Przejdź do zawartości

Carl Anderson (piosenkarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carl Anderson
Imię i nazwisko

Carlton Earl Anderson

Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1945
Lynchburg

Data i miejsce śmierci

23 lutego 2004
Los Angeles

Zawód

piosenkarz, aktor

Współmałżonek

Veronica Porché
(1992–2004; jego śmierć)

Lata aktywności

1965–2004

Carlton Earl „Carl” Anderson (ur. 27 lutego 1945 w Lynchburg, zm. 23 lutego 2004 w Los Angeles) – amerykański piosenkarz i aktor.

Odtwórca roli Judasza Iskarioty w filmowej wersji opery rockowej Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice’a Jesus Christ Superstar (1973), za którą został dwukrotnie nominowany do nagrody Złotego Globu[1].

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Lynchburg w Wirginii wraz ze swoim identycznym bratem bliźniakiem, Charlesem Edwardem, który zmarł na zapalenie oskrzeli w wieku 11 miesięcy[2]. Dorastał w skromnym domu przy Boston Avenue wraz z dziesięciorgiem rodzeństwa, które przeżyło[2]. Jego ojciec, James, był hutnikiem, a matka, Alberta, pracowała jako krawcowa. Anderson po raz pierwszy zaczął śpiewać i występować jako dziecko wraz z rodziną w kościele baptystów Rivermont Baptist Church w Wirginii[3].

W połowie lat sześćdziesiątych Anderson uczęszczał do szkoły średniej Dunbar High School, w której występowała segregacja rasowa, gdzie śpiewał w szkolnym chórze. W 1962, już jako junior, pełnił funkcję dyrygenta studenckiego chóru. Po ukończeniu pierwszej klasy, Anderson porzucił szkołę i zaciągnął się do United States Air Force, służąc jako technik łączności. Jego doświadczenie w śpiewaniu w Konkursie Talentów Sił Powietrznych Świata po raz pierwszy skłoniło Andersona do rozważenia kariery muzycznej. Po dwuletniej służbie wojskowej Anderson wrócił do Lynchburg, gdzie w 1965 ukończył szkołę średnią[2].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1969 Anderson przeprowadził się do Waszyngtonu. Jednocześnie zapisał się na zajęcia na Uniwersytecie Howarda, podjął pracę jako zastępca dyrektora Columbia Heights Boys Club i śpiewał w klubach w całym mieście. W tym czasie Anderson dołączył do kilku przyjaciół i założył zespół, który nazwali The Second Eagle, ponieważ ich pierwszy występ miał miejsce w noc lądowania Eagle One na Księżycu. Z Andersonem jako wokalistą grupa nagrywała utwory w klubach jazzowych przy M Street w Georgetown i zebrała mieszane recenzje. Na początku lat siedemdziesiątych przeniósł się do Los Angeles i w 1971 dołączył do Motown Records[4].

W Niedzielę Palmową w 1971 The Second Eagle dał koncert w kościele św. Szczepana, a Anderson zaśpiewał kilka coverów utworu Jesus Christ Superstar, który został wydany jako album, zanim w ogóle został wystawiony. Na widowni znajdował się łowca talentów z William Morris Agency, który dostrzegł potencjał Andersona. W rezultacie 27 czerwca 1971 Anderson wziął udział w przesłuchaniu w Nowym Jorku do inscenizacji Jesus Christ Superstar. Dostał rolę Judasza Iskarioty i dwa dni później rozpoczął próby. Pięć miesięcy później Anderson zadebiutował na Broadwayu[5], zastępując schorowanego Bena Vereena. Anderson spędził sześć miesięcy na scenie w Nowym Jorku, po czym przeniósł się do Los Angeles, aby przygotować się do wystawienia przedstawienia na Zachodnim Wybrzeżu. Jednak jeszcze w trakcie prób poleciał do Londynu na przesłuchania do filmowej wersji Jesus Christ Superstar u boku Teda Neeleya. Następnie udał się do Izraela na zdjęcia do filmu.

Filmowa wersja Jesus Christ Superstar, która stała się już popularnym hitem scenicznym zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Wielkiej Brytanii, trafiła do kin w 1973[6]. Ta rockowa opera (wszystkie dialogi są śpiewane i nie słychać słów) opowiadała historię ostatnich sześciu dni życia Jezusa Chrystusa oczami Judasza, który jest przedstawiany jako bardziej współczujący niż złowrogi. Choć film – podobnie jak album i produkcja sceniczna – wywołał kontrowersje wśród niektórych grup religijnych, odniósł ogromny sukces. Anderson, o którym po raz pierwszy zrobiło się głośno w prasie z powodu decyzji o obsadzeniu Afroamerykanina w roli Judasza, wkrótce zwrócił uwagę krytyków na jego wyjątkową, żywiołową kreację, która spotkała się z entuzjastycznymi recenzjami. Anderson otrzymał nominację nagrodę NAACP Image Awards i dwie nominacje do Złotego Globu dla najlepszego aktora w musicalu/komedii oraz dla najbardziej obiecującego debiutanta[7].

W 1976 podjął współpracę ze Steviem Wonderem nad kilkoma piosenkami, które zostały wydane na płycie Songs in the Key of Life. Nagrany w 1980 dla Columbia Records jego debiutancki album Absence Without Love (1982) nie wzbudził większego zainteresowania, ale drugi On & On, odniósł sukces na arenie międzynarodowej[8]. Nagrał dla tej wytwórni jeszcze dwie płyty, a wydany w 1986 Carl Anderson przyniósł mu jedyny popowy hit, duet „Friends and Lovers” z Glorią Loring, który zajął 2. miejsce na listach przebojów magazynu „Billboard[9]. W 1997 powrócił na Broadway w roli Duke’a w musicalu Play On![10].

Jesienią 2002 miał swój udział w północnoamerykańskiej trasie Jesus Christ Superstar, opartej na scenicznej wersji Gail Edwards, w reżyserii Kevina Moriaty. Odtwórcą tytułowej roli był wokalista Sebastian Bach. Chociaż trasa trwała do roku 2005, z powodu przedwczesnej śmierci Carla, jego rolę do końca produkcji przejął dotychczasowy dubler, Lawrence Clayton.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty. Ze związku z Kathleen McGhee-Anderson miał syna Khalila. W 1992 zawarł związek małżeński z psycholog Verónica Porche, byłą żoną boksera Muhammada Alego[11].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

W 2003, podczas krajowego tournée Jesus Christ Superstar, które rozpoczęło się rok wcześniej, u Andersona zdiagnozowano białaczkę. Zmarł 23 lutego 2004 w Los Angeles w wieku 58 lat[12][13]. Ku jego pamięci została nagrana piosenka Leonarda Cohena / Anjani „Nightingale” (2004)[14].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Carl Anderson [online], GoldenGlobes.org [dostęp 2024-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-02] (ang.).
  2. a b c Carl Anderson Biography (1946–2004) [online], Encyclopedia.com [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  3. Kenneth Jones, Carl Anderson, Superstar’s Judas on Stage and Screen, Dead at 58 [online], Playbill, 24 lutego 2004 [dostęp 2024-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-02] (ang.).
  4. Ron Wynn, Carl Anderson Biography [online], AllMusic [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  5. Carl Anderson Touring [online], Internet Broadway Database [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  6. Carl Anderson [online], Rotten Tomatoes [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  7. Carl Anderson Awards [online], AllMovie [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  8. Noni, Carlton Earl “Carl” Anderson (1946–2004) [online], Find a Grave [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  9. Carl Anderson Biography [online], AllMovie [dostęp 2024-06-01] (ang.).
  10. Carl Anderson [online], Internet Broadway Database [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  11. Paul Cardoso, All the facts about Muhammad Ali’s third ex-wife [online], Naija News, 14 lipca 2022 [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  12. Elaine Woo, Carl Anderson, 58; Actor Played Judas in 'Jesus Christ Superstar' [online], „Los Angeles Times”, 25 lutego 2004 [dostęp 2024-06-02] (ang.).
  13. Carl Anderson, Judas In 'Jesus Christ Superstar,' Dies [online], Free Republic [dostęp 2013-09-06] (ang.).
  14. Carl Anderson Memorial Page [online], cverbelun.com [dostęp 2024-06-02] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]