Przejdź do zawartości

Jaroslav Heyrovský

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaroslav Heyrovský
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1890
Praga

Data i miejsce śmierci

27 marca 1967
Praga

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia analityczna
Alma Mater

Uniwersytet Karola

Doktorat

1918

Profesura

1926

Doktor honoris causa
Uniwersytet Warszawski27 maja 1950
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Karola

podpis
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii

Popiersie uczonego w Pradze

Jaroslav Heyrovský (ur. 20 grudnia 1890 w Pradze, zm. 27 marca 1967) – czeski chemik, laureat Nagrody Nobla z dziedziny chemii w roku 1959.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Pradze jako piąte dziecko w rodzinie profesora prawa rzymskiego Leopolda Heyrovskiego i Klary, z domu Hanl. Studiował chemię, fizykę i matematykę na Uniwersytecie Praskim, a także na University College w Londynie, m.in. pod kierunkiem sir Williama Ramsaya. Dyplom bakałarza otrzymał w roku 1913. Stopień doktora uzyskał w Pradze w 1918 roku i Londynie w 1921 roku. Jego dalsza praca naukowa przebiegała na Uniwersytecie Karola w Pradze, gdzie uzyskał pierwsze stanowisko naukowe w roku 1922, oraz gdzie w roku 1926 został mianowany pierwszym profesorem chemii fizycznej.

Główną domeną działalności Jaroslava Heyrovskiego była polarografia, którą jako jej twórca[1] w roku 1922 wprowadził do stosowania jako jedną z metod chemii analitycznej z zakresu analityki instrumentalnej.

W 1962 został członkiem zagranicznym PAN[2]. 27 maja 1950 Uniwersytet Warszawski przyznał mu tytuł doktora honoris causa[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. Heyrovsky, Electrolysis with a Dropping Mercury Cathode, Philosophical Magazine, 45 (1923), s. 303–314.
  2.  heyrovsky, Jaroslav, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-09-10].
  3. Doktoraty HC [online], uw.edu.pl [dostęp 2011-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-22].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]