Przejdź do zawartości

Nathalie Tauziat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Natalie Tauziat
Ilustracja
Tauziat podczas finału Pucharu Federacji w 2016 roku
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

17 października 1967
Bangi

Wzrost

165 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1985

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

8 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

3 (8 maja 2000)

Australian Open

4R (1993)

Roland Garros

QF (1991)

Wimbledon

F (1998)

US Open

QF (2000)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

25 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

3 (8 października 2001)

Australian Open

3R (1993)

Roland Garros

SF (1990, 1994, 1997, 1999, 2000)

Wimbledon

SF (2001)

US Open

F (2001)

Nathalie Tauziat (ur. 17 października 1967 w Bangi, Republika Środkowoafrykańska) – francuska tenisistka, finalistka Wimbledonu w grze pojedynczej, zdobywczyni Pucharu Federacji.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Praworęczna zawodniczka, z klasycznym jednoręcznym bekhendem, prezentowała ofensywny styl „serwis-wolej”. Najlepsze wyniki, w tym finał wielkoszlemowy i awans do czołowej dziesiątki rankingu, osiągnęła po ukończeniu 30. roku życia.

Pierwszy turniej w grze pojedynczej wygrała w 1990 w Bajonnie, pokonując w finale Niemkę Anke Huber. W 1991 na kortach im. Rolanda Garrosa (French Open) była w ćwierćfinale (pierwszy awans do tej rundy w Wielkim Szlemie). W latach 1990–1993 regularnie kończyła sezony w najlepszej dwudziestce na świecie i występowała w turnieju Masters (WTA Tour Championships). W 1995 wygrała swój pierwszy turniej na nawierzchni trawiastej, w angielskim Eastbourne.

Po kilku latach słabszych wyników (chociaż wciąż pozostawała w najlepszej setce rankingu) w 1997 zaliczyła swój drugi ćwierćfinał na Wimbledonie (poprzedni w 1992); awans do ćwierćfinału nastąpił w niecodziennych okolicznościach. W meczu przeciwko rodaczce Sandrine Testud miała w trzecim secie do obrony dwie piłki meczowe, gdy rywalizację przerwał deszcz; po wznowieniu gry Tauziat wygrała cztery piłki z rzędu, a następnie cały zacięty pojedynek 4:6, 7:5, 12:10. Udana dalsza część sezonu pozwoliła Francuzce wrócić do najlepszej dwudziestki i po kilkuletniej przerwie awansować do turnieju Masters, w którym pokonała dwie znacznie wyżej notowane rywalki – Amandę Coetzer z RPA i Ivę Majoli z Chorwacji (aktualną mistrzynię French Open), docierając do półfinału. Przyczyniła się również do pierwszego triumfu Francji w Pucharze Federacji, pozostając niepokonana w 1997 w meczach pucharowych zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej; w meczu I rundy przeciwko Japonii ustanowiła rekord – pokonała Naoko Sawamatsu 7:5, 4:6, 17:15, a decydujący set, a także cały mecz były najdłuższe w historii Pucharu Federacji (w singlu)[1].

Rok 1998 przyniósł największy sukces w karierze Nathalie Tauziat. W swoim czterdziestym trzecim starcie w turnieju wielkoszlemowym dotarła do finału Wimbledonu, pokonując po drodze m.in. rodaczkę Julie Halard-Decugis, Brytyjkę Samanthę Smith, rozstawioną z dwójką Amerykankę Lindsay Davenport i w półfinale po zaciętym pojedynku Białorusinkę Natallę Zwierawą. W decydującym meczu nie sprostała innej weterance, Czeszce Janie Novotnej, 4:6, 6:7. W dalszej części sezonu była jeszcze m.in. w IV rundzie US Open, gdzie Davenport wzięła rewanż. Jesienią 1998 w serii halowych turniejów europejskich była kolejno w półfinale Pucharu Wielkiego Szlema (ponownie pokonała Davenport, uległa Venus Williams), ćwierćfinale w Filderstadt (porażka z Davenport), półfinale w Zurychu (porażka z V. Williams), półfinale w Luksemburgu (porażka z Silvią Fariną), finale w Lipsku (porażka ze Steffi Graf), półfinale w Filadelfii (ponownie porażka z Graf) i ćwierćfinale WTA Tour Championships (porażka z Davenport). Wyniki te zapewniły jej pierwszy w karierze awans do czołowej dziesiątki rankingu światowego.

Kontynuowała udane występy w kolejnych sezonach. W 1999 wygrała dwa turnieje, w tym zaliczaną do tzw. Tier I (najwyższej kategorii po Wielkim Szlemie) imprezę w Moskwie. Przegrała w dwóch finałach turniejowych na trawie (Birmingham z Halard-Decugis, Eastbourne ze Zwierawą), a w ćwierćfinale Wimbledonu uległa Mirjanie Lučić. Na koniec sezonu 1999 po raz drugi w karierze osiągnęła półfinał Masters. W 2000 osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu – nr 3, m.in. dzięki wygranej w halowym turnieju w Paryżu, gdzie w finale pokonała Serenę Williams. Była też w ćwierćfinale US Open, pokonując po drodze – po raz pierwszy w karierze – utytułowaną Hiszpankę Arantxę Sánchez Vicario.

W 2001 wygrała turniej w Birmingham[2]. Była także – po raz piąty w karierze – w ćwierćfinale Wimbledonu, również jako najstarsza wielkoszlemowa ćwierćfinalistka od czasu Navrátilovej. Jako jedenasta zawodniczka w historii przekroczyła liczbę 600 zwycięstw w cyklu zawodowym. Zapewniła sobie także dziewiąty udział w turnieju Masters, po którym zdecydowała się zakończyć karierę singlową[3].

W 2002 kontynuowała jeszcze występy w wybranych turniejach deblowych. W październiku 2001 osiągnęła najwyższy ranking deblowy (nr 3 na świecie). Łącznie w karierze wygrała 25 turniejów deblowych, wystąpiła w siedmiu edycjach deblowego Masters (osiągając finały w 1997 i 1998). W początkowej fazie kariery tworzyła parę z Isabelle Demongeot, później głównie z Alexandrą Fusai. W grze mieszanej osiągnęła ćwierćfinał US Open w 1997, w parze z Kanadyjczykiem Danielem Nestorem.

W reprezentacji narodowej w Pucharze Federacji występowała w latach 1985–2001; wygrała 33 pojedynki, przegrała 21. Ponadto reprezentowała barwy Francji na trzech olimpiadach – Seul 1988, Barcelona 1992 i Atlanta 1996.

Oprócz bogatej, wieloletniej kariery Nathalie Tauziat znana była z protestu, jaki zgłosiła wobec głośnego stękania na korcie liderki tenisa światowego na początku lat 90. – Moniki Seles[4]. Już pod koniec kariery Tauziat zdecydowanie krytykowała zainteresowanie mediów osobą Anny Kurnikowej, kreujące Kurnikową na ikonę popkultury bez względu na średnie (w grze pojedynczej) osiągnięcia sportowe.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza 22 (8-14)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 17 lipca 1988 Nicea Ceglana Włochy Sandra Cecchini 5:7, 4:6
Finalistka 2. 28 sierpnia 1988 Mahwah Twarda Niemcy Steffi Graf 0:6, 1:6
Finalistka 3. 11 lutego 1990 Wichita Twarda Południowa Afryka Dianne Van Rensburg 6:2, 5:7, 2:6
Zwyciężczyni 1. 30 września 1990 Bayonne Dywanowa Niemcy Anke Huber 6:3, 7:6
Finalistka 4. 13 października 1991 Zurich Dywanowa Niemcy Steffi Graf 4:6, 4:6
Finalistka 5. 29 marca 1992 San Antonio Twarda Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 2:6, 1:6
Finalistka 6. 4 października 1992 Bayonne Dywanowa Szwajcaria Manuela Maleewa 7:6, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni 2. 7 listopada 1993 Quebec Dywanowa Bułgaria Katerina Maleewa 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 3. 25 czerwca 1995 Eastbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Chanda Rubin 3:6, 6:0, 7:5
Finalistka 7. 16 czerwca 1996 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Meredith McGrath 6:2, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 16 czerwca 1997 Birmingham Trawiasta Indonezja Yayuk Basuki 2:6, 6:2, 6:2
Finalistka 8. 19 października 1997 Zurich Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:7, 5:7
Finalistka 9. 9 listopada 1997 Chicago Dywanowa Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 0:6, 5:7
Finalistka 10. 5 lipca 1998 Wimbledon Trawiasta Czechy Jana Novotná 4:6, 6:7
Finalistka 11. 8 listopada 1998 Lipsk Dywanowa Niemcy Steffi Graf 3:6, 4:6
Finalistka 12. 13 czerwca 1999 Birmingham Trawiasta Francja Julie Halard-Decugis 2:6, 6:3, 4:6
Finalistka 13. 19 czerwca 1999 Eastbourne Trawiasta Białoruś Natalla Zwierawa 6:0, 5:7, 3:6
Zwyciężczyni 5. 24 października 1999 Moskwa Dywanowa Austria Barbara Schett 2:6, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 6. 7 listopada 1999 Lipsk Twarda Czechy Květa Hrdličková 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 7. 13 lutego 2000 Paryż Dywanowa Stany Zjednoczone Serena Williams 7:5, 6:2
Finalistka 14. 24 lutego 2001 Dubaj Twarda Szwajcaria Martina Hingis 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 8. 17 czerwca 2001 Birmingham Trawiasta Holandia Miriam Oremans 6:3, 7:5

Gra podwójna 58 (25-33)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 4 października 1987 Paryż Ceglana Francja Isabelle Demongeot Włochy Sandra Cecchini
Sabrina Goleš
1:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 2. 15 maja 1988 Berlin Ceglana Francja Isabelle Demongeot Niemcy Claudia Kohde-Kilsch
Czechosłowacja Helena Suková
6:2, 4:6, 6:4
Finalistka 1. 11 lipca 1988 Nicea Ceglana Francja Isabelle Demongeot Francja Catherine Suire
Francja Catherine Tanvier
4:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni 3. 23 października 1988 Zurich Dywanowa Francja Isabelle Demongeot Niemcy Claudia Kohde-Kilsch
Czechosłowacja Helena Suková
6:3, 6:3
Finalistka 2. 30 października 1988 Brighton Dywanowa Francja Isabelle Demongeot Stany Zjednoczone Lori McNeil
Stany Zjednoczone Betsy Nagelsen
6:7, 6:2, 6:7
Zwyciężczyni 4. 7 maja 1989 Hamburg Ceglana Francja Isabelle Demongeot Czechosłowacja Jana Novotná
Czechosłowacja Helena Suková
Walkower
Finalistka 3. 22 października 1989 Zurich Dywanowa Francja Isabelle Demongeot Czechosłowacja Jana Novotná
Czechosłowacja Helena Suková
3:6, 6:3, 4:6
Finalistka 4. 18 lutego 1990 Chicago Dywanowa Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario Stany Zjednoczone Martina Navratilova
Stany Zjednoczone Anne Smith
7:6, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 5. 28 października 1990 Brighton Dywanowa Czechosłowacja Helena Suková Wielka Brytania Jo Durie
Natalla Zwierawa
6:1, 6:4
Finalistka 5. 28 kwietnia 1991 Barcelona Ceglana Austria Judith Wiesner Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
1:6, 6:4, 1:6
Finalistka 6. 4 sierpnia 1991 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Gigi Fernández Kanada Jill Hetherington
Stany Zjednoczone Kathy Rinaldi
4:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni 6. 28 września 1991 Bayonne Dywanowa Argentyna Patricia Tarabini Australia Rachel McQuillan
Francja Catherine Tanvier
6:3, krecz
Finalistka 7. 26 kwietnia 1992 Barcelona Ceglana Austria Judith Wiesner Hiszpania Conchita Martínez
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 7. 16 stycznia 1993 Melbourne Twarda Australia Nicole Provis Stany Zjednoczone Cammy MacGregor
Stany Zjednoczone Shaun Stafford
1:6, 6:3, 6:3
Finalistka 8. 7 listopada 1993 Quebec Dywanowa Bułgaria Katerina Maleewa Stany Zjednoczone Katrina Adams
Holandia Manon Bollegraf
4:6, 4:6
Finalistka 9. 24 kwietnia 1994 Barcelona Ceglana Francja Julie Halard Łotwa Łarysa Neiland
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
2:6, 4:6
Zwyciężczyni 8. 14 sierpnia 1994 Oakland Twarda Francja Julie Halard-Decugis Czechy Jana Novotná
Stany Zjednoczone Lisa Raymond
6:1, 0:6, 6:1
Zwyciężczyni 9. 6 listopada 1994 Quebec Dywanowa Południowa Afryka Elna Reinach Stany Zjednoczone Chanda Rubin
Stany Zjednoczone Linda Wild
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 10. 26 lutego 1995 Linz Dywanowa Stany Zjednoczone Meredith McGrath Chorwacja Iva Majoli
Austria Petra Schwarz
6:1, 6:2
Finalistka 10. 18 lutego 1996 Paryż Dywanowa Francja Julie Halard-Decugis Czechy Jana Novotná
Holandia Kristie Boogert
4:6, 3:6
Finalistka 11. 16 marca 1996 Indian Wells Twarda Francja Julie Halard-Decugis Stany Zjednoczone Chanda Rubin
Holandia Brenda Schultz
1:6, 4:6
Finalistka 12. 16 czerwca 1996 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Lori McNeil Australia Elizabeth Smylie
Stany Zjednoczone Linda Wild
3:6, 6:3, 1:6
Zwyciężczyni 11. 6 października 1996 Lipsk Dywanowa Holandia Kristie Boogert Holandia Miriam Oremans
Belgia Sabine Appelmans
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 12. 27 października 1996 Luksemburg Dywanowa Holandia Kristie Boogert Niemcy Barbara Rittner
Belgia Dominique Monami
2:6, 6:4, 6:2
Finalistka 13. 10 listopada 1996 Oakland Dywanowa Rumunia Irina Spîrlea Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Stany Zjednoczone Mary Joe Fernández
1:6, 3:6
Zwyciężczyni 13. 16 lutego 1997 Linz Dywanowa Francja Alexandra Fusai Czechy Eva Melicharová
Czechy Helena Vildová
4:6, 6:3, 6:1
Finalistka 14. 15 marca 1997 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Lisa Raymond Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa
3:6, 2:6
Finalistka 15. 15 czerwca 1997 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Linda Wild Stany Zjednoczone Katrina Adams
Łotwa Łarysa Neiland
2:6, 3:6
Finalistka 16. 24 sierpnia 1997 Atlanta Twarda Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Nicole Arendt
Holandia Manon Bollegraf
7:6(5), 3:6, 2:6
Finalistka 17. 26 października 1997 Quebec Dywanowa Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
4:6, 7:5, 5:7
Zwyciężczyni 14. 9 listopada 1997 Chicago Dywanowa Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Stany Zjednoczone Monica Seles
6:3, 6:2
Finalistka 18. 23 listopada 1997 Nowy Jork Dywanowa Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Czechy Jana Novotná
7:6(5), 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 15. 1 marca 1998 Linz Dywanowa Francja Alexandra Fusai Rosja Anna Kurnikowa
Łotwa Łarysa Neiland
6:3, 3:6, 6:4
Finalistka 19. 15 marca 1998 Indian Wells Twarda Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa
4:6, 6:2, 4:6
Finalistka 20. 17 maja 1998 Berlin Ceglana Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa
3:6, 0:6
Zwyciężczyni 16. 24 maja 1998 Linz Ceglana Francja Alexandra Fusai Indonezja Yayuk Basuki
Holandia Caroline Vis
6:4, 6:3
Finalistka 21. 9 sierpnia 1998 San Diego Twarda Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa
2:6, 1:6
Zwyciężczyni 17. 30 sierpnia 1998 New Haven Twarda Francja Alexandra Fusai Czechy Jana Novotná
Południowa Afryka Mariaan de Swardt
6:1, 6:0
Finalistka 22. 22 listopada 1998 Nowy Jork Dywanowa Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa
7:6(6), 5:7, 3:6
Zwyciężczyni 18. 14 lutego 1999 Prościejów Dywanowa Francja Alexandra Fusai Czechy Květa Hrdličková
Czechy Helena Vildová
3:6, 6:2, 6:1
Finalistka 23. 21 lutego 1999 Hanower Twarda Francja Alexandra Fusai Stany Zjednoczone Serena Williams
Stany Zjednoczone Venus Williams
7:5, 2:6, 2:6
Finalistka 24. 9 maja 1999 Rzym Ceglana Francja Alexandra Fusai Szwajcaria Martina Hingis
Rosja Anna Kurnikowa
2:6, 2:6
Zwyciężczyni 19. 16 maja 1999 Berlin Ceglana Francja Alexandra Fusai Czechy Jana Novotná
Argentyna Patricia Tarabini
6:3, 7:5
Finalistka 25. 22 maja 1999 Strasburg Ceglana Francja Alexandra Fusai Japonia Ai Sugiyama
Rosja Jelena Lichowcewa
6:2, 6:7(6), 1:6
Finalistka 26. 17 października 1999 Zurich Dywanowa Białoruś Natalla Zwierawa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
2:6, 2:6
Finalistka 27. 5 lutego 2000 Tokio Dywanowa Francja Alexandra Fusai Szwajcaria Martina Hingis
Francja Mary Pierce
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 20. 24 czerwca 2000 Eastbourne Trawiasta Japonia Ai Sugiyama Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
2:6, 6:3, 7:6
Zwyciężczyni 21. 20 sierpnia 2000 Montreal Twarda Szwajcaria Martina Hingis Francja Julie Halard-Decugis
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni 22. 1 października 2000 Luksemburg Twarda Francja Alexandra Fusai Bułgaria Ljubomira Baczewa
Hiszpania Cristina Torrens Valero
6:3, 7:6(0)
Finalistka 28. 22 października 2000 Linz Twarda Japonia Ai Sugiyama Francja Amélie Mauresmo
Stany Zjednoczone Chanda Rubin
4:6, 4:6
Finalistka 29. 11 lutego 2001 Paryż Twarda Stany Zjednoczone Kimberly Po Francja Virginie Razzano
Chorwacja Iva Majoli
2:6, 1:6
Finalistka 30. 18 lutego 2001 Nicea Twarda Stany Zjednoczone Kimberly Po Francja Émilie Loit
Francja Anne-Gaëlle Sidot
6:1, 2:6, 0:6
Zwyciężczyni 23. 1 kwietnia 2001 Miami Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
6:0, 6:4
Finalistka 31. 17 czerwca 2001 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Kimberly Po Rosja Jelena Lichowcewa
Zimbabwe Cara Black
1:6, 1:6
Zwyciężczyni 24. 12 sierpnia 2001 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Kimberly Po Stany Zjednoczone Nicole Arendt
Holandia Caroline Vis
6:3, 7:5
Finalistka 32. 9 września 2001 US Open Twarda Stany Zjednoczone Kimberly Po Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
2:6, 7:5, 5:7
Zwyciężczyni 25. 30 września 2001 Lipsk Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Czechy Květa Peschke
Niemcy Barbara Rittner
6:4, 6:2
Finalistka 33. 16 czerwca 2002 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Kimberly Po Japonia Shinobu Asagoe
Belgia Els Callens
4:6, 3:6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rekordy Pucharu Federacji. tenisbet.pl. [dostęp 2012-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-05)]. (pol.).
  2. Triumf Tauziat w Birmingham. sport.wp.pl, 2001-06-18. [dostęp 2012-08-07]. (pol.).
  3. Nathalie Tauziat. [w:] Wimbledon [on-line]. asapsports.com, 2001-06-26. [dostęp 2012-08-07]. (ang.).
  4. All Not Quiet On Seles Grunt. „Sarasota Herald-Tribune”, s. 39, 1992-07-02. OCLC 51645638. [dostęp 2012-08-07]. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]