Przejdź do zawartości

Volkswagen Typ 4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Volkswagen Typ 4
Ilustracja
Volkswagen 411
Inne nazwy

Volkswagen 411
Volkswagen 412

Producent

Volkswagen

Zaprezentowany

październik 1968
Paris Motor Show[1]

Okres produkcji

1968 – 1974

Miejsce produkcji

 RFN, Wolfsburg

Następca

Volkswagen Passat B1

Dane techniczne
Segment

D

Typy nadwozia

2 i 4-drzwiowy fastback
3-drzwiowe kombi

Silniki

B4 1,7 l
B4 1,8 l

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

tylny

Długość

4521 mm

Szerokość

1638 mm

Wysokość

1486 mm

Rozstaw osi

2489 mm

Masa własna

1030 kg

Zbiornik paliwa

50 l

Dane dodatkowe
Pokrewne

Volkswagen Typ 3

Volkswagen Typ 4samochód osobowy klasy średniej produkowany przez niemiecką firmę Volkswagen w latach 1968 – 1974. Dostępny jako 2- i 4-drzwiowy fastback oraz 3-drzwiowe kombi. Do napędu używano silników B4 o pojemności 1,7 lub 1,8 litra. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną bądź 3-biegową automatyczną skrzynię biegów. Samochód został zastąpiony przez model Passat B1. Powstały dwie generacje Typu 4, 411 (1968–72) i 412 (1972–74). Przez sześć lat produkcji powstało 367 728 egzemplarzy Typu 4.

Samochód został zaprojektowany przez zespół pod kierownictwem Heinricha Nordhoffa, debiut przypadł na Międzynarodowy Salon Samochodowy w Paryżu w październiku 1968 roku[1]. Samochody serii 411 były największymi wówczas modelami Volkswagena, oferowały także jego największe silniki – przy projektowaniu nadwozia brała udział Carozzeria Pininfarina[2]. W modelu zastosowano charakterystyczny dla ówczesnych volkswagenów schemat, umieszczony za osią tylną chłodzony powietrzem silnik typu bokser napędzający koła tylne i rozkład masy przód/tył równy 45%/55%[2].

Był to pierwszy 4-drzwiowy sedan Volkswagena, cechował się nadwoziem samonośnym, zawieszeniem przednim ze sprężynami śrubowymi i kolumnami MacPhersona, tylnym zawieszeniem opartym na wahaczach oraz ręczną skrzynią biegów z hydraulicznie sterowanym sprzęgłem. Akumulator umieszczony był pod fotelem kierowcy (fotelem pasażera w wersjach dla krajów z ruchem lewostronnym). W modelu zastosowano standardowo całe szyby boczne – bez wywietrzników, co pozwalało na podróż bez przeciągów[3], lakier metalizowany bez dopłat, opony radialne, wykładzinę podłogową, zegarek, elektryczne podgrzewanie tylnej szyby, system wentylacji wnętrza oraz sterowany termostatem układ dodatkowego ogrzewania[4].

W momencie uruchomienia produkcji, model 411 napędzany był silnikiem o pojemności 1679 cm³ zasilanym dwoma gaźnikami. W 1969 wprowadzono do niego elektroniczny układ wtryskowy Bosch D-Jetronic, moc maksymalna wzrosła z 69 do 81 KM. Ten sam układ wtryskowy stosowano w Porsche 914, które trafiło do produkcji także w 1969 roku. Na rynku europejskim wersja z wtryskiem nosiła dodatkowe oznaczenie 'E' (od Einspritzung). Pojedyncze okrągłe przednie reflektory zastąpiono podwójnymi.

W sierpniu 1972 roku wprowadzono następcę, model 412[5]. Zmodernizowane nadwozie zaprojektował Brooks Stevens[6]. Dodano halogenowe światła przeciwmgielne, zmieniono także wygląd pasa przedniego i obwódek przednich reflektorów[5]. W 1974 podniesiono pojemność skokową silnika do 1798 cm³, powrócono przy tym do dwóch gaźników w układzie zasilania, nazwę wersji 412LE zmieniono na 412LS.

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Dane producenta[7]:

Volkswagen 411 / 412 411 411 E/ LE 412 E/LE 412 412 S
Lata produkcji:  1968–1969 1969–1972 1972–1973 1973–1974 1973–1974
Silnik:  czterosuwowy B4, montowany za tylną osią
Pojemność skokowa:  1679 cm³ 1679 cm³ 1679 cm³ 1795 cm³ 1795 cm³
Średnica cylindra x skok tłoka (mm):  90 × 66  90 × 66  90 × 66  93 × 66  93 x 66
Moc maksymalna przy obrotach:  69 KM (51 kW) przy 4500 obr./min 81 KM (60 kW) przy 4900 obr./min 81 KM (60 kW) przy 4900 obr./min 76 KM (56 kW) przy 5000 obr./min 86 KM (63 kW) przy 5000 obr./min
Maksymalna moment obrotowy przy obrotach:  124 Nm przy 2800 obr./min 132 Nm przy 2700 obr./min 132 Nm przy 2700 obr./min 129 Nm przy 3400 obr./min 135 Nm przy 3400 obr./min
Stopień sprężana:  7,8:1 8,2:1 8,2:1 - -
Układ zasilania:  dwa gaźniki
Solex 34 PDSIT
wtrysk
Bosch D-Jetronic
dwa gaźniki
Solex 40 PDSIT
Układ chłodzenia:  silnik chłodzony powietrzem
Instalacja elektryczna:  12 V
Konstrukcja nadwozia:  nadwozie samonośne
Prędkość maksymalna:
145 km/h
142 km/h (aut.)

155 km/h
152 km/h (aut.)

155 km/h
152 km/h (aut.)

150 km/h
147 km/h (aut.)

158 km/h
155 km/h (aut.)
Przyspieszenie 0–100 km/h:
18,0 s
21,0 s (aut.)

17,0 s
20,0 s (aut.)

17,0 s
20,0 s (aut.)

16,5 s
20,0 s (aut.)

14,5 s
17,5 s (aut.)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b News and Views: What's new at Paris. „Autocar”. 129 (nbr 3790), s. 59, 3 października 1968. 
  2. a b The Air-Cooled Era in Colour, Richard Copping, p. 168. Veloce Publishing, October 2005 (UK). Cytat: Long the subject of sneak preview photos, the VW 411 bore a passing resemblance to the VW 1600TL, while Pininfarina who had an advisory contract with Volkswagen, is credited with the car's styling.. (ang.).
  3. Dept of Transportation NHTSA Federal Motor Vehicle Safety Standards. Popular Mechanics, Bill Hartford, March 1971, p. 92. (ang.).
  4. 1971 Volkswagen 411, USA Brochure. Volkswagen. (ang.).
  5. a b Neues vom Markt: Neuer 412: Sicherer, schoener und komfortabler. „Auto Zeitung”. Nbr 17 1972, s. Seite 4, date 12 sierpnia 1972. (ang.). 
  6. Test VW 412 LS. „Auto Motor u. Sport”. Heft 3 1974, s. Seite 40–48, date 2 lutego 1974. (ang.). 
  7. Werner Oswald: Deutsche Autos 1945-1975, Band 4. Stuttgart: Motorbuch Verlag, 2003. 3-613-02116-1, Pages. 62-65..