Przejdź do zawartości

Dzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dzi dzi

Dzi – połączenie liter używane w ortografii współczesnego języka polskiego, mające kilka realizacji fonetycznych. W zależności od położenia oraz budowy słowotwórczej wyrazu może być:

Najczęściej dzi odczytywane jest albo jako pojedyncza głoska [d͡ʑ] (np. dziadek, dzień), albo jako połączenie [d͡ʑi] (np. dziwny, dzik). W tym pierwszym przypadku występuje wyłącznie przed samogłoskami w obrębie tego samego wyrazu (np. dziób), natomiast przed spółgłoskami oraz na końcu wyrazu dźwięk [d͡ʑ] zapisywany jest jako (np. niedźwiedź)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Osobliwości polskiej ortografii, część pierwsza. [dostęp 2014-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-14)]. (pol.).