Saltar ao contido

Catéter Hickman

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Catéter Hickman
Aviso médico.
Aviso médico.
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos.
Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

Un catéter Hickman[1] ou catéter da liña Hickman é un catéter venoso central tunelizado que se usa principalmente para a administración de quimioterapia ou outros medicamentos, así como para a extracción de sangue para a súa análise. Algúns tipos utilízanse principalmente con fins de aférese ou diálise . Tamén se utilizaron na nutrición parenteral total (NPT).[2] As liñas Hickman poden permanecer no seu lugar durante períodos prolongados e úsanse cando se require acceso intravenoso a longo prazo.

Os catéteres venosos a longo prazo estiveron dispoñibles en 1968, e o deseño foi mellorado polo doutor John W. Broviac (n. 1942), un nefrólogo con sede en East Lansing, Míchigan, en 1973. Robert O. Hickman, de quen recibe o nome do sistema, modificou aínda máis os principios en 1979 cun túnel subcutáneo e un manguito de Dacron (polietileno tereftalato) que formaba unha barreira contra a infección. O doutor Robert O. Hickman (1927-2019) foi nefrólogo pediátrico no Seattle Children's Hospital de Seattle.

Inserción

[editar | editar a fonte]

As liñas de Hickman insírense baixo anestesia local con ou sen sedación por un nefrólogo, un radiólogo intervencionista ou un cirurxián, ou con anestesia xeral. A inserción implica dúas incisións, unha na vea xugular ou outra vea ou suco próximo, e outra na parede torácica. No primeiro lugar da incisión, créase un túnel desde alí até o último lugar da incisión, e o catéter é empuxado a través deste túnel até que "sae" da última incisión. A zona de saída é onde sae o lumen (simple, dobre ou múltiple) da parede torácica. A continuación, o catéter da entrada insírese de novo a través do sitio de entrada e avanza ata a vea cava superior, preferiblemente preto da unión desta e a aurícula dereita do corazón. A incisión de entrada está suturada. O catéter na saída está asegurado por medio dun "manguito" xusto debaixo da pel, e a luz (lumen/lumina) mantense no seu lugar doutro xeito mediante unha gasa estéril centrada na incisión de saída, que tamén serve para evitar unha posible contaminación. Durante todo o procedemento, utilízanse ultrasóns e raios X para determinar a posición do catéter.

As complicacións potenciais da colocación desta liña inclúen hemorraxia e pneumotórax durante a inserción e trombose ou infección en fases posteriores. Polo tanto, os pacientes cunha liña de Hickman requiren lavados regulares do catéter con solución salina normal, para evitar que a liña se bloquee por coágulos de sangue. Evitar a contaminación no lugar de saída e asegurarse de que o lume se lave con frecuencia é especialmente importante para os pacientes oncolóxicos, xa que poden ter inmunocomprometido como resultado da quimioterapia citotóxica. A pirexia (febre) é un dos síntomas da contaminación. Este síntoma e outros, incluíndo a observación de inchazo ou sangrado na zona de saída, indican que o paciente debe buscar atención médica o antes posible.

  1. Vygon, Campus (2021-02-23). "El catéter Hickman: ¿qué es y para qué sirve?". Campus Vygon (en castelán). Consultado o 2023-05-01. 
  2. Buchman, Alan L.; Scolapio, James; Fryer, Jon (2003-04). "AGA technical review on short bowel syndrome and intestinal transplantation". Gastroenterology 124 (4): 1111–1134. ISSN 0016-5085. doi:10.1016/s0016-5085(03)70064-x. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Bard Access Systems, Hickman, Leonard and Broviac Central Venous Catheters instruction manual.
  • "A silicone rubber atrial catheter for prolonged parenteral alimentation" 136: 602–6. PMID 4632149. 
  • "A modified right atrial catheter for access to the venous system in marrow transplant recipients" 148: 871–5. PMID 109934. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]