ข้ามไปเนื้อหา

จังหวัดอัลไบ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จังหวัดอัลไบ
จังหวัด
ศาลากลางจังหวัดอัลไบ
ศาลากลางจังหวัดอัลไบ
ธงของจังหวัดอัลไบ
ธง
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์
ประเทศ ฟิลิปปินส์
เขตบีโคล
ก่อตั้ง3 เมษายน ค.ศ. 1574
เมืองหลักเลกัซปี
การปกครอง
 • ประเภทซังกูเนียงปันลาลาวีกัน
 • ผู้ว่าราชการจังหวัดFrancis Bichara (Nacionalista)
 • รองผู้ว่าราชการจังหวัดHarold Imperial (Liberal)
พื้นที่[1]
 • ทั้งหมด2,575.77 ตร.กม. (994.51 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่53 จาก 81
ความสูงจุดสูงสุด (ภูเขามาโยน)2,463 เมตร (8,081 ฟุต)
ประชากร
 (ค.ศ. 2015)[2]
 • ทั้งหมด1,314,826 คน
 • อันดับ20 จาก 81
 • ความหนาแน่น510 คน/ตร.กม. (1,300 คน/ตร.ไมล์)
 • อันดับความหนาแน่น12 จาก 81
เขตการปกครอง
 • นครอิสระ0
 • นคร
 • เทศบาล
 • บารังไกย์720
 • Districts1st to 3rd districts of Albay
เขตเวลาUTC+8 (PHT)
รหัสไปรษณีย์4500–4517
ไอดีดี:รหัสโทรศัพท์+63 (0)52
รหัส ISO 3166PH
ภาษา
เว็บไซต์www.albay.gov.ph

จังหวัดอัลไบ (ฟิลิปปินส์: Lalawigan ng Albay; สเปน: Provincia de Albay) เป็นจังหวัดในเขตบีโคล ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือเลกัซปี ซึ่งยังเป็นศูนย์กลางการบริหารของเขตอีกด้วย เมืองนี้ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของภูเขาไฟมาโยน ซึ่งกรวยภูเขาไฟสลับชั้นแห่งนี้ นับได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัด และเมื่อขึ้นไปข้างบน สามารถมองเห็นทัศนียภาพรอบ ๆ ที่สวยงามได้[3]

จังหวัดอัลไบ ถูกเพิ่มใน World Network of Biosphere Reserves ของยูเนสโก ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2016[4]

ภูมิศาสตร์

[แก้]

จังหวัดอัลไบมีพื้นที่ 2,575.77 ตารางกิโลเมตร เป็นจังหวัดที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 53 ของประเทศ อยู่ติดกับจังหวัดคามารีเนสซูร์ทางทิศเหนือ และติดกับจังหวัดซอร์โซโกนทางทิศใต้ จรดกับอ่าวลาโกนอยทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนทางตะวันตกเฉียงใต้เป็นช่องแคบบูรีอัส ซึ่งมีเกาะบูรีอัสของจังหวัดมัสบาเต

ในปี ค.ศ. 2016 มีพื้นที่ 250000 เฮกตาร์ ถูกประกาศให้เป็น UNESCO Biosphere Reserve เขตสงวนแห่งนี้ประกอบด้วยชนิดพืชบก 182 ชนิด แต่มีเพียง 46 ชนิดที่พบได้เฉพาะในฟิลิปปินส์ นอกจากนี้ยังมีเต่าทะเลอีก 5 สายพันธุ์[5]

การขนส่ง

[แก้]

ทางถนน

[แก้]

อัลไบมีทางหลวงแห่งชาติระยะทางรวม 383.22 กิโลเมตร (238.12 ไมล์)* ส่วนใหญ่ลาดยางมะตอยแล้ว เหลือที่ยังไม่ได้ลาดอีกเพียง 5.25 กิโลเมตร (3.26 ไมล์)*[6] ถนนสายสำคัญคือ ทางหลวงมาฮาร์ลีกา (N1/AH26) ซึ่งเชื่อมต่อกับจังหวัดอื่น ๆ ทางหลวงส่วนใหญ่ภายในจังหวัดนี้ถือเป็นทางหลวงระดับที่สอง อยู่ในชุดตัวเลข 630 และ 640 ตัวเมืองและเทศบาลหลายแห่งมีทางหลวงเชื่อมต่อถึงกัน ยกเว้นเทศบาลโฮเบลลาร์และราปู-ราปู

ทางน้ำ

[แก้]

มีท่าเรือขนส่งสินค้าที่สำคัญ ได้แก่ ท่าเรือนานาชาติตาบาโค, ท่าเรือแห่งชาติเลกัซปี, ท่าเรือปีโอดูรัน และท่าเรือปันเตา

ทางอากาศ

[แก้]

ท่าอากาศยานเลกัซปี ให้บริการเที่ยวบินจากมะนิลาและเซบูซิตี ส่วนท่าอากาศยานนานาชาติบีโคล อยู่ในระหว่างการก่อสร้าง

ทางราง

[แก้]

อัลไบอยู่บนทางรถไฟสายหลักของการรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์ (PNR) และมีรถไฟชานเมืองไปยังนครนากาในจังหวัดคามารีเนสซูร์ ในอดีตเคยมีรถไฟจากมะนิลา ชื่อว่า มาโยนลิมิเต็ด แต่ถูกยกเลิกในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2012

อ้างอิง

[แก้]
  1. "The province of Albay". Overview of the Region. Makati City, Philippines: National Statistical Coordination Board. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 13, 2012. สืบค้นเมื่อ January 11, 2013.
  2. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-05-09. สืบค้นเมื่อ 2018-04-09.
  3. Facts about Mayon Volcano" เก็บถาวร 2012-04-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Albay Tourism. Retrieved on 2012-05-27.
  4. "20 sites added to UNESCO's World Network of Biosphere Reserve". United Nations Educational Scientific and Cultural Organization. March 19, 2016. สืบค้นเมื่อ March 20, 2016.
  5. UNESCO Press (19 March 2016). "20 sites added to UNESCO's World Network of Biosphere Reserves". United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. สืบค้นเมื่อ 21 March 2016.
  6. Figures tabulated from data by the Department of Public Works and Highways district engineering offices in Albay. See 2015 DPWH Atlas for Region V[ลิงก์เสีย]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
แผนที่พิกัดทั้งหมดใน "Albay" กำลังใช้ OpenStreetMap 
ดาวน์โหลดพิกัดเป็น KML