Przejdź do zawartości

Edward Bender

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Bender
Data urodzenia

ok. 1905

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1944
Warszawa

Typ głosu

bas

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Edward Bender (ur. około 1905, zm. 1 sierpnia 1944 w Warszawie[1][2]) – polski śpiewak operowy, bas.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem Czesława Zaremby[1]. W latach 1928–1930 występował w Operze Lwowskiej[1][2]. W 1931 roku rolą Collina w Cyganerii debiutował na deskach Teatru Wielkiego w Warszawie, z którym od 1935 roku związany był na stałe kontraktem[1][2]. Do jego popisowych ról należały m.in. Stolnik w Halce, Nilakantha w Lakmé, Sparafucile w Rigoletcie, Ramfis w Aidzie, Zbigniew w Strasznym dworze, Daland w Holendrze tułaczu, Kawaler des Grieux w Manon Lescaut, Kardynał de Brogni w Żydówce[2]. W 1938 roku wystąpił u boku Fiodora Szalapina w warszawskim przedstawieniu Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego, kreując rolę Pimena[1]. Zdobył II (1932) i I (1938) nagrodę na międzynarodowym konkursie śpiewaczym w Wiedniu[1][2]. W 1938 roku gościnnie wystąpił w Aidzie w Bukareszcie, a w 1938 i 1939 roku śpiewał na deskach mediolańskiej La Scali w roli Fafnera w Złocie Renu i Zygfrydzie Richarda Wagnera[1][2]. Podczas II wojny światowej występował w teatrach jawnych oraz na tajnych koncertach[1][2].

Zginął pierwszego dnia powstania warszawskiego[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 262. ISBN 83-224-0113-2.
  2. a b c d e f g h Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 28. ISBN 0-02-865529-X.