Przejdź do zawartości

Victor Moses

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Victor Moses
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1990
Kaduna

Wzrost

177 cm[1]

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Spartak Moskwa

Numer w klubie

8

Kariera juniorska
Lata Klub
2001–2007 Crystal Palace
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2010 Crystal Palace 58 (11)
2010–2012 Wigan Athletic 74 (8)
2012–2021 Chelsea 87 (7)
2013–2014 Liverpool (wyp.) 19 (1)
2014–2015 Stoke City (wyp.) 19 (3)
2015–2016 West Ham United (wyp.) 21 (1)
2019–2020 Fenerbahçe (wyp.) 20 (5)
2020 Inter Mediolan (wyp.) 12 (0)
2020–2021 Spartak Moskwa (wyp.) 19 (4)
2021– Spartak Moskwa 49 (5)
W sumie: 378 (45)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005  Anglia U-16 1 (0)
2006–2007  Anglia U-17 15 (9)
2008–2009  Anglia U-19 12 (2)
2010  Anglia U-21 1 (0)
2012–2018  Nigeria 38 (12)
W sumie: 67 (23)
  1. Aktualne na: 12 listopada 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 15 sierpnia 2018.
Dorobek medalowy
Puchar Narodów Afryki
złoto Południowa Afryka 2013

Victor Moses (ur. 12 grudnia 1990 w Kadunie) – nigeryjski piłkarz, grający na pozycji pomocnika w rosyjskim klubie Spartak Moskwa.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nigerii, do Anglii przyjechał w wieku 11 lat[2]. Karierę piłkarską rozpoczął w Crystal Palace. 6 listopada 2007 roku zadebiutował w jego barwach w zremisowanym 1:1 meczu z Cardiff City, w którym zmienił w drugiej połowie Johna Bostocka[3]. Pierwszego gola strzelił 12 marca 2008 w spotkaniu z West Bromwich Albion, zapewniając swojemu zespołowi remis 1:1[4]. Następnie regularnie występował w rozgrywkach Championship. Od końca listopada 2009 do połowy stycznia 2010 roku zdobył w nich sześć bramek (w tym dwie w wygranym 4:2 spotkaniu z Reading[5]), co przyczyniło się do tego, że został wybrany najlepszym młodym graczem grudnia w lidze[6].

1 lutego 2010 roku podpisał trzyipółletni kontrakt z Wigan Athletic[7]. 6 lutego zadebiutował w Premier League w zremisowanym 1:1 meczu z Sunderlandem. 3 maja strzelił pierwszego gola w angielskiej ekstraklasie w spotkaniu z Hull City (2:2)[8]. W sezonach 2010/2011 i 2011/2012 regularnie występował w barwach Wigan. W tym ostatnim zdobył sześć bramek, m.in. dwie w meczu z Newcastle United, przyczyniając się do zwycięstwa 4:0[9].

24 sierpnia 2012 roku został zawodnikiem Chelsea[10]. 25 września w wygranym 6:0 meczu Pucharu Ligi Angielskiej z Wolverhampton Wanderers strzelił swojego pierwszego gola dla londyńskiej drużyny[11].

2 września 2013 roku został na rok wypożyczony do Liverpoolu[12].

16 sierpnia 2014 został wypożyczony do Stoke City[13].

16 października 2020 roku został wypożyczony na sezon do Spartaku Moskwa z opcją wykupu[14].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2007 roku wraz z reprezentacją Anglii do lat 17 uczestniczył w mistrzostwach Europy w Belgii. W turnieju tym strzelił dwa gole w grupowym meczu z Holandią (4:2) i jednego w półfinałowym spotkaniu z Francją (1:0). Z dorobkiem trzech bramek na koncie został królem strzelców, Anglicy zaś zajęli drugie miejsce[15]. Następnie wziął udział w mistrzostwach świata U-17 w Korei Południowej – wystąpił w trzech meczach i zdobył trzy gole: dwa w spotkaniu z Nową Zelandią i jednego w pojedynku z Koreą Północną[16].

W 2008 roku wziął udział w mistrzostwach Europy do lat 19 w Czechach, w których Anglicy odpadli z rywalizacji w fazie grupowej. 10 sierpnia 2010 zagrał w meczu reprezentacji Anglii U-21 z Uzbekistanem (2:0), w którym został zmieniony na początku drugiej połowy przez Daniela Welbecka[17]; był to jego jedyny występ w angielskiej kadrze młodzieżowej.

Na początku listopada 2011 roku FIFA upoważniła Mosesa do gry w reprezentacji Nigerii[2]. Zadebiutował w niej 29 lutego 2012 w meczu kwalifikacji do Pucharu Narodów Afryki w RPA z Rwandą (0:0), w którym zmienił Ahmeda Musę[18]. 15 sierpnia 2018 roku ogłosił koniec kariery reprezentacyjnej.

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]
Aktualne na dzień 22 maja 2016 r.
Liga Puchar Puchar ligi R. kont. Łącznie
Sezon Klub Liga M G M G M G M G M G
2007/08 Crystal Palace Championship 13 3 1 0 0 0 16[a] 3
2008/09 27 2 3 0 2 0 32 2
2009/10 18 6 1 0 2 0 21 6
2009/10 Wigan Premier League 14 1 0 0 0 0 14 1
2010/11 21 1 2 0 3 1 26 2
2011/12 38 6 1 0 0 0 39 6
2012/13 1 0 0 0 0 0 1 0
(2012/2013) Chelsea 23 1 5 2 3 2 10 5 43[b] 10
2013/14 Liverpool (wyp.) 19 1 2 1 1 0 22 2
2014/15 Stoke City (wyp.) 19 3 1 1 2 0 22 4
2015/16 West Ham United (wyp.) 21 1 4 1 1 0 26 2
2018–19(inne języki) Fenerbahçe SK (piłka nożna) Süper Lig 14 4 0 0 2 0 16 4
2019–20(inne języki)[19] Fenerbahçe SK (piłka nożna) Süper Lig 6 1 1 0 7 1
Serie A (2019/2020) Inter Mediolan Serie A 0 0 0 0 0 0 0 0
Łącznie w karierze 214 25 20 5 14 3 10 5 262 39
  1. W tym dwa mecze w fazie play-off.
  2. W tym dwa mecze podczas Klubowych Mistrzostw Świata.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Victor Moses. whufc.com. [dostęp 2015-09-04]. (ang.).
  2. a b Fifa clears Shola Ameobi, Moses to play for Nigeria. bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  3. Cardiff 1-1 Crystal Palace. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  4. West Brom 1-1 Crystal Palace. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  5. Reading 2 – 4 Crystal Palace. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  6. Football League Young Player of the Month 2009/10. football-league.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  7. Crystal Palace teenager Victor Moses signs for Wigan. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  8. Wigan 2 – 2 Hull. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  9. Wigan 4-0 Newcastle. bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  10. MOSES TRANSFER COMPLETED. chelseafc.com. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  11. Chelsea 6-0 Wolves. bbc.co.uk. [dostęp 2012-09-26]. (ang.).
  12. Reds seal Moses loan switch. Liverpool F.C., 2013-09-02. [dostęp 2013-09-02]. (ang.).
  13. Moses moves to Stoke. Chelsea. [dostęp 2014-08-16]. (ang.).
  14. Виктор Мозес — игрок «Спартака»! [online], Футбольный клуб «Спартак Москва» [dostęp 2020-10-16].
  15. European U-17 Championship 2007. rsssf.com. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  16. Victor MOSES. fifa.com. [dostęp 2012-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-30)]. (ang.).
  17. England U21 2-0 Uzbekistan U21. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  18. Nigeria survive rampant Rwanda. mtnfootball.com. [dostęp 2012-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)]. (ang.).
  19. Victor Moses. [dostęp 2020-01-23].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]