Przejdź do zawartości

Języki ugrofińskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Geograficzne rozmieszczenie języków ugrofińskich wśród języków rodziny uralskiej:

     języki jukagirskie

     języki samojedzkie

     języki ugryjskie

     języki fińskie

Języki bałtycko-fińskie obecnie
Północna Europa na początku IX wieku

Języki ugrofińskie – grupa języków w obrębie języków uralskich lub uralsko-jukagirskich (liga uralo-ałtajska).

Posługuje się nimi około 24 mln mówiących, zamieszkujących Europę Północną, Syberię oraz Węgry. Grupa ta dzieli się na dwa zespoły: fiński (zwany też zachodniougrofińskim lub fińsko-permskim) i ugryjski[1]. Najważniejsze z nich to węgierski, fiński, estoński oraz mordwiński, ale wieloma językami z tej grupy posługują się niewielkie społeczności zamieszkujące daleką północ Rosji i wraz z postępującą asymilacją tych ludów wiele z tych języków zagrożonych jest wymarciem.

Cechą charakterystyczną języków z tej grupy jest występowanie dużej liczby przypadków.

Pokrewieństwo między różnymi członkami tej rodziny polega przede wszystkim na zbliżonej strukturze języka, podczas gdy w słownictwie jest niewiele podobieństw. Prajęzyki, z których powstały następnie fiński i węgierski, rozdzieliły się wiele tysięcy lat temu, toteż ich podobieństwo jest nie większe niż między członkami różnych podrodzin języków indoeuropejskich, na przykład między polskim a niemieckim.

Klasyfikacja języków ugrofińskich

[edytuj | edytuj kod]
języki uralskie (ok. 24 mln)
języki ugrofińskie (ok. 24 mln)
języki fińskie (ponad 9,6 mln)
języki bałtycko-fińskie (ok. 7,3 mln)
fiński (ok. 6 mln)
estoński (ok. 1,1 mln)
karelski (ok. 200 tys.)
võro (ok. 70 tys.)
wepski (ok. 5 tys.)
iżorski (ok. 200)
wotycki (ok. 100)
liwski (ok. 100)
języki wołżańskie (ok. 1,5 mln)
maryjski (czeremiski, ok. 550 tys.)
erzja (ok. 500 tys.)
moksza (ok. 400 tys.)
języki permskie (ok. 1,2 mln)
komi (zyriański, ok. 345 tys.)
komi-permiacki (ok. 150 tys.)
udmurcki (wotiacki, ok. 700 tys.)
języki saamskie (ok. 35 tys.)
języki ugryjskie (ponad 14 mln)
chantyjski (ostiacki, ok. 20 tys.)
mansyjski (wogulski, ok. 8 tys.)
węgierski (ok. 14 mln)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ugrofińskie języki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-29].