Przejdź do zawartości

Irlandczycy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irlandczycy
Ilustracja
Mapa diaspory irlandzkiej na świecie
Populacja

80 000 000

Miejsce zamieszkania

Irlandia: 3 900 660
Wielka Brytania: 14 000 000
Stany Zjednoczone: 36 495 800
Kanada: 4 354 155
Australia: 1 900 000
Meksyk: 700 tys.-1,2 mln.
Argentyna: 700 tys.-1 mln.

Język

irlandzki angielski, irlandzki goidelski, irlandzki shelta

Religia

katolicyzm, protestantyzm

Pokrewne

Szkoci, Manx, Walijczycy, Kornwalijczycy, Bretończycy, Anglicy

Irlandczycy (ang. Irish people, irl. Muintir na hÉireann, na hÉireannaigh, na Gaeil) – naród pochodzenia celtyckiego zamieszkujący Irlandię.

W przeszłości ich językiem ojczystym był język irlandzki, ale współcześnie jest to zazwyczaj język angielski (tylko dla niespełna 1% Irlandczyków językiem ojczystym jest język irlandzki). Dominującym wyznaniem wśród Irlandczyków jest katolicyzm, schrystianizowani w V wieku naszej ery. Zasadniczą rolę w etnogenezie odegrali Celtowie, którzy w IV-III wieku p.n.e. opanowali wyspę Irlandię. We wczesnym średniowieczu Irlandia określana była w łacińskich źródłach jako "Szkocja" lub Hibernia, a jej mieszkańcy byli nazywani Szkotami (Scotti). Dzisiejsza Szkocja nazywana była wtedy Kaledonią lub Albanią, a zamieszkiwali ją Piktowie. Szkoci z Irlandii stopniowo jednak zasiedlali obszar Kaledonii, dokonując tam także ekspansji politycznej i religijnej. W konsekwencji zaczęto ten region nazywać Scotia minor (Szkocja mniejsza), a w końcu po prostu Szkocja[1]. Z tego też powodu, wczesnośredniowieczni Irlandczycy są nazywani przez współczesnych historyków w niektórych krajach (np. w Polsce[2] czy w Niemczech[3]) Iroszkotami[1]. Wytworzyli oni odrębną formę chrześcijaństwa określaną jako kościół iroszkocki.

Od XII wieku świadomość narodowa kształtowała się w walce z Anglikami. W XVII wieku utracili całkowicie niepodległość, co spowodowało liczną emigrację w XIX i na początku XX wieku do Ameryki.

Około 80 mln osób na całym świecie przyznaje się do pochodzenia irlandzkiego[4]. Istnieje bardzo duża diaspora Irlandczyków mieszkających poza Irlandią, najwięcej w Stanach Zjednoczonych – 36,5 mln. Wielu zamieszkuje także Kanadę – 4,3 mln i Australię – 1,9 mln. W średniowieczu irlandzka kultura oddziaływała na Europę Zachodnią, ale stopniowo ulegała kulturze angielskiej i traciła celtycki charakter. Od XIX wieku notuje się odrodzenie irlandzkiej kultury i zachowanie celtyckiej tożsamości, zwłaszcza języka. W kulturze ludowej przetrwały do dziś elementy celtyckie, bogaty i żywy folklor muzyczny i słowny oraz kult Świętego Patryka, bohatera narodowego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Strzelczyk 1987 ↓, s. 11.
  2. Strzelczyk 1987 ↓.
  3. Otto Wissig, Iroschotten und Bonifatius in Deutschland, Guttersloh 1932.
  4. The island history. discoverireland.com. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Strzelczyk, Iroszkoci w kulturze średniowiecznej Europy, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1987.