Прејди на содржината

Руска православна црква

Координати: 55°42′40″N 37°37′45″E / 55.71111° СГШ; 37.62917° ИГД / 55.71111; 37.62917
Од Википедија — слободната енциклопедија
Руски православен крст
Руска православна црква
Русская православная церковь
КратенкаРПЦ
КласификацијаИсточна православна
ПравецРуско православие
СписиСептуагинта, Нов завет
БогословиеИсточна православна теологија
НадлежностЕпископска
НадлежностСвети синод на Руската православна црква
Устројствопричестување
ПриматПатријарх Кирик I Московски
Епископи382 (2019)[1]
Свештенството40.514 свештеници со полно работно време, вклучувајќи 35.677 презвитери и 4.837 ѓакони
Парохии38,649 (2019)[1]
Епархии314 (2019)[2]
Манастири972 (474 машки и 69 женски) (2019)[1]
ЗдруженијаСветски совет на црквите[3]
ПодрачјеРусија, постсоветските држави, руската дијаспора
Јазикцрковнословенски, руски
БогослужбаВизантиски обред
СедиштеМанастир Данилов, Москва, Русија
55°42′40″N 37°37′45″E / 55.71111° СГШ; 37.62917° ИГД / 55.71111; 37.62917
ТериторијаРуска Федерација
Владенија
ОсновачАпостол Андреј, Владимир Велики
Потекло988
Киевски Рус
Независност1448
Признавањекако посебна патријаршија во 1589 од страна на Цариград
Членови100,000,000>140,000,000 во Русија[4]
(Проценките на активните членови се движат од 21.000.000 до 28.000.000.)[5]
90,000,000+ ширум светот[6]
Други називиРуска црква
Московска патријаршија
Мрежно местоpatriarchia.ru

Руска православна црква (руски: Русская православная церковь) — автокефална национална црква во Русија со ранг патријаршија.

Историја

[уреди | уреди извор]

Во 988 година кнезот Владимир од Киев (подоцна Свети Владимир) го прифатил византиското православие и наредил да се покрсти неговото население. До XIV век метрополата Киев и цела Русија (главата на Руската црква) се сместила во Москва, нездоволните западни руски кнежевства се здобиле со привремени довоени метрополи, но влста подоцна повторно се централизирала во Москва. Во XV век црквата го отфрлила прифаќањето на Исидор од метрополата да се обедини со Западната црква и назначиле нивна незвисна метропола. Москва се издигнала самата себеси како „трет Рим“ и како последен бастион на православието; во 1859 година, главата на Руската црква се здобила со титулата патријарх, и стигнала до нивото на патријарсите во Констнтинопол, Александрија, Антиохија и Ерусалим.

Царот Алексеј се моли пред моштите на Митрополитот Филип

Реформите од Никеа предизвикале шизма во самата црква и Петар I го укинал патријархатот во 1721 година, ставајќи ја црковната администрација во државен депатман. Патријархатот повторно се основал во 1917 година, два месеца пред Болшевичката револуција, но под советите на црквата ѝ биле одземени нејзините легални права и практично ја потиснале. Руската православна црква во САД станала незвисна од Москва во 1970 година.[7]

  1. 1,0 1,1 1,2 „Внутренняя жизнь и внешняя деятельность Русской Православной Церкви с 2009 года по 2019 год“. Патриархия.ru.
  2. „Доклад Святейшего Патриарха Кирилла на Епархиальном собрании г. Москвы (20 декабря 2019 года) / Патриарх / Патриархия.ru“. Патриархия.ru.
  3. www.oikoumene.org
  4. „Russia“. State.gov. Посетено на 2009-05-06.
  5. „CIA - The World Factbook - Russia“. Cia.gov. Архивирано од изворникот на 2015-07-03. Посетено на 2009-05-06.
  6. „Adherents.com“. Adherents.com. Архивирано од изворникот на 2008-07-24. Посетено на 2009-05-06.
  7. Британика Енциклопедиски Речник. Топер, МПМ, 2005, Книга 8, стр. 136

Поврзано

[уреди | уреди извор]