پرش به محتوا

ابوالفضل بن عمید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابوالفضل بن عمید
ابوالفضل بن عمید
زادهٔ۳۰۰ق/۹۱۲م
درگذشتصفر ۳۶۰ق/دسامبر ۹۷۰م
پیشه(ها)وزیر، شاعر، نثرنویس، کاتب
آثارنامه‌ها و شعرهایش؛ برپایهٔ فهرست ابن ندیم: «دیوان الرسائل» و «المذهب فی البلاغات»

ابوالفضل بن عمید (کوتاه: ابن عمید) (۹۱۲ - ۹۷۰م) (نسب: ابوالفضل محمد بن ابوعبداالله عمید حسین[۱]) کاتب برجسته، وزیر، فرماندهٔ نظامی و شاعر عرب‌زبان ایرانی در سده چهارم قمری بود.[۲]

زندگی

[ویرایش]

در قم زاده شد و در خانواده‌ای ایرانی دانشور پرورش یافت.[۲] به فلسفه، ادبیات و تاریخ آشنا بود.[۲] در سال ۳۲۸ وزارت رکن‌الدوله دیلمی را پذیرفت، در همان هنگام پدرش وزیر نصر بن احمد سامانی بود.[۲] هنگامی که حسنویه کردی در نواحی دینور به خونخواهی برخاست، رکن‌الدوله لشکری به فرماندهی ابن عمید برای سرکوبی‌اش فرستاد.[۲] هنگامی که ابن عمید به همدان رسید، سرما فزونی گرفته بود. بر او سخت شد، و به نقرس و قولنج دچار شد. در صفر ۳۶۰ق/دسامبر ۹۷۰م درگذشت.[۲]و پسرش ابوالفتح که در این سفر همراه پدر بود طلب صلح حسنویه را پذیرفت و با گرفتن مالی از او به ری به خدمت رکن الدوله برگشت و رکن الدوله یا همان حسن بن بویه او را لقب ذوالکفایتین داد در حالی که او بیست و دو سال داشت[۳]

منابع

[ویرایش]
  1. عمید لقب، ابوعبدالله کنیه و حسین یا حسن نام پدری‌اش بوده است
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی. ج. دوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۰۰. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  3. کتاب تاریخ ایران نوشته عباس بابایی.

پیوند به بیرون

[ویرایش]