پرش به محتوا

اخلاق فضیلت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اخلاق فضیلت به آن دسته از نظریه‌های اخلاقی هنجاری گفته می‌شود که بر فضیلت‌های ذهن و شخصیت تأکید دارند و در تقابل با نظریه‌های وظیفه‌گرا و نتیجه‌گرا قرار می‌گیرد.[۱] اولین نظریه‌های اخلاق فضیلت به سقراط بازمی‌گردد. افلاطون، ارسطو و رواقیان این نظریه‌ها را گسترش دادند. از جمله فضیلت‌گرایان معاصر می‌توان به السدیر مک‌اینتایر اشاره کرد.

منابع

[ویرایش]
  1. جین پورتر. «اخلاق فضیلت». قبسات 1378 شماره 13.