Przejdź do zawartości

Numer telefonu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Numer telefonu – ciąg cyfr identyfikujących abonenta telefonicznego, których wybranie za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych (telefon, telefaks, modem) powoduje zestawienie połączenia, przy wykorzystaniu publicznej sieci telefonicznej, z żądanym abonentem (któremu ten numer został przypisany przez operatora telekomunikacyjnego).

Rodzaje numerów telefonicznych

[edytuj | edytuj kod]

W publicznej sieci telefonicznej wyróżnia się trzy zasadnicze rodzaje numerów:

  • numer (wewnątrz) strefowy (może nie być stosowany, w Polsce był stosowany do grudnia 2005 r.)
    • numer, który należy wybrać w celu uzyskania połączenia z użytkownikiem w tej samej strefie numeracyjnej (tam gdzie jest stosowany) składa się z dwóch nierozdzielnych części:
      • wskaźnika centralowego o liczbie cyfr zależnej od liczby central w danej strefie
      • numeru łącza abonenckiego o liczbie cyfr zależnej od pojemności centrali
  • numer krajowy
    • numer, który należy wybrać w celu uzyskania połączenia z użytkownikiem w kraju
    • w sieci stacjonarnej składa się ze wskaźnika międzymiastowego (międzystrefowego) i numeru (wewnątrz) strefowego – części te mogą być nierozdzielne w przypadku zamkniętego planu numeracji
    • w sieci ruchomej i innych, np. sieci przywoławczej, teleinformatycznej, inteligentnej składa się z wyróżnika sieci i pozostałych cyfr numeru – części te są nierozdzielne
    • przy jego wybieraniu może być wymagane poprzedzenie go prefiksem krajowym
  • numer międzynarodowy
    • numer, który należy wybrać w celu uzyskania połączenia z użytkownikiem w innym kraju
    • składa się ze wskaźnika (kodu) kraju oraz numeru krajowego
    • przy jego wybieraniu jest wymagane poprzedzenie go prefiksem międzynarodowym
    • ITU zaleca, aby numer międzynarodowy nie zawierał więcej niż 15 cyfr

Istnieją też numery abonenckich usług specjalnych, nie mieszczące się w tej klasyfikacji. Są to głównie numery krótkie, 3-, 4- lub 5-cyfrowe, przypisane usługom typu zegarynka, biuro numerów itp. Skrócone numery wykorzystywane są również do uzyskiwania połączeń ze służbami specjalnymi lub ratunkowymi (pogotowie ratunkowe, policja, straż pożarna itp.).

Zasady zapisu numerów telefonicznych w tekstach publikowanych przez instytucje i organy Unii Europejskiej

[edytuj | edytuj kod]
  • Numer zawsze podaje się w formacie międzynarodowym
  • Międzynarodowy numer kierunkowy poprzedza się znakiem „+” (bez spacji)
  • Po międzynarodowym numerze kierunkowym i spacji podaje się pełny numer, w tym regionalny numer kierunkowy (jeżeli istnieje), w jednym bloku:
 +33 140633900
  • Numer wewnętrzny oddzielany jest od głównego numeru łącznikiem. Cyfr numeru wewnętrznego nie rozdziela się, ale podaje w jednym bloku
 +32 222020-43657
  • Można grupować numery telefonów oddzielając je ukośnikiem objętym z obu stron spacjami
 +33 140633900 / 140678900 / 140123456
  • Można również grupować numery w formie skróconej, końcówki numerów rozdziela się ukośnikiem bez spacji, a od numeru głównego oddziela się je łącznikiem podobnie jak numery wewnętrzne
 +33 1406339-00/01/02
  • Podając numer telefonu komórkowego nie należy używać skrótu „GSM” (gdyż jest wiele standardów telefonii komórkowej)

Sposoby wybierania numeru

[edytuj | edytuj kod]

Wybierany jest jednak nie numer jako taki, ale:

  • dla połączeń zagranicznych:
    • prefiks międzynarodowy – w Polsce „00”
    • wskaźnik (kod) kraju
    • właściwy numer
  • dla połączeń wewnątrzkrajowych:
    • właściwy numer (9 cyfr)
  • dla połączeń z telefonów komórkowych

W Polsce, od 5 grudnia 2005 kod regionu (tj. numer kierunkowy) został włączony w skład właściwego numeru. Spowodowało to zwiększenie liczby wolnych numerów telefonicznych. Od 30 września 2009 przed numerem nie wybiera się prefiksu krajowego (cyfry „0”)[1].

Wskaźniki międzynarodowe (kody krajów)

[edytuj | edytuj kod]

Wskaźniki międzynarodowe są przydzielane poszczególnym krajom przez Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 30 września telefonujemy bez cyfry „0” przed numerem kierunkowym miasta [online], Wyborcza.biz, 24 sierpnia 2009 [zarchiwizowane z adresu 2013-11-20].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]