Przejdź do zawartości

Szkoła ponadpodstawowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szkoła ponadpodstawowa, dawniej ponadgimnazjalna – w Polsce szkoła, którą uczeń może rozpocząć po skończeniu 8-klasowej szkoły podstawowej. Zakładanie i prowadzenie publicznych szkół ponadpodstawowych (z wyłączeniem szkół o znaczeniu regionalnym i ponadregionalnym) jest zadaniem własnym powiatu (miasta na prawach powiatu)[1]. W latach 19992017 szkoły te występowały pod nazwą szkół ponadgimnazjalnych i rekrutowały swoich uczniów spośród absolwentów gimnazjów. Przed 1999 określana jako szkoła średnia, będąca etapem nauczania po szkole podstawowej i przed szkołą wyższą.

Na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo oświatowe[1] do kategorii szkół ponadpodstawowych należą:

Absolwenci liceów oraz techników mogą kontynuować naukę w szkole policealnej, a po zdaniu egzaminu maturalnego mają prawo do ubiegania się o przyjęcie do szkoły wyższej.

Absolwenci szkoły branżowej I stopnia mogą kontynuować naukę w szkole branżowej II stopnia lub w liceum dla dorosłych. Historycznie w systemie oświaty funkcjonowały także technika uzupełniające. Proces ich wygaszania zakończył się ostatecznie w roku 2015[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 1082).
  2. Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r. nr 205, poz. 1206)