اوایل که شروع کردم به خوندنش فکر می‌کردم قراره یک مادر تمام کتاب رو صرف توصیه برای جنینش بکنه اما این کتاب بیشتر حالات درونی یک مادر اضطراب اشتیاق شک اوایل که شروع کردم به خوندنش فکر می‌کردم قراره یک مادر تمام کتاب رو صرف توصیه برای جنینش بکنه اما این کتاب بیشتر حالات درونی یک مادر اضطراب اشتیاق شک و تردیدش برای داشتن فرزند رو نشون میده. و اون هم مادری که علاوه بر کشمکشهای درونی خودش ریاکشن مثبتی هم از اکثر آدمها دریافت نمیکنه و این بیشتر آزارش میده. الآن تو این برهه نظر نویسنده وقتی میگه زندگی از عدم بهتره رو قبول ندارم و نمیتونستم قانع بشم با نظرش. هرچند قرار نیست همه کتاب‌ها ما رو قانع کنند. گاهی احساس می‌کردم نویسنده داره بزرگنمایی می‌کنه و گاهی اینطوری نبود، در کل خوندش اتلاف وقت نیست....more
این کتاب بهم چیزهای زیادی رو یاد داد و بهم نشون داد چقدر این مسیر سخته، این رسیدن به سلامت روان از دست رفته. نمی‌دونم تو کودکی گلنن چه اتفاقی افتاده باین کتاب بهم چیزهای زیادی رو یاد داد و بهم نشون داد چقدر این مسیر سخته، این رسیدن به سلامت روان از دست رفته. نمی‌دونم تو کودکی گلنن چه اتفاقی افتاده بود که مسبب اتفاقهای بعدش شد در واقع خیلی خیلی دلم می‌خواد این رو بدونم چون تو چیزهایی که خودش گفته بود چیز ناگواری وجود نداشت. گلنن در مورد نقشها صحبت کرد و این چیزی بود که ذهنم رو درگیر کرد با خودم فکر کردم چه نقابهایی رو میزنم به چهرهم در مواجهه با آدمهای مختلف و چه زمانی این نقاب رو برمیدارم؟ صبح که میرم سرکار، عصر که پیش دوستامم، آخر هفته که با خانوادهم، زمانهایی که با پارتنرم میگذرونم. احساس می‌کنم این نقاب همیشه به چهره هست اما تو مورد من تفاوت زیادی بین این نقابها با چیزی که درونم حس می‌کنم نمیبینم فقط اینها انگار من هستند اما کمی صیقل خوردهتر. اصلا لازمه کسی خود خود درون ما رو ببینه؟...more
امتیاز ۳.۵ من دوستش داشتم. کتاب اون قسمتی از روحم رو لمس کرد که مدتها بود کتاب‌ها لمس نکرده بودند. البته اینکه چند وقته کتاب زیادی هم نمی‌خونم بیتاثامتیاز ۳.۵ من دوستش داشتم. کتاب اون قسمتی از روحم رو لمس کرد که مدتها بود کتاب‌ها لمس نکرده بودند. البته اینکه چند وقته کتاب زیادی هم نمی‌خونم بیتاثیر نیست....more
اولین کتاب ۴۰۲. کتاب در رابطه با یک پسر ۱۴ چهارده پونزده ساله به اسم کریستوفره که اوتیسم داره این کتاب رو دوست داشتم چون برام خیلی جدید بود. سر در آوراولین کتاب ۴۰۲. کتاب در رابطه با یک پسر ۱۴ چهارده پونزده ساله به اسم کریستوفره که اوتیسم داره این کتاب رو دوست داشتم چون برام خیلی جدید بود. سر در آوردن از ذهن بچههایی که قبلا در حد تشخیص و علائمشون خونده بودم حس می‌کنم کتاب خوبیه برا معرفی به نوجوانها و همین.
آپدیت: یه فیلم امروز دیدم imitation game اون هم در رابطه با یک ریاضیدان بود که اوتیسم داره و جنگ جهانی دوم و دیالوگی از فیلم که دوست داشتم: "گاهی وقتا بعضی آدمها که نمیتونیم تصورش رو بکنیم کارهایی میکنن که هیچ کس تصوری ازش نداره." امیدوارم درست تو ذهنم بوده باشه. :)))...more
سرکلاس خوندم یاد مامان‌بزرگ مامان افتادم. بهش میگیم" بی‌بی حاجی" زن هشتادوچند ساله ای که هفت هشت سال پیش شوهرش رو از دست داد و حالا که اموالش تموم شدهسرکلاس خوندم یاد مامان‌بزرگ مامان افتادم. بهش میگیم" بی‌بی حاجی" زن هشتادوچند ساله ای که هفت هشت سال پیش شوهرش رو از دست داد و حالا که اموالش تموم شده هی از این خونه به اون خونه دست به دست میشه. ده شب پیش این، ده شب پیش اون. شبهایی که میاد خونهی مامان بزرگ حجم کوچیکی از آدمی رو میبینی که سعی می‌کنه نفس نکشه، غذا نخوره و حرف نزنه تا سربار نباشه. به پیر شدن خودم فکر می‌کنم به این تن که قراره فرسوده و نخواستنی بشه. به بیبیحاجی. به سید خانومِ ساعدی. به پیر شدن مامان بابا....more
"نوشتن از خود یک‌جور دست پیش گرفتن در برابر مرگ است و هراس فراموشی، فراموشی و فنا." احمد اخوت رو از یادداشتی که مانا روانبد براش نوشته بود تو وبلاگش می"نوشتن از خود یک‌جور دست پیش گرفتن در برابر مرگ است و هراس فراموشی، فراموشی و فنا." احمد اخوت رو از یادداشتی که مانا روانبد براش نوشته بود تو وبلاگش میشناسم از "سفر بیبازگشت" قصهای که برای مرگ صادق هدایت نوشته بود و تو یه سناریو دیوانهوار همه چیز رو به هم ربط داده بود. مدتها پیش تو پردیس کتاب قفسهی پایین کتابهای نثر فارسی رو میگشتم، کتابهای قفسهی پایین هم به نوبهی خودشون جالبند کتابهایی که بهشون کم توجهی شده و هی اومدند پایینتر و تو طبقهای که چشم کمتر متوجهش میشه. کتاب برادران جمال‌زاده رو هم اونجا دیدم. کتاب از ۱۶ داستان تشکیل شده، احمد اخوت ذهن فوقالعادهای داره داستانهاش جالبند اطلاعاتش زیاده و توانایی ربط دادن چیزهای زیادی به هم رو داره. توی مجموعه داستان آدمهای زیادی رو میبینی که برات آشنا هستند بهرام صادقی، احمد میرعلایی، وینگنشتاین، جمال‌زاده، ونگوگ، بورخس و حتی هیتلر. و آدم‌هایی هستند که بهت معرفی میشند. گاهی داستانها نقطه‌ی پایان دارند صرف نظر از اینکه داستانها وقتی حتی به پایان میرسند هم هنوز تموم نشدند و داستانهایی هستند که صرفا میان و راوی روایت صحنههایی از زندگی آدمها هستند مثل وقتهایی که توی بیمارستان نشستی و فقط یک روز از زندگی تخت کناریت رو از دریچه نگاهت میبینی و در پایان روز با مرخص شدن اون یا خودت تموم میشه بدون اینکه نتیجهگیری داشته باشی و شروع و پایان. تل عاشقان رو طور دیگهای دوست داشتم و جملهی ابتداییش رو: و اگر او دیگر رویای تو را نبیند. چون مهمه آدمها حتی هرچند سال یکبار رویای ما رو ببینند....more
دایی‌جان ناپلئون برام شده بود یک نقطه‌ی امن که وقتی اضطراب پاش رو گذاشته بود رو گلوم بازش کنم بخونم و یادم بره همه چیز رو برعکس زندگی خود دایی‌جان که دایی‌جان ناپلئون برام شده بود یک نقطه‌ی امن که وقتی اضطراب پاش رو گذاشته بود رو گلوم بازش کنم بخونم و یادم بره همه چیز رو برعکس زندگی خود دایی‌جان که برا وجود انگلیسیها نقطه‌ی امنی نداشت. خیلی کتاب رو دوست داشتم فقط پایانش به دلم ننشست و مواجههی کتاب با زنها که واقعا سکسیسته و نمی‌دونم این تفکر خود پزشکزاد بوده و یا جامعهی ایران دههی بیست رو میخواست نشون بده....more
این کتاب اونی نبود که من انتظارش رو داشتم با سوکورو همذات‌پنداری می‌کردم و نمی‌کردم. پایان‌بندیش رو دوست نداشتم. اون دلیلی که آخر سوکورو برای اون اتفااین کتاب اونی نبود که من انتظارش رو داشتم با سوکورو همذات‌پنداری می‌کردم و نمی‌کردم. پایان‌بندیش رو دوست نداشتم. اون دلیلی که آخر سوکورو برای اون اتفاقِ شیرو واسه خودش تراشید اصلا به نظرم منطقی و قانع کننده نبود اما برا سوکورو عجیبه که بود. میدونم قرار نیست شخصیتها بر اساس چیزی که ما میخوایم پیش برن اما واقعا دلیلش انقدر خوب نبود. داستان دویست صفحهی اولش کند پیش میرفت و تو اون قسمتی که آکا داشت شغلش رو توضیح میداد و بقیه نظرشون رو در مورد شغل آکا میگفتند به نظرم موراکامی کلا اومده بود بیانیهی خودش رو در قالب دیالوگهای کارکترها جا زده بود. رفتار دوستهای سوکورو وقتی بعد مدتها اون رو دیدند به نظرم باورپذیر نبود و همینطور اونطور عشقی که سوکورو به سارا داشت رو تو روند داستان احساس نکردم. اما اسم کتاب رو خیلی دوست داشتم و معنایی که پشتش نهفته بود. ولی جدی جریان شیرو چرا اینطوری بود؟ چرا انقدر گنگ و مبهم و اذیتکننده؟ حس می‌کنم شخصیتها میومدن معرفی میشدن و رها میشدن مثل هایدا و اون افسانهای که تعریف کرد با خود داستان جفت و جور نمیشدن. من همش قبل اینکه سوکورو واقعا بفهمه چرا طرد شده به دلیلهایی که ممکنه اون رو طرد کنند فکر می‌کردم و وقتی با اون دلیل مواجه شدم واقعا برام شک بود و خوشم اومد اما بعد نیاز داشتم بیشتر در مورد شیرو بدونم در مورد اون دارک سایدی که سوکورو داشت و ازش حرف میزد اما همهی اینها رها شدند و بعد آخرش رسید به یه پایان اصغر فرهادیطور. چرا خب؟...more
. حالا که بعد یک روز و دیدن فیلمش به نمایشنامه فکر می‌کنم برام هضم اون حجم از تراژدی تو پایان سخت بود و یه‌طوری با اینکه غافلگیرکننده بود واقعا؛ اما تو. حالا که بعد یک روز و دیدن فیلمش به نمایشنامه فکر می‌کنم برام هضم اون حجم از تراژدی تو پایان سخت بود و یه‌طوری با اینکه غافلگیرکننده بود واقعا؛ اما تو ذوقم هم خورد....more
"دوست عزیز؛ من عاشق نون خامه‌ای هستم. این رو می‌گم چون همه ما باید به دلیلی برای زندگي کردن فکر کنیم."
امروز رو کاملا درگیر چارلی و زندگیش بودم. چند رو"دوست عزیز؛ من عاشق نون خامه‌ای هستم. این رو می‌گم چون همه ما باید به دلیلی برای زندگي کردن فکر کنیم."
امروز رو کاملا درگیر چارلی و زندگیش بودم. چند روز پیش شروع کردم و روند کندی رو در پیش گرفته بودم چون در واقع این کتاب رو شروع کرده بودم تا از زیر بار خوندن کتاب "روزگار دوزخی آقای ایاز" بیام بیرون و نفس راحتی بتونم بکشم. اوایلش به نظرم خیلی میان رده بود و من رو یاد کتاب "آقای هنشاو عزیز" مینداخت و حتی اوایل نامههای چارلی به شخص ناشناس به نظرم خیلی کودکانه نوشته شده بود اما هرچی جلوتر رفتم بیشتر ازش خوشم اومد و آخرش احساس کردم شاید استیون چباسکی میخواسته نشون بده که مهارت نامه نوشتن چارلی هم در طول کتاب بهتر میشه. چارلی من رو یاد خودم میندازه هرچند من اصلا بلد نیستم مثل اون هدیههای فوق العاده بگیرم اما به هرحال تو گریه کردن تو شرایط احساسی مشترک هستیم و سخت ارتباط گرفتن. به نظرم خیلی کتاب منسجمی بود و به چیزهای مختلفی اشاره شده بود و بعد اونها رها نشده بودند بلکه گرهها باز شده بودند؛ مثلا وسطهای کتاب که چارلی میرفت پیش روانپزشک و اون همش از کودکیش میپرسید و به نظر چارلی این عجیب و غریب میاومد به نظرم اضافه اومد هی تکرار این موضوع اما پایان داستان و موضوع خاله هلن تو کودکیش برام روشن کرد که چرا هی داره اشاره میشه به کودکی چارلی توسط پزشکش. یا اون جملهی معروف کتاب" ما عشقی رو دریافت می‌کنیم که فکر می‌کنیم لیاقتش رو داریم" و کاملا ارتباط داشت با زندگی کارکترهای کتاب. پایانبندی هم خیلی خوب بود. مزایای منزوی بودن بهتر دیدن آدمهاست طوری که هستن و همینطور لذت بردن از نورهای کوچیکی که سر راه وجود دارن. دلم برای چارلی تنگ میشه و پاتریک.
اصلا مقایسهی درستی نیست اما من لحنی که این کتاب استفاده کرده بود تا چیزهایی رو بهمون بگه رو بیشتر از کتاب "کتابخانه نیمه شب" دوست داشتم؛ دلم می‌خواد کتاب‌ها اینطوری باهام حرف بزنند. ترجمهی کتاب هم خوب بود اما یه جاهایی حدودا دو سه جا خیلی مبهم بود و احساس می‌کنم سانسور هم داشته....more
"هر زنی در دوری از شویش پروای زیبایی خود داشته باشد از جمله بدکاران به شمار می‌رود. چنین زنی نیاز نیست چهره‌ش را گلگون کند مگر اینکه به دنبال پلیدی با"هر زنی در دوری از شویش پروای زیبایی خود داشته باشد از جمله بدکاران به شمار می‌رود. چنین زنی نیاز نیست چهره‌ش را گلگون کند مگر اینکه به دنبال پلیدی باشد" از الکترا تو دوران معاصر یه خانم جلسهای خوب در میومد. :)))))...more
اوریپید اومده تو روایتش از این افسانه به نمایشنامه‌ش بعد اجتماعی داده و یه وضعیتی از زنان اون دوهزار و چند صد سال پیش رو هم برامون بازگو می‌کنه و جالباوریپید اومده تو روایتش از این افسانه به نمایشنامه‌ش بعد اجتماعی داده و یه وضعیتی از زنان اون دوهزار و چند صد سال پیش رو هم برامون بازگو می‌کنه و جالب اینجاست هنوزم یه سری از حرفاش صدق می‌کنه. " ما زنان تیره روزترینیم نخست باید جهیز بسیار دهیم به شویی که زمامدار خودکامه تنهایمان شود این خود خفتآورتر از آن بلای زناشوییست. و خطر هولناکتری هم هست آیا مردی نیک نصیبمان میشود یا مردی بد؟ یک زن باید همچو پیشگویی بداند چگونه به بهترین شیوه با همبستر خود رفتار کند و اگر ما اینکار را خوب انجام دهیم و شویی داشته باشیم که یوغ همخوابگیمان برایش خیلی خفت آور نباشد آنوقت زندگی ما از آن زندگیای میشود که دیگران برا آن رشک میبرند."...more
من از دراماتیک کردن چیزها خوشم نمیاد. مدح آدم‌هایی که مرده‌ند. نوشتن لیست کارهایی که می‌خواهم در سال جدید انجام بدم و محض رضای خدا از پس یک کدومشون همن از دراماتیک کردن چیزها خوشم نمیاد. مدح آدم‌هایی که مرده‌ند. نوشتن لیست کارهایی که می‌خواهم در سال جدید انجام بدم و محض رضای خدا از پس یک کدومشون هم برنمیام دروغ نمیگویم زیاد حرف نمیزنم و بلاه، بلاه. حالا هم نمیخوام در مورد کتابهایی که خوندم تو ۲۰۲۱ حرف بزنم چه فرقی می‌کنه چندتا کتاب خوندم و چندتا رو نصفه نیمه ول کردم چون عذاب اون نصفه نیمه ول کردهها همیشه یک وزنهند روی دوشم یا یک سنگینی روی سینهم و نمیذارن احساس خوبی داشته باشم مثل هزارها چیز دیگه که وقتی میخوام ازشون لذت ببرم نمیتونم. امروز بارون میاد و روزهای بارونی یه بیا رو دغدغههای امروز و فردا و انسان بودن خاکستر بریزیم و احساس کنیم زمان متوقف شده رو تو خودشون دارن مثل سرما خوردن تو دبستان که کسی ازت توقع مشق نداشت و به جاش فرو میرفتی تو پتو و بین هذیان و واقعیت و هی تاب میخوردی....more
Loading...
