Przejdź do zawartości

The Beat (brytyjski zespół muzyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Beat
ilustracja
Rok założenia

1978

Pochodzenie

 Wielka Brytania

Gatunek

ska
2 Tone
pop-rock

Aktywność

od 1978 do 1983
2003
od 2005

Wydawnictwo

Go Feet, 2 Tone Records, London, Sire, I.R.S., EMI, A&M, Chrysalis

Powiązania

General Public
Fine Young Cannibals
The International Beat
Special Beat

Strona internetowa

The Beat (The English Beat) – zespół brytyjski, powstał w 1978 roku w Birmingham (Anglia). Reprezentant sceny 2 Tone (obok The Specials, Madness, Bad Manners i The Bodysnatchers). W pierwszym okresie grał ska z domieszkami reggae, muzyki karaibskiej i soulu, z czasem kierując się bardziej w stronę popu.

1978-1983

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszym składzie grali: Dave Wakeling (wokal, gitara rytmiczna), Andy Cox (gitara prowadząca), David Steele (bas), Everett Morton (perkusja), Ranking Roger (wokal) i Saxa (saksofon). Przez pierwsze lata zespół był związany ze sceną 2 Tone. Dla 2 Tone Rec. wydają w 1979 r. swój pierwszy singiel („Tears Of A Clown„/”Ranking Full Stop”), biorą udział w trasie zorganizowanej przez wytwórnię, uwiecznionej w filmie dokumentalnym Dance Craze (1981). Popierają ruch przeciwko wykorzystaniu energii nuklearnej przekazując na jego rzecz wpływy ze sprzedaży singla „Best Friend”. Stopniowo odchodzą od stylistyki ska/reggae, kierują się ku muzyce będącej mieszanką soul i popu. Graja trasy razem z wieloma uznanymi wykonawcami, takimi jak David Bowie, The Clash, The Police, The Pretenders, R.E.M., The Specials czy Talking Heads. W latach 1979 – 83 nagrywają dla własnej wytwórni GO FEET REC.. Odnoszą sukces komercyjny – dwa pierwsze albumy I Just Can’t Stop It (GO FEET 1980) oraz Wha'ppen (GO FEET 1981) zajmują trzecią pozycję na brytyjskiej liście przebojów, a pięć singli umieszczają w pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy przebojów („Mirror In the Bathroom” z 1980 r. na 4 miejscu, „Can’t Get Used To Losing You” z 1983 r. na 3 miejscu listy przebojów). W 1983 roku zespół rozpada się.

Okres po rozpadzie

[edytuj | edytuj kod]

W 1983 r. Wakeling i Ranking Roger zakładają zespół General Public (min. z Mickiem Jonesem z The Clash i Horacem Panterem z The Specials). Nagrywają z nim płyty All the Rage (I.R.S. 1984), Hand to Mouth (I.R.S. 1986) oraz Rub It Better (Epic Records 1995). Zespół działał do 1995 roku.

Andy Cox i David Steele zakładają w 1984 r. zespół Fine Young Cannibals. Wydają z nim albumy Fine Young Cannibals (I.R.S. 1985) oraz The Raw and the Cooked (I.R.S. 1989). Zespół z przerwami działa do dziś.

Everett Morton i Saxa powołują do życia The International Beat.

W 1984 Ranking Roger i Dave Wakeling biorą gościnny udział w nagraniach singla The Specials „Nelson Mandela” oraz piosenki Madness „Victoria Gardens”.

W 1988 roku Ranking Roger debiutuje solowo albumem Radical Departure (I.R.S. 1988). W tym samym roku solowy album wydaje Dave Wakeling – The Happiest Man In The World (I.R.S. 1988).

W 1990 roku Ranking Roger razem Neville’em Staple’em, Johnem Bradburym i Lynvalnem Goldingiem z The Specials powołują do życia Special Beat. W tym składzie ruszają w trasę koncertową. Grają przez kilka lat, a jeden z występów w Japonii z 1992 r. został udokumentowany albumem Live in Japan (Dojo Rec. 1993).

W 2003 roku The Beat reaktywuje się w niemal pełnym składzie bez Andy’ego Coxa i Davida Steele’a. Grają wyprzedane koncerty. Dave Wakeling jako The English Beat występuje w USA. W 2006 roku Ranking Roger i Everett Morton nagrywają płytę jako The Beat (za miks odpowiedzialny był Adrian Sherwood), ale do dziś jej nie wydano.

Pierwszy skład

[edytuj | edytuj kod]
  • Dave Wakeling (wokal, gitara rytmiczna)
  • Andy Cox (gitara prowadząca)
  • David Steele (bas)
  • Everett Morton (perkusja)
  • Ranking Roger (wokal)
  • Saxa (saksofon)

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]
  • „What Is Beat?” (GO FEET 1983) UK # 10
  • „The Beat Goes On” (IRS 1991)
  • „B.P.M. ... beats.per.minute ...The Very Best Of” (GO FEET/ARISTA/BMG 1996) UK # 13
  • „Beat This! The Best of The Beat” (GO FEET/LONDON 2000)
  • „The Platinum Collection” (LONDON 2005)
  • „You Just Can’t Beat It! The Best of The Beat” (LONDON 2008)

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • „Tears Of A Clown"/"Ranking Full Stop” (2 TONE REC. 1979) UK # 6 – podwójna strona A
  • „Hands Off... She’s Mine” (GO FEET 1980)UK # 9
  • „Mirror In the Bathroom” (GO FEET 1980)UK # 4
  • „Best Friend"/"Stand Down Margaret (dub)” (GO FEET 1980) UK # 22 – podwójna strona A
  • „Twist & Crawl” (GO FEET 1980)
  • „Too Nice To Talk To” (GO FEET 1980) UK # 7
  • „Drowning"/"All Out To Get You” (GO FEET 1981) UK # 22 – podwójna strona A
  • „Doors Of Your Heart” (GO FEET 1981) UK # 33
  • „Hit It” (GO FEET 1981) UK # 70
  • „Save It For Later” (GO FEET 1982) UK # 47
  • „Jeanette” (GO FEET 1982) UK # 45
  • „I Confess” (GO FEET 1982) UK # 54
  • „Can’t Get Used To Losing You” (GO FEET 1983) UK # 3
  • „Ackee 1-2-3” (GO FEET 1983) UK # 54
  • „Save It For Later” (A&M/IRS 1988)
  • „I Confess” (A&M/IRS 1989)
  • „Mirror In The Bathroom (Remix)” (GO FEET 1996) UK # 44

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]