Przejdź do zawartości

Tomorrow Is a Long Time

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomorrow is a Long Time
Wykonawca utworu
z albumu Bob Dylan’s Greatest Hits Vol. II
Bob Dylan
Wydany

17 listopada 1971

Nagrywany

12 kwietnia 1963

Gatunek

folk

Długość

3:01

Twórca

Bob Dylan

Producent

Bob Johnston

Wydawnictwo

Columbia Records

Tomorrow is a Long Time – piosenka skomponowana przez Boba Dylana w 1962 r., nagrana przez niego w kwietniu 1963 r. i wydana na albumie Bob Dylan’s Greatest Hits Vol. II w listopadzie 1971 r.

Historia i charakter utworu

[edytuj | edytuj kod]

Historia tej najbardziej poetyckiej ze wszystkich piosenek Dylana[1] zaczęła się w 1962 r. Dylan skomponował ją, gdy dowiedział się, że jego pierwsza wielka nowojorska miłość – Suze Rotolo – wyjechała w czerwcu 1962 r. do Włoch. Dylan wyruszył za nią, jednak jej nie odnalazł. Suze powróciła z Włoch dopiero w styczniu 1963 r., co było jednoznaczne z zerwaniem przez nią związku.

Strona literacka utworu powstała pod wpływem dwóch anonimowych wierszy powstałych ok. 1530 r. „O Western Wind” i „The Lover in Winter Plaineth for the Spring”. Znajdują się one właściwie w każdej antologii poezji angielskiej, więc na pewno były znane Dylanowi.

Wczesne wersje piosenki

[edytuj | edytuj kod]
  • 11 sierpnia 1962 r. piosenka została po raz pierwszy nagrana przez przyjaciela Dylana Tony’ego Glovera w Minneapolis w Minnesocie.
  • Grudzień 1962 r. – Dylan nagrał piosenkę w The Witmark Studio w Nowym Jorku. Witmark był wydawcą Dylana, więc nagranie u niego było automatycznym zabezpieczeniem praw autorskich. Ta wersja przewyższa wszystkie inne dokonane w tym okresie.
  • Luty 1963 – kompozycja została nagrana w studiu radia WBAI w Nowym Jorku dla programu „Skip Welshner Show”.
  • 12 kwietnia 1963 – Dylan wykonał piosenkę na swoim pierwszym dużym koncercie w „Town Hall” w Nowym Jorku. Koncert został nagrany z myślą o jego wydaniu, ale z planów zrezygnowano. Pozostała gotowa okładka. Ta koncertowa wersja została wydana na Bob Dylan’s Greatest Hits Vol. II i już samo to było wystarczające do zakupu płyty.
  • W lipcu 1963 ponownie nagrał piosenkę Tony Glover w Minneapolis w stanie Minnesota.
  • 17 lipca 1963 Dylan nagrał utwór w domu Dave’a Witakera w Minneapolis, Minnesota.

Dalsze dzieje utworu

[edytuj | edytuj kod]

Piosenka ta została także nagrana na 6 sesji do albumu New Morning w Columbia Studio E 4 czerwca. Oprócz niej nagrał Dylan wtedy jeszcze: „New Morning”. „Bring Me Water”. „Three Angels” i „Big Yellow Taxi[2].

W ciągu następnych 40 lat kariery Dylana piosenka ta była wykonywana na koncertach i znowu z nich znikała na kilka lat. Po lekkich, akustycznych wykonaniach tego utworu na koncertach z początku lat 60. XX w., Dylan powrócił do niego w 1978 r., gdy na koncertach akompaniowała mu duża grupa muzyczna i wykonania miały charakter popowy, a nawet – o co oskarżali go fani – nadawały się w sam raz do Las Vegas.

W 10 lat później kompozycja była wykonywana podczas tournée z grupą Grateful Dead (1987). W rok później wykonywał piosenkę na „Nigdy nie kończącym się tournée”. W następnych latach wykonywał tę piosenkę w wersjach akustycznych i elektrycznych<[3].

Podczas koncertu 5 czerwca 1990 r. w „O’Keefe Centre for the Performing Arts” w Toronto w Kanadzie, po okrzyku z widowni z prośbą o wykonanie „Tomorrow Is a Long Time” Dylan odparł Oczywiście. Obrzydliwa piosenka – i wykonał ją[2].

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
koncertowa wersja z albumu
  • Bob Dylan – gitara, wokal
sesja szósta
  • Bob Dylan – pianino, gitara, harmonijka, wokal
  • Al Kooper – gitara, pianino, wokal
  • Charlie Daniels – gitara basowa
  • Ron Cornelius – gitara
  • Russ Kunkel – perkusja
  • Hilda Harris – chórki
  • Albertine Robinson – chórki
  • Maeretha Stewart – chórki

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Wykonania piosenki przez innych artystów

[edytuj | edytuj kod]
  • Joan BaezJoan Baez in Concert, Part 2 (1963)
  • Ian and Sylvia – Four Strong Winds (1964); Greatest Hits (1987); Ian & Sylvia: The Complete Vanguard Studio Recordings (2001)
  • Hamilton Camp – Paths of Victory (1964)
  • Linda Mason – How Many Seas Must a White Dove Sail? (1964)
  • The Brothers Four – The Brothers Four Sing of Times (1964)
  • Silkie – You’ve Got to Hide Your Love Away (1965)
  • Judy Collins5th Album (1965); Recollections: The Best of Judy Collins (1969)
  • The Empty Set – Early Morning Rain (1965)
  • OdettaOdetta Sings Dylan (1965)
  • Esther & Abi Ofarim – Sing (1965)
  • Elvis PresleySpinout (1966); In Demand (1977); Elvis: A Legendary Performer, Volume 4 (1980); Valentine Gift for You (1985); From Nashville to Memphis (1993); Ballads (1999); Tomorrow Is a Long Time (1999)
  • Sebastian Cabot – Sebastian Cabot, Actor – Bob Dylan, Poet (1967)
  • Glen YarboroughFor Emily Wherever I May Find Her (1967)
  • Street – Street (1968)
  • DionDion (1968); Abraham, Martin & John (1990)
  • Kingston TrioOnce Upon a Time (1969)
  • We Five – Catch the Wind (1970)
  • Rod StewartEvery Picture Tells a Story (1971); Vintage (1993); Ballad Album (1998)
  • Sandy DennySandy (1972); Who Knows Where the Time Goes (1986); Gold Dust: Live at the Royalty – The Final Concert (1998); Ballad Album (1998)
  • Carol Hedin – Devil Take Me with You (1971)
  • Heaven & Earth – Refuge (1973)
  • Shirl Milete – Shirl Milete (1974)
  • Magna Charta – Pulling It Back Together (1976)
  • Earl Scruggs – Family Portrait (1976)
  • Nana MouskouriRoses & Sunshine (1979)
  • Chris HillmanMorning Sky (1982)
  • Hugh Moffatt – Loving You (1987)
  • Passion Fodder – Fat Tuesday (1988)
  • Steve Keene – Keene on Dylan (1990)
  • Ian and Sylvia na albumie różnych wykonawców Troubadours of the Folk Era, Volume 1 (1992)
  • Insol – Insol (1998)
  • Dream City Film Club – Strange Blues (1999)
  • Michel Montecrossa – Eternal Circle (2000)
  • Aui & Alex – Aui & Alex Sing Dylan (2000)
  • Gail Davies – Gail Davies & Friends Live and Unplugged at the Station Inn (2001)
  • Rosalie Sorrels na albumie różnych wykonawców A Nod to Bob (2001)
  • Nick DrakeTime Has Told Me (2002)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Heylin 1995 ↓, s. 84.
  2. a b Heylin 1995 ↓, s. 21.
  3. Trager 2004 ↓, s. 632.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]