Naar inhoud springen

Pierre-Emerick Aubameyang

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pierre-Emerick Aubameyang
Pierre-Emerick Aubameyang
Persoonlijke informatie
Volledige naam Pierre-Emerick Emiliano François Aubameyang
Bijnaam Auba[1][2]
Geboortedatum 18 juni 1989
Geboorteplaats Laval, Vlag van Frankrijk Frankrijk
Lengte 186 cm
Been Rechts[3]
Positie Aanvaller[4]
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
Rugnummer 10
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
1995–1997
1997–1998
1998–1999
1999–2001
2001–2005
2005–2007
2007–2008
Vlag van Frankrijk ASL L'Huisserie Football
Vlag van Frankrijk OGC Nice
Vlag van Frankrijk ASL L'Huisserie Football
Vlag van Frankrijk Stade Lavallois
Vlag van Frankrijk FC Rouen
Vlag van Frankrijk SC Bastia
Vlag van Italië AC Milan
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2008–2011
2008–2009
2009–2010
2010–2011
2011
2011–2013
2013–2018
2018–2022
2022
2022–2023
2023–
Vlag van Italië AC Milan
Vlag van Frankrijk Dijon FCO
Vlag van Frankrijk Lille OSC
Vlag van Monaco AS Monaco
Vlag van Frankrijk AS St.-Étienne
Vlag van Frankrijk AS St.-Étienne
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Vlag van Engeland Arsenal
Vlag van Spanje FC Barcelona
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
0(0)
34(8)
14(2)
19(2)
33(8)
54(29)
144(98)
128(68)
18(11)
15(1)
0(0)
Interlands **
2009
2012
2009–2022
Vlag van Frankrijk Frankrijk –21
Vlag van Gabon Gabon –23
Vlag van Gabon Gabon
1(0)
3(1)
72(30)

* Bijgewerkt op 8 augustus 2023
** Bijgewerkt op 8 augustus 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Pierre-Emerick Emiliano François Aubameyang (Laval, 18 juni 1989) is een Gabonees-Frans voetballer die doorgaans speelt als aanvaller. Hij verruilde Chelsea in juli 2023 transfervrij voor Olympique Marseille. Hiervoor speelde hij voor onder andere Borussia Dortmund en Arsenal. Aubameyang maakte in 2009 zijn debuut in het nationale team van Gabon.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Vroegere carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Aubameyang werd in januari 2007 opgenomen in de jeugdacademie van AC Milan. Hij werd door de Rossoneri driemaal uitgeleend aan een club uit de Ligue 1: eerst aan Dijon, daarna aan Lille en vervolgens aan AS Monaco.[4] Bij Dijon kwam hij het meest in actie: in het seizoen 2008/09 werd hij 39 maal opgesteld in de Ligue 2 en de Coupe de la Ligue. Bij Monaco speelde Aubameyang in het seizoen 2010/11 negentien competitiewedstrijden.[3] In januari 2011 werd hij uitgeleend aan AS Saint-Étienne. In juli 2011 werd zijn huurcontract verlengd met zes maanden en in december 2011 nam AS Saint-Étienne hem definitief over voor een bedrag van ruim anderhalf miljoen euro.[4] Bij zijn nieuwe club maakte Aubameyang op 22 februari 2012 tegen Lorient een hattrick. In het seizoen 2011/2012 maakte hij uiteindelijk in de Ligue 1 zestien doelpunten. Tijdens het seizoen 2012/2013 maakte hij negentien doelpunten en speelde hij 37 van de 38 competitiewedstrijden. Alleen Zlatan Ibrahimović (Paris Saint-Germain) maakte die jaargang meer doelpunten (dertig).[5]

Borussia Dortmund

[bewerken | brontekst bewerken]
Aubameyang in 2014

Op 4 juli 2013 zette Pierre-Emerick Aubameyang zijn handtekening onder een vijfjarig contract bij Borussia Dortmund, dat een bedrag van ruim elf miljoen euro betaalde.[6] In het seizoen 2013/14 maakte hij zijn debuut voor Dortmund in de competitiewedstrijd tegen FC Augsburg (0–4 winst). Hij maakte drie doelpunten, op aangeven van Marcel Schmelzer, Marco Reus en Robert Lewandowski.[7] Aubameyang was de eerste Gabonees die actief was in de Duitse competitie.[8] Met Dortmund bereikte hij in zijn eerste seizoen in Duitsland de finale van het Duitse bekertoernooi en de tweede plaats in de competitie.[9] In het seizoen 2014/15 stond Dortmund in de eerste weken na de winterstop op de achttiende en laatste plaats. Aubameyang hielp de club die positie te verlaten door op 7 februari 2014 twee doelpunten te maken tegen SC Freiburg (0–3 winst). Aubameyang verlengde in juli 2015 zijn contract bij Dortmund met twee jaar tot juni 2020, ondanks vermeende interesse van clubs als Arsenal en Tottenham Hotspur.[10] Aubameyang was in de eerste acht competitiewedstrijden van het seizoen 2015/16 telkens ten minste eenmaal trefzeker (tien doelpunten in totaal), een record in het Duits voetbal.[11] De Pool Robert Lewandowski (Bayern München) miste een van de eerste acht competitieduels, maar was vaker trefzeker dan Aubameyang (twaalfmaal in totaal). Op 22 oktober 2015 maakte Aubameyang een hattrick in de Europa League-groepswedstrijd tegen het Azerbeidzjaanse Qäbälä.[12] Drie dagen later maakte Aubameyang wederom een hattrick, nu in de Bundesliga-wedstrijd tegen FC Augsburg (5–1 overwinning).[13] Daarmee kwam hij op een totaal van dertien doelpunten in tien wedstrijden.[3]

Aubameyang werd aan het einde van het seizoen 2016/17 voor de eerste keer in zijn loopbaan gekroond tot topscorer in de Bundesliga. Hij scoorde op 20 mei 2017 in de afsluitende thuiswedstrijd tegen Werder Bremen (4-3) twee keer. Daarmee eindigde hij op een totaal van 31 competitietreffers in 32 duels. Dat was een persoonlijk record. Nummer twee Robert Lewandowski eindigde op 30 doelpunten. Het was de eerste keer in 43 jaar dat er twee spelers in één seizoen op dertig of meer goals uitkwamen in de hoogste Duitse voetbaldivisie[14] Aubameyang maakte op 27 mei 2017 ook het winnende doelpunt tijdens een 1–2 overwinning op Eintracht Frankfurt in de finale van het toernooi om de DFB-Pokal 2016/17. Daarmee bezorgde hij zijn ploeg de beker en kwam het seizoenstotaal aan treffers in competitie-, beker- en Europees verband samen op veertig, ook een persoonlijk record.

Aubameyang verruilde Dortmund in januari 2018 voor Arsenal, de nummer zes van de Premier League op dat moment. Dat betaalde 63 miljoen euro voor hem, een clubrecord.[15] Na tien doelpunten in dertien speelronden in zijn eerste halfjaar, maakte hij in het seizoen 2018/19 22 competitiedoelpunten. Daarmee werd hij gedeeld topscorer van de Premier League (samen met Sadio Mané en Mohamed Salah). Aubameyang eindigde de competitie van 2019/20 opnieuw met 22 goals. Daarmee werd hij deze keer tweede op de topscorerslijst, achter Jamie Vardy. Zijn doelpunten ten spijt, werd Arsenal dat jaar achtste, de slechtste eindklassering sinds 1994/95. Hij won dat jaar wel de FA Cup met de Engelse club. Aubameyang maakte daarbij in zowel de halve finale (2–0 tegen Manchester City) als in de finale (2–1 tegen Chelsea) beide doelpunten voor Arsenal. Hij schoot zijn team in augustus 2020 vervolgens ook naar winst in de wedstrijd om het Community Shield, tegen Liverpool. Eerst door Arsenal op 1–0 te zetten en uiteindelijk door de laatste strafschop in de beslissende penaltyserie binnen te schieten. Hierna ging het anderhalf jaar aanzienlijk minder. Aubameyang scoorde in 2020/21 tien keer, zijn laagste seizoenstotaal in tien jaar. Dit werd in de eerste helft van 2021/22 niet beter. Op 1 februari 2022 werd in samenspraak met Arsenal zijn contract ontbonden vanwege een mogelijke overstap naar FC Barcelona.[16][17]

Op 2 februari 2022 maakte FC Barcelona de komst van Aubameyang bekend. Hij tekende tot medio 2025 met een optie om medio 2023 het contract te ontbinden. De afkoopclausule bedroeg 100 miljoen.[18] Zijn daadwerkelijke verblijf duurde zes maanden. Daarin maakte hij elf doelpunten in zeventien competitieronden. Drie daarvan maakte hij op 27 februari 2022, tijdens een met 4–0 gewonnen duel thuis tegen Athletic Bilbao. Aubameyang scoorde ook onder andere twee keer tegen Real Madrid en twee keer tegen Celta de Vigo. Prijzen leverde het Barcelona dat seizoen niet op. Toen de Spaanse club in juli 2022 Robert Lewandowski kocht, raakte Aubameyang zijn basisplaats kwijt.

Aubameyang verruilde Barcelona begin september 2022 voor Chelsea, waar hij voor twee seizoenen tekende.[19] Hier moest hij gaan concurreren met onder anderen Christian Pulisic, João Félix en Raheem Sterling. Hij werd nooit basisspeler bij de Engelse ploeg. Chelsea schreef hem in de tweede helft van het seizoen ook niet in voor de knock-outfase van de Champions League.

Olympique de Marseille

[bewerken | brontekst bewerken]

Aubameyang verruilde Chelsea in juli 2023 transfervrij voor Olympique de Marseille, de nummer drie van Frankrijk in het voorgaande seizoen.[20]

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Europees Totaal
Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass.
2008/09 AC Milan Vlag van Italië Serie A 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Dijon Vlag van Frankrijk Ligue 2 34 8 2 3 0 0 37 8 2
2009/10 Lille OSC Vlag van Frankrijk Ligue 1 14 2 0 1 0 0 9 0 2 24 2 2
2010/11 AS Monaco 19 2 3 4 0 0 23 2 3
Saint-Étienne 14 2 0 0 0 0 14 2 0
2011/12 36 16 13 2 2 0 38 18 13
2012/13 Saint-Étienne 37 19 14 8 2 2 45 21 16
2013/14 Borussia Dortmund Vlag van Duitsland Bundesliga 32 13 5 7 2 1 9 1 0 48 16 6
2014/15 33 16 8 5 6 3 8 3 2 46 25 13
2015/16 32 25 6 4 3 3 14 11 3 50 39 12
2016/17 32 31 5 5 2 2 9 7 1 46 40 8
2017/18 16 13 5 2 4 0 6 4 0 24 21 5
Arsenal Vlag van Engeland Premier League 13 10 5 1 0 0 14 10 5
2018/19 38 22 7 3 1 0 12 8 4 53 31 11
2019/20 36 22 5 2 4 0 6 3 0 44 29 5
2020/21 29 10 3 2 2 0 8 3 1 39 15 4
2021/22 14 4 1 1 3 3 15 7 4
FC Barcelona Vlag van Spanje Primera División 17 11 1 0 0 0 6 2 0 23 13 1
2022/23 1 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0
Chelsea Vlag van Engeland Premier League 15 1 0 0 0 0 6 2 1 21 3 1
2023/24 Olympique Marseille Vlag van Frankrijk Ligue 1 34 17 8 2 1 0 15 12 3 51 30 11
TOTAAL 476 244 91 52 32 14 108 56 17 656 333 122

*Bijgewerkt t/m 15 juli 2024.

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Aubameyang werd voor het eerst geselecteerd voor het Gabonees voetbalelftal op 25 maart 2009. Zijn vader speelde ook al voor het elftal van Gabon. Een maand eerder had hij nog gedebuteerd voor Jong Frankrijk in een vriendschappelijke wedstrijd tegen de leeftijdgenoten van Tunesië (1–1). Op 28 maart 2009 volgde echter zijn debuut voor Gabon in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Marokko. In de 34ste minuut maakte hij het eerste doelpunt (eindstand 1–2 winst).[21]

In juni 2012 nam hij met Gabon deel aan de Olympische Spelen in Londen. In de eerste groepswedstrijd tegen Zwitserland (1–1) maakte 'Auba' het eerste en voorlopig enige Olympische doelpunt voor Gabon ooit. De ploeg kwam nadien niet meer tot scoren en werd uitgeschakeld in de groepsfase van het olympisch voetbaltoernooi.

Gedurende het Afrikaans kampioenschap 2015 was Aubameyang de aanvoerder van Gabon en maakte hij in de eerste groepswedstrijd tegen Burkina Faso de openingstreffer (0–2 winst).[3] Met zijn land kwam hij niet verder dan de groepsfase. Twee jaar later, toen Gabon gastheer was van het toernooi om de Africa Cup, herhaalde dat scenario zich. Onder leiding van de Spaanse bondscoach José Antonio Camacho strandde de ploeg in de groepsfase na drie gelijke spelen, tegen achtereenvolgens Guinee-Bissau (1-1), Burkina Faso (1-1) en Kameroen (0-0). Aubameyang nam beide treffers voor zijn rekening in de voorronde.

Op 19 mei 2022 kondigde Patrick-Emerick Aubameyang officieel zijn internationale pensionering aan na 73 interlands en 30 doelpunten.

Aubameyang is de zoon van voormalig Gabonees international voetballer Pierre Aubameyang en jongere halfbroer van Catilina en Willy, die beiden in de jeugd van AC Milan hebben gespeeld. Zijn moeder is Spaans en heeft roots in El Barraco. Aubameyang is getrouwd met Alysha Behague. Het echtpaar heeft twee zonen. Aubameyang spreekt Frans, Engels, Spaans, Italiaans en Duits.

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Frankrijk AS Saint-Étienne
Coupe de la Ligue 1x 2012/13
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
DFB-Pokal 1x 2016/17
DFL-Supercup 2x 2013, 2014
Vlag van Engeland Arsenal
FA Cup 1x 2019/20
FA Community Shield 1x 2020
Individueel
Afrikaans voetballer van het jaar 1x 2015
Premier League Golden Boot 1x 2019
  1. Coach's protest halts play as 'Auba' seals Dortmund win Ryland James, AFP, 21 februari 2016.
  2. 'Auba' on 20 goals as Dortmund trim Bayern's lead Bangkok Post, 31 januari 2016.
  3. a b c d Spelersprofiel op soccerway.com
  4. a b c Spelersprofiel op transfermarkt.co.uk
  5. (fr) Topscorersoverzicht op de officiële website van de Franse competitie
  6. (en) Borussia Dortmund sign Pierre-Emerick Aubameyang from St-Etienne The Guardian, 4 juli 2013
  7. Wedstrijdgegevens op soccerway.com
  8. (en) AUBAMEYANG HAT-TRICK HAS DORTMUND FLYING op de officiële website van de Bundesliga, 10 augustus 2013
  9. Spelersprofiel op national-football-teams.com
  10. Dortmund legt gewilde Aubameyang langer vast Voetbal International, 31 juli 2015
  11. (en) TSG 1899 Hoffenheim 1–1 Borussia Dortmund BBC, 23 september 2015
  12. Hattrick Aubameyang brengt Dortmund zeldzaam succes Voetbal International, 22 oktober 2015
  13. Aubameyang wijst BVB ook tegen Augsburg de weg Voetbal International, 25 oktober 2015
  14. Aubameyang krijgt 'kanon' als topscorer van de Bundesliga, Algemeen Dagblad, 20 mei 2017
  15. Arsenal maakt van Aubameyang duurste aankoop in clubhistorie Voetbal International, 31 januari 2018
  16. (en) Aubameyang leaves club by mutual consent. www.arsenal.com. Geraadpleegd op 1 februari 2022.
  17. Weg Aubameyang naar Camp Nou ligt open; Arsenal ontbindt contract. nos.nl. Geraadpleegd op 1 februari 2022.
  18. (en) FC Barcelona sign Pierre-Emerick Aubameyang. www.fcbarcelona.com. Geraadpleegd op 2 februari 2022.
  19. [1], NU.nl, 2 september 2022
  20. Pierre-Emerick Aubameyang: Chelsea striker joins Marseille BBC, 21 juli 2023
  21. Wedstrijdgegevens op national-footbal-teams.com
Zie de categorie Pierre-Emerick Aubameyang van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.