κυριεύω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek κυριεύω (kurieúō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ci.ɾiˈe.vo/
• Hyphenation: κυ‧ρι‧εύ‧ω

Verb

κυριεύω • (kyriévo) (past κυρίευσα/κυρίεψα, passive κυριεύομαι, p‑past κυριεύθηκα/κυριεύτηκα, ppp κυριευμένος) (transitive)

1. (military) to capture, to take possession of
2. (military) to conquer
3. (figuratively, of a feeling) to overcome, to overwhelm, to take hold of, to take possession of

Conjugation

κυριεύω   κυριεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	κυριεύω	κυριεύσω, κυριέψω	κυριεύομαι	κυριευθώ, κυριευτώ
2 sg	κυριεύεις	κυριεύσεις, κυριέψεις	κυριεύεσαι	κυριευθείς, κυριευτείς
3 sg	κυριεύει	κυριεύσει, κυριέψει	κυριεύεται	κυριευθεί, κυριευτεί
1 pl	κυριεύουμε, [‑ομε]	κυριεύσουμε, [‑ομε], κυριέψουμε, [‑ομε]	κυριευόμαστε	κυριευθούμε, κυριευτούμε
2 pl	κυριεύετε	κυριεύσετε, κυριέψετε	κυριεύεστε, κυριευόσαστε	κυριευθείτε, κυριευτείτε
3 pl	κυριεύουν(ε)	κυριεύσουν(ε), κυριέψουν(ε)	κυριεύονται	κυριευθούν(ε), κυριευτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	κυρίευα	κυρίευσα, κυρίεψα	κυριευόμουν(α)	κυριεύθηκα, κυριεύτηκα
2 sg	κυρίευες	κυρίευσες, κυρίεψες	κυριευόσουν(α)	κυριεύθηκες, κυριεύτηκες
3 sg	κυρίευε	κυρίευσε, κυρίεψε	κυριευόταν(ε)	κυριεύθηκε, κυριεύτηκε
1 pl	κυριεύαμε	κυριεύσαμε, κυριέψαμε	κυριευόμασταν, (‑όμαστε)	κυριευθήκαμε, κυριευτήκαμε
2 pl	κυριεύατε	κυριεύσατε, κυριέψατε	κυριευόσασταν, (‑όσαστε)	κυριευθήκατε, κυριευτήκατε
3 pl	κυρίευαν, κυριεύαν(ε)	κυρίευσαν, κυριεύσαν(ε), κυρίεψαν	κυριεύονταν, (κυριευόντουσαν)	κυριεύθηκαν, κυριευθήκαν(ε), κυριεύτηκαν, κυριευτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα κυριεύω ➤	θα κυριεύσω / κυριέψω ➤	θα κυριεύομαι ➤	θα κυριευθώ / κυριευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα κυριεύεις, …	θα κυριεύσεις / κυριέψεις, …	θα κυριεύεσαι, …	θα κυριευθείς / κυριευτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κυριεύσει / κυριέψει   έχω, έχεις, … κυριευμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … κυριευθεί / κυριευτεί   είμαι, είσαι, … κυριευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κυριεύσει / κυριέψει   είχα, είχες, … κυριευμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … κυριευθεί / κυριευτεί   ήμουν, ήσουν, … κυριευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κυριεύσει / κυριέψει   θα έχω, θα έχεις, … κυριευμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … κυριευθεί / κυριευτεί   θα είμαι, θα είσαι, … κυριευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κυρίευε	κυρίευσε, κυρίεψε	—	κυριεύσου, κυριέψου
2 pl	κυριεύετε	κυριεύστε, κυριέψτε	κυριεύεστε	κυριευθείτε, κυριευτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	κυριεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας κυριεύσει / κυριέψει ➤		κυριευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	κυριεύσει, κυριέψει		κυριευθεί, κυριευτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• κυρίευση f (kyríefsi)

 

• and see: κύριος (kýrios)