Przejdź do zawartości

Drifter’s Escape

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drifter’s Escape
Wykonawca singla
z albumu John Wesley Harding
Bob Dylan
Strona B

John Wesley Harding

Wydany

27 grudnia 1967

Nagrywany

17, 18 października 1967
Studio A (Nashville, TN)

Gatunek

rock
styl: folk rock

Długość

2:52

Wydawnictwo

Columbia

Producent

Bob Johnston

Autor

Bob Dylan

Singel po singlu
If You Gotta Go, Go Now
(1967)
„Drifter’s Escape”
(1967)
All Along the Watchtower
(1968)

Drifter’s Escape – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w październiku i wydana na albumie John Wesley Harding w grudniu 1967.

Historia i charakter utworu

[edytuj | edytuj kod]

„Drifter’s Escape” należy do trzech najważniejszych utworów na albumie, które ustalają ton całej płyty; dwoma pozostałymi piosenkami są „The Ballad of Frankie Lee and Judas Priest” i „I Dreamed I Saw St. Augustine”.

Jest to jeden z najbardziej tajemniczych utworów Dylana, alegoryczny i zapewne także autobiograficzny. Atmosfera utworu jest kafkowska – pewien człowiek zostaje zawleczony przed sąd i oskarżony o w ogóle nienazwaną zbrodnię. Różnica jest jednak taka, że ostatecznie udaje mu się uniknąć skazania dzięki ewidentnie boskiej interwencji.

Cechami utworu są tajemniczość i niejasność – nie wiadomo kim jest bohater utworu, jakie naprawdę są moce, które go uwolniły. Dylan unika odpowiedzi, ukazując jego bohatera przemierzającego krajobraz jak z obrazów Goi z „ciemnego okresu”.

Można patrzeć także na tę postać jak na outsidera, który spotyka się z niechęcią, a nawet groźbami ze strony społeczeństwa, jednak pozostaje niezwyciężony. Porównanie tej piosenki z utworem „John Wesley Harding” rzuca na „Drifter’s Escape” dodatkowe światło.

Koncerty Dylana, na których wykonywał tę piosenkę

[edytuj | edytuj kod]
  • Dylan po raz pierwszy zaczął wykonywać ten utwór w 1992 r. w dwu aranżacjach – oryginalnej albumowej i w stylu Hendrixa.
  • W 1995 r. piosenka nabrała dosyć swobodnego stylu i często rozpoczynała koncerty.
  • W 2001 r. energiczne i dynamiczne wykonania wiele zawdzięczały elektrycznej gitarze Charliego Sextona

Wersje innych artystów

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul Williams, Bob Dylan. Performing Artist 1960-1973. The Early Years., London: Omnibus, 2004, ISBN 1-84449-095-5, OCLC 53961874.
  • Clinton Heylin, Bob Dylan. The Recording Sessions, wyd. 1st ed, New York: St. Martin’s Press, 1995, ISBN 0-312-13439-8, OCLC 32746653.
  • Oliver Trager, Keys to the Rain, New York: Billboard Books, 2004, ISBN 0-8230-7974-0, OCLC 56751184.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]