Przejdź do zawartości

Trapeze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trapeze
Rok założenia

marzec 1969

Rok rozwiązania

1994

Pochodzenie

 Anglia (Cannock, Staffordshire)

Gatunek

hard rock[1], rock albumowy[1], rock progresywny[1]

Aktywność

19691982
19911994

Wydawnictwo

Threshold
Warner Bros.

Powiązania

Deep Purple, Whitesnake, Judas Priest, Uriah Heep

Skład
Mel Galley
Glenn Hughes
Dave Holland
Geoff Downes
Craig Erickson
Byli członkowie
patrz niżej

Trapeze – brytyjski zespół rockowy działający w latach 1969-82, a następnie z przerwami w latach 1991-94. Trzon grupy stanowili gitarzysta i wokalista Mel Galley, basista i wokalista Glenn Hughes oraz perkusista Dave Holland. Po odejściu Hughesa w 1973 r., który stał się głównym kompozytorem i wokalistą grupy, zespół kontynuował działalność w różnych składach. Kilku członków odeszło by dołączyć do bardziej znanych zespołów takich jak Deep Purple, Whitesnake, Judas Priest czy Uriah Heep. Zespół nigdy jednak nie osiągnął sukcesu i popularności, jaką cieszył się w latach 1970-73.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1969 – 1973

[edytuj | edytuj kod]

Trapeze utworzyli w roku 1969 wokalista John Jones, gitarzysta i klawiszowiec Terry Rowley (obydwaj byli członkami zespołu Montanas), gitarzysta Mel Galley, wokalista i basista Glenn Hughes oraz perkusista Dave Holland. Trapeze wydali swój debiutancki album w roku 1970 zatytułowany po prostu Trapeze ale wcześniej Jones i Rowley powrócili do Montanas. Pod koniec 1970 trio w składzie Galley, Hughes i Holland po raz pierwszy wydali album Medusa. W tym składzie Trapeze koncertowali, aż do roku 1973. Zespół jeździł głównie po Wielkiej Brytanii i południowych stanach USA; nie odniósł jednak sukcesu. Album You Are the Music...We're Just the Band wydany w roku 1972 skłonił Glenna Hughesa do opuszczenia zespołu, tuż po zakończeniu tournée w roku 1973. Hughes zamienił Rogera Glovera w Deep Purple. Po jego odejściu Trapeze zaczęli zarabiać głównie na pierwszych trzech albumach, w których grał Hughes ale koncerty nie wypadały najlepiej i zespół zaczął grać na mniejszych estradach w całych Stanach Zjednoczonych.

1974 – 1977

[edytuj | edytuj kod]
Skład zespołu
1969
  • Mel Galley – gitara prowadząca i gitara basowa
  • Glenn Hughes – gitara basowa, fortepian, puzon, śpiew
  • Dave Holland – perkusja
  • John Jones - śpiew, trąbka
  • Terry Rowley - organy, gitara, fortepian, flet
1970-1973
1974-1976
1978-1979
1980-1981
1982
  • Mel Galley - gitary, śpiew
  • Steve Bray - perkusja
  • Mervyn 'Spam' Spence - gitara basowa, śpiew
  • Richard Bailey - instrumenty klawiszowe
1991 / 1994
  • Mel Galley - gitara prowadząca i gitara basowa, śpiew
  • Glenn Hughes - gitara basowa, gitara rytmiczna, fortepian, puzon, śpiew
  • Dave Holland - perkusja, instrumenty perkusyjne
  • Geoff Downes - instrumenty klawiszowe (1991)
  • Craig Erickson - gitary (1994)

W roku 1974 zespół wydał album The Final Swingkompilację najlepszych utworów, na której znalazły się dwa utwory nie wydane wcześniej: „Good Love” i ulubiony przez fanów, grany na żywo od kilku lat utwór „Dat’s it”. Gitarzysta Robert Kendrick i basista Pete Wright, którzy zagrali na wydanym w roku 1974 albumie Hot Wire pokierowali zespół w kierunku hard rocka, co dokładnie można usłyszeć na kolejnym wydaniu z roku 1976, zatytułowanym ponownie Trapeze.

Pierwotne trio (Galley, Hughes i Holland) ponownie, pod koniec 1976 roku połączyli się na krótki czas. Miało to być dojrzałe spotkanie, uwieńczone albumem z nowymi utworami ale Hughes kolejny raz opuścił zespół zanim album został wyprodukowany. Jego solowy album zatytułowany Play Me Out, wydany w roku 1977 zawierał utwory „LA Cut-Off” i „Space High”, skomponowane przez niego, które podczas krótkiej reaktywacji Trapeze, w czasie tournée w roku 1976, Galley i Holland z nim grali. Utwory te powstały do nowego albumu Trapeze, który nigdy nie został nagrany.

1978–1982

[edytuj | edytuj kod]

Album Hold On, zatytułowany również Running został wydany pod koniec roku 1978, ponownie z udziałem Pete’a Wrighta oraz nowego gitarzysty i wokalisty Pete’a Goalby'ego. W nagraniu koncertowego albumu z roku 1981 zatytułowanego Live in Texas: Dead Armadillos udział wziął nowy perkusista Steve Bray, ponieważ Dave Holland od końca 1979 grał w Judas Priest. Po odejściu Pete’a Goalby'ego do Uriah Heep w 1981, Mel Galley grał samotnie, by w roku 1982 odejść z Trapeze do Whitesnake i tym samym zespół Trapeze został rozformowany.

W roku 1991, po raz kolejny zeszło się pierwotne trio (Galley, Hughes i Holland) wraz z byłym klawiszowcem zespołów Asia i YesGeoffem Downesem i po krótkim tournée w roku 1993 wydali kolejny album Welcome to the Real World.

W lutym 1994 Galley, Hughes i Holland po raz kolejny ożywili zespół, grając tym razem w Nowym Jorku na koncercie w hołdzie wokaliście zespołów Badlands i Black SabbathRayowi Gillenowi. To zdarzenie doprowadziło do kolejnych koncertów, które rozpoczęły się 11 marca 1994 w Wielkiej Brytanii, w klubie „Robin R’n’B Club”, w ich rodzinnym mieście Cannock, a w kwietniu tego samego roku przeniosły się do USA. Podczas tych koncertów do zespołu dołączył weteran bluesa, gitarzysta Craig Erickson, akompaniując Hughesowi zarówno na gitarze prowadzącej, jak i rytmicznej.

Dalsza historia

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Jason Ankeny: Trapeze Biography. allmusic.com. [dostęp 2015-08-04]. (ang.).