin. I am biting my lip. I just want to hug
him right now but I stopped myself.
Brace yourself, Reah! Baka bigla ko nalang talunin at halikan si Dash! Kalma!
"Come on, uwi na tayo..." I stared at him. He smiled at me.
"S-Sige..." I cleared my throat and followed him. Nagulat ako ng buksan nya ako ng
pinto at inilahad sa akin. "T-Thanks..." I smiled.
Tumango lang sya at umangat ang sulok ng labi bago isinara ang pinto at tinakbo ang
driver's seat.
He quickly went inside and I saw how he ran his fingers on his hair and shifted his
attention to me. I saw his whole face, his angled jaw, his pointed nose and those
kissable reddish lips!
I remembered kissing those lips! Damn!
Even his scar suited his look! Ang mga itim nyang mata ay parang tumatagos sa
kaluluwa ko. Like he was reading my mind!
Nawala na ako sa sarili ko.
"Tayo na?" Natulala naman ako sa sinabi nya. Kumabog ang puso ko.
Hala, kami na? Ang bilis naman ata!
"Hey, Fleureah..." He snapped his fingers infront of me.
"Huh? Ano, hindi ako nagpapaligaw..." I said out of nowhere. I saw how his jaw
dropped, his eyes suddenly screams amusement.
Natulala nalang ako ng bigla syang humagalpak ng tawa sa harapan ko.
"You..." He laughed.
"Shit..." I cursed ng matauhan at tinakpan ang mukha ko. "Wala! Sorry! Wala 'yun!"
I said out of embarassment.
Gaga ka, Fleureah! Bakit kailangang ipahiya mo ang sarili mo sa harapan nya?!
"Reah! You're..." He laughed again. Sumilip ako sa daliri ko at halos makita ko na
ang pamumula ng mukha nya. "Amusing!" He laughed again.
Natigil naman ako habang pinagmamasdan syang tumatawa. As if hearing his laugh is
the most soothing and most wonderful sound I've heard in my entire life.
Tumahimik lang ako habang tumatawa sya. Pinagmasdan ko syang ganoon hanggang sa
kumalma sya.
"S-Sorry, I just..." Halos maluha na sya sa kakatawa. I was biting my lip.
Napailing naman sya at naihilamos ang mukha nya pagkatapos tumawa.
"W-Wala 'yun! I was just kidding..." I said. He smiled at me while shaking his
head.
"No, you..." He chuckled again. Nagulat pa ako ng lumapit sya sa akin para ayusin
ang seatbelt ko. "You just made my day..." He said, looking amused bago pinaandar
ang kotse.
Habang nasa byahe ay tahimik lang kaming dalawa. I was smiling and I saw him
smiling a little. Nakita ko ang maliit na dimple nya sa isang pisngi at bigla syang
lumingon kaya nahuli nya akong nakatingin sa kanya.
"You're always staring at me," Biglang sabi nya. Napaayos naman ako ng upo.
"Hindi no!" I exclaimed bago nag-iwas ng tingin. He chuckled a little.
"I can feel the stares, Fleureah..." Napalingon ako sa sinabi nya sa akin. That
statement sounds familiar.
"Talaga?" He nodded and took a glance at me.
"Hmm," He hummed. "Uh, anyway, can I ask you something?" Biglang sabi nya sa akin.
"Sige..." I answered him. Komportableng-komportable talaga ako kapag kasama ko sya.
I can almost feel tbe comfortable air surrounding us.
"You're a friend of Ate Thallia, right?" Nilingon ko sya bago ako tumango.
"Oo," I answered him.
"Uh, then why are you staying at our house?" Nangunot ang noo ko sa sinabi nya.
"No! It's not that I want you out!" Umiling sya.
"Uh, ano," Tumikhim ako at nag-isip ng sasabihin. "Uh, Sir-- I mean your parents
are our family's close friend so, doon ako sa bahay nyo pinatira..." Sabi ko.
"Atsaka, nag-aaral kasi ako..."
"Bakit? Gusto mo alis nalang ako sa inyo?" Bigla syang lumingon at kumunot ang noo.
"No! Bakit ka aalis?" Seryoso nyang sabi. "You stay there." He commanded.
I smiled and nodded. Dash, I missed you, so much.
"Uh, then, are you really close with Kuya and Thallia?" Tumango ako sa sinabi nya.
"Oo, they've been a good friend to me, pakiramdam ko nga ay pamilya ko na rin
sila..." Ngiti ko habang sinasabi iyon.
"E si Zeijan?" Bigla ko syang nilingon.
"What about him?" I asked him. He cleared his throat at moved his sight back to the
road.
"Are you really that close to him? I mean, sobrang lapit nyo kasi sa isa't-isa
tapos ano..." He stopped. "Uh, parang ang dami nyong alam sa isa't-isa..."
Napatawa naman ako ng mahina sa sinabi nya. Kung alam mo lang, Dash.
"He's a friend, a very good friend..." I answered him.
"Close kayo?" Sumulyap sya sa akin.
"Oo," I stared at him.
"Then, uhm," He shifted from his seat. Sumulyap sya sa akin at nakita ko ang kung
anong kislap sa mga mata nya. "Wala pala..."
"What is it?" Tanong ko. Umiling sya at kinagat ang pang-ibabang labi nya. "Come
on, Dash, you can tell me..."
He heaved a deep sigh. Nilingon nya ako saglit at nakita ko ang pag-aalinlangan sa
mata nyang magsalita.
I smiled when I caught his eye.
"I just..." Nilingon nya ako bago pumikit ng mariin.
"I want to be your friend, too, Fleureah..." My heart pound when he said that.
"A close friend..." He said at natulala lang ako sa kanya.

Kabanata 16

Kabanata 16
Close friend? Close friend... Bakit close friend lang?
Kanina pa ako tulala habang naglelecture ang prof ko sa harapan. Lutang na ako nung
nakaraang gabi pa, since Dash asked me to be his friend, not just a friend.
Close friend ang nais!
Napabuntong-hininga ako at sumulyap sa professor ko na sige lang sa pagsasalita. He
was lecturing about the origin of myths and I was just hearing it, naaral ko naman
na kasi 'yan kaya wala talaga ako sa mood.
Eversince that night Dash told me about that, para na akong bangag.
That night, I agreed to be his friend. With just a simple, "Sure." That's how the
night ended.
Pagkatapos naman kasi ng araw na 'yon ay hindi na kami masyadong nagkikita sa
bahay. May pasok na rin kasi sya at minsan hindi umuuwi.
Who knows? Baka magkasama sila ni Rheallyn?
Magkasama nga lang ba? Paano kapag may ibang ginawa?
When I heard the word "Dismissed" ay kaagad na akong tumayo at hinagilap ang bag
ko. Two weeks have passed and school was kinda great, lalo na at gusto ko ang
course ko pero syempre, nalipasan na rin ako ng panahon kaya 'yun, medyo tinatamad
na.
I should be working now but because of some matters, ito ako ngayon. But atleast,
nakakapag-aral ako.
Kaagad akong lumabas ng classroom at inayos ang bag ko sa likod. I gently loosened
up my necktie habang naglalakad.
May break ako ngayon and unfortunately, I don't have any friends. Well, some talked
to me pero wala akong nakakasamang matagalan dahil nga sa irregular ako.
I opened my locker to put my things but stopped when I saw a piece of red rose
inside.
Inabot ko ito pagkatapos kong ilagay ang mga gamit ko sa loob.
My forehead creased as I was scanning the rose. Kinuha ko ang maliit na sticky note
roon at binasa.
"Glad to see you again."
-T
T? Huh?
"You like it?" A voice made me jump out of shock. Mabilis akong lumingon at umawang
ang labi ko ng makita ang lalaki na nakatayo sa tabi ko.
"T-Trevor?" I blinked when I saw him smiled at me. Napaatras ako ng humakbang sya
sa akin palapit.
"I gave you that, gusto mo ba?" Napatingin ako sa rosas na hawak ko pabalik sa
kanya.
"You?" He nodded and smiled at me. "Paanong... Paanong nandito ka?" I was shocked.
"Hmm, let's say that, I followed you..." Bigla akong naubo sa sinabi nya.
"What?!" I exclaimed. What does he mean by that?!
"Sinundan nga kita," He chuckled. Sinara nya ang nakabukas kong locker at
nakatulala lang ako sa kanya.
Hindi ako nakapagsalita ng lumapit sya sa akin at biglang hinila ang kamay ko
paalis sa lugar na iyon.
I was still stunned. Dinala nya ako sa cafeteria habang nakatingin lang sa kanya.
He sat infront of me. Napatingin ako sa kanya pabalik sa rosas na dala ko. Still
can't believe this! He followed me? That's absurd!
"Anong gusto mong kainin?" He asked me. Ipinalibot nya ang tingin sa mga kainan
roon.
"Huh?"
"Wala, ako na bahala sa pagkain mo..." He smiled and rose up from his seat and left
me there dumbfounded.
He came back with two trays on his hand. Inilapag nya ang tray sa harapan ko bago
nya inilagay ang kanya sa harapan nya.
Bumaba ang tingin ko sa pagkain ko.
"You...You don't really have to buy me food." I told him.
"Nah, just eat it." Aniya at nakita kong sinimulan na nya ang pagkain. Nang
makitang hindi ko ginagalaw ang pagkain ko ay ngumuso sya.
"Come on, Reah, eat. Lalamig na ang pagkain." Doon naman ako natauhan at kinuha ang
kutsara ko para simulan na ang pagkain.
"Salamat pala..." I told him.
Habang kumakain ay sumusulyap ako sa kanya kapag nahuhuli naman nya ako ay ngingisi
sya at kikindat sa akin.
"So, tell me, you're joking, right? Hindi mo naman talaga ako sinundan?" Pagkatapos
kumain ay iyon kaagad ang tinanong ko sa kanya.
He was cleaning the side of his mouth with a tissue. Inilapag nya iyon pagkatapos
at sumandal sa upuan.
"Sinundan nga kita," He started.
"That's impossible." Nangunot ang noo ko.
"Yes, it is!" He answered me. "Nalaman ko kasi na sa Manila ka na mag-aaral kasi
hindi kita nakita 'nung bakasyon. Pumunta ako sa bahay nyo."
"Ano?" Nanliit ang mata ko.
"Oo nga," He chuckled. "I asked Tita Licia about it and found out where you'll
study..."
"Are you nuts? Ano nalang sasabihin ng parents mo sa kalokohan mo?"
"They supported me! Tutal naman matagal na nila ako gustong mag-aral sa Manila so
here I am, alive and kicking, my love..." Sumimangot ako sa sinabi nya.
"Ewan ko sayo..." Sikmat ko bago tumayo. Iniusog ko sa kanya ang rosas na ibinigay
nya bago tumalikod.
Is he nuts? I mean, he's studying just fine sa probinsya noon tapos...
"Hey!" Napangiwi ako ng bigla nya akong akbayan.
"Trevor!" I hissed.
"O, rose mo..." Ngumisi sya at inilahad sa harapan ko ang rose.
I saw the girls on the hallways eyeing us kaya mabilis kong inabot ang rosas mula
sa kanya bago lumayo.
"Salamat!" Simangot ko sa kanya. He laughed at me. "Umalis ka na dito!"
"No..." He grinned. Naglakad naman ako ng mabilis para hindi nya ako masundan.
That man!
"Magkikita pa tayo ulit!" He exclaimed. Nilingon ko sya at nang makitang nakangisi
sya sa akin ay umiling ako at tinakbo ang classroom ko.
Kung anong iwas ko naman sa kanya ay siya ring pagbibiro ng tadhana. I was stunned
when he suddenly showed up on my last class for today.
Magkaklase pala kami and it was his first time to attend this class. Nakasimangot
lang ako sa kanya ng maglakad sya papunta sa akin at naupo sa tabi ko.
"Akala mo matatakasan mo ko?" He mocked me.
"Shut up, Trevor..." Reklamo ko. He laughed and shook his head.
We have the same course, Education major in English din itong isang 'to kagaya ko,
ang pagkakaiba lang ay nasa second semester na sya ngayon at first palang ako.
"Fleureah, I really think, meant to be tayo..." He said out of nowhere.
"Meant to be?" Nilingon ko sya. Sabay kaming naglalakad ngayon patungong sakayan.
"Oo, syempre diba nagkita tayo rito?" Hindi ako nakasagot sa kanya ng biglang may
bumusina sa amin.
Nagulat ako at mabilis namang nahawakan ni Trevor ang braso ko para itabi ako sa
sasakyang iyon.
Diretsong umalis ang sasakyan mula parking na hindi manlang humihingi ng paumanhin.
"Ang bastos naman!" Reklamo ni Trevor. "Ayos ka lang ba, Reah?" Aniya.
"Oo..." Sagot ko at nilingon ulit ang sasakyan dahil sa pamilyar ito sa akin.
Is it Dash's car? Natigil ako sa iniisip pero umiling nalang. Baka magkaparehas?
"Anyway, meant to be talaga tayo..." Pagbabalik nya sa usapan kaya nilingon ko sya.
"We won't see each other kung hindi mo ko sinundan..." Sabi ko sa kanya. He smiled
and comb his hair.
"Meant to be nga tayo, h'wag kang kokontra..." He stopped me. "Sumabay ka nalang
kasi sa kotse, ihahatid kita sa inyo."
"No, I can go home with my own..." Sabi ko sa kanya.
"Sus, sige na." Pagpupumilit nya.
"I can go home, Trevor. Sige na, dito lang ako. Umuwi ka na." Taboy ko sa kanya.
"Pero hindi ka talaga sasabay?" I raised my brow at him. He laughed.
"Oo na! Sige na, sakay ka na! Ingat!" He waved at me. Napangiti naman sa asal nya
at tumango.
"Ikaw din, salamat..." I smiled and shook my head bago mabilis pumara ng jeep para
makasakay.
I went home with a smile on my face. This day's not bad at all. May nakita akong
kakilala. Maybe Trevor can be my friend after all.
Nang mapadaan ako sa parking ay napansin ko kaagad ang sasakyan mula roon. As far I
remember, this is Rheallyn's car and the other one is her parent's.
Hinanap ko ang sasakyan ni Dash at nang hindi ko nakita ay natigil ako. He's not
here?
Pumasok ako sa bahay at kaagad kong narinig ang mga usapan sa loob ng kusina.
Nang sumilip ako ay nakita kong naroon sina Tito at Tita Lena kausap ang mga
magulang ni Rheallyn. Rhea was there too, katabi nya ang Mommy nya.
"We should really start planning the wedding..." Ani ng Mommy ni Rheallyn.
"Yes, we should probably will..." Ani Tito Ejercito. "Mukha namang maganda ang
relasyon ng mga bata..."
"Rhea, anak, how was Dash treating you?" Her Mom asked her.
"It was fine, he was sweet and caring. I can't say anything..." Rheallyn answered
softly with a smile on her face.
"Do you think it was fine if we start planning your wedding?" Ani ng Dad nya.
"Yes po," She smiled. "Dash keeps on asking me about our wedding! Sya pa nga ang
na-eexcite sa aming dalawa!" She exclaimed.
Natahimik ako sa sinabi nya. The pain crossed my heart in instant.
Parang sinaksak ang puso ko habang pinapakinggan sya.
"I think we should really get married. As soon as possible. He's so lovely po, he
never missed asking me how I was doing..." She said dreamily. I can almost imagine
how her eyes shines while saying that.
"But I barely see you together, hija..." Ani Tita Lena.
That stopped her. Saglit syang natahimik pero sa huli ay ngumiti sya.
"Busy kasi sya, Tita, you know for his business." She told her. Tita Lena just
nodded and drink on her glass.
Gusto ko nalang umalis pero parang may pumipigil sa akin na igalaw ang paa ko.
"Should we find a wedding planner, Lena?" Rhea's Mom, Cindy, asked Tita Lena.
"Isn't it too soon?" Tanong ni Tita bigla.
"It's not that soon, sigurado naman akong gusto ng anak mo ang anak ko. They're
inseparable, Lena." Ani nito.
"But they barely see each other, I knew it, sa kapatid nya nakikitulog si Dash
kapag galing sa trabaho..."
"Magkasama naman po kami palagi kapag walang ginagawa si Dash, Tita..." Ani
Rheallyn.
"Yes, but do you think you knew Dash too well? Halos isang buwan pa lang kayo
nagkakasama, hija..." Sagot ni Tita.
"I know him well, Tita..." Ani Rhea. "I know everything about him, his background,
his favorites--"
"You think that's enough para magpakasal na kaagad kayo?" Miski ako ay nagtataka sa
sinasabi ni Tita Lena.
"Pero ito ang plinano natin, Lena, diba? To get your son marry my daughter. It's
for the business, what's your problem?" Sabat ng Mommy nya.
Tito Ejercito held Tita's hand to calm her.
"I understand..." Tita Lena answered. "I am not against them marrying each other.
We'll go as we planned, get the kids married but of course, as a mother I am
thinking about my son's feelings." Aniya.
"And do you think I am not thinking of my daughter's feelings?" Ani ng Mommy ni
Rhea. I saw her husband calmed her.
"No..." Umiling si Tita. "I think it's best if we let them know each other more,
give them months, hindi pa naman nila gaano kakilala ang isa't-isa..."
"But Dash thinks he's been with my daughter for months already! He thinks that my
daughter is with him during his blind days! Isn't it enough?" Ani nito.
"That's what he thinks, yes but how about what he feels? Hindi manhid ang anak ko,
Cindy, kaya impossibleng hindi nya iyon napapansin. Give them more time to know
each other. In that case, mas mapapalapit ang loob ni Dash kay Rheallyn at maiisip
nyang sya ang kasama nya noong hindi sya nakakakita..." Paliwanag ni Tita Lena.
"Then how about that woman who pretended to be my daughter? Hindi ba nya nagampanan
ng maayos ang pagpapanggap nya kaya nagdadalawang-isip si Dash?" Tanong nito.
"Fleureah did well, Cindy..." Ani Tito Ejercito. Natigil naman ako at mas nakinig
sa pinag-uusapan nila.
"Where does the woman came from?" Tanong nito. Nakita kong seryoso ang Mommy ni
Rhea habang sya ay nakapirmi ang mga labi at nakikinig lang rin.
"She's from the province, the daughter of our trusted worker..." Ani Tito.
"What?" Nangunot ang noo ng Mommy nito. "You let your worker's daughter to pretend
to be my daughter?"
"What's the problem with that, Cindy?" Narinig ko ang tigas sa boses ni Tita Lena.
"The problem?" She laughed mockingly. "The problem is that woman! What do you think
Dash would think of my daughter?! You let him believe that my daughter is a
lowlife!"
"Cindy!" Tita's voice echoed the room.
Napatungo lang naman ako at mahigpit na napahawak sa bag ko.
"Probinsyana pa ang kinuha nyo! Baka kung anong tinuro 'nun sa anak mo! And what is
she, a daughter of a maid or what?" I heard her laugh.
"Hindi na ako magugulat kung ayawan ng anak mo ang anak ko dahil sa babaeng 'yun!
Lena, what are you thinking? Sa lahat ba naman, bakit ganung klaseng babae pa?"
Napasinghap ako at kumuyom ang mga kamay ko.
"Cindy, calm down, Fleureah is a good woman. We knew it, she cared for Dash
dearly..." Ani Tito Ejercito.
"Good woman? Who knows? Bakit kayo ba ang nakasama ng babaeng 'yon sa probinsya? It
was your son!" She exclaimed.
"Imagine what would that native girl taught your son! Who knows what kind of family
she came from! Hindi natin alam, may pinlano ang babae kasama ang Nanay nyang
walang pinag-aralan!" A tear fell from my eye.
Parang piniraso ang puso ko sa mga naririnig ko.
Am I that kind of girl? Is that what she thinks about my family? My mother?
"Cindy, you don't know what you're talking about!" Sigaw ni Tito.
"I am just thinking of my daughter's reputation!" She exclaimed at hindi ko na
narinig ang sinabi nya dahil mabilis akong tumakbo palabas ng bahay.
Kahit ako nalang sana ang ininsulto nya. It was really fine with me! Kahit sabihan
nila ako ng masasamang salita dahil sa lumaki ako sa probinsya! Pero bakit dinamay
pa nya ang Nanay ko?
My mother took care of us! Sya ang nag-alaga sa amin sa kabila ng kahirapan sa
buhay! She raised us well kahit mag-isa nalang sya!
She sacrificed everything for the sake of us! Kumayod sya kahit hindi na nya kaya!
Kahit di na sya kumain basta para makakain lang kami tapos ganun nila kung husgahan
ang Nanay ko?
Oo, hindi sya nakapagtapos pero kahit hindi sya nakapag-aral ay asal-tao sya.
Kumpara sa mga taong 'yun? Yes, they're rich, they studied in well-known
universities and colleges but how about their attitude?
That people's attitude are worst than those who doesn't have education.
Nanghihinang napaupo ako sa bench at mabilis na sinakop ang mukha ko at humikbi.
Am I really that kind of person? Sa tingin ba nila kaya kong sirain ang buhay ni
Dash noong nasa probinsya kami?
I loved him. I just loved him.
Alam ko naman kung gaano kababa ang tingin nila sa akin. Oo, anak ako ng maid and I
am proud of it. Hindi ko kailanman ikinahiya kung saan ako nanggaling.
Oo na, mas bagay na sila kasi parehas silang mataas ang estado sa buhay at ako ay
walang patutunguhan...
Napatungo ako at mas napahikbi. Tuloy-tuloy sa pag-agos ang mga luha ko.
Parang gusto ko nalang umalis sa buhay nilang lahat. Uuwi nalang ako sa probinsya,
doon nalang ako kina Nanay...
Doon, walang problema, walang humuhusga sa amin, hindi ako nasasaktan.
"Fleureah?" Natigil ako ng makita ang isang kulay itim na sapatos sa harapan ko.
My heart ache as I was just hearing that voice.
Nag-angat ako ng tingin at nang makitang nakatayo si Dash sa harapan ko ay walang
pasubaling nag-alpasan ang mga luha ko.
"Damn!" He cursed at mabilis akong tumungo para itago ang mukha ko.
"Hey..." He said softly. Kumabog ang puso ko sa sakit nang maramdaman ang kamay nya
sa braso ko.
"Fleureah..." He said softly. Mas napahikbi ako at mas itinago ang mata ko.
No, Dash. Lumayo ka nalang sakin. Please.
Hindi ako nakapalag ng marahang hilahin nya ang kamay ko paalis sa mukha ko at
iniangat ang baba ko.
"Sshh..." He hushed me.
I bit my lip to stop my sob when I saw his eyes. He was looking at me like I was
gem he's afraid to break.
"What happened?" He asked me softly. Mabilis naman ako umiling at tumungo. Pumantay
naman sya sa akin para mas makita ang mukha ko.
"Reah..." He called me.
"D-Dash..." I called his name. Mabilis naman syang dumalo at hinanap ang mata ko.
"What is it? You can tell me..." He told me. He was touching my chin, ang isang
kamay naman nya ay inabot ang kamay ko kaya napatingin ako.
Hindi naman ako sumagot at dinama ang hawak nya sa kamay ko. I saw that unreadable
emotion on his eyes again.
His eyes are staring directly at me, like he was trying to find out what are the
reasons behind my tears.
"D-Dash," I muttered his name.
"Hmm?" He hummed and caught my eyes. Natigil ako ng bigla nyang hinawi paalis ang
buhok sa may mukha at inilagay sa likod ng tenga ko.
"C-Can I..." I stopped and shook my head.
"What is it?" He asked me. Marahang pinalis nya ang luha sa pisngi ko.
"Can I hug you?" I asked him, nagbabakasakali.
He didn't answer me so I smiled sadly. I knew it, I shoudn't have asked.
"W-Wala 'yun..." I said. Tumikhim ako at nakita kong malalim ang tingin nya sa
akin.
"S-Sorry, huh?" Akmang lalayo ako sa kanya ay napasinghap ako ng bigla nya akong
higitan para sa isang yakap.
I closed my eyes when I felt his body against mine. Nagsibagsakan nanaman ang luha
ko.
Marahang iniangat ko ang kamay ko para yakapin sya at sumubsob sa leeg nya. He
heaved a deep sigh at naramdaman ko nalang ang mabilis nyang pagyakap sa akin
pabalik.
He squeezed me. Nanatiling nakasubsob ang mukha ko sa leeg nya.
I am feeling his embrace. Ngayon ko lang ulit 'to mararamdaman.
"What are you doing to me?" He suddenly said against my ear. Hindi ako sumagot at
suminghot para pigilan ang luha ko.
His embrace tightened. Naramdaman ko ang halik nya sa ulo ko.
Maya-maya pa ay marahan syang kumalas at nakita ko ang pangingintab ng mga mata
nya.
I closed my eyes when he caressed my cheek and dried my tears. Tahimik lang sya at
nakita ko ang titig nya sa mukha ko.
"I think I'm going crazy..." He uttered against his breathe. He cupped my cheeks at
nakita ko ang pagpikit nya at ang paghugot ng malalim na hininga.
He touched my jaw and caressed my cheek. His eyes are still closed like he was
trying to find out something.
"Why am I seeing her in you?" He murmured and when he opened his eyes, our eyes
locked.

Kabanata 17

Kabanata 17
Tahimik lang kami habang nakaupo doon sa bench. I was staring at the flowers at
ilang beses ko ng naririnig ang paghugot nya ng hininga.
Sumulyap ako sa kanya at nakita kong niluluwagan nya ang necktie nya. He was still
wearing his uniform.
Tinanggal nga lang nya ang suot nyang kulay navy-blue na suit at nakita kong
ipinatong nya iyon sa hita nya.
Lumingon sya sa akin kaya nag-iwas kaagad ako ng tingin.
"S-Sorry if I cried earlier... Stress lang ako..." Mahinang sabi ko.
"Here..." Nagulat ako ng iabot nya sa akin ang kulay puting panyo kaya nilingon ko
sya.
"Take it," He smiled a little. Kaagad ko namang inabot 'yon mula sa kamay nya.
"S-Salamat," I said softly. Nakita ko naman ang pagtango nya at ang pag-angat nya
sa longsleeves nya paakyat sa may siko.
Pinunasan ko naman ang mukha ko gamit ang panyong ibinigay nya. It smells good.
Smells more of his natural scent and his perfume.
"Do you wanna go somewhere?" Bigla ko syang nilingon ng sabihin nya iyon.
"Hmm?" I asked him.
"Kumain ka na?" Nilingon nya ako. He combed his hair with his fingers and glance at
me.
"Hindi pa..." I answered him. I saw how his forehead creased while looking at me.
"Why? Hindi ba kayo kumain 'nung lalaking kasama mo kanina?" He suddenly asked.
Nagulat naman ako sa sinabi nya.
"Lalaki?" My mouth parted. "H-How did you--"
"Pumunta ako sa university..." He told me.
"You mean?"
"Yeah, that's my car..." He answered me. My heart jumped, mabuti nalang ay sa may
tagong part ng garden itong bench na kinauupuan namin. May puno na nakaharang kaya
hindj kami pansin.
"But why? Bakit ka pumunta dun?" I asked curiously. Kinuha ko ang ipit ko sa
bagpack ko para itali ang buhok ko.
He was just staring at me and sighed.
"I...I was about to go home tapos nadaan ko ang university so sabi ko dadaanan
nalang kita..." He shifted his gaze on the grass.
Tumango lang naman ako at napangiti ng maliit. What he told me somehow calmed me,
ayos na 'yun, atleast he thought about that.
"Come on," Nagulat ako ng bigla syang tumayo at inilahad ang kamay nya sa akin.
"Bakit?" I asked as I was staring at his hand.
"Let's eat..." He told me. Napatingin naman ako sa kanya at umawang ang labi ko.
"N-Ngayon na?" I asked him.
"Don't skip meals, that's what you told me..." He said at nang hindi ako sumagot
kaagad ay inabot nya ang kamay ko para patayuin ako. "So, you shoudn't skip meals
either..." He put his hand on mine and pulled me softly.
Natulala naman ako saglit sa kamay naming magkahawak pero natigilan lang ako ng may
maala.
"Dash..." I stopped him. Nilingon naman nya ako at tumigil.
"Why?" He asked me.
"Uh," Sumulyap ako sa mansyon nila pabalik sa kanya. "Rheallyn was there..." Sabi
ko.
Kahit natutuwa ako sa sinabi ni Dash ay naisip ko si Rheallyn. She may feel
dissapointed that Dash wasn't here to attend her.
I know that hurts kaya hindi ako pwedeng maging makasarili.
Hindi naman sya nagsalita at nakita kong nakatitig lang sya sa akin.
"Y-You should see her..." I muttered.
Nakita ko ang paghugot nya ng hininga at nagulat ako ng humigpit ang hawak nya sa
kamay ko at hinila ako palapit sa kanya.
He suddenly fished out his phone from his pocket and I saw him typing at maya-maya
pa ay inilagay nya ang phone sa tenga nya.
"Hello?" He started. Nagtataka man ay nakatingin lang ako sa kanya. "Rhea, I won't
be able to make it tonight..." He said.
Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya at seryoso syang nagsasalita. He was eyeing me in
their whole conversation.
"Yes, I have a flight tonight..." He told her. "Sorry..." Ibinaba nya ang telepono
nya at pagkatapos ay bigla nya itong ibinulsa.
"Is that fine?" He asked me seriously. Nakagat ko naman ang dila ko at sumulyap
muli sa mansyon.
"B-But..."
"Just come with me, Fleureah..." Wala na akong nasabi ng hilahin nya ako at lumabas
kami sa kabilang exit ng bahay.
I saw his car parked few blocks away from their mansion at hawak-hawak pa rin nya
ang kamay ko habang hila-hila ako.
I was stunned and the fast pace of my heart is what I am only feeling right now.
Humawak ako pabalik sa kamay nya at nakita kong natigilan sya pero sa huli ay
hinayaan nya ako.
He opened the car door for me at nang makapasok ako ay tinakbo nya ang driver's
seat.
"Seatbelt..." He told me. Kaagad ko namang inabot 'yun at inayos sa katawan at
pinagmamasdan nya lang ako habang ginagawa ko 'yun.
Nang matapos ako ay tumingin ako sa kanya at inayos naman nya ang sa kanya bago
pinaandar ang sasakyan.
Tahimik at ang paghinga ko lang ang naririnig sa buong byahe namin. I don't have
any idea where are we going, basta sumama nalang ako sa kanya.
His jaw clenched when he maneuver the car for a U-turn and I saw how his eyes
brighten with the light from the post.
Napangiti ako ng wala sa sarili habang pinagmamasdan sya. Sumulyap naman sya sa
akin at nang makita ang tingin ko ay napangiti sya at iginalaw ang daliri sa
manibela.
My Dash is still the same, his eyes might changed but the effect of his stares from
the first time I saw him never change.
"Where do you want to eat?" He asked me. Napaisip naman ako roon pero sa huli ay
umiling ako.
"Hindi ko alam e, I am not really into restos... Tsaka hindi ako familiar sa
kanila..." Sabi ko sa kanya.
"Why? Hindi ka ba nag-iikot-ikot dito?" He asked me, simply glancing at me
sideways.
"Wala akong kasama atsaka kahit saan naman kakain ako..." Sagot ko sa kanya.
He nodded at nakita kong naglilikot ang mata nya para sa pwedeng kainan. Tumingin
din naman ako at nang may makitang fastfood chain ay mabilis ko 'yung tinuro.
"Dun nalang tayo!" I pointed the place. Mabilis naman syang tumingin 'dun at
pagkatapos ay napangiti sya at sumulyap.
"Jollibee?" Lumingon ako sa kanya at tumango. "Masarap ba 'dun?" I asked him.
"Yes, I spent my childhood there..." He laughed softly. Ipinark nya ang sasakyan at
sabay kaming naglakad papasok.
Pagkapasok palang namin ay nakita ko kaagad na napakaraming tao sa loob. The
waiters are in hurry, dala-dalawa ang bitbit nilang mga tray habang naglalakad.
"Wala ata tayo uupuan..." Nilingon ko sya ng magsalita sya.
"Huh?" Ngumuso naman si Dash at nagulat ako ng marahan nyang hawakan ang siko ko
para itabi ako mula sa mga dumaraan.
"How about you stay in the car? Take out nalang tayo?" Napatingin ako sa siko kong
hawak nya at napangiti ako.
"Pero saan naman tayo kakain kung sakali?" I asked him. Saglit naman sya natigilan
at nagulat ako ng mula sa siko ay biglang bumaba ang kamay nya sa baywang ko.
My eyes widen when he gently pulled me closer to his body kaya dumikit ako sa may
dibdib nya. My heart thumped, parang hindi na ako makahinga sa ginawa nya at sya
nama'y parang walang pakialam sa ginawa nya.
"I know a place where we can eat..." Bahagya syang tumungo at nag-init ang pisngi
ko ng makita ng malapitan ang mukha nya.
Gusto kong magmura, sabunutan si Dash o kaya buhatin sya pauwi ng bahay tapos
ikulong sa kwarto ko. He's just so adorable while looking at me like that!
"Ahh..." I nodded awkwardly. He smirked and I saw his dimple on his cheek.
"Alright, go..." He released me, nang mawala ang hawak nya ay halos maubo ako sa
sobrang kaba sa ginawa nya.
"Uh, s-sige..." He raised his brow at me and smiled again. Napamura naman ako sa
utak ko.
"Walk straight to the car and don't talk to anyone, okay?" Tumango ako ng nag-
aalangan habang napapangiti naman sya sa akin pero sa huli ay napailing nalang kaya
mabilis akong tumalikod at halos takbuhin na ang sasakyan.
Hindi ako mapakali habang nag-aantay sa kanya sa sasakyan. I am staring at his
car's interior tapos ay sasandal nanaman at hindi nanaman ako mapakali.
My heart was racing. What was that, Dash?
He touched my waist! And he smiled at me!
Sure ba syang close friend lang ang gusto nya? Pwede namang more than friends!
Napanguso ako sa naisip at itinago ng mabuti ang kwintas ko sa ilalim ng uniform
ko.
Close friend, sa friend naman nag-uumpisa lahat diba? Nagloloko nanaman 'tong
malandi kong utak.
Pero atleast, friend diba?
"What are you thinking?"
"Ay, Friend!" I exclaimed in shock. Napahawak ako sa dibdib ko. My eyes widen when
I saw Dash on the side of the car.
"Friend?" He asked me. Hindi naman ako nakapagsalita at maya-maya pa ay narinig ko
ang mahinang tawa nya.
"So, you were thinking about a friend..." He told me. Kaagad syang pumasok sa
sasakyan at kaagad kong naamoy ang mabangong amoy mula sa pagkain.
Natakam naman ako bigla at sumulyap doon.
"Who is that friend? Should I be jealous?" Nawala ang aroma ng pagkain sa biglang
sinabi nya. Mabilis akong napatingin sa kanya at nakita kong seryosong nakatingin
sya sa akin.
"Uh..." I cleared my throat.
"W-Wala 'yun, ano..." Nag-isip ako ng sasabihin.
"Or are you thinking about me?" The caught me off guard. Nalaglag ang panga ko at
napasinghap sa kanya.
"Am I right?" He teased me. Nag-init ang pisngi ko sa sinabi nya, lalo na ng tumawa
sya sa akin at umiling.
"H-Hindi!" I exclaimed. That made him smile even wider, I was shock when he tilted
his head and stared at me.
"I've been thinking about you too, Fleureah..." He never gave me a chance to speak,
napangiwi nalang ako ng biglang pitikin nya ang noo ko bago pinaandar ang sasakyan.
"Dash!" I exclaimed, he laughed.
Sa buong byahe ay nangingiti ako. May point pa na tumagilid ako sa may upuan
paharap sa may bintana para lang tumili ng walang tunog.
"Reah, may pagkain dyan, you can eat that..." Ngumuso sya sa plastic sa may
dashboard pero 'yung pansin ko nasa namumula nyang labi.
"E ayan, pwede ko kainin?"
"Huh?" Napatalon ako at napaubo bigla.
"Wala, sabi ko salamat..." Mabilis akong nag-iwas ng tingin at kinuha ang plastic
sa dashboard.
Hinalukay ko iyon at kaagad kong kinuha ang burger na naroon. I opened it a took a
bite.
"Kain ka rin..." Hinalukay ko ang plastic at kinuha ang isang burger doon. Inabot
ko sa kanya iyon pero umiling sya sa akin.
"I can't take that..." Sumulyap sya sa akin. Oo nga, nagdadrive pa naman sya.
"Gutom ka na?" I asked him.
"Not really, I'll be fine..." Tinignan ko sya bago kumagat ng burger.
"Kung marunong lang sana ako magdrive, ako na tapos kain ka dito..." Sabi ko.
"But unfortunately, you can't..." He stated. Napatango naman ako at kinuha ang
softdrinks para uminom.
"Pakagat nalang ako ng burger mo..." Biglang pumasok sa ilong ko yung softdrink
kaya napaubo ako. I coughed hard. Bigla naman syang tumawa sa tabi ko.
"Dash!" Napatakip ako sa bibig. Tawa naman sya ng tawa sa tabi ko.
Bakit iba naisip ko?!
"Come on, feed me..." He opened his mouth. Umuubo pa rin ako at umiiling sa kanya.
"May laway na 'to!" I exclaimed. Bumaling naman sya sa akin bago umiling.
"I don't care, just feed me..." Bossy nyang sabi.
"No." I shook my head at inilapit sa may dibdib ko ang burger.
"Fleureah, isa..." Umiling ako. "Dalawa..." He counted.
"May laway na nga!" Sikmat ko. Nagulat nalang ako ng biglang tumigil ang sasakyan
nya at lumapit sya sa akin.
"H-Hoy! Hoy, Dash!" He didn't even bulge. Mas inilapit pa nya ang mukha sa akin.
Is he going to kiss me?! Oh my God! Hindi ako ready! Is he really going--
Umawang ang labi ko ng bigla nyang tinungo ang burger na hawak ko at kumagat mula
roon.
"Sarap..." Umangat sya at nakita ko ang ngisi sa labi nya. He raised his brow at
nagulat ako ng isara nya ang bibig ko.
"Damn, woman..." He chuckled and chew his food. Doon ko lang din napansing nakared
ang stoplight at nang mag-go ay sumulyap muna sya sa akin bago nakangiting
pinaandar ang sasakyan.
Damn you, Dash! Dash fucking Sandejas is ruining my system!
Nang lumabas si Dash sa sasakyan ay inabot ko ang plastic na may lamang pagkain at
sumunod sa kanya.
"Wow!" I exclaimed when I saw the place. Maraming mga puno roon at mahangin.
Naglakad pa ako at nang makitang may nakapaskil na "Off Limits" ay kaagad akong
natigilan.
"Dash," I called him. Natigil sya sa paglalakad nang marinig ako at nilingon ako.
"Hmm?" He hummed. Bumaling naman ako roon at tinuro at nakita kong tinignan nya
iyon.
"It's fine," Aniya. Nagtatakang napatingin naman ako sa kanya. "Are you sure?" I
asked him.
"Yes, come on..." Nang hindi ako magsalita ay naglakad sya palapit sa akin at
nagulat ako ng kinuha nya mula sa kamay ko ang plastic ng pagkain at pinagsaklop
ang kamay namin.
Napatingin ako sa kanya sa ginawa nya pero parang wala lang naman sa kanya at
marahan pa akong hinila palapit sa may bangin.
I almost gasped when he let go of my hand para lang kunin mula sa balikat nya ang
hinubad na suit at nilatag sa may damo.
"Sit here," Tukoy nya sa suit nya. Lumapit naman ako 'dun at hinawi ang palda ko
bago naupo.
He sighed at umusog ako ng umupo sya sa tabi ko. The undeniable tension between us
is visible as our shoulders touched.
"Uh, let's eat?" He said to stopped the silence.
"S-Sige..." Sagot ko at mabilis na inabot ang plastic. Nilabas ko ang mga pagkain
na naroon.
Burger steak, Fries, sundae, softdrinks. Napangiti ako ng makita ang burger at
kaagad kong inabot sa kanya.
"Thanks," Nilingon nya ako at ngumiti. "And thanks for the bite earlier,"
"Salamat din..." I told him. Inabot ko 'yung lagayan ng steak at nag-umpisang
kumain.
"Masarap pala 'to," Sabi ko habang ngumunguya. I was eating rice while he chose to
eat the fries instead.
"Nagpapagutom ka nanaman?" Tanong ko. Lumingon sya at natawa pa ako ng nakalabas pa
ng bahagya ang fries sa bibig nya.
"Nope." He shook his head. Bigla nyang inilapit sa akin ang isang pirasong fries
kaya napatingin ako roon. "Open your mouth," Binuksan ko naman ang bibig ko at
napangiti ng isubo nya sa akin 'yun.
"How did you find this place?" I asked him. Ipinalibot ko ang paningin ko at nakita
kung gaano kaganda ang lugar.
It was a cliff, sa ibaba naman 'nun ay kitang-kita ang ilaw sa syudad, sa mga
building at ibang mga establishment.
Damo ang mga nauupuan namin at may iilang mga puno sa paligid. The air was fresh
and cold.
"I found this when I tried wandering around," He answered me. Nakita kong tinanggal
nya ang necktie nya at ipinalibot ang tie sa kanyang kamay.
"Do you like it?" Nilingon ko sya at pagkatapos ay tumango. Kumuha ako ng fries
mula sa hawak nya at bumuntong-hininga.
"Na-miss ko ang probinsya," Sabi ko.
"You came from the province?" Tumango ako at nakita kong natigilan sya pero sa huli
ay nakagat ang labi nya at suminghap. "I missed it too," Sagot nya sa akin.
Saglit kaming natahimik dalawa at rinig na rinig ko ang huni ng insekto mula sa
pwesto namin. Napahawak ako sa braso ko ng makaramdam ng lamig at nagulat ako ng
biglang may maramdamang braso sa balikat ko.
I shifted my gaze and found Dash's arm on my shoulder. Bahagya pa akong napaigtad
dahil sa kiliti ko roon kaya napatingin sa akin si Dash at mahinang tumawa.
"May kiliti ka pala no?" Tumango ako ako at dumulas naman ang kamay nya sa may
braso ko. He gently wrapped his arms on my back.
Bumilis naman ang tibok ng puso ko sa ginawa nya kaya hindi ko napigilang
magtanong.
"Why are you doing this, Dash?" I asked him. Nakita kong napapikit sya at
napabuntong-hininga.
"I just feel like doing this," Sagot nya sa akin. He moved me softly at pinasandal
ako sa dibdib nya. Napapikit naman ako roon.
"Fleureah," Biglang tawag nya.
"Hmm?" I hummed softly. I just want to feel him.
"Is your voice really sounds like that?" Bahagyang iniangat ko ang tingin ko sa
kanya at pagkatapos ay tumango ako.
"Yes, why?" I asked him. He smiled a little and shook his head.
"Your voice even sounds like her," Aniya sa akin. Natigil ako at nakagat ang labi
ko.
"S-Sino ba 'yun?" Tanong ko.
"Rhea..." Natigil ako sa kanya. "Your voice sounds more alike to the woman I
love..."
"Dash..." Marahang humiwalay ako sa kanya at nakita ko ang pag-aalinlangan sa
kanya.
"Sorry, Reah, if I'm always telling you how much you're similar to her. I can't
help it, it annoys me everytime I'll think about it pero hindi ko lang maiwasan..."
Aniya.
"H-How can you say that when Rheallyn is with you?"
"That's why it's crazy..." Aniya sa akin. Nagkasalubong ang mga mata namin at
nakita ko ang takot at alinlangan roon.
"It's crazy because she's here with me but I just can't..." He stopped. "Pakiramdam
ko may mali, parang may naiba..." Hindi ako nakasagot sa sinabi nya.
"Everything about Rheallyn is right, it matches all when we're together when I was
still blind. Everything." He lets out a deep sigh. "Her voice, her infos, all..."
"But this," He pointed his heart. "This fucking heart is the problem." Mariing sabi
nya.
He closed his eyes and gritted his teeth.
"This fucking heart can't even feel the same way as I felt for her before..." I can
feel my eyes watering as he was saying that.
Kinagat ko ang labi ko habang pinagmamasdan sya.
Dash, I'm here... Ako 'to, 'yung nag-alaga sayo. Please, recognize me...
"Sometimes I can't help but to think it's you..." I froze when he said that. He
opened his eyes and stared intently at me.
My heart was racing. Halos hindi ako makahinga habang nagsasalita sya.
"But that's crazier," He let out a small smile. Nawala ang kaba ko pero bumagsak
ang balikat ko. "Right?" He asked me.
"Y-Yeah," I uttered. Nakita ko naman ang titig nya sa akin na parang sinusuri ako,
as if he wants to see all of me but I just can't let him see it all.
"Sorry if you have to witness this," He said afterwards. Tumango naman ako sa kanya
at nagsalita.
"Ayos lang," I answered him. He sighed and caught my hand. Nagulat ako ng iangat
nya iyon sa ere at pinakatitigan.
I saw the glint of smile on his lips as he was looking at our hands.
"Nababaliw na ako, Reah..." Aniya.
"Bakit?" I stared at him. Mas itinaas pa nya ang kamay namin at nilingon ako.
"Look at this, they totally fit together..." I smiled sincerely when he chuckled
softly while saying that.
Sa byahe pauwi ay wala na kaming imikan, basta masaya ako at kita ko ring masaya
dahil sa ngiti nya habang nagdadrive.
He was humming while driving, he's playing his fingers on the steering wheel.
"Gabi na pala," Sabi ko. Nilingon naman nya ako at ngumiti sya.
"Oo nga e," But he doesn't seem so problematic. Nakita kong sumulyap pa sya sa
backseat bago ako nilingon.
"Fleureah, may maliit na unan sa likod. Get it and sleep first, you're probably
tired..." Anang sa isang mahinang boses.
"No, ayos lang ako..." I smiled at him. Nakita ko namang napanguso sya at nilingon
ako.
"Come on, sleep..." But I just shook my head and pouted.
"Ayoko nga..." Sabi ko. He was about to tell me something pero nanlaki ang mata ko
ng makita ang dumaraan di kalayuan sa kotse.
There was a lady crossing the road!
"Dash!" I screamed. Mabilis syang lumingon at nakita ko ang pagkatensyon nya.
"Fuck!" He cursed and step on the brakes. Kung wala lang akong seatbelt ay humampas
na ako sa dashboard dahil sa biglaang preno.
"Ayos ka lang?!" Dash asked me. Mabilis nyang kinalas ang seatbelt at hinawakan ang
balikat ko.
"Reah!" He exclaimed but my eyes are glued to the lady standing infront of the car.
She was nearly hit!
"D-Dash..." I pointed the woman na nakatayo roon at hindi gumagalaw.
"Fuck..." Mariing mura ni Dash at binitawan ako para buksan ang bintana.
"Miss! Get out of the way! Bigla ka nalang sumusulpot! We nearly hit you!" Dash
exclaimed to the lady pero hindi ito gumagalaw.
I started thinking about crazy things. What if that is a ghost?
Napasinghap ako ng bigla nalang matumba ang babae sa harapan kaya napaayos ako.
"Shit!" Mabilis akong nilingon ni Dash at nagsalita. "Stay here, I'll check her!"
Mabilis syang lumabas ng sasakyan para tumakbo sa harapan pero hindi ako nakinig sa
kanya kaya lumabas ako.
"Bakit ka lumabas?!" I found Dash checking the lady. I saw him checked her pulse.
Hindi ko sya sinagot at lumapit. Nakadapa ng bahagya ang babae sa daan kaya hindi
ko makita ang mukha nito.
She was wearing a white dress at nakatsinelas lang sya. Nakita ko ang isang bag sa
may gilid nya.
"She's still alive. Nawalan lang siguro ng malay." Ani Dash. Marahang hinawakan nya
ang braso ng babae kaya tumulong ako.
We flipped her to see her face.
"Dalhin natin sya sa ospital," Sabi ko at nilingon si Dash at 'yun nalang ang gulat
ko ng makitang nakaupo na sya sa lapag habang nakatingin sa babae.
"N-No..." He muttered under his breathe.
"Dash?" I saw him staring at the woman. I saw how tears pooled on his eyes kaya
nagpanic ako. Nagsimula sa mabilis na pagkabog ang puso ko.
"Dash? Dash, bakit?!" I called him at mabilis syang tumingin sa akin sa kabila ng
mga luha nya.
"N-No, Z-Zid..." He uttered. "Z-Zidney..."

Kabanata 18

Kabanata 18
"P-Please save her, save my sister..." Nanginginig ang boses ni Dash habang kausap
ang doktor na dumalo sa amin pagkarating pa lang namin sa ospital.
He was crying and shaking. Halos hindi na nga sya makapagdrive ng maayos at kahit
anong kalma ko sa kanya ay takot na takot sya na may mangyaring masama sa kapatid.
"We'll do everything we can, Mr. Sandejas..." Ani ng Doktor sa kanya..
"D-Do everything... Please..." Tumungo sya at halos magmakaawa sa doktor kaya
mabilis akong lumapit sa kanya.
"Excuse me, Mr. Sandejas..." Ani ng Doktor at pumasok sa loob ng emergency room.
Nakatungo lang sya sa pwesto nya at walang imik. Tulala sya at nakita ko ang pag-
agos ng mga luha sa mga mata nya.
My heart ache. Kaagad akong pumunta sa harapan nya at pinunasan ang luha nya gamit
ang daliri ko.
That made him face me, nakita ko ang lungkot at takot sa mga mata nya.
"R-Reah..." He called me. Natigil ako sa pagtanggal ng luha nya nang hawakan nya
ang kamay ko sa pisngi nya.
"Hmm?" I hummed. Umiling sya at tumungong muli.
Nagulat ako ng bigla nyang hablutin ang baywang ko at isiniksik ang ulo nya sa leeg
ko.
"I-I'm scared..." He whispered. I heard his sob, mabilis naman akong yumakap
pabalik sa kanya at hinaplos ang likod nya.
"Sshh, Dash... Zidney will be saved..." Sabi ko sa kanya. His hug tightened,
sumikip naman ang dibdib ko habang pinapakinggan ang iyak nya.
"M-Maliligtas sya, diba? M-Makakasama pa namin sya, diba?" He asked me in a
stuttering voice.
"Of course, makakasama nyo pa sya..." I told him. Tumango pa ako at hinaplos ang
buhok nya.
"I-I know it was her, it's my sister..." Sabi nya sa akin. Bahagyang lumayo naman
ako sa kanya at humawak sa pisngi nya.
Hinawi ko ang luha nya at pinakatitigan ang namumulang mata nya.
"I know it's Zidney," He said. "I-I know her face...I..."
"Upo tayo, okay?" Sabi ko ng marahan sa kanya. Parang bata naman syang tumango at
hinawakan ko ang kamay nya at marahang pinaupo sya sa bench doon.
Umupo rin ako sa tabi nya at humigpit ang hawak nya sa kamay ko.
"H-Her face, Reah, diba sya 'yun? Si Zidney sya, diba?" I looked at him and saw how
hopeful his face is.
Noong una ay hindi ko namukhaan si Zidney. When we found her on the road ay hindi
ko talaga akalaing sya 'yun.
Kagaya ni Dash ay magkahalong takot at kaba rin ang naramdaman ko noon. Naguguluhan
ako na hindi ko maipaliwanag.
Dash carried her to the car and drove faster to the hospital. Habang nasa byahe
kami papuntang ospital ay halos maiyak ako habang nakatitig ako sa mukha ng babae.
It's angelic and peaceful. Kagaya noong nasa larawan nya sa mansyon ng mga Sandejas
and while looking at her, I realized it was really her.
From the shape of her face, everything. I am positive it was her. Her face changed
a bit because of years that had passed but the glint of innocence I saw on that
picture was still the same.
"I really think it was her..." Sagot ko sa kanya. He bit his lip and nodded.
Mabilis ko namang kinuha ang puting panyo sa bulsa ko na ibinigay nya sa akin
kanina at inabot sa kanya.
"Here," Nakita kong napasulyap sya sa akin sa ginawa ko.
"B-But..." I smiled softly and placed the handkerchief on his hand.
"You need it, Dash..." I said softly. Tumango naman sya at inayos sa palad nya ang
panyo.
"S-Salamat..." He whispered. I nodded and smiled at him, pinunasan naman nya ang
mukha nya at sinuklay ang buhok nya.
Nakamasid lang ako sa kanya habang ginagawa nya iyon. He was doing everything to
calm and fix himself.
Namumula ang kanyang leeg at tenga dahil sa pag-iyak. His eyes and nose are still
puffy from crying.
Nang medyo kumalma sya ay narinig ko ang buntong-hininga nya. Nakita ko syang
nakamasid na sa akin kaya ngumiti ako para ipakitang magiging ayos lang ang lahat.
"R-Reah..." He called me.
"Bakit?" Tanong ko. He sighed again at inabot nya ang kamay ko.
I stared at our intertwined hands at nagitla ako ng bigla syang sumandal sa balikat
ko.
"I-I don't know what to do..." Mahinang sabi nya. "P-Please, give me strength..."
Hinaplos ko ang buhok nya at hinalikan ang ulo nya.
"Everything will be fine, Dash..." I assured him. "Malalagpasan nyo 'to, you can do
this..." I motivate him.
Umalis naman sya mula sa pagkakasandal sa balikat ko bago sumulyap sa akin. He
smiled a little when our eyes met, hinawakan nya pang maigi ang kamay ko at
marahang tumango.
"O-Okay..." He gently answered me. Nilingon ko naman sya ng tuluyan at pinawi ang
luha nanaman sa mata nya.
"H'wag ka ng iiyak, huh?" Pagkausap ko sa kanya. Marahang hinaplos ko ang pisngi
nya. "Hindi ka na gwapo nyan..." I told him.
That made him laugh, mahina lang at pagkatapos ay nailing at bahagyang tumungo.
"S-Should I call Kuya?" Tanong nya.
"You should..." Sagot ko sa kanya.
"P-Pero paano kapag hindi si Zid--" I cut him off.
"You should call Kuya..." Sabi ko naman sa kanya. "Kahit anong mangyari, you should
tell him..." Aniya.
He sighed and nodded. I saw him fished his phone from his pocket before looking at
me.
"Go..." I encourage him.
Mariing napapikit muna sya bago huminga ng malalim at nagdial ng telepono nya.
He placed his phone on his ear at inantay ang pagsagot sa kabilang linya. It's past
eleven in the evening kaya hindi ako sigurado kung sasagutin pa ni Kuya ang tawag.
"K-Kuya?" Natigil ako ng biglang magsalita si Dash sa tabi ko. Umayos sya ng upo at
nakinig sa sinasabi ng kapatid sa kabilang linya.
"K-Kuya, call Zeij..." Aniya.
Lumingon sya sa akin ng tumayo ako at umiling lang ako sa kanya ng akmang tatayo
rin sya.
"I'll go get you a coffee..." Mahinang sabi ko. Napatango naman sya at napabalik ng
upo sa bench.
"K-Kuya si Zid..." Narinig kong sabi ni Dash sa kapatid. Sumulyap ako sa kanya at
nakita kong mahigpit na ang hawak nya sa kanyang phone.
Saglit akong sumulyap sa kanya bago tumalikod para pumunta ng banyo. I fixed myself
first pagkatapos ay nagpahinga muna.
Nakaschool uniform pa rin pala ako, mabuti nalang rin at linggo bukas kaya wala
akong klase at masasamahan ko si Dash rito.
I am not sure kung makakapunta sina Kuya dito pero pakiramdam ko naman ay oo.
Hindi muna ako kaagad bumalik kay Dash para makausap nya ng maayos sina Kuya. He
needed the space to tell his brother anything.
Halos fifteen minutes akong nanatiling nagpapahinga doon bago ko napagdesisyunang
bumalik na kay Dash, I went to the cafeteria first to buy some coffee for him.
Naglakad ako pabalik sa pwesto namin kanina. Mula sa malayo ay kita kong nakatayo
sya at nakasandal sa pader.
Kagaya kanina ay tulala pa rin sya. Napabuntong-hininga ako sa itsura nya at
naglakad pa palapit sa kanya. I was about to call him when a woman's voice stopped
me.
"Babe!" I stopped from my tracks when I saw Rheallyn running towards Dash. Nakita
kong napaayos ng tayo si Dash at nangunot ang noo habang nakatingin rito.
"Rheallyn?" Tanong nito but Rhea didn't even answer, nakita ko ang paglapit nito
kay Dash at ang pagyakap nya rito pagkalapit nya.
Nanigas ako sa kinatatayuan at napatungo. Mabilis akong nagtago sa may gilid para
hindi nila ako mapansin.
"Ayos ka lang, Dash? I heard what happened!" She exclaimed. Hinawakan nya ang mukha
ni Dash at tinitigan ito.
"I'm fine, Rhea..." Ani Dash at nakita kong bahagya syang lumayo sa nag-aalalang si
Rheallyn.
"No, I'm not convinced! Hindi ka ba nasaktan?" Sabi pa nito. He pulled Dash to hug
him again at narinig ko ang buntong-hininga ni Dash.
"Babe... Answer me, nasaktan ka?" Malambing na turan nito habang nakayakap sa leeg
ni Dash.
I saw Dash shook his head at parang sinuntok ang puso ko ng makitang unti-unting
umakyat ang kamay nya para yumakap pabalik kay Rheallyn.
Natahimik ako at napabuntong-hininga. Bumaba ang tingin ko sa mainit na kapeng
hawak ko bago napailing.
I was about to go when I saw Kuya Iñigo and Zeijan running towards Dash.
"Dash!" Kuya Iñigo called him. Nakita ko ang paghiwalay ni Dash kay Rheallyn at
bumaling sya kina Kuya.
"What happened?!" Zeijan exclaimed. Halatang nagmadali sila makapunta lang rito.
Magulo pa ang buhok nila at nakita kong hindi pa parehas ang tsinelas na suot ni
Kuya Iñigo habang si Zeijan ay nakashirt at boxers pa.
Hindi ko maiwasang mapangiti sa kanilang tatlo.
"W-Where's Zid? W-What happened?" Hindi na nasagot ni Dash ang tanong ng mga
kapatid ng magbukas ang pinto at lumabas mula roon ang doktor.
Nagkagulo ang tatlo at nakita kong halos mag-unahan sila sa paglapit sa doktor.
"Mga kapatid po kayo ng pasyente?" Ani ng Doktor.
"Yes," Zeijan answered. "How's our sister? Is she fine?"
"Everything's good..." Nakita ko ang pagrelax ng mukha nang tatlo. Lumapit rin si
Rheallyn doon sa kanila at humawak sa kamay ni Dash.
Nakita kong sumulyap si Dash kay Rheallyn pero hindi sya nagsalita at hinayaan lang
ito.
"What happened? Why did she faint?" Dash asked the doctor.
"She fainted due to fatigue and stress, buong araw rin syang walang kain kaya sya
nawalan ng lakas at nahimatay..." Paliwanag nito.
"A-Are you sure she'll be fine?" Anang Kuya Iñigo, bakas ang pag-aalala at takot sa
boses.
"Yes, she just need to rest and eat well when she woke up. Nakita ko rin ang ilang
galos sa katawan nya but besides that, wala namang dapat pang problemahin." Anito
sa pormal na tono.
"For now, we'll just transfer her to the private room then you can visit her..."
Anito.
Humakbang ako para makalapit sa kanila pero natigil ako nang makita ang tingin sa
akin ni Rheallyn.
Nakakunot ang noo nya at nakita kong humiwalay sya kay Dash at lumapit sa pwesto
ko.
"What are you doing here?" Matalim na tanong nya sakin.
"I...I came with Dash..." Sagot ko sa kanya. Nakita ko ang pagtalas ng tingin nya
sa akin at mariin akong tinignan. Tinignan pa nya ako simula ulo hanggang paa at
tumitig sa dala ko.
"Give me that," Tukoy nya sa kape na hawak ko.
"Huh?" Nagtatakang tanong ko at nagulat ako nang biglang kunin nya sa akin ang
kape, dahilan para mapasinghap ako ng mabuhos sa akin ang mainit na kape.
Napangiwi ako sa sakit pero hindi na ako nakapagsalita pa ng talikuran ako ni
Rheallyn dala ang kape at lumapit kina Dash.
"Babe, drink this..." Nakita ko ang pagyakap ni Rhea sa braso ni Dash at ang pag-
abot nya dito ng kape.
Nakita ko ang pagsulyap sa kanya ni Dash bago tipid na ngumiti at nagpasalamat at
nakita kong kinausap nyang muli ang mga kapatid nya at ang doktor.
Napatingin ako sa kamay kong nabuhusan ng kape ay napatungo nalang at dumiretso sa
banyo para hugasan ang kamay ko.
Napasinghap ako sa sakit ng tumama sa tubig ang kamay ko at napabuntong-hininga at
hinayaan ang tubig na umagos sa kamay ko.
Mabuti nalang at hindi na ganoong kainit ang kape kaya namula lang ang kamay ko.
Napatitig ako roon at pagkatapos ay lumabas na.
I need to go home. I don't think I'm needed here.
Mabigat ang katawan ko habang naglalakad ako papunta sa kwarto kung saan inilipat
si Zidney.
Mahapdi pa rin ang kamay ko at mabigat ang ulo ko. My heart is aching too pero wala
naman akong magawa.
Pagkapasok ko palang ng kwarto ay naabutan ko silang naroon kay Zidney.
I was just standing by the door but I saw how they cried with the sight of their
long lost sister.
"Z-Zid..." Zeijan called her. Nakita ko ang panghihina nya at napaupo sya sa upuan
na naroon habang si Dash ay tulala lang sa kapatid at walang imik na nakamasid.
I saw Kuya Iñigo wiping his tears. Nakatukod ang kamay nya sa may tabi ng natutulog
na si Zidney.
"P-Princess?" Narinig kong sabi nito. "Your Kuyas are here, gising ka na o, miss ka
na namin..." Narinig ko ang pagpiyok ng boses ni Kuya Iñigo.
Nakita ko ang mas pagtungo ni Zeijan para takpan ang pag-iyak at nakita ko ang
pagtulo ng luha ni Dash sa sinabi ni Kuya Iñigo.
Miski ako ay napaluha ng hindi ko napapansin. Naramdaman ko nalang ang pagkakabasa
ng pisngi ko habang nakatingin sa kanila.
My heart was thumping hard at the sight of these siblings.
Walang-wala pa ang paso sa kamay ko sa lahat ng pinagdaan nilang tatlo.
They lost their one and only sister but found her years later. Sobrang saya ko para
sa kanila.
Pinahid ko ang luha sa pisngi ko at pinagmamasdan lang sila at nang hindi ko na
makaya ay lumabas na ako ng walang paalam.
I don't want to spoil their happiness. I hope they'll be happy.
Umuwi ako ng bahay mag-isa. Tahimik ang buong mansyon pagkapasok at paniguradong
hindi pa alam nina Tita Lena at Tito Ejercito ang nangyari.
Pumasok ako ng kwarto at mabilis na nagbihis at ginamot ang kamay ko. Pagkatapos ay
nahiga sa kama at pinilit na makatulog.
Kinabukasan ay maaga akong nagising at nag-ayos at nakita ko kaagad pagkababa ang
umiiyak na si Tita Lena.
"A-Anak ko..." She was sobbing. Si Tito naman ay inaalo ang asawa at nakaluhod sa
tapat ng wheelchair nito.
"L-Lena..." Tawag ni Tito sa kanya.
"P-Pumunta tayo, Jer! 'Yung anak natin..." She sobbed hard. Tito was hugging her,
doing his best to calm her down but she wasn't stopping.
Sumisikip ang dibdib ko habang pinagmamasdan silang dalawa na umiiyak. Who would
expect this?
Ako nga ay masaya at nasasaktan sa kalagayan nila, paano pa kaya sila? The pain and
happiness they're feeling is triple kumpara sa nararamdaman ko.
"R-Reah..." Nagulat ako ng tawagin ako ni Tita Lena. Mabilis akong naglakad sa
kanila at nakita kong gumilid si Tito habang nagpupunas sa luha.
"P-Po?" Nag-aalangang lumapit ako. Nakita ko namang inaabot nya ang kamay ko kaya
mabilis akong lumapit sa kanya at inabot ang kamay ko.
"R-Reah, anak..." Nanginginig ang boses nya. Lumuhod naman ako sa may harapan nya
at sumilip sa kanya.
"Bakit po?" Tanong ko sa kanya. Nakita ko ang pagkislap ng mga luha sa mata nya.
"H-Hija, ikaw ang kasama ni Dash kagabi, diba?" Tanong nya.
"Opo..." Sagot ko sa kanya.
"P-Please, Reah, p-paano nyo nakita si Zidney?" She sounds like she's begging me to
tell her what I know pero bago ako magsalita ay sumulyap muna ako kay Tito at nang
tumango sya sa akin ay sumulyap ako pabalik kay Tita.
"P-Pauwi na po kami 'nun," Simula ko. "Tapos po biglang may tumawid na babae sa
kalsada, hindi po namin sya napansin dahil sa bigla syang sumulpot."
She was listening intently to what I am saying. Tumatango pa sya sa akin at
inaantay kung ano ang kasunod. She was holding my hand tight, like she was getting
her stregth from me.
"We almost hit her," Sabi ko. "Mabuti nalang po at nakapagpreno si Dash kaya hindi
sya nabangga kaso po biglang natumba nalang sya sa tapat ng kotse..." Nakita ko ang
pag-agos ng luha sa mga mata nya kaya inabot ko ang pisngi nya at pinunasan ang
luha nya.
I can't look at her crying like that. Pakiramdam ko ay pinapaiyak ko ang Nanay ko
at ayoko 'nun.
"We went out of the car to check her pagkatapos po nagulat nalang ako umiyak si
Dash tapos po doon ko nalamang si Zidney talaga ang babae na 'yon..." Tita sobbed.
"A-Ang bunso ko..." She cried harder this time. Mabilis naman akong dumalo at
niyakap sya at mabilis nya akong niyakap pabalik habang umiiyak sa balikat ko.
"H-Hija, salamat..." She murmured.
Sabay kaming pumunta sa ospital nila Tita, she let me come with her at hindi ako
tumanggi.
I want to know Zidney's condition.
Pagkarating palang namin sa loob ng kwarto ay humagulgol na si Tita. Lumapit sila
ni Tito sa higaan ng anak at nakita kong tumayo ang tatlong magkakapatid para
daluhan sila.
"K-Kamusta na sya, anak? Ang kapatid nyo, kamusta?" Halos inapuhap na ni Tita ang
hininga nya habang kausap ang tatlo kaya mabilis akong lumapit para kumuha ng
tubig.
I was about to give it to her nang sumanggi si Rheallyn sa akin. Nangunot ang noo
ko at napatingin sa kanya at kinuha nya mula sa akin ang baso na hawak ko.
Hindi na ako nagsalita at kinagat nalang ang labi ko.
"Tita, inom po kayo..." Malumanay nyang sabi at iniabot ang tubig kay Tita.
"S-Salamat, hija..." She smiled softly at her bago tumabi kay Dash na nung nilingon
ko ay nakatingin sa akin.
Hindi naman na ako tumingin sa kanya at nagulat ako ng makita si Thallia sa likod
ko.
"Thallia..." I smiled at her. Ngumuso naman sya sa akin at pagkatapos ay ngumiti.
"Kain muna tayo?" Sabi nya sa akin at kaagad naman akong tumango at ngumiti at
walang ingay na lumabas kaming dalawa.
We ate and talk, sinabi nya sa aking nagulat nalang daw sya kagabi at nagmamadaling
umalis ng bahay ang asawa nya ng walang sinasabi.
Nag-uusap pa nga silang dalawa pero 'nung may tumawag ay bigla na lang itong
tumakbo palabas.
"I was really worried last night, mabuti nalang at tumawag sa akin si Iñigo 'nung
madaling-araw at sinabi sakin ang nangyark kaya nakahinga ako ng maluwang..."
Kwento nya sa akin.
"E, ikaw, Reah, bakit mo kasama si Dash?" Tanong nya sa akin. Natigil naman ako at
napatingin sa kanya.
"Nothing, may pinuntahan lang--"
"Ako pa ba ang lolokohin mo, Reah?" She raised her brow. Natigil naman ako at tipid
na ngumiti.
"Wala lang 'yun, Thallia, ano ka ba..." Pero hindi sya naniwala sa akin kaya wala
na akong choice kung hindi i-kwento sa kanya kung saan kami galing kagabi at kung
paano namin nakita si Zidney.
Halos trenta minutos kaming nasa labas ni Thallia at pagbalik namin ay nagulat kami
ng may nagtatakbuhang nurse at doktor papunta sa loob ng private room.
Nagkatinginan kami ni Thallia at kaagad na inatake ng kaba ang puso ko kaya mabilis
kaming tumakbo papasok sa kwarto.
"B-Bitiwan nyo ako!" I heard a scream. "Get off me!"
Pagkapasok namin ay kaagad na umawang ang bibig ko ng makita ang gising na si
Zidney habang nagwawala. Hawak ng mga nurse ang braso nya para kumalma sya pero
hindi ito kumakalma.
"Z-Zidney, this is your Kuya--" Kuya Iñigo said.
"H-Hindi ko kayo kilala! S-Sino kayo?! P-Please! Pakawalan nyo ako!" Sigaw nya
habang nagwawala.
Kita ko ang pag-iyak ni Tita Lena sa isang gilid habang kinakalma sya ni Tito at
ang tulalang si Rheallyn roon.
Kaagad namang lumapit si Thallia kay Kuya at nakatayo lang roon sina Dash at Zeij.
"Calm down, Miss..." Ani ng Doktor.
"N-No! Ayoko na dito! Ayoko sa kwartong 'to!" She was screaming. Umiiyak sya at
nagwawala.
"Z-Zidney, please..." Akmang lalapit si Dash sa kanya pero sinipa lang nito si Dash
habang humahagulgol.
"D-Di ko kayo kilala! Please, pakawalan nyo na ako dito! Ayoko dito!" Umiiyak nyang
sabi.
"Zid..." Zeijan called her.
"H-Hindi ako si Zidney! H-Hindi ko kayo kilala!" Iyak nya. Paos na ang boses nya at
halos magmakaawa na. "P-Parang-awa nyo na, h'wag nyo akong ikulong dito!"
The whole room was in chaos, sa sigaw ni Zidney, pagpapakalma ng Doktor at ng mga
nurses, pati na rin 'nung tatlo kasama pa ang hagulgol sa pag-iyak ni Tita Lena.
Nakita ko ang pag-abot ng nurse sa Doktor ng isang injection at nang makita iyon ni
Zidney ay mas nagwala sya.
"N-No! Ayoko nyan! Please!" Nagpumiglas sya sa hawak ng mga nurse at lumapit sa
kanya ang doktor.
I saw how horror and pain reflected her eyes. She jerked and pushed the nurses away
like she wanted to run and hide.
Sumikip ang dibdib ko habang pinagmamasdan sya at nagulat ako ng biglang lumapit si
Zeijan sa kapatid nya at niyakap ito.
"C-Calm down, princess..." Mahinang sabi nya sa kapatid na nagpupumiglas.
"A-Ayoko!" Zeijan hugged her tighter kaya hindi sya makagalaw.
"Calm down, princess, we won't hurt you..." Bulong nito. "This is Kuya Zeijan,
okay?" Lumapit ang Doktor at tinurukan ito ng pampakalma.
"K-Kuya..." Ani Zidney. "K-Kuya kita?" Nanginig ang boses nito. Nakagat ko naman
ang labi ko.
"Yes, princess... I'm your brother, we'll take care of you..." Nakita ko ang
paglaylay ng kamay ni Zidney dahil sa panghihina.
"That's right, princess, sleep..." Ani Zeijan sa malambing na tono at maya-maya pa
ay bumagsak si Zidney.
Inayos naman sya ng mga Nurse katulong sina Zeij at Dash at napabuntong-hininga
naman si Zeij bago napatungo.
"S-She doesn't remember us..." Mariing sabi nito at kumuyom ang kamay. Nakita ko
naman ang pag-igting ng panga ni Kuya Iñigo at mabilis naman syang niyakap ni
Thallia kaya umiyak ito sa balikat ng asawa.
Si Dash naman ay walang imik at nakita kong nanghihina syang napasandal sa pader at
tumakbo naman si Rheallyn sa kanya para yumakap pero hindi gumanti si Dash ng yakap
rito.
"She might be suffering from amnesia," Sabi ng Doktor sa pamilya ng mga Sandejas.
"Amnesia..." Ani Kuya Iñigo. "What kind of Amnesia, Greg?" Aniya sa lalaking Doktor
na kausap.
"For now, we're not sure..." Anito at inayos ang salamin nya.
"Tatlong taon syang nawala, diba?" Tumango naman ang magkakapatid. Kami-kami nalang
ang kausap ng Doktor dahil sa inilabas muna si Tita dahil sa hindi ito makalma.
"Then, we can't know rightaway if she lost her memories before that accident three
years ago or what. We need to undergo CT scan and other tests to know her
condition..." Ani nito.
"Sa ngayon ay malakas ang hinala ko na amnesia nga ito dahil sa inakto nya kanina.
I just can't conclude what kind. We just need to make sure first before anything."
Sabi nito bago tumango sa amin.
"She will sleep for an hour or two, pagkagising nya ay kausapin nyo at tawagin nyo
ako para maobserbahan natin sya. She needs to rest for awhile and just refrain from
asking her questions about her past or what. It might stress her..." Anito.
"Thanks, Greg..." Ani Kuya Iñigo. The physician he called Greg and nodded and
smiled a little.
"No problem..." Ani nito. Tumingin siya kay Thallia at ngumiti rito pagkatapos ay
kay Kuya bago nagpaalam sa amin at umalis.
Katahimikan ang pumalibot sa buong kwarto matapos ang pangyayaring iyon. No one
dares to speak.
Napatingin naman ako sa natutulog na si Zidney at si Zeijan at Dash ay nasa gilid
nya at binabantayan sya.
Kuya was sighing. Ilang beses itong nagmura at sinabunutan ang buhok nya at si
Thallia naman ay nakamasid lang sa asawa at hindi nagsasalita na parang kinakalkula
ang pwedeng gawin mapakalma lang ito.
"Mom will be devastated if she'll know about this..." Basag ni Dash sa katahimikan
kaya napatingin ako sa kanya.
"She will..." Sagot ni Kuya. Nagmura sya at sumandal sa upuan. "We found her but
why..." Humawak sya sa kamay ni Thallia.
"Why does she have to lost her memories? Why does she have to forget us..." Puno ng
hinanakit at lungkot na tanong ni Kuya.
Nahagip ng mata ko si Rheallyn na nagtitipa sa phone nya at mukhang hindi nakikinig
at nang tumingin sya sa akin at taasan ako ng kilay ay nag-iwas nalang ako at
tumingin sa kamay ko.
Ilang minuto pa ang lumipas nang balutin ng nakakabinging katahimikan ang lugar.
Sumulyap ako sa kanila at nang mapagtantong wala akong maitutulong sa kanila ay
tumayo ako para magpaalam.
"K-Kuya..." Tawag ko kay Kuya kaya napatingin sya sa akin. Bakas ko ang pagkabalisa
sa mukha nya.
"Bakit?" He asked.
"Uwi po muna ako..." Sabi ko sa kanya. He nodded and lower his head again.
"Sige, ingat ka, Fleureah..." Ani Thallia sa akin at ngumiti. Tumango naman ako at
ngumiti, sumulyap rin ako sa walang pakialam na si Rheallyn bago bumaling sa
dalawa.
"Zeij, D-Dash..." I called them. Nakita kong nag-angat ng tingin si Zeij sa akin at
tipid na ngumiti pero si Dash ay hindi tinatanggal ang tingin sa akin.
"Una na ako..." Paalam ko bago nagpaalam palabas.
Naglakad ako palabas at iniikot ang tingin ko sa ospital. The place and the hallway
is clean, hindi rin amoy ospital at kita ko ang mga nurses na pabalik-balik sa
counter roon.
I was walking towards the hospital's exit when I felt someone grabbed my arm.
Napatalon ako sa gulat at napalingon at nakita ko si Dash sa likod ko. My heart
skipped a beat.
"Dash?" Gulat kong sabi sa kanya.
"Wait..." Aniya sa akin.
"Bakit?" He shook his head and sighed. Nagulat ako ng mula sa braso ko ay bumaba
ang kamay nya sa kamay ko.
"P..Pwede mo ba akong samahan?" He asked me.
"Saan?" Tanong ko.
"A-Anywhere, I just..." Bumuntong-hininga sya. "I want to clear my mind," He
sighed. "I'm tired..."
Napatitig naman ako sa kanya at kita ko ang pagod at pagkabalisa sa mga mata nya.
Kumirot ang puso ko at pagkatapos ay tumango ako sa kanya.
"Sige, come on..." I held his hand and we walked. Dinala kami ng mga paa namin sa
isang playground sa may likuran ng ospital.
May mga batang naglalaro sa slides doon at ang iba ay naghahabulan habang
nagtatawanan.
I smiled while staring at them. Sometimes, I wish to never grow up. I just wanted
to live like a kid, 'yung tipong masaya lang at walang problema.
Natauhan lang ako ng higitin ni Dash ang kamay ko palapit sa isang swing. Napangiti
ako ng makitang ngumiti sya at kaagad na umupo roon.
"Dito tayo?" Tanong ko. He smiled and nodded. "Alright..." I answered him.
Luminga ako sa paligid at nagpaalam na aalis at pagbalik ay may dala na akong
dalawang cone ng ice cream.
"Here," Nagulat na napatingin si Dash sa akin at kaagad na tinanggap ang inabot
kong cone. He smiled at me at naupo naman ako sa swing sa katabi nya.
"Thanks," Tumango ako sa sinabi nya at tumikim ng ice cream.
"How did you know that I want vanilla?" Natigil ako sa sinabi nya at napalingon ako
bigla. He was staring at me with those piercing eyes again.
"Wild guess?" Hirit ko at nakagat ang labi ko. Naalala ko kasi noon sa probinsya ay
kumain kami ng ice cream at naikwento nya sa akin ang tungkol dito.
Nakita kong natigil sya sa sinabi ko pero sa huli ay nagkibit-balikat at ngumiti
bago tumikim ng ice cream.
"You're always good at guesses..." He stared at me. Mabilis nyang naubos ang ice
cream at wala kaming imikang dalawa.
"I really don't know what will happen to us..." Aniya kaya napalingon ako sa kanya.
Nakita ko syang nakatulala sa mga bata na naglalaro roon.
"We're really glad she's back..." Aniya at lumingon sa akin. "B-But we didn't
expect it'll be this worst..." He sighed.
Hindi ako nagsalita at hinayaan syang magkwento. He needs to let this out so I'll
listen.
"G-Gusto kong magwala kasi hindi nya kami maalala..." He murmured. "A-Ang sakit
kasi, sobra..."
"I-I can't see her like that, crying and asking us to set her free..." Suminghap
sya. "I-I can't even imagine what she'd been through for the last three years..."
Nagbaba sya ng ulo at ipinikit ang kanyang mata.
"Just be strong, Dash..." Sabi ko sa kanya. "Be strong for your family, for your
princess..." Sabi ko sa kanya.
Lumingon sya sa akin at nakita ko ang lungkot sa mga mata nya.
"I-I can't..." Umiling sya. "N-Natatakot ako, paano kapag hindi nya kami maalala?"
His voice broke.
"God won't give you problems kapag hindi mo kayang lagpasan..." Sabi ko sa kanya.
Sumulyap sya sa akin at pagkatapos ay malungkot syang ngumiti.
"That's what she told me when I was still blind..." Aniya.
"Sino?" Tanong ko kahit na alam ko na ang sasabihin nya.
"Rheallyn..." He told me. Napatango naman ako at ngumiti rin sa kanya.
"Tama naman diba?" Tanong ko. He nodded. "Noong hindi ka pa nakakakita. She...She
told you that."
"Yes..." Tumayo sya sa swing at lumapit sa akin. Dumukwang sya sa may harapan ko
kaya sumulyap ako sa kanya.
"Diba nalagpasan mo? That's what she was talking about..." Paliwanag ko. "And now,
God gave your family another challenges to face..."
Dinungaw ko sya at nakita kong nakatingin lang sya sa akin. Kinuha nya ang maliit
na apa ng natirang ice cream sa kamay ko at kinain kaya natawa ako.
"Dash, akin 'yun..." Sita ko. Tumawa naman sya ng mahina at ngumuso.
"Kulang pa e," Reklamo nya. Napatawa nalang ako at ngumiti sya sa akin. Dinungaw ko
sya na nakadukwang sa harapan ko at nagulat ako ng iangat nya ang kamay at may kung
anong pinahid sa bibig ko.
"Kalat mo kumain," Tukoy nya. Tumalon ang puso ko at napailing sa kanya.
"You can pass this challenge again, Dash..." Sabi ko sa kanya. "It'll be hard at
first, but It'll be bearable as time goes by..."
He nodded and smiled sweetly at me. Nakagat ko naman ang labi ko habang nakatingin
sa kanya.
"How can you possibly do that?" I asked him.
"Do what?" Tanong nya. Inabot nya ang dalawang kamay ko at hinawakan nya ang palad
ko.
"You're sad yet naglalambing ka?" I asked him. That made him smile even more.
"I just want some comfort..." He answered me. Nagulat ako ng dalhin nya sa labi nya
ang kamay ko at matagal na hinalikan.
"C-Comfort?" Kumabog ang dibdib ko.
"Hmm, I don't know but being with you feels right..." Mahinang sabi nya at hinaplos
ang daliri ko. Iniangat nya ang tingin sa akin at nakita kong nakatitig sya sa labi
ko.
Nanuyo ang lalamunan ko at napakurap.
"I want to kiss you, Fleureah..." Aniya sa akin. Mas lumakas ang kabog ng dibdib ko
habang sinasabi nya iyon.
"D-Dash..." I stuttered.
"Hmm?" He's still staring at my lips. "J-Just a taste, please?"
Hindi ako nakasagot at nahigit ko ang hininga ko ng bitawan nya ang kamay ko at
bahagyang tumayo at humawak sa isang hawakan ng swing.
"I want to kiss you..." Ulit nya. Nakahawak ang isang kamay sa swing at nakadukwang
sa akin. Tumitig sya sa mata ko at pababa sa labi ko.
"So bad..." He whispered and I don't have enough time to protest when he lower his
head and claimed my lips.
Umawang ang labi ko sa gulat ng ginawa nya pero parang wala syang pakialam. He held
the swing using his one hand and used the other to tilt my head.
He pressed his lips gently, he sent me feathery kisses, it was so slow and soft I
don't think I can even feel it.
He kissed me slowly yet passionately and I answered him back. Kumuyom ang kamay ko
sa hita ko at iniangat ang ulo ko para maabot sya.
He kissed me gently and I feel respected. He was gently nibbling my lower lip and
caressing my nape.
"Reah..." He whispered against my lips. Nagkasalubong ang mata namin at nakita ko
ang pagkislap 'nun at halos habulin ko ang labi nya ng humiwalay sya.
I was running out of air habang malalalim ang hininga nya habang nakatingin sa
akin.
"Dash..." I uttered his name pero natigil ng dampian nya ng halik ang labi ko ng
dalawa pang beses.
"I think I can pass this challenges, then?" He whispered huskily at malalalim ang
paghinga.
Sinalubong ko naman ang mata nya at nakita ko ang pagngiti nya sa akin. Sobrang
lapit pa rin ng mukha nya at hindi pa rin makalma ang puso ko.
"Even kissing you feels right," He whispered and my eyes shut when he gave me a
long kiss on my forehead.
xxx
Ang haba nito! Hahaha! Anyway, prologue of Zidney's story will be posted tonight or
on sunday, let's just wait for it. Not here on my profile but on Wattpad Block
Party's profile. I'll post the link on the comment section or visit my bio here in
my profile for the link so you can see it there! Thank you!

Kabanata 19

Kabanata 19
"Reah-tot! Come on!" Ang katok sa pintuan ng kwarto ang nagpagising sa akin.
"Andyan na!" I exclaimed. Mabilis kong hinagilap ang bag ko at halos tumakbo na
makalabas lang.
Pagkalabas ko ay naabutan ko si Zeijan na nakatayo sa may tapat ng pintuan ko at
busy sa pagtipa ng telepono nya.
"Uy!" I called him. Halos mapatalon naman sya sa gulat at ngumisi sa akin.
"Reah-tot!" He cheered. Natawa naman ako sa kanya at sumulyap sa phone nya.
"Ka-text mo girlfriend mo?" Loko ko. Nalukot naman ang mukha nya sa sinabi ko at
ngumiwi.
"Wala nga akong girlfriend..." Reklamo nya kaya natawa ako at inaya sya.
"Halika na," Tawag ko sa pansin nya. Kaagad naman syang tumango at sumunod sa akin.
Months passed like a bliss, ni hindi ko na napansin ang bilis ng mga takbo dahil sa
mga pangyayari. Well, I am happy, una dahil sa matatapos na ang first sem at
ikalawa ay may part time job na ako.
Then, si Dash... Napangiti ako habang naaalala ang mga nangyari nitong nakaraang
mga buwan.
Zidney was in good condition right now, sa ngayon ay nandito sya sa bahay at dito
sya pinagpapahinga dahil ayaw nya sa ospital.
She had amnesia, naconfirm ito ng doktor matapos syang isailalim sa mga tests.
Sinabi nya sa aming may nag-alaga sa kanya noong wala syang maalala pero hindi na
sya nagsabi ng iba pa.
I don't know if she was treated right by those who took care of her, hindi ko rin
alam kung alam nila Kuya ang buong istorya nya dahil hindi naman ito nagkekwento.
At first, she wasn't talking to us, to her family pero kalaunan ay kinakausap na
nya ang mga kapatid nya. The first person she talked to was Kuya Iñigo, tapos ay
ang Mommy at Dad nila at ang dalawang mga kapatid nya.
Scira was the name the people who took her in when she lost her memories gave her.
Sa ngayon ay Zidney na ang tawag namin sa kanya and she's good at it.
She was kind and sweet pero madalas ay nakikita kong malungkot ang mata nya.
Feeling ko nga ay may trauma sya pero hindi na ako nagtanong pa dahil personal na
nila iyong problema.
For now, she was spoiled by her brothers at natutuwa akong tignan kapag masaya
silang apat na magkasama.
Ayos ang lahat, Dash treats me well at nakakatuwang madalas ay niyayaya nya akong
lumabas para kumain. Well, I'm contented with that.
"We're here," Ani Zeijan nang tumigil ang sasakyan.
Mabilis namang iniikot ko ang tingin at nang makitang nasa airport na kami ay
nilingon ko si Zeijan.
"Dito na 'yun?" He nodded and comb his hair.
"Yes, halika na..." Aniya at lumabas ng sasakyan. Napangiti ako ng pagbuksan nya
ako ng sasakyan.
"Salamat..." I smiled at him. Ngumisi naman sya at tinaasan ako ng kilay.
"Naman, Reah-tot!" He cheered. Sabay kaming pumasok sa loob at nang makilala si
Zeijan ay wala na silang sinabi at binati lang ito.
"She's with me," Ani Zeijan nang mapatingin sa akin at akmang pipigilan ako ng mga
crew.
"Oh, sorry, Madame..." Ngumiti nalang ako at tumango bago sumunod kay Zeijan
papasok sa airport.
Just a week ago when I found out where my brother, Johan, was working. Nalaman ko
accidentally nung narinig ko si Dash na nakikipag-usap sa mga tauhan nya.
I accidentally heard my brother's name so I asked him about it at naconfirm kong
kapatid ko nga 'yun! Now, I'm with Zeijan to visit my brother.
Pangako ko rin ito sa nanay ko na bibisitahin ko ang kapatid ko kaya ito ako ngayon
at ginagawa iyon. Isa pa ay gusto kong malaman ang kalagayan ng kapatid ko.
Magkatabi kami ni Zeij habang naglalakad at nakita ko kaagad ang mga taong nag-
aantay sa kanilang mga flight dala-dala ang kanilang naglalakihang mga maleta.
Halos mamangha pa nga ako sa ekstraktura ng airport. I can't believe Dash owns
this, in just twenty-five years of existence? Wow!
The place was large. Hindi ko alam kung ilang floor ito pero sa tingin ko ay tatlo.
The place was bright at pagkatapos ay salamin pa ang pader ng airport na ito.
"See that, Reah-tot?" Nagulat ako ng magsalita si Zeijan kaya nilingon ko sya.
"Saan?" I asked him. Nginuso naman nya ang gusto nyang ipakita at nakita ko ang
isang malaking eroplano doon na inaayos at inililipat ang mga bagahe ng pasahero.
"Bakit?" Nilingon ko sya. Ngumisi naman sya sa akin at nagsalita.
"That was the first airplane Dash bought..." Umawang ang labi ko sa sinabi nya at
napatango.
"Wow..." I muttered. Tumawa naman sya sa akin at sumulyap.
"Isn't he amazing?" Ani nya.
"He is..." I said out of amazement. Hindi nawala ang tingin ko doon sa eroplanong
iyon habang papalayo kami ni Zeijan.
I saw a few people looking at us while we're walking. Well, hindi naman sakin, kay
Zeijan ang mga titig nila at nanliliit lang ang mata kapag sa akin na.
Napailing nalang ako at natawa.
"Why are you laughing?" Nilingon ako ng nakangusong si Zeijan. Natawa naman ako sa
kanya at umiling.
"Wala, I just saw girls looking at you, gwapo mo kasi..." Tawa ko. His brow raised
pero kaagad syang ngumisi.
Natawa pa akong lalo ng hawiin nya ang buhok at kumindat sa akin.
"I am used to their attention, anyway..." Halos masipa ko sya sa kayabangan nya at
tawa naman sya ng tawa sa akin habang naglalakad kami.
Umupo muna kami saglit ni Zeijan sa bench roon at tinawagan pa daw nya si Dash kaya
nagmasid muna ako.
I saw crews coming from the airplane papunta sa airport. Kanya-kanya sila sa
paghila ng mga maleta nila. I admire how flight attendant looks, they always look
classy and pretty.
Gwapo din 'yung mga lalaki. Ang alam ko kasi ay flight steward din ang kapatid ko
sa airline company na ito ni Dash e? Hindi lang ako sure kasi matagal na kaming
walang balita sa kanya.
"There he is..." Mabilis akong napatayo ng magsalita si Zeijan at naglumikot ang
mata ko.
There I saw a couple of flight attendants walking with their bags. Nakuha ng pansin
ko ang lalaking nakaputing uniform at natigil ako ng makita si Dash na naglalakad.
My jaw dropped as I was looking at him. I saw him once on his uniform pero never ko
pa syang nakitang naglalakad habang suot-suot ito, usually kasi ay hawak nya lang o
kaya ay nakapatong sa balikat nya.
He was wearing a white dress shirt and a navy blue necktie and he covered it in a
navy blue uniform with four yellow stripes on the shoulder epaulets and four
stripes on the blazer arms.
Kaparehas din ng kulay ng uniform nya ang kanyang slacks at nakakulay itim syang
leather shoes. I also saw a winged badge on his left chest na nakalagay sa uniform
nya.
"Hoy! Laway mo, Reah-tot!" Natauhan lang ako ng biglang pumalakpak sa harapan ko si
Zeijan. Mabilis ko syang nilingon at napakurap.
"H-Huh?" I stuttered. Humagalpak naman sya ng tawa sa akin at umiling. Nagulat
nalang ako ng hawakan nya ang palapulsuhan ko at hinila ako papalapit kay Dash na
naglalakad.
"Hey, Dash-beybe!" Sigaw ni Zeijan doon. Napatingin pa ako sa kanya at nangingising
naglakad sya habang hila ako.
His voice stopped Dash, mabilis syang tumigil at lumingon sa pwesto namin at nakita
kong natigilan sya.
"Zeij?" Takang tanong nya. Zeij just grinned at him at nang malipat ang tingin sa
akin ni Dash ay mabilis nyang tinanggal ang sunglasses na suot at nangunot ang noo.
"Reah?" His mouth parted. Tipid naman akong ngumiti sa kanya at nakita kong
nagliwanag ang mukha nya.
"Hey," He smiled at me. Kita kong kipkip pa nya ang cap nya at nang akmang lalapit
sya ay natigil sya ng makita ang palapulsuhan kong hawak ni Zeij.
"What the hell?" He cursed. Nakita kong napasulyap sa kamay nya si Zeij bago
tumawa.
"Hawak ko sya o, Dash..." Zeijan teased him.
"Fuck you, bitawan mo!" Sinubukan kong kunin ang kamay ko mula kay Zeij pero hindi
sya pumayag at ngumisi pa.
"Ayaw ko..." I saw how Dash's forehead creased. Bigla syang lumapit sa kapatid at
miski ako ay natawa ng makita kong hinampas nya ang kamay ni Zeij dahilan para
mabitawan ako nito.
"Aww! Gago ka ba?" Mariing mura ni Zeijan habang hawak ang kamay na hinampas ni
Dash.
"Sabing bitiwan kasi," Simangot ni Dash at mabilis na hinuli ang kamay ko.
"What are your doing here?" Dash asked me with a smile on his face na parang walang
ginawa sa kapatid.
Napasulyap naman ako kay Zeij at nakitang nakasimangot ito habang nakatingin kay
Dash ng masama.
I was about to asked him if he was fine nang may humawak sa baba ko at marahang
inilipat ang tingin ko sa kanya.
"You only look at me," Dash said stubbornly. Nagpigil naman ako ng kilig sa sinabi
nya. He was touching my chin and smiling at me.
Hindi ko maiwasang magwala sa sobrang kilig. Nagtatambol ang dibdib ko at
nagkakagulo ang mga halimaw sa tyan ko.
Bahagya pa syang tumungo at nanatili lang akong nakatitig sa kanya. He moved his
face closer and I was about to close my eyes pero natigil dahil kay Zeij.
"Ayan ang lalandi nyo," Tinulak nya ang ulo ni Dash kaya tumama ang noo nito sa noo
ko.
"Shit!" Dash cursed at napangiwi ako sa sakit ng noo ko.
Nilingon ni Dash si Zeij at pinagmumura habang tumatawa naman si Zeij at nagpamulsa
habang naglalakad.
"O ayan, 'yung captain nyo ang harot!" Zeijan exclaimed at nang sumulyap ako sa
likod ay naroon pa ang mga flight attendant at ang co-pilot ni Dash na nakamasid sa
aming tatlo.
"Fuck you! Are you gay?!" Dash exclaimed. Natigil naman si Zeijan sa paglalakad at
nilingon kami ni Dash. Sambakol ang mukha nito sa sinabi ng kapatid pero maya-maya
ay ngumisi.
"Gusto mo kiss kita?" Zeijan exclaimed. Napatawa ako at ang ilang taong nakarinig.
"Tangina mo!" Dash hissed at nakangising tumalikod si Zeijan at kumaway.
"I love you too, Dash-beybe! Sige na, maglandian na kayo!" He waved at parang wala
lang na naglakad palayo.
"Why are you laughing?" Simangot sa akin ni Dash habang ako ay natatawa lang sa
kanila ng kapatid nya.
"Nothing, ang cute nyo kasing dalawa..." I smiled at him. Ngumuso naman sya at
pagkatapos ay hinawakan ang noo ko.
"Masakit?" He asked me. Umiling naman ako sa kanya at ngumiti.
"Yung sa'yo?" I asked him. Loko kasi 'tong si Zeijan.
Magkikiss na nga kami, diba?! Pahamak! Pabitin! Lapastangan!
"Nope," He bit his lip. "Are you going to visit Johan?" He asked me.
"Oo sana..." I answered. "Pwede ba?"
"Of course," He answered me. Hawak-hawak pa rin nya ang kamay ko at hinahaplos nya
ang palad ko.
"Hello, Captain? Nandito pa kami!" A voice stopped us. Nakita ko ang pagsimangot ni
Dash sa narinig at halos mapatalon naman ako ng bigla nyang hinalikan ang noo ko
bago sya humarap sa mga tao roon.
Nag-iinit ang pisngi ko sa ginawa nya at nagpipigil ng ngiti.
"You can go," Ani Dash rito. Sumulyap naman ako sa kanila at nanlaki ang mata ko ng
maalala ang co-pilot na kasama nya.
"Reah, right?" Gulat nyang sabi. Napangiti naman ako at napatango.
"You're Ferron, diba?" He nodded kaya napangiti ako.
Sya 'yung piloto 'nung naghelicopter kami ni Dash papuntang Manila para sa
operation nya!
"You know each other?" Dash sharped voice stopped me. Ngumisi naman si Ferron at
nagpamulsa.
"Of course! Diba sya--"
"Nagkakilala lang kami 'nung nakaraan!" Biglang putol ko. Nakita kong natahimik si
Ferron at nangunot ang noo nito samantalang si Dash ay nakamasid sa akin.
"Where?" Aniya.
"Uh," Natahimik ako at sumulyap kay Ferron at mukhang nakuha nya ang gusto kong
ipahiwatig kaya nagsalita sya.
"Sa mall! Nagtanong kasi ako sa kanya kaya 'yun..." He smiled. Napahinga naman ako
ng maluwang roon.
"Is that right?" Dash asked me kaya ngumiti ako at tumango sa kanya.
"O-Oo naman," Hindi nagsalita si Dash sa sagot ko. He stared at me like he was
trying to read my mind! Kinakabahan ako!
"Alright, but is it really necessary to know each other's name kung magtatanong
lang?" He blurted out. Nakita ko ang pag-igting ng panga nya.
"Syempre!" Ferron answered. He was smiling. "Bakit Cap, selos ka?" He teased.
"Kung hindi kaya kita isama sa flight sa linggo?" Dash stressed out.
"Hala, joke lang, Cap!" He laughed awkwardly. "Sige na, alis na kami!" Ani Ferron
at sumulyap sa akin.
I mouthed "Thank you" at nakita ko ang pagtango nya at ang pagngiti ng tipid.
"Okay, thank you for today..." Ani Dash sa crew nya. "For those who don't have any
other flights today, you can go home and rest and those who still have, you can
rest first then go back to work." Aniya sa pormal na tono.
Nakahilera naman ang mga crew sa harapan nya. They're wearing a navy blue uniform
too at may scarf sila sa leeg.
"Thanks, Captain!" Ani nila ng sabay-sabay. I saw Dash smiled a little before
nodding. Nagulat pa ako ng abutin nito ang kamay ko at marahan akong hinila sa
kanya.
Mula sa kamay ko ay bumaba ang kamay nya sa baywang ko at napangiti lang ako.
"Cap!" Nagsalute si Ferron sa kanya. I saw Dash lifted his hand and salute back.
Pagkaalis nila ay tsaka lang ako tinignan ni Dash.
"So..." He started. Napatingin naman ako sa kanya at pagkatapos ay ngumiti.
"Sorry if naistorbo kita..." Sabi ko. He pouted and shook his head.
"You didn't disturb me, anyway..." He smiled at me. "I was about to go home since
my flight ako kagabi tsaka kaninang madaling araw tapos ngayon lang ako nakauwi..."
Saglit ko naman syang binitawan at hinawakan ko ang pisngi nya.
"May eyebags ka na," I told him. He sighed and nodded.
"But I still look handsome, hmm?" He grinned. Napangisi naman ako at tumango.
"Opo na, Captain Sandejas..." I teased him. He chuckled and held my hand. Nagulat
ako ng ilagay nya sa ulo ko ang cap nya at pagkatapos ay muling sinuot ang
sunglasses nya.
"Seriously?" I asked him at inabot ang cap na pinatong nya sa ulo ko.
"Hmm?" He licked his lip. Tinanggal ko naman ang cap sa ulo ko at pinagmasdan. May
winged badge din iyon na hawig sa uniform nya.
"Wear this, mas bagay sayo..." I told him at medyo tumingkayad para maabot ko at
mailagay sa ulo nya ang cap.
"Ang tangkad mo..." I murmured at humawak sa balikat nya. Natawa naman sya at
hinawakan ang baywang ko bago tumungo ng kaunti.
"How about that?" He asked me. Bumitiw naman ako sa kanya at ngumiti.
"Ayan! Mas bagay sa'yo!" I exclaimed. "Samahan mo ko, puntahan natin si Johan?"
"I'll accompany you, of course..." Hinawakan nya ang kamay ko at sabay kaming
naglakad kung saan.
"Good noon, Cap!" Ani ng mga tauhan kapag daraan kami. Simpleng tatango lang naman
si Dash at pagkatapos ay hindi na kikibo minsan.
He removed his cap at pagkatapos ay iniipit nya sa braso nya habang hawak nya ang
kamay ko. He was still wearing his glasses at prenteng naglalakad
I am staring at him and thought I was staring to a Greek God.
Ang gwapo-gwapo talaga ni Dash! Gusto kong magwala sa kagwapuhan nya! Lalo na kapag
pinagtitinginan sya ng mga crew dito o kayo ng mga pasahero!
Bakit ganun? Siguro 'nung nagpakawala ng kagwapuhan si God, gising na gising 'yung
mga magkakapatid at sinalo lahat!
"They're staring at you," Natigil ako nang magsalita si Dash.
"Hmm?" I hummed. Mabilis akong nag-angat ng tingin ng tingin sa kanya.
"Men are staring at you, naiinis ako..." He whispered. Natigil ako at napatingin sa
paligid. I caught someone's eye at ngumiti ito ng magtagpo ang mata namin.
"Mas gwapo naman ako d'yan," Dash retorted. Natawa ako bigla at napatingin sa
kanya.
Naka-isang linya naman ang labi nya at hinapit ang baywang ko.
"Oo na, mas gwapo ka naman talaga..." I whispered. I saw the side of his lips
lifted, lumitaw ang isang dimple nya sa pisngi at nailing.
"I know that..." Pagyayabang nya at hinalikan ang tuktok ng ulo ko. "Come on, Reah,
I might wring that man's neck kapag nakita ko pa 'yang nakatitig sa'yo."
Magkasama kami ni Dash na pumunta sa department kung nasaan si Johan pero sa huli
ay nadismaya lang kami dahil sa wala pala itong pasok ngayon at off.
Hiningi ko nalang ang number ng kapatid ko sa head nila at pagkatapos ay sabay
kaming umuwi ni Dash.
"You can come tomorrow," Ani ni Dash at nilingon ako.
"Gusto ko sana kaso may pasok ako..." Sagot ko sa kanya at bumuntong-hininga.
"Then, when are you going to visit him?" He asked me. I shrugged and took a bite on
my burger.
"Siguro sa bakasyon?" Sagot ko. "I will give him a call first tapos magmemeet
nalang kami..."
"Alright," He smiled nakita kong dumukwang sya ng kaunti sa akin kaya nagtanong
ako.
"What is it?" I asked him.
"Pakagat sa burger mo," He said at natigil ako.
"May laway na nga," Nilingon ko sya habang nakangisi naman sya sa akin.
"As if we haven't kiss yet," My jaw dropped when he said that. Marahas ko syang
nilingon at kaagad naman syang tumawa at kumindat sa akin.
"Dash Rakiel!" I hissed at him.
"Yes, Fleureah?" Asar pa nya. Sinamaan ko sya ng tingin at iniawang naman nya ang
bibig nya. "Come on, feed me..."
Nakasimangot na pinakagat ko sya ng burger at tumawa sya.
"Ayun, natigil ka sa kiss 'no?" Pinanliitan ko sya ng mata. "Gusto mo ulitin
natin?" He winked at inirapan ko lang sya.
Ewan ko sa'yo, Dash! Kung hindi lang kita mahal!
Hindi ko alam kung saan ako maiinis, kung maiinis ako dahil nang-aasar sya dahil sa
halik na 'yun ilang buwan na ang nagdaan o maiinis dahil hindi sya nag-insist? I
mean, pwede namang ulitin diba?
Pagkauwi namin ng bahay ay nakangiti ako. Dash's birthday is in two days after this
day! Ang alam ko ay may malaking celebration na gaganapin dito sa mansyon dahil sa
nagpaplano sila.
Well, of course, I need a gift, so 'yung mga allowance ko na binibigay nila Tita ay
inipon ko tapos dinagdagan ko ng kita ko sa part time job ko.
Nagpapadala rin ako kina Nanay sa probinsya at tinatago ko 'yung iba. So, 'nung
nakaraan ay nag-isip ako ng regalo sa kanya para sa birthday nya.
I came up with a watch as his gift. Nagtanong rin kasi ako kina Kuya at Zeij kung
anong magandang regalo kay Dash pero wala naman akong nakuhang magandang sagot.
"Just your presence will be enough for him," Ani Kuya Iñigo at nang tanungin ko
naman si Zeijan ay walang kakwenta-kwenta ang sagot ng loko sa akin.
So, 'nung nag-ikot ako sa mall ay nakita ko 'yung relo na umagaw ng atensyon ko.
The first person na naalala ko ay si Dash kaya ito ang binili ko.
It's not that pricey, ilang libo lang ito kung tutuusin at siguradong mas mamahalin
ang mga regalo sa kanya ng ibang tao kung para sa akin.
I just hope he'll appreciate this.
"Let's go inside," Aya sa akin ni Dash nang hindi ako gumagalaw sa kinatatayuan ko.
"Una ka muna saglit, susunod ako..." Ngiti ko sa kanya. Nauna naman sya papasok sa
mansyon at ako'y sinilip muna ang relo sa bag ko bago ngumiti at sumunod.
I'll give him this tonight, I want to be the first one to greet and give him a
gift.
Mabilis akong naglakad pasunod sa kanya. I saw him entered the house then a loud
noise stopped me.
Nakita kong natigil si Dash sa pintuan at naglakad ako para masilip iyon.
"Happy birthday to you! Happy birthday to you!" Nagulat ako ng makita na maraming
tao sa loob at kinakantahan si Dash na tulala lang at gulat roon.
"Happy Birthday! Happy Birthday!" I saw Tito and Tita Lena singing, pati na rin
sina Kuya, Thallia at Zeij ay naroon.
May mga hawak pa silang balloons at party hats para kantahan sya.
"Happy Birthday to you!" I was stunned when I saw Rheallyn in the middle of the
crowd, with a cake in her hands singing happy birthday while walking near him.
"Happy Birthday, Babe!" She cheered nang makalapit sya.
"W-What's this?" Naguguluhang sabi ni Dash rito.
Marahan naman akong pumasok ng hindi nila napapansin.
"Surprise!" Rheallyn cheered. She was lovely on her red dress and smiling widely
and sweetly at him. "Come on, babe! Make a wish!"
Nakita ko na napangiti si Dash sa inasal ng mapapangasawa. He glaced at her for
awhile bago ngumiti ng matamis at tumango.
"Alright," He murmured. Umayos sya ng tayo at nakita ko ang pagpikit nya bago sya
bahagyang tumungo at hinipan ang kandila.
"Yehey! Happy birthday, babe!" Rheallyn cheered. Pati ang mga bisita ay
napapalakpak pagkatapos nyang umihip.
Mabilis nyang inabot sa isang babae roon ang cake at natulala ako ng bigla syang
lumapit kay Dash at hinawakan ang leeg nito.
"Kiss! Kiss!" They all cheered at nanginig lang ako habang tinitignan sila.
"What?" Dash exclaimed at mas inasar sya ng mga tao roon.
"Kiss daw o," Rheallyn smiled and tiptoed to reached his face and before I knew it,
I saw her kissed him on his lips right infront of those people.
Right infront of me.

xxxx
Zidney's prologue is posted! Not on my profile but on Wattpad Block Party's
profile! Check my bio for the link! As for this, you can comment your reactions
regarding the prologue on the comment section then I'll choose randomly for the
dedications! Thank you!
Link: http://my.w.tt/UiNb/pl5tz20vlD

Kabanata 20

Kabanata 20

Naramdaman ko ang pagsikip ng dibdib ko sa nakita. I felt like my heart was

twisting, na animo'y pinipisil iyon sa sakit.

"Excuse me!" Napausog ako ng hinawi ako bigla ng isang babae roon. Bahagya akong
napatid dahil doon kaya napahawak ako sa pader.

"Kiss mo naman pabalik si Rheallyn, Dash!" A woman cheered. Nakita kong

magkahiwalay na ang mga labi nila pero nakakapit pa rin sya sa leeg ni Dash.

"He's shy!" She cheered. Nagtawanan ang nga tao roon at nakita kong natawa si Dash
at napailing.

"Kiss na 'yan! Kiss!" They cheered again. Nanghihina ang tuhod ko habang
pinapakinggan iyon.

"Stop it," Natatawang saway ni Dash sa mga ito.

"KJ mo naman, Dash!" A man cheered. Tumawa naman sya at marahang tinanggal ang
kamay ni Rheallyn sa leeg nya.

"Nahihiya kasi! Private na 'yung ibang kiss namin!" She cheered. Para naman akong
pinagbagsakan ng langit at lupa.

I saw her encircled her hands on Dash's arms at naglakad sila.

"I never knew you'll do this..." Ani Dash. "And these people," Tinuro nya ang mga
tao roon. "I can't even invite these people here, how did you?"

"Of course I have my ways!" Sabi nya kay Dash. Nakita ko ang paghalik nya sa pisngi
ni Dash.

"And of course, I love you, syempre kailangang invited sila!" Natutuwang

nagpalakpakan at hiyawan nanaman ang mga tao roon.

"Stop staring at them," Natigil ako sa pagtingin sa kanila ng may magsalita sa

likod ko.

Nang lingunin ko sila ay nakita ko sina Zeijan, Kuya at Thallia sa likod ko.

"Hello," I smiled a little.

"Hello your face, wala kang maloloko dito..." Ani Thallia na nakasimangot.

"Huh?" Kunwari'y naguguluhan kong tanong.

"Come on, Reah..." She glared at me. Nakita ko naman si Kuya Iñigo na binulungan si
Thallia at napangiwi naman ito at siniko ang asawa.

"Halika, Reah-tot..." Ani Zeijan sa akin at nang hindi ako gumalaw ay hinawakan nya
ang siko ko at inaya ako palabas.

Kasama ko sina Thallia, Kuya at Zeij habang palabas kami. Dumiretso kami sa garden
nila at kaagad akong naupo sa bench habang nakaupo naman si Thallia sa tabi ko at
'yung dalawa ay nasa harapan ko.

"We don't know anything about this," Panimula ni Kuya Iñigo.

"Tinawagan lang kami na pumunta rito tapos nagulat kami sinabi nalang samin 'yung
plano nila..." Ani Thallia sa tabi ko. Nang tignan ko si Zeij ay tumango lang ito
bilang pagsang-ayon.

"Ayos lang naman. I-I am not mad." Ngumiti ako.

"You should be mad! Tingnan mo nga si Dash, kasama 'yung mahaderang 'yun!" Thallia
exclaimed.

"I should, yes..." Tumango at nagbuntong-hininga. "But I don't have the right..."

"I know Dash loves you, Reah..." Biglang nagsalita si Kuya kaya napatingin ako sa
kanya.

"I don't know..." Sagot ko nalang. "I think he's not."

"He is." Ani Zeijan. Hindi naman na ako kumibo at nagbaba nalang ng tingin.

As much as I want to believe them, I just can't. Yes, he was sweet, he treats me
well but he doesn't even know me, the real me.

And he has Rheallyn...

"Uh, sino 'yung mga tao sa loob?" Tanong ko nalang.

"Uh, I don't know some of them..." Ani Zeijan. "Few are Dash's friends and family
but most of them, kamag-anak at kaibigan ni Rheallyn..." He added.

Napatango naman ako roon.

"He knows them?" Tanong ko.

"I don't know, basta hindi ko sila kilala..." Ani Zeijan sa akin.

"Ayos lang 'yun, it's his life, anyway..." I told them. Tumayo ako at ngumiti sa
kanila.

"Pasok na tayo?" Aya ko but they just stared at me like I was saying something
crazy they coudn't even believe.

"Pasok na tayo, ayos lang ako..." I cheered.

Napasimangot si Thallia at napabuntong-hininga 'yung dalawang magkapatid.

"Kapag ako hindi nakapagtiis, ako namagsasabi sa gungong na 'yan..." Ani Zeijan at
hindi nalang ako umimik.

Pagkapasok ko ay nakita ko kaagad ang mga bisita roon na binabati si Dash. Maybe it
was his close friends or family or maybe Rheallyn's.

They were already eating, ang iba ay nagkekwentuhan roon at nakita ko kaagad si
Dash at Rheallyn na magkasama habang nakikipag-usap sa mga tao roon.

"Say hi to Tita Fleureah, babies..." Lumingon ako ng may magsalita at napangiti ako
ng makita si Ate Thallia na karga si Alchiel, ang lalaki nilang anak at si Crest
naman ay na kay Kuya Iñigo.

"Hi, babies!" Napangiti ako sa kanila.

"Hi, Tita!" Thallia waved Alchiel's hands.

Natutuwang lumapit ako sa kanila at hinalikan sa pisngi si Alchiel at Crest.

"Ang cute nyo naman! Ilang buwan na kayo, babies?" Tanong ko.

"They're ten months..." Sagot ni Kuya Iñigo. Napangiti naman ako at nilahad ang
kamay ko. "Pwede pakarga si Crest?" Tanong ko.

'"Sure," Mabilis ko namang binuhat si Crest. She giggled kaya natawa ako.

"Cute naman ni Crest!" I cheered habang buhat-buhat ang baby. Pansin ko na may
pagkakahawig sila ni Kuya Iñigo!

"Kuya hawig mo," Sabi ko sa kanya.

"Really?" Halos magliwanag ang mukha nya.

"She looks like me too," Ani Thallia na nakanguso habang buhat si Alchiel na
sumiksik sa leeg nito.

Pansin ko kay Alchiel ay kaugali ni Kuya Iñigo. Tahimik lang ito at mag-iingay
kapag may pagkain na gusto nya. He somehow looks like Thallia and Kuya. Half ba,
kumbaga.

"Of course, she looks like you..." Biglang hirit ni Kuya Iñigo at hinapit sa
baywang si Thallia.

"Hmm? Baby?" He teased her. Kinilig ako ng halikan ni Kuya si Thallia sa noo namula
naman si Thallia.

"Ano ba, gusto mo lang makascore e," Thallia hissed. That made me laugh, napansin
ko ring humahagikhik si Crest sa kamay ko kaya hinalikan ko ang pisngi nito.

Napakacute na bata! Ang sarap i-kiss!

"Pwede ba?" Kuya Iñigo teased her. Napaismid si Thallia at napanguso.

"Pag-iisipan ko pa," Seryosong sabi nito pero halata namang balak rin um-oo. She
was half smiling at nakita kong humilig sya kay Kuya.

"At naglandian nanaman ang dalawa sa harapan ni Reah-tot..." Natigil lang ako sa
pagmasid sa kanya ng magsalita si Zeijan sa tabi ko.

"Manhid nyo naman," Ani Zeij at napasimangot si Kuya Iñigo.

"Hari ka talaga ng pambibitin 'no?" He hissed.

"Hindi naman," Tawa ni Zeij at pinatong ang kamay sa ulo ko. "Nata-timing-an ko
lang minsan." Nagkibit-balikat sya.
"One time, Zeijan. Ta-timing-an rin kita." Matigas na sabi ni Kuya na sambakol pa
ang mukha.

"Let's see it, then..." He said. Ginalaw ko ang ulo ko para makaalis sa hawak ni
Zeijan at inayos ang karga kay Crest na pinaglalaruan ang buhok ko.

"Uy, nandyan pala si Alchiel-taba!" Zeijan cheered at lumapit kay Alchiel na karga
ni Thallia.

"Stop making nicknames for my kids!" Reklamo ni Kuya pero ngumiwi lang at nagmake-
face si Zeijan bago sumilip kay Alchiel.

"Hi, Taba!" He cheered. Narinig ko ang pag-ungol sa pagtutol ni Alchiel at natawa

kami ng mapasinghap si Zeijan dahil kinagat sya nito.

"Aww! Why did you bite your handsome uncle, Chiel!" He groaned.

"Buti nga," Tawa ni Kuya Iñigo. "Good job, son..." Ani Kuya at kinuha mula kay
Thallia si Alchiel pero pumalag ito at yumakap pabalik kay Thallia.

"Ayaw nya sa'yo," Thallia chuckled.

"Pati ba naman si Mommy, Chiel? Aagawan mo rin ko?" Kuya pouted.

"Sungit ni Chiel, mana kay Kuya! Dito nalang ako kay Crest-ganda!" Zeijan walked
beside me. "Hi, Crest!"

Crest giggled amd chuckled while looking at Zeijan.

"Come on, Ganda! Dito ka kay Tito!" Nang ilahad naman ni Zeij ang kamay nya ay
mabilis na kumarga sa kanya si Crest at tatawa-tawa naman na kinarga ni Zeij ang
pamangkin.

Hindi ko masyadong nakita si Zidney dito sa bahay ngayon dahil sa may appointment
ito sa doktor, kaninang hapon ko lang syang nakita 'nung paakyat ako at diretso
lang sya sa kwarto nya. Pansin ko kay Zidney ay tahimik ito at mukhang malalim ang
iniisip.

Ako ang nagpresentang magbantay sa kambal sa guestroom nang maghahapon na.

Nagkakasiyahan kasi sa baba at may kainan pero wala naman akong gana sumama sa
kanila.

Masaya na ako dito kasama 'yung kambal, I might just cry if I saw them together.
Ilang beses ko rin nakitang nakatingin sa akin si Dash pero umiiwas nalang ako ng
tingin.

I am good this way.

"Babies, paglaki nyo, dapat maging kagaya kayo ni Mommy at Daddy, hmm?" Pagkausap
ko sa kambal na naglalaro sa kama.

"T...Tita..." Alchiel murmured. Natuwa naman ako at sumalampak sa kama.

"Yes, Chiel?" Nakangisi kong sabi. "Bakit mo tinawag si Tita?"

Chiel stared at me with those blue eyes he inherit from his father. He smiled at me
at nanlaki ang mata ko.

"You're so cute!" I giggled and kissed his cheeks.

"T-Tata!" Bumaling ang pansin ko kay Crest na gumagapang palapit sa akin kaya
kinarga ko sya at pinaupo sa hita ko.

"Yes, Crest?" I smiled at her. Inabot naman nya ang buhok ko at pinaglaruan. Si
Crest naman ay may itim na mga mata kagaya ng sa Mommy nya.

I played with the twins for almost an hour, kaninang tanghali pa nga ako walang
kain pero ayos lang namin dahil nawala ang gutom ko kakalaro sa dalawang bata.

Narinig ko ang pagbukas ng pintuan kaya nagsalita ako.

"Babies nandyan na si Daddy!" I cheered at binuhat si Crest muna at pumihit patayo

pero halos mapaupo naman ako ng makita si Dash sa harapan ko.

"D-Dash..." Tumikhim ako. "Nandito ka pala..." Bumalik ako sa pwesto ko at

kunwaring nilaro silang dalawa.

"Reah..." Natigil ako ng magsalita ito.

"Hmm?" I hummed. Naramdaman ko ang paglubog ng kama sa likod ko kaya alam kong
naupo sya roon.

"K-Kumain ka na ba?" Narinig kong tanong nya sa likod ko.

Umiling ako saglit at ngumiti sa dalawang bata. Si Crest ay naglalaro pa sa mga

unan samantalang si Chiel ay nakatingin lang sa akin at siguro'y inoobserbahan ako.

"Do you want to eat?" Umiling akong muli at narinig ko ang pagbuntong-hininga nya.
Maya-maya pa ay naramdaman ko ang kamay nito sa braso ko at marahan akong pinihit
paharap sa kanya.

I stilled pero sa huli ay nasalubong ko rin ang itim nyang mga mata.

"Do you want to go out? Kain tayo sa labas?" Tanong nya. Nakagat ko ang dila ko at
umiling.

"Hey, Fleureah..." He tapped my chin.

"I-Ikaw nalang, I'll be fine here..." Sagot ko sa kanya. Gusto kong magsalita at
magalit dahil sa paghalik na ginawa ni Rheallyn kanina pero ano bang karapatan ko?

Dash didn't even respond to her kisses kaya wala akong masasabi sa kanya. It's just
that, I was hurt pero wala naman akong karapatan magsalita kasi sa umpisa pa lang
naman ay sila na talaga ang magkakatuluyan.

"Let's go out," Ulit nito sa akin pero ibinaling ko ang pansin pabalik sa kambal. I
felt Dash shifted his position kaya medyo nakaharap na sya sa likod ko.

I froze when I felt his hand on my stomach kaya sumulyap ako roon at nagulat ako
nang makitang niyayakap nya ako mula sa likod.

"I-I didn't know she'll kiss me..." He confessed. Natahimik ako at naramdamang mas
humigpit ang yakap nya sa likod ko.

He sighed at pinatong ang baba sa balikat ko.

"Reah, talk to me..." He whispered, his voice is pleading.

"H-Hindi naman ako galit," Sagot ko naman at bumuntong-hininga.

"Hindi?" Mas yumakap pa sya sa likod ko at sumiksik sa leeg ko.

"No..." Umiling ako ng bahagya.

"T-To!" Napalingon ako sa mga bata at nakita kong gumagapang si Alchiel palapit sa
amin.

"Tawag ka ni Chiel, Dash..." I called him. Narinig ko ang singhap nya sa leeg ko
pero sa huli ay humiwalay rin sya sa akin at umupo sa may harapan ko.

Nakasuot pa rin sya hanggang ngayon ng kulay puting dress shirt na suot nya 'nung
nasa trabaho sya kanina pero wala na syang necktie, nakabukas din ang dalawang
butones ng damit nya at bahagyang magulo ang buhok.

"Ganda at gwapo naman ng mga pamangkin ko!" Biglang sabi ni Dash sa dalawa. Mabilis
namang gumapang at humagikhik si Crest habang papalapit habang si Chiel ay
nagpakarga para maupo sa hita ko.

"Kamusta ka, ganda?" Ani Dash sa pamangkin at humalik sa pisngi nito. Nakita kong
pinaglaruan nya ang maliit na kamay ni Crest at hinagkan.

Crest giggled at kumapit sa may leeg ni Dash. Dash laughed at inalalayan ito para
makatayo. I saw her touched his face.

Even the kid is really fond at him.

Napasulyap ako kay Chiel na nakasandal lang sa akin at kinakain ang hinliliit nito.

"Gwapo ba si Tito, ganda?" Dash asked her. She giggled.

"P-Po!" Pilit nitong binigkas. Napatawa naman ako roon kaya napatingin sa akin si
Dash.

"Kahit 'yung bata inuuto mo?" Nakangiting sabi ko. I saw Dash lips twitched. Parang
mas ginanahan sya kaya umayos sya ng upo at marahang hinawakan si Crest.

"Baby, look at your Tita..." Aniya kaya tumingin sa akin si Crest.

"Isn't she beautiful?" He asked the kid. Napaubo naman ako at napatikhim. "Diba,
baby? Ganda si Tita, diba?" Sabi pa ni Dash kay Crest na tumatawa.

"Tigilan mo nga ako, Dash..." Reklamo ko pero nangingiti sa asal nya.

"Crest, Chiel, diba? Ganda si Tita?" Nangunot ang noo ko. "Lalo na kapag nagsmile
'yan! Smile nga Tita Ganda!" He cheered.

"Dash nga!" Pinalakihan ko sya ng mata.

"Smile, Tita!" Bigla nyang hinawakan ang kamay ni Crest at pinalakpak. "Smile,
Tita, smile!" Nakuha naman ni Crest ito at humagikhik bago pumalakpak ng
pumalakpak.

"Smile na, Tita Ganda!" Dash cheered at nagulat ako ng pumalakpak din si Chiel sa
may hita ko.

"Ngingiti na sya!" Dash grinned at me. Kinagat ko ang labi ko para matigil ang
ngiti pero napatawa ako ng biglang humagikhik ang tahimik na si Alchiel at
pumalakpak ng walang katapusan.

"There! Napangiti na natin si Tita!" He cheered. "Yehey! Apir babies!" Nakipag-apir

sya sa dalawang bata at nailing nalang ako sa kanya.

"You're crazy..." Sita ko at kinindatan nya lang ako bago kiniliti si Crest.

Ilang minuto pa kami nagkulitan sa loob ng kwarto kasama ang kambal at nawala ang
sama ng loob ko kay Dash.

He was right, I mean, he didn't kiss her, instead she kissed him. No big deal,
right?

Napabuntong-hininga ako at tumulong sa paghuhugas ng pinggan na ginamit ng mga

bisita. Tumulong ako dahil hindi na magkandaugaga ang mga maid sa pag-aayos.

Alangan namang dumagdag pa ako?

Kanina ay naghiwalay kami ni Dash ng dumating ang mag-asawa para kunin ang kambal
sa amin.

Thallia has this weird stare at me habang kinukuha nya ang kambal at si Kuya nama'y
tinapik pa ang likod ng kapatid bago nagtawanan.

Dash is urging me to go outside and eat pero hindi ako pumayag.

How could he abandon his fiancee? Kahit naman ayaw ko silang magkasamang dalawa ay
dapat na maging considerate ako diba? She did this to surprise and I am not that
evil para sumabay sa pakulo ni Dash.

And his close friends are here. Syempre, kailangan nyang sumama rito.

Isa pa, parang ako nga ang third party e. Hindi ko alam pero gusto ko mang sumaya
kapag magkasama kami ni Dash ay hindi ko maiwasang malungkot.

He has Rheallyn. Saan ako lulugar?

Ngayong gabi ay nagdecide akong linawin lahat ng meron sa amin ni Dash. Gusto kong
malinawan sa lahat, kung ano ba talaga ako, kung... Kung mahal ba nya ako kahit na
may Rheallyn na sya na inakala nya nag-alaga sa kanya?

I won't be thinking of any consequences right now since gusto ko nga malaman kung
mahal nya ba ako kagaya ng sinabi nila Kuya kanina o hindi.

I'll give him my gift first tonight tapos ay kakausapin ko na sya.

Hawak ko ang lagayan ng relo sa kamay ko habang naglalakad ako sa garden. So far,
this was my favorite place in their house.

Napakapeaceful! Tsaka ang daming namumukadkad na bulaklak! Miski sa mansyon nila sa

probinsya ay iyon ang hilig kong lugar, minsan sa may pool area pero di masyado
kasi baka malunod pa ako kapag nalaglag.

Binuksan ko ang lagayan ng relo at napangiti. I think this will really suit Dash.
Hindi nga sya ganun kamahal pero bagay naman siguro sa kanya.

Naglakad-lakad ako pero natigilan ng may narinig akong mga boses na nag-uusap.
Sumilip ako sa mya puno at natigilan ako ng makitang nag-uusap si Rheallyn at Dash.
Nakita kong nakaangat sa ere ang kanang kamay ni Dash at may nilalagay na kung ano
si Rhea sa may pulsuhan nya.

Sinubukan kong sumulyap pero hindi ko ito makita dahil sa nakatalikod sa banda ko
si Dash.

They talked pero hindi ko maintindihan ang sinasabi nila. Nakita ko ring biglang
yumakap si Rheallyn kay Dash.

My heart ache when I saw Dash gently wrapping his arms on ber back to hug her back
kaya napapikit ako at bahagyang napaatras.

Mabilis akong tumalikod at napabuntong-hininga.

Wala lang 'yun, Reah! Dash said earlier that it was nothing, okay? The kiss was
nothing, siguradong pati ang yakap diba?

Umalis ako roon at bumalik sa may pwesto ko sa may bench sa garden. Napatitig ako
sa mga rosas na naroon at napabuntong-hininga.

I trust Dash, wala iyon! Tsaka malilinawan na rin ako ngayon kapag tatanungin ko na
sya.

"Reah-tot?" Napatayo ako ng may magsalita sa likod at ngumiti ng makita si Zeij.

"Hi, Zeij..." I smiled.

"Hello!" He grinned. "Anong ginagawa mo dito? Gabi na, o? Pasok na sa loob, bilis!
Lalamukin ka dito!" Sabi nya sa akin.

"Ayos lang, inantay ko kasi si Dash..." Sabi ko. Nakita kong sumulyap sya sa orasan
nya pabalik sa akin.

"Why?" Tanong nya. Iniangat ko naman ang box ng relo na regalo ko kay Dash.

"I want to give this to him..." I told him. Napatango naman sya at ngumiti.

"He'll like it," He smiled at me. "Reah-tot, gusto mo tawagin ko nalang? Para
makapasok kana sa loob? Malamok dito tsaka hinahanap ka ni Princess..." Napangiti
ako ng imention nya si Zid.

"Sige, pasuyo nalang, Zeij..." I smiled.

"Oks na oks lang, Reah-tot!" He tapped my head at pinagmasdan ko lang sya habang
naglalakad sya palayo para mahanap si Dash.

Waiting for a couple of minutes seems like forever for me. Bakit ba ako kinakabahan
ng ganito?

Nakarinig ako ng yapak kaya mabilis akong lumingon at napangiti ng makita si Dash
na papalapit.

Mabilis akong tumayo at itinago sa likod ko ang box ng relo. Kaagad ko syang
sinalubong at matamis akong ngumiti.

"Dash!" I called him. Nakita kong nakapamulsa lang sya at ipinagtaka kong wala ang
malambing nyang ngiti ngayon.

"Ayos ka lang?" I asked him. He seems odd!

"Yeah..." He answered coldly. Napatango nalang ako at hindi pinansin ang tono nya.

Baka masama ang pakiramdam.

"May sasabihin nga pala ako sayo..." I smiled at him softly.

"Ako rin..." He answered me. Ang kamay nya'y nananatili sa bulsa at nakatitig sya
sa akin.

Hindi ko alam kung bakit kinikilabutan ako. I can't even explain why my heart is
thumping like crazy!

"Ikaw muna!" Ngiti ko.

"You first," Maiksi nyang sagot. Nangunot ang noo ko sa sinabi nya pero ngumiti pa
rin ako.

"Sige, ako nalang!" Masayang sabi ko, humalukipkip sya.

"May regal--" Bumaba ang tingin ko sa palapulsuhan nya at nanigas ang katawan ko ng
makitang may relo sa pulsuhan nya.

Wala naman 'to kanina a? He wasn't wearing any watch earlier! Paanong...

"What is it?" He asked me.

"Uh, ano, wala pala..." Nawalan ako ng lakas at hilaw na ngumiti. Humigpit ang
hawak ko sa relo sa likod ko at pinilit paring ngumiti.

"Ikaw, Dash? Anong sasabi--"a

"Let's stop this," Napipilan ako sa sinabi nya.

"H-Huh? What are you talking about?" Tanong ko.

I saw how his forehead creased at napabuntong-hininga sya.

"This. This set-up." Sagot nya.

"P-Paanong set-up? What do you mean by that?" Tanong ko at mas humigpit ang hawak
ko sa relo na nasa kamay ko.

"Let's stop meeting each other..." He answered me coldly. Umawang ang labi ko at
parang may sumuntok sa puso ko sa sinabi nya.

"W-Why?"

"I am getting married, Ms. Aceso..." That words made it more painful. "Mas
magandang h'wag na tayong magkita."

Hindi ako nakapagsalita sa sinabi nya. Nakatulala lang ako sa kanya at hindi ko
alam kung anong sasabihin ko.

"B-But you--"

"I am wrong, sorry..." Nakita ko ang kung anong emosyon sa mata nya. Mula sa
pagkakahalukipkip ay bumagsak ang kamay nya sa tagiliran nya.
"I...I was just confused..." Sabi nya at sinuklay ang buhok nya.

"Nagkamali ako, nalito..." He told me. "Please understand me..."

I can feel my tears on the verge of falling but I did my best to stop them. Siguro
ay nalilito lang si Dash 'no? O kaya nagjojoke.

"A-Are you joking, Dash?" Sinubukan kong ngumiti pero nauwi ito sa kung ano kaya
nakagat ko lang ang labi ko.

"N-No, I'm not, Ms. Aceso..." Aniya sa akin.

"B-But you were swee--"

"I wasn't sweet, I... I am just good to anyone..." Aniya sa akin at prente pa rin
ang tono nya samantalang ang akin ay nababasag na.

"S-Sorry for that, I think you misunderstood everything..." He told me.

"Let's just forget everything, Fleureah..." Aniya.

My body froze. Halos sumabog na ang puso ko sa sakit. As if my heart was being
pierce by millions of needles, gently killing me. Silently destroying my insides.

"It's better if we won't talk again..." Dagdag pa nya sa akin. "O...Or we can still
be friends?" Narinig ko ang kung ano sa boses nya.

I was fighting back my tears. Makisama naman kayo, please. H'wag kayong pumatak
parang awa nyo na...

Ngumiti ako at sinalubong ang mga mata ni Dash.

"You're right, Mr. Sandejas..." I told him. I saw him froze when I called him that.

"I think I misunderstood everything..." Pinilit kong ngumiti sa kanya sa kabila ng

panghihina ko.

"Don't worry, hindi naman ako mahirap kausap..." Dagdag ko. I saw strange emotions
on his eyes at umayos ako ng tayo at hinawi ang buhok ko. "I won't meddle with your
business anymore, Sir..."

Tumikhim ako at saglit na umiwas ng tingin bago tumingin sa kanya.

"Sorry kung naconfuse din ako, anyway, congrats sa nalalapit na wedding nyo..."
Ngiti ko pa. Naalala ko ang hawak kong regalo at kahit nanangati na akong tumakbo
at umiyak ay pinilit ko pa ring harapin sya.

"Uh, my birthday gift for you..." Inilabas ko ang box sa likod ko at inabot sa
kanya. Nakita kong natigil sya roon pero tinanggap nya rito.

He opened it nakita kong natigil sya. I saw his mouth parted a bit at nag-angat ako
ng tingin sa kanya.

Maybe his words answers my questions. I am nothing to his life.

"Pasensya na kung 'yan lang..." Napasulyap ako sa relo nyang halatang mamahalin at
ngumiti pa ako. "Yan lang nakayanan ko..." Sabi ko pa.

Nakita ko ang kung anong kislap sa mata nya. Hindi ko alam kung ano 'yun kaya
napahugot nalang ako ng hininga.

"Sorry for the confusion..." Gusto kong palakpakan ang sarili ko dahil sa
nakakangiti pa ako sa kabila ng lahat.

"Tsaka happy birthday na rin, Dash..." Huling sinabi ko bago tumango at tumalikod
sa kanya.

"R-Reah..." I heard him call me pero hindi na ako lumingon at naglakad ng mabilis
paalis sa lugar na iyon.

Nang mawala sya sa paningin ko ay doon na nagsibagsakan ang mga luha ko. I sobbed
and covered my face.

Sumalampak ako sa damuhan at binalot ang mukha ko ng mga palad ko.

I feel lost and weak. Nanginginig ang katawan ko sa kakaiyak.

Mabilis kong kinapa ang telepono ko sa bulsa ko at mabilis na di-nial ang phone ni
Nanay.

"Hello, anak?" Ani nya.

"N-Nay..." Napahagulgol ako at tinakpan ko ang bibig ko.

"Anak! Reah! Bakit ka umiiyak?!" Natatarantang sigaw nito sa kabilang linya at iyak
lang ako ng iyak habang nakasalampak roon at kausap sya.

"N-Nay, ayoko na dito, Nay..." Humikbi ako.

"A-Anak! A-Ayos ka lang?! Anong nangyari?!" Umiling ako kahit hindi nya ako
nakikita at patuloy pa rin ako sa paghikbi at pagpunas ng mga luha ko.

"N-Nay, uwi na po ako d-dyan..." Sabi ko at humigpit ang hawak ko sa telepono at

napatungo.

Kabanata 21

Kabanata 21

"Hi, Reah!" Natigil ako sa pagsusulat ng may magsalita sa tabi ko.

"Oh?" Tanong ko. Nilingon ko si Trevor na sumalampak ng upo sa tabi ko.

"Wala naman ang tahimik mo..." Aniya at pinagmasdan ako.

"Pagod lang kasi ako," Sagot ko naman sa kanya at tipid na ngumiti. He nodded at
nagulat ako ng kunin nya ang notebook ko roon sa lamesa ko.

"You're really good at this," Turo nya sa sinulat ko. Nilingon ko naman sya at
umiling na lang.

Wala kaming professor ngayon but he left us a task to do. We should elaborate our
favorite myth at pagkatapos ay ibabase namin sa real life situations.

Well, ano pa bang paborito ko? Of course, it was Eurydice and Orpheus' story. I
don't know but out of those who have better endings, ito pa rin ang gusto ko. I
don't actually know why but this story now has more greater value than others for
me.

Ani nga nila, may kurot sa puso. That's why I think I am drown to this story. Isa
pa, nakakarelate ako tsaka may naaalala akong tao kapag ito ang topic.

I sighed.

"Paborito ko kasi 'to," Sabi ko sa kanya.

"Why this? I mean, it's tragic, mostly, girls do love love stories with happy
endings, right?" Tanong nya sa akin.

Tumango naman ako at pinaglaruan ang ballpen ko.

"Well, that's true." Sagot ko sa kanya. "Pero siguro depende lang sa tao 'yan, I
love happy endings too but tragic is not that bad too..." O answered him.

"You know, Reah, you're really different..." Nilingon ko kaagad sya.

"Bakit naman?" I asked him.

"Well, you're way too different from other girls." He answered. "That's why I
really like you..." Aniya sa akin.

Natawa naman ako at napailing sa kanya.

"Whatever, Trevor..." I shook my head. "Sabi ko naman sa'yo, we can be friends but
more than that? I can't assure you..." Sagot ko.

I saw him pouted. Inayos nya ang buhok nya at umayos ng upo. Nagulat ako ng
pumahalumbaba sya sa lamesa at tinitigan ko.

"Reah, I have a question..." He told me.

"What is it?" I asked him.

"Hmm, last sem," He started. "May nabalitaan ako, is it true that you already have
a boyfriend?" Natigil ako sa sinabi nya.

"Saan mo naman nakuha 'yan?" Tanong ko pa at tumikhim.

"I just heard it, tsaka sabi ng mga kaibigan mo. Is it true?" He asked me again. I
remembered that. This is when Dash went to our university and my friends saw him.

"Wala 'yun," Sabi ko.

"Sa pagkakatanda ko, his surname sounds like, Sam or San--" I cut him off.

"Hindi 'yun totoo..." Sabi ko nalang. Akmang magsasalita na sya ay dumating ang
kumukuha ng mga ginawa namin kaya kaagad kong kinuha ang bag ko at nagpasa.

Pagkapasa ko ay kaagad akong lumabas ng classroom at inayos ang bag ko.

"Uuwi ka na kaagad?" Habol sa akin Trevor na inayos pa ang bag nya. Nagulat ako ng
akbayan nya ako kaya tumigil ako at sinamaan sya ng tingin.

"May kikitain lang ako," I told him. "Tsaka h'wag mo ako akbayan..." Reklamo ko.
"Bakit ayaw mo? You said na wala kang boyfriend and ako lang sa pagkakaalam ko ang
nanliligaw sa'yo so, why is it?" Aniya.

"Oh, nanliligaw ka pala?" Nangunot ang noo ko. Sumimangot naman sya at lumapit sa
akin.

"Hindi mo ba ramdam? I am giving you flowers everyday, Fleureah..." He said.

"Which I don't take." Sabi ko. "Sinabi ko naman na sa'yo na tumigil ka nalang. You
know, Trev, marami pa d'yan..." Sabi ko.

"Marami pa pero ikaw ang gusto ko..." Sabi nya. Natigil naman ako at nilingon sya.

"The only label I can offer you is friendship, Trevor..." Mahinang sabi ko sa
kanya. That made him stop.

Nakita ko ang pagbuntong-hininga nya at ang pag-iling nya.

"Yun lang ba talaga?" Tanong nya.

"Yes, hindi ako handa sa mga ganyang bagay sa ngayon..." Sabi ko naman sa kanya.

"I understand," He sighed. Inakbayan nya akong ulit kaya hinayaan ko nalang sya.
"But I won't stop."

"Trevor!" Tinanggal ko ang pagkakaakbay nya sa akin. Ngumisi sya at kumindat. "You
think I followed you here in Manila for nothing? I will get your attention,
Reah..."

Hindi ko na sya pinansin at inirapan lang. Sumunod naman sya sa akin at inagaw ang
librong hawak ko.

Kinausap nya ako pero iniirapan ko lang sya at tumatawa lang sya.

"Saan ka ba pupunta? Maaga pa o, date tayo!" Hirit nya.

"Shut up, Trevor..." Ismid ko sa kanya. "I have to visit my brother..." Sabi ko.

"O, si Johann?" Nilingon ko sya at tumango ako.

"Wow, pwede sumama?" He smiled.

"Bawal." Napangiwi sya sa sinabi ko pero ginulo nya ang buhok ko. "Hahatid nalang
kita." Gusto ko sanang tumanggi pero nang makita ko ang isang pamilyar na sasakyan
sa parking lot ay sumama nalang ako sa kanya.

Halos hilahin ko pa nga sya papasok sa kotse nya at para makaalis kaming dalawa
palayo roon.

Hindi naman sa umaasa ako but who knows? Malay ko ba kung kaparehas lang ng
sasakyan nya iyo o sya talaga?

Last night was not really a good day for me. Kagabi ay napagdesisyunan ko ng umuwi
sa probinsya para sa sembreak namin.

Tatapusin lang namin ang thesis at ilang requirements ay tapos na ang sem na ito
kaya uuwi ako. Hindi palang ako sigurado kung sa probinsya ko ipagpapatuloy ang
pangalawang sem ko o dito sa Maynila.
I should think first and consult Tito and Tita Lena. Hindi ko naman pera ang pinag-
aaral sa akin kaya importante ang desisyon nila.

Kapag pumayag sila ay sa probinsya nalang ako. Doon mas tahimik ang buhay. Walang
gulo, walang sakit, walang Rheallyn at lalong walang Dash.

Para na nga akong tanga kung umiwas kaninang umaga sa mansyon. Well, hindi pa ako
nag-agahan kanina dahil sa nasa kusina sya at kumakain.

I am doing my best to avoid him, malapit na rin naman at uuwi na ako.

I am positive he saw me entering the kitchen at bago pa man sya makagawa ng kung
ano ay tumalikod na ako at pumasok nalang ng maaga.

Kanina ay magang-maga ang mata ko. Absent nga ako sa first subject ko at natulog
lang ako sa library dahil wala akong tulog kagabi. Sa pangalawa at last lang ako
pumasok at dahil walang prof at halfday lang ang kapatid ko ay napagdesisyunan
naming magkita.

Sa isang fast food chain lang kami nagkita at nang makaalis si Trevor matapos nya
akong ihatid ay kaagad akong pumasok.

Hindi rin ako nahirapang mahanap ang kapatid ko dahil kita ko kaagad sya. I know
his face well and he looks more handsome now.

Mana kay Tatay. Hawig na hawig talaga si Johann at ang Tatay ko. My Dad was a Half-
Filipino and Half-Spanish kaya nakuha namin marahil sa kanya ang itsura namin.

"Ate!" Tumayo si Johann ng makita ako. Napangiti naman ako at lumapit sa kanya.

"Hello..." I smiled. Nagulat ako ng bigla akong yakapin ng kapatid ko.

"A-Ate..." Aniya. Mahigpit ang yakap nya sa akin at mabilis ko syang niyakap
pabalik.

"Johann, kamusta ka?" Tanong ko ng humiwalay sa kanya.

"Ayos lang kami, Ate... Kayo, kamusta na? Ate, ang ganda mo na lalo..." Natawa ako
sa sinabi nya at may uminit ma humaplos sa puso ko habang nakatingin sa kapatid ko.

He looks more mature now. Parang dati totoy pa 'to! Natawa ako sa naisip.

Naupo kami at nakita kong nakauniform pa sya, 'yung uniform sa kompanya ni Dash.

"Ayos lang naman kami..." I smiled. "Ikaw, kamusta na? Ang gwapo-gwapo mo na lalo!"
I cheered.

Nakita ko ang pagpula ng pisngi ng kapatid ko kaya tumawa ako.

"Ate naman!" He said shyly. Sinuklay nya ng bahagya ang buhok nya na ngayon ay
malinis ang gupit.

"Oo nga, ang gwapo at mas tumangkad ka! Flight attendant ka, diba?" Tanong ko.

"Opo, Ate..." Ngumiti sya. "Ikaw, Ate, nag-aaral ka ulit?" Napatingin ako sa
uniform ko at tumango.

"Education pa rin?" Tumango ako sa kanya.

"Last sem na ako next sem kaya gagraduate na din ako..." Nakita ko ang pagngiti nya
sa sinabi ko. Nagulat ako ng may kunin sya sa tabi nya at napatawa ako ng may
makitang may dala syang pumpon ng pulang rosas.

"Ate..." Inabot nya sa akin. Gulat man ay tinanggap ko iyon.

"Salamat, Johann... Nag-abala ka pa..." I told him. Dinala ko sa lap ko at inamoy

ang bulaklak.

"Naku, Ate. Wala pa 'yan sa lahat ng tulong mo sa akin at sa pamilya ko." Sabi nya.
"Pinauna mo ako mag-aral tapos nagawa ko pang mag-asawa kaagad. Sorry, Ate..."
Sinsero at malungkot nyang sabi.

"Matagal ng tapos 'yun," Sabi ko sa kanya. "Atsaka, matatapos na rin naman ako.
Masaya ako at may maayos kang trabaho at may pamilya ka."

"Salamat, Ate..." He smiled softly. Saglit syang umalis para bumili ng makakain
namin at habang naglalakad sya ay nakatingin lang ako sa kanya.

He grew up so fast. Kahit siguro tignan lang kami ay pansin na pansin na magkamukha
kami. Kaming dalawa ay may malaking pagkakahawig kay Tatay at si bunso ang hawig
kay Nanay.

It took us a couple of hours. Kumain kami at nagkamustahan. He apologized for not

contacting us for a long time, he was ashamed and guilty pero ayos na iyon sa amin.
I asked him to contact Nanay sa probinsya at he obligue.

"Ingat, Ate..." Ngumiti ako sa sinabi ng kapatid ko.

"Ikaw din, uwi ka sa atin, huh? Miss ka na namin. Tsaka ipakilala mo naman ang
asawa at anak mo..." Sabi ko.

Nahihiyang nagkamot sya ng batok at tumango sa akin. "Sige, Ate... Nga pala, kilala
mo si Dash Sandejas?" Natigil ako sa sinabi nya.

"B-Bakit? What about him?" I asked him.

"Wala naman, he's pur president, he went to our department kanina tapos nagtanong
kung kailan ako makikipagkita sa'yo..." Sabi nya.

"Sinabi mo?" Umiling naman sya kaya napahinga ako ng maluwang. "Bakit, Ate, kilala
mo? He seems concern..." Nilingon ko sya at kaagad ako umiling.

"H-Hindi, hindi ko kilala..." I smiled awkwardly.

Nagpaalam naman na sya at sya pa ang nagpasakay at nagbayad ng taxi ko pauwi.

I am happy the whole ride, ilang taon ko ring hindi nakita ang kapatid ko at
ngayong nagkausap kami ay lumuwang ang dibdib ko.

Saglit kong nakalimutan ang mga bagay na nagpasama ng loob ko nung nakaraang gabi
sa saglit na pagkikita namin but now that I am seeing this mansion again, ayaw
nanaman pumirmi ng puso ko.

Bitbit ang rosas na bigay ng kapatid ko ay pumasok ako ng gate. I saw Zidney
watering the plants at nang makita nya ako ay ngumiti sya sa akin at kumaway.

"Hi, Ate Kaia!" She exclaimed. Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya at mabilis na
iniikot ang tingin ko. Nang makitang walang tao ay dagling lumapit ako sa kanya.

"W-What did you call me?" Mahinang tanong ko.

"Ate Kaia?" Patanong nyang sabi.

"H-Hindi, it's not my name..." Umiling ako. I saw her crease her forehead. Her soft
blue eyes was full of curiousity.

"Talaga? Then why did Kuya Zeijan said your name is Fleureah Kaia?" She asked.
Napapikit naman ako at napabuntong-hininga.

Zeijan can't really shut his mouth! Busalan ko kaya nang manahimik?

"Yes, that's my name but can you call me Fleureah or Reah instead?" Napanguso sya
sa sinabi ko. "H-Hindi ko kasi gusto 'yung Kaia e..." I told her.

"Why? It's pretty naman..." She told me at inilagay ang buhok sa likod ng tenga
nya.

"Uh, wala lang..." Sabi ko.

I saw her smiled and nodded.

"Noted, Ate Reah!" She stopped at mukhang napaisip. "But on the other hand, I'll
call you Ate Fleureah nalang..." Aniya.

"Bakit naman?" Tanong ko.

"Kasi, I can think of Rheallyn the bitchy when I am hearing that..." Nanlaki ang
mata ko sa sinabi nya at tumawa sya at umiling.

"Sshh lang, Ate... Baka marinig ni Kuya Dash..." Aniya at ngumiti sa akin.

"Sige..." I told her.

"Ang ganda naman ng flowers mo, Ate! Kanino galing?" Tanong nya at sinilip ang mga
rosas ko.

"From my brother," Tumango naman sya at napabilog ang bibig nya. "Gusto mo?" Nakita
ko ang pagliwanag ng mata nya at ang pagtango.

Ngumiti naman ako at kumuha ng tatlong tangkay ng rosas at ibinigay sa kanya.

"Thank you, Ate! They're beautiful!" She exclaimed at tumango ako habang nakangiti.

"Welcome, pasok ka na, kain na tayo..." Aya ko.

"No, mamaya nalang. Kuya Zeijan has visitor kasi and some bitch was there so..."
She shrugged her shoulders.

Tumango naman ako at nagpaalam sa kanya at kumaway sya habang nagpapasalamat sa

bulaklak.

I sighed when I turned my back at her. I always wonder why Zidney's eyes are blank
whenever she smiles.

Pakiramdam ko kasi ay pinepeke nya ang saya nya minsan, her eyes feels empty, it
lacks emotion most of the time.
Pagkapasok ko palang ng bahay ay rinig ko na ang ingay sa kusina. People are
talking kaya marahang pumasok ako.

I'll just drink water tapos aakyat na ako.

"Yes, I'll just take my remaining units next sem..." Ani ng bisita nila roon. I saw
Dash there with his fiancee, Tita Lena and Tito Ejercito was there too, as well as
Zeijan and...

My feet froze when I saw the person talking.

"Fleureah!" Nanlaki ang mata ko ng makita si Trevor na mabilis na tumayo ng makita

ako.

"What..." Mabilis syang naglakad at napasinghap ako ng bigla nito akong yakapin.

"What are you doing here?" Gulat kong sabi sa kanya ng humiwalay sya sa akin.

"You know each other?" Nalipat ang tingin ko kay Tita Lena ng sabihin nya iyon. I
was about to speak when Trevor start talking.

"She's what I am talking about, Tita!" Trevor exclaimed. Nagulat ako ng bigla nya
ako akbayan at iharap sa mga gulat na nasa lamesa.

"Sya 'yung nililigawan ko!" My jaw dropped. Halos mapatalon ako sa gulat ng may
bumagsak na kung ano kaya napalingon ako at nakita si Dash na nakatitig kay Trevor.

What the hell?

"Magkakilala kayo?" Biglang sabat ni Zeijan. I saw him took a glance at Dash who's
been eyeing Trevor at napangisi sya.

Nangunot ang noo ko.

"What a small world!" Zeijan exclaimed happily. "Who would have thought na
magkikita kayo dito? Trev, sinagot ka na ba?" Zeijan grinned.

Natulala lang ako bigla akong hapitin palapit ni Trevor sa kanya at mas inakbayan
ako.

"Not yet..." I saw him smiled. "Pero malapit na daw..."

"Wow! I never expected you two know each other!" Tita smiled happily.

"Fleureah lives here, hijo..." Ani Tita Lena. Mula sa pagkakaakbay sa akin ay
nagulat ako ng hawakan nito ang kamay ko at hinila ako palapit sa lamesa.

"W-What are you doing?" Pinigil ko si Trevor sa paghila sa akin.

"Kakain tayo?" He smiled at me.

"B-But..."

"Uy, Reah! May flowers ka pa pala! Galing kay Trevor?" Nagulat ako ng tumayo si
Zeij at kunin sa braso ko ang bouquet na hawak ko para itabi.

Mabilis akong umiling at magsasalita pa sana ako ng sumagot nanaman ang hunghang na
si Zeijan para putulin ako.
"Ay, hindi? Sa isang manliligaw mo pa?" Tumawa pa ito sa harapan ko.

Nakita ko ang pagnguso ni Trevor dahil marahil alam nyang galing ito sa kapatid ko
pero hindi sya nagsalita.

"H-Hin--"

"Kumain na kayo..." Ngisi ni Zeij at inilahad ang kamay nya at tinuturo ang lamesa.

Tatanggi sana ako pero nahila na ako ni Trevor at halos matulala pa ako at nanigas
ang paa ko ng makita ang seryosong mga mata ni Dash habang nakatingin sa akin.

I saw his jaw clenching, walang emosyon ang mga mata nya at napansin ko ang higpit
ng hawak nya sa kutsara.

"Let's eat," Nabaling ang pansin ko kay Rheallyn ng bigla itong magsalita sa kabila
ng katahimikan. Nakapirmi ang mga labi nya at matiim ang tingin sa akin.

She glared when she caught my eye.

"Here," Ipinag-angat ako ng upuan ni Trevor at nang makitang makakatabi ko si Dash

ay umiling ako kay Trev.

"Dito nalang ako uupo..." Turo ko sa kabilang upuan.

"Huh? Sige..." Akmang lalapit ako doon sa kabilang upuan nang may magsalita.

"Why don't you sit beside me, Fleureah?" Matigas at malamig na boses ni Dash ang
nagpatigil sa akin.

Nilingon ko sya at sinalubong ang mata nya.

"I'm comfortable sitting there inst--"

"Are you uncomfortable with me?" He cut me off. I was about to say something again
when Tita Lena speak.

"Sit beside Dash, hija..." Napatingin ako sa kanya. She smiled at me at sa huli ay
wala na akong ibang choice kung hindi ang tumabi roon.

Halos hindi ako makahinga ng makaupo sa tabi ni Dash. I can feel the tension beside
me. Ni hindi ako lumingon sa kanya pero ramdam na ramdam ko ang nakakapasong tingin
nya sa tabi ko.

I did my best to make my heart tough. Hindi ko nga lang mapigilan ang bilis ng
tibok nito.

Dumating ang mga pagkain at dumating rin si Zeijan galing sa labas at dala na nya
si Zidney pagkapasok.

Pagkapasok ay nasalubong ko kaagad ang mata ni Zidney at ngumiti sya sa akin.

"Hi, Ate Kaia!" Nanlaki ang mata ko at napaayos ng upo.

"I--"

"Hello!" Natigil ako ng may magsalita. Lumingon ako at nagulat ako ng makitang
kumaway si Rheallyn kay Zidney na sumimangot at bumaling nalang sa Kuya Zeijan nya.
Something inside me stirred. So she's claiming she's Kaia now, huh?

Hinanda ang pagkain sa harapan namin. Nagpasalamat ako kay Aling Wanda ng maglagay
sya ng pagkain sa may bandang harap ko at tumango sya at ngumiti.

"Walang anuman, hija... Napakabait mo talaga..." She smiled.

"Opo naman, kaya love ko 'to si Reah e!" Ani Trevor. Nakarinig kami ng kalansing ng
kung ano.

Lumingon ako at nakita kong natumba ang baso ni Dash.

"What's that, Dash?" Tito asked him.

"Nasagi ko, sorry..." Dash apologized.

Kumuha na sila ng pagkain sa hapag at nanatili muna akong tahimik roon. Nang
makakuha na sina Tito at ang iba ay bahagya akong tumayo para kumuha.

"Do you like veggies, Rea--"

"Gusto mo gulay, Reah?" Natigil ako ng may sabay na magsalita. Napalingon ako kay
Dash na nagsalita pabalik kay Trevor na akmang tatayo para sa ulam ko.

Napatikhim ako bigla at napakurap.

"Uh, ano..." Nakagat ko ang labi ko at umiling nalang. "Ako nalang kukuha..."

"But--"

"Sya na nga kukuha, diba?" Dash cut Trevor off.

Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Trevor sa sinabing iyon ni Dash at mukhang papatol
pa ay inilingan ko sya at ngumiti ako.

"Ako na, Trev, salamat..." I said. Nakita ko ang pagbuntong-hininga nya pero
ngumiti rin ito sa akin at ngumiti.

"Okay, then..." He said. Tumango nalang ako at kumuha ng ulam ko at tahimik na

naupo.

"Dash, babe, I want veggies..." Rinig kong sabi ni Rheallyn sa may tabi ni Dash.
Hindi naman ako lumingon at sumandok nalang mula sa pinggan ko.

"You get it, malapit lang naman sa'yo..." Dash cold voice is what I've heard.

"But I can't--" Maarteng sabi nito.

"I won't tolerate your whims now, Rhea..." Mariing sabi sa tabi ko at bumaling na
lang ako kay Trevor para magtanong at hindi sila mapakinggan.

"How come you're here?" Tanong ko kay Trevor.

"I told you, destiny tayo..." Bulong nya pabalik. Nangunot ang noo ko at
nangingiming batukan sya.

"Baliw ka talaga 'no?" My forehead creased.

"Oo, baliw sa'yo..." Sinipa ko ang paa nya sa ilalim kaya napangiwi sya pero tumawa
rin.

"You two seems very close, hija..." Biglang sabi ni Tita. Napatingin ako sa kanya
at ngumiti.

"Uh, ano... Medyo po..." Sagot ko.

"Medyo ka d'yan, don't believe her, Tita... Patay na patay sakin 'to e, feeling ko
nga minsan sya na gusto manligaw sa akin..." Humagalpak si Trevor.

"Hindi a!" Kumunot ang noo ko.

"Trevor is a family friend, Fleureah..." Ani Tita Lena. Nang sumulyap ako ay
nakangiti sya sa akin.

"Their family is our friend, who would have thought na magkakilala pa kayo?" Ani
Tita.

"I met her last sem, Tita, 'nung pumasok sya sa university. Classmate kami sa ibang
subject." Ani Trevor.

"Oh, you mean, magkakilala na kayo sa Sta. Monica palang?" Ani Tita.

I saw through my peripheral vision how Dash stopped from eating.

"S-She's from Sta. Monica?" Dash blurted out na ikinatahimik ni Tita.

I saw her froze at nagbaba sya ng tingin.

"Oo, galing kami 'dun. Gusto ko na s'ya dun palang..." Ani Trevor. Halos
mapafacepalm ako.

Shit.

"Bakit may problema ba, babe?" Ani Rheallyn. Nakita ko ang pagpatong nya ng kamay
sa kamay ni Dash.

Hindi naman ito sumagot pero nakita ko ang tingin nito sa akin kaya dagli akong
nag-iwas ng tingin.

"So, nililigawan mo simula pa 'nun si Reah-to--" Pinanlakihan ko ng mata si Zeij

kaya natahimik sya. "I mean si Reah?"

"Hmm, kinda..." Trevor answered. Kumain lang naman ako at hindi na umimik.

"But I followed her here in Manila 'nung nalaman kong umalis s'ya, then, luckily
naging magkaklase kami..." Trevor glanced at me and smiled.

"Anong course mo, hijo?" Tito Ejercito asked him.

"Uhm, Education po, Major in English. Just like Reah," Ani Trevor. "This girl has a
thing in literature. She loves myths, actually..." Mariing napapikit ako sa sinabi
nya at malakas nanaman ang kabog ng dibdib ko.

"Right, Fleureah?" Ani Trevor kaya napatingin ako sa kanya at tipid na ngumiti
nalang.

Nakita kong uminom ng tubig si Tita Lena at ngumiti kay Trevor.

"Fleureah's a good girl, Trev. Treat her well..." Ani Tita Lena.

"I will, Tita..." Trevor smiled. "Who would dare hurt a girl like her? I mean,
she's different, and only those who's not in their right mind will hurt her."

The whole dinner was quiet. I mean for my side. Sila Tita lang ang nag-uusap atsaka
sila Trevor at ako'y hindi kumikibo. Dash was quiet, kinakausap sya ni Rhea pero
wala itong kibo.

"Kapag uwi nga namin sa probinsya, kakausapin ko na si Tita..." Ani nya sa Nanay ko
kaya napatingin ako sa kanya.

"Para saan, hijo?" Tita Lena asked.

Sumulyap naman ako kay Trevor at sumandok ng salad bago kumain.

"Papaalam ako para sagutin na ako ni Reah," Nabulunan ako at napaubo. Nabitawan ko
hawak kong kutsara.

"Reah, are you oka--"

"Here..." Mabilis kong tinanggap ang juice na inabot ni Dash at ininom.

Nang mawala na ang lalamunan ko ay binaba ko ang baso at nilingon sya.

I met his black eyes again. He was staring at me intently, like I did something
wrong, a recognition. I don't know...

"T-Thanks..." Mahinang sabi ko at nag-iwas ng tingin.

"Seryoso na talaga 'to, Reah!" Ani ni Zeijan sa akin. "Sagutin mo na!"

Napatingin kaming lahat kay Dash ng malakas syang tumikhim.

"Ayos ka lang, babe?" Ani Rheallyn dito. Sumulyap muna sa akin si Dash bago
bumaling at tipid na tumango rito.

"I am looking forward for her yes," Ani ng nakangiting si Trevor.

"Asa..." Gulat akong napatingin kay Dash at nang mahuli akong nakatingin sa kanya
ay kinagat nya lang ang labi at nag-iwas ng tingin.

Hinatid namin sa labas ni Zeij si Trevor pagkatapos.

"Bye, Reah! Zeij!" He waved. Ngumiti ako at kumaway sa kanya habang umaalis ang
sasakyan nya.

Isinara ng guard ang gate pagkalabas nito at sabay kaming pumasok ni Zeijan sa
loob.

"Akalain mo 'yun, magkakilala pala kayo ni Trevor, Reah-tot!" Tuwang-tuwang sabi ni

Zeijan at ginulo ang buhok ko.

Umangil ako at tinanggal ang kamay nya sa ulo ko.

"Alam mo, pabibo ka..." Sikmat ko sa kanya. Humagalpak naman sya ng tawa sa akin at
inakbayan ako.
"Why, Reah-tot? Selos nga 'yung gagong kapatid ko e!" Tuwang-tuwa pa nyang sabi.

"So?" Nilingon ko sya at pinanliitan ng mata. "I don't care if he'll get jealous or
what..." Sagot ko naman.

"Weh..." Asar ni Zeij kaya inilingan ko sya at sinimangutan.

"Ikaw nagpapahamak sa akin kanina e," Reklamo ko.

"What? Hala, si Trev nga!" Sumimangot ako at siniko sya.

"E bakit mo sinabi kay Zid na--" We stopped when we saw Dash standing on the
doorway. Matiim itong nakatingin sa aming dalawa ni Zeijan.

Dagli akong nag-iwas ng tingin ng makita si Rheallyn sa tabi nito at lumingon kay
Zeijan.

"Bitiwan mo ko..." Bulong ko.

"Ayoko..." He grinned. Diretsong naglakad kaming dalawa kahit pilit kong

tinatanggal ang akbay nya sa akin at nagulat nalang ako ng tumigil kami bigla sa
paglalakad.

I saw Dash standing infront of us. My heart leaped.

"Tabi..." He said coldly.

"Huh? Daan ka nalang sa gilid, maraming daan o..." Ani Zeijan.

"I want here. Now, move." Mariing sabi nito. Pinilit ko namang makaalis kay Zeijan
at nang mahiwalay ng kaunti ay dumaan si Dash sa gitna namin.

My forehead creased when I saw him bumped his shoulder as he was passing by.

Inayos ko ang bulaklak na bigay ni Johann pagkapasok ko ng kwarto. I put it in a

vase at nilagay sa may dresser.

Nagshower ako at nagpalit ng damit bago humilata sa kama. Ramdam na ramdam ko ang
pagod sa lahat ng nangyari ngayong araw.

Just a few more days, Reah, aalis ka na dyan...

I sighed at umikot sa kama. Kahit anong pwestong gawin ko ay hindi ako mapakali. I
wanna sleep. I am really dying to escape this reality but I just can't.

"Ayoko na!" Sigaw ko at naupo sa kama. Sinabunutan ko ang buhok ko at luminga sa

paligid.

Mabilis akong tumayo at inayos ang pajama ko. Pinusod ko ang buhok ko at naglakad
palabas.

I need to do something para antukin ako!

Naglakad ako palabas habang inaayos ang shirt ko. I fixed my hair again but stopped
when I saw Dash walking towards his room.

Nagkasalubong kaming dalawa kaya naibaba ko ang kamay mula sa ulo ko. My heart
thumped.
Nakatitig lang sya sa akin at umawang ng labi nya.
Tumungo ako at umiwas ng lakad sa kanya.

"R-Reah..." I heard him call me pero hindi ako lumingon. My hand is in fist sa
harapan ko.

I was biting my lip.

"R-Reah..." Tawag nya ulit. Hindi ako sumagot at naglakad pero napasinghap ako ng
mamatay ang ilaw sa buong bahay.

Darkness surrounds us. Napigil ko ang hininga ko at in-adjust ang tingin ko sa

paligid.

"Shit!" Napaayos ako ng tayo ng marinig ang boses ni Dash. "F-Fuck..."

Lumingon ako sa likod pero pulos kadiliman lang ang nakikita ko. Nakarinig ako ng
pagbagsak kaya nangunot ang noo ko.

"R-Reah..." Dash's faint voice is what I've heard. "P-Please, R-Reah..." His voice
is shaking.

He's afraid of darkness! Nakagat ko ang labi ng maalala iyon.

"W-Where are you?" Tanong ko.

"I-I'm here," Huminga sya ng malalim.

Naglakad ako at kumapa sa dilim.

"R-Reah, don't leave me..." Mahinang sabi nito.

"Wait, I'll come to you..." Sagot ko naman. Nahawakan ko ang pader kaya kumapa ako
roon.

"Nasaan ka?" Tanong ko.

"I-I don't know..." He answered faintly. I walked again at nang may masanggi ang
paa ko ay umayos ako.

"Dash?" Mabilis akong naupo at naramdaman kong nakaupo sya sa lapag.

"R..Reah?" He whispered.

"Oo, ako 'to..." Napasinghap ako ng bigla nya akong yakapin.

Napaluhod ako at sumubsob sya sa balikat ko habang nakaupo.

"I-I'm scared, ayoko sa dilim..." Nanghihina nyang sabi.

"Sshh," I calmed him. Umayos ako ng upo pero nanatili lang syang nakayakap sa akin.

He was breathing hard breathes.

"H-H'wag mo ko iwan..." His voice broke. "I'm scared, Reah, please..." He

whispered.

Napabuntong-hininga ako at hinaplos ang likod nya.

"Liliwanag din 'yan..." Sabi ko. Hindi naman sya umimik pero nanginginig sya.

Nanatili syang nakayakap sa akin. Halos limang minuto kaming walang imik at
sinamahan ko lang sya roon sa lapag.

Dama ko ang takot sa kanya and I won't be shocked na may trauma na sya sa dilim. He
was jailed in darkness for months!

Kagat-kagat ko ang labi ko at hinayaan syang yakapin ako. My heart was thumping
hard, sa sakit. Gusto kong lumayo sa kanya pero.hindi ko sya iiwan na ganito
katakot sa ngayon.

Biglang nagliwanag. Napaayos ako ng upo at humiwalay sya sa akin.

"S-Salamat..." Mahinang sabi nya at binitawan ako. He sat on the floor like a lost
boy. Nakatungo sya at nakatulala sa lapag.

"I-I'll take you to your room..." Mahinang sabi ko sa kanya at nag-angat sya ng
tingin. I was stunned to see drops of tears on his face.

"S-Sorry..." Mahinang sabi nya at pinunasan ang luha nya. Tumango naman ako at
tumayo at kahit gusto kong punasan ang mga luha nya ay hindi ko ginawa.

Tumayo sya at nanatiling nakatungo. He was just standing there kaya inabot ko ang
kamay nya at marahang hinila sya papuntang kwarto nya.

He stayed still pero naramdaman ko ang paghawak nya ng mahigpit sa kamay ko.

I walked him to his room at kaagad kong binuksan ang ilaw ng makapasok kami.

I let him sit on his bed at binigyan sya ng tubig na kaagad nyang ininom.

"S-Salamat..." He whispered. Tumango naman ako at bumuntong-hininga.

"Sige, lalabas na ako..." Tumalikod ako para umalis ng pigilan nya ang kamay ko.

"R-Reah..." Aniya. Napalingon ako sa kanya na nakatayo na at hawak ang palapulsuhan

ako.

Bumaba ang tingin ko sa kanya at may kung anomg kumurot sa puso ko ng makita ang
relo na binigay ko na suot nya.

Gusto kong matawa at maiyak. Naninigas ang katawan ko at nanuyo ang lalamunan ko.

All the words last night came back in instant. Pakiramdam ko ay nadudurog nanaman
ang puso ko.

Para saan, Dash? Bakit sinuot mo? Anong gusto mong iparating?

"A-Are you and Trevor dating?" Mahinang sabi nya.

Nag-angat ako ng tingin at nasalubong ko ang mga mata nya. His eyes are sad and
gloomy. They were begging.

I stared back to his eyes coldly. Ni nawala ang pagbilis ng puso ko at napuno ng
sakit.

"My personal life is none of your business, Mr. Sandejas..." Malamig kong sabi.
His mouth parted, I saw a glint of sadness on his eyes as he was staring at me.

"R-Reah, about--"

"I have to go..." Putol ko sa kanya at nang hindi nya tinanggal ang kamay nya sa
palapulsuhan ko ay ako na mismo ang nagtanggal at tinalikuran sya.

Kabanata 22

Kabanata 22

Dash's birthday celebration was cancelled. Why? Hindi ko alam. Basta narinig ko
nalang kinabukasan na walang party na magaganap sa mansyon.

I heard that Dash cancelled it pero hindi ko alam ang dahilan. It was his birthday
today pero naabutan ko syang nakahiga sa sofa sa sala.

Nangunot pa ang noo ko ng makitang topless sya at nakasweatpants lang. Bakit ganito
ang suot nito t'wing umaga?

Naagkasalubong ang paningin namin at nakita ko ang pagbalikwas nya ng upo sa sofa.
Ang magulo nyang buhok ay kitang-kita ko pero tumalikod nalang ako at dumiretso sa
kusina.

Tumingin ako sa lamesa para sa ulam at nang makitang may gulay ay kinuha ko iyon at
ininit.

I heard steps entering the kitchen kaya lumingon ako at ibinalik ko nalang ang
tingin ko sa iniinit ko ng makitang si Dash ang pumasok at sinusuot ang sando nya.

"Kumain kana?" Napatalon ako sa gulat ng may magsalita sa tabi ko. Mabilis akong
napagilid at napatingin kay Dash sa tabi ko.

"H-Hindi pa..." Tumikhim ako.

"Ako rin," Aniya sa akin. Tumabi sya at sumilip sa nakasalang. "Gulay?" I saw him
pouted.

"Kumain ka ng gulay, puro ka karne..." Sabi ko sa kanya. "Magkakasakit ka n'yan sa

pinanggagawa mo..."

Sumulyap sya sa akin at hinawi ang buhok nya.

"Medyo nasusuka talaga ako sa lasa," Sabi pa nya sa akin.

"Sanayin mo, magkakasakit ka kapag hindi ka kumakain ng gulay." Sabi ko at kumuha

ng sandok para haluin ang iniinit ko.

"Uh, ano, Reah..." Nilingon ko sya at binalik ang tingin sa pagkain.

"Hmm?" I hummed.

"Uh, pwedeng pasabay kumain?" Natigil ako at nilingon sya at mabilis syang umayos
ng tayo at itinaas ang kamay nya na parang nanunumpa.

"Promise! Kapag sabay tayo kakain ako ng gulay!" He exclaimed. Pinigilan kong
matawa sa itsura nya.

"Sigurado ka?" Tanong ko at nailing. "You hate veggies so much, baka iluwa mo lang
'yung ulam sayang naman..."

Kinuha ko ang ininit at nilagay sa lamesa at nakasunod lang naman sya sa akin.

"Promise talaga! Kakainin ko," Sabi pa nya sa akin. Nilingon ko sya at nang
nakitang nakataas pa rin ang kamay nya ay napailing na ako at napangiti.

"Oo na, sige, kumuha ka nalang ng plato natin..." I told him. I saw his eyes widen
in shock at napangiti sya.

"R-Really? Pwede sumabay sa'yo?" He said in shock. Tumango naman ako at dali-dali
syang kumuha ng pinggan at kutsara naming dalawa.

I watched him as he placed the plate and utensils on the table at kumuha naman ako
ng kanin at inilagay rin doon.

Nilagyan ko ng kanin ang plato nya at sya nama'y binuksan ang ref at nang hindi sya
gumalaw roon at tumitig lang ay nagsalita ako.

"Nasa may ilalim ng freezer 'yung gatas, nilipat kasi..." Sabi ko. Napatingin sya
sa akin at ngumiti bago tumango at kinuha ang gatas roon.

Naglagay sya sa baso at nagulat ako ng ilapit nya sa akin ang isang baso na may
gatas.

"Ayoko nyan..." Sabi ko.

"Heathly 'yan, sige na..." Ngiti nya sa akin.

"Maka-heathy 'to e hindi ka naman kumakain ng gulay..." Napailing ako. I saw him
stared at me for awhile.

Nanliit ang mata nya pero ng salubungin ko ang mata nya ay napakagat lang sya ng
labi at nanahimik.

"Kakain na nga ako," Nginuso nya ang gulay na ulam. Kumuha ako ng akin at nakita
kong sumusulyap lang sya sa ginagawa ko.

"Kain ka na," Sabi ko nang matapos ako. Nakita kong napatikhim sya at napapikit
habang nakatitig sa gulay kaya ako na ang gumalaw at naglagay sa plato nya.

Napapangiwi sya sa ginagawa ko at hindi ko alam kung bakit naaaliw ako.

"U-Uh, konti lang, Reah..." Aniya.

"Di naman madami 'yan..." Tukoy ko sa ulam sa plato nya.

He was biting his lip while staring at the food. "W-What food is that?" He asked.

"Pinakbet 'yan, that's good. Try mo." Sabi ko. Nagsimula na akong kumain at sya
nama'y iniangat na ang kutsara nya at sumandok.

Kumuha sya sa at sumulyap sa akin.

"Sure ka? Masarap?" Natawa ako at tumango.

"Oo nga," Lumunok sya at inilapit sa bibig nya ang kutsara at isinubo. Natawa ako
ng mapangiwi sya.

Nginuya nya ang pagkain at nakita kong napapasinghot sya. Hindi rin sya makatingin
sa akin pero hindi sya nagsasalita.

"Diba, masarap?" Tanong ko. Nilingon nya ako at uminom sya ng gatas bago ngumiti ng
alanganin sa akin.

"Y-Yeah," Napaubo sya at sumandok nanaman. "Birthday na birthday ko, tinotorture

ako..." Pabulong nyang reklamo.

"May sinasabi ka?" Nanlaki ang mata nya at napakurap. "Wala! Ano, sabi ko masarap,
favorite ko na 'to..."

"Really? Then you should eat more..." I smiled. Nakita ko ang panlalaki ng mata nya
at ang bigla syang naubo kaya malakas akong napatawa.

"Kidding! O, uminom ka nga!" Inabot ko ang gatas nya sa gilid na kaagad nyang
tinanggap at ininom.

"T-This is enough for me..." He cough while saying that.

Nailing naman ako sa kanya at kumain nalang.

"Sige na, kumain ka na dyan..." Sabi ko. "Ubusin mo 'yan, huh?"

He pouted and sighed pero tumango din at kumain.

"Reah," Nilingon ko sya ng magsalita sya.

"Bakit?" Tanong ko.

"Do you know what day it is?" Tanong nya sa akin. Napaisip naman ako roon.
"Thursday?" I answered him.

"H-Hindi, ano, I mean, may..." He cleared his throat at sumulyap nanaman. "May alam
ka bang okasyon ngayon?"

Oo, it's his birthday...

"Wala naman," Sagot ko. "Bakit meron ba?" I saw the dissapointment on his face.

"Uh, wala naman..." Mahinang sabi nya. Nakita kong bumagsak ang balikat nya at
kumain nalang.

Nakita kong napapangiwi sya sa pagnguya pero hindi sya nagrereklamo. Nang katagalan
kasi ay medyo umayos na at hindi na sya naiibahan sa lasa.

Hindi na kami nag-imikan hanggang sa matapos ang pagkain. It's good this way,
walang imikan.

Gusto ko mang batiin sya kasi birthday nya ay hindi ko naman maibuka ang bibig ko.
I saw him wearing the watch I gave him, I wonder where is the watch he wore last
time?

"Uh, Reah, thank you for letting me eat with you..." Nahihiyang sabi nya habang
nakatayo sa tabi ko ng maghugas ako ng pinggan.
"There's nothing wrong with that," Sabi ko. "Tsaka bahay nyo naman 'to, you can eat
kahit kanino..." Sabi ko naman.

Nakita ko nanaman ang lungkot sa mukha nya. He sighed again at tumabi sa akin.

"C-Can I help washing the dishes?" He asked me.

"Huh? Di na kailangan..." Nilingon ko sya.

Sometimes, I wonder how can be so handsome kahit umaga palang?

"Why? I would like to help..." He answered me softly. Lumapit pa sya sa akin at

sumilip sa hinuhugasan ko.

"You don't have to, Mr. Sandejas..." Sagot ko. I saw him stilled at napatitig sya
sa akin.

Napatingin ako sa kanya ng napasinghap sya at sinabunutan ang buhok nya.

"Tangina..." He cursed. Hindi ako nagsalita at mariing kinagat nito ang labi nya.

"S-Sorry, Reah..." Aniya at nilingon ako. Binanlawan ko naman ang mga plato at
tumango sa kanya.

"You don't have to, wala ka namang dapat ihingi ng tawad, diba?" Sagot ko.

We just ate. Normal lang naman iyon, atsaka birthday naman nya ngayon but that's
it. I should stop seeing him kagaya ng sinabi nya noon.

"B-But I..."

"You himself told me that we should forget everything. That's what I am doing right
now, Mr. Sandejas, please do it too..." Naglakad ako at inilagay sa lagayan ang mga
plato at nakasunod lang sya sa akin.

"Are you still mad at me?" Tanong nito.

Oo, galit ako, you're always making things confusing, Dash. Tinaboy mo ako,
pinatigil mo ako but what are you doing now? Bakit ka nanaman sumisiksik sa puso ko
gayong tinatanggal na kita?

"There's nothing to be mad about, Mr. Sandejas..." I told him.

"Stop..." He sighed. I stared at him, confused.

"Stop what?" Tanong ko.

"Stop calling me that, please..." Nanghihinang sabi nya. Hinarap ko sya at

malalalim na paghinga ang pinapakawalan nya. "It's Dash, please call me Dash
again..." Aniya sa malungkot na tono.

"Why? You made it clear that night that we should forget everything, diba? I did
that. We can be formal, atleast." Napapikit sya sa sinabi ko at umiling.

"Let's forget about that..." Aniya. I felt the sharp pain on my chest when he said
that kaya tumango ako.

"Sinimulan ko na," I answered him pero umiling naman sya at tumungo.

"N-No, hindi 'yun ang ibig kong sabihin..." Aniya. "I mean, kalimutan nalang natin
'yung sinabi ko 'nun..."

"That's impossible, I can't..." Naputol ang boses ko. "I can't just forget that,
Dash..."

Nag-angat sya ng tingin sa sinabi ko at tumango sya. Malungkot nanaman ang mata
nya.

"I know..." Mahinang sabi nya. "M-Miski ako hindi ko makalimutan 'yung kagaguhan
ko..."

"That's hard, right? Kaya mas mabuting gawin nalang natin. Let's treat each other
as strangers. Mas madali 'yun..." Pero mas umiling lang sya sa sinabi ko.

"Ayoko... Di ko kaya..." Aniya.

"You can..." Sabi ko. He shook his head again.

Habang tinitignan sya ay parang may nakadagan sa puso ko. He looked like a lost
boy, kagat-kagat lang nya ang labi nya habang nakatungo sa harapan ko.

It's his birthday, I know, hindi ko dapat pinapasama ang loob nya but I can't
tolerate him. What he did last time, nakatatak sa akin at ayokong umasa syang
makakalimutan ko lang iyon nv ganun lang.

He has Rheallyn at hindi pwedeng makisiksik pa ako.

"Sorry, Mr. Sandejas..." Sabi ko at tumalikod sa kanya pero napasinghap ako sa

gulat ng hawakan nya ang palapulsuhan ko kaya natigil ako.

I gasped when he dragged me. Naupo sya sa stool habang hila ako at hinila ako at
mas napalapit ako sa katawan nya.

"W-What are you doing?" Gulat kong sabi ng magkapantay na ang mukha naming dalawa.
He was sitting kaya kitang-kita ko ang mukha nya and I was standing in between his
legs for pete's sake!

"Sorry na, Reah..." Aniya. "M-Magpapaliwanag ako, promise, please..." He sighed.

I felt him hugging my waist at pumilantik ang puso ko ng sumubsob sya sa leeg ko.

"S-Sorry na... Nagmamakaawa ako..." Mahinang sabi nito.

"Mr. Sandejas, please..." I sighed.

"Dash..." Bulong nya. "Dash nalang ulit..." His voice is begging as he was saying
that. Mahigpit ang yakap nya sa baywang ko at nakasubsob lang sya sa leeg ko. He
smells aftershave and musk, katatapos nya rin sigurong maligo dahil basa pa ang
buhok nya.

"I-I'll do anything, just please listen to me..." Mahinang sabi nito. He caressed
my waist at mas niyakap pa ako.

"I-If I have to beg, just say it..." Bulong nya. "I-If you want me to do something,
gagawin ko..."

Hinayaan ko syang yakapin ako at naipikit ko ang mata ko.

"Ano bang gusto mong sabihin? Why are you doing this, Dash? Masasaktan lang naman
tayong dalawa sa huli..." Sagot ko naman.

"I-I'll protect you from pain, I promise... Wala akong pakialam kung masaktan ako,
ayos lang, h'wag lang ikaw..." Sabi pa nito. Humiwalay sya sa akin at hinawakan ang
pisngi ko.

I saw his reddish eyes, halatang maiiyak na sya.

"I-It's just that, I can't lose you... Na-Natatakot akong balang-araw mawala ka ng
tuluyan sa akin na suguradong pagsisisihan ko..." He caressed my cheek.

I can feel my tears at the side of my eyes pero nanatili akong nakatitig sa kanya.

"Fleureah..." He murmured. "Fleureah Aceso..."

"B-Bakit?" My voice broke.

"T-The first time I saw you after I got my sight back, I was already drown to
you..." He confessed. My tear fell, kaagad naman nya itong pinawi at tumayo sya
para yakapin ako.

"H-Hindi ko alam kung bakit but you're the only one who can get me mad and giddy at
the same time. You can control me, k-kaya mong hawakan ang puso ko..." He
whispered.

"My conscience is eating me but I can make it but losing you? I don't think I can
bear that..." Bulong nya.

"I-I did that because I was fucking guilty, 'yung taong minahal ko 'nung wala pa
akong makita nasa harapan ko pero bakit wala akong maramdaman sa kanya?" Aniya.
"But you... Kahit wala kang ginagawa, even just hearing your voice and seeing you
smile makes my heart go wild. Nalilito ako, nagagalit sa nararamdaman ko but I can
never lose you..."

"N-Nasasaktan ako, nasasaktan akong makita kang umiiyak. That night, pinagsisihan
ko 'yun, para akong gagong umiyak habang tinitignan kang nakikipag-usap sa Nanay
mo..." Aniya.

"Y-You saw that?" He nodded against my shoulder.

"Y-Yes, 'dun palang gusto ko nang magmakaawa sa'yo at bawiin lahat ng sinabi ko
pero hindi ko naman magawa kasi natatakot ako..."

"T-Then, why..."

"Because I was afraid I might say something na mas maging dahilan para mawala
ka..." Bulong nya. Lumayo sya sa akin at hinawi ang luha sa mga mata ko.

"S-Sorry, Reah..." Lumayo sya at tinitigan ang mata ko. "Sorry... Sorry..."

"I'll never get tired saying sorry mapatawad mo lang ako..."

May kung anong humaplos sa puso ko pero hindi ko mapagkakailang nasasaktan pa rin
ako. I can't just forget everything that night at kami, hindi kami pwedeng
dalawa...

"I-I don't know..." Mahinang sabi ko. I heard him sigh at pagkatapos ay tumango sya
sa sinabi ko.
"I-I understand... Maghihintay ako, kahit gaano pa katagal..." Sabi nya sa akin.
Hinawi nya ang buhok ko at inilagay sa likod ng tenga ko.

"Sorry, Dash..." Mahinang sabi ko. He smiled, pero alam kong malungkot iyon.

"Dash," He murmured. "Atleast you stopped calling me Mr. Sandejas..." Sabi nya.

"But you called me Ms. Aceso last time..." Sabat ko.

"Sorry na..." He pouted. Napailing naman ako at lumayo sa kanya. Hinawi ko ang
buhok sa mukha ko at pinunasan ang luha ko bago humakbang paatras.

"U-Uh, ano, akyat muna ako..." Tinuro ko ang taas.

"Hmm, okay..." He smiled gently at me. Hinawi nya ang buhok nya bago sumandal sa
counter at nakatitig sa akin. "Mabango ka pa rin naman kahit walang ligo..."

Nangunot ang noo ko sa sinabi nya.

"I hate you..." Sumimangot ako. Tumawa naman sya at umayos ng tayo. "I'm
serious..." He chuckled.

Sumimangot lang naman ako sa kanya at ngumisi lang sya sa akin.

"Reah!" He exclaimed. Nilingon ko naman sya pero umiling sya sa akin at ngumiti.

"What?" Tanong ko.

"I really really like you..." He exclaimed. Nanlaki ang mata ko at kumabog ang
dibdib ko sa sinabi nya at bago pa man sya makapagsalita pa ay tumakbo na ako
paakyat.

I cleaned and fix myself. Wala namang pasok ngayon dahil sa wala ang mga professor
dahil sa general meeting ng buong faculty. I'll just stay here in my room o di kaya
ay mag-aadvance study?

Lumabas ako ng kwarto habang sinusuklay ang buhok ko.

"Tagal mo!" Napaatras ako ng makitang nakaupo si Dash sa pader katapat ng kwarto
ko.

"W-What are you doing here?" Tanong ko. Tumayo naman sya at nag-unat. Napansin kong
nakasuot sya ng pantalon at kulay puting shirt. May nakasabit ding dog tag sa leeg
nya at nakasneakers sya.

"Uh, I just want to ask you out..." Lumapit sya sa akin.

"H-Huh? Bakit?" He shook his head and bit his lip.

"U-Uh, kasi, today is my..." Tumitig sya sa akin saglit at umiling sya ulit. "Wala
lang, gusto lang kitang kasama, pwede?"

Hindi naman ako sumagot kaagad.

"May... May gagawin kasi ako..." Sabi ko naman sa kanya.

"Ganun ba?" He swallowed. Naguilty naman ako bigla sa kanya.

Birthday nya at inaaway ko sya.

"Uh, anong gagawin mo?" Nahihiyang tanong nya. Hinawakan nya ang batok at tumingin
sa akin.

"Mag-aaral? Ano, may exam kasi bukas..." Pagsisinungaling ko sa kanya.

"Ahh..." He nodded. Nakita kong tumingin sya sa paligid bago tumingin sa akin.
"Umalis sina Mom at Dad and the maids... I don't know kung nasaan..." Sabi nya.

"Do you want to eat here?" Aniya. "Uh, padeliver tayo?" He asked me.

"Bakit naman magpapadeliver?" Tanong ko sa kanya.

"Kasi ano..." Nag-isip sya. Why can't you just tell me that it's your birthday?
"Wala lang, gutom lang ako. You don't want to go outside kaya dito nalang? We can
eat at the garden o kaya sa veranda?"

"Bakit ako niyayaya mo?" Tanong ko naman. "Pwede namang sina Zeij, sila Kuya o kaya
si ano, 'yung fiancee mo..." Sabi ko pa. Humina pa ang boses ko sa sinabi kong
huling pangalan at alam kong napansin nya iyon.

"Ayoko sila..." Sabi nya sa akin. "I want you..." Napaubo naman ako sa sinabi nya
at nag-init ang mukha ko.

Anong I want you ka d'yan! Kainis! I want you too!

"Oo na, sige na, mag-order ka 'dun tayo sa garden!" Sabi ko. I saw him smiled at me
at mabilis syang tumango.

"Yes! Wait here..." Tumakbo sya papuntang kwarto nya at napailing nalang ako at
napangiti.

This is weird. Sumapit ang hapon na walang tao sa buong mansyon kung hindi kaming
dalawa lang. Tito and Tita, Zeijan, as well as the maids, guards tsaka 'yung driver
ay wala!

"Bakit walang tao?" Tanong ko kay Dash na nakaupo sa tabi ko.

We were eating on the garden. Nag-order sya ng kung ano-anong pagkain na kinain
lang naming dalawa.

Kulang nalang ay magpafiesta sya sa dami ng inorder nya. I asked him how we can
finish this all pero ngumisi lang sya sa akin at itinapat sa bibig ko ang fries na
hawak nya.

"I don't know, nawala nalang sila..." He smiled at me. Nakaupo lang kami rito at
hindi na ako kumakain dahil busog na busog na ako.

At para mapanindigang mag-aaral ako ay dala-dala ko ang notebook ko at kunwari'y

nagbabasa pero damang-dama ko ang titig sa akin ni Dash sa tabi ko.

"Impossibleng mawala lang sila ng ganun," Sabi ko sa kanya. He pouted and nodded.

"Yeah, katulad mo, impossibleng magkagusto ka rin sa akin ulit..." Napaiwas naman
ako ng tingin sa kanya at napatikhim.

"Pero hindi ako susuko," Biglang sabi nya. Napalingon ako sa kanya ng lumapit sya
ng upo sa akin at inagaw ang notebook na hawak ko.
"Paano ka magrereview kung baliktad ang notebook mo?" He chuckled. Nanlaki ang mata
ko at napatikhim.

"Talent 'yun!" I exclaimed. Tumawa naman sya at nagulat ako ng hawakan nya ang
kamay ko.

"Basta ako, gustong-gusto kita, Fleureah... Or maybe, mas sobra pa sa gusto?" Aniya
sa akin.

"Kahit hindi mo ako tanggapin kaagad, ayos lang, I will wait. Kahit gaano katagal
hihintayin kita..." Nakagat ko ang labi sa sinabi nya. Hinaplos naman nya ang palad
ko at hinalikan ito.

"Sorry talaga," Humarap sya sa akin at nagulat ako ng idikit nya ang kamay ko sa
pisngi nya.

"You can slap me," Aniya. Nangunot naman ang noo ko at tinanggal ang kamay sa
pisngi nya.

"Baliw ka ba?" Sikmat ko.

"Oo, medyo..." He groaned at maya-maya'y sumandal sa balikat ko. "Miss na kita,

Reah..." Aniya sa akin.

"You know, Dash, I won't stay here..." Sabi ko. "Babalik na akong probinsya and I
don't know if I'll be back." Sabi ko sa kanya.

I don't want to give him false hopes. Mas masasaktan lang sya, kaming dalawa.

"I know..." Bulong nya. Nilingon ko naman sya at tumango sya. "And I won't stop
you..." Sabi nya sa akin.

"If leaving will give you peace of mind, I'll let you but remember that I won't
just stop there. Wala akong pakialam kung sinong masagasaan ko, I...I just can't
lose you..." Mahinang sabi nito. "Kung kailangang halughugin ko buong mundo para
mapabalik ka lang sakin gagawin ko..."

"Dash, why don't you stop here? Everything's going to their right places. Aalis
nalang ako para hindi kana maguluhan..." Sabi ko.

"Asking me to stop means asking me to die..." He retorted. Natahimik naman ako

roon.

"And I won't be happy with her," Aniya sa akin. "She... She took care of me when I
was blind but I think hanggang doon nalang. I just can't give her more, hindi ko
alam pero ayaw ng puso kong gawin ang dapat..." He sighed.

"Kung aalis ka, sige, I'll let you..." Aniya sa akin. "I can even offer you a ride
to Sta. Monica." Sabi nya sa akin.

"It's crazy kasi lahat ng gusto kong maramdaman nasayo... Lahat ng alam ko,
nasayo..." Aniya sa akin.

"Dash, alam mo, feeling ko nababaliw kana..." Biglang sabi ko. Natawa naman sya at
umayos ng upo.

"I guess so..." He lifted my hand and placed it on his chest. "Ayan 'yung baliw
sayo..." He smiled while saying that.
Sumandal na sya sa akin at humalik sa kamay ko.

We just stayed silent. Tahimik lang ako habang sya'y nakasandal lang sa akin. Wala
nang makakapagbago ng isip ko, I will leave.

Hindi ko alam kung saan kami mapapadpad ni Dash pero hindi na rin ako masyadong
umaasa. We are just like Eurydice and Orpheus.

It's our fate to meet each other, but I don't think we're destined to be together.

"Happy Birthday, Dash..." Bulong ko bigla. Nakita kong napabalikwas sya at

napatingin sa akin.

"Y-You knew?" His eyes widen. Napangiti ako at tumango.

"Oo naman..." I answered.

"But you..." His mouth parted.

"I was just teasing you," Sabi ko sa kanya. "And thank you for these," Tinuro ko
ang mga pagkain sa harapan namin na nasa lamesa.

Nakatulala pa rin sya sa harapan ko at nakaawang ang labi nya. I chuckled on his
reaction.

"Nasaan pala sila?" Tanong ko.

"I..." Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa labi nya. "Pinakiusapan ko muna," He

smiled brightly at me.

"Bakit naman?" Umiling sya at hinawakan ang pisngi ko at nagulantang ako doon.

"Because I want to celebrate my special day with you..." He smiled at me at nagulat

ako ng hagkan nya ang pisngi ko.

"Thanks, Fleureah!" He cheered. Lumayo sya sa akin at tinanggal nya ang relo na
ibinigay ko sa pulso nya at inilagay sa kamay ko.

Why is he giving this back?

Napatingin ako sa kanya at nangunot ang noo ko.

"Why?" Tanong ko. Inilahad naman nya sa akin ang kamay nya at tinuro ang pulso nya.

"Can you put it on me?"

"Bakit? Suot mo naman na a?" Nagtatakang sabi ko but he pouted at me.

"Gusto ko ikaw maglalagay..." He said na nagpangiti sa akin. Inilapit ko ang relo

sa nakalahad nyang kamay at inilagay ito roon.

He was smiling while I was putting it on his pulse.

"Why did you wear this? Mas maganda 'yung relo mo 'nung nakaraan..." Sabi ko sa
kanya ng maayos ko ang relo.

"So?" Aniya sa akin at pinakatitigan ang relo na nasa pulso.

"It's not the price and the quality that makes a thing beautiful, Reah..." Aniya at
sumulyap sa akin. "It's the value..." He smiled softly and held my cheek.

Umikot ang tyan ko at natuyo ang lalamunan ko.

"Best birthday gift ever..." He whispered and hugged me.

Days passed and everything was normal. Dash and I are talking, just talking. Kapag
umaga'y makikisabay syang kumain sa akin at napipilitan syang kumain ng gulay para
makasabay.

Iyon lang. That's what we're doing. We're casual. Hindi rin ako masyadong
nakikipag-usap sa kanya, it was always him who's insisting kaya hinayaan ko nalang.

And now, it's time for me to leave.

"Reah-tot, wala na bang makakapigil sa'yo?" Mahinang sabi ni Zeijan habang hawak-
hawak ang bag ko. Sabi ko nga ako nalang ang pupunta sa bus station pero hindi sya
pumayag.

He insists on taking me here at sumang-ayon naman sila Tita kaya hinatid nya ako.

"Uuwi lang ako, magkikita pa naman tayo ulit..." Natatawa kong sabi sa kanya.

"Nakakalungkot kasi..." He sighed. "Wala na akong aasarin sa bahay..." Mahinang

sabi nya.

"So, 'yun ang purpose ko? Ang asarin mo?" Nanliit ang mata ko. Tumawa naman sya at
umiling sa akin.

"Sort of, pero di masyado..." He chuckled. "Pambato rin kita para maasar si Dash-
beybe..."

"Bwiset ka!" Binatukan ko sya.

"Ouch!" Napangiwi sya at hinawakan ang batok nya. "Reah-tot! Brutal kana!" Reklamo
nya.

"Ganti ko 'yan sa lahat ng kalokohan mo!" Sabi ko sa kanya. Napanguso naman sya at
napakamot ng ulo.

Umalis kami ng mansyon ng four-thirty ng madaling-araw at five kami nakarating sa

bus station. Kina Tito at Tita lang ako nagpaalam at hindi ko na nagawang magpaalam
kina Kuya Iñigo at Thallia. Una dahil hindi ko alam kung paano ako magpapaalam at
pangalawa, nahihiya ako.

Siguro tatawagan ko nalang sila at magpapasalamat sa lahat ng kabutihan nila sa

akin pagkadating kong probinsya.

"You're so mean..." Reklamo ni Zeij at kinamot ang kilay nya.

"Sta. Monica! Sta. Monica!" Sigaw ng konduktor ng bus. Natigil ako at iniikot ang
tingin ko sa paligid, trying to find someone I didn't saw for days.

"Dash didn't even showed up..." Zeijan told me. Natigil naman ako roon pero ngumiti
ako.

"No, hindi naman sya ang hinahanap ko." I smiled weakly.

Liar. You're a terrible liar, Fleureah. Admit it or not, hinahanap mo si Dash! My
inner self is telling me.

"Hindi sya umuwi ng bahay ng tatlong-araw..." Aniya sa akin. Napabuntong-hininga

naman ako at tumango.

"Hayaan mo na," Ngumiti ako kay Zeijan.

"Aalis na! Aalis na!" Natigil ako at saglit na sumulyap sa konduktor pabalik sa
paligid at kay Zeijan.

He was staring at me sadly. Antok pa ang mga mata nya pero hinatid nya talaga ako
rito.

"Thank you, Zeij..." I smiled at him. "Sa lahat, salamat... Pakisabi na rin Kina
Kuya at Thallia na sobrang nagpapasalamat ako sa inyo..." Sabi ko sa kanya habang
nakangiti.

"Why are you telling me that? It's not like we won't see each other again..."
Napanguso sya.

"Syempre, who knows?" Sabi ko.

Dash didn't even came here. Siguro wala lang talaga sa kanya.

"Malay mo, doon na ako mag-aral sa probinsya, diba?" Sabi ko pa sa kanya.

"Bumalik ka dito, Reah-tot! Feeling ko hindi kumpleto ang araw kapag hindi ko
naaasar si Dash e..." He sighed. Napangiti naman ako sa kanya at lumapit.

I hugged him at yumakap sya sa akin pabalik.

"You're like my little sister, noong hindi pa bumabalik si Zid, ikaw 'yung tinuring
naming nakababatang kapatid..." Mahinang sabi nya.

"Thank you, Zeij..." Bulong ko. "For being a brother to me, kayo ni Kuya..." I
smiled at lumayo sa kanya.

"Ingat ka, huh? Reah-tot?" Aniya at ngumuso.

"Sige..." I smiled. Kumaway ako sa kanya at ngumiti sya at ginulo ang buhok ko.

"Bye!" Sabi ko.

"I hate goodbyes," He said sadly.

He waved and I waved back. I was about to walked towards the bus when I heard a
voice.

"Reah!" That stopped me. Natigil ako at napalingon at nagulat ako ng makita ko si
Zid at si Thallia at Kuya Iñigo na magkahawak pa ang kamay habang tumatakbo.

My jaw dropped.

"Reah!" Thallia ran and hugged me. Natigil ako at mabilis syang niyakap pabalik.

"Thallia..." I whispered.

"Nakakainis ka! You didn't even bother telling us you're leaving!" Sita nya sa
akin.

"Sorry..." Napasinghot ako. Umayos naman sya ng tayo at sumilip sa akin.

"Don't cry!" She exclaimed. "OMG! Reah! Sorry!" Naiiyak na rin sya at niyakap akong
ulit.

"Mamimiss ka namin! Grabe ka!" Umiyak ako at niyakap sya.

"Thallia, thank you..." I sobbed. Umiyak sya at niyakap ako.

"Don't cry, please! Nakakahawa..." Singhot nya. Hinawakan nya ang pisngi ko at
ngumuso sya.

"You're like a sister to me..." She said. Tumango naman ako at niyakap syang ulit.

Nang pakawalan nya ako ay kaagad akong bumaling kay Zid na kaagad tumakbo at
yumakap sa akin.

"Ate Fleureah..." She sniffed. "Bye..."

"Bye, Zid..." Lumayo ako at hinawakan ang pisngi nya. "Magpagaling ka, huh? Tapos
alagaan mo sarili mo..."
"O-Opo, Ate..." Tumango sya at nang humiwalay sya ay kaagad akong tumakbo at
yumakap kay Kuya Iñigo.

"K-Kuya..." Napaiyak ako.

"Reah..." He said softly. Niyakap nya ako ng mahigpit at humalik sya sa ulo ko.
"Aalagaan mo ang sarili mo, okay?"

Tumango ako at tumingin sa kanya.

"Opo..." I nodded. "Salamat, Kuya..." Mahinang sabi ko.

"Salamat din," He smiled gently at me. "Study well, okay?" Tumango ako sa kanya.

"Stop crying, Reah-tot..." Natawa ako habang naiiyak ng sabihin iyon ni Kuya Iñigo
habang hinahawi ang luha ko.

"Hoy, Kuya! Line ko 'yun!" Zeijan exclaimed.

Kuya just laughed and shook his head.

"Aalis na! Aalis na!" Natigil ako at sumulyap sa kanilang lahat. Yumakap ulit ako
kay Kuya tapos kay Zid, Thallia at Zeijan.

"Bye po..." Sabi ko. "Salamat..."

"Bye! Ingat ka!" Thallia waved. Tumabi sya kay Kuya na kaagad pinunasan ang luha ng
asawa.

"Bye..." I whispered. Kumaway pa ako sa kanila na nakangiting malungkot at

kumakaway sa akin.

"Kapag hindi natauhan si Dash, ako na magsasabing ikaw si Reah-tot!" Zeijan

screamed.

Ngumiti ako at kumaway ulit bago umakyat sa bus. Naglakad ako papunta sa may
bintana at hinawi ko ang kurtina at kumaway.

They are waving at me with sad smiles on their face at naluha nanaman ako. I
mouthed my goodbye habang kumakaway at umandar na ang bus.

I bit my lip and waved at them. Si Thallia ay umiiyak na habang nakayakap kay Kuya
at may kung anong isinisigaw si Zeij pero hindi ko na nakuha dahil sa umandar na
ang bus.

Nilagpasan na sila ng bus kaya napatungo nalang ako at mahinang umiyak.

I will miss them. They're were my family, they treated me as their sibling. I'd
never forget them.

Halo-halo ang nararamdaman ko. Saya dahil makakauwi na ako at makikita ko na ang
pamilya ko at lungkot dahil sa pagkamiss sa mga Sandejas. And mostly, I am sad kasi
hindi ko manlang nakita si Dash bago ako umalis.

Tumigil ang bus dahil may sumakay at tumingin lang ako sa bintana ng muling umandar
ang bus. Hinawi ko ang luha sa mga mata ko.

He... He didn't even tried seeing me before I go.

Siguro natauhan na sya na si Rheallyn talaga ang para sa kanya.

Tumulo nanaman ang pesteng luha ko kaya napasinghot ako at napapikit.

"Miss, pwede makiupo?" A baritone voice asked me.

"S-Sige..." Mahinang sagot ko, I am doing ny very best para hindi mabasag ang boses
ko.

"Thanks," I froze on the spot. Kumabog ang puso ko. Napaayos ako ng upo at mabilis
na lumingon at umawang ang labi ko ng makita ang lalaking nakatayo sa may gilid ko.

He's wearing a black shirt and khaki pants. May bag syang hawak at meron ding
nakalagay sa likod nya.

"Hi?" He smiled and removed his sunglasses. Nagwala ang puso ko.

"D-Dash..." My voice broke. Nagsilaglagan na ang luha ko at napaiyak na.

"Shit! Reah!" He cursed at mabilis na naupo sa tabi ko.

"I hate you!" I cried and sobbed.

"Sshh, sorry... Fuck! Don't cry..." Alo nya at hinawakan ang pisngi ko.

"Reah..." Napasinghot ako at nanlabo ang mata ko.

"A-Akala ko... Akala ko..." Napaiyak pa akong lalo. Nanginginig ang katawan ko at
mabilis nya akong kinabig at niyakap.

"Sorry..." Bulong nya at sinubsob ako sa dibdib nya. "I told you that I won't let
you go, right?" Umiyak akong lalo at pinalo ang braso nya.

"Ayoko sayo..." I sobbed.

"No, you didn't mean it... Hmm, Reah?" Bulong niya at umiling ako at mas niyakap
nya ako at humalik sa buhok ko.

xxxx
There's a big possibility na maeextend and Blind Love. Not sure but there's so many
things to come, they have just started.

Kabanata 23

Kabanata 23

"Bakit wala ka sa bahay ng tatlong araw?" Tanong ko habang nakasandal sa balikat ko

si Dash.

"Hmm?" He hummed at sumilip sa akin. "Nakipagpalit ako ng shift," He whispered.

"I did all my paperworks para makasama ako sa'yo..." Aniya sa akin. He held my hand
at marahang hinaplos iyon. "Sa condo ako natulog, don't worry..."

"Bakit ka ba sumama sa akin?" Tanong ko sa kanya.

"Because I want too..." He whispered. "I can't just let you slip away like that..."

"A-Akala ko narealize mong si Rheallyn talaga ang gusto mo..." May hinanakit kong
sabi. Umalis sya sa balikat ko at nilingon ako.

He pouted and shook his head.

"You know who I like..." Aniya sa akin. Nilingon nya ako at hinaplos ang mukha.
"Why did you cry, hmm?" Aniya sa akin habang pinaparaan ang daliri sa ilalim ng
mata ko.

"I just missed your family..." Sabi ko. "T-Tsaka ikaw, you didn't even showed
up..."

I saw him smile when I said that. Umayos sya ng upo sa tabi ko at dumukwang para
hagkan ang noo ko.

"Fleureah..." Aniya kaya tinignan ko sya. "I don't even think I can move away from
you..." Aniya sa mahinang tono.

I bit my lip and nodded. Matamis naman syang ngumiti sa akin at umayos ng upo, he
touched my face at pinasandig ako sa dibdib nya.

"And I fucking hate Trevor..." Nangunot ang noo ko at sinilip sya at nakita kong
nakapirmi ang labi nya.

"Bakit?" He stared at me and gave me that look. Nangunot ang noo nya at madilim ang
mga mata nya.

"Bakit? Akala ba nya hindi ako napupuno sa pinanggagawa nya 'nung dinner?" He
huffed. "He even have the same name to the asshole I know..." Sabi pa nya.

Napapangiti ako sa kanya. It's the same Trevor you know, Dash...

"Iisa nga ba?" Tanong ko. Nilingon nya ako at nagkibit-balikat sya.
"I don't even know what that Trevor in Sta. Monica looks like. At talagang
magkaparehas pa sila ng lugar!" Napangiti ako at muling sumandal sa balikat nya.

The six-hours trip is no joke. Sa akin, ayos lang dahil sanay na ako pero hindi si
Dash.

Pagkababa namin ng bus at pagkakuha namin ng gamit ay kita ko ang pamumutla nito.

"Are you fine?" Nag-aalalang tanong ko. Lumingon sya sa akin na kagat-kagat ang
labi nya.

"Y-Yeah..." Natigil sya at napatakip sa bibig nya. Nagulat nalang ako ng bigla
itong tumakbo at pumunta sa trashcan para sumuka.

Napailing ako at sumunod sa kanya. Hinaplos ko ang likod nya habang sumusuka sya.

Nang matapos syang sumuka ay kaagad ko syang inabutan ng tubig pangmumog at candy
na kaagad nyang kinain.

"Thanks..." Napapagod nyang sabi.

Napanguso ako sa itsura nya. Para syang basang-sisiw roon at parang bata. Hinilamos
pa nya ang kamay nya sa mukha at humugot ng hininga.

"I-I will never ride that bus again..." He sighed. Napangiti naman ako at hinawakan
ang kamay nya at hinila sya palapit sa mga gamit namin.

"Hindi ka pa ba nakasakay ng bus?" Tanong ko sa kanya. Nilingon naman nya ako at

ngumuso sya.

"I've been in a plane or a chopper my whole life..." Aniya sa akin.

"Rich kid ka talaga..." Natatawa kong sabi.

"Whatever, Reah... Whatever..." Umiling ito.

Kumain muna kami saglit at pagkatapos ay sumakay ng jeep para makapunta sa mismong
lugar namin. It's only a fifteen minute trip para makarating roon.

Weird kung makatingin ang mga tao kay Dash pagkasakay namin ng jeep. They were
eyeing him as if they're mesmerized.

Si Dash naman ay mukhang walang kaalam-alam sa mga tingin sa kanya dahil nakasandal
lang ito sa akin at hawak ang kamay ko.
I saw two girls ogling over him. Nakita ko pa nga ang isa na inilabas ang phone nya
at pasimpleng itinatapat kay Dash kaya nangunot ang noo ko.

Jealousy took over me kaya hinawakan ko ang kulay puting cap ni Dash at inilagay pa
sa may ulo nya para matakpan ang mata nya.

"What..." Napaayos ito ng upo at akmang magtatanong kaya nilapit ko ang bibig sa
tenga nya.

"They're taking photos of you!" Mariing bulong ko. Nakita kong napatingin sya roon
at may maliit na ngiti na gumuhit sa labi nya.

Humagikgik ang nasa harapan ko kaya napangiwi ako at kinunutan ng noo si Dash at
nang makuha nya ay ngumuso sya at tumango.
"Okay..." He hummed at ibinaba ang cap nya para matakpan ang mukha nya. Pagkatapos
ay sumandal syang muli sa akin at bumulong.

"Aren't you going to tell me I'm a good boy?" Aniya.

"Why would I tell you that?" Tanong ko. He groaned and sighed.

"Well, I was just expecting a kiss after that..." Natawa ako at hinayaan sya.

Pagkarating namin ng mansyon nila ay malakas ang kabog ng dibdib ko.

Napatingin ako kay Dash na nag-uunat sa tabi ko at tinanggal ang cap nya at
ipinatong sa ulo ko.

"Finally!" He exclaimed. Napahikab sya at napakamot ng batok.

A glimpse of the past passed through me. I remembered when Dash told me we'll come
back here together, he made that happened.

He made that unconciously, kahit na hindi nya alam na ako ang nakasama nya noon. He
came back with me.

"Are you fine?" Tanong nito sa akin ng mapansing nakatitig ako sa kanya at maya-
maya'y tumakbo ako payakap sa kanya.

"Woah!" He exclaimed in shock.

"Dash..." Niyakap ko sya ng mahigpit.

"Why? Is there any problem?" Umiling ako at sumubsob sa dibdib nya at naramdaman
kong niyakap nya akong pabalik ng mahigpit.

"Sshh, it's alright..." Ani Dash habang hinahaplos ang buhok ko. He was whispering
sweet nothings on my ear at tango lang ako ng tango sa kanya.

He held both of my cheeks and stared at me with those soulful eyes. It was gentle
and full of life.

I remembered staring at his blue eyes in this house and I can't believe that his
now black eyes is staring back at me in this very house again where it first
started.

"Fleureah..." Ani nito habang hinahanap ang mata ko. I hummed without getting my
eyes away from him.

"I don't know why," He smiled at me. "But seeing you here now, being with you now
feels different..."

"P-Paanong different?" Tanong ko. He bit his lower lip and leaned in and kissed the
tip of my nose.

"It felt like I finally filled an unfulfilled promise. That's weird but it feels
right..." Tumango ako at muli syang niyakap.

Binati kami ng guard at ng mga tauhan pagkapasok palang namin. They were shocked
seeing him and me together pero umiling lang ako kaya hindi sila nagsalita.

"Sir!" Ani isang maid ng lumabas sya at mas nanlaki ang mata nya ng makita ako.
I just shook my head kaya tumango sya at bumaling kay Dash.

"Sir! Hindi namin alam na pupunta ka ngayon!" Ani nito.

"Biglaan lang," Dash smiled at her at nilingon ako saglit. I was stunned when he
held my hand and pulled me inside the mansion.

"May ipapakilala ako sayo..." Aniya sa akin.

"Huh? Who?" Tanong ko.

"My baby..." He smiled at me. Kaagad naman akong napaayos ng upo sa sinabi nya at
nakaramdam ng excitement.

Si Skye!

"Skye! Where are you?" Sigaw ni Dash pagkapasok ng bahay. Napalingon ako sa hagdan
ng may tumahol kaya tumayo ako.

"Come here, boy!" Dash exclaimed. Skye barked at mabilis na bumaba. Napangiti ako.

"Medyo mailap lang sya but--" Miski ako ay nagulat ng lagpasan ni Skye si Dash at
tumakbo sa akin.

"What the..." Nakita ko ang gulat kay Dash at natawa ako ng umakyat sa hita ko si
Skye at tumahol sa akin.

"Hello..." I smiled at Skye at mas napatawa ako ng dilaan nito ang mukha ko.
Niyakap ko si Skye at pi-nat ang ulo nito.

Napatingin ako sa naguguluhang si Dash na nakatulala sa aming dalawa. Bigla akong

natauhan kaya pumirmi ako ng upo at pinatigil si Skye na excited na excited at
tahol ng tahol.

"Go back to your Dad..." Mahinang sabi ko dito. Napaayos ng upo si Skye sa may hita
ko at nilingon si Dash at bigla syang umalis sa hita ko at tumakbo kay Dash.

He barked at dumamba kay Dash na kaagad itong kinarga.

"Skye..." Ani nito at naupo bago inilapag sa lapag si Skye. He patted his head.

"Last time I know, he's aloof of people then why..." Nilingon nya ako pabalik kay
Skye. "Do you like her, Skye?"

Skye barked at tumakbo nanaman papuntang hita ko.

"Uh, baka hindi na sya takot?" Sabi ko nalang kay Dash. Nakakunot pa rin ang noo
nito.

He's not aloof of me because he knows me, Dash... Napangiti ako.

Sumapit ang gabi na halos ayaw lumayo ni Skye sa aming dalawa ni Dash. He's tailing
us at nakakatuwang miss na miss na nya si Dash, kami.

Hinatid ako ni Dash sa bahay namin at nakasunod pa rin si Skye. Hindi ko na rin sya
napapasok dahil maggagabi na at baka may gawin pa sya.

Nanay and Allia was glad seeing me again. Kinabukasan ay lumabas kaming tatlo para
mamasyal sa bayan. We spent our time together.
Madalas ring nagpupunta si Dash sa bahay namin pero nagpapanggap ako natutulog o
may pinupuntahan para di sya makausap. Nagtataka rin si Nanay kung bakit nandito si
Dash pero hindi ko nalang sinabi.

Loko kasi 'tong si Dash, I told him I'll go back here in province para sa peace of
mind but he keeps on visiting time to time.

Kinakausap ko naman sya madalas pero hindi rin masyadong matagal, saglit lang.
Nagrerelax ako kung maaari at hinahayaan nya lang ako.

"You can have your peace of mind..." He sighed at inabot sa akin ang isang piraso
ng puting rosas na pinitas nya sa garden nila. "But dito lang ako..."

"How can I have what I want kung nandyan ka?" Reklamo ko naman pero tinanggap ang
rosas.

"Basta, sige, magrelax ka lang d'yan... I'll visit your house to check on you kahit
di mo ako labasin..." He smiled.

"Anong pinagkakaabalahan mo sa mansyon?" I asked him. Nilingon naman nya ako

umiling sa akin.

"Wala naman, I am just trying to figure out things and I think, my instincts are
right..." Aniya at sumulyap sa akin. There's something on his eyes na hindi ko
mabasa.

Na animo'y may alam sya na hindi ko mawari.

"I just need evidences, Reah..." His lip twitched at humalik sya sa noo ko bago
tinawag si Skye para makauwi na sila sa mansyon.

Halos tatlong araw na hindi nagpakita sa akin si Dash pagkatapos 'nun, ang sabi ni
Nanay ay nasa masyon lang naman daw si Dash at nagtatrabaho.

Siguro ay sa online lang iyon. Loko talaga, hindi ko nga alam kung bakit pa sya
sumunod pero hindi ko naman pwedeng lokohin ang sarili ko. Of course, I am glad
that he's here.

Siguro ay wala lang sya dito dahil sa peace of mind na hinihingi ko.

What shocked me is when I found out that there will be a celebration on their
mansion tomorrow. Kung hindi pa sinabi sa akin ni Nanay ay hindi ko malalaman.

Ang alam ko'y post birthday celebration ni Dash. Hindi ako sigurado. Basta may
party.

Kinabukasan nalang ay may kumatok sa bahay namin at nanlaki ang mata ko ng makita
si Thallia at si Zidney sa labas nito.

Napakurap pa ako para masigurado kung tama ang nakikita ko.

"P-Paanong--"

"We missed you!" Dinamba ako ng yakap ni Thallia at Zidney at naguguluhang niyakap
ko sila pabalik.

"Paano kayo napunta dito?" Naguguluhang sabi ko pa.

"May post birthday celebration si Dash!" Ani Thallia sa akin. "When his parents
learned that he was here, kaagad silang nagplano ng celebration at dito gaganapin."
Paliwanag nya sa akin.

"We actually don't know why Dash cancelled his celebration last time but natuloy
naman ngayon! Super late nga lang pero okay na..." Sabi nito sa akin.

"You mean, totoong may party talaga?" Zidney nodded.

"Yes, Ate... May mga tao na sa mansyon ngayon, there's actually plenty of them na
hindi ko kilala..." Aniya sa akin.

"Siguro celebration na rin sa pagbabalik ni Zid?" Ani Thallia.

"I don't think so, Ate..." Ani Zid. "I... I am not ready to face those people..."

Doon ko lang napansin na nakagown ang dalawa sa harapan ko. Thallia was wearing an
elegant red gown and Zidney was wearing a royal blue one.

Nakapusod ang buhok ni Zid habang kulot naman at nakabagsak ang buhok ni Thallia.

"T-Then what are you doing here?" Tanong ko.

"You're joining us!" Aniya sa akin. Napakurap ako.

"H-Huh?"

"Come on, Zid... Let's transform her!" Pinapasok nila ako sa bahay at halos
malaglag ako sa kinauupuan ng makitang may pumasok na bakla na may dalang mga gamit
roon.

"Jho, you can leave it here..." Thallia smiled at miski ako ay naguguluhan na sa
nangyayari.

"Y-You can't... Si... Si nanay!" Sabi ko pa.

"Don't worry, Reah, nagpaalam na kami and she allowed you to join!" She cheered.
"And Allia is in the mansion already..."

"Pati si Allia?" Tukoy nya sa kapatid ko. She nodded. "Yes!"

At kahit anong pigil ko ay nagawa nilang molestyahin ang itsura ko. They shaped my
brows at kung ano-ano pang pinanggawa nila.

It was my first time! Ngayon lang ako naayusan ng ganito! Noong js prom namin 'nung
highschool ay hindi ako umattend at hindi rin ako pumapayag kapag sinasama nila ako
sa santakrusan but these girls? They managed to fixed me like this!

Hindi ko alam kung paano at kung ano ang ipinapahid nila sa mukha ko. Thallia was
fixing my face and Zidney is straighting my hair!

Nang matapos ay kaagad nila akong ipinasok sa kwarto ko. They made me wear a white
gown!

It was an off shoulder gown, napansin ko ang makikinang na maliliit na kristal sa

may pantaas at sumasabay sa paglalakad ko ang slit sa may hita ko.

Napatitig ako sa salamin ng kwarto ko at nagulat sa itsura ko. Napahawak ako sa

pisngi ko at sa buhok ko.
"Reah! Are you done?" Thallia's voice is what I've heard.

"H-Huh? Nandyan na..." Tinitigan ko muna ang itsura ko sa salamin at napangiti bago
lumabas.

"Wow! You looked gorgeous, Ate!" Zidney exclaimed. Kaagad akong dinapuan ng hiya sa
sinabi nya at napatingin sa itsura ko.

"OMG, Reah! Dash will be pleased to see you! Napakaganda mo!" Thallia told me.
Mabilis syang lumapit sa akin at inayos ang damit ko.

Nahihiya pa ako dahil labas ang balikat ko at tumawa si Thallia at umiling sa akin.

"No, Reah... Don't be shy..." Aniya. "You're beautiful, let others see that..." She
smiled at me.

"Ay, Ate, naiingit ako sa collarbone ni Ate Reah!" Zidney said at nilingon kami.
Ngumuso sya at napatingin ako sa itsura kong muli.

"Uh, ayos ba?" Tanong ko.

"Definitely!" They both exclaimed at napangiti ako ng mag-apir silang dalawa.

What's the hardest thing I am doing today? Wearing a three-inches stilleto.

Ilang beses akong napatid at napahawak kay Thallia habang naglalakad ako. It was
already six in the evening at pupunta na kami sa mansyon.

I can't say anything on how they fixed me. I'm hands down. Miski ako ay hindi
akalaing mas aayos pa ang itsura ko, crazy at it seems but I am feeling more
beautiful now.

Sumakay kami sa van sa halip na maglakad papuntang mansyon dahil sa ayos namin.
They were great, lalo na si Thallia na mukhang sanay na sanay sa pag-aayos ng
sarili.

I asked him earlier kung saan nanggaling ang gown and she told me it was from her
sister's boutique na isang sikat na fashion designer.

She gave me this gown as a gift at nakakahiya man ay tinanggap ko dahil ayokong
malungkot sya dahil sa pagtanggi ko.

Pagkapasok palang ng sasakyan sa mansyon ay nagulantang na ako sa dami ng sasakyan

sa labas. How could this happen?

The last time this mansion was crowded was when I first saw Dash at ngayon nalang
ulit but I know na mas dumoble ang dami ng tao rito.

Miski sa may labas ay may mga upuan at lamesa.

"Let's go!" Thallia exclaimed. Lumabas sya ng sasakyan kasunod si Zidney at nahuli
akong lumabas.

Nakita ko ang mga pumapasok sa loob. They looked elegant and sophisticated!
Halatang mayayaman sila sa unang tingin ko palang!

Nakaramdam ako ng hiya kaya nakagat ko ang labi ko at nilingon si Thallia.

"Uh, I...I think I should go home..." Mahinang sabi ko. She shook his head at
lumapit para hawakan ang braso ko.

"No, Reah! You look beautiful, okay? H'wag kang mahihiya..." She told me.

"B-But..."

"Zid, let's dragged her inside..." Hindi na ako nakapalag ng hawakan nila ako at
halos sila na ang humila sa akin papasok ng mansyon.

The mansion was bright with the lights, ang malalaking chandelier ay nakabukas rin
at may mahinang musika sa loob.

We walked on a red carpet pagpasok palang. Nakagat ko ang labi ko ng bulungan ako
ni Thallia na maglakad ng maayos dahil may nakatingin sa akin.

I did what she told me. I walked with confidence, well, a bit of it. Kinakain pa
rin ako ng hiya, gayong pinagtitinginan ako ng mga taong bisita sa loob.

Nauna sa paglalakad si Thallia, Zidney at ako ang huli. Saglit pa akong napapikit
ng may tumamang flash sa mukha ko at nag-iwas ako ng tingin.

This party is more extravagant than the last time. I wonder how they managed this
party gayong biglaan lang?

Pagkapasok ko sa mismong loob ay kaagad kong nakita ang mga bisita. Men and women
are dressed formally, mga nakacoat and tie ang mga lalaki at nakagown o dress naman
ang mga babae.

Napatingin ako sa suot ko na hindi nalalayo sa kanila. Hinawi ko ang buhok ko at

sumunod sa kanila.

Napadpad kami sa table nila Zeijan na kaagad na kumaway ng makita ako. I smiled and
nodded.

"Reah-tot!" He exclaimed. Mabilis syang lumapit sa akin at napaawang ang labi nya.
"Wow! Ang ganda mo!" He exclaimed.

Nag-init naman ang pisngi ko at napatikhim. "U-Uh, Thallia and Zid did this..."
Sabi ko.

"Ang ganda mo!" He cheered. Nakita kong sumulyap sya at nakita kong napatingin sya
sa leeg ko. "Ang ganda naman ng necklace mo," He smiled.

Napahawak ako sa leeg ko at halos masapo ko ang noo ng maalala ang kwintas na
ibinigay ni Dash. Suot ko pa pala 'to.

"U-Uh, wala lang 'to..." Mabilis kong kinapa ang lock sa likod at dali-dali kong
hinawakan at itinago sa kamay ko.

"O, bakit mo tinanggal?" He asked me. "Maganda naman, a?" Aniya.

"W-Wala lang 'yun..." I shook my head.

"Dash!" Natigil ako ng tawagin ni Kuya Iñigo si Dash kung saan.

Nakita kong naglalakad sya palapit sa pwesto namin na nakakunot ang noo.

He was wearing a black three piece suit and a white dress shirt inside. He wasn't
wearing any necktie at nakabukas ang dalawang butones ng dress shirt nya. He was
wearing a black leather shoes and looks so handsome walking towards us.

Paniguradong hindi ako nakita dahil nakatakip sa akin si Zeijan.

"What?" He asked his brother. Nakakunot ang noo nito at kagat-kagat ang labi.

Doon ko lang napansin ang buhok nya. It was combed just right, it was slightly
disheveled but he still looks dashing and ravishing and handsomely debonair.

He don't have to exert any effort dahil unang tingin mo palang sa kanya ay may
hatak na. He can just stand there and girls would probably run towards him.

"Can't you see someone?" Ani Kuya.

"Someone?" Iniikot nya ang paningin at nang makita ako ay napaayos sya ng tayo.
"Reah?" He blinked.

"Ganda, no?" Zeijan patted him.

Hindi naman sya sinagot ni Dash at naglakad ito patungo sa akin.

"H-Hi?" I muttered. Nang makapunta naman sya sa harapan ko ay mabilis nyang

hinawakan ang pisngi ko.

"Fleureah?" He lowered his head. His jet black eyes stared at me.

"Oh?" Nahihiyang sabi ko.

I saw his lip twitched. Ang maliit na ngiti sa labi nya ay unti-unting lumaki at
bigla nyang niyakap ang baywang ko.

"Hoy! Nasa party kayo!" Ani Zeijan.

"You looked beautiful..." Bulong ni Dash. Napangiti ako at kumabog ang dibdib ko.
Nang humiwalay sya sa akin ay inayos ko ang kwelyo nya at sumulyap sa kanya.

"You... You look handsome too..." I told him. Mas napangiti ako mg makita ang
pagpula ng pisngi nya.

"Fuck..." He cursed.

Napatawa naman ako sa kanya.

Nakatitig lang naman sya sa akin at pagkatapos ay sumulyap sya sa damit ko. I saw
him pouted at hinawi ang buhok ko.

"You're showing too much skin, Babe..." Aniya at tumingin sa balikat ko.

Natigil ako at nag-init ang pisngi ko.

"D-Di naman..." Tumikhim ako.

"Look," He barely touched my shoulder. "You shoudn't just show this to anyone..."
Mahinang sabi nya.

"P-Pangit ba?"

"No," He shook his head and sighed. "I just... Naninibago lang ako..." Ngumuso sya
at hinawakan ang baywang ko paupo sa lamesa namin.

Kuya, Thallia, Zeij and Zid is here with us. Nasa may unahang parte kami at nakita
kong nasa kabilang side sina Tita Lena nakaupo.

She smiled when she saw me, I wonder why she always have this soft smile whenever
she's looking at me.

Tumango ako at ngumiti pabalik.

"I hate it when men are looking at you," Dash leaned in and whispered.

"Huh? Saan?" Akmang iikot ko ang paningin ko ay pinigilan ni Dash ang pisngi ko at
pinaharap akong muli sa kanya.

"Just look at me, Reah..." Reklamo pa nya kaya natawa ako at tumango bago sumulyap
sa kanya.

"Happy?" I asked him. I saw him smiled at naramdaman ko nalang na inaabot nya ang
kamay ko sa ilalim ng lamesa.

"Happy..." He answered me huskily.

The program started lead by Tito Ejercito. Tama nga ako, it was Dash's post
birthday celebration.

Everything was going smoothly. Nagkekwentuhan ang mga tao at si Dash nama'y kanina
pa kwento ng kwento habang kumakain kami.

Natawa ako ng sinabi nyang inaway daw sya ni Skye 'nung nakaraan kasi hindi sila
pumunta sa bahay.

"I didn't know na may plano silang ganito..." Sabi nya sa akin. "Nalaman ko nalang
na papunta na sila dito at inaayos na dito..." Sabi nya sa akin.

He was about to say something ng biglang lumapit sa amin si Zeijan na nakakunot ang
noo.

"Dash..." He called him kaya lumingon si Dash sa kanya. May ibinulong si Zeij dito
at nakita ko ang pagkunot ng noo ni Dash.

"What?" He hissed. Napatayo sya at tumingin sa akin saglit kaya tumango ako at
naglakad na sya paalis kasama si Zeijan.

"Ano 'yun?" Zidney asked me.

"Hindi ko alam e," Sabi ko kaya napatango na rin ito at ngumiti sa akin.

Ilang minuto na ang nakalilipas pero wala pa din dito sina Dash at Zeijan. He looks
problematic when he left kaya nag-aalala ako kung anong nangyari.

I was about to tell them na lalabas ako ng may pumasok sa pintuan. Nangunot ang noo
ko ng makita ang mag-asawang Cindy at Lucio Lejez na magkasama pagkapasok.

"What are they doing here?" Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Thallia.

Sumunod ang mga anak nila at nagulat ako ng makitang pumasok si Rheallyn at Dash. I
saw how Rheallyn put her hand on his arm and I can't see any reaction from Dash.
Napaupo ako at napatitig kung saan.

Nakita kong nabaling ang atensyon roon ng mga tao at nakarinig kaagad ako ng
bulungan.

"Is that his fiancee?" Napalingon ako kaagad ng may marinig na usapan.

"I think so, ang ganda no?" Ani nito. Binaling ko nalang ang pansin ko sa hapag at
nakita kong napatingin sa akin si Thallia.

Kuya Iñigo and Zidney went to their parent's table at nakita kong naroon rin sina
Rheallyn at ang mga magulang nito.

"Reah, can you wait here?" Tanong ni Thallia at tumango ako. "Iñigo is calling me,
maiwan muna kita..."

Nawala si Thallia at naiwan akong mag-isa sa lamesa. Narinig ko ang usapan tungkol
kina Rheallyn at Dash, kung gaano silang kabagay dalawa. I heard it at hindi ko
maiwasang masaktan.

Nang sumulyap ako sa kabilang table ay nakita ko ang nakakapit pa ring si Rheallyn
sa braso ni Dash at nang sumulyap ako sa kanya ay nakita kong nakatingin ito sa
akin.

His eyes are apologetic, may sinasabi ang mga mata nya sa akin pero nag-iwas lang
ako ng tingin at uminom ng wine na nasa lamesa.

I saw how his parents talked to Dash's parents, halos sa kanila nakabaling ang
usapan ng mga tao.

"If that was his fiancee then who is that girl he's with kanina?" Narinig kong
usapan sa table katabi namin.

"I don't know... Maybe some bitch?" Narinig ko ang tawanan nila sa tabi ko.

"Really? But you know what? I think I saw that woman dati..." Ani nito. Napatitig
naman ako sa table napkin na nasa harapan ko at hindi ko maiwasang makinig.

"Anak..." Napalingon ako ng may tumawag sa akin at pilit akong ngumiti ng makita si
Nanay.

She was wearing her uniform at nang makita ako ay kumaway sya. Kaagad naman akong
tumango at tumayo palapit sa kanya kahit na alam kong sinusundan ako ng tingin ng
mga babae.

"Nay..." I smiled at her.

"Anak! Ang ganda mo!" Masayang sabi nya at pinasadahan ako ng tingin.

"Salamat, Nay..." I smiled at her. "Mana lang po ako sayo..."

"Ikaw talagang bata ka, sige na, bumalik ka na roon at magpakasaya..." Masayang
sabi nya sa akin. "I-enjoy mo ang party..."

Nakarinig ako ng tawanan sa may likuran ko at paniguradong galing ito sa mga babae
kanina. Akmang lilingon ang nanay ko roon ay tinakpan ko sya para hindi nya makita
ang kabastusan ng mga babaeng iyon.

"Opo Nay, salamat po ang pinayagan nyo ako..." Sabi ko sa kanya.

Mukhang pagod na pagod si Nanay dahil sya ang nag-aasikaso rito. Nakita ko ang
pawis sa noo nya kaya mabilis kong kinuha ang panyo ko sa pouch at pinunas sa noo
nya.

"Nay, tulong nalang ako sa kusina?" Offer ko sa kanya.

"Loko kang bata ka, tignan mo ang itsura mo! Nakaayos ka pa! Naku, hayaan mo ang
nanay at magpakasaya ka dyan..." Umiling sya sa akin.

"Pero Nay,"

"Sige na, anak, pumunta ka na roon at babalik na ako sa kusina..." Ngumiti sya.
Inayos pa nya ang buhok ko at niyakap ko sya bago siya pumasok ng kusina.

Habang papasok sya ng kusina ay pinagmamasdan ko ang Nanay ko ay natutuwa ako. I am

very lucky to have her.

Sa pagbalik ko sa upuan namin ay naroon pa rin sila at ang bulungan nanaman ng

dalawang babae ang narinig ko.

"Kaya pala pamilyar, kasi anak ng katulong..." Narinig kong tumawa sila. Hindi ako
nagsasalita at nagtitimpi lang sa kanila kahit na gusto kong sumabat.

"Yes, I remembered her serving us 'nung event dati!" They laughed at kahit na
nasasaktan na ako sa sinasabi nila ay pormal pa rin akong nakaupo roon.

Napatingin ako kina Dash at nakita kong nakahilig na si Rhea sa balikat nito at
walang imik si Dash habang nakapirmi ang mga labi.

I saw her whispered and kissed his cheek pero wala akong nakuhang reaksyon kay Dash
at bahagya itong umusog.

"Yeah, maybe his bitch. Binihisan para umayos pero alam mo naman ang basura,
pabanguhan mo man, mabaho pa rin..." They laughed at alam kong talagang
ipinaparinig nila sa akin iyon.

"Kahit saang anggulo naman mas bagay si Dash at 'yung fiancee nya. Look at her,
she's classy! Magkapantay pa sila ni Dash!" The girl in curls said.

Nang sumulyap ako sa kanila ay nakita kong nag-iwas sila ng tingin.

I bit my lip to stop myself. Parang nadudurog ang puso ko habang tinitignan sila,
habang pinapakinggan ang mga sinasabi nila.

I saw Rheallyn going up to the stage. Napako ang tingin sa kanya ng lahat ng
umakyat sya roon at pinatunog ang mikropono.

"Good evening, everyone..." Aniya. She looks so beautiful in her white gown,
nagmumukha syang anghel lalo na at maamo ang mukha nya.

"I just want to thank you all in behalf of my fiance for giving him a time for his
special day..." Aniya sa mikropono. Nakarinig ako ng bulungan, admiring her for her
sweetness.

I saw Dash sa baba ng stage at nakatitig lang ng matiim sa babae at hindi

nagsasalita.
"Late na siguro kung tutuusin but I wanted to greet my love a happy happy
birthday..." She smiled sweetly.

"Bagay kayo!" I heard a cheer at nakita ko ang ibang bisita na pilit pinaakyat si
Dash sa stage.

I saw him looked at me pero nagbaba lang ako ng tingin.

"Hi, Dash... Happy birthday..." She smiled sweetly na nag-ani ng palakpakan.

"And guys, I just want to invite you all for our upcoming wedding!" Itinaas nya ang
daliri nya para ipakita ang singsing nya. They clapped.

My tear fell na kaagad kong pinunasan.

"We can't wait to get wed!" Nakita ko ang paghawak ni Rhea sa kamay ni Dash at ang
paghilig nya rito.

"Now, she was trashed." The woman beside our table murmured when I passed through
them.

Napunta ako sa may likod ng pool at hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong
tulala. As long as I wanted to cry ay ni hindi ko magawa.

Namamanhid ako but I want to trust Dash and his love for me. Sinabi nyang gusto nya
ako at naniniwala ako roon.

Tumayo ako humugot ng hininga bago naglakad pabalik sa party. Nang makalabas sa
backside ay nakita kong nasa may pool ang mga bisita.

I saw Rheallyn near the pool. May hawak syang baso ng wine habang may kausap. Si
Dash naman ay nakatayo roon at parang may hinahanap.

Nakakunot ang noo nya at nakapamulsa.

May mga babae rin sa may malapit sa akin na kaagad akong tinignan ng makita ako. I
saw the girls from the other table sitting here.

I saw her smirked when she saw me at may kung anong ibinulong sa kasama nya at
kumuha ng telepono.

"Reah!" Napalingon ako at nagulat ako ng makita si Trevor roon.

"Trev?" Gulat kong sabi.

"You looked beautiful! Kanina pa kita gusto lapitan kaso nawala ka!" He smiled at
me.

Nang sumulyap ako kina Dash ay nakita kong may kausap sa telepono si Rhea at si
Dash ay kausap si Zeijan.

I saw Rhea glance at me, nang mahuli nya ang tingin ko ay ngumisi sya at inirapan
ako. I saw her say something to her friends at ibinigay ang baso ng wine sa mga
ito.

Nagsasalita si Trevor pero hindi ko sya pinapakinggan at nakatingin lang ako kay
Rheallyn na umaatras sa may pool.

I heard giggles near us at umawang ang labi ko ng makitang tumili si Rheallyn at

nagpatihulog sa pool.

Kinabahan ako at naglakad palapit pero may pumatid sa paa ko at bago pa man ako
makakuha ng suporta ay nawalan ako ng balanse at naramdaman ko ang pagbagsak ko sa
tubig.

I heard screams at ang sakit sa may noo ko. Sinubukan ko namang abutin ang dulo ng
pool pero hindi ko maabutan sa sobrang lalim. Inabot ko ang kamay ko at nang
bahagyang makakita ay nakita ko kung paano tumalon si Dash sa tubig para sagipin si
Rheallyn.

Nanghina ako pero sinubukan kong abutin ang kung ano. Nainom ko na ang tubig at
nawawalan na ako ng hininga.

I am silently asking for help dahil sa unti-unting nawawalan ako ng hininga at

nagdidilim ang paningin ko.

That's when I heard a faint splash of water at ang paghawak ng kung sino sa baywang
ko at ang pag-ahon nito sa akin.

I heard faint voices at maya-maya pa'y naramdaman kong may nagpapump sa dibdib ko
pero hindi ako makagalaw.

"Reah! Reah! Wake up!" A faint voice called me.

"Please, Reah!" Nakarinig ako ng kung ano at maya-maya'y may bumuka ng bibig ko at
binigyan ako ng hangin.

"Fleureah! Shit!" I felt pressure on my chest pero parang may pumipigil sa

lalamunan ko para makahinga.

"Come back to me! Reah! Come back!" Paulit-ulit na sabi nito at bumuga ng hangin sa
bibig ko at doon ako biglang napatayo at umubo.

"Reah!" Patuloy lang ako sa pag-ubo at naramdaman ko ang paglabas ng tubig sa bibig
ko.

Nanghihina ako at umuubong nagmulat ng mata at nakita ko ang basang si Dash sa

harapan ko habang nag-aalalang nakatingin sa akin.

"Reah! Ayos ka lang?!" Tinakpan ni Trevor si Dash na kaagad humawak sa pisngi ko.
Basa rin sya kagaya ni Dash.

"H-Hey, Reah..." Nakita ko ang paglapit ni Dash sa akin pero napaatras akong bigla
sa pagkakaupo.

Nilamig ako ng makita ang takot sa mata ni Dash sa ginawa ko. I was shaking in
cold, in fear, in pain.

"Reah..." Ani Trevor at binalot ako ng twalya. "Reah, ayos ka lang?" Nilingon ko
sya at nanghihinang tumango ako.

Nangangatal ang labi ko sa takot at lamig. Naalala ko kung paano ako kapusin ng
hininga. I thought, mamamatay na ako... Akala ko...

"R-Reah, are you alright?" Nakaluhod na sa harapan ko si Dash at nang akmang

aabutin nya ako ay napaatras nanaman akong bigla.

I felt the pain on my chest when I saw fear on his eyes for what I did.
"Reah, let's go..." Hinawakan ako ni Trevor sa siko para makatayo pero nakita ko
ang mabilis na pag-iling ni Dash at inabot ako.

"N-No, Reah... Come with me..." He begged at nang hahawakan nya ako ay napaatras
nanaman ako.

I don't know what was happening to me. Napuno ng takot at sakit ang puso ko.

Fear of the death I almost faced and the pain of seeing Dash and Rheallyn.

Tama nga siguro sila... Tama nga sigurong mas bagay sila...

Na isa lang akong basura na pwedeng itapon kapag tapos ng magamit. Sumisikip ang
dibdib ko sa mga naiisip ko at sa nagmamakaawang mata ni Dash na sa kanya ako
sumama.

He...He saved her. He saved Rheallyn and I... Muntik na akong mamatay...

Bumaling ako kay Trevor at humawak sa kanya at mabilis nya akong inalalayan patayo.

"R-Reah..." I heard Dash's voice pero sumama ako kay Trevor.

Nasa kalagitnaan kami ng paglalakad ng may humigit sa braso ko at nanlaki ang mata
ko ng makita si Dash na basang-basa pa at hinabol kami.

"R-Reah..." Aniya.

"L-Let me go..." I whispered.

"N-No..." Umiling si Dash at pilit akong hinila. "N-No..." He repeated.

"What are you doing?" Ani Trevor na akmang pipigilan si Dash sa pinanggawa nya pero
umiling ako kay Trevor para hindi nya iyon gawin.

Sa halip ay bumitaw ako kay Trev at hinarap si Dash na basang-basa sa harapan ko.

"W-What do you want?" I stuttered. Pilit kong hinila mula sa hawak ang braso ko
mula kay Dash at napaawang ang labi nya roon.

"R-Reah, a-ayos ka lang?" His voice was shaking. "S-Sorry kung hindi kita
naligtas..." He said.

"S-Sya 'yung malapit sa akin and..."

"Y-You don't have to explain..." Iling ko. I saw his fear again. "N-No, Reah..."

"J-Just go back to her, Mr. Sandejas..." Nanginginig kong sabi sa kanya.

"A-Ayoko..." Umiling sya at pilit na inabot ang kamay ko pero umiling ako at
umatras.

"Just... Just go back... S-She needs you..." My voice broke.

"I-I need you..." Aniya sa nababasag na tono. Nakita ko ang pagkislap ng mata nya
kaya sumikip ang dibdib ko.

"P-Please, bumalik ka nalang sa kanya..." Sabi ko pa.

"A..Ayoko, Fleureah, please..." He begged. Basag na ang boses nya.

"P-Please..." Pagod na sabi ko. Tumulo ang luha ko at kahit na nilalamig na ako ay
mas nangingibabaw ang sakit sa puso ko.

"A-Ayaw mo na ba sa akin?" Nanginig ang boses nya. "W-Why are you giving me to
her?"

That made me sob. Tinakpan ko ang bibig ko at iniiwas ang tingin ko ng makitang
tumutulo ang mga luha nya sa harapan ko.

"Y-Yun na nga e," I sobbed and stared back at me. Halos hindi ko na makilala ang
boses ko sa panginginig nito.

"H-How can I give you if y...you weren't mine in the first place?" Puno ng
hinanakit na tanong ko.

I saw how tears continously fell from his eyes at mabilis kong pinahid ang walang
katapusan kong luha at mabilis na tumakbo palayo sa kanya.

Kabanata 24

Kabanata 24

"So... Is he the reason?" Tanong sa akin ni Trevor habang nakaupo kami.

Saglit ko syang nilingon at pagkatapos ay pinunasan ko ang mga luha ko.

"Yes..." Mahinang sabi ko.

Pagkaalis namin ay kaagad akong pumunta sa dating kwarto ko sa mansyon para doon
magbihis. Pinahiram ako ni Thallia ng damit at saglit silang umalis para bumalik sa
ibaba.

That left me alone with Trevor here at kahit hindi naman sya magtanong ay alam kong
alam na nya ang lahat base sa nakita nya kanina.

"Kaya... Kaya ayaw mo akong payagang manligaw dahil sa kanya?" He asked me.
Sumulyap naman ako saglit sa kanya at muling tumango.

"I...I don't even think I can accept love from someone else..." Sabi ko sa kanya.

"He's getting married..." Aniya sa akin kaya nilingon ko sya.

"I know..." I answered him. "Hindi ko naman nakakalimutan 'yun..." Sabi ko pa.

"Then... Bakit sya pa rin?" Aniya sa akin.

"I can't just teach my heart to unlove someone, Trevor..." Sabi ko. "Kung ganun
kadali edi sana matagal ko ng ginawa..." Mahinang sabi ko.

"How? I mean, paano kayo nagkakilala?" Tanong nya pero inilingan ko lang sya.

"Mahabang kwento..." Sabi ko nalang.

I don't want to even think about it. I am exhausted, I am drained, I coudn't even
speak well...

"Can you... Can you leave me alone, please?" Mahinang sabi ko sa kanya.

"Of course..." He smiled at me at pagkatapos ay umayos sya ng tayo at sumulyap sa

akin. "Will you be alright?" He asked me.

Nilingon ko sya at pagkatapos ay mahina akong tumango.

"Yes..." I whispered. "Salamat..." Tumango naman sya at lumabas na ng kwarto.

Now that I am alone again, I felt lost. Nanghihina ako. Hindi ko pa rin
makakalimutan ang lahat-lahat.

Masaya na ako e, pero nakakalungkot lang isipin na hanggang doon lang pala talaga
iyon.

Na kahit anong gawin ko, hindi na mababago pa ang lahat ng dapat mangyari.

I won't ever change the fact that he was getting married. I won't change his fate,
my fate, our fate.

Maybe our lives goes with my favorite myth. Siguro tragic na talaga ang ending but
life goes on.

He must go and marry her then I'll stay here and live my life like the way I lived
before.

Nakarinig ako ng kalampag sa pintuan ang ang tunog ng isang tahol kaya kaagad akong
tumayo at pagkabukas ko ay kaagad na bumungad sa akin si Skye na nag-aabang roon.

"Hi, Skye..." I whispered. He barked at mabilis na pumasok sa loob ng kwarto.

I watched him as he jumped on the bed and wait for me at nang maupo ako sa tabi nya
ay kaagad syang tumakbo papalapit sa akin.

He barked and jumped. Kaagad ko naman syang sinalo at niyakap ko sya.

He was barking, trying to calm me pero mas lalo lang akong naiiyak sa ginagawa nya.

"Sorry, baby..." He barked at naupo sa hita ko. Sumandal naman ako sa headrest at
hinaplos ang ulo nya. "Sorry kung iyakin si mommy..." I whispered.

He whimpered.

"Hindi kasi kami pwede ni Daddy e..." Sabi ko pang ulit.

Nanahimik si Skye sa sinabi ko at sumisik sa katawan ko. I know he was sad, nawala
na ang ingay nya mula sa pagtahol at sumiksik lang ito sa akin.

I sighed and touched his head. Nag-angat naman ng tingin ito sa akin gamit ang
matapang nyang mga mata at sumiksik nanaman.

"Sorry, Skye pero nahihirapan na din ako..." Bulong ko.

Magkasama kami ni Skye na pumunta sa may veranda para sumilip sa kaganapan sa baba.
The party is still on-going pero alam kong usap-usapan ang nangyari sa pool kanina.

Nalaman ko rin na si Trevor ang nagligtas sa akin mula sa pagkakalunod sa pool pero
si Dash ang nag-CPR.

That's what Thallia told me, na pagkakuha ni Dash kay Rheallyn mula sa pool at
hindi naman ito nawalan mg malay ay kaagad itong tumakbo patungo sa akin at tinabig
si Trevor para iligtas at ibalik ang hininga ko.

I was glad at that pero hindi mawala sa akin ang sakit. I am insecure, I admit.

Sa sobrang insecure ko at pagseselos ay masama ang loob kong iniligtas nya si

Rheallyn bago ako but I can't blame him. She's his fiancee, of course, ililigtas
nya iyon.

Mabuti nalang at wala na si Nanay at Allia ng mangyari ang bagay na iyon kaya hindi
ito mag-aalala.

Bago pa man makarating kay Nanay ang balita ay pinauwi na raw nila Kuya Iñigo si
Nanay para makapagpahinga kasama si Allia.

Tahimik lang si Skye na mukhang nakikidamay sa nararamdaman ko. Nakaupo lang sya sa
may upuan roon habang ako'y nakasilip sa bintana.

I saw the stars shining brightly on the sky. I wish na sana, kagaya ng bituin ay
maging payapa na ang pakiramdam ko.

Narinig ko ang pagbukas ng pintuan at umayos ako ng tayo ng makita ko si Zeijan na

naglalakad palapit sa akin.

"Hi, Reah-tot..." He smiled at me. Maliit akong ngumiti at tumango sa kanya habang
sya nama'y lumapit at tumabi sa akin.

"Ayos ka lang?" Tanong nito sa akin.

"Hindi..." I answered him truthfully.

"I'm sorry about what happened today..." Aniya sa akin. "We didn't expect that
they'll go here..."

"Sino?" Tanong ko sa kanya.

"Rheallyn..." Sagot nya sa akin. "Wala naman sila sa plano..." He cleared his
throat kaya napatingin ako sa kanya.

"Plano?" I asked him. Tumingin sya sa akin at umiling.

"Wala 'yun, you can just ask Dash about it..." Aniya sa akin. "I am not in the
position to tell you that..."

Tumango ako at kahit na gusto kong malaman ang plano na sinasabi nya ay hindi na
ako nagsalita pa.

"Hindi sa nangingialam ako, Reah..." Aniya sa akin. "Dash is really inlove with
you..."

Napatungo ako sa sinabi nya at mahigpit na humawak sa balkonahe.

"He's not..." Sabi ko at kinagat ang labi ko.

"He is..." He answered me kaya hindi na ako nagsalita. "Pumayag syang mangyari ang
event na ito para sayo..."
Naguguluhan man ay hindi pa rin ako nagsalita.

"He was wasted, Reah-tot..." Aniya sa akin. Naupo naman ako katabi si Skye at sya
rin ay naupo sa tabi ko.

"W-Where is he?" Tanong ko at nagbaba ng tingin.

"Sa garden." Sagot nya. "He cried, wala syang kinakausap maliban kay Zidney..."
Aniya sa akin.

"And he's still not changing his clothes. Nag-aalala na nga si Mommy at baka
magkasakit." Aniya.

Tumango naman ako at hindi na muling nagsalita.

"H-Hindi naman sa kinakampihan ko si Dash, Reah but he has his reasons kung bakit
hindi pa nya maputol ang sa kanila ni Rheallyn." Sabi nito.

"T-They can just get married and forget me..." Sabi ko. "Kung kailangan ako ang
lalayo, malaki rin ang maitutulong ni Rhea sa kanila samantalang ako..."

"It's you that he needs, Reah..." Aniya sa akin. "And I just want you to know na
natutunugan na ni Dash na ikaw ang Reah na nag-alaga sa kanya dati."

"I will go away..." Sabi ko. "I can do that. Parang hindi ako maging handlang sa
kanila."

"Then you'll both just hurt and torture each other..." He told me.

Bumuntong-hininga naman ako at umiling. "Ayoko ng ma-involve sa kanila..." Sabi ko.

"Then, I can't do anything kung ayan na ang desisyon mo..." He sighed. "Too bad we
were rooting for you and Dash at the end pero mukhang wala pala..."

He gave me a sad smile bago tumayo. Nang makita nya si Skye ay ngumiti sya at
tinawag ito.

"Come on, Skye..." Tawag nya dito. "Your Dad needs you..." He told him kaya kaagad
na tumakbo si Skye pababa sa upuan.

"Sige, labas na ako, Reah-tot..." He smiled at ginulo ang buhok ko bago sila
lumabas pareho ni Skye.

When they left ay napasandal nalang ako sa upuan roon at napahugot ng hininga.

I sighed to calm myself. How can this day be beautiful and disastrous at the same
time?

Nanatili akong nakatulala sa hangin ng hindi ko alam kung gaano katagal bago ako
nagdesisyong bumaba at umuwi na.

Pagkababa ko palang ng hagdan ay kaagad kong narinig ang boses sa mikropono.

"I am sorry but..." Nangunot ang noo ko ng marinig ang boses ni Dash roon kaya
bumaba ako ng tuluyan.

Bahagya akong nagtago sa likod ng mga nakatayong bisita roon.

"I am breaking off the engagement..." I gasped. Maski ang mga tao ay nagulat sa
sinabi ni Dash sa mikropono.

"What?! What do you mean, Mr. Sandejas?!" Galit na sabi ni Cindy Lejez sa kanya na
umakyat pa sa stage.

"I-I am sorry, Tita, but I don't love Rhea--" Nagulat ako ng sampalin nito si Dash
dahilan para pumaling ang ulo nito sa lakas ng pagkakasampal.

"You don't have the right to slap my son!" Sigaw ni Tita Lena.

"Pinagmukha nya kaming tanga!" She exclaimed. "You can't just break the
engagement!" Sigaw nito.

"S-Sorry po..."

"You won't get away with this! You will suffer!" Sigaw nito kau Dash.

Nakita kong nagkagulo na ang mga tao roon dahil sa pag-iyak ni Rheallyn.

"A-Akala ko ba mahal mo ko?!" She cried while saying that.

Hindi naman nagsalita si Dash at tinanggap lahat ng masasakit sa salita galing sa

ina ni Rheallyn.

Ako naman ay naguguluhan sa nangyayari. Why is he cancelling it?

Why did he do that?

"I'm sorry..." He lower his head. Nabakas ko ang pagod sa boses nya.

Cindy slapped Dash again. Napaayos naman ako ng tayo at mula sa pwesto ko ay kita
ko ang pamumula ng pisngi ni Dash.

He was still wearing his dress shirt kanina. Sigurado akong natuyo lang iyon dahil
sa hangin sa labas habang suot nya.

"Stop her!" Tita Lena screamed. Nagpapanic na ang mga tao roon at nakita ko ang
pag-akyat ni Zeijan sa stage.

Nakita kong kinalma nya si Cindy roon sa stage at wala namang imik si Dash habang
nakatungo roon.

Rheallyn was already crying at umakyat ito sa stage at nagulat ako ng agawin nya
ang mikropono at nagsalita roon.

"Y-You won't break the engagement right?" Lumapit sya kay Dash at umiling lang ito
bago umatras.

"W-Why? Dash? I... I took care of you when you were still fragile! Ang sabi mo...
sabi mo papakasalan mo ako?" Lumapit ito kay Dash at nakita ko ang pagyakap nya
rito.

May kung anong bumara sa lalamunan ko ng makitang niyakap nya si Dash.

"S...Sorry, sorry, Rhea..." He sighed at kinalas ang yakap nito.

"B-But Dash..." She sobbed. "M-May nagsabi ba sayong hiwalayan ako? Is it that
bit--"
"Stop." Mariing sabi ni Dash. Nakita ko ang pagkunot ng noo nya at ang paglayo
nito.

"Is it that bitch who told you to break up with me?! Tell me, Dash!" Sigaw nya.
Mabilis ring umakyat sa stage si Kuya Iñigo para kalmahin si Rheallyn na tinutulak
lang si Kuya palayo.

"T-Tell me, Dash! Kung 'yung maland--"

"Stop, Rheallyn! Just stop!" Mariing sabi ni Dash at nakita ko ang pag-iling nya.

"H'wag mo syang idamay dito..." He said in finality. "I-It was me..." He said.

"S-Sorry but we must stopped this--" Halos marinig ko ang tunog ng malakas na
sampal ni Rheallyn sa kanya.

Nakita kong nagsialisan na ang ibang tao dahil sa nangyayari. Hindi na rin marami
ang tao dahil gabi na marahil kaya umuwi na.

"I hate you, Dash! I hate you!" She sobbed and cried.

"Sorry..." Dash apologized again.

"I will get even!" Sigaw ni Rhea kahit na pilitin na sya pababa ni Kuya Iñigo.

"Gaganti ako!" Mabilis na naibaba ni Kuya si Rhea at ang Mommy nya na halos
kalmutin na si Zeijan.

Nang makaalis sila ay nabaling naman ang pansin naming lahat ng mapahawak si Tita
Lena sa dibdib nya.

"Mom!" Kuya Iñigo ran towards her at humawak sa kamay nito.

Inatake ako ng kaba at nagkagulo sila para makalapit lang kay Tita. I was about to
go ng umatras ako at hindi na tumuloy.

"The nurse! Call the nurse!" Tito Ejercito exclaimed at lumapit sa asawa.

Nakita ko naman ang takot sa mata ni Dash habang nasa stage sya at mabilis syang
bumaba para makalapit sa Mom nya.

"M-Mom..." His voice shook. Akmang lalapit sya sa Ina ay sumigaw si Tito sa kanya.

"Dash Rakiel!" Sigaw nito kaya natigil si Dash.

"M-Mom..." Lumapit syang ulit. "S-Sorry... Sorry..." He murmured.

"Dash, stay here..." Ani Kuya Iñigo at inasikaso nila si Tita. Nakita kong napaupo
si Dash at napasabunot sa buhok nya.

Sumikip ang dibdib ko at umawang ang labi ko. Nawawala na ang mga tao sa gulong
nangyayari sa bahay at nakita kong napaupo si Dash sa upuan doon at tumungo.

"Dash Rakiel. Mag-usap tayo." Tito Ejercito told him at kaagad na naglakad.

"Tangina," I heard him cussed. Nanatili lang naman akong nakatago roon at
tinitignan sya.
"T-This is my fucking fault..." Mariing sabi nya at sinipa ang upuan doon, dahilan
para matumba iyon.

I watched him as he followed his Dad at nanatili lang akong nakatulala roon.

Naglakad ako palabas at narinig ko kaagad ang usapan ng mga bisita nila kanina.

"I am dissapointed with Dash..." Ani ng isang lalaki na inaayos ang suit na suot.

"Akala ko pa naman ay maayos ang event na ito but it turns out to be a disaster.
Did you saw Lena and Ejercito? Their son is a dissapointment..." Ani ng kasama
nitong babae at sumakay na sila ng sasakyan.

I didn't saw Rheallyn and his family here anymore at nang mabakante ang parking
roon ay napabuntong-hininga nalang ako at napaupo.

Why am I thinking na ako ang dahilan ng lahat ng ito?

I saw Dash earlier and how he cancelled the engagement. I saw how Tita Lena
suffered and how Tito Ejercito got mad.

Napatungo ako at napahawak sa leeg ko.

"Where is it?" I murmured ng wala akong makapang kwintas sa leeg ko. I panicked.

Napatayo akong bigla at pilit na inalala kung saan ko nilagay ang kwintas ko na
ibinigay ni Dash kanina.

The last thing I know is that I forgot to remove it kaya ko tinanggal then I placed
it on my hand at pagkatapos ay...

Napapikit ako at napabuntong-hininga.

"Nasaan na ba 'yun?" I murmured. Kinabahan na ako kaya pumasok ako sa mansyon at

kaagad kong hinanap ang kwintas sa lamesa namin kanina pero wala ito roon.

"Reah?" Napalingon ako at nagulat ako ng makita si Krista na tumutulong sa pag-

aayos roon.

"Krista!" I called her.

"Gabi na a? Di ka pa umuuwi sa inyo?" Tanong nya sa akin.

"Uh, ano, may hinahanap kasi ako..." Sabi ko at tumingin sa paligid.

"Did you saw a necklace here?" I asked her. Napakunot naman ang noo nya at umiling
sa akin.

"Wala naman, anong itsura?" Tanong nya.

"Uh, may kulay blue na bato sya." Sabi ko naman. Inikot ko ang tingin ko roon at
sumilip sa mga ilalim ng lamesa pero hindi ko iyon makita.

"Manang, pinapatanong ni Reah kung may nakita ba raw kayong kwintas na may kulay
blue na bato?" Ani Krista sa mga kasama namin roon.

"Wala naman, Krista..." Sagot ni Manang sa kanya. Lumapit naman si Krista sa akin
at kinalabit ako.
"Hoy, babae, wala daw..." Aniya sa akin. Nakagat ko ang labi ko at napabuntong-
hininga.

"Salamat, Krista..." Sabi ko sa kanya at naghanap pa roon.

"Saan ba galing 'yun? Importante ba?" Tanong nya.

Nilingon ko sya at tumango ako. Malakas ang kabog ng puso ko habang hindi ko iyon
nakikita.

Hindi ko iyon pwedeng mawala! That was the last thing Dash gave me!
"Gusto mo tulungan kitang maghanap?" Tanong nya sa akin at kaagad ko syang nilingon
at mabilis akong tumango.

"Oo, please..." Sabi ko sa kanya. "Parang kulay silver 'yun tapos may blue na
bato..." Sabi ko.

"Bakit mo ba nawala?" Tanong nya sa akin.

"Hawak ko lang naman kanina tapos..." Kinagat ko ang labi ko. "H-Hindi ko na
maalala..."

"Sige, tutulungan kita..." Ngumiti ako at nagpasalamat kay Krista bago tumakbo at
nagsimulang maghanap nung kwintas sa mga pinuntahan ko kanina.

Pumunta ako sa may parte ng garden at doon sana maghahanap nang makarinig ako ng
boses kaya umatras ako at nagtago sa may puno roon.

"I-It's my fault, Skye..." I stopped when I heard his voice. Mabilis akong sumilip
at nakita kong nakaupo roon sa bench si Dash habang umiinom ng alak at si Skye ay
nakaupo sa tabi nito.

"B-Because of me inatake si Mom tapos... Si Fleureah..." Nakita ko ang pagbuntong

hininga nya at ang pag-iling nya.

"I-I lost her too..." His voice crack. "I...I just want to be happy..." Aniya kay
Skye.

"Masama ba 'yun?" Skye barked. Natigil naman ako at napatungo.

"I-I already stopped the engagement but...but why I am not happy?" Bulong nito sa
hangin. "Is it because I still can't get her?"

Skye barked at nakita ko ang pag-akyat nito sa hita ni Dash at sinanggi ng ulo ni
Skye ang hawak na alak ni Dash na akmang iinumin nya.

"D-Don't stopped me." Lumayo sya kay Skye pero nagsumiksik pa rin ito kanya kaya
walang nagawa si Dash kung hindi bitawan ang alak at haplusin ang ulo ng alaga.

"S-Sorry, Skye if I am telling you this..." Mahinang sabi nito. "I-I just can't get
this off my chest, wala akong mapagsabihan kundi ikaw lang..."

May kumirot sa dibdib ko habang nakikinig sa kanyang makipag-usap kay Skye.

"A-Ang sakit kasi..." Aniya. "S-Si Mom napahamak t-tapos si Dad, he was mad at
me..." Sabi nito.

"T-Tapos... Tapos si..." Narinig ko ang pagsinghot nya at nakita ko ang pagsabunot
nya sa buhok at pagpunas ng luha nya.
"S-Si Reah, Skye, ayaw na nya sakin..." Umiling sya. I heard Skye whimpered and
tried calming him by licking his face.

"Ang gago ko kasi..." Sabi nya. "Tangina lang." Tinapon nya ang can ng beer sa
malayo at hinaplos ang ulo ni Skye.

Skye barked at biglang umalis sa hita ni Dash at bumaba sa lapag.

"W-Where are you going?" Ani Dash na magulo pa ang buhok at tumayo para tignan si
Skye.

Skye barked and ran. Nakita kong nangunot ang noo ni Dash pero naglakad rin sya at
sinundan ang alaga na tumakbo palayo.

Nang makaalis na sila ay doon ko lang napansin ang luha na nalaglag sa pisngi ko.

I sniffed at kaagad ko iyong hinawi para alisin.

Sumisikip ang dibdib ko sa mga narinig ko pero hindi ko alam ang dapat kong gawin.

Humugot ako ng malalim na hininga at kinalma ang sarili ko bago nagsimulang mag-
ikot sa garden.

Kahit anong mangyari, kailangan kong mahanap 'yung kwintas! Even if it takes me
whole night just to find it I will!

Nag-ikot ako at sumilip sa may bench pero hindi ko iyon makita. Basta hawak ko lang
'yun, tapos hindi ko maalala kung nilagay ko ba sa panyo ko o ano...

Sa pool!

Mabilis akong naglakad patungong pool at nang makita ang tubig ay napaatras ako
saglit. Sariwa pa rin sa akin ang mga nangyari kanina.

I can still remember how I fell and drowned.

"Reah!" Narinig kong tinawag ako ni Krista kaya lumingon ako at hinanap sya.

"Krista!" I exclaimed dahil hindi ko sya makita.

"Fleureah Kaia! Nasaan ka ba?" She screamed. Nangunot maman ang noo ko at hinanap
sya.

"Sa pool!" Sabi ko at maya-maya pa ay napadpad sya roon at pinalo ang braso ko.

"Hay naku, Kaia! Kanina pa kita hinahanap di ka sumasagot!" Aniya sa akin.

"Reah ang itawag mo! Kaia ka ng Kaia..." Reklamo ko.

"Asus, napakahirap kasing sabihin 'yang pangalan mo!" Aniya sa akin kaya napailing
nalang ako sa kanya.

"Nakita mo?" Umiling sya sa akin.

"Nagtanong na nga ako sa mga guard kung nakita 'yung kwintas mo pero wala naman daw
silang napansin. Naghanap din ako 'dun sa may bandang parking pero wala akong
nakita..." Aniya sa akin.
Bumagsak ang balikat ko at nasuklay ang buhok ko.

"Nasaan kaya 'yun?" I sighed.

"Bukas mo nalang hanapin! Gabi na, madilim, hindi mo makikita..." Aniya sa akin
pero umiling ako sa kanya.

"Sige, salamat, Krista..." Sabi ko. "I'll just find it on my own. Hindi pwedeng
abutin iyon ng bukas..." Sabi ko pa.

"Bakit hindi? Tsaka, di ka pa ba uuwi?" Tanong nya sa akin.

"Hindi na muna," Sagot ko. "I just have to find the necklace..." Sabi ko at
napanguso sya at tumango.

"Sige, ingat ka... Mukhang importanteng-importante ang kwintas, huh?" Tanong nya at
tumango naman ako sa kanya.

"Importante 'yun..." Sabi ko.

"Sige, bye, Fleureah Kaia!" She exclaimed. Nangunot naman ang noo ko pero kumaway
lang sa kanya at nang makaalis na sya ay naglakad na ako.

Sa pinakagilid ako naglakad malayo sa pool sa takot na madulas o matapilok at

pagkatapos ay malaglag. Baka malunod ako at dahil walang tao ay wala ng magliligtas
sa akin at baka matuluyan na ako.

I remembered going in the back side of the pool. Naroon ako kanina kaya baka naroon
ko naiwan.

Ayokong umasang nandoon nga pero sana nandoon talaga. Hindi ko alam ang gagawin ko
kung sakaling mawala 'yun!

Nagpunta ako sa backside ng pool at nakita ko kaagad ang panyo ko roon na

nakapatong.

Pumilantik ang puso ko at mabilis na naglakad roon. Baka nandito!

Mabilis kong kinuha ang panyo at halos mapamura ako ng makitang hindi ko iyon
nabalot roon.

"Nasan na ba 'yun?!" I exclaimed in frustration. I can't lose that! Never!

Naghanap ako sa paligid roon. Pinagpag ko pa ang panyo ko at nagsasalita na ako

mag-isa roon.

"Magpakita ka na kasi..." I murmured while looking for it.

Nakarinig ako ng kaluskos sa likod ko pero hindi ako lumingon at naghanap pa roon.
Kailangan ngayong gabi nasa akin na!

"Kaia?" Someone called my name.

"Bakit?" Tanong ko at naghanap pa roon. "Nakita mo na ba kwintas ko, Krista?"

Tanong ko at nang walang sumagot ay nangunot ang noo ko.

"Nahanap mo--" Lumingon ako at halos mapaupo ng makita ang nasa harapan ko.

He was looking at me with those piercing eyes at napaatras ako bigla.

"Are you looking for this?" Iniangat nya ang nasa kamay nya at umawang ang labi ko
ng makita ang kwintas na hawak nito.

Kumabog ang dibdib ko at bumuka ang bibig ko para magsalita pero walang lumalabas
na salita sa bibig ko.

"D-Dash..." My voice broke at doon ko nakita ang paglambot ng mata nya habang
nakatingin sa akin.

"F-Fleureah Kaia..." He uttered my name at napakuyom ang kamay ko ng makita ang

paglaglag ng luha sa mata nya.

"A-Are you my Kaia?" He whispered with his breaking voice.

xxxx
Goodnight! :)

PS: Baka extended ang story na 'to but not really that long. So originally, 30 sya
at kung mag-eextend mga 35?

Kabanata 25

Kabanata 25

"A-Are you my Kaia?" He whispered with his breaking voice.

Natigil naman ako at hindi nakapagsalita. I saw how tears started falling from his
eyes again.

May kung anong pait at kirot ang pumuno sa puso ko.

"A-Are you?" His voice shook. Napapikit naman ako at biglang nalaglag ang luha ko
sa mga mata ko.

Hindi ako nakapagsalita at nanatili lang akong nakatitig sa kanya. Mabilis kong
pinawi ang luha ko at napatungo.

"S-Skye..." I heard him call his dog. "C-Can you tell me where your mom is?"

Mabilis akong nag-angat ng tingin at tuluyan ng napaluha ng biglang tumahol si Skye

at tumakbo palapit sa akin. I watched Skye as he barked infront of me before going
back to Dash.

Napahagulgol ako at napailing.

"K-Kaia..." His eyes are gloomy while saying that. He took a step forward at hindi
manlang ako nakagalaw habang nakatingin sa kanya.

My knees are shaking. Ni hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko at parang gusto ko

nalang mapaupo sa panghihina.

"Kaia..." He breathe at nang makalapit sya ay inabot nya ang baywang ko at mabilis
akong niyakap.

I sobbed when he held my waist tighter and settled his head on my neck.
"D-Don't go, please..." He whispered. "S-Sorry, Kaia if I... If I haven't found out
rightaway..."

Umiyak ako at ni hindi ko maigalaw ang kamay ko sa panghihina.

"D-Dash..." I breathe.

"I-It was my fault, h-hindi kita nakilala kaagad..." Iyak nya. "Please, Kaia..."

"I-I am not Kaia..." I told him.

"N-No, don't say that..." He gasped pero umiling akong muli at sinubukang itulak
ang dibdib nya palayo sa akin sa kabila ng panghihina ko.

"N-No..." He cried. Everytime I'll push him, he'll pull me closer to his body.

"D-Dash, please..." Pero umiling lang sya sa leeg ko at mas hinigpitan ang yakap
nya sa akin.

"M-My heart knows it's you..." Nanghihinang bulong nya. "P-Please, Kaia, d-don't
push me away..."

"H-Hindi tayo pwede, Dash..." Bulong ko pabalik sa nanghihinang tono.

"I-I need you..." Bulong nya. Sinubukan ko syang itulak muli palayo sa akin at nang
magtagumpay ako ay hinanap ko ang mata nyang hilam na sa luha.

"H-Hindi ako sya... I..." Naputol ang sinasabi ko ng makita ang pamumula ng mata
nya at takot roon.

It's my first time seeing him like this. Seeing him like he'll do anything just to
have what he wants.

"M-Mahal kita..." His voice broke.

Napailing naman ako at nakagat ang labi ko. I took a step back at mas nabakas ko
ang kaba sa mukha nya.

"Y-You don't..." Sabi ko sa kanya. "B-Bumalik ka na kay Rheallyn, she'll love

you..."

"M-Mahal na mahal kita..." He blurted out again. "W-Why can't you understand that?"
Nanghihinang sinabi nya sa akin.

He moved closer and I took a step backward at nang tumama ang likod ko sa pader ay
natahimik ako.

He lifted his hands at nag-aalangang inabot ang pisngi ko. I saw how much he's
afraid to touch me for I will break in one bad move.

"W-Why are you always pushing me away? B-Bakit mo ako pinamimigay?" Puno ng
hinanakit nyang sabi.

Napatungo ako pinigil ang mga hikbi ko habang sya nama'y humaplos muli sa pisngi
ko.

"A-Ayaw mo na ba sa akin?" Umiling ako ng umiling at nag-angat ng tingin sa kanya.

Nakasalubong ko ang mga mata nya na nagmamakaawa sa akin.
"H-Hindi sa ganun..." Umiling ako.

"T-Then why? Why can't you accept me?"

"B-Because w-we can't be together..." Sagot ko at pumikit para damhin ang hawak nya
sa pisngi ko.

"W-Who told you we can't?"

"M-Mas bagay kayo ni Rheallyn... She... She can help you with your business and--"

"I don't give a damn about that!" He said in finality.

"D-Dash, please..." Umiling ako.

"N-No, I-I won't give you up..." Sabi nito. He lifted his other hand and cupped my
cheeks and made me look at him.

"I'll do anything to have you... K-Kahit ano... Please, Kaia... H'wag mo naman
akong ipamigay..." Hindi ako nakasagot sa kanya at natahimik nalang at 'yun nalang
ang gulat ko ng unti-unti syang dumausdos at lumuhod sa harapan ko.

I gasped at napatakip sa bibig ko.

"P-Please, Kaia... Take me back..." He begged.

"D-Dash, tumayo ka d'yan!" I exclaimed. Inabot ko ang kamay nya at pilit syang
hinila patayo pero umiling lang sya at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko.

"I-I'll do anything pero parang-awa mo na..." He sobbed. "H-H'wag mo naman ako

ipamigay sa iba..."
Sumikip ang dibdib ko sa nakikita ko. I wanted to beg him too to stand up because I
can't see him like that.

"D-Dash..."

"P-Please, Kaia ko..." He begged. Ang kamay kong hawak nya ay dinala nya sa labi
nya at matagal nya iyong hinalikan at ramdam ko ang basa roon na mula sa mga luha
nya.

"I-I don't think I can do this without you..." Sabi pa nya. "S-Sorry kung nasaktan
kita, s-sorry kung sinubukan kong iwasan ka..."

"S-Sorry kung pinaiyak kita..." Nag-angat sya ng tingin at nagkasalubong ang mga
mata namin.

His teary, reddish, black eyes resembled mine. It was full of fear, regret and
longing...

"S-Sorry kung hindi kita kaagad nakilala..." Sabi nya habang nakatitig sa mga mata
ko.

"B-But I promise, Reah..." He closed his eyes tightly as tears fell from his eyes
again.

"I promise my heart never ever forget you..." Sa sinabi nyang iyon ay lumabas na
ang pinipigilan kong luha at hikbi at nanghihinang napaluhod ako sa harapan nya at
napatungo.
"D-Dash..." I cried while kneeling infront of him.

Mabilis naman nyang hinawakang muli ang magkabilang pisngi ko at pinawi ang mga
luha ko paalis.

"M-My eyes may can't see who's the real Reah who took care of me..." Sabi nya
habang nakatitig sa mga mata ko. Inabot nya ang kamay ko at dinala iyon at itinapat
sa dibdib nya.

"B-But I promise... I promise... My heart never forget who my real Kaia is..." Sa
sinabi nyang iyon ay napasinghot ako at paulit-ulit na tumango habang sya nama'y
lumuluha rin sa harapan ko.

I can feel his heartbeat against my hand, beating wildly and familiarly.

"I love you..." He whispered at marahang hinila ang kamay ko payakap sa kanya.

He held my waist tightly as we cried on each other's shoulder. He was caressing my

back and kissing my hair.

"I love you, Kaia..." Bulong nito ng paulit-ulit. "I love you... I love you..."

"S-Sorry, Dash..." Bulong ko rin pabalik. "I-I was insensitive I..."

"It's alright..." Bulong nya sa akin. "I am really sorry too..." He whispered.

"Babawi ako, promise..." Sabi nito sa akin. Humiwalay sya at hinaplos ang pisngi
ko.

"I made you cry again," Sabi nya habang marahang hinahaplos ang mukha ko. "S-Sorry,
Kaia..." Sabi nito sa akin.

Naupo sya sa may damuhan at ako nama'y sinubukang tumayo pero dahil sa nanghihina
ako ay napaupo ako sa damuhan.

Nagulat nalang ako ng marahan nyang hinawakan ang hita at likod ko at iniangat ako
para buhatin.

Napasinghap ako sa ginawa nya at mabilis na napakapit sa leeg nya.

"W-What are you doing?" Tanong ko.

"I'll carry you..." Mahinang sabi nya sa akin at umayos ng tayo at buhat sa akin.

"K-Kaya ko namang maglakad..." Sabi ko pa sa kanya pero umiling lang sya.

"Let me..." He told me. Nakita ko ang paglingon nya sa paligid at nang bumaba ang
tingin nya at sumulyap sya roon.

"Skye, follow us..." Sabi nito at nag-umpisa itong maglakad. Tahimik lang naman ako
habang naglalakad sya.

Tanging ang huni ng mga mga hayop at ang malakas na tibok ng puso nya lang ang
naririnig ko sa mga oras na ito.

I heard Skye barked behind us pero hindi pa rin ako kumibo.

Habang naglalakad kami papasok sa mansyon ay naramdaman ko ang ambon sa may braso
ko at mukhang naramdaman iyon ni Dash kaya napatigil sya saglit at tumingin sa
langit.

"It's raining..." He murmured at naglakad syang muli habang pinipirmi ako sa braso
nya.

I sighed at sumandal sa may dibdib nya. Nakita ko ang pagsulyap nya sa ginawa ko
pero wala syang imik at hinayaan lang ako.

"Dash-beybe! Nakita mo ba si Reah-tot?" Natigil kami sa boses ni Zeijan at mabilis

akong lumingon at nakita kong laglag ang panga nito ng makita kaming dalawa.

Nakita ko ang gulat na si Thallia at Kuya Iñigo na nakatayo rin doon habang
nagmamasid samin.

Nanlaki ang mata ko at bumitaw sa leeg ni Dash at akmang bababa pero pinirmi lang
ako ni Dash sa braso nya kaya napakapit akong muli sa kanya.

"U-Uh..." Awkward na tumawa si Zeijan at napatingin sa akin.

"Uh, I mean... Reah-tot..." Tumikhim sya at nagsalitang muli. "Tot tot tot..."
Halos mapangiwi ako ng kinanta nya iyon at humawak sa baywang nya at kumendeng sa
harapan namin.

"Tangina?" Kuya Iñigo cursed habang kumekendeng ito sa harapan namin. Thallia
laughed and shook her head.

"Tot tot tot..." He moved his waist.

"Don't you even dare do that again..." Nakita ko ang pagngiwi ni Dash sa kapatid na
natigil sa pagkembot sa harapan namin.

"Huh?" Nakita ko ang pagkurap ni Zeijan.

"I already know everything..." Dash told him at nakita ko ang pagsimangot ni Zeijan
at ang pag-ayos nya ng tayo.

"Tangina, di ko na uulitin 'yun!" He exclaimed at hindi na namin napigilan ang

pagtawa.

Napakamot ng batok si Zeijan at nang makita akong nakatingin ay ngumiwi sya sa

akin.

"Humanda ka sakin, Reah-tot!" He hissed kaya natawa ako.

"Subukan mo lang..." Kumunot ang noo ni Dash at naglakad naman sya habang buhat
ako. "Sige na, aakyat kami..." Aniya.

"Huh? Bakit?" Ani Zeijan at natatawa lang si Kuya habang umaakbay kay Thallia.

"Magpapahinga?" Nakita ko ang pagtaas ng kilay ni Dash at ngumiwi lang si Zeijan sa

amin.

"How's Mom?" Ani Dash kay Kuya.

"She's resting, everything's fine... Don't worry..." Nakita ko ang paghugot ng

hininga ni Dash at ang pagtango nito.

"Thank, God..." He whispered.

Naglakad si Kuya palapit pa sa amin at pagkatapos ay tinapik si Dash sa balikat.

"You both take a rest... It's been a tiring day for the two of you..." Ngiti nya.

"Salamat, Kuya..." Dash answered. I saw Kuya nodded at him.

"Namamaga pa mga mata nyo o!" Zeijan exclaimed. "I never knew Dash-beybe is a cry
baby!"

"Fuck you!" Lumapit si Dash kay Zeijan habang buhat ako at bago pa makalapit ay
mabilis ng tumakbo palayo ang loko bago tumawa.

Nagpaalam kami sa kanina at nang makaakyat kami sa second floor ng bahay ay walang
katao-tao ang hallway.

"D-Dash?" Natigil sya sa paglalakad at ibinaba ang tingin sa akin.

"Hmm?"

"C-Can you put me down? Maglalakad nalang ako..." I told him.

"Alright..." He smiled a little at marahan akong ibinaba. Hinawakan naman nya ang
kamay ko habang umaayos ako ng tayo at nang makaayos ako ay nilingon ko si Skye na
nakatingin sa aming dalawa.

"Hi, Skye..." I smiled. Bigla syang tumahol at tumakbo sa akin kaya bumitaw ako sa
kamay ni Dash at dumukwang kay Skye.

Skye barked at sinubukang umakyat sa may hita ko pero bago pa man ito makaakyat ay
biglang lumapit si Dash at binuhat ito.

"Later, Skye..." I heard Skye whimpered at sinubukanv kumawala kay Dash pero hindi
sya makaalis.

"Your Mom's tired, pahinga muna sya..." Ani nito at natahimik si Skye pero gusto pa
ring umabot sa akin.

Sumunod ako sa kanilang dalawa at nagulat ako ng tumapat kami sa kwarto ni Dash.

Ibinaba nya si Skye at binuksan ang kwarto nya at inilahad sa akin ang loob. I
blinked at napalunok ako.

"U-Uh, uuwi nalang ako..." Sabi ko. "Baka nag-aalala si Nanay..."

"Malalim na ang gabi..." Ani sa akin. "It's not safe to go home at this time of the
night..."

"Uh, sa ano, guestroom nalang ako matutulog?" Sabi ko sa kanya.

"Kuya and Thallia with the twins will sleep there..." Ani sa akin.

"Uh, sa ibang kwarto?"

"May guest doon..." Natahimik naman ako at nakita ko ang pagngiti nya sa akin at
tinagilid nya ang ulo ko.

"Don't worry hindi naman kita hahalayin sa loob..." Nanlaki ang mata ko sa sinabi
nya at napatawa sya.
"Kidding!" He smiled and reached for my hand before pulling me inside his room.
This is the first time seeing him smiling this genuinely at me!

Pagkapasok namin ay pinaupo nya ako sa kama nya.

"Are you going to take a bath?" Aniya sa akin. Umiling naman ako at nag-iwas ng
tingin.

"Naglinis na kasi ako kanina..." Sabi ko naman. He nodded and smiled.

"Okay, then..." Tango nya sa akin. Lumapit sya sa akin at iniangat ang paa ko
paakyat sa kama bago nya iniangat ang kumot hanggang baywang ko.

Tumayo sya at pagbalik nya ay may hawak na syang panyo at naupo sa harapan ko.

"Kaia..." Nag-angat ako ng tingin at iniangat nya ang mukha ko para punasan ang
pisngi ko.

I was just staring at him while he was doing that. My heart was thumping hard.
Kagat-kagat ko ang labi ko at may kung anong umiikot sa tyan ko.

"Sorry for making you cry again..." Aniya sa akin. Tumango naman ako at bumuntong-
hininga at nang ibaba nya ang kamay nya mula sa mukha ko ay kinuha ko ang panyo
mula sa kamay nya at lumapit para ako naman ang pumunas sa mukha nya.

Natigil sya sa ginawa ko 'nung una pero napangiti rin at hinayaan ako.

Hinuli nya ang kamay ko matapos kong tanggalin ang tuyong mga luha sa mata nya at
hinalikan ang palad ko.

"I love you..." He murmured while looking at my eyes. Hindi naman ako nakasagot at
nakita ko ang pagbuntong-hininga nya.

"W-Will you give me a chance to be a part of your life again?" He asked me. He
lifted his hand and caressed my cheek.

Natigil ako sa sinabi nya.

"I...I honestly don't know..." Mahinang sabi ko sa kanya.

I am still having thoughts. I can't just give in to whatever my heart desires. I am

thinking about him, his business, his family at ayokong masira ang lahat ng
ipinundar nya dahil sa akin.

"I understand..." He smiled at me at hinawi ang buhok ko paalis sa mukha ko.

"I will work hard to earn your love and trust again..." Aniya sa akin. "I won't
force you to be with me, I'll wait for you to open your heart again."

"I know I cause you scars but I will do anything just to heal you..." Aniya habang
nakatitig sa akin.

His black eyes screams gentleness, determination, courage, kindness and love. He
was staring at me like he can see my soul.

"I will work hard, really really work hard..." Aniya sa akin. "Don't worry about my
airline, I can save it..."
"Y-Your parents?" Sabi ko naman sa kanya.

"I already talked to Dad and my Mom, kakausapin ko rin sya kapag maayos na ang
pakiramdam nya..." He said softly at me.

"You can take a rest now, Kaia..." Aniya sa akin. "You sleep here and I'll sleep on
the couch..." Nagulat ako sa sinabi nya.

"Will you be alright?" Tumango naman sya sa akin at ngumiti.

"Yes, go, rest. I'll take a bath first..." Dumukwang sya at napapikit ako ng hagkan
nya ang noo ko at haplusin ang buhok ko.

Tumayo sya at lumapit sa nakahiga sa sofa na si Skye at dumukwang sya pagkalapit

roon.

"Thanks for today, Skye..." He said. Umayos ng upo si Skye sa sofa at mahinang
tumahol.

Dash smiled and patted his head.

"Go to your Mom and lay beside her..." Nakita ko ang pagtalon ni Skye pababa sa
sofa at tumakbo sa akin.

Napangiti naman ako at pinalapit sya.

"Skye... Salamat..." Skye barked and sat on my lap.

Nahiga naman ako sa kama habang si Skye naman ay nakatabi sa akin. He was already
sleeping kaya hinaplos ko ang balahibo nya.

Dash was in the bathroom, taking a bath at ako'y nakatitig lang sa kisame ng kwarto
nya.

It's been a while since I last came here on his room. I remembered sleeping here
with him beside me.

I remembered our first kiss right in this room. Napabuntong-hininga ako at

napahawak sa dibdib kong mabilis ang tibok.

He already know everything. I don't know kung anong dapat kong maramdaman.

Napatingin ako sa banyo ng magbukas ito at nasulyapan ko si Dash na lumabas sa

banyo habang nakapajama lang at walang pang-itaas.

May towel sa ulo nya na syang pinamumunas nya sa basang buhok nya at nang lumingon
sya ay kaagad na nagkasalubong ang mata namin.

Napatikhim ako at napapikit at narinig ko ang tawa nya.

"I can never forget your stares..." Aniya kaya napamulat ako ng mata at nakitang
nakatingin pa rin sya sa akin habang pinupunasan ang buhok.

His muscles are stretching with his every move. Nakadisplay pa sa harapan ko ang
pandesal na paborito ko at nanatili lang ako nakatitig sa kanya.

He cleared his throat. I immediately stared at his face and I saw how his lip
twitched while staring at me.
He cocked his head to the side and gave me a boyish grin. Napatikhim ako at napaupo
sa higaan.

"Should I wear as shirt or should I not?" Tanong nya at umiling ako bigla.

"H'wag na!" Sabi ko at bigla syang tumawa. Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi ko
at napatakip ng bibig.

"I-I mean, oo!" Sigaw ko. "Magsuot ka ng damit! Lalamigin ka!"

"Alright, then..." Halos mag-init ang pisngi ko sa ngisi nya sa akin at halos
magsisi naman ako at mapairit ng makitang magsuot sya ng shirt sa harapan ko.

Grabe naman! Kailangan talaga sa harap ko nagsusuot? Natetempt tuloy ako!

Napalabi ako ng makapagdamit na sya at nakita kong naglakad sya papalapit sa akin.
Ang twalya ay nanatiling nakapatong sa ulo nya at ang buhok nyang basa ay
nagmistulang bangs sa noo nya.

Naupo sya sa harapan ko at matamis syang ngumiti.

"Fleureah..." He called my name. Tinignan ko naman sya at nakita ko ang ngiti nyang
pinipigil.

"Why?" Tanong ko sa kanya.

He grinned and shook his head. He looked like a child shaking his head and it was
just so cute! I wanna bite his cheeks!

"Tama nga ako..." Aniya sa akin.

"Tama?" Nagtatakang tanong ko. Ngumiti nanaman sya at tinitigan ako.

"Even when I still don't have a sight I know you're beautiful..." Aniya sa akin at
napaiwas kaagad ako ng tingin sa sinabi nya.

I felt my cheeks flushing from what he said.

"I'm not..." Umiling ako.

"You are..." Inabot nya ang pisngi ko at para maiwasang makita nya ang pamumula
nito ay kaagad akong tumayo at kinuha ang twalya sa ulo nya para punasan ang buhok
nya.

I can feel his stare while I was drying his hair. Nang magbaba ako ng tingin ay
kaagad kong nakitang nakatingala sya sa akin at tinititigan ako.

"Stop staring..." Sabi ko sa kanya. I saw his amused smile and shook his head.

"I can't stop..." He said.

"You can..." Sabi ko at tinuyo ang buhok nya.

"Ayaw ko..." He shook his head. Napangiti naman ako at nang matuyo ang buhok nya ay
naupo ako pabalik sa kama sa tabi nya.

"Kaia?" Nilingon ko sya at nakita kong may kinukuha sya sa bulsa nya.

I saw my necklace on his hand at nang makita ko iyon ay natigilan ako.

"This is the necklace I gave you, right?" Aniya sa akin habang hinahaplos nya ang
bato sa kwintas.

Marahang tumango naman ako at nakita ko ang pagnguso nya.

"This is the first thing na hinanap ko kay Rheallyn 'nung una akong makakita..."
Aniya sa akin habang nakatitig sa kwintas. Hindi naman ako sumagot at nakinig sa
kanya.

"I asked her about this but she told me she lost it..." Nag-angat sya ng tingin sa
akin at ngumiti. "I was hurt, really hurt that she lost it. I told myself, what
happened to my Kaia? She's not like this..."

"She...She cherish every moments. I knew her well so I wonder why she'd lost it in
instant and she doesn't even care about it at all..." Narinig ko ang lungkot sa
boses nya.

"But it turns out that she wasn't the woman I love at all... This necklace, na sayo
pala..." Sabi nito sa akin.

"Dash..." Tawag ko sa kanya. Nilingon nya ako. "Aren't you mad at me?" Tanong ko sa
kanya.

Nakita ko ang maliit nyang ngiti at nagbaba sya ng tingin.

"I'm not mad, I am hurt..." Nakagat ko ang labi sa sinabi nya. "I am hurt kasi
akala ko hindi mo magagawang lokohin ako but...but you did..."

"S-Sorry, Dash..." Mahinang sabi ko sa kanya at mahigpit na hinawakan ang bedsheet

roon.

"But I told myself, I shoudn't be mad at you at all..." Aniya sa akin. Inabot nya
ang kamay ko na nakahawak sa bedsheet at hinaplos ang palad ko.

"Being mad at you means hating you, hating you means getting away from you and it
means leaving you..." Aniya sa mahinang boses. "A-And I can't do that. I can never
hurt you..."

Something struck my chest. Mas napatungo ako at hinawakan ko pabalik ang kamay nya.
I held his big, calloused hand tightly.

"Sorry... Sorry..." Sabi ko ng paulit-ulit.

"We can hear each other's side, right?" Nag-angat ako ng tingin at tumango ako sa
kanya. Ngumiti naman sya at muling hinagkan ang kamay ko.

"L-Let's talk tomorrow?" Tumango sya at muli hinaplos ang gilid ng ulo ko.

Bigla syang tumayo at nagulat ako ng pumunta sya sa may bandang likod ko at
inilagay sa leeg ko ang kwintas na ibinigay nya sa akin.

I felt the cold necklace on my neck as he was locking it at nang matapos ay inayos
nya ang buhok ko at muling pumunta sa harapan ko.

"Beautiful..." He smiled gently at me. Napatingin naman ako at hinawakan ang

kwintas sa leeg ko.

"Salamat, Dash..." I smiled at him. Tumango naman sya sa akin at tinitigan ako.
"Do you wanna rest?" Tanong nya sa akin. I nodded at him at nabakas ko rin ang
pagod sa mukha nya.

"Pahinga ka na rin..." Sabi ko. He nodded at me then speak.

"I need to visit first my Mom then I'll be back here, you go sleep first..."
Tumango naman ako at inalalayan nya ako pahiga at inakyat ang kumot paakyat sa
dibdib ko.

"Sleep well, okay? Our baby is here..." Sumulyap sya kay Skye. "Babantayan ka
nya..." Ngiti nya sa akin.

"Okay..."

"Goodnight, Kaia..." Aniya sa akin at humalik sa noo ko.

Tumayo sya at binuksan ang lampshade sa side table bago patayin ang ilaw at lumabas
ng kwarto.

Nanatili akong tahimik habang nakahiga. Humarap ako kay Skye sa tabi ko at hinaplos
ang balahibo nito.

Nang ilang minuto ang nakalipas ay hindi pa rin ako makatulog kaya humarap akong
muli sa may bandang pwesto ng sofa at hawak-hawak ko ang kwintas na ibinigay ni
Dash.

I kissed it and sighed.

Nang marinig ko ang pagbukas ng pinto ay kaagad kong binitiwan ang kwintas at
ipinikit ang mata. I pretended to be asleep at naramdaman ko ang paglubog ng
bandang pwesto ko sa higaan.

Then later, I felt a hand caressing my hair.

"My Mom's fine, she just need a rest..." Ani nito habang hinahaplos ang buhok ko.

"And I talked to your Mom to tell her you'll sleep here..." Kausap pa nito sa akin.
Naramdaman ko ang pagtabing nya ng buhok sa may mukha ko at mas ipinikit ko ang
mata.

"Why am I talking to a sleeping person, anyway?" He chuckled. Naramdaman ko ang

pagdukwang nya at maya-maya pa ay humalik sya sa sentido ko.

"I'm just happy," Aniya. "Goodnight, Kaia ko..."

"I love you..." He whispered huskily bago ko naramdaman ang paglayo nito. Ilang
minuto ang lumipas nang mapagdesisyunan kong magmulat ng mata.

I glanced at the sofa and my heart skipped when our eyes met.

Nakita ko ang gulat sa mata nya ng magsalubong ang mata namin pero maya-maya pa ay
napangiti sya at tumagilid ng higa.

He placed his hand under his head and stared intently at me. I wanted to look away
but my eyes won't move.

I just stared at him back. Iniangat ko pa ang kumot sa may dibdib ko at tinitigan
sya.
We stared at each other for a few moments, and like the first time our eyes met,
ganoon pa rin ang tibok ng puso ko.

"Goodnight, Kaia..." Aniya sa mahinang tono. I smiled and nodded at him.

"Goodnight, Dash..." I whispered back and under the light of the lampshade we
stared at each other's eyes like the first time we met but this time, his black
eyes is the one staring at mine.

Kabanata 26

Kabanata 26

"H'wag na h'wag ka ng pupunta sa bahay na 'yun!" Napabuntong-hininga ako at napaupo

sa upuan namin.

"Nay..." I whinned.

"Sinasabi ko sa'yo, Fleureah! Noong una ay gusto ko ang pamilya na 'yan pero nang
dahil sa party na iyan ay hindi ka na pupunta roon sa kanila!" Aniya sa akin.

Napabuntong-hininga ako at umayos ng upo.

"Wala silang ginawa sa akin... Nahulog lang ako sa pool tapos--"

"Hinulog ka sa pool! Ang sabi ni Krista ay pinatid ka raw ng bisita roon kaya ka
nalaglag!" Pagalit nya sa akin.

"Nay..." Sabi ko pa. "N-Niligtas naman po ako atsaka--"

"Ano? Kung ano-ano ng sinasabi sayo ng mga bisita doon? Dahil kanino? 'Doon kay
Dash?" Aniya sa galit na tono kaya napatingin nalang ako sa kamay ko sa hita ko at
natulala roon.

Pagkatapos naming kumain kanina sa bahay nila Dash pagkagising ay kaagad kaming
pumarito sa bahay.

Tita Lena was doing good, nagpapahinga nalang daw ito at wala namang seryosong
naging problema.

Dash offered to take me to our house at pumayag na rin ako dahil nung umayaw ako
nung una ay mas nauna pa sya sa aking naglakad kaya 'yun at magkasama kaming
pumunta rito sa bahay.

"Have you sleep well last night?" Tanong sa akin ni Dash habang naglalakad kami
pauwi sa bahay.

Nilingon ko sya at pagkatapos ay ngumiti ako.

"Oo..." I answered. "E, ikaw?"

"I sleep well too, great, actually..." He smiled at me. I saw him bit his lip to
suppress his big smile at nang makitang nakatingin ako sa kanya ay napanguso sya at
napailing.
"Bakit?" Tanong ko. "M-May dumi ba sa mukha ko?" I asked him.

Tumigil sya at sumulyap sa mukha ko. He was staring at me like it was his first
time seeing me kaya nag-init ang pisngi ko at nag-iwas ng tingin.

"Kaia?" He tapped my chin kaya napatingin ako sa kanya.

"H-Huh?" Napakurap ako. I saw him smile again then he shook his head afterwards.

"Nothing, I just can't stop looking at your morning face..." He chuckled.

Napanguso naman ako at tinanggal ang kamay nya sa baba ko at tumawa sya at sumabay
ng lakad sa akin.

"Starting today, manliligaw na ako sayo..." Napatigil ako sa paglalakad sa sinabi

nya at umawang ang labi ko.

"H-Huh?"

"Sabi ko, liligawan kita..." He smiled cutely.

"U-Uh, ano kasi..." Pumilantik ang puso ko at nakagat ko ang labi ko. "T-Talaga?"

Omg.

Napatawa syang bigla sa sinabi ko at pinisil ang ilong ko.

"Yes, my Kaia..." He smiled at me.

"H-Hindi pa ako ready..." Sabi ko bigla sa kanya. "A-Ano, friends muna tayo..."

I saw his eyes shined at napanguso sya bigla, nagtatago ng ngiti.

"Friends muna?" He smiled, amused. "Well, I'm fine with that. Kahit ano basta may
label, hmm?" He grinned.

Nag-init naman ang pisngi ko at nagbaba ng tingin.

"Friends muna, meaning pwedeng more than sa susunod..." He chuckled. Halos mamutok
naman ang pisngi ko sa narinig at napatawa naman syang ulit at ginulo ang buhok ko.

"Dash!" Reklamo ko.

"Whatever you say, Fleureah Kaia..." Aniya na may ngiti. "I will still court you,
anyway..."

Sabay kaming naglakad papuntang bahay at syempre, hindi papakabog si Skye na

sumunod rin at nakabuntot sa likod namin.

Tahimik lang kaming naglalakad. Maaga pa at napakabango at lamig ng simoy ng

hangin. I saw leaves from the trees scattered on the ground at meron ding nilipad
ng hangin.

Malayo pa sa bahay namin ay nakita ko kaagad na nakaupo ang Nanay ko at nang makita
kami ay napatayo sya at nakita ko kaagad ang galit sa mga mata nya.

Pagkatapat palang namin ng pintuan ay nagulat ako ng bigla akong pagalitan at

hilahin papasok ng bahay namin at pinagsarhan ng pinto si Dash at Skye.
Nabalitaan kasi nya kay Krista ang nangyari sa mansyon kaya nagalit si Nanay sa
akin.

"Hindi ka dapat pumapayag na insultuhin ka ng mga taong 'yun!" Sabi nito sa akin at
nanahimik muna ako.

"A-Ayoko namang pumatol, Nay..." Sabi ko. "Lalaki lang po ang gulo kapag nakisali
pa ako..." Paliwanag ko naman.

"Basta! H'wag ka ng maglalalapit sa lalaking 'yun! Tama na 'nung una! Nagpanggap

kang mapapangasawa nya at iyon na 'yun!" Natigil ako sa sinabi ni Nanay at hindi na
sumagot.

Galit syang pumasok ng kwarto at napabuntong-hininga ako.

Lumapit ako sa bintana para sumilip at nagulat ako ng naroon pa rin 'yung dalawa sa
may pintuan namin.

"Dash!" I called him, pinaliit ko ang boses ko para hindi marinig ni Nanay.

"Kaia!" Umayos sya ng tayo doon at lumapit sa may bintana para silipin ako. "Ayos
ka lang? Bakit ka pinapagalitan ni Nanay?" Ani sa akin sa mahinang tono.

Para tuloy kaming tanga na nag-uusap ar nagbubulungan sa may tapat ng siwang ng

bintana!

"Wala naman..." Sabi ko. "Ayos lang ako," Sabi ko naman.

I saw how his forehead creased at mas sinilip pa ako.

"Uwi ka na..." Sabi ko pa.

"Why? Ayos ka lang ba talaga? You can tell me what happened..." Aniya sa akin.

"Wala talaga..." Umiling ako pero kumibot lang ang labi nya at seryoso akong
tinignan.

"Kaia..." He warned at napalabi ako bago sumulyap sa pintuan ng kwarto ni Nanay

pabalik kay Dash. I sighed then speak.

"Nalaman nya 'yung nangyari sa pool kahapon..." Sabi ko sa kanya.

"Shit..." Mariing mura ni Dash. Bahagyang binuksan ko pa ang bintana para makita
sya at nakita ko ang seryosong mga mata nya.

"It's not your fault, ako dapat ang pinapagalitan. I'll talk to her..." Aniya pero
mabilis akong umiling.

"No!" Sabi ko.

"It's my fault! I will take responsibility for the pool accident. Kakausapin ko
sya..."

"Wala ka namang kasalanan! Aksidente lang 'yun atsaka--"

"I didn't even saved you!" Ani sa akin, nakita ko ang frustration sa mata nya. "I
know what happened, Fleureah. Open the door and I'll talk to her..."

"Pero kasi--"
"It's Rheallyn's friends who did that to you!" Ani sa akin sa naiinis na tono.
"Now, Fleureah. Open the damn door and I'll explain. I'll take the responsibity for
what happened..."

Napabuntong-hininga naman ako at akmang magsasalita ng lumabas si Nanay sa kwarto.

"Sinabi ko bang mag-usap kayo nyan?!" Natigil ako at napailing bigla.

"H-Hindi po..."

"Umupo ka, Reah at h'wag kang lalabas habang hindi ko sinasabi!" Naupo naman ako at
nag-alala kaagad kina Dash doon sa labas 'nang makitang lumabas si Nanay.

Diyos ko, lord! Nag-eevolve ang Nanay ko kapag galit! She can throw you millions of
words when she's mad! Sana hindi naman po maging SONA ito!

Nagbukas ng pinto si Nanay at mabilis akong tumayo at sumilip sa pinto at naabutan

kong nakatayo roon si Dash sa labas.

"Nay--" Ani Dash na pinutol kaagad ni Nanay.

"H'wag mo akong ma-Nanay-Nanay dyan!" Sabi nito at nakita kong natahimik si Dash at
nakagat ng labi at tumango-tango.

"Opo, Nay..."

"Aba't sinasabi ko na nga ba!" Napangiwi ako ng makitang may hawak na inikot na
dyaryo si Nanay at akmang ipapalo sa braso ni Dash kaya sumigaw ako.

"Nay!" I exclaimed.

"Aba't! Sinabi ko bang tumayo ka?!" Nanlaki ang mata ko at mabilis na napailing.

"Hindi po..." Umiling akong muli.

"Umupo ka! Hala, balik! H'wag kang tatayo d'yan hangga't di ko sinasabi!" Aniya sa
akin at nilingon si Dash. "At ikaw na bata ka..." Aniya kay Dash.

"Nay!" Napangiwi si Dash ng paluin sya ni Nanay ng dyaryo sa may braso. "Nay, mahal
ko ang anak nyo!" Sabi nito at napangiti ako bigla.

"Anong mahal-mahal?!" Ani Nanay at pinalo pa ito na sinasalo ni Dash.

"Nay! It's my fault! Sorry--aww!" Todo-iwas si Dash sa palo ni Nanay at nang bumaba
ang tingin ko kay Skye ay relax na relax lang itong nakaupo sa sahig at hindi
gumagalaw.

My forehead creased. Normally, a dog will protect his owner from harm but what is
he doing?

"Skye!" I called him. Mabilis naman itong tumayo tumakbo sa akin. Nangunot ang noo
ko at nakita ko ang pag-awang ng labi ni Dash a ginawa ni Skye.

"Why are you leaving me, Skye?!" Dash exclaimed. "Aww! Nay--ouch! Magpapaliwanag po
ako!"

"Magpapaliwanag?! Huh? Kinawawa ang anak ko sa bahay nyo!" Sigaw ni Nanay.

"Opo! Aww! Sorry, Nay!" Sabi nito.

"At sinabi ko bang tawagin mo akong Nanay?!" Sita ni Nanay.

"H-Huh, po? Soon po magiging Nanay ko kay--"

"Fleureah! Maupo ka d'yan at gigisahin ko ang lalaking 'to!" Hinila nya ang tenga
ni Dash at napangiwi ako doon habang tinatangay ni Nanay si Dash paalis.

"Aww!" Dash shrieked at nang mahuli ang tingin ko habang hinihila sya ni Nanay ay
nagawa pa nitong ngumisi sa akin.

"A-Ayos lang ako, Kaia ko!" Hinila pa sya ni Nanay kaya napairit ito.

"Nilalandi mo pa ang anak ko, huh?!"

"Aww! H-Hindi na, Nay! Shit!" He cursed.

"Aba't minumura mo ba ako?!" Galit na sigaw ni Nanay sa kanya na kahit malayo-layo

na sila ay rinig na rinig ko ang boses.

"H-Hindi ikaw 'yun! Shit! Uh, ano, ako 'yun!" Nakatulala lang ako sa kanila at
napakurap.

What the heck?

Skye barked kaya napakurap ako at nagbaba ng tingin ar nagulat ako ng kumapit sa
may paa ko si Skye kaya kinarga ko sya.

"Ang bigat mo, Skye!" I exclaimed. He barked again at dinala ko sya sa sofa at
pinaupo.

"Bakit hindi mo tinulungan si Dad?" Tanong ko. Skye just barked at biglang lumapit
sa hita ko kaya napangiti ako at hinaplos ang ulo nito.

Ano na kayang nangyari sa dalawang 'yun?

Ilang oras na ang nagdaan pero wala pa rin silang dalawa dito sa bahay at
nakapagluto na ako ng tanghalian lahat-lahat ay wala pa rin ang mga ito.

Nang makarinig ako ng pag-uusap ay kaagad akong lumabas at nangunot ang noo ko mg
makitang akbay-akbay ni Dash si Nanay.

"Hi, Kaia!" Dash waved at me.

"H'wag mo nga akong maakbay-akbayan dyan!" Ani Nanay na nakasimangot at tinanggal

ang braso ni Dash sa balikat nya.

"Bati na kayo?" Gulat na tanong ko.

"Oo--"

"Hindi!" Ani ni Nanay na nakakunot ang noo.

"E, bakit ang tagal nyo?" Tanong ko sa kanila.

"Pumunta kami sa bahay..." Dash smiled at me. Akmang lalapit sya sa akin ng hilahin
ni Nanay ang damit nya kaya napabalik ito.
"H'wag mo sabing lalapitan!" Sikmat ni Nanay at nakita ko ang pagnguso ni Dash.

"Akala ko po ba--"

"Manliligaw ka palang! Hindi ka pa sinasagot ni Reah!" Ani Nanay at kaagad na

napaawang ang labi ko sa sinasabi nya.

"M-Manliligaw?" My eyes widen and quickly shifted my gaze to Dash who only gave me
his half-smile.

"Oo! Manliligaw daw 'yang lalaking 'yan sayo!" Aniya. "Nakapagluto ka na ba?"

"H-Huh? Po?" Mabilis na nilipat ko ang tingin sa Nanay.

"Sabi ko kung nagluto ka na..." Ani Nanay.

"H-Huh, opo, opo..." Tumango-tango naman ako at gulat pa rin. Nagpaalam sya kay
Nanay?

"Sige at yayain mo ang lalaking 'yan at pakainin ng gulay. Paborito nya daw
'yun..." Kung mas nagulat ako sa sinabi ni Nanay ay mas nagulantang ako sa sunod
nyang sinabi. Mabilis kong inilipat ang tingin ko kay Dash na halos mapangiwi na sa
narinig.

Umiling sya sa akin at inilabas ang dila nya na parang naaalibadbaran at nagulat
ako ng bigla syang umayos at biglang ngumiti at nang lingunin ko si Nanay ay
nakatingin pala ito sa kanya.

Ang buong tanghalian namin ay halos matawa ako. Paano ba naman kasi at pilit na
kumakain si Dash ng gulay na syang ulam namin.

Adobong sitaw. Paborito ko pa naman 'to pero si Dash ay halos mamula na habang
kumakain but he was eating just fine, paano ba naman kasi ay nakatingin si Nanay sa
kanya.

Daldal naman ng daldal 'tong si Dash sa harapan namin habang kumakain. He seems
happy and cheerful at nakita kong natatawa rin si Nanay dahil nagpapakitang-gilas
si Dash na kumakain sya ng gulay pero pinipigil lang ni Nanay na purihin o di
kaya'y matawa sa asal nito.

Of course, she was serving the Sandejas for so many years at panigurado akong alam
nyang hindi kumakain ng gulay 'tong isa.

Si Allia naman ay kinakausap si Dash na kaagad namang sinasagot nito ng nakangiti.

Ako ang naghugas ng plato pagkatapos kumain at kaagad na tumabi sa akin si Dash at
kinuha ang ibang pinggan doon.

"Tulungan na kita!" He cheered habang ngingiti-ngiti. Napataas naman ang kilay ko

sa sobrang kasiyahan sa boses nya kaya siniko ko sya.

"Anong pinag-usapan nyo ni Nanay?" Tanong ko. He stared at me before smiling then
he shook his head.

"Secret." Nangunot ang noo ko sa kanya. "Let me help you instead." He told me.

"H'wag na..." Sumimangot ako. Bakit ayaw nya sabihin?

Pwede naman nyang sabihin sa akin! Malay ko ba kung sinabi na nya kay Nanay na
aayain na nya ako magpakasal, edi sana makakapagready na ako ng vow ko! Diba?

"Hmm? I wanna help you," Aniya na nakangiti. "Why?" Tanong nya.

"I don't need your help, Mr. Sandejas..." Tinaasan ko sya ng kilay.

Nakita ko ang pagkunot ng noo nya sa sinabi ko pero maya-maya'y tinawanan nya lang
ako at napaatras ako ng lagyan nya ng bula mula sa sabon ang ilong ko.

"Ang drama mo, Ms. Aceso..." He grinned at sa inis ko ay winisikan ko sya sa mukha
ng sabon kaya napamura sya at tumakbo ako ng mabilis para di nya abutan.

Hindi na ako muling nakabalik sa mansyon nila Dash pero maayos na ang lagay ni Tita
Lena. In fact ay nakapag-usap naman na kami at wala manlang syang sinabing kahit
ano tungkol sa party noong nakaraan.

Kinamusta nya lang ako at ganun rin ako sa kanya at nagkwentuhan lang kami na
parang walang nangyari. Miski si Tito Ejercito ay wala ring komento at maganda ang
pakikitungo nila sa akin.

Isang araw nalang ay may kumatok sa bahay namin at nagulat ako ng makita si Dash sa
may pintuan namin pagkabukas ko.

"Bakit ka nandito?" Nagtataka kong sabi at inabot ang kamay nya para tumingin sa
orasan nya sa pulso.

"Maaga pa, huh?" Tanong ko. Nakasuot sya ng kulay grey na shirt at khaki pants.
Naka-aviators din sya at may bag sa likod nya.

"Alis tayo..." Sabi nya sa akin. Nangunot naman ang noo ko at napatingin sa kanya.

"Huh? Saan?" I asked him. Lumapit naman sya bigla kaya nagulat ako pero hinawakan
nya lang ang braso ko palapit.

"Sa falls..." Hinawi nya ang buhok ko sa mukha ko at nilagay sa likod ng tenga ko.

"Falls? Gagawin natin 'dun?" Tanong ko naman sa kanya.

"Lalangoy?" Aniya sa akin. "And I wanna see the falls, diba dati hindi ko nakita?"
Aniya sa akin.

He was staring at me gently at napaisip naman ako saglit sa sinabi nya.

"Okay..." I smiled.

"Yes!" He grinned at hinawakan ng kamay ko. "Let's go?" Akmang hahawakan nya ako sa
kamay pero pinigil ko sya.

"Wait! Mag-aayos lang ako, kakagising ko lang kaya..." Sabi ko.

"But you still look beautiful, Kaia..." He grinned. Nag-init naman ang pisngi ko at
pinalo sya perk tumawa lang sya sa akin.

"Okay, okay..." He chuckled. "Go, kasama natin sila Zid..." Ani sa akin at humalik
sa noo ko bago ako pinakawalan.

Mabuti nalang at napapapayag ni Dash si Nanay na sumama ako sa kanila at sakay ng

van nila ay kaagad kaming nakarating roon.
Just like before, maglalakad pa rin kami bago makapunta sa mismong falls at kung
noon ay si Dash ang inaalalayan ko ay ngayon ako na ang akay-akay nya.

"Hoy, Dash-beybe! Hindi naman 'yan mapapatid si Reah-tot!" Sikmat ni Zeijan sa

unahan namin. Hawak-hawak kasi ni Dash ang baywang ko habang naglalakad kaming
dalawa at ayaw ako pakawalan.

"Why do you care?" Reklamo ni Dash at mula sa baywang ko ay umakbay sya sa akin.

"Syempre, masyado kang clingy!" Ani Zeijan roon at sumimangot.

"Bitter ka lang! Sila Kuya nga o, tignan mo!" Napatingin kami sa harapan namin at
natawa ako ng makitang hindi mapaghiwalay ang mag-asawa sa harapan namin.

They were whispering to each other and giggling most of the time.

"O, edi kayo na!" Biglang nagdrama si Zeijan at napasimangot. "Kayo na ang may
partner! Ako na ang single!" Pagmo-monologue nya sa harapan namin.

Natigil sila Kuya sa paghaharutan at napalingon sa amin.

"Ano nanamang kadramahan 'yan, Zeijan?" Ani Kuya na nakasimangot.

"Pinapamukha nyo saking single ako!" Sikmat nito at parang batang nagtatantrums na
ngumuso. "Mga walang puso!"

"O, break na kayo ng girlfriend mo?" Biglang sabat ni Dash sa tabi ko. Nakita ko
ang pagkawala ng pagtatantrums ni Zeijan at umayos sya bigla ng tayo.

"Wala! H'wag nyo akong kausapin!" Sikmat ni Zeijan at napatawa nalang kami ng
magwalkout ito habag sumisipa-sipa pa ng bato.

Pagkarating palang namin ng falls ay kaagad na akong naexcite. Napatili ako at

ibinaba ang bag ko at nakita kong tumakbo na sa falls si Zidney at Thallia.

Ang dalawang lalaki naman ay nag-ayos ng cottage roon at nang lumingon ako kay Dash
ay nakatulala lang sya roon sa falls.

A saw amazement on his eyes kaya napangiti ako at mabilis na tumakbo sa kanya.

"Let's go, Dash!" I exclaimed.

Nakita kong napatingin sya sa akin at napangiti ako ng makitang tuwang-tuwa ang
mata nya.

"It's... It's really beautiful..." He told me. Ngumiti naman ako at tumango.

"Diba, ang ganda?" I smiled at him. Tumingkayad ako at hinalikan ang pisngi nya
bago ko hinawakan ang kamay nya at hinila sya sa may falls.

Pagkatapak pa lang namin sa tubig ay kaagad na akong napangisi at nang lingunin ko

si Dash ay nakangiti sya sa akin.

"Hey, babe..." Nilingon ko sya ng magsalita sya.

"Hmm?" I hummed.

"Thank you..." Biglang sabi nito sa akin at ng maintindihan ko ang sinabi nya ay
ngumiti ako at hinalikan ko ang palad nya.
"Welcome, you must be so happy now that you can finally see this place, hmm?"
Kaagad naman syang tumango at inilibot ang tingin nya sa paligid.

He stared at the water from the falls that's flowing from the formation of rocks
and cave. The blue turning green color of it, na nagpapalit ng kulay depende sa
liwanag sa langit.

"Very... Very happy..." He smiled at me at nagulat ako ng mabilis nyang halikan ang
tungki ng ilong ko at biglang hinubad ang shirt nya sa harapan ko.

Nanlaki ang mata ko sa ginawa nya at ngumisi naman sya sa akin at kumindat at
napatili ako sa gulat ng bigla nya akong buhatin at itakbo sa tubig.

"Dash!" I screamed when he laughed at inilaglag ako sa tubig. Nawalan naman ako ng
balanse pero mabilis nya akong iniahon habang hawak ang baywang ko.

"I hate you!" I screamed. "Hindi nga sabi ako marunong lumangoy!" I hissed at him.

"Sorry, sorry..." He smiled at me. "But you won't get drowned, mababaw palang
'to..." He said at napatingin naman ako sa paa ko at napasimangot ng makitang
hanggang baywang ko palang ang tubig.

"Kahit na!" Reklamo ko. "Natrauma na ako 'dun sa nangyari 'nung party!" Sikmat ko
naman.

I saw him sighed at maya-maya pa ay ngumuso sya at tumungo sa akin. He stared at me

and held my waist.

"Sorry, Kaia..." He sighed.

"I told you, hindi mo naman kasalanan 'yun..." Sabi ko naman sa kanya. Napabuntong-
hininga naman sya at nakita ko ang guilt sa mata nya.

"Honestly..." He sighed. "I didn't know you fell, nakita ko si Rheallyn na

nalulunod and I saw no one is trying to help her so I did." Aniya sa akin.

Inabot nya ang mukha ko at hinaplos ang pisngi ko.

"Then I jumped to help her tapos 'nung naahon ko sya, dun ko rin nalamang nalulunod
ka tapos..." He sighed. "Before I could even save you, that fucking Trevor did."

"I-I was hurt, because I coudn't even get the chance to save you but for what
Trevor did that night. I am really tha thankful..." Hinaplos nya ang mukha ko at
itinabing ang buhok ko sa may likod ko. "Tapos mabilis akong tumakbo 'nun palapit
para tulungan kayo..."

Tumango naman ako at nagsalita.

"Sabi ni Thallia, ikaw ang nagCPR sa akin?" Tanong ko. Tumango naman sya at
iniangat ang kamay ko pahawak sa balikat nya at humawak naman sya sa baywang ko.

"I did." Aniya. "The moment I saw that, kinabahan ako dahil wala kang malay pero
nangingibabaw pa rin ang selos ko na may hahalik na iba sa'yo kaya tinulak ko si
Trevor." Aniya.

"He won't kiss me!" Sikmat ko naman. "Syempre, bibigyan nya ako ng hangin kaya
magdidikit pa rin ang labi namin."
"Ayun nga, ayaw ko 'nun!" Reklamo nya. "I don't want any man kissing your lips! Ako
lang dapat!" He said stubbornly.

"Makapagsalita 'to! Ikaw nga nagpahalik sa Rheallyn mo!" Sumimangot ako.

"She kissed me! I did not!" Depensa nya.

"Asus! Gusto mo rin!" Nangunot ang noo ko sa kanya at tinanggal ko ang kamay ko sa
balikat nya. Nakita kong nagulat sya sa ginawa ko at tinanggal ko rin ang kamay nya
sa baywang ko bago tumalikod at naglakad paalis.

"Kaia!" Hinuli nya ang baywang ko at pinaharap ako sa kanya samantalang

nakasimangot lang naman ako sa kanya. "I never kissed her, okay? She... She kissed
me but I didn't even tried with my own will... Never..."

Napalabi lang naman ako sa sinabi nya. "Never? Talaga? Baka naman naghalikan na
kayo kapag magkasama kayo!"

"No!" Umiling sya sa akin.

"I don't even have the guts to kiss her. I don't feel like doing it." He confessed.

"Then why you look so damn inlove everytime?" Sumikip ang dibdib ko sa sinabi ko. I
can still remember his stares when he's with Rheallyn.

"Because I thought she's the Reah who took care of me. I thought she's the woman I
loved." Aniya sa akin. Marahang hinaplos nya ang pisngi ko at dumukwang sya
papalapit sa akin.

He leaned in and caught my lips. Napaawang naman ang labi ko sa gulat sa ginawa nya
pero humawak lang sya sa baywang ko para mapirmi ako.

He kissed me softly at naramdaman ko ang pagkagat nya sa labi ko kaya napahawak ako
sa leeg nya at bahagyang iniangat ang sarili para halikan sya pabalik.

He kissed me gently but kisses me like he missed me. Mahigpit ang hawak nya sa
baywang ko habang malalim akong hinahalikan at napakapit ako ng maigi sa labi nya
para gumanti.

We kissed passionately yet wanting more. I felt his tongue knocking my teeth so I
gladly let him in as he discover all the sides of my mouth.

Mabilis ang tibok ng puso ko at may kung anong init ang lumulukob sa sikmura ko. Ni
hindi ko inalintana ang hangin na mauubos na at mas hinalikan ko pa sya.

"B-Babe..." Halos habulin ko ang labi nya nang lumayo sya.

"Hmm?" He hummed, bahagyang nakaawang pa ang labi nya at pareho kaming naghahabol
ng hininga. I saw his starry eyes, tila antok itong nakatingin sa akin.

"I..." Tumingkayad ako para halikan syang muli pero hindi ko maabot ang labi nya
dahil sa pumaling ang ulo nya kaya tumama ito sa panga nya.

"What? Ayaw mo?" Nangunot ang noo ko sa ginawa nya at akmang itutulak sya sa inis
pero nahuli nya kaagad ang baywang ko kaya natigil ako.

He leaned in and whispered.

"Baka may makakita sa'yo..." He said softly. "Ayoko namang makita nila ang mukha mo
habang sarap na sarap ka sa halik ko..."

Nag-init ang pisngi ko sa sinabi nya at mas bumilis ang tibok ng puso ko.

"Dash naman..." I whinned pero tumawa sya sa akin at mabilis na pinatakan mg halik
ang labi ko.

"Dun tayo..." Lumayo sya at hinawakan ang kamay ko at naglakad kaming muli papunta
sa mas malalim.

Ang mga kasama namin ay lumalangoy rin at nagkakasayahan sa ibang parte ng talon
habang kami ay naglalakad sa mas malalim.

"D-Dash! Di ko na abot d'yan!" Napakapit ako sa braso nya ng maramdamang lumalalim

ang tubig. Malapit na rin kami sa pinagbabagsakan ng tubig kaya medyo maingay at
malalim.

"It's alright," Naramdaman ko ang mahigpit nyang hawak sa baywang ko at marahang

binuhat ako.

He walked with me. Hawak nya ang baywang ko at nakakapit ako sa balikat nya.

The sound of the falling water is so loud I coudn't even hear what he was saying.

"What?" Tanong ko sa kanya dahil nagsasalita sya.

Saglit nya akong nilingon at nagsalita nanaman pero di ko sya narinig.

"Huh?" I asked him pero hindi na sya nagsalita at nagulat nalang ako ng buhatin nya
ako at pinaupo kung saan.

Nilingon ko ito at nakitang pinaupo nya ako sa balsa.

"Sabi ko, I love you!" Doon ko lang narinig ang boses ni Dash. Ibinaba ko ang
tingin ko at nakita sya sa may tubig.

Nakapatong ang braso nya sa gilid ng mga hita ko at nakatunghay sya sa akin.

"Sabi mo 'yun?" Napangiti ako sa sinabi nya.

"Hmm..." He nodded and smiled sweetly. From my place ay kitang-kita ko ang kabuuan
ng mukha nya.

His wet hair, his pointed nose and angled jaw. His kissable thin red lips na medyo
namaga dahil sa halik namin and his jet black eyes.

Kumikinang iyon sa paningin ko dahil sa langit na nagrereflect sa mata nya. He was

smiling at me and my heart coudn't even calm down.

From my place ay kitang-kita ko rin ang matipuno nyang dibdib, even his arms are
toned! Hindi naman sya babad sa gym at hindi mahilig sa gulay! How come?

"Nagwo-work-out ako minsan..." He answered my questions.

"H-Huh?" Paano nya nalaman? Am I thinking loudly?

"It's obvious, babe..." I saw amusement on his eyes. "Kanina ka pa nakatitig sa

katawan ko..." He wiggled his brows.
"Hoy! Hindi 'no!" Pagdedeny ko pa sa kanya pero tumawa naman sya at umiling sa
akin.

Mas umahon naman sya sa tubig at mas dumikit ang braso nya sa akin at dahil nga
nakamaong shorts lang ako ay ramdam na ramdam ko ang init ng braso nya sa balat ko.

"Let's kiss!" He cheered at nagulantang naman ako doon.

"Huh? Agad? Kakakiss lang natin, huh!" Sabi ko pa.

"But you obviously want more..." Aniya sa akin. "And I want more too..." He pouted
his lips.

"U-Uh, wala bang makakakita?" Tanong ko. Nilingon naman nya ang paligid at napansin
kong nasa may tagong lugar kami sa may gilid ng talon.

"Hmm, wala naman..." He smiled. "But I am sure no one one will see us if we did
this..." Hinablot nya ang baywang ko at napatili ako sa gulat ng malaglag ako sa
malamig na tubig.

Akala ko'y lulubog ako pero hindi naman dahil hinawakan ako ni Dash sa baywang para
alalayan.

"Lubog tayo..." He said. Napatingin naman ako sa kanya at nagtaka. "Why?"

"Basta..." He chuckled. "Kapag sa ilalim tayo, imulat mo mata mo..." Aniya sa akin.

"B-But I can't swim... Baka malunod ako..." Sabi ko naman sa kanya at kumapit sa
balikat nya.

"No, no..." Umiling sya. "I won't let you drown..." Aniya at bago pa man ako
makasitanggi ay lumubog na sya at dahil hawak nya ako ay napalubog na rin ako.

Walang akong marinig nang mapunta kami sa ilalim ng tubig at naramdaman ko ang
kapit nya sa baywang ko.

Dahan-dahan ko namang iminulat ang mata ko sa ilalim at kaagad kong nakitang

nakamulat din sya.

Our eyes met then he smiled at me. Sobrang lapit ng mukha nya sa akin at mas
yumakap sya sa baywang ko at inilapit ang mukha sa akin.

The next thing I know, we we're kissing each other's lips underwater.

Ni hindi ko alintana ang tubig habang hinahalikan sya. Mas kumapit ako sa katawan
nya at mas humalik sa kanya.

Nang hindi makayanan ng mata ko ay pumikit ako pero humahalik pa rin.

I don't even know how long we're kissing under the water at naramdaman ko nalang
ang pag-ahon namin sa tubig at ang pagtama ng likod ko kung saan.

Mabilis na binuksan ko ang mga mata habang naghahabol ng hininga. My lips are
parted, trying to catch the breath we just lost at nakita kong malalalim din ang
paghinga nya habang magkatapat kami.

Humawak ang isang kamay nya sa baywang ko at ang isang kamay nya'y ipinatong nya sa
balsa sa likod ko. I saw how his muscle stretched with his move, I saw how the
drops of water ran down to his face from his wet hair.
His lips was parted and his eyes are staring intently at me.

"You like it?" Hinahapo nyang sabi. Even the move of his lips is seductive!

"Y-Yeah..." I nodded at him. Iniangat naman nya ang kamay nya at hinawi ang basang
buhok ko paalis sa mukha ko.

Antok at mapungay ang tingin nya sa akin. I saw him wet his lips using his tongue
kaya bumaba ang tingin kong muli sa labi nyang namumula at napalunok ako.

"D-Dash..." I called his name.

"Hmm?" He hummed and I felt his hand on my nape, gently massaging it.

"I..." Tumingin ako sa mga mata nya pababa sa labi nya.

"Really?" He asked me huskily, I saw how his lip twitched for a boyish grin.

"C-Can I?" I murmured.

"Sure..." He smiled at mabilis akong kumapit sa balikat nya at umangat para hagkan
sya.

I kissed him hard on the lips at kaagad nyang sinagot ang mga halik ko. Nakapirmi
ang kamay nya sa baywang ko sa suporta habang ang isa nyang kamay ay nakahawak sa
batok ko.

We kissed each other like we'll never kiss again. I let him entered my mouth, his
tongue find its way in.

We let our tongues fight with their own battle as he coaxed my mouth. Ang kamay
nyang pumunta sa may pang-upo ko at napadaing ako roon.

"D-Dash..." Hinahapo kong sabi at mabilis na yumakap sa leeg nya at ikinapit ang
hita ko sa baywang nya.

Hanggang dibdib nya ang tubig at kalahati na rin ng katawan ko ang nakalubog. We
kissed aggresively. Nakaalalay ang kamay nya sa balsa habang nagpapalitan ng kami
ng halik.

"R-Reah..." Hinahapong sabi nya ng humiwalay sa akin. "Put your elbows on the
raft..." He whispered.

"H-Huh?" Lutang ko pang sabi at naghahabol din ng hininga pero hindi na sya sumagot
at kaagad na sinibasib ng halik ang labi ko.

Kaagad ko naman ipinatong ang siko ko sa balsa sa likod ko para makabalanse at

hinalikan sya pabalik na parang hindi ko sya nahalikan kanina.

We kissed like mad man. Ang halik nya sa labi ko ay napunta sa pisngi ko pababa sa
leeg ko. I titled my head when I felt his lips on my neck.

His hands are on my stomach under my white shirt.

"Ahh..." I moaned when he bit my skin at humaplos ang palad nya sa tyan ko. He
sucked and nipped my skin, I felt his tongue on my neck going down to my throat.

"D-Dash..." Hinahabol ko ang paghinga ko at napapikit.

"Babe, remove your shirt..." He whispered at naliliyong tumango ako at inalalayan
nya ang baywang ko at mabilis kong hinubad ang shirt ko, leaving me with my red
bikini top inside.

Pumungay ang mata nya ng makita ang taas ng dibdib ko at nakita ko ang ngiti nya.
He stared at my eyes briefly before kissing my neck again.

Napakapit akong pabalik sa balsa habang hinahabol ang paghinga ko. Sumisikip ang
sikmura ko sa ginagawa nya, my pulse was pulsating as I felt his hard chest against
mine.

He grind his body on mine at mas umawang ang labi ko.

"Babe..." Nagmulat ako at nakita kong nakatitig sya sa akin.

"D-Dash..." I muttered at napaigtad ng maramdaman ang kamay nya sa may gilid ng

dibdib ko.

"I love you..." He said softly. Tumango naman ako ng paulit-ulit at halos itulak
ang mukha nya palapit sa akin.

"Y-Yeah..." He cupped my boob. Napasinghap ako.

"I love you..." Ulit nya sa akin. Tumango naman ako at dinungaw sya.

He caressed my boob kaya umawang ang labi ko.

"D-Dash, please..." I gasped. Naramdaman ko ang labi nya sa taas ng dibdib ko at

binibigyan ito ng maliliit na halik.

"Please what, hmm?" Bahagya syang tumungo at pumatak ng halik ulit roon.

He cupped and massage my right boob gently against the bikini I am wearing.

"Y-You..." I gasped when I felt his lip at the side of my left breast.

"I love you..." Ulit nito at bahagyang ibinaba ang top ko. He kissed the side of my
breast at nasabunutan ko ang buhok nya.

"P-Please, Dash..." He was teasing me! He was cupping my boob tapos ay hahalikan
tapos... "Dash naman!" He stopped.

"Do you love me, Reah?" Ani sa akin na sumulyap sa mukha ko.

"O-Oo..." Hapong sabi ko ng hawiin nya ang top ko at hawakan na ng buo ang dibdib
ko.

"Really?" He teased me. He touch the peak of my breast and play with it.

Napairit naman ako at mas dumikit sya sa katawan ko.

"Tell me, Reah..." Napamulat ako sa sinabi nya.

"H-Huh?" Disoriented kong sabi.

"Tell me you love me..." I bit my lip when he lowered his face and kissed my
breast.
"I...uhh..." Kinagat ko ang labi ko.

"You what?" He asked.

"I... I love you..." He held my jaw at nakita ko ang pagngiti nya sa akin. His eyes
twinkled at pinatakan nya ako ng halik sa mga labi.

"I love you too..." He grinned at nagulat nalang ako ng bigla syang lumubog sa
tubig at naramdaman ko nalang ang halik nya sa tyan ko.

I moaned as I felt his hot lips on my stomach. I felt his tongue on my navel as he
swirl it. Napaawang naman ang bibig ko at parang may pumipilipit sa tyan ko.

Sa lamig ng tubig ay mas nangibabaw ang init na nararamdaman ko. Kumapit ako ng
mahigpit sa balsa at hinabol ang hininga ko.

"Dash-beybe! Reah-tot!" Natigil ako at nanlaki ang mata ko ng makarinig ng boses.

"Kakain na daw! Asan na kayo?" My eyes widen and the wild fire that's been burning
me faded in instant.

"Dash!" Mabilis kong sabi at nang mas lumakas ang boses ni Zeijan ay hinila ko sya
paakyat.

"What?" Naguguluhan nyang sabi. Ang mata nya ay namumungay pa at hinahapo sya. His
hair is wet at ang mga butil ng tubig ay nalaglag mula sa buhok nya.

"Hmm?" He hummed at hinapit ang baywang ko. Magsasalita sana ako pero nahuli nya
ang labi ko at hinalikan ako.

"Das--hmm!" Sinubukan ko syang itulak but he kissed me again to stopped me.

"Dash! Reah-tot!" That made him stop. Mabilis syang humiwalay sa akin at nakita
kong nangunot ang noo nya.

"Is that--"

"Uy! Nandyan pala kayo!" Napatalon ako sa gulat ng marinig ang malapit na boses ni
Zeijan.

"Fuck!" Dash cursed at nakita kong nanlaki ang mata ni Dash.

"Nyare sa inyo?" Zeijan asked.

"Go away!" Dash shouted at nagulat ako ng bigla nyang kabigin ang katawan ko
palapit sa kanya.

"Huh? Bakit ano bang--"

"Fuck you, Zeij! Go away! Susunod kami!" Dash shouted at nag-init ang pisngi ko at
nakagat ang labi ko.

"Hala! OMG! MOMOL kayo?!" Narinig ko ang gulat sa boses ni Zeijan at mas niyakap
ako ni Dash para itago ako.

"Tangina! Umalis ka dito!" Sigaw ni Dash.

"Oo na! Oo na! Enjoy! May pagkain 'dun! H'wag kayo magkainan!" Humalakhak ito. Nag-
init ang pisngi ko at mas sumiksik kay Dash at napanatag lang ako ng marinig ang
paglangoy palayo ni Zeijan.

"Fuck..." Mariing mura ni Dash at marahan nya akong hinawakan sa braso palayo.

"Hey..." He whispered at hinawakan ang balikat ko. Nahihiyang nag-angat ako ng

tingin sa kanya at nakita ko ang ngiti nya.

"Sorry about that..." He chuckled at nakagat ko ang labi ko at pinalo sya.

"Ikaw kasi!" I hissed at tumawa lang sya habang naiiling at napatalon ako sa gulat
ng i-angat nya ang top ko patakip sa dibdib ko.

"Beautiful..." He murmured at nakagat ko ang labi ko at sinimangutan sya.

"Shut up..." I hissed. He smiled. Halos mag-init ang pisngi ko sa ginawa nya.

"Well," Tawa nya at humalik sa noo ko. He kissed my cheek bago ako niyakap ng
mahigpit at sumiksik sa leeg ko.

"Love you, Kaia..." He whispered at napangiti ako at tumango.

"Love you..." Sagot ko pabalik. Naramdaman ko ang palad nya na gumagapang paakyat
sa dibdib ko kaya pinalo ko kaagad ito.

"Dash!" I exclaimed. Humalakhak lang sya at hindi tinanggal ang kamay kaya iniangat
ko ang kamay sa may tenga nya kaya napamura sya at napalayo.

"Makiliti!" Ngumiwi sya at humawak sa likod ng tenga nya. Tumawa ako at tinaasan
sya ng kilay at nang pisilin nya ang baywang ko ay napasigaw ako at halos masipa
sya.

xxx
Dash is not really a gentleman. Maharot din sya! Hahaha! Anyway, I have a question,
should I stick with 30 chaps for this story or should I extend it for atleast 3-5
chaps?

Kabanata 27

Kabanata 27

"Sorry talaga, Trev..." Mahinang sabi ko habang katabi ko si Trevor.

"I told you, I'm not mad..." Aniya sa akin bago maliit na ngumiti.

Pagkatapos ng klase namin ay napagdesisyunan naming mag-usap dalawa sa gym ng

university.

"I already know that when we're still in Sta. Monica." Aniya sa akin kaya nilingon
ko sya.

"Paano mo nalaman?" I asked him. I decided to talk to him dahil sa simula nung
pasukan ng huling sem namin ay hindi na sya masyadong kumikibo sa akin.

Yes, we were talking pero nakakapanibago lang dahil sa hindi ako sanay na ganun
sya. He used to be jolly and cheerful tapos biglang tahimik nalang sya.
"Remember that night at the party?" Tanong nya habang nakatingin sa langit. It's
already six in the evening at medyo makulimlim na ang langit.

Tumango naman ako at tumingin rin sa langit. "Oo..." I answered. "What about that?"

"I was, well, supposedly I will come back to you when you told me to leave you
alone but then, I saw you..." Nilingon nya ako at napabuntong-hininga sya. "I saw
you with Dash..."

Tahimik lang naman ako at nanatiling nakatitig sa kamay ko.

"I...I saw the two of you crying and hugging each other." Aniya. "I heard
everything, Reah..." Maliit nyang sabi.

Nilingon ko sya at pagkatapos ay napabuntong-hininga ako at nakagat ang labi.

"I'm really sorry, Trevor..." Sagot ko, feeling guilty, pakiramdam ko kasi ay
nasaktan ko sya ng sobra.

"If...If only I could unlove Dash, matagal ko ng ginawa. If only I can forget him,
matagal ko ng sinimulan but my heart just can't do that. I did everything I can
just to forget him wala pa ring nangyari..." Paliwanag ko sa kanya. "Sorry, Trevor,
kung nasaktan kita, kung napaasa kit--"

"No, you don't..." Natigil ako sa sinabi nya.

"Hindi mo ako pinaasa..." Mahinang sabi nya. "Simula palang, you clearly told me
that friendship is the only label you can give me..." Aniya.

"Wala kang kasalanan, hindi mo ako pinaasa dahil ako lang naman ang umasa..."
Napabuntong-hininga sya. "Like you, I really did everything to unlove you pero
hindi ko talaga magawa..." He shook his head.

"Yes, I was hurt but that's just one of consequences when you're inlove, right?
Nasasaktan ka kasi nagmahal ka?"

Nakagat ko ang labi at tumango sa sinabi nya. He's right. Naiintindihan ko ang
nararamdaman nya.

We both love that's why we got hurt. Hindi naman lahat ng pagmamahal ay perperkto,
you can't really avoid getting hurt in the process of loving.

Parehas kaming nasaktan dahil sa pag-ibig, sa magkaibang sitwasyon nga lang...

"I am still sorry, Trevor." Sinserong sabi ko. "You're a good friend, really, and I
love you for that..." Napangiti sya sa sinabi ko.

"Atleast I heard you saying you love me, right?" Natawa ako ng mahina sa sinabi
nya.

"Sorry, Trevor..." Sinsero at taos sa puso kong sabi. Inabot ko ang kamay nya at
hinawakan at malungkot syang napangiti sa ginawa ko at hinawakan pabalik ang kamay
ko.

"I really love you, Fleureah..." Sabi nito habang hawak ang kamay ko. "But I guess
we're really not meant for each other?"

I sighed and shook my head.

"I guess so?" I smiled. "You're a great person, Trev, and you can find someone
better than me. The one who deserve you more..."

"Sana," He chuckled at hinayaan ko lang syang hawakan ang kamay ko. "Sana kapag may
nahanap ako, di katulad na mabait kagaya mo..." Tawa nya.

"Hindi naman ako mabait..." I smiled at gumaan ang loob ko sa sinabi nya.

"Kapag talaga nakahanap ako, who you ka sa akin, Reah!" Natawa na ako sa sinabi nya
at tumawa rin sya at pinisil ang kamay ko.

"But you know what, I am still thankful to you..." Aniya. "You taught me how to
love and I will keep that forever..."

"Trevor..."

"I hope you'll be happy with Dash..." Sabi nya sa akin. "That bastard sure knows
how to capture your heart. Please be happy, Reah, for me... Para mapanatag naman
akong sa tamang tao ka napunta..."

Tumango ako ng paulit-ulit at nang bitawan nya ako ay mabilis akong yumakap sa
kanya.

"Trev, sorry talaga... Sorry at salamat sa lahat-lahat ng tulong mo, I may not love
you as a man but I really do love you as a friend. Sana...Sana mahanap mo na kaagad
sya." Bulong ko.

"Sana..." He chuckled and hugged me back. "But why are you telling me that? Parang
di na tayo magkikita, huh?" Natawa na rin ako at humiwalay sa kanya.

"Nadala lang..." Sabi ko.

"We still have three months bago gumradweyt." Aniya sa akin.

"Oo nga, may thesis pa..." Sabi ko. Natawa naman sya ng malakas sa sinabi ko at
ginulo ang buhok ko.

"Oo nga, tapos syempre, pwede pa kitang ligawan at nakawin kay Sandejas..."

"Trevor!" I hissed. Tumawa naman sya at umiling.

"Kidding! Ito naman!" Tawa nya. "Pero anyway, since this is the last time we'll
talk about our feelings..." May kinuha sya kung saan at nang makita iyon ay
napangiti ako.

"Will you finally accept this flower?" Tukoy nya sa pulang rosas sa kamay nya na
madalas kong tinatanggihan.

Something warm touched my heart as I was looking at Trevor. He really is a good man
and I know he deserves someone better that me. Someone who can love him back with
all her heart.

"Of course..." I smiled and accept the flower.

I saw his gentle smile before pulling me for a hug again.

"Salamat, Reah and I hope the best for you..." Bulong nya.
Nagpaalam na si Trevor pagkababa namin at sumama ako sa mga ka-thesis mate ko para
ayusin ang pinagawa naming mga files.

"Uy, flowers..." Amina smiled at sumulyap sa hawak kong isang pirasong bulaklak.

"Uh, galing kay Trevor..." Ngiti ko naman.

"Wait, sinagot mo na si Trevor? Hala, kayo na?" Allyza added. Nanlaki naman ang
mata ko sa sinabi nya at mabilis na napailing.

"No!" I shook my head. "We're just friends..." Sabi ko sa kanila.

"Friends lang kayo?" Amina asked me at tumango lang naman ako. "E, sino 'yung
boyfriend mo? 'Yung sumusundo sayo? 'Yung fafa na nakauniform na pang-piloto?"
Natigil ako sa sinabi nya.

Halos magliwanag ang mata nya sa sinabi nya at paniguradong nag-iimagine na 'yan.

Pero si Dash? Boyfriend ko ba 'yun? Sabi nya nanliligaw daw sya sa akin, which I
doubt kasi kung makaasta parang dyowa ko na! Wagas makahalik! Hindi ko pa naman
sinasagot ang lokong 'yun, so friends?

Friends with benefits? Napangisi naman ako sa naisip.

"Uy, ngumingiti! Boyfriend mo si Captain 'no?" Allyza teased me.

"Hindi a!" I exclaimed at mukhang nagulat sila sa sigaw ko kaya tumikhim ako. "Uh,
ano, friends lang kami..." Sabi ko naman.

"Friends kayo?" Tanong nya. "Parang di naman..." Napangisi nalang ako sa sinabi nya
at hindi na kumibo.

Naglakad kami para lumabas ng university para i-check ang final draft namin sa
thesis na pinagawan namin ng hardcopy.

Next week ay defense na rin namin kaya magiging busy kami at kailangan na naming
maiayos para mapag-aralan ang mga ito.

Tumigil mula kami saglit dahil may mga dumaraang mga sasakyan sa kalsada. Tatawid
pa kasi kami para makapunta sa comshop sa kabila.

Nagvibrate ang phone ko kaya mabilis kong kinapa ito sa bulsa ko at nakitang may
message. I smiled when I saw Dash's name on my phone. Si Zeijan ang may pakana ng
pangalan na 'to.

From: Dash-beybe
Hi, babe! Where are you? I'll fetch you. I Love you.

Napangiti ako at mabilis na tumipa sa phone ko.

To: Dash-beybe
School. Punta lang ako comshop.

I sent it at nagvibrate kaagad ang phone ko kaya sumulyap ako roon.

From: Dash-beybe
Walang I love you too? :(

Napatawa ako roon at akmang magrereply ng makarinig ako ng sigaw kaya nag-angat ako
ng tingin at nanlaki ang mata ko ng makita ang mga kaibigan ko na nakatawid na sa
kabilang kalsada at kumakaway sa akin.

"Di nyo ako inantay!" I shouted.

"Tawid ka na! Di ka namin napansin!" They shouted back. Naitabi ko naman ang phone
ko at nakagat ang labi habang tumitingin sa mga sasakyan roon.

Diyos ko, kailan ba ako matututo tumawid ng mag-isa?

"Tawid ka!" Amina shouted pero umiling ako at nakagat ang labi ko.

"Ayoko! Kunin n'yo ko dito!" I shouted back. Hanggang ngayon ay takot pa rin akong
tumawid mag-isa.

Weird as it seems but I am always paranoid. Feeling ko kasi masasagasaan ako tapos
magkaka-amnesia. Ganun. Paano kapag nakalimutan ko sila Nanay tapos sila Dash?

Pero sabi nga ni Krista, sa pocketbooks lang nangyayari 'yun pero malay ko ba?

"Di ka naman masasagasaan! Reah, bilis na!" Amina waved her hand. Napabuntong-
hininga naman ako at sinubukang umabante pero napaatras kaagad ng may dumaang motor
sa harapan ko.

"Sige na! Una na kayo! Antayin ko nalang kayo dito!" I screamed.

"Sunduin ka nalang namin!" Allyza shouted at napangiti ako at kaagad na tumango.

Ilook at them habang nag-aantay ng oras para makatawid pabalik sa akin ay napatalon
ako sa gulat ng may umihip sa tenga ko.

"Ay Kamote!" I exclaimed at mabilis na lumingon at nanlaki ang mata ko ng makita

ang nakatayong si Dash sa likod ko.

"Dash!" Nanlaki ang mata ko. I saw his lip twitched and wiggled his brows.

"Hi, babe..." He smiled at me at nagulat ako ng bigla syang lumapit at umakbay sa

akin.

My heart leaped at nanuyo ang lalamunan ko. Mula sa pwesto ko ay amoy na amoy ko
ang panlalaking pabango nya.

"What are you doing here?" Tanong ko sa kanya na nakadungaw lang sa akin habang
akbay-akbay ako. He looked so handsome standing right beside me.

Naka-navy blue na uniform pa sya na bahagyang nakabukas pa ang dalawang butones ng

kulay puti nyang dress shirt sa loob. He wasn't wearing any necktie at kinakagat pa
nito ang pang-ibabang labi.

"What are you doing here?" Balik na tanong nya sa akin at mas umakbay kaya mas
nadikit ako sa katawan nya. "Your friends are there, bakit nandito ka pa?"

Napamura ako sa nararamdamang pagsisikip ng tyan. Damn, Dash Rakiel!

"Uh, hindi ako makatawid..." I confessed. Nakita kong napanguso si Dash sa sinabi
ko at mabilis na nagbaba ng tingin sa akin.

"Hmm?" He hummed, nang-aasar. Nanlaki ang mata ko ng ilapit nya ang mukha sa akin
at humalik sa tungki ng ilong ko.
"Dash!" I hissed. Tumawa sya at mula sa balikat ko ay bumaba ang hawak nya sa
baywang ko.

"Come on, tawid na tayo..." He smiled at me at inakay ako patawid sa mga kaibigan
kong malaki ang ngisi sa akin.

Pagkarating roon ay inulan kaagad ako ng tukso sa aming dalawa at kung ako'y
hiyang-hiya na sa lakas ng boses nang dalawang kaibigan ko ay proud na proud naman
itong isang 'to na wagas makalingkis sa katawan ko.

Matapos naming ayusin ang mga files namin ay kaagad kaming pumuntang parking ni
Dash para makakain at makauwi na sa mansyon.

"Get in, mahal na prinsesa..." Loko ni Dash ng pagbuksan nya ako ng pinto.

"Salamat, mahal na prinsipe..." I teased back bago pumasok. Narinig ko pa ang tawa
nya bago isara ng pinto at pinagmasdan ko syang tumakbo papuntang kabilang side ng
sasakyan para pumasok.

His scent filled the car when he entered. He immediately removed his navy blue suit
at itinapon sa likod ng sasakyan, leaving him with his white dress shirt.

"Ito, tapon lang ng tapon..." Sabi ko at inabot ang suit nya sa backseat para
tupiin ng maayos.

"Sorry, babe..." He chuckled at sumandal sa manibela nya habang nakatitig sa akin.

He have this smug look on his face at ang daliri pa nya'y nasa mga labi nya at
nilalaruan nya ito.

Sumulyap ako habang tinutupi ang suit nya at nang mahuli ako ay kumindat sya kaya
napatikhim ako at nag-iwas ng tingin.

"I wonder why you're always that innocent," He told me. Nilapag ko naman ang suit
nya pabalik sa backseat bago sya nilingon.

"Ano naman ngayon?" Tanong ko.

Napanguso sya at nilahad ang kamay nya sa akin na kaagad ko namang tinanggap.

"Nothing, ang cute kasi..." He smiled at dinala ang kamay ko sa labi nya.

Kumabog ang dibdib ko sa ginawa nya at habang nakahalik pa sya sa kamay ko ay

nakatitig sya ng diretso sa mata ko.

"Love you, Dash..." I murmured, that made him smile before nodding. Humalik sya
ulit sa kamay ko bago nagsalita.

"Love you more, Kaia..." He grinned bago humalik pa ng isa sa kamay ko at umayos ng
tayo.

Nang bitawan nya ang kamay ko ay kaagad kong inayos ang gamit ko sa dashboard nya
at inayos ang palda ko.

"Seatbelt," Ani Dash kaya nilingon ko sya pero bago pa man ako makagalaw ay kaagad
namang lumapit sya sa akin at sya na ang umabot ng seatbelt ko.

Sobrang lapit ng mukha nya sa akin na nararamdaman ko na ang hininga nya sa may
pisngi ko. My heart was thumping hard na hindi naman na bago sa akin.
Nagkatapat ang mukha naming dalawa ng maabot nya ang seatbelt ko. Napakurap ako at
napatitig sa kanya at sya nama'y natigilan naman habang nakatingin sa akin.

I heard a thump on my heart again. Nagkakagulo nanaman ang mga suking insekto sa
sikmura ko at nanunuyo ang lalamunan ko.

Halos ilang dangkal na lang ang layo ng mukha nya sa akin at sa isang maling galaw
lang ay magkakadikit ang mga labi namin.

I saw him took a glance on my lips before swallowing. Wala sa sariling binasa ko
ang labi ko at nakita ko ang pag-awang ng labi nya.

He leaned a bit at napasandal ang ulo ko sa upuan.

Nanatiling nakatitig lang sya sa labi ko at naramdaman ko ang pagtukod nya ny kamay
sa may tabi ko para umabante sa akin.

Umabante pa syang palapit sa akin at nang halos isang usog nalang at magdidikit na
ang labi namin ay bigla akong nagpanic at natulak sya.

"Shit!" He cursed when he fell. Napatakip naman ako sa bibig ko at nanlaki ang mata
ko.

"Dash! Hala! Sorry!" I exclaimed. Tumama kasi sya sa dashboard at bahagyang nahulog
ang katawan nya sa may lapag.
Mabilis ko syang tinulungan at napangiwi sya ngmakabalik sa upuan nya.

"Why did you push me?" Tanong nya habang hawak-hawak ang may bandang baywang nya.

"E, ano, nagpanic lang ako..." Sabi ko. He groaned and he pouted.

"Pa-kiss lang naman!" Inarte nya.

"E! H'wag na! Uwi na tayo!" Sabat ko pero umangal sya at mabilis na lumapit at
dumukwang sa akin kaya kaagad kong tinakpan ang bibig ko kaya sa likod ng palad ko
tumama ang labi nya.

"Babe!" Umiling ako at tumakip pa sa bibig ko.

"Uwi na tayo!" Sabi ko.

"Kasi naman, isa lang! Pa-kiss!" Pinilit nyang tanggalin ang kamay ko sa bibig ko
pero tinakpan ko lang ito.

"Dash!" Palag ko.

"Bakit ba ayaw mo? Isa lang e..." Pqgtatantrums nya sa may tabi ko.

"Friends nga lang tayo!" Sabi ko. Nakita kong napangiwi sya at nanliit ang mata
nya.

"Ano ngayon?" Aniya.

"Friends don't kiss, Dash!" Hirit ko pa. Napatawa sya sa sinabi ko at akala ko'y
mananahimik na sya pero pilit nya paring tinanggal ang kamay ko.

"Edi sagutin mo na ako, para di na tayo friends!" Sabi nya.

"Dash naman! Kamay mo!" Pinalo ko ang kamay nya pero hindj sya papatalo.
"Sige na! Kaia! Isa lang!" He exclaimed.

"E, friends nga lang tayo! Di pa kita sinasagot!" Sabi ko pa.

"Edi, i-advance natin! Ki-niss naman kita kanina, huh? Ngayon din!"

"Dash!" Napatili ako ng nahuli na nya ang kamay ko at naabot ang labi ko.

He immediately kissed my lips and sucked my lower lip. Napaungol naman ako sa
ginawa nya pero tumawa sya ng mahina at mas hinawakan pa ang kamay ko para di
makawala.

"Dash--hmm!" He licked my lip and gave me onw more kiss before pulling away with a
triumphant smile on his face.

"Gotcha!" He chuckled at binitawan ang kamay ko.

"Kainis 'to!" Sinipa ko sya pero nakaiwas sya. Nag-iinit ang pisngi ko sa
pinanggagawa nya!

"Sus, kunwari pa 'tong Kaia ko, gusto rin! Namumula ka o!" He teased. Sumimangot
naman ako.

"Feeling mo!" Sita ko. Tawa naman sya ng tawa sa tabi ko at napanguso lang ako sa
kalokohan nya.

"Oo na, nagustuhan ko na!" Mas napatawa sya sa sinabi ko.

"I knew it!" He cheered. Mabilis ko namang tinanggal ang seatbelt ko at umabante sa
kanya kaya napatigil sya sa kakatawa at nanlaki ang mata nya habang nakatingin sa
akin.

"Kaia?" Tanong nya. Napatingin naman ako sa labi nyang namumula-mula at napatikhim
ako bago seryosong tumingin sa mata nya.

"Pakiss pa ng isa..." I told him. Nanlaki naman ang mata nya pero napatawa at
hinawakan ang batok ko para maabot ko ang labi nya.

Sa condo nya kami dumiretso pagkatapos at kaagad kaming sinalubong ni Skye

pagkapasok.

"Skye!" I cheered nang masalubong kaagad namin ito pagkapasok. Napangiti ako ng
tumahon ito at tumakbo sa akin kaya dumukwang ako para haplusin ang ulo nito.

"Kaia, I'll just put this on the kitchen..." Tiningala ko sya at ngumiti bago
tumango at kumindat pa sya sa akin at ginulo ang buhok ko bago naglakad pakusina.

"How are you, Skye? Anong ginawa mo dito?" Tanong ko rito. He barked at umakyat sa
may bandang hita ko kaya tumawa ako at kinarga sya.

"Bigat mo!" Ngiti ko habang tumatahol nanaman ito sa akin. Pumasok kaming dalawa sa
kusina at naabutan ko si Dash na nag-aayos ng mga ingredients para sa pagkain
namin.

Ibinaba ko naman si Skye at mabilis itong tumakbo kay Dash at tumahol.

"Yes, boy?" Dash asked him. He barked again kaya dumukwang si Dash dito.
He patted his head at mas lumapit sa kanya si Dash.

"I'll cook for our food first, go to your Mom..." Tumahol si Skye at tumakbo sa
akin kaya ngumiti ako.

"Dito ka na matulog, hmm?" Sabi ni Dash habang sinusubuan ako ng pagkain.

"Huh? Bakit naman?" Tanong ko pa at tinanggap ang ibinibigay nya. Kumuha rin ako ng
pagkain sa kutsara ko at isinubo ko rin sa kanya.

"Wala lang..." He smiled. "I just missed you." He told me. "Remember that night
when you told me the story of your favorite myth? Dito 'yun diba?"

Tumango naman ako at napangiti ng maalala 'yun.

"Hmm," I nodded. "Si Orpheus at Eurydice..." Sabi ko pa.

"Atleast di tayo kagaya sa kanila..." He told me at iniangat ang kamay para punasan
ang gilid ng labi ko. "I may can't see you noon, but I know my heart will recognize
you..."

"Thank you for your trust, Dash. Thank you because you trusted your heart kaya
nakilala mo ako..." Sabi ko sa kanya.

He nodded at hinaplos nya ang pisngi ko.

"But I am more thankful to you," Aniya at hinawi ang buhok ko papuntang likod ng
tenga ko. "Because you took care of me when I was still fragile and lost. Thank you
because you never get tired of me." Sinsero nyang sabi sa akin.

"Thank you din, Dash because you loved me kahit hindi mo ako nakikita noon..." Sabi
ko at matamis syang ngumiti sya ng matamis sa akin at tumango.

His eyes twinkled at tumayo sya at may mainit na humaplos sa puso ko nang tumayo
sya at hinagkan ang noo ko.

Tulog na si Skye sa higaan nito pagkaakyat namin ng kwarto ni Dash. Noong umuwi
kasi kami ng Maynila ay napagdesisyunan naming isama si Skye kaya narito ito
ngayon.

"Babe, wear this..." Inabot sa akin ni Dash ang isang shirt at pajama kaya inabot
ko iyon.

"Kanino 'to?" I asked him.

"The shirt's mine tapos kay Zidney 'yung pajama. Dito kasi sila nila Ate Thallia
natulog 'nung nakaraan." Sabi nya sa akin.

"Sige, salamat..." I smiled at kinuha iyon mula sa kanya.

"Clean yourself, sa guestroom nalang ako mag-sashower..." Aniya bago hagkan ang
pisngi ko at lumabas ng kwarto.

Naglinis ako ng katawan at pagkalabas ko ay inayos ko ang kama ni Dash para

mahigaan namin mamaya. Fit lang sa akin ang pajama pero dahil sa kay Dash ang shirt
ay malaki iyon sa akin kaya tinali ko ito sa may bandang tagiliran.

I sighed when I finished fixing the bed. Sumulyap ako sa pintuan ng kwarto at
napalabi.
Ang tagal naman ni Dash.

Lumapit muna ako kay Skye at humaplos sa ulo nito bago ako lumabas ng veranda para
magpahangin.

The cold wind touched my skin when I went outside. Humawak ako sa may railings roon
at tumingin sa baba kung saan kita ko ang nagliliwanag na mga buildings at mga
bahay.

The place was refreshing, kagaya noong unang punta ko rito.

Who would have thought I'll be back here with the man I love? No one. Ni hindi ko
maiisip na possibleng mangyari iyon dahil sa takbo ng mga pangyayari.

I cried in joy and pain because of him but it was all worth it. Tanggap kami ng
pamilya nya, tanggap sya ng pamilya ko at wala nang mas sasaya pa sa pakiramdam na
'to...

I almost jump in shock when I felt a pair of arms embracing me from behind.

"Ang lalim ng iniisip mo, hmm?" Napangiti ako ng marinig ko ang boses ni Dash.

"Wala naman, may mga naalala lang ako..." Sabi ko sa kanya.

"What do you remembered?" Tanong nito at mas yumakap sa baywang ko. His warm chest
touched my back at napapikit ako sa init na hatid nya.

"I remembered the first time I went here with you..." Sabi ko sa kanya.

"Uh-huh..." He nodded at ipinatong nya ang baba sa balikat ko. Napaayos naman ko ng
tayo at ginalaw ang balikat ko.

"May kiliti ako sabi d'yan..." I hissed. Tumawa naman sya at lumayo sa balikat ko
pero mahigpit paring yakap ang likod ko.

"Dapat doon palang alam ko na..." Aniya kaya bahagya ko syang nilingon.

"Anong dapat alam mo na?" I asked him.

"The moment you told me na may kiliti ka sa balikat noong nalaglag ka sa stool sa
mansyon." Aniya sa akin.

"Bakit hindi mo naman nalaman?" Tanong ko. He sighed at marahang hinawakan ang
balikat ko para mapaharap ako sa kanya.

"I won't know it rightaway..." Sabi nya sa akin. "You know, unang kita ko palang
sa'yo pagkabalik ng paningin ko parang pakiramdam ko may something..." Aniya habang
nakatingin sa akin.

"Paanong something?" Tanong ko naman sa kanya. Napaisip naman sya pero napanguso at
ipinatong ang kamay sa magkabilang railing sa tabi ko kaya magkatapat na magkatapat
ang mukha namin.

"Hmm, I can't explain it in words but that familiar feeling? Parang ganun. When our
eyes met, I really know it was you pero 'nung pumasok si Rheallyn na naiiyak at
nag-aalala I got confused..." Aniya sa akin.

"Dash, I have something to ask..." Sabi ko sa kanya.

"What is it?" Aniya at iniangat ko ang kamay ko at bahagyang inabot ang buhok nya
para haplusin.

"Kahit kailan ba nagustuhan mo si Rheallyn?" Tanong ko. Kahit anong isagot nya ay
ihahanda ko ang sarili ko. Gusto ko lang namang malaman.

"No..." Sagot nya ng walang pagdadalawang-isip.

"Talaga? Paano mo naman nasabi?" Tanong ko na nanliliit ang mata. "Baka sinasabi mo
lang 'yan kasi nandito ako..." Sikmat ko.

"Of course not!" Umayos sya ng tayo at hinagip ang kamay ko. Nagulat nalang ako ng
hilahin nya ako sa may upuan roon sa may gilid bago sya naupo at hinila ako paupo
sa hita nya.

"Dash!" Gulat kong sabi at akmang tatayo pero niyakap nya ang baywang ko kaya
bumalik ako ng upo sa hita nya.

"Sige na..." Aniya kaya nilingon ko sya.

"Kailangan ba kapag nag-uusap nakaupo ako sa hita mo?" Tanong ko. He chuckled and
kissed my cheek.

"Kapag tayong dalawa syempre kailangan meron..." Tawa nya at napangiti nalang ako
sa kanya.

"As I was saying," Aniya. "I never felt giddy and excited whenever I'm with her."
He confessed.

"What I felt is somehow a responsibility. Kapag magkasama kaming dalawa pakiramdam

ko kailangan ko syang pakisamahan kasi sya ang nag-alaga sa akin, kasi sya 'yung
minahal ko. What's weird is that, responsibilidad ko sya, 'yun lang ang naramdaman
ko 'nung magkasama kami. Most of the times, I felt awkward with her kaya madalas
kong sinasabing may flight ako at hindi ako umuuwi sa mansyon." Pag-oopen nya.

Idinikit nya ang noo sa may pisngi ko at nagsalita pang muli.

"Akala ko nga noon, nagtataksil ako sa Rhea na nag-alaga sa akin dati kasi mas
gusto kitang kasama at nakikita palagi." Sabi nya kaya mas nilingon ko sya at
hinanap ang mata nya.

"Talaga?" Tumalon ang puso ko ng ngumiti sya at tumango.

"Alam mo ba 'yung pakiramdam ko 'nung sinabi ni Aling Wanda 'yung pangalan mo 'nung
dinner pagkauwi ko?"

"Ano?" Tanong ko sa kanya.

"I was shocked, doon palang naguguluhan na ako. Honestly when I saw you in the
hospital pagkakita ko palang sa'yo may iba na akong naramdaman. Maybe it sounds
cheesy and corny but I my heart skipped a beat."

Medyo humarap ako sa kanya at nang masalubong ko ang mata nya ay ngumiti ako at
napapikit sya ng patakan ko ng halik ang talukap ng mata nya.

"E bakit mo ako hinabol 'nung pagkatapos ng dinner?" Tanong ko.

"To confirm." Aniya. "Kung nag-iilusyon lang akong magkaboses kayo, magkapangalan
kayo at kung talagang kilala ka nito." Tinuro nya ang dibdib nya.

"I wasn't wrong, this heart knows you pero hindi ko pinansin kasi naisip ko parang
impossible."

"Sorry, Dash..." Sabi ko sa kanya. "Kung nalito ka, kung niloko kita..."

"Kaia..." I put my finger on his lips to stop him.

"I only did that kasi kailangan ko, para kay Nanay tapos sa akin. I am sorry kung
selfish ako at hindi ko manlang naisip ang pakiramdam mo..." Nakita ko ang lambot
sa mata nya habang nakatitig sa akin kaya napapikit ako at pinatong ang noo ko sa
kanya.

"I may be pretending to be someone I am not but I promise you, everything that I
showed you, lahat totoo. Hindi ko man totoong pangalan ang gamit ko pero 'yung pag-
aalaga ko, 'yung concern ko at pagmamahal ko lahat 'yun totoo..." Tumango sya sa
sinabi ko at nang magmulat ako ay nakita ko ang ngiti nya habang nakapikit.

Niyakap ko ang braso ko sa may leeg nya at mas humilig sa kanya.

"I believe you, Kaia..." He murmured. "Don't be sorry kasi alam kong may dahilan
kaya mo iyon ginawa and I am not mad, how can I get mad at my Kaia?"

"Salamat, Dash... Babe..." Bulong ko. Malakas ang pagkabog ng puso ko.

"Thank you very much too, Kaia..." Aniya sa akin at bahagyang humiwalay. Nakita
kong inabot nya ang may leeg ko at inilabas nya roon ang kwintas na ibinigay nya sa
akin.

"I am glad you take this..." He smiled at me habang hinahaplos ang bato ng kwintas.

"Ang sabi mo kasi, para sa akin 'to kaya tinago ko. This was supposed to be
Rheallyn's not mine. Ang selfish ko lang kasi tinago ko kahit di naman para sa
akin." Sabi ko.

"This was yours..." Aniya at hinaplos pa ang bato. Ang isang braso nya ay nasa
baywang ko habang ang isa'y hawak ang kwintas ko.

"This necklace is for the woman I love, the woman who took care of me. My very own
Fleureah Kaia..." Sabi nya. "So, this was yours. Iba kasi gamit mong pangalan..."

Tumalon ang puso ko sa sinabi nya at humalik ako sa buhok nya kaya tumawa sya at
sumandig sa sandalan ng bench at inayos ang pagkakakandong sa akin.

"Alam mo ba kung sino ang nagturo sa akin ng kwintas na 'to nung party?" Tanong nya
sa akin, tinutukoy ang kwintas ko.

"Who?" I asked him.

"Skye..." Mabilis ko syang nilingon ng sabihin nya iyon.

"Really?" Gulat kong sabi.

He chuckled and nodded.

"Kinakausap ko sya 'nung gabing 'yun then out of the sudden, bigla nalang syang
tumakbo so I followed him, tapos sa may likod ng pool nya ako dinala..." Sabi pa
nya. "I was shocked seeing that necklace, kasi ang sabi sa akin ni Rheallyn naiwala
nya."

"Then I heard voices, that's when I decided to hide tapos narinig ko si Krista na
tinatawag kang Kaia then I saw you searching for the necklace then..." He smirked.

"So, we should thank Krista, Skye and this necklace, then?" Ngiti ko at mabilis
syang lumapit sa mukha ko at humalik sa panga ko.

"We should..." He chuckled. "But you know what? I am happy because it's you I first
saw when I got my sight back..."

"I am happy too..." Bulong ko.

Nanatili kaming tahimik pagkatapos ng usapang iyon. Nasa terrace pa rin kami at
nakaupo ako sa hita.

It was only the sound of the cold wind and our calm breathings is all I can hear.
The pace of my heart is calm and comfortable like it knows who I am with.

Nakasandal ang noo nya sa balikat ko at yakap-yakap nya ang baywang ko.

His breath was calm at nakapirmi lang sya at hindi nagsasalita. Panaka-naka din
nyang hinahalikan ang balikat at ang pisngi ko at pagkatapos ay yayakap nanamang
muli.

"Kaia ko?" He whispered all of the sudden.

"Hmm?" I hummed and touched his hair.

"Can you tell me a story? Your favorite myth, perhaps?" Aniya.

"Orpheus and Eurydice's?" Tanong ko pero umiling sya at mas niyakap pa ako. "I want
new, ayoko na ng tragic..." Sabi nya sa akin kaya natawa ako at tumango.

"Sige, what do you want?" Tanong ko sa kanya at pumihit paharap at nang magsalubong
ang mata namin ay nakita ko ang kislap roon, kasabay ng pinakamatamis at sinsero
nyang ngiti.

"A happy ending..." He whispered.

Kabanata 28

Kabanata 28

"Congratulations, Ate!" Malaki ang ngiti ko nang marinig ang boses ng kapatid kong
si Allia.

Ang mga kaklase ko ay nasa entablado at nagpapalitrato kasama ang mga kaibigan nila
at ang kanilang pamilya.

"Salamat, Allia!" Lumapit ako at yumakap sa kanya.

"Congrats, Ate!" Nang mag-angat ako ng tingin ay napangiti akong lalo ng makita ko
si Johann na nakatayo sa harapan ko habang may bitbit na bulaklak para sa akin.

"Salamat!" I cheered at kaagad syang niyakap. "Mabuti at nakarating ka!" I smiled

at him.

"Sorry, Ate, huh? Kung nalate ako. Traffic kasi pero kasama ko ang asawa't-anak ko
nasa labas lang sila may binili." Tumango ako.

"Salamat talaga..." Tinanggap ko ang bulaklak na iniabot nya at nang makita ko si

Nanay na nakangiti sa akin ay kaagad akong tumakbo at yumakap sa kanya.

"Nay..." Bulong ko habang yakap sya. Narinig ko ang pag-iyak nya at mas niyakap pa
ako.

"Anak... Anak, congratulations..." Malambing nyang sabi at napaiyak na ako roon.

"Nay...Nay salamat sa lahat, sa sakripisyo mo..." Sabi ko habang yakap sya. "Utang
po namin sa'yo lahat ng achievements namin... Maraming salamat po..." I sobbed.

"Naku ang anak ko..." Narinig ko ang pag-iyak rin sa boses nya.

"Ayos lang ang paghihirap ni Nanay basta nakikita ko kayong masaya..." Aniya.

"N...Nay, pangako ko, pag-iigihan ko ang pagtatrabaho ko para matulungan pa kayo.

Salamat po..." Mahinang sabi ko at niyakap sya ng mahigpit.

Nang maghiwalay kami ay kaagad kong tinanggal ang medalya ko at isinabit sa leeg
nya.

"Reah, anak..." She sobbed at napasinghot ako at muli syang niyakap.

"Salamat, Nay... Salamat po..." Bulong ko sa kanya.

Nang maghiwalay kami ay kaagad kaming pumunta sa may stage para magpakuha ng
litrato.

"Congrats, Reah!" Kuya Iñigo cheered nang makababa ako sa stage.

"Salamat, Kuya!" Masayang sabi ko at yumakap sa kanya. Ganun rin kay Thallia, Zid
at Zeijan na talagang nag-abala pa para lang makapunta sa graduation ko.

It was ecstatic. Ang pakiramdam na makapatapak ka sa entablado at ideklarang

graduate ka na ay isa sa pinakamasayang pakiramdam na naramdaman ko.

It was fulfilling, na finally ay may na-achieve na ako sa buhay ko.

I succeeded because of the help of my family, the Sandejas and my friends. Kung
wala sila ay marahil wala ako rito.

"Yieee! Si Reah-tot graduate na!" Zeijan cheered.

"Thanks, Zeij!" I cheered at niyakap sya.

"Finally! Magiging teacher ka na! Ang galing naman 'nun!" Aniya sa akin.

"Pangarap ko talaga 'yun and finally! Makakapagturo na ako!" Sabi ko naman sa kanya
na masayang-masaya.

He grinned and nodded pero natigil ako ng may makitang galos sa mukha nya.

"Anong meron d'yan?" Turo ko sa may pisngi nya at sa may gilid ng labi nya. Nakita
kong nagulat sya roon pero ngumiti lang sya at tumikhim.
"Uh, nabangga lang kung saan..." Sagot nya kaya napatango ako.

"Next time kasi mag-iingat ka..." Sabi ko naman.

"Yes, Reah-tot-tot!" Kumendeng sya bigla kaya napahagalpak ako at binatukan sya.

"May saltik ka 'no?" Tumawa naman sya at tumigil sa pagkendeng sa harapan ko.

"Pinapasaya lang kita..." Tawa nya at napakamot sa ulo. "Anyway, Reah-tot, Dash
told me he won't be able to make it tonight..."

"Oo, nasabi na nya..." Mahina kong sabi. Dash told me earlier he won't be able to
go here since may flight sya kaya alam ko na.

Naiintindihan ko naman pero may parte sa aking malungkot kasi wala sya isang
espesyal na araw sa buhay ko.

"Loko talaga 'yun, inuna pa ang flight kaysa sa graduation mo..." Nguso nya.

"Ayos lang, hindi naman ako galit..." Tumawa pa ako pero nalulungkot talaga ako.
Akala ko nga ay makakapunta sya pero nitong tanghali ay tumawag para sabihing
emergency lang na flight kaya biglaan.

Well, I understand him pero kasi...

"Let's go, Reah-tot..." Ani Zeijan sa akin. Nasa sasakyan na daw sila Kuya at ang
pamilya ko.

Tumango naman ako at saglit na kumaway sa mga kaibigan kong si Amina at Allyza bago
naglakad palabas.

I caught Trevor's eyes, papalabas na rin sya ng venue at nang makita ako ay lumapit
sya.

"Hi, Fleureah! Congrats!" He greeted me.

"Salamat! Congratulations sa atin!" Sabi ko naman. I smiled when he gave me a piece

of rose na kaagad kong tinanggap.

"I guess that's the last flower I can give you, then?" Aniya. Napatingin naman ako
roon at nagsalita.

"Bakit naman?"

"I'll live in States with my family..." Aniya sa akin at nagulat ako roon.

"Really? Wow..." I said. "Last na pagkikita na pala natin 'to, then?" Sabi ko.

He nodded and smiled.

"Salamat, Trev. Goodluck to your career and I will miss you..." Sinsero kong sabi
sa kanya.

"Thank you too, Reah... Goodluck to your career and I will surely miss you..." Sabi
nya pabalik at iniangat ang braso nya kaya yumakap ako sa kanya.

"But I will come back here to steal you from Sandejas kapag nabalitaan kong
sinaktan ka nya..." He whispered kaya tumawa ako at humiwalay sa kanya.
We seperated with a smile on our faces.

This is probably one of the best days. Lahat ng taong nakikita ko ay nakangiti at
masaya, kabilang ang pamilya ko, sila Kuya at ako...

Sumakay kami sa trailblazer ni Zeijan pauwi sa mansyon. Nakangiti ako habang

nakatingin sa labas ng sasakyan.

Nakapagtapos na ako at si Nanay ay hindi na nagtatrabaho sa mansyon. Noong

nakaraang b'wan lang ay ibinalita nya sa amin na sya ang nag-aasikaso ng factory
roon sa Sta. Monica.

Pinagquit na daw siya nila Tita Lena at Tito Ejercito para doon nalang magtrabaho.
Nahiya nga si Nanay at tumanggi pero mapilit sila kaya wala na ring nagawa si
Nanay.

Isa pa ay oportunidad din ito at mahina na rin ang katawan ni Nanay.

Sandejas really gave us a lot of opportunity and help and I owe them all of this.

Pagkarating namin sa mansyon ay lumabas kaagad sila. Inayos ko naman ang dress na
iniregalo sa akin ni Zidney ngayon.

Wala naman akong choice kahit hindi ako sanay magdress dahil graduation and it's a
gift. Nakakahiya man ay masaya ako sa ibinigay nya sa akin.

It was a simple purple off shoulder dress na may belt sa may baywang. Aniya'y sila
daw ni Thallia ang namili nito mula sa isang sikat na designer na kapatid ni
Thallia.

Inayos ko ang laylayan ng damit ko at hinawi ang kinulot kong buhok sa may balikat
ko.

Habang naglalakad papasok ng mansyon ay sumusulyap ako sa telepono ko na walang

anumang mensahe galing kay Dash.

I sighed and shook my head. Siguro nasa flight nya na.

Bagsak ang balikat ko habang papasok, ako nalang pala ang naiwan sa labas dahil
nakapasok na sila sa loob lahat.

Sarado ang pintuan pagtapat ko kaya napalabi ako at binuksan ito. Kaagad akong
sinalubong ng kadiliman pagkapasok ko kaya natigil ako.

Wait, brownout ba? Nagbabayad naman ng kuryente a?

I was about to call anyone ng bigla may umingay na putok at bumukas ang ilaw.

"Congratulations, Reah!" Umawang ang labi ko ng makitang nakahilera sila sa may

harapan ko habang may suot na party hat.

Kuya Iñigo, Thallia, Zeijan, Zidney, sila Nanay at Allia, pati na rin sina Johann
at ang pamilya nya. Even Tito and Tita Lena was here!

Dumiretso ang tingin ko at napasighap ako ng makita si Dash na nakatayo at may

hawak na cake.

"You..." Tinuro ko sya.

"Hi, babe..." He smiled at iniabot ang cake kay Kuya at kaagad akong napaayos ng
tayo at tumakbo sa kanya. Mabilis naman nyang inilahad ang braso kaya nasagip nya
ako.

"Ikaw talaga!" Reklamo ko habang nakayakap sa leeg nya.

"I wanted to surprise you..." Bulong nya na natatawa at niyakap ang baywang ko.

"I hate you..." Mahinang sabi ko na naiiyak na at mas yumakap sa kanya.

"I love you..." He whispered, chuckling. Pinalo ko naman ang likod nya at mas
yumakap sya sa akin.

"I was just kidding, why am I going to missed your graduation? I went there, pero
pagkatawag ng pangalan mo umalis ako kaagad kasi inayos ko dito..." Bulong nya.

"Really? You prepared this?" Masayang tanong ko.

I felt him nodded and kisses my hair.

"Of course, Kaia..." He whispered at akmang may sasabihin pa nang may magsalita.

"Tama na! Bitter na bitter na ako dito o!" Naghiwalay kami ng biglang sumabat si
Zeijan.

Natawa ako ng makitang nakasimangot sya at kunot ang noo.

"Respeto naman! Oo na, ako na ang single! Ako na ang mag-isa!" Inarte nya at
naramdaman ko ang paghawak nu Dash sa baywang ko.

"Oo na, oo na..." Ani Dash sa kapatid. "Gutom lang 'yan, Zeijan. Lumamon ka na."
Taboy ni Dash rito.

"O, pwede na?" Biglang magliwanag ang mukha ni Zeijan.

"O, sige, di ka kaagad nagsabi gutom na nga ako..." Nauna ng pumasok si Zeijan sa
kusina na pumapalakpak pa at tumatalon-talon.

"Baliw..." Dash uttered kaya tumawa ako at pinitik ang tenga nya.

Sumunod naman kaagad sila roon sa kusina at hawak-hawak lang ni Dash ang kamay ko
habang naglalakad kami patungo kay Nanay.

"Hi, Nay..." Dash smiled like a cheshire cat at inabot ang kamay ni Nanay para
magmano at nang makapagmano ay natawa ako ng paluin ni Nanay ang noo nito.

"Anong Nanay ka d'yan? H'wag mo nga akong mananay-nanay d'yan, inaalagaan mo ba

'yang anak ko?" Sikmat ni Nanay ng nakapamaywang.

"Opo naman, Nay! Spoiled na spoiled 'to sakin!" Aniya na proud pa at iniangat ang
kamay naming dalawa.

"Siguraduhin mo lang at kapag hindi, naku!" Ngumuso si Dash at tumango.

"Opo, Nay. Di ko pababayaan 'tong anak nyo..." Ani Dash at nakita ko ang pagngiti
ni Nanay ng marinig ang sinabi nito.

"O, sya, sige, pumasok na kayo kaagad at kumain..." Ani Nanay na nakangiti na at
tinapik pa ang braso ni Dash bago pumasok sa kusina.
Pagkapasok ng kusina ni Nanay ay kaagad akong hinarap ni Dash at ngumiti ng matamis
sa akin. Kaming dalawa nalang ang naiwan rito at lahat sila ay nakapasok na.

"Congratulations, Fleureah..." Aniya sa akin at hinawakan ang pisngi ko para

masuyong hagkan ang noo ko.

"Salamat..." I smiled at him sweetly.

Nakatitig pa rin sya sa akin at hawak-hawak nya ang pisngi ko.

"Ang galing 'no? Parang kailan lang ay nag-aaral ka pa tapos ito ka na ngayon at
unti-unting tinutupad ang mga pangarap mo..." Sabi nya.

"I am so proud of you, Kaia..." He told me and I felt my heart jumped.

"Salamat, Dash..." Sabi ko pa. "Thank you sa lahat..."

Nakita ko ang malambing nyang ngiti bago humiwalay sa akin. Nagulat ako ng makita
ang isang kulay itim na box na kinuha nya mula sa bulsa ng suit nya.

"Here..." Aniya. Binuksan nya iyon at nagulat ako ng makitang relo iyon.

"Dash?"

"Parehas na tayo..." Ngiti nya sa akin at iniangat ang kamay ko para ilagay sa
pulsuhan ko ang relo na ibinigay nya.

Kaparehas iyon ng regalo ko sa kanya, parehas itong kulay silver, ang pinagkaiba
nga lang ay manipis ito kumpara sa kanya.

"Paanong..." Tinignan ko ang relo at inispeksyon.

"Pinagawa ko para parehas tayo..." Sagot nya kaagad. Umawang naman ang labi ko at
kaagad na inabot ang braso nya para makita ang relo namin na magkamukha nga talaga
pwera lang sa laki nito.

"Wow! Salamat, Dash!" I cheered at niyakap sya.

"You like it?" Tumango naman ako at humiwalay sa kanya.

"But did you really tried replicating this?" Sabi ko. "Parang ang mahal naman 'nun?
You... You really don't have to do th--"

I was shut by his mouth. Binigyan nya ako ng mababaw na halik at hinawakan ang
baywang ko para mapirmi ako.

"I made it for you..." Aniya pagkahiwalay sa akin. Nakagat ko naman ang labi ko at
nag-init ang pisngi ko.

"So, I want you to take it. H'wag mong isipin 'yung presyo, gawa 'yan sa puso
ko..." Mas napangiti ako sa sinabi nya at napalabi.

"Ang corny 'nun, Dash..." I chuckled. Napanguso naman sya pero nailing nanaman at
humalik sa labi ko at humiwalay.

"Babe, sakit ng noo ko, pinalo ni Nanay..." Reklamo nya at hinawakan ang noo nya. I
laughed and nodded.
"Pasensya na kay Nanay, alam mo na 'yun..." Sabi ko at hinawakan ang pisngi nya.

"Halika, kiss ko 'yan..." Sabi ko at napangisi sya bago bahagyang tumungo para
maabot ko sya at kaagad ko namang hinalikan ang noo nya.

"Wala na!" He exclaimed matapos kong halikan ang noo nya. Umayos sya ng tayo at
mabilis na hinawakan ang kamay ko.

"But anyway, babe..." Aniya aa akin kaya tinignan ko sya.

"Hmm?" I asked him.

"Uhm, graduate ka na and all pero ano..." Nakagat nya ang labi nya at nakita ko ang
pamumula bigla ng pisngi nya.

"Ano?" Tanong ko. His face reddened at nakagat nya ang labi nya.

"Uh, ano kasi, Kaia..." He murmured at maya-maya ay lumapit sa tenga ko. "Kailan mo
ko sasagutin?"

I giggled at humiwalay sa kanya. Nakita kong nagtaka sya roon.

"Bakit naiinip ka na?" I asked him, mabilis naman syang umiling at nagpout.

"Di naman, ano, nagtatanong lang..." He laughed awkwardly. Mas napangisi ako sa
kanya.

"Halika na, kain na tayo..." I told him. Napanguso sya pero ngumiti rin at
hinawakan ang kamay ko.

"Alright..." He smiled at naglakad kami ng sabay.

He was courting me for almost eight months with advantage. I mean would you kiss
the woman you're courting? Si Dash lang ata ang may trip 'nun.

But in those months, I saw his efforts, 'yung paghatid-sundo nya sa akin, pag-
alalay, sa lahat. Wala akong masabi sa lahat ng ginawa nya sa akin.

Kahit effortless naman sya at nakatayo lang sa tabi ko ay kumakabog na ang dibdib
ko madalas.

"Dash..." Tumigil ako sa paglalakad at nilingon sya.

"Hmm?" He hummed at nilingon ako. Kagat-kagat pa nito ang labi nya.

"May sasabihin ako," Sabi ko.

"What is it?" He asked me. Pinalapit ko naman sya at nang malapit na ang tenga nya
ay bumuntong-hininga ako at nagsalita.

"It's a yes, Dash..." I whispered.

Nag-antay ako ng sagot ni Dash pero nakaawang lang ang labi nito at tulala.

"Y-You mean..."

"Yes, sinasagot na kita..." I smiled. Lumaki ang mata nya at napakurap at maya-
maya'y napaayos ng tayo.
"Fuck!" Biglang sumulyap sya sa relo nya at nagsalita

"June 4, 2017. 8:32 PM." He murmured at napangisi ako at kumindat sa kanya.

"Tangina..." He murmured again so I smacked his arm at doon lang sya natauhang muli
at mabilis na humawak sa kamay ko at nagulat ako ng hilahin nya ako sa kusina.

"Sinagot na nya ko!" He exclaimed at natigilan ang lahat roon.

"Ngayon?" Kuya asked him.

"Oo! Fuck, girlfriend ko na talaga sya!" He exclaimed in happiness at napatawa ako

sa kalokohan nya.

"Congrats!" They cheered at pumalakpak.

Hinapit naman ako ni Dash bago ngumiti. "Officially na, June 4--"

Biglang may naghagis ng buto ng manok sa amin kaya natigil kami at nangunot ang noo
ko ng makitang galing iyon kay Zeijan.

"Tama na, tama na..." Aniya at mukhang ngumunguya pa ng manok. "Kotang-kota na

kayong dalawa!" Napuno ng tawanan ang kusina.

"So, sinagot mo na talaga?" Tanong ni Krista sa akin. Kausap ko sya ngayon sa

telepono at tumawag sya para i-congrats ako.

"Oo nga," Napangiti ako.

"I'm so proud of you, girl! Finally! Ilang buwan nang nanliligaw 'yang babe mo!"
She cheered. Napatawa naman ako.

"Kanina lang but I'm glad, mukhang masayang-masaya naman din kasi sya..." Sabi ko
sa kanya.

"Of course, masaya 'yan! Syempre, finally, 'yung babaeng iniyakan nya nasa kanya
na!" Sabi pa nya. "Naku, Reah at napakaswerte mo sa lalaking 'yan!"

"Oo nga e..." Tawa ko at nilingon sila roon sa may garden at nag-iihaw pa ng karne.
I saw Dash and Zeijan na pinag-aagawan pa ang pang-ikot sa karne kaya nailing ako.

"So, pano ba 'yan. Graduate ka na at may dyowakers ka na! Ready ka na bang

magjugjug?" Halos malaglag ako sa inuupuan ko sa sinabi nya.

"J-Jug... Ano?"

"Duh! H'wag kang pa-innocent d'yan, Fleureah Kaia! If I know, nakita mo na ang
fafalicious na body ni fafa Dash mo!" Umawang ang labi ko sa sinabi nya.

"Hoy! Krista! Anong--"

"Asus! Umamin ka na, alam kong nakita mo na ang badeh nya! Well-toned ba, ma-
muscle? Yummy ba ang abs? Ilang pandesal?" Tanong nya pa na naeexcite kaya napaisip
ako.

"Uh, anim?" Natauhan lang ako ng humagalpak sya ng tawa. "Gotcha!" She cheered at
nahampas ko ang noo ko.

"Krista naman!" Sita ko at humagalpak sya ng tawa. Napanguso ako at nakagat ang
labi ko.

Nadulas tuloy ako!

"Hay naku, friend, it's time to use your future! Go, go, go for the gold! Ihain na
ang katawan para pak na pak!"

"Krista naman!" I hissed. Nag-iinit ang mukha.

"Go lang, Reah! Ilang buwan rin 'yang sigurong alone, you know..." Humagikhik sya.
"So, gamitin na ang future natin, bessy!"

"Anong future?" Kumunot ang noo ko.

"Gaga, edi ang iyong hinaharap! Ang iyong puhunan with interest!" Aniya kaya
nanlaki ang mata ko at napatingin sa dibdib ko.

"Gaga ka!" I hissed at napahawak sa dibdib ko. "Inaano ka ng boobs ko, huh?!"

"Wala! Ang sabi ko lang ipaglaban natin ang karapatan ng ating hinaharap! Ako nga
meron na e!" Natigil ako sa sinabi nya.

"Weh? Di nga?" Tanong ko.

"Oo nga, girl! Nagtatrabaho na ako dito sa isang food corp. dito sa atin! At ang
fafa mo, 'te, pak na pak at foreigner! Diyos ko, Reah, unang kita palang sa akin ay
nabihag ko na!" Sabi pa nya na proud na proud.

"Paanong di mo mabibihag e, rare 'yang mukha mo..." Sabi ko.

"Gaga ka, Reah!" She whinned. Natawa naman ako. "Naku, isang kendeng ko lang, Reah
at inlove na sa akin! Sabi ko sa'yo at may mabibihag ako sa alindog ko e!"

"Anong pangalan?" Natatawang sabi ko.

"Franco, Reah! O pak, ang pangalan nya 'te, pakinggan mo palang hot na!"

"Congrats din, babae!" Tawa ko sa kanya. "Nakahanap ka na rin ng forever mo!"

"Oo naman. Congrats sa ating dalawa! Aba't ako nagamit ko na ang powers ng future
kaya ikaw ay gora na! Mag-sex na kayo!"

"Krista! 'Yang bibig mo!" Sita ko.

"H'wag ng shy, bebe Reah! Basta, go lang! Para ikasal na kayo, huh! Tsaka para
hindi maghanap ng iba!" Tawa nya at bago ko pa man sya patahimikin ay namatay na
ang telepono.

Naibaba ko ang phone ko at nakagat ang labi ko. I took a glance at my chest at
napahawak roon.

Gaga 'tong si Krista at kino-corrupt ang utak ko!

Pero weh, di nga? Alone daw si Dash? Pero ano kasi... Malay ko ba atsaka ano, ako
lang naman nakakasama nya palagi pero hanggang kiss lang kami.

The last time we're engage with strong intimacy is that time in the falls. 'Yun
lang naman tapos pagkauwi namin ay kiss lang kami tapos hanggang leeg lang 'yun and
he won't go any further.
It's like he's stopping himself to do more than kissing. Napaisip naman ako,
seryoso? Pero paano nga kapag naghanap sya ng iba?

Am I not that attractive?

"What are you doing?" Napasulyap ako sa harapan at nanlaki ang mata ko ng makitang
nakatayo roon si Dash.

Bumaba ang tingin nya sa dibdib ko at napatingin ako roon.

"Hala!" Naibaba ko ang kamay kong nakahawak pala sa dibdib ko at mabilis na tumayo.
"Ano, wala..." I laughed awkwardly.

He raised his brow and titled his head.

"Kaia?" He called me.

"Huh?!" Nag-iwas ako ng tingin. I suddenly saw a glint of naughtiness on his eyes
at nang naglakad sya palapit sa akin ay napaatras ako.

"B-Bakit?!" Tanong ko pero umabante lang sya at todo atras naman ako hanggang sa
tumama ang likod ko sa pader.

I gulped when his body pressed mine. Ipinatong nya ang isang kamay sa itaas ng ulo
ko at ipinantay ang mukha sa akin.

"W-What are you doing?" Tanong ko na nanginginig.

I saw his lip twitched and he lick his lower lip.

"Nothing..." He said huskily. Nanuyo naman ang lalamunan ko at napatitig ako sa

mata nya.

I saw how deep his eyes are, na para bang hinahatak ako nito kung saan. I saw how
different emotions covered his jet black eyes at maya-maya pa ay naramdaman ko ang
haplos nya sa baywang ko.

Then he leaned in and whispered.

"Sa condo tayo matulog mamaya..." Bulong nya bago hagkan ang pisngi ko at natulala
lang ako ng ngumisi sya at iniwan ako roong tulala.

Hindi ko alam kung paano pero naipagpaalam ako ni Dash kay Nanay na sa condo nya
kami ngayon matutulog. Ewan ko d'yan kung paano nya nagawa basta lumapit nalang sa
akin at hinila ako paalis.

Pagkapark nya ng sasakyan nya sa parking ay kaagad syang bumaba at napangiti ako ng
pagbuksan nya ako.

"Thanks," I smiled. Tumango naman sya at ngumiti. Isinara nya ang pinto at may
kinuha sa backseat at napangiti ako ng ilabas nya mula roon ang isang pumpon ng
carnation at ibinigay sa akin.

"Salamat..." I smiled at pinagmasdan ang bouquet. Halo-halo ang kulay nito, may
dark at light pink, meron ding white na bulaklak.

"Congratulations again, babe..." Aniya. Ngumiti naman ako ng matapos at tumango.

Mabilis akong nagalakad at niyakap ang baywang nya.

"Salamat ulit, Dash... Nang maraming-marami..." Bulong ko at sumandig sa dibdib

nya.

He chuckled and hugged me back. Yakap-yakap nya ang baywang ko at sumiksik sa

balikat ko.

"Welcome, Kaia ko... Love you..." Bulong nito sa akin. Tumango naman ako bago
hawakan ang pisngi nya at hagkan ang labi nya.

"I love you too..." Bulong ko sa labi nya.

Magkahawak-kamay kami habang papunta sa condo nya. Nang binati kami ng mga tao roon
ay bumati ako pabalik habang si Dash ay ngumiti lang at tumango.

I was holding my flowers on my arms, wala rin pala si Skye ngayon dahil naiwan sya
sa mansyon kanina. Gusto kasi ni Zid na laruin ito kaya iniwan muna namin.

Dash pushed the button on the elevator at habang nag-aantay ay natigilan ako ng
pakiramdam ko ay may nagmamasid sa akin.

I stopped and shifted my gaze pero wala naman akong nakitang kung ano.

Nang bumaling ako muli sa harapan ay iba nanaman ang pakiramdam kaya lumingon akong
muli pero wala pa rin akong nakikita.

"Hey, babe, are you fine?" Nilingon ko si Dash nang magsalita sya at pagkatapod ay
tumango.

"Ayos lang..." I smiled at sumulyap muli pero nahila na ako papasok ni Dash sa loob
ng elevator.

Baka guni-guni ko lang kaya napabuntong-hininga nalang ako at humawak pabalik sa

kamay ni Dash.

Pagkarating namin ng condo ni Dash ay naupo kaagad ako sa sofa habang hila sya kaya
naupo rin sya.

"Nakakapagod!" I sighed at sumandal sa balikat nya.

"You're tired?" Tanong nito at inakbayan ako para mapasandal ako sa kanya. I nodded
and closed my eyes.

"Then, should we sleep?" Bulong nya at natigilan naman ako.

Sleep? Akala ko ba...

"Tutulog lang tayo?" Umayos ako ng upo at tinignan sya.

"Hmm..." He nodded at mukhang walang ka-ide-ideya sa iniisip ko.

"Uh," Tumango ako at kinagat ang labi ko.

Paano pala kung tama nga si Krista? Paano kung maghanap ng iba? Napaisip ako.
Unattractive ba ako?

"U-Uh, may tanong ako, Dash..." Sabi ko sa kanya.

"What is it?" Aniya bago saglit na humiwalay sa akin para tanggalin ang suit nya at
ipatong sa sandalan ng sofa.

"Ano, uhm... Simula ba 'nung ano... Nagpunta tayo sa Sta. Monica wala kang ano..."
I bit my lip at nakita ko ang pagtataka sa mata nya.

"Ano?" He asked me.

"Uh, wala kang bang kinikitang uh, ibang babae?" Nakita ko ang pagkunot ng noo ni
Dash sa sinabi ko.

"What? Why? Bakit naman ako may kikitaing babae?" He asked me.

I knew it! Ito kasing Krista na 'to!

"W-Wala naman..." Tumikhim ako at nag-iwas ng tingin at nagulat nalang ako ng

hawakan nya ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Hey, Kaia..." Nag-angat ako ng tingin nang magsalita sya. "I am not seeing any
other woman since I got blind..." Panimula nito.

"When I got my sight back, I am focusing to my work and you tapos 'yun lang..."
Aniya. "Bukod kay Mom, Zid, Thallia tapos ikaw wala naman na akong madalas na
nakakasama..." He told me.

Napalunok naman ako at tumango.

"Uh, talaga?" He nodded. "Why?" He asked me.

"Wala naman..." I smiled a little. "Pero ano," Dagdag ko.

Hindi talaga ako papatulugin ng mga naiisip ko habang hindi ko nalalaman! Itong
Krista talaga na 'to!

He tilted his head while looking directly at me.

"Kasi, syempre diba, ano lalaki ka..." Marahang sabi ko. Tumango sya at napanguso.

"Hmm?" He hummed.

"And uh, you have needs..." I pointed out. I saw a glimpse of smile on his lips na
pilit itinatago ng pagnguso nya.

"Of course," His lip twitched. Napalunok naman ako at napamura sa utak ko. What the
heck, Fleureah? What are you saying?!

"Uh, 'yun lang..." Biglang sabi ko at umayos ng upo. "Tulog na tayo..." Mabilis
kong sabi at akmang tatayo pero napasinghap ako nang may humawak sa braso ko
pabalik sa sofa at napasandal ako 'doon.

Nanlaki ang mata ko ng makita si Dash na katapat na ng mukha ko.

"D-Dash?" Tanong ko. "B-Bakit?"

"I didn't do that with any woman since I can't remember..." He told me. Nanlaki ang
mata ko at napaiwas ng tingin.

"Uh, wow?" I exclaimed. "Okay na! Let's sleep!" I murmured awkwardly at akmang
aalis mula ng itulak ako ni Dash sa sofa.
My eyes widen when he shifted his position and placed his leg in between my thighs.
He towered me, ang isang kamay nya ay itinukod nya sa gilid ng ulo ko at sumulyap
sa akin.

"Perhaps, are you thinking about that?" He murmured, his eyes are blazing with
unknown emotion.

"H-Huh?" Napaos ang boses ko. "H-Hindi naman, curious lang..." Tumawa pa ako at
aminadong ang gara sa pandinig.

The side of his lips lifted, smirking at me. Ibinaba nya ang mukha sa akin na halos
maramdaman ko na ang hininga nya at mabilis na kumabog ang puso ko. Our eyes met at
nakitang kong bumaba ang tingin nya sa labi ki pabalik sa mata ko.

"I wanna kiss you, Fleureah..." Aniya sa mababang tono. Umawang ang labi ko.
Lumalim ang paghinga ko nang gamit ang isang kamay nya ay hinaplos nya ang labi ko
gamit ang hinlalaki nya.

He ran his thumb over my lips over and over again. Bumibilis na ang paghinga ko.

"Can I?" Sumulyap sya sa mata ko. "Hmm?" Malambing nyang tanong.

"W-Will you?" I whispered back at mas umawang ang labi ko ng walang pasabing
ibinaba nya any mukha at sinalubong ang mga labi ko.

He kisses me deeply and wanting. Kaagad na ibinuka ko ang bibig para hayaan sya at
sumabay sa halik na ibinibigay nya.

He kisses me with all his might, he kissed me with urgency. Ang kamay nya ay kaagad
na pumunta sa batok ko at minasahe iyon habang humahalik sa akin.

I moaned with every touch of his lips. Umakyat ang kamay ko sa buhok nya at hinila
iyon.

I heard him groan and next thing I know, I am lying on the couch with him on top of
me.

He kissed me again, this time, softly and passionately. He knocked my teeth and
kisses every side of my lips.

I felt his hand on my dress. Naramdaman kong ibinaba nya ang strap nito sa balikat
ko at mula sa labi ko ay bumaba ang halik nya roon.

I giggled when it tickles pero napalitan din ng init at ang tawa ko'y naging ungol
dahil sa pagkagat nya roon.

He kissed my neck and my jaw at napapikit ako ng mariin at napaigtad nang

maramdaman ang kamay nya sa dibdib ko.

"D-Dash..." Ungol ko. He squeezed my breast and I lost my senses. I felt his touch
underneath my dress. Kahit na may suot pa ako ay ramdam ko ang init at lambing ng
haplos nya.

"W-Where's the fucking zipper?" Hapong bulong nya sa akin at pilit na ibinaba ang
damit mula sa balikat ko.

"S-Sa likod..." Mabilis kong sagot sa kanya at mabilis nya akong inalalayang maupo
sabay bukas ng zipper sa likod ko.
He quickly removed my dress. Hinila nya pababa ang damit ko at nang maialis ay
natigilan sya.

"You have no..." Bumaba ang tingin nya sa dibdib ko at nanlaki ang mata ko at
napayakap sa dibdib ko.

"No..." Umiling sya at nag-init ang pisngi ko.

"H'wag kang tumingin!" I exclaimed. Tumawa naman sya at tinagilid ang ulo nya.

I saw him took a glance on my chest before staring at me.

"I saw it, babe..." He smirked. Pilit nyang tinanggal ang kamay ko pero hindi ako
pumayag.

"They're beautiful... I swear..." He smiled gently at me. "Don't be shy and trust
me..." He whispered.

I saw kindness, lust and love on his eyes. Masuyo itong nakatingin sa akin at nang
humalik sya sa labi ko ay nawala ako sa ulirat.

He kissed me with respect, malamyos ang bawat dikit ng labi nya para iparamdam sa
akin ang sarap sa halik nya.

It was gentle and soft at hindi ko na namalayang nabitawan ko na ang dibdib ko at

napaungol nalang ako ng mula sa labi ko ay bumaba ang halik nya mula sa leeg ko
pababa sa pagitan ng dibdib ko.

He kissed and nipped my chest.

"Ohh..." I moaned when he squeezed my boob. Umawang ang labi ko ng maramdaman ang
labi nya sa isa.

He kissed it softly and sucked it like a baby. He sucked my boob alternately like
he was extracting milk from it.

He pinched and place my peak in between his fingers kaya napaigtad ako at iniikot
ang hita ko sa baywang nya.

I pulled him and when our body touched, he groaned. He grind himself on mine at
napaungol rin sya.

"Fuck..." Mura nya at mas pinag-igihan ang halik sa dibdib ko. "You like this,
Kaia? Hmm?" He sucked my breast and pinched the other one.

"Y-Yes--ahh!" He grinded himself more at tinulak ko ang ulo nya sa dibdib ko.

"G-Good..." Bulong nito. Mula sa ulo nya ay bumaba ang kamay ko sa may damit nya.

He rose and kissed my lips at habang hinahalikan sya ay hinanap ko ang butones ng
polo nya.
Mukhang napansin naman nya ang paghahanap ko kaya humiwalay sya at bahagyang naupo
para tulungan akong tanggalin ang polo nya.

We got rid of his polo for a brief moment at kaagad nanaman kaming nagpalitan ng
halik.

"K-Kaia..." Bulong nito sa labi ko ng maramdaman ang kamay ko sa dibdib nya.

I caressed his hard chest at nang bumaba ang kamay ko sa abs nya ay mas lalong
hindi na sya mapakali.

"F-Fuck... Fuck..." Paulit-ulit nyang mura habang humahalik sa pagitan ng dibdib

ko.

Ang halik nya mula sa dibdib ko ay bumaba mula roon papunta sa pusod ko. I gasped
when he kissed my navel and swirl his tongue on it.

Our eyes met and I saw his wicked stare. Humawak ang kamay nya sa magkabilang
baywang ko at nanlaki ang mata ko ng makitang bumaba ang halik nya sa may tyan ko
pababa roon.

"Dash! What are you--"

"Can you sit down, babe?" Sabi nito at nanf hindi ako sumagot kaagad ay inalalayan
nya ako kaya naupo ako sa couch.

I was shock when he stood and kneeled infront of me. Naka-slacks pa rin sya!

"Dash?" Nanginginig kong tawag nang humalik sya sa tyan ko habang nakaluhod sa
harapan ko.

"Yes, love?" Bulong nito at nakiliti ako sa hininga nya.

"W-What..." Umawang ang labi ko ng maramdaman ang daliri nya sa kaselanan ko. He
ran his finger back and forth on my sacred part as he kissed my thigh.

"Are you doing?" Malamyos kong sabi. Nang mag-angat sya ng tingin ay kitang-kita ko
ang gulo na nyang buhok na nasa may noo nya at ang pagkinang ng mata nya.

"I wanna taste you..." He said huskily and before I knew it, he was already
removing my undies using his teeth.

Iniakyat ko ang baywang ko para matanggal nya iyon at nakita kong inilapag nya iyon
kung saan.

"Babe..." Aniya at nahihilong tinignan ko sya.

"H-Huh?" Kumurap ako.

"I want you to look at me when I eat you..." Suminghap ako at napasandal ng walang
ano-anong maramdaman ko ang labi nya roon.

He kissed my feminity softly. Napasandal ako at napaungol sa ginawa nya.

"R-Reah..." Bulong nito at naramdaman ko ang hangin sa hininga nya. Kaagad ko syang
sinilip at nakita ko ang pagngisi nya at nakatitig sa mata ko habang humahalik.

"Oh, shit!" Mura ko ng pirmiin nya ang hita ko at ipinatong sa balikat nya.

He kissed my feminity and sucked my clit. Naipaling ko ang ulo ko at mabilis na

paghinga ang inilalabas ko sa bawat galaw nya.

He ran his tongue back and forth as he was staring at me. Pumilipit ang paa ko at
napakapit sa sofa sa ginagawa nya.

And he was just staring at me as I am seeing his tongue on my sacred part.

"D-Dash!" Umigtad ako at mas napasandal at napaawang ang labi.

"Look at me when I fuck you with my tongue..." Sabi nya kaya kahit naliliyo ay
dumungaw ako at mas nag-init ang pakiramdam ko sa nakikita ko.

"Ahh!" He licked and sucked my clit. His finger ran over that part at napaling ko
ang ulo ko.

Hindi ko alam kung saan ako papaling, kung titingin ba ako sa kanya o pipikit.

"Dash! I'm gonna..." Hinabol ko ang paghinga ko.

"Yes, babe, that's it..." Napaungol ako lalo sa nararamdamang gusto pagsabog sa
sikmura ko.

He held my legs tighter on his shoulder as he moved his tongue on my sacred part.

"Faster!" Bulong ko ng mariin, hindi na halos makilala ang boses ko.

His head move faster as his tongue. Mas umawang ang labi ko at halos mapasigaw ng
maramdaman ang daliri nya roon, replacing his tongue.

Our eyes met again as he rose up and claimed my lips.

"Cum when I said so, hmm?" Tumango ako at mas hinalikan sya.

I am supressing my moan as he kissed me and pushed his finger faster inside me.

"Dash! Oh my..." Humiwalay ako sa labi nya at mas napasandal sa sofa. He pushed his
finger more as he fasten his pace. Ang tuhod nya ay ipinatong nya sa gilid ko at
mas dumapa sa katawan ko.

His long fingers streched through my feminity at mas umikot at sumikip ang tyan ko.

"Dash! Fuck, h-hindi ko na kaya!" Mariing sabi ko. I saw his eyes brighten and
kissed my lips again.

"Cum, babe..." Bulong nya. "Cum on my fingers..." And I did.

"Ahh..." Ungol ko ng maramdaman ang paglabas ng kung ano sa akin and it felt good.

Ang mga paa ko ay nakadiretso at nakapikit ang mga mata ko habang nanginginig ang
katawan ko.

Dash kissed me and I did my best to kiss him back. He pinched my nipple at mabagal
na ang paggalaw ng daliri nya.

"Babe..." Napamulat ang mata ko at nakitang nakatingin sya sa akin. Parehas kaming
naghahabol ng hininga.

"H-Huh?" Pagod kong sabi. I saw him smirked bago humalik sa pisngi ko at nagulat
ako ng muli syang lumuhod sa harapan ko.

I gasped when he kissed that part again, cleaning my juices with his tongue. Nag-
iinit naman ang katawan ko at maya-maya pa ay napatingin ako sa kanya. I coughed
when I saw him licking his fingers.

"Dash! What are you..." He grinned at napatitig lang ako sa kanya.

"Sweet..." He smiled at umabanteng muli para bigyan ako ng maliit na halik sa labi.

Nahahapong napasandal ako at ngumiti sya nang makita ako.

"Pagod ka na?" Marahang bulong nya sa akin at iminulat ko ang mata ko. He caressed
my hair at maya-maya'y humalik sa noo ko.

"M-Medyo but I..." He stopped me.

"That's fine for now, babe..." Napaayos naman ako ng upo sa sinabi nya.

"H-Huh? Pero diba ano..." He smiled and shook his head. "I'll be fine, babe..."
Masuyong sabi nya at tumayo.

Nagulat nalang ako ng tumayo sya at inalalayan akong paupo ng maayos sa couch. Then
he held my arm at isinuot sa akin ang polo nya.

Gulat at nagtatakang pinagmasdan ko sya habang binubutones ang polo nyang suot ko
at nang matapos ay nilingon ko sya.

"Dash? Will you be fine?" Napasulyap ako sa slacks nya. Napatingin sya roon bago
mahinang natawa at tumikhim.

Kinuha nya ang unan at itinakip ito sa may hita nya kaya napatawa ako.

"Ayos lang ako, Kaia..." Aniya. Nakita ko ang pamumula ng pisngi nya kaya napangiti
ako. "But anyway, do you like it?"

"H-Huh?" Nag-init ang pisngi ko at iiwas sana pero nahawakan nya ang pisngi ko kaya
napatingin ako sa kanyang ulit.

"Hey, don't be shy..." Malambing nyang sabi at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.
Nang magsalubong ang mata namin ay napapigil ako ng ngiti at maya-maya ay tumango.

"O-Oo, masarap..." Sabi ko. He chuckled at niyakap ko sya at sumubsob sa leeg nya.

"Hmm? Really? Mas masarap kapag 'yung ano na..." Pinalo ko sya at tumawa nanaman
sya at binuhat ako paupo sa hita nya.

He hugged my waist at yumakap ako sa leeg nya.

"Masarap ka rin..." Bulong nya kaya mas nabilaukan ako sa laway ko at hinila ang
buhok nya.

"Dash naman!" Pero mas niyakap nya akong muli.

"Not now, babe..." Sabi nya ng humiwalay at hinawakan nya ang baba ko.

"Anong not now?" Tanong ko.

"I want to take you, over and over again..." Bulong nya at nag-init ang pisngi ko.
"But you know what?"

Sumulyap ako sa kanya.

"I can't do that now," He smiled pero nawala ang ngiti ko sa sinabi nya.

Why can't he do that? Is Krista right? Paano kapag ganun nga? Am I unattractive?
"A-Ayaw mo ba sakin?" I voiced out. Sumisikip ang dibdib ko. "Pangit ba ako?"

"No!" He answered and shook his head.

"Kapalit-palit ba ko?" Mahinang sabi ko.

"Of course not!" He exclaimed.

"Then, why?!" I exclaimed. Nanlaki ang mata nya at nang akmang aalis ako ay hinila
nya ako pabalik.

"Reah, hey it's not that.." Umiling sya. Pinirmi nya ang kamay ko ng akmang lalayo
ako at hinanap ang mata ko.

"Hindi 'yun, it's not what I mean..." Paliwanag nya. "I mean, I can't take you
right now because I want to reserve you..."

Natigil naman ako roon at mabilis syang hinarap.

"What do you mean?" Tanong ko.

"As long as I want to make love to you right now, right here ay hindi ko pwedeng
gawin..." Sabi nya.

"I won't take away the innocence I loved from you until our wedding night..."
Aniya. Natigil ako at napaawang ang labi ko. My heart leaped at nakagat ko ang labi
ko.

"Dash..." I murmured.

"You know why Nanay let me take you here?" Aniya at hinawi ang buhok ko sa mukha
ko. He caressed my cheek while staring at me.

"Why?" I asked.

"Because I promise her that I won't do anything to you, I promised her that I won't
take anything from you... Ang sabi ko gusto ko lang na makasama ka ngayon kaya sya
pumayag..." He smiled.

"Dash..." Naluluha na ako sa sinasabi nya kaya niyakap ko syang muli.

"Uh, siguro nga may nagawa pa rin ako..." He chuckled. "But, I guess nakaya ko
namang magpigil?"

Humiwalay ako sa kanya at hinawakan ang magkabilang pisngi nya at humalik sa noo
nya.

"Thank you, Dash..." I told him. He smiled and nodded at napatili ako ng bigla nya
akong kargahin paakyat sa kwarto nya.

He made me sit on the bed bago sya naupo sa harapan ko. Inayos nya ang buhok ko at
ang polo nyang suot ko.

"But 'yung sinabi mo kanina... I think I heard it somewhere." Aniya sa akin kaya
napaisip ako.

"Ah!" Napatawa ako. "Sa pinapanood namin 'yin nila Zidney 'nung nakaraan sa TV!"
"I knew it!" He laughed.

"Bakit effective ba?" Tumawa sya bagp tumango at hinawakan ang kamay ko.

"I love you, Kaia... That's why I want to do that..." Malambing nyang sabi. "You're
thinking that you're unattractive, right?"

Napalabi ako at marahang tumango.

Ngumisi sya at humalik sa noo ko bago nagsalita.

"No, you're attractive, babe. Really damn attractive, hindi mo lang alam kung anong
pigil ko kapag hinahalikan kita..." He teased at nagsalita

"But I won't take that until we got married..." Aniya. Saglit syang umatras sa kama
at may inabot sa side table nang magsalita ako.

"Let's get married..." Sabi ko.

"Shit!" Nanlaki ang mata ko ng bigla syang lumagapak sa lapag dahil sa pagkakahulog
nya sa kama.

"Really?!" He exclaimed nang dinungaw ko sya sa lapag.

"Huh? Gusto mo ba?" Tanong ko at nagulat ako ng bigla syang tumayo sa lapag na
parang hindi nalaglag.

I saw him fished a box on the side table's drawer at binuksan nya ito at umawang
ang labi ko ng makitang may dalawang singsing roon.

"I'm ready! Let's go!" He exclaimed at naunang lumabas ng kwarto at iniwan akong
tulala roon.

xxx
For more infos for UDs follow me on twitter @heartlessN_wp and for facts and fun,
follow @HNostalgia_PH on twitter! Love lots!💕

PS: 2 more chaps+epi!

Kabanata 29

Kabanata 29

"Babe! Faster!" Napatayo ako sa kama sa sigaw ni Dash sa labas.

Nagpanic naman ako bigla. Seryoso? Talaga?

Tumakbo ako palabas ng kwarto at naabutan ko sya sa loob ng kwarto kung nasaan ang
mga sapatos nya at nagsusuot roon.

"Seryoso?" Tanong ko. Nilingon nya ako at ngumiti sya.

"I'm serious, bakit? Ayaw mo ba?" Tanong nya. Nakita kong inaayos nya ang bagong
polo na suot nya bago naglakad palapit sa akin.

"Babe?" Tanong niya habang binubutones ang polo nya.

"H-Huh?" Napakurap ako bigla.

"Let's get married..." Aniya sa akin at nanatili lang akong nakatingin sa kanya. I
was just standing infront of him, wearing his polo, habang sya ay nag-aantay ng
reaksyon ko.

"Y-You mean, now?" Gulong sabi ko.

"Hmm..." He nodded and smiled at me. "You told me we'll get married, ayaw mo ba?"
Mahinang sabi nito.

He held my cheek and caressed it. He made me look at him, masuyo ang tingin nya sa
akin.

"Do you want us to get married?" Aniya. Tinitigan ko sya sa mata at pagkatapos ay
tumango ako.

"Now?" I nodded again. He smiled at me at pinatakan ng halik noo ko.

"Then go, may paperbag sa tabi ng kama ko. It's a dress I bought for you, wear
it..." Aniya sa akin.

"Dress?" Tumango sya. "So, pinaghandaan mo 'to?" His lip twitched and shook his
head again.

"Not really... Tsamba lang..." Tawa nya sa akin. Nakagat ko naman ang labi ko bago
tumango.

"Salamat, Dash..." I smiled and tiptoed to gave him a peck on his lips. "Love
you..."

"I love you too..." His eyes soften. "Now, change your clothes and we'll go to the
judge."

Tumango naman ako at yumakap sa kanya bago nagmamadaling tumakbo sa kwarto para
magpalit ng damit.

It was a simple white dress. Sleeveless ito at hanggang itaas ng tuhod ang haba.
May kasama rin iyong flat shoes na kaagad kong inayos.

Inayos ko lang muli ang buhok ko na kinulot kanina. Medyo nagulo kasi ito sa ginawa
namin ni Dash kanina.

Nag-init ang pisngi ko at nakagat ko ang labi ko.

Nagbukas ang pinto kaya napalingon ako at napangiti ng makita si Dash na nakasuit
at kulay puting poloshirt sa loob.

He looks dashing on his suit, miski ang buhok nya'y parang sinadyang guluhin ay
bagay sa kanya.

"You ready?" A soft smile engraved his lips when our eyes met. Nilingon ko sya at
nakita kong napaawang ang labi nya pagkakita sa akin.

"D-Do I look okay?" Tanong ko at inilahad ang damit ko. He stared at me with his
parted lips.

He wasn't speaking at all and just staring at me kaya kinabahan ako.

"Dash? Ano, panget ba?" He quickly shook his head at nagulat ako ng maglakad sya
palapit sa akin at hinapit ang baywang ko padikit sa kanya.

"Kaia..." Sabi nito habang nakatingin sa akin.

"Hmm?" I asked him. "Bagay ba?"

"Yes," He whispered and nodded. "You're lovely..."

"I don't even thought I'll get to marry a wonderful woman like you..." Ngiti nya at
kumabog ang puso ko.

"D-Dash..." I smiled.

"Are you ready to be Mrs. Sandejas, My Kaia?" He whispered at walang pasubali at

pagdadalawang-isip na tumango ako.

"Then, we should get going..." He whispered before holding my hand and pulled me to
his car.

In the middle of the night, we were driving happily. Mabilis ang tibok ng puso ko.
We're at bliss, my heart is thumping like crazy! My stomach is crumpling.

Sumulyap ako kay Dash na hawak ang kamay ko habang nakapatong sa kambya. He was
smiling sweetly, I can see the spark on his eyes as the light from the post
reflects them.

Magpapakasal na ako? Seryoso?

I am nervous and excited at the same time. I never imagined I'll marry the man I
love.

"Are you happy, babe?" Anang Dash sa tabi ko at walang pagdadalawang-isip na

tumango ako habang may ngiti sa mga labi.

"Yes, really happy..." Sagot ko. I squeezed his hand and his lip twitched.

"I really can't wait to be your husband, babe..." He took a glance at me.

"Me too..." Nangingiting sabi ko.

"Humanda ka sakin mamaya..." He added kaya nanlaki ang mata ko at nilingon sya. He
laughed when he saw my face and winked at me.

Ni hindi ko alam kung paano at saan kami nakarating. Basta ang nakita ko lang ay
nasa bahay kami nila Kuya Iñigo at Thallia.

"Kuya," Dash grinned when he saw his brother. Nakapajama pa ito at sando at
halatang bagong gising habang nakaakbay ito kay Thallia na nakarobe pa.

"Do you really have to get married at this time of the night?" Sabi ni Kuya habang
kakamot-kamot pa sa kilay.

"I can't wait for us to get married!" Ani Dash na hinawakan ang kamay ko.

"Really, Dash?" Tumango si Dash at hinila ako papasok ng bahay nila.

Thallia grinned when she stared at me, kita ko ang saya sa ngiti nya habang
nakatingin sa akin.

"Congrats..." She smiled.

"Salamat," Sagot ko naman pabalik.

Isang judge na kakilala ni Kuya Iñigo ang dumating para ipakasal kami. I admit it
was so sudden, mukhang antok pa nga ang judge na tanging shirt at pantalon lang ang
suot.

Thallia, Kuya Iñigo at ang mga tauhan dito sa kanilang bahay ang magiging witness
namin. Masaya ako at kinakabahan, hawak-hawak ko ang kamay ni Dash habang
nagsasalita ang judge sa harapan namin.

Everything feels nostalgic. Naiiyak ako na hindi ko maintindihan habang iniaangat

ni Dash ang singsing sa harapan ko.

"Fleureah Kaia..." He called my name as he was staring at me. "My Kaia..." He

sighed.

"No words can describe how much I'm inlove you, from the moment our eyes met the
first time we saw each other at the party, I knew you were the one..." Umawang ang
labi ko sa sinabi nya. My heart leaped at sumirko ang tyan ko.

"You knew?" He smiled and nodded.

"Sorry, it took me a while to realize but I know from the very start, that I am
really that drown to you." Sabi nya. "Thank you for loving me, babe. You've seen me
at my worst but you never left my side. You've seen me at my best and now, you are
standing infront of me, listening for the love I have for you." Aniya.

Napatulo ang luha ko ng makita kong kuminang ang mata nya sa luha.

"Mahal na mahal kita, Kaia..." He murmured. "I know my eyes coudn't see the real
you but my heart can feel you..." His voice broke.

"T-Thank you for the unconditional love you gave me, na kahit may komplikasyon ako
ay minahal mo ako ng buo. Thank you for loving me, for taking care of me and for
coming into my life..."

"I...I am sorry if I haven't known you when I got my sight back but I promise you,
Reah..." Tumulo ang luha sa mga mata nya.

"I promise I will forever cherish you in my heart, pangakong kahit ilang beses pa
akong mabulag, hinding-hindi na kita makakalimutan. Your name's forever engraved in
my heart, na...na kahit anong mangyari ay habambuhay kitang mamahalin..." Sabi
nito.

I smiled when tears fell from his eyes.

"T-Thank you for giving me a chance to be with you, forever..." Sabi nya. Narinig
ko ang tawa ng mga nasa paligid namin ng marinig ang singhot ni Dash.

"Way to go, Dash!" Kuya Iñigo cheered kaya napatawa din ako.

"I'll go cheesy for my wife!" Dash exclaimed at lumapit ako sa kanya para hawiin
ang mga luha nya paalis sa pisngi nya.

"Now, babe..." Nakangiti at sumisinghot pa ring sabi ni Dash. "Please wear this
ring as the sign of my eternal love. An undying love I have for you..."

I stared at my finger as he was gently putting the ring. I am crying, my heart felt
like it'll explode in so much happiness.

"Dash Rakiel..." I said and raised the ring.

"I am inlove with you the first time our eyes met too. You were just so damn
handsome and attractive that night..." I smiled. They cheered.

"I know..." Dash grinned and his face was flushing.

"I'm inlove at you since that night and fell inlove with you again the moment I saw
you entering the mansion with a bandage on your eyes." Naluha ako at napasinghot.

"I love you, Dash... I may be pretending about my identity but my heart never
pretended not to be inlove with you..." Sabi ko. "S-Salamat, Dash, for coming into
my life. Thank you for the love you made me feel, na...na kahit hindi mo ako
nakikita ay nakilala ako ng puso mo..."

I sobbed.

"Kaia..." He removed my tears. "Please, don't cry..." Malambing nyang sabi.

"S-Salamat, Dash..." Sumisinghot kong sabi. "T-Thank you for choosing me, t-thank
you for following your heart..."

"No, babe..." Hinaplos nya ang pisngi ko at napapikit ako sa init ng palad nya.

"There's no other choices," He murmured. "It was always you, I will choose..."

"I-I love you..." Bulong ko. "N-Now, wear this ring as the sign of my undying and
unconditional love for you..."

I gently put his ring on his finger and a warm of applause echoed the room as we
hugged.

"I love you, Reah..." Bulong nya.

"I love you so much, Dash..." I whispered.

"You may now kiss the bride..." I smiled and my eyes twinkled when the judge said
that. I saw the happiness on Dash's eyes too when he heard that.

He looks like that's he was waiting and the moment we smiled at each other, he
quickly lowered his face and claimed mine.

We kissed passionately, with full of love. We kissed like our life was depended on
it and as the people cheered and clapped their hands, my heart was finally
contented.

"Congratulations, Mr. and Mrs. Sandejas..." Pigil ang ngiti ko habang pinipirmahan
ang marriage contract na nasa lamesa at nang matapos ay tumabi sa akin si Dash at
humalik sa pisngi ko.

"Hi, wife..." He whispered. I blushed and stared at him while he was signing the
marriage contract.

"Congratulations, Reah!" I smiled and hugged Thallia when she greeted me.
"Thanks, Thallia!" I cheered at mahigpit syang niyakap pabalik.

"I am so proud of you!" She exclaimed. "I can't believe my OTP was finally
shipping!" Aniya sa masayang tono kaya napangiti ako at napatango.

Kahit hindi ko gets ang OTP na sinasabi nya ay ngumisi ako.

"One True Pairing, that's what my baby means..." Singit ni Kuya Iñigo na biglang
lumitaw.

"Kuya..." I smiled at him.

"Come, hug your Kuya!" Tumawa ako at mabilis na yumakap sa kanya. "I hope you'll be
happy, Reah. I know Dash will take care of you..." Marahang sabi nito sa akin.

"Thank you, Kuya..." I told him sincerely.

"Welcome to the family!" He smiled at me at natawa ako ng guluhin nya ang buhok ko.
"But you see, forgive my wife, obssess sa korean--I don't know what is it..." He
laughed.

Nakita kong nakikipag-usap si Dash sa judge at nang magtagpo ang mata namin ay
kinagat nya ang labi nya. May kung anong bara naman sa lalamunan ko habang
pinagmamasdan sya.

"Love you..." He mouthed at tumango ako sa kanya bago bumulong sa hangin ng "I love
you too."

Nakita kong may sinabi sa kanya ang judge kaya nabaling ang atensyon nya rito at
nang walang nakatingin sa akin ay nakagat ko ang labi ko at mariing pumikit.

Oh my God! Oh my God! I am married!

Tinitigan ko ang singsing sa kamay ko at halos masampal ang mukha ko. OMG. Krista
won't believe this! Tsaka si Nanay! Pero bakit sobrang saya ko? Sa halip na kabahan
dahil paniguradong lagot kami kay Nanay ay masaya pa ako.

Nanaginip lang ba ako? Oh my, am I really married to Dash Sandejas?!

"Asan ang handaan?" Napatingin ako sa pintuan at nagulat ako ng makita si Zeijan na
kapapasok lang sa mansyon at nakapambahay pa.

"What the hell, Zeij?" Kuya Iñigo laughed.

"Huh? Ano? Asan ang pagkain?" Zeijan yawned.

Nagulat pa akong lalo ng makita si Zidney sa likod ni Zeijan na naglalakad rin

papasok. Nakapanternong pajama at pantulog pa ito at gulo ang buhok.

"Zid?" Narinig ko ang boses ni Dash sa likod ko bago ko naramdaman ang kamay nya sa
baywang ko.

"Why the hell did you bring Zidney here, Zeij? Antok pa 'yung kapatid mo!" Narinig
kong sita ni Kuya dito.

"Ginising ko, wala akong kasama e, pakain kami..." Zeijan grinned at umakbay sa
kapatid. "Diba, princess? Kakain tayo?"
"Yeah, Kuya..." Humikab si Zidney.

"Fuck you, Zeijan! Walang handaan dito! Inistorbo mo pa si Zid!" Sita ni Kuya rito
bago lumapit at kinuha ang mukhang bangag pa na si Zid kay Zeijan.

"Hi, Ate!" Bati nya pa ng makita ako. Napangiti ako at kumaway. Hawak-hawak siya ni
Kuya Iñigo palapit sa asawa nya.

"Baby, kindly take Zid to the guestroom. Antok pa 'to." Pakisuyo ni Kuya kay
Thallia.

"Okay," Humawak si Thallia kay Zid bago lumingon sa akin.

She mouthed "Goodluck" at nag-fingerheart pa sa akin bago tumawa at sabay silang

umakyat ni Zidney sa itaas.

"Hala, bakit walang pagkain? Akala ko may kasalan?" Lumapit si Zeijan na kakamot-
kamot sa batok at nang makita akonay ngumisi sya.

"Hi, Reah-tot! Congrats!" He cheered at akmang lalapit sa akin ng bigla akong

yakapin ni Dash.

"She's my wife!" Dash hissed at him.

"Hala! Wala naman akong gagawin! Yakap lang!" Ani Zeij kaya natawa ako at yumakap
pabalik kay Dash.

"Payakap nga, Reah-tot! I-wewelcome lang kita sa family!" Dash groaned and hugged
me tighter.

"Don't." Bulong ni Dash.

Sumilip ako kay Zeijan habang yakap si Dash at ngumiti sa kanya.

"Sorry, Zeij... My husband will be jealous..." I told him at nanlaki ang mata nya.

I heard Dash coughed at pumalakpak si Kuya Iñigo habang nakaawang ang labi ni
Zeijan sa amin.

"That's my girl..." Dash whispered bago bahagyang humiwalay para hagkan ang noo ko.

"Lumayo kayo sakin!" Zeijan exclaimed. "H'wag nyo akong lapitan! Kanina pa kayong
dalawa!"

Natawa kaming tatlo kay Zeijan. Yakap-yakap pa rin namin ni Dash ang isa't-isa.

"H'wag nyo akong tawanan! Pakainin nyo nalang ako! Gutom na ako!" Zeijan exclaimed.

"Walang pagkain. Sa church-wedding nalang." Dash told him at napangiti ako ng

pigil.

May church wedding pa! OMG!

"What? Anong klase 'yan?!" Inarte ni Zeijan. "Ako nga 'nung kasal--" Natigil sya.

"Kapag nga may kasal dapat may handa!" Aniya. "Nagsayang ako ng sweat!" Reklamo
nya.

"Let's go, Zeij. May pagkain 'dun." Ani Kuya Iñigo sa kanya.
Nakita ko naman kung paano nagliwanag ang mata nito at mabilis na ngumisi.

"Saan? Pakain!" He cheered.

"Dun, sa nursery 'nung kambal..." Biglang umakbay si Kuya rito. "Dalawang diaper
din 'yun..." Kuya grinned.

"Fuck! No!" He screamed. Kuya dragged him upstairs at nagpumiglas ito.

"Help!" Zeijan screamed pero natawa lang kaming dalawa ni Dash at nang
magkatinginan ay nagkaintindihan kami.

Napatili ako ng kargahin ako ni Dash pasakay ng sasakyan nya at nang makapunta sya
sa kabilang side ay ngumiti sya at inabot ang kamay ko.

He caressed my ring before kissing my hand.

"Mrs. Sandejas, are you ready for the show?" He grinned at me at nag-init ang
pisngi ko.

"S-Show?" I stuttered. I was suddenly nervous!

Kakasagot ko lang sa kanya tapos ngayon mag-asawa na kami! Omg.

"Yes, a show, my wife..." His lip twitched. "Be ready." He gave me a quick kiss on
the lips at napasigaw ako sa gulat ng walang habas na pinatakbo nya ang sasakyan.
I don't know how we made it to his unit, we ran. Para kaming bata na nagtatawanan
nang habulin kami ng guard dahil hindi kami dumaan sa scanner but the elevator
closed before he caught us.

Pagkabukas palang ng elevator ay napatili ako at napakapit sa leeg ni Dash ng

buhatin nya ako. My heart was thumping hard, ramdam ko rin ang lakas ng tibok ng
puso nya dahil nakasandig ako sa dibdib nya.

"Babe, input the passcode..." Sabi ni Dash ng tumapat kami sa unit nya. Nag-angat
ako ng tingin sa kanya at dumungaw sya sa akin bago nagsalita.

"My birthday, babe..." I smiled at inabot ko ang passcode, karga nya kasi ako kaya
hindi sya makapindot.

"Don't worry, I'll change the passcode to our wedding date..." He grinned at sinipa
ang pintuan pabukas para makapasok kami.

Sinipa nya rin ito pasara at kaagad na umakyat patungo sa kwarto nya.

"A-Are we going to do it?" I asked him.

"Hmm, yes..." He chuckled. Nag-init ang pisngi ko. "Be ready, babe, humanda ka
sakin ngayon!"

"Dash!" I exclaimed and smacked his arm pero tumawa lang sya at napasigaw ako ng
ihagis nya ako sa kama.

"What?" He grinned at nanlaki ang mata ko ng hubarin nya ang suit nya at itinapon
kung saan.

"S-Seriously?" Nanlaki ang mata ko. He kneeled on the bed at ako nama'y napaupo
bigla.
Kinakabahan ako na neexcite! Oh my God, Reah!

"Hmm?" Gumapang sya palapit sa akin at ako nama'y napalunok. He moved closer until
I am trapped to the headboard.

"D-Dash!" My heart was thumping. He put his arms above my head and grinned at me.

"Yes, Mrs. Sandejas?" He lowered his face and gave me a quick kiss. "Hmm?" He
hummed.

"W-Wala naman..." Tumikhim ako at umayos ng upo. Our eyes met and when I saw a
glint of naughtiness on his eyes ay nakagat ko ang labi ko at binasa ito.

"K-Kiss me, Dash..." Mahinang sabi ko. Dash chuckled. Mas inilapit pa nya ang
katawan sa akin at nang bumaba ang mukha nya katapat ko ay humaplos ang palad nya
sa pisngi ko.

"I gladly will, my wife..." He murmured before lowering his face and finally
claiming my lips.

I answered him rightaway. He held my cheek and kissed me passionately. He bit my

lower lip and knocked on my teeth.

Naramdaman ko ang paghawak nya sa baywang ko habang nagpapalitan kami ng halik at

hinila nya ako palapit.

"Babe..." He murmured as he was helding my waist. I straddled him and put my arms
on his shoulders.

We exchanged more and deep kisses. He was just hugging my waist with his one arm
while we're kissing habang ang isang kamay nya ay umakyat sa pisngi ko para
haplusin ito.

He parted my lips using his fingers and his tongue delved into my mouth. I gasped
when he caressed my waist slowly and sensually.

Our tongues fought with their own battle, I bit his lip and he surpressed a soft
groan.

"K-Kaia..." I grind myself on him and I felt his groin grew bigger under me.
"Shit!" He cursed.

His lips to the side of my face down to my neck. I moaned when he bit my skin, mas
pinag-igihan ko ang paggalaw sa itaas nya.

I am running out of breath, may kung anong init ang lumulukob sa katawan ko habang
magkadikit ang katawan namin.

I pulled his hair when his hands entered my dress and touched my breast.

"D-Dash, babe..." Hinahapo kong sabi.

"Hmm?" He hummed as he was kissing my collarbone. He squeeze my boob softly and ran
his fingers over it kahit nakasuot pa ako ng damit.

"K-Kiss me more, Dash..." I whispered.

"Hmm..." He hummed and before I knew it, he was lightly pushing me to bed and went
above me.

I saw lust, love and desire on his eyes. A soft smile escaped his lips when he saw
my eyes.

"You like this, babe?" I moaned and nodded when he grind his body against mine.
Dumagan sya sa akin at nang hagkan nyang muli ang labi ko ay kaagad kong inabot ang
butones ng damit nya.

He pulled my arm softly para makaupo.

"Put your hands above your head..." He commanded kaya mabilis kong itinaas ang
kamay ko at hinila nya pataas ang dress paalis sa katawan ko.

I leaned in and removed the buttons of his polo and he helped me. Nang matanggal ko
iyon sa katawan nya ay kaagad na umawang ang labi ko ng makita ang katawan nya.

"You wanna touch it?" He asked me.

"C-Can I?" I asked him. He chuckled and nodded before putting my hand on his chest.

"That's yours, Kaia..." He whispered as he was removing the lock of my brassiere.

"That's all yours..."

Napaigtad ako ng haplusin nya ang dibdib ko. He caressed my breast softly and I
groaned when he pinched my peak.

"Ahh..." Ungol ko at marahang hiniga nya akong muli sa kama pabalik at sinakop ng
bibig nya ang dibdib ko.

He bit and licked my peak as he was caressing the other one. Iniangat ko ang
katawan ko ng maramdaman kong hinihila nya pababa ang undies ko at nang matanggal
ay inihagis nya kung saan.

"Shit!" He cursed when he felt my hands on his hard chest. I caressed it slightly
and pinched his nipple. "Aww..." He groaned.

Natawa naman ako at mula sa pagkakahalik sa dibdib ko ay nag-angat sya ng tingin.

"Did you just pinched my nipple, woman?" He asked me. Tumawa ako at tumango.

"You!" I pinched his nipple again. Tumawa ako ng ngumuso sya.

"You naughty girl!" He hissed at ang tawa ko ay kinain ng labi nya ng hagkan nya
akong muli.

He kissed me fervently, the fire that's been burning us ignite while we were
kissing. Our bare body touched and he grind himself.

"Ohh..." Napaigtad ako at iginalaw rin ang katawan ko. I put my arms on his
shoulder and my legs on his waist and starts grinding against his body too.

"Oh, fuck..." Umawang ang labi nya sa ginawa ko at napahiwalay sa labi ko. "More,
babe, more..." Hinahapo nyang sabi.

I grinned and moved my body closer as I grind more on his body. Our lower part was
touching and I felt how his member grew bigger and bigger with each every touch.

We kissed again, we kissed 'till we ran out of breath. He was caressing my breast
and grinding his body.

"D-Dash, I love you..." Bulong ko sa labi nya.

"D-Damn, me too, babe..." Hapong sabi nya.

"Shit! Stop!" Natigil ako ng pirmiin nya ang baywang ko kaya natigil ako. "Don't
move, babe..." Aniya sa hinahapong tono.

His eyes screams passion and authority.

"I-I might cum in my fucking pants..." Sabi nito. "I wanna cum inside you..." Aniya
at napatingin ako sa kanya ng tumayo sya paalis sa kama.

I watched him as he removed his pants and boxers from his body. I was just watching
him wide-eyed and anticipated and he was just watching me, naked on his bed.

"Beautiful..." He murmured as he was looking at me. Nag-init naman ang pisngi ko at

naitabi ang binti ko kaya tumawa sya at umiling.

"No!" He grinned. "Let me see your lovely pussy, wife..."

"Huh?" Nanlaki ang mata ko.

"I wanna see your pussy," He murmured again, naughtily at napaupo ako at napatakip
sa bibig ko.

"I...I never knew you're speaking like that, Dash!" I hissed at him. Oh my God!
He's talking dirty!

"Speaking what?" Aniya at nanlaki ang mata ko lalo at halos sumabog ang pisngi ko
ng maghubad sya ng brief sa harapan ko.

It was just huge and big and oh my...

"It will fit, babe..." He grinned at me at napatili ako ng sumampa sya sa kama.

"Dash naman!" I hissed. He laughed at nang akmang lalapit sa akin ay napatili ako.

"Oh my God! Dash, bukas nalang!" Sigaw ko pero tumawa sya at hinila ang binti ko.

"Na-uh..." He grinned at me and pulled me to his body. I gasped when our lower part
touched. Nanlalaki ang mata kong napatingin doon pabalik sa mata nya.

"Binitin mo ako kanina," Aniya sa akin. He placed his arms above my head and grind
our bare skin.

"Ahh..." Napaungol ako sa ginawa nya.

"Humanda ka," Tawa nya. His finger touched my lower part kaya napaigik ako.

"Hoy, Dash!" Sigaw ko habang nag-iinit ang pisngi.

"What?" He chuckled.

"Ano..." My eyes closed when his finger entered me. Napakapit ako sa bedsheet at
napasinghap.

"What, hmm?" Bulong ni Dash sa akin. He kissed my lips briefly before starting to
move his finger in and out of me.

"Ka..." I gasped when he entered another digit. "Ka-Kailangan talaga ngayon?"

"Hmm, ayaw mo ba?" I felt his heavy breathe in my nose. He moved his finger in and
out of me.

"G-Gusto..." Sagot ko naman.

"Hmm, good..." He whispered huskily before giving me another kiss. "You're so damn
wet, babe..."

"Ohh, shit!" His pace fasten.

"So damn wet for me..." Aniya. I shrieked when he entered another digit for it was
a bit painful.

"D-Dash... Oh my..."

"You like it?" Tumango ako at mariin paring nakapikit at nakakapit sa kobre kama.

"F-Faster, babe!" Mariing sabi ko. He fasten his pace, napaigtad ako ng ilabas-
pasok nya iyon ng mas mabilis sa loob ko at napakapit na ako sa leeg nya ng
maramdaman ang pamumuo ng kung ano sa sikmura ko.

"D-Dash, I..." I bit my lip.

"Don't cum yet, babe..." Aniya sa akin.

"P-Pero..." He kissed my lips to stop me. His fingers moved faster at napaawang ang
labi ko sa sarap at sakit na nararamdaman.

I can feel my stomach churning, na parang may gustong kumawala rito kaya napaigtad
pa akong lalo. I was about to shrieked nang maramdaman na tinanggal ni Dash ang
daliri nya kaya nanlaki ang mata ko.

"Dash!" I groaned. Bitin ako!

"Hmm, not yet..." He grinned.

He kissed my lips again and I felt him gently entering me. I shrieked when I felt
that. Napamulat ako at nakita kong nakatingin sya sa akin.

"I'll enter you slowly," He whispered softly. He pushed himself inside me a bit.

"A-Aray..." Napaigik ako sa sakit.

"Sshh, babe..." Hinaplos ni Dash ang pisngi ko. "We'll take it slow, hmm?" Tumango
ako at nakagat ang labi ko.

"Now, I want you to relax..." Tumango ako at humugot ng hininga.

He pushed a little more at napairit ako.

"Are you alright?" Umiling ako at kinagat ang labi ko.

"Okay," Tumango sya at hinaplos ang pisngi ko. "Do you want me to stop?" Masuyong
sabi nya sa akin. Concern was written all over his face.
"A-Ayaw..." Umiling ako. Nakita ko ang pagnguso nya pero ngumiti rin at tumango.

He slowly adjusted himself.

"Okay, babe..." Nilingon nya ako. "I want you to wrap your arms on my back, you can
scratch me if you're hurting, okay?"

"Y-Yes..." Tumango ako. Mas dumapa sya sa may katawan ko.

"I'll enter you again..." Aniya na may pag-alalay. He pushed himself more and I
screamed in pain, it felt like something was breaking inside me. Parang may
pumupunit na hindi ko maintindihan.

A tear fell from my eye when he entered me fully.

"G-Gosh..." Kagat-kagat ang labi kong sabi. He moved slowly.

"Hey, babe..." Napaluha ako at mariing naipikit ko ang mata. "Hey, it's alright..."
Napasingot ako habang nakakapit pa rin sa balikat nya.

"Shit!" Naramdaman ko ang pag-ayos ni Dash at maya-maya pa ay naramdaman ko ang

labi nya sa mata ko.

"It's gonna be alright," Aniya sa akin. He kissed my tears away and he kissed my
cheek.

"I'll go slow, babe..." Bulong nya. "Don't cry, please..." Unti-unti namang kumalma
ang pakiramdam ko at bumulong ako sa kanya.

"C-Can you move?" I whispered.

"Okay, will you be alright?" Tumango naman ako at sinalubong ang mata nya. I saw a
glint of happiness in his eyes at maya-maya pa'y humalik sya sa akin ng marahan
bago gumalaw sa ibabaw ko.

Napapaigik ako sa sakit noong una pero dinidistract ako ng halik nya. He was
kissing me softly and deeply, he kissed me with full of love and respect.

The pain was slowly fading away as moments passed by, his slow pace fasten at
napaungol ako at nakalmot ang balikat nya.

He slammed his body against mine and moved faster each passing time. Ang kanina'y
mabagal at nagtatantya ay bumilis ngayon.

We were kissing like we never kissed before. We were exchanging each other's
warmth.

Kung kanina ay umuungol ako sa sakit, ngayon ay umuungol ako sa sarap na

nararamdaman. My whole body was on fire, miski malakas ang aircon ay tumatagaktak
ang pawis ko sa katawan.

"Faster!" I screamed when he grind his body and slammed his lower part.

"Damn!" He cursed. Kumapit ako sa leeg nya at sumabay sa galaw nya at nakita ko ang
paghahabol ng hininga nya sa ginawa ko.

My mouth was parted and my eyes are closed. He pinched my nipple and squeeze my
breast. Napaungol ako ng malakas habang ipinararaan nya ang daliri sa tuktok nito.
He put my peak in between his fingers and tweaked it.

"Dash! Faster!" I exclaimed.

"Reah," Hinahapo nyang sabi. "Open your eyes." He commanded.

Kahit nanghihina at napapagod ay pinilit kong buksan ang mata ko at nakita kong
nakatitig sya sa akin.

"I want you to look at me when I fuck you..." He murmured and moved faster. He
pushed his body more and I felt so full!

"Ohhh..." I moaned and grind myself more. I gasped when his finger found my clit
and pinched it.

"Oh my..." I convulsed. Something inside me was dying to be released.

"Dash! God!" Sigaw ko. He tweaked my nipple and kissed me hard. He was thrusting
slowly and will go fast again.

"Fuck!" He cursed. "Wait for me, Kaia..." Hinahapo nyang sabi.

His eyes are dark, blazing with desire. I gasped when he held both of my legs and
put them on his shoulders and pushed himself more.

"Ahh! Oh my!" Igik ko. I pulled his hair, nakatitig lang sya sa akin habang
gumagalaw pero kita ko ang pawis sa noo nya.

"Fuck! Kaia!" He fasten his pace.

"I'm cuming!" I screamed.

"G-Good, babe..." He thrusted in and out. "Cum now..." He told me and I did.

I convulsed. My feet froze and my body shook.

The feeling was ecstatic, may kung anong guminhawa sa tyan ko at nanghihinang
bumagsak ang kamay ko at napapikit ang mata ko.

"Oh, fuck!" Dash moved faster. "I-I'm cuming!" He hissed at napaawang ang labi ko
ng magmura sya at mas idiniin ang katawan nya.

"Fuck!" I gasped when he cursed and moved one last time. I felt him emptying
himself inside me at hinahapong bumagsak sa balikat ko.

"K-Kaia..." Bulong nito habang nakasubsob sa balikat ko.

"Hmm?" Pagod kong sabi. Iniangat ko ang kamay ko payakap sa kanya at narinig ko ang
pagtawa nya at ang paghalik nya sa tenga ko.

"I love you, Mrs. Sandejas..." He whispered. I smiled and I felt my heart beat
crazily.

"I love you too, Mr. Sandejas..." Bulong ko. I gasped when he removed himself
slowly.

"How does it feel?" Bulong nya sa akin. He removed my hair from my forehead before
kissing it. He smiled at me softly.
"Masarap..." Amin ko. That made him laugh kaya nakagat ko ang labi ko pero maya-
maya'y yumakap sya sa akin at bumulong.

"Round 2?" He whispered at nanlaki ang mata ko at pinalo ang likod nya.

"Dash!" I shrieked.

"What?" He chuckled and stared at me. Napanguso ako pero maya-maya'y ngumisi rin.

"Game!" I cheered at hinila siya palapit sa akin.

It was ecstatic, that night was definitely the best night of my life. I still can't
believe I am married to the man I love, I can't believe I married my dream man.

Mas yumakap pa ako sa katabi ko at sumiksik sa dibdib nya. It feels so warm and
familiar, ang bango-bango pa.

"Wife..." Napangiti ako ng makarinig ng bulong at halik sa ulo ko.

"Hmm..." I hummed at mas yumakap pa sa kanya. Sumiksik ako sa katawan nya at mas
yumakap sya sa akin.

"Wake up, Kaia ko..." Bulong nito kaya iminulat ko ang mata ko at mabilis na nag-
angat ng paningin.

"Morning..." Paos kong sabi. Dumungaw naman sya sa akin bago ngumiti at humaplos sa
mukha ko.

Bahagya akong lumayo sa kanya para makita ang mukha nya.

"Morning, babe..." He whispered back. Nakatitig lang kami sa isa't-isa at kahit

ganun lang ang ginagawa nya ay sobrang gwapo na nya sa paningin ko.

His hair was handsomely messy, namumungay pa ang mga mata nya at medyo namamaga pa
ang labi nya dahil sa kaninang madaling-araw.

I stirred amd my eyes widen when I felt his hand on my breast.

"Dash!" Tinapik ko ang kamay nya sa ilalim ng kumot.

"What? Pahawak lang..." She chuckled kaya napanguso ako at sinamaan sya ng tingin.

"Pagod pa nga ako!" Sabi ko.

"Agad? We only did that for--"

"Four rounds, Dash!" Sita ko. His eyes glisten at napangiwi ako ng humagikhik pa
sya.

"What? Bumabawi nga lang!" Tawa nya at hinila ako. "Gawin nating five, babe..."

"I'm sore!" Sita ko.

"Oww," He looked shocked. "Did your husband make you sore, Mrs. Sandejas?" Asar pa
nya.

Nag-init ang pisngi ko at ngumiwi.

"Obviously," Sagot ko. "And we only slept for..." Sumulyap ako sa orasan. "Two
hours!" Sabi ko.

"Well, sorry..." Lambing nya. Yumakap sya sa baywang ko at pumantay sa mukha ko.
"My wife was just too insatiable last night..." He winked.

"Really? Ikaw din..." Napangiti sya sa sinabi ko.

"Uh-huh?" He gave me a peck. "I love you, Mrs. Sandejas..."

"Love you too, Mr. Sandejas..." I whispered back. "Ay, captain Sandejas ka pala
'no?"

He chuckled and shook his head.

"Na-uh, you're my captain!" Aniya kaya tumawa ako. I pushed him to bed at dumagan
ako sa kanya at napangisi ako ng manlaki ang mata nya.

"W-What are you doing, Kaia?" Tanong nya.

"Wala naman, Dash..." I answered him. Dumapa ako sa dibdib nya habang nakatunghay
sa kanya.

"Are you seducing me, wife?" Aniya sa akin. My lip twitched pero umiling ako.

"Hmm, hindi naman..." I smiled. "Pakiss lang ako..."

He chuckled and gave me a peck. I giggled.

"Sarap! Isa pa nga!" Aniya at ako naman ang tumungo sa kanya para humalik.

Our bare chest are touching. Yakap-yakap nya ang baywang ko at kahit nakaboxers sya
ay ramdam ko ang nagigising.

"What's that, hmm?" Tanong ko. He pouted and raised his brow.

"That's my friend you met last night, wanna meet him again?" My cheeks flushed at
napasubsob ako sa leeg nya.

This man!

"Gotcha!" He laughed at napatili ako ng ihiga nya ako sa kama. He towered me.
Nanlaki ang mata ko ng humalik sya sa pagitan ng dibdib ko at yumakap sa baywang
ko.

"Dash! Pagod pa nga ako!" Sabi ko pero napahagikhik ng marahang haplusin nya ang
balikat ko.

"Makiliti!" He groaned and kiss my breast. Napalo ko sya sa ginawa nya pero ayaw
paawat at pinisil pa ang isa.

"Ano bang ginagawa mo?" Sita ko.

"Nothing, I'm just greeting my new friends a good morning?" Nag-init ang pisngi ko
at tumili.

"You pervert!" I hissed. He laughed pero hindi ako tinigilan at nang mapagod ay
humiga nalang sa may dibdib ko.

I caressed his hair at pinagmamasdan si Dash habang naglalaro sya sa tyan ko.
Natatawa ako kapag nakikiliti pero wala naman itong pakialam.

Natigil ako ng may magring kaya sumulyap ako kay Dash.

"Babe, your phone's ringing..." Sabi ko sa kanya at sumulyap sa side table.

"Hayaan mo lang..." Kinuha nya ang kamay ko at pinaglaruan ang singsing sa daliri
ko. Napangiti naman ako habang nakikita ang singsing na nasa daliri naman nya.

Hindi ko na rin sana papansinin pero nagring nanaman kaya tinapik ko na sya.

"Answer it, baka emergency..." Napabuntong-hininga sya pero maya-maya ay umupo rin
at inabot ang phone nya.

Hinila pa nya ako palapit sa kanya kaya umupo rin ako at sumandal nalang sa balikat
nya.

"Hello?" Sabi nya sa kausap. Nakatingin lang naman ako sa kanya at nakita kong
nangunot ang noo nya bigla.

"What?" Narinig ko ang tigas sa boses nya kaya umayos ako ng upo at humiwalay
saglit sa kanya.

"What do you mean lost? May tao ba?" Inabot ko ang kumot paakyat sa dibdib ko at
tinignan lang sya.

His forehead creased at nakita kong salubong ang kilay nya.

"What the hell?!" Umayos sya ng upo. "I told you to monitor all the aircrafts going
in and out of the airport!" Sigaw nya at miski ako ay nagulat sa sigaw nya.

Mukha namang napansin nya iyon kaya napatingin sya sa akin at maya-maya ay
napabuntong-hininga sya.

Bigla syang lumapit sa akin at inilahad ang kamay nya kaya inabot ko ang kamay ko
at hinaplos nya iyon.

"Okay..." He calmed down. "I'm going there, for now, monitor everything and try to
locate it." Aniya at nakita ko ang pagtango nya at ang mariin nyang pagpikit nang
ibaba ang telepono.

May problema siguro sa trabaho nya.

Nang imulat nya ang mata ay nakita ko ang paglambot nito.

"Babe, I'm sorry..." He sighed. "May problema lang sa airport..."

"It's fine," Sabi ko naman sa kanya. "You can go, h'wag mo na akong problemahin
dito..." Marahang sabi ko.

"Sure? Sorry, babe... It's just that--"

"I'll be fine, really..." Sabi ko. "Just stay safe and calm down, okay? Your
business needs you so you better check on it..."

"One of our aircrafts was lost." Aniya. "Lumabas daw sa airport namin kagabi pero
hindi naman nakarating sa destinasyon..."

"Have you tried locating it?" Tanong ko.

"Yes, sabi nila but no sign and signal at all..." He sighed.

"It's finee, Dash..." Mahinang sabi ko. Hinaplos ko ang pisngi nya at humalik sa
noo nya.

"Ayos lang ako, babalik ako sa mansyon ngayon tapos pumunta ka na. I'll be okay." I
smiled.

"Thanks, babe..." Sabi nya. "Don't worry, ako ang magsasabi kay Nanay sa wedding
natin, hmm? Para ako lang pagalitan..." He chuckled pero nabakas ko ang kung ano sa
mata nya.

"I'll wait for you bago ko sabihin. Balik ka, huh?" I smiled at him.

Tumango naman sya at lumuhod sa kama para hagkan ang noo ko.

"I'll definitely comeback to you..." He whispered. "Saglit lang ako, subukan kong
umuwi ng maaga... I'll make it up to you..."

Tumango ako at yumakap sa kanya bago sya pumunta sa banyo para mag-ayos.

I fixed myself after my husband left. Napangiti ako.

Husband... Why is it so good to hear?

Nag-ayos ako at naghanap ng pwedeng suotion roon. I found a pair of shirt and jeans
na iniwan ko rito noong natulog ako.

Inayos ko rin ang mga damit naming nagkalat sa lapag at napapangiti pa ng wala sa
sarili.

I'm married! And Dash uh, well, popped my cherry!

I can't believe I said yes to him for two times yesterday. Yes for the relationship
and yes for our wedding.

Lagot kami kay Nanay nito pero I trust Dash, sya daw ang bahala at syempre tutulong
ako.

Habang naglalakad palabas ng unit ni Dash ay natigil ako ng pakiramdam ko ay may

nagmamasid sa akin. Iniikot ko ang tingin ko pero wala naman akong nakita kaya
napabuntong-hininga ako.

Maybe I'm just paranoid again. Who would watch me, anyway?

Mabilis akong nakarating sa mansyon ng mga Sandejas at kaagad akong napangiti ng

makita sina Nanay roon.

"Nay!" Tawag ko.

"Nak..." She smiled. Yumakap naman ako at humalik sa pisngi nya, ganun rin kay
Allia at nagpaalam ako saglit.

I went to the garden and found Thallia and Zidney with our baby, Skye.

"Skye!" Tawag ko at nang marinig iyon ni Skye at napangiti ako ng tumahol sya at
tumakbo sa akin.
"Morning, Skye!" I smiled. Kinarga ko sya kaya tumahol sya at dinilaan ang mukha
ko.

"Miss mo si Mommy?" He barked and howled. "Bigat mo, hmm..." Sabi ko at naglakad
papit sa dalawa na kumaway ng makita ako.

"Morning!" I cheered nang mapalapit ako. Dahan-dahan pa akong maglakad dahil medyo
makirot ang pagitan ng hita ko dahil sa kagabi.

"Morning din!" Thallia smiled.

"Morning, Ate!" Kumaway si Zidney kaya nakita ko ang benda sa may pulsuhan nya na
palaging naroon. Hindi na rin naman namin pinapansin ar ginagawang topic dahil baka
makaapekto sa recovery nya.

Ibinaba ko si Skye at naupo sa bench sa may katabi nila.

"Ang blooming, huh!" Tawa ni Thallia ng makita ako. I smiled and shook my head.

"Hindi a!" I laughed.

"Asus! Yung pagkablooming mo iba 'e," Thallia grinned. "Siguro may nagsex na kayo
ni Dash, 'no?"

"H-Huh? No!" I exclaimed at narinig ko ang tawa nilang dalawa.

"Sus, amin na! Ganyan din kami ng asawa ko, h'wag ka na magdeny!" Thallia laughed.
"Ano, masarap 'no?"

Nag-init naman ang pisngi ko at nakagat ang labi ko. I stared at the both of them,
Thallia's eyes screams naughtiness samantalang nakangiti lang si Zid.

"Uh, ano..." Umubo ako at tumikhim. "Masarap..." They laughed at nagulat ako ng
hampasin ako ni Thallia sa tuwa at natigil lang sya ng tumalon si Skye papunta sa
hita ko at tumahol kay Thallia.

"Omg, you cutie!" Thallia exclaimed and pat his head.

Kumain kami noong tanghalian na. Sabay-sabay kami, dito na rin muna sila Nanay at
bukas pa ang uwi nila ni Allia sa probinsya.

I don't know how are we going to tell Nanay about our marriage kaya bahala na.
Inaayos ko na rin ang dokumento ko para makapag-apply.

Sinabi rin sa amin ni Zeijan na wala pang balita tungkol sa nangyari sa airport
nila at inaayos palang ni Dash.

Tumunog ang phone ko kaya nagpaalam ako at humiwalay sa kanila. I smiled when I saw
my husband's name on screen kaya kaagad ko itong sinagot.

"Hello, babe?" His voice sounds music on my ears.

"Hello, babe!" I exclaimed. "Kamusta ka d'yan?" Tanong ko.

"Well, doing good. May nahanap silang lead kung nasaan napunta 'yung nawawalang
chopper and we'll go there later..." Sabi nya.

"Anong oras kayo pupunta?" Tanong ko.

"Hmm, minutes from now." Sabi nya. "I just called to ask you how are doing..."
Pakiramdam ko ay nakangiti sya.

"I'm good! Nasa mansyon n'yo ako..." Sabi ko naman sa kanya. "Have you eaten yet?
Kain ka na..." Sabi ko.

"Later, Kaia..." He sighed. "Kumain naman ako ng agaham dito pero mamaya na siguro,
I just missed you. Sobra." My heart melted when he said that.

"I missed you too, Dash..." Sabi ko. "Uwi ka kaagad, hmm?"

"Yes, wife..." He chuckled.

"Anong sasakyan n'yo para makapunta 'dun?" Tanong ko naman. Nakita kong tumatakbo
si Skye palapit sa akin kaya napangiti ako.

"Chopper, babe." Aniya. "Para mas madali kaming makarating..."

"Take care, okay? Skye's here..." Tumahol si Skye kaya niloud-speaker ko ang
telepono.

"Hi, boy!" Skye barked when he heard that. "H'wag kang pasaway kay Mommy, huh? I'll
come home early later. Keep your Mom safe, always..."

Skye barked again at umakyat sa hita ko.

"Opo daw, Daddy Dash..." Tawa ko. "Uwi ka kaagad, huh? I love you, babe..." Sabi ko
sa kanya.

"Maaga ako uuwi, may utang ka pang round five sa akin..." He laughed heartily.

"Dash naman!" I hissed. Tumawa naman sya bago tumikhim.

"Okay, okay..." He chuckled. "Take care, babe, okay? H'wag pabayaan ang sarili.
Babantayan ka ni Skye habang wala ako..." Sabi nya.

"Makapagbilin naman 'to parang di tayo magkikita mamaya..." Sabi ko.

"Just making sure, miss ko na asawa ko 'e..." Aniya. I bet he just pouted his lips!

"Oo na, Mr. Sandejas... Ingat, I love you..."

"Hmm, goodbye, my wife..." He chuckled. "Aalis na kami ngayon, always remember that
I love you, okay?"
"Yes, babe. Come back early! Wala kang round five kapag di ka uuwi ng maaga!"
Pananakot ko.

"I definitely will! Round five! Lagot ka mamaya!" He laughed. "Alright, babe,
bye... I Love you so much!" He gave me a kissing sound kaya naiiling na pinatay ko
ang telepono.

Nilaro ko si Skye ng halos isang oras dahil nakikipagharutan sya sa akin. He wants
fetch kaya nakailang hagis ako.

Naglalambing din sya minsan kaya natatawa ako sa kanya. Pagkapasok ko sa bahay ay
nakita kong naglalaro ang kambal habang binabantayan ni Zidney kaya lumapit ako
doon at tumakbo.

"Hi, babies!" I cheered and kissed their cheeks.

"Tata!" Natawa ako ng pumalakpak si Crest at kaagad ding gumaya si Alchiel.

"Cute!" I exclaimed at nilaro sila.

"Reah! Reah!" Natigil ako ng humahangos na pumasok si Zeijan sa loob habang hawak
ang telepono nya.

Napatingin ako at tumayo.

"Uy, Zeij..." I smiled. "Bakit?"

But he didn't smiled back. Nakita ko ang tensyon sa mukha nya kaya natigil ako.

My heart thumped at bigla akong kinabahan.

"Why are you panicking, Zeijan?" Kuya Iñigo asked pero nanatili lang ma nakatingin
sa akin si Zeijan.

"A-Anong nangyari?" Tanong ko, kinakabahan.

We went silent for awhile, lahat ay nag-aantay sa sasabihin ni Dash at nanghina ako
ng magsalita sya.

"Si...Si Dash..." Aniya sa takot na tono.

"W-What? What happened to my husband?" Napaayos ako ng tayo at nangunot ang noo ko.
Kumuyom rin ang kamay ko sa takot sa susunod nyang sasabihin.

"T-The...The helicopter he was flying crashed..." That's when I broke down.

Nalaglag ang luha ko at bumagsak ako ng upo, nanghihina.

xxx
1 chap + epi to go!

Kabanata 30

I suggest you to play Feels like Home by Chantal and moments like this by The
Afters for more feels! (especially for the last part) Thanks!

xxx

Kabanata 30

"Wala pa rin balita hanggang ngayon..." Narinig kong sabi ni Zeijan habang
kinakausap sila Tito at ang mga kapatid nya.

Tita Lena cried and I lost conciousness earlier after hearing the news dahil sa
pag-iyak at panghihina.

Hilam sa mga luha ang mata ko at nakatulala lang ako sa paa ko. Skye is comforting
me, kanina pa sya nakaupo sa tabi ko at nagsusumiksik sa akin.

"Anak, uminom ka muna..." Inabot sa akin ni Nanay ang isang baso ng tubig at
tinanggap ko iyon at nanghihinang uminom.
"Magiging ayos din ang lahat, anak..." Ani Nanay sa akin kaya napatungo ako at
napapikit.

"N-Nay..." Nilingon ko sya at mabilis na niyakap. "N-Nay, 'yung asawa ko..."

Napahikbi nanaman ako.

"Sshh..." Alo nya sa akin. "Magiging ayos din si Dash. He's fine, sigurado ako
d'yan..."

"N-Nay, s-sorry kung hindi ko nasabi sa'yong ikinasal na ako kagabi..." Singhot ko
at niyakap sya. "S-Sorry, Nay..." Sabi ko.

"Hindi naman ako galit, anak..." Aniya sa akin. "Nagpaalam naman sa akin si Dash sa
gagawin..."

"P-Po?" Lumayo ako at hinanap ang mata nya.

"Kagabi palang ay nagpaalam na si Dash na papakasalan ka n'ya, sabi n'ya ay handa

na daw syang pagalitan ko..." Napatungo ako at mas napahikbi sa sinabi ni Nanay.

H-He told her... Nagpaalam sya kay Nanay bago nya ako pakasalan.

"Hindi ako galit kasi alam kong sa tama at mabuting tao ka napunta at alam kong
mahal ka n'ya. Isa pa anak ay alam kong kaya mo ng panindigan ang mga desisyon mo,
malaki ka na at malaki na ang naitulong mo sa amin ng mga kapatid mo..."

"N-Nay..." Napasinghap ako at yumakap muli sa kanya para sumubsob sa leeg nya. "N-
Nay, salamat..." Hikbi ko.

"B-Babalik si Dash, diba?" Pagkausap ko sa kanya at tumango sya sa leeg ko at mas

niyakap ako.

"Oo, anak... Babalik ang asawa mo, isa pa ay babatukan ko pa 'yun sa ginawa nya..."
She tried shifting the mood kaya maliit akong napangiti at yumakap muli sa kanya.

My chest is heavy and tightening, hindi ako makahinga habang umiiyak.

K-Kausap ko lang sya kanina, katabi ko lang sya kagabi tapos... tapos ganito 'yung
mababalitaan ko?

The chopper he was flying has no lead 'till now. Ang sabi nila ay nawalan sila ng
signal at naputol ang linya para malaman ang lokasyon nila Dash.

They told us that they heard them panicking before the line went down so I was
really worried!

That's my husband in there! Sana pala ay hindi nalang ako pumayag na umalis sya
kanina! I should have let him stay with me!

Natatakot ako, paano kung may masamang mangyari sa kanya. Paano kung sumabog 'yung
helicopter? Paano kapag...

"Ate..." Napalingon ako ng magsalita si Zidney sa tabi ko.

"Z-Zid..." Mahinang sabi ko. Hinawi ko ang luha sa mga mata ko at kahit nanlalabo
ito ay sumulyap ako sa kanya.

"Magiging ayos din ang lahat, Ate..." Aniya sa akin kaya tumango ako.
They were telling me that everything's going to be fine pero hindi ako kaagad
naniniwala. Mas nangingibabaw sa akin ang takot na baka may masamang nangyari.

I remembered our phone call, just him talking about things like that is weird. Kung
doon palang sana ay naramdaman ko na ay sana hindi ko na siya pinatuloy!

"Nakikipag-usap na sina Kuya Iñigo at Kuya Zeij sa mga pulis at sa mga tao roon na
nakausap nila kanina..." Aniya.

Sumama ako sa kanila nang magtungo sila sa airport nila Dash, nagpaiwan sina Nanay
sa bahay at si Tita Lena ay nagpapahinga.

She's been in a lot of stress lately kaya madalas syang manghina at atakihin.

Nasa loob kami ng opisina ni Dash. Katabi ko si Zid habang si Thallia naman ay
nakatingin sa labas ng glass wall roon.

"M-Magiging ayos naman siguro sya, diba?" Tanong ko. She nodded and sighed.

"You just have to stay strong, Ate..." Aniya sa akin. "My brother won't leave you,
I am sure of that..." Aniya.

Hindi halatang may amnesia si Zidney sa mga galaw nya. She seems comfortable with
her family, madalas nga lang malungkot ang mata nya pero alam kong nakuha na ng mga
Kuya nya ang loob nya.

Hawak-hawak ko ang telepono ko at napapabuntong-hininga kada oras na sumasapit at

wala pang balita sa asawa ko.

I am scared. Habang mas tumatagal ay mas lalo akong kinakabahan.

Hinawakan ko ang kwintas ko na ibinigay nya at dinala sa labi ko.

Stay safe, Dash. I believe you when you told me you'll come back to me. Always.

Sumapit ang isang buong gabi na wala kaming balita kay Dash at sa tauhan at co-
pilot nyang kasama sa helicopter.

I cried all night. Sa mansyon ako natulog pero buong gabi ako gising.

Mas dumagdag pa ang lungkot ko ng umalis sila Nanay at Allia patungong probinsya.
Gusto ko man silang manatili muna rito ay hindi naman pwede dahil may pasok si
Allia at may trabaho si Nanay.

Nitong araw din na 'to ay may nareceive akong email mula sa dalawang eskwelahan na
pinagpasahan ko ng resume, they're inviting me for an interview.

I should be happy, right? Pero hindi ko magawa kasi iniisip ko si Dash.

"Skye?" Mukhang hindi lang ako ang malungkot dahil matamlay rin si Skye at hindi
ito makulit kagaya nang nakasanayan.

Magkatabi kaming natulog kagabi pero tahimik lang sya. Minsan ay lalapit sa akin
pero pagkatapos ay magpapahinga lang sa isang tabi.

"Hey, baby..." Sabi ko kay Skye. Dumukwang ako para makita sya at hinaplos ko ang
ulo nya.

"Pupunta ako sa opisina ni Dad mo, okay?" He howled. "Everything will be fine,
Skye... Your Dad will come back, I am sure of that."

Iniwan ko sya sa kwarto ni Dash at bumaba, kaagad kong naabutan sina Tito at si
Tita Lena na nakaupo sa wheelchair roon kaya lumapit ako.

"Good morning po," Bati ko. Tito smiled a little and nodded at si Tita Lena naman
ay malungkot na tumingin sa akin.

"Come here, hija..." Marahang lumapit ako kay Tita at nang hawakan nya ang kamay ko
ay napatulo na ang luha ko.

"T-Tita..." I sobbed. Lumuhod ako at niyakap sya at maya-maya pa'y naramdaman ko

ang pagyakap nya sa akin pabalik. She caressed my back softly and whispered.

"R-Reah, hija..." Aniya. "Calm down, okay?"

Tumango ako pero patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko.

"Your husband will be back, I am sure of that..." Aniya sa akin. "Dash loves you so
much, anak kaya h'wag ka ng umiyak. We're doing our best to find him..."

"S-Salamat po..." Mahinang sabi ko at humiwalay.

"Walang anuman, hija..." Aniya at pinunasan nya ang luha ko. "Ako dapat ang
magpasalamat sa lahat ng naitulong mo sa amin, sa pamilya namin. Na inalagaan at
minahal mo ang pangatlo namin sa kabila ng kondisyon nya noon. Salamat, anak..."
Malumanay nyang sabi.

I can see sincerity on her eyes as she was talking to me. Naiiyak sya at bakas rin
ang lungkot at takot sa mata nya.

"S-Salamat po kasi tinanggap n'yo ako sa pamilya n'yo para po kay Dash..." Mahinang
sabi ko. She smiled a little and nodded.

"Don't thank me for that, Fleureah... I always liked you since the very start..."

"Salamat po..." Huminahon ako at kinalma ang puso ko.

"Kung hindi lang naman sa airline ng anak ko ay hindi namin sya ipapakasal. Ayaw
nya kasing humingi ng tulong sa amin kaya namin nagawa iyon." She smiled at me.
"Honestly, when he thought Rheallyn was the one who took care of him, inaabangan ko
na makilala ka n'ya."

"P-Po?"

"Yes, hija... I keep on delaying their engagement because of that because I want
you to be with my son and not her." She told me.

"I always know he loves you and will know you. Halata naman sa anak ko, na mahal ka
nya kahit di pa nya alam. That time when he first have his sight back, alam mo bang
ikaw ang bukambibig nya?"

"S-Si Dash po?" Tumango sya at inabot ang kamay ko. Naupo ako sa sofa at sya nama'y
nasa wheelchair sa harapan ko habang nakikinig lang si Tito sa amin.

"Oo, anak. He keeps on asking us who are you kasi ikaw daw ang una nyang nakita
noong pagmulat nya." Hinawi ko ang luha na tumulo sa sinabi nya.

"Akala ko nga noong una ay hindi ka na makikilala ng anak ko pero naalala mo ba

noong sinorpresa sya ni Rheallyn para sa kaarawan nya dito?" Tumango naman ako sa
kanya.

It was that night when he told me we should stop seeing each other.

"Noong gabi ay pumunta sya sa kwarto namin ng Daddy nya, umiiyak." Natigil ako sa
sinabi nya at napasulyap kay Tito na tumango lang sa akin.

"W-Why did he cry?"

"Sabi nya sa amin na ayaw nyang pakasalan si Rheallyn kasi ikaw ang gusto nya. Sabi
nya sa amin ay napaiyak ka daw n'ya..." Napasinghot ako at kinagat ang labi ko para
pigilan ang pagluha ko.

"He begged us to stop the marriage, he begged us to help him to his business
instead." Biglang sabat ni Tito.

"I-I didn't know..." Umiling ako at napatungo.

Dash... Dash, please umuwi ka na...

"M-My son loves you, hija..." Tumango ako ng paulit-ulit.

"M-Mahal ko rin po sya..." Paos kong sabi.

"Trust his love for you, alright?" Aniya. "Calm down, my son woudn't want to see
you crying..."

"O-Opo, salamat po..." Mahinang sabi ko bago mahigpit na yumakap sa kanya pati na
rin kay Tito.

May parte sa puso ko na masaya sa nalaman ko pero may parte rin sa aking malungkot
dahil namimiss ko na sya.

I went to the airport. Pinapasok naman ako kaagad dahil kilala nila ako at nakita
ko si Zeijan at Kuya na nakikipag-usap pa rin roon.

May lead na daw sa nawawalang chopper na pinoproblema ni Dash kahapon pero wala pa
rin ang sakanila.

Bagsak ang balikat ko habang naglalakad papuntang opisina ni Dash at namamaga pa

ang mata ko kakaiyak so instead, I've decided to go to the restroom first to fix
myself.

"So, the bitch is here?" Natigil ako sa paglalakad ng makita si Rheallyn sa harapan
ko.

My forehead creased at balak ko sanang hindi nalang sya pansinin ay hinarangan nya
ako.

"Scared? Bakit?" Tumigil ako at nilingon sya.

"Please, Rheallyn, ayoko ng away..." Mahinahong sabi ko. Nakita ko ang pagngisi nya
at ang paghalukipkip nya sa harapan ko.

"Why not? Ikaw naman ang nang-agaw diba?" Aniya sa akin.

"Please, just stop." Matigas kong sabi at naglakad paalis pero nagulat ako ng
hilahin nya ang braso ko kaya napabalik ako.
"Ano bang kailangan mo?!" I hissed. "I don't want to fight so, can you can just
leave me alone?!"

"Aba, sumisigaw ka na ngayon?" Pagak syang tumawa. "I never know a gold digger like
you knows how to fight, huh?"

Hindi ako kumibo at kumuyom lang ang kamay ko.

"Ano?! Sumagot ka! Mang-aagaw ka! Mukhang pera!" Sigaw nya. "You stole my fiancee
from me! Ako ang mahal nya at hindi ikaw!"

"Just stop, Rhea!" Sigaw ko sa kanya, pinagtitinginan na rin kami ng mga tao rito
na dumaraan papuntang CR.

"Stop? Bakit ikaw, tumigil ka ba 'nung nilalandi mo ang mapapangasawa ko?" She
hissed. "No! Mang-aagaw ka! Mukhang pera! Walang pinag-aralan!" Sigaw nya.

What she told me pains me pero hindi ako nagpaapekto. I wanted so much to shout and
slapped her pero hindi ko ginawa.
Kapag pinatulan ko sya ay paniguradong matutuwa sya at papatunayan ko lang kung
sakali na ganun ako kahit hindi. I don't want to fight. Gusto ko lang magpahinga.

"Dash is mine!" Sigaw nya sa akin at napailing nalang ako at akmang lalagpasan sya
ay nagulat ako ng bigla nyang hinaklit ang braso ko at hinatak ako.

"Ano ba?!" I screamed at sinubukang makawala pero 'yun nalang ang gulat ko ng
dalhin nya ako sa labas kung saan medyo maraming tao.

Napasalampak ako ng upo sa lapag at hinila ang braso ko paalis sa kanya.

"Ano bang ginagawa mo?!" Sigaw ko.

"Attention everyone!" Nangunot ang noo ko ng sumigaw sya. "This woman right here is
nothing but a gold digger! A bitch!" Mabilis akong tumayo at nilingon sya.

"Ano bang ginagawa mo?!" Sigaw ko at akmang pipigilan sya ay hinaklit nya ang kamay
ko.

"This woman here stole my fiancee! Yaman lang ang habol nya at inagaw sa akin ang
mapapangasawa ko!" She exclaimed. Nanlaki ang mata ko at napatingin sa paligid at
nakita ko ang mapanghusga nilang tingin sa akin.

"She seduced my--" I slapped her at umawang ang labi nya sa ginawa ko.

"Wala kang karapatan pagsalitaan ako ng ganyan!" Sigaw ko.

"You bitch!" She raised her hand to slap me pero nasalo ko ang kamay nya at
sinampal ko ang kabilang pisngi nya.

"I didn't stole anything from you!" I shouted and pushed her hand.

She gasped and held her cheek at matalim akong tinignan.

"Whore! I hate you!" She screamed at nagulat ako ng mahila nya ang buhok ko kaya
nabuwal ako.

"I hate you! I hate you!" Sigaw nya at hinaltak ang buhok ko.
"Stop!" Pigil ko sa kanya. "Let me go!" I screamed and pushed her.

"Dash's mine but you stole him from me!" Sigaw nya at hinaltak ako.

"He's not yours!" Sigaw ko at hinatak rin ang buhok nya. Narinig ko ang sigawan
roon.

"Ginawa ko ang lahat makuha lang sya!" Sigaw nya. Kinalmot nya ako kaya napapiksi
ako at tinulak nya ako.

Nang matumba ako ay tumayo ako at hinawi sya palayo pero nahila nya ako.

Napasigaw ako sa sakit ng pagkakahatak nya sa buhok ko.

"Let me go!" I screamed.

"Kung hindi sya mapupunta sakin ay hindi ako papayag na mapunta sya sa'yo!" Sigaw
nya at maya-maya pa ay narinig ko ang takbuhan sa likod namin at maya-maya pa ay
may humila na sa akin palayo.

"Ano ba! Bitiwan nyo ako!" Sigaw ni Rhea nang hawakan sya ng dalawang lalaki para
pigilan.

My arms and hair are hurting. Nakita kong si Zeijan at Kuya ang humila palayo sa
akin.

"Walang mapupunta sa'yo, Fleureah!" She shouted at pilit na kumawala.

"Ginawa ko ang lahat para mapunta sa akin si Dash pero wala! Pinabagsak ko ang
kompanya nya! Ako ang nag-utos para mabangga ang sasakyan nya noon!" She shouted at
natigilan ako.

"I really have the chance when I knew he was blind! Nandun na e, but you ruined
it!" Sigaw nya at dinuro ako. "Nasa akin na sya pero inagaw mo sya!"

"Y-You..." Umawang ang labi ko.

"Yes, I did!" She laughed histerically. Akmang lalapit ako sa kanya pero pinigilan
ako nila Kuya.

"And guess what?" Tumawa sya at nang-aasar akong tignan.

"He won't come back to you because he's already dead!" Kumuyom ang kamay ko at
napuno ng galit ang puso ko.

"I did that too..." She mocked me. "Sa tingin mo ba ay aalis lang ako ng ganun? No,
bitch. If he won't be mine, then he won't be yours too!"

A tear fell from my eye at hinawi ko sina Kuya at hindi na nila ako napigilan ng
maglakad ako palapit kay Rheallyn.

Umigkas ang kamay ko at malakas syang sinampal.

"That is for calling me a gold digger." Mariing sabi ko at sinampal ang kabilang
pisngi nya kaya napasigaw sya.

"And that is for doing that to my husband." Mariing sabi ko.

Her mouth dropped at nagpumiglas sya.

"H-He's not your husband!" Sigaw nya pero hindi sya makaganti sa akin dahil sa
hawak ng mga tauhan ang dalawang braso nya.

"Yes, he is..." I mocked her back. Itinaas ko ang kamay ko at ipinakita sa kanya
ang daliri ko na may singsing.

"We're married." I told her as a matter of fact. Puno ng galit ang puso ko sa
kanya.

"And my husband will be back." I pointed out. "He will be back for me." Mariin kong
sabi bago ko sya talikuran.

Kaagad akong sinalubong at niyakap nila Thallia pagkatalikod ko at narinig ko ang

mariin at galit na boses ni Kuya Iñigo.

"Don't let that woman escape!" His hard and cold voice echoed the place.

"Zeijan, call the police. We will send a bitch and a murderer in jail." Mariing
utos nito kay Zeijan at kasunod nito ang sigaw ni Rheallyn.

"Let me go!" Sigaw nito.

Hindi ko na napigilan ang luha ko ng mawala sa paningin ko si Rheallyn para ilabas

at dalhin sa presinto.

"Sshh, tahan na..." Ani Thallia at niyakap ako. Yumakap rin sa akin si Zidney kaya
mas napaiyak ako.

"B-Babalik si Dash, diba?" Singhot ko. "B-Babalik sya?"

"He will..." Ani Thallia sa akin at hinaplos ang likod ko.

"Let's go to Dash's office, girls..." Ani Zeijan kaya humiwalay ako sa kanila.

"Everything will be fine, Reah-tot..." Aniya sa mahinang tono. "Dash-beybe will be

back..."

Two days have passes but still, walang Dash na umuuwi. Nanghihina na ako at
nawawalan ng pag-asa.

Gabi-gabi akong umiiyak at laking pasalamat ko sa mga Sandejas na hindi ako

pinapabayaan. Parati ring nangangamusta si Nanay kaya kahit papano'y nagkakalakas
ako.

Zidney always sleeps with me t'wing gabi, naririnig kasi nila ako madalas na
umiiyak kaya sinasamahan nya ako.

Si Skye ay matamlay din. Hindi rin sya kumakain madalas kapag hindi ako ang
nagbibigay sa kanya at hindi sya maingay kagaya ng dati.

"Reah," Mula kay Skye ay bumaling ako kay Kuya nang magsalita sya.

"Po?" Sabi ko at tumayo.

"We already have a lead..." Napaayos ako ng tayo at umawang ang labi ko.

"S-Saan?" Tanong ko.

"May nabalitaan kami na may nagcrash na helicopter sa may kalapit na probinsya."
Aniya sa akin. "Malapit iyon sa lugar kung saan napadpad 'yung nawawalang aircraft
sa airport noon kaya may posibilidad na kila Dash iyon."

Napuno ng pag-asa ang puso ko ng sabihin nya iyon. Kumabog ito at kaagad akong
nagsalita.

"K-Kailan kayo pupunta? S-Sasama ako..." Sagot ko. Narinig ko namang tumahol si
Skye at maya-maya pa'y nakatayo na ito sa may paahan ko.

"Today." Aniya sa akin. "We can't travel through land since halos limang oras ang
byahe so we'll be riding an airplane." Paliwanag nya sa akin.

"Sasama sina Mommy, tayong lahat kaya hindi tayo kasya sa helicopter." Paliwanag
nya.

"O-Okay, sige, mag-aayos na ako..." Sabi ko at akmang tatalikod pero tinawag nya
akong muli kaya humarap ako.

"But Reah..." He hesitated.

"B-Bakit, Kuya?" Tanong ko sa kanya.

"T-They..." Tumikhim sya. "They found a corpse..." Umawang ang labi ko at nanigas
ako sa sinabi nya.

"H-Huh?" My voice broke.

"They found it in the river near the chopper." Sabi nya. "He was wearing a uniform
and--"

"It's not my husband, right?" Kumuyom ang kamay ko at may gumuhit na sakit sa
dibdib ko.

"We don't know," He sighed. "He was already deformed and they sent it to the morgue
and we'll go there to check if--"

"N-No, that's not him..." Putol ko. Kahit gusto ng tumulo ng luha ko ay pinigilan
ko.

Instead, I flashed a small smile and shook my head.

"T-That's not my husband, Kuya..." Sabi ko. "A-Ano, magbibihis lang ako..." Sabi ko
bago sya talikuran at tumakbo paakyat sa kwarto ni Dash.

Nang makaakyat ako ay kaagad akong napahagulgol at mahigpit na niyakap ang unan
nya.

I was clutching my chest. Dinala ko sa ilong ko ang unan at humahagulgol na nahiga.

N-No, that's not him! Hindi 'yun ang asawa ko!

I heard a bark, maya-maya pa ay naramdaman ko ang paglapit sa akin ni Skye kaya

kaagad ko itong niyakap.

"S-Skye, it's not your Dad, right?" Tanong ko sa kanya. He barked and licked my
face kaya mas yumakap ako sa kanya.

"Right, hindi 'yun si Dash, diba?" He howled at sumiksik sa akin.

I changed my clothes at sama-sama kaming pumunta sa airport gamit ang sasakyan ni
Zeijan.

We're all going. Miski si Skye ay isinama nila dahil hindi nanaman ito marahil
kakain kung sakali.

Umakyat kami ng eroplano. Napansin kong medyo maliit ito kumpara sa mga naroon
dahil siguro ay kami-kami lang ang sasakay.

It was business class. Iba ito mula sa itsura at upuan ng iba. Narinig kong pinag-
uusapan nila.

Humahanga man ako ay wala naman akong lakas para dito. Sa totoo lang ay excited
sana akong makasakay ng eroplano sa unang beses sa tanang buhay ko pero hindi naman
sa ganitong pagkakataon sana.

It would be better if Dash is with me at this moment but he's not here.

Napansin kong may mga ibang tao sa loob pero hindi ko ito pinansin at diretso lang
akong naglakad.

"Sit here, Reah-tot..." Ani Zeijan na inilalahad sa akin ang upuan sa may bandang
unahan.

"Salamat..." Mahinang sabi ko bago tumango at umupo sa may bintana.

Skye sat beside me habang si Thallia at Kuya kasama ang kambal ay nasa kabilang
side ng pwesto ko.

I don't know kung saan naupo ang iba pero nakita kong nagtungo si Zeijan sa cabin
ng piloto.

Skye barked kaya nilingon ko sya. I smiled a little and caressed his head softly.

"Everything will be fine, baby..." Sabi ko. He barked again kaya tinaas ko ang
harang sa seat naming dalawa at nahiga sya sa hita ko.

Nakita kong nag-uusap sila roon pero ako ay nakatitig lang sa labas ng bintana.

Maya-maya pa ay lumabas ang flight attendant at tinuro sa amin ang tamang paglagay
ng seatbelt at kung ano roon.

Maya-maya pa ay may lumabas at nagulat ako ng makita si Johann na ganoon rin ang
ginagawa.

"J-Johann?" Gulat kong sabi. He just smiled at me, assuring me bago tumango.

"Hello, Ate..." Aniya ng matapos ang ginagawa nya.

"What are you doing here?" Tanong ko sa kanya.

"I'm working here," He chuckled.

"Ay, oo nga pala..." Napatango ako bago napangiti.

"Everything will be fine, Ate..." Aniya at ginulo ang buhok ko at napangiti nalang
ako at pinagmasdan syang bumalik sa cabin.
"Reminders for everyone, fasten your seatbelts and turn off your electronic devices
or put your phones in silent mode." Narinig kong sabi ng cabin crew sa harapan.

"Fasten your seatbelts and avoid standing and walking for our aircraft is about to
take off. Don't remove your seatbelts until the seatbelt button's light are turned
off."

Napangiti ako ng marinig ang hagikhikan ng kambal habang kalong nung mag-asawa.

"T-Tata!" A little smile engraved my lips when Alchiel cheered and clapped his
hands. Maging si Crest ay tuwang-tuwa rim kaya nangingiting kumaway ako sa kanila.

"Cheer up, Reah!" Ani Thallia at nagthumbs-up sa akin si Kuya kaya nangiti ako.

Lumipad na ang eroplano. Kagat-kagat ko ang labi ko habang nakatingin at dahil

kaaakyat palang sa ere ay kitang-kita ko ang mga building at mga bahay sa syudad.

Maliit na iyon sa paningin ko at napakarami nila. Nakaka-amaze panoorin. I bet,

it'll be more lovely at night.

Napangiti ako ng malungkot habang sumisilip. I wished Dash's here.

I miss him. His voice, his smile, his warm hugs, his black eyes... I missed him,
all of him.

I believe and trust him, I know he'll be back.

Nang maging stable na ang eroplano ay nakita kong naghain na ng mga pagkain ang
crew, si Johann pa ang nagbigay sa akin kaya ngumiti ako at tinanggap ito.

I smiled nang makitang may pagkain rin para kay Skye.

"Good Afternoon, this is your co-pilot speaking with just a little flight
information." Narinig kong nagsalita ang piloto sa speaker na narinig naming lahat.

Sumandal lang naman ako at nakinig. Hindi ko din kinain ang pagkain na nasa harapan
ko dahil sa wala akong gana.

"We are flying at an altitude of 37,000 feet and our air speed is 400 miles per
hour..." Pagtutuloy nito. Tahimik lang naman ako at nakinig sa iba nya pang
sinasabi habang hinahaplos ang ulo ni Skye.

I can't wait to see Dash. Sana makauwi na sya.

Dash, please, come home... I missed you...

"And here is our flight captain for further announcements..." Anito sa speaker.

"Good afternoon..." My forehead creased when I heard the voice. Napalingon ako kina
Thallia pero nilalaro lang nito ang kambal kaya sumandal nalang ako pabalik at
nakinig.

"This is your captain speaking," Tumahol bigla si Skye kaya napatingin ako sa
kanya. "I hope you all have a great day and thank you for flying with us..."

"Sorry for the disturbance but I wanted to use this opportunity to tell and share
my stories to all of you..." Aniya.

"It was a year ago when I lost my sight..." He started kaya nanlaki ang mata ko at
napaayos ng upo. "It was an accident and I actually don't know if it was a blessing
or a curse..."

Suddenly, a faint music played.

"Somethin' in your eyes,

makes me wanna lose myself...
Makes me wanna lose myself,
In your arms..."

"I lost everything, my job, my sight, my confidence but this certain woman came and
changed everything." Aniya sa speaker.

"She serves as the light in my dark world. The peace in my chaotic mind. My hope
and life. My home. She serves as my eyes when I lost mine." Napapikit ako at tumulo
ang luha sa mga mata ko.

"There's somethin' in your voice,

makes my heart beat fast...
Hope this feeling lasts,
the rest of my life..."

"Because of her, everything in the world seems useful and wonderful. Because of her
I found my purpose in existing in this world and that is loving her..."

"But like other stories, ours has its own twisted fate." Mahinang sabi nito.

"We lost each other, I lost her but maybe, maybe fate has its own ways for two lost
hearts to be one again." Napahagulgol ako at napatakip sa bibig ko.

"I found her, my twin soul. My eyes can't but my heart knows. I found the missing
piece of my heart." I clutched my chest and cried harder.

"If you knew how lonely my life has been,

And how long I've been so alone...
And if you knew how I wanted someone to come along,
And change my life the way you've done..."

"And now that I found her. I won't ever let her go..." Tumungo ako at mariing
pumikit. I sobbed.

"For the woman seating in the front row. Seat number two, that beautiful woman in
pink dress. The beautiful woman who's been crying, thinking her husband died in a
crash..." He chuckled.

"Fucktard..." I murmured and cried even louder.

"Hi, babe! Missed me?" He cheered. Natatawang at umiiyak na umiling ako at maya-
maya pa ay tumawa nanaman ito sa speaker.

"Okay, I missed you too..." He chuckled. Suddenly, the song changed.

"Here we are on top of the stars,

Never thought we'd ever get this far...
We live for moments like this,
We come alive in moments like this..."

"I survived. I came back for you. Always. Just for you..." Tumahol si Skye at
bumaba sa upuan nya kaya napatayo ako at 'yun nalang ang gulat ko ng makita ang mga
tao sa likuran.

The Sandejas are there. Zeijan, Zidney, Kuya and Thallia with the twins. Tito and
Tita Lena.

I gasped when I saw Nanay, Allia and Johann with them, they're all wearing their
happy smiles.

Napatakip ako ng bibig at napailing. Nakita kong naluluha na si Nanay habang si

Tita Lena ay nagpupunas na ng luha. The girls are crying too.

"Here we are this is the time,

Like a dream coming to life...
We live for moments like these,
We come alive in moments like these..."

Naguguluhang lumapit ako at yumakap kay Nanay at doon na sya napaiyak.

"Sabi ko sa'yo magiging ayos din ang lahat..." Bulong nya. I cried and hugged her.
Niyakap ko rin silang lahat roon at nagulat ako ng muling tumahol si Skye at
tumakbo.

"I try to take a breath.

Thoughts racing through my head.
I try to capture it,
but a picture can't hold
what a heart is feeling..."

Sinundan ko sya ng tingin nang tumapat sya sa cabin ng piloto at maya-maya'y may
nagsalita ulit.

"I love you, wife..." Nakagat ko ang labi at hinawi ang luha ko. "Always and
forever..."

Tumango ako at sumigaw.

"Lumabas ka na d'yan!" Sigaw ko. I heard his laugh at maya-maya pa ay nagbukas ang
pinto roon.

And behind that door enters my husband with his gentle smile. He's wearing his navy
blue uniform again. Nakasuot pa sya ng cap at napatakip ako ng bibig ko at
napasinghap ng makita sya.

"This is your husband, Captain Dash Sandejas speaking..." Aniya sa aparatong hawak
nya. He grinned. I sobbed and ran.

"I just wanna stop the world from spinning,

Slow it all down for a minute,
so that I can take it in..."

Tumawa sya at mabilis akong sinalo. I cried and hugged his neck at kaagad nyang
sinalo ang baywang ko.

"D-Dash!" I exclaimed and cried.

"Hmm, babe?" Tanong nya at paulit-ulit na humalik sa ulo ko.

"I hate you!" I shouted. Narinig ko ang tawanan sa likod pero hindi ko sya
pinakawalan.
"I love you too, babe... So much..." He giggled at napatili ako ng buhatin nya ako
at ikutin sa ere.

"Dash!" I screamed pero tumawa sa at ibinaba ako para hawakan ang pisngi ko. He
stared at me and kissed the tip of my nose.

"I love you, wife..." Aniya at napanguso ako. He removed my tears at nang makita
kong may band aid ang gilid ng noo nya at ang gilid ng labi nya ay may sugat ay
sumimangot ako at binatukan sya.

"Aww!" He exclaimed at napanguso. "What was that for?"

"For scaring me, you jerk! Akala ko... Akala ko..." Suminghap ako at maya-maya'y
hinila nya ako payakap muli.

"Sorry, sorry, babe..." He hummed and kissed my hair. Nang lumayo sya sa akin ay
nakita ko ang lambot sa mata nya at hinawi ang luha ko at inayos ang buhok ko.

Tinanggal nya ang cap nya at nagulat ako ng isuot nya ito sa akin. Natakpan pa ang
mata ko kaya napanguso ako at inayos ito sa ulo ko.

"What..." My jaw dropped when I saw Dash standing infront of me, saluting.

"Anong ginagawa mo?" Nangunot ang noo ko pero nakasaludo lang sya at maya-maya pa
ay tumikhim at nagsalita.

"Captain Dash Sandejas, reporting for a lifetime duty, my captain!" He exclaimed.

Natawa ako ng malakas sa ginawa nya at nang lumingon ako ay nakatawa rin ang nasa
likod habang may hawak na mga telepono para magvideo.

I just stared at him. Hindi naman sya kumukurap at nang silipin ko ang mata nya ay
napaubo sya pero nakaganun pa rin.

Natawa ako sa kanya. He was just standing infront of me, motionless. Mukhang nag-
aantay ng pagsaludo ko pabalik kaya hinayaan ko muna.

I removed my cap and stared at him. I gave him a smack on the lips. Nanliit ang
mata ko ng makitang nangingiti sya at namumula ang mukha.

"Humanda ka sakin, mamaya, Mr. Sandejas..." I hissed at him at kinagat nya ang labi
nya.

I laughed and salute back kaya ibinaba nya ang kamay at nagulat ako ng hapitin nya
ang baywang ko palapit sa katawan nya.

My eyes widen in shock when he kissed my earlobe and whispered.

"Round five, ayt?" He chuckled before cupping my face and kissing my lips.

I closed my eyes and kissed him back with our families cheering for us. I encircled
my arms on his neck as he gripped my waist and lower his head more.

He knocked my teeth and was about to bit my lower lip when a bark stop us.
Napaghiwalay kami sa paghahalikan at bumaba ang tingin namin kay Skye na nasa
paahan.

He growled. I laugh.
"O, humingi ka ng sorry sa anak mo!" I hissed at si Dash ay natawa at binigyan ako
ng maikli at mariing halik sa labi.

"I love you..." Bulong ko at ngumisi sya at bumulong rin.

"I love you..." He whispered before pulling away at dumukwang kay Skye.

"Hey, Skye! How are--" Napahagalpak ako ng tawa nang dambahin ni Skye si Dash sabay
dila sa mukha nito dahilan kaya napahiga ito sa lapag.

They all cheered at pumalakpak habang ako'y tumatawa at sumisigaw naman si Dash
dahil dinidilaan ni Skye ang mukha nya.

I smiled sweetly as I was looking at our families at mas lumaki ang ngiti ko ng
makita ang itsura ng asawa ko habang tumatawa at nilalayo si Skye.

This is the best view I've ever seen. My heart is contented and happy with the man
I love the most. Together, we will build our own happy ending, a family and we'll
love each other for the rest of our lives.

Looking at this man, I realized something...

It's a blind love, indeed. To love not for what the eyes can see but to love for
that's what the heart feels and yes, that's what matters the most.

xxx
June 8, 2017. 11:39 PM.

Listen to Moments like this by the afters! Grabe yung feels! Omg, I'm crying!

This is the last chapter! Thank you for making this far! I am glad you've been with
Dash, Kaia and my journey throughout the story! Thank for everything, loves! For
the love, votes, comments and positive messages you've been giving me, I am
honored. I will dedicate the chapters for those who's been with us since the
beginning of this story and para sa mga maingay sa messageboard at comments!
Hahaha! Pasasalamat po! Thank you very much and I love you all!

PS: Dash and Kaia loves you all! See you in Zeijan's story!

-H💕

Wakas

Wakas

"Dash!" I stopped from sipping my drink when I heard my brother calling me.

I immediately shifted my gaze and smiled when I saw my Mom smiling at me.

"You should go to the stage with your brothers," She softly told me. I nodded and
gave her a kiss on the forehead before going with them.

"Look at that girls, Dash! They're all over me!" Zeijan whispered and laughed.

"Stop it, they're looking at me..." Sabat ko. He laughed at siniko ako. I grinned.
"Sandejas have great genes, Dash. Sa sobrang kagwapuhan natin, napapamura sila..."
He whispered back.

I chuckled and shook my head. My brother always thinks everything is a joke, he's
always smiling and grinning all the time but I coudn't agree more for what he'd
said.

My Dad greeted the guests and thank them for coming and giving their time to
celebrate with us. Well, what are we celebrating?

We just succesfully reached another peak of success in our mining company in Sta.
Monica. Matagal na namin itong inilalakad at pinagtatrabahuhan nila Kuya and just a
week ago, we just reached it and it calls for a celebration!

"Cheers!" Sabay-sabay naming itinaas ang wine glass na may lamang wine.

"For a more fruitful year for Sandejas Mining Corporation!" My brother, Kuya Iñigo
cheered. I took a sip from the glass.

I smiled while looking at those people who's celebrating with us. We shoud really
be thankful with our guests. It will take hours to travel on land not unless you
have a chopper, that will only take forty-five minutes to make it here then ten to
fifteen from the helipad to our mansion.

So, they must have travelled a lot.

"Dash-beybe, you think I can screw someone tonight?" Zeijan whispered out of
nowhere while wearing those amused grin.

I shook my head and laughed.

"Can't you think of anything aside from your girls and stuff? You should really
establish your life, go on a real date. Don't just go and fuck anything with a
skirt on!"

"Nah, I won't get into that kind of relationshits..." He looked disgusted. "I would
rather focused on my club and other stuffs, thinking of dating makes me shiver!
Eww!" Ngumiwi sya.

"I would bet you a thousand bucks, Zeijan. You'll go crazy over that lovey-dovey
shits you're saying someday..." I laughed and he just shrugged and grinned at me
before winking to the girl who's been staring at him since we got here.

I smiled a little and my eyes suddenly shifted somewhere and right at that very
spot, I saw a girl staring intently at me.

Our eyes met and I felt a weird thump on my chest. What's that?

She's wearing a plain white shirt and pants, her arms are crossed so I have a
perfect view on her full breast.

I swallowed the lump on my throat. Her hair was black as the night sky and it's
perfectly placed on her back.

She was staring at me with those starry black eyes and I can't help but to stare
back at her. Her lips are slightly parted and I suddenly have the guts to leave the
stage and kissed those heart-shaped lips until she was drowned.

Suddenly a woman popped out from somewhere and called her attention so she moved
her gaze away from me.

I groaned and almost jumped when Zeijan chuckled beside me.

"Crush mo?" He asked me as he was staring at the lady.

"Huh? No..." I stared at the lady for quite some time and looked at my brother
again.

"I can know her name for you..." He said and I just shook my head.

I saw that beautiful lady talking to the woman. She was laughing with her and I
can't help but to smile.

Just one more gaze, beautiful lady... Just one gaze, again, hmm?

Our eyes meet again. Her mouth parted and when she moved her gaze away from me, a
smile engraved my lips.

I touched my chest and felt the weird thump of my heart again but then I shook my
head and smiled.

I have everything, my life has been planned well. I will take care of my airport,
to be stable, live my life to the fullest and then, have a family. That's my plan
but it suddenly turned upside down.

"Do you know Rheallyn Lejez, Dash?" My Dad suddenly asked while we're in the middle
of talking. Something happened in my airport lately, airplanes are suddenly lost
after flying and we don't have any lead of what was happening. The investors are
also withdrawing their stocks kaya namomroblema ako.

"No..." I answered him.

"Her family is known to own an oil company, Dash. She will be a big help to you."
Aniya. I just stared at him and said nothing.

What am I going to do, then?

"I've arranged a meeting for you two to meet. She's a good woman. Marry her." And
that's what caused all of my fucking misery.

I left our house, got drunk and got involved in an accident.

I thought losing my company will be the greatest misery but I am wrong. My biggest
misery is losing my sight.

All my dreams vanished in instant. Binalot ako sa dilim and that's the scariest
thing. I used to love the darkness but now? I loathe it.

Bitterness, rage and fury is all I can feel while I was blind. Lahat sila ay
kinaawaan ako. They will come with me wherever I go, I can't fly a plane anymore.
I coudn't even eat without them, assissting me!

I lost everything because of the woman. That Rheallyn they're talking about. Kung
hindi dahil sa kanya, hindi sana ako magagalit at maglalasing. Kung hindi dahil sa
kanya ay hindi ako maaaksidente at mabubulag.

It was all because of her. That bitch!

Mas nagalit ako nang malamang ang babaeng 'yun ang magbabantay sa akin sa probinsya
habang bulag ako. I pushed her away, told her things, blamed her for everything
but she stayed with me.

Kahit hindi sabihin sa akin ng mga kapatid ko ay nararamdaman ko ang presensya ng

babaeng 'yon sa paligid. I don't know how but something was up.

Something is happening to me, it feels like I know her pero hindi ko lang alam.

Instead of hating her, I learned to love her with all my heart. During my tough
days, she stayed with me. She took care of me and our baby, Skye...

My dog seems to like her so much like I do.

Rheallyn taught me things, a lot of things. With her on my side, I can feel things
I haven't felt in my entire life. She taught me how to love, how to enjoy life and
how to be thankful that I am still living.

She told me that, God won't give you challenges you can't face. She told me that,
we're on a war and we are the soldiers and God only sent his toughest soldiers on
war.

She told me I can make it, that I shoudn't lose hope and like she told me, I made
it.

Guess how happy I am learning I've got a donor? Na ooperahan na ako?

I am happy for myself and of course, for my Rhea. Words can't express how much I
loved her.

Bago ako operahan ay siya ang nasa isip ko. I am telling myself that when I got my
sight back, I will marry her and treat her like a queen. My Queen.

"Now slowly..." The doctor told me. "Slowy open your eyes, Mr. Sandejas..."And I
did.

Unti-unti kong iminulat ang mata ko. Takot, kasiyahan at kaba ang nararamdaman ko.

What if I won't be able to see her? Them?

I opened my eyes and adjusted my sight and I met a girl's beautiful black eyes.

That stopped me. I can feel my heart beating like crazy while looking at her.

She's Rhea? She's my Rhea?

My mouth parted as I was looking at her beautiful face. I can see tears forming in
her eyes as I stared at her.

Oh, fuck. I coudn't get any luckier! She is the woman in the party! That woman who
made my heart go haywire!

I was about to open my mouth to call her but a voice stopped me from speaking.

"Dash!" A woman barged in, crying and suddenly hugged me.

"Reah?" I called her and she cried even harder and hugged me like she's going to
lose me.
I stared at the lady whom I saw in this room. Nakababa na ang ulo nya at
pinupunasan ang kung ano sa mata nya.

Who's this woman and why can she make my heart flutter without doing anything?

It went well with my fiancee, Rheallyn. She's good, kind and sweet. She always
texts me, telling me what she's been doing.

It was good, I swear but something is missing. I can feel it, my heart won't even
flinched with the sight of her.

"Ayos ka lang, Dash?" Kuya asked me. Nasa bar kami ni Zeijan at niyaya ko silang
uminom.

I don't have any other close friends other than them so they're my buddies. We
talked about our problems and solved it together.

"Yes, Kuya..." I answered him and took a sip on my vodka. "Something... I mean,
someone has been bugging my head for months now..."

"Someone?" Tanong nya sa akin. I nodded again at si Zeijan naman ay nagbuhos ng

panibagong vodka sa baso ko.

He was behind the counter, playing bartenders, waiter, I don't know what he's been
doing on his life but he seems to be enjoying it.

"Who?" Tanong sa akin ni Kuya. I sighed and stared at them, si Kuya ay matiim ang
titig sa akin pero si Zeijan ay ngingisi-ngisi kaya binatukan ko sya.

"Listen!" I demanded.

"What?" Kumunot ang noo nya at ngumuso. "What's your problem, Dash-beybe? Spill
it!"

"It's..." I sighed again. Hinawi ko ang buhok ko bago tumikhim at nagsalita.

"Fleureah..." Pag-amin ko.

I saw Kuya's mouth forming an O and Zeijan smirked.

"Oh, what's up with Reah-tot?" Aniya. That stopped me. Marahas akong lumingon sa
kanya at nakita kong natigil rin sya.

"What did you say?" I carefully asked him.

"Uh, wala naman..." He chuckled nervously.

"Why are you calling her that? You're calling Rheallyn, Reah-tot--"

"Lahat ng Rhea ganun ang tawag ko!" He exclaimed but his eyes avoided mine.

"Zeijan!" I exclaimed. Something inside my chest stirred.

"Hayaan mo na 'yan si Zeij, baliw lang 'yan..." Ani ni Kuya sa seryosong tono.
"What about Reah, Dash? Do you feel something for her?

Kahit na gusto kong tanungin at guluhin si Zeijan sa sinabi nya ay hindi ko ginawa.
Why is he calling Fleureah, Reah-tot? I never heard him calling Rheallyn that!

"Yes..." Sabi ko kay Kuya.

"Ayun!" They cheered at nagulat nalang ako ng magfistbump sila ni Zeijan sa harapan
ko.

"Why?" Gulong sabi ko. "Why do you look happy? You should be angry at me now
because I am feeling something for someone who's not my fiance..." Takang tanong
ko.

"Nah, bakit naman kami magagalit?" Zeijan laughed.

"But you should be!" Mas naguguluhan kong sabi.

"Sorry, Dash, we just can't..." Kuya Iñigo laughed with Zeijan and drink another
glass of beer and the next thing we know, he was lying on the counter, drunk.

Kailangan pa namin tawagan si Ate Thallia dahil nagtatantrums ang asawa nya na
hindi ito aalis hanggang hindi si Ate ang susundo sa kanya.

What's with them and what's with my beautiful Fleureah?

Dapat ay nagagalit sila sa akin dahil mas gusto kong makasama si Fleureah kaysa sa
fiance ko pero hindi manlang sila nagalit! What's with these people?

Should I pursue Fleureah?

My mind tells me not to but my heart eagerly screams yes and I followed my heart.

I took my Fleureah out for dinner almost every night, I am telling her it was just
a simple dinner but it was a date for me...

I've been avoiding Rheallyn since I can't remember because she's been clingy and it
irritates me most of the times. Ni wala akong maramdamang kakaiba sa dibdib ko
kapag kasama ko sya.

She's a good woman, yes, pero may iba sa ugali nya na hindi ko nakita sa nakasama
kong Rhea noon. The Rhea I was with when I was still blind is kind and sweet but
the Rhea now? Something is off.

I can still remember her insulting a waitress who accidently threw a glass of water
on her dress when we ate outside. She threw her words I never expected to hear.

Simula 'nun ay umiwas na ako. She even initiate a kiss and I gave her what she
wants. I kissed her back but pushed her softly after almost five seconds.

"Your house's there. Get inside." Pagputol ko sa kanya.

I don't even have hots for her, di kagaya noon nung nasa Sta. Monica kami. Rhea can
turn me on with just a touch of her lip! Why now?

"Huh? Why? I wanna kiss you some mo--"

"No, Kaia, now go inside..." I demanded.

"Kaia?" She suddenly asked me.

"Yes, why? You told me I can call you that when we're alone." I saw confusion on
her eyes when I told her that.

"Why? Hindi mo ba alam ang Kaia na sinasabi ko?" I asked her. Nanliit ang mata ko
habang nakatingin sa kanya.

"H-Huh?" Kumurap sya pero maya-maya ay tumawa. "Oo nga, oo, Kaia..." She laughed
awkwardly and I was just staring at her.

"Okay, okay, goodnight, Rakiel..." Aniya at humalik sa akin pero umiwas ako kaya
tumama ito sa pisngi ko.

"See you tomorrow... Dadalhan kita ng ulam na gulay sa trabaho..." Aniya at

nagmamadaling lumabas sa sasakyan ko.

Naghihinala na ako. First, wala akong nararamdaman sa kanya. Second, she lost the
necklace I gave her. Third, she doesn't know what Kaia is and fourth, I don't want
anyone calling me Rakiel and mostly, I don't eat veggies.

Everything was doing good with my favorite girl, Fleureah. I always wonder why am I
always comfortable with her. I wonder why I always loved kissing her, being with
her. Even her voice can make me in full energy in instant.

We were on the hospital's playground, we found out that Zidney's alive. I am lost
and sad but my girl, Fleureah will just smile then I am good.

"Do you like the kiss?" I whispered. I just stopped kissing her a moment ago but
she was still flushing.

"Y-Yeah..." She chuckled and lower her head. A smile engraved my lips and I
immediately tapped her chin. "Reah..." Bulong ko.

"H-Huh?" Pumiyok ang boses nya. I chuckled softly and removed the hair on her
forehead.

"I love kissing you," Pag-amin ko. Her cheeks flushed and was ready to avoid my
eyes when I cupped her cheek and gave him a long kiss.

"Dash!" Tinulak nya ako palayo kaya tumawa ako at umayos ng tayo sa may swing.
Nakadungaw pa rin ako sa kanya at nakahawak ang kamay ko sa may swing.

"What?" I chuckled.

"Namomroblema ka kay Zid yet you're still flirting!" She exclaimed. I laughed,
amused.

"Yeah, hmm?" I hummed. Kumunot ang noo nya at umalis sa swing para maglakad palayo
pero mabilis kong nahawakan ang baywang nya at niyakap sya sa likod.

"Ano ba, Dash?" She exclaimed. "Zid needs you and--"

"I need you..." She suddenly stopped. Mas yumakap ako sa likod nya at sumiksik sa
leeg nya.

Damn, she smells vanilla. I suddenly want to taste her and-- Come on, Dash! May
problema ka, diba?

"You're my strength, Reah..." Bulong ko. "I don't know but you have this power to
control me and my emotions without even realizing it..."

Hindi sya nagsalita pero narinig ko ang buntong-hininga nya.

"Reah, please..." Bulong ko at humalik sa may tenga nya. "Please be my strength, I

need you so much..."

"Okay..." She sighed kaya lumayo ako at pinaharap sya sa akin. I saw mixed emotions
on her eyes I coudn't even name.

Her black eyes is staring right through me, like she was staring at my soul. Her
long eyelashes, soft cheeks, pointed nose and heart-shaped lips coudn't get any
perfect for her.

She's beautiful. The first time I saw her in the party, she already got my
attention. I... I think I'm inlove with her.

"Happy birthday, Dash!" Rheallyn cheered. Hinila nya ako sa may likod ng puno dahil
may sasabihin sya sa akin.

"Thanks..." I smiled a little.

"Here's my gift," Inilabas nya ang isang box at maya-maya'y ipinakita nya sa akin
ang relo. "Here, wear this!" She smiled and put the watch on my wrist.

I just stared at it, I know this is expensive. I let her put the watch on my wrist
then she faced me.

"You don't have to do that," Sabi ko sa kanya. "The surprise party, I thank you for
that but, you really don't have to..."

"I wanted to suprise you!" She cheered happily. "I love you, Dash! Let's get
married and we'll have many kids an--"

"Rheallyn..." Mahinahong sabi ko. "Let's stop this..." Mahinang sabi ko.

"W-What?" Her voice broke. Nakita ko ang pagkislap ng mata nya at maya-maya pa'y
lumuha na sya sa harapan ko.

"P-Please, Dash, don't leave me... Mahal na mahal kita..." She sobbed. "I will do
everything just to be with you, i...inalagaan kita 'nung wala kang makita..."

Natigil ako sa sinabi nya.

"I-I loved you when you lost everything but why...why are you leaving me right
now?" Humahagulgol nyang sabi.

Something strike on my chest. I suddenly felt guilty. Guiltiness. That's all I can
feel.

"Rhea..." I tried hushing her.

"D-Dash, please... Ako nalang ang mahalin mo kasi mahal na mahal kita..." Iyak nya.
"I-I took care of you, sabi mo pakakasalan mo ako pero bakit--"

"I-I love someone else..." Paliwanag ko. She cried even harder and I was starled
when she suddenly kneeled infront of me.

"P-Please, Dash, parang-awa mo na..." She cried. "I need you, mahal kita..."

As I was staring at Rheallyn who's been begging me, I felt nothing but guilt.
Naalala ko ang pag-aalalaga nya sa akin sa probinsya. Na kahit pabigat ako ay
inalagaan nya ako.
"Sorry..." Mahinang sabi ko kay Rhea at inalalayan sya patayo.

Why can't I love my fiance who took care of me? Gusto kong ibalik ang pag-aalaga
nya sa akin, 'yan ang naisip ko pero ayaw sumang-ayon ng puso ko.

"S-Salamat, Dash..." Rhea sobbed. "Mahal kita..."

I've decided to end things with Fleureah because I wanted to focus on Rheallyn pero
'nang sabihin ko sa kanya na itigil na namin ang lahat at kalimutan ay hindi ko
pala kaya.

I felt like I've been stabbed in the chest when she called me Mr. Sandejas. It
pains me a lot, I felt like my heart will explode in so much pain.

I stared at the box she gave me and my tear fell when I saw the watch she gave me
as gift. I can't bear the pain. Para akong mamamatay habang pinapakinggan ang
sinabi nya kanina.

She...She called me by my surname and called me Sir.

I...I took that beautiful smile on her face away. I lost her.

I ran after her, I wanted to apologized rightaway. To hug her, to kiss her tears
away. To kneel and begged for her forgiveness but I heard her calling her Mom and
telling her she wanted to go home.

"N-Nay, u-uwi na ako d'yan..." She sobbed. Napaatras ako at nanlabo na ang mata ko
sa mga luha.

N-No, is she going to leave me?

Napaupo ako sa damuhan at sinabunutan ang sarili ko.

"Fuck! Fuck!" I cursed. Sinipa ko ang bato roon at sumigaw.

"Fuck this!" I cried and cursed.

I want to begged and asked her to stay, babawiin ko 'yung kagaguhan ko.

Sorry, Rheallyn... I can't lose Fleureah...

Di bale nang mawala ang negosyo ko, h'wag lang ang pinakamamahal ko.

No... No please, not my Fleureah... Not my girl...

I ran towards my parents door and begged them to stop my engagement with Rheallyn.
I cried like a little boy. Nagsumbong ako, umiyak ako kasi napaiyak ko si Fleureah.

"P-Please, Dad, Mom..." I sobbed. "I-I didn't asked you anything before but now,
please..." My voice broke.

"Stop the engagement... P-Please help me in saving my company..." I begged.

"We'll help you, Anak..." Dad assured me.

"S-Salamat po, please..." I bit my lip. "I...I will give up everything just to be
with my girl,"

"I-I love Fleureah, Mom, Dad..." Singhot ko. "H-Help me get her again..."
"You did a great job, Dash..." My Mom smiled softly at me and I immediately climbed
to the bed and hugged her. "S-Salamat, Mom..." Bulong ko.

What I was planning when we had my post-birthday celebration at Sta. Monica is to

proposed. I wanted so bad to ask my Fleureah's hand in marriage but it was ruined
when Rheallyn with her family went to the party.

All my plans was ruined and I ruined myself in my girl's eyes again. I lost her
again.

My Dad and I was doing our best to talk to them about the engagement but they
didn't respond and suddenly gatecrashed and Rheallyn announced that we're going to
get married.

I was devastated when I don't see Fleureah on the table where we left her.
Kinabahan ako and I almost dragged Rheallyn out of the stage before she could even
say more shits.

Halos mabaliw na ako kakahanap kay Fleureah. I need to explain my side.

We're at the pool side. Nang makita ko si Skye na naglalakad ay sumipol ako kaya
mabilis syang tumakbo sa akin.

Dumukwang ako at hinaplos ang ulo nya.

"Hey boy, you know Fleureah, right?" He barked rightaway. Gazing at me with those
sharp eyes.

"Can you help me find her? Please, Skye..." He barked again at nagulat nalang ako
ng may magsalita.

"Oh my! Hi, Skye!" I stopped when I saw her. Kaagad akong tumayo at tumingin sa
kanya.

"You're so cute naman!" She cheered but I saw restraint on her eyes. Nangunot ang
noo ko.

"Skye, you know her, right?" I asked Skye. Nakita kong kinagat ni Rheallyn ang labi
nya at akmang lalapit pero mamaya-maya pa ay biglang nagtago si Skye sa likod ko.

"Skye?" Nangunot ang noo ko.

"Hey, baby... I..." Lumapit si Rhea kay Skye at miski ako ay nagulat ng biglang
tumahol si Skye.

I eyed him and saw the anger on his eyes. She barked and growled angrily. His sharp
eyes stared at Rheallyn like she was some kind of enemy. Aabante sya at aatras kaya
mas nangunot ang noo ko.

"Oh my God! Take that dog away from me!" Sigaw ni Rheallyn at mas nangunot ang noo
ko. Skye is in the verge of attacking her but before he did, dumukwang ako at
pinigilan sya.

"Skye! Behave!" He growled angrily again. Rheallyn shrieked and ran to her friends.

"I hate dogs!" Sigaw nya.

"Skye! Boy, behave!" Unti-unting kumalma si Skye. Hinawakan ko ang mukha nito
paharap sa akin. "Sit." Umupo sya.

Right there, I know it is possible that she wasn't my Kaia who took care of me but
then, who?

I stopped when I realized something. Everything points at Fleureah, all the

feelings, everything. I just need evidences to prove it.

"Skye," I tapped his head. "Do you think you can find your Mom?" He barked.

"Okay, find her..." Sabi ko at nang tumakbo si Skye palayo ay tumayo ako at
sumulyap kay Rheallyn.

No one can fool me again. No one.

And guess how fucking happy and moved I am when I found out Fleureah is the one
I've been looking for. She got the necklace and Zeijan keeps on calling her Reah-
tot. Skye knows her! Damn it!

I can't get mad. I just want to kiss and be with her.

Fuck madness. Fuck revenge. Fuck rage. I just want to be with my favorite girl now.

"Ma'am, nandyan na po sa labas 'yung asawa nyo!" I heard my wife's student saying.
Mula sa bintana ay nakita kong nagliligpit na ng gamit si Kaia para makauwi.

"Andyan?" She asked. Sumilip sya kaya ngumiti ako. She smiled back at me and waved.

"Wait lang..." She mouthed quietly.

"Okay, love you..." I mouthed back. That made her smile and shook her head
afterwards.

"Kinikilig si Ma'am!" They cheered. Sumandal naman ako sa may labas at tinagilid
ang ulo ko.

My wife has been teaching college students from a well-known university. Literature
is the subject she's been teaching and I'm glad she reached that dream.

"Sshh, sagutan n'yo na 'yang ibinigay ko..." Aniya sa mga estudyante nya. Rinig na
rinig ko sa pwesto ko kaya napapangisi ako.

"Ma'am, pilot sya, 'no?" Her student asked her. I saw my wife biting her lip before
nodding.

"Wow! Ang cool! Ang gwapo pa!" Natawa nalang ako at nang sumulyap sa akin ang asawa
ko ay ngumuso sya at inirapan ako.

I laughed and shook my head. Why, wife? It's not my fault they think I'm
handsome...

The class was dismissed. Kaagad akong umayos ng tayo at naglakad papunta sa pinto
ng room nya.

"Hi, Sir!" Ani ng grupo ng mga dalaga na lumabas mula sa room kaya ngumiti ako at
tumango.

"Hello..." I greeted back. I saw the lady flushed and smiled shyly.
"Ay, Sir, ilang tao na po kayong kasal ni Ma'am?" Ani ng isa.

"Five years..." I answered.

"Wow!" They exclaimed. "Ang tagal nyo na po pala!"

"Yeah," I nodded. "Ano pong--" She was about to say something nang magulat ako at
may tumabi sa akin.

"Kayo talaga ano, umuwi na kayo at gabi na..." I stopped when I saw my wife beside
me.

"Ma'am naman, tinatanong pa namin--"

"Go home, kayong mga bata kayo..." She laughed. I caught her waist and she looked
at me pero ngumiti lang ako at pinirmi ang kamay ko sa baywang nya.

"Ma'am!" Tantrums nila.

"Isa..." Ani Kaia. "Gabi na, papagalitan na kayo..." Sita nya. Nakita kong aalma pa
sila kaya nagsalita ako.

"Go home now, ladies..." I told them.

"Po? Sige po!" They cheered at natawa ako ng maghilahan sila paalis. They were
giggling, napanguso pa ako ng magtulakan sila.

"Bakit ang bilis mo mapaalis 'yun? Huh?" I took a glance at my wife.

"I don't know..." I answered her. She pouted and smack my arm.

"Ang daya naman! Sakin pahirapan but you--" I gave her a peck kaya umawang ang labi
nya.

"Dash!" She exclaimed. I laughed and cupped her face to gave her a kiss.

"I missed you..." I pouted. May flight kasi ako kagabi kaya hindi ako nakauwi.
Kaninang alas-tres lang ako ng hapon nakarating dito sa Pinas kaya dumiretso ako
kaagad dito para sunduin sya.

She sighed and caressed my face. "I missed you, too..." She breathe.

"Uwi na tayo?" I asked her. Tumango naman sya at kaagad kong kinuha ang libro nyang
hawak at ang bag nya.

"Wait..." She stopped me at inayos ang kwelyo ng uniform ko. I am still wearing my
white uniform, hindi na ako nakapagpalit dahil sa excitement ko makapunta lang
dito.

"There," She smiled when she fixed my collar. "Ang gwapo naman ng babe ko..." I
stared at her and lowered my face. Napaatras sya sa ginawa ko kaya natawa ako at
inabot ang labi nya.

"You're beautiful too, my wife..." I grinned and kissed her again. She placed her
hand on my arm while we're walking.

Hawak ko ang libro nya at nakasabit ang bag nya sa braso ko.

"How's Macky?" I asked her out of the sudden.

"He's good, ayon, hindi makatulog ng maayos kasi wala ka kagabi..." She told me.

"Why? Nagpaalam naman ako..." Sabi ko.

"Alam mo naman 'yun, pagsabihan mo 'yang anak mo, huh? Nagpapasaway nanaman..."
Aniya sa akin na natatawa. "Kanina nga tinaguan nya ang yaya nya kasi ayaw kumain."

"I will talk to our son," Sagot ko naman. Nakita kong inabot ni Kaia ang bag nya
kaya inabot ko iyon sa kanya.

"Ako na magdadala..." She smiled and I moved her books to my other arm and
intertwined our hands.

"May pasalubong ako sa inyo ni Macky..." Bulong ko.

"Hmm? Nag-abala ka pa..." Aniya sa mahinang tono but I just shrugged bago sya
akbayan.

"Of course, for my wife and son, why not?" I whispered. I kissed her head at tumawa
sya bago ilagay ang kamay nya sa baywang ko.

We walked side by side habang nakaakbay ako sa kanya at nakahawak sya sa baywang
ko.

"I have a surprise for the both of you later," Ani Kaia kaya nilingon ko sya.

"What is it, babe?" I asked her but she just glanced at me and shook her head.

"Mamaya na, kapag kasama na natin si Macky..." She grinned.

"Then, let's go?" I asked her. Kaagad akong nakaramdam ng excitement sa gusto nyang
sabihin manaya. Ano kayang surprise?

"Hey, Reah!" We stopped from walking when I saw a man standing infront of us.

"Sir..." Nakita kong umayos ng tayo ang asawa ko sa tabi ko nang makita ito.

"Pauwi ka na?" Tanong ng lalaki dito, sa mukha nya ay alam kong kasing-edad ko lang
'to. I saw her glancing at my wife, amused.

My forehead creased. So you're checking my wife, huh?

"Uh, oo..." Sagot ni Kaia.

"Gusto mo ihatid kita?" Nakita kong nanlaki ang mata ni Kaia sa sinabi nito kaya
tumikhim ako at kaagad na napatingin sa akin ang lalaki.

"You don't need to, I'm here to fetch my wife..." I emphasized the word "Wife". Mas
umakbay pa ako sa asawa ko at nakita kong napangiti sya sa ginawa ko.

"I'll go home with my husband," Ani Kaia at hinayaan akong akbayan sya.

"Ganun ba?" The asshole chuckled at humawi sa buhok nya kaya napasimangot ako.

Tangina, pa-cute?

"Oo, ganun nga..." I hissed.

"Maybe, some other day, then?" He even have the guts to say that?!

"There's no other time, I am always fetching my wife." I exclaimed. Alam kong

tumaas ang boses ko at naramdaman ko ang pagkurot ni Kaia sa tagiliran ko.

"Yes, Jake, he's always fetching me..." Ani Reah sa lalaking 'yun. Bumaba ang braso
ko sa balikat ng asawa ko at humawak ako sa kamay nya.

I saw disappointment on his face. Huh! Serves you right! I almost laugh.

"Ano nalang--" Mas sumimangot ako ng humirit nanaman ang lalaki at akmang
magsasalita nang sumabat si Reah.

"Jake, una na kami, huh? May dinner pa kasi kami..." Putol ni Reah dito at bago pa
man makasagot ang lalaki ay si Reah na mismo ang humila sa akin palayo.

Ayaw ko pa sanang umalis pero pilit ako nitong hinila palayo.

"What the hell, is he trying to hit on you?" I asked her eagerly.

"Hayaan mo na 'yun..." Ani Reah sa akin. Sumimangot ako at dumungaw ulit 'dun sa
lalaki na iniwan namin.

"Uy, Dash!" I groaned. Binatukan naman ako ni Reah kaya napanguso ako.

"Bakit?" I whinned.

"Para kang bata!" She sneered. Ngumuso ako at umirap.

"That asshole likes you and--"

"Hayaan mo na sabi," Marahang sabi nya at hinila ako patungo sa sasakyan ko.

"Pero kasi, paano kapag--"

"Di ko naman sya gusto 'no!" Tumawa si Reah sa akin. Napatigil naman ako at
nilingon sya.

She was looking at me, happiness is all over her face. Years have passed but she
was still beautiful and lovely like the first time I saw her.

"Sinong gusto mo?" I asked her. Tumigil naman sya at nilingon ako.

"Hay naku, ang asawa ko..." She said softly at inayos ang buhok ko. I was just
staring at her while she was looking softly at me. "Kahit ilang gwapong lalaki pa
ang dumaan sa harapan ko ikaw pa rin ang gusto ko..."

Nakagat ko ang labi ko sa sinabi nya. My heart skipped a beat. I felt my face
flushing kaya napatikhim ako.

"Talaga?" Paos kong sabi. She smiled and nodded.

"Hmm," She hummed. "Syempre naman, for me you're still the most handsome man I've
ever seen!" She cheered.

Napangiti ako sa sinabi nya at kaagad akong tumungo at binigyan sya ng halik.

"Ikaw rin ang pinakamaganda..." Sagot ko. I saw her face turned crimson red kaya
napatawa ako.
"Weh? Syempre mas marami pa ring mas maganda kasi sa iba't-ibang bansa ka
pumupunta..." Napasimangot sya.

"Not really," Sabi ko naman. Marahang tinulak ko sya pasandal sa sasakyan ko at

marahang pinatakan sya ng halik sa labi.

"My wife will always be the most beautiful girl in my eyes..." I told her softly.
Her eyes closed when I kissed her cheek. Pinatong ko ang libro na hawak ko sa may
hood ng kotse ko para humawak sa baywang nya.

I kissed her softly, biting her lip in a sensual manner. I caressed her waist and a
smile engraved my lips when she moaned.

"Dash, may makakita..." Malamyos nyang sabi.

"Hmm, wala naman..." Mahinang sabi ko at lumingon sa paligid. The place was dark,
nasa may tagong parte kasi kami ng parking lot at doon pa sa gilid nakaparada ang
kotse ko.

It's probably seven in the evening so I don't think someone can see us.

I held her waist and kissed her more. I knocked on her teeth and she parted her
lips to welcome me. Our tongues fought with their own war, I felt her hands on my
uniform, gently unbuttoning it kaya mas idinikit ko ang katawan ko sa kanya.

"Dash..." Bulong nya.

"Hmm?" I asked and my lips went to her jaw. She titled her head as I kissed her
more.

I bit and sucked her neck, napaungol sya at napasabunot sa akin kaya mas napangisi
ako.

"I wanna give you hickeys, babe..." Bulong ko.

"H-Huh?" Her voice is shaking. "N-No..." Pilit nyang sabi.

I grind myself on her. I sucked her neck kaya mas napaungol sya.

"B-Babe, no..." I shook my head. Mas sinipsip ko ang leeg nya at yumakap sya sa may
leeg ko.

"I want..." I answered her huskily, when I am done with her hickeys ay kaagad kong
hinawakan ang panga nya at hinalikan sya muli sa labi.

My hand went to her breast and she moaned when I gave it a squeeze.

"O-Oohh, Dash..." Hinahapo nyang sabi. Mas gumanti sya ng halik sa akin at ang
kamay ko'y bumaba sa hita nya at marahan itong hinaplos.

I caressed her leg and her breathe hitched when my palm landed on her soft spot. I
ran my fingers over her slit, napasinghap naman sya sa ginawa ko.

"Dash..." Bulong nya.

"Yes, babe?" I asked her. Mas hinaplos ko ang nasa pagitan ng hita nya at halos
manghina sya.
"Take me..." Bulong nya.

"Gladly..." I grinned and kneeled infront of her.

"Dash!" She exclaimed in shock. "What are you--"

"I'll pleasure you," Bulong ko. Iniangat ko ang dress nya at hinawakan nya iyon. I
gently moved her undies away using my teeth and kissed her left leg.

"Ahh..." She ran out of breathe.

"Relax, babe..." Mahinang sabi ko and she grind herself against my face. Kaagad ko
namang iniangat ang hita nya paakyat sa balikat ko at hinalikan sya roon.

I gave her teasing kisses. I ran my tongue over her feminity over and over again.
She was moaning and gritting her teeth.

"Look at me, Kaia..." I told her. Mas napasandal naman sya sa sasakyan ko pero
bumaba ang tingin nya sa akin.

I smiled when I saw her. I ate her while she was looking at me, I know from her
face how much she wanted this.

Her eyes are burning in desire, her mouth was parted and my eyes glistened when I
saw her squeezing her breast.

I inserted my finger inside her.

"Oh my..." She squeezed her breast even more. I suck her clit inserted another
digit. That made her gasped.

Naipikit nya ng mariin ang mata nya at tinulak ang ulo ko palapit sa pagkababae
nya.

"E-Eat me..." Hinahapong sabi nga and I did. I suck and taste her, my fingers are
running in and out of her feminity.

The strange and familiar fire is burning inside of me, burning both of us.

She grinded more and bit her lip to supress her moan. She tasted sweet, I can never
get enough of it. Her taste is addicting.

"F-Fuck..." I cursed, I can feel the tightening of my pants.

"F-Faster, babe..." Hinahapong sabi nya. I moved my fingers faster with my thumb
rubbing her clit. She screamed and bit her lip.

"I-I'm... I'm cumming!" Mariin nyang sabi and my pace doubled. Nang maramdaman kong
nanigas na sya sa kinatatayuan ay mas humigpit ang hawak ko sa hita nya sa balikat
ko.

She convulsed and I tasted her sweet juices. I never left anything wasted, not even
a drop.

Kaagad kong binaba ang hita nya at sinalo ang baywang nya ng maramdaman ko ang
panghihina nya.

I kissed her again. Kaagad naman syang yumakap sa leeg ko at mas humalik sa akin.
"Let's get inside the car..." Bulong ko sa kanya at antok syang lumayo at umawang
ang labi nya. Hinatid ko sya sa shotgun seat pagkatapos patunugin ang sasakyan ko
at kinuha ko ang libro at bag nya sa hood bago itapon sa backseat.

I immediately went inside the car and our lips touched the moment I entered.

I held her waist and let her sit on my lap. She straddled me. Kaagad kong iniangat
ang damit nya paalis sa katawan nya at kinalas ang brassiere nya.

"Ohh..." She moaned when I kissed her breast. I bit and suck her nipples, my hand
is palming the other one.

Napasandal sya sa manibela habang humahalik ako sa dibdib nya. I was pinching her
peak and sucking the other one.

Napapaigtad sya sa ginagawa ko at mas napasandal sya.

"W-Wait..." Natigil ako ng patigilin nya ako.

"W-Why?" Gulong sabi ko. Nakita kong tumayo sya saglit at tinulungan ko syang
hilahin paalis ang pang-ibaba nya.

"Let's remove this," Umupo sya sa hita ko pabalik at kinalas ang belt ko.

I gulped when she opened my zipper, letting my manhood sprang free.

"K-Kaia..." I am catching my breath and she just stared innocently at me and

started moving her hand up and down of my manhood.

"D-Damn..." I cursed. Napasandal ako sa upuan at mas pinag-igihan nya ang pag-
akyat-baba ng kamay nya.

I wonder how could she look so damn innocent and hot at the same time. I reached
for her breast and gave it a tight squeeze.

She moaned and her hands are going faster and faster. I moaned when she started
grinding herself against mine kaya hinawakan ko ang kamay nya.

"S-Stop, babe..." Mahinang sabi ko. She stared at me with those innocent eyes.
Kumikislap ang mata nya at mukhang inaantok.

"I wanna cum inside you, hmm?" Kaagad kong hinawakan ang baywang nya at humawak sa
balikat ko.

Our moan surrounds the car when we re-unite. She started moving above me and I was
just holding her waist to guide her.

"Fuck!" I cursed. Mas bumilis ang galaw nya and the next thing I knew we are
dancing with our own rthym and moaning non-stop with the pleasure we're giving each
other.

"Are you alright?" Mahinang tanong ko kay Kaia nang maupo sya pabalik sa upuan
matapos ko syang tulungan magbihis.

"Oo..." Saglit nyang iminulat ang mata nya para tignan ako bago pumikit ulit.

"Talaga?" I laughed when she pouted. Kaagad kong kinuha ang panyo ko sa bulsa ko
bago dumukwang palapit sa kanya at pinunasan ang noo nya.
"Love you, Kaia..." Mahinang sabi ko habang pinupunasan ang noo nya na may pawis.

Iminulat nya ang mata nya at nakita ko ang maliit na ngiti sa labi nya sa sinabi
ko.

Kinuha nya ang panyo sa kamay ko at sya naman ang bahagyang lumapit para punasan
ang noo ko.

Napangiti ako sa ginawa nya at inabot ang kamay nya sa pisngi ko. I gave it a soft
kiss and I saw how her cheeks turned red.

"Love you, Kaia ko..." Ulit ko. Ngumisi naman sya at tumango. I pouted. "Walang I
love you too?"

She giggled and kissed the tip of my nose.

"I love you too, Mr. Sandejas..." Aniya sa akin. Her eyes are soft. Napansin kong
namamaga pa ang labi nya sa halik ko kaya napatawa ako at ninakawan sya ng halik.

"Dash!" She exclaimed in shock.

"Ganda naman nya..." I teased. Napahagikhik sya at pinisil ang ilong ko.

"Ang gwapo naman ng asawa ko, pakiss nga!" She leaned in to kiss me kaya humalik
ako sa kanya.

We exchanged a few more short kisses at nang marealize na para kaming baliw dalawa
ay napatawa kami.

Hinila ko sya paupo sa hita ko kaya tumawa sya at pinalo ako.

"Are you seducing me, babe?" Malisyoso kong sabi.

"Hindi a!" She exclaimed, her eyes are dancing while she's staring at me.

"Really?" I gave her a cocky smile. "Gusto mo round 2?" Nanlaki ang mata nya sa
sinabi ko.

"Dash, ang landi mo!" I chuckled and pinched her cheeks.

"Dun sa backseat naman..." Asar ko. Pinalo nya ulit ako kaya hinuli ko ang kamay
nya at dinala sa labi ko.

"Oo na, Kaia..." Tawa ko. "Go back to your seat before I kiss you..."

"Oo na!" She grinned before kissing my forehead at ginulo ang buhok ko.

"Let's go, Captain. Our son's waiting for us..." Tawa nya bago umalis sa hita ko.

"Yes, cap!" I grinned before starting the car. Dinala ko sa kambyo ang kamay nya at
napangiti sya sa ginawa ko.

I am lucky to have my family with me, my parents, siblings, in-laws, my dog, my

wife and my kid...

Swerte nga siguro ako dahil nakabalik ako sa asawa ko. After our chopper crashed
years ago, I thought everything will be gone. Akala ko hindi ko na makikita ang
pamilya kong muli but I think the almighty has been giving all the miracles
possible.
Our helicopter crashed on the sea which is a good thing. Aircrafts crashing on sea
has a greater chance of survival.

Nang magloko ang machines at mawalan kami ng communication ay kaagad kaming umisip
ng paraan. Good thing we have life vests to save us and we jumped before the
helicopter exploded.

Tatlo kaming tao sa helicopter at mabuti nalang ay nakaligtas kaming lahat. A

rescue team found us and helped us.

I have minor injuries pero sugat lang ito. Hindi naman ako nakauwi kaagad sa asawa
ko dahil sa hiningi ang panig namin tungkol sa nangyari.

Noong sinurprise ko naman ito sa eroplano noon ay para hingin ulit ang kamay nya sa
harapan ng pamilya ko at pamilya nya.

I was sorry because she was sad when I am still not home but it was paid off when I
asked her to marry me again.

A month later, we had our church wedding in Sta. Monica at sa beach ang aming
reception. I also believed our son was made during our honeymoon, she was just so
lovely on her wedding dress and I can't resist her.

Kaagad akong lumabas ng sasakyan at pinagbuksan ang asawa ko ng pintuan.

"Thanks, babe..." She kissed my cheek at kaagad kong hinapit ang baywang nya habang
naglalakad kami papasok ng bahay namin.

We heard a bark at napatawa ako ng makita ang tumatakbo na alaga naming si Skye
kasama ang asawa nitong si Rain.

"Hi, boy!" I exclaimed bago humiwalay sa asawa ko at hinaplos ang ulo ni Skye.
Nakita kong nilaro ni Reah si Rain bago kami sabay-sabay na pumasok sa loob.

We bought Rain years ago para may makasama si Skye dito and they also have baby
huskies! 'Yun ang kalaro ni Macky kaya hindi ito nabobored sa bahay.

"Macky?" Reah called our son's name at maya-maya pa ay may tumatakbo na pababa ng
hagdan.

"Mama! Papa!" He cheered.

"Mac, h'wag kang tumakbo!" I told him kaya bumagal ang takbo nya sa hagdan at nang
makita kami ay tumalon-talon sya.

"You're home!" He cheered. Tumawa naman kaming mag-asawa at nakita kong tumakbo sya
sa Mama nya para magpabuhat.

"Hey, baby!" Reah kissed her cheek at yumakap sya sa leeg ng Mama nya.

"Mama, miss you!" He exclaimed at nang lumingon sya sa akin ay nagliwanag ang asul
nyang mga mata.

"Papa! Papa!" Sigaw nya kaya lumapit sa akin si Reah at kaagad kong binuhat si
Macky at ginulo ang buhok nya.

"How's my baby boy?" Tanong ko.

"I'm good, Papa! Mama and I missed you! May toys kang dala, Pa?"

"Of course, I have toys for my little boy..." I chuckled.

"Yehey!" He clapped his hands before looking at her Mom who's been staring at us
happily.

"Mama! Mama! May toys sa akin si Papa!" Our four-year-old son exclaimed.

"Wow," Tawa nya. "Come on, Dash, Macky.... Mama has something to say..." Biglang
sabi nya.

"What is it, Ma?" Tanong ni Macky. Lumapit naman ako kay Kaia at marahang hinawakan
ang braso nya para maupo kami sa sofa. Umupo sa hita ko si Macky at si Kaia ay sa
tabi ko.

"I have something to say..." Matamis syang ngumiti.

"What is it, Mama?" Tanong ko sa maliit na boses. My wife chuckled and kissed both
of our heads bago may kunin sa bag nya.

"I know you'll be happy for this..." Naeexcite ako na kinakabahan sa sinasabi nya.

"What, Mama?" My son asked eagerly and my wife licked her lips before getting
something from her bag.

"Here..." Inabot nya sa akin ang isang puting bagay kaya nangunot ang noo ko pero
inabot ito.

My mouth parted when I realized that it was a pregnancy test. Tinitigan ko iyon at
nakitang may dalawang guhit ito.

My heart thumped at nanlaki ang mata ko.

"A-Are you--"

"Yes, babe, Macky..." She smiled sweetly. "I'm pregnant!" She cheered.

Napaluha ako at nakagat ko ang labi ko.

"Fuck..." I cursed at kaagad na binuhat si Macky at lumapit kami sa Mama nya. I let
him sit on the couch bago ako tumakbo paluhod sa harapan sa asawa ko.

"Really?" Naiiyak kong tanong. She nodded and smiled at napaluha ako at mabilis na
yumakap sa baywang nya.

"May baby na kami dito?" Mahinang sabi ko at humalik sa tyan nya. She chuckled and
nodded at hinaplos ang buhok ko.

"Yes, Daddy ka na ulit..." I can feel my heart jumping in so much happiness. I...I
just can't believe this! I'm going to be a Dad again!

"Mama, di ko po gets..." Napaangat ako ng tingin sa anak namin na naguguluhan at

sabay kaming napatawang mag-asawa.

"You're going to be a big brother, Macky!" I exclaimed and I saw how his blue eyes
glisten.

"May playmate napo ako?" Napatayo sya at pumalakpak. I nodded.

"Yehey!" Sigaw nya at yumakap sa Mama nya na naluluha na rin sa tuwa.

I smiled while looking at them. Humalik ako sa tyan ng asawa ko at sa noo ng anak
ko. Pagkatapos ay hinawakan ko ang pisngi ng asawa ko at hinalikan sya sa labi.

"I love you, babe..." My voice broke. "Thank you so much..." Mahinang sabi ko bago
ipinatong ang noo ko sa noo nya.

"Group hug!" Macky cheered at nakisali sa yakapan namin.

I smiled softly, closing my eyes. Miracles are true and it comes when you least
expected it. I thought I lost everything when I lost my sight but I was wrong, it
was just the start of my happy ending.

My miracles came. My family, my kids and my wife. They're my miracle.

xxx
June 11, 2017 / 9:00 PM

Thank you so much for making it 'till here, loves! Thank you for being with Dash
and Kaia's journey to their own happy ending! I would love to hear your feedbacks
in the comment section, loves! Thank you! I love you all!

-H💕