Przejdź do zawartości

Park Narodowy Waraira Repano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy Waraira Repano
Parque nacional Waraira Repano
Ilustracja
Pasmo Kordyliera Nadbrzeżna. W dole Caracas
park narodowy
Państwo

 Wenezuela

Położenie

stan Miranda,
stan La Guaira, dystrykt stołeczny

Data utworzenia

12 grudnia 1958

Powierzchnia

851,92 km²

Ochrona

kategoria IUCNII (park narodowy)

Położenie na mapie Wenezueli
Mapa konturowa Wenezueli, u góry znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Waraira Repano”
Ziemia10°32′00″N 66°52′00″W/10,533333 -66,866667
Strona internetowa

Park Narodowy Waraira Repano, do 2010 roku Park Narodowy El Ávila (hiszp. Parque nacional Waraira Repano, Parque nacional El Ávila) – park narodowy na obrzeżach stolicy WenezueliCaracas, położony w stanach Miranda i La Guaira oraz w dystrykcie stołecznym (Distrito Capital). Został utworzony 12 grudnia 1958 roku i zajmuje obszar 851,92 km². W 2005 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. Na południowy zachód od niego znajduje się Park Narodowy Macarao[1][2][3][4].

Szczyt Pico Naiguatá
Hotel Humboldt na szczycie Waraira Repano
Monochaetum humboldtianum w parku

Park znajduje się na wybrzeżu Morza Karaibskiego i obejmuje środkową część pasma górskiego Kordyliera Nadbrzeżna (Serranía del Litoral) oddzielającego Caracas od morza. Najwyższym szczytem w parku, a zarazem najwyższym szczytem Kordyliery Nadbrzeżnej, jest Pico Naiguatá (2765 m n.p.m.). Znajdują się tu liczne rzeki uchodzące do Morza Karaibskiego (północne zbocza) i do rzek Guaire, Río Grande i Río Caucagua (południowe zbocza). Jednym z najwyższych szczytów jest, górujący nad Caracas, Waraira Repano (2169 m n.p.m.). Inna nazwa tego szczytu to Cerro El Ávila (stąd nazwy parku). Prowadzi na niego kolej linowa z Caracas, a na szczycie znajduje się hotel. W parku znajduje się wiele szlaków i dróg. Jest najczęściej odwiedzanym przez turystów parkiem narodowym w Wenezueli. Niżej położoną część parku pokrywa tropikalny las suchy i tropikalny wilgotny las górski. Wyżej rośnie las mglisty. Szczyty powyżej 2200 m n.p.m. pokrywa paramo. Na południowych zboczach występują sawanny. Wzdłuż rzek rosną lasy galeriowe[1][2][5][6][7].

Temperatura w parku waha się w zależności od wysokości od +1,5 °C do +29 °C, a średnie roczne opady wynoszą od 600 mm do 1400 mm[4].

W parku odnotowano ponad 1800 gatunków roślin. W lasach rosną narażony na wyginięcie (VU) Tabebuia chrysantha, a także m.in.: Acacia flexuosa, Acacia glomerosa, jadłoszyn baziowaty, brezylka garbarska, Bursera simaruba, Clusia rosea, łoskotnica pękająca, Erythrina poeppigiana, Cordia alliodora, Liabum megacephalum i Cinchona pubescens. Na sawannach dominują Melinis minutiflora, Panicum maximum, Hyptis coccinea, Dodonaea viscosa, Oyedaea verbesinoides i Clusia minor. W paramo rosną głównie Libanothamnus neriifolius, Bejaria glauca, Chusquea spencei, Agrostis humboldtiana, Excremis coarctata, Aulonemia subpectinata i Libanothamnus neriifolius[2][5].

Gatunki endemiczne dla Kordyliery Nadbrzeżnej to narażony na wyginięcie (VU) Gyranthera caribensis, a także m.in.: Verbesina laevifolia, Palicourea pittieri, Monochaetum humboldtianum, Arcytophyllum nitidum i Archyrocline flavida[2][5].

W parku rośnie 180 gatunków storczyków. Są to m.in.: Cycnoches chlorochilon, Stanhopea wardii, Schomburgkia undulata, Epidendrum fimbriatum, Lycaste macrophylla, Oncidium papilio, Brassavola cucullata, Acineta superba i Cattleya mossiae[2][5].

W parku żyje ponad 120 gatunków ssaków, 493 gatunki ptaków, około 20 gatunków płazów i 30 gadów[2][5].

Ssaki tu występujące to narażony na wyginięcie (VU) tapir amerykański, a także m.in.: wyjec rudy, leniwiec pstry, pancernik dziewięciopaskowy, koendu brazylijski, tamandua południowa, majkong krabożerny, dydelf czarnouchy, jaguar amerykański, mazama ruda, ocelot wielki, paka nizinna, wiewiórka rudoogonowa, aguti złocisty i łasica długoogonowa[2][5].

Ptaki żyjące w parku to zagrożony wyginięciem (EN) czyż czerwony, narażone na wyginięcie (VU) czubacz hełmiasty, ara zielona i derkaczyk rdzawoboczny, a także m.in.: tygryska ciemna, wojownik białogłowy, przepiór wenezuelski, czubacz żółtoguzy i amazonka wenezuelska. 9 gatunków ptaków jest endemicznych dla Wenezueli. Są to: fiołkowik, ogończyk czarnogardły, liściowiec oliwkowy, drobik łuskowany, krytonosek wenezuelski, owocojad wenezuelski, bentewi wenezuelski, tyrańczyk wenezuelski i tangarka rdzawolica[2][5].

Odnotowano tu ponad 100 gatunków motyli, takich jak np.: Metamorpha epaphus, Dione moneta, Morpho peleides, Chlosyne lacinia i Oleria stella[2][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Parque nacional Waraira Repano [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-08-18] (hiszp.).
  2. a b c d e f g h i Parque Nacional El Ávila and surrounding areas [online], datazone.birdlife.org [dostęp 2024-08-18] (hiszp.).
  3. Venezuela conmemora los 61 años del pulmón vegetal de Caracas [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-08-18] (hiszp.).
  4. a b El Ávila National Park [online], araira.org [dostęp 2024-08-18] (ang.).
  5. a b c d e f g h Venezuela: Parque Nacional El Avila [online], parkswatch.org [dostęp 2024-08-18] (hiszp.).
  6. Parque Nacional Waraira Repano [online], PeakVisor [dostęp 2024-08-18] (ang.).
  7. Parque Nacional Waraira Repano arriba a 60 años de ser declarado pulmón vegetal de Caracas – Minec [online] [dostęp 2024-08-18] (hiszp.).