Przejdź do zawartości

Waldemar Rakocy

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waldemar Rakocy
Prezbiter, profesor nauk teologicznych
Ilustracja
Ks. prof. Waldemar Rakocy (2008)
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1960
Głuchołazy-Zdrój

Członek Zarządu Stowarzyszenia Biblistów Polskich
Okres sprawowania

2008–2013

Wykładowca Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
Okres sprawowania

1994–2017

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zgromadzenie Księży Misjonarzy

Prezbiterat

1985

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Waldemar Stanisław Rakocy (ur. 11 listopada 1960[1] w Głuchołazach-Zdroju[2]) – polski prezbiter katolicki, misjonarz św. Wincentego a Paulo, teolog, profesor doktor habilitowany nauk teologicznych, w latach 2008–2013 członek Zarządu Stowarzyszenia Biblistów Polskich, w latach 1994–2017 nauczyciel akademicki Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 uzyskał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Głuchołazach i wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo[1]. W 1985 ukończył studia wyższe z zakresu teologii na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej Krakowie[3] (praca magisterska Uniwersalizm religijny Deutero-Izajasza, promotor o. dr Józef Paściak OP)[4] i przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Kazimierza Górnego[1].

W latach 1985–1991 odbył studia specjalistyczne w Rzymie i Jerozolimie (Papieski Instytut Biblijny w Rzymie, Francuska Szkoła Biblijna i Archeologiczna w Jerozolimie oraz Papieski Uniwersytet Gregoriański w Rzymie), zakończone najpierw licencjatem z nauk biblijnych (1989, Papieski Instytut Biblijny)[4], a następnie doktoratem z teologii biblijnej na podstawie rozprawy Trionfo del piano salvifico di Dio. Uno studio letterario della narrativa e della funzione di Atti 12, 1–24 (1991, Papieski Uniwersytet Gregoriański, promotor o. prof. Fritzleo Lentzen-Deis(inne języki) TJ)[3][5]. W 2001 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nadany przez Wydział Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II na podstawie pracy Obraz i funkcja faryzeuszy w dziele Łukaszowym (Łk-Dz). Studium literacko-teologiczne[3]. W 2007 otrzymał tytuł profesora nauk teologicznych[6].

Opublikował ponad 70 prac naukowych głównie w języku polskim, a także angielskim, francuskim, hiszpańskim, rosyjskim i włoskim. W latach 2001–2010 pełnił funkcję redaktora naczelnego zeszytu biblijnego „Roczników Teologicznych KUL” (od 2009 wydawanego jako „Roczniki Biblijne” – „The Biblical Annals”). Od 2008 do 2013 był członkiem Zarządu Stowarzyszenia Biblistów Polskich[7]. Specjalizuje się w biblistyce Nowego Testamentu[1]. Współautor komentarzy do przekładu Nowego Testamentu z języków oryginalnych z komentarzem, opracowanego przez Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Towarzystwa Świętego Pawła i opublikowanego w pierwszej dekadzie XXI wieku (tzw. Biblia Paulistów)[8].

W latach 1991–1994 był wykładowcą, prefektem studiów i wicerektorem Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy[2][9], a w latach 1994–2017 pracował jako nauczyciel akademicki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II[10], od 2003 jako profesor nadzwyczajny, od 2009 na stanowisku profesora zwyczajnego[1]. Pełnił funkcję kierownika Katedry Hermeneutyki Biblijnej KUL (od 2001) i kierownika Katedry Egzegezy Ewangelii i Pism Apostolskich KUL (od 2003)[2]. Wykładał jako profesor wizytujący na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie[11].

W 2010 konsultant naukowy telewizyjnego serialu dokumentalnego Paweł z Tarsu. Pojednanie światów[12]. W latach 2007–2018 członek Redakcji Mszy Świętej Radiowej[13], wygłaszał homilie w czasie mszy świętych transmitowanych przez I Program Polskiego Radia z bazyliki św. Krzyża w Warszawie[14][15][16]. Od 2021 autor programu i krajowy koordynator Nowenny ku Czci Niepokalanej Objawiającej Cudowny Medalik (2021–2030), przygotowań do jubileuszu 200. rocznicy objawień maryjnych, których doświadczyła w 1830 św. Katarzyna Labouré[17][18].

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Storia della liberazione di Pietro e della punizione di Erode: studio letterario della natività di Atti 12, 1–24 (Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, Kraków 1993, OCLC 1203506647)[19]
  • Chronologia nowego Testamentu (Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, Kraków 1995, ISBN 83-86231-30-0)
  • „A słowo Boże rozszerzało się i rosło”: programowa funkcja Dz 12, 1–24 w kompozycji księgi (Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin 1995, ISBN 83-228-0425-3)
  • Paweł – apostoł Żydów i pogan: Łukaszowy obraz powstania i rozwoju Pawłowych wspólnot (Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, Kraków 1997, ISBN 83-86768-74-6)
  • Obraz i funkcja faryzeuszy w dziele Łukaszowym (ŁK-DZ): studium literacko-teologiczne: rozprawa habilitacyjna (Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 2000, ISBN 83-228-0799-6)
  • Faryzeusze: historia – Ewangelie (Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 2002, ISBN 83-7363-120-8)
  • Paweł Apostoł: chronologia życia i pism (Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2003, ISBN 83-7168-648-X)
  • Święty Łukasz wobec niewiary Izraela – krytyka i nadzieja (Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 2006, ISBN 978-83-7492-006-3)
  • Listy apostoła Pawła: wprowadzenie i omówienie (Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, Kraków 2008, ISBN 978-83-7216-729-3)
  • Rozmowy z Pawłem z Tarsu: o Bogu i człowieku (Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2010, ISBN 978-83-7424-861-7)
  • Święta Katarzyna Labouré i Cudowny Medalik (Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2010, ISBN 978-83-7424-879-2)
    • przekład na język ukraiński: Свята Катерина Лабуре і Чудотворний Медальйон, tłum. Taras Rizun (Wistka, Kijów 2017, ISBN 978-617-7157-42-6)
    • przekład na język słowacki: Svätá Katarína Labouré a Zázračná medaila, tłum. Dominik Brňák (Vincentín, Bratysława 2019, ISBN 978-80-89570-25-6)
  • Koronka do Bożego Miłosierdzia (Paulistki Wydawnictwo-Księgarnia, Warszawa 2011, ISBN 978-83-62985-04-3)
  • Wiara chrześcijańska. Trudne pytania i proste odpowiedzi (Paulistki Wydawnictwo-Księgarnia, Warszawa 2012, ISBN 978-83-62985-02-9)
  • Nadzieja zawieść nie może (Paulistki Wydawnictwo-Księgarnia, Warszawa 2013, ISBN 978-83-62985-28-9)
  • Cudowny Medalik (Paulistki Wydawnictwo-Księgarnia, Warszawa 2015, ISBN 978-83-62985-55-5)
  • Głosić Dobrą Nowinę ubogim (Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, Kraków 2017, ISBN 978-83-7869-290-4)
  • Nowenna ku czci Niepokalanej objawiającej Cudowny Medalik (2021–2030): przewodnik (Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, Kraków 2021, ISBN 978-83-7869-566-0)
  • Teologia i nauka. Odkrywanie tajemnicy stworzenia (Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, Kraków 2023, ISBN 978-83-7869-634-6)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Ks. prof. dr hab. Waldemar Rakocy CM. kurs-biblijny.pl. [dostęp 2024-07-10].
  2. ↑ a b c Ks. prof. dr hab. Waldemar Rakocy CM. kul.lublin.pl. [dostęp 2024-07-10].
  3. ↑ a b c Ks. prof. dr hab. Waldemar Stanisław Rakocy, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-07-10].
  4. ↑ a b Ks. Prof. Waldemar Rakocy. biblicum.my.wiara.pl. [dostęp 2024-07-12].
  5. ↑ Waldemar Rakocy CM, Trionfo del piano salvifico di Dio: uno studio letterario della narrativa e della funzione di Atti 12, 1–24, Pontificia Universitas Gregoriana, Romae 1991. nukat.edu.pl. [dostęp 2024-07-15].
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 października 2007 r. nr 115-7-07 o nadaniu tytułu profesora (M.P. z 2007 r. nr 82, poz. 863).
  7. ↑ Stowarzyszenie Biblistów Polskich. Zarząd. sbp.net.pl. [dostęp 2024-07-11].
  8. ↑ Nowy Testament: najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem. Wyd. 2 popr. Częstochowa: Edycja Świętego Pawła, 2009, s. 1–841. ISBN 978-83-7424-155-7. OCLC 1241632102.
  9. ↑ Prefekci studiów, wicedyrektorzy ITKM. itkm.misjonarze.pl. [dostęp 2024-07-10].
  10. ↑ Prof. dr hab. Waldemar Rakocy, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-07-10].
  11. ↑ Rev. Prof. Waldemar Rakocy. kul.pl. [dostęp 2024-07-12]. (ang.).
  12. ↑ Paweł z Tarsu. Pojednanie światów w bazie filmpolski.pl
  13. ↑ Msza Św. Radiowa. Redakcja. swkrzyz.pl. [dostęp 2024-07-10].
  14. ↑ Ks. Waldemar Rakocy. Z Ewangelii według św. Mateusza – Mt 21, 28–32. polskieradio.pl, 28 września 2014. [dostęp 2024-07-15].
  15. ↑ Ks. Waldemar Rakocy. Z Ewangelii według św. Marka – Mk 1, 12–15. polskieradio.pl, 22 lutego 2015. [dostęp 2024-07-15].
  16. ↑ Ks. Waldemar Rakocy. Z Ewangelii według św. Łukasza – Łk 4, 1–13. polskieradio.pl, 14 lutego 2016. [dostęp 2024-07-15].
  17. ↑ Nowenna ku Czci Niepokalanej (2021–2030). filles-de-la-charite.org, 2 grudnia 2021. [dostęp 2024-07-10].
  18. ↑ Nowenna ku Czci Niepokalanej. szarytki.waw.pl, 26 listopada 2021. [dostęp 2024-07-10].
  19. ↑ Waldemar Rakocy: Storia della liberazione di Pietro e della punizione di Erode: studio letterario della natività di Atti 12, 1–24. Cracovia: Editrice Istituto Teologico dei Padri Vincenziani, 1993, s. 1–73. OCLC 1203506647.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Waldemar_Rakocy&oldid=74380420”