Przejdź do zawartości

Robert Nivelle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Nivelle
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

15 października 1857
Tulle

Data i miejsce śmierci

22 marca 1924
Paryż

Przebieg służby
Lata służby

1878–1921

Siły zbrojne

Francuskie Siły Zbrojne

Stanowiska

dowódca 2 Armii francuskiej
24 Szef sztabu francuskich wojsk lądowych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Wojskowy (Francja)
Krzyż Wojenny 1939–1945 z 3 brązowymi palmami (Francja)
Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Komandor Orderu Smoka Annamu Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania) Order Sabaudzki Wojskowy I Klasy Złoty Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946) Krzyż Wielki Orderu Orła Białego z mieczami (Serbia) Order Michała Walecznego II klasy (Rumunia) Złote i Srebrne Promienie Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Krzyż św. Jerzego IV stopnia (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)

Robert Georges Nivelle (ur. 15 października 1857 w Tulle, zm. 22 marca 1924 w Paryżu) – generał francuski, dowódca z okresu I wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Nivelle urodził się w Tulle jako syn Francuza i Angielki. W 1878 absolwent słynnej École polytechnique w Paryżu. Jako młody oficer artylerii służył w Indochinach, Algierii oraz Chinach.

W czasie wybuchu I wojny światowej pułkownik artylerii. Od sierpnia 1914 dowódca artylerii 6 Korpusu, w którym zdobył sławę niszcząc sześć niemieckich baterii w bitwie nad Marną. Od października 1914 generał dywizji, następnie dowódca 2 Armii francuskiej i przejściowo szef sztabu. Dowodząc związkami artylerii odegrał kluczową rolę w powstrzymaniu wielkiej ofensywy niemieckiej w bitwie nad Marną i I bitwie pod Aisne. W 1916 pod dowództwem generała Philippe Pétaina wsławił się w obronie Verdun. Następnie dowódca odcinka Verdun na froncie zachodnim. W październiku i grudniu 1916 współautor ofensyw francuskich, które spowodowały odzyskania utraconych wcześniej fortów Douaumont i Vaux. Rzecznik stosowania zapory ogniowej jako elementu ataku na pozycje nieprzyjaciela. Od grudnia 1916 do kwietnia 1917 szef Sztabu Generalnego, następca Josepha Joffre. Autor tzw. ofensywy Nivelle’a, która na przełomie kwietnia i maja 1917 miała przełamać niemieckie linie obrony między Reims a Soissons. Zakończyła się ona klęską wojsk francuskich. W maju 1917 ustąpił na skutek fiaska francuskiej ofensywy i ogromnych strat w II bitwie pod Aisne. Na stanowisku został zastąpiony przez Philippe’a Pétaina. Od grudnia 1917 dowódca wojsk francuskich w Afryce Północnej. W 1921 przeszedł w stan spoczynku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]