Full download ebooks at ebooksecure.

com

(eBook PDF) Torres' Patient Care in Imaging

Technology 9th Edition

For dowload this book click LINK or Button below

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-torres-
patient-care-in-imaging-technology-9th-edition/

OR CLICK BUTTON

DOWLOAD EBOOK

Download More ebooks from https://ebooksecure.com

More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

(eBook PDF) Medical-Surgical Nursing: Clinical

Reasoning in Patient Care

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-medical-surgical-
nursing-clinical-reasoning-in-patient-care/

(eBook PDF) Mobility in Context Principles of Patient

Care Skills 2nd Edition

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-mobility-in-context-
principles-of-patient-care-skills-2nd-edition/

(eBook PDF) Nursing Care Plans: Transitional Patient &

Family Centered Care 7th Edition

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-nursing-care-plans-
transitional-patient-family-centered-care-7th-edition/

Progress in Heterocyclic Chemistry Volume 29 1st

Edition - eBook PDF

https://ebooksecure.com/download/progress-in-heterocyclic-
chemistry-ebook-pdf/
(eBook PDF) Translational Medicine in CNS Drug
Development, Volume 29

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-translational-medicine-
in-cns-drug-development-volume-29/

Comprehensive Care of the Transgender Patient 1st

Edition Cecile A. Ferrando - eBook PDF

https://ebooksecure.com/download/comprehensive-care-of-the-
transgender-patient-ebook-pdf/

Nursing Delegation and Management of Patient Care 2nd

Edition Kathleen Motacki - eBook PDF

https://ebooksecure.com/download/nursing-delegation-and-
management-of-patient-care-ebook-pdf/

(eBook PDF) The Best Patient Experience: Helping

Physicians Improve Care, Satisfaction, and Scores

http://ebooksecure.com/product/ebook-pdf-the-best-patient-
experience-helping-physicians-improve-care-satisfaction-and-
scores/

Neurocritical Care Management of the Neurosurgical

Patient 1st Edition Edition Monisha Kumar - eBook PDF

https://ebooksecure.com/download/neurocritical-care-management-
of-the-neurosurgical-patient-ebook-pdf/
Deanna Barymon, MSHS, RDMS, RDCS, RVT
Clinical Coordinator/Associate Professor
Medical Imaging and Radiation Sciences Department
Arkansas State University
Jonesboro, Arkansas
DEVELOPING SKILLS FOR SAFE,
PERCEPTIVE, AND EFFECTIVE
PRACTITIONERS
The ninth edition of Torres’ Patient Care in Imaging Technology not only
provides you with the knowledge and skills that will empower you to become
safe, perceptive, and effective in providing excellent patient care but also
alerts the student to real consequences of failed actions. Focused on
connecting classroom learning to clinical practice, the text is designed to
present key concepts effectively for beginning students as well as more
advanced students and practitioners who want to improve their skills in
patient care and imaging technology.

UPDATED, ENGAGING, AND

EFFECTIVE
Torres’ Patient Care in Imaging Technology will engage you with its
focused, visually attractive, comprehensive approach. Outlining key
concepts, current trends, and advances in imaging technology and patient
care, this book uses a concise style and logical organization to ensure that
crucial topics are addressed effectively and efficiently. Chapter 18 provides
an introduction to patient care for other modalities such as computed
tomography (CT) and sonography. The appealing full-color design breaks up
the text with illustrations and pedagogic features in a way that enhances
learning.

CULTURAL CONSIDERATIONS AND

OTHER REAL-WORLD EXPERIENCE
Torres’ Patient Care in Imaging Technology’sstudent-centered approach is
designed to take you from theory to practice quickly. The Cultural
Considerations feature helps you become aware of the diverse cultural and
ethnic backgrounds of your patients. This complements the strong pedagogic
approach of Torres’ Patient Care >in Imaging Technology, which includes
online situational judgment questions, skills checklists, and laboratory
activities. The newly added legal considerations enforce the learning
component regarding consequences of actions that are not effectively carried
out and care falls below the standard practice.

AN INTEGRATED, EFFICIENT, AND

EFFECTIVE LEARNING SYSTEM
Torres’ Patient Care in Imaging Technology is designed to help every course
become a dynamic learning experience. The concise text enables coverage of
key concepts in a limited amount of time, yet it is also integrated with rich
pedagogic resources that engage students, present concepts in a relevant way,
and provide many ways in which to practice and build important skills. The
new edition includes real-world case studies, demonstration videos, and
laboratory activities to put you in situations that you will face every day on
the job.

FROM THE AUTHORS

It has been almost 40 years since the first edition of this book was published.
It was first named Basic Medical Techniques and Patient Care for Radiologic
Technologists. The author, Lillian Torres, and her consultants had no idea of
the degree or magnitude of changes that would take place in the profession of
radiologic technology. Each edition of this book has made contributions to
the profession by meeting the changing needs of students and educators in
this field and by making improvements in patient care. Patient care is the
foundation of medical imaging, and although health care may change, high-
quality patient care should not.
The ninth edition of this book has been altered to serve the needs of the
beginning student in this profession as well as those who desire advanced
courses in imaging technology. It includes the latest techniques used in
imaging and meets the current requirements of the American Society of
Radiologic Technologists (ASRT) and the American Registry of Radiologic
Technologists (ARRT). A new component of the ARRT examination is
cultural diversity, and this is addressed in each chapter. With the changes in
the ARRT examination that have now resulted in more questions on Patient
Care, the authors feel that this book, which focuses solely on patient care,
will provide the student with all aspects of knowledge needed to excel in the
patient care category.

HIGHLIGHTS OF THE NINTH EDITION

• Cultural diversity is addressed in each chapter appropriately. This helps
the student understand the differences in patient care that are
sometimes required to respond to certain beliefs and behaviors.
• Legal considerations have been added to reaffirm the standard practice
of care and that lawsuits can and do happen to the radiographer. Real-
life case studies show how the radiographer can be held accountable
for a “mistake” that resulted in harm to the patient.
• All chapters have been reviewed and updated to include the most
current and relevant information.
• The pharmacology and drug administration chapters have been
enhanced to increase the students’ knowledge in these areas.
• All tables and displays have been updated; more color photos have
been added and more radiographic images included to enhance
information presented.
 • Procedures are placed in a step-by-step format for quick and easy
reference for student and instructor use.
• More call out and warning boxes have been added to provide students
with notice of vital concepts.
• Infection control in imaging is stressed and includes the current threats
to the health care of patients and all health care workers. Methods of
protecting all involved in patient care from nosocomial infections are
emphasized.
• A de-emphasis on those procedures that are less likely to be done in the
imaging departments because of advances and changes in technology
has been made to be more in line with real-life situations.

It is the hope of the authors that the changes in the ninth edition will assist
radiologic technology students to be safe and sensitive practitioners in every
aspect of patient care.

Andrea Guillen Dutton, MEd, ARRT (R, M), CRT (R, F)

TerriAnn Ryan, MEd, ARRT (R, M), CRT (R, M, F), CRA
A textbook like this, even a revision, does not come together without the help
of many people working to pull it all together. The authors would like to
extend a special thankyou to those people at this time.
To the students at Blackhawk Technical College in Janesville, WI, and
Chaffey College in Rancho Cucamonga, CA—Thank you! You have been the
best teachers for us in helping to determine what needed to be deleted and
what needed to be enhanced. You read for us and commented on the style of
writing and the ease of understanding. While helping us, we hope that we
have allowed you to understand the importance of your actions as a
radiographer on patient care.
To Beth Pierce, RN, of Mercyhealth System in Janesville—Thank you!
You provided many tools and informational resources for the cultural
diversity sections of the chapters. You organized a class on patient transport
that was extremely helpful and allowed pictures to be taken of the use of the
disc and lateral transfer board. TerriAnn thanks you on a personal level for
the guidance you provided for putting together the power points that were
necessary for review.
To the reviewers who read the chapters and commented on the content,
style, and organization—Thank you! You provide an invaluable service to
those of us who are trying to make learning fun but still need to assure that
the necessary information is presented in an educational manner.
For the professional advice from the acquisitions editors, production
managers, and editorial coordinators at Wolters Kluwer/Lippincott Williams
& Wilkins—Thank you! Amy Millholen, Jeremiah Kiely, Sharon Zinner,
Marian Bellus, and Bharathi Sanjeev stayed on top of us with constant phone
calls and reminders to keep on target. They provided encouragement when
we needed it and appreciation when we deserved it.
 To our families—Thank you! We owe the most to you. Without your
support and understanding when we missed weekend outings and various get
togethers, we could not have completed this project. We love you.

TerriAnn Ryan
Andrea Guillen Dutton
PART INTRODUCTION TO IMAGING TECHNOLOGY AND
I: PATIENT CARE
Chapter 1 Introduction to Radiography, Safety, and Student Success
Chapter 2 Professional Issues
Chapter 3 Patient Assessment and Communication
Chapter 4 Patient Care and Safety
Chapter 5 Infection Control

PART
BASIC PATIENT CARE
II:
Chapter 6 Vital Signs and Oxygen Administration
Chapter 7 Pediatric Imaging
Chapter 8 Geriatric Imaging
Chapter 9 Medical Emergencies
Chapter 10 Trauma and Mobile Imaging
Chapter 11 Urologic Procedures
Chapter 12 Gastrointestinal Procedures
Chapter 13 Additional Medical Procedures

PART
SPECIAL PROCEDURES
III:
Chapter 14 Aseptic Technique in Imaging
Chapter 15 Pharmacology for the Radiographer
Chapter 16 Drug Administration and Venipuncture
Chapter 17 Basic Electrocardiogram Monitoring
Chapter 18 An Introduction to Advanced Imaging Modalities and Additional Procedures

References
Index
PART I
Introduction to Imaging Technology and Patient Care
Chapter 1 Introduction to Radiography, Safety, and Student Success
Objectives
Key Terms
In the Beginning
A New Kind of Ray
Early Uses
Advances
Early Effects of Radiation
Genetic and Somatic Effects of Radiation
Radiation Protection
Occupational Protection
Patient Protection
Introduction to General Radiographic Positioning Terminology
Foundations for Student Learning Achievement
Educational and Emotional Preparedness
Physical Wellness and Financial Preparedness
How Does the Successful Student Prepare to Begin a Program?
Learning Styles
Managing Stress
Time Management
Study Tips Best Practices
Chapter 1 Review Questions
Chapter 2 Professional Issues
Objectives
Key Terms
Criteria for a Profession
Practice Standards and Professional Growth in Radiography
Professional Organizations in Radiologic Technology
The Health Care Team
Professional Ethics
Ethical Philosophies
Ethical Principles
Ethical Issues in Radiography
Legal Issues in Imaging Technology
Patient Rights
Patient Responsibilities
Legal Concerns
Use of Immobilization
Incident or Unusual Occurrence Reports
Patient Safety Reporting
Consent
Malpractice Insurance
Medical Records and Documentation
Confidentiality, Privacy, the Health Insurance Portability and Accountability
Act in Radiologic Technology
Health Care Delivery
Chapter 2 Review Questions

Chapter 3 Patient Assessment and Communication

Objectives
Key Terms
Health-Illness Continuum
Critical Thinking
Modes of Thinking
Problem-Solving and Patient Assessment
Data Collection
Data Analysis
 Planning and Implementation
Evaluation
Cultural Diversity in Patient Care
Cultural Competence
Patient Expectations
Legal Issues
Communication
Self-Concept and Self-Esteem
Modes of Communication
Nonverbal Communication
Cultural Diversity in Communication
Gender Factors
Other Factors That Affect Communication
Feedback
Developing Harmonious Working Relationships
Blocks to Therapeutic Communication
Obtaining a Patient History
Patient Education
Establishing a Plan for Patient Teaching
Loss and Grief
Patient Rights Related to End-of-Life Issues
Chapter 3 Review Questions

Chapter 4 Patient Care and Safety

Objectives
Key Terms
Care of Patient’s Belongings
Body Mechanics
Moving and Transferring Patients
Assessing the Patient’s Mobility
Methods of Moving Patients
Use of Immobilizers
Positioning the Patient for Diagnostic Imaging Examinations
Assisting the Patient to Dress and Undress
The Disabled Patient
 The Patient with an IV Infusion
Skin Care
Preventing Decubitus Ulcers
Cast Care and Traction
Departmental Safety
Fire Safety
Prevention of Falls
Poisoning and Disposition of Hazardous Waste Materials
Radiation Safety
Chapter 4 Review Questions

Chapter 5 Infection Control

Objectives
Key Terms
Nosocomial Infections
Factors that Increase the Patient’s Potential for Nosocomial Infection
Microorganisms
Bacteria
Fungi
Viruses
Elements Needed to Transmit Infection
The Body’s Defense Against Disease
The Immune System
The Process of Infection
Hereditary Diseases
Immune Deficiency
Infectious Diseases
HIV and AIDS
Viral Hepatitis
Tuberculosis
Nosocomial Infections Related to Specific Microorganisms
Agencies Controlling Institutional, Patient, and Workplace Safety
Infection Prevention Practices in Health Care Settings
Dress in the Workplace
Hair
 Hand Hygiene
Standard Precautions
Additional Infection Control Considerations
Eye Protection
Gloves
Cleaning and Proper Waste Disposal
Disinfection
Transmission-Based Precautions
Airborne Infection Isolation
Droplet Precautions
Contact Precautions
Expanded Precautions
Infection Control in the Newborn and Intensive Care Nurseries
Transferring the Patient with a Communicable Disease
Chapter 5 Review Questions

Part II
Basic Patient Care
Chapter 6 Vital Signs and Oxygen Administration
Objectives
Key Terms
Measuring Vital Signs
Body Temperature
Pulse
Respiration
Blood Pressure
Oxygen Therapy
Pulse Oximetry
Hazards of Oxygen Administration
Oxygen Delivery Systems
Other Oxygen Delivery Systems
Radiographic Examinations of the Chest
Chapter 6 Review Questions
Chapter 7 Pediatric Imaging
Objectives
Key Terms
The Pediatric Patient
The High-Risk Newborn Infant
The Adolescent or Older Child
Transporting Infants and Children
Immobilization and the Anxious Child
Sheet Immobilizers
Mummy-Style Sheet Wrap Immobilizer
Commercial Immobilizers and Other Positioning Aids
Child Abuse
Administering Medication to the Pediatric Patient in the Imaging Department
Catheterization of Pediatric Patients
Chapter 7 Review Questions

Chapter 8 Geriatric Imaging

Objectives
Key Terms
The Geriatric Patient
Changes Associated with Aging
Integumentary System
Changes in the Head and Neck
Pulmonary System
The Cardiovascular System
The GI System
The Hepatic System
The Genitourinary System
Musculoskeletal System
The Patient Who Has Had Arthroplastic Surgery
The Neurologic System
Cultural Considerations and Aging
Elder Abuse
Implications for the Radiographer
Chapter 8 Review Questions
Chapter 9 Medical Emergencies
Objectives
Key Terms
Assessment of Neurologic and Cognitive Functioning
Shock
The Shock Continuum
Hypovolemic Shock
Cardiogenic Shock
Distributive Shock
Neurogenic Shock
Septic Shock
Anaphylactic Shock
Pulmonary Embolus
Diabetic Emergencies
Acute Complications of Diabetes Mellitus
Cerebral Vascular Accident (Stroke)
Cardiac and Respiratory Emergencies
Cardiac Arrest
Respiratory Dysfunction
Respiratory Arrest
Defibrillation
Airway Obstruction
Abdominal Thrust: Patient Standing or Sitting
Abdominal Thrust: Patient in Supine Position
Chest Thrust: Patient Sitting or Standing
Chest Thrust: Patient Pregnant or Excessively Obese or Unconscious
Seizures
Generalized Seizures
Partial Seizures: Complex and Simple
Syncope
The Patient in Pain
The Agitated or Confused Patient
The Intoxicated Patient
Chapter 9 Review Questions
Chapter 10 Trauma and Mobile Imaging
Objectives
Key Terms
Traumatic Injuries
General Guidelines
Basic Rules for Trauma Radiography
The Patient with a Head Injury
The Patient with a Facial Injury
The Patient with a Spinal Cord Injury
Imaging Considerations for the Mobile or Trauma Patient
The Patient with a Fracture
The Patient with Abdominal Trauma or Acute Abdominal Distress
The Patient at Home
Chapter 10 Review Questions

Chapter 11 Urologic Procedures

Objectives
Key Terms
Preparation for Catheterization
Pediatric Catheterization
Catheter Care in the Department
Alternative Methods of Urinary Drainage
Assisting the Patient with a Bedpan or Urinal
The Bedpan
The Male Urinal
Cystography
Patient Education before Cystography
Patient Care during Cystography
Patient Care following Cystography
Retrograde Pyelography
Patient Education and Preparation
Procedure
Ureteral Stents
Chapter 11 Review Questions
Chapter 12 Gastrointestinal Procedures
Objectives
Key Terms
Types of Contrast Media
Negative Contrasts
Positive Contrasts
Barium Sulfate
Scheduling Diagnostic Imaging Examinations
Patient Preparation for Studies of the Lower Gi Tract
Cleansing Enemas
Lower Gi Tract Studies
Patient Care during Lower GI Tract Studies
Patient Care after Lower GI Tract Studies
The Patient with an Intestinal Stoma
Administering a be to an Ostomy Patient
Studies of the Upper Gi Tract and Small Bowel
Instructions after Barium Studies of the Upper GI Tract
Chapter 12 Review Questions

Chapter 13 Additional Medical Procedures

Objectives
Key Terms
NG and NE Tubes
Passage of NG and NE Tubes
NE Feeding Tubes
Removing Gastric Tubes
Transferring Patients with NG Suction
The Gastrostomy Tube
The Central Venous Catheter
Emergency Suctioning
The Tracheostomy
The Mechanical Ventilator
Endotracheal Tubes
The Chest Tube and Water-Sealed Drainage
Tissue Drains
Chapter 13 Review Questions

Part III
Special Procedures
Chapter 14 Aseptic Technique in Imaging
Objectives
Key Terms
Environment and Surgical Asepsis
The Surgical Team
Methods of Sterilization and Disinfection
Methods of Sterilization
Rules for Surgical Asepsis
The Surgical Scrub
Sterile Gowning and Gloving
Radiography in the or and Special Procedures Area
Draping for a Sterile Procedure
Chapter 14 Review Questions

Chapter 15 Pharmacology for the Radiographer

Objectives
Key Terms
Drug Standards and Control
Drug Control
Drug Sources, Names, and Actions
The Action of Drugs within the Body
Pharmacokinetics
First-Pass Effect
Distribution
Metabolism
Excretion
Pharmacodynamics
Drug Interactions
Adverse Drug Reactions
Emergency Drug Use
Another random document with
no related content on Scribd:
rieme of met 't zeil d'r op af, liefst dwars door de gekke branding, wat
daar altijd maar op de Haaks raast.

"Met die "N i n a P a t o n" was 't al zóó slim, dat 't water met brokke
over de luike beukte... Maar al de bemanning krijge we in de
reddingboot... Hoewel niet alles in eens, snap je wel?... De groote
moeite heb je trouwens om dan weer uit de buurt van 't wrak te
komme en je geredde mensche an boord van de sleepboot over te
zette... Nou, bij die keer dat we de laatste lading zulle gaan hale,
krijg ik twee vrouwe an boord, de hofmeesteres en 'n zuster van d'r...
Die sla ik 'n touw om d'r middel en ik bind ze achterin de reddingboot
naast me vast... Dat ware 'n paar flinke meide... Geen kik gave ze...
[a52] Want toen hebbe we nog werk gehad om ons eige lijf te
berge... Daar was zóó'n geweld van water om ons heen, dat ik
alleen maar de boot z'n kop recht op de zee kon houe... 't Was wel
klare dag, maar zoo vuil weer, dat de sleepboot ons kwijt is... En
omdat ik ook geen kans meer zie, 'm te bereike, tracht ik op eige
gelegenheid m'n reddingboot tussche de Kapermeule-boei bij de
Onrustplaat, en boei nommer negen van 't Westgat te loodse... Nou,
dat lappe m'n jonges 'm handig, alsof 't God behaagt, zoodat we na
wat tobbe weer knap alleenig thuis komme.

"Anderhalf uur later komt de sleepboot "Hercules" binne, met de

boodschap, dat de reddingboot omgeslage mot zijn, want dat ie
geen spoor van ons had kunne terugvinde... En zooals die keek,
toen we daar al an de wal stonde... Maar wat ik je eigelijk wou
vertelle van die twee vrouwe; Zweedsche ware 't, en geen woord
gesproke of gelamenteerd, zoolang we daar tege de storm an 't
vechte ware...

"Maar toen ze de volgende dag met de trein weg zoue gaan,

beginne ze in-eens an 't station te zinge... Toen bleke 't twee
vrouwelijke Heil[a53]soldaatjes te zijn. En ter eere van de redders
zonge ze voor ons 'n dankgebed an Onze Lieve Heer..."
[a54]

Bestaat er nog wel één jongen ter wereld, die na dezen

vreeslijksten aller schrikkelijke oorlogen te water en te land, n i e t
zou gehoord hebben van een onderzee-boot?

Geen krant kun je opnemen, of er staat weer het geen of ander

staaltje van kranigheid of boosaardigheid te lezen, uitgehaald door
een der duikbooten van een der elkaar beoorlogende
mogendheden...

Maar ik denk er niet aan, in jullie boek over de zee een beschrijving
te geven van al hetgeen een onderzeeër al voor nuttigs en voor
kwaads heeft uitgericht in de betrekkelijk weinige jaren, sedert dit
scheepstype in gebruik is genomen.[a57]

Toch wil ik jullie jongens iets vertellen over de inrichting van zoo'n
onderzee-vaarder, en als jullie naar me wilt luisteren wil ik jullie ook
vertellen van een tocht, welken ik aan boord van een onzer
Nederlandsche duikbooten onder water heb meegemaakt.
 Eerst enkele woorden, om jullie een eenvoudig, maar duidelijk
beeld te geven van zoo'n boot.

Het best laat zich een onderzeeër vergelijken met een reusachtige,
holle sigaar, maar een, waarin zich menschen bevinden, om de
verschillende werktuigen te bedienen en om torpedo's onder water
af te schieten.

Het doel, dat deze vaartuigen beoogen, is het aanvallen van

vijandelijke schepen, door, in hun nabijheid gekomen, een of meer
torpedo's te schieten, of zooals de technische term luidt: te
lanceeren.

Dit naderbij-komen doen ze niet openlijk, zooals de boven water

varende oorlogschepen, voornamelijk dus als de eigenlijke torpedo-
booten, — maar ongezien, onder-gedoken, verscholen onder het
water, naderen ze tot ze kans zien, den onder[a58]water-aanval te
wagen. Zelf blijven ze dus meestal onzichtbaar en dus... ontrefbaar.

Buiten het bereik van den vijand zal echter een onderzee-boot
gewoonlijk boven water varen; dan doet ze het meest denken aan
het scheepstype, dat torpedoboot heet. In dit geval worden de
schroeven door petroleum-motoren gedreven. Doch zoodra de boot
zich heeft laten zakken onder het water-oppervlak, wordt zoo'n
manier van voortbewegen bezwaarlijk; deze heeft dus plaats door
middel van electriciteit.

Voordat de boot gaat duiken, wordt alles wat aan dek staat, als
hekwerk, luchtkokers, enz. zooveel mogelijk opgeborgen. De
bemanning, welke beperkt is tot de hoogst-noodige hulpkrachten,
verdwijnt in de boot. Alle openingen worden zorgvuldig luchtdicht
gesloten.

Nu wordt het water binnengelaten in een paar afzonderlijk daarvoor

ingerichte afdeelingen; door het water-gewicht zinkt de boot, totdat
ze bijna onder water is verdwenen. Wanneer nu de schroeven in
beweging worden gebracht en de boot vooruitgaat, kan men door
middel van de[a59] horizontale roeren de boot op alle gewenschte
diepten onder water bewegen.

Teneinde den kapitein in staat te stellen, te zien wat er boven water

voorvalt — opdat hij zich kan overtuigen of het oogenblik reeds
gekomen is, om een vijandelijk schip te naderen en aan te vallen,
wellicht ook of het beter is zoo'n vijandelijk oorlogschip te ontwijken
— steekt boven het dek van de boot een lange buis uit. Wanneer de
duikboot niet te diep onder het zee-oppervlak vaart, kan men door
deze holle buis, met behulp van verschillend-gestelde lenzen en
spiegeltjes, beneden in den commando-toren precies zien wat er
aan de oppervlakte van het water voorvalt.

Zoo'n toestel heet — zooals elke jongen tegenwoordig wel weet,

want hoeveel jongens zijn er niet, die zelfs bij hun speelgoed zoo'n
ding bezitten, waarmee je, zonder zelf gezien te worden, om een
hoekje kunt kijken — een periskoop.

Dit is wel een van de voornaamste hulpmiddelen voor den kapitein,

om uit te kijken. Zakt de duikboot dieper onder water, zoodat ook het
bovenste puntje van den periskoop onder water is verdwenen, dan
moet hij op zijn kompas varen.[a60]

Verder bevinden zich aan boord natuurlijk de toestellen voor het

lanceeren der torpedo's, en de verschillende machines en
reservoirs, daartoe noodig. Zoodat er voor de bemanning maar heel
weinig ruimte overblijft. Daarbij komt nog, dat de luchtverversching
daar beneden nog al wat te wenschen overlaat. Immers, je kunt
geen lucht van buiten toelaten, zoolang het vaartuig zich onder water
bevindt. Dus moet men zich maar behelpen door lucht te tappen uit
de aan boord zijnde luchtreservoirs, gevuld met saâm-geperste
lucht.

Toch bestaat er, al die onaangenaamheden bij elkaar genomen,

veel minder gevaar voor ongelukken onder dan boven water.
Bijvoorbeeld is men er betrekkelijk veilig tegen stormgevaar,
wanneer de boot onder gedoken is. Daartegenover staan natuurlijk
weer een aantal kwade kansen, die je op een boven water varend
schip niet loopt.

Over dit alles behoef ik jullie, met je voldoende ontwikkelde

jongensverbeeldingskracht, niet uitvoeriger te onderhouden. Ik denk,
dat jullie het veel belangrijker vindt, te lezen, hoe ik zelf eens zoo'n
duiktocht meemaakte?[a61]

Ik meldde me daartoe aan de Vlissingsche haven, waar een

luitenant-ter-zee onzer Nederlandsche marine, die kapitein is van de
daar voor anker liggende onderzeeër, me aan de sluis opwachtte,
om me dadelijk uit te noodigen, mij aan boord te begeven van dat
wonderlijke ding, dat op alles geleek... behalve op een schip.

Uit het nauwe ijzeren torentje, even uitstulpend boven het glad-
stalen dek, wenkte de commandant me, hem naar omlaag te volgen.
[a64]
 "Welkom aan boord van den "Luctor"!... en u gaat dus zoo 's
mee?... en toch ook o n d e r water?"

"Graag!" antwoordde ik, en nauwelijks was ik beneden, of boven

onze hoofden werd op het torentje het deksel al dichtgeschroefd.

Daardoor kwam er van boven geen licht meer; boven mijn hoofd
hoorde ik tegen de stalen dekplaten de pruttelende geluidjes van
klotsend water. Ik begreep, dat de duikboot al zinkende moest zijn.
De bevelen van den commandant volgden elkaar snel en scherp op.

Elk bevel werd door een der bemanning beantwoord.

"Midscheepstank is vol, meneer!...." — "Buitenboordskleppen zijn

dicht, meneer!" — "Hoofdballast-tank is vol, meneer!..."

"De boot helt naar bakboordzijde;.... geef stuurboordzijde-tank nog

wat... Is de voortank leeg?"

"Bijna leeg, meneer!" — "Zet 'm dan af." — "Ja, meneer!"

Daarna sprak niemand meer.

De motor ratelde met fellen donderrommel,[a65] zoodat de echo's

met scherpen dreun langs de stalen wanden rondspookten; ... uit
een hoek siste het; ... dan was het, of de haastende slagen van den
motor zachter en doffer klonken; ... alle geluid scheen zich op te
lossen, weg te doezelen als in een droom... Het hamerde tegen m'n
slapen, omdat de saâm-geperste lucht het ademhalen bemoeilijkte;
maar na een minuut of wat was ik aan dit gevoel gewend.

En nu lette ik verder uitsluitend op het groote wijzerbord, waarlangs

een naald regelmatig voortschoof, dan vooruit, dan achteruit, nu
eens naar het cijfer 15, dan weer terug naar de 10.

Ik wist, dat dit de diepte in voeten aangaf, waarop we nu onder

water voeren. Soms helde de boot sterk naar voren, zoodat ik het
lichaam mee moest laten hellen; dan wees de voorkant weer
omhoog, zoodat ik achteruit moest leunen om in evenwicht te blijven.
En bij elke beweging omlaag trachtte ik het onaangename gevoel
van mij af te zetten, dat mijn niet meer te openen kerker voor goed,
steeds lager, steeds dieper in de waterkuil gleed...

Dit duurde een half uur, een uur, anderhalf[a66] uur?... Ik weet het
niet meer. Doch het scheen eindeloos. Tot dan eindelijk een korte,
driftige machine-bel tingde, en dadelijk stond de motor stil. Tegelijk
klonken weer de korte bevelen van den commandant naar het
bedieningspersoneel.

De matrozen werkten haastig en handig; ... het siste door de dikke

buizen langs de wanden; ... in de peilglazen daalde het water; ... met
zenuwachtige stoten schokte de naald over het wijzerbord, dat ik
nog steeds bestaarde.

Maar dan klonk er boven me, in het nauwe torentje, een zacht
geknars; daar tuimelde een eerste schemerende lichtstraal van
omhoog; en ook een frissche luchtstoot streek van boven tot ons
neer.

Reeds klauterden de zeelaarzen van den commandant door het

kokertje naar het dek; uit het tunneltje riep hij naar me, of ik hem niet
wilde volgen?

Door de toren-opening stroomde die goede sterke lucht van de zee

als een krachtige stortvloed omlaag; ik moest er tegenin klimmen.

Toen, vlak over den rand van het dek-torentje, zag ik haar weer: de
zee!

Ze lag kalm, met stil gekartel van goud-ge[a67]kamde golfjes; als

een maatloos koepelend dak welfde zich daarboven de blauwe effen
hemel.

En ineens stuwde het gezonde bloed naar mijn wangen terug,

zoodat die koele kloeke commandant spottend naar me riep:
 "Daar beken je weer kleur!... Je had straks toch geen last van
zeeziekte?"

Neen, ik weet zeker, dat het ditmaal geen zeeziekte geweest was;
maar ik jokte er maar liever om, en antwoordde hem, dat ik me
straks een beetje onpleizierig had gevoeld. Ik zei dit maar, omdat het
wat dwaas zou geweest zijn, tegenover dien wakkeren zeeofficier,
over een gevoel van angst te hebben moeten spreken.

Hij liet me ook niet aan het woord.

"Zooals je hebt gezien, is er eigenlijk niets aan, om zoo'n duikpartij

mee te maken aan boord van een onderzeeër!..."

Van verre kwam de torpedo-boot "W a j a n g" full-speed op ons af;

de zwarte rook-slierten joegen er achter aan.

"Weet je wat," overlegde m'n duikboot-commandant; "als je onze

duikbeweging nu eens goed wilt zien, dan laat ik je aan boord van de
"W a [a68] j a n g" afzetten. Straks duikt de "L u c t o r" nog eens voor
je, en dan kun je alles van boord prachtig zien. Afgesproken?"
 Reeds praaide hij den commandant van de torpedoboot, of die me
wilde komen opnemen.

En zoo heb ik dan de tweede duikproef kunnen zien van af het

andere schip.[a71]

Daar zag ik van het dek van den "W a j a n g" wat er nu gebeurde
aan boord van m'n onderzeeër. Eerst kwamen de matrozen uit het
torentje gekropen, takelden het verschansinkje af, gaven de koperen
stangen naar omlaag; dan verdwenen ze één voor één van het
dekje; het laatst wipte de commandant zijn zeelaarzen over den rand
van het torentje, daalde in het nauwe kokertje af. Dan sloot weer
langzaam het deksel boven hem dicht.
 Eenige minuten bleef de onderzeeër zoo varen, een streep van het
glimmende dekje boven water, het eenzame torentje er boven-uit,
met een klein vlokkig schuimkopje voor den boeg, en wat wild water
achter zijn schroef. Het leek aldus een vreemd en geheimzinnig,
eigenlijk een onbeheerd vaartuig, een schepping van Jules Verne,
zooals dit vaartuig daar nu zonder menschelijk leven erop of erin,
voort schoof door de zee.

Nu begon langzaam het torentje te zakken; het dekje was het eerst
verdwenen, dan dompelde ineens het torentje onder, ... een smal wit
randje, — en niets meer.

Dit duurde weer een half uur; misschien lan[a72]ger, wellicht korter.
Het scheen me alweer een eeuwigheid...

Ik wist wat daar onder water nu gebeurde!... Ik kon ze me

voorstellen, die zwijgende, moedige, kerels, ieder bij zijn eigen
toestel, klaar bij de kranen en hefboomen; het turen naar de
peilglazen, het staren op het wijzerbord, waarlangs de naald
regelmatig voortschokte ... vooruit .... achteruit... En midden in het
vaartuigje, in het nauwe torentje, de commandant, het stuurwiel in de
handen, en hoe zijn bevelen kalm en kort naar beneden klinken
moesten, om eentonig herhaald te worden door de matrozen en
machinisten.

Ik wist immers alles wat daarginds — waar? — nu zou gaan

gebeuren, te midden van het wilde gewentel der wielen en het
gestamp van den motor; met den snoerenden band om de slapen,
de wrange lucht in de beklemdheid van die kleine stalen gevangenis,
die meters diep ergens onder de zee voort-schoot.

En ik wachtte maar, wachtte ... t o t ergens boven de wijde

eenzaamheid der zee zich iets zou vertoonen.

Toen, in-eens, vlak naast onzen "W a j a n g",[a73] borrelde even

het water, en meteen kwam het kleine torentje boven water uit!
 Ik zag het deksel opengaan; uit het kokertje staken het hoofd en de
schouders van den commandant; ... ik zag zijn witte trui, ik
onderscheidde zelfs de blonde knevels, opgedraaid boven den
vroolijken mond.

En eensklaps begon ik te wuiven naar dat vreemde, wonderlijke

verschijnsel, naar die kleine, zonderling gestreepte schelp, die daar
als van den zeebodem opgedoken kwam.

Nooit bracht ik vuriger groet aan onze Nederlandsche Marine dan

toen!

[a74]

Er wordt wel eens beweerd, dat in den tegenwoordigen tijd de

gezelligheid is zoek geraakt, welke vroeger het maken van lange
zee-reizen kenmerkte. Tot op zekere hoogte is dit waar. Dat komt,
omdat onze moderne zeeschepen veel te groot zijn, om het den
reizigers mogelijk te maken, hetzij het geheele vaartuig van boeg tot
plecht, van beneden tot boven te leeren kennen; en dat komt ook,
omdat het aantal passagiers dikwijls te groot is, soms wel ettelijke
duizenden, zoodat iemand gedurende de reis zich voelt, of hij zich
bevindt in een vreemd stadje, waarvan de bewoners alle talen der
wereld spreken, van wie er niet één bij een ander behoort, zoodat er
bijna niemand is, die gedurende de reis eenig belang stelt in zijn
omgeving.

Hoe grooter het schip, waarmee je vaart, —[a77] hoe sterker je dit
verschijnsel zult waarnemen. Doch aan den anderen kant is dus ook
waar gebleven, dat hoe kleiner het schip is, waarop je een zeereis
maakt, hoe meer gelegenheid je hebt, met de mede-passagiers en
ook met de leden der bemanning kennis te maken.

Zoo herinner ik me als een van m'n aardigste zee-reizen den

langen overtocht van Yokohama, de Japansche haven aan de
oostkust van het Aziatische werelddeel, naar San Francisco, de
westelijke haven van het Amerikaansche werelddeel.

En van eenige der eigenaardigste leden der equipage, den kapitein

en den scheepsdokter, wil ik jullie vertellen, om jullie een indruk te
geven van twee van zulke bizondere personages aan boord.

De kapitein sprak onvervalscht Amerikaansch; daartoe kneep hij

zijn neus dicht, zonder zijn handen te gebruiken, en probeerde dan
zijn gerekte klanken er door te snauwen; hij was ònverstaanbaar.
Zelfs zijn landgenooten betreurden dit, want hij moest een hartelijk
man zijn, die met iedereen een dagelijksch praatje trachtte te maken,
en waardig aan het hoofdeinde der tafel plaats nam,[a78] en
verontschuldigingen voor zijn schip bedacht, wanneer het soms
hevig slingerde op den weinig-stillen Stillen Oceaan.

De kapitein hield des Zondags inspectie, en sprak dan Japansch

met de Japansche bemanning, en Chineesch met de koks en
tafelboys, en Engelsch met de passagiers, en zuiver Amerikaansch
met zijn stafofficieren, — maar er was nooit iemand, die hiervan iets
navertellen kon; niemand kon hem ooit verstaan. Hij gaf ook eens
een korte verklaring bij de vertooning van een reeks lichtbeelden
over Japan en de Vereenigde Staten, doch noch Japanners, noch
Amerikanen herkenden zijn ongetwijfeld belangrijke aardrijkskundige
aanduidingen.
 Zondag-ochtends leidde hij de godsdienstoefening in het groote
salon, dat dan met Amerikaansche en Japansche vlaggen behangen
werd; hij snauwde dan door zijn neus bladzijde na bladzijde van de
gebruikelijke formulieren af. Alleen de scheepsdokter, die hem als
voorzanger ter zijde stond, was daaraan gewend, en wist wanneer
hij den kerkgangers het teeken moest geven, om met de
gezamenlijke antwoorden in te vallen.[a79]

Toch was hij een uiterst voorkomend kapitein! Want toen na den
tienden dag de Hawaï-eilanden in de buurt kwamen en iedereen
hem het onmogelijke kwam smeeken, om toch wat sneller vaart te
maken dan de matige 325 mijl per dag, opdat wij niet 's ochtends,
maar des avonds tevoren op Hawaï zouden aankomen, liet hij de
machines halve kracht draaien om ons dus onzen zin te geven,
opdat onze aankomst 's avonds viel.

Hij was een goed zeeman. Al

ging onze reis niet vlug, wat niet
zijn schuld was, toch kwam hij
precies op tijd aan den overkant,
na zeventien gelijkvormige
dagen met niets dan zee en
lucht, van den eenen kant van de
grootste onzer wereldzeeën naar
den anderen. En omdat er —
behalve de nietige Hawaï-
eilandjes — op heel dien langen
weg geen stukje land, geen
rotsje, geen zandkorreltje was,
om er zijn koers naar te richten,
vond[a82] ik het — zooals ik
trouwens èlke zeevaart knap
vind — een kranig stukje zeemanschap van hem.

Hij was een gelukkig zeeman bovendien, want als zijn reputatie
gold, dat, zoo lang hij reeds tusschen Japan en Amerika voer, hij op
elke reis naar San Francisco één dag had weten uit te winnen. Dat
hij op zijn terugvaart dan telkens weer een dag verloor, vergat men
wel-is-waar. Maar merkwaardig was dit verschijnsel toch wel. En de
dokter, die zich verbeeldde, dat hij veel geest bezat, hield eens,
terwijl al de jonge Amerikaansche meisjes dicht om hem heen zaten,
een soort openbare rekenles, om uit te rekenen, dat de kapitein
feitelijk e e n j a a r ouder was dan hij zich uitgaf, omdat hij bij het
bereiken van zijn 50-jarig kapiteinschap, met gemiddeld zeven
jaarlijksche reizen van Yokohama naar San Francisco, ongeveer 365
dagen zou hebben gesmokkeld. Toen de "Nippon-Maroe" op den
zevenden dag na het vertrek van Japan den 180sten lengtegraad
passeerde, was het dus de dokter, die een "drink" voorstelde op den
smokkelenden kapitein; waarop deze weer een dankdronk uitbracht,
[a83] welke echter voor niemand recht verstaanbaar was.

Ik denk wel, dat hij de rekenkundige opmerking maakte, dat hij op

zijn heen-en-weer reizen evenveel dagen o o s t w a a r t s
r e i z e n d e won, als t e r u g r e i z e n d e n a a r h e t w e s t e n
verloor.[a86]

De verklaring hiervan is de volgende, jongens!

De 180ste lengtegraad splitst den wereldbol in twee deelen. Bij

elken graad, welke in westelijke richting wordt afgelegd, is er een
verschil in zonnetijd van 4 minuten. Voor 2 x 180 of 360 graden geeft
dit 360 x 4 = 1440 minuten, of 24 uur. Door het kunstmiddeltje toe te
passen van den 180sten graad passeerende een dag te
verspringen, houdt men de tijdrekening in orde. Toen Magelhaen zijn
eerste reis om de wereld van oost naar west volbracht, passeerde hij
in September 1519 den 180sten graad; bij zijn terugkomst bemerkte
hij, tot zijn niet geringen schrik, dat hij één dag ten achter was,
zoodat hij en zijn katholiek scheepsvolk steeds op verkeerde dagen
hadden gevast!

Na den kapitein was de dokter de voornaamste man aan boord. Hij

gedroeg er zich dan ook naar. Voor de zieken had hij slechts weinig
tijd over, hetgeen in hun waarachtig belang was, zooals hij eens zelf
met treffende zelfkennis opmerkte.

Er was een Amerikaansche dame, die zich op[a87] elk uur van den
dag in steeds aantrekkelijker toiletten kleedde, en die de eenige was,
in staat, den dokter bij zijn beroep te houden. Zij was bij het aan-
boord-gaan uit haar rijtuig gevallen, had daarbij haar arm gekneusd.
Met Amerikaansche onpreutschheid liet zij ons allen haar arm
bekijken; doch alleen de dokter mocht die aanraken.

Er waren eenige ziekte-gevallen onder de voorschip-passagiers,

doch daar dit "voor de brug" bleef, liet hij de behandeling aan een
der bootslieden over. De zeezieke Japanners, die zijn hulp inriepen,
bekeek hij op een afstand, omdat hij als Amerikaan de meening
verkondigde, dat hij geen Japanners kon uitstaan, omdat hij hun gele
huidskleur niet verdragen kon.

Eénmaal trad hij slechts als dokter op. Een dikke vreemdeling
verscheen, met een stevig aangelegd hoofdverband aan tafel. "Wat
 beteekent dàt?!" vroeg iedereen. En toen fluisterde de
een den ander toe, dat er in het rooksalon door de
heeren onderling de een of andere verjaardag was
gevierd, en het slingerend schip een der heeren zijn
evenwicht[a90] had doen verliezen, zoodat deze met
zijn hoofd op een tafelrand was gevallen. Gelukkig
was de dokter er toevallig bij geweest.

"O!" zeiden de andere passagiers, ondeugend lachend, "zoo! zoo!

was de dokter tegenwoordig geweest bij dat verjaardagsfeestje!"

Iedereen begreep toen wel, dat het er gloeiend feestelijk moest zijn
toegegaan onder leiding van den scheepsdokter.

Onze dokter diende aan boord voornamelijk, om het gezelschap

gedurende de lange reis in de goede stemming te houden. Hij had
kleine handjes, vooral kleine voetjes, die in witte dekschoentjes
gekneld staken; hij droeg onberispelijk uitgesneden ochtend-,
wandel- en diner-jasjes, en onder zijn hoogen halsboord tipte een
marinestrikje, dat als een vlindertje boven het glanzend overhemd-
plastron fladderde.

Hij nam na tafel alle jonge meisjes beurt om beurt onder den arm
en wandelde met elk driemaal het dek af; en de oudere dames
vertrouwden hem al haar hartsgeheimen toe, wanneer hij gezellig
naast haar dekstoel kwam aanschuiven en geduldig haar lange
verhalen aanhoorde. Hij zong met[a91] een aardig smachtend
tenoortje, en behalve wat wijsjes uit operettes, kende hij ook malle
negerliederen en Spaansche ballade's, en neuriede drenzige
Japansche geisha-liedekens.

Maar Zondagsochtends zat hij toch weer heel ingetogen naast den
kapitein en wist precies, wanneer hij het teeken aan de gemeente
moest geven om in te vallen; bij de plechtige gezangen zong zijn
smachtend tenor-stemmetje, hoog boven het gemurmel der anderen
uit.
 De dokter was ook een vurig beoefenaar en
practisch voorstander van sport. Hij bezat een oud
jachtgeweer en daarmede lokte hij sommigen onzer
op de achterbrug, en bedacht een toestel, dat de vele
leege spuitwaterfleschjes in zee wierp, en ieder die
een fleschje aan scherven schoot, werd statig
ingeschreven op een uitvoerige lijst van prijswinners,
om den laatsten dag plechtig gehuldigd te worden.
Op de dokterslijst stond ten slotte èlkeen, want hij
wist zijn wedstrijden zoo in te[a94] richten, dat elke
passagier kans had op een der tallooze Stille
Oceaan-kampioenschappen.

's Morgens kreeg ieder der passagiers, die dan al aan dek was
gekomen, een langen schuifstok in de hand en moest met platte
houten schijven mikken naar een nummerbord, dat op de planken
afgeteekend stond. Deze kamp won een zeer luidruchtig
Amerikaansch juffertje uit Philadelphia, van wie vooral de jongelui
veel werk maakten, totdat er gemompeld werd, dat een der oudere
heeren met streepjes-opschrijven in haar voordeel geknoeid zou
hebben, om aldus zelf een streepje voor te krijgen. De partij slagbal
won de Amerikaansche groep glansrijk tegen de andere
vreemdelingen; maar de partijen waren niet eerlijk verdeeld, omdat
elk Amerikaan een verzot slagbalspeler is, en er onder de anderen
waren, die den slagknuppel voor het eerst en zelfs ten-onderste-
boven hanteerden. Doch den volgenden dag legde Amerika het weer
af met touwtrekken; en dat de tegenpartij het won, kwam door den
Spanjaard, die, naar zijn listigen aard, het eind van het touw stiekum
door een dekring had gehaald. Een hinderniswedstrijd won de Belg,
die[a95] alléén bij de eindstreep aankwam, omdat alle overige
nationaliteiten voor het roetvat teruggeschrokken waren. De Zwitser
won den kegelwedstrijd; Bill, de Amerikaan, won het diabolospel;
een Japanner won, dank zij zijn vlugge en verrassende sprongen,
den schermwedstrijd; en de vele andere behendigheids-wedstrijden
werden gewonnen door elk der dames één.
 Nederland won óók een wedstrijd — i k mag er mij op beroemen!
Want àl de sportende heeren deden mee aan dien
hardloopwedstrijd. Die leuke scheepsdokter had 't bedacht; en dit
ging zoo. We hadden elk een fleschje bier in de hand; aan het eind
van het dek zaten de niet-sportende heeren met een kurketrekker op
ons te wachten. Ze hadden ons fleschje te ontkurken, haastig leeg te
drinken, en wie van ons dan het eerst zijn leege fleschje weer aan
het begin van het dek terugbracht, had 't gewonnen.

Ieder onzer koos zijn eigen partij-genoot. Er was een dikke oude
Duitsche heer en die wilde wel mijn helper zijn.

Dat won ik ze toen allemaal af, met wel een half dek voorsprong!
Want toen ik tegelijk met de ande[a96]ren kwam aangerend, had de
Duitscher met beproefde hand den kurketrekker op de kurk gezet;
meteen plukte hij er vaardig de kurk uit; met één klokkend geluid
was het fleschje al door hem leeggedronken. Zelfs kon ik stapvoets
terugwandelen naar de eindstreep, terwijl de rest zich nog wanhopig
zat te verslikken.

Bij dit alles was de dokter de spelleider, de

wedstrijd-regelaar, de kamprechter. Bij de
prijsuitdeeling voerde de kapitein wel-is-waar
het woord, doch de dokter moest het daarna
duidelijkshalve nog eens over doen. Dan
ontving élke dame een zijden zakdoekje en
élke heer een paar manchetknoopen met den
scheepsnaam er op, want elk van ons had
immers een wedstrijd gewonnen.

Toen ik het gewonnen knoopenpaar eerlijk

wilde deelen met mijn Duitsche
wedstrijdgenoot, wilde deze daarvan niets weten; de Duitscher
lachte gemoedelijk en zei: "Ik heb het beste deel gehad ... het bier!"
[a99]

Die aan de steng kan komen, zal de vlag wel krijgen.

—o—

"Ik zal vóór niet afvallen", zei de stuurman, en hij stond achter het
roer.

—o—

Naar de Oost is de wereld nog niet.

—o—

Wie jufferhanden heeft, moet met geen matrozen klop-in-'t-handje

spelen.

—o—
[a102]

Wie onder zeil is gegaan, moet aan boord blijven.

—o—

't Is leuk zeilen met den wind achter.

—o—
 De voorspoedige wind maakt geen goed matroos.

—o—

Het moeten hooge masten zijn, die bij 't zwerk zullen zeilen.

—o—

Geef een hond een kwaden naam, dan mag hij wel over boord
springen.

—o—

Een vrouwenhaar trekt meer dan een marszeil.

—o—
[a103]

"Daar geef ik de vierkante wereld om," zei de matroos.

—o—

Men moet het roer leggen over het boord, waar men het wil binden.

—o—

Een goed zeeman valt ook wel eens over boord.

—o—

Als de wind komt voor den regen,

Daaraan is niet veel gelegen:
Maar als regen komt voor wind,
Berg je zeilen dan gezwind.

—o—

De beste stuurlui staan aan wal;

De slechte vindt men overal!