อิตเทรียม

อิตเทรียม, ₀₀Y
อิตเทรียม
การอ่านออกเสียง	/ˈɪtriəm/ (IT-ree-əm)
รูปลักษณ์	โลหะสีเงินขาว
Standard atomic weight Ar°(Y)
	88.905838±0.000002; 88.906±0.001 (abridged);
อิตเทรียมในตารางธาตุ
	สตรอนเชียม ← อิตเทรียม → เซอร์โคเนียม
หมู่	group 3
คาบ	คาบที่ 5
บล็อก	บล็อก-d
การจัดเรียงอิเล็กตรอน	[Kr] 4d1 5s2
จำนวนอิเล็กตรอนต่อชั้น	2, 8, 18, 9, 2
สมบัติทางกายภาพ
วัฏภาค ณ STP	solid
จุดหลอมเหลว	1799 K (1526 °C, 2779 °F)
จุดเดือด	3203 K (2930 °C, 5306 °F)
ความหนาแน่น (ใกล้ r.t.)	4.472 g/cm3
เมื่อเป็นของเหลว (ณ m.p.)	4.24 g/cm3
ความร้อนแฝงของการหลอมเหลว	11.42 kJ/mol
ความร้อนแฝงของการกลายเป็นไอ	363 kJ/mol
ความจุความร้อนโมลาร์	26.53 J/(mol·K)
สมบัติเชิงอะตอม
เลขออกซิเดชัน	0, +1, +2, +3 (ออกไซด์เป็นเบสอ่อน)
อิเล็กโตรเนกาทิวิตี	Pauling scale: 1.22
รัศมีอะตอม	empirical: 180 pm
รัศมีโคเวเลนต์	190±7 pm
	Color lines in a spectral rangeเส้นสเปกตรัมของอิตเทรียม
สมบัติอื่น
การมีอยู่ในธรรมชาติ	primordial
โครงสร้างผลึก	hexagonal close-packed (hcp)
การขยายตัวจากความร้อน	α, poly: 10.6 µm/(m⋅K) (at r.t.)
การนำความร้อน	17.2 W/(m⋅K)
สภาพต้านทานไฟฟ้า	α, poly: 596 nΩ⋅m (at r.t.)
ความเป็นแม่เหล็ก	พาราแมกเนติก
Molar magnetic susceptibility	+2.15×10−6 cm3/mol (2928 K)
มอดุลัสของยัง	63.5 GPa
โมดูลัสของแรงเฉือน	25.6 GPa
Bulk modulus	41.2 GPa
Speed of sound thin rod	3300 m/s (ณ 20 °C)
อัตราส่วนปัวซง	0.243
Brinell hardness	200–589 MPa
เลขทะเบียน CAS	7440-65-5
ประวัติศาสตร์
การตั้งชื่อ	ตั้งชื่อตามหมู่บ้านอิตเทอร์บี (สวีเดน) และชื่อแร่ อิตเทอร์ไบต์ (กาโดลิไนต์)
การค้นพบ	โยฮันน์ กาโดลิน (1794)
การแยกให้บริสุทธิ์เป็นครั้งแรก	ไฟรดริช วอเลอร์ (1838)
ไอโซโทปของอิตเทรียม ด; ก;
	ไม่มีหน้า แม่แบบ:กล่องข้อมูลไอโซโทปของอิตเทรียม
	หมวดหมู่: อิตเทรียม; ดู; คุย; แก้; \| แหล่งอ้างอิง

อิตเทรียม (อังกฤษ: Yttrium) คือธาตุเคมีที่มีหมายเลขอะตอม 39 และสัญลักษณ์คือ Y อิตเทรียมอยู่ในตารางธาตุหมู่ 3B อิตเทรียมเป็นโลหะประเภททรานซิชันมีสีขาวเงิน พบเล็กน้อยในแร่บนพื้นโลก และมักจะพบเป็นสารประกอบ ⁸⁹Y เป็นไอโซโทปเสถียรเพียงตัวเดียว

การใช้งาน

สารประกอบ Y
₂O
₃ ใช้ทำสีแดงในโทรทัศน์จอแก้ว

Y
₃Fe
₅O
₁₂ เป็นวัสดุในการทำแผ่นกรองรังสีไมโครเวฟ

ชิ้นสารตัวนำยวดยิ่งสีเทา — YBCO สารตัวนำยวดยิ่ง ที่มีส่วนผสมของอิตเทรียม

YBa
₂Cu
₃O
₇ นำไปทำเป็นสารตัวนำยวดยิ่ง

บทความเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

↑ "Standard Atomic Weights: Yttrium". CIAAW. 2021.
↑ Yttrium and all lanthanides except Ce and Pm have been observed in the oxidation state 0 in bis(1,3,5-tri-t-butylbenzene) complexes, see Cloke, F. Geoffrey N. (1993). "Zero Oxidation State Compounds of Scandium, Yttrium, and the Lanthanides". Chem. Soc. Rev. 22: 17–24. doi:10.1039/CS9932200017. and Arnold, Polly L.; Petrukhina, Marina A.; Bochenkov, Vladimir E.; Shabatina, Tatyana I.; Zagorskii, Vyacheslav V.; Cloke (2003-12-15). "Arene complexation of Sm, Eu, Tm and Yb atoms: a variable temperature spectroscopic investigation". Journal of Organometallic Chemistry. 688 (1–2): 49–55. doi:10.1016/j.jorganchem.2003.08.028.
↑ Lide, D. R., บ.ก. (2005). "Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds". CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (86th ed.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-03. สืบค้นเมื่อ 2022-10-16.{{cite book}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
↑ Weast, Robert (1984). CRC, Handbook of Chemistry and Physics. Boca Raton, Florida: Chemical Rubber Company Publishing. pp. E110. ISBN 0-8493-0464-4.

[1] "Standard Atomic Weights: Yttrium". CIAAW. 2021.

[Cloke1993-2] Yttrium and all lanthanides except Ce and Pm have been observed in the oxidation state 0 in bis(1,3,5-tri-t-butylbenzene) complexes, see Cloke, F. Geoffrey N. (1993). "Zero Oxidation State Compounds of Scandium, Yttrium, and the Lanthanides". Chem. Soc. Rev. 22: 17–24. doi:10.1039/CS9932200017. and Arnold, Polly L.; Petrukhina, Marina A.; Bochenkov, Vladimir E.; Shabatina, Tatyana I.; Zagorskii, Vyacheslav V.; Cloke (2003-12-15). "Arene complexation of Sm, Eu, Tm and Yb atoms: a variable temperature spectroscopic investigation". Journal of Organometallic Chemistry. 688 (1–2): 49–55. doi:10.1016/j.jorganchem.2003.08.028.

[magnet-3] Lide, D. R., บ.ก. (2005). "Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds". CRC Handbook of Chemistry and Physics (PDF) (86th ed.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-03. สืบค้นเมื่อ 2022-10-16.{{cite book}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)

[4] Weast, Robert (1984). CRC, Handbook of Chemistry and Physics. Boca Raton, Florida: Chemical Rubber Company Publishing. pp. E110. ISBN 0-8493-0464-4.

[1]

[2]

[3]

[4]