پرش به محتوا

معادله همیلتون–ژاکوبی–اینشتین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

معادله همیلتونی-ژاکوبی-اینشتین یا معادله اینشتین-همیلتونی-ژاکوبی در نسبیت عام، معادله ای در فرمولبندی همیلتونی ژئومترودینامیک با استفاده از اَبَرفضاست که در سال ۱۹۶۲ توسط ای پرس منتشر شد. نام آن برگرفته از نامهای آلبرت اینشتین، کارل گوستاو یاکوب یاکوبی و ویلیام همیلتون است.[۱] معادله همیلتونی-ژاکوبی-اینشتین به اندازه هر ده معادله اینشتین اطلاعات در خود گنجانده است.[۲] این معادله تغییریافته معادله همیلتونی-یاکوبی مکانیک کلاسیک است که می توان آن را از عمل اینشتین-هیلبرت و با استفاده از اصل کمترین عمل در صورت گرایی ای دی ام استنتاج کرد.

منابع

[ویرایش]
  1. A. Peres (1962). "On Cauchy's problem in general relativity - II". Nuovo Cimento. Vol. 26, no. 1. Springer. p. 53-62.
  2. U.H. Gerlach (1968). "Derivation of the Ten Einstein Field Equations from the Semiclassical Approximation to Quantum Geometrodynamics". Physical Review. Vol. 177, no. 5. Princeton, USA. p. 1929-1941. doi:10.1103/PhysRev.177.1929.