Przejdź do zawartości

Zniesienie niewolnictwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Akt uwolnienia niewolnicy z Missouri, 1854

Zniesienie niewolnictwa (rzadko manumisja z ang. manumission, od łac. manumisso; także: wyzwolenie niewolników, emancypacja niewolników) – w wąskim sensie: akt prawny znoszący niewolnictwo, w szerszym: proces społeczny do tego prowadzący.

Odpowiednie prawa umożliwiające zniesienie niewolnictwa (w indywidualnych przypadkach, czyli wyzwalające niewolnika) istniały w większości społeczeństw z systemem niewolniczym, m.in. w starożytnej Grecji i starożytnym Rzymie. W czasach współczesnych termin odnosi się do zniesienia niewolnictwa w cywilizacji zachodniej. W 1823 niewolnictwo zniesiono w Chile, w 1829 w Meksyku. W 1833 Wielka Brytania uchwaliła zniesienie niewolnictwa w imperium brytyjskim. Następnie uczyniła to Francja (1848) i Peru (1854). W Stanach Zjednoczonych nastąpiło to w wyniku wojny secesyjnej (1863 Proklamacja Emancypacji, 1865 13. poprawka do konstytucji). Brazylia była ostatnim państwem Ameryki Łacińskiej znoszącym niewolnictwo (1888).

W XX w. likwidacja niewolnictwa stała się przedmiotem umów i praw międzynarodowych, m.in. sponsorowanych przez Ligę Narodów (Konwencja w sprawie niewolnictwa podpisana w Genewie 25 września 1926), później ONZ.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rodney Castleden (2008-01). Wydarzenia, które zmieniły losy świata. Bellona. s. 322–333