Roman Orzechowski
podpułkownik uzbrojenia | |
Data urodzenia |
27 lipca lub 8 sierpnia 1882 |
---|---|
Data śmierci |
3 lutego 1951 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
kierownik referatu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Roman Orzechowski[1] (ur. 27 lipca lub 8 sierpnia 1882, zm. 3 lutego 1951) – podpułkownik inżynier uzbrojenia Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 lipca[2][3] lub 8 sierpnia[4] 1882. Ukończył studia uzyskując tytuł inżyniera.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[5]. W 1923, jako oficer nadetatowy w garnizonie Września, służył jako kierownik referatu w Departamencie X Przemysłu Wojennego Ministerstwa Spraw Wojskowych[6]. Został awansowany do stopnia majora uzbrojenia ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i zweryfikowany z lokatą 1 w 1924, 1928[7][8]. W 1924 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Uzbrojenia nr 1 służył w Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych[9]. W 1928, 1932 pozostawał oficerem Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych[10][11]. Został awansowany do stopnia podpułkownika uzbrojenia ze starszeństwem z 1 stycznia 1930[12].
Zmarł 3 lutego 1951. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 155-6-15)[13].
Jego żoną była Helena z domu Czarniawska (1889–1942)[13].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1938)[14]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[15]
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia[16]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W ewidencji wojskowej jego tożsamość była podawana jako Roman Orzechowski I.
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-08-27].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, 1924.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, 1928, 1932.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 404.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 26, 320.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1245.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 503.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 18, 1233.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 444.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 296.
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: HELENA ORZECHOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-03-07] .
- ↑ Odznaczenia P. Prezydenta za zasługi na polu organizacji obrony przeciwlotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 185 z 18 sierpnia 1938.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 287.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotą Odznaką Honorową Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Podpułkownicy uzbrojenia II Rzeczypospolitej
- Polscy inżynierowie
- Pułkownicy uzbrojenia II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1882
- Zmarli w 1951